Struktur Bahasa Melayu

Struktur Bahasa Melayu

Huraikan persamaan dan perbezaan pandangan antara Asmah (2008/1993) dan Nik Safiah Karim et al (2008) tentang gejala alomorf bagi morfem awalan meN / peN dalam tatabahasa Bahasa Melayu.

PENGENALAN

Konsep dan Definisi

Sebelum kajian ini dimulakan, perlu diperkenalkan definisi-definisi yang penting

dalam morfologi atau kajian tentang pembentukan kata dalam sesuatu bahasa.Antara

istilah-istilah yang berkait rapat dalam morfologi ialah fonem, morfem dan alomorf.

Fonem merupakan unit bahasa yang terkecil yang membezakan makna seperti

huruf d dan t dalam perkataan pedang dan petang. Fonem /d/ dan /t/ adalah unit yang

terkecil yang dapat membezakan makna tetapi kedua-dua /d/ dan /t/ tidak mendukung

makna. Ini berbeza dengan definisi morfem.

Morfem merupakan unit nahu yang terkecil yang mempunyai makna

seperti dalam contoh perkataan makan dan makanan. Dua perkataan ini menunjukkan

persamaan dan perbezaan antara makna yang didukungnya. Persamaannya ialah pada

makna yang didukung oleh makan dalam kedua-dua perkataan itu. Perbezaannya pula

ialah keseluruhan makna kata makanan berbeza dengan keseluruhan makna makan.

Yang menimbulkan perbezaan itu ialah akhiran –an yang merupakan morfem. Maka

dengan itu makanan mempunyai morfem makan dan –an yang masing-masing

mempunyai maknanya tersendiri.

Alomorf pula merupakan varian morfem. Sesuatu morfem diwujudkan

dalam bentuk fonologi sebagai suku kata, dan suku kata pula diwujudkan oleh fonem.

Yang kita dengar apabila disebut sesuatu kata, kata dasar atau morfem terikat ialah

kewujudan yang sebenar. Kewujudan inilah yang dinamakan alomorf dalam ilmu

linguistik. Misalnya, awalan me(N)- mempunyai banyak alomorf iaitu me-, mem-, men-,

meny-, meng- dan menge-. Begitu juga dengan awalan pe(N) yang mempunyai alomorf

pe-, pem-, pen-, peny-, peng- dan penge-.

Batasan Kajian

Kajian ini akan membataskan perbincangan kepada pandangan Prof.

Emeritus Datuk Dr. Asmah Haji Omar dan Prof. Emeritus Datuk Dr. Nik Safiah Karim

perihal morfem yang memfokuskan kepada pengimbuhan awalan me(N). Dalam kajian

ini akan dijelaskan pandangan serta pendapat kedua-dua penulis serta menghuraikan

apakah persamaan dan perbezaan yang ketara antara kedua-dua penulis ini.

Bahan Kajian

Kajian ini akan menumpukan pandangan dan pendapat yang terkandung

dalam dua buah buku yang terkini iaitu Nahu Melayu Mutakhir Edisi Kelima oleh Asmah

Haji Omar (2009) dan Tatabahasa Dewan Edisi Ketiga oleh Nik Safiah Karim et al

(2009).

ISI DAN PERBINCANGAN

Nik Safiah Karim serta rakan-rakan seperjuangannya dalam buku

Tatatabahasa Dewan Edisi Ketiga (2009 hlm 43), mendefinisikan morfem sebagai unit

yang terkecil dalam bahasa yang mempunyai fungsi gramatis atau menjalankan tugas

nahu. Morfem terbahagi kepada morfem bebas dan morfem terikat. Morfem bebas ialah

morfem yang dapat wujud bersendirian manakala morfem terikat hanya wujud bersama-

sama morfem lain kerana morfem terikat tidak boleh wujud tanpa kata dasar (ibid, hlm

44). Antara contoh morfem bebas ialah rumah, sekolah dan ajar. Perkataan-perkataan

ini dapat berdiri dengan sendiri dan dapat mendukung makna yang tersendiri tanpa

memerlukan bantuan perkataan atau morfem lainnya. Dalam perkataan tersenyum,

memasak dan pengelap pula, terdapat morfem terikat bagi setiap perkataan itu iaitu ter-

dalam tersenyum, me- dalam memasak dan penge- dalam pengelap. Morfem-morfem

terikat yang tersenarai ini memerlukan kata atau morfem lain untuk mendukung makna.

Dalam erti kata yang lain, morfem terikat ter- memerlukan morfem senyum untuk

menjadikan perkataan tersenyum itu bermakna. Terdapat morfem terikat ter- dan

morfem bebas senyum dalam perkataan tersenyum.

Menurut Nik Safiah Karim, perkataan-perkataan dalam Bahasa Melayu

terdiri daripada kata dasar dan kata bentuk terbitan. Kata dasar merupakan bentuk kata

terkecil yang tidak menerima sebarang imbuhan manakala kata bentuk terbitan ialah

bentuk yang dihasilkan daripada proses memperluas kata dasar tadi melalui berbagai-

bagai cara pembentukan kata. Proses inilah yang dinamakan imbuhan. Dalam proses

imbuhan, atau penambahan unit-unit bahasa yang tertentu, akan berlakunya perubahan

makna nahu. Imbuhan terbahagi kepada awalan, akhiran, sisipan, apitan, morfem

kosong dan bentuk fleksi. Dan kajian ini akan hanya memberikan tumpuan kepada

imbuhan awalan khususnya awalan me(N).

Jika Nik Safiah membahagikan morfem kepada morfem terikat dan morfem

bebas, Asmah Haji Omar pula merincikan lagi pembahagian morfem atau varian

morfem ini kepada dua jenis iaitu alomorf lingkungan dan alomorf bebas. Rincian ini

merupakan perbezaan yang amat ketara dalam perbezaan pendapat dan pandangan

kedua-dua penulis.

Menurut Asmah Haji Omar, alomorf lingkungan adalah alomorf yang wujudnya itu

didasarkan pada lingkungan-lingkungan tertentu seperti lingkungan fonologi, lingkungan

nahu atau lingkungan leksikal. Salah satu ciri alomorf lingkungan ini ialah saling

menyisihkan. Alomorf lingkungan fonologi merupakan alomorf yang wujudnya

ditentukan oleh ciri bunyi atau ciri-ciri fonologi yang ada di sekitarnya. Alomorf

lingkungan nahu pula ditentukan oleh ciri-ciri nahu sementara alomorf lingkungan

leksikal pula ditentukan oleh ciri-ciri perbendaharaan kata.

a. Alomorf Lingkungan Nahu

Prof Asmah menjelaskan (ibid, hlm 10) bahawa untuk alomorf jenis ini, ditentukan oleh

ciri-ciri nahu seperti dalam perkataan tertawa.

Perkataan Proses Imbuhantertawa tiada pengguguran mentertawakan

tulis t digugurkan menulis

Tiada pengguguran huruf t dalam perkataan mentertawakan manakala huruf t akan

digugurkan dalam perkataan menulis. Ini disebabkan ter- dalam perkataan

mentertawakan adalah awalan dan pengekalan t akan mempertahankan kedudukan ter-

sebagai awalan. Dalam erti kata lain, terdapat dua penambahan dalam perkataan

mentertawakan iaitu penambahan pertama, awalan ter- dan diikuti dengan

penambahan kedua, awalan men-. Manakala huruf t akan digugurkan dalam perkataan

menulis kerana awalan men- merupakan awalan yang diterima oleh kata dasar tulis.

a. Alomorf Lingkungan Leksikal

Alomorf jenis ini ditentukan oleh ciri-ciri perbendaharaan kata seperti dalam perkataan

belajar.

Kata Dasar Proses awalan Perkataanajar bel- belajarkerja be- bekerja

Hanya perkataan belajar sahaja yang menerima proses awalan bel-. Dalam erti kata

yang lain, ajar hanya boleh menerima proses awalan bel- sahaja. Begitu juga dengan

perkataan kerja yang hanya menerima be- dan tidak ber- atau bel-.

c. Alomorf Bebas

Menurut Prof Asmah, alomorf bebas merupakan alomorf yang boleh

menggantikan satu sama lain. (ibid, hlm 10) Dalam penggunaan bahasa lisan,

perkataan tedaya dan terdaya seringkali kita ucapkan. Dalam bentuk lisan, timbul

alomorf bebas te- dan ter-. Perlu ditegaskan bahawa untuk bahasa tulisan, perkataan

daya hanya menerima alomorf ter- dan bukan alomorf te-.

Jika Nik Safiah mengkategorikan morfem kepada morfem terikat dan morfem

bebas, fungsi alomorf lingkungan oleh Asmah Haji Omar, yang dirincikan lagi dan

terkandung di dalamnya tiga bahagian iaitu fonologi, merupakan ciri-ciri alomorf yang

menentukan morfem.

Berdasarkan penerangan yang terkandung dalam Nahu Melayu Mutakhir ,

Asmah Haji Omar juga membahagikan morfem kepada morfem bebas dan morfem

terikat. Sama seperti Nik Safiah Karim, definisi morfem bebas adalah morfem yang

boleh berdiri sendiri sebagai satu kata atau sebagai ayat minimal. Sementara Morfem

terikat pula merupakan morfem yang memerlukan bantuan morfem lain untuk

membentuk kata (2009, hlm 13).

PENGIMBUHAN dan PENAMBAHAN

Menurut Nik Safiah Karim serta rakan-rakannya dalam Tatabahasa

Dewan (2009 hlm 57), Bahasa Melayu merupakan salah satu bahasa yang tergolong ke

dalam jenis bahasa aglutinatif atau bahasa yang bersifat derivatif. Perkataan-perkataan

dalam bahasa ini terbentuk melalui proses pengimbuhan atau penggabungan morfem

kata dasar dengan morfem imbuhan yang digabungkan secara serentak.

Nik Safiah Karim mendefinisikan imbuhan sebagai unit-unit bahasa tertentu yang

ditambahkan pada bentuk-bentuk lain yang menyebabkan perubahan makna nahunya

(ibid, hlm 45). Bentuk awalan merupakan salah satu bentuk yang tercakup dalam

pengimbuhan selain daripada akhiran, apitan dan sisipan. Menurut pandangan

Asmah Haji Omar dalam bukunya Nahu Melayu Mutakhir, istilah yang digunakan ialah

penambahan. Penambahan didefinisikan sebagai proses dimana sesuatu morfem

terikat itu ditambahkan atai ditempelkan kepada morfem bebas (ibid, hlm 25) Proses ini

terdiri daripada empat jenis iaitu penambahan awalan, penambahan akhiran,

penyisipan dan penambahan serentak awalan dan akhiran.

Dari penerangan ini, terdapat perbezaan istilah yang digunakan oleh

kedua-dua penulis ini. Asmah Haji Omar menggunakan istilah penambahan manakala

Nik Safiah Karim pula menggunakan istilah ‘pengimbuhan’. Walaupun istilah yang

digunakan berbeza, tetapi maksud istilah penambahan dan pengimbuhan adalah sama.

Kedua-dua istilah ini menerangkan proses penerimaan atau gandingan morfem terikat

dengan morfem bebas. Selain daripada definisi istilah yang digunakan membawa erti

yang sama, kedua-dua penulis ini mengklasifikasikan ‘penambahan’ dan ‘pengimbuhan’

kepada empat jenis iaitu awalan, akhiran, apitan dan sisipan.

Menurut Nik Safiah Karim et al, dalam proses pengimbuhan, lahirlah bentuk

perkataan yang disebut kata terbitan (2009, hlm 67). Dan kata terbitan ini terbahagi

kepada empat iaitu kata terbitan awalan, akhiran, apitan dan sisipan (2009, hlm 72)

Imbuhan me(N) merupakan salah satu kata terbitan berawalan yang wujud dalam kata

kerja.

Menurut Asmah Haji Omar pula, penambahan boleh berlaku pada tempat-

tempat tertentu iaitu penambah awalan, akhiran, sisipan dan penambah terbahagi.

Penambah boleh dikategorikan berdasarkan fungsinya dalam kata. Asmah Haji Omar

berpendapat bahawa kata kerja terdapat dalam bentuk akar, berlapis, majmuk dan

gandaan. Kata Kerja dalam bentuk akar merupakan kata kerja yang hanya terdiri

daripada satu morfem bebas dan tidak terdapat padanya sebarang penambah,

misalnya, tiup, bangun, alir, duduk dan sebagainya. Kata Kerja Berlapis pula

merupakan kata kerja yang terdiri daripada satu morfem bebas dan sekurang-

kurangnya satu morfem terikat, atau yang terdiri daripada sekurang-kurangnya dua

morfem terikat (2009, hlm 135). Bentuk berlapis untuk kata kerja ini dihasilkan dengan

proses penambahan dan penambah me(N) merupakan salah satu penambah yang

menghasilkan kata kerja berlapis.

Terdapat persamaan dalam proses penambahan atau pengimbuhan.

Kedua-dua penulis mengklasifikasikan penambahan atau pengimbuhan ini berlaku

pada bahagian awalan, akhiran, sisipan dan apitan. Yang membezakan kedua-dua

penulis ini ialah istilah yang berbeza untuk menerangkan proses Kata Nama Terbitan.

Asmah Haji Karim menggunakan istilah ‘kata kerja berlapis’ manakala Nik Safiah Karim

menggunakan istilah ‘kata kerja terbitan’. Selain perbezaan penggunaan istilah, kedua-

dua penulis ini bersetuju bahawa penambah me(N) atau imbuhan me(N) menghasilkan

kata kerja berlapis atau kata kerja terbitan.

1a) Pandangan Nik Safiah Karim et al dalam Tatabahasa Dewan

Alomorf bagi morfem awalan me-

Awalan meN- ialah awalan yang membentuk kata kerja aktif, sama ada

transitif atau tak transitif. Awalan ini mempunyai empat varian iaitu me-, mem-, men-

dan meng-. Varian awalan meN- ini bergantung kepada huruf pertama kata dasar yang

bercantum dengannya. Awalan me- dipengaruhi oleh bunyi atau fonem pertama dalam

kata dasar yang bermula dengan huruf l, m, n, ny, ng, r, w dan y seperti dalam contoh

perkataan-perkataan yang berikut:

Awalan me- (ibid, hlm 151)Huruf Kata dasar Imbuhan me-

awall lawan melawan

m masak memasakn nanti menantiny nyala menyalang nganga mengangar rayu merayuw wangi mewangiy yakin meyakin(kan)

Ditambahkan juga ke dalam jenis ini kata dasar yang bermula dengan

huruf p, t, k dan s. Huruf pertama dalam kata dasar berubah menjadi bentuk sengau

yang sama daerah artikulasinya iaitu m menggantikan p, n menggantikan t, ng

menggantikan k dan ny menggantikan s.

Awalan me- (ibid, hlm 152)Hurufawal

Kata dasar Digugurkan Digantikan Imbuhan me-

p pesan p m memesanpukul memukul

t tetap t n menetaptari menari

k karang k ng mengarangkata mengata

s salin s ny menyalinsinar menyinar

1b) Pandangan Asmah Haji Omar dalam Nahu Melayu Mutakhir

Alomorf bagi morfem awalan me-

Terdapat perbezaan yang ketara dalam senarai varian me(N)- pada pandangan

Asmah Haji Omar. Jika Nik Safiah menyenaraikan hanya empat varian me(N)- iaitu

me-, mem-, men- dan meng-, Asmah Haji Omar menyenaraikan enam varian me(N)-

dalam Nahu Melayu Mutakhir iaitu tambahan meny- dan menge- (2009, hlm 9).

Menurut Asmah Haji Omar, morfem awalan me dipengaruhi oleh bunyi

atau fonem pertama dalam kata dasar yang bermula dengan huruf l, m, ng, ny, m dan w

seperti dalam contoh perkataan-perkataan yang berikut:

Awalan me- (ibid, hlm 9)Hurufawal

Kata dasar Imbuhan me-

l lukis melukism masak memasakng nganga mengangany nyanyi menyanyir raung meraungw warna mewarna

Terdapat perbezaan pandangan dalam senarai huruf yang memerlukan

imbuhan me-. Menurut Asmah Haji Omar, huruf n dan y tidak termasuk dalam senarai

bunyi atau fonem pertama dalam kata dasar yang memerlukan imbuhan me. Selain

perbezaan huruf n dan y, terdapat juga perbezaan pendapat serta pandangan oleh

Asmah Haji Omar dengan kata dasar yang bermula dengan huruf p, t, k dan s.

Lazimnya kata dasar yang bermula dengan huruf n dan y dalam Bahasa

Melayu merupakan perkataan yang memerlukan bukan sahaja awalan me- tetapi

akhiran –i atau –kan, kecuali perkataan nanti.

Huruf

awal

Kata dasar Imbuhan me-

nanti

menanti

menantikan

naik

menaiki

menaikkannafi menafikan

n

nasihat

menasihati

menasihatkan

nama

menamai

menamakannikmat menikmatinoda menodai

y yakin

meyakini

meyakinkan

Tidak terdapat kata dasar yang lain selain daripada perkataan yakin, yang bermula

dengan huruf y yang tersenarai dalam Kamus Dewan Edisi Keempat (2007) yang

menerima imbuhan me-.


Alomorf bagi morfem awalan mem-

Awalan meN- menjadi mem- apabila diimbuhkan pada kata dasar yang bermula

dengan huruf b, perkataan pinjaman yang bermula dengan huruf f, p dan v serta gugus

konsonan yang bermula dengan huruf b dan p.

Awalan mem- (ibid, hlm 152)Huruf

awal

Kata dasar Imbuhan mem-

b

beri memberibantu membantubilas membilas

Perkataan pinjaman yang bermula dengan huruf f,p dan v yang mengekalkan huruf

pertamanya untuk mempertahankan etimologi kata asalnya seperti:

Awalan mem- (ibid, hlm 153)Huruf Kata dasar Imbuhan mem-

awal

f

fitnah memfitnahfatwa memfatwa(kan)

v veto memveto

p

pamer mempamer(kan)popular Mempopular(kan)proses memprosespraktik mempraktikplaster memplaster

b

blok memblokbrek membrek

Menurut Nik Safiah, terdapat beberapa perkataan yang bermula dengan huruf p yang

menerima awalan mem- seperti contoh:


awal


p

pelopor mempelopor(i)pelawa mempelawapercaya mempercaya(i)punya mempunya(i)peduli mempeduli(kan)


Alomorf bagi morfem awalan mem-

Hanya terdapat perbezaan pada pandangan Asmah Haji Omar perihal kata dasar

yang bermula dengan huruf p. Tiada pengguguran yang berlaku dalam proses

penambahan yang lain kecuali huruf p seperti dalam perkataan-perkataan yang berikut:


awal

Kata dasar Pengguguran Imbuhan mem-

pukul memukul

p p digugurkan

panjat memanjatpusing memusing(kan)putar memutar(kan)

pandang memandangb bancuh

Tiada pengguguran

membancuhf fail memfailv variasi memvariasi


Alomorf bagi morfem awalan men-

Awalan meN- menjadi men- apabila diimbuhkan pada kata dasar yang

bermula dengan huruf d, c, j, sy dan z, perkataan yang bermula dengan huruf t,s serta

perkataan pinjaman yang mengandungi gugus konsonan yang juga bermula dengan

huruf t dan s.

Awalan men- (ibid, hlm 153)Huruf

awal


d

deru menderudayung mendayungduga menduga

c

cari mencaricuci mencuci

j

jemur menjemurjaja menjaja

sy

syarat mensyarat(kan)syukur mensyukur(i)

z

ziarah menziarah(i)zalim menzalim(i)

Terdapat juga perkataan pinjaman yang mengekalkan huruf pertamanya

untuk mempertahankan etimologi kata asalnya iaitu:


awal


t

tadbir mentadbirtafsir mentafsirtakrif mentakrif

tauliah mentauliahterjemah menterjemah

transkripsi mentranskripsi

s

sintesis mensintesisswasta menswastastabil menstabilskru menskru

Terdapat dua kecualian pada bentuk kata dasar iaitu ternak dan tertawa

yang menerima awalan men- tanpa berlaku pengguguran.


awal


t

ternak menternaktertawa mentertawa(kan)


Alomorf bagi morfem awalan men-

Morfem awalam men- pula dipengaruhi oleh kata dasar yang bermula dengan s,

t, c dan d. Hanya huruf s dan t sahaja yang gugur sewaktu proses penambahan seperti

dalam contoh perkataan-perkataan berikut:


awal

Kata dasar Pengguguran Imbuhan men-

s saman s digugurkan menyamant tanda t digugurkan menandac cantas Tiada

pengguguranmencantas

d dongak mendongak


Alomorf bagi morfem awalan meng-

Awalan meN- menjadi meng- apabila digabungkan dengan kata dasar yang

bermula dengan huruf g, gh, kh dan h (bunyi konsonan) dan semua huruf vokal.

Awalan meng- (ibid, hlm 155)Huruf

awal


g

gali menggaligulung menggulung

gh

ghairah mengghairahghaib mengghaib(kan)

kh

khusus mengkhususkhayal mengkhayal

h

hantar menghantarheret mengheret

a

ambil mengambilalir mengalir

e

ejek mengejekembun mengembun

elak mengelaki ikut mengikut

ikat mengikato olah mengolah

u ulang mengulangulit mengulit

Menurut Nik Safiah, perkataan pinjaman yang huruf pertamanya huruf k, tidak akan

mengalami pengguguran demi mempertahankan etimologi kata asalnya seperti berikut:


awal


k

kabul mengkabul(kan)kanun mengkanun(kan)katalog mengkatalog(kan)kategori mengkategori(kan)

klasifikasi mengklasifikasi(kan)kritik mengkritik

Nik Safiah dan rakan-rakan seperjuangannya telah mengklasifikasikan menge- dalam

penjelasan imbuhan meng-. Imbuhan meng- akan bertukar menjadi menge- apabila

diimbuhkan pada kata dasar yang bersuku kata satu, baik perkataan Melayu mahupun

kata pinjaman seperti:

Awalan menge- (ibid, hlm 155)Kata dasar Imbuhan mem-

cat mengecatbom mengebomsah mengesahpos mengepostin mengetinkod mengekod

Berdasarkan penerangan Nik Safiah Karim, terdapat pengecualian pada kata pinjaman

yang bermula dengan gugus konsonan iaitu meng- tidak berubah menjadi menge-

seperti dalam contoh:

Awalan meng- (ibid, hlm 155)Kata dasar Imbuhan meng-

stor mengstorbrek mengbrekklip mengklip


Alomorf bagi morfem awalan meng-

Seperti Nik Safiah Karim, Asmah Haji Omar juga berpendapat bahawa morfem

awalan meng- dipengaruhi oleh kata dasar yang bermula dengan huruf k, g, h, kh, gh

dan semua vokal. Hanya huruf k yang akan gugur dalam proses penambahan seperti

dalam perkataan-perkataan berikut:


awal

Kata dasar Imbuhan meng-

k kunci menguncig gari menggarih halau menghalaukh khatam mengkhatamgh ghairah mengghairaha ambil mengambile eram mengerami ikut mengikuto olah mengolahu upah mengupah

Walaupun, penerimaan imbuhan menge- akan berlaku sekiranya digabungkan

dengan kata dasar yang mempunyai satu suku kata, seiring dengan pendapat Nik

Safiah, Asmah Haji Omar pula berpendapat bahawa imbuhan menge- merupakan salah

satu varian yang tersendiri dalam alomorf me(N).

Morfem awalan menge- ditentukan oleh kata dasar yang mempunyai satu suku

kata seperti contoh perkataan-perkataan yang diberikan.

Awalan menge-Satu suku kata Imbuhan menge-

bom mengebomcam mengecamcat mengecathad mengehadpos mengepos

Lazimnya, pengguguran konsonan pertama dalam alomorf me(N) itu merupakan fonem

yang tidak bersuara.

Menurut pandangan dan penerangan Asmah Haji Omar dalam bukunya

Nahu Melayu Mutakhir (2009, hlm 9), awalan meny- dipengaruhi oleh kata dasar yang

bermula dengan s dan c. Dalam proses penambahan, hanya huruf s yang akan gugur

seperti dalam senarai di bawah.

Awalan meny-Huruf

awal

Kata dasar Imbuhan meny-

s

sesuai menyesuaisalah menyalahsahut menyahut

Tiada pula kata dasar yang bermula dengan huruf c yang menerima imbuhan

meny- dalam Kamus Dewan Edisi Keempat. Tiada penjelasan yang diberikan oleh Nik

Safiah Karim mengenai imbuhan awalan meny-.

Rumusan

Proses pembentukan kata dalam sesuatu bahasa ialah proses

penyusunan morfem menurut peraturan sistem morfologi bahasa itu. Dalam

kebanyakan bahasa, proses pembentukan perkataan melibatkan pengimbuhan.

Berlandaskan kajian yang telah dibentangkan ini, bahasa Melayu mampu berkembang

dan berevolusi berlandaskan teori dan pendekatan yang ada sejajar dengan peredaran

semasa. Walaupun terdapat dua cendekiawan yang menzahirkan pendapat dan

pandangan yang bercambah, ianya merupakan sumber rangsangan serta

memperkayakan pemikiran setiap pembaca terutama sekali kepada penuntut yang ingin

mendalami bidang ini.

Asmah Haji Omar, 2009. Nahu Melayu Mutakhir. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan

Pustaka

Asmah Haji Omar, 2008. Ensiklopedia Bahasa Melayu. Kuala Lumpur: Dewan

Bahasa dan Pustaka.

Nik Safiah Karim, Farid M. Onn, Hashim Haji Musa, Abdul Hamid Mahmood, 2009.

Tatabahasa Dewan Edisi Ketiga. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka

2007. Kamus Dewan Edisi Keempat. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka

http://hardiaziqin.blogspot.com/2011/10/struktur-bahasa-melayu.html

Documents

Struktur Bahasa Melayu