1

ANG HADLANG Tagalog Translation of The Barrier

By R. B. Thieme Jr. Translated by Blas A. Oblefias

MGA NILALAMAN Paunang Salita Ang Dios at ang Kanyang Plano Balangkas ng ANG HADLANG Kasalanan at Katubusan Ang Multa ng Kasalanan at ang Kaluguran Kamatayang Pisikal at Muling Kapanganakan

Ang Talambuhay ni Nikodemus Sinansala si Nikodemus

Tubig at Ispiritu Saan Nagmula ang Hangin Si Cristo ang Tunay na Isyu Paano Isilang Muli Hambing na Katuwiran ng Tao Tatlong Tipo ng Di-Mananampalataya Mga Mabuting Gawa Bilang Hadlang Pagpapataw Ang Bahaging Pakinabang sa Talaan Ang Hungkag na Paghahanap ng Katuwiran Pagbibigay Katarungan Ang Karakter ng Dios Pagbibigay Kasiyahan Kalagayan kay Adan Kalagayan kay Cristo Pakikipagkasunduan Ang Lakad sa Ibabaw ng Guhit Isang Layunin sa Buhay Mga Karagdagan Hadlang Isinalarawan Doktrina ng Pagpapataw Doktrina ng Pagpapawalang Sala Doktrina ng Pagbibigay Kasiyahan Doktrina ng Kalagayan sa Katotohanan Doktrina ng Pakikipagkasunduan

PAUNANG SALITA

Ang aklat na ito ay sinipi mula sa nakalimbag na pagtuturo ni R. B. Thieme Jr., 1961

Mga panimulang aralin bilang 3. Ang sinumang tumatanggap ng mga tapes ay gamay na

sa uring ito ng sunod-sunod na aralin, at ngayon sa unang pagkakataon ay ibinibigay na

nakalimbag. Ang mga araling ito ng Biblia ay nagbibigay ng batayang kaalaman para sa

mas malalim na aralim. Ang salin sa King James ng Biblia ang ginamit, ngunit kapag

hinahalaw ang kasulatan, may ilang pagbabago ang isinasagawa ayon sa salin sa orihinal

na wika.

2

Bago mo simulan ang pag-aaral ng Biblia, bilang mananampalataya sa Panginoong

HesuCristo, tiyakin lamang na nailahad mo na nang sarilinan sa Dios ang mga

kasalanang nagawa salig sa 1John 1:9 upang magkaroon ka ng pakikipag-ugnay sa

ilalim ng gabay ng nananahanang Banal na Ispiritu upang maging handa ka na

matutunan ang doktrina mula sa Salita ng Dios.

Kung hindi mo pa alam ang bagay na ito, ang paglalahad ng kasalanan ay hindi kailangan. Ang paksa ay

pananampalataya kay Cristo: “Siya na nanampalataya sa Anak ay may buhay na walang hanggan: ngunit

siya na hindi nanampalataya sa Anak ay hindi makakatagpo ng buhay; kundi ang poot ng Dios ay

mananatili sa kanya” (John 3:36).

ANG DIOS AT ANG KANYANG PLANO

Inilagay ng Dios ang unang lalake at babae sa perpektomg kapaligiran ng

Halamanan ng Eden. Si Adan at Eva ay may araw-araw na pakikipagniig sa Panginoon

hanggang ang kasalanan ng pagsuway ay nagtatag ng isang Hadlang sa pagitan nila at sa

Dios. Ang Dios na nakakaalam ng lahat ay tuwinang nababatid na ilalayo ng kasalanan

ang tao mula sa kanyang manlilikha: dahil dito, dumisenyo Siya ng isang Plano noon

pang nakalipas na walang hanggan na makapag-aalis ng Hadlang. Isang kapahayagan sa

Biyayaa ng Dios, ang plano ay payak na nahahati sa tatlong bahagi: Unang bahagi,

Kaligtasan; Ikalawang bahagi, mananampalataya sa kapanahunan; Ika’tlong bahagi, ang

mananampalataya sa darating na walang hanggan.

Ang Dios Ama, ang Unang Persona ng Trinidad, ang Nag-akda ng Plano; ang

Dios Anak, ang Ikalawang Persona, ang nagsakatuparan ng Plano; samantalang ang Dios

Banal na Ispirito, ang Ika’tlong Persona ang nagpahayag ng Plano. Mula sa pananaw ng

Dios, ang unang bahagi ay nagpasimula pa sa nakalipas na walang hanggan sa

pagbalangkas ng Tadhanab ng Dios nang ang bumubuo ng Kadiosan, na nakikita ang

napipintong kabiguan ng tao ay bumuo ng kalutasan sa problema ng kasalanan. Ang

Ikalawang Persona ng Trinidad ang naatasang magsagawa sa bahaging ito ng Plano ng

Dios. Sa tala ng kasaysayan, ang unang bahagi ay nagsimula sa panganganak ng birhen at

nagtapos sa Krus, muling pagkabuhay, pag-akyat at pakikipag-ugnay ni HesuCristo. Para

sa mananampalataya, ang unang bahagi ay ang sandali ng pananampalataya niya sa

Panginoong HesuCristo bilang tagapagligtas. Ikalawang Bahagi; para sa

mananampalataya ay dagliang nagsisimula matapos ang kaligtasan na isinasagawa naman

ng Banal na Ispiritu sa buhay ng mananampalataya. Ang Ika’tlong Bahagi ay

pangunahing isinagawa ng Dios Ama patungkol sa mananampalataya sa sandali ng

kamatayang pisikal o ang Rapture, alinman ang mauna sa dalawa (1Thess. 4:13-17).

Ang pag-aalis ng Hadlang ay tanging gawain ng Dios lamang, na malibang

makialam ang Dios, haharapin ng tao ang walang hanggang kahatulan. Kahit na ano ang

ating tinataglay sa larangan ng kakayahan, katalinuhan o ano mang inaangking

kayamanan, wala tayong ganap na kakayahan na iligtas ang ating sarili o makamit man

ang pakikipag-ugnay sa Dios. Walang sinuman ang makapagtatanggal ng Hadlang sa

pamamagitan ng sariling pagsisikap o karapatan.

3

BALANGKAS NG ANG HADLANG

Para sa isang pagsasalarawan, ipalagay natin na ang Hadlang ay isang pader na

binubuo ng mga tisa. Ang una ay KASALANAN: “Sapagkat ang lahat ay nangagkasala

at hindi nakaabot (sumablay sa puntirya) sa kaluwalhatian (sangkap) ng Dios” (Rom.

3:23). Ang ikalawang “tisa” ay ang MULTA SA KASALANAN; “Sapagkat ang

kabayaran ng kasalanan ay kamatayan...” (Rom. 6:23). Ang ikatatlo ay KAMATAYANG

PISIKAL. Ang tao ay isinilang na buhay sa pisikal, ngunit kasabay nito ay patay sa

ispiritu – nangangahulugang, walang pakikipag-ugnay sa Dios (Eph. 2:1). Ang sumunod

na tisa ay ang KARAKTER NG DIOS o ang Kanyang banal na sangkap. Ang tao ay

payak na walang kakayahang pantayan ang banal na katangian ng perpektong Dios!

Walang sinuman na kasingbuti ng Dios! Samakatuwid, ang sumusunod na tisa ay

HAMBING NA KATUWIRAN ng tao, ang kanyang makataong katuwiran ay

nananatiling kapos (Isa. 64:6). Tinatawag ko itong MINUS-R. Sa huli ang tao ay nasa

KALAGAYAN KAY ADAN: “Kay Adan lahat ay namatay...”(1Cor.15:22). Ang

Pagbagsak ni Adan at ang kaukulang kamatayang ispirituwal ay hindi lamang nag-alis ng

karapatan ng sangkatauhan na makipag-ugnay sa Dios kundi naging sanhi din naman ng

pag-ikli ng pisikal na buhay ng lahi ng tao.

KASALANAN AT KATUBUSAN

Sa kadahilanang ang kasalanan at ang MULTA NG KASALANAN ay lubusang

natalakay sa aklat na PAMILIHAN NG ALIPIN NG KASALANAN, babalangkasin na lang

natin ang mga prinsipyo. Ang unang kasalanan sa lahi ng tao ay isang kapahayagan ng

negatibong kapasiyahan – pagsuway sa itinadhanang kalooban ng Dios; “Ngunit sa puno

ng kaalaman ng mabuti at masama, huwag mong kakainin ito...”(Gen.2:17a). Ang

pagsuway ni Adan ay nagdulot ng malawakang kapahamakan ng sangkatauhan: ang

kanyang kasalanan ay ipinataw sa kalahatan ng lahi ng tao – ibig sabihin, napabilang tayo

sa kahatulan na ipinataw kay Adan! “Dahil sa pagsuway ng isang tao ay marami ang

naging makasalanan...(Rom.5:19). Dahil si Adan ang pangunahin sa lahi ng tao, tayo ay

tumatayo o natutumba na kasama niya, at namana rin natin ang kasalanang likas ni Adan.

Naging makasalanan si Adan, samakatuwid, tayo ay ISINILANG na makasalanan. Wala

tayong mapagpipilian sa ganitong kalagayan gaya din naman na wala tayong magagawa

kung isilang tayo na lalake o babae.

Sa kadahilanang ito, gaya ng orihinal na kasalanan ni Adan na pumasok sa sanlibutan at kamatayang

ispirituwal na dulot ng kasalanan ni Adan, kaya nga humawa ang kamatayang ispirituwal sa lahat ng tao,

dahil lahat ay nagkasala (nung sandali na nagkasala si Adan) (Rom.5:12 itinumpak na salin).

“Lahat ay nangagkasala” sapagkat lahat tayo ay may lumang kasalanang likasc at

sapagkat ipinataw sa atin ang kasalanan ni Adan! Ipinanganak tayo sa loob ng “Pamilihan

ng Alipin ng Kasalanan” at mananatiling alipin ng ating kalikasang makasalanan

hanggang tayo ay nabubuhay maliban na lamang kung tatanggapin natin ang solusyon ng

Dios – KATUBUSAN.

Ang salitang “tubos” ay nangangahulugang “bayaran, bilihin.” Sa kalagayan ng

isang alipin, ito’y nangangahulugang “bayaran ang kanyang kalayaan mula sa pamilihan

4

ng mga alipin.” Kabilang sa Katubusan ay kapatawaran ng lahat na kasalanan (Heb.9:22)

na nagkaloob ng basehan ng pagpapawalang sala at dagliang paglilinis ng kasalanan sa

sandali ng kaligtasan (Rom.3:24).

Ang Doktrina ng Di Limitadong Kapatawaran ay lumutas sa suliranin ng pang-

sanlibutang kasalanan. Hinatulan si Cristo sa lahat na kasalanan ng bawat isa sa

sanlibutan na naisagawa na at sa lahat na magagawa pa (1Jn.2:2). Ang Katubusan at Di

Limitadong Kapatawaran ay makakamit ng buong lahi ng tao, ngunit ito’y matatanggap

ninoman sa pamamagitan lamang ng pananampalataya kay Cristo.

Subalit sa kanila na nanampalataya, binigyan sila ng karapatang maging mga anak ng Dios, sa bawat isa

na nanampalataya sa kanyang pangalan (Jn.1:12).

ANG MULTA NG KASALANAN AT KALUGURAN

Nang ilagay ng Dios ang tao sa daigdig, naglakip Siya ng pagsubok ukol sa

kalayaan niya sa pagpapasiya (bolisyon). Ipinagbawal ang isang puno at ang MULTA na

ipapataw sa pagsuway sa babala ng Dios:”..at sa araw na kainin mo ito, sa kamatayan ay

mamamatay ka (kamatayang ispirituwal)”(literal na salin ng Gen.2:17b), sapagkat hindi

maaaring makitungo ang Katuwiran ng Dios sa kasalanan. Ang Kanyang Katarungan ay

nagtatakda ng multa o kabayaran para sa KAMATAYANG ISPIRITUWALd. “Sapagkat ang

kabayaran ng kasalanan ay kamatayan...”(Rom.6:23). Nang gamitin ni Adan ang kanyang

kalayaang magpasiya na salungat sa tagubilin ng Dios, namatay siya sa ispiritu.

Maraming taon ang lumipas, bilang resulta ng kamatayang ispirituwal, si Adan ay

namatay sa pisikal (Gen.5:5).

Ang utang na nadala ng unang tao at nasalin sa kabuoan ng lahi ng tao ay

nagdulot ng napakabigat na pasanin! Kung walang kaligtasan, lahat tayo ay masasadlak

sa walang hanggang hatol; ngunit hindi itinulot ng Dios na hayaan na lang tayo sa

kawalang pag-asa. Sa Kaluguran, ang ispirituwal na kamatayan ni Cristo ang nagbura ng

napakaraming pagkakautang laban sa atin.

Binura ang mga alituntuning nakasulat laban sa atin, na salungat sa atin, na inalis ito sa landas,

ipinako lahat sa kanyang krus (Col.2:14).

“Magbigay Lugod” ay nangangahulugan na magbayad para sa o kaya ay

pagdusahan ang mga kamalian na iyong naisagawa. Ang isang kriminal ay

kinakailangang patawan ng karampatang pagdurusa sa kasalanan na kanyang ginawa.

Kapag nagugol na niya ang takdang kaparusahan, itinuturing na nabayaran na niya ang

kanyang pagkakautang sa sambayanan. Ang tao ay may utang sa perpektong Katuwiran

ng Dios, kagaya rin naman na may pananagutan tayo na ganap na sumunod sa batas ng

bansa. Ngunit sa nakikita natin, ang ating mga kasalanan, ang ating kalikasang magkasala

(namana mula kay Adan) at ang multa laban sa atin ay nagdala sa atin sa kawalang pag-

asang mabayaran ang utang. Ang BIYAYA lamang ang makapagbibigay ng kalutasan!

Umako bilang ating Kapalit, tinanggap ni HesuCristo ang kaparusahang nauukol

sa ating mga kasalanan, nang ang mga ito ay hinatulan ng Dios Ama sa Kanyang katawan

5

doon sa Krus (1Pet.2:24). Ang parusa sa kasalanan ay ISPIRITUWAL NA KAMATAYAN:

ang kabayaran ng kasalanan ay ISPIRITUWAL NA KAMATAYAN! Ang ispirituwal na

kamatayan ni Cristo ay naganap nang layuan ng Ama at Banal na Ispiritu ang Anak

habang binabata Niya ang mga kasalanan ng sanlibutan. Nang sa huli ay winika ni Hesus,

“Natapos na,” lubusan Niyang nabayaran ang ating pagkakautang. Ang Kaluguran ay

naisagawa na.

KAPANGANAKANG PISIKAL AT MULING PAGSILANG

Ang kalagayan ng ating pagsilang sa pisikal ay pahiwatig ng limitadong

kalagayan, bilang taong may kaluluwa. Si Adan ay nilalang na trikotomo na nagtataglay

ng katawan, kaluluwa at ispiritu. Ang katawan ay isa lamang tahanan na nagkaloob sa

atin ng pagkakataon na mabuhay sa mundo. Ang lumang kasalanang likas, na dumating

nang magkasala si Adan, na naninirahan sa katawan ay siya ring pinagmumulan ng

kamatayang ispirituwal. Ang kaluluwa, ang tunay na persona sa loob ay nagbigay sa atin

ng kakayahang umunawa at tamasahin ang kamangha-manghang bagay sa katauhan. Ang

iyong kaluluwa ay nagtataglay ng pagka-alam sa sarili (nauunawaan mo ang iyong

pagiging tao), kaisipan (kakayahan na umunawa), bolisyon (kalayaan sa pagpapasiya),

emosyon (tagatugon) at konsensiya (pamantayan at sukatan). Ang ispirito ng tao na may

kakayahang umunawa at magkategoriya ng mga ispirituwal na bagay ang tangi lamang

kaparaanan na kung saan ang tao ay makapapanumbalik ng relasyon sa Dios.

Nang siya ay nagkasala, naiwala ni Adan ang kanyang ispiritong pantao at ang

kanyang kakayahan na makitungo sa Dios. Siya ay naging dikotomo, nagtataglay lamang

ng katawan at kaluluwa. Simula noon, lahat ng sangkatauhan ay isinilang sa kahalintulad

na kalagayan – buhay sa pisikal ngunit patay sa ispirito. Ang kaisipan at lumang

kasalanang likas ay nabubuo bago pa isilang: ito ay minana natin sa ating mga magulang

(ang lumang kasalanang likas mula sa tatay – Gen.5:3). Nang ang kaluluwang buhay na

ibinigay ng Dios ay sumanib sa kaisipan sa sandali ng pagsilang ay dagliang nagkaroon

ng pisikal na buhay. Ang ilang sangkap ng kaluluwa ay natanggap sa sandaling ito. Sa

sandali na matanggap mo ang pisikal na buhay, ang kasalanan ni Adan ay ipinataw sa

iyong kalikasan na makasalanan na nasa katawan na sa simula pa na nagdulot ng

kamatayang ispirituwal. Tayo ay patay sa Dios.

Upang magkaroon ng pakikisalamuha sa Dios, upang maging buhay sa Kanya,

kailangan nating isilang na muli. Ang Dios ay naglaan ng kaparaanan dito sa

pamamagitan ng MULING KAPANGANAKAN – isang kababalaghang gawa ng Dios na ang

buhay na walang hanggan ay naibahagi ng Ama sa mga nanampalataya kay Cristo sa

pagkilos ng Banal na Ispiritu. “At ikaw na binuhay niya (ginawang buhay), na isang

(nagpapatuloy na) patay sa (ang larangan ng) mga pagsuway at mga kasalanan”(Eph.2:1).

Ang Talambuhay ni Nikodemus

May isang lalake sa mga Pariseo na nagngangalang Nikodemus, isang pinuno ng mga Hudyo (Jn.3:1).

6

Ang Doktrina ng Muling Kapanganakan ay isinalarawan sa Juan 3 sa isang tanyag

na pangyayari kay Nikodemus. Isang haripoy ngunit di-ligtas, si Nikodemus ay kabilang

sa Sanhedrin, ang kalipunan na namumuno sa mga Hudyo, binubuo ng mga Eskriba,

Saduseo at Pariseo. Ang mga Eskriba ang tagapangalaga at mga paham sa kasulatan ng

Lumang Tipan; ang mga Saduseo ay mga aristokratang mangangatwiran na nagkakaila sa

lahat na kababalaghang kaganapan kagaya ng muling pagkabuhay o ang kaisipan ng

buhay na walang hanggan; ang mga Pariseo ay mga relihiyosong legalista. Halimbawa,

nananalangin sila ng pitong beses sa isang araw at “nagsisimba” tatlong beses bawat

araw. Sila’y gumagawa ng kabutihan at, taos puso man o pakunwari, nakapag-iipon sila

ng napakaraming bilang ng mabubuting gawa. Nagtatrabaho sila ng sobrang oras sa

paggawa ng MABUTI sapagkat sinisiguro nilang makapasok sa “lagusang hitik ng perlas”

sa pamamagitan ng kanilang kapurihan. Sa mga palatuntunan tuwing mahal na araw na

kailangang isagawa, tinutupad nila ito ayon sa letra na nakasulat! Naglilimos sila sa mga

dukha, ngunit ibinabando nila ito sa harap ng marami nang may pag-arte at pagpapasiklab

upang makalikha ng isang kahanga-hangang tanawin. Sa kanilang mukha ay may

pagbabadya ng napakataas na antas ng kabanalan na ang mga bagay na kanilang

ginagawa ay nagpapakita ng silahis ng inilaang buhay. Sa mga gawain sa templo,

nangunguna sila sa hanay, sumisigaw nang pinakamalakas, nananalangin ng

pinakamahaba at nagsasagawa ng banal na rituwal sa nakaakdang pamamaraan na

makaakit ng pinakamaraming tagahanga! Isang pagkakamali, naniniwala sila na

pahahalagahan sila ng Dios sa kanilang ginagawa.

Si Nikodemus ay isang tipikal na Pariseo – malaking ulo, relihiyoso,

mapagmatuwid sa sarili, mayabang, hungkag, ipokrito at legalistiko. Isa siya sa mga di

mananampalataya na binabanggit ni Hesus sa Mateo 23:37 “pinakintab na nitso” –

maganda ang panlabas na anyo (isa sa mga pangangailangan upang maging Pariseo ay

ganap na kagandahang panlabas), ngunit sa loob ay “puno ng kalansay.”

Ito ang uri ng mga di-mananampalataya na napakahirap mapaniwala sa

Katotohanan, kung ang kaligtasan din lamang ang isasa alang-alang. Pipiliin ko pa na

makipag-ugnay sa ibang uri ng tao kaysa mga relihiyosong nilalang dahil tahasang

binulag sila ng kanilang kaparaanan sa paggawa ng mabuting bagay. Hindi niya

maunawaan ang kaganapang buktot kundi nag-iisip na ang kasamaan ay ginagawa

lamang ng mga taong tambay sa bangketa. Sa ilang mga pagkakataon, may mga tambay

sa bangketa na kagalang-galang pa kung ihahambing sa kanila. Ang mga kasalanan ng

mga relihiyosong tao ang pinaka-nakaririmarim sa lahat na kasalanan: halimbawa, ang

kasalanan ng pagiging mayabang, na talamak sa kanilang lahat! Isiping pasiklaban ang

Dios sa mga bagay na ginagawa MO sa halip na humanga sa GINAGAWA NG DIOS SA

PAMAMAGITAN NI CRISTO!

Ang pangalang “Nikodemus” ay isang payak na katawagang Griyego ukol sa

isang pinuno ng mga tao. Kahit na sa anumang pagsaliksik mauunawaang si Nikodemus

ay isang napakaimportanteng nilalang. Bagaman puno ng mabubuting gawain ang buhay

niya at maraming rituwal na nagampanan na pinaglalagakan niya ng pag-asa ukol sa

kaligtasan ay mayroong kumakanti sa kanyang kaisipan na maaaring walang katuturan

ang lahat na ito. Maaaring sa sarili niyang pagmamasid o sa mga sabi-sabi ay nalaman

niya ang mga kapangyarihan ni Hesus at nahihiwagaan siya sa pinagmulan nito.

7

Siya nga na pumunta kay Hesus isang gabi at nagsabi sa kanya, Rabbi, nalalaman namin na ikaw

ay guro na nagmula sa Dios: sapagkat walang sinuman na makagagawa ng ganitong

kababalaghan na iyong ginagawa, malibang sumasakanya ang Dios (John 3:2).

Bagaman maraming haka-haka sa dahilan ng pakikipagkita ni Nikodemus kay

Hesus sa gabi, ako’y naghihinala na sobra siyang abala sa pagtupad ng mabubuting

gawain, sa pag-usal ng mahabang panalangin, abalang-abala sa pag-sunod sa mga

nakatakdang rituwal (lahat ay ginagawa sa lakas ng laman) na naging dahilan ng kawalan

ng panahon na katagpuin si Hesus sa araw. Magkaganon man, si Nikodemus ay hindi

nahihiya – hindi ito isang “pagtatagpong lihim.”

Sa pagsambit ng titulong “Rabbi”, pinahalagahan ni Nikodemus ang kagalang-

galang na kalagayan ng Panginoon. Sa kanyang palagay “nalalaman namin,” ay

ipinahiwatig ni Nikodemus na tahasan siyang humahanga sa kaalaman ng mga Pariseo –

lalo na sa kanyang sarili. Bagaman kinilala niya ang kakayahang akademiko ng

Panginoon, hindi naman siya interesado sa mga “NALALAMAN” ni Hesus, kundi doon

lamang sa Kanyang GINAGAWA. Nadinig man niya ang mga himala o nakita man sa

sarili, ay may pagkamangha at pagnanais siya sa sandaling ito sa mga ginagawa ni Hesus

at hindi sa Kanyang mga salita. Sa totoo lang, ang tunay na layunin ng mga himala ay

upang makuha at maituon ang pansin sa mga pahayag. Sa kalagayan ni HesuCristo, ang

mga himala na Kanyang ginagawa ay pagpapakilala lamang sa Kanya bilang “ang Anak

ng Dios na may kapangyarihan”(Rom.1:4). Datapwat, kung ang mga himala ay ginagawa

lamang upang maalis ang mga paghihirap, kung ganoon ay nabigo si Hesus dahil hindi

niya napagaling ang bawat isa sa daigdig. Ngunit ang panahon ay isang patak lamang

mula sa timba kumpara sa kawalang hanggan at ang walang hanggang kaligtasan ng

kaluluwa ay higit na mahalaga kaysa kalusugan ng katawan. At sa inaakala niyang

mataas na kaalamang akademiko, inilatag lamang ni Nikodemus ang kanyang kamang-

mangan sa mahalagang katotohanang Biblikal.

Kinilala ni Nikodemus si Hesus bilang “gurong mula sa Dios,” batay sa kanyang

pagpapahayag “walang sinoman na makagagawa ng mga himala na iyong ginagawa

malibang sumasakanya ang Dios.” Ngunit walang naunawaan si Nikodemus sa mga

bagay na ito: ang Gurong mula sa Dios ay NAGTUTURO; ang Gurong mula sa Dios ay

NAGPAPAHAYAG. Kung may nagaganap na pagbabago, ito ay sa puso ng bawat isa na

tumutugon sa nilalaman ng MENSAHE; ngunit hindi ito ang himala na tinutukoy ko dito.

Maraming pambihira at kamangha-manghang pangyayari ang naisagawa, bumuhay si

HesuCristo ng mga patay (resusitasyon); nagawa Niyang makakita ang bulag, nakarinig

ang bingi, napalaya ang inaalihan ng demonyo at ang ketongin ay gumaling. Nang

kilalanin ni Nikodemus si Hesus bilang Guro mula Sa Dios, kapansin-pansin ang

kanyang pagkalito: ang guro ay NAGTUTURO; ganon pa man, ni isang prinsipyo sa mga

itinuturo ni Hesus ay wala siyang nabanggit – naalala lang niya ang mga himala!

“Walang sinoman ang makagagawa” ay present linear aktionsart: ibig sabihin, “walang

sinoman na patuloy na makagagawa ng mga himala gaya ng ginagawa mo.” Sa dahilang

ito, ay sinabi niya: “Ang Sanhedrin, at lalo na ang mga Pariseo, ay nagtangkang

ipaliwanag ang mga kamangha-manghang bagay na nagaganap; ngunit natanto namin na

napakahirap itong gawin dahil ang mga himala ay nagpapatuloy. Maaari naming ipalagay

8

na ang mga ito ay nagkataon lamang o di kaya ay isang kilos ng kalikasan: maaari

naming ipaliwanag ang ilan; ngunit nang patuloy Mong isinasagawa ang mga himalang

ito, wala na kaming masasabi. Samakatuwid, kinailangan naming aminin na Ikaw nga ay

Guro na nagmula sa Dios!”

Sinansala si Nikodemus

Sumagot si Hesus at sinabi sa kanya, katotohanan, katotohanan, sinasabi Ko sa iyo, Malibang

ipanganak muli ang tao, hindi niya makikita ang kaharian ng Dios (John 3:3).

Ang pagsansala ay akma sa pagkakataon, dahil si Nikodemus ay matagal nang

nalalabuan at nagkukulang sa pang-unawa ukol sa mga ispirituwal na kaalaman, na

kagaya naman ng nakararaming Pariseo. Batid namin ito mula sa kanilang mahahabang

panalangin na sinasadya upang makakuha ng pansin! Kung may anumang bagay na

nakapanlulumo sa ispirito, ito ay ang mahaba at paikot-ikot na panalangin. Ang

panalangin sa gitna ng kapulungan ay may takdang layunin na humingi ng pagpapala ng

Dios ukol sa gawain. Sa Sermon sa Kabundukan binigyang diin ni Hesus ang

kahalagahan ng pagdako sa ninanais! Sa tuwinang may nag-aalay ng mahabang

panalangin sa kalakhan, malamang na mayroon siyang pinasisiklaban maliban sa Dios.

Parati kong naaala-ala ang isang pangyayari na naganap sa simbahan noong nag-

aaral pa ako sa seminaryo. May isang nag-ukol ng napakahabang panalangin, at

pagkatapos ng mga sampung minuto, isang naiiritang tao sa likod ang hindi nakatiis at

nagpahayag nang malakas “Naghahabol siya sa kanyang debosyonal na ginagamit ang

ating panahon!” Dahil dito ang pananambahan ay nagulo – at karampatan lamang ito! Sa

pansariling pananalangin ay magagawa ng sinoman na manalangin nang mahaba ayon sa

pangangailangan; ngunit ANG MGA PANALANGIN SA PUBLIKO AY KINAKAILANGANG

MAIGSI AT DIRETSO SA PUNTO! Kung humihingi ka ng pagpapala ng Dios sa

pananambahan, gawing payak at magpatuloy! Sa magkatulad ding kaparaanan, lumapit si

Nikodemus kay Hesus na naglalayon na pasiklaban Siya. Nagbigay si Hesus sa atin ng

isang makahulugang pagpapaliwanag nang sansalain Niya si Nikodemus at hinarap ang

tunay na pangangailangan.

Narinig ko sa iba na nagtuturo ng aralin sa pamamaraan ng pagpapatotoo ukol kay

Cristo na sinasabi nila, “Ngayon, kailangan ganito ang gagawin mo: kapag sinabi nila ito,

ito naman ang iyong isasagot; at kapag ganito ang sinabi nila, ito naman ang sabihin mo!”

Pinutol ni Hesus ang lahat na kalabuan at diretsong ipinahayag ang Gospel. Tahasan

Niyang sinabi, “Hindi ka makaparoroon sa kaharian ng Dios malibang ipanganak ka

muli.” Nagsasalita si Hesus sa isang tao na nagtataglay ng napakaraming bagay na

maipagmamalaki! Ang isang ito ay gumawa ng lahat na pangangailangan na kanyang

kayang gawin; patuloy siyang nananalangin, sumasamba siya nang walang sablay; at para

sa mabuting gawa, nakamit na niya ang maraming papuri. Sa madaling sabi, maaaring

angkinin ni Nikodemus ang lahat na papuri; ngunit nainsulto lamang siya ni Hesus sa

pagsasabing, “ Hindi ka makapupunta sa langit malibang ipanganak ka muli.”

Para sa isa na ginawa na niya ang lahat na pangangailangan upang makamit ang

kanyang adhikain na makapasok sa langit sa pamamagitan ng mabubuting gawa, ito ay

9

isang nakakabiglang bagay. Nais kong ihambing dito ang isang prinsipyo; ang suliranin

ay ang kanyang kapanganakan. Si Nikodemus ay isinilang sa pisikal, ngunit ito lang ang

lahat. Nagtataglay siya ng katawan na may lumang kasalanang likas at kaluluwa ngunit

patay sa ispirito! Hindi sinabi ni Hesus kay Nikodemus, “Ang pintuan ng langit ay

nakabukas nang lubusan dahil nakagawa ka ng 1,280 mabubuting gawa, 3,642 panalangin

at ilang libong medalya dulot ng iyong pagsamba – pasok ka na.” Sa kabaligtaran, sinabi

ni Hesus, “Hindi ka makakapasok sa kaharian ng Dios malibang ipanganak ka muli!”

Maliban sa Dios at ilan sa Kanyang banal na anghel, ang langit ay nakahanda lamang sa

kanila na nagtataglay ng buhay na walang hanggan, na ang mga kasalanan ay napatawad

at nabura na at siya ay tumanggap ng katuwiran ng Dios. Kapag ang tao ay ipinanganak

na muli – at ito lamang ang tanging kaparaanan – “makikita” na niya ang kaharian ng

Dios (2Cor:418). Si Nikodemus, bagaman napakatindi ng kanyang moralidad, ay hindi

makaagapay sa mga kaalamang pang-ispirito at kapansin-pansin ang kanyang tugon.

Sinabi ni Nikodemus sa Kanya, papaanong isisilang muli ang isang tao kung siya ay matanda

na? Makakapasok pa ba siyang muli sa sinapupunan ng kanyang ina upang isilang (John 3:4)?

Ito ay isang lantay na larawan ng isang relihiyosong tao na bulag sa ispirituwal na

katotohanan. Kung walang ispiritu ng tao, wala siyang kakayahang maunawaan ang

ispirituwal na hiwaga.

Ngunit ang likas na tao (di-mananampalataya) ay walang kakayahang

tanggapin ang mga bagay ng Ispiritu ng Dios: dahil kalokohan lamang ang mga ito para sa kanya; ni

maunawaan man lang ang mga ito, sapagkat wala silang ispiritu (1Cor.2:14).

Inaakala ni Nikodemus na muling isisilang ang tao sa pisikal na katawan at gusto

niyang malaman kung papaano. At nagpanukala pa mandin siya (at medyo may pagkaka-

hiya, sa pinaka-abang pananalita at maaaring nang-iinsulto) ang muling pagpasok sa

sinapupunan. Ang kanyang panukala ay waring kataka-taka kay Hesus; ngunit sa

paggalang sa dignidad ng mga Eskriba at mga Pariseo, pinigilan Niyang tumawa at

nagpatuloy sa Kanyang pagpapaliwanag ng mga bagay ukol sa kalangitan. May

kakayahan si Hesus na tingnan ang kanyang saloobin at nakita Niya ang tunay na pakay

kundi ay maaaring hindi na siya lumapit pa. Walang pasubali, malayo pa siya sa

katotohanan nang sambitin niya, “Kailangan mo bang pumasok muli sa sinapupunan ng

iyong ina?” Upang patunayan kay Nikodemus na hindi Niya tinutukoy ang pisikal na

pagsilang kundi ispirituwal na pagsilang ay gumamit si Hesus ng batayang larawan na

makahulugan sa Hudyong ito na pinuno ng relihiyon.

Tubig at Ispiritu Sumagot si Hesus, katotohanan, katotohanan, sinasabi ko sa iyo, malibang Ipanganak ang tao sa

tubig at Ispiritu, hindi siya makapapasok sa kaharian ng Dios (John3:5).

Sa bawat pagkakataon na makita ng ilang tao ang salitang “tubig” sa Kasulatan,

agad nilang pinapalagay na ito ay – bautismo! Ang tubig minsan ay nangangahulugang

H2O; ngunit kapag ang literal na tubig ang tinutukoy, isasaad ito ng nilalaman. Hindi

tinutukoy ang literal na tubig sa linyang ito sapagkat hindi ipinaliliwanag ni Hesus ang

literal na kapanganakang pisikal. Mayroon ding dalang kahulugang ispirituwal ang tubig.

10

Ito ang tinutukoy ni Hesus sa salitang ginamit; at si Nikodemus, na hasa sa paaralan ng

mga Pariseo ay may kakayahang ihambing ito sa isa sa tatlong pagsasalarawan.

(1) Kaligtasan, sa Isaiah 55:1 – “Hoy! Bawat isa na nauuhaw, lumapit kayo sa tubig...”

Ang makasalanan ay isinalarawang nauuhaw at lumapit kay Cristo upang maligtas (c.f. John

4:14). “At ang Ispiritu at ang dalaga ay nagsabi, lapit... at siya na nauuhaw ay lumapit... hayaang

kunin niya ang tubig ng buhay nang may kalayaan” (Rev.22:17).

(2) Ang Biblia o ang Salita ng Dios, gaya sa Ezekiel 16:9, ihambing sa Epeso 5:26. Ang

paggamit ng Salita ng Dios bilang ispirituwal na panlinis. Pinatatamis nito ang mapapait na

karanasan (Exodo 15:25) at nagbibigay ng kapahingahan at kaginhawahan (Psa.23:2).

(3) Ang Banal na Ispiritu gaya sa Isaiah 44:3, ihambing sa John 7:37-39: “...mula sa

kanyang sikmura (kaibuturan ng katauhan) ay aagos ang ilog ng tubig na buhay (ngunit tinutukoy

Niya ang Ispiritu...).

Yamang binanggit ni Hesus ang tungkol sa ispirituwal na pagsilang, alin sa

tatlong gamit ispirituwal ng tubig ang angkop dito? Maaalis natin ang kaligtasan sapagkat

hindi pa ito ipinapahayag hanggang mapaniwala ni Hesus ang Pariseo na tinutukoy Niya

ay ispirituwal na pagsilang. Ang Banal na Ispiritu ay inaalis sa kadahilanan ng pag-uulit

na siya naman ay binanggit sa sumunod na talata. Matutuklasan natin samakatuwid, na

ang tubig ay tumutukoy sa “Tubig ng Salita.” Sa bandang huli, bawat isa na naligtas ay

tumanggap ng impormasyon tahasan o hindi man mula sa Salita ng Dios. Ang alituntunin

ng bagong kapanganakan, ang kaparaanan, ang pangangailangan – ang Gospel – lahat ay

matatagpuan sa Salita ng Dios (Psa.119:50; 1Cor.4:15; Jas.1:18; 1Pet.1:23).

Ang “Ispiritu” ay tumutukoy sa Banal na Ispiritu, ang tagapagpatupad ng muling

kapanganakan (Tit.3:5). Katungkulan na Banal na Ispiritu na dalhin ang Gospel at

“boom” sa kaisipan ng di-mananampalataya. Walang sinuman ang naligtas at walang

sinuman ang makakaunawa sa plano ng kaligtasan na malayo sa paglilingkod ng Banal na

Ispiritu. Minsang manampalataya ang tao kay Cristo, nakakatanggap siya ng ispiritu ng

tao (1Thess.5:23), ginagawa ng Banal na Ispiritu na Kanyang tahanan ang katawan ng

mananampalataya (1Cor.6:19): at sa sandaling puspusin ng Banal na Ispiritu na sa

makatuwid ay ginagabayan ang kanyang kaluluwa, ang mananampalataya ay may

kakayahan na na matutunan ang hiwaga ng Ispiritu (John16:13-15).

Na siya na isinilang sa laman ay laman nga at siya na isinilang ng Ispiritu ay ispiritu nga (John 3:6).

Ang una nating kapanganakan ay nagbigay sa atin ng katawan at dugo pati na

kaluluwa at napabilang tayo sa pamilya ni Adan, ngunit upang makapasok sa kaharian ng

Dios (walang hanggang kaugnayan sa Kanya), kailangan nating mabuhay sa ispiritu.

Samakatuwid, hindi dapat na nabigla si Nikodemus na malamang ang tao ay kailangang

isilang sa ispiritu.

Huwag kang magtaka sa sinabi ko sa iyo, kailangan mong ipanganak muli (John 3:7).

Sa salita ni Hesus na “Huwag kang magtaka,” ipinapanukala ang pagtugon ni

Nikodemus. Napanganga siya sa pagkakatayo, kumukurap ang kanyang mga mata at

11

marahil ay namumula ang kanyang mukha. Tahasan siyang nabigla! Walang sinumang

tao na nagsasalita nang ganito sa isang pinuno ng mga Hudyo. Ngunit mariing ipinahayag

ni Hesus, “Huwag kang magulat nang sabihin ko sa iyo – ikaw na kagalang-galang,

relihiyosong Pariseo – na kailangan mong ipanganak muli!” Sa kabila ng lahat niyang

naisagawa, si Nikodemus ay ganap na nalito. Sa ikatatlong pagkakataon, inulit ni Hesus

ang pangangailangan ng ikalawang pagsilang; ngayon ay isinaayos niya ito sa isang

pagsasalarawan.

Saan Nagmula ang Hangin?

Umiihip ang hangin kung saan nito gusto, at nadidinig mo ang kanyang ugong, ngunit hindi

mo maturol kung saan ito nagmula at saan ito patungo: gayon ang sinumang ipinanganak sa Ispiritu (John

3:8).

Saan nagmula ang hangin, at saan ito humihinto? Nadidinig mo ito at alam mo na

narito ngunit hindi mo alam kung saan ito nagsimula at kung saan ito patungo. Gaya ng

pag-ihip ng hangin, “Gayon din naman ang bawat isa na isinilang ng Ispiritu.” Ito ang

nagpalinaw! Ang pagsasalarawan ay nagpaliwanag na ang hangin ay di nakikita, ang

epekto lang nito ang nakikita. Nalalaman mong may hangin dahil dumadampi ito sa

iyong mukha, gamagawa ng alon, pinayuyukod ang kawayan at nililipad ang dumi na

sanhi ng pagkapuwing mo. Ngunit alam mo ba kung paano ito nakarating at saan ito

patungo? Kaya ganito rin ang pagsilang sa ispiritu: hindi ito nakikita, ngunit ito ay totoo.

Pagkatapos nitong matinding pagpapaliwanagan, si Nikodemus, isang malaking

tao sa relihiyon, ay nagkaroon ng kaunting masasabi. Pansinin ang di kapani-paniwalang

kababawan ng kanyang kaluluwa. Bilang Pariseo ang taong ito ay mataas ang pinag-

aralan, bihasa sa kaalaman at ismarte! Ngunit makikita mo na ang lahat niyang nalalaman

ay nasa kaisipan lamang ng kanyang kaluluwa. Kapag ginamit ito sa pang-unawang

ispirituwal, siya ay ignorante at bobo sapagkat wala siyang kakayahan na maintindihan

ang inpormasyon; ni hindi niya kayang unawain maliban na lamang kung siya ay

isisilang na muli sa ispiritu. Wala nang mauurungan si Nikodemus; hindi niya kayang

bigyang kahulugan ang mga kaisipang ispirituwal sapagkat wala siyang mapagkukunan.

Sa ngayon, di kaginsa-ginsa ay may nahayag na mas mabigat siyang suliranin: hindi siya

nagtataglay ng ispiritu ng tao; siya’y “patay!” Matapos ang kapanganakan sa Ispiritu, ang

ispiritu ng tao ay idinaragdag na kalakip nito bilang bagong kasangkapan,

makapaninimula ka na na umunawa ng mga katotohanang ispirituwal.

Sumagot si Nikodemus at sinabi sa Kanya, paano magaganap ang mga bagay na ito (John 3:9)?

Ang Pariseo ay takang-taka. “Saan mo nalaman ito? Wala akong natutunan na

ganitong kaisipan hanggang tapusin ko ang aking pag-aaral sa kolehiyo. Wala akong

nabasa kahit na isang tuldok man lamang tungkol sa pagsilang na muli. Mula sa simula

ay tinuruan na kami na gumawa, gawa, gawa! At ngayon, sa unang pagkakataon, may

isang nagsasabi ng bagay tungkol sa pagsilang! Paano ba ito?” Nakaramdam si

Nikodemus ng matinding panliliit. Napakalawak ng kanyang napag-aralan na anupa’t

nanakit na ang kanyang mga mata sa pagsasaulo ng Talmud, ng Mishnah at iba pa; ngunit

wala siyang nauunawaan. Narito ang isang tao na dumaan sa napakaraming pag-aaral na

12

anupa’t makapagsasalita siya nang maganda sa Templo at makikipagdebate sa mga

katanungang nauukol sa Dios nang may mataas na antas ng kakayahan. At sa di

inaasahan ay napaharap sa isang bagay na nagpapula ng kanyang ilong at nasaktan siya!

“Paano mangyayari ang mga bagay na ito?”

Ang ganitong pananalita ay nagbukas ng pintuan sa mas malalim na paliwanag at

nais ko na pansinin ninyo na gumamit si Hesus ng mga salitang pang-uuyam sa tamang

pagkakataon. Itong piling pang-uuyam ay kapara ng isang tungkod na ipinanghampas sa

ulo na nagdulot ng bukol.

Sumagot si Hesus at sinabi sa kanya, ikaw ba ay isang dalubhasa (may antas bilang doktor) ng

Israel, at hindi mo nalalaman ang mga bagay na ito (John 3:10)?

Hinamon ni Hesus si Nikodemus, “Ibig mo bang sabihin sa akin na may Ph.D. ka

sa pilosopiya at teolohiya at hindi mo napag-uunawa ang aking mga sinasabi?” Sa

katotohanan, ni minsan sa anumang pagsusulit, sa alinmang seminar, sa alinmang silid

aralan, ni sa anumang pagkakataon ay hindi nakatanggap si Nikodemus ng kaalaman na

katulad nito. Ang kurikulum ay kapos sa hiwaga ng ispiritu! Katotohanan, katotohanan, sinasabi ko sa iyo, kami [ang Trinidad] ay nagsasalita ng aming

nalalaman, at nagpapatotoo sa aming nakita; at hindi ninyo tinanggap ang aming patotoo (John 3:11).

Dahil si Nikodemus ay binulag ng kanyang legalismoe na dahil dito ay

nananatiling litong-lito, nagpatuloy si Hesus: “Alam ko ang aking sinasabi, kahit hindi

mo ito nababatid!” Nasabi na kay Nikodemus na kailangan niyang ipanganak muli,

ngunit hindi niya maunawaan ito. Ang mga salita at mga kaisipan ay nadinig na niya

ngunit ang prinsipyo na nakapaloob dito ay nananatiling malabo pa rin sa kanya. Sinabi

ni Hesus, “Tingnan mo! Nalilito ka na; pero hindi ako nalilito!” Nagbibigay ito ng

pamamaraan sa pagpapatotoo! Kapag nagsasalita ka sa mga tao tungkol kay HesuCristo,

kailangan mong magsalita nang may pagtitiwala, at ang pagtitiwalang ito ay nagmumula

sa pagkaunawa ng Gospel.

Kung ang sinabi ko sa iyo ay mga bagay na pangsanlibutan at hindi ka naniwala, papaano ka

maniniwala kung magsabi ako sa iyo ng mga bagay na panlangit (John 3:12)?

Sa Griyego, itong salitang “Kung” ay isang termino ng mga dabatista na nasa

unang antas na kalagayan. Sinabi ni Hesus, “Ipalagay muna natin sumandali na ako ay

nagsasabi sa iyo ng mga bagay na pangsanlibutan at hindi ka makapaniwala; papaano ka

makakapaniwala kung magpahayag ako ng mga pang-ispirituwal o panlangit na mga

katotohanan? Minsan pa nating ulitin ang bagay na ito Nikodemus at ito ang ating

gagawin!”

Si Cristo ang Tunay na Isyu

Walang sinuman ang umakyat sa langit, kundi siya na bumaba mula sa langit, ito nga ang Anak

ng tao na nasa kalangitan (John 3:13).

13

Sa panahon na binabanggit ito ni Hesus, wala pang tao ang nakakapasok sa ika-

tatlong langit, ang luklukan ng Dios. Bagaman bilyon ang bilang ng mga

mananampalataya sa panahon ng Lumang Tipan, pagkamatay nila ay naninirahan sila sa

Paraiso hanggang ang Kinatawan ng Tao ay muling nabuhay, umakyat at tinanggap ng

Ama. Ang unang Tao na pumasok sa langit ay si HesuCristo. Ang “Anak ng Tao” ay

isang titulo ni Cristo, na pinatutungkulan ang Kanyang pagiging tao. Na ipinahayag ni

Hesus na Siya ay nasa langit sa mga sandaling iyon ay isang nakakapanabik na palaisipan

na kailangang pag-ukulan ni Nikodemus ng sapat na panahon upang pag-aralan. Maaari

din naman na isa ito sa dalawang bagay na naging dahilan ng kanyang pagiging

mananampalataya.

Si HesuCristo ay Omnipresent: Siya ay nasa lahat ng dako. Habang Siya ay nasa

langit, ay nakatayo siyang nakikipag-usap kay Nikodemus! Nakita ninyo, ang dahilan na

Siya ay nasa lupa at nasa langit nang sabay (bilyong liwaon* ang layo) ay sapagkat Siya

ang Dios-Tao, di-kumupas na kadiosan at wagas na katauhan sa isang Persona

magpakaylanman – ang naiibang Persona ng sanlibutan. Samantalang Siya ay Dios na

kapara ng Ama at ng Banal na Ispiritu, ay hindi Siya katulad ng Ama at Ispiritu sapagkat

naritong nakatayo Siyang nakikipag-usap kay Nikodemus bilang tao. Ganon pa man

naiiba Siya kay Nikodemus at sa lahat na kabilang sa lahi ng tao sapagkat Siya ay Dios.

NAIIBA SIYA. Sa kapahayagan ng Gospel†, ang Personalidad ni HesuCristo ang tangi

lamang isyu. Kung nauunawaan ni Nikodemus ang Personalidad ni Hesus, tatanggapin

niya ang mga Salita ni Hesus. At kailangan din niyang tanggapin ang gawa ni Cristo.

Paano Isilang Muli

Kung paanong itinaas ni Moises ang ulupong sa ilang, ganon din naman na kailangang itaas ang

anak na Tao (John 3:14).

Isang huling panawagan ang isinagawa ni Hesus mula sa mga bagay na

nauunawaan ni Nikodemus. Upang maging Pariseo, kailangan niyang sauluhin ang Torah

(ang unang limang aklat ng Lumang Tipan) at sumailalim sa mahigpit na pagsusulit,

samakatuwid, nauunawaan niya ang Numbers 21. Ang lahat na kinakailangan ay isang

balangkas, isa lamang pagbalik tanaw at makaka-agapay na si Nikodemus sa prinsipyo.

Ang paghahambing sa tansong ulupong ay isang paghihintay sa pag-akyat; ngunit ang

“pag-tataas” ay nagsisimula sa Krus. Ang ulupong na itinaas sa isang tagdan ay

paghahambing sa gawaing pagliligtas ni Cristo sa Krus.

Na sinumang manampalataya sa kanya ay hindi mapapahamak, bagkus magkakaroon pa ng

buhay na walang hanggan (John 3:15).

Ang salitang “Na” ay nagsusulong ng isang layuning saknong na nagbibigay ng

dahilan kung bakit kailangang itaas si HesuCristo sa Krus. Itong maliwanag na

kapahayagan ay nagsasaad kay Nikodemus, at sa bawat isa na makakabasa o makakarinig

ng Kasulatan, kung papaano isilang muli: MANAMPALATAYA sa Panginoong HesuCristo!

Ang pananampalataya ay kawalan ng gawa o karampatan ng tao. Ang kahalagahan ng

* Liwaon: Distansiya o layo na nalalakbay ng liwanag sa loob ng isang taon.

† Gospel: Magandang Balita ng Kaligtasan

14

pananampalataya ay nakasalalay sa pinananaligan. Tungo sa kaligtasan, ang punto ng

pananampalataya ay si Cristo! “Sinuman” ay nangangahulugang bawat isa sa lahi ng tao

– relihiyoso, walang relihiyon, kontra sa relihiyon, moral, imoral, amoral – KAHIT NA

SINO!

Nang manampalataya ka kay Cristo, ikaw ay naging trikotomong nilalang.

Nanatili ka sa iyong katawan, na may lumang kasalanang likas at kaluluwa, ngunit

natanggap mo ang nananahanang Banal na Ispiritu at ispiritu ng tao. Tinanggap ni

Nikodemus si Cristo bilang Panginoon at Tagapagligtas, na maaaring naganap nang gabi

ring iyon. Hindi natin batid ang oras, ang alam natin ay ang naganap. Si Nicodemus ay

isa sa dalawang nagdala sa bangkay ng ating Panginoon; ang isa ay si Jose na taga

Arimathaea. Isang kapansin-pansin! Pareho silang Pariseo; pareho silang mariwasa at

kinikilalang tao. Sa isang panahon, pareho silang patay sa kasalanan at hiwalay sa Dios.

Minsan pa, tunghayan natin ang suliranin ng Hadlang sa pagitan ng tao at Dios.

Kung kikilalanin ng tao ang Dios, ang Hadlang ay kailangang maalis. Ang mga tisa ng

kasalanan at ang multa nito ay natanggal ng katubusan at kaluguran sa pamamagitan ng

kamatayang ispirituwal ni Cristo doon sa Krus. Ang suliranin ng kapanganakang pisikal

ay nalutas sa pamamagitan ng muling kapanganakan. Kung anuman ang nawala sa ating

pisikal na pagsilang – ang pakikiugnay sa Dios – ay nasa atin na ngayon sa bisa ng

bagong kapanganakan. At karagdagan pa, napabilang tayo sa Maharlikang Pamilya ng

Dios (Gal. 3:216), tayo ay naging mga anak ng Dios (John 1:12) na ang Dios ang ating

Ama (2Cor. 6:18).

HAMBING NA KATUWIRAN NG TAO

Ang kasunod na bahagi ng Hadlang ay, para sa iba, pinaka-nakakalito sa lahat –

ang problemang dulot ng katuwiran ng tao. Hindi natin maitatanggi na ang ilang tao ay

tunay na napakabuti, sa pantaya nating mga tao. Ang ilan sa mga kahanga-hangang tao na

aking nakikilala ay hindi mananampalataya, maraming kadahilanan ang ganitong

kalagayan. Una sa lahat, ang mga di-mananampalataya ay nananatili sa payak na sistema

ng buhay; wala sila sa ilalim ng masalimuot at mahihirap na panloob at panlabas na lakas

(ang sanlibutan, ang laman at ang demonyo) na nakakaepekto sa buhay ng mga

mananampalataya. Kaya nga, dahil ang mga di-mananampalataya ay namumuhay ng

kasing simple ng Model-T Ford, napakadali para sa kanila na umagapay sa sistema ng

buhay sa lahat ng siglo ng kasaysayan. Sila ay nagtataglay din ng mga di-kanais-nais at

kapuri-puring katangian; mayroon silang kakayahan na ikubli ang kanilang mga

masamang pag-uugali at mailihim ang kanilang mga pansariling suliranin. Sa

kabaligtaran, napansin ko na napakaraming mananampalataya na ipinaparada ang

kanilang mga suliranin.

Narito, katunayan lamang, ang isyu ng katuwiran: mapapansin na ang ilang tao ay

napakabait, ang ilan ay napakabuti, at ang ilan ay mas mabuti kaysa iba – at ito ang tunay

na suliranin. Malimit nating masasabi na ang ilang tao ay MAS MABAIT kaysa iba. Ang

ilang tao ay marunong itikom ang kanilang bibig, iniintindi lamang ang kanilang sariling

gawain at hindi tumatalikod sa kanilang pananagutan. Mahirap silang kalabanin! Pino

ang kanilang pamumuhay, masayahin at magandang pakisamahan. At bakit sila ay

15

waring “mabubuti” para sa akin? Dahil inihahambing ko sila sa mga magugulong tao,

mga mapanirang puri, tsismoso at manloloko – mga taong hindi pinahahalagahan ang

pananagutan. Sinasabi ko, “Ang mga taong ito ay kahanga-hanga at sa kabila naman ay

mga taong kasuklam-suklam.” Kaya, ayon sa aking pamantayan, ang isang grupo ay

“mabuti” at ang kabila ay “masama.”

Ngunit ihambing natin ang sistemang ito ng moralidad sa pamantayan ng Dios.

Ang taong aking hinahangaan ay may kagalang-galang na katangian at nalulugod ako sa

pakikisama sa kanila, ngunit ang lahat nilang kapuri-puring katangian ay nananatiling

MINUS-R. Wala siyang anumang naibigay sa Dios! Ang Dios ay PLUS-R – sukdol na

katuwiran. Nagtataglay Siya ng perpektong kakanyahan – perpektong katuwiran,

katarungan, pag-ibig, buhay na walang hanggan. Hindi tumatalikod ni minsan ang Dios

sa Kanyang pananagutan – ang Dios ay hindi nagbabago; pinapahalagahan Niya ang

Kanyang salita. Kaya, kapag inihambing ko ang mga taong ito sa Dios wala akong

magagawa kundi tanggapin na sila ay hindi makakapantay sa Dios.

Ito ang pananaw ng Dios sa atin: “Sapagkat ang lahat ay nangagkasala, at hindi

nakaabot sa kaluwalhatian (kakanyahan) ng Dios” (Rom. 3:23). “Sapagkat walang isa

mang matuwid na nilalang sa sanlibutan, na gumagawa ng mabuti, at hindi nagkakasala”

(Eccl. 7:20). “Kagaya ng nasusulat, Walang isa man ang matuwid, wala, wala kahit isa:

Walang sinuman ang nakakaunawa, walang sinuman ang naghahanap sa Dios”

(Rom.3:10, 11). “Subalit tayong lahat ay kapara ng maruming bagay, at lahat ng ating

mga katuwiran ay pawang maruruming basahan ...” (Isa. 64:6).

Tatlong Tipo ng mga Di-Mananampalataya

Maraming uri ang mga hindi nananampalataya sa sanlibutan; ngunit sa

pangkalahatan, nabibilang sila sa tatlong kategoriya: mga ralihiyosong tao na katulad ni

Nikodemus; mga moral at mga taong matuwid sa kanilang sarili; at mga imoral na tao.

Ang mga moral na tao ay yung “mababait,” mga iginagalang na persona sa sosyedad,

sila na walang ginagawang kalokohan o kasalanan. Sila ay maawain at magalang at

nagkakaloob para sa layuning makatao. Ang problema sa mga taong ito ay

nanghahawakan sa kanilang ginagawa upang makapasok sa kalangitan. Kanilang iniisip

na napakabuti nila na hindi nila kailangan ang kaligtasan.

Sumunod ay ang mga imoral na tao. Mapapansin na wala sila sa kaayusan ng

buhay, at nalalaman ito ng lahat; wala siyang pakialam sa mga bagay na ito. Maaaring

siya ay nakakariwasa na laging “nagmamatyag”, nang-iingganyo at nanggagantso; o

maaari din naman na sila yaong mga haragan na parating lasing, nagnanakaw na ang

kinasasapitan ay nakabulagta sa bangketa sa kalasingan o sa bilangguan. Ang kaibahan sa

mga moral at imoral na tao ay nakasalalay sa isang katotohanan na ang mga kasalanan ng

mga imoral na tao ay tanyag, samantalang sa mga nagmamatuwid at tipong relihiyoso ay

nakatago ang kanilang mga kasamaan sa likod ng pagiging kagalang-galang.

16

Mga Mabuting Gawa Bilang Hadlang

Ang mga kabutihang ginagawa ng tao ay nagtatatag ng matibay na hadlang tungo

sa Dios sapagkat kalimitang naghahatid ito sa pagiging relihiyoso at sa pagaanyo ng

kabanalan. Ang ilang naliligaw na gumagawa ng kabutihan ay nag-iisip ng, “Ako’y

tatanggapin sa langit dahil ako’y mabait. Pupunta ako sa langit dahil marami na akong

nagawang kabutihan.” Ang mga taong ito ay hindi magtatagumpay sapagkat ang lahat na

kabutihan na kanilang pinagsikapang gawin ay MINUS-R (katuwirang pangtao), at ang

MINUS-R ay hindi kailanman puwedeng makisama sa PLUS-R (katuwiran ng Dios). Ang

pagkakaroon ng lumang kasalanang likas at ang kawalan ng ispiritu ng tao ay naghatid sa

isang kalagayan na imposibleng makisalamuha sa Tahasang Katuwiran. Ang tangi

lamang paraan upang maligtas ay sa pagkakaroon ng katuwirang katulad ng katuwiran ng

Dios.

Kung tinatanggihan mo si Cristo, mas makabubuting tigilan mo na ang

pakikipaglaro ng paggawa ng kabutihan at gugulin mo na ang kakaunti mo nang panahon

sa iyong buhay sa pagpapakaligaya dito sa daigdig, sapagkat may naghihintay na

“pagbabayad sa impiyerno” sa hinaharap. Ang relihiyon at moralidad ay walang

magagawa dito! Sinabi ni Hesus, “... malibang LUMAMPAS ang katuwiran mo sa mga

katuwiran ng mga Skriba at Pariseo, ay hindi mangyayaring makapasok ka sa kaharian ng

langit” (Matt. 5:20). Ngayon papaano ang gagawin natin dito sa harang sa daanan, itong

hadlang, na maialis sa ating landas? Ang kasagutan ay matatagpuan sa Doktrina ng

Pagpapataw at Pagbibigay Katarungan.f

PAGPAPATAW

Ang Bahaging Pakinabang sa Talaan

Pagsulat lamang ng lapis ay mapapalitan ang MINUS-R ng PLUS-R, ngunit

kailangan ang kawalang hanggan upang ang ating kasamaan ay mapalitan ng katuwiran

ng Dios.

Sapagkat siya [Dios Ama] ay itinakda siya [HesuCristo] na maging kasalanan para sa atin, siya

ng hindi nakakaalam ng kasalanan; upang tayo ay maging katuwiran ng Dios sa kanya

[HesuCristo](2Cor. 5:21).

Ang Dios Ama ang Nag-akda ng Plano ng Kaligtasan para sa lahi ng tao. “Na

itinakda” ay nasa anyong pangkapanahunan: “minsan para sa lahat, ang Ama ay ginawa

si HesuCristo na maging kasalanan,” na tumutukoy sa katubusan.

Nang Siya ay nakabayubay sa Krus, lahat na kasalanan ng buong lahi ng tao ay

ipinataw sa Panginoong HesuCristo! Ito ay naaayon sa Doktrina ng DI-LIMITADONG

PAGPAPATAWAD (1John 2:2). Ito ang pagtatanggal sa unang tisa ng Hadlang. “Sapagkat

ginawa siyang kasalanan para sa atin, siya na walang kasalanan.” Si Cristo ay may

kakayahang mamatay para sa ating mga kasalanan sapagkat Siya ay walang kasalanang

nagawa sa Sarili at samakatuwid ay may kakayahang Umako ng Kasalanan. Kaya,

17

bilyon-bilyong kasalanan – sa katotohanan nga, ang bawat kasalanan na nagawa natin sa

nakalipas, kasalukuyan at sa hinaharap – ay dinala Niya sa Kanyang sariling katawan

doon sa Krus.

Ang ating mga kasalanan ay ipinataw kay Cristo, ngunit bago pa ang kaligtasan,

nagtataglay tayo ng MINUS-R. Nasa bahaging pananagutan tayo sa “kwentahan” dahil

isinilang tayong patay sa ispiritu: ang kasalanan ni Adan ay ipinataw sa ating lumang

kasalanang likas sa sandali ng ating pagsilang. Upang matanggap natin ang PLUS-R, ang

katuwiran na tinataglay ni Cristo, isinasagawa lamang natin ang walang meritong

positibong bolisyon na manampalataya sa Panginoong HesuCristo (Rom. 3:22). Kapag

ang PLUS-R ay naitala na sa ating pananagutan, ito ay tinatawag na PAGPAPATAW, isang

lumang terminong pagbibilang na nangangahulugang “isama sa bahaging pakinabang ng

talaan.” Ang KALUGURAN ay inaalis tayo sa “pulang tinta”, samantalang ang

PAGPAPATAW ay inilalagay tayo “sa itim na tinta.” Hindi natin ito pinagsikapan, wala

tayong karapatan dito. Ang ginawa ni Cristo doon sa Krus ang naglipat sa atin mula sa

“maruming basahan” tungo sa kasaganaan ng Kanyang biyaya!

Ang Hungkag na Paghahanap ng Katuwiran

Ano nga ang sasabihin natin ngayon? Na ang mga Hentil, na hindi sumusunod [naghahanap] ng

ayon sa katuwiran, ay nagawang makaabot sa katuwiran, doon nga sa katuwiran dulot ng

pananampalataya (Rom. 9:30).

Libo-libong Hentil ang naligtas sa kapanahunan ng Lumang Tipan katulad din

naman sa Bago. Hindi ba ito kapana-panabik? Marami sa mga Hudyo ang nag-iisip na

makapunta sa langit sa paglalatag ng kanilang sariling katuwiran at sa pagsunod sa

Kautusan ni Moises; ngunit gaano man katindi ang kanilang pagsisikap, lahat nang ito ay

naiipon lamang bilang MINUS-R. Marami namang mga Hentil , sa kabilang dako, na hindi

nagsisikap na sumunod sa Sampung Utos para sa kaligtasan; hindi nila ito hinanap ayon

sa katuwiran; ngunit nakamit nila ito. Papaano? “Nakaabot [pangkapanahunang

kalagayan – minsan para sa lahat] sila sa katuwiran, kagaya ng KATUWIRAN sa

PAMAMAGITAN NG PANANAMPALATAYA.” Sa ibang pananalita, ang mga Hentil ay

nanampalataya kay HesuCristo.

Sa sandali ng kaligtasan, PLUS-R – Katuwiran ng Dios - ay ipinataw sa atin dahil

sa pananampalataya. Subalit, ang mga Hudyo na nagsisikap maligtas sa pagsunod sa

Sampung Utos, pagpapatuloy sa paggawa, nagsisikap, nagpapakahirap; at lahat nang

kanilang pinagsikapan ay nauwi lamang lahat sa MINUS-R! Sa mas matinding

pagsisikap na ginagawa ng mga Hudyong ito na makamit ang langit, mas lumalaki at

lumalalim ang butas na kanilang ginagawa patungo sa pangangailangan; at gawa sila

nang gawa, ngunit wala namang naaabot (Rom.4:4). Lahat nang ito ay MINUS-R

lamang!

Ngunit ang Israel, na sumusunod ayon sa batas ng katuwiran, ay hindi nakamit ang hinihingi ng

katuwiran. Bakit nga ba? Sapagkat sinundan nila ito hindi sa pamamagitan ng pananampalataya , kundi sa

pamamagitan ng mga pakunwaring paggawa ng mga iniuutos. At sila nga’y napatid sa batong

katitisuran (Rom. 9:31,32).

18

“Ang batas ng katuwiran” ay PLUS-R, nakakamit sa pamamagitan ng

pananampalataya kay Cristo. Wala silang PLUS-R sapagkat hindi nila ito hinahanap sa

pamamagitan ng pananampalataya; hindi sila naniwala kay Cristo. Nagsikap silang

maligtas sa pagsunod sa Batas. Samakatuwid, silay nadapa sa Batong katitisuran, na dilit

iba ay si Cristo.

PAGBIBIGAY KATARUNGAN

Ngayon, saan sa larawan matatagpuan ang pagbibigay katarungan? Hayaang

maipaliwanag ko ito ng ganito: PAGPAPATAW ay paglalakip sa ating pananagutan ang

katuwiran ni Cristo; PAGBIBIGAY KATARUNGAN ay paghahayag o pagpapakilala na tayo

ay matuwid. Sa batayan na ang katuwiran ni Cristo ay ipinataw sa isang nanampalataya,

ay idiniklara siya ng Dios isang makasalanan na matuwid, pinawalang sala, katanggap-

tanggap sa Kanya. Ang Dios ay may kalayaang ipahayag siyang malaya sa kasalanan

sapagkat ang naniniwala ngayon ay nagtataglay ng katuwiran ni Cristo! Sa simpleng

kalagayan, ang pagtanggap ng katarungan ay nangangahulugan na nagtataglay ng PLUS-

R; HINDI nangangahulugang “parang hindi nakagawa ng pagkakasala!”

Yamang nalalaman na ang tao ay HINDI pinaging-matuwid sa pagsunod sa kautusan, kundi sa

pamamagitan ng pananampalataya sa [kay] HesuCristo katulad natin na nanampalataya kay HesuCristo,

upang tayo ay maging matuwid dahil sa pananampalataya kay Cristo, at hindi sa pamamagitan ng mga

pagsunod sa kautusan: sapagkat sa pagsunod sa batas ay WALANG sinuman na magiging matuwid (Gal.

2:16)

Na malayang pinapaging-matuwid ng kanyang habag sa pamamagitan ng katubusan na nakay

CristoHesus (Rom. 3:24).

Paano ka napawalang sala sa mga mata ng Dios? Sa “pagpapakabuti?” Hindi

kaylanman! “Sa pamamagitan ng Kanyang habag.” Sa ngayon ay kailangan mo nang

maging bihasa sa habag. “Habag” ay ang kabuuan ng Plano ng Dios. Habag ay

nagangahulugan na nagkakaloob ang Dios ng mga bagay nang wala tayong karapatan.

PLUS-R ay hindi isang pases; ito’y biyayang regalo na ipinagkaloob nang sagana sa

kaligtasan!

Gaya sa katuwiran ng Dios sa pamamagitan ng pananampalataya kay HesuCristo para sa lahat

at tungo sa lahat na naniwala: sapagkat ditto ay walang pagkakaiba (Rom. 3:22).

Sa sandali na mabasa mo ang saknong na, “katuwiran ng Dios,” malalaman mo

kapagdaka na tumutukoy ito sa PLUS-R. Ito ang katuwiran na tanging ang Dios

(pinagmulan ng pag-aari) lamang ang nag-aangkin. Paano mo natatanggap ang PLUS-R?

Sa pananampalataya – hindi sa pagsunod sa kautusan! “Sa pamamagitan” ay nasusulat sa

italics sa King James Version na hindi naman matatagpuan sa orihinal na kasulatan.

Idinagdag ito ng tagapagsalin upang magandang basahin; ngunit hindi ito kailangan sa

puntong ito. “Gaya sa katuwiran ng Dios SA KAPARAANAN NG pananampalataya...” “Ng”

ay isang pinagmumulan ng layunin na ang tamang salin ay “pananampalataya SA

HesuCristo.” “Para sa LAHAT...” Bakit ang katuwirang ito ay nakalaan sa bawat isa?

Sapagkat nang hatulan si Cristo sa Krus ukol sa kasalanan, binayaran Niya ang multa

para sa bawat isa (di-limitadong kapatawaran). Binata Niya ang mga kasalanan ng bawat

19

nilalang na nabuhay at mabubuhay pa. Ang saknong na “ukol sa lahat” ay

nagpapahiwatig ng kalagayan. Sino ang tumatanggap ng PLUS-R? Lahat na naniwala!

Walang ginagawang pagkakaiba kung kayo man ay moral o imoral, walang Dios o

relihiyoso, sa paningin ng Dios “lahat ay nagkasala” (Rom. 3:23); samakatuwid, lahat ay

puwedeng maligtas.

Na ipahayag, sinasabi ko, sa panahong ito ang kanyang katuwiran: na siya ay manatiling

matuwid, at ang nagpapawalang sala sa kanila na naniwala kay Hesus (Rom. 3:26).

Bakit nagawa ng Dios Ama na iligtas ang makasalanan na hindi naisasantabi ang

Kanyang PLUS-R? Sapagkat ang Kanyang katarungan at katuwiran ay natugunan sa

Krus. Ang Dios ay perpektong makatarungan sa pagpapatawad sa atin dahil kay Cristo,

siya na sukdulan ang katuwiran, ang naging Kahalili natin. Ang Nagpapawalang sala ay

yaong Isa na namimigay ng PLUS-R sa bawat maniniwala sa Panginoong HesuCristo.

Ang prinsipyong ito ay nagpapatuloy na totoo mula pa sa Pagbagsak ni Adan. Kunin

natin si Abraham bilang halimbawa mula sa Lumang Tipan. Papaano naligtas si

Abraham? Gagamit tayo ng isang prinsipyo sa mga kaparaanan ng mga debatista at

ipalagay natin sumandali na napawalang sala si Abraham sa pamamagitan ng kanyang

mabubuting gawa.

Ano ba ang masasabi natin tungkol kay Abraham na ating ama, na patungkol sa laman, ano

ba ang nakita? Na kung si Abraham ay napawalang sala dahil sa mabubuting gawa, makapagmamapuri

siya [mga bagay na maipagyayabang]; ngunit hindi sa Dios (Rom. 4:1,2).

Kung si Abraham AY napawalang sala sa pagtatrabaho o mabubuting gawa, tunay

na makapagmamalaki siya, ngunit hindi sa Dios!

Ngayon nasaan ang pagmamapuri? Hindi ito kabilang. Sa anong batas? Ng paggawa? Hindi: kundi

sa batas ng pananampalataya. Samakatuwid mauunawaan natin na ang tao ay napawalang sala dahil sa

pananampalataya na walang paggawa ng kautusan (Rom. 3:27,28).

Kung ginawa ni Cristo ang lahat na trabaho, saan mailalagay ang pagmamapuri?

Anong mangyayari sa mga pinagsisikapan ng tao? Anong mangyayari sa “operation good

works?” Lahat nang ito ay HINDI KABILANG! Ang daan ng kaligtasan ay nananatiling

nagiisa, bago at pagkalipas ng Krus.

Ano nga ba ang sinasabi ng kasulatan? Naniwala si Abraham sa Dios [sa Panginoon – Gen.

15:6], at ipinataw ito sa kanya [ibinilang sa kanyang pakinabang] bilang katuwiran (Rom. 4:3).

Ang PLUS-R ay isinama sa pakinabang ni Abraham dahil sa pananampalataya sa

Panginoong HesuCristo. Ngunit paano naman ang mga nagsusumikap na “gumawa”

upang makamit ang langit?

Ngayon para sa kanya na gumagawa [patuloy na nagsusumikap para sa kanilang kaligtasan] ay

umaasam ng kapalit na hindi isinasa-alangalang [basehan ng pagtanggap] ang biyaya, kundi [base sa]

sa pagkakautang (Rom. 4:4).

Sa madaling salita, habang pinagsisikapan mo, lalo kang nababaon sa utang.

20

Ngunit sa kanya na hindi nagsisikap kundi nanampalataya sa kanya na nagpapawalang sala ng

mga makasalanan, ang kanyang paniniwala ay ibinilang [isinama sa kanyang pakinabang] na

katuwiran (Rom. 4:5).

Ang pagpapataw ng katuwiran ng Dios ay nagbubunga ng pagiging matuwid para

sa isang nanampalataya kay Cristo, at ang Hadlang dulot ng hambing na katuwiran ay

natanggal.

ANG KARAKTER NG DIOS

Kapag binabanggit sa Biblia ang kaluwalhatian ng Dios, ito ay tumutukoy sa

kanyang karakter o kakanyahan – itong magkahalong katangian ang nagpapakilala sa

bawat nilalang. Ang Dios ay isang kakanyahan ngunit Tatlo sa Personalidad. Ang Ama,

Anak at Banal na Ispiritu nay nagtataglay ng magkakatulad na katangian – soberenya,

sukdol na katuwiran, katarungan, pag-ibig, buhay na walang hanggan, alam lahat, nasa

lahat ng dako, magagawa lahat, hindi nagbabago at katotohanan. Kapag ang Dios ang

isasa-alangalang ating tinutunghayan ang mga kasukdulan. Ito ang dahilan kung bakit

hindi pinahihintulutan ng Dios ang mga kasalanan at mga kabiguan. Nagtataglay siya ng

perpektong pamantayan na anuman ang maging kulang ay hindi aabot sa Kanyang

kaluwalhatian.

Ang kasalanan ay isang paglaban sa kaluwalhatian ng Dios (Kanyang katuwiran

at katarungan) isang pagsalangsang at isang pang-iinsulto sa Kanyang kaganapan. Dahil

lahat tayo ay nagkasala, lahat tayo ay hindi katanggap-tanggap sa Dios. Hindi maaaring

pawalang saysay na lamang ng Dios ang ating mga kasalanan at mga kasamaan. Ang

Kanyang katuwiran ay humihingi ng kahatulan sa kasalanan. Ang Kanyang katarungan

ang nagsasagawa ng mga karampatang hatol na hinihingi ng katuwiran: ang kasalanan ay

kailangang hatulan. Dito lumalabas ang suliranin; ang pagpapala ng Dios ay hindi

makadadaloy sa “biyayang tubo” tungo sa tao hanggang ang katuwiran at katarungan ay

hindi natutugon. At PAANO sila matutugunan?

Bumalik tayo sa Pagpupulong ng Walang Hanggang Buhay. Bilyon-bilyong taon ang

nakalipas, nagsagawa ang Dios ng pinakamakapangyariang pagpapasiya na katagpuin

ang tao sa biyaya – ang ganap na kapahayagan ng katarungan ng Dios. Ang Ama ang

21

nagsagawa ng plano kung saan ang tao ay makakapanumbalik ng pakikipag-ugnay sa

Kanya magpakaylanman. Ang Dios Anak, ang ikalawang Persona ng Trinidad ang

nagkusa na halinhan ang makasalanan at bayaran ang multa ng kaniyang kasalanan.

Bilang sukdol na katuwiran, tutugunan ng Anak ang hinihingi ng makatuwiran at

makatarungang Dios. Nang binabata Niya ang mga kasalanan ng sanlibutan doon sa

Krus, natugunan Niya ang katuwiran ng Ama. Ngayon, sa halip na sumpa, maaari nang

makadaloy ang mga pagpapala sa biyayang tubo tungo sa tao. Ngayon ang pagibig ng

Dios ay makadadaloy na patungo sa tao na sa likod ng pagibig na ito ay buhay na walang

hanggan. Nagkakaloob ang Dios ng buhay na walang hanggan sa sinuman na katagpuin

ang Kanyang Anak doon sa Krus.

PAGBIBIGAY KASIYAHAN

Ang gawa ni Cristo sa Krus na tumugon sa kabanalan ng Ama ay tinatawag na

PAGBIBIGAY KASIYAHANg. Ito ang bahagi ng Krus na kaugnay sa Dios.

Siya [HesuCristo] na itinakda ng Dios [iladlad sa publiko] na maging kasiyahan sa pamamagitan

ng pananampalataya sa kanyang dugo, na ipahayag ang kanyang katuwiran ukol sa katubusan ng

mga kasalanan na nagsilipas, sa pamamagitan ng kahabagan ng Dios (Rom. 3:25).

Pagbibigay kasiyahan ay katulad ng salitang Griyego na [HILASTERION] sa

“luklukan ng habag” sa Hebreo 9:5 at nangangahulugan na “isang plantsa” o “isang lugar

ng pagkukubli.” Ang luklukan ng habag ay isang plantsa sa ibabaw ng Kaban ng Tipan sa

bahaging Kabanal-banalan ng Tabernakulo. Ang Kaban, ay isang kahon na gawa sa

kahoy na akasya at napaliligiran sa ibabaw ng ginto, isinasalarawan ang kakaibang

Persona ni Cristo: ang kahoy ay naghahayag ng Kanyang katauhan; ang ginto, Kanyang

Pagkadios. Ang kahon na ito ay naglalaman ng talaan ng mga Kautusan, tungkod ni

Aaron na nagdahon at ang palayok [urna] ng manna – lahat nang ito ay naglalarawan ng

iba’t-ibang kalagayan ng mga kasalanan ng Israel sa pagtanggi sa probisyon ng Dios.

Ang luklukan ng habag na purong ginto ay tumakip sa lahat na sagisag ng kasalanan.

Magkaharap sa bawat isa sa magkabilang dulo ng luklukan ng habag ay dalawang

cherubim – ang isa ay kumakatawan sa katuwiran at ang isa naman ay katarungan. Sa

kanilang pagtungo na tinitingnan ang luklukan ng habag, hindi nila nakita ang mga

kasalanan ng tao na kinakatawan ng mga nilalaman ng kaban kundi ang dugo na iwinisik

sa ibabaw ng gintong plantsa

Minsan sa isang taon, sa Araw ng Katubusan, ang Punong Saserdote ay

pumapasok mag-isa, nilalampasan ang ikalawang kurtina tungo sa Kabanal-banalan, dala

ang isang mangkok, una ang dugo ng bisiro ukol sa sarili niyang mga kasalanan,

sumunod ay ang dugo ng inialay na kambing ukol sa mga kasalanan ng mga tao, at

isinaboy sa ibabaw ng luklukan ng habag (Lev. 16:14-17). Ang “Katuwiran at

Katarungan” na tumingin sa ibaba ay nakita ang dugo mula sa pinatay na sakripisyong

hayop doon sa tansong dambana. Ang rituwal na ito ay nag-anino at kumatawan sa Krus,

na sa kasaysayan ay natugunan na ang katuwiran at katarungan.

22

“Dugo” sa Roma 3:25 ay tumutukoy sa pagbibigay kasiyahan na ginawa ni Cristo

sa Krus, na naging kaluguran naman ng Ama (Isa. 53:11). Bago dumating ang Krus,

ipinagpaliban ng Dios ang paghatol sa kasalanan hanggang dumating ang sandali na si

Cristo ay naging kalugurang Alay. Ngayon ipinahayag Siya ng Dios sa kalahatan bilang

ating Luklukan ng Habag SA PAMAMAGITAN NG PANANAMPALATAYA –

pananampalataya sa Kanyang ginawang pagliligtas sa Krus! Ipinakita Niya ang Kanyang

katuwiran sa pagkakaloob ng PLUS-R sa bawa’t isa na manampalataya kay Cristo.

Nalugod ang karakter ng Dios at hindi na naging hadlang sa Kanyang

pakikisalamuha sa sangkatauhan. Ngayon, kung ang gawa ni Cristo sa Krus ang lahat na

kinakailangan upang malugod ang Ama, bakit nag-iisip ang iba na kailangang dagdagan

pa nila ito! Ang gawaing pagliligtas ay natapos na (John 19:30). Hindi mo na kailangan

pang magmakaawa o makiusap sa Dios na maging mahabagin Siya sa iyo. Siya ay

nagpapatuloy na nalulugod dahil sa mga ginawa ni Cristo sa Krus!

KALAGAYAN KAY ADAN

Narating na natin ang panghuling bahagi ng Hadlang sa pagitan ng tao at Dios –

ang ating KALAGAYAN KAY ADAN. Ang unang tao, si Adan, ang pangunahing

kinatawan ng lahing tao. Kagaya ng ating nakita, lahat na hinaharap na kaganapan sa lahi

ng tao ay nakasalalay sa kanya maging sa pagtayo o pagbagsak. Sa kanyang kagustuhan

na sumuway, ang kasalanan at kamatayang ispirituwal ay dumating sa kabuoan ng lahing

tao; kaya nga, “kay Adan lahat ay namatay” (1 Cor. 15:22). Tayo ay naging “napalayo

mula sa buhay ng Dios” (Eph.4:18). Habang tayo ay nananatiling “nakay Adan,” ang mga

limitasyon ng ating katauhan at umigsing buhay ay nagdulot ng hadlang sa pakiki-ugnay

sa Dios, siya na Walang hanggang Buhay.

May dalawang bagay na dapat makamit ng bawat tao kung mabubuhay siyang

kasama ng Dios magpakaylanman. Ang una ay PLUS-R, at ang sumunod ay buhay na

galing sa Dios – walang hanggang buhay. Bago natin maunawaan ang ganitong

kalagayan, kailangan muna tayong pumasok sa isang tamang kaugnayan sa Dios Ama sa

pamamagitan ni HesuCristo. Ang bagong kaugnayan natin ay sa pamamagitan ng

pansariling pananampalataya sa Kanya, at ito ang nagpapatibay sa bagong kalagayan:

“kay Cristo ang lahat ay nagkaroon ng buhay” (1Cor. 15:22b).

KALAGAYAN KAY CRISTO

Si Adan ang unang miyembro ng kanyang uri – Homo sapiens (Rom. 5:14). Si

HesuCristo ang HULING ADAN, ang ulo ng “bagong uri” – mga mananampalataya na

may kaugnayan sa Kanya: “Samakatuwid kung ang sinuman ay NAKAY CRISTO, siya

ay bago nang nilalang [uri]: ang lumang mga bagay ay nagsilipas na; narito, lahat nang

mga bagay ay pawang mga bago”(2Cor.5:17). “Lahat na mga bagay” ay hindi

nangangahulugang mga lumang ugali; ang masamang pag-uugali ay nanatili kasama ng

kasalanang likas. Ang mga ito ay mababali; ngunit ito ay isang kasaysayan na tinatalakay

sa aklat na, Lumang Kasalanang Likas vs. Banal na Ispiritu. Ang mananampalataya ay

isang bagong nilalang, hindi sanhi ng mga bagay na kanyang ginawa o mga bagay na

23

hindi ginawa, kundi dahil sa mga bagay na ginawa ng Dios sa kanya sa sandali ng

kaligtasan. Ang mga “lumang bagay” ay mga basura na naitapon at naiwan sa likod ng

Hadlang. Ang mga “bagong bagay” ay yaong mga kahanga-hangang bagay na natanggap

sa kabila ng Hadlang sa pamamagitan ng KALAGAYAN SA KATOTOHANANh.

Sa sandali na tayo ay nanampalataya sa Panginoong HesuCristo, ang Banal na

Ispiritu ay “nilalabit tayo sa batok” at inilalagay sa isang lugar ng pakikisama ni Cristo –

ang bautismo ng Ispiritu (1Cor. 12:13). Mula sa araw na yaon, tayo ay kasama na Niya.

Ang ating pisikal na pagsilang, na siyang kalagayan natin kay Adan, ay hindi na

suliranin, dahil sa kapanganakang muli, ang buhay ni Cristo ay naging ATING BUHAY!

Ang Cristiyanismo ay isang relasyon – HINDI relihiyoni. Ang ating bagong kalagayan

ang nagbibigay ng katiyakan ng walang hanggang kaugnayan kay HesuCristo.

At ito ang nakasulat, na binigyan tayo ng Dios ng buhay na walang hanggan, at ang buhay na ito

ay nasa kanyang Anak. Siya na pinanahanan ng Anak ay ay may buhay; ngunit siya na hindi

pinanahananng Anak ng Dios ay walang buhay (1 John 5:11, 12).

Sa ngayon ay gamay ka na sa mga bilog na nasa itaas at nasa ibaba. Maaaring

nasa loob ka o nasa labas ng ilalim na bilog, ayon sa ating pag-gamit ng 1 John 1:9.

Ngunit sa kabila ng maaari nating ginawa o hindi ginawa, hindi tayo maaaring maalis sa

itaas na bilog. Ang ating pakikiisa kay Cristo ay walang hanggan at nakasalalay lamang

sa kung sino at ano ang Dios at sa kanyang ginawa – hindi sa iyo o sa akin man. Sapagkat

ginawa na ng ating Panginoon ang lahat para sa atin, malaya Siyang imungkahi sa atin

ang buhay na bahagi ng karakter ng Dios – buhay na walang hanggan – buhay na

nagbigay sa atin ng kakayahan na makipagniig sa Dios ngayon sa kapanahunan at sa

darating na walang hanggan.

PAKIKIPAGKASUNDUAN

Sa pagkaalis ng huling tisa, wala na ngayong Hadlang sa pagitan ng tao at Dios!

Ang pag-aalis ng Hadlang ay tinatawag na PAKIKIPAGKASUNDUAN.j

Na sa panahong iyon na wala kayong Cristo, na isang dayuhan mula sa bansang Israel, at

malayo mula sa mga tipan ng pangako, mga walang pag-asa, at walang Dios dito sa sanlibutan:

Ngunit ngayong nakay CristoHesus kayo na noong una ay malayo ay pinaging malapit sa

pamamagitan ng dugo [kamatayang ispirituwal] ni Cristo. Sapagkat siya ang ating kapayapaan

[pakikipagkasundo], siya na ginawa ang magkapareho bilang isa, na giniba ang namamagitang

24

pader sa pagitan natin; Na pinawalang bisa sa kanyang katawan ang pag-aaway, kagaya ng mga batas

ng kautusan na nilalaman ng mga alituntunin; upang mapagsama sa kanyang sarili ang dalawa

bilang isang bagong tao, na gumawa ng kapayapaan; At upang maipagkasundo silang dalawa sa

Dios sa isang katawan sa pamamagitan ng krus, na dito naman ay giniba ang pagiging magkaaway (Eph.

2:12-16).

Ang Pakikipagkasundo ay ang bahaging pantao ng Krus. Ito ang kabuoang total

ng lahat na ginawa ni Cristo sa Krus sa pagaalis ng Hadlang. Ang Dios ay nalugod; ang

tao ay naipagkasundo! Hindi pumarito si HesuCristo upang manawagan ng kapayapaan

sa pagitan ng mga bansa; pumarito Siya upang magkaloob ng kapayapaan sa pagitan ng

Dios at sa atin na noong una ay Kanyang mga kaaway (Rom. 5:10). “Ang Dios ay nakay

Cristo na ipinagkakasundo ang sanlibutan sa kanya ...” (2 Cor. 5:19). Hindi ito

nangangahulugan na ang lahat ng tao ay ligtas na kundi LAHAT AY MAY PAGKAKATAON

NA NA MALIGTAS. Ang kasalanan ay hindi na pinag-uusapan – si Cristo ang! Na noong

una ay nakatayo ang Hadlang, si Cristo na ngayon ang nakatayo – ang tanging

Tagapamagitan sa gitna ng Dios at tao (1 Tim.2:5).

Ang Lakad sa Ibabaw ng Guhit

Ibinigay ni HesuCristo ang Kanyang sarili upang madala ka sa Dios. Samantalang

bago dumating ang Krus ang Punong Saserdote lamang ang makapapasok sa dako ng

Kabanal-banalan, ngayon ang daan ay nabuksan na minsan at para sa lahat tungo sa

kinalalagyan ng Dios. Sinabi ni Hesus, “Ako ang daan, ang katotohanan at ang buhay:

sinoman ay hindi makaparoroon sa Ama kundi sa pamamagitan ko” (John 14:6). Ang

natitirang hadlang lamang ay ang iyong paniniwala patungkol sa Persona ni Cristo. Ano

ba ang gagawin mo sa Kanya? Ang lahat na kailangan mo ay lumakad sa ibabaw ng

guhit; Mananmpalataya ka sa Panginoong HesuCristo at ikaw ay maliligtas” (Acts

16:31). Sa mga salita ni Apostol Paul,

Ngayon nga tayo na mga sinugo para kay Cristo, at ang Dios ay tumatawag sa atin,

ipinanalangin namin kayo sa pangalan ni Cristo, makipagkasundo kayo sa Dios (2 Cor. 5:20).

hindi pumarito si HesuCristo upang palawigin ang kanyang paanyaya. Sa halip, sinabi

Niya sa Kanyang mga Salita, “Lumapit kayo sa akin, lahat kayo na napapagal at

nabibigatang lubha, at pagkakalooban ko kayo ng kapahingahan” (Matt. 11:28). “... siya

na lumalapit sa akin ay hindi ko itataboy” (John 6:37). Hindi lahat ay nakapagbabasa ng

Bibliya, kaya ang mga mananampalataya ay kailangang tumayo sa kalagayan ni Cristo

bilang Kanyang mga kinatawan na may salita ng pakikipagkasundo.

At lahat ng mga bagay ay sa Dios, na nakipagkasundo sa atin sa pamamagitan ni HesuCristo, na

ipinagkaloob sa atin ang katungkulan ng tagapag-kasundo (2 Cor. 5:18).

Ang Dios Ama ang nagplano ng pakikipagkasundo: ang Dios Anak ang

nagsakatuparan nito: Ang Dios Banal na Ispiritu ang nagpahayag nito. Tinatanggap

lamang ng tao ito.

25

Isang katunayan, na ang Dios ay nakay Cristo, ipinagkakasundo ang sanlibutan sa kanya, na

hindi ipinataw sa kanila ang kanilang mga pagsalansang; na ipinagkatiwala sa atin ang salita ng

pakikipagkasundo ( 2 Cor. 5:19).

Bakit hindi ibinilang ng Dios ang mga pagsalansang ng sanlibutan sa kanilang

pananagutan? Sapagkat binatang lahat ito ni Cristo sa Krus. Ang Kasalanan ay hindi na

pinag-uusapan: si Cristo lamang! Mailalagay ng tao ang mga gawa bilang sariling

hadlang. Sa bawat pagkakataon na subukan niyang gumawa upang makamit ang langit sa

pamamagitan ng mabubuting gawa, nagtatayo siya ng kanyang sariling hadlang.

Samakatuwid, katungkulan ng mga mananampalataya na ipaliwanag ang mga bagay na

ito.

Isang Layunin ng Buhay

Sa sandali na tumawid kayo sa guhit at nanampalataya kay Cristo, nagkaroon ka

ng bagong layunin sa buhay: mayroon kang mensahe, isang paglilingkod, isang

kalagayan – isang ambasador para kay Cristo. Anuman ang iyong hanapbuhay, anuman

ang iyong mga ginagawa o kalagayan sa buhay, ay naglilingkod ka bilang Kristiano sa

lahat nang sandali kapara ng mga pastor-titser. Totoo, ito’y isang piling kaloob; ngunit

ang bawat mananampalataya ay isang maharlikang saserdote kay Cristo!

Pinagkatiwalaan tayo ng Dios ng isang mensahe na kapaki-pakinabang na

ipahayag: nilutas na ni Cristo ang suliranin ng kasalanan (1 Cor. 15:3,4) at gumawa ng

kapayapaan sa pagitan ng tao at Dios.

At lumikha ng kapayapaan sa pamamagitan ng dugo sa kanyang krus [naka- lulugod na hain],

upang sa pamamagitan niya ay maipagkasundo ang lahat na bagay tungo sa kanya . . . At kayo, na

noong una ay mga dayuhan at kaaway sa kaisipan dahil sa masasamang gawa, ngunit ngayon kayo

ay naipagkasundo niya sa pamamagitan ng kamatayan [ispirituwal] ng katawan, upang iharap ka na

banal at walang kapintasan at hindi maaakusahan sa kanyang paningin (Col. 1:20-22).

Pananagutan natin sa sanlibutan na ihayag ang Mabuting Balita ng Kaligtasan (Rom.

1:14-16). Ipinahayag ni Paul, “Ako’y kahabag-habag [at dito ay kasama tayo] kung hindi

ko ipangangaral [ipahayag] ang gospel!” (1 Cor. 9:16). Ito ay ating pananagutan; ngunit

isang mas mahalaga, “ang pag-ibig ni Cristo ay nag-uudyok sa atin .

na sila [mga mananampalataya] na nangabubuhay ay hindi mangabuhay para sa sarili,

kundi para sa kanya na namatay para sa kanila at muling nabuhay” (2Cor. 5:14,15).

Habang natututunan mong mahalin si HesuCristo sa pamamagitan ng araw-araw na pag-

aaral ng doktrina, lalo kang nagkakaroon ng kakayahang mabuhay ng isang buhay na

lalugod-lugod sa Kanya.

Tandaan na hindi mo kayang mahalin si HesuCristo o mamuhay man para sa

Kanya kung walang Bible doctrine na nananahanan sa iyong kaluluwa; o maipaliwanag

man lang nang malinaw ang kaligtasan kung walang kaalaman sa doktrina. Ito ang

layunin ng aklat na ito – upang palinawin ang doktrina tungkol sa kaligtasan upang

maisagawa mo ng TUMPAK ang iyong pagiging kinatawan. Ang iyong una at

pangunahing layunin ay magaral ng Bible doctrine sa ilalim ng pagtuturo ng iyong

tamang pastor-titser at maabot ang paglago sa ispiritu (2 Pet. 3:18)! Sa ganito lamang

magagampanan mo ang iyong layunin na iniatang sa iyo ng Dios dito sa mundo!

26

ANG HADLANG

a BIYAYA : Lahat na ginawa ng Dios na malayang ipinagkakaloob sa tao base sa Krus. Ang katawagan

sa plano ng Dios para sa lahing tao. b TADHANA ng DIOS: Ang kabuoang total sa plano ng Dios Ama para sa lahi ng tao, ngunit patungkol

lamang sa mananampalataya (Psa. 148:6). Binalangkas noong nakalipas na walang hanggan

na ipinapagitna ang Persona ni HesuCristo bilang Tagapagligtas (Eph.1:4-6; 1 Pet. 1:20);

base sa panuntunan ng biyaya (Eph. 2:8,9). c LUMANG KASALANANG LIKAS: Ang lumang kasalanang likas ang pinagmumulan ng kasalanan,

kabutihan at kasamaan. Naapektuhan ang mga selula, nagsimula ito bilang resulta ng unang

kasalanan ni Adan, at nanahanan sa lahat ng selula ng katawan ng tao (Rom. 6:6, 7:5, 18).

Samantalang ang lalake at babae ay parehong nagtataglay nito, ang kasalanang likas ay nasa-

salin lamang sa 23 chromosomes sa sperma ng lalake lumalakip sa ovum ng babae (Gen. 5:3).

Sa pagsilang ng bawat tao, ang orihinal na kasalanan ni Adan ay ipinataw dito sa lumang

kasalanang likas (Rom. 5:12), na nagbunga ng parehong kamatayang ispirituwal at ang pang-

aalipin ng kasalanang likas sa buhay ng tao (Rom. 6:12). d KAMATAYANG ISPIRITUWAL : Ito ay tuwinang paghatol ng Dios. Para kay Cristo, nang dinala Niya

ang ating mga kasalanan doon sa Krus: “ang kabayaran [multa] ng kasalanan ay kamatayan

[ispirituwal]” (Rom. 6:23). Para sa lahi ng tao: pagkahiwalay sa Dios sa kapanahunan (nang

isilang ng ina]; kawalan ng kaugnayan sa Kanya (Eph. 2:1). e LEGALISMO: Bigong pagsisikap ng tao na makamit ang kaligtasan, pagiging ispirituwal o ang

Pagtanggap ng Dios sa pamamagitan ng kabutihan ng tao. f Appendix – Doktrina ng Pagpapataw at Pagpapawalang sala.

g Appendix- Doktrina ng Pagbibigay Kasiyahan

h Appendix – Doktrina ng Kalagayan sa Katotohanan

27

i RELIHIYON: Ang sistema na kung saan ay gumagawa ang tao sa sarili niyang kaparaana at mga

pagsisikap na makamit ang kaligtasan o ang pagtanggap ng Dios. Inilalagay ng Relihiyon

ang tao sa pang-aalipin ni Satanas, at samakatuwid ay ang pambato ng demonyop. j Appendix – Doktrina ng Pakikipagkasunduan

DOKTRINA NG PAGPAPATAW

1. Si Abraham ang huwaran ng pagpapataw ng katuwiran ng Dios (Gen. 15:6)

2. Ang katuwiran ng Dios ay ipinapataw lamang base sa pananampalataya kay

Cristo (Rom. 3:22).

3. Maraming Hentil sa panahon ng Lumang Tipan ang nakatagpo ng katuwiran ng

Dios sa paniniwala kay Cristo, samantalang napakaraming Hudyo, na nananganan

sa Kautusan ang hindi nakaranas ng pagpapataw (Rom. 9:30-33).

4. Ang pagpapataw ang basehan ng pagpapawalang sala (Rom. 4:22; 5:1).

5. Ang pagpapataw ay nagsusulong ng pananampalataya kay Cristo (Rom. 4:24, 25).

6. Ang pagpapataw ay isang gabay na magamit ang biyayang makinarya ng pagka-

intindi ( ang biyayang kaparaanan ng pagunawa at paggamit ng doktrina;

Phil. 3:8, 9).

7. Ang pagpapataw ay nakasalig sa gawa ni Cristo sa Krus (2 Cor. 5:21).

DOKTRINA NG PAG-PAPAWALANG SALA

1. Kahulugan: Ang pag-papawalang sala ay nangangahulugan ng “nahatulang

walang kasalanan”; samakatuwid, ito’y isang kapasiyahan ng hukoman ng Dios

na kung saan ay ipinataw Niya ang Kanyang katuwiran sa bagong mananam-

palataya sa sandali ng kaligtasan na nagpawalang sala sa kanya.

2. Ang kahulugan ay hinalaw mula sa tatlong salitang Griyego:

a. DIKAIOO: “ipawalang sala, ipahayag na matuwid.”

b. DIKAIOSOS: “pagpapawalang sala, pinaging matuwid.”

c. DIKAIOMA: “ipinahayag na walang kasalanan o pinatunayang matuwid.”

3. “Unang Bahagi” ang pagpapawalang sala o paghahayag na matuwid ay

nagaganap sa sandali ng pananampalataya kay Cristo (Rom. 3:28; 5:1; Gal. 3:24).

4. Ang Unang Bahagi ng pagpapawalang sala ay base sa prinsipyo ng doktrina ng

biyaya (Rom. 3:24; Tit. 3:7).

5. Samakatuwid, ang Unang Bahagi ng pagpapawalang sala ay hindi nangyayari sa

pagsunod sa Kautusan ni Moises (Rom. 3:20, 28; Gal. 2:16).

6. Ang kaparaanan ng Unang Bahagi ng pagpapawalang sala ay ang pagpapataw ng

Katuwiran ng Dios sa isang naniniwala kay Cristo (Gen. 15:6; Rom. 3:22; 4:4, 5,

11b; 9:30-32).

7. Ang gawain na pagpapawalang sala ay naisakatuparan ni Cristo doon sa Krus

(Rom. 5:8, 9).

8. Sapagkat ang gawa para sa ating pagpapawalang sala ay naisakatuparan doon sa

Krus, ang pagkabuhay muli ni Cristo ay naghambing sa ating pagpapawalang sala

sa tagumpay ng pagsakop (Rom. 4:25).

9. Ikalawang Bahagi (pamumuhay ng Kristiano) ang pagpapawalang sala o

kapahayagan na matuwid ay ang pamumuhay o pamumunga ng buhay na

super-grace (Jas. 2:21-25).

28

10. Ang kaparaanan ng Ikalawang Bahagi ng pagpapawalang sala o kapahayagan na

Matuwid ay ang pangaraw-araw na paggamit ng biyayang makinarya sa pagka-

intindi: ang katalinuhan ay ang pagkakaroon ng doktrinang nananahanan sa

Right lobe (Matt. 11:19; Luke 7:35).

DOKTRINA NG PAGBIBIGAY KASIYAHAN

1. Kahulugan: Ang kaligtasan sa bahagi ng Dios kung saan ang esensiya ng Dios

ay ginawang akma para sa kaligtasan ng tao sa pamamagitan ni HesuCristo.

a. Pagbibigay kasiyahan ay nangangahulugan ng “kaluguran.” Ang Dios Ama ay

nalugod sa gawa ng Dios Anak doon sa Krus. Siya ay nalugod sa Kanyang

Persona (impeccability ni Cristo) at sa Kanyang ginawa (tinanggap ni Cristo ang

hatol para sa ating mga kasalanan).

b. Salitang Griyego, HILASTERION, ay nangangahulugan “luklukan ng

kahabagan” (Rom. 3:25).

2. Ang Pagbibigay Kasiyahan ay itinuro sa Israel sa pamamagitan ng luklukan ng

Kahabagan (Ex. 25:17-22; 37:6-9).

3. Ang Pagbibigay Kasiyahan ay natatanggap sa pamamagitan ng pananampalataya na ito

naman ang basehan ng pagpapataw ng katuwiran ng Dios (Rom.3:25, 26).

4. Ang Pagbibigay Kasiyahan ay kaugnay sa ginawa ngi Cristo sa Krus

(Lev. 16:13-16).

5. Ang luklukan ng kahabagan ay kumakatawan sa presensiya ng Dios (Ex. 25:22;

Lev. 16:2; Num. 7:89).

6. Ang Bagong Tipan ang nagpatunay sa kahalagahan ng luklukan ng kahabagan

(Heb. 9:5).

7. Ang Pagbibigay Kasiyahan ay kaugnay sa di-limitadong kapatawaran

(1 John 2:2).

8. Ang Pagbibigay Kasiyahan ay kaugnay sa anthropopathism na pag-ibig

(1 John 4:10).

9. Samakatuwid, ang Pagbibigay Kasiyahan ay ginagamit upang ipahayag ang

pagiging bida ni Cristo (Rom. 3:25).

DOKTRINA NG KALAGAYAN SA KATOTOHANAN

1. Kalagayan sa katotohanan ay isa sa limang paglilingkod ng Banal na Ispiritu na

nagaganap sa kaligtasan.

a. Muling pagsilang (John 3:1-16; Tit. 3:5).

b. Pagtatatak (2 Cor. 1:22; Eph. 1:13; 4:30).

c. Pananahanan (John 7:37-39; Rom. 8:9; 1 Cor. 6:19, 20; Gal. 3:2; 4:6).

d. Bawtismo (1 Cor. 12:13).

e. Mga kaloob ng Ispiritu (1 Cor. 12:11).

2. Ang bawtismo ng Ispiritu ang kaparaanan ng kalagayan sa katotohanan (Acts 1:5;

1 Cor. 12:13; Eph. 4:5). Inilalagay ng Banal na Ispiritu ang mananampalataya sa

pakikipag-ugnay kay Cristo.

3. Ang kalagayan sa katotohanan ay pag-aari ng karnal at mga ispirituwal na

mananampalataya; sa mga reversionist (taliwas na mananampalataya) gayon din

naman sa mga super-grace (malago) na mananampalataya (1 Cor. 1:2, 30).

29

4. Ang kalagayan sa katotohanan ay nagiingat sa mananampalataya mula sa hatol

ng Dios sa darating na walang hanggan (Rom. 8:1).

5. Ang kalagayan sa katotohanan ay nagbigay kakayahan sa mananampalataya na

mabuhay na kasama ng Dios magpakaylanman.

a. Buhay na walang hanggan (1 John 5:11, 12).

b. Pagpapataw ng Katuwiran ng Dios (2 Cor. 5:21).

6. Ang kalagayan sa katotohanan ang susi sa pagpili at pagtatalaga (Eph. 1:3-6).

7. Ang kalagayan sa katotohanan ang gumawa ng bagong nilalang (2 Cor. 5:17;

Eph. 2:10). Ayon sa kung sino at ano si Cristo; samakatuwid, kung ano ang

natapos ng biyaya – hindi sa kung ano ang ating binago nang tayo ay naligtas

at sa mga sumunod pa.

8. Ang kalagayan sa katotohanan ay nagpapatibay sa walang hanggang kaligtasan

ng mga mananampalataya (Rom. 8:38,39).

9. Ang kalagayan sa katotohanan ay ipinaliliwanag sa ilalim ng dalawang kategorya:

a. Sa nakalipas pa – ipinakilala na kasama ni Cristo sa Kanyang kamatayang

ispirituwal, na nagpahayag ng pagtanggi sa makataong kabutihan at kasamaan, at

ipinakilalang kasama ni Cristo sa Kanyang kamatayang pisikal at libing, na

ipinahiwatig ang pagkahiwalay mula sa makataong kabutihan at kasamaan (Rom.

6; Col. 2:12; 3:3).

b. Sa kasalukuyan – ipinakilala na kasama ni Cristo sa Kanyang tagumpay:

muling pagkabuhay, pag-akyat at pakikisama

10. Ang Pangkasalukuyang kalagayan sa katotohanan ay nangangahulugan na ang

mananampalataya ay kabahagi sa mga tiyak na bagay bunsod ng pakikisama ni Cristo:

a. Buhay na walang hanggan (1John 5:11, 12).

b. Katuwiran ng Dios (2 Cor. 5:21).

c. Pagpili (Eph. 1:4).

d. Kalalagyan (Eph. 1:5).

e. Pagiging anak (John 1:12; 1 John 3:1, 2).

f. Tagapagmana (Rom. 8:16, 17).

g. Pinaging banal (1 Cor. 1:2, 30).

h. Kaharian (2 Pet. 1:11).

i. Pagkasaserdote (Heb. 10:10-14).

11. Ang katunayan ng kalagayan sa katotohanan anim na beses ipinahayag:

a. Hindi ito karanasan – wala sa emosyon o pangangarap

b. Hindi ito lumalago; hindi mababago sa kapanahunan at sa hinaharap na walang

hanggan.

c. Hindi ito kaugnay sa karapatan ng tao, kakayahan o pantaong kabutihan. Ang

nakalipas ng kalagayan sa katotohanan ay nagpapatibay na walang puwang sa

Plano ng Dios ang pantaong kabutihan at kasamaan.

d. Ito ay nasa kalagayang walang hanggan; hindi ito mababago ng Dios, anghel o

tao man.

e. Nalalaman lamang ito sa pamamagitan ng Salita ng Dios.

f. Natatanggap ito nang lubusan sa sandali ng kaligtasan.

DOKTRINA NG PAKIKIPAGKASUNDUAN

1. Kahulugan: Ang pakikipagkasunduan ay ang pag-aalis ng Hadlang sa pagitan ng

30

Dios at tao, o kapayapaan sa pagitan ng Dios at tao. Samantaslang ang katubusan ay

tungo sa kasalanan at ang kasiyahan ay tungo sa dios, ang pakikipagkasundo ay tungo sa

tao (2 Cor. 5:18, Eph. 2:16; Col. 1:20, 21).

2. Ang pakikipagkasundo at ang dugo ni Cristo.

a. Ang dugo ni Cristo ay kahalintulad ng gawaing pagliligtas ni Cristo sa Krus at

ang basehan ng pakikipagkasundo (Col 1:20).

b. Kaya nga, ang gawa sa Krus ay kasama ng pakikipagkasundo (Eph. 2:16).

3. Pakikipagkasundo at lahi ng tao: sa ilalim gn kaisipan ng pakikipagkasundo, ang

lahi ng tao ay itinuturing na kaaway ng Dios (Rom.5:10; Col. 1:21).

4. Kapayapaan, isang kahalintulad ng pakikipagkasundo: ang pakikipagkasundo ay

naglagay sa tao bilang kaaway ng Dios, ngunit ang gawaing pagliligtas ni Cristo doon sa

Krus ay nagpahiwatig na nagkaroon ng kapayapaan sa pagitan ng Dios at tao (Eph. 2:14,

cf. 2:16, cf. Col. 1:20).

5. Ang pakikipagkasunduan ay isinalarawan sa alay Levitico; ang alay ukol sa

kapayapaan sa Leviticus 3 ay nagpapahayag sa Doktrina ng Pakikipagkasunduan o ang

pag-aalis ni Cristo sa Hadlang sa pagitan ng Dios at tao (Lev. 7:11-38; 8:15).

6. Ang gamit ng pakikipagkasundo sa Maharlikang Pamilya ng Dios: bawat kasapi

ng Maharlikang Pamilya (mananampalataya sa Kapanahunan ng Iglesia) ay isang

ambasador na kinakatawan si Cristo sa daigdig. Samakatuwid, bawat kasapi sa

Maharlikang Pamilya ay may ipaglilingkod na pakikipagkasundo (2 Cor. 5:18-20)

7. Ang propesiya ng pakikipagkasunduan (Isa. 57:19)

8. Ang mga kaparaanan ng pakikipagkasunduan: ang pag-aalis ng Hadlang.

a. KASALANAN tinanggal ng DI-LIMITADONG KAPATAWARAN

(2 Cor. 5:14, 15, 19; 1 Tim. 2:6; 4:10; Tit. 2:11; Heb. 2:9; 2 Pet.2;1; 1 John

2:2). KATUBUSAN (Gal. 3:13; Eph. 1:7; Col. 1:14; 1 Pet. 1:18, 19).

b. MULTA NG KASALANAN tinanggal ng KATUBUSAN (Psa. 22:1-6;

Col. 2:14).

c. Suliranin ng PISIKAL NA PAGSILANG tinanggal ng MULING

KAPANGANAKAN (John 3:1-18; Tit. 3:5; 1 Pet. 1:23).

d. HAMBING NA KATUWIRAN o makataong kabutihan tinanggal ng

PAGPAPATAW (Rom. 3:22; 9:30-10; 2 Cor. 5:21; Phil. 3:9; Heb. 10:14)

at PAGPAPAWALANG SALA (Rom. 4:1-5; 4:25; 5:1; 8:29, 30; Gal. 2:16; Tit. 3:7).

e. Ang hadlang na PERPEKTONG KARAKTER NG DIOS tinanggal ng

KASIYAHAN (Rom. 3:22-26; 1 John 2:1, 2).

f. Suliranin ng KALAGAYAN KAY ADAN tinanggal ng PINAGING

BANAL NA KALAGAYAN (1 Cor. 15:22; 2 Cor. 5:17; Eph. 1:3-6).

Translated January 9, 2007 by Blas A. Oblefias with permission.

This article is posted at: www.JRCBDM.com

Or click this link: http://blasoblefias.jrcbdm.com/index2.htm