Modeliranje

Model nekog realnog sistema je “subjektivni odraz objektivne stvarnosti”. Modelom, odnosno skupom modela se Informacioni sistem opisuje sa različitih tačaka gledišta. Modeliranjem treba definisati što objektivniju sliku realnog sveta, njegovih bivših i sadašnjih stanja, kao podlogu za procenu budućeg ponašanja.

Postupak modeliranja je jedna od najefektivnijih tehnika za razumevanje i jednoznačnu komunikaciju između projektanata i korisnika.

Model je pojednostavljenje realnosti. tj. apstrakcija realnog sistema iz određenog ugla posmatranja čija je namena da se sistem koji se razvija bolje razume.

Razvoj softvera predstavlja modeliranje nekog sistema. Postoji puno faktora koji utiču na uspešnost samog projekta, ali postojanje preciznog jezika za modelovanje je jedan od bitnijih.

Modelovanje se može izvoditi klasičnim postupkom - definisanjem modela podataka i modela procesa, ili objektno orijentisanim pristupom koripćenjem UML-a (Unified Modeling Language).

Objektno orijentisan razvoj informacionog sistema

Objektno orijentisan razvoj Informacionog sistema izvodi se kroz četiri procesa:

- definisanje zahteva,

- objektno orijentisanu analizu,

- objektno orijentisan dizajn i

- implementaciju.

Proces Definisanje zahteva treba da omogući povezivanje klasične IDEF0 metodologije (Integration DEFinition Function Modeling, kojom se izvodi funkcionalno modeliranje) sa elementima UML metodologije (Unified Modeling Language, kojom se izvodi objektno modeliranje).

Ovaj proces se definiše kao:

- izrada logičkog modela funkcija i

- izrada fizičkog modela poslovnih procesa.

Proces Objektno orijentisana analiza razmatra objekte sadržane u realnom sistemu, kao i načine njihove međusobne saradnje. Objektno orijentisana analiza (OOA) ističe u prvi plan istraživanje problema, tj. nalaženje i opisivanje objekta ili koncepta u domenu problema, ne dajući odgovore na pitanje kako su rešenja definisana.

Proces Objektno orijentisan dizajn (OOD) treba da omogući definisanje logike softverskih objekata (koji imaju atribute i operacije) koji će se u sledećoj fazi implementirati pomoću objektno orijentisanih jezika.

Tokom dizajna definišu se detalji, dodaju se nove klase, dodaju se novi atributi i operacije potrebne za realizaciju mehanizma i ključnih apstrakcija. Dodaju se relacije između klasa potrebne za implementaciju.

Proces Implementacije koristi objektno orijentisano programiranje, tj. jezike tipa C++, Java, VB i dr. za dizajniranje komponenata. U okviru ove faze pristupa se izradi baze podataka i izradi aplikacije, kao i prevođenju i testiranju.