διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημιές από

αυτοκίνητο (άρθρο 681 Α ΚΠολΔ) , η οποία α)ματαίωσε τη συζήτηση

των από 1-4-2009 και 22-9-2009 παρεμπιπτουσών αγωγών ως προς τον

εναγόμενο Α' , β)κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση

της από 19-3-2009 κύριας αγωγής ως προς το αιτούμενο κονδύλιο των

απωλεσθέντων εισοδημάτων του ενάγοντος . γ)

απέρριψε τις από 19-3-2009 και 22-9-2009 αγωγή και παρεμπίπτουσα

αγωγή, αντίστοιχα, ως προς την ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία με την

επωνυμία «, », δ)δέχθηκε εν μέρει ως ουσιαστικά

βάσιμη την από 2-12-2008 αγωγή, ε)ανέβαλε τη συζήτηση της από 19-3-

2009 αγωγής ως προς το κονδύλιο που αφορά τις ιατρικές δαπάνες του

ενάγοντος j rτ)δέχθηKε κατά τα λοιπά εν μέρει ως ουσιαστικά

βάσιμη την από 19-3-2009 αγωγή και ζ)δέχθηκε τις παρεμπίπτουσες

αγωγές. Σύμφωνα με το άρθρο 12 του ν.4055/12-3-2012 το ένδικο μέσο

της έφεσης που έχει ασκηθεί \λL~?ϊΥ\ 1'i ~ ('A~'cν, .20.12 - είναι

παραδεκτό εφόσον επισυνάπτεται στην έκθεση που έχει συντάξει ο

γραμματέας κατά την άσκησή της παράβολο 200 ευρώ υπέρ του

Ελληνικού Δημοσίου. Εξάλλου αν η έφεση ασκείται με το ίδιο

δικόγραφο από περισσότερους του ενός, ο καθένας από αυτούς έχει

υποχρέωση να προκαταβάλει χωριστό παράβολο. Αν δεν καταβληθεί το

παράβολο από καθένα από τους εκκαλούντεξ, δεν μπορεί, εφόσον δεν

γίνεται ειδική μνεία στο δικόγραφο της έφεσης ή στην κάτω από αυτό

καταχωριζόμενη πράξη κατάθεσή; του, να θεωρηθεί ότι το παράβολο

που κατατέθηκε αφορά έναν ή μερικούς από εκεί ους που εκκαλούν την

πρωτόδικη απόφαση. Ειδικότερα, εφόσον δεν γίνεται τέτοια μνεία, δεν

μπορεί να θεωρηθεί, ότι το παράβολο που κατατέθηκε αφορά εκείνον ή

εκείνοι»; τους εκκαλούντεξ τα ονόματα των οποίων έχουν αναγραφεί στο

σχετικό διπλότυπο είσπραξης που κατατέθηκε στον αρμόδιο γραμματέα,

αφού μάλιστα το διπλότυπο αυτό δεν επισυνάπτεται στη σχετική

7

δικογραφία, αλλά φυλάσσεται στη γραμματεία του δικαστηρίου, στη δε

πράξη κατάθεσης του δικογράφου της έφεσης γίνεται μνεία μόνο του

αριθμού του διπλοτύπου αυτού, όχι δε και του ονόματος εκείνου ή

εκείνων που προέβησαν στην κατάθεση του ποσού του διπλοτύπου. Τα

παραπάνω δεν ισχύουν στην περίπτωση που οι περισσότεροι διάδικοι που

εκκαλούν την πρωτόδικη απόφαση συνδέονται μεταξύ τους με το δεσμό

της αναγκαστικής ομοδικίας, οπότε αρκεί η καταβολή για όλους ενός και

μόνο παραβόλου, αφού, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 76 παρ. 4

ΚΠολΔ, η άσκηση των ένδικων μέσων από κάποιον από τους

αναγκαστικούς ομοδίκους, όπως είναι και η έφεση, έχει αποτέλεσμα και

για τους άλλους, θεωρουμένους ex lege ως συνασκήσαντες την εν λόγω

έφεση (σχετ.ΑΠ 1177/2005).Στην προκειμένη περίπτωση στην έκθεση

που έχει συντάξει ο γραμματέας κατά την άσκηση της από 16-3-2012

έφεσηξ επισυνάπτεται παράβολο 200 ευρώ υπέρ του Ελληνικού

Δημοσίου, το οποίο περιλαμβάνεται στο δικόγραφο της έφεσης και στο

οποίο ρητά αναφέρεται ότι κατατίθεται από την εκκαλούσα ασφαλιστική

εταιρία ;- ., και δεδομένου ότι οι εκκαλούντες

δεν συνδέονται με το δεσμό της αναγκαστικής ομοδικίας, η έφεση αυτή

ως προς τους λοιπούς εκκαλούντες, i και f .

. 1' πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, ενώ ως προς την άνω

ασφαλιστική εταιρία είναι παραδεκτή. Κατ'ακολουθία των ανωτέρω

είναι απορριπτέα και η αντέφεση που άσκησαν οι εφεσίβλητοι στην

προαναφερομένη από 16-3-2012 έφεση, L ς και

ι' μόνον κατά των εκκαλούντων-αντεφεσιβλήτων

7 . ι : αφού λόγω του παρεπόμενου

χαρακτήρα της έναντι της έφεσης αυτής, δεν ισχύει ως αυτοτελής έφεση

(άρθρα 523 παρ. 2 και 3, 674 παρ. 1 ΚΠολΔ),καθόσον ασκήθηκε με τις

προτάσεκ; και ο τρόπος άσκησής της είναι διαφορετικός από τον τρόπο

άσκηση; της έφεσης (;' Η έφεση, Δ' έκδοση, σελ. 254). Τα

8

δικαστικά έξοδα για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσία; πρέπει να

συμψηφιστούν, στο σύνολό τους, μεταξύ των διαδίκων κατ' άρθρο 179

εδ. τελευταίο ΚΠολΔ. Κατά τα λοιπά οι από 28-6-2011, 2-11-2011 και

16-3-2012 εφέσεις μαζί με τις παραδεκτώς ασκηθείσες με τις προτάσεις

που κατέθεσαν νομότυπα στο Δικαστήριο αυτό κατά τη συζήτηση των

προαναφερομένων εφέσεων αντεφέσεις, οι οποίες αφορούν κεφάλαια της

απόφασης που προσβάλλονται με τις εφέσεις (άρθρα 681 Α, 674 παρ.Ι,

523 παρ.Ι ΚΠολΔ) πρέπει να συνεκδικαστούν, λόγω της μεταξύ τους

πρόδηλης συνάφειαξ και για οικονομία χρόνου και εξόδων (άρθρα 31,

246 ΚΠολΔ).

Π. Από τις ταυτόσημες διατάξεις των άρθρων 513 παρ.Ι β και 553

παρ. 1β ΚΠολΔ προκύπτει, ότι τα ένδικα μέσα της έφεσης και της

αναίρεσης συγχωρούνται μόνο κατά οριστικών αποφάσεων που

περατώνουν όλη τη δίκη ή μόνο τη. δίκη για την αγωγή ή την ανταγωγή,

αν δε η απόφαση είναι κατά ένα μέρος οριστική δεν επιτρέπεται έφεση ή

αναίρεση ούτε κατά των οριστικών διατάξεων πριν εκδοθεί οριστική

απόφαση στη δίκη. Από τη διάταξη αυτή, σε συνδυασμό και με εκείνη

του άρθρου 218 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα, συνάγεται ότι, σε περίπτωση

αντικειμενική; σώρευσης αιτήσεων παροχής έννομης προστασίας του

ίδιου ενάγοντος κατά του ίδιου εναγομένου σε ένα δικόγραφο, η

απόφαση που περατώνει τη δίκη ως προς μία αίτηση, χωρίς να

αποφαίνεται οριστικώς ως προς την άλλη, δεν υπόκειται σε προσβολή με

τα πιο πάνω ένδικα μέσα. Ο κανόνας, όμως, αυτός κάμπτεται στην

περίπτωση κατά την οποία υπάρχει απλή ομοδικία και η πρωτόδικη

απόφαση είναι οριστική ως προς ένα ή μερικού; ομοδίκουξ, μη οριστική

δε ως προς τους λοιπούς, διότι από τις διατάξεις των άρθρων 74, 75 παρ.

1 και 2, 76 και 517 εδ. β ΚΠολΔ προκύπτει ότι στην περίπτωση αυτή η

έναντι κάθε ομοδίκου οριστική διάγνωση έχει αυτοτέλεια και η ως προς

αυτόν κρίση περατώνει έναντι αυτού τη δίκη. Έκτοτε, συνεπώξ, η

9

απόφαση είναι ως προς αυτόν εκκλητή και πριν ακόμη εκδοθεί οριστική -

απόφαση έναντι των λοιπών ομοδίκων. Επομένως, δεν είναι οριστική και

δεν υπόκειται σε έφεση, η απόφαση, με την οποία κηρύσσεται

απαράδεκτη η συζήτηση της αγωγής, διότι το δικαστήριο δεν

αποφαίνεται γι' αυτή, με την οριστική παραδοχή ή απόρριψη της

αξίωσης, για την οποία κλήθηκε να κρίνει. Επίσης, μερικά οριστική

απόφαση, κατά της οποίας δεν επιτρέπεται έφεση, ούτε ως προς τις

οριστικές διατάξεις της, πριν δηλαδή εκδοθεί οριστική απόφαση για όλη

τη δίκη, είναι και εκείνη, η οποία, σε περίπτωση αντικειμενικής

σώρευσης αιτήσεων παροχής έννομης προστασίας του ίδιου ενάγοντος

κατά του ίδιου εναγόμενου σε ένα δικόγραφο, περατώνει τη δίκη ως προς

μια από τις περισσότερες αυτές αιτήσεις, με την οριστική παραδοχή ή

απόρριψη της, χωρίς, όμως, να αποφαίνεται οριστικά ως προς την άλλη

ή τις άλλες αιτήσεις, όπως όταν κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της

αγωγής ως προς αυτές, για την αποφυγή κατάτμησης της διαφοράς

μεταξύ πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων δικαστηρίων και την

εξοικονόμηση δαπανών και χρόνου για τον τερματισμό της δίκης (ΑΠ

409/2009,55/2008 δημ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 479/2008 δημ ΝΟΜΟΣ). Έτσι,

ως μη οριστική, δεν υπόκειται σε έφεση η απόφαση με την οποία α)

κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση αγωγής αποζημίωσης για απώλεια

εισοδημάτων λόγω τροχαίου ατυχήματος, επειδή δεν προσκομίζεται

βεβαίωση κοινοποίησης αντιγράφου της στην αρμόδια Δημόσια

Οικονομική Υπηρεσία του ενάγοντος, κατά το άρθρο 10 παρ. 5 του Κ.ν.

489/1976, όπως προστέθηκε με το άρθρο 10 παρ. 5 εδ. η' του Ν.

2741/1999, και β)αναβάλλεται η συζήτηση αγωγής αποζημίωσης για

ιατρικές δαπάνες προκειμένου να προσκομισθεί με επιμέλεια του

ενάγοντος σχετική βεβαίωση του ασφαλιστικού φορέα, όχι μόνον ως

προς τ~ς ως άνω διατάξεις, αλλά ούτε ως προς τις διατάξεις της, με τις-,

οποίες αποφαίνεται οριστικά για τα λοιπά κονδύλια, ως εν μέρει οριστική

10

\ . - ("Ί" \ ι, <. Αποζημίωση από αυτοκινητικά ατυχήματα, έκδοση 2008,

παρ. 36, αρ. 9, ΕφΑθ 1265/2007 δημ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 3264/2007 ΕλλΔνη

2008.562). Περαιτέρω, αν λείπει κάποια από τις προϋποθέσεις του

παραδεκτού της έφεσηξ, στις οποίες περιλαμβάνεται και το εκκλητό της

εκκαλούμενηξ απόφασηξ, το Δικαστήριο απορρίπτει την έφεση ως

απαράδεκτη και αυτεπαγγέλτωξ, σύμφωνα με το άρθρο 532 ΚΠολΔ

(Σαμουήλ, Η έφεση, Δ' έκδοση, παρ. 233, σελ. 73-74 επ., ΕφΑθ

2727/1999 ΝοΒ 48.52). Στην προκείμενη περίπτωση, με την από 19-3-

2009 (αριθμ.έκθ.κατάθ.50888/2823/30-3-2009) αγωγή ενώπιον του

πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών), ο

πρώτος ενάγων ,ς ιστορεί ότι από συγκλίνουσα

υπαιτιότητα των πρώτου των εναγομένων Ι _)

και ι-ως προς τους

οποίους η αγωγή θεωρήθηκε ότι δεν ασκήθηκε-, κατά την οδήγηση των

αναφερομένων ιδιωτική; χρήσεως επιβατικών αυτοκινήτων τουξ, τα

οποία ήταν ασφαλισμένα για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στις

δεύτερη, τέταρτη και έκτη εναγόμενες ασφαλιστικέξ εταιρι6ς αντίστοιχα,

προκλήθηκε υπό τις εκτιθέμενες συνθήκες στις 6-4-2008 το τροχαίο

συμβάν που περιγράφεται συνεπεία του οποίου το οδηγούμενο από τον

πρώτο ενάγοντα ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας των εναγόντων

κατά ποσοστό 50% έκαστοξ, υπέστη ζημίες και τραυματίστηκε ο ίδιος.

Με βάση το ιστορικό αυτό ο πρώτος ενάγων (1

ζήτησε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, ευθυνόμενοι εις ολόκληρον ο

καθέναξ, να του καταβάλουν μεταξύ των άλλων το ποσό των 1.919,19

ευρώ ως απώλεια εισοδήματος και το ποσό των 270 ευρώ για ιατρικές

δαπάνες, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.

Περαιτέρω, με την από 29-9-2009 (αριθμ.έκθ.κατάθ.177225!7801/30-9-

2009) παρεμπίπτουσα αγωγή, το Ν.Π.Ι.Δ. με την επωνυμία-...

ως ειδικό; διάδοχος της ασφαλιστικής

11

εταιρίας . λόγω ανάκλησης της άδειας της

τελευταίας, έκτης εναγομένης στην από 19-3-2009 κύρια αγωγή ζήτησε,

όπως το αγωγικό αίτημα παραδεκτώς περιορίστηκε από καταψηφιστικό

σε αναγνωριστικό, με δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου του,

καταχωρηθείσα στα πρακτικά συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου

Δικαστηρίου, να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι Α ~. ';

~,Ευρωπαϊκή Πίστη και Εθνική ΑΕΓ Α είναι υποχρεωμένοι

να του καταβάλουν το 95% του χρηματικού ποσού, που τυχόν αυτό θα

υποχρεωθεί να καταβάλει στον κυρίως ενάγοντα . ~ ια

κεφάλαιο, τόκους και έξοδα, νομιμοτόκως από την καταβολή του μέχρι

την εξόφληση. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη

υπ'αριθμ. 377112010 απόφασή του κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση της

ως άνω κύριας αγωγής όσον αφορά στο κονδύλιο των διαφυγόντων από

την εργασία του ενάγοντος .εισοδημάτων, για το λόγο ότι δεν

προσκομίστηκε αποδεικτικό επίδοσης της κύριας αγωγής στην αρμόδια

Δ.α.Υ., σύμφωνα με το άρθρο 10 παρ. 5 του Ν. 2741/1999, ανέβαλε τη

συζήτηση της ως άνω αγωγής όσον αφορά στο κονδύλιο των ιατρικών

δαπανών, για το λόγο ότι δεν προσκομίστηκε σχετική βεβαίωση του

ασφαλιστικού του φορέα ΙΚΑ ώστε να κριθεί αν στο συγκεκριμένο

κονδύλιο έχει υποκατασταθεί το τελευταίο και σε ποια έκταση, και κατά

τα λοιπά δέχθηκε εν μέρει την αγωγή κατ' ουσίαν, ως προς τους πρώτο,

δεύτερη και τέταρτο των εναγομένων, και την απέρριψε κατΌυσίαν ως

προς τους λοιπούς εναγόμενους. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται

το εναγόμενο στην προαναφερόμενη από 19-3-2009 αγωγή Ν.Π.Ι.Δ. με

την επωνυμία (.

~με την από 28-6-2011 (αριθμ.

CΧ:θ.1Ci.tτάθ.4450130-6-2011)έφεση για τους περιεχόμενου; σ' αυτήν

λόγοι»; που ανάγονται σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων.

Σύ μφωνα, όμως, με τις προεκτεθείσεξ σκέψειξ, η εκκαλού μενη

12

377112010 απόφαση, με την οποία α)κηρύχθηκε απαράδεκτη η συζήτηση

της από 19-3-2009 αγωγής αποζημίωσης από αυτοκινητικό ατύχημα του

ενάγοντος 1 . τατά το αίτημά της για αποζημίωση, λόγω

απώλειας εισοδημάτων, σύμφωνα με το άρθρο 10 παρ.5 του ν.489/1976,

όπως προστέθηκε με το άρθρο 10 παρ. 5 εδ.η ' του ν.2741/1999, και

β)αναβλήθηκε η συζήτηση της ίδιας αγωγής κατά το αίτημα του

ενάγοντος J για αποζημίωσή του λόγω ιατρικών

δαπανών, για το λόγο ότι δεν προσκομίστηκε σχετική βεβαίωση του

ασφαλιστικού του φορέα ΙΚΑ ώστε να κριθεί αν στο συγκεκριμένο

κονδύλιο έχει υποκατασταθεί το τελευταίο και σε ποια έκταση, όπως

ρητά διαλαμβάνεται στο σκεπτικό και το διατακτικό της, ενώ κρίθηκαν

οριστικά τα λοιπά αιτήματά της ως προς τον προαναφερόμενο ενάγοντα,

ως εν μέρει οριστική κατά την παραπάνω έννοια, δεν υπόκειται σε έφεση

και αντέφεση, ούτε κατά τις οριστικέ; της διατάξεις. Μη οριστική,

εξάλλου, είναι η εκκαλούμενη απόφαση και κατά το μέρος που έγινε

δεκτή η παρεμπίπτουσα αγωγή, αφού εκκρεμεί ακόμη κρίση που αφορά

τα ίδια ως άνω κονδύλια των διαφυγόντων κερδών και ιατρικών δαπανών

του. , που επίσης περιλαμβάνονται σ' αυτήν. Κατά

συνέπεια, η υπό κρίση από 28-6:2011 έφεση ως προς τον εφεσίβλητο

.--και τους παρεμπιπτόντως εφεσίβλητους

- και στην από 28-6-2011 έφεση, ως

προσβάλλουσα εν μέρει οριστική απόφαση, πρέπει να απορριφθεί φς ?. ·Ι. '.\.i ο. Τ()'1 (\o.eσV~ 1~ F \' .

απαράδεκτη και αυτεπαγγέλτως. Τα δικαστικά έξοδα ΟΟ(7Γρεπεινα ltl'\,{C~~{I~

συμψηφιστούν, στο σύνολό τους, μεταξύ τω J διαδίκων κατ' άρθρο 179

εδ. τελευταίο ΚΠολΔ. Κατά τα λοιπά οι κρινόμενες εφέσεις, οι οποίες

έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, αφού από τα έγγραφα της

δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλουμένηξ, ούτε παρήλθε

τριετία από τη δημοσίευσή της (άρθρα 495 παρ. 1,2,511,513 παρ. Ιβ,

516 παρ.Ι, 517, 518 παρ.Ι, 591 παρ. 1 και 681 Α του ΚΠολΔ), πρέπει να

13

γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν, κατά την ίδια διαδικασία, ως

προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533παρ.1

:ΚΠολΔ).Περαιτέρω α)οι πρώτος και δεύτερη των εφεσιβλήτων στην από

28-6-2011 έφεση και β)η τρίτη και πρώτη των εφεσιβλήτων στις από 28-

6-2011 και 2-11-2011 εφέσεις άσκησαν με τις προτάσεις που κατέθεσαν

νομότυπα στο Δικαστήριο αυτό κατά τη συζήτηση της υποθέσεως,

αντεφέσεις για κεφάλαια που προσβάλλονται με τις προαναφερόμενες

εφέσεις και ζητούν την εξαφάνιση της εκκαλου μένης, για τους λόγους

που αναφέρονται σ' αυτές και αφορούν πλημμελή εκτίμηση των

αποδείξεων. Οι αντεφέσεις αυτές, οι οποίες ασκήθηκαν παραδεκτά

(άρθρα 681 Α, 674 παρ.Ι, 523 παρ.1 :ΚΠολΔ) πρέπει να γίνουν τυπικά

δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς

το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 παρ. 1 :ΚΠολΔ).

πι Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών εισήχθησαν

προς συζήτηση οι εξής αγωγές: Α) η από 2-12-2008 και με αριθμ.έκθ.

κατάθ.221988/1085014-12-2008 αγωγή του ενάγοντος

κατά των εναγομένων ανωνύμων ασφαλιστικών εταιριών

με τις επωνυμίες « », «

, και <:. .• ). Ο ενάγων με την

αγωγή του αυτή, ισχυρίστηκε ότι εκθέτει ότι κατά τον αναφερόμενο σε

αυτήν τόπο και χρόνο και ενώ ο ίδιος βρισκόταν πεζός πλησίον του

υπ'αριθμ. κυκλοφορίας ~ αυτοκινήτου ιδιοκτησίας του,

παρασύρθηκε και τραυματίστηκε από το υπ'αριθμ κυκλοφορίας

-Ψ1υτοκίνητοτο οποίο οδηγούσε ο , ~ και

το οποίο ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων προκαλούμενες κατά

την κυκλοφορία του ζημίες στην πρώτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία

με την επωνυμία' ~ ~. KO'XδUθωςισχυρίστηκε ότι,

όπως ~K των υστέρων πληροφορήθηκε, για τον τραυματισμό του, αλλά

και για τις υλικές ζημίες που υπέστη το όχημά του συνυπαίτιοι ήταν

14

.•..

επίσης και οι οδηγοί των υπ'αριθμ. κυκλοφορία =και.,

αυτοκινήτων !~ και

.αντίστοιχα, τα οχήματα των οποίων ήταν ασφαλισμένα

για τις έναντι τρίτων προκαλούμενες κατά την κυκλοφορία του ζημίες

στην τρίτη εναγομένη ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία

\) και στην αρχική δεύτερη εναγομένη---....- ..

ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία :'

~ στα δικαιώματα και στις υποχρεώσει; της

οποίας υπεισήλθε ως ειδικός διάδοχος το ν.π.Ι.δ. με την επωνυμία

~ λόγω ανακλήσεως της άδειας λειτουργίας της. Με~

βάση τα παραπάνω ζήτησε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, εις

ολόκληρον έκαστος, να του καταβάλλουν το συνολικό ποσό των

74.974,82 ευρώ, ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω

ηθικής βλάβης, με το νόμιμο τόκο από της εmδόσεως της αγωγής μέχρις

εξοφλήσεως. Β) η από 19-3-2009 με αριθμ.έκθ.κατάθ. 50888/2823/30-3-

2009 αγωγή των εναγόντων :.-!ICat~ .κατά των

εναγομένων- : ~της ανώνυμης ασφαλιστικής

εταιρίαξ με την επωνυμία .ι;_.της ανώνυμης ασφαλιστική; εταιρίας με την

επωνυμία » ,

~ι της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία

Οι ενάγοντες με την αγωγή τους αυτή,

ισχυρίστηκαν ότι κατά τον αναφερόμενο σε αυτήν τόπο και χρόνο και τις

ειδικότερες συνθήκες ο ενάγων . οδηγώντας το με

αριθμό κυκλοφορίας αυτοκίνητο, συγκρούστηκε με τα

υπ'αριθμ.κυκλοφορίαξ- α-~α .:1;

οχή ματα, εκ των οποίων το πρώτο Oδηγoύσε--df

και ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων προκαλούμενες κατά την

15

κυκλοφορία του ζημίεξ στη δεύτερη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία με

την επωνυμία «~ » και τα λοιπά οχήματα ήταν"-

αντίστοιχα ασφαλισμένα για τις έναντι τρίτων προκαλούμενεξ κατά την.=--'~-κυκλοφορία του) ζημίες στην τέταρτη εναγομένη

_---'-Κ=αι.-eu:n.ναονική πέμπτη εναγομένη με την

επωvι' .~~~ ~ __ .~. ~ στα

δικαιώματα και στις υποχρεώσει; της οποίας υπεισήλθε ως ειδικόξ

διάδοχο; το ν.π.ι.δ. με την επωνυμία «.

λόγω

~. ~.~'" (VGw~ της αοειαξ λειτουργίας της. Ακολούθως,· ισχυρίστηκε ότι

συνυπαίτιοι για την επίδικη σύγκρουση ήταν οι οδηγοί όλων των

ανωτέρω οχημάτων, ενώ αποτέλεσμα αυτής ήταν να τραυματιστεί ο

ενάγων και να υποστεί εκτεταμένε; υλικές ζημίες το όχημα των

εναγόντων. Με βάση το ιστορικό αυτό, μετά το νόμιμο περιορισμό του

αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό με

δήλωση του.πληρεξουσίου δικηγόρου τους καταχωρηθείσα στα πρακτικά

συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, οι ενάγοντες ζήτησαν να

αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι, εις ολόκληρον έκαστος, υποχρεούνται

να καταβάλλουν στον πρώτο ενάγοντα ι :.το συνολικό

ποσό των 27.993,19 ευρώ και στην δεύτερη ενάγουσα το συνολικό ποσό

των 12.417,60 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής

μέχρι την εξόφληση. Γ)η από 1-4-2009 ανακοίνωση δίκη ς-

προσεπίκληση και σωρευόμενη σ' αυτήν παρεμπίπτουσα αγωγή εξ

αναγωγής του ν.π.ι.δ. με την επωνυμία J r , ως

ειδικός διάδοχοι; της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία

», λόγω ανακλήσεως

της άδειας λειτουργίας της, κατά των (ως προς

τον οποίο η συζήτηση ματαιώθηκε) και- της ομοδίκου της στην πρώτη

αναφερομένη κύρια αγωγή ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την

16

επωνυμία « .». Με την αγωγή αυτή το

παρεμπιπτόντως ενάγον. '1. ω, ειδικός διάδοχοι; της

ασφαλιστικήι; εταιρίας με την επωνυμία «, ~

, λόγω ανακλήσεως της άδειας λειτουργία της και

έχουσας ασφαλίσει το με αριθ μό κυκλοφορίαξ i . ΙΧΕ

αυτοκίνητο, το οποίο ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα στις 6-4-2008

ισχυρίστηκε ότι σε βάρος της προαναφερομένης ασφαλιστικής εταιρίας

ασκήθηκε η προαναφερομένη από 2-12-2008 κύρια αγωγή και ότι ο

οδηγός του ασφαλισμένου στην παρεμπιπτόντως εναγομένη οχήματος

είναι συνυπαίτιος 'κατά ποσοστό 95% για την

πρόκληση του αναφερομένου στην κύρια αγωγή αυτοκινητικού

ατυχήματος κατά το οποίο τραυματίστηκε ο κυρίως ενάγων, για τους

λόγους που ειδικότερα αναφέρει. Με βάση το ιστορικό αυτό, μετά το

νόμιμο περιορισμό του αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε

έντοκο αναγνωριστικό με δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου του

καταχωρηθείσα στα πρακτικά συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου

Δικαστηρίου, το παρεμπιπτόντως ενάγον ζήτησε να αναγνωριστεί ότι σε

περίπτωση ήτταο του στην κύρια αγωγή, η παρεμπιπτόντως εναγομένη

υποχρεούται να του καταβάλει το 95% του ποσού που ήθελε επιδικαστεί

σε βάρος του από το Δικαστήριο στον κυρίως ενάγοντα μετά των τόκων

και των δικαστικών εξόδων, νομιμοτόκως από της καταβολή; του. Και

Δ)η από 29-9-2009 με αριθμ.έκθ.κατάθ.177225/7801/30-9-2009

ανακοίνωση δίκηξ-προσεπίκληση και σωρευόμενη σ' αυτήν

παρεμπίπτουσα αγωγή εξ αναγωγής του ν.π.ι.δ. με την επωνυμία

ως ειδικό, διάδοχο; της ανώνυμης

ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία_

..» κατά των ομοδίκων της στην δεύτερη αναφερομένη

κύρια αγωγή της ανώνυμη; ασφαλιστικής

εταιρίας με την επωνυμία (

17

-και της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία

.ι\.».Με την αγωγή αυτή το παρεμπιπτόντως ενάγον

--------:11 _ roV- =δικό; διάδογοξ της ασφαλιστικής εταιρίας με

την επωνυμία « ~ ~_ :'f -'-JL.JJ.. ,~~_ _ _ _ J..,-,-,-, __ . ..»,

λόγω ανακλήσεωξ της άδειας λειτουργίας της και έχουσας ασφαλίσει το

με αριθμό κυκλοφορίαοε ίΧΕ αυτοκίνητο, το οποίο ενεπλάκη

σε τροχαίο ατύχημα στις 6-4-2008 ισχυρίστηκε ότι σε βάρος της

προαναφερομένης ασφαλιστικής εταιρίας ασκήθηκε η προαναφερομένη

από 19-3-2009 κύρια αγωγή και ότι ο πρώτος εναγόμενος 1 -t:-"': και οJ F- (ως προς τον οποίο

ματαιώθηκε η συζήτηση της αγωγής), τα οχήματα των οποίων είναι

ασφαλισμένα για τις έναντι τρίτων προκαλούμενεξ κατά την κυκλοφορία

τους ζημίες στις παρεμπιπτόντως εναγόμενες ασφαλιστικέξ εταιρίες είναι

συνυπαίτιοι σε ποσοστό 95% για .την πρόκληση του αναφερόμενου στην

κύρια αγωγή αυτοκινητικού ατυχήματος κατά το οποίο τραυματίστηκε ο

κυρίως ενάγων: _. ~αι υπέστη υλικές ζημίες το όχημα

των κυρίως εναγόντων για τους λόγους που ειδικότερα αναφέρει. Με

βάση το ιστορικό αυτό, μετά το νόμιμο περιορισμό του αιτήματος της

αγωγής από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό με δήλωση της

πληρεξούσιας δικηγόρου του καταχωρηθείσα στα πρακτικά συνεδρίασης

του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, το παρεμπιπτόντως ενάγον ζήτησε να

αναγνωριστεί ότι σε περίπτωση ήττας του στην κύρια αγωγή οι

παρεμπιπτόντως εναγόμενοι υποχρεούνται να του καταβάλουν το 95%

του ποσού που ήθελε επιδικαστεί σε βάρος του από το Δικαστήριο στους

κυρίωξ ενάγοντες μετά των τόκων και των δικαστικών εξόδων,

νομιμοτόκωξ από της καταβολή; του. Επί των προαναφερομένων

αγωγών εκδόθηκε η με αριθμό 377112010 εκκαλούμενη οριστική

απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η- οποία αφού

συνεκδίκασε, αντιμωλία των διαδίκων, τις ανωτέρω αγωγές, τις έκρινε

18

νόμιμες και. Α)απέρριψε τις από' 19-3-2009 αγωγή και από 22-9-2009

παρεμπίπτουσα αγωγή ως προς την εναγομένη ασφαλιστική εταιρία με

την επωνυμία Β)δέχθηκε εν μέρει ως ουσιαστικά

βάσιμη την από 2-12-2008 αγωγή και υποχρέωσε τους εναγόμενους να

καταβάλουν, εις ολόκληρον έκαστοξ, στον ενάγοντα το συνολικό ποσό

των 20.902,20 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής,

Γ) δέχθηκε εν μέρει ως ουσιαστικά βάσιμη την από 1-4-2009

παρεμπίπτουσα αγωγή και αναγνώρισε ότι η εναγομένη .

ι) είναι υποχρεωμένη να καταβάλει στο παρεμπιπτόντως ενάγον,

υπό τον όρο ότι το τελευταίο θα προκαταβάλει στον ενάγοντα της κυρίας

αγωγήξ, .το επιδικασθέν ποσό των 20.902,20

ευρώ πλέον τόκων και δικαστικών εξόδων, το αναλογούν στην

συνυπαιτιότητα του ασφαλισμένου στην παρεμπιπτόντως εναγομένη

οδηγού" ποσοστόΖθθί, ήτοι το ποσό των 4.180,40 ευρώ, με τονόμιμο

τόκο από την καταβολή, Δ)δέχθηκε εν μέρει ως ουσιαστικά βάσιμη την

από 19-3-2009 αγωγή και αναγνώρισε ότι υποχρεούνται οι εναγόμενοι,

εις ολόκληρον έκαστοξ, να καταβάλουν στην ενάγουσα ~

;0 συνολικό ποσό των 3.584,1 Οευρώ, με το νόμιμο τόκο από της

επιδόσεως της αγωγής, Ε) δέχθηκε εν μέρει ως ουσιαστικά βάσιμη την

από 22-9-2009 παρεμπίπτουσα αγωγή και αναννώοισε ότι οι εναγόμενοι

και είναι

υποχρεωμένοι, εις ολόκληρον έκαστοξ, να καταβάλουν στο

παρεμπιπτόντως ενάγον, υπό τον όρο ότι το τελευταίο θα προκαταβάλει

στην ενάγουσα της κυρίας αγωγής ~ i=το επιδικασθέν

ποσό των 3.584,10 ευρώ πλέον τόκων και δικαστικών εξόδων, το

αναλογούν στην συνυπαιτιότητα του πρώτου παρεμπιπτόντως

εναγομένου, ασφαλισμένου στην παρεμπιπτόντως δεύτερη εναγομένη,

οδηγού ποσοστό 50%,. ήτοι 'το πόσό των 1.792,05 ευρώ, με το νόμιμο

τόκο από την καταβολή. Την απόφαση αυτή προσέβαλαν οι διάδικοι,

19

και

) 1.., με τις προαναφερθείσες εφέσεις τους,

παραπονούμενοι για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων ζητώντας την

εξαφάνισή της, άλλως τη μεταρρύθμισή της, προκειμένου κατά τον

ενάγοντα. να γίνει δεκτή η αγωγή του στο

σύνολό της και απορριφθούν οι λοιπές αγωγές, κατά το ενάγον,

σε περίπτωση που γίνουν δεκτές οι

προαναφερόμενες κύριες αγωγές, να γίνουν δεκτές οι παρεμπίπτουσες

αγωγές του, κατά το εναγόμενο να απορριφθούν οι

προαναφερόμενες κύριες αγωγές στο σύνολΑ του; και κατά την

εναγομένη-εφεσίβλητη-εκκαλούσα να

απορριφθεί η ως άνω από 2-12-2008 κύρια αγωγή.

IV. Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσηξ , του μάρτυρα--....

~Kαι την ανωμοτί κατάθεση τοι<,

που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά

του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, τα οποία νομότυπα μετ' επικλήσεως

προσκομίζονται, από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι μετ' επικλήσεωξ

νόμιμα προσκομίζουν, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε προς συναγωγή

δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 1286/2003 ΧρΙΔ 2004.245, ΑΠ 1428/2000

Ελλην. Δνη 2000, 678), μεταξύ των οποίων περιέχονται και τα έγγραφα

της ποινικής δικογραφίας, και τις φωτογραφίες που επικαλούνται και

προσκομίζουν οι διάδικοι, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται

από τους διαδίκου; και είναι επιτρεπτά αποδεικτικά μέσα, ως ιδιωτικά

έγγραφα (άρθρα 444 αριθ. 3, 448 παρ 2, και 457 παρ. 4 ΚΠολΔ, Εφ. Αθ.

459/1993 Επ.ΣυγκΔ 1994.387), χωρίς όμως η ρητή αναφορά των

ανωτέρω εγγράφων να προσδίδει σ' αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη

εν σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους

διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία,.που είναι όμως ισοδύναμα, και ως προεκτέθηκε, όλα ανεξαιρέτως

20

συνεκτιμώνται προς σχηματισμό της δικανική; κρίσεως σχετικά με τους

πραγματικούς ισχυρισμού; των διαδίκων που ασκούν ουσιώδη επιρροή

στην έκβαση της δίκης, (ΑΠ 1068/2002 Αρχ.Ν 2004,70, ΑΠ 1628/2003

Ελ.Δικ. 2004,723) - και, σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής

πείρας και λογικής, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το

Δικαστήριο (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ βλ. σχετ. ΑΠ 692/1990 ΝοΒ

1992, 67), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στα

Μέγαρα στις 6-4-2008 ημέρα Κυριακή και περί ώρα 14.40

.l ~δηγώντας το υπ'αριθμ. κυκλoφoρίας·~ :Jlffi

αυτοκίνητο ιδιοκτησίαξ του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι

τρίτων προκαλούμενει; κατά την κυκλοωορία του ζημίες στην

ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία '... ι ι εκινείτο

στην Νέα Εθνική Οδό Αθηνών- Κορίνθου (Ν.Ε.Ο.Α.Κ) με κατεύθυνση

προς Αθήνα. Η Ν.Ε.Ο.Α.Κ. στο ρεύμα πορείας προς Αθήνα έχει τρεις (3)

λωρίδες κυκλοφορίας, καθώς και μια επιπλέον βοηθητική λωρίδα

έκτακτης ανάγκης (Λ.Ε.Α) που βρίσκεται στην άκρα δεξιά πλευρά του

οδοστρώματος σε σχέση με την πορεία των οχημάτων και η οποία

(Λ.Ε.Α) στην 43η χ/θ διακόπτεται από παρακείμενο χώρο στάθμευσης

(ΡARΚING). Λίγα μέτρα, πριν τον χώρο στάθμευσης, το οδόστρωμα

παρουσιάζει αριστερή καμπύλη με ελαφρά κατωφέρεια με μικρή κλίση,

ενώ την-συγκεκριμένη χρονική στιγμή η κυκλοφορία των οχημάτων ήταν

πυκνή, η ορατότητα δεν περιοριζόταν και οι καιρικές συνθήκεξ ήταν

καλές. Φθάνοντας στην 43η χ/θ, αμέσως μετά την αριστερή στροφή, το

όχημα του: ακινητοποιήθηκε στην μεσαία

λωρίδα κυκλοφορίας, στην οποία και εκινείτο, στο ύψος περίπου της

εισόδου του ανωτέρω αναφερόμενου χώρου στάθμευσης, λόγω

μηχανικής βλάβης. Ωστόσο, επειδή, όπως προαναφέρθηκε, η κίνηση

ήταν πυκνή και τα οχήματα κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα, καθόσον το

ανώτατο επιτρεπόμενο όριο στην περιοχή ήταν τα 120 χλμ/ώρα, ο

21

, .τελευταίος έκρινε ότι το μόνο που μπορούσε να κάνει, υπό τις δεδομένες

συνθήκες, προκειμένου να προειδοποιήσει τους άλλους οδηγούς και να

αποτρέψει ενδεχόμενο κίνδυνο ατυχήματος, ήταν να εξέλθει του

αυτοκινήτου του και ευρισκόμενος πλέον επί του οδοστρώματος και

πλησίον αυτού (αυτοκινήτου του) να αρχίσει να κουνά τα χέρια του και

μια ομπρέλα, κάτι που και πράγματι έπραξε, προσπαθώντας με τον τρόπο

αυτό να εκτρέψει την πορεία των διερχομένων οχημάτων και να τα κάνει

να κατευθυνθούν στις ά'λλs::c ελεύθερες λωρίδες κυκλοφορίας. Την αυτή

ημέρα και ώρα, ο Ε _οδηγώντας το υπ'αριθμ.

κυκλοφορίαξε :ΧΕ αυτοκίνητο, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για

τις έναντι τρίτων προκαλούμενες κατά την κυκλοφορία του ζημίες στην

ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία «Η- ~''', εκινείτο

στην αυτή Οδό με την ίδια κατεύθυνση και στην ίδια λωρίδα

κυκλοφορίας, δηλαδή στην μεσαία. Φθάνοντας στην 43η χJθ και

περνώντας την αριστερή στροφή, αντιλήφθηκε ότι έμπροσθεν αυτού ήταν

ακινητοποιημένο ένα όχημα και όπισθεν αυτού βρισκόταν ένας πεζός, ο

οποίος, κουνώντας τα χέρια του, «έκανε σινιάλο» στα διερχόμενα

αυτοκίνητα. Τότε άρχισε να ελαττώνει ταχύτητα και ταυτόχρονα να

ελέγχει τους πλαϊνούς καθρέπτες του οχήματός του προσπαθώντας να

βρει ελεύθερη λωρίδα για να εισέλθει σε αυτή, χωρίς όμως τελικά να

κατορθώσει να πραγματοποιήσει κάποιο αποφευκτικό ελιγμό, με

αποτέλεσμα να επιπέσει επί του πεζού "i .και εν

συνεχεία και επί του οχήματος του τελευταίου. Την αυτή χρονική στιγμή

στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας και σχεδόν παράλληλα με το

ανωτέρω όχημα του __ τ εκινείτο ο '1 ς;.-

οδηγώντας το υπ'αριθμ. κυκλοφορίαξ fIXE

αυτοκίνητο, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για. τις έναντι τρίτων

προκαλούμενες κατά την κυκλοφορία του ζημία; στην ασφαλιστική

εταιρία με την επωνυμί

22

λ "r-- - - _στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις της οποίας υπεισήλθε ως

ειδικός διάδοχοι; το εναγόμενο ν.π.ι.δ. με την επωνυμία -

____ .• ..- •••..••. .ιl. .••••••• ..ι..J.. •. J..L.ι..~..ι.ι. .••__ > ,

λόγω ανακλήσεως της άδειας λειτουργίας της αρχικής εναγομένης

ασφαλιστικής εταιρίας. Ειδικότερα ο οδηγός αυτός, εξερχόμενος από την

αριστερή καμπύλη της οδού, αντιλήφθηκε ότι στο μπροστινό τμήμα του

οδοστρώματος βρισκόταν ένα ακινητοποιημένο όχημα και ένας πεζός, ο

οποίος προσπαθούσε να εκτρέψει την κυκλοφορία. Αρχικά δεν μπόρεσε

να προσδιορίσει την λωρίδα κυκλοφορίας στην οποία. ήταν

ακινητοποιημένο το όχημα και έτσι άρχισε να επιβραδύνει μέχρι που

αντιλήφθηκε ότι το ακινητοποιημένο όχημα και ο πεζός βρίσκονταν στη

μεσαία λωρίδα, καθώς και ότι στην τελευταία αυτή λωρίδα και δεξιά του,

εκινείτο το όχημα του •• :s: στο οποίο και!

προσπάθησε να αφήσει ελεύθερο- χώρο για να εισέλθει και αυτό στην

αριστερή λωρίδα και έμπροσθεν αυτού, με αποτέλεσμα να συνεχίσει την

τροχοπέδηση του οχήματός του με σκοπό να το ακινητοποιήσει,

κατευθυνόμενο; παράλληλα στο αριστερό άκρο του οδοστρώματοξ σε

σχέση με την πορεία του, πλησιάζοντας τό τσιμεντένιο διαχωριστικό

διάζωμα που χώριζε τις δύο αντίθετες κατευθύνσεις της Ν.Ε.Ο.Α.Κ. Και

ενώ η κατάσταση επί του οδοστρώματος ήταν η ανωτέρω

περιγραφόμενη, ο ~ οδηγώντας το υπ'αριθμ.'"'-

κυκλοφορίατ ,ΙΧΕ αυτοκίνητο, το οποίο ήταν ασφαλισμένο

για τις έναντι τρίτων προκαλούμενες κατά την κυκλοφορία του ζημίες

στην ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία ) και

στο οποίο επέβαινε ο φίλος του- '-:-Εκινείτο

με μεγάλη ταχύτητα στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας. Εξερχόμενος

από την αριστερή στροφή, αντιλήφθηκε ότι το έμπροσθεν αυτού όχημα,

ήτοι το υπ'αριθμ. κυκλoφoρίας.!'l :iXE αυτοκίνητο που οδηγούσε

ο i -τροχοπεδούσε απότομα, έχοντας σχεδόν

23

ακινητοποιηθεί, με αποτέλεσμα στην προσπάθεια του να αποφύγει την

σύγκρουση, να τροχοπεδήσει και αυτός και ταυτόχρονα να προβεί σε

δεξιό αποφευκτικό ελιγμό, πέδηση όμως και αποφευκτικόξ ελιγμός που

δεν στάθηκαν ικανά να αποτρέψουν την σύγκρουση, καθόσον το

εμπρόσθιο τμήμα του οχήματοξ του συγκρούστηκε με το οπίσθιο δεξιό

τμήμα του προπορευόμενου οχήματος,ήτοι του υπ'αριθμΑ ΙΧΕ

αυτοκινήτου, το οποίο δεχόμενο ώθηση από το όπισθεν αυτού κινούμενο

με μεγάλη ταχύτητα όχη μα περιστράφηκε προς τα αριστερά και

προσέκρουσε με το εμπρόσθιο μέρος του στο προστατευτικό τσιμεντένιο

διάζωμα, όπου και τελικά ακινητοποιήθηκε. Αντιθέτως, το όχημα του

~τo οποίο σημειωτέον από την αρχική σύγκρουση

είχαν άνοιξαν οι αερόσακοι και ο οδηγός του δεν είχε πλέον καθόλου

ορατότητα, συνέχισε την ανεξέλεγκτη πλέον κίνηση του, διαγράφοντας

μια πορεία μήκους 46 μέτρων κατά τη διάρκεια της οποίας

συγκρούστηκε με την εμπρόσθια δεξιά πλευρά του και την δεξιά πλευρά

του στην οπίσθια αριστερή πλευρά και στην αριστερή πλευρά του

οχήματος ΤΟί fεY συνεχεία στην οπίσθια πλευρά

του οχήματοξ του -J ~Kαι αφού εμβόλισε τα

ανωτέρω οχήματα, συνέχισε την πορεία του για αρκετά ακόμα μέτρα,

οπότε και ακινητοποιήθηκε στην άκρα δεξιά λωρίδα κυκλοφορίαξ στο

ύψος της εξόδου του χώρου στάθ.μευσης. Με βάση τα ανωτέρω

πραγματικά περιστατικά, κρίνεται ότι για την σύγκρουση του οχήματος

του ~ ~νυπαίτιoι είναι όλοι οι ανωτέρω'\

οδηγοί, οι οποίοι δεν επέδειξαν την προσοχή και την σύνεση που όφειλαν

και μπορούσαν. κατά τις περιστάσειξ να καταβάλλουν ως μέσοι συνετοί

οδηγοί κατά τους νομικού; κανόνες της οδικής κυκλοφορίαξ και εκείνους

της κοινή; πείρας και λογικής και έτσι δεν προέβλεψαν και τελικά δεν

απέφυγαν το ζημιογόνο αποτέλεσμα. Ειδικότερα, κυρίως υπαίτιος για την

ένδικη σύγκρουση και τον σοβαρό τραυματισμό του, είναι ο ίδιος ο

, ... -

24

.:

οποίος, λειτουργώντας αντίθετα από τους

κανόνες της κοινής πείρας και λογικής και θέτοντας σε κίνδυνο την

σωματική του ακεραιότητα, καθόσον αν και το όχημα του παρουσίασε

βλάβη σε απόσταση μόλις 4-5 μέτρων από παρακείμενο χώρο

στάθμευσης, δεν κατέβαλλε καμία προσπάθεια να το μετακινήσει εκτόξ

του oδoστpιDμάτoς (άρθρο 29 παρ. 3 ΚΟΚ) και δεν έπραξε τίποτα από

όσα προβλέπει ο ΚΟΚ για ανάλογα; περιπτώσευ;" Ειδικότερα ενώ το

όχημα του ενάγοντος παρουσίασε πράγματι κάποια μηχανική βλάβη,

εξαιτίας της οποίας έπαψε η λειτουργία του, γεγονός που δεν

αμφισβητείται από κανένα διάδικο, αυτό δεν «ακινητοποιείται ακαριαία»,

σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας, υπό την έννοια ότι ακόμα

και αν ξαφνικά πάψει να λειτουργεί η μηχανή του, δεν τροχοπεδεί ούτε

ακινητοποιείται αμέσως, αλλά εξακολουθεί να κινείται για κάποια μέτρα,

πολύ δε περισσότερο εάν το οδόστρωμα είναι κατηφορικό, όπως ήταν

στην συγκεκριμένη περίπτωση, οπότε ο ενάγων θα μπορούσε θέτοντας σε

λειτουργία τους αντίστόιχους δείκτεξ αλλαγής πορείας ή τα φώτα

στάθμευσης να το κατευθύνει, όσο ακόμα αυτό κινείτο, στο άκρο δεξιό

τμήμα του οδοστρώματος και εν συνεχεία να το ακινητοποιήσει στο

χώρο στάθμευσης στον οποίο είχε ήδη φτάσει, αφού, όπως ανωτέρω

τονίστηκε, απείχε από αυτόν μόλις 4-5 μέτρα. Κατά την κρίση δε του

Δικαστηρίου, το γεγονός ότι δεν προέβη στην ανωτέρώ 'ενδεδειγμένη

ενέργεια, δεν οφείλεται στις αντικειμενικά απαγορευτικές συνθήκες και

στην «ακαριαία ακινητοποίηση» του οχήματος ΤΟΌ', oπώ~'- ο ίδιος

ισχυρίζεται, αλλά στην έλλειψη ψυχραιμίαξ και στον φόβο που τον

κατέλαβε, ο οποίος και τελικά τον οδήγησε να επιλέξει την πλέον

ακατάλληλη και επικίνδυνη, τόσο για τον ίδιο όσο και για τους λοιπούς

χρήστες της οδού, λύση να αφήσει το όχημά του να ακινητοποιηθεί στην

μεσαία λωρίδα και ακολούθως να κατέλθει επί του οδοστρώματος και να

παραμείνει επ'αυτού και μάλιστα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα

25

'. -(αφού δεν διευκρινίζεται τι περίμενε να αλλάξει στην ροή των-οχημάτων

ή από ποιόν περίμενε βοήθεια), προσπαθώντας να εκτρέψει την μεγάλη

ροή των οχημάτων που επέστρεφαν από την αργία του

Σαββατοκύριακου, θέτοντας έτσι ο ίδιος τους όρους για την πρόκληση

τροχαίου ατυχήματος. Περαιτέρω, συνυπαίτιος για την επίδικη

σύγκρουση είναι και ο οδηγός του υπ'αριθμ. κυκλοφορίαξ; .ΙΧΈ

αυτοκινήτου] Ι _ ί ο οποίος οδηγούσε χωρίς σύνεση

και με διαρκώς τεταμένη την προσοχή του και χωρίς να έχει ρυθμίσει την

ταχύτητα του οχήματός του, λαμβάνων συνεχώς υπόψη του τις

επικρατούσες συνθήκες και τα χαρακτηριστικά της οδού (μεγάλη ροή

οχημάτων, αριστερή στροφή που περιόριζε την ορατότητα στο μπροστινό

τμήμα του οδοστρώματος) κατά τρόπον ώστε να είναι σε θέση να

διακόψει την πορεία του οχήματός του μπροστά από οποιοδήποτε

εμπόδιο το οποίο βρισκόταν σΤΩμπροστινό τμήμα της οδού (όρθρο 12

και 19 παρ.2 ΚΟΚ), με αποτέλεσμα. όταν αντιλήφθηκε το;;-

ακινητοποιημένο όχημα του" ιeαιτον τελευταίο

επί του οδοστρώματος να μην είναι πλέον σε θέση να διακόψει την

πορεία του οχήματός του ή να ελαττώσει την ταχύτητα του, τόσο ώστε

να του δοθεί ο απαραίτητος χώρος και χρόνος να εκτελέσει τον

κατάλληλο αποφευκτικό ελιγμό. Όσ-ον αφορά την υπαιτιότητα του

ενάγOνΤOςe ''--ι' ~μειώνεται ότι ο οδηγός αυτός δεν

συνέβαλε στην αρχική σύγκρουση του οχή ματος του ενάγοντος

~ " , ί" και στον τραυματισμό αυτού, αλλά στην

έκταση των υλικών ζημιών του οχήματος του τελευταίου, με το να

επιπέσει εκ νέου στα ήδη συγκρουσθέντα οχήματα. Η υπαιτιότητα του

δε, έγκειται στο ότι και αυτός οδηγούσε χωρίς σύνεση και προσοχή και

χωρίς να ρυθμίσει την ταχύτητα του οχήματός του λαμβάνων -συνεχώς

υπόψη του τις συνθήκες και τα χαρακτηριστικά της οδού (πυκνή κίνηση

οχημάτων, αριστερή στροφή που περιόριζε την ορατότητα) κατά τρόπον

26

ώστε Υα'είνανσε θέση να διακόψει την πορεία του οχήματός του μπροστά

από οποιοδήποτε εμπόδιο, το οποίο βρισκόταν στο μπροστινό τμήμα της

οδού (άρθρα 12 και 19 παρ.2 ΚΟΚ) και έτσι δεν κατόρθωσε να διακόψει

εγκαίρως την πορεία του οχήματός του και να προβεί στους κατάλληλου;

αποφευκτικούξ ελιγμούς. Τέλος, συνυπαίτιος για την έκταση των ζη μιών

του οχήματος του"

υπ'αριθμ. κυκλοφορίαξ ι-σ

είναι και ο οδηγό του

-lΧΕ αυτοκινήτου,..:

,\ ,'!.. ο οποίος όταν αντιλήφθηκε ότι το ακινητοποιημένο

όχημα και ο πεζός δεν ήταν στην δική του λωρίδα κυκλοφορίαξ, αντί να

επιταχύνει ελευθερώνοντας την αριστερή λωρίδα κυκλοφορίαξ, ούτως

ώστε να μην δημιουργεί επιπρόσθετα εμπόδια στην κυκλοφορία των

διερχομένων οχημάτων, δίδοντας τους την απαραίτητη διέξοδο, εκείνο;

συνέχισε την απότομη τροχοπέδηση, επιβραδύνοντας σε σημαντικό

βαθμό την κίνηση του (άρθρο 24 ΚΟΚ ), προκαλώντας έτσι δυσχέρεια;

στην κίνηση των λοιπών οδηγών και δη στoν~ ~ ο

οποίος βλέποντας ότι το έμπροσθεν αυτού όχημα είχε σχεδόν

ακινητοποιηθεί αποφράσσοντας του την πορεία, αναγκάστηκε να προβεί

στον δεξιό αποφευκτικό ελιγμό με τις ανωτέρω αναφερόμενες συνέπειες.

Με βάση τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά, η ένδικη σύγκρουση

του οδηγούμενου από τ~ αυτοκινήτου

οφείλεται σε συγκλίνουσα υπαιτιότητα όλων των οδηγών των παραπάνω

οχημάτων, του ποσοστού αμελείας προσδιοριζομένου σε 60% για τον~

ι;;.σε20% για τον

r L\λ. τον-ε , ~αι σε 10% για τον

Όσον αφορά όμως τον τραυματισμό τoυ~

οφείλεται σε συγκλίνουσα υπαιτιότητα του ιδίου και του ~

-του ποσοστού αμελείας προσδιοριζόμενου σε 60% και 40%,

τε 10%

~αυτός

αντίστοιχα. Κατά συνέπεια, πρέπει να γίνουν εν μέρει δεκτέξ, ως

ουσιαστικά βάσιμες, οι παραδεκτώς προβληθείσες από τους εναγομένους

27

σχετικέξ νόμιμες ενστάσεις α)συνυπωτιότηται:; του οδηγού του με αριθμό

~ αυτοκινήτου,« , και β)ευθύνης

τρίτου στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος κατά το μέρος που αφορά

τις ζημίες του ενάγοντος (άρθρο 300 ΑΚ) που είχαν προβάλει και

επαναφέρουν νομίμως οι εναγόμενοι, ενώ ελέγχεται απορριπτέος ως

ουσιαστικά αβάσιμος ο ισχυρισμός των εναγομένων, Σ) 1

. και Ε ».ότι αποκλειστικά υπαίτιος είναι ο

προαναφερόμενος οδηγός. Περαιτέρω πρέπει να γίνει εν μέβει-δεR'rrf, 11}ζ

ουσιαστικά βάσιμη, η παραδεκτώς προβληθείσα από την F

:-σχετική νόμιμη ένσταση συνυπαιτιότητω; του οδηγού του με

αριθμ~ dXE αυτοκινήτου, V iI ι., : στην

πρόκληση του ένδικου ατυχήματοξ κατά το μέρος που αφορά τον

τραυματισμό του τελευταίου (άρθρο 300 ΑΚ) που είχε προβάλει και

επαναφέρει νομίμως η εναγομένη, ενώ ελέγχεται απορριπτέος ως

ουσιαστικά αβάσιμο; ο ισχυρισμός όλων των προαναφερομένων- -εναγομένων της από 2-12-2008 αγωγής ότι αποκλειστικά υπαίτιος των

τραυμάτων του είναι ο προαναφερόμενος οδηγός. Το πρωτοβάθμιο

Δικαστήριο, επομένως, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του,

δέχθηκε ότι συνυπαίτιοι για το ένδικο ατύχημα τόσο για τις ζημίες όσο

και για τον τραυματισμό του ενάγοντοτ ~ήταν ο

τελευταίος κατά ποσοστό 60%, ο- ~ατά ποσοστό

20%, ο ιc-- ' .κατά ποσοστό 10% και ο< --

Ζι; , ~~ ι;κατά ποσοστό 100/0, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις μόνον

όσο αφορά τ~ς.ζημίες του ενάγοντος και όχι τα αιτούμενα λόγω του

τραυματισμού του..κονδύλια.και πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά

αβάσιμοι. οι σχετικοί λόγοι των υπό κρίση εφέσεων και αντεφέσεων.

Όσον αφορά όμως τα αιτούμενα λόγω του τραυματισμού του.:l _

'1 :κονδύλια για τα οποία το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με

την εκκαλουμένη απόφασή του δέχθηκε ότι συνυπαίτιοι είναι όλοι οι

'. -

-....

28

-

προαναφερόμενοι οδηγοί κατά τα αναφερόμενα παραπάνω ποσοστά--- ~ ~:.-:... .•

έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, γενομένων δεκτών ως

ουσιαστικά βασίμων των σχετικών λόγων εφέσεων και αντεφέσεων.

Κατά συνέπεια πρέπει το επιδικασθέν, λόγω του τραυματισμού του

.ϊ ποσό των 2.302,20 ευρώ, το οποίο δικαιούται

ο τελευταίος, να υποχρεωθεί να του το καταβάλει η εναγομένη στην από

2-12-2008 αγωγή ασφαλιστική εταιρία και όχι οι- ~

λοιποί εναγόμενοι αυτής της αγωγής, ενώ το εναπομείναν ποσό των

18.600 ευρώ πρέπει να καταβληθεί στον ενάγοντα από τους εναγόμενου;

κατά το ποσοστό συνυπαιτιότητας εκάστου και συγκεκριμένα ποσό 9.300

ευρώ πρέπει να του καταβληθεί από την εναγομένη Ι

και ποσό 4.650 ευρώ πρέπει να του καταβληθεί από έκαστο των λοιπών

εναγομένων. Κατ'ακολουθία των ανωτέρω και όσον αφορά την από

1.4.2009 παρεπίμπτουσα αγωγή. του κατά της

πρέπει να αναγνωριστεί ότι η τελευταία οφείλει να

καταβάλει στο ) το ποσό των 9.300 ευρώ, υπό τον

όρο ότι το τελευταίο θα προκαταβάλει το ποσό αυτό στον

), με το νόμιμο τόκο από της καταβολή; του ποσού αυτού.

Επομένως πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος ο σχετικός

λόγος της από 28-6-2011 έφεσης καθόσον το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο

με την εκκαλουμένη απόφασή του με το να αναγνωρίσει ότι η

παρεπιμπτόντως εναγομένη ασφαλιστική εταιρία

υποχρεούται να του καταβάλει το ποσό των' 4.180,40 ευρώ υπό τον όρο

της προκαταβολή; αυτού του ποσού στον -

έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων. Περαιτέρω με βάση τα

ανωτέρω αποδειχθέντα η σύγκρουση του οχήματος του ενάγοντος

) " '" ;.και τα αποτελέσματα που αυτή είχε, οφείλεται

κυριωξ στην εσφαλμένη ενέργεια του ~ να

ακινητοποιήσει το όχημά του επί της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίαξ.

29

'. ~

Ειδικότερα, είναι αναμφισβήτητο ότι το ακινητοποιημένο όχημα του

ήταν αυτό που δημιούργησε το αρχικό

εμπόδιο επί του οδοστρώματος, θέτοντας τις προϋποθέσεις για ένα

τροχαίο ατύχημα, δεδομένου ότι η παρουσία του εκεί αιφνιδίαζε και

προκαλούσε σύγχυση στους διερχόμενους οδηγούς, όμως δεν εμπόδιζε

και δεν έφραζε την αριστερή λωρίδα κυκλοφορίαξ στην οποία εκινείτο ο

l..εμπόδιο που αντιθέτως δημιούργησε το πρώτον ο

~ ι Ι Ι ~ \ f=Ilιo συγκεκριμένα ο τελευταίος αυτός οδηγός

αντιλαμβανόμενος αρχικά ότι στο εμπρόσθιο μέρος του οδοστρώματος

ήταν ακινητοποιημένο ένα όχημα πλησίον του οποίου βρισκόταν ένας

πεζός, δεν είχε άλλη επιλογή από την απότομη τροχοπέδηση προκειμένου

να αποφύγει πιθανή σύγκρουση. Εν συνεχεία όμως, όταν πλέον, όπως και

ο ίδιος παραδέχεται, αντιλήφθηκε την ακριβή θέση του

ακινητοποιημένου οχήματος και του πεζού, οι οποίοι δεν εμπόδιζαν την

απρόσκοπτη πορεία του, εκείνοι; συνέχισε την απότομη τροχοπέδηση

μέχρι ακινητοποίησης του οχήματός τουιενέργεια η οποία όχι μόνο δεν

επιβαλλόταν για την αποτροπή επικείμενου κινδύνου, αλλά αντιθέτως

έθετε μια ακόμα προϋπόθεση για τροχαίο ατύχημα, αφού έφραζε μια

ακόμα ελεύθερη μέχρι τότε λωρίδα κυκλοφορίαξ, ανακόπτοντας την

πορεία των οδηγών που τον ακολουθούσαν στην αριστερή λωρίδα, οι

οποίο-ι, όπως γνώριζε, εξέρχονταν από αριστερή στροφή έχοντας

περιορισμένη ορατότητα και κινούμενοι με μεγάλες ταχύτητες.

Συνυπαίτιος όμως για την επίδικη σύγκρουση και τον τραυματισμό του

είναι και ο ίδιος ο j \ ι \'1 ι _αφού, όπως και ανωτέρω

αναφέρθηκε, οδηγούσε χωρίς σύνεση και προσοχή και χωρίς να έχει

ρυθμίσει την ταχύτητα του οχήματος του λαμβάνων συνεχώς υπόψη του

τις συνθήκες και τα χαρακτηριστικά της οδού (πυκνή κίνηση οχημάτων,

αριστεr.ή στροφή που περιόριζε την ορατότητα) κατά τρόπον ώστε να

είναι σε θέση να διακόψει εγκαίρως την πορεία του οχήματος του

30

μπροστά από οποιοδήποτε εμπόδιο το οποίο βρισκόταν στο μπροστινό

τμήμα της οδού ή έστω να προβεί σε έναν αποφευκτικό ελιγμό, ικανό να

αποτρέψει την σύγκρουση του οχήματος του, σε κάθε δέ' πέριπτωσή να

περιορίσει την έκταση των ζημιών του (άρθρα 12 και 19 παρ.1 και 2

ΚΟΚ).ΑνΤίθέτως,· στην επίδικη αυτή σύγκρουση δεν συνέβαλε ο

; :;-υπό την έννοια ότι αυτός δεν έθεσε, όπως οι

άλλοι οδηγοί, κάποιον καθοριστικό όρο για την επέλευση του

ατυχήματος αυτού, αφού και χωρίς την παρουσία του, με βάση τις

εσφαλμένες ενέργειες των -άλλων οδηγών, η επίδικη σύγκρουση θα

επερχόταν. Με βάση τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά, η ένδικη

σύγκρουση του οδηγούμενου από τo~ αυτοκινήτου~

οφείλεται σε συγκλίνουσα υπαιτιότητα όλων των οδηγών των παραπάνω

οχημάτων, ήτοι. του ~__ i. του ~ ;:-

και του ιδίου 'του 4.& Ι e.του ποσοστού

αμελείας προσδιοριζομένου σε 50% για τo~

30% για τον ,--:- ...r 1 h!Cαισε 20% για τον...•....•......

------ ' ~ατά συνέπεια, πρέπει να γίνουν εν μέρει δεκτέξ, ως ουσιαστικά

βάσιμεξ; -οι παραδεκτώς προβληθείσες από τους εναγομένους σχετικέ;

νόμιμες ενστάσεις α)συνυπαιτιότητας του οδηγού του με αριθμό-

J αυτοκινήτου _--και β)ευθυνης τρίτου στην

πρόκληση του ένδικου ατυχήματος (άρθρο 300 ΑΚ) που είχαν προβάλει

και επαναφέρουν νομίμως οι εναγόμενοι, ενώ ελέγχεται απορριπτέος ως-,-

ουσιαστικά αβάσιμος ο ισχυρισμός του εναγομένου

, ότι αποκλειστικά υπαίτιος είναι ο προαναφερόμενος οδηγός.

Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, επομένως, το οποίο, με την εκκαλούμενη

απόφασή του, δέχθηκε τα ίδια δεν έσφαλε και ορθά εκτίμησε τις

αποδείξεις, απορριπτομένων ως ουσιαστικά αβασίμων των σχετικών

λόγων εφέσεων και αντεφέσεων. Εξάλλου το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο

δέχθηκε ότι η ενάγουσο . \,,-~ΙKαιoύται το ποσό των

>Lσε

31

·-

3.584,10 ευρώ και αναγνώρισε ότι το εναγόμεν . -- ~-.L~ .••Ι",

εις ολόκληρον με τους λοιπούς εναγομένους της από 19-3-2009 αγωγής

γκαι Ε ,), υποχρεούνται να της το

καταβάλουν κατά το ποσοστό συνυπαιτιότητας εκάστου. Συγκεκριμένα

ποσό 2.240,06 ευρώ πρέπει να της καταβληθεί από τους εναγόμενους

λ_ο ο." ο και Ε» 1και ποσό 1.344,04 ευρώ

από το εναγόμενο ..0. Κατακολουθία των ανωτέρω

και όσον αφορά την από 29.9.2009 παρεπίμπτουσα αγωγή του

κατά των ~ 1t::: καιιe:::::::::::: 5'S ~---

ς πρέπει να αναγνωριστεί ότι οι τελευταίοι, εις

ολόκληρον έκαστοξ, οφείλουν να καταβάλουν στο παρεμπιπτόντως

ενάγον Ι ')το ποσό των 2.240,06 ευρώ, υπό τον όρο

ότι το τελευταίο θα προκαταβάλει το ποσό αυτό στην; ο 'k.

με το νόμιμο τόκο πό -~ς καταβολή; του ποσού αυτού. Επομένωξ

πρέπει να γίνει δεκτό; ως ουσιαστικά βάσιμος ο σχετικόξ λόγο; της από

28-6-2011 έφεσης καθόσον το πρωτοβάθμιο -Δικαστήριο με Οτην

εκκαλ.ουμένη απόφασή του με το να αναγνωρίσει ότι οι παρεπιμπτόντως

εναγό μενοι ασφαλιστική εταιρία 1 και .Jιa Ι;:---- .-.,.' εις ολόκληρον έκαστοξ, υποχρεούνται να καταβάλουν

στην ::J =--- !:-το ποσό των 1.792,05 ευρώ υπό τον όρο της

προκαταβολή; αυτού του ποσού στην τελευταία έσφαλε ως προς την

εκτίμηση των αποδείξεων. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο ενάγων..,• !f; αμέσως μετά το ένδικο ατύχημα, διακομίστηκε

στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας «ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ» όπου

διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάταγμα επιγονατίδας (ΔΕ), το οποίο

αντιμετωπίστηκε με οστεοσύνθεση tension band και περιβρογχισμό,

επιπλεγμένο κάταγμα (ΔΕ) κνήμης το οποίο αντιμετωπίστηκε

χειρου ργικά με εξωτερική οστεοσύνθεση, κάταγμα (ΑΡ) μηριαίου, το

οποίο αντιμετωπίστηκε με εσωτερική οστεοσύνθεση , κάταγμα υψηλό

32

ηβικού κλάδου (ΔΕ), κάταγμα Colles (ΑΡ) για το οποίο υποβλήθηκε σε

κλειστή ανάταξη και τοποθέτηση ΓΕΙΠΧΚ, κρανιοεγκεφαλική κάκωση.

Από το ως άνω νοσοκομείο εξήλθε βελτιωμένος στις 30-4-2008 με

οδηγίες για αντιπηκτική αγωγή- φυσικοθεραπεία, ενώ του χορηγήθηκε

αναρρωτική άδεια τριών (3) μηνών. Στις 22-5-2008 εισήχθη εκτάκτως ως

πολυτραυματίας στην ττ v, όπου στις 23-5-2008

υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης εξωτερική;

οστεοσύνθεσης (ΔΕ) κνήμης, λόγω ασταθούς οστεοσύνθεσης και

απώλειας της ανάταξης του κατάγματα; και εφαρμογή ενδομυελικής

ήλωσηξ με συνοδό οστεοτομία περόνης. Στις 2g:-7-2<008υποβλήθηκε σε

νέα .επέμβαση για δυναμοποίηση του ενδό'μυελ'iΚΌύ-ήλου και αφαίρεση

του υλικού οστεοσύνθεσης της (ΔΕ) εmγονατίδας. Νοσηλεύτηκέδε στην

ανωτέρω κλινική μέχρι τις 28-.5.:2008, οπότε και εξήλθε με οδηγίες για

μερική φόρτιση σκελών, αντιπηκτική ιαγωγή -και φυσικοθεραπεία. Στις

17-7-2008 εισήχθη εκ νέου στην . - όπου

υποβλήθηκε σε "νέα -χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης υλικού

οστεοσύνθεσης (ΔΕ) επιγονατίδα; και χειρουργικό καθαρισμό και

νοσηλεύθηκε μέχρι τις 19-7-2008. Ενόψει των συνθηκών που έλαβε

χώρα ο τραυματισμός του ενάγοντος, της ψυχικής στεναχώριας και

θλίψης που δοκίμασε, της σωματική; ταλαιπωρίας, του είδους των

προκληθεισών σε αυτόν βλαβών, της ηλικίας του κατά το χρόνο του

ατυχήματος (55 ετών), της κοινωνική; θέσης και οικονομική;

κατάσταση; των φυσικών προσώπων [όχι όμως και των εναγομένων

ασφαλιστικών εταιριών, των οποίων η ευθύνη είναι εγγυητική, βλ.σχετ.

Αθαν. Κρητικό; «Αποζημίωση από Αυτοκινητικά Ατυχήματα», έκδοση

2008, παρ. 20, αριθμ. περιθ. 58, σελ. 415 και ΑΠ 167012006 ΕπισκΕΔ

2006.1073, ΕφΑθ 379012001 ΧρΙδΔ 2001.502],την υπαιτιότητα των

οδηγών των ζημιογόνων αυτοκινήτων για τον τραυματισμό του, αλλά και

το βαθμό της δικής του συνυπαιτιότητας, καθώς και τις συνέπειες που

33

;

είχε ο τραυματισμός του, κρίνεται ότι αυτός υπέστη ηθική βλάβη και

πρέπει να του επιδικαστεί ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των

16.000 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο και δίκαιο μετά τη στάθμιση των

κατά νόμο στοιχείων. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, επομένως, το οποίο

επιδίκασε για την αιτία αυτή το ποσό των 16.000 ευρώ δεν έσφαλε αλλά

ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και ο σχετικό; λόγος της από 28-6-2011

έφεσητ; ελέγχεται απορριπτέος ως ουσιαστικά αβάσιμος.

ν.Μετά ταύτα και μη υπαρχόντων άλλων λόγων έφεσης και

αντέφεσης πρέπει 1)να απορριφθεί η από 16-3-2012 έφεση των

εκκαλούντων-ό και ,;

ασκηθείσα κατά των προαναφερομένων από τους 4 .~~_=:::......

~~α ~ . με τις προτάσεις αντέφεση και να 'σ'/ ::<~o WΙ {'CΙ· ~t

συμψηφιστούν ολικά μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξoδα,;2)ν~.~ fffcr:.a~·!f[rl"απορριφθεί η από 28-6-2011 έφεση ως προς τον εφεσίβλητο ' ----.?::.....''vO..A<J /:.fl~16.)

~ω τους παρεμπιπτόντως εφεσίβλητουξϊ . .~._........",.......•••••,.....--~_-=-= t:"-\. ΤΊ5'1-w~rνί:>. και} σε σχέση με την αγωγή του ενάγοντοξτ ~

)~ ': ~ , .1 να συμψηφιστούν ολικά μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά- c;W)0CG -v

~~ \~4 έξοδα! 3)να απορριφθούν η από 2-11-2011 έφεση και η ασκηθείσα με τιςe-l ' ;).ι\ Ο~.(fλ(-V)\ προτάσεις αντέφεση της ασφαλιστικής εταιρίας ~ __ .__ \ ~ι να(\.))). Q

.J 1"(1 συμψηφιστούν ολικά μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξοδα, 4)να

γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη η από 28-6-2011 έφεση ως προς τους

εφεσίβλητους ----------- -----..και \. (Και να απορριφθεί - ως

ουσιαστικά βάσιμη ως προς τους λοιπούς εφεσίβλητους καθώς και να

απορρ ιφθεί η ασκηθείσα με τις προτάσεις αντέφεση της

. _ ~ και 5)να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη η από 16-3-2012

έφεση και να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου. Ακολούθως πρέπει

να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση όσον αφορά στην από 2-12-

2008 αγωγή και στις από 1-4-2009 και 29-9-2009 παρεμπίπτουσες

34

. ::-

αγωγές. Στη συνέχεια, το Δικαστήριο πρέπει να κρατήσει την υπόθεση,

να δικάσει επί των συνεκδικαζομένων ως άνω αγωγών και: 1)Να γίνει

εν μέρει δεκτή η πρώτη αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη, να υποχρεωθούν

α)οι εναγόμενοι να καταβάλουν στον ενάγοντα, εις ολόκληρον έκαστος,

το ποσό των 18.600 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της

αγωγής μέχρι την εξόφληση, και β)η ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία με

την επωνυμία -- _~r~_' \. να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό

των 2.302,20 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι

την εξόφληση, και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι σε μέρος της

δικαστική; δαπάνης του ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς

δικαιοδοσίας, λόγω της μερική; ήττας τους (άρθρα 178, 183 και 191

παρ. 2 του ΚΠολΔ) , όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό. 2) Να

γίνει δεκτή κατ' ουσίαν η δεύτερη αγωγή και να αναγνωριστεί ότι η

παρεμπιπτόντως εναγομένη είναι υποχρεωμένη να

καταβάλει στο παρεμπιπτόντως ενάγον το ποσό των 9.300 ευρώ, υπό τον

όρο ότι το τελευταίο θα 'προκαταβάλει το ποσό αυτό στον

~-_. ' ), με '(ο",ιό?μιμότόκο από της καταβολή; του ποσού αυτού,

και να καταδικαστεί η εναγομένη στα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος και

για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίαξ, λόγω της ήττας της (άρθρα 176, 183

και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.

Και 3) Να γίνει δεκτή κατ' ουσίαν η τρίτη αγωγή και να αναγνωριστεί ότι

οι παρεμπιπτόντως εναγόμενο ;.κι,.. --Γ----"-". είναι υποχρεωμένοι, εις ολόκληρον έκαστοξ, να καταβάλουν στο

παρεμπιπτόντως ενάγον το ποσό των 2.240,06 ευρώ, υπό τον όρο ότι το

τελευταίο θα προκαταβάλει το ποσό αυτό στην .1" με το--...........

νόμιμο τόκο από της καταβολή; του ποσού αυτού, και να καταδικαστούν

οι εναγόμενοι στα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος και για τους δύο

βαθμούς δικαιοδοσίας, λόγω της ήττας τους (άρθρα 176, 183 και 191

παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.

35

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ με παρόντες τους διαδίκου; α)την από 28-6-

2011 και με αριθμό καταθ.4450130-6-2011 έφεση, β) την από 2-11-2011

και με αριθμό καταθ.8233/23-11-2011 έφεση, γ) την από 16-3-2012 και

με αριθμό καταθ.3101/3-4-2012 έφεση και δ)τις ασκηθείσες με τις

προτάσεις αντεφέσεις.

AΠOPPillTEI την από 16-3-2012 και με αριθμό καταθ.3101!3-4-~---..."..",-2012 έφεση των εκκαλούντων'" -, και .J

~αι την ασκηθείσα με τις προτάσεις αντέφεση τω' -~rς;=?;2::::::S::~~""" --............<,

__ ~ και ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία

ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ ολικά μεταξύ των προαναφερομένων διαδίκων τη

δικαστική δαπάνη του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.

AΠOPPillTEI την από 28-6-2011 και με αριθμό καταθ.4450130-

6-2011 έφεση ως προς τον εφεσίβλητσ-

τους παρεμπιπτόντως εναγόμενου:

ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία « _

ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ ολικά μεταξύ των προαναφερομένων διαδίκων τη

~,.f-Kal ως προς

~ και ανώνυμη

δικαστική δαπάνη του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.-(j

rrw Oί~ ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την από 28-6-2011 και με αριθμό καταθ.

~~~% 4450/30-6-2011 έφεση, την από 16-3-2012 και με αριθμό καταθ.31Ο 1/3-

,-W() . h )(01 4-2012 έφεση της εκκαλούσαξ ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την)0- ι _).,G Ι

Ξ1f-~ t~'f επωνυμία και τις ασκηθείσες με τιςi'ι7J ο'dόίΓJ'rN S 5:6; - προτάσεις αντεφέσεις ...

Ψ""';""',J ΑΠορρωΤΕΙ ως ουσιαστικά α~σιμες την από 2-11-2011 και με

f~~ ί~'λ'""t>i.ίριθμό καταθ.8233/23-11- 2011 έφεση, τις ασκηθείσα; με τις προτάσεις

~ αν εφέσεις της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «Η

, και την ασκηθείσα με τις προτάσεις αντέφεση των

36

-}.. και ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την

επωνυμία «1 ) .ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ ολικά μεταξύ των προαναφερομένων διαδίκων τη

δικαστική δαπάνη του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.

ΔΕΧΕΤΑΙ ως ουσιαστικά βάσιμες τις από α)28-6-2011 και με

αριθμό καταθ.4450130-6-2011 και β) 16-3-2012 και με αριθμό καταθ.

3 1Ο1/3-4-2Ο12 εφέσεις.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ'αριθμ.3771/2010 απόφαση του

Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου στην καταθέσασα

εκκαλούσα ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία

ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και ΔΙΚΑΖΕΙ επί των α)από 2-12-2008 και

με αριθμ.έκθ.κατάθ.221988/108501 4-12-2008 αγωγής, β)από 1-4-2009

ανακοίνωσης δίκης- προσεπικλήσεως και σωρευόμενητ; σ' αυτήν

παρεμπίπτουσας αγωγής "εξαναγωγής και γ) από 29-9-2009 με αριθμ.έκθ.

κατάθ.177225!7801/30-9-2009 ανακοίνωσης δίκηξ- προσεπικλήσεως και

σωρευόμενης σ' αυτήν παρεμπίπτουσας αγωγής εξ αναγωγής.

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 2-12-2008 αγωγή.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ α)τους εναγόμενους, εις ολόκληρον έκαστος, να

καταβάλουν στον ενάγοντα το ποσό των δεκαοκτώ χιλιάδες εξακόσια

(18.600) ευρώ, με το νόμιμο τόκο-από την επίδοση της αγωγής μέχρι την

εξόφληση, και β)την ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία

να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των δύο

χιλιάδων τριακοσίων δύο ευρώ και είκοσι λεπτών' (2~3Ό2,20), με το

νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση,

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος των εναγομένων .μέρος των δικαστικών

εξόδων του ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το οποίο

ορίζει σε εννιακόσια πενήντα (950) ευρώ.

37

ΔΕΧΕΤΑΙ την από 1-4-2009 παρεμπίπτουσα αγωγή ~

κατ'ουσίαν βάσιμη.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι η παρεμπιπτόντως εναγομένη

είναι υποχρεωμένη να καταβάλει στο παρεμπιπτόντως ενάγον το

ποσό των εννέα χιλιάδων τριακοσίων (9.300) ευρώ, υπό τον όρο ότι το

τελευταίο θα προκαταβάλει το ποσό αυτό στον:

με το νόμιμο τόκο από της καταβολή; του ποσού αυτού.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης μέρος των δικαστικών

εξόδων του ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίαξ, το οποίο

ορίζει σε πεντακόσια πενήντα (550) ευρώ.

ΔΕΧΕΤΑΙ την από 29-9-2009 παρεμπίπτουσα αγωγή ως

κατ'ουσίαν βάσιμη.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι οι παρεμπιπτόντως εναγόμενοι-ι.

ι είναι υποχρεωμένοι, εις ολόκληρον

έκαστοξ, να καταβάλουν στο παρεμπιπτόντως ενάγον το ποσό των δύο

χιλιάδων διακοσίων σαράντα ευρώ και έξι λεπτών (2.240,06), υπό τον

όρο ότι το τελευταίο θα προκαταβάλει το ποσό αυτό στην

~ .: με το νόμιμο τόκο από της καταβολή; του ποσού αυτού.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος των εναγομένων μέρος των δικαστικών

εξόδων του ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίαξ, το οποίο

ορίζει σε τετρακόσια πενήντα (450) ευρώ.

ΗΠΡ;Ι;ΟΣΚρίθηκε, αποφασίστηκε και

~τρω

δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια

συνεδρίαση στο ακροατήριό του στην Αθήνα στις

απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

2012,

ΗΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑ ΤΕΑΣ

-..•.

.--

38