PERTÛKA ZANAYÎ

Zana Sindî li ser jiyan û malbata xwe ya li Swêdê û ya li Kurdistanê diaxive.

PERTÛKA ZANAYÎ

Zana Sindî li ser jiyan û malbata xwe ya li Swêdê û ya li Kurdistanê diaxive.

PERTÛKA ZANAYÎ

Zana Sindî li ser jiyan û malbata xwe ya li Swêdê û ya li Kurdistanê diaxive.

PERTÛKA ZANAYÎ

Zana Sindî li ser jiyan û malbata xwe ya li Swêdê û ya li Kurdistanê diaxive.

Zana Sindî

Zana Sindî

Pêşgotin Zana di van salên dawîn de, bi şiklên cuda xerîkî jiyana xwe bû. Wî di polê xwe de, di grubeka kurikan de, ev nivîsiye. Wî wêne çêkirine û helbest nivîsiye. Ew li ser fikir û serpêhatiyên xwe diaxive. Zana 13 salî ye. Ew dinivîse ku çendî zahmet e ku mirov welat bigorîne, bibe penaber û bingeheka nû bigire. Ew li ser malbata xwe ya mezin dinivîse, ku li gelek welatan hatiye dabeşkirin û ji bo wî xwediyê qîmeteke mezin e. Nivîsîna vê pertûkê destpêka fêrbûna Zana ye ji bo zimanê kurdî. Ji ber vê êkê jî li gor astê wî hatîye nivîsîn. Lillholmsskolan maj 2004 Mamosteya zimanê kurdî: Şîrîn Îsmail Amêdî

Pêşgotin Zana di van salên dawîn de, bi şiklên cuda xerîkî jiyana xwe bû. Wî di polê xwe de, di grubeka kurikan de, ev nivîsiye. Wî wêne çêkirine û helbest nivîsiye. Ew li ser fikir û serpêhatiyên xwe diaxive. Zana 13 salî ye. Ew dinivîse ku çendî zahmet e ku mirov welat bigorîne, bibe penaber û bingeheka nû bigire. Ew li ser malbata xwe ya mezin dinivîse, ku li gelek welatan hatiye dabeşkirin û ji bo wî xwediyê qîmeteke mezin e. Nivîsîna vê pertûkê destpêka fêrbûna Zana ye ji bo zimanê kurdî. Ji ber vê êkê jî li gor astê wî hatîye nivîsîn. Lillholmsskolan maj 2004 Mamosteya zimanê kurdî: Şîrîn Îsmail Amêdî

Ev wêne gorra babê min e

Ev wêne gorra babê min e

Malbata min Ez dê li ser malbata xu biaxivim. Ew li gelek welatan belav in. Malbata min li Kurdistanê dijîyan lê birayê min yê mezin Ferhan li Polonya yasa dixund da bibe parêzer. Deyka min digot ku babê te di şerekî dijî tirkan de hat kuştin. Rojekê li ser firavîne em hemî runiştîbûn û hîngê jîyê (temenê) min heşt heyvî bûye. Yê em dîtiban da bêjit ku em hemî mêhvan in, çiku em ji birsan bêdeng bûn; dema xuarin hatî, ez kevtim û min mîst bin xu. Çiku li Kurdistanê li ser erdê xuarinê dixun û hemî li dor xuarinê diêwirin. Vêca dema ez kevtim, kevtim ser xuarinê û çipkên mîzê çûn nav birincê da. Xuşka min a mezin got: ”Nê te xuarin pîs kir, êdî nahê xuarin”. Babê min gotê: ”Birayê xu baqij bike û bizanin ku xuarin bitam kevt” û dest bi xuarinê kir. Çiku gelek hej min û hemî wan jî dikir.

Malbata min Ez dê li ser malbata xu biaxivim. Ew li gelek welatan belav in. Malbata min li Kurdistanê dijîyan lê birayê min yê mezin Ferhan li Polonya yasa dixund da bibe parêzer. Deyka min digot ku babê te di şerekî dijî tirkan de hat kuştin. Rojekê li ser firavîne em hemî runiştîbûn û hîngê jîyê (temenê) min heşt heyvî bûye. Yê em dîtiban da bêjit ku em hemî mêhvan in, çiku em ji birsan bêdeng bûn; dema xuarin hatî, ez kevtim û min mîst bin xu. Çiku li Kurdistanê li ser erdê xuarinê dixun û hemî li dor xuarinê diêwirin. Vêca dema ez kevtim, kevtim ser xuarinê û çipkên mîzê çûn nav birincê da. Xuşka min a mezin got: ”Nê te xuarin pîs kir, êdî nahê xuarin”. Babê min gotê: ”Birayê xu baqij bike û bizanin ku xuarin bitam kevt” û dest bi xuarinê kir. Çiku gelek hej min û hemî wan jî dikir.

Ez û dayka xu

Ez û dayka xu

Piştî mirina babê min deyka min li gel birayê min Ferhanî hat Swîdê. Deyka min divîya em jî bihên bo Swîdê. Xuşka min ya mezin navê wê Sara bû, ewê seqbêrîya me dikir. Piştî çar sala îqamê bo deyka min derkevt û şiya me jî bixuazit bo Swîdê. Birayê min yê mezin em gehandin tuxûbê Turkîyê. Sara xuşka min 17 salî bû û ez heft salî bûm. Li tuxûbî, cendirmên tirkan em şelandin; tiştên me yên biha ji me standin.

Piştî mirina babê min deyka min li gel birayê min Ferhanî hat Swîdê. Deyka min divîya em jî bihên bo Swîdê. Xuşka min ya mezin navê wê Sara bû, ewê seqbêrîya me dikir. Piştî çar sala îqamê bo deyka min derkevt û şiya me jî bixuazit bo Swîdê. Birayê min yê mezin em gehandin tuxûbê Turkîyê. Sara xuşka min 17 salî bû û ez heft salî bûm. Li tuxûbî, cendirmên tirkan em şelandin; tiştên me yên biha ji me standin.

Ev wêneyê malbata min e min nexşkêşa û ez li nîvê me li navbera deyka xu û babê xu.

Ev wêneyê malbata min e min nexşkêşa û ez li nîvê me li navbera deyka xu û babê xu.

Malbata min li cîhanê Babê min di sala 1991ê di, di şerî de hatîbû kuştin. Deyka min li gel me li Skärholmenê dijît. Ferhanê birayê min bi jin e û navê jina wî Zahida ye û du zarokên wan hene. Ew çar sala li gel me li Swîdê jîya û paşî çû Kurdistanê. Xuşka min Xurbet şû kirîye. Navê mêrê wê Hesen e û ew jî li Stockholmê dijît. Birayê min Şewket li Norwîcê dijît. Karê pizerîyê dikit û du zarokên wî hene. Birayê min Idrîs li Elmanîya dijît, bi jin e û du zarokên wî hene. Karê wî nanpêjî ye (nanwaye). Birayê min Hesen li pîzerîyekê kar dike. Xuşka min Sara berî du salan vegeriya Kurdistanê û şû kir. Navê keça xu kir Nora. Birayê min Seîd li gel me dijît û çavdêrîya min dikit. Xuşka min Îlham li amedeyîya Skärholmenê dixuînit. Xuşka min Kurdê jî amadeyîya Skärholmenê dixuînit. Birayê min Dilşad li Österholmê, qutabiyê pola heştê ye.

Malbata min li cîhanê Babê min di sala 1991ê di, di şerî de hatîbû kuştin. Deyka min li gel me li Skärholmenê dijît. Ferhanê birayê min bi jin e û navê jina wî Zahida ye û du zarokên wan hene. Ew çar sala li gel me li Swîdê jîya û paşî çû Kurdistanê. Xuşka min Xurbet şû kirîye. Navê mêrê wê Hesen e û ew jî li Stockholmê dijît. Birayê min Şewket li Norwîcê dijît. Karê pizerîyê dikit û du zarokên wî hene. Birayê min Idrîs li Elmanîya dijît, bi jin e û du zarokên wî hene. Karê wî nanpêjî ye (nanwaye). Birayê min Hesen li pîzerîyekê kar dike. Xuşka min Sara berî du salan vegeriya Kurdistanê û şû kir. Navê keça xu kir Nora. Birayê min Seîd li gel me dijît û çavdêrîya min dikit. Xuşka min Îlham li amedeyîya Skärholmenê dixuînit. Xuşka min Kurdê jî amadeyîya Skärholmenê dixuînit. Birayê min Dilşad li Österholmê, qutabiyê pola heştê ye.

Babê Min Ez dê bo we hindekê li ser babê xu biaxivim. Hevalên babê min şanazî pê dikirin çiku pêşmergeyekî aza bû. Wî di gelek şeran da beşdarî kirîbû û ji deyka min re gotibû: ”Ez rojekê dihêm kuştin.” Deyka min çend hez dikir ku şer nemînit. Wî şevekê di şerî da beşdarî kir û birindar bû. Sê gule li lingek wî kevtin. Hevalan vîya wî dûr biêxin ji şerî, lê nevîya. Gulek dî pêkevt û giyanê xu ji dest da û bû nemir. Piştî çend roja me zanî, ku wêneyê babê min hat hilwasîtin li Zaxo. Gundîyan pê zanî hemî kevtin xema wî. Deyka min ew bi şala xu nixavtî. Jîyê min hîngê êk sal bû. Dema deyka min digirya ez jî digiryam. Dema ez bûm du salî, kes nebû diyarîyekê bo min bînit. Piştî hîngê stovankê babê min kirin stoyê min û ez giryîm û hemîyan dest bi giryanêk kirin û dilê min xoş kirin. Piştî neh heyva me mala xu guhazt Zaxo. Xuşka min şu kir. Me çend hez dikir ku babê min sax ba û di şahîyê da li gel me ba.

Babê Min Ez dê bo we hindekê li ser babê xu biaxivim. Hevalên babê min şanazî pê dikirin çiku pêşmergeyekî aza bû. Wî di gelek şeran da beşdarî kirîbû û ji deyka min re gotibû: ”Ez rojekê dihêm kuştin.” Deyka min çend hez dikir ku şer nemînit. Wî şevekê di şerî da beşdarî kir û birindar bû. Sê gule li lingek wî kevtin. Hevalan vîya wî dûr biêxin ji şerî, lê nevîya. Gulek dî pêkevt û giyanê xu ji dest da û bû nemir. Piştî çend roja me zanî, ku wêneyê babê min hat hilwasîtin li Zaxo. Gundîyan pê zanî hemî kevtin xema wî. Deyka min ew bi şala xu nixavtî. Jîyê min hîngê êk sal bû. Dema deyka min digirya ez jî digiryam. Dema ez bûm du salî, kes nebû diyarîyekê bo min bînit. Piştî hîngê stovankê babê min kirin stoyê min û ez giryîm û hemîyan dest bi giryanêk kirin û dilê min xoş kirin. Piştî neh heyva me mala xu guhazt Zaxo. Xuşka min şu kir. Me çend hez dikir ku babê min sax ba û di şahîyê da li gel me ba.

Ev wêne yê babê min e li nav bajarê da helawistiye

Ev wêne yê babê min e li nav bajarê da helawistiye

Xuşka min Tu hemî tiştên min î Hemî hestên min tu yî Te li bîr e, dema ez hatim Da tu li gel min vegerî bo malê Te got min ”Da biçin Mekdonaldê” Hembergerekî mezin te bo min kirî Ewê zikê min têr kir Hîvîdar im tu carektir vegerîyeve Bo hestêt min Wî demî hestêt min sax dibineve

Bo Sara ji Zanayî

Xuşka min Tu hemî tiştên min î Hemî hestên min tu yî Te li bîr e, dema ez hatim Da tu li gel min vegerî bo malê Te got min ”Da biçin Mekdonaldê” Hembergerekî mezin te bo min kirî Ewê zikê min têr kir Hîvîdar im tu carektir vegerîyeve Bo hestêt min Wî demî hestêt min sax dibineve

Bo Sara ji Zanayî

Di evî wêneyî da birayê min yê mezin Ferhan li gel kiça wî Dana û xuşka me ya mezin Sara.

Di evî wêneyî da birayê min yê mezin Ferhan li gel kiça wî Dana û xuşka me ya mezin Sara.

Ez li Sätrayê me

Ez li Sätrayê me

Li Sätrayê Dema em gehiştin Swîdê, li Sätrayê şiqeyek dan me; sê jor hebûn û em deh kes bûn. Lê me xoş hat, çiku em nebirin bo kempan. Li dibistanê ez çûm pola êkî, jîyê min heft sal bûn. Xuşk û birayên min jî hatin ewê dibis-tanê. Me di tenahîyan da yarî li gel hev dikirin û em keyfxoş bûn. Min nedişîya ez bijîm beyî wan, çiku min çu heval nebûn. Deyka min digot: ”Birayê te hevalê te ye.” Gelek pêve neçû li Skärholmenê şiqeyek mezin bo me derkevt. Ez hatim guhaztin bo dibistana Ekholm.

Li Sätrayê Dema em gehiştin Swîdê, li Sätrayê şiqeyek dan me; sê jor hebûn û em deh kes bûn. Lê me xoş hat, çiku em nebirin bo kempan. Li dibistanê ez çûm pola êkî, jîyê min heft sal bûn. Xuşk û birayên min jî hatin ewê dibis-tanê. Me di tenahîyan da yarî li gel hev dikirin û em keyfxoş bûn. Min nedişîya ez bijîm beyî wan, çiku min çu heval nebûn. Deyka min digot: ”Birayê te hevalê te ye.” Gelek pêve neçû li Skärholmenê şiqeyek mezin bo me derkevt. Ez hatim guhaztin bo dibistana Ekholm.

Li Skärholmenê Ez heft salî bûm, dema me guhaztî Skärholmenê. Min kes nedinasî li Skärholmenê lê me pêxoş bû. Min zimanê Swîdî nedizanî û min zor şer dikirin. Di pola sêyê de kiçek bû hevala min û gelek baş bû li gel min. Lê min hez dikir ku min hevalekî kurik jî heba. Di nîva salê de, Baban Endiryas, Semir û Harîmon bûn hevalên min. Harîmon ta niha jî hevalê min e, ez diçim mala wan û ew dihê mala me. Û hevaletiya me gelek xoş e. Dema ez çûyim bo dibistana Lîlyeholmê min gelek hevalên kiç peyda kirin. Min hej êk ji wan kir. Hin qutabîyan divîya min biarînin lê min guh nedida wan. Ez li pola şeşê me, ez piştrast im li dibistanê û demê tenahîyê. Me gelek Skärholmenê pê xoş e, çiku nasyar bo me zehif bûn û me nevêt em ji Skärholmenê biçin.

Li Skärholmenê Ez heft salî bûm, dema me guhaztî Skärholmenê. Min kes nedinasî li Skärholmenê lê me pêxoş bû. Min zimanê Swîdî nedizanî û min zor şer dikirin. Di pola sêyê de kiçek bû hevala min û gelek baş bû li gel min. Lê min hez dikir ku min hevalekî kurik jî heba. Di nîva salê de, Baban Endiryas, Semir û Harîmon bûn hevalên min. Harîmon ta niha jî hevalê min e, ez diçim mala wan û ew dihê mala me. Û hevaletiya me gelek xoş e. Dema ez çûyim bo dibistana Lîlyeholmê min gelek hevalên kiç peyda kirin. Min hej êk ji wan kir. Hin qutabîyan divîya min biarînin lê min guh nedida wan. Ez li pola şeşê me, ez piştrast im li dibistanê û demê tenahîyê. Me gelek Skärholmenê pê xoş e, çiku nasyar bo me zehif bûn û me nevêt em ji Skärholmenê biçin.

Terlik Çiku ez biçûk bûm hemîyan hej min dikir. Dilşadê birayê min pê nexoş bû, çiku ew du sala ji min mezintir bû. Jîyê wî 8 sal bûn û yê min 6 sal. Dilşad divîya hukmî li min bike lê nedişîya. Dema deyka min vîyayî biçe bo Kurdistanê, ez dam ber zingê xu û ez maçî kirim; min jî ew maçî kir û ez danam di koşa xu da. Dilşad pê qerirî û gazî min kir ”were!”. Da evê otombîlê bidim te, lê dema ez çûyim otombîl neda min. Lê pêş ve terlika xu li serê min da û ez êşandim û got: ”Dê bixu!” Di serhinê ra min nedişîya ez bêyî wî bijim, çiku wî demî min çu heval nebûn. Deyka min digot: ”Birayê te hevalê te ye, hej hevdu bikin!” Gotina deyka min li min xoş dihat. Gelek biserve neçû, piştî şiqeyek mezin bo me derçûyî, me guhazt bo Skärholmenê. Li Skärholmenê ez çûm dibistana Ekholmê.

Terlik Çiku ez biçûk bûm hemîyan hej min dikir. Dilşadê birayê min pê nexoş bû, çiku ew du sala ji min mezintir bû. Jîyê wî 8 sal bûn û yê min 6 sal. Dilşad divîya hukmî li min bike lê nedişîya. Dema deyka min vîyayî biçe bo Kurdistanê, ez dam ber zingê xu û ez maçî kirim; min jî ew maçî kir û ez danam di koşa xu da. Dilşad pê qerirî û gazî min kir ”were!”. Da evê otombîlê bidim te, lê dema ez çûyim otombîl neda min. Lê pêş ve terlika xu li serê min da û ez êşandim û got: ”Dê bixu!” Di serhinê ra min nedişîya ez bêyî wî bijim, çiku wî demî min çu heval nebûn. Deyka min digot: ”Birayê te hevalê te ye, hej hevdu bikin!” Gotina deyka min li min xoş dihat. Gelek biserve neçû, piştî şiqeyek mezin bo me derçûyî, me guhazt bo Skärholmenê. Li Skärholmenê ez çûm dibistana Ekholmê.

Dilşadê birayê min Dilşad di jîyê 15 saliyê de bû şagird li kolêcê bo xuandina yasayê da bibe parêzer (advokat). Gelek zîrek û bikeyf bû. Dilşad xuarinçêkerekî baş bû û xuarin bo malbatê çêdikir. Ez û Dilşad di jorekê de dijîn. Em li gel hev, pêkve dilxoş in; çipsa dixuin û kolayê vedixuin û seyrî telefizyonê dikin û canca şerî jî dikin. Lê ez bawer dikim ku di paşrojê da (di ayinde da) em dê gelek harîkarîya hev kin.

Dilşad Sindî

Dilşadê birayê min Dilşad di jîyê 15 saliyê de bû şagird li kolêcê bo xuandina yasayê da bibe parêzer (advokat). Gelek zîrek û bikeyf bû. Dilşad xuarinçêkerekî baş bû û xuarin bo malbatê çêdikir. Ez û Dilşad di jorekê de dijîn. Em li gel hev, pêkve dilxoş in; çipsa dixuin û kolayê vedixuin û seyrî telefizyonê dikin û canca şerî jî dikin. Lê ez bawer dikim ku di paşrojê da (di ayinde da) em dê gelek harîkarîya hev kin.

Dilşad Sindî

Turebûna min Di zarokîyê de ez gelek tirhişk bûn (ezebî bûm). Gelek şeva babê min dihatin bîra min, dilê min teng dibû, ez digiryîm. Li ser cihekê, ez, Dilşad, Kurdistan û Deyka me dinivistin. Babê min, berî mirina xu, nav li Kurdistanê kir. Deyka min bo me li ser mêraniya babê me diaxavt, lê me digotê ”Xudê te bo me bihêlit!” Malbata me 12 kes bûn; deyik, heft kur û çar kiç. Her sal carekê em pêkve kom dibûn. Me bêrîya babê xu dikir û çu caran wî ji bîr nakin.

Turebûna min Di zarokîyê de ez gelek tirhişk bûn (ezebî bûm). Gelek şeva babê min dihatin bîra min, dilê min teng dibû, ez digiryîm. Li ser cihekê, ez, Dilşad, Kurdistan û Deyka me dinivistin. Babê min, berî mirina xu, nav li Kurdistanê kir. Deyka min bo me li ser mêraniya babê me diaxavt, lê me digotê ”Xudê te bo me bihêlit!” Malbata me 12 kes bûn; deyik, heft kur û çar kiç. Her sal carekê em pêkve kom dibûn. Me bêrîya babê xu dikir û çu caran wî ji bîr nakin.

Eve gorra babê min e

Em malbatek hevgirtî ne û hej hevdu dikin. Demekê birayê me yê mezin çavdêrî û seqbêrîya me dikir û şirtên rêzgirtin li hevdû, digot: ”Divêt em desttengîya xu li Kurdistanê ji bîr bikin!” Me hemîyan guh diday wî û bi a wî dikir û min sûd jê werdigirt. Piştî du salan, ez bûm qutabî li dibistana (qutabxaneya) Lîlholm. Lê min pê nexoş bû, çiku min çu heval nebûn. Gelek cara ez û zaroyan bişer dihatin û ez ditingi-jîm. Li dawîyê mamhostaya min Tova gelek harîkarîya min kir û ez tena bûm. Su-pas bo mamhostayên min Tova û Lîza.

Eve gorra babê min e

Em malbatek hevgirtî ne û hej hevdu dikin. Demekê birayê me yê mezin çavdêrî û seqbêrîya me dikir û şirtên rêzgirtin li hevdû, digot: ”Divêt em desttengîya xu li Kurdistanê ji bîr bikin!” Me hemîyan guh diday wî û bi a wî dikir û min sûd jê werdigirt. Piştî du salan, ez bûm qutabî li dibistana (qutabxaneya) Lîlholm. Lê min pê nexoş bû, çiku min çu heval nebûn. Gelek cara ez û zaroyan bişer dihatin û ez ditingi-jîm. Li dawîyê mamhostaya min Tova gelek harîkarîya min kir û ez tena bûm. Su-pas bo mamhostayên min Tova û Lîza.

Sefer bo Elmanîya Sala 2000 bo cara êkê ez çûm bo Elmanîya. Çûna me 12 saeta kêşa. Em li basê, paşî li keştîyê suyar bûn. Di basê de çu nebû ez xu mijul bikim. Ruiniştina wê nexoş bû û stoyê min jî diêşa. Em gehiştin Hamburgê. Pismamê min pêşwazîya me kir û em gehandin Kîl (Kiel), mala birayê min. Roja duyê em çûyin bazarî bo kirîna cilan. Dema em vegerayin bo malê, ez û Dilşad çûyin bo gorepanê bo yarîkirina topa peyî. Du zarok li gorepanê bûn. Bi elemanî dipeyivîn û me nizanî çi dibêjin. Tepik ji me dûr kevt, herdu zaroka yarî bi tepkê kirin. Min viya ez biçim şerê wan bikim, lê min dît fihêt e, çiku em mêhvan bûn. Paşî Dilşad çû tepik ji wan stand û çûn.

Sefer bo Elmanîya Sala 2000 bo cara êkê ez çûm bo Elmanîya. Çûna me 12 saeta kêşa. Em li basê, paşî li keştîyê suyar bûn. Di basê de çu nebû ez xu mijul bikim. Ruiniştina wê nexoş bû û stoyê min jî diêşa. Em gehiştin Hamburgê. Pismamê min pêşwazîya me kir û em gehandin Kîl (Kiel), mala birayê min. Roja duyê em çûyin bazarî bo kirîna cilan. Dema em vegerayin bo malê, ez û Dilşad çûyin bo gorepanê bo yarîkirina topa peyî. Du zarok li gorepanê bûn. Bi elemanî dipeyivîn û me nizanî çi dibêjin. Tepik ji me dûr kevt, herdu zaroka yarî bi tepkê kirin. Min viya ez biçim şerê wan bikim, lê min dît fihêt e, çiku em mêhvan bûn. Paşî Dilşad çû tepik ji wan stand û çûn.

Rêk Rêk kuta nabe Di rêkê da gelek cara mirov bezir dibe. Rêkên kurt û dirêj hene li dor çiyayî. Ez nizanim kîj rêkê bigirim. Mirov neşêt bi ser çîyayên bilind bikeve. Reng çiyayekî asê û êkane ye. Yê lê birê biçe dengê çiyayî dibihste. Dibê ”Ma te divê tu bileyîzî?” Min bersiv da, ”No, min divê ez rêka malê bibînim, ez bezir im.”

Rêk Rêk kuta nabe Di rêkê da gelek cara mirov bezir dibe. Rêkên kurt û dirêj hene li dor çiyayî. Ez nizanim kîj rêkê bigirim. Mirov neşêt bi ser çîyayên bilind bikeve. Reng çiyayekî asê û êkane ye. Yê lê birê biçe dengê çiyayî dibihste. Dibê ”Ma te divê tu bileyîzî?” Min bersiv da, ”No, min divê ez rêka malê bibînim, ez bezir im.”

Ev wêne min nexşandiye li nik Tuva-Stina

Ev wêne min nexşandiye li nik Tuva-Stina

Dapîra min Navê dapîra min Ayşê ye. Li gundek biçûk ji gundêt Kurdistanê dijît. Min cara paşîn,ew berî heşt sala dîtibû. Dapîra min demê xu bi xudankirina çêl, bizin û mirîşkan dibarîne. Li nav baxçeyî û bîstanî jî kar dike. Di jorekê de dijît, teng û tarî ye; min nediwîra ez biçim têda. Dapîra me, ez û Dilşad fêrê çêldoşînê kirin. Dilşadî digot: ” Sindoqek dapîrê heye pirrî cil û çekên wê yê zarokatîyê ne.” Berî salekê me bihîst ku dapîr nesax e û li nexweşxanê ye. Em kevtin xema wê. Tenduristîya dapîrê nihu gelek baş e û dişêt kar û pewîstîyêt xu bi rê ve bibe. Xuezî me carekî dî ew li Kurdistanê dîtiba.

Dapîra min Navê dapîra min Ayşê ye. Li gundek biçûk ji gundêt Kurdistanê dijît. Min cara paşîn,ew berî heşt sala dîtibû. Dapîra min demê xu bi xudankirina çêl, bizin û mirîşkan dibarîne. Li nav baxçeyî û bîstanî jî kar dike. Di jorekê de dijît, teng û tarî ye; min nediwîra ez biçim têda. Dapîra me, ez û Dilşad fêrê çêldoşînê kirin. Dilşadî digot: ” Sindoqek dapîrê heye pirrî cil û çekên wê yê zarokatîyê ne.” Berî salekê me bihîst ku dapîr nesax e û li nexweşxanê ye. Em kevtin xema wê. Tenduristîya dapîrê nihu gelek baş e û dişêt kar û pewîstîyêt xu bi rê ve bibe. Xuezî me carekî dî ew li Kurdistanê dîtiba.

Ji layê çepê bo rastê, Dana, Sara û Seid dema çûyin bo serdana dapîra min.

Ji layê çepê bo rastê, Dana, Sara û Seid dema çûyin bo serdana dapîra min.

Birayê min yê mezin Ferhan Sindî birayê min yê mezin e. Ez şanazîyê pê dikim. Xuşka min Kurdistan sala 1987ê bû. Wê salê Ferhan ji Êranê çû bo Polandê û xuand heta bû parêzer. Mala me li Êranê bû. Em ji ber şerê Kurdistanê revîbûn. Piştî Ferhan bû parêzer, çû Swîdê. Li Swîdê bihîst ku babê min wê mirî. Ferhan divîya em jî biçin bo Swîdê. Ferhan çû Kurdistanê û Zahida mare kir û vegera Swîdê. Îqamê bo deyka min derkevt. Piştî pênc sala ji gehiştina me bo Swîdê, Ferhan û jina xu vegeran Kurdistanê bi yekcarî da xizmeta Kurdistanê bikin. Çiku ew siyasî ye û em hemî bi wî serbilind in.

Birayê min yê mezin Ferhan Sindî birayê min yê mezin e. Ez şanazîyê pê dikim. Xuşka min Kurdistan sala 1987ê bû. Wê salê Ferhan ji Êranê çû bo Polandê û xuand heta bû parêzer. Mala me li Êranê bû. Em ji ber şerê Kurdistanê revîbûn. Piştî Ferhan bû parêzer, çû Swîdê. Li Swîdê bihîst ku babê min wê mirî. Ferhan divîya em jî biçin bo Swîdê. Ferhan çû Kurdistanê û Zahida mare kir û vegera Swîdê. Îqamê bo deyka min derkevt. Piştî pênc sala ji gehiştina me bo Swîdê, Ferhan û jina xu vegeran Kurdistanê bi yekcarî da xizmeta Kurdistanê bikin. Çiku ew siyasî ye û em hemî bi wî serbilind in.

Birayê min Farhan li gel jina xu Zahida

Birayê min Farhan li gel jina xu Zahida

Birayê min li gel xêzana xu

Êkî şûbatê, di cejna qurbanê de, tîrorîstan xu di nav koma wan peqand û gelek ji berpirsên kurdan hatin kuştin. Di wê rojê de, heker jina Ferhanî zarok nebûba, da Ferhan jî çit bo kombûnê û da hêt kuştin. Dema bîra min dihêt ez ditirsim. Ferhan, li Swîdê, bo min wek babê min bû. Xudê kiçek da jina Ferhanî, navê wê kir Dana. Ez gelek hej jê dikim û min li gel xu dibir bo geranê. Heker êkê ji min pirsîba ev kî ye, min digot: ”Ev xuşka min e”. Min Dana fêrî suyarbûna paysiklê kir. Min herroj dibir bo baxçê zarokan. Dema min zanî ku dê çin bo Kurdistanê, ez gelek qehirîm û tingijîm.

Birayê min li gel xêzana xu

Êkî şûbatê, di cejna qurbanê de, tîrorîstan xu di nav koma wan peqand û gelek ji berpirsên kurdan hatin kuştin. Di wê rojê de, heker jina Ferhanî zarok nebûba, da Ferhan jî çit bo kombûnê û da hêt kuştin. Dema bîra min dihêt ez ditirsim. Ferhan, li Swîdê, bo min wek babê min bû. Xudê kiçek da jina Ferhanî, navê wê kir Dana. Ez gelek hej jê dikim û min li gel xu dibir bo geranê. Heker êkê ji min pirsîba ev kî ye, min digot: ”Ev xuşka min e”. Min Dana fêrî suyarbûna paysiklê kir. Min herroj dibir bo baxçê zarokan. Dema min zanî ku dê çin bo Kurdistanê, ez gelek qehirîm û tingijîm.

Xewna min Min divêt ez bo we behsa xewna xu bikim. Dema ez nivisti bûm min xewn dîtibûn. Lê heker cihê nivistina min nexoş ba min xewin nedidîtin. Xewnêt min tirehat bûn. Min didît ku min otombîlek dikirî, ew otombîl rengşîn bû. Û dema min di xewnê de diajot, di çûnê da xira dibû. Lê dema ez hişyar dibûm, ez di hemî çavîk û kunca da lê digeram û min nedidît. Te digot ez dînim.

Xewna min Min divêt ez bo we behsa xewna xu bikim. Dema ez nivisti bûm min xewn dîtibûn. Lê heker cihê nivistina min nexoş ba min xewin nedidîtin. Xewnêt min tirehat bûn. Min didît ku min otombîlek dikirî, ew otombîl rengşîn bû. Û dema min di xewnê de diajot, di çûnê da xira dibû. Lê dema ez hişyar dibûm, ez di hemî çavîk û kunca da lê digeram û min nedidît. Te digot ez dînim.

Hizrêt min heker ez çûm bo Kurdistanê Gel ez çûm bo Kurdistanê, ez dê biçim bo serdana gorrê babê xu, çiku nêzîkî mala me ye. Ez dê bim mêhvan li mala birayê xu yê mezin Ferhanî û dê keyfa min bi herdu zarokêt wî, Dana û Dirbaz, êt. Babê min jî navê wî Dirbaz bû. Em dê nêzikî du heftîya mînin li Kurdistanê. Weheye em û zarokên Kurdistanê pêk bikin û weheye em pêk nekin. Bo min ne xem e, çiku Dilşad li gel min e. Ev heft sal in min Kurdistan nedîtîye. Ez dibêjim pismamên min me azad nahêlin. Çiku li gel me gelek bi keyf in. Ez ji qelewî ditirsim, ji ber mêhvandarîyan. Dema birayê min vegerayî senga wî 95 kîloxiram bûn.

Babê min li nivekê da û ew pir hez li zaroka dike

Hizrêt min heker ez çûm bo Kurdistanê Gel ez çûm bo Kurdistanê, ez dê biçim bo serdana gorrê babê xu, çiku nêzîkî mala me ye. Ez dê bim mêhvan li mala birayê xu yê mezin Ferhanî û dê keyfa min bi herdu zarokêt wî, Dana û Dirbaz, êt. Babê min jî navê wî Dirbaz bû. Em dê nêzikî du heftîya mînin li Kurdistanê. Weheye em û zarokên Kurdistanê pêk bikin û weheye em pêk nekin. Bo min ne xem e, çiku Dilşad li gel min e. Ev heft sal in min Kurdistan nedîtîye. Ez dibêjim pismamên min me azad nahêlin. Çiku li gel me gelek bi keyf in. Ez ji qelewî ditirsim, ji ber mêhvandarîyan. Dema birayê min vegerayî senga wî 95 kîloxiram bûn.

Babê min li nivekê da û ew pir hez li zaroka dike

Direxta mezin Rojekê min kurek nasî, navê wî Zana bû. Jîyê wî 14 salî bû. Malbata wî xanedan bû û xanîyê wan mezin bû. Ew malbat li Kurdistanê dijî û Zana êkane bû. Baxekî mezin hebûn bê çandin. Zanayî divîya baxî biçînit, vîya hin pîvaz, xiyar, pitata biçînit li gel darsêvekê; çiku Zana hej sêvan dike. Zanayî çandin nekirîbû û nedizanî çu ji çandinê. Rezvanek dî û jê xuazt harî wî bikit. Rezvanî gotê: ” Niho êkî xizîranê ye, ne demê çandinê ye”. Êkî tîrmehê roja cejna Zanayî bû. Ewê rojê nemamek biçûk ya darsêvê çand û av da. Keyfa Zanayî pê dihat, çiku belgêt wê kesk bûn. Dema malbat hatin dîtin nemam çimisîye. Deyka wî got nemamê mirî. Zana qehrî û bilez çû avîna û nemam av da û nemam geş bû. Nemam bû darsêv û sê sêv dan. Êk da rezvanî, êk da deyka xu û ya dî wî xuar. Piştî hîngê dar sêv kevtberî. Di bîstanî de kirin aheng bo cejna bûa Zanayî. Ew rojek xoş bû di jîna Zanayî da.

Direxta mezin Rojekê min kurek nasî, navê wî Zana bû. Jîyê wî 14 salî bû. Malbata wî xanedan bû û xanîyê wan mezin bû. Ew malbat li Kurdistanê dijî û Zana êkane bû. Baxekî mezin hebûn bê çandin. Zanayî divîya baxî biçînit, vîya hin pîvaz, xiyar, pitata biçînit li gel darsêvekê; çiku Zana hej sêvan dike. Zanayî çandin nekirîbû û nedizanî çu ji çandinê. Rezvanek dî û jê xuazt harî wî bikit. Rezvanî gotê: ” Niho êkî xizîranê ye, ne demê çandinê ye”. Êkî tîrmehê roja cejna Zanayî bû. Ewê rojê nemamek biçûk ya darsêvê çand û av da. Keyfa Zanayî pê dihat, çiku belgêt wê kesk bûn. Dema malbat hatin dîtin nemam çimisîye. Deyka wî got nemamê mirî. Zana qehrî û bilez çû avîna û nemam av da û nemam geş bû. Nemam bû darsêv û sê sêv dan. Êk da rezvanî, êk da deyka xu û ya dî wî xuar. Piştî hîngê dar sêv kevtberî. Di bîstanî de kirin aheng bo cejna bûa Zanayî. Ew rojek xoş bû di jîna Zanayî da.

Helbestek li ser Skärholmê, li Lillholmê nivîsî. Ez heft sala lê bûm Ez bêrîya wê dikim, bêrîya Skärholmen û diraw seyan û hêla sor. Ez li Kista dijîm, karê min baş dibore. Xuezî min neguhastiba, lê min neşiya. Min nedivîya, lê min pê çênebû. Min divêt ez vegerim carek dî. Lê ne sanahîye. Divê mirov li gel jînê biguncêt. Zana 13 salî ye li dibistana Lillholmê li Skärholmenê dixuîne. Ew li ser malbata xu û jîna xu li Swîdê û Kurdistanê diaxive. Pertûka Zanayî

Helbestek li ser Skärholmê, li Lillholmê nivîsî. Ez heft sala lê bûm Ez bêrîya wê dikim, bêrîya Skärholmen û diraw seyan û hêla sor. Ez li Kista dijîm, karê min baş dibore. Xuezî min neguhastiba, lê min neşiya. Min nedivîya, lê min pê çênebû. Min divêt ez vegerim carek dî. Lê ne sanahîye. Divê mirov li gel jînê biguncêt. Zana 13 salî ye li dibistana Lillholmê li Skärholmenê dixuîne. Ew li ser malbata xu û jîna xu li Swîdê û Kurdistanê diaxive. Pertûka Zanayî

Producerad 2005 i samarbete med Fantasifabriken Skärholmen

Lillholmsskolan Stångholmsbacken 91-95

127 40 Skärholmen

Zana 13 salî ye li dibistana Lillholmê li Skärholmê dixuîne. Ew li ser malbata xu û jîna xu li Swîdê û Kurdistanê diaxive.

Producerad 2005 i samarbete med Fantasifabriken Skärholmen

Lillholmsskolan Stångholmsbacken 91-95

127 40 Skärholmen

Zana 13 salî ye li dibistana Lillholmê li Skärholmê dixuîne. Ew li ser malbata xu û jîna xu li Swîdê û Kurdistanê diaxive.