OperaOperaje oblikpozoritau kojem sedramaprenosi u cjelini ili uglavnom krozmuzikuipjevanje. Opera se pojavila uItaliji oko1600-te godine i uglavnom je povezana sa zapadnomklasinom muzikomtradicijom. Opera koristi mnoge od elemenata govornog pozorita kao to suscenografija, kostimi igluma. Meutim, uopteno gledajui opera se razlikuje od drugih oblika dramatizacije po vanostipjesmei konvencija pjevake tehnike. Uz pjevaa su u pratnji muziki ansambl u rasponu od malog instrumentalnog ansambla do punogsimfonijskogorkestra. Opera moe imatiples, a ovo je posebno istinito kodfrancuskeopere za veliki dio njenehistorije. Pozadina opere

Istovremeno postojeumjetnikioblici iz drugih dijelova svijeta, a mnogi od njih su drevnog porijekla, i takoer se ponekad nazivaju "opere". Obino idu uz pridjev koji oznaava regije (na primjer,kineska opera). Ove nezavisne tradicije nisu proizvod zapadne opere, ali su veoma razliit oblik muzikog pozorita. Opera isto tako nije jedini oblik zapadnog muzikog pozorita uantikomsvijetu. Ugrkoj dramise koristi pjevanje i instrumentalna pratnja, a u modernim vremenima, pojavljuju se drugi muziki oblici. Nastanak opere

Rije opera znai "djela" naitalijanskom(mnoina odlatinskogopusa to znai "posao" ili "rad") ukazuje na to da se spaja umjetnost i solohorskopjevanje, recitacija, gluma i ples u pripremljenom spektaklu. Dafne odJacopa Perijaje najranije djelo koje se po dananjim mjerilima smatra operom. Napisana je oko1597u velikoj mjeri inspirisana od strane elitnog kruga pismenihfirentinskihhumanistakoji su bili okupljeni u udruenju "firentinska Camerata". Znaajno je da je Dafne bio pokuaj da se oivi klasina grka drama, kao dio ireg oivljavanja antike kao karakteristikarenesanse. lanovi Camerate smatrali su da su "refreni" u dijelovima grkih drama prvobitno bili pjevani, a moda ak i cijeli tekstovi svih uloga, a opera je tako zamiljena kao nain da se "obnovi" ova situacija. Dafne je naalost izgubljena, a kasnije djelo Jacopa Perija, opera Euridika, iz1600. je prva opera koja je sauvana do dananjih dana. Meutim, ast da bude prva opera koja se i danas redovno izvodi pripada operi OrfeoClaudia Monteverdijakoja je, komponovana za dvor uMantovi1607. Italijanska opera

Barokno doba

Umjetnika prolost Italije uinila je ovu zemlju predodreenom za muziko vostvo, italijanska muzika je sada osvojila cijeli svijet. Njen trijumf je bio tako potpun do poetka 18. vijeka da ak i u naem vremenu, nakon vijeka i po njemakih, francuskih i ruskih uspjeha na ovom polju, na muziki rijenik je jo uvijek u velikoj mjeri italijanski. Sva inventivnost i duhovitost njihove genijalnosti, tokom proteklih vijekova slave na svim poljima umjetnosti sklonili su se u novoj umjetnosti opere. Tu su koriteni mnogi izvori koji su znaajno obogatili nae muzike ideje i oblike: prelijepe venecijanske narodne pjesme, upotreba "frottola" literature iz vremena renesanse, barkarole i sicilijane. Vana linost iz ove operske kole je bio Giovanni Legrenzi (1645-1690). Bio je jednako dobar u muzikoj drami, oratoriju, motetu i instrumentalnoj muzici. Izvrsno je vladao kontrapuntalnom tehnikom najavljujui dalji muziki razvoj u tom pravcu. Bio je veoma priznat u cijeloj Evropi, a Bach i Hndel mu ukazuju potovanje koristei njegove brojne melodije u svojim vlastitim djelima. Opera nije za dugo ostala ograniena samo na dvorsku publiku. Godine1637. uVenecijise pojavljujekarnevalska"sezona" sa javnim prisustvovanjem operama uz prodaju ulaznica u Veneciji. Monteverdi se preselio u Veneciju iz Mantove i komponuje svoje zadnje opere, Il ritorno d'Ulisse in Patria i L'incoronazione di Poppea, zamletakopozorite1640. Njegov najznaajniji sljedbenikFrancesco Cavallipomogao je u irenju opere irom Italije. U tim ranimbaroknimoperama, irokakomedijaje pomijeana sa traginimelementima u mjeavinu koja je uzburkala neke obrazovane senzibilitete, to izaziva prvu od mnogih reformskih pokreta u operi. Pod pokroviteljstvom Venecijanske "Arkadian akademije" koja je dola u vezu sapjesnikomMetastasiom, ija libreta pomau kristalizirati anropere seria, koja postaje vodei oblik italijanske opere do kraja18. vijeka. Nakon to je metastasijski ideal vrsto uspostavljen, komedija u operi iz baroknog doba bila je rezervisana za ono to e se kasnije zvatiopera buffa.

Opera seria je uzdignuta u tonu i visoko stilizirana u obliku, obino se sastoji od "suhog (secco) recitativa" proaranog dugimda capo arijama. Ovim je pruena velika prilika za virtuozno pjevanje i za vrijeme zlatnog doba opere seria pjeva stvarno postaje zvijezda. Uloga heroja je obino napisana za kastrati glas. Kastrati poputFarinellijaiSenesinoa, kao i enskisopranipoputFaustine Bordoni, postaju veoma traene u cijelojEvropikako je opera seria vladala pozornicama u svakoj zemlji, osimFrancuske. Italijanska opera postavlja standard baroka. Italijanski libreti su norma, ak i kada jenjemakikompozitor kaoHndelpisao zalondonskupubliku. Italijanski libreti ostaju glavni u klasinom periodu, kao na primjer u operamaMozarta, koji je pisao uBeuu drugoj polovini 18. vijeka. U vodee italijanske kompozitore opere seria spadaju:Alessandro Scarlatti,VivaldiiPorpora. Reforma: Gluck, napad na metastasijski ideal, i Mozart

Opera seria je imala svoje slabosti i kritiare, kao i ukus za uljepavanje u ime vrhunski uvjebanih pjevaa, i koritenja spektakla kao zamjenu za dramatsku istou i jedinstvo izazvala je kritike. Francesco Algarottijev Esej na Operu1755. pokazao se kao inspiracija za reformeChristopha Willibalda Glucka. On je zagovarao da se opera seria mora vratiti osnovama i da su svi razliiti elementi: muzika (i instrumentalna i vokalna),balet, a postavka mora biti podreena najvanijem dijelu u operi- drami. Nekoliko kompozitora iz tog perioda, poputNiccol JommellijaiTommaso Traetta, pokuali su koristiti ove ideale u praksi. Prvi koji zaista uspijeva i da ostavi otisak na historiju opere bio je Gluck. On je pokuao postii "lijepu jednostavnost." Ovo je ostvareno u prvoj od njegovih "reformskih" opera, Orfeo i Euridika gdje pjevakim linijama nedostaje virtuoznost poput djela Hndela. Ove reformske opere su podrane sa jednostavnomharmonijomi posebno bogatijim nego to je uobiajeno prisustvomorkestrau cijeloj operi.

Gluckove reforme imale su odjeka u cijeloj operskoj historiji.Weber, Mozart i Wagner, su posebno bili pod uticajem njegovih ideala. Mozart je na mnoge naine gluckov nasljednik. Mozartova kombinacija izvanrednog osjeaja za: dramu, harmoniju, melodiju, i kontrapunkt. Napisao je niz komedija, posebnoCos fan tutte,Figarova enidba, iDon Giovanni(u saradnji s Lorenzom da Ponteom), koja ostaju meu omiljenim, popularnim i poznatim operama danas. Mozartov doprinos operi seria je vie mjeovit, Do njegovog vremena ova vrsta opere je ve izumirala, i uprkos velikim djelima poputIdomeneoiLa Clemenza di Tito, on nee uspjeti u obnavljanju ovog umjetnikog oblika. Bel Canto, Verdi i verizmo

"Bel canto" je operski pokret koji je cvjetao u ranom 19. vijeku i vidljiv je u operamaRossinija,Bellinija,Gaetano Donizettija,Pucinija,Mercadantei mnogih drugih. Doslovno "lijepo pjevanje," bel canto opera potie od istoimene italijanske stilske kole pjevanje. Bel canto pjevanje je obino kitnjasto i zamreno, to zahtijeva vrhunsku agilnost i kontrolu glasa. Ova vrsta opere je uglavnom sluila za zabavu gdje se od publike nije oekivalo da dublje razmilja, za razliku od Beethovenove opere "Fidelio" u kojoj je teite bilo na duhovnim vrijednostima. Rezultat ovakvom pristupu u operi je bio taj da su bel canto opere bile veoma popularne. Hector Berlioz je alei se izjavio:

Kasnije su operski spektakli Meyerbeera, psiholoke opere Verdija i muzike drame Wagnera gurnuli bel canto opere sa operske scene. Tek nakon2. svjetskog ratadolazi do iznenadnog obnavljanja interesa za ovu vrstu opere irom Evrope i Amerike i to uglavnom zahvaljujui dvoje operskih pjevaa,Mariji KalasiJoan SutherlandNakon bel canto ere, direktniji, snaan stil naglo je popularisaoGiuseppea Verdija, poevi sa njegovombiblijskomoperomNabucco. Verdijeve opere odzvanjaju sa rastuim duhom talijanskognacionalizmau post-Napoleonovojeri. On ubrzo postajeikonapatriotskogpokreta (iako njegovipolitikapogledi moda I nisu bili ba tako radikalni). U ranim1850-im, Verdi komponuje njegove tri najpopularnije opere:Rigoletto,TrubaduriLa Traviata. Ali on je nastavio razvijati svoj vlastiti stil komponovanja sa moda najveom francuskom grand operomDon Carlos (opera), a zavrava svoju karijeru sa dvije opere nadahnuteShakespeareom,Otello (opera)iFalstaff. Ova djela otkrivaju koliko daleko se italijanska opera razvila u svojoj sofisticiranosti jo od poetka 19. vijeka.

Nakon Verdija pojavljuje se sentimentalna "realistina" melodrama verizmo opere u Italiji. Ovo je bio stil koji je uveoPietro MascagnisaCavalleria RusticanaiRuggiero LeoncavallosaPajaci (Pagliacci)koji su gotovo dominirali svjetskim operskim pozornicama s takvim popularnim djelima poput Giacomo PuccinijevaLa Boheme,ToscaiMadame Butterfly.[1]Puccini koji je bio idol svoje publike na prelazu u 20. vijek je predvodio ovaj operski pravac objedinjavajui "grand operu" sa "verizmom". Bio je pravi operski kompozitor koji je bio bolje upoznat nego bilo koji njegov savremenik sa tajnama pozorinog efekta i uspjeha. Ovaj instinkt koji je bio oigledan ak i u odabiru njegovih libreta je bilo vano naslijee koje mu je ostavljeno iz velike prolosti italijanske opere.Kasniji italijanski kompozitori, kao to su Berio i Nono su eksperimentisali smodernizmom. Francuska opera

U rivalstvu sa uvoznim italijanskim operskim produkcijama, razvija se posebna francuska tradicija koju su osnovali ItalijanJean-Baptiste Lullyna dvoru kraljaLuja XIV. Uprkos njegovom stranom porijeklu, Lully osniva Kraljevsku muziku akademiju (Acadmie Royale de Musique), i zapoinjemonopolfrancuske opere od1672. Poevi sa "Kadmo i Hermiona" (Cadmus et Hermione), Lully i njegov libretist Philippe Quinault stvaraju tragdie en musique, oblik u kojem su pisanaplesnaihorskamuzika bili posebno istaknuti. Lullyjeve opere takoer pokazuju panju na izraajne recitative koji odgovaraju konturamafrancuskog jezika. U 18. vijeku, najvaniji nasljednik Lullyja je bioRameau, koji je komponovao pet muzikihtragedijakao i brojna djela u drugim anrovima, kao to su opera-balet, sve znaajne zbog svoje bogate orkestracije i odvane harmonije. Nakon smrti Rameaua, Nijemac Gluck je bio pridobijen da komonuje est opera za pariku pozornicu1770-ih. Oni pokazuju uiicaj Rameaua, ali pojednostavljene i sa veom usredsreenou na dramu. U isto vrijeme, sredinom 18. vijeka drugi anr dobija na popularnosti u Francuskoj: Komina opera(Opra comique). Ovo je bio odgovor njemakom singspielu, gdje se arije izmjenjuju sa govornim dijalogom. Istaknuti primjeri u tom stilu su proizvedene od strane Monsignyja, Philidora i, iznad svega, Gretryja. Za vrijemefrancuske revolucije, kompozitori kao to su Mehul iCherubini, koji su bili sljedbenici Glucka, donose novu ozbiljnost u anru, koji nikada nije ni bio u potpunosti "komian".

Do1820. uticaj Glucka uFrancuskojje doveo do poveanja interesa za italijanski bel canto, pogotovo nakon dolaska Rossinija u Pariz. Rossinijev Viljem Tell (Guillaume Tell) je pomogao u osnivanju novog anra grand opera, oblik iji je najpoznatiji predstavnik bio jo jedan stranac, Giacomo Meyerbeer. Meyerbeerova djela poput Les hugenot naglaava virtuozno pjevanje i izvanredne scenske efekte. Laganija komina opera (opra comique) je takoer uivala ogroman uspjeh u rukama Boeldieua, Aubera, Hrolda i Adolphe Adama. U ovakvoj klimi, opere francuskih kompozitora poputHectora Berliozaimaju potekoa da dobiju priliku da budu sasluane. Berliozovo epsko remek djelo Les Troyens, kao vrhunac tradicije Glucka, nije dobio priliku za puno izvoenje gotovo stotinu godina.

U drugoj polovini19.vijekaJacques Offenbach stvara operete s duhovitim i cininim djelima, kao to su Orphe aux enfers.Charles Gounodje postigao ogroman uspjeh sa operomFaust, iBizetkomponujui operuCarmenkoja je, kada je publika nauila da prihvati njenu mjeavinaromantizmairealizma, postala najpopularnija od svih kominih opera.Massenet,Saint-Sansi Delib komponuju djela koja su i dalje dio standardnog repertoara. U isto vrijeme, uticaj Richarda Wagnera je shvaen kao izazov za francusku tradiciju. Mnogi francuski kritiari ljutito odbacuju muzike drame Wagnera, dok su ih mnogi francuski kompozitori blisko oponaati sa promjenljivim uspjehom. Moda je najzanimljiviji odgovor doao odClaude Debussyja. Kao i u Wagnerovim djelima, orkestar ima vodeu ulogu u jedinstvenoj operi Debussyja "Pellas et Mlisandeiz 1902., uz nepostojanje stvarne arije, ve samo recitativa. Ali drama je nenametljiva, zagonetna i potpuno u wagnerijanskom stilu.

Ostala znaajna imena iz20. vijekasu:Ravel,Dukas,RousseliMilhaud.Francis Poulencje jedan od rijetkih poslijeratnih kompozitora bilo kojenacionalnostiija je opera (ukljuujui Dijalogues des Carmelites) stekla uporite u meunarodnom repertoaru. Dugotrajnareligioznadrama Sveti Franjo Asiki" (Saint Franois d'Asise) iz1983. je takoer privukla veliku panju.[1]Opera na njemakom jeziku

PrvaNjemakaopera je bilaDafnekomponovana od straneHeinricha Schtza1627. godine (muzika nije sauvana). Italijanska opera je zadrala veliki uticaj nad zemljama njemakog govornog podruja sve do kraja 18. vijeka. Ipak, razvijaju se i domai operni oblici. Godine1644. Sigmund Staden komponuje prvi singspiel, popularni oblik opere nanjemakom jezikuu kojima se pjevanje smjenjuje sa govornim dijalogom. Krajem 18. i poetkom 19. vijeka, Theater am Gnsemarkt uHamburgupredstavlja njemake opere od Keisera,Telemannai Hndela. Ipak, mnogi od glavnih njemakih kompozitora tog vremena, ukljuujui samog Hndela, kao i Grauna, Hassea i kasnije Glucka koji veinu svojih opera piu na stranim jezicima, posebnoitalijanskom..

Mozartov singspiel,Otmica iz Saraja(Die Entfhrung aus dem Serail)1782. iarobna frula(Die Zauberflte)1791. bili su vaan iskorak u postizanju meunarodnog priznanja za njemake opere. Tradicija je razvijena u 19. vijeku saBeethovenomi njegovom operomFidelio, inspirisan atmosferomFrancuske revolucije.Carl Maria von Weberosniva Njemaku romantinu operu u suprotnosti sa dominirajuim italijanskim Bel cantom. Njegova operaarobni strelaciz1821. pokazuje svoj genij za stvaranje atmosfere natprirodnog. Ostali operski kompozitori tog vremena su: Marschner,Schubert,Schumanni Lortzing, ali najvanija figura bio je bez sumnje Richard Wagner.

Wagner je bio jedan od najpoznatijih i najkontroverznijih revolucionarnih kompozitora umuzikoj historiji. U poetku je bio pod uticajem Webera i Meyerbeera, ali je postepeno razvio novi koncept opere kao Gesamtkunstwerk ("potpuno umjetniko djelo"), koji predstavlja mjeavinu muzike,poezijeislikarstva. U svojim zrelim muzikim dramama,Tristan i Izolda,Majstori pjevai iz Nrnberga(Die Meistersinger von Nrnberg),Prsten Nibelunga(Der Ring des Nibelungen) iParsifal, Wagner je ukinuo razliku izmeu arija i recitacije u korist toka naizgled "beskrajne melodije." On je uvelike poveao ulogu i moorkestra, stvarajui rezultate sa sloenom mreom lajtmotiva, gdje se teme ponavljaju esto povezane sa likovima i konceptom drame, i bio je spreman da kri prihvaene muzike konvencije, kao to su tonalitet, u svojoj potrazi za veom izraajnou. Wagner takoer donosi novufilozofskudimenziju u operi sa svojim radovima, koji su obino zasnovani na priama izgermanskog paganizmailiArthurovih legendi. Na kraju, Wagner je izgradio svoju operu uBayreuthu, iskljuivo posveenu izvoenju njegovih djela u stilu koji on eli.

Opera nikada nee biti ista nakon Wagnera i za mnoge kompozitore njegova zaostavtina pokazala se kao teak teret. S druge strane,Richard Straussprihvatio je vagnerovske ideje, ali na potpuno nove naine. On je prvi osvojio slavu saskandaloznomoperomSalomei mranom traginom operomElektra, u kojem je tonalitet gurnut do krajnje granice. Zatim Strauss mijenja muziki pravac sa svojim najveim uspjehom,Der Rosenkavalier, gdje Mozart ibeki valceripostaju vaan uticaj kao i Wagner. Strauss je nastavio komponovati veoma raznolika operska djela, esto sa libretima od strane pjesnikaHugo von Hofmannsthal, sve do opereCapriccioiz1942. godine. Ostali kompozitori koji su pojedinano doprinosili njemakoj operi u ranom20. vijekusu:Zemlinsky,Hindemith,Kurt Weilli roeni italijanFerruccio Busoni. Operske inovacijeArnolda Schnbergai njegovih nasljednika su objanjeni u dijelu o modernizmu. Opera na engleskom jezikuJohn Blowje bio prvi znaajni kompozitor uEngleskojkoji je komponovao u operskim oblicima. On je komponovao operuVenera i Adonis, koje se smatraju prvim pravim operama naengleskom jeziku. Neposredni nasljednik Blowa bio je daleko poznatijiHenry Purcell. Uprkos uspjehu svog remek djelaDido i Eneja, u kojima se akcija usavrava koritenjem recitativa u italijanskom stilu, najvei dio najboljeg dijela stvaralatva ovog kompozitora nije bio sastavljanje tipinih opera. Umjesto toga on je obino radio unutar ogranienja poluoperskog oblika, gdje su izolovane scene imaskesadrane u strukturi govornog dijela opere. Glavni likovi u operi obino nisu bili ukljueni u muzike scene, to znai da je Purcell rijetko bio u stanju da razvije svoje likove krozpjesmu. Uprkos ovim preprekama, njegov cilj (i cilj njegovog saradnika Johna Drydena) je bio da se napravi ozbiljnu operu u Engleskoj, ali su ove nade ugaene preranom smru Purcella u njegovoj 36-oj godini.Nakon Purcella, dugi niz godinaVelika Britanijaje u sutini bila predstraa italijanskim operama. Hndelove opere serije su dominirale uLondonuoperskim binama decenijama, pa ak i domai kompozitori kao to su Thomas Arne pisali su koristei italijanske uzore. Ova situacija se nastavila kroz 18. i 19. vijek, ukljuujui Michaela Balfea, osim operskih balada, kao to je Prosjaka opera od Johna Gaya, koja je ismijavala operske konvencije, i lagane opere iz kasneviktorijanskeere, posebno Savoy opera odW.S. GilbertaiArthura Sullivana. Francuske operete su se takoer esto mogle uti u Londonu kroz 1870-e.

Meutim, u20. vijeku, engleska opera se poela vie osamostaljivati s radovimaRalph Vaughn Williamsa, a posebnoBenjamina Brittena, koji je komponovao seriju kvalitetnih radova koji ostaju u standardnom repertoaru do danas. On je imao odlian osjeaj za dramatinost i vrhunsku muzikalnost. Danas kompozitori kao to su Thomas Ades nastavljaju izvoziti englesku operu u inostranstvo. U 20. vijeku,amerikikompozitori kao to suGershwin,Gian Carlo Menotti, iCarlisle Floydpoinju da doprinose operama na engleskom jeziku protkanim dodirima popularnih muzikih stilova. Za njima slijedemodernistipoputPhilipa Glassa,Marka Adamoa,Johna Adamsa Coolidgea, iJakea Heggiea. Ruska opera

Opera je dovedena uRusijuu 1730-im sa italijanskim operskim trupama i ubrzo je postala vaan dio zabave za ruskicarskidvor iplemstvo. Mnogi strani kompozitori kao to su:Baldassare Galuppi, Giovanni Paisiello, Giuseppe Sarti, iDomenico Cimarosa(kao i razni drugi) pozvani su u Rusiju da sastavljaju nove opere, uglavnom na italijanskom jeziku. Istovremeno neki domai muziari poput Maksima Berezovskog i Dmitrija Bortnianskog su poslati u inostranstvo da naue pisati opere. Prva opera napisana na ruskom jeziku je bila Tsefal i Prokris od italijanskog kompozitora Francescoa Araja1755. Razvoj opere na ruskom jeziku je podran od strane ruskih kompozitora Vasilija Pakevia, Jevstigneja Fomina i Alekseja Verstovskog. Meutim, pravo roenje ruske opere je dolo sMihailom Glinkomi njegove dvije velika opere ivot za cara,1836. i Ruslan i Ljudmila1842. Nakon njega u Rusiji u 19. vijeku je bilo napisano opersko remek djelo Rusalka i Kameni gostAleksandra Dargomiskog, opere Boris Godunov i KovaninaModesta Musorgskog, Princ IgorAleksandra Borodina, opere Evgenij Onjegin i Pikova damaPetra Iljia ajkovskog, zatim Snjeguljica i SadkoNikolaja Rimskog-Korsakova. Ovakav razvoj ogleda se u rastu ruskognacionalizmakrozumjetnikispektar, kao dio sveslavenskog pokreta.

U 20. vijeku, tradiciju ruske opere razvijali su mnogi kompozitori poput:Sergeja Rahmanjinovasa njegovim djelima Bijedni vitez i opere Francesca da Rimini,Igora Stravinskogu Le Rossignol, Mavra, opere Edip Rex, i The Rakes Progress,Sergei Prokofjevu Kockar, "Ljubav za tri narande", Plameni aneo (Prokofjeva), Zaruke u manastiru, i Rat i mir, kao iDmitrij ostakoviu operama Nos i Gospoica Makbet iz Mtsenskog okruga,Edison Denisovu operi L'Ecume des jours, iAlfred Schnittkeu ivot sa idiotom, i opere Historia von D. Johann Fausten. Ostale nacionalne opere

panijatakoer proizvodi svoj prepoznatljiv oblik opere, poznat kaozarzuela, koja je imala dva odvojena procvata: jedan u 17. vijeku, a drugi poetkom i sredinom 19. vijeka. Tokom 18. vijeka, italijanska opera je bila izuzetno popularna u paniji, istiskujui domai oblik opere.

ekikompozitori razvijaju uspjean vlastiti oblik nacionalnog operskog pokreta u 19.vijeku, poevi odBedicha Smetanekoji je napisao osam opera, ukljuujui i meunarodno popularnu "Prodana nevjesta".Antonn Dvokje napisao 13 opera, a najpoznatija je njegova opera Rusalka.Leo Janekje stekao meunarodno priznanje u 20. vijeku za svoja inovativna djela poput: Njena pastorkinja(eki, Jenfa), Mala lukava lisica, i Kata Kabanova.

Kljuni likmaarskenacionalne opere u 19. vijeku je bioFerenc Erkel, ija su se djela uglavnom bavila historijskim temama. Meu njegovim najee izvoenim operama su Hunyadi Lszl i Bank ban. Najpoznatija moderna maarska opera je Dvorac plavobradog kneza odBle Bartka.Poljskiekvivalent Erkelu jeStanislaw Moniuszkokoji se najvie proslavio sa operom Ukleti dvorac (Straszny Dwr). Modernizam

Moda najoiglednija stilska manifestacijamodernizmau operi je razvojatonalnosti. Taj korak dalje od tradicionalnih tonaliteta u operi poeo je s Wagnerom, a posebno sa tzv. Tristan akordom. Kompozitori kao to su Richard Strauss, Claude Debussy, Giacomo Puccini, Paul Hindemith i Hans Pfitzner gurnuli su vagnerovsku harmoniju dalje s ekstremnijim koritenjemkromatizmai veim koritenjemdisonance.

Operski modernizam ima svoj pravi poetak u operama dvabekakompozitora, Arnolda Schnberga i njegovog pomonikaAlbana Berga. Oba kompozitora su bili zagovornici atonalnosti i njegovog kasnijeg razvoja (kao to je bilo kod Schnberga),dodekafonija. enbergovi rani muziko-dramski radovi, Oekivanje (Erwartung) iz1909., premijerno prikazan1924. godine i Sretna ruka (Die Glckliche Hand) prikazuju veliku upotrebu kromatske harmonije i disonance u cjelini. Schnberg takoer povremeno koristi tzv. govorei glas (sprechstimme), koji je opisao kao:Dvije opere enbergovog uenika Albana Berga, Wozzeck i opere Lulu (ostavljene nepotpune zbogsmrtikompozitora) dijele mnoge iste karakteristike kao to je ve opisano gore. Iako Berg kombinuje svoje visoko lino tumaenje enbergove dodekafonije, koja predstavlja naine sviranja raznih grupa po 12 tonova sa melodijskim prelazima koji su vie tradicionalne tonske prirode (sasvim Mahlerijanskog karaktera). Ovo moda djelimino objanjava zato su njegove opere ostale u standardnom repertoaru, uprkos svojoj kontroverznoj muzici i radnjama. enbergove teorije su uticale (direktno ili indirektno) na znaajan broj operskih kompozitora sve do danas, ak i ako oni sami nisu komponovali koristei njegove tehnike. Kompozitori koji su bili pod ovim uticajem su: Englez Benjamin Britten, Nijemac Hans Werner Henze, i RusDmitrij ostakovi.Philip Glasstakoer koristi atonalnost, iako se njegov stil moe uopteno opisati kaominimalizam, obino smatran kao jo jedan od muzikih razvoja iz20. vijeka.

Meutim, koritenje dodekafonije u operskom modernizmu izazvala je reakciju meu nekoliko vodeih kompozitora. Istaknuti predvodnik ove reakcije je bio ruski kompozitor Igor Stravinski. Nakon sastavljanja oito modernistike muzike za balete Petruka i Posveenje proljea u produkcijiSergeja Diagiljeva, godine1920. Stravinski se okrenuoneoklasicizmu, koji je kulminirao u njegovom operskom oratoriju Oedipus Rex. Kada je komponovao cijelu operu koja je bila bez sumnje opera (nadahnuta radovima Rimskog-Korsakova Slavuj iz1914., i Mavra iz1922.), u "The Rakes Progress" on je nastavio ignorisatiserialistiketehnike i napisao "broj" operu u stilu iz 18. vijeka, koristeidiatonicizam. Njegov otpor serijalizmu pokazao se kao inspiracija za mnoge druge kompozitore. Od mjuzikla nazad prema operi

Od kasnih1930-ih, neki pozorinimjuziklipoinju se pisati s vie operske strukture. Ovi radovi ukljuuju sloenepolifoneansamble i odraavaju muzika zbivanja svog vremena. Porgy i Bess, pod uticajemjazzstilova, i operete Candide sa svojim otvorenim,lirskimodlomcima ifarsinimparodijskimoperama, obje prvo izvedene naBroadwayu, ali su postale prihvaene kao dio operskog repertoara. Pria sa zapadne strane, Brigadoon u mjuziklima Sweeney Todd, Evita i druge dramatine prie sa sloenom muzikom i sada se ponekad mogu vidjeti u operama. Neki mjuzikli, poevi sarockoperom Tommy iz1969. i Isus Hrist superzvijezda iz1971. su potpuno sastavljeni i napisani sa recitativom umjesto dijaloga, govorei svoje emotivne prie uglavnom kroz muziku, i one su u stilu rock opera. Operski glasovi

Pjevai i uloge koje oni igraju se prvo razvrstavaju prema njihovim vokalnim rasponima. Muki pjevai su razvrstani po vokalnom rasponu kao:bas,bas-bariton,bariton,tenorikontratenor. enski pjevai su razvrstani po vokalnom rasponu kao:kontraalt,mezzosopranisopran. Osim toga, pjevaki glasovi se labavo prepoznaju po karakteristikama osim raspona, kao to je boja zvuka ili boje, vokalnog kvaliteta, okretnost, snaga, i prilagoenost glasa muzikom instrumentu. Tako se sopran moe nazvati lirskim sopranom, coloratura, soubrette, spinto, ili dramatini sopran. Ovi pojmovi definiu uloge najpogodnije za vokalne osobenosti pjevaa. NjemakiFach sistemje posebno organizovan sistem, iako ne opisuje u potpunosti pjevaki glas, povezujui pjevaki glas s vokalnom klasifikacijom. Poseban pjevaki glas moe se promijeniti drastino u toku njegovog/njenog ivota, rijetko dostiui vokalnu zrelost do tridesete godine, a ponekad tek u srednjim godinama. Gabrijela Andreja