JAVNI SEKTORDoc. Dr Zoran Mastilo

MJEŠOVITA EKONOMIJA

Naša kao i sve druge ekonomije sastoje se od javnih i pri-vatnih dobara. Okruženi smo i ostvarujemo uporednu potrošnju i javnih i privatnih dobara. Privatna dobra, putem tržišta, isporučuje privatni sektor privrede, dok je isporuka javnih dobara države.

Istorijski tok. U 17 i 18 vijeku se smatralo da se javni interes najbolje obezbjeđuje snažnom, odnosno aktivnom vladom. To je vrijeme merkantilizma.

*Mnoge vlade su zbog toga odvele svoje narode na

stranputicu. Reakcija je stigla od Adama Smita. U svom djelu "Bogatstvo naroda" (1776) Smit zastupa ograničenu ulogu vlade. Smit objašnjava da u promovisanju javnog interesa ne treba se oslanjati na vladu niti na bilo kakve moralne osjećaje. On smatra da se javnom interesu najbolje služi kada pojedinac radi neometano ono što je u njegovom sopstvenom interesu.

**"... on želi samo svoj sopstveni dobitak i u tome je

kao i u drugim mnogim slučajevima, vođen nevidljivom rukom da unaprijedi i ono što mu nije bila namjera. ... Zadovoljavajući svoje sopstvene interese on često promoviše interese društva efektnije nego kad doista namjerava da ih unapređuje."

Smit ovu svoju misao nikada nije i dokazao; ni on ni njegovi inteligentni sljedbenici. Možda je ovakva izričitost i stav rezultat reagovanja na merkantilizam jake države.

***Smit je izričit u stavu da konkurencija i motiv profita

vodi pojedince da slijedeći svoje privatne interese ujedno ostvaruju i opšti interes. Motiv profita vodi pojedince da proizvode robe koje se traže pa i po najnižim cijenama.

Nisu, međutim, svi socijalni mislioci devetnaestog vijeka bili ubijeđeni u Smitova objašnjenja i bezrezervno ih prihvatati. Stvarnost ozbiljnih nejednakosti u društu i bijeda, u kojoj je živjela većina naroda, snažno se suprotstavljala Smitovom stanovištu.

****Odgovor Majnarda Kejnsa na "veliku krizu"

doprinijelo je promjeni ekonomske misli.

U toku prošlih 200 godina ekonomisti su jasno uočili da tržište ne djeluje perfektno, i da je ono nedovoljno za promociju javnog interesa. Tržište svojom raspodjelom nije u stanju da zadovolji ni osnovne socijalne potrebe. Tržište je moguće prihvatiti pod veoma restriktivnim pretpostavkama, da bi bilo racionalno, tržište treba da bude regulisano.

EFIKASNOST I PRAVEDNOST

Nemoć tržišta da ostvari pravednu raspodjelu dohotka, onu koja će obezbijediti maksimalnu tražnju za maksimalnu zaposlenost.

Potrošeno je i troši se mnogo intelektualne energije da se dođe do pouzdanog odgovora, ali je rezultat još uvijek oskudan.

Koja je raspodjela pravedna i kako raspodjela države utiče na ekonomsku efikasnost?

Koja je mjera koliko država treba da uzme od preduzeća i građana?

Odgovor na to pitanje dao je Vilfredo Pareto (1848 -1923), italijanski ekonomista i socijolog.

*Alokacija (raspodjela) resursa koja ima svojstvo da se

niko nemože obogatiti, o drugi za to osiromašiti zove se Pareto efikasna ili Pareto optimalna alokacija.

Ako u društvu njje moguće da poraste bogatstvo bilo kojeg pojedinca, a da se drugog ne smanji, situacija je optimalna. Nesporan rast društvenog bogatstva nastaje samo onda kada bogatstvo bar jednog pojedinca u društvu raste, a da pri tom nikom drugom ne opada.

Prva pretpostavka Pareto efikasnosti je da se radi o tržišnoj privredi. Razlog je jednostavan. Samo tržišna privreda obezbjeđuje puno korištenje resursa, odnosno obezbjeđuje ostvare-nje krive proizvodnih mogućnosti.

**Svaka tačka na ovoj krivoj

može da se zauzme redistribu-cijom resursa od jednog pojedinca drugom. To znači da je dio resursa moguće oduzeti od lica B i dati licu A, što znači da je moguće pomjeriti ekonomiju konkurent-skog tržišta tačke B u tačku A. Ovo jasno govori da pojam Pareto ekonomske efikasnosti ništa ne govori o pravednosti u raspodjeli dohodaka.

***Pareto ekonomska efikasnost znači da se

ekonomija nalazi na krivoj proizvodnih mogućnosti i kaže da se niko ne može obogatiti da bi drugi osiromašio.

Problem je što izvan tržišna (državna) redistribucija dohodaka sa ciljem da se ostvari pravednost može da utiče na ekonomsku efikasnost, da je smanji.

****Pretpostavimo da lice B ostvaruje 20

jabuka, a lice A samo 5. Kako tu raspodjelu smatramo nepravednom, pretpo-stavimo da se izvrši preraspodjela tako što će se od lica B oduzeti 5 jabuka i dati licu A. Usljed pada motivacije za rad lica B, koje je ostvarivalo visok nivo dohotka i od koga je oduzeto 5 jabuka, nivo proizvodnje pada, odnosno pravednost raste, ali ekonomska efikasnost opada.

Proizvodnja nije više 25 nego 23 jabuke. Preraspodjela se neće odnositi na 15 jabuka licu B i 10 jabuka licu A, nego manje možda 14 jabuka licu B i 10 jabuka licu A, nego manje možda 14 jabuka licu B i ) jabuka licu A.

*****Odgovor je dosta jednostavan. Samo u dijelu proizvodnje

dobara i usluga kod kojih je u tržišnu cijenu uračunat puni iznos koristi i šteta (troškova) riječ je o Pareto efikasnosti tržišnog ekonomskog sistema. Ovdje bi maksimum outputa ujedno značilo i pravednost raspodjele. To je jedan aspekt restriktivnosti.

Drugi aspekt restriktivnosti ima svoje šire značenje.

Problem je što takve proizvodnje i usluga nema. Stanje je takvo da u bilo kojem dijelu društvene reprodukcije moguće ostvariti premoć jednog faktora proizvodnje nad drugim i na taj način uticati na nepravednost raspodjele. Opširnije u tekstu koji slijedi.

NEDOSTACI TRŽIŠTA

Da bi bilo uspješno tršižte mora da bude regulisano. Nedostaci tržišta, odnosno tržišne greške su:

nepotpunost konkurencije, eksterni efekti, javna dobra, nepotpuna tržišta, nepotpune informacije, makroekonomske neravnoteže.

*1. Nepotpunost konkurencije.Ovdje je tršišna

cijena viša od graničnog prihoda. Monopolista je u stanju da poveća cijenu svog proizvoda iznad njegovog marginalnog troška. Zbog tih viših cijena nego što bi bile da vlada tržište potpune konkurencije, potrošači dobiju manje. Zadovoljstvo potrošača je time smanjeno.

Država raznim mjerama ograničava djelovanje monopola, kao što su porezi, subvencije, neposredna zakonska ograničenja i sl.

**2. Eksterni efekti. Eksterni efekti su koristi i štete za

treća lica nastale u proizvodnji, a koje nisu uračunate u tržišnu cijenu. Eksterni efekti se nazivaju "troškom susjeda" (Alfred Marshall (1842-1924) engleski ekonomista).

Privatni sektor uračunava u cijenu samo privatne troškove i koristi određene proizvodnje ili potrošnje ignorišući uticaje na druge.

Pogledajmo grafički prikaz pozitivnih eksternih efekata na primjeru obrazovanja.

***Pretpostavimo da školarina za upisanog

studenta iznosi 150 n.j., te da je po toj upisnoj cijeni diplomiralo 4000 stude-nata. Tačka A predstavlja ravnotežu graničnih privatnih troškova (MFC) i graničnih privatnih koristi (MPB).

Stupajući u rad, svršeni studenti po osnovu stečenog obrazovanja ostvaruju društvu niz dodatnih koristi, odnosno niz pozitivni eksternih efekata.

Pretpostavimo da pozitivni eksterni efekti po završenom (i zaposlenom) studentu iznose 50 n.j. Granični socijalni efekat (MSB) sada više nije 150, koliki je iznos školarine i koliki je granični privatni efekat (MPB = MPC), nego je uvećan za iznos marginalne eksternekoristi (MEB) te iznosi 200 n.j. Pareto ekonomski optimum na presjeku graničnih privatnih koristi i šteta nije ostvaren. Tržišna cijena obrazovanja od 150 n.j. nije obuhvatila ukupne ekonomske efekte.

MSB – MEB = MPB

175 – 50 = 125.

****Negativni eksterni efekti se uglavnom odnose na

život u gradovima – buka, zagađenje vazduha i sl. i posebno na zagađenje životne sredine – zemlje, vode, vazduha.

Pogledajmo sada primjer negativnih eksternih efekata. Pretpostavimo da se radi o hemijskoj fabrici koja zagađuje rijeku.

*****Pretpostavimo da neki preduzetnik

proizvodi 7000 kg nekog hemijskog proizvoda po cijeni od 40 n.j. U ravnotežnoj tački A cijena i količina izjednačeni sugranični privatni troškovi (MPC) i marginalne privatne koristi (MPB). Privatnik je u cijenu uračunao samo svoje privatne koristi i štete. U cijenu svog proizvoda nije uračunao trošak koji čini društvu, odnosno granični eksterni trošak (MEC).

Ravnoteža se uspostavlja na cijeni od 45 n.j. i 6000 kg. To je tačka (C), gdje se izjednačavaju granični socijalni troškovi (MSC) i marginalne socijalne koristi (MSB).

MSC = MSB.

To je stanje Pareto optimuma.

******3. Javna dobra. Svijet ekonomije se sastoji od dvije vrste dobara:

privatnih i javnih, čije učešće je skoro podjednako.

Odsustvo rivaliteta u potrošnji. Svako točenje benzina na pumpi, npr., ostavlja manju količinu drugima, odnosno kod privatnih dobara vlada djeljiva ponuda i rivalstvo u potrošnji.

Nemogućnost isključenja iz potrošnje odnosno neisplativost isključenja.

Prevladavanje takvih pojedinačnih mišljenja ostvaruje se uvođenjem poreza iz kojih sredstava se finansiraju izdaci za javna dobra. Porez je tako cijena upotrebe javnih dobara.

Nisu sva javna dobra ista, ondosno nije u svim javnim dobrima podjednako učešće "javnosti".

*******Posebno čisto javno dobro predstavlja

preraspodjelu dohodaka, o čemu je ranije bilo govora.

Pored čistih imamo još i:

mješovita,

zaslužna i

javno obezbijeđena privatna dobra.

********Mješovita javna dobra. Dobra se razlikuju po poželjnosti

i mogućnosti izuzimanja pojedinca iz korištenja. Kod mnogih dobara ova svojstva su različito zastupljena. Kod nekih javnih dobara uskraćivanje korištenja je moguće, ali je nepoželjno.

Zaslužna javna dobra. Iako raspolažu pouzdanim informa-cijama da su pušenje, alkoholizam štetni, da vezivanje sigurnosnih pojaseva smanjuje povrede, oni ipak puše ili ne vezuju pojaseve. Ova nametnuta sigurnosna dobra se nazivaju zaslužnim dobrima.

*********Javno obezbijeđena privatna dobra. Dobra kod kojih su

granični troškovi vezani za obskrbu dodatnog pojedinca značajni, nazivaju se javno obezbijeđenim dobrima.

Kada se čistim javnim dobrima dodaju i javna dobra sa određenim učešćem "javnosti" onda dolaze do izražaja još dvije karakteristike javnih dobara:

teritorijalna ograničenost u ponudi i

ograničenost veličine (kapaciteta).

********** Teritorijalno ograničenje u ponudi. Ograničenost veličine. Ponuda i potražnja javnih dobara.

Efikasna privreda proizvodi ono što ljudi žele. To je polazna pretpostavka (Paul Samuelson), koja se odnosi na proizvodnju privatnih dobara i koja bi se isto tako morala odnositi i na optimalno snabdijevanje javnim dobrima.

***********4. Nepotpuna tržišta. Nepotpunost tržišta se ne odnosi

samo na javna dobra i eksterne efekte. Nepotpuna su i tržišta osiguranja i kredita, što je opravdanje za vladine aktivnosti na tim područjima.

 

5. Nepotpune informacije.

6. Promovisanje makroekonomskih ciljeva.

FINANSIRANJE JAVNOG SEKTORA

Tržišne greške koje se odnose na nepotpuna (monopolska) tržišta, javna dobra, eksterne efekte, nepotpuna tržišta i nepotpune informacije jesu greške koje narušavaju Pareto optimum ekonomske efikasnosti. Razlog je u nepotpunosti tržišne cijene.

U svojim aktivnostima korekcije tržišne raspodjele dohoda-ka i rearanžiranja mogućnosti država djeluje iz dva pravca:

sa prihodne i rashodne strane.

*Država može da se finansira iz tri izvora: poreza, zajmova i emisije papirnog novca.

Porezi bogu biti: direktni i indirektni. Iznos na koji se obračunava i plaća porez naziva se

poreska osnovica.

** Godišnji plan prihoda i rashoda jedne države

naziva se budžetom.

Stopa poreza je iznos koji se primjenjuje na poresku osnovicu i na osnovu čega se utvrđuje iznos poreske obaveze, a izražava se u procentima.

Proporcionalne stope, odnosno proporcionalni porezi su porezi kod kojih stope ostaju iste bez obzira što se poreska osnovica mijenja.

*** Progresivne poreske stope, odnosno progresivni

porezi su slučaj oporezivanja kada sa rastom poreske osnovice rastu i poreske stope.

Regresivne poreske stope, odnosno regresivni porezi su slučaj kada se sa rastom poreske osnovice poreske stope smanjuju.

HVALA NA PAŽNJI