Ito ay tinatawag din sa wikang Tagalog na Kathambuhay. Katha sapagkat likha ng panulat. At Buhay sapagkat ang mga kasaysayan ngang isinasalaysay, kung hindi man lubos na gawa sa isip, ay hinahango sa mga pangyayaring tunay na naganap sa buhay na maaaring nasaliksik, nasaksihan o naobserbahan, napanayam, o kaya’y naranasan.

NOBELA

Ang katagang nobela ay buhat sa salitang Kastila na Novella na binaybay-Tagalog at pinanatili ayon na rin sa dikta ng kasaysayan dahil ang mga Kastila ang nagdala ng sangay na ito ng panitikan sa kapuluan na lalong nagpatingkad sa kanilang pananakop.

Ito rin ay isang masining na sangay ng mga pangyayaring nagaganap sa buhay na umiikot ayon na rin sa mga karanasan ng tao sa kanyang sarili at sa kanyang kapaligiran.

Ang salitang nobela ay nanggaling din sa salitang Latin na Novelus, at itinuturing na supling o kaugnay ng Kasaysayan o Istorya pagkat dito isinasalaysay ng saksi ang mga kaalamang kanyang namasid, kung hindi man walang labis o kulang, nababawasan o nadaragdagan, kung hindi man pinatitingkad, pinalulungkot o pinasasaya. (Servando de los Angeles, 1974).

Panahon ng Hapon -Hindi naging maunlad ang nobela dahil sa kakulangan ng materyales.

•Halimbawa•Luha ng Buwaya- Amado V. Hernandez

•Tatlong Mari- Jose Esperanza Cruz•Sa Lundo ng Pangarap- Gervacio Santiago

•Lumubog ang Bituin- Isidro Castillo•Ibong Mandaragit- Amado V. Hernandez

•Daluyong- Lazaro Francisco

Ang panahong ito ay isang kasalatan sa larangan ng nobela.

Mga nobelang nalathala sa Magasing Aliwan:

Luha at Luwalhati (Antonio Sempio, 1942)

Igorota sa Baguio (Fausto Galauran, 1945)

Sa Lundo ng Pangarap (Gervacio Santiago)

Ang Panahon ng Hapon (1942 - 1945)

Zenaida (Adriano P. Landico)Lumubog Ang Bituin (Isidra Zarraga-Castillo)Tatlong Maria (Jose Esperanza Cruz)