Έφημερίδα των μαθητών της Στ΄ Τάξης του 2 ου Δημοτικού Σχολείου Τυρνάβου Αριθμός Φύλλου: 2

Τιμή: 0,50€

Επισκεφτείτε τον Τύρναβο!

Το 2ο Δημοτικό Σχολείο Τυρνάβου

Η 28η Οκτωβρίου είναι μια γιορτή που τιμούμε τους Έλληνες πολεμιστές που έδωσαν τη ζωή τους μέσα στο χιόνι και την παγωνιά πάνω στα βουνά της Πίν-δου για να μη σκλαβωθεί η Ελλάδα στους Ιταλούς και στους Γερμανούς. Μεσάνυχτα 28ης Οκτω-βρίου. Οι Ιταλοί στέλνουν μήνυμα στον πρωθυπουργό για να παραδώσει την Ελλάδα. Συνέχεια στη σελ. 6

Διαβάστε στη στήλη της ψυχαγωγίας την ιστορία του Σάκη του Τηλεορασάκη και την Ψηλή Κυρία.

Στις εσωτερικές σελίδες, δείτε παλιές φωτογραφίες με μαθητές του σχολείου μας και διαβάστε αστείες ιστορίες για τα μαθητικά τους χρόνια.

Το 2ο Δημοτικό Σχολείο Τυρνάβου ιδρύθηκε το 1865 και λειτούργησε το 1871. Ιδρυτής του ήταν ο Δημήτριος Χατζηαντωνίου του Ζήση. Αρχικά λειτούργησε ως παρθεναγωγείο (σχολείο μόνο για κορίτσια) και αργότερα ως μεικτό σχολείο. Από το 1881 ως το 1930 φοίτησαν στο σχολείο 2050 αγόρια και κορίτσια. Τον πρώτο καιρό ήταν μονοθέσιο, ενώ σήμερα είναι εξαθέσιο. Είναι το πιο παλιό σχολείο του Τυρνάβου. Η διαθήκη που προικοδότησε το σχολείο φυλάσσεται στον Κώδικα του Δήμου Τυρνάβου. (Από το βιβλίο Τύρναβος, του Β. Σκουμπρή, 1997)Γερακούδη Δήμητρα, Μπέζα Κωνσταντίνα, Παπρά Ανθή, Στεργίου Χριστίνα.

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΕΣ!

Το σχολείο μας είναι αρκετά καλά εξοπλισμέ-νο, όμως χρειάζεται μερι-κά παραπάνω πράγματα. Περισσότερα στη σελ.

Η Ε΄ Τάξη το 1981-82 με το δάσκαλο Νίκο Γκατζηρούλη

Ευχαριστίες Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τους γονείς των μαθητών που μας πρόσφεραν φω-τογραφίες από τα μαθητι-κά τους χρόνια και μας διηγήθηκαν τις αναμνή-σεις τους. Επίσης ευχαρι-στούμε και όλους εσάς που με τη συνδρομή σας, συμβάλλετε στην έκδοση αυτού και του επόμενου φύλλου.

Η δασκάλα της τάξης

Η Γ΄ τάξη του 2ου Δημοτικού Σχολείου το σχολικό έτος 1979-80 με τη δασκάλα τους Μαρίνα Γκατζηρούλη.

Εκδήλωση του νημιαγωγείου

Οι γονείς θυμούνται τα μαθητικά τους χρόνια…

Η κ. Δήμητρα Καραΐσκου, παλιά μαθήτρια του σχολείου μας διηγείται…

«Το 1981 ήμουνα μαθήτρια της ΣΤ' τάξης του 2° Δημο-τικού Σχολείου Τυρνάβου. Δάσκα-λός μας ο αείμνη-στος Νίκος Χελι-δώνης, ένας εξαίρε-τος εκπαιδευτικός και συνάμα πολύ δραστήριος άνθρω-πος που θα μείνει στην μνήμη μου για πάντα. Η τάξη μας είχε περίπου είκοσι πέντε μαθητές. Φυ-σιογνωμίες και χα-ρακτήρες διάφοροι. Από την αρχή της χρονιάς ο Δάσκαλος μας πρότεινε να εφαρμόσουμε ένα νέο σύστημα εξέτασης για να μην υπάρχουν αδικίες μεταξύ μας, για το ποιος θα λέει μά-θημα. Μας είπε λοι-πόν να φέρουμε ένα κουτί και ένα σα-κουλάκι με φασόλια. Εγώ έφερα ένα μεγάλο κουτί από κρέμα ΝΙVEΑ και η φίλη μου η Μαρία η το σακουλάκι με τα φασόλια. Σε κάθε

μαθητή ο Δάσκαλος έδωσε ένα αριθμό. Τον αντίστοιχο αριθμό έγραψε και πάνω στα φασόλια, τα οποία τοποθέτησε μέσα στο κουτί. Έτσι λοιπόν κάθε φορά που ερχόταν η ώρα της εξέτασης ο κ. Νίκος έπαιρνε το κουτί το κουνούσε καλά καλά, άνοιγε το καπάκι και διάλεγε ένα ή δύο φασόλια. Εγώ είχα τον αριθμό 10 και η Μαρία τον αριθμό 16. Το σύστημα αυτό μας έκανε εμένα και τη φίλη μου να χάσουμε τον ύπνο μας, διότι κάποια από τα μαθήματα δεν ήταν και της ιδιαίτερης

2

Η Γ΄ τάξη του ’78 ντύθηκε αποκριάτικα.

Η Στ΄ τάξη του 1969

αδυναμίας μας. Εμένα μου άρεσαν τα μαθηματικά, ενώ την φίλη μου, η Ιστορία. Η φίλη και συμμαθήτρια μου Μαρία, ανήσυχο πλάσμα και πολυμήχανο πνεύμα, σκέ-φτηκε ένα τρόπο για να λύσουμε το πρόβλημα μας. Η λύση ήταν απλή, γρήγορη και αποτελεσματική. Αντί να καρδιοχτυπούμε κάθε φορά που το κουτί άνοιγε θα ήταν προτιμότερο τα δικά μας φασόλια, δηλαδή το φασόλι με τον αριθμό 10 και το φασόλι με τον αριθμό 16 να λείπουν από το κουτί στα μαθήματα

που δεν ήμασταν καλά διαβα-σμένες. Εγώ φυλούσα τσίλιες έξω από την τάξη και η Μαρία έβγαζε με μεγάλη μαε-στρία τα φασό-λια από το κουτί. Το μυστικό μας όμως σιγά σιγά διέρρευσε και το σύστημα «βγάζω το φασόλι έξω» απέκτησε και άλ-λους πελάτες. Η ώρα του μαθή-ματος κυλούσε άνετα. Δεν φτάνει που δεν ήμασταν

καλά διαβασμένοι, με τη σιγουριά ότι το δικό μας νούμερο είναι στην τσέπη μας και όχι μέσα στο κουτί, πουλού-σαμε και μούρη ση-κώνοντας χέρι με ιδιαίτερο ζήλο και φωνάζοντας πως έχουμε να πούμε μάθημα πολύ καιρό.Όλα κυλούσαν ομα-λά μέχρι μιας πρωίας που μας επισκέφτηκε ο επιθεωρητής, ο ο-ποίος ενημερώθηκε για το νέο σύστημα

εξέτασης. Όπως όμως λέει και ο λαός μας «ο Θεός αγαπά τον κλέφτη, αλλά αγαπά και το νοικοκύρη». Ακόμα και το «Μια του κλέφτη δυο του κλέφτη τρεις και η κακή του μέρα». Κοιταχτήκαμε όλοι στα μάτια. Το αίμα μας είχε παγώσει. Αυτό ήταν, ήρθε η ώρα της κρίσης. Όλα θα έβγαιναν στο φως και αυτό που μας περίμενε ήταν η τιμωρία. Ο επιθεωρητής άνοιξε το κουτί και έριξε όλα τα

3

Η Ε΄ τάξη του 1973 σε γυμναστικές επιδείξεις

φασόλια πάνω στο θρανίο μας, προσπαθώντας να τα βάλει αριθμητικά στη σειρά. Η Μαρία μου χαμογέλασε και μου έκανε νόημα να της δώσω το φασόλι που είχα μέσα στην τσέπη μου. Ο ένας έδινε το φασόλι του στον άλλο μέχρι να περάσει στα χέρια της Μαρίας που ήταν ταχυδακτυλουργός σε κάτι τέτοια. Ξαφνικά η Μαρία φτερνίζεται με τέτοια φυσικότητα λες και είχε γρίπη πολλών ημερών. Το αποτέλεσμα όλα τα φασόλια που προσπαθούσε ο επιθεωρητής να βάλει σε σειρά βρέθηκαν στο πάτωμα. Φαντάζεστε πιστεύω, ποιοι προθυμοποιήθηκαν να τα μαζέψουν και όχι μόνο να τα μαζέψουν αλλά να τα βάλουν και στην σειρά προσθέτοντας και αυτά που έλειπαν. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και το μάθημα που πήραμε εκτός από την έντονη συναισθηματική φόρτιση που μας δημιούργησε ήταν κατά τα άλλα αναίμακτο. Ακόμη συναντιόμαστε με παλιούς συμμαθητές και θυμόμαστε αυτή την μικρή απατεωνιά των αθώων παιδικών μας χρόνων».

Το σχολείο στα παλιότερα χρόνιαΗ κ. Καραΐσκου συνεχίζει…

«Η εποχή η δική μας ήταν κατά πολύ διαφορετική. Όπως διαφορετικός ήταν και ο τρόπος διδα-σκαλίας, αντιμε-τώπισης, συνεργα-σίας και κατανό-ησης των μαθητών. Το εκπαιδευτικό σύστημα της επο-χής ήταν αυταρ-χικό αλλά και ταυ-τόχρονα αποτελε-σματικό. Οι μαθη-τές είχαν μεγάλο σεβασμό στους

δασκάλους τους. Κάθε πρωί που ο δάσκαλος έμπαινε στην τάξη όλοι οι μαθητές σηκωνόταν επάνω και έλεγαν καλημέρα. Ο τρόπος που γινόταν το μάθημα ήταν κουραστικός για τα μικρά παιδιά, διότι έμπαιναν στην διαδικασία να μάθουν το μάθημα με το νι και το σίγμα, απέξω και ανακατωτά. Αυτό όμως δεν άφηνε περιθώρια στον μαθητή να σκεφτεί ελεύθερα και να μπορέσει να εκφράσει την γνώμη του. Η εμφάνιση των μαθητών στο χώρο του σχολείου ήταν για όλους ίδια.Όλοι φορούσαν την μπλε ποδιά με το άσπρο γιακαδάκι. Τα μαλλιά των κοριτσιών ήταν πάντα μαζεμένα με τις κλασικές κορδέλες της εποχής και τα αγόρια πάντα με κοντό μαλλί. Δυστυχώς όμως στην εποχή μας βασίλευε το ρητό «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» και ο χάρακας στο χέρι όπως και το τράβηγμα του αυτιού έπεφταν σύννεφο. Στα διαλλείματα παίζαμε παιχνίδια όπως: «κρυφτό, κυνηγητό, τσιλίκα-τσιλικόξυλο, τα μήλα, σχοινάκι, λάστιχο, σκλαβάκια, αγαλματάκια ακούνητα αμίλητα και όλα στην σειρά.»Οι δάσκαλοι της εποχής μας ήταν: Ζωή Ροντούλη, Μαρίνα Γκατζηρούλη , Διονύ-σης Δημόκας, Τούλας, Νίκος Χελιδόνης.Το κείμενο επιμελήθηκε η μαθήτρια Κωνσταντίνα Μπέζα.

4

Τα νήπια του ’75 παρουσιάζουν τη γιορτή τους μπροστά στο 2ο Δημοτικό.

Ο κ. Σαφιγιάννης Απόστολος

γύρισε πίσω στο χρόνο…

και μας μιλά για τα μαθητικά, παιδικά χρόνια, τα δικά του και των αδερφών του. «Το νηπιαγωγείο, παλιά, στεγαζόταν στο παλιό δημαρχείο, όμως οι εκδηλώσεις γίνονταν σε μια αίθουσα του 2ου

Δημοτικού. Και εγώ και οι τα αδέρφια μου είχαμε νηπιαγωγό την κα Αλεξάνδρα Μπίλη. Όταν αργότερα πήγα στην Α΄ τάξη η πρώτη μου δασκάλα ήταν η Αγραφιώτη Φανή και ο δεύτερος δάσκαλός μου

ο Ροντούλης Αχιλλέας. Γενικά η ζωή στο σχολείο εκείνα τα χρόνια-περίπου το 1965-1971 ήταν σαν τη σημερινή. Σ’ όλα τα διαλείμματα παίζαμε ή ποδόσφαιρο με κουκουνάρια που κόβαμε από το πεύκο ή κυνηγητό. Τα απογεύματα παίρναμε μια κανονική μπάλα και μπαίναμε κρυφά στο σχολείο για να παίξουμε. Όταν καμιά φορά σπάγαμε κανένα τζάμι, κρυβόμασταν όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε γιατί εκεί κοντά έμενε ένας δάσκαλος και φοβόμασταν μη μας δει και μας τιμωρήσει. Επίσης δίπλα στο κτίριο που στεγάζονται σήμερα οι τουαλέτες υπήρχαν δύο ελαιόδεντρα, όπου πήγαιναν τα κορίτσια και διάβαζαν το μάθημα της επόμενης ώρας. Μια χρονιά είχε έρθει ένας φωτογράφος για να μας βγάλει μια αναμνηστική φωτογραφία. Είχαμε πολύ πλάκα, γιατί ήμασταν πολύ μικροί και ο ένας δεν είχε δόντια, ο άλλος δεν είχε μαλλιά. Επίσης θυμάμαι μια αστεία ιστορία που είχε συμβεί και δε θα την ξεχάσω ποτέ. Επειδή πηγαίναμε στο ίδιο φροντιστήριο με την κόρη του δασκάλου, την πειράζαμε συνέχεια. Την άλλη μέρα πάει η μικρή και του λέει: «Μπαμπά, κάποια παιδιά από το 2ο Δημοτικό με πειράζουν». Έτσι την επόμενη μέρα μπαίνει ο δάσκαλος στην τάξη με μια βαριά ξύλινη βέργα και ρώτησε ποιος πείραζε την κόρη του. Αφού δεν απάντησε κανείς, άρχισε να μας βαράει όλα τα αγόρια έναν έναν με τη βέργα στα χέρια. Εμείς όμως πριν μας χτυπήσει ο δάσκαλος, φτύναμε και τρίβαμε τα χέρια μας, έτσι ώστε όσο δυνατά και να μας χτυπούσε, εμείς δε θα πονούσαμε. Τι ωραία θα ήταν να ήμουν μαθητής ακόμα!»Αυτή η ιστορία μας μαθαίνει δυο πράγματα: πρώτον ότι πρέπει να αγαπάμε το σχολείο και δέυτερον ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε, γιατί τα μαθητικά χρόνια είναι τα πιο ανέμελα και τα πιο χαρούμενα. Σε ευχαριστώ, μπαμπά! Το κείμενο επιμελήθηκε η μαθήτρια Σαφιγιάννη Κωνσταντίνα

5

6

Τιμούμε τους ήρωες Συνέχεια από τη σελ. Ο πρωθυπουργός δεν προλαβαίνει να δώσει την απάντηση και ο πόλεμος αρχίζει…Οι Έλληνες πολεμιστές χωρίς να έχουμε όπλα και εφόδια ξεκινούν για τα βουνά της Πίνδου. Πολλοί πεθαίνουν. Άλλοι από πείνα και άλλοι από κανονιές των Ιταλών. Οι Έλληνες καταφέρνουν να νικήσουν τους Ιταλούς, αλλά δυστυχώς αργότερα οι Ιταλοί συμμαχούν με τους Γερμανούς και οι Έλληνες χάνουν. Έτσι με σκισμένους χιτώνες γυρνούν στα σπίτια τους και στις οικογένειές τους. Κάθε 28η

Οκτωβρίου οι μαθητές κάνουν παρέλαση για να τιμήσουν τους Έλληνες του ’40. Κώστας Νασίκας, Θανάσης Παπαγεωργίου

Ανάγκες του ΣχολείουΣυνέχεια από την σελ.

Ένα από αυτά είναι ότι πρέπει να μεγαλώσουμε την αίθουσα των υπολογιστών και να βάλουμε περισσότερους υπολογιστές σε αυτήν, ώστε όταν τα παιδιά θέλουν να κάνουν κάποια εργασία να μην αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τις θέσεις και τους υπολογιστές. Επίσης καλό θα ήταν να είχαμε ένα προτζέκτορα, έτσι όταν μια δασκάλα ή ένας δάσκαλος έχει ετοιμάσει κάτι για τους μαθητές, να το δείχνει στον προτζέκτορα για να το βλέπουν καλύτερα όλα τα παιδιά. Μια άλλη καλή ιδέα, θα ήταν να έχουμε μια μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων για να χωράνε περισσότερα καθίσματα και να έχουμε μεγαλύτερη άνεση χώρου. Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στις μέρες μας είναι η σκολίωση που δημιουργείται από το βάρος των σχολικών βιβλίων. Για να λύσουμε αυτό το πρόβλημα μπορούμε να βάλουμε σε κάθε τάξη, ντουλάπια για κάθε μαθητή ώστε να αφήνει εκεί κάποια πράγματα ή βιβλία και η τσάντα του να γίνεται πιο ελαφριά. Πιστεύουμε ότι αν το σχολείο μας είχε τον εξοπλισμό αυτό μαζί με τον εξοπλισμό που έχει τώρα, θα ήταν καλύτερο και πιο εμπλουτισμένο.Γιαννακός Αλέξανδρος, Καραγούγα Μαριεύη, Μπεντικούγια Βάσω, Σαφιγιάννη Κωνσταντίνα

Τρεις μαθητές μιλούν σήμερα για το σχολείο τους Οι μαθητές Βαγγέλης Γκαραγκούνης, Σπύρος Καπουράνη και Δήμητρα Καπουράνη μίλησαν για το σχολείο τους σήμερα και πώς νιώθουν όταν βρίσκονται σε αυτό. Στην ερώτηση τι θυμούνται από την πρώτη τους μέρα στο σχολείο ο Βαγγέλης είπε: «Θυμάμαι στην πρώτη τάξη που κάναμε γυμναστική και παίζαμε ωραία. Ήμουνα χαρούμενος που ήταν μαζί μου και ο αδερφός μου. Ο Σπύρος λέει: «Πρώτη φορά στην Ελλάδα πήγα στο σχολείο στην Δ΄ τάξη. Είχα δασκάλα την κυρία Βούλα. Μου έμαθε τα γράμματα, να διαβάζω και να γράφω και να μιλάω ελληνικά. Η Δήμητρα λέει: «Την πρώτη μέρα στο σχολείο ήμουνα χαρούμενη γιατί μαθαίναμε να γράφουμε και να διαβάζουμε». Στην ερώτηση τι έχουν να πουν σήμερα για το σχολείο τους τα παιδιά απαντούν. Ο Βαγγέλης λέει: «Θέλω να μάθω να διαβάζω και να γράφω για να βγάλω δίπλωμα αυτοκινήτου». Ο Σπύρος λέει: «Στο σχολείο νιώθω πάρα πολύ ωραία, γιατί μαθαίνω να διαβάζω γρήγορα και καθαρά. Θα ήθελα όμως το σχολείο να είχε τέρματα για να παίζουμε μπάλα». Η Δήμητρα λέει: «Μου αρέσει το διάλειμμα και περνώ καλά, γιατί παίζω. Θα ήθελα να έπαιζα και βόλεϊ, αλλά δεν έχουμε δίχτυ».

7

Ανέκδοτο Δεκατρείς μαύροι βρήκαν ένα λυχνάρι. Το έτριψαν κα βγήκε ένα τζίνι. Το τζίνι ρώτησε τον πρώτο μαύρο: «Τι ευχή θέλεις να κάνεις;» Ο άνθρωπος αυτός ήθελε να γίνει από μαύρος άσπρος. Το ίδιο είπαν και οι υπόλοιποι εκτός από τον τελευταίο, ο οποίος γελούσε συνέχεια. Το τζίνι ρώτησε τον τελευταίο μαύρο: «Εσύ, που όλο χασκογελούσες, τι ευχή θέλεις να κάνεις;» Και αυτός απάντησε: «Θέλω όλοι οι άσπροι να ξαναγίνουν μαύροι». Το ανέκδοτο και το γρίφο επιμελήθηκαν οι μαθήτριες: Παληού Χριστίνα, Καραΐσκου Έλενα, Γκόγκου Σέβη και Καλέμι Μαρινέλα

Ο Σάκης ο Τηλεορασάκης και οι φίλοι του

Ο Σάκης ο Τηλεορασάκης δεν είναι μια συνηθισμένη τηλεόραση. Μπορεί να χορέψει, να τραγουδήσει, ακόμη κα να μιλήσει. Οι πιο καλοί του φίλοι είναι ο Ρολ το τηλεκοντρόλ και ο Ντέο το βίντεο. Μαζί περνάνε ατέλειωτες ώρες. Του Σάκη του αρέσει πιο πολύ να δείχνει παιδικές ταινίες στη μικρότερη της οικογένειας , στη Λέλα τη μπέμπα. Η κυρία Μαρία, επειδή είναι πολύ απασχολημένη, δεν παρακολουθεί πολύ τηλεόραση. Αλλά ο μεγαλύτερος γιος της, ο Λάκης είναι φανατικός. Αφού για ένα διάστημα είχε πάθει «οξεία τηλεορασίτιδα».Όταν ο Λάκης ξεπέρασε την οξεία τηλεορασίτιδα, αρρώστησε μετά ο Σάκης. Τον καημένο το Σάκη! Έπρεπε να τον πάρει ο ειδικός για λίγες μέρες, επειδή δεν έδειχνε καλά κάποια κανάλια. Αφού πέρασαν αυτές οι λίγες μέρες-τρεις για την ακρίβεια- ο Σάκης γύρισε υγιέστατος στο σπίτι. Χαρά που έκαναν οι φίλοι του, όταν τον είδαν! Μα πιο πολύ χάρηκε η Λέλα η μπέμπα, γιατί τώρα μπορούσε να ξαναδεί τ’ αγαπημένα της παιδικά προγράμματα. Όμως έγινε κι άλλο ένα γεγονός, που στενοχώρησε πολύ το Σάκη. Ο πατέρας της οικογένειας-ο κύριος Αντώνης- θα πήγαινε την επόμενη μέρα κιόλας να αγοράσει καινούρια τηλεόραση, καινούριο τηλεκοντρόλ και καινούριο βίντεο, νέας τεχνολογίας, όπως έλεγε. Τι θα έκαναν οι φίλοι μας; Την επόμενη μέρα ο κύριος Αντώνης, δεν έλειψες ούτε για μισή ώρα. Όπως εξήγησε στην κυρία Μαρία, δε βρήκε τίποτα καλό και έτσι θα κρατούσαν τα παλιά. Χαρά που πήραν μόλις το άκουσαν αυτό οι φίλοι μας! Όταν πια ήρθε το βράδυ, όλη η οικογένεια κάθονταν αγκαλιασμένοι στον καναπέ και παρακολουθούσαν το αγαπημένο τους πρόγραμμα στην τηλεόραση. Και αυτό θα συνεχιζόταν για πολύ καιρό, γιατί όπως θα διαπιστώσατε κι εσείς οι ίδιοι τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τους τρεις φίλους μας, γιατί είναι οι ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ! Κωνσταντίνα Σαφιγιάννη

ΓρίφοςΈχω μια κλειδαριά που έχει 40 αριθμούς-από το 0 ως το 39- και λειτουργεί με συνδυασμό τριών αριθμών. Για να ξεκλειδώσει πρέπει να ξεκινήσω από το μηδέν, να γυρίσω δεξιά στον πρώτο αριθμό, αριστερά στο δεύτερο και τέλος δεξιά στον τρίτο. Για να θυμάμαι τους αριθμούς μου έχω γράψει πίσω από την κλειδαριά τον εξής μυστικό κανόνα: 123+2235+249 δηλαδή:

• Ο πρώτος αριθμός είναι μονοψήφιος και διαιρείται με τους αριθμούς 2 και 3

• Ο δεύτερος αριθμός είναι διψήφιος και διαιρείται με τους αριθμούς 2,3 και 5.

• Ο τρίτος αριθμός είναι διψήφιος και διαιρείται με τους αριθμούς 4 και 9.

Μπορείς να βρεις τους τρεις αριθμούς του συνδυασμού; Ο Γρίφος είναι από το Βιβλίο Μαθηματικών της Στ΄ τάξης

Πώς θα πάμε από την πόρτα στο γραφείο του διευθυντή; Το λαβύρινθο έφτιαξαν οι μαθητές Βασίλης Μέμος και Διονύσης Κολνέκου.

8

Η Ψηλή Κυρία

Απέναντι σε μια πολυκατοικίαζει μια όμορφη ψηλή κυρία.

Είναι όμορφη και καλήκαι κάποιες φορές γίνεται νευρική.

Την αγαπώ τόσο πολύπου μια μέρα η μαμά μουμου έμαθε ότι είναι δασκάλα στη φυσική.

Ω! τώρα μου κάνει ιδιαίτεραμα δεν ήταν απαραίτητα.

Ω! τι συμφορά! Πήρα εννιά στα φυσικά!Τώρα πώς θα το πω στη μαμά;Γιατί θα μου κάνει ιδιαίτερα ξανά!

Το ποίημα είναι της μαθήτριας Χριστίνας Στεργίου

Λύση στο γρίφο της προηγούμενης σελίδας

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

21 22 23 24 25 26 27 28 29 30

31 32 33 34 35 36 37 38 39

Μοναδικός μονοψήφιος αριθμός που διαιρείται και με το 2 και με το 3 είναι το 6.

Διψήφιοι αριθμοί που διαιρούνται με το 5 είναι : 10,15,20,25,30,35. Από αυτούς μόνο το 30 διαιρείται επίσης και με το 2 και με το 3. Διψήφιοι αριθμοί που διαιρούνται με το 4 είναι: 12, 16, 20, 24,28,32,36. Από αυτούς μόνο το 36 διαιρείται και με το 9.Άρα οι αριθμοί του συνδυασμού είναι: 6, 30, , 36

Στο επόμενο φύλλο διαβάστε:Το πετρέλαιο στη γη τελειώνει! Μεγάλο πρόβλημα λειψυδρίας στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Τεράστια προβλήματα προκαλεί η μόλυνση του περιβάλλοντος στη φύση και στους ανθρώπους.

Πώς θα πάμε από την πόρτα στο γραφείο του διευθυντή; Το λαβύρινθο έφτιαξαν οι μαθητές Βασίλης Μέμος και Διονύσης Κολνέκου.

8

Η Ψηλή Κυρία

Απέναντι σε μια πολυκατοικίαζει μια όμορφη ψηλή κυρία.

Είναι όμορφη και καλήκαι κάποιες φορές γίνεται νευρική.

Την αγαπώ τόσο πολύπου μια μέρα η μαμά μουμου έμαθε ότι είναι δασκάλα στη φυσική.

Ω! τώρα μου κάνει ιδιαίτεραμα δεν ήταν απαραίτητα.

Ω! τι συμφορά! Πήρα εννιά στα φυσικά!Τώρα πώς θα το πω στη μαμά;Γιατί θα μου κάνει ιδιαίτερα ξανά!

Το ποίημα είναι της μαθήτριας Χριστίνας Στεργίου

Λύση στο γρίφο της προηγούμενης σελίδας

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

21 22 23 24 25 26 27 28 29 30

31 32 33 34 35 36 37 38 39

Μοναδικός μονοψήφιος αριθμός που διαιρείται και με το 2 και με το 3 είναι το 6.

Διψήφιοι αριθμοί που διαιρούνται με το 5 είναι : 10,15,20,25,30,35. Από αυτούς μόνο το 30 διαιρείται επίσης και με το 2 και με το 3. Διψήφιοι αριθμοί που διαιρούνται με το 4 είναι: 12, 16, 20, 24,28,32,36. Από αυτούς μόνο το 36 διαιρείται και με το 9.Άρα οι αριθμοί του συνδυασμού είναι: 6, 30, , 36

Στο επόμενο φύλλο διαβάστε:Το πετρέλαιο στη γη τελειώνει! Μεγάλο πρόβλημα λειψυδρίας στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Τεράστια προβλήματα προκαλεί η μόλυνση του περιβάλλοντος στη φύση και στους ανθρώπους.

Πώς θα πάμε από την πόρτα στο γραφείο του διευθυντή; Το λαβύρινθο έφτιαξαν οι μαθητές Βασίλης Μέμος και Διονύσης Κολνέκου.

8

Η Ψηλή Κυρία

Απέναντι σε μια πολυκατοικίαζει μια όμορφη ψηλή κυρία.

Είναι όμορφη και καλήκαι κάποιες φορές γίνεται νευρική.

Την αγαπώ τόσο πολύπου μια μέρα η μαμά μουμου έμαθε ότι είναι δασκάλα στη φυσική.

Ω! τώρα μου κάνει ιδιαίτεραμα δεν ήταν απαραίτητα.

Ω! τι συμφορά! Πήρα εννιά στα φυσικά!Τώρα πώς θα το πω στη μαμά;Γιατί θα μου κάνει ιδιαίτερα ξανά!

Το ποίημα είναι της μαθήτριας Χριστίνας Στεργίου

Λύση στο γρίφο της προηγούμενης σελίδας

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

21 22 23 24 25 26 27 28 29 30

31 32 33 34 35 36 37 38 39

Μοναδικός μονοψήφιος αριθμός που διαιρείται και με το 2 και με το 3 είναι το 6.

Διψήφιοι αριθμοί που διαιρούνται με το 5 είναι : 10,15,20,25,30,35. Από αυτούς μόνο το 30 διαιρείται επίσης και με το 2 και με το 3. Διψήφιοι αριθμοί που διαιρούνται με το 4 είναι: 12, 16, 20, 24,28,32,36. Από αυτούς μόνο το 36 διαιρείται και με το 9.Άρα οι αριθμοί του συνδυασμού είναι: 6, 30, , 36

Στο επόμενο φύλλο διαβάστε:Το πετρέλαιο στη γη τελειώνει! Μεγάλο πρόβλημα λειψυδρίας στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Τεράστια προβλήματα προκαλεί η μόλυνση του περιβάλλοντος στη φύση και στους ανθρώπους.

Πώς θα πάμε από την πόρτα στο γραφείο του διευθυντή; Το λαβύρινθο έφτιαξαν οι μαθητές Βασίλης Μέμος και Διονύσης Κολνέκου.

8

Η Ψηλή Κυρία

Απέναντι σε μια πολυκατοικίαζει μια όμορφη ψηλή κυρία.

Είναι όμορφη και καλήκαι κάποιες φορές γίνεται νευρική.

Την αγαπώ τόσο πολύπου μια μέρα η μαμά μουμου έμαθε ότι είναι δασκάλα στη φυσική.

Ω! τώρα μου κάνει ιδιαίτεραμα δεν ήταν απαραίτητα.

Ω! τι συμφορά! Πήρα εννιά στα φυσικά!Τώρα πώς θα το πω στη μαμά;Γιατί θα μου κάνει ιδιαίτερα ξανά!

Το ποίημα είναι της μαθήτριας Χριστίνας Στεργίου

Λύση στο γρίφο της προηγούμενης σελίδας

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

21 22 23 24 25 26 27 28 29 30

31 32 33 34 35 36 37 38 39

Μοναδικός μονοψήφιος αριθμός που διαιρείται και με το 2 και με το 3 είναι το 6.

Διψήφιοι αριθμοί που διαιρούνται με το 5 είναι : 10,15,20,25,30,35. Από αυτούς μόνο το 30 διαιρείται επίσης και με το 2 και με το 3. Διψήφιοι αριθμοί που διαιρούνται με το 4 είναι: 12, 16, 20, 24,28,32,36. Από αυτούς μόνο το 36 διαιρείται και με το 9.Άρα οι αριθμοί του συνδυασμού είναι: 6, 30, , 36

Στο επόμενο φύλλο διαβάστε:Το πετρέλαιο στη γη τελειώνει! Μεγάλο πρόβλημα λειψυδρίας στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Τεράστια προβλήματα προκαλεί η μόλυνση του περιβάλλοντος στη φύση και στους ανθρώπους.