Upload
evelinehenskens
View
227
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
8/19/2019 Week 9 Eveline Henskens, Zambia Livingstone
http://slidepdf.com/reader/full/week-9-eveline-henskens-zambia-livingstone 1/7
Maandag 23 Nov,day 58
Slaap: Zoveel als je lukt in de hitte
Eieren: 0
Redbull: 0
Wifi: Soort van
Weer: 38
Tijdens het boodschappendoen had ik wat rond gekeken
voor leuk lesmateriaal. In de
supermarkt kom ik een soort
zomer fun boeken met raadsels,
kleine puzzels en kleurplaten
tegen. Ook zitten er wat letter en
cijfer opdrachten in. Ik besluit
voor ieder kind uit mijn klasje een
boek te kopen.
Ze doen de hele ochtend
opdrachten ui t het boek,
halverwege de ochtend moeten
we buiten gaan zitten want een
ander groepje heeft het lokaaltje
nodig.
Ik zoek een boom met veel
schaduw we nemen twee bankjes
mee en gaan verder. Het is wat
onhandig want er lopen altijd
veel kinderen gewoon maar een
beetje rond. Wat de kinderen uit
mijn lesje een beetje afleid.
Helaas komt Ruth niet opdagen,
ze is ziek, zo vertellen de andere
kinderen mij. Tijdens de cultural
afternoon afgelopen weekend
hebben we veel geleerd over de
problemen die vooral de meidenin dit land treffen. Zo zet
Amnesty International zich sterk
i n t e g e n h e t h og e r a t i o
kindbruiden. Vooral in de arme
gebieden zoals dit, is het
mogelijk dat de meiden rond de
11, 12 van de een op de andere
dag niet meer komen opdagen.
Ze worden thuis gehouden en
krijgen een half jaar “les” in hoe
je een goede vrouw bent voor
mannen. Daarna worden ze
verkocht. Dit treft voornamelijk
de armste meisjes en de meisjes
waarvan de ouders geen profijt
zien van school of alleen bij hun
jongens. Ik hoop dan ook dat
Ruth morgen weer terug is.
Tijdens de pauze versier ik het
lokaaltje verder met tekeningen
die ik dit weekend heb gemaakt.
Buiten les gegeven
SCHOOL BLOG
Week 9 , Zambia Livingstone
8/19/2019 Week 9 Eveline Henskens, Zambia Livingstone
http://slidepdf.com/reader/full/week-9-eveline-henskens-zambia-livingstone 2/7
Dinsdag 24 Nov,
day 59
Slaap: Zoveel als je lukt in de hitte
Eieren: 0
Redbull: 0
Wifi: Soort van Weer: 38
Deze week zit ik verder op
Adult reader club, afternoon
reading club voor de kinderen en
geef ik s’ochtends les.
Ruth komt gelukkig weer terug
naar school.
De ruimte waarin meestal twee maar soms
drie klassen tegelijk les krijgen.
Wat tekeningen om het wat
gezelliger te maken
De namen van de kinderen uit
de klas, weer eens wat anders.
Samen met Zephron, de dieren bekijken/
uitleggen
8/19/2019 Week 9 Eveline Henskens, Zambia Livingstone
http://slidepdf.com/reader/full/week-9-eveline-henskens-zambia-livingstone 3/7
Woensdag 25 Nov,
day 60 Slaap: Zoveel als je lukt in de hitte
Eieren: 0Redbull: 1
Wifi: Nee, Afrikaanse tel
Weer: Lekker, rond de 30
Vandaag kan ik mee met twee
jongens van het health team naar
de clinic. Wissam (Israel) is dokter
in opleiding en gaat in de clinic
aan de gang met de serieuze
gevallen. Samen met Andre
(Brazilië) blijf ik buiten want het is
vandaag woensdag en dat
betekend baby’s, baby’s, baby’s!
Het is vandaag nog drukker dan
verwacht en er is een apparaat
gedoneerd door Unicef. Alle
moeders staan zeer trots en
zenuwachtig in de rij. Ik ga
vandaag alle baby’s wegen en
Andre vult de gegevens in. Ik zorg
dat ik alle moeders een voor een
een complimentje geef over hun
baby. Het is zeer belangrijk dat ze
elke maand blijven komen zodat
we de baby’s goed in de gatenkunnen houden qua gewicht.
Soms is het wat verwarrend de
jongens baby’s hebben geheel
roze aan en andersom. Echter we
hebben per kind een kaart om de
voortgang bij te houden (licht
roze of blauw) en na een paar
baby’s zorg ik ervoor dat ze de
kaart eerst moeten geven voor ik
begin.
Gelukkig waren alle baby’s
binnen de gewichtsnormen. Wel
hadden veel kindjes last van een
soort hernia, waardoor de navels
naar buiten staken. Volgende
week mag ik weer naar de clinic!
120 baby’s gewogen bij de Linda Clinic
8/19/2019 Week 9 Eveline Henskens, Zambia Livingstone
http://slidepdf.com/reader/full/week-9-eveline-henskens-zambia-livingstone 4/7
Vrijdag 27 Nov, day
62 Slaap: Zoveel als je lukt in de hitte
Eieren: 0
Redbull: 1
Wifi: Nee, Afrikaanse tel
Weer: Lekker afgekoeld
Na een uurtje lesmateriaal klaar
te hebben gezet word ik verrast,
door een van de leraren. Het
toetsing seizoen is begonnen dus hij
heeft tijd over en vraagt of ik wil zien
waar de kinderen van de school
wonen. JA, tuurlijk wil ik dat! Ik snap
dat het allemaal niet even prettig is
om te zien maar ik wil weten waar ze
vandaan komen waar ze zijn als wij
ze niet helpen. Ik ben dan ook blijdat ik deze kans krijg.
We wandelen uiteindelijk de hele
ochtend, door de omringende
dorpjes. Hoe verder we lopen hoe
armer het wordt (verder verwijderd
van water, de markt, de scholen en
bedrijven). Uiteindelijk komen we in
een dorpje wat niet meer is dan
houten hutjes. Sommige hebben een
dak andere niet. Met de zware
regenval die seizoengebonden zou
horen te vallen is het een schrijnend
idee. Deze kinderen moeten het
vaak koud hebben, en ze regenen
dus soms dagen en nachten
helemaal nat.
Er ligt overal afval. Ik stel veel
standaard vragen. Vragen die ter
plekke in me opkomen, zijn van wat
ik zie; waarom leggen ze het afvalniet op een plek? Wordt het afval
opgehaald als ze dat zouden doen?
Als ze dat zouden doen dan zou het
worden opgehaald maar het is
helaas maar een maand goed
gegaan. Nu gooit iedereen weer
alles waar ze op dat moment staan.
Wie zorgt voor de loslopende
kinderen? Zijn vele wees? Veel van
hen zijn helaas wees, door Aids. Deoudere broertjes en zusjes werken
in de buurt of gaan naar school
waardoor zelfs zeer jonge kinderen
de hele dag alleen worden gelaten.
En zo heb ik nog 10tallen andere
vragen. Sydney (de leraar) is af en
toe verrast door mijn vragen, en
bedankt me herhaaldelijk voor mijn
interesse en ideeën. Sydney stelt af
en toe wat vragen terug, hoe is dat
in Nederland? Ik geef eerlijk
antwoord maar schaam me soms en
laat af toe weg hoe, ontzettend,
goed het allemaal is geregeld.
Er is een plaatselijke kroeg, de
muziek staat bijzonder hard er
hangen volwassen mannen rond. Ze
zijn ondanks dat het nog vroeg in de
ochtend is, dronken. Het is helaas
geen raadsel wat dit doet met deveiligheid van de buurt en vooral de
vrouwen en meisjes.
Inmiddels lopen er wat kinderen met
ons mee. Ze zijn nieuwsgierig en ik
zie dat Sydney ze bijna allemaal bij
naam kent en van de meeste weet
waar ze wonen. Er is veel sociale
controle verzekerd hij mij.
Op visite bij de kinderen van school
8/19/2019 Week 9 Eveline Henskens, Zambia Livingstone
http://slidepdf.com/reader/full/week-9-eveline-henskens-zambia-livingstone 5/7
Vervolg 27 Nov, day
62 Slaap: Zoveel als je lukt in de hitte
Eieren: 0
Redbull: 1
Wifi: Nee, Afrikaanse tel
Weer: Lekker afgekoeld
Er is water maar dat is ver lopen,
zeker voor de jonge kinderen is
uitdroging een gevaar. Daarnaast is
er een zwaar voedsel tekort. De
plaatselijk mini markt heeft alleen
oude spullen die zijn overgebleven
van andere markten dus zowel de
kwaliteit als de kwantiteit laat tewensen over.
We komen bij een hut waar een man
voor zit. Dit is van een van de
kinderen uit de klas waar ik help. Hij
is blij om ons te zien en vraagt of we
binnen willen komen. Binnen is zijn
vrouw bezig met het ophangen van
een doek.
Ze k i jken a l lebe i met vo l leverwachting naar mij. Ik weet niet
wat ik moet doen, was hier niet op
voorbereid en vertel ze over hun
dochter. Dat ze goed haar best doet
en dat ze goed kan meekomen in de
klas. Ze vragen me of ik haar wil
sponsoren. Ze vinden het niet
moeilijk om iets van je te vragen in
dit gebied dat had ik al vaker
gemerkt.
Ik stel ook een paar vragen. Waarom
zijn ze niet aan het werk? Is het er
niet? Te ver? Zijn ze ziek? etc. Tot
mijn teleurstelling lijkt het meer
gebrek aan motivatie dan iets
anders. Dit is wel te begrijpen het is
warm, weinig voeding en drinken, dit
motiveert niet tot actie. Het is
allemaal wat troosteloos en niet gek
om daar moedeloos van te worden.
Ik zeg dat ik erover na wil denken.
We lopen door en komen bij een
hut, van een van de meisjes die met
ons is meegelopen vanaf school. Er
zijn twee andere kleine kinderen, de
moeder ligt momenteel in het
ziekenhuis en heeft de baby
meegenomen. De vader is aloverleden aan Aids. Het oudste zusje
(9) zit bij ons op school en werkt
daarnaast op de markt. Zij is nu de
hoofdverantwoordelijk van het gezin.
Ik kom in de hut en zie een matras
op de grond, waar ze als ze allemaal
weer thuis zijn, met zijn 5ven op
slapen. Een soort tafeltje met een
bergje kleding en een soort
keukentje, 1 pan een lepel en wat
houtskool.
Ik heb al veel armoede gezien maar
dit is niet te omschrijven. Het komt
ondanks alles bijzonder hard binnen.
Ik hoor mezelf denken ze hebben iig
een stevige hut en hij lijkt waterdicht.
Ik zoek en ik zoek en kan verder niks
positiefs bedenken. Ze is 9 en moet
voor haar broertje en zusje zorgen,ze heeft voor vanavond niks anders
dan 2 tomaten en een mini zakje rijst.
Ik geef haar mijn sleutelhanger, het
is een zaklampje dat met zonne-
energie oplaad of handmatig. Zo kan
ze s’avonds wat zien. Elektriciteit
hebben ze hier uiteraard ook niet.
Het wordt in het puntje van de hut
aan het dak bevestigd, ze is erg blij.
Had ik dit maar eerder geweten dan
had ik vast boodschappen mee
kunnen smokkelen in mijn tas. Zit er
niet toevallig nog iets in mijn rugzak?
Ik met mijn “Snicker Hungry"
momentjes ga meestal niet zonder
iets de deur uit. pfff ik ben al
onaardig na een paar uur geen eten,
hoe blijft zij zo lief?
Ik overleefde mijn eerste weken in
het wild voornamelijk op muesli
repen en ben dan ook blij verrast, er
liggen er nog twee op de bodem
van mijn tas. Ik doe alsof ik vertrek,
de kinderen uit de buurt die zijn
meegelopen, lopen met Sydney van
het terrein. Ik loop gauw terug en
geef de repen. Ook geef ik mijnwaterfles. Er staan twee kindjes van
ik gok 3 en 5 met snotneuzen, gaten
in hun kleding en blote vieze voetjes
me aan te kijken of ik engel ben. Ik
wil nog lang geen moeder worden
maar als het mocht, god wat nam ik
ze dan graag nu meteen mee.
Ik besluit dat ik hier volgende week
vrijdag terug wil komen met Tom
pap en mam om eten te brengen.
Ik vraag als we weer terug zijn op
school aan Kathy (de directrice) of zij
wellicht drie kinderen kan uitzoeken
die deze hulp het beste kunnen
gebruiken. Ze is direct zeer
enthousiast en stelt voor om mee te
gaan zodat we met haar auto
kunnen.
Als ik thuiskom sla ik direct een
aantal glazen water achterover. Een
van de leidinggevende vraagt “Had
je geen water bij je?!”. Jawel alleen
het laatste uur niet. Ze roept richting
de algemene ruimte “Jongens, we
kunnen het niet vaak genoeg
zeggen, drinken, drinken, drinken.”.
En ik blijf nog even staan, terug in
“luxe” voor Afrikaanse standaard.
Met zoveel water als ik kan drinken,
en over een halfuur is onze lunch
klaar. Mijn honger is voor een keer
verdwenen, ik wordt zelfs een beetje
misselijk van de geuren. Nog geen
halfuur verwijderd van diep diepe
ellende.
8/19/2019 Week 9 Eveline Henskens, Zambia Livingstone
http://slidepdf.com/reader/full/week-9-eveline-henskens-zambia-livingstone 6/7
Booze cruise
Zaterdag 28 Nov,
day 63 Slaap: Zoveel als je lukt in de hitte
Eieren: 0
Redbull: 1
Wild life:OlifantenWifi: Nee, Afrikaanse tel
Weer: 38 graden
Vandaag kom ik wat laat op
gang. Nog lang nagedacht wat
nou de best oplossing is voor de
weeskindjes van gisteren. Zo kan
je niet drie kinderen ( en dus ook
hun gezin) sponsoren met eten
uit een klein dorpje want dan leg je de lokale markt plat. Dus de
drie kinderen die ik ga sposoren
m o e t e n u i t e e n b e e t j e
verschillende hoeken komen. en
zo nog een hoop andere criteria.
Ook heb ik een lijst gemaakt met
eten dat lang goed blijft met
hoge voedingswaarde.
Rond 16:00 ga ik richting
Danielle. Zij is donderdag gestopt
met het project en s’avonds is een
vriendin van haar vanuit de VS
geland. Vanavond gaan we met
zijn drieën mee op de “booze
cruise”. Na gisteren kan ik wel
een drankje gebruiken, maar het
voelt een beetje dubbel. Ook zij
hebben vandaag de nodige
drama gehad. Wel van een
andere kaliber; ze zijn tijdens hun
excursie flink belazerd.
Als we aankomen hoor ik alleen
maar Nederlands. We zijn in
totaal met zo’n twintig man,
gezellig!
We hebben heel veel mazzel en
zien een groep olifanten recht
voor de boot oversteken naar het
vaste land. In het midden van de
Zambezi is een rots waar ze zich
weer verzamelen, het wordt flinke
file voordat de voorste besluit
weer verder te gaan. Soms zie je
van de kleintjes enkel een slurfje
boven water, schattig! Ook kan je
goed zien dat ze elkaar helpen.
8/19/2019 Week 9 Eveline Henskens, Zambia Livingstone
http://slidepdf.com/reader/full/week-9-eveline-henskens-zambia-livingstone 7/7
Zondag 29 Nov, day64
Slaap: Zoveel als je lukt in de hitte
Eieren: 0
Redbull: 1
Wifi: soort van
Weer: Regenachtig, fris
V andaag heer l i jk wakker
geworden. Ik was bij Danielle en
Keiry blijven slapen en had voor
het eerst weer een fatsoenlijk bed
en nog veel beter, airco!Ook mijn
rug was hen erg dankbaar.
We besluiten te gaan lunchen bij
Kobu, het plaatselijke cafe naast
de supermarkt. Zo kunnen zij
meteen even meedenken enhelpen met mijn inkopen.
Als we op het terrasje willen gaan
zitten waait het nog steeds hard.
We besluiten om toch maar naar
binnen te gaan. Dit bleek
uiteindelijk een goede keuzewant een mango boom slingerde
vele mango’s het terras op. Komt
toch hard aan.
De mango’s werden door de
lokalen mensen meegenomen.
Gelukkig staan er veel mango
bomen op openbare plekken. De
kinderen op school hebben ook
vaak mango bij zich.
Na de lunch beginnen we met de
b e r e k e n i n g e n v a n d e
boodschappen. Er zijn twee
supermarkten in de buurt en er
zijn veel kerst aanbiedingen.
Uiteindelijk heb ik een mooie lijst
aan producten en kom ik op $63
per gezin uit. De zou zeker wel
een maand of 1,5 of 2 aan eten
voor ze zijn. Mits ze het niet gaanverkopen of een groot feest van
geven. Oorzaak gevolg, besef is
hier niet heel groot. Vandaag een
kip gekregen is vanavond en
morgen eten, niet de komendemaanden eieren. Doen ze dat wel
dan heb ik mijn best gedaan.
Met mijn ouders de lijst door
genomen en zij zorgen voor de
kleding etc. Ze nemen een extra
koffer mee met spullen die we
van te voren hebben uitgezocht.
Wellicht dat ze het een of anderweggeven maar dan hebben ze
sociaal gezien ook weer wat
teruggeven en dat kan ze dan
later weer helpen als ze het
moeilijk hebben.
Nog 4 dagen en dan mogen we
alles gaan brengen en begint
daarna mijn vakantie. Nog een
laatste weekje werken, wat is de
tijd gevlogen!
Inkopen voor de kinderen
Vervolg Zaterdag
28 Nov, day 63 Slaap: Zoveel als je lukt in de hitte
Eieren: 0
Redbull: 1
Wild life:Olifanten
Wifi: Nee, Afrikaanse tel
Weer: 38 graden
We hadden hierdoor al de hint
moeten begrijpen. De olifanten
steken niet elke dag over van het
eiland naar het vaste land. Dus
net als ik wil beginnen aan mijn
tweede Gin tonic. Begint het te
druppelen. Van een beetje tot
een full on storm in zo’n 5
minuten. De boot wordt aan de
kant vastgelegd en we moeten de
storm uitzitten. Omdat het ook
heel hard begint te waaien waait
het water onder het plafond door.Er is geen droge plek te vinden.
Ach wij Hollanders zijn wel wat
gewend. De sfeer werd er niet
veel minder van. Behalve voor
een meisje met angst voor
onweer. Ze lag letterlijk onder de
bar. Danielle graaide wat in haar
t a s e n k w a m m e t e e n
kalmeringsmiddel naast het
meisje zitten. “ believe me youwill feel much better in 10
minutes if you take this”. En of de
klok er op gelijk stond na 10
minuten stond ze weer recht op.
Niet op haar gemak maar toch al
duidelijk wat beter.
Toen we weer mochten gaan
varen was het al wat laat. De bbqging dus ook niet meer door en
we kregen bij aankomst een
gerechtje. Niet lekker maar wel
voedzaam. Dus dat was 2 gin
tonic, een slecht gerecht en een
in het watergevallen cruise voor
$60,-. Ik besluit op dat moment
om voor alledrie de gezinnen
$60,- dollar aan eten in te kopen.