vedski jezik ( svenska?/i, vedski svenska sprket) je jezik kojim
govori priblino 9,3 miliona ljudi. Kao poseban jezik javlja se u
VIII veku. Spada u grupu germanskih jezika,
odnosno u podgrupu severnogermanskih jezika. Zvanian jezik je u
vedskoj, Finskoj i u Evropskoj uniji.
vedski jezik je najbliskiji danskom i norvekom jeziku. Govornici
ovih jezika se lako meusobno razumeju.
Karakteristike
vedski jezik ima dva roda (zajedniki i neutralni, vedski uter i
neuter) i dva padea (nominativ i genitiv). Postoji 5 tipova
deklinacija. Karakteristina je upotreba melodijskog akcenta koji je
nestao iz veine indoevropskih jezika. Pravila pisanja u vedskom
odgovaraju nekadanjem izgovoru rei, tako da postoji jaz izmeu
pisane i izgovorene rei.
Najjai strani uticaji na vedski jezik su doli iz nisko nemakog
jezika, francuskog i engleskog.
Istorija
Istorijski, vedski jezik je jedan od potomaka staronordijskog
jezika, i to njegove istone podvarijante. Nekad se srednjevekovni
vedski naziva runski vedski, jer je pisan runskim pismom.
Savremeni vedski jezik je stvoren kada je kralj Gustav Vasa
naredio da se Biblija prevede na vedski. Novi Zavet je preveden
1526, a cela Biblija 1541. Ovaj prevod se obino naziva Biblija
Gustava Vase.
U 20. veku je dolo do formalne standardizacije vedskog, kao i do
manjih jezikih promena (recimo, upotreba zamenice ti u govornom
jeziku).
Ve od XVI veka poinju da se javljaju poddijelekti vedskog
jezika. Trenutno se izdvajaju dve vrste dijalekata u vedskom
jeziku: u vedskoj i u Finskoj. U junom delu vedske - Skaniji
(Skne), govorni jezik je podlegao veoma jakim danskim
uticajima.
