Kristín Klara Gretarsdóttir

Mér líður eins og ég fl júgi flugdreka. Þaðer í senn skemmtilegt og krefjandi. Ég þarfað halda honum á flugi, hann tekur dýfur,ég þarf að bregðast við því, hann flýgurhátt, ég þarf að bregðast við því, enumfram allt þarf hann að haldast á lofti .

Oft þarf ég að gera annað á sama tíma og reynist mér þáflugdrekinn erfiður viðfangs þar sem ég má ekki missasjónar af honum, ekki missa athyglina á fluginu. Meðtímanum og reynslunni verð ég betri í þessu, stundum getég einbeitt mér eingöngu að flugdrekanum, en sjaldnast erlífið svo einfalt. Eftir bestu getu geri ég al lt sem ég þarf ogvil gera vel ásamt því að halda fluginu á flugdrekanum.

Líti l þúfa verður á vegi mínum og ég hrasa meðflugdrekann, hann tekur dýfu og skellur ájörðinni. Það er ekkert annað í stöðunni en aðtaka flugdrekann upp og koma honum aftur áloft. Hann blaktir svo fal lega á himninum meðlitríka strimla á eftir sér sem teikna leiðina.

Ég óskaði mér einu sinni flugdreka sem líti l stúlka og hann vildi ég fástrax. Á sunnudegi út á landi var engan flugdreka að fá. Pabbi bjó ti ldreka fyrir mig úr ikea poka, böndum, límbandi og prikum. Aðsjálfsögðu útbjó hann fal lega strimla sem við hengdum neðan áflugdrekann. Ég man svo vel eftir því að hafa horft á hann og hjálpaðhonum við smíðin og ég hugsaði að pabbi minn hlyti að veraúrræðabesti og klárasti maður í heiminum.

Þessum flugdreka hef ég flogið síðan.

Lokaverkefni í Litafræði

Akrýl og penni á MDF plötu

bómullarstrimlar litaðir með matarlit