Zabiegi upiększające twarz

ZABIEGI UPIĘKSZAJĄCE TWARZ

Nazwa kwalifikacji, której efekty kształcenia zostały uwzględnione w multibooku: A.61. Wykonywanie zabiegów kosmetycznych twarzy, kwalifikacja wyodrębniona w zawodzie technik usług kosmetycznych 514207. Pozycja kierowana jest do uczniów i słuchaczy szkół zawodowych oraz placówek kształcenia ustawicznego przygotowujących do pracy w zawodzie technik usług kosmetycznych. Opracowano na podstawie materiałów przygotowanych w ramach projektu „Model systemu wdrażania i upowszechniania kształcenia na odległość w uczeniu się przez całe życie” KOWEZiU.

SPIS TREŚCI

I - Diagnostyka stanu skóry w zabiegach upiększających twarz i okolice oczu

II - Zasady ustalania właściwych proporcji twarzy

III - Analiza kolorystyczna

IV - Preparaty i akcesoria do zabiegów upiększających twarzy

V - Metody podkreślania oprawy oka

VI - Zasady w klasycznym makijażu dziennym

VII - Zasady w klasycznym makijażu wieczorowym

VIII - Zasady w makijażu ślubnym i fotograficznym

1

Kurs: Zasady wykonywania zabiegów upiększających twarz

Źródło: http://www.pl.fotolia.com/

KURS Zasady wykonywania zabiegów

upiększających na twarz

MODUŁ Diagnostyka stanu skóry w zabiegach

upiększających twarz i okolice oczu

2


1 Diagnostyka stanu skóry w zabiegach upiększających twarz i okolice oczu

Cel ogólny: wyrabianie umiejętności przeprowadzenia diagnozy kosmetycznej

na potrzeby zabiegu upiększającego twarz i okolice oczu.

1.1 Wprowadzenie do diagnozy

Jedną z najważniejszych umiejętności kosmetycznych jest zdolność

rozpoznawania rodzaju skóry i ocena tego, czy defekty mieszczą się w granicach

fizjologii tzn. stanu normalnego, czy też przekroczyły tę granicę i klientkę bądź klienta

należy skierować do lekarza.

Aby postawić odpowiednią diagnozę, kosmetyczka powinna właściwie ocenić

rodzaj cery.

1.1.1 Rodzaje cer

Mówiąc „cera” mamy na myśli skórę twarzy, szyi i dekoltu.

Powszechna typologia cer oparta jest o aktywność gruczołów łojowych.

W związku z tym wyróżniamy cztery podstawowe rodzaje cer:

· normalna – produkująca na czole w ciągu 3 godzin 0,1 mg łoju na 1 cm2;

· sucha – produkująca na czole w ciągu 3 godzin 0,05 mg łoju na 1 cm2;

· tłusta – produkująca na czole w ciągu 3 godzin 0,4 mg łoju na 1 cm2;

· mieszana – produkująca na czole w ciągu 3 godzin 0,3 mg łoju na 1 cm2.

W ramach każdej z wyżej wymienionych cer mogą występować defekty

kosmetyczne sprawiające, że wyróżniana jest również cera:

· odwodniona;

· wrażliwa;

· naczyniowa;

· z przebarwieniami;

· zniszczona;

· alergiczna;

· dojrzała;

· (w ramach cery tłustej) trądzikowa.

3


CERA NORMALNA

Obecnie taką cerę spotyka się stosunkowo rzadko. Występuje u osób młodych

i zdrowych. Ma zabarwienie cielisto-różowe lub mleczno-białe. Skóra ma umiarkowaną

ilość tłuszczu i wilgoci, ma wzorcowe pH 5,6 (lekko kwaśne). Jest aksamitna w dotyku.

Swoje cechy zawdzięcza temu, że jest podbudowana prężnymi mięśniami i niezbyt grubą

tkanką tłuszczową. Odżywianie skóry przez naczynia krwionośne jest wystarczające.

Skóra ta po 30 roku życia ma tendencje do przesuszania.

Rysunek 1.1 Cera normalna

Źródło: http://www.pl.fotolia.com/id/49782379

CERA SUCHA

Cera sucha jest delikatna i przeźroczysta, a w starszym wieku – pergaminowa.

Nie widać na niej otwartych porów. Skłonność do zmarszczek powstaje łatwo

i przedwcześnie. Skóra sprawia wrażenie przypudrowanej, łuszczy się i ma tendencję

do rozszerzonych naczyń krwionośnych. Zabarwienie cery jest zwykle różowe. Z reguły

cera sucha pojawia się po 30 roku życia i nasila się z wiekiem. Cera sucha w dotyku jest

szorstka o nierównomiernej powierzchni. Cerze tej towarzyszą objawy subiektywne

zgłaszane przez klientki w postaci uczucia suchości i dyskomfortu, bolesności i świądu

oraz kłucia i mrowienia.

4


CERA TŁUSTA

Jest gruba, szarożółta, mocno błyszcząca. Widoczne są na niej ujścia gruczołów łojowych z widocznymi zaskórnikami występują rozszerzone pory. Jest słabo ukrwiona, wykazuje dużą odporność na czynniki atmosferyczne. Skóra dobrze znosi kontakt z wodą i mydłem. Starzeje się wolno i rzadko ulega w starszym wieku przesuszeniu. Cera ta nie występuje w dzieciństwie, jej objawy pojawiają się dopiero w okresie pokwitania (ok. 12 rok życia).

CERA MIESZANA

Najczęściej spotykanym typem cery jest cera mieszana, dająca efekt dwóch różnych twarzy – skóra na policzkach jest zupełnie inna niż na brodzie, nosie i czole. Środkowa część twarzy, tzw. strefa T, jest tłusta, a policzki są suche lub normalne.

Ten rodzaj cery spotykamy najczęściej u osób między 25 a 45 rokiem życia.

Przy cerze mieszanej raczej nie zdarza się, aby w partiach tłustych występowały wykwity ropne, obserwuje się natomiast rozszerzone pory i zaskórniki.

1.1.2 Zmiany skórne najczęściej obserwowane przez kosmetyczkę

· zzaskórnik – jest to drobny czop rogowo-łojowy, zalegający w przewodzie

gruczołu łojowego. Zaskórniki występują w miejscach objętych łojotokiem. Jego

powierzchnia bywa ciemna na skutek utleniania się keratyny. Spotyka się dwa rodzaje zaskórników:

− otwarte – gdzie czop rogowo-łojowy jest czarny i dobrze widoczny,

− zamknięte – pokryte naskórkiem;

· ppęcherzyk – wykwit wyniosły ponad poziom skóry, mała wypełniona płynem przestrzeń pod naskórkiem;

· krostka– wykwit płasko wyniosły lub kopulasty, wypełniony treścią ropną. Gojąc się, krosty zasychają w strupy i ustępują bez śladu.

TORBIELE GRUCZOŁÓW POTOWYCH I ŁOJOWYCH:

· prosak – występuje w postaci maleńkiego białawego tworu wielkości ziarna maku lub prosa, umiejscowionego tuż pod naskórkiem. Jest to najczęściej torbiel gruczołu potowego lub łojowego powstała na skutek nadmiernego rogowacenia wydzieliny zatrzymanej w wyniku zaczopowania ujścia gruczołu. Prosak jest twardy i wyraźnie widoczny na skórze;

· kaszak – występuje w postaci pojedynczych lub mnogich, okrągłych, twardych torbieli, wielkości od ziarna grochu do gołębiego jaja, najczęściej w obrębie mieszka włosowego lub gruczołu łojowego. Kaszaki są pokryte skórą, nie wykazują cech zapalnych. Często na szczycie kaszaka jest widoczny rogowy czop, przypominający zaskórnik. Najczęściej obserwujemy go za uszami;

5


GRUDKA:

Polega na przeroście naskórka lub skóry. Przykładem grudki jest:

· brodawka łojotokowa – to znamię naskórkowe, charakteryzujące się

zgrubieniem warstwy rogowej, o brunatnym zabarwieniu. Umiejscawia się

na twarzy w obrębie skroni. Pojawia się w wieku dojrzałym i ma tendencję

do rozprzestrzeniania się. Na początku rozwijają się brązowe, matowe plamy,

które szybko rosną i stają się wyczuwalne;

· kępki żółte – występują w postaci grudek, na początku charakteryzują się

zabarwieniem żółtym, które z czasem przechodzi w brunatne, zmiany związane

są z zaburzeniami gospodarki lipidowej.

NOWOTWORY ŁAGODNE:

· włókniaki – twory pochodzenia łącznotkankowego. W zależności od spoistości

wyróżniamy włókniaki miękkie i twarde.

PRZEBARWIENIA SKÓRY:

· piegi – drobne ostro odgraniczone przebarwienia;

Rysunek 1.2 Piegi


· plamy soczewicowate – owalne małe plamy ostro odgraniczone, bardzo ciemne;

· plamy starcze – ostro odgraniczone, zabarwione rozmaicie;

6


· ostuda – brązowe i szare przebarwienia skórne, zlokalizowane głównie

na policzkach, górnej wardze, czole i podbródku;

· przebarwienia pozapalne – mogą być skutkiem trądziku lub oparzeń

słonecznych.

ZABURZENIA UNACZYNIENIA:

· teleangiektazje – trwałe rozszerzenie małych naczyń krwionośnych;

· naczyniaki gwiaździste – samoistne rozszerzenie naczyń włosowatych;

odpowiedzialne za te zmiany są estrogeny. Zmiany te mogą się pojawiać w czasie

ciąży;

· rumienie przelotne – są wyrazem zwiększonego przepływu krwi, kosmetyczka

najczęściej ma do czynienia z rumieniem menopauzalnym;

· rumienie trwałe – są początkowymi wykwitami w wyprysku, w odczynach

fitotoksycznych i fotoalergicznych.

1.1.3 Dolegliwości i choroby oczu

Rysunek 1.3 Zmarszczki


Niewłaściwa higiena oczu i choroby ogólnoustrojowe mogą znacznie osłabiać

nasz wzrok i powodować różne dolegliwości. Dolegliwości te możemy likwidować bądź

osłabiać poprzez zabiegi kosmetyczne. W przypadku chorób oczu należy klientkę

skierować do lekarza okulisty.

Aby dowiedzieć się więcej na temat oczu, przejdź do prezentacji pt. „Oczy”.

Im wcześniej problem oczu zostanie wykryty, tym większa szansa na jego

wyleczenie.

7


Aby zapoznać się z najczęstszymi chorobami oczu, przejdź do videocastu pt. „Choroby oczu”.

1.2 Diagnoza

Diagnoza stanowi jeden z początkowych etapów każdego zabiegu

kosmetycznego.

1.2.1 Gromadzenie danych

Gromadzenie danych związane jest z następującymi badaniami:

1. Badanie podmiotowe – źródłem informacji jest sama klientka, a podstawą tego

badania jest wywiad.

Wywiad polega na zadawaniu pytań przez kosmetyczkę ustnie lub poprzez

ankietę skierowaną do klientki.

Wywiad może być skategoryzowany – kiedy pytania są ukierunkowane

na wykluczenie przeciwwskazań do zabiegu albo ich celem jest wyjaśnienie problemów

z cerą.

Wywiad może też być nieskategoryzowany – kiedy przeprowadzany jest

w formie luźnej rozmowy z klientką podczas wykonywania różnych czynności

instrumentalnych. Jest on zazwyczaj mniej stresujący dla klientki i pozwala stworzyć

klimat zaufania1.

Wymagania związane z wywiadem to:

· komunikatywność – pytania formułowane prosto, bez używania terminów

fachowych, wieloznacznych czy regionalizmów;

· intymność i szacunek – należy unikać pytań przy osobach trzecich;

· korzystne warunki – bez pośpiechu, zaglądania osób trzecich czy zmuszania

do udzielania odpowiedzi;

· podczas wywiadu zbieramy informacje dotyczące:

− danych osobowych i kontaktowych klientki;

− wieku;

− zawodu lub charakteru pracy;

− dotychczasowej pielęgnacji;

− sposobu odżywiania;

− stylu życia (aktywności fizycznej);

− schorzeń ogólnoustrojowych, przyjmowanych leków;

1 Drygas B., Mrozowska M., Szpindor R., A.61 Kosmetyka pielęgnacyjna i upiększająca, Twarz szyja i dekolt,

Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013

8


− uczuleń i alergii.

2. Badanie przedmiotowe – podstawą tego badania są obserwacja i pomiar.

Kosmetyczka dokonuje oceny cech skóry bez użycia przyrządów technicznych.

Z reguły by określić parametry skóry, ogląda ją pod lampą z lupą, wyczuwa skórę przez

dotyk oraz opiera się na swoim doświadczeniu. Analiza skóry jest podstawą badania

przedmiotowego2.

Kosmetyczka poddaje analizie następujące parametry:

· koloryt lub karnację, która uwarunkowana jest zawartością barwnika w skórze

i ukrwieniem. Na podstawie oceny barwy nieopalonej skóry, koloru włosów,

tęczówki oka i reakcji na opalanie kosmetyczka ustala karnację, czyli zalicza skórę

klientki do określonego fototypu:

Tabela 1.1 Fototypy

Źródło: Opracowanie własne

Stopień ukrwienia określany jest na podstawie obrazu błony śluzowej oka (przez

odchylenie dolnej powieki).

Osoby z cienkim naskórkiem mają bardziej różową skórę. co jest spowodowane

przez prześwitujące naczynia krwionośne.

· rzeźbę skóry – podczas tej analizy kosmetyczka poprzez dotyk określa szorstkość

skóry; na podstawie analizy wzrokowej określane są zmarszczki i bruzdy;



9


· grubość skóry – oceniana metodą wałeczkową: kosmetyczka chwyta między

palce fałd skóry na skroniach. Podskórna tkanka w tym miejscu prawie nie istnieje

i można dosyć precyzyjnie określić grubość skóry;

· turgor, tonus i elastyczność – oceniane są przez kosmetyczkę poprzez

uchwycenie palcami kawałka skóry pod okiem i puszczeniu go po chwili. Skóra,

którą łatwo można unieść, potrzebuje dużo czasu, aby odzyskać swój poprzedni

stan;

· nawilżenie – dotykowo i wzrokowo kosmetyczka ocenia łuszczenie się skóry

i wysuszenie skóry;

· zawartość tłuszczu – ocenia się ją wzrokowo, obserwując nos, brodę i czoło, oraz

poprzez przyłożenie bibułki.

1.2.2 Analiza danych

W diagnostyce kosmetycznej podstawą jest wiarygodność i przydatność

obserwacji. Zdarza się jednak, że kosmetyczka popełnia błędy. Rozróżnia się dwa typy

błędów:

BŁĄD ORZEKANIA:

· przecenianie informacji pochodzących od klientki;

· nieumiejętność obserwacji;

· brak doświadczenia;

· źle przeprowadzony wywiad;

· brak krytycyzmu;

· brak samokontroli.

BŁĄD POMINIĘCIA:

· niedostrzeganie zmian w objawach u klientki;

· niedoświadczenie w gromadzeniu danych;

· trudność w wyrażaniu przez klientkę swoich odczuć;

· celowe ukrywanie przez klientkę informacji;

· nieuwaga, niedostateczna koncentracja.

1.2.3 Rozpoznanie

Prawdziwej analizy skóry można dokonać jedynie po dokładnym oczyszczeniu

skóry i przetarciu jej tonikiem. Przy ocenie skóry oprócz wieku trzeba brać pod uwagę

inne czynniki, takie jak: temperatura, stopień nawilżenia, utkanie i ewentualne

zaburzenia barwnikowe:

· temperatura skóry jest zarówno widoczna, jak i wyczuwalna. Przy cienkim

naskórku zauważyć można rozszerzone naczynia włosowate, skóra jest

10


zaróżowiona i łatwo ulega podrażnieniu. I na odwrót – przy zbitym, dobrze

pokrywającym naczynia naskórku, skóra ma odcień mleczny;

· stopień nawilżenia (lub jej równowaga wodna) zależy od poziomu nawodnienia

organizmu. Równowaga wodna może zmieniać się z wiekiem. Może się też

zmieniać w czasie intensywnej diety i po zbyt długiej ekspozycji na słońce albo

zimny wiatr;

· utkanie skóry zależy głównie od poziomu wydzielania gruczołów łojowych.

Zakres pH (pH jest symbolem stężenia jonów wodorowych) wynosi od 0 do 7.

Wartość pH poniżej 7 oznacza odczyn kwaśny, a powyżej 7 – zasadowy. Złożone

czynności rogowacenia naskórka, wydzielania gruczołów łojowych i potowych

składają się na tworzenie kwaśnego płaszcza tłuszczowego na powierzchni skóry.

Jego rola jest bardzo ważna, ponieważ chroni on skórę przed zakażeniem

bakteryjnym. Wartość pH warstwy rogowej zdrowego naskórka waha się od

5 do 5,6 a więc ma odczyn lekko kwaśny.

1.3 Przeciwwskazania do zabiegów upiększających twarz

Przeciwwskazania do wykonania zabiegów upiększających na twarz:

· stany zapalne, zakaźne i alergiczne skóry twarzy;

· świeże rany;

· uczulenia i alergie na składnik czynny zawarty w preparatach;

· wszelkiego rodzaju stany zapalne w obrębie oczu i brwi, np. zapalenie spojówek,

jęczmień;

· podrażnienie lub zapalenie gałki ocznej.

Istnieją także dodatkowe przeciwwskazaniami do farbowania brwi i rzęs:

· świeżo depilowane brwi;

· nerwowe tiki;

· soczewki kontaktowe;

· czas farbowania skracamy u klientek ciężarnych i stosujących samoopalacz;

· przed przystąpieniem do farbowania po raz pierwszy wykonujemy próbę

uczuleniową – test płatkowy3.

3 Drygas B., Mrozowska M., Szpindor R., A.61 Kosmetyka pielęgnacyjna i upiększająca – Twarz szyja

i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013

11


1.4 Higiena wzroku

W obecnych czasach ludzie mają coraz większe wymagania wobec wzroku.

Szczególnie chodzi o osoby pracujące umysłowo, które dużo czytają czy prowadzą

samochód. Dobre widzenie jest teraz ważniejsze niż w czasach naszych przodków,

którzy pracowali na roli. Podnosi się także granica wieku, w którym ludzie mają

zapotrzebowanie na dobre widzenie.

Tylko oczy całkowicie wypoczęte mogą dobrze funkcjonować.

O wzrok i jego prawidłowy rozwój należy dbać już od najwcześniejszego okresu życia człowieka. Świadomość rodziców jest w tej kwestii szczególnie istotna, gdyż od ich zdrowia ogólnego zależy zdrowie ich dzieci. Zdrowe, nieskażone środowisko matki to pierwszy krok do dobrego wzroku. Prawie 6% wcześniaków (głównie dzieci palących matek) rodzi się z rozwojem naczyń krwionośnych siatkówki zaburzonym przez toksyny

nikotyny i inne wolne rodniki. Pomimo leczenia prawie 1% dzieci traci wzrok. Choroby

matki w pierwszych trzech miesiącach ciąży mogą być przyczyną zaćmy wrodzonej u dziecka.

Dalsza higiena narządu wzroku polega na ogólnej czystości, przemywaniu oczu ciepłą, przegotowaną wodą od zewnętrznego kącika oka do wewnętrznego. Ponadto od 6 tygodnia życia, kiedy niemowlęta zaczynają skupiać wzrok na przedmiotach,

zaczynamy gimnastykować oczy, zawieszając nad łóżeczkiem barwne, poruszające się zabawki. Ich powolne ruchy, zdecydowane kolory, często połączone z cichą melodyjką,

będą sprawiały, że niemowlę będzie za nimi podążać oczami, ćwicząc mięśnie gałki ocznej.

Istotnym elementem higieny narządu wzroku jest oświetlenie.

Najzdrowsze dla oczu jest oświetlenie naturalne, ale pod warunkiem że nie jest to ostre światło słoneczne. Zbyt duża dawka promieni ultrafioletowych, zbyt częste przechodzenie z jasności w ciemność, a także niektóre długości fal spektrum słonecznego mogą skutkować przemęczeniem wzroku i błędami w percepcji. Oślepiające światło nie tylko jest szkodliwe dla oczu, lecz także upośledza zdolność oceny odległości i rozpoznawania kształtów. Promienie UV mogą uszkodzić siatkówkę. Aby chronić oczy przed tymi czynnikami w słoneczne dni, należy zakładać okulary przeciwsłoneczne. Jednak i przy ich doborze obowiązują określone zasady. Okulary powinny być tak dobrane, by były idealnie dopasowane do twarzy, ponieważ tylko wtedy promienie UV

będą mogły być efektywnie zatrzymane. Nieodpowiednia lub niedbała produkcja szkieł zaowocować może zniekształceniem obrazu. Najefektywniej chronią oczy szkła polaryzacyjne w szarym kolorze o krzywiźnie 8.

Współczesny człowiek większość czasu spędza przy oświetleniu sztucznym.

Przyjęte normy oświetleniowe wynoszą 200 luksów (lx) dla pracy mniej

precyzyjnej i 500 ÷ 2000 luksów dla pracy precyzyjnej. Oświetlenie jedynie miejsca pracy w ciemnym pomieszczeniu nie jest wskazane. Dopuszczalny kontrast powinien

mieścić się w granicach 1:3 (stosunek jasności miejsc ciemniejszych do jaśniejszych). W pomieszczeniach zamkniętych korzystać się powinno z oświetlenia kombinowanego bezpośredniego i pośredniego.

12


Bardzo duże znaczenie dla wykorzystania światła mają ściany pomieszczeń.

Najodpowiedniejsze są ściany białe lub słomkowo żółte, odbijające 80% światła.

Sztuczne światło to także promienie UV emitowane podczas sesji solaryjnej.

Tylko 4 na 10 klientów solariów korzysta podczas opalania z okularów ochronnych.

Za najpowszechniejszą obawę podaje się obawę przed niepożądanymi białymi śladami

wokół oczu i u nasady nosa. Zamykanie oczu w czasie opalania nie stanowi

wystarczającej ochrony, ponieważ powieki są zbyt cienkie, aby powstrzymać promienie

UV. Krótkie promienie UVB przyczyniają się do zapalenia spojówek. Większość

bywalców solariów niestosujących okularów po pewnym okresie uskarża się na ślepotę

zmierzchową i ślepotę barw. Według europejskich regulacji prawnych właściciel salonu

ponosi odpowiedzialność za uszkodzenie wzroku w przypadku braku okularów

ochronnych.

Ostrość widzenia jest podstawowym elementem higieny i bezpieczeństwa pracy.

Do 2020 roku 70% światowej populacji będzie wymagało korekcji wad wzroku.

Wzrok nasz nie jest przyzwyczajony do widzenia z bliska. U 45% Eskimosów

zaobserwowano krótkowzroczność, kiedy naukę ustną zastąpiono czytaniem i pisaniem

– wada ta występowała w tym rejonie świata zaledwie w 1%.

Najlepiej i najbezpieczniej korygują wzrok soczewki. Lekarze twierdzą,

że soczewki może nosić nawet 90% pacjentów, tymczasem w Polsce korzysta z nich

zaledwie 2%. (Soczewki stosowane są od 1889 r. – Szwecja) Najnowocześniejsze

soczewki są silikonowo-hydrożelowe.

Podobnie jak ćwiczenia relaksacyjne utrzymują ciało w dobrej kondycji fizycznej,

tak również techniki codziennego relaksu oczu przyczyniają się do lepszego widzenia.

1.5 Demakijaż

1.5.1 Wykonywanie demakijażu oczu

· wilgotną połowę płatka kosmetycznego połóż na dolnych powiekach;

· poproś klientkę o zamknięcie oczu;

· wilgotnym wacikiem z naniesioną emulsją do demakijażu oczu zmyj maskarę

z rzęs, wykonując ruchy w kierunku od nasady rzęs do ich końcówek;

· zdejmij i wyrzuć płatek;

· zmywacz nanieś na grzbiet lewej dłoni;

· 3 palcem lewej dłoni unieruchom skórę w zewnętrznym kąciku oka klientki;

· 3 palcem prawej dłoni nabierz zmywacz i połóż go na górnej powiece oka;

· rozprowadź zmywacz na powiece górnej na zewnątrz i na dolnej w stronę nosa,

delikatnie go wmasowując;

· zmyj wilgotnym wacikiem górną i dolną powiekę w tym samym kierunku,

w którym był rozprowadzany zmywacz;

13


· sprawdź oczyszczenie oka;

· połóż na powiekach płatki nasączone 3% roztworem kwasu borowego.

1.5.2 Wykonywanie demakijażu ust

· wilgotny płatek kosmetyczny z naniesioną emulsją do demakijażu ust połóż

na zamkniętych ustach;

· lekko dociśnij płatek i odczekaj chwilę;

· delikatnie przytrzymaj ręką kąciki ust, by nie rozciągać skóry;

· ruchem zbierającym złóż płatek na połowę;

· zdejmij pomadkę najpierw z wargi dolnej, a następnie z górnej wargi;

· w razie potrzeby czynność powtórz.

1.6 Literatura

1.6.1 Literatura obowiązkowa

· Drygas B., Mrozowska M., Szpindor R., A.61 Kosmetyka pielęgnacyjna

i upiększająca – Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013.

1.6.2 Literatura uzupełniająca

· Dylewska-Grzelakowska J., Zabiegi upiększające twarzy szyi i dekoltu –

kwalifikacja, Wyd. WSiP, Warszawa 2013.

1.7 Spis rysunków i tabel

Rysunek 1.1 Cera normalna ........................................................................................................................ 3

Rysunek 1.2 Piegi ............................................................................................................................................ 5

Rysunek 1.3 Zmarszczki ............................................................................................................................... 6

Tabela 1.1 Fototypy ........................................................................................................................................ 8

1.8 Spis treści

1 Diagnostyka stanu skóry w zabiegach upiększających twarz i okolice oczu .................. 2

1.1 Wprowadzenie do diagnozy ........................................................................................................ 2

1.1.1 Rodzaje cer ...................................................................................................................................... 2

1.1.2 Zmiany skórne najczęściej obserwowane przez kosmetyczkę................................... 4

1.1.3 Dolegliwości i choroby oczu ..................................................................................................... 6

1.2 Diagnoza .............................................................................................................................................. 7

1.2.1 Gromadzenie danych .................................................................................................................. 7

1.2.2 Analiza danych .............................................................................................................................. 9

1.2.3 Rozpoznanie ................................................................................................................................... 9

14


1.3 Przeciwwskazania do zabiegów upiększających twarz ................................................. 10

1.4 Higiena wzroku ............................................................................................................................. 10

1.5 Demakijaż ........................................................................................................................................ 12

1.5.1 Wykonywanie demakijażu oczu .......................................................................................... 12

1.5.2 Wykonywanie demakijażu ust ............................................................................................. 13

1.6 Literatura obowiązkowa ............................................................................................................ 13

1.7 Literatura uzupełniająca ............................................................................................................ 13

1.8 Spis rysunków i tabel .................................................................................................................. 13

1



KURS

Zasady wykonywania zabiegów

upiększających twarz

MODUŁ Charakterystyka kształtów twarzy

2


2 Zasady ustalania właściwych proporcji twarzy

2.1 Charakterystyka kształtów twarzy

2.1.1 Symetria twarzy

Ważnym elementem przed przystąpieniem do korekty brwi i makijażu jest

określenie symetrii twarzy. Wszelkie dalsze czynności będą dążyły do uzyskania twarzy

symetrycznej.

Określanie symetrii twarzy rozpoczynamy od podziału pionowego, polegającego

na przeprowadzeniu linii prostej przechodzącej przez środek czoła, nosa i brody.

Porównujemy obie połówki. Taki podział pozwala na wychwycenie asymetrii twarzy.

Aby uzyskać wrażenie symetrii, rozpoczynamy od poprawy kształtu łuku

brwiowego. Po uzyskaniu pożądanego kształtu brwi i ich długości przystępujemy

do podziału poziomego twarzy. W tym celu kształt twarzy dzieli się na trzy części

za pomocą linii poziomych.

· pierwsza część – od nasady włosów do łuku brwiowego;

· druga część – od łuku brwiowego do skrzydełek nosa;

· trzecia część – od skrzydełek nosa do czubka brody.

Właściwy kształt twarzy jest zachowany, jeśli wszystkie trzy odległości są sobie

równe.

2.1.2 Kształty twarzy

Twarz owalna

Charakteryzuje się wysokim czołem i wydłużonym podbródkiem. Uznawana jest

za najbardziej uniwersalny i klasyczny kształt twarzy. Broda i czoło są mniej więcej

równej szerokości i długości, a twarz jest najszersza na wysokości kości policzkowych.

Od tego miejsca twarz równomiernie sięga w górę i w dół, zaokrągla się miękko

w stronę czoła i podbródka, dolna jej część jest dłuższa niż górna. Z takimi rysami nawet

w mniej udanym makijażu wygląda się perfekcyjnie.

Twarz wydłużona

Na wydłużonej twarzy kości policzkowe umieszczone są wysoko. Czoło również

jest wysokie, a linia jest szczęki zarysowana ostro – ma się wrażenie, że jest ona

precyzyjnie wyrzeźbiona.

3


Twarz w kształcie serca

Twarz w kształcie serca jest szersza na wysokości czoła, a zwęża się ku dołowi, aż

do wąskiego lub ostro zakończonego podbródka – jest podobna do odwróconego

trójkąta. Jej wyraz jest bardzo subtelny i wygląda delikatnie.

Twarz w kształcie trójkąta

Twarz w kształcie trójkąta jest węższa przy skroniach i na wysokości czoła,

a szersza na linii policzków i linii szczęki.

Twarz kwadratowa

Charakteryzuje się wystającymi kośćmi policzkowymi, szerokim czołem i szeroką

żuchwą. Osoby o takiej twarzy mają w wyraźny sposób wykształcone kąty szczęki.

Twarz kwadratowa ma identyczną szerokość na dole i górze. Charakterystyczne dla tego

rodzaju kształtu są pełne usta z zaokrągloną dolną wargą oraz duże oczy.

Twarz okrągła

Charakteryzuje się pełnymi policzkami, zaokrągloną brodą i niskim

czołem. Twarz jest stosunkowo „krótka”, zaokrąglona, najszersza na wysokości uszu.

Owalny lub kanciasty kontur jest „wypełniony” i sprawia wrażenie okrągłego. Twarz

o tym kształcie może sprawiać wrażenie nazbyt okrągłej. Część policzkowa jest pełna,

usta są słabo zaznaczone – optycznie przytłoczone górną wargą, nos bywa zaokrąglony.

Twarz trapezowata

Twarz trapezowata charakteryzuje się szerokim podbródkiem i stosunkowo

wąskim czołem. Szczęka bywa kanciasta lub sprawia wrażenie trójkątnej oraz silnej.

Czasami szczęka może być lekko wysunięta do przodu, a podbródek jest wystający.

Twarz trapezowata ma charakterystyczne, szerokie, często prostokątne czoło. U nasady

włosów mogą występować zakola. Kości policzkowe są wysoko osadzone, część

podbródkowa zaś jest znacznie wydłużona i zakończona wyrazistym podbródkiem.

Najszersza część twarzy to kości policzkowe – najczęściej na wysokości oczu, typowe są

tu szerokie usta, dość wąskie wargi i prosto osadzone, małe oczy1.

Zapoznaj się ze stroną http://www.namaksie.pl/body/6-uroda/111-okresl-

ksztalt-twarzy-naucz-sie-rzebic-jej-rysy, dowiesz się, jak określić kształt twarzy oraz jak

rzeźbić jej rysy.



4


2.2 Zasady doboru kształtu brwi do kształtu twarzy

Do każdego kształtu twarzy pasuje odpowiedni kształt brwi.

Rysunek 2.1 Kształt brwi

Żródło: http://www.opusmagnum.pl/pliki/makijaz_01.pdf

2.3 Zasady regulacji łuku brwiowego

2.3.1 Określenie długości brwi

W określaniu prawidłowej długości brwi najważniejsze jest wyznaczenie miejsca,

w którym brwi mają się zaczynać i kończyć. W tym celu należy poprowadzić dwie linie:

· od płatka nosowego do wewnętrznego kącika oka – w przedłużeniu tej linii

miejsce jej zetknięcia z brwią wyznacza miejsce, w którym brew powinna się

zaczynać;

· od płatka nosowego do zewnętrznego kącika oka – w przedłużeniu tej linii miejsce

jej zatknięcia z brwią wyznacza miejsce, w którym brew powinna się kończyć.

Pomocne jest również poprowadzenie linii poziomej, ponieważ koniec brwi

nie powinien być niżej niż jej początek.

5


Rysunek 2.2 Określenie długości brwi


2.3.2 Prawidłowa odległość brwi od oka

Przy wyznaczaniu prawidłowej odległości brwi od oka zasada jest prosta:

odległość łuku brwiowego od górnej części oka powinna być równa wysokości oka.

Rysunek 2.3 Prawidłowa odległość brwi od oka


2.4 Kształty i osadzenie oczu oraz zasady ich korekty

2.4.1 Kształty i osadzenia oczu

Aby dowiedzieć się więcej o kształcie oczu, zapoznaj się z audiocastem

pt. „Kształty i osadzenia oczu”.

2.4.2 Zasady korekty kształtu i osadzenia oczu2

Oczy blisko osadzone:

· unikamy podkreślania całej krawędzi oka;

· najjaśniejszy cień kładziemy przy nasadzie oka (może być nawet biały);

2 Rae M., Makijaż bez tajemnic, Wyd. Galaktyka, Łódź 2012

6


· ciemniejszym cieniem podkreślamy zewnętrzną krawędź oka na górnej i na dolnej

powiece.

Rysunek 2.4 Oczy blisko osadzone


Oczy szeroko osadzone:

· ciemniejszy cień nakładamy bliżej nasady nosa; można wyciągnąć go delikatnym

półłukiem w kierunku brwi;

· unikamy kresek wydłużających przy zewnętrznym kąciku oka;

· jaśniejszy odcień kładziemy przy zewnętrznym kąciku oka i rozprowadzamy

w kierunku skroni.

Rysunek 2.5 Oczy szeroko osadzone


Oczy głęboko osadzone:

· unikamy ciemnych cieni;

· ponad naturalnym rysujemy sztuczne zagłębienie oka, używając ciemnego cienia,

po czym rozprowadzamy go delikatnie ku górze;

· oczy podkreślamy delikatną kreską tuż przy linii rzęs;

· używamy opalizujących, lekko perłowych cieni, ponieważ „wydobywają” one oczy

z twarzy.

Rysunek 2.6 Oczy głęboko osadzone


7


Oczy małe:

· powiększamy je optycznie, używając jasnych cieni na powiece ruchomej;

· białym lub kremowym cieniem (ale nie perłowym) zaznaczamy linię pod brwiami

i przy nasadzie nosa;

· nakładamy ciemny cień przy zewnętrznym kąciku oka oraz przy nasadzie rzęs

i delikatnie rozcieramy;

· wnętrze oka nad linią rzęs malujemy srebrną, białą lub perłową kredką.

Rysunek 2.7 Oczy małe


Oczy płaskie – typ azjatycki:

· oko pokrywamy cielistym cieniem;

· w miejscu zgięcia powieki nakładamy ciemny cień i go rozmazujemy.

Rysunek 2.8 Oczy płaskie


Oczy duże i wypukłe:

· ciemniejsze cienie nakładamy na środkową część górnej powieki;

· zaznaczamy cieniem dolną powiekę przy nasadzie rzęs;

· nie używamy zbyt jaskrawych cieni, gdyż potęgują one efekt wypukłości.

Rysunek 2.9 Oczy duże i wypukłe


8


Oczy z opadającą powieką:

· unikamy mocnego rysunku oka;

· ruchomą część powieki malujemy jasnym kolorem, taką samą barwę nakładamy

pod linię brwi;

· powyżej załamania w powiece rozcieramy ciemny cień, żeby optycznie zmniejszyć

nawis.

Rysunek 2.10 Oczy z opadającą powieką


2.5 Kształty ust i zasady ich korekty

Aby dowiedzieć się więcej o kształcie ust, zapoznaj się z videocastem pt. „Kształty

ust i zasady ich korekty”.

Techniki makijażu:

Usta pełne:

· należy nałożyć gąbką kosmetyczną warstwę podkładu pod makijaż na usta

i przypudrować je sypkim pudrem;

· aby optycznie zmniejszyć usta, kontur ust należy narysować od strony

wewnętrznej;

· nakładamy pomadkę matową w odcieniu pośrednim lub ciemnym.

Rysunek 2.11 Techniki makijaż – usta pełne


Usta wąskie:

· gąbką kosmetyczną nakładamy warstwę podkładu pod makijaż na usta

i pudrujemy je sypkim pudrem;

· bardzo starannie obrysowujemy wargi konturówką, wychodząc nieco poza ich

naturalną linię;

9


· nakładamy pomadkę o perłowym połysku.

Rysunek 2.12 Techniki makijaż – usta wąskie


Opadające kąciki ust:

· nakładamy gąbką kosmetyczną warstwę podkładu pod makijaż na usta


· w kącikach ust rysujemy linie tworzące kąt podnoszący się ku górze;

· obrysowujemy konturówką resztę ust, zaczynając od górnej wargi. Kontur ust

należy narysować tak, aby połączyć linie naturalnego konturu z poprzednio

narysowanymi liniami w kącikach ust;

· nakładamy pomadkę w kolorze średnim w kącikach ust. Na środku ust nakładamy

pomadkę o głębszym odcieniu.

Rysunek 2.13 Techniki makijażu – opadające kąciki ust


Usta szerokie:



· obrysowujemy usta konturówką tak, aby nowy kontur kończył się przed naturalną

linią kącików ust;

· „nowe” kąciki ust powinny lekko się unosić;

· nakładamy pomadkę w kolorze pośrednim w kącikach ust. Na środku nakładamy

pomadkę o głębszym odcieniu.

10


Rysunek 2.14 Techniki makijażu – usta szerokie


Wargi różniące się kolorem:



· obrysowujemy zarys ust konturówką i wypełniamy nią usta;

· nakładamy pomadkę.

Rysunek 2.15 Techniki makijażu – wargi różniące się kolorem


Wargi nierówne:



· konturówką rysujemy zarys warg według następujących zasad:

− po pełniejszej stronie warg rysujemy kontur od strony wewnętrznej,

− po węższej stronie warg rysujemy kontur od strony zewnętrznej;


11


Rysunek 2.16 Techniki makijażu – wargi nierówne


Usta bez wyraźnego kształtu:



· na górnej wardze rysujemy konturówką łuki;

· od luków rysujemy linię w dół, nadając ustom naturalny, łukowaty kształt;

· na dolnej wardze rysujemy dwie kropki dokładnie pod łukami na górnej wardze;

· zaczynając od kącików ust i łącząc kropki, obrysowujemy dolną wargę;


Rysunek 2.17 Techniki makijażu – usta bez wyraźnego makijażu


12


2.6 Literatura



i upiększająca, Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013;


kwalifikacja, Wyd. WSiP, Warszawa 2013;

· Rae M., Makijaż bez tajemnic, Wyd. Galaktyka, Łódź 2012.


· Heike R., Kosmetyki naturalne, Wyd. Świat Książki, Warszawa 2006;

· Ressel E., Piękna skóra, Wyd. SBM Renata Gmitrzak, Warszawa 2012.

2.6.3 Netografia

· http://www.namaksie.pl/body/6-uroda/111-okresl-ksztalt-twarzy-naucz-sie-

rzebic-jej-rysy;

· http://www.opusmagnum.pl/pliki/makijaz_01.pdf;

· http://www.zalesiemazury.pl/warsztaty_relaksacyjne_na_mazurach.

2.7 Spis rysunków

Rysunek 2.1 Kształt brwi .............................................................................................................................. 4

Rysunek 2.2 Określenie długości brwi .................................................................................................... 5

Rysunek 2.3 Prawidłowa odległość brwi od oka ................................................................................ 5

Rysunek 2.4 Oczy blisko osadzone ........................................................................................................... 6

Rysunek 2.5 Oczy szeroko osadzone ....................................................................................................... 6

Rysunek 2.6 Oczy głęboko osadzone ....................................................................................................... 6

Rysunek 2.7 Oczy małe .................................................................................................................................. 7

Rysunek 2.8 Oczy płaskie ............................................................................................................................. 7

Rysunek 2.9 Oczy duże i wypukłe ............................................................................................................. 7

Rysunek 2.10 Oczy z opadającą powieką ............................................................................................... 8

Rysunek 2.11 Techniki makijaż – usta pełne ........................................................................................ 8

Rysunek 2.12 Techniki makijaż – usta wąskie ..................................................................................... 9

Rysunek 2.13 Techniki makijażu – opadające kąciki ust ................................................................. 9

Rysunek 2.14 Techniki makijażu – usta szerokie ............................................................................ 10

Rysunek 2.15 Techniki makijażu – wargi różniące się kolorem ................................................ 10

Rysunek 2.16 Techniki makijażu – wargi nierówne ....................................................................... 11

Rysunek 2.17 Techniki makijażu – usta bez wyraźnego makijażu ........................................... 11

13


2.8 Spis treści

2 Zasady ustalania właściwych proporcji twarzy ......................................................................... 2

2.1 Charakterystyka kształtów twarzy ........................................................................................................... 2

2.1.1 Symetria twarzy ................................................................................................................................................................. 2

2.1.2 Kształty twarzy .................................................................................................................................................................. 2

2.2 Zasady doboru kształtu brwi do kształtu twarzy ............................................................................... 4

2.3 Zasady regulacji łuku brwiowego .............................................................................................................. 4

2.3.1 Określenie długości brwi ............................................................................................................................................... 4

2.3.2 Prawidłowa odległość brwi od oka ........................................................................................................................... 5

2.4 Kształty i osadzenie oczu oraz zasady ich korekty ............................................................................. 5

2.4.1 Kształty i osadzenia oczu ............................................................................................................................................... 5

2.4.2 Zasady korekty kształtu i osadzenia oczu .............................................................................................................. 5

2.5 Kształty ust i zasady ich korekty ................................................................................................................ 8

2.6 Literatura .......................................................................................................................................................... 12

2.6.1 Literatura obowiązkowa ............................................................................................................................................. 12

2.6.2 Literatura uzupełniająca ............................................................................................................................................. 12

2.6.3 Netografia .......................................................................................................................................................................... 12

2.7 Spis rysunków ................................................................................................................................................. 12

1

Kurs: Zasady wykonywania zabiegów upiększajacych twarz

Źródło: http://www.fotolia.pl



MODUŁ Analiza kolorystyczna

2


3 Analiza kolorystyczna

3.1 Podstawy analizy kolorystycznej

Kosmetyczka w swojej pracy dosyć często podejmuje decyzję związaną z wyborem koloru. Odgrywa on bardzo ważną rolę podczas urządzania gabinetu, tworzenia swojego wizerunku oraz prezentacji własnych usług. Klientki zasięgają również porady w zakresie doboru odpowiednich kolorów. Osoba zajmująca się kolorami musi mieć system odniesienia, który pomoże jej zrozumieć ich różnorodność i wzajemne oddziaływanie. Kosmetyczka powinna znać paletę barw oraz umieć opisać klientce kompozycje kolorystyczne. Porozumienie dotyczące barw jest możliwe tylko

wtedy, gdy osoby rozmawiające o kolorach jednoznacznie identyfikują barwy.

Dwieście lat temu angielski fizyk, Isaac Newton, dowiódł, że kolor jest światłem. Światło ulega rozczepieniu w spektrum barwne, gdy przechodzi i załamuje się w pryzmacie.

Tylko z trzech kolorów – czerwonego, zielonego i ciemnoniebieskiego – można zrekonstruować światło białe. Te trzy kolory noszą nazwę addytywnych, czyli podstawowych kolorów światła. Mieszanie tych kolorów prowadzi do bieli.

Nie malujemy jednak światłem. Malujemy pigmentami, które pochłaniają światło. Kolory pigmentowe określamy jako subtraktywne. Mieszanie pigmentów prowadzi do powstania czerni. Podstawowe kolory mieszania subtraktywnego odpowiadają podstawowym kolorom koła barw: żółty, czerwony (magenta), niebieski (cyan). Kolory

te są „rodzicami” pozostałych kolorów.

Barwy podstawowe:

· czerwony;

· niebieski;

· żółty.

Barwy pochodne powstają wskutek połączenia barw podstawowych:

· czerwony + niebieski = fioletowy;

· czerwony + żółty = pomarańczowy;

· niebieski + żółty = zielony.

Dalsze barwy otrzymujemy po wymieszaniu sąsiadujących ze sobą w kole barw

podstawowych i pochodnych (jest ich sześć – określane są jako trzeciorzędowe):

· czerwony + pomarańczowy = szafranowy;

· zielony + żółty = limonka;

· niebieski + fioletowy = lawendowy;

· czerwony + fioletowy = purpurowy;

3


· żółty + pomarańczowy = bursztynowy;

· niebieski + zielony = turkusowy.

3.2 Koło chromatyczne

Podstawowym instrumentem do działań kosmetyczki w zakresie doboru

kolorystycznego jest koło barw, będące graficzną prezentacją sposobu ich postrzegania

i relacji między nimi. Pełne koło, uwzględniające kolory podstawowe i pochodne, składa

się z 12 segmentów. Całości dopełniają odcienie każdego z 12 kolorów. Powstają dzięki

ingerencji barw pozostających poza kołem. Nie ma tu tzw. kolorów achromatycznych

(nie-kolorów), tj. czerni, bieli, brązu i szarości.

Domieszka bieli rozjaśnia, tworząc pastele, a dodatek czerni daje kolory

przytłumione.

Rysunek 3.1 Koło chromatyczne

Źródło: http://www.wnetrzaki.blogspot.com/

4


3.3 Relatywność barw

Dla kosmetyczki istotnym czynnikiem w dobieraniu kolorów są:

ich intensywność, głębia i odcień oraz znajomość zasad łączenia barw. Technika łączenia

barw opiera się na prostym wyróżnieniu czterech zestawień:

· walor (stopień jasności barw, tonowanie) – to połączenie monochromatyczne,

polegające na dobraniu różnych odcieni tego samego koloru, w tym schemacie

mieszczą się zarówno odcienie głębokie, a więc ciemne, jak i bardzo jasne,

rozpiętość kolorystyczna bywa tutaj tak duża, że na pierwszy rzut oka może

to wyglądać na zestawienie kontrastowe;

· nasycenie – to stan największej intensywności danego koloru; może ulegać

zmianom poprzez dodawanie bieli lub czerni;

· harmonia – to „mariaż” kolorów, które w kole barw są „sąsiadami” –

bezpośrednimi lub bliskimi, kolory te przechodzą jeden w drugi, mogą zmieniać

nasycenie, określa się je jako kolory chromatyczne lub bliskoznaczne. Bliskie

barwy o tych samych odcieniach można dowolnie łączyć, nie trzymając się ściśle

zasad proporcji;

· kontrast – to zestawienie przeciwstawnych segmentów koła kolorów – nazywamy

je dopełniającymi; barwy dopełniające wzmacniają się nawzajem, wydają się

bardziej zdecydowane, najmocniejszy efekt daje przeciwstawienie koloru

podstawowego z pochodnym powstałym z połączenia pozostałych podstawowych,

tj.:

− dla czerwieni przeciwstawny jest zielony (niebieski + żółty);

− dla niebieskiego przeciwstawny jest pomarańczowy (czerwony + żółty);

− dla żółtego przeciwstawny jest fioletowy (czerwony + niebieski).

Kontrasty kolorystyczne stanowią bardzo silne środki wyrazu w stylizacji barw,

podkreślają oczy i usta. Rozróżniamy następujące kontrasty:

· komplementarny – mamy z nim do czynienia, jeżeli przez 30 sekund

skoncentrujemy się na obserwacji pomarańczowo zabarwionej powierzchni, a jako

obraz powidokowy pojawi się nam kolor niebieski (jest on bowiem dopełnieniem

pomarańczowego); rude włosy i zielone oczy są przykładem takiego kontrastu;

· symultaniczny – szare pole w otoczeniu czerwieni przybiera odcień zielonkawy,

kolor przeciwstawny dla czerwieni wydaje się być obecny „w tle” – bardzo jasna

cera przy rudych włosach może sprawiać wrażenie zielonkawej;

· przejrzysty (czysty-złamany) – np. kolor czysty makijażu kontrastuje ze złamaną

barwą włosów;

· temperatura barw (ciepła-chłodna) – wyróżnia się trzy podstawowe gamy

kolorystyczne:

− ciepła – utworzona z kolorów czerwieni i żółtego,

− chłodna – utworzona z kolorów zieleni i niebieskiego,

5


− neutralna – utworzona z kolorów brązu i szarości oraz bieli i czerni.

3.4 Kolory w harmonii z tęczówką oka

Kolor tęczówki może dostarczać wielu informacji o człowieku, a klasyfikacja

różnych kolorów może być użyteczna przy dokumentacji patologicznych zmian. Są różne

systemy klasyfikacji: od opisujących oczy jako „jasne” lub „ciemne”, po szczegółowo

stopniowane odcienie.

Tak jak postrzeganie koloru jest zależne od czynników, w obecności których

kolor jest widziany (np. natężenie i rodzaj oświetlenia czy odcień otoczenia), tak samo

niejednoznaczne jest postrzeganie koloru oczu. W postrzeganiu koloru oczu można

wyróżnić trzy podstawowe barwy, których proporcje określają barwę oka:

· brązową;

· żółtą;

· szarą.

Na przykład, jasno-piwne oczy mają przewagę żółtego i niewiele brązowego

barwnika, niebieskie mają mało żółtego i mało brązowego, zielone to oczy niebieskie

z większą ilością żółtego pigmentu. Szare oczy mają mało żółtego barwnika i nie mają

wcale brązowego. Brązowy kolor oczu jest najbardziej powszechny (90%), zielony jest

na drugim miejscu (7%), potem jest szary (2%), a niebieski jest najrzadszy (1%).

6


Tabela 3.1. Charakterystyka kolorów oczu


7


3.4.1 Makijaż w harmonii z tęczówką oka

Dla wszystkich odcieni tęczówek oka bezpiecznym, dziennym makijażem będą

cienie w odcieniach beżowo-brązowych. Należy tylko pamiętać, że jasne tęczówki

w za ciemnych brązach mogą sprawiać wrażenie zmęczonych, a tęczówki bardzo ciemne

mogą wyglądać na przygaszone w za jasnych brązach.

Drugim bezpiecznym rozwiązaniem jest malowanie oka w harmonii do naszych

tęczówek, czyli:

· oczy niebieskie w odcieniach niebieskości, zieleni, fioletów, turkusów;

· oczy zielone w odcieniach zieleni i turkusów;

· oczy szare w gamie szarości, szaro-zieleni i szaro-błękitów;

· oczy brązowe w brązach.

Malowanie tylko w odcieniach identycznych jak kolor oka może wywołać zbyt

nudny, rozmyty efekt. Najciekawsze makijaże możemy stworzyć, stosując cienie

w kolorach kontrastowych do tęczówek. Fiolety i róże pięknie wydobędą zieleń z oczu

o takich tęczówkach. W tych samych kolorach cieni będą się również ciekawie

prezentować oczy szaro-zielone. Na pewno oko będzie się wydawało bardziej zielone niż

szare. Niebieskie oczy atrakcyjnie skontrastują cienie w ciepłych różach (morelowy,

łososiowy), cienie złote, miedziane. Tęczówki szaro-niebieskie w takiej gamie

na powiece będą się niewątpliwie wydawać bardziej niebieskie. Jeśli chcemy wydobyć

brąz z tęczówki, zaskakującym, ale efektownym rozwiązaniem będzie nałożenie cieni

granatowych, turkusowych lub fioletowych.

Jeśli białka oka są zbyt zażółcone, lepiej nie używać fioletowych cieni. Jeśli zbyt

przekrwione – zielonych.

8


3.5 Typy kolorystyczne

3.5.1 TYP I /Zima/

Tabela 3.2. Charakterystyka typu kolorystycznego zima


3.5.2 TYP II /Wiosna/

Tabela 3.3. Charakterystyka typu kolorystycznego wiosna


9


3.5.3 TYP III / Lato/

Tabela 3.4. Charakterystyka typu kolorystycznego lato


3.5.4 TYP IV / Jesień/

Tabela 3.5. Charakterystyka typu kolorystycznego jesień


3.6 Zasady światłocienia

Najjaśniejsze punkty twarzy to punkty:

· nad kością policzkową;

· środek czoła, nosa i brody;

· pod łukiem brwiowym;

· dolna warga ust.

10


Najciemniejsze punkty twarzy to punkty:

· załamanie powieki ruchomej i nieruchomej (łuk banana);

· obrys oka (dolna linia oka);

· skrzydełka nosa;

· kreska między dolną a górną wargą;

· zaułek brody.

Rysunek 3.2. Światłocień

Źródło: http://www.wistaria.org.ua/learning-to-draw-fashion-sketch-lesson-6-head/

3.6.1 Konturowanie/Cieniowanie twarzy

Sztuka cieniowania twarzy to umiejętność podkreślenia lub ukrycia pewnych

fragmentów twarzy za pomocą efektu światłocienia. Malując, musimy pamiętać o tym,

że twarz to nie płaskie płótno obrazu. Do modelowania twarzy stosujemy techniki

rozjaśniania i przyciemniania, pamiętając, że:

· jasne i błyszczące optycznie uwypukla;

· ciemne matowe plamy dają wrażenie głębi;

· pionowe i ukośne linie wydłużają;

· poziome linie poszerzają.

Konturowanie przeprowadza się na powierzchni podkładu przed pudrowaniem

za pomocą korektorów, fluidów lub pudru. Preparat konturujący musi być o dwa tony

ciemniejszy od podkładu bazowego. Modelowanie twarzy wymaga kosmetyków

wysokiej jakości o szerokiej gamie kolorystycznej i jest podstawą profesjonalnego

makijażu.

11


Poniżej przedstawiono przerysowany schemat miejsc, które odpowiednio

przyciemnione i rozjaśnione nadadzą twarzy „trójwymiarowości”.

Rysunek 3.3. Nadanie twarzy trójwymiarowości

Źródło: http://www.wizaz.pl/Makijaz/Szkola-makijazu/Modelowanie-twarzy

Ponadto techniką konturowania korygujemy kształt twarzy, dążąc do uzyskania

kształtu idealnego, czyli owalnego. Poniżej pokazano miejsca nakładania ciemniejszych

podkładów w zależności od kształtu twarzy.

Rysunek 3.4. Nakładanie ciemniejszego podkładu


12


3.6.2 NOS

Kształt nosa można poprawić, stosując techniki cieniowania i konturowania,

oparte na zasadzie kolorów jasnych i ciemnych.

Techniki makijażu

· Nos długi:

− ciemniejszy podkład nakładamy pod nosem,

− ciemniejszy podkład rozcieramy wokół nozdrzy;

Rysunek 3.5. Cieniowanie i konturowanie – nos długi


· Nos szeroki:

− nakładamy ciemniejszy podkład po obu stronach nosa, delikatnie

rozprowadzając go w kierunku policzków,

− efekt zwężenia zbyt szerokich nozdrzy uzyskujemy, nakładając ciemniejszy

podkład po obu ich stronach,

− na środkowej części nosa rozprowadzamy jaśniejszy podkład;

Rysunek 3.6. Cieniowanie i konturowanie – nos szeroki

Źródło: opracowanie własne

13


· Nos długi i szeroki:

− nakładamy ciemniejszy podkład po obu stronach nosa, delikatnie

rozprowadzamy w kierunku policzków,

− również ciemniejszy podkład rozprowadzamy wokół nozdrzy, pokrywając

czubek nosa;

Rysunek 3.7. Cieniowanie i konturowanie – nos długi i szeroki


· Nos wąski (poszerzenie):

− jaśniejszy podkład nakładamy po obu stronach nosa i rozprowadzamy

w kierunku policzków,

− jeśli nos jest zbyt ostro zakończony, nakładamy ciemniejszy podkład

na czubek nosa i pod nim;

Rysunek 3.8. Cieniowanie i konturowanie – nos wąski


· Tuszowanie wzgórka na nosie:

− ciemniejszy podkład nakładamy na wzgórek i rozprowadzamy go,

− jaśniejszy cień nakładamy po obydwu stronach nosa od wzgórka do nozdrzy;

14


Rysunek 3.9. Tuszowanie wzgórka na nosie


· Nos krzywy:

− nakładamy ciemniejszy podkład na nierówną część nosa i rozprowadzamy go,

− po drugiej stronie nosa nakładamy jaśniejszy podkład i także

go rozprowadzamy.

Rysunek 3.10. Cieniowanie i konturowanie – nos krzywy


15


3.7 Literatura


· Drygas B., Mrozowska M., Szpindor R., A.61 Kosmetyka pielęgnacyjna i upiększająca – Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013;

· Kozłowska-Kołodziejska K. , Sztuka wizażu, Wyd. Helion, Gliwice 2008;





3.7.3 Netografia

· http://www.wistaria.org.ua/learning-to-draw-fashion-sketch-lesson-6-head/;

· http://www.wizaz.pl/Makijaz/Szkola-makijazu/Modelowanie-twarzy;

· http://www.wnetrzaki.blogspot.com/.

3.8 Spis tabel i rysunków

Tabela 3.1. Charakterystyka kolorów oczu ........................................................................................... 6

Tabela 3.2. Charakterystyka typu kolorystycznego zima ................................................................ 8

Tabela 3.3. Charakterystyka typu kolorystycznego wiosna ........................................................... 8

Tabela 3.4. Charakterystyka typu kolorystycznego lato .................................................................. 9

Tabela 3.5. Charakterystyka typu kolorystycznego jesień .............................................................. 9

Rysunek 3.1 Koło chromatyczne ............................................................................................................... 3

Rysunek 3.2. Światłocień ........................................................................................................................... 10

Rysunek 3.3. Nadanie twarzy trójwymiarowości ............................................................................ 11

Rysunek 3.4. Nakładanie ciemniejszego podkładu ......................................................................... 11

Rysunek 3.5. Cieniowanie i konturowanie – nos długi .................................................................. 12

Rysunek 3.6. Cieniowanie i konturowanie – nos szeroki .............................................................. 12

Rysunek 3.7. Cieniowanie i konturowanie – nos długi i szeroki ................................................ 13

Rysunek 3.8. Cieniowanie i konturowanie – nos wąski ................................................................. 13

Rysunek 3.9. Tuszowanie wzgórka na nosie ..................................................................................... 14

Rysunek 3.10. Cieniowanie i konturowanie – nos krzywy ........................................................... 14

16


3.9 Spis treści

3 Analiza kolorystyczna .......................................................................................................................... 2

3.1 Podstawy analizy kolorystycznej ............................................................................................................... 2

3.2 Koło chromatyczne .......................................................................................................................................... 3

3.3 Relatywność barw ............................................................................................................................................ 4

3.4 Kolory w harmonii z tęczówką oka ........................................................................................................... 5

3.4.1 Makijaż w harmonii z tęczówką oka ......................................................................................................................... 7

3.5 Typy kolorystyczne.......................................................................................................................................... 8

3.5.1 TYP I /Zima/ ........................................................................................................................................................................ 8

3.5.2 TYP II /Wiosna/ ................................................................................................................................................................. 8

3.5.3 TYP III / Lato/ ..................................................................................................................................................................... 9

3.5.4 TYP IV / Jesień/ .................................................................................................................................................................. 9

3.6 Zasady światłocienia ....................................................................................................................................... 9

3.6.1 Konturowanie/Cieniowanie twarzy ...................................................................................................................... 10

3.6.2 NOS ....................................................................................................................................................................................... 12

3.7 Literatura .......................................................................................................................................................... 15



3.7.3 Netografia .......................................................................................................................................................................... 15

3.8 Spis tabel i rysunków ................................................................................................................................... 15

1



KURS



MODUŁ Preparaty i akcesoria do zabiegów upiększających

twarzy

2


4 Preparaty i akcesoria do zabiegów upiększających twarzy

4.1 Surowce kosmetyczne w preparatach upiększających

4.1.1 Barwniki

Podstawowymi składnikami preparatów kosmetyki kolorowej są substancje

barwiące. Barwa substancji jest wynikiem wybiórczego pochłaniania światła

widzialnego. W przypadku tła białego padająca wiązka światła jest całkowicie odbita,

a dla przedmiotu czarnego – całkowicie zaabsorbowana. Gdy część światła zostanie

przez układ zaabsorbowana, a część odbita, to ciało wykazuje barwę światła odbitego.

W szerokim znaczeniu barwniki to zatem substancje zdolne do intensywnej

absorpcji w określonym zakresie widma światła widzialnego i mające zdolność

przekazywania tej własności innym materiałom.

Według definicji ustawy kosmetycznej barwnik to substancja służąca do nadania

barwy kosmetykowi lub zmiany barwy zewnętrznych części ciała ludzkiego, z wyjątkiem

substancji przeznaczonych wyłącznie do kosmetyków stosowanych do farbowania

włosów. W zależności od przeznaczenia kosmetyków stosuje się w nich różne ilości

barwników. Takie wyroby, jak kredki do warg, szminki, pudry, róże, cienie do powiek

czy lakiery do paznokci zawierają duże ich ilości: od kilku do nawet kilkudziesięciu

procent, gdyż muszą mieć one trwały kolor i dobre właściwości kryjące.

Inne wyroby barwi się z mniejszą intensywnością w celu nadania

im estetycznego wyglądu, dostosowanego do przyzwyczajeń i wymagań odbiorców.

Każdy barwnik stosowany w kosmetyce jest zgrupowany w tzw. Color Index (CI)

i oznaczony numerem, pod którym możemy go szukać w spisach składników

preparatów kosmetycznych. Stosowane w kosmetykach surowce z tej grupy muszą

odpowiadać określonym wymaganiom jakościowym. Charakteryzują je takie parametry,

jak: barwa, rozdrobnienie, zwilżalność, odporność, rozpuszczalność, czystość.

Przede wszystkim jednak muszą być one nieszkodliwe dla zdrowia – i to zarówno

te, które używane są w wyrobach mających możliwość przedostania się do organizmu

(np. kredkach do warg, pastach do zębów), jak i te, które stosowane są zewnętrznie

(pudry, róże, lakiery do paznokci).

Barwniki stosowane w kosmetyce można podzielić na dwie zasadnicze grupy:

· rozpuszczalne w odpowiednio dobranym rozpuszczalniku, np. w wodzie, alkoholu,

tłuszczach, węglowodorach itd.;

· nierozpuszczalne w wodzie i innych zwyczajowo stosowanych w kosmetykach

rozpuszczalnikach – zwane pigmentami.

Henna

Spośród barwników naturalnych, które można znaleźć w recepturach

preparatów kosmetycznych, najliczniejszą grupę stanowią produkty pochodzenia

roślinnego. Za najstarszy barwnik z tego segmentu uważana jest henna. Niemal na całym

świecie używana jest ona przez kobiety do farbowania włosów i rzęs, a w świecie

muzułmańskim – także do barwienia powiek, dłoni i innych powierzchni skóry.

3


Hennę otrzymuje się z wysuszonych i sproszkowanych liści krzewu Lawsonii

(Lawsonia Inermis lub Lawsonia Spinosa), rosnącego w krajach o ciepłym klimacie. Poza znaczną ilością garbników i polisacharydów liście zawierają substancję o właściwościach barwiących. Świeży barwnik jest szaro-zielonym proszkiem, stary –

na skutek procesów utleniania – ma zabarwienie brązowo-brunatne. Henna uważana jest za barwnik nieszkodliwy, który barwi keratynę w środowisku kwaśnym przy pH 5,5.

Jej ujemną stroną jest to, że nie przenika ona do wewnętrznych warstw włókna włosowego, stąd siwe włosy niekiedy są oporne na działanie roztworów hennowych. Odcień włosów uzyskany przy jej pomocy zależy nie tylko od gatunku, lecz także od zestawu do farbowania. Sproszkowane liście lawsonii zmieszane z gorącą wodą barwią włókno włosowe na kolor od jasnorudego do kasztanowego. Jeżeli doda się do nich ciemnoniebieskiego barwnika otrzymanego z indygowca (basma), uzyskuje się kolor brązowy w różnych odcieniach.

Karotenoidy

Następną grupę barwników naturalnych stanowią karotenoidy. Występują one w dużych ilościach m.in. w oleju palmowym, lucernie i marchwi. Najczęściej pozyskuje się je z tego ostatniego surowca, który w 1 kilogramie zawiera od 20 do 80 mg

karotenów.

Barwniki te stosowane są do barwienia preparatów tłuszczowych na kolor od żółtego do pomarańczowego, np. kremów i olejków, które zwykle są deklarowane

jako zawierające witaminę A.

Spośród karotenoidów na uwagę zasługuje także bixyna – główny składnik żółto-

pomarańczowej substancji otrzymywanej z ziaren owoców krzewu Bixa Orleana,

uprawianego w Brazylii, Gujanie, Meksyku i Indiach.

Chlorofil

Istotnym składnikiem roślinnym jest chlorofil – zielony pigment wyodrębniony

z roślin, głównie pokrzyw i lucerny, na drodze ekstrakcji alkoholem etylowym i acetonem. Chlorofil ma własności dezynfekcyjne i dezodoryzujące. Barwi on preparaty

na różne odcienie zieleni.

Szafran

Innym składnikiem roślinnym jest szafran, czyli sproszkowane kwiaty szafranu

lub proszek otrzymywany przez wysuszenie pozyskanego z niego wyciągu wodnego lub alkoholowego. Występują w nim barwniki żółte i czerwone. Wyodrębniono z nich między innymi nietrwały barwnik żółty – kartaminę oraz trwały barwnik – czerwień safrolową. W kosmetyce znajduje zastosowanie również czerwony barwnik buraka

ćwikłowego, tzw. betanina.

4


Koszenila

Spośród substancji barwnych pochodzenia zwierzęcego na uwagę zasługuje

koszenila – czerwony barwnik wydzielany z wysuszonych ciał samic owadów Coccus

Cacti, żerujących na kaktusach Napalea Cocinelifera, rosnących głównie w Peru

i Meksyku.

Z karminu koszenilowego otrzymuje się stałe laki glinowo-wapniowe, które

znajdują zastosowanie w kosmetyce barwnej do wyrobu różu, szminek i pudrów.

Obecnie ten naturalny barwnik coraz częściej zastępowany jest składnikami

syntetycznymi.

Składniki mineralne

Ważną grupę barwników, chętnie wykorzystywanych w kosmetyce, stanowią

także składniki mineralne. Do głównych przedstawicieli tej grupy należą między innymi

różnorodne tlenki żelaza, chromu, tytanu, cynku, a także ultramaryna.

4.1.2 Pigmenty

Szczególną grupę surowców często stosowanych w kosmetyce kolorowej

stanowią pigmenty. Ważnymi ich przedstawicielami są składniki otrzymane w wyniku

wytrącania na mice kryształów barwników najczęściej tlenków metali

o submikronowych cząsteczkach. Surowce te określane są mianem pigmentów

transparentnych i cechuje je duża intensywność i czystość barwy. Uzyskany przy

ich pomocy efekt kolorystyczny zależny jest jednak od ilości wytrąconego barwnika.

Pigmenty transparentne znajdują zastosowanie w kosmetykach do upiększania

oczu, w tuszach i kredkach. Można je znaleźć także w recepturach pudrów i fluidów,

ponieważ poprawiają koloryt skóry i tuszują jej niedoskonałości i – co ważne – przy ich

pomocy można odtworzyć wszystkie odcienie skóry od najjaśniejszego

do najciemniejszego.

Inną grupę pigmentów stanowią składniki o połysku perłowym. Zaliczamy

do nich związki organiczne, nieorganiczne lub ich kombinacje, które dzięki swym

własnościom naśladują efekty wizualne naturalnych pereł. Stosuje się je w kredkach

do warg, preparatach do upiększania powiek oraz w pudrach celem pozyskania

błyszczącego efektu makijażu. Zaliczamy do nich między innymi tlenochlorek bizmutu.

Pigmenty oparte na tym związku nadają kosmetykom różną siłę krycia, modyfikując

jej zakres od prawie niewidocznego do silnego oraz zapewniając efekty od matowego

do błyszczącego.

W kosmetyce, głównie upiększającej, stosuje się syntetyczne pigmenty o połysku

perłowym, będące połączeniem miki i tlenków metali, czyli tzw. pigmenty

interferencyjne. Podstawowym przedstawicielem tej grupy jest mika pokryta ditlenkiem

tytanu. Działa ona jak filtr, w którym jedna barwa jest odbijana, a druga – uzupełniająca

– jest przepuszczana. Mówi się o transmisji światła, które w tym wypadku nie jest

tracone. To, która barwa jest odbijana, zależy od warstwy ditlenku tytanu. Jeżeli jej

grubość mieści się w granicach od 40 do 60 nm, otrzymuje się efekt perłowy, srebrzysty.

Jeżeli natomiast warstwa ditlenku tytanu rośnie, obserwuje się efekt tęczowania

kolorów.

5


Pigmenty interferencyjne mają słabą intensywność barwy. Ciemne światło

powoduje jednak jej wyraźne pogłębienie. Szczególną ich własnością jest zdolność

wywoływania mieniących się efektów w wyrobach takich, jak pudry, żele czy cienie

do powiek.

4.1.3 Substancje stałe1

Oprócz barwników ważnymi składnikami wielu wyrobów kosmetyki kolorowej,

m. in. pudrów, są odpowiednio dobrane, rozdrobnione substancje stałe. Surowce

te charakteryzują się określonymi własnościami chłonnymi, poślizgowymi,

przyczepnymi i kryjącymi. Powinny być one ponadto stabilne wobec czynników

atmosferycznych oraz wzajemnie niereaktywne. Jako podstawy pudrów kosmetycznych

stosowane są najczęściej składniki pochodzenia mineralnego bądź syntetycznego. Do ich

recepturalnych surowców należą między innymi talk, kaolin, węglan wapnia, węglan

magnezu, tlenek cynku i ditlenek tytanu. Spośród składników organicznych najczęściej

wymieniane są: skrobia, fibroina jedwabiu i alkohol stearylowy. Często w recepturach

pudrów pojawiają się także sole kwasu stearynowego: magnezowe, glinowe, wapniowe.

4.1.4 Tłuszcze2

Ważnymi składnikami kosmetyków kolorowych, szczególnie pomadek,

są tłuszcze – głównie oleje i woski. Często pojawiającym się składnikiem jest olej

rycynowy. Jest to surowiec pozyskiwany z nasion racznika pospolitego (Ricinus

communis) poprzez tłoczenie lub na drodze ekstrakcji rozpuszczalnikami. Jest

to nietypowy tłuszcz, ponieważ jego głównym składnikiem jest kwas rycynolowy.

Olej rycynowy należy do olejów nieschnących. Działa on nie tylko powlekająco,

lecz także łagodząco w stosunku do skóry. W kosmetyce znajduje on zastosowanie

zarówno w postaci niezmienionej, jak i daleko przetworzonej. Jego lepkość i zdolność

zwilżania pigmentu przeciwdziała osadzaniu się i zapewnia właściwą dyspersję

barwników. Olej ten ponadto nadaje wyrobowi korzystne własności organoleptyczne,

takie jak uczucie wilgotności i kremowej struktury. Tłuszcz ten jest doskonałym

środkiem zmiękczającym, stosowanym na szeroką skalę m.in. w pomadkach do ust.

Następnymi ważnymi składnikami tej grupy są oleje mineralne, które dodawane

w malej ilości nadają ładny połysk. Czasami bywają one zastępowane pochodnymi oleju

rycynowego, między innymi rycynolanem cetylu. Podobną rolę pełni także lanolina,

która ponadto wiąże wilgoć wprowadzoną z innymi surowcami oraz zapewnia

odpowiedni poślizg wyrobu na wargach.

Swoje miejsce w recepturach preparatów kolorowych znalazły także woski.

Do najczęściej wymienianych składników tej grupy należą woski roślinne: Carnauba

i Candelilla. Pierwszy z nich pozyskiwany jest z liści palmy woskowej Copernicia

cerifera, rosnącej w Ameryce Południowej, drugi zaś z podobnych do trzciny krzewów

Padilantus Pavonis, rosnących w Meksyku. Są to woski twarde, stanowiące dobre

podłoże do pomadek i sztyftów. Podobną do nich rolę pełnią woski mineralne: ozokeryt

i cerezyna. Nadają one preparatom sztywność, ułatwiają wyjście z formy i obniżają

lepkość spowodowaną obecnością innych wosków.

1 http://www.chemical.pl/artykuly/chemical-review/7190/surowce-kosmetyki-kolorowej.html 2 Tamże

6


4.1.5 Silikony3

W kosmetykach kolorowych używane są także silikony. Są one chętnie

wykorzystywane, gdyż zapewniają odpowiednią trwałość koloru, jego jednolitość

i intensywność. Powodują one także ulepszone rozproszenie oraz stabilizację pigmentu

w fazie olejowej preparatu kosmetycznego.

Lotne silikony chętnie stosowane są tuszach do rzęs w celu poprawienia

ich właściwości użytkowych oraz w podkładach do makijażu – w celu poprawienia

rozkładu pigmentów. Znajdują także zastosowanie w lakierach do paznokci, w których

poprawiają ich zdolność płynięcia. Związki te wykazują wyjątkowo niską lepkość, która

tylko w niewielkim stopniu zależna jest od temperatury. Stąd też chętnie wykorzystuje

się je do produkcji kosmetyków narażonych na działanie wysokich temperatur, m.in.

przeznaczonych do makijażu teatralnego, telewizyjnego czy też filmowego.

4.1.6 Składniki specjalne4

W recepturach preparatów kolorowych coraz częściej pojawiają się także nowe,

wielofunkcyjne składniki, które zapewniają możliwość optycznego redukowania

niedoskonałości skóry. Jako przykład można tu podać składnik zawierający czynnik

fluorescencyjny połączony z mikroporowatym nylonem, zamknięty dodatkowo otoczką

półprzezroczystego polimeru. Składnik ten absorbuje niewidzialne światło

UV i przekształca je na rozproszone światło widzialne. Emitowane światło oświetla

zacienione pola zmarszczek, rozszerzonych porów, cieni pod oczami, nierówności

zabarwienia i innych defektów skóry, dzięki czemu w sposób znaczący wizualnie je

zmniejsza. Również odpowiednio dobrane pigmenty dostosowując się do światła

o różnym natężeniu (np. do słonecznego i sztucznego), sprawiają, że cera wygląda

bardziej świeżo.

4.2 Charakterystyka preparatów do farbowania brwi i rzęs

4.2.1 Kwas borowy (borny) H3BO3 (3%)

· białe ciało stałe;

· rozpuszcza się w wodzie, tworząc roztwory słabokwaśne;

· otrzymywany jest poprzez dodawanie roztworów mocnych kwasów do roztworu

boraksu Na2B4O7;

· 3% kwas borowy otrzymuje się poprzez rozpuszczenie 30 g proszku w 1 l wody.

4.2.2 Boraks

· minerał, biały proszek;

· tworzy się w wysychających słonych jeziorach lub na ich brzegach w Kaszmirze,

Tybecie, Indiach, Persji;

3 Tamże 4 Tamże

7


· ma działanie dezynfekcyjne, łagodzące podrażnienia, odtłuszczające.

4.2.3 Wazelina kosmetyczna

· otrzymywana jest z rafinowanych pozostałości destylacyjnych ropy;

· ma konsystencję maści; nierozpuszczalna w wodzie;

· działa okluzyjnie;

· stosowana do zabezpieczania skóry przed działaniem farby.

4.2.4 Nadtlenek wodoru H2O2 (woda utleniona)

· to główny składnik stabilizatora do henny;

· syntezuje barwnik;

· ma działanie utleniające, a tym samym uaktywniające preparaty barwiące;

· stosowana głównie w stężeniu 3%.

4.2.5 Farby

· farba syntetyczna: w paście, w kremie;

· farba roślinna nie barwi trwale, gdyż barwnik w niewielkim stopniu wnika

do wnętrza włosa. Do barwienia brwi i rzęs używa się głównie henny i basmy;

· henna – najwięcej barwnika (lawsonu) jest w roślinie do 5 lat. 10-letnie krzewy

dają hennę bezbarwną, stosowaną jako odżywka. Henna barwi na rudo. Barwiąc,

poprawia jednocześnie strukturę włosa i zamyka nastroszone osłonki. Składniki

henny wykazują duże powinowactwo do keratyny. Henna nie ma działania

uczulającego i drażniącego. Ze względu na trwałość (kolor utrzymuje się nawet

do 3 miesięcy), henna jest chętnie łączona z innymi barwnikami;

· basma (lub reng) – to sproszkowane liście indygowca, krzewu rosnącego

w tropikach; barwnik – indygotyna;

· kaolin – skała ilasta, biała, pylista, w stanie mokrym – plastyczna;

· basma łączona z henną (w proporcji 3 części basmy i 1 część henny) pozwala

otrzymać trwały czarny kolor, a dodatek kaolinu sprawia, że farbę można łatwo

nałożyć na brwi i rzęsy, gdyż jest plastyczna i nie spływa.

8


4.3 Charakterystyka preparatów do makijażu5

4.3.1 Preparat do dermokorekcji

· korektor – umożliwia zatuszowanie wykwitów, zmian rumieniowych, blizn, bielactwa i plam barwnikowych;

· kamuflaż – ma takie samo zadanie jak korektor, ale charakteryzuje się odpornością na pot i ścieranie. Jest wodoodporny. Nie ulega zmyciu np. podczas

pływania itp. Ze skóry zmywamy go mleczkiem.

Preparaty te mają postać past, szminek, flamastrów, ołówków i sztyftów. Mają wysoką zdolność tuszowania niedoskonałości. Są one mieszanką tłuszczów i wosku oraz cechują się wysoką zawartością pigmentów. Po nałożeniu preparaty te wymagają utrwalenia pudrem.

4.3.2 Podkład, fluid (make–up)

Podkład składa się z wody, talku, substancji oleistych, pigmentów, kwasu hialuronowego, kolagenu i aloesu. Środki nawilżające (humektanty) i zagęstniki

zapobiegają wysychaniu podkładu oraz osadzaniu się (sedymentacji) barwników.

Podkłady najnowszej generacji zawierają faktor SPF, witaminy, algi, składniki liftingujące, a także pigmenty zdolne automatycznie regulować ostrość,

tj. przystosowujące się do naturalnego i sztucznego światła.

Niektóre podkłady zawierają orgasol – puder akrylowy regulujący wydzielanie łoju. Ponadto oleje roślinne i inne składniki tłuszczowe działają na skórę zmiękczająco (emoliencyjnie). Dzięki emulgatorom nie rozwarstwiają się.

W zależności od przewagi frakcji wodnej lub oleistej wyróżniamy podkład wodny lub oleisty. Podkłady wodne tzw. „oil-free”, przeznaczone dla cer tłustych, są antybakteryjne, absorbują olej; oparte są na silikonach, głównie lotnych, które po nałożeniu preparatu na skórę odparowują i nadają skórze matowy wygląd. Podkłady oleiste przeznaczone są do cer suchych.

Aby dowiedzieć się więcej na temat podkładów, przejdź do prezentacji pt. „Rodzaje podkładów”.

4.3.3 Puder

Tuszuje nadmierny połysk skóry i utrwala makijaż. Podstawowe składniki pudru to:

· ok. 70% talk, kaolin, węglan magnezu – zapewniają krycie różnego stopnia, w pudrach transparentnych jest przewaga kaolinu nad talkiem;

· ok. 8% pigmenty kolorystyczne;

· ok. 5% skrobia, stearynian cynku, tlenek cynku;

5 Drygas B. Mrozowska M. Szpindor R., A.61 Kosmetyka pielęgnacyjna i upiększająca – Twarz szyja


9


· pozostałe, tj. dwutlenek krzemu (nadaje lekkości), mika (nadaje połysk), jedwab,

złoto, substancje zapachowe.

Puder występuje w dwóch postaciach: sypkiej i prasowanej. Dla makijażu

nie ma specjalnego znaczenia postać pudru. Właściwości pudru zależą od jego składu.

4.3.4 Róż do policzków

Ożywia i modeluje twarz. Na rynku dostępny jest pod wieloma postaciami:

· prasowanego pudru (blush) – nakładanego pędzlem;

· kremu (róż) – nakładanego palcami pod puder;

· żelu (cheek tint) – wygląda delikatnie, pakowany jest w tuby lub słoiczki, nakłada

się go palcami;

· pianki – pakowany jest w pojemniki z rozpylaczem.

4.3.5 Cień do powiek

Ma duże bogactwo form i barw. Najpopularniejsze to cienie prasowane (matowe

lub perłowe, produkowane są na bazie talku, glinki kaolinowej i tlenku cynku), cienie

w kremie (nanoszone aplikatorem, rozcierane palcami) oraz cienie w kredce (zarówno

pudrowe, jak i tłuszczowe).

4.3.6 Tusz do oczu

Wykorzystywany jest do robienia kresek na powiekach – eyeliner lub

do barwienia rzęs – maskara.

Eyeliner może być w postaci flamastra, z którego tusz jest dozowany

(nie polecany przy profesjonalnym makijażu), kałamarza z pędzelkiem – lub częściej

ze sztyftem – lub pojemniczka tuby z pędzelkiem.

Maskara może być w postaci tuszu płynnego w pojemniczku ze spiralką (może

być wodoodporny oraz zawierać różne dodatki sprawiające, że będzie określany jako

pogrubiający rzęsy lub wydłużający rzęsy), kamienia – nakładamy ją szczoteczką –

lub kremu w tubce. Ponadto maskary możemy podzielić ze względu na ich zadania:

· tusz wydłużający oraz pogrubiający rzęsy – w skład tuszów wchodzą polimery,

które osadzają się na rzęsach. Tusz ma gęstą kremową konsystencję, może

zawierać mikrocząsteczki jedwabiu i kaszmiru. Szczoteczka jest specjalnie

wyprofilowana (włosie rozbiega się w wielu kierunkach, jak w szczotce

do włosów);

· tusz dwubazowy – biała baza zawiera składniki wydłużające rzęsy, a kolorowa –

pogrubiające;

· tusz podkręcający – w jego skład wchodzą substancje o szczególnych

właściwościach. Tusz podczas schnięcia kurczy się, powodując wywijanie rzęs.

Tusz jest bardzo gęsty, ciężki i szybko wysycha. Szczoteczka jest łukowato

wyprofilowana;

10


· tusz wodoodporny – tusz zmywany zmywaczem wodno-oleistym, zawiera

w swoim składzie – zamiast wody – silikony lub żywice;

· tusz ułatwiający rozdzielenie rzęs – swoje właściwości zawdzięcza odpowiednio

wyprofilowanym szczoteczkom;

· tusze hipoalergiczne testowane dermatologicznie i okulistycznie.

4.3.7 Kredka do oczu i ust

Zawiera mieszanki tłuszczu i wosku, w których rozproszone są odpowiednie

pigmenty. Konturówki do oczu są mieszanką czarnego tlenku żelaza, żywic i olejów.

Obecnie w preparatach do oczu nie używa się sadzy, ponieważ zawiera ona związki

rakotwórcze. Żaden jednak pigment nie daje tak głębokiej czerni jak sadza, dlatego

producenci pracują nad tym, by wprowadzić sadzę, ale w jej bezpiecznej formie.

4.3.8 Pomadki do ust

Po raz pierwszy pomadka (szminka) została zaprezentowana na Światowej Wystawie w Amsterdamie w roku 1883. Pomadki dzielimy w zależności od efektu, jaki

dzięki niej uzyskujemy:

· pomadki kryjące – mają w swoim składzie dużo pigmentu, a więc całkowicie przykrywają naturalny kolor warg, dając ustom konkretną barwę;

· pomadki perłowe – zawierają syntetyczne, błyszczące pigmenty;

· pomadki wodoodporne – w postaci grubego ołówka. Podczas procesu

produkcyjnego kosmetyków każda cząsteczka pigmentu otaczana jest woskiem

i pudrem;

· błyszczyki.

4.4 Akcesoria do zabiegów upiększających6

Aby dowiedzieć się więcej na temat zasad higienicznych, które powinny być przestrzegane przy zabiegach upiększających, zapoznaj się z audiocastem pt. „Zasady higieniczne przy zabiegach kosmetycznych”.

4.4.1 Stanowisko do makijażu

Aby dowiedzieć się, jak powinno wyglądać stanowisko do makijażu,

obejrzyj videocast pt. „Stanowisko do makijażu”.

4.4.2 Przybory do makijażu

Przed rozpoczęciem nauki makijażu należy zaopatrzyć się w odpowiednie przybory. Należą do nich:

· opaska na włosy – zabezpiecza włosy, pozwala na ocenę kształtu twarzy;


11


· pelerynka;

· chusteczki higieniczne;

· pałeczki kosmetyczne do makijażu;

· waciki lub płatki – najlepiej bawełniane;

· gąbka kosmetyczna syntetyczna – ma duże pory, jest miękka, okrągła lub owalna,

używana do nakładania podkładów;

· gąbka kosmetyczna lateksowa – ma lekko widoczne pory, jedwabista w dotyku

(używana do nakładania i rozprowadzania podkładu, ma kształt trójkąta

lub rombu, dzięki czemu dociera do trudnodostępnych miejsc wokół nosa i oczu);

· szczoteczka do czesania rzęs;

· spiralka do nakładania tuszu;

· pędzle kosmetyczne – profesjonalne mają drewniane, lakierowane kijki. Rączka

pędzla jest biała lub czarna o długości od 13 do 19 cm;

· szpatułki do nabierania kosmetyków;

· paleta do nakładania kosmetyków;

· pęseta;

· temperówka;

· zalotka – przyrząd do podwijania rzęs;

· miseczka na wodę.

Wszystkie przybory powinny być czyste i estetyczne, starannie ułożone

na stanowisku zabiegowym. Przechowywać się je powinno w zamykanych pojemnikach

lub pokrowcach.

Rodzaje pędzli profesjonalnych

· Podstawowe:

− pędzel do pudru – największy z pędzli; powinien być lekko zaokrąglony

i bardzo puszysty, wykonany z włosia końskiego, wiewiórczego lub koziego.

Kształty skuwek mogą być płaskie lub okrągłe, a włosie ułożone

parabolicznie lub skośnie. Bardzo duże pędzle służą do pudrowania ciała;

12


Rysunek 4.1 Pędzel do pudru


− pędzel do różu – mniejszy niż pędzel do pudru, lecz podobnego kształtu

i konstrukcji. Pędzel ten powinien być choćby częściowo wykonany

z sobolowej sierści;

− pędzelek do cieni – miniaturka pędzla do różu, taki sam kształt i rodzaj

włosia, nazywany kocim językiem;

− aplikator do cieni – wykonany z gąbki lateksowej lub delikatnej gąbki

syntetycznej, nie może być chropowaty. Aplikuje cienie grubszą warstwą

niż pędzelek, zaciera granice barw, „rozmazuje” linie dla złagodzenia efektu;

− pędzelek do kresek – cieniutki spiczasty pędzelek (zerówka) służy

do precyzyjnego nakładania tuszu na górną powiekę cieniutką kreską;

− pędzelek do warg – płaski i wąski. Twardy, ale elastyczny.

· Pędzle uzupełniające:

− pędzel pod oczy – cienki, płaski pędzel o szerokości ok. 0,5 cm. Używany

do nakładania korektora maskującego podkrążone oczy lub drobne

zmarszczki wokół ust. Używany także do „rozmazywania” eyelinera;

− pędzel konturujący – jest wielkości pędzla do różu, ale ma ścięty czubek,

nadaje się do usuwania nadmiaru różu, służy do konturowania;

− pędzel wachlarzowaty – cienki, miękki, nadaje się do usuwania nadmiaru

sypkiego pudru i do nakładania mieniących się pudrów wieczorowych.

Obrócony wąską krawędzią nadaje się do konturowania zapadniętych

policzków;

− pędzel do konturowania powiek – skośnie ścięty, pozwala kontrolować

rozkład barw, pozwala rozprowadzać cienie na „złamaniu” powiek, tzw. cień

banana;

13


− pędzel do krawędzi rzęs – to pędzelek do eyelinera z kątowo załamaną

skuwką.

Przykładowe zestawy pędzli

Rysunek 4.2 Zestaw pędzli – przykład 1

Źródło; http://www.pl.fotolia.com/id/41928184

Rysunek 4.3 Zestaw pędzli – przykład 2


14


4.5 Literatura



i upiększająca – Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013.



kwalifikacja A. 61.2, Wyd. WSiP, Warszawa 2013;


4.5.3 Netografia

· http://www.chemical.pl/artykuly/chemical-review/7190/surowce-kosmetyki-

kolorowej.html.

4.6 Spis rysunków

Rysunek 4.1 Pędzel do pudru .................................................................................................................. 12

Rysunek 4.3 Zestaw pędzli – przykład 1. ............................................................................................ 13

Rysunek 4.4 Zestaw pędzli – przykład 2. ............................................................................................ 13

4.7 Spis treści

4 Preparaty i akcesoria do zabiegów upiększających twarzy .................................................. 2

4.1 Surowce kosmetyczne w preparatach upiększających ..................................................... 2

4.1.1 Barwniki ........................................................................................................................................... 2

4.1.2 Pigmenty .......................................................................................................................................... 4

4.1.3 Substancje stałe ............................................................................................................................. 5

4.1.4 Tłuszcze ............................................................................................................................................ 5

4.1.5 Silikony ............................................................................................................................................. 6

4.1.6 Składniki specjalne ...................................................................................................................... 6

4.2 Charakterystyka preparatów do farbowania brwi i rzęs ................................................. 6

4.2.1 Kwas borowy (borny) H3BO3 (3%) ..................................................................................... 6

4.2.2 Boraks ............................................................................................................................................... 6

4.2.3 Wazelina kosmetyczna ............................................................................................................... 7

4.2.4 Nadtlenek wodoru H2O2 (woda utleniona) ........................................................................ 7

4.2.5 Farby ................................................................................................................................................. 7

4.3 Charakterystyka preparatów do makijażu ............................................................................ 8

4.3.1 Preparat do dermokorekcji ...................................................................................................... 8

4.3.2 Podkład, fluid (make–up) .......................................................................................................... 8

4.3.3 Puder ................................................................................................................................................. 8

4.3.4 Róż do policzków .......................................................................................................................... 9

4.3.5 Cień do powiek .............................................................................................................................. 9

4.3.6 Tusz do oczu ................................................................................................................................... 9

4.3.7 Kredka do oczu i ust ................................................................................................................. 10

15


4.3.8 Pomadki do ust ........................................................................................................................... 10

4.4 Akcesoria do zabiegów upiększających ............................................................................... 10

4.4.1 Stanowisko do makijażu ......................................................................................................... 10

4.4.2 Przybory do makijażu .............................................................................................................. 10

4.5 Literatura ......................................................................................................................................... 14

4.5.1 Literatura obowiązkowa ........................................................................................................ 14

4.5.2 Literatura uzupełniająca ........................................................................................................ 14

4.5.3 Netografia ..................................................................................................................................... 14

4.6 Spis rysunków ................................................................................................................................ 14

1


Źródło: http://www.fotolia.com



MODUŁ Metody podkreślania oprawy oka

2


5 Metody podkreślania oprawy oka

5.1 Zasady nakładania farby na brwi i rzęsy

5.1.1 Przeciwwskazania do farbowania brwi i rzęs

Przed przystąpieniem do farbowania po raz pierwszy wykonujemy próbę

uczuleniową – test płatkowy.

Przeciwwskazaniami do farbowania brwi i rzęs są:

· uczulenie i alergia na hennę;

· wszelkiego rodzaju stany ropne i zapalne w obrębie oczu i brwi, np. zapalenie

spojówek, jęczmień;

· podrażnienie, zapalenie gałki ocznej;

· świeżo depilowane brwi;

· nerwowe tiki;

· soczewki kontaktowe.

Czas farbowania skracamy u klientek ciężarnych i stosujących samoopalacz.

5.1.2 Przybory do farbowania brwi i rzęs

Przed przystąpieniem do zabiegu należy upewnić się, że mamy przygotowane

następujące przybory:

· pelerynka, opaska;

· naczynie na czystą wodę;

· kieliszek do henny;

· bagietka do nakładania farby;

· 3% roztwór kwasu borowego;

· podkłady zabezpieczające powiekę dolną;

· wazelina kosmetyczna;

· farba (żelowa lub proszkowa);

· stabilizator do henny (3 ÷ 6% H2O2);

· pałeczki kosmetyczne;

· waciki do zmywania oczu;

· mydło;

3


· pęseta;

· szczoteczka do brwi;

· krem pod oczy.

5.1.3 Zasady nakładania farby na brwi i rzęsy:

· klientkę sadzamy wygodnie w pozycji półsiedzącej;

· przeprowadzamy wywiad;

· zabezpieczamy odzież klientki pelerynką;

· rozrabiamy farbę (łączymy ze stabilizatorem);

· myjemy ręce;

· wykonujemy demakijaż oczu.

Farbowanie rzęs:

· podkłady zabezpieczające natłuszczamy wazeliną;

· nanosimy wazelinę płasko ułożoną bagietką na dolną powiekę, tak aby

nie ubrudzić rzęs;

· umieszczamy podkłady pod dolnymi rzęsami, upewniając się, że szczelnie do nich

przylegają;

· prosimy klientkę o zamknięcie oczu; delikatnie smarujemy wazeliną górną

powiekę, tuż przy nasadzie rzęs;

· nakładamy farbę na rzęsy od podstawy, aż po koniec łodygi włosa w kierunku

od nasady nosa do kącika zewnętrznego;

· farbę na rzęsach trzymamy około 10 minut.

Farbowanie brwi:

· kolor brwi powinien być dostosowany do typu urody;

· farbę na brwi nakładamy, zwracając uwagę na to, aby bardzo dokładnie pokryła

wszystkie włoski na całej długości;

· farbę na brwi należy nakładać tak, aby uformować prawidłowy kształt; końcówka

brwi powinna się zwężać;

· nakładanie farby na brwi rozpoczynamy od nasady nosa w kierunku skroni

za pomocą szklanej bagietki lub pędzelka;

· im grubszy włos brwi, tym szybciej ulega zabarwieniu;

· farbę na brwiach trzymamy od 3 do 7 minut;

· niedociągnięcia korygujemy pałeczką kosmetyczną.

4


Zmycie farby z brwi:

· zmywanie farby z brwi rozpoczynamy od brwi, na którą w pierwszej kolejności

była nałożona farba;

· brwi zmywamy wilgotnymi płatkami kosmetycznymi, ruchem posuwistym,

zbierającym od nasady nosa do skroni (w przypadku gdy na skórze klientki

pozostanie zbyt wyraźny cień, wówczas należy zmyć go namydlonymi płatkami

kosmetycznymi, delikatnie – ruchami okrężnymi od skroni w kierunku nasady

nosa, czyli pod włos.

Zmycie farby z rzęs:

· usuwamy podkładki spod rzęs;

· rzęsy zmywamy wilgotnym tamponem (bez mydła) w dół, w kierunku policzków,

tak jak przy demakijażu;

· przy podrażnieniach przemywamy oko roztworem soli fizjologicznej i nakładamy

na oczy chłodne okłady z wody lub roztworu soli fizjologicznej.

Farbę z rzęs można również zmyć za pomocą nerki. W tym celu po zdjęciu

podkładów prosimy klientkę o przesunięcie głowy na bok. Następnie należy nerkę

napełnioną letnią wodą dokładnie przyłożyć do policzka klientki i zmywać farbę

obficie zmoczonym w wodzie płatkiem kosmetycznym. Następnie osuszamy oko

i przechodzimy do zmycia rzęs drugiego oka.

Regulacja brwi:

· wykonujemy regulację brwi, nadając im prawidłowy kształt;

· brwi regulujemy w kierunku od skroni do nasady nosa, zgodnie z kierunkiem

wzrostu włosa, nigdy pod włos;

· lewą ręką napinamy delikatnie skórę łuku brwiowego; szybkimi ruchami –

za pomocą pęsety trzymanej w prawej dłoni – wykonujemy regulację;

· wręczamy klientce lusterko, aby upewnić się, że jest zadowolona z wyniku;

· zdejmujemy pelerynkę, sprzątamy stanowisko;

· udzielamy klientce porad w zakresie pielęgnacji okolic oka w domu1.



5


5.2 Zasady przedłużania rzęs metodą 1:1

Rysunek 5.1 Przedłużone rzęsy

Źródło: http://pl.fotolia.com/

Zabieg przedłużania rzęs metodą 1:1 polega na doklejeniu jedwabnej

lub naturalnej (z włosia borsuka) rzęsy, włosek po włosku, do naszych naturalnych rzęs.

Rzęsy występują w wielu długościach, grubościach i mają różny stopień podkręcenia.

Rzęsy nie odpadają, nie przeszkadza im śnieg ani deszcz, są odporne na działanie wody,

niskich i wysokich temperatur.

Przedłużanie rzęs tą metodą ma wiele korzyści. Przedłużone rzęsy wystarczają

na 2 – 3 miesiące, a przy tym są wygodne i wyglądają naturalnie. Bez użycia tuszu

wydłużają naturalne rzęsy i dodają im objętości. Są wodoodporne i zawsze podkręcone

(nie trzeba już używać zalotki). Poza tym oczy są zauważalnie większe.

5.2.1 Przeciwwskazania do przedłużania rzęs:

· alergie skóry;

· podrażnienie skóry w okolicy oczu;

· jęczmień;

· zapalenie spojówek;

· łzawiące oczy;

· zaćma;

· zespół suchego oka;

· jaskra;

· operacje powiek;

· inne choroby oczu.

6


5.2.2 Metodyka zabiegu

Wykluczenie przeciwwskazań do wykonania zabiegu:

· przeprowadzenie wywiadu w celu ustalenia problemów z oczami i ich okolicami,

otrzymanie informacji o wadach wzroku i ich ewentualnej korekcie szkłami

kontaktowymi, a także uzyskanie informacji o oczekiwaniach klientki;

· dokładne obejrzenie okolic oczu w celu wykluczenia niepokojących zmian

i upewnienia się, że rzęsy nie są zbytnio osłabione;

· jeśli rzęski są bardzo jasne, należy wykonać hennę. Należy to zrobić na 2 – 3 dni

przed zabiegiem, ponieważ henna wykonana w dniu przedłużania może osłabić

przyczepność doklejanych rzęsek;

· poinformowanie klientki o metodzie i czasie pracy. Przeciętny czas przedłużenia

rzęs metodą 1:1 wynosi około 2,5 – 3 h i przez ten czas klientka powinna leżeć

spokojne i nie otwierać oczu bez wyraźnej zgody;

· jeżeli klientka nosi szkła kontaktowe, powinna je zdjąć.

Wykonanie demakijażu oczu

· wilgotną połowę płatka kosmetycznego należy położyć na dolnych powiekach;

· klientka powinna zamknąć oczy;

· wilgotnym wacikiem z naniesioną emulsją do demakijażu oczu należy zmyć

maskarę z rzęs, wykonując ruchy w kierunku od nasady rzęs do ich końcówek;

· należy zdjąć i wyrzucić zabrudzony płatek kosmetyczny;

· żel do demakijażu oczu należy nanieść na grzbiet swojej lewej dłoni;

· 3 palcem lewej dłoni należy unieruchomić skórę w zewnętrznym kąciku oka

klientki;

· 3 palcem prawej dłoni nabrać żel i położyć go na górnej powiece oka;

· Należy rozprowadzić żel na powiece górnej na zewnątrz i dolnej w stronę nosa,

delikatnie wmasowując kosmetyk;

· zmyć wilgotnym wacikiem górną i dolną powiekę w tym samym kierunku,

w którym był rozprowadzany żel;

· sprawdzić oczyszczenie oka;

· płatki nasączone 3% roztworem kwasu borowego położyć na powiekach;

· ważne jest, aby demakijaż zrobić dokładnie, ponieważ zanieczyszczenia mogą

utrudnić przyczepność doklejanych rzęsek i spowodować ich wcześniejsze

odklejanie się;

· odtłuszczenie rzęs przy użyciu aplikatora bezwłókienkowego lub patyczka

kosmetycznego zwilżonego preparatem dezynfekującym;

7


· podłożenie pod oczy specjalnych żelowych (silikonowych) podkładek. Zasłaniają

one linię dolnych rzęs, zapobiegając sklejaniu rzęs dolnych z górnymi. Można też

zastosować takie zabezpieczenie przy użyciu taśmy dolnych rzęs tak, aby

nie stykały się z górnymi. Wykonuje się to po to, aby rzęsy dolne i górne się

nie posklejały.

· dodatkowo górną powiekę można unieruchomić, wykorzystując taśmę

samoprzylepną, co znacznie ułatwi aplikację rzęsek.

Przygotowanie materiałów:

· klej;

· rzęsy (jedwabne lub z norek);

· pompka-dmuchawka;

· pęseta;

· preparat nawierzchniowy, zabezpieczający rzęsy po zabiegu przedłużania.

Zabieg:

· dopasować długość sztucznych rzęs do naturalnych rzęs;

· przy pomocy pęsety należy na powiece wybrać i oddzielić jedną naturalną rzęsę,

do której będzie przyklejana sztuczna rzęsa;

· drugą ręką przy użyciu drugiej pęsety należy uchwycić cieńszy koniec rzęsy, która

będzie przyklejana, i zamoczyć ją na długości 2/3 w kleju;

· rzęsa może być przyklejana od góry, od spodu lub od boku naturalnej rzęsy. W celu

równomiernego rozmieszczenia kleju na naturalnej rzęsie należy trzykrotnie

przeciągnąć sztuczną rzęsę po całej długości naturalnej rzęsy. Przy trzecim

pociągnięciu umieścić sztuczną rzęsę na naturalnej w odległości 0,5 – 1 mm

od skóry. W celu przyspieszenia schnięcia kleju można użyć pompki. Nie należy

przyklejać rzęsy do skóry lub zbyt blisko nasady rzęsy. Trzeba też zwrócić uwagę,

aby dokładnie przyklejać tylko do pojedynczych rzęs, a nie do kilku na raz;

· czynność powtórzyć na drugim oku;

· powinno się pracować naprzemiennie na każdym oku, co zapewni doskonałe

odseparowanie rzęs i wyschnięcie kleju. Celem tej czynności jest uniknięcie

sklejenia się rzęs w kępki;

· przeczesanie szczoteczką doklejonych rzęs;

· po doklejeniu wszystkich rzęs należy usunąć taśmy zabezpieczające;

· dodatkowo można zaaplikować środek pielęgnujący na rzęsy.

Uwaga!

Rzęsy muszą być doklejone w odstępie do 1 mm od powieki. Dzięki temu

nie podrażniają powieki i nie powodują alergii. Należy rzęsy doklejać tak,

by w wewnętrznych kącikach były najkrótsze, a w zewnętrznych dłuższe. Rzęsy

8


powinno się podczas doklejania odpowiednio ukierunkować, aby po wykonanym

zabiegu wszystkie rzęsy były prosto i miały schludny wygląd.

Jeżeli chcesz się dowiedzieć więcej na temat przedłużania rzęs, obejrzyj

prezentację pt. „Przedłużanie rzęs metodą 1:1”.

5.2.3 Zasady pielęgnacji przedłużonych rzęs

Długość efektu końcowego zależy od odpowiedniej pielęgnacji. Należy stosować

się do poniższych zasad, z którymi klientka powinna się zapoznać:

· po zabiegu przez 24 godziny:

− nie można rzęs moczyć ani dotykać (ponieważ jest to czas na całkowite

wiązanie kleju),

− w okolice zabiegowe nie można stosować kremów, olejków oraz innych

kosmetyków na bazie tłuszczu,

− należy unikać sauny, ciepłych kąpieli parowych, basenów (gorące

lub wilgotne powietrze może osłabić działanie kleju);

· tusz do rzęs nie jest potrzebny, ponieważ rzęsy mają już ciemny, czarny kolor,

jednak jeśli zaistnieje taka potrzeba, należy użyć maskary wodnej, nie może być

to maskara wodoodporna bądź na bazie oleju. Tuszować należy tylko końcówki

rzęs;

· do demakijażu nie można używać mleczek, płynów dwufazowych ani preparatów

zawierających substancje tłuszczowe, ponieważ osłabiają one działanie kleju.

Należy używać preparatów niezawierających substancji PEG;

· na przedłużane rzęsy nie należy robić trwałej ondulacji;

· nie wolno używać zalotki do rzęs przedłużonych (można dobrać takie rzęsy,

aby uzyskać efekt podkręcenia bez użycia zalotki).

Absolutnie nie wolno samodzielnie usuwać lub wyrywać przedłużonych rzęs.

Można je usunąć tylko w profesjonalnym gabinecie kosmetycznym, przy użyciu

specjalnego preparatu, przez wykwalifikowaną osobę. Jeśli stosuje się do wszystkich

tych zasad, można cieszyć się długotrwałym efektem pięknych, długich rzęs2.

5.3 Inne techniki upiększania oprawy oczu

Makijaż oczu – techniki makijażu podkreślają lub korygują kształt, wielkość

i osadzenie oczu.



9


5.3.1 Makijaż permanentny oczu3

Rysunek 5.2 Makijaż permanentny powiek


Makijaż permanentny oczu sprawia, że wydają się one większe, a brwi – gęstsze i

kształtniej zarysowane. Jest on rodzajem tatuażu. Wykonuje się go, wprowadzając cieniutkimi igłami dość płytko do skóry (do warstwy kolczastej naskórka) odpowiedni pigment pochodzenia naturalnego. Metoda ta nie jest bolesna, jednak często stosuje się przy niej znieczulenie miejscowe.

Zabieg trwa ok. 2 godzin. Osoba wykonująca zabieg powinna mieć dyplom linergistyki, uzyskany po skończeniu 6 – 7-dniowego kursu. Koszt kursu wynosi

ok. 2000 zł, a koszt wyposażenia to ok. 10 000 zł.

Najpopularniejsze zabiegi obejmują pomalowanie ust, brwi oraz oczu. Makijaż permanentny utrzymuje się na skórze około trzech lat. Pigment jest miniplantem, na którego obecność organizm może różnie zareagować. Podczas zabiegu miejsce poddawane barwieniu puchnie. Jeżeli klientka miała kiedykolwiek opryszczkę, istnieje

duże prawdopodobieństwo jej wystąpienia po zabiegu. Miejsca zabiegowe są bardzo

narażone na wysychanie.

Przeciwwskazania: ciąża, infekcje, łuszczyca, cukrzyca i przyjmowanie leków sterydowych.

5.3.2 Trwała na rzęsy

Zastępuje zalotkę, której zastosowanie zapewnia efekt na kilka godzin,

a niejednokrotnie uszkadza i łamie rzęsy. Zabieg „trwałej na rzęsy” wystarcza

na 8 tygodni. Jest to okres naturalnej fizjologicznej wymiany części starych włosów na nowe. Samo wykonanie trwałej jest bardzo proste, choć efekt końcowy jest

uzależniony od umiejętności i doświadczenia kosmetyczki. Najważniejszą czynnością jest dokładne nawinięcie rzęs na wałek uprzednio przyklejony do powieki. Żel do


10


trwałej nakładamy na 10 – 15 minut. Następnie stosowany jest neutralizator, który

ułatwia rozpuszczenie kleju i zdjęcie lokówki z powieki. Preparat bazuje na naturalnych

składnikach i nie stanowi niebezpieczeństwa dla oka.

Sztuczne rzęsy stosujemy w przypadku krótkich rzadkich rzęs. Stosujemy

je w postaci:

· rzęs na taśmie, które są przyklejane do powieki łagodnym klejem z naturalnego

kauczuku; są wielokrotnego użytku. Zdejmujemy je jednym pociągnięciem

od wewnętrznej strony oka;

· kępek przyklejanych do własnych rzęs – mają trwałość kilka dni. Naklejamy

4 do 5 kępek po zewnętrznej linii rzęs.

5.4 Udzielanie porad w pielęgnacji domowej okolic oczu

Na wygląd naszych oczu wpływa wiele czynników wewnętrznych

i zewnętrznych. Zaliczamy do nich zarówno codzienny tryb życia i niewłaściwą dietę, jak

i predyspozycje genetyczne. Dodatkowo pod wpływem promieniowania słonecznego

oraz zanieczyszczonego środowiska powstają reaktywne formy tlenu (RFT) działające

niekorzystnie na strukturę skóry. Niszczą one bowiem podstawowe składniki

budulcowe: białka, lipidy i sacharydy. Skóra staje się wtedy matowa, sucha, wygląda

na zmęczoną i pozbawioną elastyczności. W przypadku zmęczenia czy niewyspania

szybko pojawiają się na niej obrzęki bądź cienie.

Skóra wokół oczu jest bardzo delikatna. Zarówno na powiece górnej, jak i dolnej

znajduje się niewielka ilość włókien kolagenowych oraz elastynowych. Na skórze okolic

oczu też najszybciej pojawiają się zmarszczki, tzw. kurze łapki, umiejscawiające się

w zewnętrznych kącikach oczu. Ponadto skóra znajdująca się wokół oczu pozbawiona

jest gruczołów łojowych, tak że krążenie limfy oraz krwi jest dużo wolniejsze, w związku

z czym skóra jest słabo odżywiona.

Ze względu na powyższe, skóra wokół oczu wymaga szczególnej pielęgnacji.

O okolice narządu wzroku powinny zacząć dbać już młode, dwudziestoletnie kobiety.

Podstawową kwestią w dbaniu o cerę jest codzienny, wieczorny demakijaż. Wiele

kobiet często o nim zapomina, a to właśnie resztki makijażu, kurzu oraz innych

czynników zewnętrznych, na które nasza twarz jest narażona każdego dnia, powodują,

że skóra starzeje się dużo szybciej. Preparaty do demakijażu oczu mają różne

przeznaczenie: usuwają preparaty beztłuszczowe (hydrofilowe), np. tusze czy cienie

pudrowe, lub usuwają preparaty tłuszczowe (lipofilowe), np. maskary wodoodporne,

pomadki i kredki. Dla okolic oczu bardzo ważny jest także sposób, w jaki oczyszczamy

cerę. Przy wykonywaniu demakijażu bardzo istotne jest delikatne przecieranie

narażonego na rozciąganie naskórka wokół oczu. Właściwym sposobem demakijażu jest

przyłożenie wacika z mleczkiem czy też płynem do powieki i przytrzymanie chwilę.

Preparaty do demakijażu oczu dzielimy na:

· oliwki do demakijażu oczu – preparaty te mają własności adsorpcyjne, wchłaniają

za pomocą oliwki i płatka waty lipofilowe cząsteczki, np. maskarę wodoodporną,

ale nie usuwają preparatów hydrofilowych;

11


· śmietanki lub mleczka do demakijażu oczu – to emulsje typu O/W. Emulsje

te rozprowadza się palcami na powiece i zmywa ciepłą wodą;

· żele do demakijażu oczu – to beztłuszczowe hydrożele z dodatkiem detergentów syntetycznych (syndetów), a także różnych substancji nawilżających i pielęgnacyjnych, np. świetlik lekarski, aloes, chaber;

· płyny do demakijażu oczu – to płynne detergenty syntetyczne z anionowymi

środkami powierzchniowo czynnymi i hydrolizatami protein, które łagodzą ich drażniące działanie.

Zawierają one 1% składników myjących oraz czynniki łagodzące, np. świetlik lekarski, oleje mineralne, emulsje.

Aby dowiedzieć się więcej na temat porad w pielęgnacji domowej okolic

oczu, wysłuchaj audiocastu pt. „Udzielanie porad w pielęgnacji domowej okolic oczu”.

5.4.1 Miostarzenie

Oznaki miostarzenia pojawiają się około 35 roku życia i są wynikiem marszczenia

się skóry pod wpływem mimiki twarzy. Nieustanne ruchy mięśni twarzy powodują stałe kurczenie się i rozkurczanie skóry właściwej, przez co powstają linie mimiczne. Z biegiem czasu linie te się utrwalają, a wraz ze stałym powtarzaniem ruchów twarzy skóra traci właściwości rozkurczania się w sposób naturalny. Linie mimiczne, które się zarysowywały, stopniowo zaczynają się coraz bardziej utrwalać, a po pewnym czasie

stają się coraz bardziej widoczne. Pierwsze zmarszczki pojawiają się na obszarach najczęściej objętych ruchami mimicznymi lub tam, gdzie mięśnie podskórne znajdują się blisko naskórka.

Aż 54 mięśnie mimiczne twarzy mają taką siłę napinania skóry, że jest ona w stanie spowodować z biegiem czasu zmiany na naskórku.

Najbardziej narażone na zmiany są następujące obszary: okolice oczu, czoło, obszar między brwiami oraz obszar na wysokości nosa i ust.

Śmianie się, marszczenie czoła, mrużenie oczu, uśmiechanie się oraz inne ruchy

należą do mimiki ekspresyjnej, która towarzyszy nam w codziennym życiu.

Charakteryzuje ona naszą osobowość, lecz jednocześnie uruchamia mechanizm

tworzenia się pierwszych zmarszczek. W porównaniu z innymi formami starzenie mimiczne skóry nie powoduje niszczenia komórek naskórka lub włókien. Analiza histologiczna pozwoliła odkryć, że włókna elastyny oraz kolagenu pozostają niezmienione oraz że naskórek utrzymuje zawsze tę samą grubość. Proces niszczenia pojawia się wtedy, kiedy z miostarzeniem zaczynają działać równocześnie (i w sposób nieunikniony) proces chronicznego starzenia się skóry oraz fotostarzenie się skóry.

5.4.2 Gimnastyka oczu

Gimnastyka składa się z kilku prostych ćwiczeń. Wykonujemy je przez ok. 3 sekundy i powtarzamy 3 – 5 razy.

· ćwiczenie 1: dokładnie zamknij oczy, nie marszcząc czoła, a następnie szeroko otwórz oczy i spójrz w górę (nie podnosząc głowy);

12


· ćwiczenie 2: spójrz w lewo, a następnie w prawo (nie odwracając głowy);

· ćwiczenie 3: dokładnie zamknij oczy, nie marszcząc czoła, a następnie szybko nimi

pomrugaj (licząc do 10);

· ćwiczenie 4: dokładnie zamknij oczy, nie marszcząc czoła, a następnie szeroko

otwórz oczy i spójrz w dół (nie opuszczając głowy);

· ćwiczenie 5: powoli wykonaj oczami ruchy obrotowe od lewej do prawej strony

i od prawej do lewej;

· ćwiczenie 6: dokładnie zamknij oczy, nie marszcząc czoła, a następnie je otwórz

i wpatruj się bez napięcia w oddalony punkt;

· ćwiczenie 7: dokładnie zamknij oczy, nie marszcząc czoła, a następnie je otwórz

i popatrz na czubek nosa.

5.5 Literatura



i upiększająca – Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013;




kwalifikacja, Wyd. WSiP Warszawa 2013.

5.6 Spis rysunków

Rysunek 5.1 Przedłużone rzęsy ................................................................................................................. 5

Rysunek 5.2 Makijaż permanentny powiek .......................................................................................... 9

5.7 Spis treści

5 Metody podkreślania oprawy oka ................................................................................................... 2

5.1 Zasady nakładania farby na brwi i rzęsy ................................................................................................ 2

5.1.1 Przeciwwskazania do farbowania brwi i rzęs ...................................................................................................... 2

5.1.2 Przybory do farbowania brwi i rzęs ......................................................................................................................... 2

5.1.3 Zasady nakładania farby na brwi i rzęsy: ............................................................................................................... 3

5.2 Zasady przedłużania rzęs metodą 1:1 ..................................................................................................... 5

5.2.1 Przeciwwskazania do przedłużania rzęs: .............................................................................................................. 5

5.2.2 Metodyka zabiegu ............................................................................................................................................................. 6

5.2.3 Zasady pielęgnacji przedłużonych rzęs ................................................................................................................... 8

5.3 Inne techniki upiększania oprawy oczu .................................................................................................. 8

5.3.1 Makijaż permanentny oczu ........................................................................................................................................... 9

5.3.2 Trwała na rzęsy .................................................................................................................................................................. 9

13


5.4 Udzielanie porad w pielęgnacji domowej okolic oczu ................................................................... 10

5.4.1 Miostarzenie ..................................................................................................................................................................... 11

5.4.2 Gimnastyka oczu ............................................................................................................................................................. 11

5.5 Literatura .......................................................................................................................................................... 12



5.6 Spis rysunków ................................................................................................................................................. 12

1



KURS



MODUŁ Zasady w klasycznym makijażu dziennym

2


6 Zasady w klasycznym makijażu dziennym

Cel ogólny: Wyrabianie umiejętności wykonywania klasycznego makijażu dziennego.

6.1 Klasyczny makijaż dzienny

Makijaż dzienny należy do grupy makijaży osobistych i jest makijażem bardzo

naturalnym. Należy go dostosować do typu urody klientki, stylu, pory dnia, okoliczności

i rodzaju pracy klientki. Makijaż ten wymaga stosowania stonowanych kolorów.

Najkorzystniejsze są beże, brązy i szarości. Zasadnicza rola tego makijażu to

zatuszowanie niedoskonałości i wydobycie walorów. Makijaż – aby był staranny i trwały

– musi być wykonany z dobrze dobranych kosmetyków.

Metodyka wykonania zabiegu makijażu dziennego w zasadzie nie odbiega

od ogólnych zasad makijażu, jednak pewne elementy są szczególnie istotne.

· Przed nałożeniem makijażu należy nałożyć krem nawilżający do stosowania

na dzień – najlepiej z filtrem UV;

· Należy stosować lekki podkład;

− Najlepszą techniką do tego rodzaju podkładu jest nanoszenie go lekko

wilgotną gąbeczką lateksową – poprzez natrzepywanie, tzw. tapowanie,

podkładu na całej twarzy, łącznie z powiekami i ustami;

· Pod oczy należy nałożyć korektor;

− Powinien on mieć konsystencję lżejszą niż podkład, ponieważ skóra wokół

oczu jest bardzo delikatna;

· Podkład utrwalamy pudrem, który ułatwi nam również nałożenie różu;

· W celu rozświetlenia twarzy należy na środkową jej część nałożyć puder o ton –

dwa jaśniejszy od podkładu;

− Można też zastosować jasny, matowy cień do powiek;

· W makijażu dziennym, czyli naturalnym, oczy należy podkreślić bardzo delikatnie.

Technika ta polega na rysowaniu za pomocą cienkiego pędzla do powiek kreski

wzdłuż dolnej i górnej powieki (kreski powinny pokrywać 2/3 powieki górnej

i 1/3 powieki dolnej);

− w celu złagodzenia kresek wykonanych kredką lub cieniem rozcieramy

je za pomocą aplikatora lub pędzelka;

− unikamy czarnych kresek;

− w makijażu dziennym najlepiej zastosować odcień grafitowy, granatowy,

popielaty, popielato-brązowy lub brązowy;

· Odcień cienia powinien harmonizować z typem urody;

3


− Makijaż oczu powinien podkreślać spojrzenie. Do jego wykonania należy użyć

barw naturalnych – szarości, brązów, beżów, delikatnych różów;

· Dobrze wyglądają cienie – dwa lub trzy odcienie, które należy nałożyć poziomo

i wycieniować w kierunku załamania powieki;

· Róż nałożony na policzki, czubek brody i skronie sprawi, że twarz będzie ożywiona

i sprawiała wrażenie wypoczętej;

− Jeśli występują naturalne rumieńce, które prześwitują przez podkład, zamiast

różu należy zastosować puder brązujący. Stosujemy go dokładnie tak samo

jak róż.

· Brwi muszą być starannie wyczesane, a luki w ich konturze powinny zostać

uzupełnione; brwi powinny mieć nadany kształt i odpowiedni kolor;

− Jeśli są niesforne, możemy nanieść na nie żel do brwi w celu ich utrwalenia.

· Wargi należy pokryć pomadką w kolorze podkreślającym jej naturalny kolor

lub w kolorach dostosowanych do typu kolorystycznego. Na pomadkę – na

środkową część wargi dolnej i górnej – należy nanieść błyszczyk1.

6.2 Makijaż osoby dojrzałej

Podstawową zasadą tego makijażu jest delikatność. Makijaż kobiety dojrzałej

wymaga kosmetyków bardzo dobrej jakości. Warto w makijażu kobiety dojrzałej

skoncentrować się na oczach. Mamy wiele możliwości, aby podkreślić ich naturalny

kolor, a spojrzenie uczynić promiennym i świeżym. Takie podejście pozwoli nam

odwrócić uwagę od utraty owalu twarzy i bruzd nosowo-wargowych.

· skóra z wiekiem traci blask, dlatego podkłady powinny być średnio matowe –

całkowity mat mógłby uwypuklić zmarszczki;

· rezygnujemy ze złocistych pudrów z drobinkami złota lub pereł, gdyż odbijają

one światło i uwidoczniają zmarszczki;

− Podkłady mogą być w odcieniach o ton jaśniejszych od koloru skóry,

ale przede wszystkim muszą być dobrane idealnie do koloru skóry.

Ciemniejszy kolor skóry postarza. Konsystencja podkładów powinna być

lekka;

· w wieku dojrzałym kobiety często mają problem z cerą zaczerwienioną, ziemistą,

żółtą lub z przebarwieniami;

− W takiej sytuacji warto zainwestować w dobrą bazę lub kolorowy korektor;

− Zaczerwienienia neutralizujemy korektorem lub bazą w kolorze zielonym,

cerę ziemistą ożywimy bazą w odcieniu różu lub lekkiego fioletu, żółte plamy

skorygujemy korektorem fioletowym, a rozjaśnimy twarz bazą białą;



4


· pudrujemy twarz pudrem transparentnym;

· twarz konturujemy różem;

· w makijażu oczu wyklucza się ostre kolory;

− Dla poprawienia przyczepności cieni pudrowych powinno się używać

specjalnego podkładu pod cienie lub jasnego kamuflażu;

· przy oczach brązowych lub piwnych polecane są cienie beżowe i brązowe.

Niebieskie oczy świetnie wyglądają w kolorach niebiesko-szarych i w lżejszych

brązach;

· z opadającą powieką poradzimy sobie, malując ruchomą powiekę jasnymi

cieniami, a następnie malując zewnętrzną część powieki górnej oraz cały fragment

„opadający” ciemnymi kolorami cieni;

· malujemy dokładnie rzęsy wydłużającym tuszem;

· nie wykonujemy kresek. Do zagęszczenia rzęs należy zastosować ciemny cień

(brązowy lub czarny), nanosząc go małym pędzelkiem wzdłuż linii rzęs;

· tylko w niektórych przypadkach czarny tusz jest korzystny. Czarne łuki optycznie

pogłębiają osadzenie oczu;

· w wieku dojrzałym problem sprawiają również brwi. Przy brwiach krzaczastych

niektóre włoski trzeba usunąć lub przyciąć. W przypadku braku brwi lub gdy brwi

są cienkie i delikatne, brakujące włoski należy dorysować kredką lub matowym

cieniem w kolorze brwi2;

· w makijażu ust należy pamiętać, że z wiekiem stają się one cieńsze;

· najlepsza dla dojrzałych ust jest pomadka w naturalnym kolorze ust lub zgaszone

czerwienie, ewentualnie róże (w zależności od typu urody);

− Unikamy koloru pomarańczowego. Ciemna i bardzo jasna pomadka postarza

i podkreśla cienkie wargi.

· niezbędna jest konturówka w kolorze identycznym jak pomadka lub nieznacznie

ciemniejsza od pomadki. Zalecane są pomadki typu kremowego bardzo dobrej

jakości;

· na pomadkę – w celu uwydatnienia ust – najlepiej stosować błyszczyk.

2 Drygas B., Mrozowska M., Szpindor R., A.61 Kosmetyka pielęgnacyjna i upiększająca – Twarz szyja i

dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013

5


6.3 Makijaż osoby noszącej okulary

Rysunek 6.1 Makijaż osoby noszącej okulary


· makijaż dostosowany jest do rodzaju szkieł korekcyjnych;

− Szkła okularów przy krótkowzroczności pomniejszają oczy, a przy

dalekowzroczności – powiększają je;

· nie bez znaczenia w makijażu dla osób noszących okulary jest dobór samych

oprawek;

− Oprawkę okularów dobiera się tak, aby pasowała do kształtu twarzy oraz

temperamentu i stylu osoby, która ją nosi,

− W klasycznej oprawce górna linia okularów powinna odpowiadać linii brwi

i znajdować się na ich wysokości lub poniżej,

− Starsze osoby korzystnie wyglądają w okularach, których dolna linia oprawki

lekko się unosi;

· makijaż przy krótkowzroczności powinien optycznie powiększać oczy;

− Najkorzystniejsze są cienie jasne i świetliste, perłowe (z wyjątkiem kobiet

dojrzałych). Dla uzyskania efektu powiększenia oka stosuje się minimum

dwie tonacje kolorystyczne – jasną i ciemną;

· makijaż przy dalekowzroczności jest nie lada wyzwaniem:

− Nienaturalnie powiększone oko wymaga szczególnej staranności i precyzji

w technice makijażu,

− Do tego typu makijażu używamy cieni matowych, stonowanych,

− Niewskazane są kontrasty,

− Obramowanie powieki też w tym przypadku nie wygląda korzystnie,

− Tylko nieliczne osoby z małymi oczami i niewielką wadą wzroku mogą

zastosować ten element makijażu.

6


6.4 Makijaż biznesowy

· należy do makijażu dziennego, ale ze względu na rolę, jaką spełnia, warto

poświecić mu więcej uwagi;

· makijaż w biznesie jest istotnym elementem profesjonalnego wizerunku. Makijaż

ten warto wykonać również klientce udającej się na rozmowę kwalifikacyjną;

· w makijażu tym – jak i całym wizerunku – istotnym elementem jest elegancja.

Elementy wyzywające, zarówno w stroju, jaki i w makijażu nie są wskazane;

· w makijażu biznesowym wykorzystuje się stałą, neutralną gamę kolorystyczną

i stonowane kolory, dzięki którym w łatwy sposób można podkreślić atuty

i zamaskować defekty urody;

· harmonia stanowi podstawową zasadę makijażu w miejscu pracy;

· zrównoważone podkreślenie kilku elementów twarzy pozwala wyglądać

profesjonalnie i budzić zaufanie u rozmówców;

· makijaż biznesowy to wizerunek, który nie zwraca na siebie uwagi ani

intensywnością barw, ani też ilością zastosowanych kosmetyków;

· zastosowanie profesjonalnych kosmetyków daje pewność, że makijaż utrzyma się

na twarzy cały dzień3.

6.5 Makijaż dzienny z kolorowym akcentem

Aby dowiedzieć się, w jaki sposób wykonać makijaż dzienny z kolorowym akcentem, zapoznaj, się z videocastem pt. „Makijaż dzienny z kolorowym akcentem”.



7


6.6 Makijaż permanentny

Rysunek 6.2 Makijaż permanentny


Makijaż permanentny jest idealnym pomysłem dla pań, które nie lubią poświęcać

dużo czasu na makijaż, ale chcą wyglądać pięknie i świeżo. Profesjonalnie wykonany,

harmonizuje z naturalnym wizerunkiem i nie razi sztucznością.

· korekta brwi – umożliwi zmianę kształtu, podkreślenie i nadanie wyrazu twarzy.

W zależności od stanu i gęstości brwi można dobrać technikę makijażu

permanentnego brwi. Technika klasyczna to metoda wykonywana tradycyjnie

poprzez cieniowanie brwi, natomiast technika piórkowa nadaje brwiom efekt

włoskowy;

· kreski powiek – umożliwiają optyczne zagęszczenie rzęs i podkreślenie konturu

powiek. Ponadto namalowanie i korekta linii na dolnej i górnej powiece może

również optycznie podnieść opadającą powiekę;

· korekta ust – umożliwia zmianę linii ust oraz nadanie im pożądanego kształtu.

Korygowanie kształtu ust rozpoczyna się od obrysowania konturu, przez co

uzyskuje się efekt uwydatnienia i powiększenia. Drugi etap to wypełnienie, czyli

pigmentacja warg wybranym kolorem.

Schemat zabiegu:

· analiza istniejącej linii brwi (kształtu oczu, kształtu ust);

· dobór właściwego koloru w uzgodnieniu z klientką;

· korekta brwi (oczu, ust) poprzez „wyrysowanie” nowego kształtu kredką;

8


· pigmentacja brwi (powiek, konturu ust, warg);

· aby uzyskać naturalne wrażenie, brwi zostają zarysowane różnymi odcieniami

wybranego koloru;

· zabieg wykonuje się dwa razy – za pierwszym razem pigmentacja jest

delikatniejsza, słabsza, jaśniejsza i cieńsza.

Przeciwwskazania do makijażu permanentnego:

· choroby skóry, m.in. łuszczyca, opryszczka;

· alergie;

· hemofilia;

· cukrzyca;

· ciąża;

· przyjmowanie leków sterydowych;

· epilepsja;

· infekcje;

· gorączka;

· zły stan ogólny organizmu.

6.7 Makijaż dzienny a znaczenie kolorów w kreowaniu wizerunku

Kolor jest uważany za najsilniejszy komunikat. Ludzie bardzo szybko reagują

na niego, gdyż kolory wpływają na fizjologię patrzącego. Powszechnie – świadomie

bądź podświadomie – używa się kolorów do wyrażenia własnych nastrojów, obaw

czy osobowości, a także aby wyeksponować cechy, które są pożądane w danej pracy.

Prawidłowo skomponowana kolorystycznie garderoba i makijaż mogą wywołać

pozytywny bądź negatywny obraz naszej osoby u rozmówcy, dlatego tak ważna jest

wiedza na temat psychologicznego oddziaływania kolorów.

Kolor czerwony podwyższa ciśnienie krwi, przyspiesza akcję serca i oddychanie,

natomiast kolor błękitny stymuluje akcję mózgu.

Wiemy, że kobiety ubrane w czerwień zawsze zwracają uwagę mężczyzn,

ponieważ właśnie ten kolor jest najmocniejszy i najdłuższy w spektrum barw

widzialnych oraz wywiera największy wpływ na siatkówkę. Poza tym wzbudza sporo

emocji.

W życiu codziennym wybory koloru stanowią o naszych osobistych

upodobaniach, potrzebach, motywacjach, witalności oraz poczuciu bezpieczeństwa

9


i spełnienia. Jednak aby osiągnąć wymarzony wizerunek, należy skorzystać

z podpowiedzi fachowców4:

· kolory śmiałe, żywe i czyste należy wykorzystać, aby osiągnąć wizerunek

ekspresyjny. Pożądane są mocne kontrasty – najlepiej łączyć ze sobą zdecydowane

barwy;

· róż i wszelkie pastelowe odcienie czerwieni i fioletu nadają cech romantycznych,

szczególnie w odniesieniu do kobiet. Najlepiej połączyć delikatne pastelowe

odcienie różów, nie stosując żadnych ostrych kontrastów;

· kolory ciemnoniebieski, szary, brązowy, burgund i fiolet nadają wizerunek osoby

kompetentnej;

· ubierając się w czerń z jasnymi dodatkami (bluzki lub koszule), wzbudza się

wrażenie osoby kompetentnej. Akcenty żywych kolorów należy stosować tylko

w postaci chustek lub krawatów. Ciemny strój najlepiej połączyć z najjaśniejszymi

z możliwych dodatkami, ledwie dotkniętymi kolorem;

· barwy ziemi i ciemne odcienie wszystkich kolorów połączone z jasnymi akcentami

złota, kości słoniowej lub bieli są bardzo bezpieczne i dobre do zastosowania

wszędzie tam, gdzie nie chcemy się wyróżniać;

· poprzez zastosowanie błękitów, ich zgaszonych odcieni, niebieskoszarego i błękitu

morskiego osiąga się odbiór intelektualisty. Najkorzystniej jest połączyć któryś

z odcieni niebieskiego lub niebieskoszarego z neutralnym kolorem podstawowym,

np. z jasnoszarym, beżem lub bielą kremową. Pożądane są paski lub wzory

linearne na chustce lub krawacie;

· wszelkie ciepłe kolory (poza żółtym) nadają zmysłowości. Najlepiej połączyć

kolory z dominacją czerwieni lub różowoczerwonego z lśniącą biżuterią.

6.8 Magiczna moc makijażu

Każda kobieta może wyglądać pięknie i nie jest do tego potrzebny rzucający się

w oczy makijaż. Najefektowniejszy jest właściwie ten niedostrzegalny. Ludzie mają

zauważać, że kobieta wygląda pięknie.

Makijaż kobiety w życiu codziennym nabiera coraz większego znaczenia.

Wszelkie statystyki pokazują, że kobiety stosujące makijaż łatwiej znajdują pracę,

szybciej awansują i lepiej zarabiają. Wypielęgnowany, ponieważ staranny wizerunek

wzbudza zaufanie.

Podczas konsultacji z wizażystką należy:

· określić mocne i słabe punkty w wizerunku kobiety;



10


· dokonać analizy kolorystycznej klientki. Kolorystykę – zarówno ubioru, jak

i makijażu – powinny charakteryzować trzy elementy: tonacja (ciepła lub zimna),

walor (jasny lub ciemny) i przejrzystość (czystość lub zgaszenie barw);

· dokonać analizy morfologicznej twarzy klientki;

· określić figurę klientki;

· podać klientce zasady dobierania fryzury do kształtu twarzy;

· podać klientce zasady doboru okularów;

· dobrać kosmetyki.

Konsultacja z wizażystką to wielogodzinne spotkanie, na którym drapuje się

klientce na ramionach różnokolorowe próbki tkanin lub chusty do analizy. Warto

na takim spotkaniu przymierzyć klientce różne fryzury, wykorzystując peruki.

6.9 Dobór fryzury

Uczesanie to pewnego rodzaju sposób komunikowania się z otoczeniem.

To właśnie fryzura daje otoczeniu komunikat, określa, czy kobieta jest osobą na luzie,

konserwatywną, wytworną lub awangardową.

Podążanie za modą, eksperymentowanie i dobre samopoczucie są ważnymi

czynnikami wyboru fryzury.

Popularne tabele przyporządkowujące właściwe uczesanie różnym kształtom

twarzy są raczej denerwujące niż pomocne. Prawdziwe twarze z reguły nie dają się

zaszufladkować. Przy doborze fryzury najlepiej hołdować zasadzie, zgodnie z którą

fryzura powinna równoważyć zbyt wąskie lub zbyt szerokie części twarzy oraz powinna

harmonizować z rysami twarzy.

Zasady dobierania fryzury:

· jeśli twarz jest wąska, jej boki należy wypełnić rozbudowanym uczesaniem;

· bardzo wysokie czoło należy schować pod opadającymi włosami. Może to być kilka

kosmków, asymetryczny przedziałek lub długa grzywka;

· przy twarzy zbyt szerokiej należy wycieniować włosy w szerokich miejscach

i unikać rozbudowanych fryzur;

· silne rysy twarzy, jak duży nos lub kwadratowa szczęka, należy raczej korzystnie

włączyć w ogólny efekt. Wydatny nos można zrównoważyć fryzurą rozbudowaną

do tyłu: uczesaniem typu „grzybek”, puszystymi falami, krótkimi, mocno

skręconymi loczkami lub węzłem włosów na karku;

· spiczasty, długi podbródek nabiera uroku na tle fryzury o pełnej zaokrąglonej linii,

kończącej się na linii brody. Natomiast twarz o podbródku podwójnym wygląda

najkorzystniej, gdy włosy są niezbyt długie, czesane ku górze i na zewnątrz.

Przy słabo zarysowanej bródce korzystne jest uczesanie podniesione ku górze,

kończące się wyraźnie poniżej lub powyżej podbródka. Podbródek kwadratowy

należy odsłonić – fryzura powinna być więc krótka, gładka na skroniach

11


i wycieniowana na karku albo dłuższa, o dolnej krawędzi przebiegającej poniżej

linii brody i o geometrycznym kształcie;

· twarz z silnie zarysowaną żuchwą wygląda też dobrze w uczesaniach

asymetrycznych, odsłaniających podbródek z jednej strony;

· głowa nieco za mała w stosunku do wzrostu wymaga obfitszej fryzury;

· przy twarzy o ostrych kościach policzkowych i takim podbródku należy

zastosować fryzurę o czystej, wyraźnej linii;

· przy zaokrąglonej twarzy korzystne jest uczesanie z lokami lub falami, z włosami

luźno sczesanymi z twarzy;

Przy doborze twarzowej fryzury należy pamiętać, aby rysom twarzy dzięki niej

nadać jak najkorzystniejszą oprawę.

6.10 Literatura

6.11 Literatura obowiązkowa


i upiększająca – Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013;

6.12 Literatura uzupełniająca



6.13 Spis rysunków

Rysunek 6.1 Makijaż osoby noszącej okulary ...................................................................................... 5

Rysunek 6.2 Makijaż permanentny .......................................................................................................... 7

6.14 Spis treści

6 Zasady w klasycznym makijażu dziennym .................................................................................. 2

6.1 Klasyczny makijaż dzienny .......................................................................................................... 2

6.2 Makijaż osoby dojrzałej ................................................................................................................. 3

6.3 Makijaż osoby noszącej okulary ................................................................................................ 5

6.4 Makijaż biznesowy .......................................................................................................................... 6

6.5 Makijaż dzienny z kolorowym akcentem ............................................................................... 6

6.6 Makijaż permanentny .................................................................................................................... 7

6.7 Makijaż dzienny, a znaczenie kolorów w kreowaniu wizerunku. ................................ 8

6.8 Magiczna moc makijażu ................................................................................................................ 9

6.9 Dobór fryzury ................................................................................................................................. 10

6.10 Literatura ......................................................................................................................................... 11

6.11 Literatura obowiązkowa ............................................................................................................ 11

12


6.12 Literatura uzupełniająca ............................................................................................................ 11

6.13 Spis rysunków ................................................................................................................................ 11

1


Źródło: http://ww.fotolia.com



MODUŁ Zasady w klasycznym makijażu wieczorowym

2


7 Zasady w klasycznym makijażu wieczorowym

Cel ogólny: Wyrabianie umiejętności wykonywania klasycznego makijażu

wieczorowego.

7.1 Makijaż wieczorowy

Makijaż wieczorowy jest makijażem wykonywanym na szczególne okazje.

Sposób jego wykonania ma związek z tym, gdzie się wybieramy:

· makijaż wieczorowy – niezależnie od okazji – powinien być trwały. Podstawą tego

makijażu powinna być dobrze prezentująca się cera;

· w celu zatuszowania niedoskonałości należy zastosować korektor;

· z uwagi na sztuczne oświetlenie, makijaż powinien być wyrazisty;

· najmocniejsze akcenty zazwyczaj padają na oczy oraz usta. Bezpieczniej jednak

zaakcentować oczy, usta zaś pozostawić delikatniejsze, muśnięte błyszczykiem;

· w wieczorowym makijażu oka dobrze prezentuje się namalowanie kresek

z zastosowaniem eyelinera. Kreskę malujemy nie tylko na górnej, lecz także

na dolnej powiece, uzyskując efekt „kociego oka”;

· godne polecenia kolory na wieczorowy makijaż oczu to: granatowy, turkusowy,

fioletowy. Dobór koloru jednak zależy od ubrania, karnacji czy typu urody. Ostre

rysy bowiem nie powinny być podkreślane makijażem – przeciwnie – makijaż

powinien je łagodzić;

· również okazja ma znaczenie. Jeżeli makijaż ma być prezentowany w świetle świec

lub zwykłych żarówek żarowych, gdzie dominujące oświetlenie ma barwę żółtawą,

należy zastosować kosmetyki o cieplejszych tonacjach kolorystycznych. Cera

powinna mieć oliwkowy odcień;

· przygotowując się do imprezy w miejscu, w którym będą świetlówki, czyli będzie

dominowało zimne oświetlenie, nie używamy ciemnych, brązujących kosmetyków.

Błękity, turkusy i róże będą prezentowały się bardzo korzystnie. Pamiętać należy

jednak, że zimne oświetlenie wzmacnia ich kolor.

7.1.1 Dodatki wykorzystywane w makijażu wieczorowym

Sztuczne rzęsy

Pięknie uzupełniają makijaż, powiększają oko i nadają charakter makijażowi.

Sztuczne rzęsy są typowo wieczorowe i perfekcyjnie uzupełniają intensywniejszy

makijaż.

W odróżnieniu od kępek klejenie rzęs na pasku może sprawić większą trudność.

Sztuczne rzęsy przykleja się do linii naturalnych rzęs klientki. Trudność może wiązać się

z właściwym umiejscowieniem paska rzęs – tuż ponad rzęsami, w taki sposób, aby nie

3


było między nimi żadnej przerwy i szczelinki. Ważne jest również to, by przed

przystąpieniem do właściwego klejenia rzęs, przyłożyć je bez kleju („na sucho”) do oka

klientki i upewnić się, czy wybrany model nie będzie za długi (czy też za krótki) w

stosunku do naturalnych rzęs. Kolejny problem może być związany ze złym

przyłożeniem paska do oka – należy uniknąć przesunięć paska

do zewnętrznej/wewnętrznej części oka. Nie można również dopuścić do tego, by

sztuczne rzęsy zaaplikowane były od zewnętrznej strony poza linią rzęs – wówczas

można osiągnąć efekt „smutnego oka" (z optycznym złudzeniem opadania w dół).

Po dopasowaniu rzęsy gotowe są do klejenia. Klej, który aplikujemy, powinien być lekko

wyschnięty, czyli taki, który ma już formułę prawie gumową.

Tatuaże

Imitują misterne zawijasy, których namalowanie eyelinerem sprawia niemałą

trudność. Występują w różnych wzorach i kolorach. Tradycyjne tatuaże odbijane przy

pomocy wody są trwałe i można po ich nałożeniu wykonać makijaż.

Aplikowanie tatuażu zaczyna się od oczyszczenia okolic wokół oczu płynem

do demakijażu. Następnie należy zdjąć naklejkę ochronną z tatuażu i dopasować do

oka – im większe powieki, tym łatwiej to zrobić. Kolejny krok to zmoczenie tatuażu

wilgotnym płatkiem kosmetycznym. Należy wykonać tę czynność ostrożnie, by tatuaż

nie przesunął się na powiece. Przez minimum pół minuty należy dociskać tatuaż poprzez

„stemplowanie”. Ostrożnie zdjąć papier i odczekać, aż tatuaż wyschnie. Gotowy tatuaż

można ozdobić, wykonując makijaż oczu. Należy jednak uważać na tłuste kosmetyki,

natomiast cieniami i eyelinerami można malować nawet po odbitym wzorze. Można

dodać odrobiny brokatu, a czarnym eyelinerem połączyć tatuaż z kreską. Tatuaż zmywa

się oliwką. Demakijaż wymaga tarcia powiek.

Naklejki

Naklejki można kupić np. w sklepach papierniczych, natomiast naklejane dżety

znajdziemy wśród akcesoriów do zdobienia paznokci.

Elementy biżuteryjne, brokat i inne akcesoria

Do twarzy możemy przyklejać niemal wszystko (pod warunkiem że to nie uczula

klientki): sztuczne kamienie, perły i inne elementy biżuterii, konfetti i brokat, guziki,

nitki, papierowe chusteczki (gdy chcemy uzyskać efekt oderwanej skóry). Wszystko

zależy od artystycznej wizji.

7.1.2 Elementy innych rodzajów makijażu

W makijażu wieczorowym chętnie stosowane są elementy różnych typów

makijażu:

Makijaż typu Bollywood zwany też bindi-art

Słowo „bindi” pochodzi od sanskryckiego słowa bindu, które znaczy „kropla”. Jest

to dekoracyjny znak noszony na środku czoła przez indyjskie kobiety. Bindi była

noszona przez zamężne kobiety w Indiach w formie małej czerwonej kropki. Z czasem

bindi stała się modna, zmieniała kształt i kolory oraz malowały ją sobie nie tylko

mężatki.

4


Makijaż graficzny

Makijaż graficzny charakteryzuje się ostrą kreską i liniami, które na myśl

przywodzą również wzory geometryczne.

Dominującym kolorem w tym makijażu są turkus lub mięta. Dla nadania ostrych

krawędzi wykorzystuje się kolorowe eyelinery w żelu lub w kredce. Całość przedstawia

się dość intensywnie i ekstrawagancko – może być pomysłem na makijaż wieczorowy,

przy którym wszelkie niecodzienne formy są mile widziane.

Istotą makijażu graficznego jest pozostawienie widocznego zarysu nakładanych

cieni. Kolorowe cienie nakładane są poniżej obrysu oka i bez rozcierania ich granic.

W takim makijażu warto połączyć kolory kontrastowe. Dzięki nim makijaż nabiera wy-

raźnego wyrazu. Przejścia między barwami powinny być jak najbardziej plastyczne

i miękkie, aby nie tworzyły plam. Podkreślająca oko dolna kreska także jest wyrazista

i ostro zakończona. Przy makijażach graficznych kluczową rolę odgrywa oprawa oka1.

Staranność makijażu oka w makijażu graficznym wymaga malowania kresek

według poniższych zasad:

· po pierwsze, przygotowanie oka: należy pokryć powiekę bazą pod cienie

lub jasnym podkładem, a następnie ją przypudrować;

· w celu uniknięcia nierówności należy naciągnąć górną powiekę w taki sposób,

aby móc swobodnie namalować na niej kreskę;

· kreskę zaczynamy rysować od wewnętrznego kącika oka – w tym miejscu powinna

ona być bardzo cienka, najgrubsza zaś ma być przy zewnętrznym kąciku;

· przy zewnętrznym kąciku oka należy kreskę lekko wyciągnąć poza kącik

i stopniowo zwężając, wywinąć ku górze; kreskę należy malować jak najbliżej linii

rzęs jednym pociągnięciem, lub poprzez zaznaczenie malutkich punkcików wzdłuż

linii rzęs, a następnie łączenie ich bardzo cienką linią;

· ewentualne nierówności powstałe podczas malowania możemy zlikwidować

przy użyciu patyczka kosmetycznego;

· po namalowaniu kreski należy odczekać chwilę, by eyeliner wysechł, a kreska

nie odbiła się na powiece;

· w zależności od tego, czy kreska jest jedynym elementem makijażu naszych oczu,

czy też ma współgrać z cieniami, kładziemy ją bezpośrednio na przygotowane oko

lub dopiero po użyciu cieni.

Poniżej znajduje się przykład prostego makijażu graficznego czarno-białego.

Kreska ta kojarzyć się może z szalonymi latami 60., w których królowały podobne

propozycje, wykonane dodatkowo w kolorach pastelowych.

1 http://www.kobietawielepiej.pl/moda-i-uroda/uroda/makijaz-graficzny

5


Rysunek 7.1 Makijaż graficzny

Źródło: http://www.tudoqueasmulheresamam.blogspot.com/2010/12/livros-de-maquiagem.html

Opis wykonania makijażu:

· powiekę górną należy pokryć cienką warstwą bazy pod cienie lub jasnego

podkładu;

· pędzelkiem do cieni nałożyć białą farbkę do ciała na górną powiekę – do linii

załamania (przed nałożeniem cienia należy nałożyć farbkę, gdyż cień

nie gwarantuje pożądanej intensywności koloru);

· zanim farbka wyschnie, klientka powinna patrzeć w dół, aby kosmetyk

nie gromadził się w załamaniu powieki;

· po zaschnięciu farbki należy nałożyć na nią biały cień, który utrwali farbkę;

· na wewnętrzną krawędź powieki nałożyć dość grubą warstwę białej kredki

(aby kolor był intensywny na krawędziach wewnętrznych, które są wilgotne, nie

należy używać kosmetyków wodoodpornych);

· od zewnętrznego kącika oka, poniżej linii rzęs dolnej powieki poprowadzić białą

linię w kierunku wewnętrznego kącika;

· przy wewnętrznym kąciku należy nadać linii trójkątne zakończenie;

· pędzelkiem do cieniowania wzdłuż górnej linii powieki rozprowadzić czarny cień

(nie używać cienkiego pędzelka ani eyelinera), wydłużając jego linię poza krawędź

powieki, lekko ją unosząc ku górze; linia wygląda najlepiej, kiedy jest pogrubiona

w zewnętrznej części powieki;

· używając czarnego cienia i lekko wilgotnego pędzelka do cieniowania, narysować

linię pod linią rzęs na dolnej powiece – lekko poniżej białego obrysu;

· narysować cienką linię biegnącą wzdłuż naturalnego załamania powieki, kierując

się od wewnątrz na zewnątrz i łącząc ją z linią biegnącą przy linii rzęs, tak aby

utworzyły one kształt linii;

· cienkim pędzelkiem należy rozetrzeć linię do wewnątrz załamania powieki;

· dokładnie wytuszować rzęsy.

6


7.1.3 Róż na wieczór

Na wieczór odpowiednia jest kolorystyka intensywniejsza i chłodniejsza.

Modelujemy i uplastyczniamy owal twarzy poprzez większy kontrast i kształt uzyskany

techniką zginania okrągłego pędzla z włosia wiewiórki2.

· przy efekcie dramatycznym należy zastosować róż pod kością policzkową –

kontrastowy, zimniejszy, jaskrawy, błyszczący, odcienie z gamy pink i czerwień;

· należy pamiętać, że ciemne kolory postarzają;

· przy okrągłej twarzy i widocznych wypryskach należy wystrzegać się stosowania

różu lub ziemi egipskiej w ciepłym, żółtawym odcieniu i z połyskiem;

· stosując zimny kolor, należy brać pod uwagę, że zimne kolory postarzają i nawet

jeśli klientka jest typem zimnej zimy, cała kolorystyka powinna być „ocieplona”,

zarówno w makijażu, jak i w garderobie. Bezpieczne u takiej klientki jest użycie

jasnego odcienia pastelowego;

· aplikując róż na kości policzkowej, trzeba uważać, aby jej najwyższy punkt

pozostał bez zabarwienia;

· na wieczór wybieramy róż chłodniejszy i ciemniejszy z indywidualnej palety

kolorów, aplikując go najpierw w zagłębieniu policzka, czyli pod kością policzkową

– co nazywa się techniką pogłębiania różu, a potem łącząc go z górną częścią

policzka;

· kolor różu powinien odpowiadać barwie ust lub z nią harmonizować.

2 http://www.urodaizdrowie.pl/jak-nakladac-roz-i-korygowac-ksztalt-twarzy

7


7.2 Smoky eye

Rysunek 7.2 Przykład makijażu


Klasyczny smokey eye – efekt przydymionego oka – jest tworzony z cieni

czarnego lub szarego, ewentualnie brązowego. Makijaż smokey eye rewelacyjnie

podkreśla wyraz oczu kobiety. Jest to makijaż na wieczór i świetnie nadaje się na randkę,

imprezę w klubie czy studniówkę. Kolory należy dobierać tak, by podkreślały urodę

klientki, a nie ją tłumiły. Kolor czarny nie jest odpowiedni dla każdego, np. przy oczach

niebieskich zdecydowanie lepszy będzie grafit lub granat.

· w makijażu przydymionego oka duże znaczenie mają przybory i preparaty

wykorzystywane w makijażu;

· najlepsze efekty uzyskuje się przy zastosowaniu cieni proszkowych, które można

dowolnie mieszać;

· dla zaakcentowania oka wykorzystuje się czarny eyeliner na górną powiekę

i dobrą czarną kredkę na dolną powiekę;

· pędzel z zaokrąglonym szczytem, będący miniaturą pędzla do różu, będzie

najwygodniejszy do nakładania i rozcierania cieni;

· jeśli cień się osypie na policzki, należy bardzo delikatnie zetrzeć go dużym

pędzlem do pudru, wykonując ruchy w kierunku włosów;

· makijaż zadymionego oka rozpoczyna się od zagruntowania twarzy zgodnie

z zasadami makijażu;

· kolejny etap to zastosowanie różu na policzki lub zastosowanie bronzera

do modelowania twarzy;

8


· przy makijażu przydymionego oka ważną rolę odgrywają brwi. Zbyt cienkie

spowodują, że makijaż będzie wyglądał nienaturalnie i zbyt ciemno. Naturalną,

ładną linię brwi należy podkreślić, lecz bez użycia czarnej kredki;

· wszystkie kolory cieni muszą być perfekcyjnie roztarte, tak by płynnie

przechodziły przez siebie;

· aby dodać oczom nieco zalotności, w kącikach oczu należy umieść kępki

sztucznych rzęs;

· w makijażu przydymionego oka nie jest wskazane malowanie ust. W makijażu

zawsze podkreślamy albo oczy albo usta, a skoro tak wyraziście podkreślone

zostały oczy, należy zrezygnować z czerwonej pomadki na korzyść delikatnego,

bezbarwnego błyszczyku;

· w przypadku małych oczu należy zrezygnować z zastosowania czarnego cienia,

a szczególnie nie aplikować go w kącikach wewnętrznych, bo optycznie

pomniejszy oko i makijaż będzie wyglądał nieefektownie. Korzystniej jest

zastosować cień grafitowy;

· ponadto przy małych oczach kreski nie powinny się łączyć w kącikach;

· przy głęboko osadzonych oczach należy wybrać inną niż czarna barwę cieni,

np. brąz czy śliwka;

· jeśli makijaż ma nadać wygląd kocich oczu, należy zastosować eyeliner na górnej

powiece nad linią rzęs, wyciągając go poza kącik zewnętrzny oka;

· przy efekcie przydymionego oka należy zastosować czarną kredkę, którą należy

narysować grubą kreskę na górze linii rzęs, a następnie przy pomocy pędzelka

rozetrzeć i zatrzeć granicę;

· najciemniejszą częścią powinna być zawsze linia na górnej krawędzi rzęs;

· nie nakładać ciemnego cienia zbyt blisko wewnętrznej części powieki; najlepiej

jest nakładać go tak, aby wewnątrz ½ powieki nie było ciemnych cieni. Uzyskamy

dzięki temu efekt otwartego spojrzenia;

· aby uzyskać bardziej intrygujące spojrzenie, należy rozcierać ciemny cień

do zewnętrznego kącika oka, tworząc ostry kąt "<" – w odróżnieniu od łagodnej

linii „c” przy delikatniejszej wersji tego makijażu;

· aby zrównoważyć ciemną górną powiekę, należy rozetrzeć trochę ciemnego cienia

pod okiem na dolnej powiece, zaczynając od zewnętrznego kącika i doprowadzić

go tylko do połowy.

7.3 Malowanie twarzy dzieci

· wszystkie dzieci są fanami makijażu. Nie ma nic piękniejszego niż przeobrażenie

się w lwa, bernardyna czy morską księżniczkę;

· makijaż dzieci to makijaż wykonywany techniką body-art. Farby są wysoce

pigmentowane, rozcieńczane wodą. Należy używać farb przebadanych

9


dermatologicznie. Po wyschnięciu farby są odporne na ścieranie, ale łatwo spierają

się z ubrania;

· farbki na duże obszary nanosi się wilgotną gąbką lub dużym pędzlem;

· do malowania twarzy dzieci najlepiej nadają się gąbki piankowe, a wykorzystywa-

ne pędzle powinny być wykonane z naturalnego elastycznego włosia czerwonej

kuny. Do każdego koloru należy używać osobnej gąbki;

· materiałem wykorzystywanym w tego typu makijażu jest też brokat. Umożliwia

on podkreślenie określonych partii lub odwrócenie od nich uwagi. Należy

stosować brokat poliestrowy, który nie zawiera w sobie szklanych i metalowych

opiłków i jest tym samym bezpieczny w przypadku połknięcia lub wpadnięcia

do oka;

· brokat należy nakrapiać za pomocą wilgotnego włosia wzdłuż linii albo nanosić,

„turlając” trzonek pędzla po danej powierzchni. Błyszczący pył może być

nanoszony na sucho za pomocą palców, pędzla do cieni lub gąbki do pudru.

7.3.1 Zasady malowania twarzy dzieci3

· twarz dziecka przed malowaniem należy dokładnie oczyścić. Jeżeli twarz dziecka

ma otarcia lub ranki, nie należy wykonywać makijażu;

· nie można nakładać farbki zbyt blisko oczu;

· farby nakładamy cienką warstwą dla pogłębienia koloru, po jej wyschnięciu można

nałożyć drugą warstwę;

· jeżeli jest mało czasu, można skorzystać z szablonów;

· najlepiej zaczynać od jaśniejszych kolorów i stopniowo wprowadzać ciemniejsze.

Największy wybór makijaży wraz z opisami na stronie internetowej:

http://www.snazaroo.com/.

3 http://www.rady.biz/malowanie-twarzy-dzieciom-wzory

10


Rysunek 7.3 Przykład makijażu dziecka


7.4 Literatura



i upiększająca – Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013, s. 257 –

259; 261 – 263.



kwalifikacja, Wyd. WSiP, Warszawa 2013, s. 55 – 58; 79 – 81;93 – 110;

· Rae Morris., Makijaż bez tajemnic, Wyd. Galaktyka, Łódź 2012, s. 15 – 251.

7.4.3 Netografia

· http://www.artinfo.pl/?pid=dictionary&id=23&lng=1;

· http://www.kobietawielepiej.pl/moda-i-uroda/uroda/makijaz-graficzny;

· http://www.rady.biz/malowanie-twarzy-dzieciom-wzory;

· http://www.sjp.pwn.pl/slownik/2458205/eyeliner;

11


· http://www.urodaizdrowie.pl/jak-nakladac-roz-i-korygowac-ksztalt-twarzy;

· http://www.wikihow.com/Get-Smoky-Eyes-With-Makeup;

· http://www.wizaz.pl/Makijaz/Szkola-makijazu/Makijaz-wieczorowy-oczu;

· http://www.youtube.com/watch?v=dTO7vYcKFWs.

7.5 Spis rysunków

Rysunek 7.1 Makijaż graficzny ................................................................................................................... 5

Rysunek 7.2 Przykład makijażu ................................................................................................................. 7

Rysunek 7.3 Przykład makijażu dziecka. ............................................................................................ 10

7.6 Spis treści

7 Zasady w klasycznym makijażu wieczorowym .......................................................................... 2

7.1 Makijaż wieczorowy ........................................................................................................................................ 2

7.1.1 Dodatki wykorzystywane w makijażu wieczorowym ...................................................................................... 2

7.1.2 Elementy innych rodzajów makijażu ....................................................................................................................... 3

7.1.3 Róż na wieczór.................................................................................................................................................................... 6

7.2 Smoky eye ............................................................................................................................................................ 7

7.3 Malowanie twarzy dzieci ............................................................................................................................... 8

7.3.1 Zasady malowania twarzy dzieci ............................................................................................................................... 9

7.4 Literatura .......................................................................................................................................................... 10



7.4.3 Netografia .......................................................................................................................................................................... 10

7.5 Spis rysunków ................................................................................................................................................. 11

1


Źródło: http://www,pl.fotolia.com/id/32028509



MODUŁ Zasady w makijażu ślubnym i fotograficznym

2


8 Zasady w makijażu ślubnym i fotograficznym

Cel ogólny: Wyrabianie umiejętności wykonywania makijażu ślubnego

i fotograficznego.

8.1 Makijaż ślubny klasyczny

W dniu ślubu panna młoda powinna wyglądać najpiękniej, jak to jest możliwe.

Makijaż ślubny to make-up okolicznościowy, łączący w sobie cechy makijażu

dziennego i fotograficznego. Powinien spełniać następujące zadania:

· dyskretnie i subtelnie podkreślać naturalne piękno kobiety;

· retuszować jej niedoskonałości;

· być jak najbardziej trwały.

Rysunek 8.1. Makijaż ślubny

Źródło: Medyczne Studium Zawodowe w Zielonej Górze

Przygotowania do tego dnia należy rozpocząć odpowiednio wcześniej.

Makijaż doskonale wygląda na cerze, która nie jest zmęczona, szara

czy niedostatecznie oczyszczona. Warto więc już kilka miesięcy przed planowanym

dniem ślubu skorzystać z serii zabiegów oczyszczających i nawilżających skórę. Mogą

być to również bardziej inwazyjne zabiegi typu mikrodermabrazja czy inne rodzaje

głębokich peelingów, na przykład chemiczne. Zabiegi takie sprawią, że skóra odzyska

promienny wygląd, gładkość, jędrność, nawilżenie i jednolity koloryt, a kosmetyki

kolorowe będą wyglądały na niej o wiele korzystniej. Jeśli nie ma się zbyt dużych

problemów z cerą, kilka dni przed ślubem wystarczy wykonać zabieg odżywczo-

nawilżający.

3


Należy zadbać o wzmocnienie włosów, stosując maseczki na włosy. Ponadto należy wypijać dziennie 2 – 2,5 l wody mineralnej z dodatkiem soku z cytryny. Na kilka

dni przed ślubem klientka powinna smarować miodem wargi kilka razy dziennie.

W dniu ślubu należy zalecić klientce, aby przed przyjściem do salonu rozgrzaną wypiekami twarz ochłodziła aspirynowymi okładami i wypiła napój z 1 tabletki

aspiryny lub szklankę wody mineralnej z lodem i cytryną. Oczy może zakropić łagodzącymi kroplami.

Najważniejszą cechą makijażu ślubnego jest jego trwałość, a także odporność na wodę (pot i łzy). W związku z tym w makijażu ślubnym stosujemy preparaty wodoodporne.

Pod makijaż można też zastosować bazę w postaci białej emulsji, która uelastycznia skórę i przykleja fluid. Dla uzyskania efektu jędrnej, zdrowej skóry stosujemy połyskujący metalicznie puder, który nakładamy na najbardziej wystające części twarzy. Makijaż ślubny powinien zawierać wiele elementów makijażu fotograficznego – powinien on wyglądać pięknie nie tylko w naturze, ale i na zdjęciach i taśmach filmowych. Żaden z kosmetyków użytych do makijażu twarzy, a w szczególności krem nawilżający, baza pod podkład, puder matujący i fluid, nie mogą

zawierać w swym składzie filtrów przeciwsłonecznych. Jeśli nałożone na twarz

kosmetyki posiadają wysoki faktor ochrony przed promieniami UV, wtedy jest duże prawdopodobieństwo, że odbiją one również światła fleszów i na zdjęciach skóra będzie wyglądać na niezdrowo jasną.

Podkład powinien być o ton ciemniejszy od koloru cery (ze względu na ostre światło flesza).

Do tonacji ust powinno się dobierać kolor wiązanki ślubnej. Jeżeli usta są różowe, to wiązanka powinna również mieć elementy różu. Przy pomadce

pomarańczowej lub wiśniowej sprawdzi się bukiet w podobnych odcieniach.

Niezwykle ważne jest, aby przy intensywniejszym kolorze na ustach podkreślić również resztę twarzy w sposób subtelny, ale zdecydowany. Cera, jeżeli na to pozwala, powinna mieć przypudrowaną tylko strefę T, aby zatrzymać jak najwięcej naturalnego blasku w skórze.

Kości policzkowe podkreślamy różem (współgrającym z karnacją) dla efektu świeżości.

Aby kolor na ustach był jeszcze bardziej wyeksponowany, można dół oka zostawić bez cieni – wystarczą biała lub cielista kreska wewnątrz oka i lekko wytuszowane dolne rzęsy.

4


Rysunek 8.2. Przykładowy makijaż


Choć zazwyczaj klasyczny makijaż ślubny kojarzy się z makijażem delikatnym,

ledwo zauważalnym i tylko podkreślającym urodę panny młodej, to w dzisiejszych

czasach coraz częściej odchodzi się od takich tradycji . Kolory niesamowicie ożywiają

twarz. Kolorowe cienie rozweselają spojrzenie. Można z nimi szaleć – bardziej lub mniej.

Można stosować tylko jeden kolor, można również łączyć ze sobą np. 2 kolory. W efekcie

twarz staje się niezwykle wyrazista i nabiera niesamowitego blasku.

Rysunek 8.3. Przykładowy makijaż


Aby zobaczyć przykład kolorowego makijażu ślubnego, zapoznaj się z informacjami zawartymi w videocaście pt. „Makijaż ślubny i fotograficzny”.

5


W zależności od stylu prezentowanego przez naszą klientkę stosujemy

odpowiednie kolory i kontrasty podkreślające jej typ urody.

Romantyczna: Dla kobiet posiadających dużo sex appealu oraz kobiet

z nadwagą. Kolory: pomarańcz, łosoś, złoto, perła, błękit, wszystkie jasne kolory.

Wrażenie ogólne: kolorowo i świecąco.

Dramatyczna: Kobieta o budowie atletycznej, kobiety niskie o postaci

prostokątnej lub trójkątnej, kobiety „drapieżne”. Kolory: fiolet, czekoladowy brąz,

szarości, biel, perła, srebro, jasny pastelowy róż, czerwień, mocne i zdecydowane

kontury, kontrasty koloru i waloru, wrażenie dynamiczne.

Klasyczna: Kobieta średniego wzrostu, raczej o regularnych rysach i takiej

budowie ciała, wrażenie skromne, ale jednocześnie atrakcyjne, kobieta czarująca.

Kolory: jasny, ciepły beż, pomarańcz, popiel, brąz szarość, czerwone usta (powinny

dominować).

Naturalna: Kobieta o szczupłej budowie ciała, wrażenie powabnej lekkości,

kobieta „kumpel”. Kolory: cieliste, brązowa lub szara maskara, kolory cieni –

monochromatyczne.

Dla typu młodzieńczego: Kobieta posiadająca dużo energii i naturalnego

wdzięku, sylwetka wysportowana. Wszelka ekstrawagancja dozwolona. Jeżeli panna

młoda jest bardzo młoda i ma nieskazitelną urodę, makijaż powinien ją tylko lekko

„muskać”, aby nie zniekształcić wrażenia naturalności.

8.1.1 Korekcja cieni pod oczami w makijażu ślubnym z zastosowaniem pudrów

korekcyjnych

Korekcja cieni pod oczami często sprawia problem. Jest to defekt kosmetyczny,

który postarza twarz i optycznie pomniejsza oko.

Dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie pudrów korekcyjnych. Do tuszowania

cieni pod oczami stosuje się najczęściej puder w kolorze fioletowym. Aplikuje się

go na upudrowaną twarz, nanosząc go punktowo. Pudry korekcyjne nie mają

właściwości kryjących – nadają jedynie odcień, który na zasadzie przeciwieństw odcieni

tuszuje defekty.

Należy również pamiętać, aby w makijażu ślubnym cer oliwkowych unikać

stosowania pudrów transparentnych (poza korekcyjnymi). Zawartość mikronizowanego

dwutlenku tytanu w pudrze transparentnym może podczas przypadkowych zdjęć dać

efekt poszarzałej skóry.

8.1.2 Rozświetlanie twarzy z zastosowaniem korektora płynnego w makijażu ślubnym

Aplikacja korektora płynnego w makijażu ślubnym ma za zadanie pozbycie się

defektów i zacienionych partii, które wywołują efekt zmęczenia na twarzy. Płynny

korektor powinien być o ton jaśniejszy od podkładu.

6


Miejsca aplikacji korektora to:

· punktowo pod oczami (jeżeli nie zastosowano pudrów korekcyjnych);

· w wewnętrznych kącikach oczu;

· wokół skrzydełek nosa;

· wzdłuż linii grzbietu nosa;

· nad górną wargą;

· na środkowej części pod dolną wargą;

· pod łukiem brwiowym (zewnętrzna część);

· pomiędzy brwiami – szczególnie gdy pojawiła się zmarszczka mimiczna;

· wzdłuż bruzdy podbródkowej;

· dodatkowo środkowe partie czoła oraz policzków w celu uwypuklenia twarzy.

8.1.3 Make-up airbrush w makijażu ślubnym

Ta uznana w świecie technika natryskowa w ostatnich latach stała się bardzo

pożądana szczególnie przez przyszłe panny młode. W technice tej aplikacja kosmetyku

odbywa się za pomocą pędzla powietrznego – airbrusha.

W tradycyjnym sposobie nakładania makijażu techniką „dotykową” kosmetyk

nanoszony jest na skórę za pomocą pędzla, palca lub gąbki, natomiast pędzel powietrzny

praktycznie nie dotyka skóry.

W technice tej wykorzystuje się szablony, które pozwalają nadać np. brwiom

czy ustom odpowiedni kształt. Ułatwiają także nałożenie cieni na powieki. Drobinki

kosmetyku wymieszane ze sprężonym powietrzem są pod odpowiednim ciśnieniem

i w odpowiedniej odległości wydmuchiwane ze specjalnej dyszy.

Technika airbrush zapewnia niezwykle trwały, równomierny makijaż,

nie do uzyskania tradycyjną metodą. Makijaż natryskowy jest odporny na wodę i pot i

się nie ściera. Skóra jest gładka i jedwabista, a wszelkie jej defekty i niedoskonałości

stają się niewidoczne. W zależności od koloru skóry dobiera się idealny podkład –

można również nadać efekt opalizujący lub rozświetlający. W celu wyrównania i

ujednolicenia koloru makijaż natryskiwany jest również na dekolt.

8.2 Makijaż do zdjęć i nagrań wideo

Sztuka makijażu fotograficznego wymaga od wizażysty perfekcji pod względem

warsztatowym. Fotografować oznacza malować światłem, dlatego bardzo ważne jest

branie pod uwagę efektów, jakie daje światło. Rodzaj światła, a także umiejscowienie

jego źródła podczas wykonywania zdjęć, wpływa na sposób odzwierciedlania makijażu

na fotografii. W wyniku nieodpowiedniego oświetlenia kolory zastosowanych

kosmetyków mogą zostać przekłamane, a także może się zmienić stopień ich nasycenia

bądź intensywność. Często efekt w rzeczywistości perfekcyjny i dopracowany na zdjęciu

wygląda nieestetycznie i pretensjonalnie, a makijaż prosty w swojej formie i odbierany

7


jako mało interesujący na fotografii może wyglądać niezwykle pięknie i stanowić

uzupełnienie plastycznej formy zdjęcia. Aby w sposób profesjonalny wykonać makijaż

fotograficzny, należy nauczyć się interpretować światło. Ponadto nieruchomość obrazu,

jego statyczność i mocne oświetlenie eksponuje więcej szczegółów niż widać w sytuacji,

gdy twarz jest w ruchu.

· podstawą makijażu fotograficznego jest perfekcyjne pokrycie twarzy szyi i dekoltu

odpowiednimi kosmetykami;

· przy makijażu fotograficznym sprawdzają się mocno kryjące podkłady i korektory;

najlepiej stosować profesjonalne produkty, które mają dużą siłę krycia;

· podkład powinien być nieco ciemniejszy od skóry, ponieważ flesz lampy błyskowej

rozjaśnia twarz. Makijaż należy utrwalić specjalnym pudrem, tzw. pudrem

fiksującym;

· nadmiar pudru po kilku minutach należy usunąć czystym pędzlem (wachlarz);

· dobre zmatowienie skóry pozwala uniknąć negatywnych efektów na zdjęciach;

· kolorystyka z reguły musi być bardziej intensywna niż w rzeczywistości, gdyż

obiektyw aparatu pochłania kolory i często zabiera ich intensywność;

· należy unikać połysku i brokatu. W typowym makijażu fotograficznym znacznie

lepiej sprawdzą się produkty matowe bądź satynowe, ewentualnie gładka perła;

· ważne jest dokładne roztarcie granic cieni i przejść kolorystycznych;

· należy dokładnie podkreślić kontur warg – ich rysunek musi być perfekcyjny.

Szminka nie może wyróżniać się kolorystycznie od konturówki czy wykraczać

poza granice ust;

· przed wykonaniem makijażu fotograficznego należy ustalić, w jakim świetle będzie

wykonana fotografia. Jej oświetlenie i sposób wykonania makijażu muszą idealnie

do siebie pasować.

8.2.1 Fotografia kolorowa, oświetlenie ciepłe

· zawiera ciepłe odcienie, takie jak: żółć, złoto, pomarańcz, czerwień;

· przy takim oświetleniu najlepiej zastosować w makijażu ciepłą kolorystykę: żółć,

brzoskwinia, morela, koral, brąz, czekolada, ciepłe bordo, ciepły beż;

· chłodne kolory nie są wskazane, gdyż w takim świetle zszarzeją i będą wyglądać

mdło.

8


Rysunek 8.4. Makijaż do zdjęcia kolorowego, oświetlenie ciepłe


8.2.2 Fotografia kolorowa, oświetlenie zimne

· zawiera tony niebieskości;

· podkreśla niedoskonałości cery;

· zastosowanie ciepłych kolorów w makijażu powoduje ich wyraźne zszarzenie;

· makijaż należy wykonać w oparciu o chłodną kolorystykę: fiolet, zimny róż,

niebieski, biel, turkus czy szary, pamiętając, że wszystkie zastosowane odcienie

będą na fotografii wydawały się odrobinę chłodniejsze niż są w rzeczywistości;

· zimne światło eksponuje fioletowe i czerwone przebarwienia, dlatego należy

dokładnie wyretuszować partie pod oczami, a także naczynka i wypryski.

Rysunek 8.5. Makijaż do zdjęcia kolorowego, oświetlenie zimne


9


8.2.3 Fotografia kolorowa, oświetlenie rozproszone

· przy tym oświetleniu najkorzystniej wygląda makijaż w pastelowych kolorach;

· niewskazane są kontrasty i mocne barwy. Ponadto makijaż nie może być ciężki;

· korekta nie powinna być zbyt przesadzona. Należy skoncentrować się na tym,

aby makijaż był rozprowadzony równomiernie i dokładnie;

· rozproszone światło jest bardzo realistyczne. Delikatne niedoskonałości będą

wyglądały jak nieestetyczne plamy.

Rysunek 8.6. Makijaż w kolorach pastelowych


8.2.4 Zdjęcia kolorowe z oświetleniem kontrastowym

· jest to ostre oświetlenie, najczęściej punktowe, skierowane w jedną stronę;

· w makijażu stosuje się zdecydowaną kolorystykę i dokładne modelowanie twarzy

kolorami jasnymi i ciemnymi, gdyż takie światło często spłaszcza twarz;

· im mocniejsze światło, tym wykonany światłocień powinien być bardziej

wyrazisty;

· ważnym elementem tego makijażu jest precyzyjna aplikacja różu, który również

powinien posłużyć do korygowania proporcji twarzy (róż najczęściej stosuje się

pod kośćmi policzkowymi);

· w makijażu unikamy cieni perłowych, ponieważ wydają się tłuste.

10


Rysunek 8.7. Makijaż do zdjęcia kolorowego z oświetleniem kontrastowym


8.2.5 Zdjęcia czarno-białe

· w makijażu do tego typu fotografii nie należy koncentrować się na harmonii

kolorów, tylko na staranności w liniach i konturach;

· przejścia w kolorach powinny być płynne i łagodne;

· trudność tego rodzaju makijażu polega na tym, że wszystkie zastosowane kolory

zostaną na zdjęciu zamienione w odpowiadający konkretnej barwie odcień ze skali

szarości;

· makijaż do zdjęć czarno-białych najczęściej ogranicza się do klasycznego

cieniowania oka.

Rysunek 8.8. Makijaż do zdjęcia czarno-białego


11


8.3 Literatura

· Drygas B., Mrozowska M., Szpindor R., A.61 Kosmetyka pielęgnacyjna i upiększająca Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era Warszawa 2013, s. 259 – 260.

8.3.1 Netografia

· http://www.kobieta.wp.pl/kat,110396,title,Makijaz-slubny-jak-dobrze-wygladac-

na-zdjeciach,wid,15466333,wiadomosc.html?ticaid=1116c8;

· http://www.obiektywni.pl/czytelnia/artykul-354-0.php;

· http://www.piekny-makijaz.pl/makijaz-slubny-krok-po-kroku/.

8.4 Spis tabel i rysunków

Rysunek 8.1. Makijaż ślubny ....................................................................................................................... 2

Rysunek 8.2. Przykładowy makijaż .......................................................................................................... 4

Rysunek 8.3. Przykładowy makijaż .......................................................................................................... 4

Rysunek 8.4. Makijaż do zdjęcia kolorowego, oświetlenie ciepłe ................................................ 8

Rysunek 8.5. Makijaż do zdjęcia kolorowego, oświetlenie zimne ................................................ 8

Rysunek 8.6. Makijaż w kolorach pastelowych ................................................................................... 9

Rysunek 8.7. Makijaż do zdjęcia kolorowego z oświetleniem kontrastowym ..................... 10

Rysunek 8.8. Makijaż do zdjęcia czarno-białego .............................................................................. 10

8.5 Spis treści

8 Zasady w makijażu ślubnym i fotograficznym ........................................................................... 2

8.1 Makijaż ślubny klasyczny .............................................................................................................................. 2

8.1.1 Korekcja cieni pod oczami w makijażu ślubnym z zastosowaniem pudrów korekcyjnych ............. 5

8.1.2 Rozświetlanie twarzy z zastosowaniem korektora płynnego w makijażu ślubnym ........................... 5

8.1.3 Make-up Airbrush w makijażu ślubnym ................................................................................................................. 6

8.2 Makijaż do zdjęć i nagrań wideo ................................................................................................................ 6

8.2.1 Fotografia kolorowa, oświetlenie ciepłe ................................................................................................................. 7

8.2.2 Fotografia kolorowa, oświetlenie zimne................................................................................................................. 8

8.2.3 Fotografia kolorowa, oświetlenie rozproszone ................................................................................................... 9

8.2.4 Zdjęcia kolorowe z oświetleniem kontrastowym ............................................................................................... 9

8.2.5 Zdjęcia czarno-białe ...................................................................................................................................................... 10

8.3 Literatura .......................................................................................................................................................... 11

8.3.1 Netografia .......................................................................................................................................................................... 11

8.4 Spis tabel i rysunków ................................................................................................................................... 11

Documents

Zabiegi upiększające twarz