pritet me Udhn e Flamurve. Npr t do t ecin mesiguri, n qoft se s'kan

ka l u a r . U d h tjetr s ' ka . G j o r g u i mbante syt andej nga tregonte malsori.Tje t r i fi l l o i t a

ndiqte me sy habitshm. Po ti 'ke me ta, o qyqan? pyeti.G j o r g u nuk u prgjigj. Nj

or larg q k n d e j , prsriti me vete. Ngriti kokn pr t krkuar gjurmn

ediellit n re. Kishte s p a ku d y o r dite. Asnjher gjur-mt e saj s'kishin qen kaq

pran. Ai mund ta shikonte zann.Pa menduar gjat, madje pa e prshndetur

bashkudhtarin, ai u nis si i ndrkryer andej ku, sipas fjalve t njeriut me k

t zi, kryqzoheshi -n rrugt.K a r r o ca e Vorpsve vazhdonte ta linte pas me

shpejtsi Rrafshin. Dita ishte thyer kur q larg u dukn p u -l l a z e t e qytetit t vogl, majat

e dy minareve dhekambanor ja e kishs s vetme t tij.Besian Vorpsi afroi ko k n t e

xhami: ato rrugina tvogla midis ndrtesave q dukeshin qesharake, ai imbushi

aty pr aty me njerzit e qytetthit, me npun-sit e nnprefektur s q onin s h kr e s a t t e gjykatsi i

pa-qit, me dyqankat, zyrate

prgjumura dhe katrpes tel e fo n a t e

tipit t vjetr, t vetmit telefona t qytetit, npr t ci lat thuheshin fjal t mrz

itshme, shu mica prmes gogsimash. Ai i p r fy t y r o i t gjitha kto, d h e b e f a s ajo

boteq e priste atje posht, iu duk tmerrsisht ezbeht dhe e ngjyrosur, n kr a h a s i m

me at q ki s h t e l n pas.E megjithat, mendoi ai trishtueshm , ai i p r k i s t e ksaj

bote t zbeht dhe si i till s'duhej t ishte ngjitur n Rrafsh. Rrafshi nuk ishte krijuar

pr t vdekshmit e zakonshm, por pr qenie t i t a n i k e . 358 Tymtart e qytetit t

vogl sa vente zmadhoheshi n.Diana, me kokn t mbshtetur te shpina e ndenjses,rri

nte njlloj si m pare, e palvizshme. Besian Vorpsiti dukej se po conte n shtpi

formen e gruas s vet,k u r s e ve t a t e ki s h t e l n diku n gjirin e maleve.Tani

po ecnin npr djerrinn e lakuriqt, prej kukishte nisur shtegtimi i

tyre nj muaj m pare. Ai ktheuedhe nj her k o k n p a s , pr t pare ndoshta pr

hert fundit Rrafshin. Bjeshkt shtjelleshin prher e mngadalsh m, duke u larguar

gjithnj e m tepr n vet-min e tyre. Nj mjegull e bardh, misterioze ulej

mbito, si per dja mbi dramn e por sambaruar.T amam n at koh Gjorgu ecte me hapa t mdhenjn

Udhn e Flamurve, n t ciln ki s h t e d a l nj orm pare. N er po ndihej dridhja e

pare e muzgut,kur ai dgjoi nj britm t prer q i erdhi anash: Gjorg, t fala Zef

Krye...Krahu i tij, me nj lvizje t beft, deshi t hiqtep u s h k n nga krahu, por ngritja e

krahut u przie mefjaln qyqes, gjysma e mbiemrit t urryer, q arrititurbull

n ndrgjegjen e tij. Gjorgu pa tokn t lvizte,pasta j tabani i saj u ngrit furishm

vertikalisht, duke iuprplasur n fytyr. Ishte rrzuar.Nj grime bota u shurdhua

krejt, pastaj prmesshurd hris s saj ai dgjoi ca hapa. Ndjeu dy duar qdika po bnin me

trupin e tij. Po m kt h e j n mbar,mendo i. Po n at ast dika e ft o h t , ndoshta tyta

epushks, i preku faqen e djatht. O zot, krejt sipas rregullave. Ai u prpoq t hapte syt.

Nuk e kuptoi nse i hapi dot apo jo, vese n vend t gjak sit pa ca njol la tb a r d h a b ore q ende

s'kishin shkr ir dhe prm e s t y r e 359 kaun e zi q s'po shitej e s'po shitej dot. Kjo sht eg j i t h a ,

mendoi, madje shum u zgjat.Dgjon te akoma hapat q po largoheshin dhe dy-

triher pyeti veten: t kuj t jan valle? lu dukn si h apat njohur. Ah, po ata ishin krejt t njohur, ashtu

siedhe duart q e kthyen mbar... Jan tamam t miat,tha me vete. N shtatmb

dhjet mars , udha pran Brezft o h t i t . . . N j cast e humbi ndrgjegjen, pastaj prap

dgjoikumbi min e hapave dhe prsri iu du k se ata ishi n krejthapat e tij dhe ishte ai

vet e askush tjet r, q po vraponteksh tu, duke ln pas, t shtrir midis rrugs,

trupin evet, q porsa e kishte vrar. Dhjetor 1978