ANG FOTOJORNALISTIKONG PANANAW NI RAFAEL · PDF filePanglima ay ang estratehiyang kilala bilang ... ginagap ng may akda at hinimay ang mga hindi hayagang ... mas marami ang mga mahihirap

ANG FOTOJORNALISTIKONG

PANANAW NI RAFAEL LERMA SA

DRUG WAR NG

ADMINISTRASYONG DUTURTE:

ISANG BARTHESIYANONG

SEMYOLOHIKAL NA PAGSUSURI

Dr. F.P.A. Demeterio III Full Professor, Filipino Department

De La Salle University, Manila

INTRODUKSIYON

Si Rafael Lerma, o Raffy Lerma, ay isang 38 na taong gulang

na potojornalista na nagtratrabaho sa pahayagang Philippine

Daily Inquirer sa nakalipas na dekada. Nang inilunsad ng

Pangulong Rodrigo Duterte ang kanyang ipinangakong drug

war matapos ang kanyang panunumpa noong ika-30 ng

Hunyo 2016, isa si Lerma sa mga Pilipinong potojornalistang

tuloy-tuloy na gumawa ng dokumentasyon sa madugong

kinalalabasan ng gabi-gabi/araw-araw na patayan.

Gamit ang semyolohiya ng pilosopo at kritikong Pranses na si

Roland Barthes (1915-1980), ang panayam na ito ay susuri

sa mga representating imahe na kuha ni Lerma mula sa

nasabing drug war, para tekstuwal nating gagapin at himayin

ang kanyang biswal na paninindigan sa nasabing pagtutugis.

PANGANGALAP NG DATOS

May daan-daan, pag hindi man libo-libo, nang kuha si Lerma mula sa drug war

na inilunsad ng Administrasyong Duterte.

Para maisagawa ang semyolohikal na pagsusuring ito, kailangang

sistematikong maibukod natin ang ilan/sapat na representanteng imahe na

kuha ni Lerma na kaya nating pag-aralan ng malaliman.

Ginawa ang pagbukod na ito sa tulong ng image section ng Google search

engine.

Noong ika-12 ng Disyembre 2016, hinanap ng may-akda ang katagang “Raffy

Lerma Drugs” sa nasabing seksiyon ng nasabing search engine.

Mula sa may 400 na imaheng lumutang sa screen, ibinukod ng may-akda ang

unang 25 na imaheng na aktuwal na kuha ni Lerma at nagmula sa online na

publikasyon ng pahayagang Philippine Daily Inquirer.


Image A: “Lamentation,” Headlines,

Philippine Daily Inquirer, 04 July 2016

Image B: “Drug Users in Many Parts of the

Country Have Surrendered to

Rehabilitation,” News Information/

Regions, Philippine Daily Inquirer, 06 July

2016


Image C: “Confessed Users Undergo a

Drug Test in Camp Karingal,” News

Information/ Headlines, Philippine Daily

Inquirer, 07 July 2016

Image D: “A Drug Dependent’s Mug Shot

is Taken,” News Information/Nation,



Image E: “Bato Destroys ‘Bato’,” Frame,


Image F: “Pray You Don’t See this on Your

Street,” News Information/Headlines,



Image G: “Policeman Killed,” Frame,


Image H: “Salvage Victims,” News


Inquirer, 22 July 2016


Image I: “Dark Side of Drug War,” Frame,


Image J: “The Body of an Alleged Drug

Pusher and Robber,” News Information/

Featured Gallery, Philippine Daily Inquirer,

06 August 2016


Image K: “Family in Anguish,” News

Information/Metro Manila, Philippine Daily

Inquirer, 19 August 2016

Image L: “Cop Killed in Buy-Bust

Operation,” Frame, Philippine Daily

Inquirer, 20 August 2016


Image M: “Waiting to Testify,” Frame,

Philippine Daily Inquirer, 23 August 2016

Image N: “Arrested Drug Suspects,” News

Information/Regions, Philippine Daily

Inquirer, 06 September 2016


Image O: “Latest Four to Fall,” Headlines,

Philippine Daily Inquirer, 10 September

2016

Image P: “Drug Suspects Arrested in Two

Raids,” News Information/Headlines,

Philippine Daily Inquirer, 18 September

2016


Image Q: “Nunoy (Coloma) was Gunned

Down by Still Unidentified Persons,” News


Inquirer, 26 September 2016

Image R: “After a Small Fight. . . these

Men are Made to Stick Together,” Special

Feature, Philippine Daily Inquirer, 08

October 2016


Image S: “At the Mess Hall, an Altar with

Religious Figures Watch over Patients,”

Special Feature, Philippine Daily Inquirer,

08 October 2016

Image T: “Seagulls in Tagaytay City Caters

mostly to Patients who can Afford to Pay,”

Special Feature, Philippine Daily Inquirer,

08 October 2016


Image U: “Drug Den Raid in Quezon City,”

News Information/Metro Manila, Philippine

Daily Inquirer, 24 October 2016

Image V: “Ranilo Maydan Jr.’s Bullet-

Riddled Body Lies in Front of his House,”

News Information/Headlines, Philippine

Daily Inquirer, 24 October 2016


Image W: “Color of Love,” Motioncars,

Philippine Daily Inquirer, 03 November

2016

Image X: “Policemen Keep a Curious

Crowd. . . from a Crime Scene,” News


Inquirer, 21 November 2016


Image Y: “Another Killed,” Frame,

Philippine Daily Inquirer, 22 November

2016

HERMENYUTIKAL NA BATAYAN

Kagaya sa nabanggit na, ang hermenyutikal na

lente na ginamit sa pagsuri sa 25 na imaheng

kuha ni Lerma ay ang semyolohiya ni Barthes.

Dahil uminog ang semyolohiya ni Barthes,

mahalagang banggitin na ang Barthesianong

semyolohiya na ginamit sa panayam na ito ay

ang semyolohiyang matatagpuan sa kanyang

librong Mythologies (1972).


Pinakinabangan ni Barthes ang konstrak ng tanda (sign) na

nilikha ng Swisong lingguwistang si Ferdinand de Saussure

(1857-1913), tanda na binubuo ng signifier at signified.

Espesipikong ginamit ni Barthes ang

Saussurianong konstrak para buoin ang

kanyang unang antas ng

konseptuwalisasyon, ang antas ng wika.

Dahil ang Barthesianong semyolohiya ay

mas malalim pa kaysa inumpisahan ni

Saussure, ang Saussurianong konstrak

ay ginamit ni Barthes bilang hakbangan

pababa sa Barthesianong

pagkonseptuwalisa sa mito.


Ang mito para kay Barthes ay walang

kinalaman sa mga sinaunang alamat at

kwentong bayan. Sa halip, ang mito

para sa kanya ay mas malapit sa

kalugan ng “mga kasalukuyang

paniniwala” o “mga kaalamang wala

namang matibay na batayan o

pundasyon.”

Para kay Barthes ang mga mito ay mga diskurong na parehong makikita at

nakakubli sa ilalim ng ilang icon ng isang lipunan, lalo na iyong mga icon ng

kulturang popular.


Ipinakita ng Figure 2 kung paano idinagdag ni Barthes sa Saussurianong

konstrak ang isa pang Saussurianong konstrak para makonseptuwalisa ang

Barthesianong mito. Ibig sabihin, ang Saussurianong tanda (sign) (number 3)

na nasa atas ng wika ay tumatayong Barthesianong signifies (number 4) sa

antas ng Barthesianong mito, o sa antas ng signification.

Ang mitolohiya ay ang panukalang sistema ni Barthes kung paano

haharapin/susuriin ang mga kasalukuyang mito.


Habang pinag-aralan ni Barthes ang mga mitong nakakubli sa ilang icon ng

kulturang popular, naitala niya ang hindi bababa sa pitong retorikal na

estratihiya na ginamit ng mga naghaharing uri para maipalaganap ang mga

nasabing mito.

Una ay ang proseso ng inokulasyon, o pagbabakuna, na para kay

Barthes ay ang pagtalakay o pag-amin sa mga maliit na kasamaan

para mabaling ang atensiyon ng mga tao mula sa mga mas malaki

at malalim na kasamaan.

Pangalawa ay ang pagbubura sa kasaysayan na naglalayong ituon

na lamang na mga tao ang kanilang atensiyon sa kasalukuyan para

pigilan ang kanilang historikal na pag-uungkat at mas malawak na

pagtingin sa anumang usapin. Ang isang kritikal na pagbaliktanaw

kasi ay kadalasang magbubunyag ng mga kahi-kahinalang detalye.


Pangatlo ay ang proseso ng identipikasyon na may kinalaman sa

pagmanipula sa representasyon ng mga mabababang uri at

kanilang mga gawain batay sa imahen at terminolohiya ng mga

naghaharing uri.

Sa estratehiya ng identipikasyon, ang mga indibiduwal, gawain at kultura na

hindi talaga maaaring irepresenta bilang parte ng mundo ng mga naghaharing

uri ay itinatanghal na lamang bilang mga eksotikong tanawin o mga kakaibang

bagay na wala namang kinalaman sa mundo ng mga naghaharing uri.

Pang-apat ay ang paggamit ng tautolohiya, o ang pangangatuwiran

at pagpapaliwanag na bumabanggit sa parehong bagay na siya ring

dapat bigyan ng katuwiran at paliwanag. Kaya tinatawag ang

estratehiyang ito na “circular reasoning” ng tradisyunal na lohika.


Panglima ay ang estratehiyang kilala bilang “neither-norism” o ang

pagkahon sa sitwasyon bilang sitwasyong may dalawang

alternatibo lamang at sinusundan ng pahiwatig na wala sa

dalawang alternatibong ito ang magdudulot ng kabutihan.

Pang-anim ay ang kuwantipikasyon ng kalidad na may kinalaman

sa kasalukuyang pagkiling ng mga tao sa pagsukat ng anumang

bagay gamit ang usapin tungkol sa pera at numero.

Pangpito ay ang “statement of fact” na kahalintulad sa tautolohiya

ngunit nagiging mas elegante sa pagagamitan ng paggamit ng mga

tradisyunal na kasabihan. sayings.

Hindi isinara ni Barthes ang posibilidad na may iba pang retorikal na

estratehiyang na maaari niyang nakaligtaan sa kanyang pagtala.


Gamit ang semyolohiya ni Barthes, inalam ng may-akda ang paulit-ulit na

sosyo-kultural na icon na matatagpuan sa napiling 25 na imaheng kuha ni

Lerma.

Sa pamamagitan ng pagsuri sa signipikasyon ng mga sosyo-kultural na icon na

ito, pati sa kung aling mga retorikal na estratehiya ang maaaring ginamit ni

Lerma, ginagap ng may akda at hinimay ang mga hindi hayagang diskurso ng

mga imahen. Ang hindi hayagang diskursong ito ay ang pananaw in Lerma sa

umiiral na drug war ng administrasyong Duterte.

Mahalagang banggitin na ang pitong retorikal na estratehiya na binanggit ni

Barthes ay mga estratehiyang ginagamit ng mga makapangyarihang uri.

Dahil si Lerma ay nakikipagtunggali sa mas makapangyarihang

administrasyong Duterte, napag-isipan ng may-akda na ang ginamit na retorikal

na estratehiya ni Lerma ay ang mga kontra-estratehiya sa mga estratehiyang

binanggit ni Barthes.


Kaya sa halip na inokulasyon o pagbabakuna, ang maaaring

gamitin ni Lerma ay ang estratehiya ng kontra-inokulasyon na

magbubukas sa mata ng kanyang mga viewer tungkol sa mga mas

masahol na kasamaang nagtatago sa likod ng mga maliit na

kasamaan.

Sa halip ng pagbubura sa kasaysayan, historisasyon at

rekontekstuwalisasyon na magbibigay sa kanyang mga viewer ng

kritikal na pagbaliktanaw at pagsuri sa anumang isyung pinag-

uusapan.

Sa halip na identipikasyon at eksotisasyon, dis-identipikasyon at

normalisasyon na magbibigay proteksyon sa pagkakaiba ng mundo

ng mga mababang uri at magpapaliwanag na may konesksiyon ang

mundong ito sa mundo ng mga naghaharing uri.


Sa halip na tautolohiya, kontra-tautolohiya na papatid sa sirkular na

pangangatuwiran ng sinumang nagpapalaganap ng anumang mito.

Sa halip na neither/norism, kontra-neither/norism na magbibigay sa

kanyang mga viewer ng iba pang mga katanggap-tanggap na

alternatibo.

Sa halip ng kuwantipikasyon ng kalidad, ang paggigiit sa halaga ng

kalidad.


Sa halip ng statement of fact, kontra-statement of fact na elegante

ding babaklas sa anumang eleganteng tautolohiya.

Sa pamamagian ng pagtahak sa kabaligtaran ng mga retorikal na estratehiya ni

Barthes, sinubukan ng may-akda na kung kaya ba ng semyolohiya ni Barthes

na sumuri hindi lamang sa mga ideolohikal na diskurso na nakakubli sa ilang

mga sosyo-kultural na icon, kung hindi pati na rin sa mga kontra-ideolohikal na

diskurso na inilunsad ng mga kulang sa kapangyarihang sekto ng anumang

lipunan.


Ang mga sosyo-kultural na icon na paulit-ulit na matagpuan sa 25 na imahe na

kuha ni Lerma ay:

1) Kahirapan,

2) Dehumanisasyon/Demonisasyon ng mga Napatay,

3) Relihiyon,

4) Ilang Irasyunal na Aspekto ng Lipunang Pilipino,

5) OPLAN Tokhang na isinagawa ng PNP, at

6) Estado at Bansa.


Ang Sosyo-Kultural na Icon ng Kahirapan

Sa anim na sosyo-kultural na icon na tinukoy ng may-akda, ang icon ng

kahirapan ang pinakalaganap dahil matatagpuan ito sa images A, F, G, I, K, N,

P, Q, U, V, X at Y.



Sa ilalim ng mga kontra-estratehiyang historisasyon at rekontekstuwalisasyon,

pati na ng normalisasyon, ang iba’t ibang pagbanggit/pagrepresenta sa

kahirapan ay kinasangkapan para maipakita na kapag ang karamihan sa mga

biktima at suspek ng drug war ay mahihirap na Pilipino baka may hindi

makatarungang dimensiyon ang nasabing drug war.


Ang mga kontra-estratehiyang historisasyon at rekontekstuwalisasyon, bilang

kabaligtaran ng Barthesiyanong estratehiyang pagbubura ng kasaysayan, ay

nagdadala sa viewer patungo sa sitwasyon sa ground level kung saan higit na

mas marami ang mga mahihirap na napatay kaysa mga nanggagaling sa ibang

panlipunang uri.

Ang kontra-estratehiya ng normalisasyon, bilang kabaligtaran sa

Barthesiyanong estratehiyang eksotisasyon, ay nagmumungkahi sa viewer na

mapagnilayang itong mga mahihirap na napapatay ay hindi mga hayop o

halimaw, kung hindi mga taong karapat dapat ding bigyan ng uri ng

pagtratratong karaniwang ibinibigay natin sa mga suspek na nagmumula sa

ibang panlipunang uri.


Ang Sosyo-Kultural na Icon ng Dehumanisasyon/Demonisasyon

ng mga Napapatay

Ang dehumanisasyon/demonisasyon ng mga napapatay ay ang pangalawang

pinakalaganap sa anim na sosyo-kultural na icon na tinukoy ng may-akda at

lumalabas ito sa images A, F, H, J, O, P at V.

Ang dehumanisasyon ay ang simbolikong pagbaklas sa humanidad ng biktima

para mawala sa kanya ang kapangyarihang humatak ng simpatiya mula sa

ibang tao.

Ang demonisasyon ay isa pang simbolikong proseso sa pagtanghal sa biktima

bilang masamang halimaw para madaling masabi na nararapat lamang siyang

mapatay ng drug war.



Sa ilalim ng mga kontra-estratehiyang kontra-inokulasyon, normalisasyon, at

historisasyon at rekontekstuwalisasyon, ang iba’t ibang

pagbanggit/pagrepresenta sa dehumanisasyon/demonisasyon ng mga

napapatay ay kinasangkapan para batikusin ang mga extra judicial killing na

umakusa at pumataw ng kamatayan sa mga suspek sa labas ng

makatarungang proseso ng paglilitis at pagbigay ng nararapat na sentensiya.


Ang kontra-estratehiyang kontra-inokulasyon, bilang kabaligtaran ng

Barthesiyanong estratehiyang inokulasyon, ay tumutuligsa sa lumalaganap na

opinyon ng publiko na ang pagpatay ng mga suspek ay isang lesser evil

kumpara sa salot na inihasik nila sa lipunang Pilipino.

Ang kontra-estratehiyang normalisasyon, bilang kabaligtaran ng

Barthesiyanong estratehiyang eksotisasyon, ay nanghihikayat na kilalanin ang

mga napapatay bilang mga kapwa tao na maaaring guilty o hindi guilty sa

akusasyong ibinato sa kanila.


Ang kontra-estratehiyang historisasyon at

rekontekstuwalisasyon, bilang kabaligtaran ng

Barthesiyanong stratehiyang pagbubura ng

kasaysayan, ay lalong titingkad kapag inihanay ang

images A, I, K, at M.


Ang imahen ng nagdadalamhating live-in partner ng

napatay na pedicab driver ay nagrekontekstuwalisa

sa pagkatao at presumptive innocence ng biktima.


Sa image I, ang barong-barong ng pedicab driver ay

humahanon sa karatulang-hustiyang umakusa sa

kanyang drug pusher: “kung talagang drug pusher

siya, bakit sa estero at tambakan ng basura siya

nakatira?”


Sa image K, ang mga nagdadalamhating kamag-

anak at kaibigan ay nagpapanumbalik sa

humanidad/pagkatao ng napatay. Kung kaya nilang

umiyak para sa kanya, tiyak na may natitira pang

kabutihan sa kanya na hahamon sa kanyang

demonisasyon. Sa image M, ang mga kamag-anak

ng ilang napapatay ay naghahandang magkuwento

sa kanilang mga hinaing sa harap ng Senado.


May dalawang interesanteng imahe na kuha ni Lerma ngunit hindi nahagip ng

proseso ng pagpili ng may-akda. Ngunit ang kanilang matingkad na kontra-

estratehiya sa pagtubos sa humanidad/pagkatao ng mga napapatay at kanilang

pagtugis sa kanilang demonisasyon ay nararapat banggitin sa panayam na ito.


Sa image Z, tinatanggal ng coroner ang duct tape na bumabalot sa ulo ng

napapatay na parang simbolikal nitong ibinabalik ang kanyang ninakaw na

humanidad/pagkatao.

Sa image AA, ang mga gamit na nakuha mula sa napatay na dalagita ay

nagpapahiwatig sa kanyang kabataan at pagka-inosente na maaaring kumuntra

sa karatulang imukusa sa kanya at kanyang nobyo: “Tulak Ka, Hayop Ka.”


Ang Sosyo-Kultural na Icon ng Relihiyon

Ang relihiyon at ilang irasyunal na dimensiyon ng lipunang Pilipino ay parehong

pangatlo sa pinakalaganap na sosyo-kultural na icon na tinukoy ng panayam na

ito.

Ngunit ang relihiyon, bilang mas lantaran kumpara sa ilang irasyunal na

dimensiyon ng lipunang Pilipino, ang uunahin natin sa pagtalakay.

Ang icon ng relihiyon ay ipinapahiwatig sa images A, G, L, Q, S at W.



Sa ilalim ng kontra-estratehiyang kontra-statement to the fact, at dis-

indentification, ang mga pagbanggit/pagrepresenta sa relihiyon ay ginamit para

kuwestiyonin ang pagiging relihiyoso ng mga Pilipino na tila humihiyaw para sa

mga rumaragasang extra judicial killing at nagbulag-bulagan sa usapin ng

hustisya; at para na rin ilahad na ang relihiyon, kagaya ng kubuoang lipunang

Pilipino, ay kumikiling para sa mga kasapi ng mga naghaharing uri.

Ang kontra-estratehiyang kontra-statement to the fact, bilang kabaligtaran ng

Barthesiyanong estratehiyang statement of fact, ay tumutumbok sa kadalasang

akala ng mga Pilipino na sila ay relihiyoso na sinabayan naman ng

nakakabinging pananahimik sa harap ng tumataas na bilang ng patayang may

kaugnayan sa drug war.


Poetikong ipinahayang ng images A at G ang signipikasyong ito.


Ang kontra-estratehiyang dis-identification, bilang kabaligtaran ng

Barthesiyanong estratehiya ng identification, ay espesipikong bumatikos na ang

relhiyon sa Pilipinas ay kumikiling para sa mga naghaharing uri.

Habang walang pakialam at bingi ang relihiyon para sa kapalaran ng mga

mabababang uri, para sa mga naghaharing uri nananatili itong batis ng lakas ng

loob at kapayapaan.


Ang Sosyo-Kultural na Icon ng Irasyunalidad ng Lipunang Pilipino

Binabanggit/inirepresenta ang sosyo-kultural na icon tungkol sa irasyunalidad

ng lipunang Pilipino sa images A, I, U, V, W at Y.


Sa ilalim ng mga kontra-estratehiyang historisasyon at rekontekstuwalisasyon,

at ng kontra-tautolohiya, ang ilang pagbanggit/pagrepresenta sa irasyunalidad

ng lipunang Pilipino ay kinasangkapan para pagdududahan ang kaisipang

ipinalaganap ng adminstrasyong Duterte na ang problema sa druga ang

pinakamasahol na kasamaan sa lipunang Pilipino.


Inilatag ng pagbanggit/pagrepresenta sa irasyunalidad ng bansa ang

signipikasyong ang bansa, lalo na ang Metro Manila kung saan 10% ng

populasyon ay naninirahan, ay nangangailangan ng mas matatag at rasyunal

na pamamahala.

Ang problema sa druga ay maaaring dulo lamang nitong mas malawak na

kakulangan sa rasyunal na pamamahala.

Kaya hindi tama para sa administrasyong Duterte na lustayin ang kanyang

pinansiyal, politikal at organisasyunal na kapital sa drug war kapag

napapabayaan nito ang mas kinakailangang rasyunalisasyon at pagpapatatag

ng pamamahala.


On the Socio-Cultural Icon of Operation Plan Tokhang

Sa anim na sosyo-kultural na icon na natukoy na panayam na ito, ang OPLAN

Tokhang na isinagawa ng PNP ay ang pangalawa sa pinakamadalang dahil

matatagpuan lamang ito sa images B, C at D.


Sa image B, anim na indibiduwal na sumuko sa nasabing OPLAN ay ipinakitang

nakalinya para sa isang drug test, habang ang iba ay nakikinig sa isang

briefing. Ang kanilang bilang ay pumupuno sa isang seksiyon ng basketball

court.


Sa image C, tatlo pang indibiduwal ang ipinapakitang nakapila para sa

nasabing drug test.

Sa image D, isang mugshot ang kinukuha mula sa isang pang indibiduwal na

sumuko rin sa parehong OPLAN.


Ang malaking bilang ng sumuko at kakulangan sa information system pati na sa

istriktong protocol kung paano iproproseso ang mga nasabing pagsuko ang

nagbabadya na hindi talaga handa ang PNP sa pulidong pagsagawa sa

nasabing OPLAN.


Sa ilam ng mga kontra-estratehiyang historisasyon at rekontekstuwalisasyon,

ang kabaligtaran ng mga Barthesiyanong estratehiya ng pagbubura sa

kasaysayan, ang pagbanggit/pagrepresenta sa OPLAN Tokhang ay

kinasangkapan para kuwestiyunin ang saysay at bisa ng nasabing OPLAN.

Noong Nobyembre 2016, ipinangalandakan na ng nasabing OPLAN na dinalaw

na nila ang mahigit limang milyong tahanan at nakalikum na sila ng kulang sa

isang milyung mga sumuko.

Ngunit ang mga imahe na kuha ni Lerma ay nagdala sa kanyang mga viewer sa

likod ng nakamamanghang estatistika at papunta sa ground level kung saan

nagiging kuwestiyunable ang sinop ng pagproproseso, dokumentasyon at

monitoring ng mga pagsuko.

Sa kulang sa isang milyung indibiduwal na sumuko, 8% lamang ang drug

pursher habang 92% ay user.


On the Socio-Cultural Icon of State and Nation

Ang estado at bansa ang pinakamadalang sa anim na sosyo-kultural na icon na

natukoy ng panayam na ito at lumabas lamang sila sa images C, Q at Y.


Sa image C, ang pambansang kulay na pula, asul at bughaw ay makikita sa

damit ng dalawang sumurender at sa mga takip ng specimen container.

Sa image Q, ang parehong pambansang kulay na makikita ulit sa damit ng

dalawang pulis, sa hawak na investigation chart, sa damit ng isang by-stander,

sa nakaparadang sasakyan, sa poster na nasa background, at sa imprenta sa

damit ng isang pulis.


Ang isang pulis ay nakatayo direkta sa itaas ng mala krusipihong baligtad na

biktima, na parang ipinataw ng estado ang buong kapangyarihan nito sa

biktima.

Inilahad ng image Y ang pinaka poetikong alusyon sa presensiya ng estado

habang nakapokus ito sa paa ng biktima at ang basang kalsada ay nakaluyan

ng asul at pulang ilaw ng isang patrol car.


Sa ilalim ng kontra-estratehiyang kontra-statement of the fact, ang kabaligtaran

ng Barthesiyanong estratehiya ng statement of the fact, ang banayad na

alusyon sa estado at bansa ay kinasangkapan para kuwestiyunin ang paulit-ulit

na pagtanggi ng PNP at ng administrasyong Duterte na may kinalaman ang

estado sa tumaas na bilang ng extra judicial killing.

Isa pang antas ng signipikasyon ng nasabing sosyo-kultural na icon ay ang

paggising sa bansa sa hindi kumpurtableng katotohang sa paghiyaw nito para

sa extra judicial killings o hindi kaya sa pagiging tahimik nito sa gitna ng kaliwa’t

kanang patayan may pananagutang moral din ang buong bansang Filipino sa

bandang dulo.

KONGKLUSYON

Pakay ng panayam na ito na gagapin ang signipikasyon na tangan ng anim na

paulit-ulit na sosyo-kultural na icon. At ang mga ito ay:

1) Ang drug was ay isang estratehiyang kontra-mahirap;

2) Ang mga mahirap ay mga tao at mga Pilipino rin na dapat tratuhin bilang

mga tao at Pilipino’

3) Ang mga napapatay sa drug war ay mga taong nabigyan sana ng

makatarungang paglitis at sentensiya;

4) Ang mga napapatay sa drug war ay hindi mga halimaw, sa halip ang

kanilang pagiging tao at anumang natitirang kabutihan nagpapatunay sa

kanilang karapatang mabigyan sana ng presumption of innocence na

karaniwang ibinibigay natin sa ibang tao at Pilipino;

5) Inilagay ng drug war sa malaking pagsubok ang ipinangalandakang

pagiging relihiyoso ng mga Pilipino;

6) Ang relihiyong Pilipino, kagaya ng lipunang Pilipino, ay may pagkikiling

para sa mga kasapi ng naghaharing uri;

KONGKLUSYON

7) Ang problema sa druga sa Pilipinas ay maaaring dulo lamang ng mas

malawak na problema tungkol sa kakulangan sa matatag at rasyunal na

pamamahala;

8) Hindi tama para sa administrasyong Duterte na iwaldas ang kanilang

pinansiyal, politikal at organisasyunal na mga kapital para sa nasabing

drug war kung mapapabayaan lamang ang paglutas sa mas malawak na

problema ng pagpapalakas at pagrasyunalisa sa pamamahala ng ating

estado;

9) May ilang bagay na kuwestiyunable sa OPLAN Tokhang; at

10)Ang estado at bansa ay may responsibilidad sa umiiral pa ring extra

judicial killing.

ANG FOTOJORNALISTIKONG

PANANAW NI RAFAEL LERMA SA

DRUG WAR NG

ADMINISTRASYONG DUTURTE:

ISANG BARTHESIYANONG


Wakas.

Maraming Salamat!

Documents

ANG FOTOJORNALISTIKONG PANANAW NI RAFAEL · PDF filePanglima ay ang estratehiyang kilala bilang ... ginagap ng may akda at hinimay ang mga hindi hayagang ... mas marami ang mga mahihirap