Michał Weiss Karol Kowol

MOJE

ZAINTERESOWANIA

Spis treści

---> str. 2 → Survival

---> str. 6 → Militaria

---> str. 9 → Książki

---> str. 12 → Motoryzacja

Survival

Ostatnio interesuję się różnymi technikami survivalu dziś i wczoraj. Najbardziej z tego pasjonuje mnie technika przetrwania partyzantki podczas II wojny światowej. By przeżyć z dala od cywilizacji, trzeba znać kilka pomysłów na przeżycie. Niestety, nie każdy jest stworzony do survivalu. Do tego potrzeba dużego samozaparcia, jakiegoś przeszkolenia w używaniu noża/siekiery, by przypadkowo nie zrobić sobie samemu krzywdy. Jeśli się da, dobrze by było się przedwcześnie zaopatrzyć w siekierę, spis grzybów (jeśli jest jesień), zestaw do survivalu (linki, bandaże, poncho), nóż. Te przedmioty będą nam potrzebne w lesie i nie tylko. Siekiera, jej zalety w lesie są bardzo duże. Można dzięki niej stworzyć kij, prostą dzidę, dzięki której można by na coś zapolować, albo użyć jako palik do budowy schronienia.

Nóż jest też bardzo potrzebny. Dzięki niemu możemy naostrzyć kij, by na coś zapolować, można go użyć w celach myśliwskich. W pewnych warunkach można go użyć jako mini wykrywacz min. Niestety to nie jest w stanie ochronić Cię wystarczająco przed snajperem. Wymagane jest maskowanie. W czasie II wojny światowej bez maskowania można było zostać szybko schwytanym/zastrzelonym/trafionym. Posiadanie pstrokatych części ubioru nie jest też zabronione. W razie, kiedy potrzebowałbyś pomocy możesz użyć, np. czerwonej kurki jako flagi, by ktoś ewentualnie Ci pomógł. Spis grzybów może ci pomóc w znalezieniu grzybów, by mieć jedzenie. Jest tylko kilka przeszkód – nie zawsze są grzyby, a jak są to zwykle trujące. Innym sposobem na znalezienie jedzenia, poza polowaniem i zbieraniem grzybów jest szukanie owoców na krzewach. Z tym też się wiąże problem – owoce zwykle są na wiosnę lub w lato. Można też poszukać w okolicy jakichś drzew owocowych. Może się coś znaleźć, np. jabłoń. Jak już jesteśmy w lesie, to na samym początku należy zapoznać się w sytuacji. Trzeba zobaczyć po której stronie drzew najczęściej rośnie mech. Jeśli jest dzień, gdzie na nieboskłonie znajduje się słońce, czyli, jaka jest godzina, ile czasu do zmierzchu. Jaka jest pogoda – słonecznie, czy – deszczowo; pora roku, lato, zima. W jakiej jesteś strefie klimatycznej ( jeżeli nie wiesz całkowicie, gdzie możesz być). Spoglądaj po okolicy. Szukaj jakiegoś punktu widokowego.

Spróbuj wejść na punkt widokowy (wzgórze, wysokie drzewo). Trzeba poszukać jakiegoś dogodnego miejsca do przeżycia. Jest nim na przykład jakiś zbiornik wodny, rzeka, sad, itd. Niedaleko wody zawsze powinny być jakieś zwierzęta. Poza tym zawsze człowiek musi mieć dostęp do wody. Bez niej po 3-5 dniach człowiek umrze. Pierwsze, co powinieneś robić, to szukać odpowiedniego miejsca na schronienie. Może nim być: jaskinia, jakiś przyczółek. Niestety, nie zawsze jest tak dobrze, by coś gotowego było w pobliżu. Jak nic nie znajdziemy, to dobrze będzie zacząć budowę czegoś, co przypomina ziemiankę, schronienie z gałęzi i patyków. Tutaj będzie Ci potrzebny nóż oraz siekiera. Trzeba będzie ściąć kilka mniejszych gałęzi lub drzew, by zaopatrzyć się w długie, proste paliki. W zależnie od terenu, powinieneś stworzyć dogodne miejsce do spania, by deszcz nie powinien zbyt mocno dochodzić do środka. Oczywiście, nie da się zbudować tego z samych gałęzi. Jako główną warstwę stropu schronienia należy użyć liści/ściółki. Później należy spoglądać za jedzeniem. Powinieneś stworzyć jakieś małe ognisko. Jednakże, jak masz zapalić ściółkę, jak nie masz zapałek/zapalniczki. To nie jest takie trudne. Dobrze by było, jakbyś oglądnął się za krzemieniami, suchymi patykami, suchym sianem, suchymi liśćmi i ściółką. Po stworzeniu miejsca na ognisko, zaopatrz się w coś, co mógłbyś tam przyrządzić.

Pogoda może być dla Ciebie nie lada wyzwaniem, ponieważ w trakcie deszczu trudno o suche liście. Uzbrój się też w kij, który posłuży Ci za dzidę, dzięki której będziesz mógł się lepiej ochronić przeciwko zwierzętom w nocy. Któż wie, co chodzi po lasach po zmierzchu? Jak uda ci się przetrwać pierwszą noc, nie osiądź na laurach. Pamiętaj, to tylko początek.

Militaria

Drugie z moich zainteresowań to militaria. Interesuję się wojskowością od kilku lat. Najchętniej dowiaduję się ciekawostek dotyczących Armii Czerwonej i Wehrmachtu z II wojny światowej. W ostatnim czasie przyglądam się też wojnie w Wietnamie i Hiszpańskiej Wojnie Domowej. Moim ulubionym rodzajem wojsk to wojska pancerne podczas II wojny światowej. Podczas II wojny wojska pancerne odegrały bardzo dużą rolę. Najczęściej czołgi były spotykane na froncie wschodnim. Kluczową rolę odegrały tam rosyjskie czołgi T-34. Podczas wojny wyprodukowano ich prawie 40 000 sztuk. Produkcja była w latach od 1940 do końca wojny. Powstały w wersjach z armatami 76,2 mm, 85,1 mm, 57 mm z różnymi wieżami i silnikami.

Jego odpowiednikiem wyprodukowanym przez Niemców był Pzkpfw IV. Był produkowany w latach 1938-1945. Tak samo jak rosyjski, był to czołg średni. Produkowany w 9 wersjach, na początku nie dawał sobie rady z nowym T-34. Niemieccy konstruktorzy na początku roku 1942 rozpoczęli projekt nowego modelu – Pzkpfw IV Ausf. H. Był to najlepszy i najczęściej produkowany wariant tego czołgu. Jego następca „Pantera”, był o wiele cięższy, przez co miał o wiele więcej problemów z mobilnością. Miał za to o wiele lepszy przedni pancerz i lepszą armatę, przez co Rosjanie musieli wprowadzić na front czołg T-34-85. Ta wersja popularnego czołgu miała zwiększoną wieżę, armatę 85 mm, oraz większy pancerz. Z tego powodu Niemcy zaczęli znowu przegrywać. Prace konstrukcyjne powiodły się i do walki został puszczony „Tygrys”.

Nie był to czołg idealny, był zbyt wolny i ciężki na błotniste, rosyjskie drogi. Na froncie zachodnim spisywały się o wiele lepiej od amerykańskich M4 Shermanów. Pod koniec wojny, Naziści wprowadzili do służby jeszcze „Tygrysa Królewskiego”, oraz niszczyciel czołgów Jagdtiger. Były to bardzo dobre czołgi, ale ze względu na brak dobrych dowódców i koniec wojny, nie odegrały one bardzo dużej roli w czasie II wojny światowej. Najlepszym czołgiem II wojny światowej był T-34, który był tak prosty w obsłudze i naprawie, że każdy Rosjanin potrafił w jakiś sposób nim walczyć. Niemieckie czołgi były zbyt skomplikowane i szkolenie załogi trwało zbyt długo. Takim to sposobem III Rzesza przegrała II wojnę światową.

Książki

Książkami interesuję się od wielu lat. W wolnym czasie uwielbiam czytać. Do moich ulubionych gatunków zaliczają się powieści fantasy, fantastyczno- naukowe (science-fiction) i przygodowe. Poza tym lubię czasem poczytać kryminały. Zdaję sobie sprawę z tego, że w dzisiejszych czasach większość młodych ludzi woli obejrzeć film, pograć w piłkę czy CS-a ze znajomymi. Uważam, że warto znaleźć trochę czasu na książki, gdyż rozwijają naszą wyobraźnię, pomagają z ortografią (jak dużo czytasz, to po prostu widzisz, jak dany wyraz się pisze) i są najtańszym biletem do innego świata. W kategorii moich ulubionych książek powinienem wspomnieć o „Władcy Pierścieni”.

„Władcę Pierścieni” napisał John Ronald Reuel Tolkien w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. O ile nie wszyscy czytali książkę, to film widział prawie każdy. Klasyka gatunku fantasy. Lektura może niektórym nie przypaść do gustu ze względu na długie opisy czy styl, w jakim została napisana, jednak polecam jej przeczytanie, gdyż film jest w stosunku do niej znacznie okrojony. Inną powieścią z tego gatunku jest „Eragon”, napisany przez Christophera Paoliniego w latach 2003-2004. Na pierwszy rzut oka to zwykła powieść fantasy, jakich wiele. W skrócie- młodzieniec znajduje w lesie smocze jajo, następnie zaprzyjaźnia się ze smokiem, który wykluł się z jaja. Równolegle w całej krainie toczy się bój między mieszkańcami a królem. Po niedługim czasie młodzieniec przyłącza się do buntowników.

Warto mieć na uwadze, iż ta książka została napisana przez piętnastolatka. W porównaniu z „Władcą Pierścieni”, „Eragon” jest napisany znacznie prostszym językiem, co powoduje, że czyta się go szybciej.

Jeszcze jedną, ciekawą lekturą jest „Metro 2033”. Dmitry Glukhovsky przedstawił w niej świat po III wojnie światowej. Tytułowe „2033” to oczywiście rok, w którym dzieje się akcja powieści. Ludzkość, która przetrwała, żyje pod ziemią- w metrze. Powierzchnia z powodu promieniowania nie nadaje się do życia. Stacje metra pełnią rolę państw- znajdziemy te o ustrojach komunistycznych, totalitarnych, demokratycznych. Niektóre stacje żyją z handlu, inne z przestępczości. Pewnego dnia życie wszystkich ocalałych mieszkańców zostaje zagrożone, ponieważ pojawia się „homo novus”- następne stadium ewolucji, odporne na promieniowanie i mogące zagrozić człowiekowi.

Motoryzacja

Motoryzacją, a właściwie samochodami (motocykle nie interesują mnie tak bardzo, jak samochody) interesuję się od zawsze. Większość z nas zna takie marki jak BMW, Volkswagen, Honda, Fiat czy Ferrari. Mnie interesują również te mniej znane, jak np. Koenigsegg. Ta mało znana, szwedzka firma produkuje samochody sportowe od końca lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Jednym z bardziej charakterystycznych modeli jest Koenigsegg Agera. Powstał on w roku 2011 (wersja R rok później). Nadwozie ma kształt dwudrzwiowego coupé. Pojazd waży ok. 1300 kg i ma silnik o mocy 940 koni mechanicznych, co pozwala na rozpędzenie się do prędkości 390 km/h. Koenigsegg Agera R, ważący sto kilogramów więcej, posiada wzmocniony do 1140 KM silnik, dzięki czemu wskazówka prędkościomierza zatrzymuje się przy 420 km/h. Ponadto poprawione zostało przyspieszenie „do setki” z wcześniejszych 3s na 2,8s. Cena Koenigsegga Agery wynosi w przeliczeniu ponad 5 000 000 zł.

Innym ciekawym pojazdem jest Pagani Huayra. Pagani to włoska firma z siedzibą w Modenie. Założona została w latach dziewięćdziesiątych XX w. Podobnie jak w przypadku Koenigsegga, również ta marka nie jest sprzedawana w Polsce. Pagani Huayra to następca modelu Pagani Zonda, zaprezentowany został w 2011 roku. Pojazd waży 1350 kg, ale ma słabszy silnik od Agery, dlatego jego osiągi są trochę gorsze. Przyspieszenie od 0 do 100 km/h wynosi 3,3 s, a prędkość maksymalna 378 km/h. Silnik ma moc 730 KM. Charakterystycznym elementem samochodu są „skrzydlate” drzwi. Oczywiście, podobne rozwiązanie mają również inne samochody, np. Mercedes 300 SL Gullwing czy Mercedes SLS AMG. Pod względem ceny Pagani Huayra wypada prawie tak samo jak Koenigsegg Agera- kosztuje nieco poniżej pięciu milionów złotych. Wnętrze pojazdu jest dwuosobowe, jak w większości supersportowych samochodów.

Ciekawą firmą jest McLaren. McLaren od ok. 50 lat rywalizuje z Ferrari w Formule 1. Jednak McLaren produkuje również samochody. Najsłynniejszy model marki, McLaren F1, skonstruowany został w 1994 r. Ze względu na prędkość maksymalną, wynoszącą ok. 386-388 km/h przez pewien czas był najszybszym seryjnym samochodem na świecie. Posiadał silnik o mocy 627 KM. Przyspieszenie „do setki” w tym modelu wynosiło 3,2 s, a masa własna 1140 kg. Wyprodukowano nieco ponad sto sztuk tego pojazdu.