OYUN VE ÇOCUK

Oyunun ne olduğu konusunda eski zamanlardan beri birçok görüş öne sürülmüştür. Bu görüşlerin ortak noktası ise oyunun çok önemli bir uğraş olduğudur.

Oyun,çocuğa hiç kimsenin öğretemeyeceği konuları, kendi deneyimleriyle öğrenme yoludur. Her çocuk oyun içinde bir uyum sağlar. Oyun aslında çok kurgusal bir şeydir. Gerçek değildir. Ama bütün çocuklar bunu gerçekmiş gibi algılarlar ve oynarlar. Örneğin: evcilik oynayan bir kız çocuğu bunu gerçek olarak algılar ve anne rolüne bürünerek oyun oynar. 0-12 yaş dönemi çocukların hayatı hemen hemen oyundur. Saklambaç, körebe, seksek, kutu kutu pense, evcilik, bilye, yakar top, ip atlamaca, ebelemece, 5 taş, 9 taş, yerde yüksek, vs. hepimizin çocuklukluğunda severek oynadığımız  oyunlardandır. Benim bu konuyu seçme nedenim de bu oyunları tekrar hatırlatmak. Çocuklarla vakit geçirirken  kendimi yine çocuk hissetim. Onlarla tekrar o oyunları oynadım. Tıpkı çocukken oynadığım gibi. O heyecanı ve sevinci tekrar yakaladım. Oyun içinde çocukların kendilerinden geçişlerini seyrettim ve bunları fotoğrafladım.  Anladımki aslında bizde bu hayatta oyun oynuyoruz aynı küçüklüğümüzde oynadığımız gibi. Hayatın bir girişi ve çıkışı vardır. İp atlamada olduğu gibi. Yakar top oynarken topun bizi ıskalamasını istediğimiz gibi hayatında bazen bizi ıskalamasını isteriz. Çocuklarla fotoğraf geçerken gördüm ki onların derdi aslında sadece oyun. Oyun içinde galibiyet kazanmak.

Herkesin içinde br çocuk hala yaşar, yaşalansak bile.

Merve TEKEOĞLU