Mga Halimbawa Ng Pabula

7/18/2019 Mga Halimbawa Ng Pabula

http://slidepdf.com/reader/full/mga-halimbawa-ng-pabula 1/31

Mga Halimbawa ng Pabula

1. Bakit Dala-Dala ni Pagong ang Kanyang Bahay Noong mga unang araw ay sinusugong paminsan-minsan ng bathalang

maykapal si Barangaw magmula sa alapaap upang tingnan kung maligayaang ating mga ninuno. Kung minsan si Barangaw ay nag-aanyong bahaghari upang pahintuin ang unos na maaaring makasira sa mgapananim. Kung minsan ay nag-aanyong isang sultan, naglalagay ngputong, nagdadamit ng kundiman at palakad-lakad sa loob at labas ng

balangay. Isang baston o tungkod na nilalik na kamagong ang kanyangdala-dala tanda ng kapangyarihan. Ito ang pinaparusa niya sa mgamalulupit at mga masasama, at ito rin ang ginagamit niya sa paggawad nggantimpala sa mabubuti.Isang araw noong panahon ni Lakan Lumatay ay inutusan nga ni Bathala si

Barangaw na mamasyal sa Malanday upang malaman ang mga daing ngmga aliping namamahay at aliping sagigilid. Samantalang naglalakad siBarangaw, nakaalinig siya ng abot-abot na lagapak ng hagupit na kasabayang malungkot na daing. Bakit kaya? ang tanong ni Barangaw sa kanyangsarili walang kakilakilatis siyang nasok sa silid na pinanggagalingan ngdaing ng taong hinahagupit ng lanubo ng bayabas. Kitang-kita niyangnamimilipit sa sakit ang taong hinahagupit na sa kahit saan tamaan!Kaawa-awang alipin! ang malungkot niyang nasabi.

alang nakakita kay Barangaw sapagkat ang tagaputong niya ay maysa

tagabulag, ngunit kitang-kita niya ang lahat. Naroon si Lakan Lumatay atnakapamwang, pinag-abot-sikong nakabalita ang alipin at pinapalo ng walang patumangga ni Magbitag na siyang tagapagparusa ni Lakan.Saan mo itinago ang iyong anak na dalaga? "ng tanong ni Magbitag,sandaling tinigilan ng palo ang alipin ito#y hubad baro, at ang katawan ayhalos putok-putok sa sa kapapalo.$ala, magsabi ka ng totoo. %ag hindi#y mauutas ka. &apat mongipagpasalamat na Lakan pa at puno natin ay may ibig sa anak mo. "no,magsasabi ka o hindi?$indi umimik si Barangaw. Nakinig siya upang malaman ang puno#t dulo

ng paghahagupit na yaon. $inintay na sumagot ang alipin, ngunit ito#y walang imik Matigas ang ulo, $ala lantakan mo uli! ang makapangyarihangutos ni Lakan Lumatay. %agkamatay ay itapon na ninyo sa ilog at nglamunin ng buwaya.%agkaunat-unat ng Magbitag ng kanyang bisig upang hagupitin na namanang aliping halos wala ng malay-tao. &atapwa#t ng sasayad na sa katawanang lanubo ang tagapagparusa ay biglang sinangga ng tungkod na



kamagong ni Barangaw. Nahulog sa lupa ang lanubo at nanginig ang buong katawan ng mabalasik na si Magbitag.Si Barangaw ay galit na galit sa nakita niayang kalupitan ng punong dapatsanang magpasunod sa kahabag-habag na alipin.Lakan Lumatay! Ikaw ba ang nag-utos na hagupitin ang aliping ito? angtanong ni Barangaw.$ulihin ang pangahas! ang mabangis na utos ni Lakan Lumatay sa kanyangmga kampon. %aluhurin sa monggo at timbain sa tubig.

Sayang, sa gulogod mo sana naubos ang lanubo ko. Kung hindi lamang sautos ng puno ko, masasarapan ka! Mata mo lang ang walang latay! "tinakmang hagupitin si Barangaw.Ngunit pinigil ni Barangaw ang lanubo, hinarap si Magbitag at ang wika'Malupit kang walang kaparam wala kang awa sa kapwa. Ngayon din ay

magsisi ka ng iyong mga kasalanan.&adaluhong sana si Magbitag ngunit ang mga paa nito ay parang natilos sakinatatayuan at nawalan ng lakas.Kaya si Lakan Lumatay naman ang nagtangkang humagupit kay Barangaw,ngunit ito#y nawalan din ng lakas.

"h, malulupit, magagara ang inyong damit, maiinam ang inyong bihisngunit wala kayong bait. Binigyan pa naman kayo ng Lumikha ng puso#tdiwa, ang bagay sa inyo ay ito! at anyong hahatawin ang kanyang tungkod.Ngunit ang alipin ay natauhan noon at napasigaw. %oon ko po patawarin

mo po ang aking puno. "ng akin pong anak ay itinatago ko nga!$indi itinuloy ang paghataw ni Barangaw.Bakit mo itinago ang iyong anak? ang tanong sa alipin.

"yaw ko ng anak ko na mahulog sa kamay ni Lakan. May tunay po siyanginiibig' si Malaya, ayoko po namang piliting ibigin ng anak ko ang Lakan.

"ko po ang may sala. %atawarin mo na po ang aking puno.Mabuti kang kampon, aliping tapat hanggang wakas. Bakit ang kalupitanay sinusuklian mo ng katapatan? &ahil sa iyong hiling ay hindi kopapatayin ang iyong puno at ang humagupit sa iyo. Subalit sila#y hindimakatao, kaya#t sila#y dapat parusahan. Buhat ngayo#y mag-uusad silang

tulad ng ibang hayop( ngunit ng sila#y may masilungan, dadalhin nila angkanilang bahay.Sinaling ang tungkod niya kay Lakan at si Magbitag, at ang wika sa mga ito'Mula ngayon ay dadalhin ninyo ang inyong bahay at kayo#y uusad upanghuwag ng pamarisan.



2. Ang Aso at ang Uwak

May ibong uwak na nakakita ng karn na nakabilad sa araw.

)inangay niya ito at lumipad nang malayo.

Sa dulo ng sanga ng isang puno, sinimulan niyang kainin ang karn.

Ngunit narinig niya ang malakas na boss ng isang aso na nagsabi'*Sa lahat ng ibon, ang uwak ang pinaka-magaling. alang kakumpara!*

Natuwa ang uwak at binukas ang bibig para humalakhak. "ng nangyari aynalaglag ang karn mula sa kanyang bibig. Nahulog ito sa lupa kung saankaagad sinunggaban ng aso. Ngayon alam na natin na ang papuri ay

maaaring uri ng panloloko rin.

Aral'Isang papuri minsan ay isang paglilinlang.

3. Bakit Laging ag-Aaway ang Aso! Pusa At DagaNoong unang panahon, ang mga hayop ay nakapagsasalita atnagkakaintindihan. Sila ay magkakaibigan. "ng daigdig ay napakapayapa at

animo+y isang paraiso. "ng mga aso, pusa at daga ay mabubutingmagkakaibigan. Sama-sama silang kumakain. Lagi silang nagbibigayan atnagtutulungan sa kanikanilang mga suliranin. Subali+t ang lahat ng ito aynasira dahil lamang sa isang pangyayari.

Isang araw, umuwi ang aso na may dala-dalang buto para pagsaluhan nilang kaniyang mga kaibigang pusa at daga. ala doon sina pusa at daga dahilnaghahanap pa rin ang mga ito ng pagkain. Nakarinig ng ingay ang aso sapintuan ng bahay. Inilapag ng aso ang buto at tumakbo sa labas upangtingnan kung ligtas ang kaniyang amo.

Sa oras naman na iyon ay dumating ang daga. Malungkot siya dahil walasiyang nakuhang pagkain. Nakita niya ang buto. Kinuha niya ito at dinalasa bubungan ng bahay.

*Mamayang gabi ay may pagsasaluhan kami ng aking mga kaibigang aso atpusa.* bulong ng daga sa sarili.



%agbalik ng aso sa bahay ay nagulat ito ng makitang walana ang iniwang buto. Naghanap nang naghanap ang aso subalit hindi rin niya makita ang buto. &umating ang pusa na wala ring dalang pagkain. )inulungan niya angas sa paghahanap ng buto. Nakarating sila sa itaas ng bahay hanggang sakinaroroonan ng daga. Nagulat ang aso at pusa. "kala nila ay sadyangkinuha ng daga ang buto para masolo niya ito.

Mabilis na lumapit ang pusa sa daga at pinagalitan ito. Nagpaliwanag angdaga nguni+t hindi rin siya pinakinggan ng pusa. Nag-away silang dalawakaya+t ang buto ay nalaglag. Nasalo ito ng aso at dali-daling tumakbohanggang sa likods ng bahay.

*$ah..hah.. hihintayin ko na lang sila ditl. Siguro mamaya ay

magkakasundo na rin sila at masaya naming pagsasaluhan itong buto.* bulong ng asong humihingal. &ahil sa pagod at matagal-tagal dingpaghihintay sa pagdating ng dalawang kaibigan, kinain na ng aso angikatlong bahagi ng buto. Itinira niya ang part ng daga at ng pusa.

Mainit pa ang ulo ng pusa dahil sagalit nang ito ay dumating sakinaroroonan ng aso. Inabutan niya ang aso na kumakai ng mag-isa. Biglaniyang inangilan ang aso. Nagkasagutan silang dalawa hanggang sa sila aymagkasakitan ng katawan. Narinig ng may-ari ng bahay ang ingay na dulot

ng pag-aaway ng aso at pusa. Inawat silang dalawa at pinaghiwalay.Naghiwalay ang aso at pusa na kapwa may tanim na galit sa isa+t isa. Iyonna ang simula ng kanilang pagiging magkaaway.

Magmula noon, sa tuwing makikita ng as ang pusa ay kinakahulan niyaito. "ng pusa naman ay di padadaig, lagi siyang sumasagot at lumalaban saaso. "t sa tuwi namang makikita ng pusa ang daga ay hinahabol niya ito.&ahil naman sa takot ang daga ay pumapasok sa isang maliit na lungga atlumalabas lamang doon kapag wala na ang pusa.

". Ang Pagong at Ang Kalabaw Isang araw ay nagkita ang kalabaw at ang pagong. Nais ng pagong namakipagkaibigan sa kalabaw. )umawa lang nang malakas ang kalabaw atpakutyang sinabi na, *$indi ang isang tulad mo ang nais kong kaibigan.

"ng gusto ko ay iyong kasinlaki at kasinlakas ko, hindi tulad mong lampana+t maliit ay sobra pa ang kupad kumilos.*



"ng pagong ay napahiya sa tinuran ng palalong kalabaw. *Sobra kangmapang-api. Minamaliit mo ang aking kakayahan dapata mong malamanna ang maliit ay nakakapuwing.

Napika si kalabaw. $inamon niya ng karra si pagong upang mapatunayannito ang kanyang sinasabi. )inanggap naman ni pagong ang hamon nikalabaw. *Kapag ako ay tinalo mo sa labanang ito ay pagsisilbihan kita sahabang panahon.*

*Matibay ka talaga, ha. %ws, kailan mo gustong umpisahan ang karra?*pakutyang sambit ng kalabaw.

*Bukas ng umaga, sa ding ito,* ang daling sagot ng pagong.

)uwang-tuwa si kalabaw dahil sigurado na niyang talo si pagong sa karra.Malaki siya at mabilis tumakbo. Subalit si pagong ay matalino, Kinausapniya ang apat na kaibigang pagong. %inapuwsto niya ang mga ito sa tuktok

bawat bundok hanggang sa ikalimang bundok.

Kinabukasan, maagang dumating si kalabaw. )ulad ng inaasahan, wala paang makakalaban niya sa karra* , paano, dipa man ay nahuhuli ka na.

"no bang kondisyon ng ating karra?* tanong ng kaiabaw.

*kay, ganito ang gagawin natin. "ng maunang makarating sa ikalimangtuktok ng bundok na iyon ay siyang panalo,* sabi ng pagong.

)ulad ng dapat asahan, natabunan ng alikabok si pagong. Naunang sinapitng kalabaw ang unang bundok ngunit laking gulat niya ay naroon na angpagong na ang akala niya ay ang kanyang kalaban. Nagpatuloy sa pagtakbosi kalabaw hanggang sa ikalawang bundok. /anon din ang kanyangdinatnan. Mayroon nanamang isang pagong doon. /alit na galit nanagpatuloy sa pagtakbo ang kalabaw hanggang sa ikatlong bundok.* Muli

ay may isang pagong na naman doon, ganoon din sa ikaapat at ikalimang bundok.

&ahilan sa matinding kahihiyan at galit sa kanyang pagkatalo kay pagongtinadyakan niya ng malakas ang pagong. Matigas ang likod nang pagongkaya hindi ito nasaktan sa halip ay. ang kalabaw ang umatungal ng iyak



dahil sa sakit na dulot ng nabiyak ng kuko sa pagsipa sa mahina at maliit napagong.

#. Ang Magka$itbahay na Kambing at Kalabaw Magkapitbahay ang kalabaw at ang kambing. Isang umaga ay nagpunta sakapitbahay ang kambing.

*"ko ay nagugutom. )ayo na sa kabila ng ilog. Maraming bunga ng mais.Kumain ka ng kumain ng sariwang damo, Kakain naman ako ng kakain ngmga murang mais ang sabi ng kambing sa kalabaw.

*o ,tayo na,* ang sabi ng kalabaw.

*%ro hindi ako marunong lumangoy. &alhin mo ako sa likod mo. *"ng wika ng kambing.

Sumakay nga ang kambing sa kalabaw. Ito naman ay lumangoy sa iloghanggang sa kabilang ibayo. Kumain sila ng kumain doon. Mabilis kumainang kambing. "ng kalabaw naman ay hihinay-hinay kumai.

Madaling nabusog ang kambing. "ng kalabaw naman ay hindi panabubusog. Nainip na ang kambing. Kaya nagyaya nang umuwi.

*Kapitbahay, gusto ko nang umuwi. Busog na ak,* ang sabi ng kambing.

*Mabuti ka pa busog na,* ang sagot ng kalabaw. *Maghintay kana muna.*

Nayamot na ang kambing. Inisip kung paano niya mapatitigil sa pagkainang kalabaw, Mayroon siyang naisib. Naglulundag ang kambing. /umawaito ng malaking ingay.

&ahil sa ingay na iyon ay narinig sila ng mga tao. Nagdatingan ang mga tao.

Nakita nilang kumakain ang kalabaw. $inambalos nila nang hinambalosang kalabaw.

*"no, kapitbahay, gusto mo na bang umuwi? ang tanong ng kambing sakalabaw.



*o, tayo na nga. Sig, lundag nasa likod ko,* ang sabi ng kalabaw, atlumakad nang papunta sa ilog.

Nang sila ay nasa gitna na ng ilog, huminto ang kalabaw. )inanong niyakung bakit nag-ingay ang kambing.

*0wan ko nga ba. )uwing ako ay mabubusog, ay gawi ko na ang kumanta atmagsayaw,* ang sagot ng kambing.

Lumakad na rin sa tubig ang kalabaw. alang anu-ano ay narating nila angmalalim na bahagi ng ilog. Muling hum into ang kalabaw.

*. bakit kahuminto? ang tanong ng kambing.

*"lam mo kapag ako ay nasa tubig, ay siympr gusto kong gumulong-gulong sa tubig,* ang sabi ng kalabaw.

*"ba, huwag! %aano ako, mahuhulog ako sa tubig. $indi naman akomarunong lumangoy,* ang sigaw ng kambing.

*0 alam mo kapitbahay, naging bisyo ko na ang gumulong-gulong sa tubig,*at sinabayan nga ng gulong sa tubig.

Bumagsak sa tubig ang kawawang kambing. $indi ito marunong lumangoy.Nalunod ang kambing.

%. Ang Pabula ng Daga at ng L&onIsang daga ang nakatuwaang maglaro sa ibabaw ng isang natutulog nalon. Kanyang inaakyat ang likuran ng lon at pagdating sa itaas ay nagpapadausdos siya paibaba.

Sa katuwaan ay di niya napansin na nagising ang lon. &inakma ng lon

ang daga at hinawakan sa buntot na wari bagang balak siyang isubo atkainin. Natakot at nagmakaawa ang daga.

*Ipagpaumanhin mo kaibigan. $indi ko sinasadyang gambalain ka sapagtulog mo. ala akong masamang hangarin. Nakatuwaan ko lang namaglaro sa iyong likuran. $uwag mo akong kainin* sabi ng daga.



Nabakas ng lon sa mukha ng daga ang tunay na pagmamakaawa.

*Sig, pakakawalan kita pro sa susunod ay huwag mong gambalainang pagtulog ko,* sabi ng lon.

*Salamat kaibigan. Balang araw ay makagaganti rin ako sa kabutihan mo, *sagot ng daga.

Lumipas ang maraming araw at minsan sa pamamasyal ng daga sakagubatan ay kanyang napansin ang isang lambat na nakabitin sa puno.Lumapit siya upang mag-usisa at agad niyang nakilala ang lon na nahulisa loob ng lambat na ginawang bitag ng nangagaso sa kagubatan.

&ali-daling inakyat ng daga ang puno at nginatngat ang lubid na nakatali sa

lambat. "gad namang naputol ang lubid at bumagsak ang lambat kasamaang lon sa loob. Mabilis na bumaba ang daga at tinulungan ang lon nanakawala sa lambat.

*1tang ko sa iyo ang aking buhay,* laking pasasalamat na sabi ng lon sakaibigang daga.

Aral'

"ng paghingi ng paumanhin sa kapwa ay sinusuklian ng pang-unawa. "ng pag-unawa sa kapwa ay humahantong sa mabuting pagkakaibigan.$uwag maliitin ang kakayahan ng iyong kapwa. $amak man ang isang taoay maaari siyang makatulong ng malaki o makagawa ng bagay na lubhangmakabuluhan.

(. Ang Lobo at ang UbasMinsan ay inabot ng gutom sa kagubatan ang isang lobo 2wol34. Nakakitasiya

ng isang puno ng ubas na hitik ng hinog na bunga. *Swrt ko naman.$inogna at tila matatamis ang bunga ng ubas,* ang sabi ng lobo sa sarili.

Lumundag ang lobo upang sakmalin ang isang bungkos ng hinog na ubassubalit hindi niya maabot ang bunga. Lumundag siyang muli, at muli, atmuli



pa subalit hindi pa rin niya maabot ang ubas.

Nang mapagod na ay sumuko rin sa wakas ang lobo at malungkot na umalispalayo sa puno. *$indi na bal, tiyak na maasim naman ang bunga ng ubasna iyon,* ang sabi niya sa sarili.

Aral'$indi lahat ng ating naririnig ay totoo na dapat nating paniwalaan. Kungminsan ang sinasabi ng isang tao ay isa lamang *sour grap* o *maasimna ubas* dahil hindi niya natamo ang isang hinahangad na makamtan.

"ng sour-graping o pagsasabi ng *sour grap* o *maasim na ubas* ay maaaring pagtatakip lang sa isang pagkukulang o pampalubag-loob sa

sarili dahil sa pagkabigo ng isang tao na makamit ang kanyang gusto.

). Ang Pabula ng Kabayo at ng MangangalakalIsang mangangalakal ang maghahatid ng dalawang sakong asin sapalngk. Inilulan niya ang mga sako ng asin sa kanyang kabayo atnagtungo sila sa palngk.

Nang tumatawid sila sa isang ilog na dinaanan ay hindi sinasadyangnadulas at natumba ang kabayo. Napunit ang mga sako at ang ilang bahagi ng asin ay nabuhos sa ilog at ang iba naman ay nalusaw dahilsa pagkababad sa tubig. $indi naman nasaktan ang kabayo atnapansin niya na lubhang gumaan ang pasan niyang dalawang sakong asin at siya ay natuwa

Nang sumunod na linggo ay magpupunta uli ang mangangalakal sapalngk at naglulan na nman ng dalawang sakong asin sa kanyangkabayo. nang mapalapit na sila sa ilog ay napagisip-isip ng kabayo'

*Kung magpapadulas ako sa ilog ay tiyak na gagaan uli ang pasan ko,*ang sabi ng kabayo sa kanyang sarili.

/anun na nga ang ginawa ng kabayo. Muling nabutas ang mga sakoat ibang asin ay nabuhos sa ilog at ang iba naman ay nalusaw. Nguni+tsa pagkakataong to ay nakahalata ang mangangalakal na sadyang



nagpadulas ang kabayo sa ilog.

%agdaan pa ng isang linggo ay muling magtutungo ang mangangalakalsa palngk subalit sa pagkakataong to ay apat na baldng may lamang alpombra ang kanyang inilulan sa kabayo - dalawang bald samagkabilang tabi ng kabayo.

*"ba, ok to, mas magaan ang pasan ko ngayon. /anun pa man ay magpapadulas pa rin ako sa ilog para mas gumaan pa ang pasan ko,*ang sabi ng kabayo sa kanyang sarili.

%agdating sa ilog ay kusa na namang nagpadulas ang kabayo ngunitlaking gulat niya nang biglang bumigat ang kanyang pasan nang siya ay malublob sa tubig. "ng apat na bald na may alpombra ay napuno ng

tubig at di hamak nanaging mas mabigat pa kysa sa dalawangsakong asin.

Aral' "ng pagiging tuso ay may katapat na panangga. "ng masamang balakin ay may katapat na kaparusahan.

*. +i Pagong at +i Matsing ,sang PabulaSina %agong at Matsing ay matalik na magkaibigan. Mabait at matulunginsi %agong, subalit si Matsing ay tuso at palabiro. Isang araw sila ay binigyanni "ling Muning ng isang supot ng pansit. 5$alika Matsing, kainin natinang pansit6 nag-aayang sabi ni %agong

5Naku baka panis na yan6sabi ni Matsing

5"ng nabuti pa, hayaan mo muna akong kumain n#yan para masiguro natinna walang lason ang pagkain6 dagdag pa nito.

5$indi naman amoy panis Matsing at saka hindi naman magbibigay ngpanis na pagkain si "ling Muning6 sabi ni %agong

5Kahit na, ako muna ang kakain6 pagmamatigas ni Matsing



alang nagawa ang kawawang %agong kundi pagbigyan ang makulit nakaibigan. Naubos ni Matsing ang pansit at walang natira para kay %agong.

5%asnsya ka na kaibigan, napasarap ang kain ko ng pansit kaya wala ngnatira. Sa susunod ka na lang kumain6 paliwanag ng tusong matsing.

&ahil sa likas na mabait at pasnsyoso si %agong, hindi na siya nakipagtalosa kaibigan.

Sa kanilang paglilibot sa kagubatan, nakakita si %agong ng isang puno ngsaging.

5Matsing! Matsing! tignan mo ang puno ng saging na ito. Maganda angpagkakatubo. /usto ko itong itanim sa aking bakuran para pag nagkabunga

ay makakain natin ito6 masayang sabi ni %agong

5/usto ko rin ng saging na 7yan %agong, ibigay mo na lang sa akin6sabi niMatsing

5%asnsya ka na, gusto ko rin kasi nito.Kung gusto mo hatiin na lang natin.6

5$ahatiin? sig pro sa akin ang itaas na bahagi. 1ng part na may mgadahon ha?6 nakangising sabi ni Matsing

5$a? sa akin ang ibabang bahagi?tanong ni %agong

5o, wala akong panahon para magpatubo pa ng dahon ng saging kaya saakin na lang ang itaas na part6sabi ni Matsing

1muwing malungkot si %agong dala ang kalahating bahagi ng saging namay ugat. Samantalang si Matsing ay masayang umuwi dala ang madahonna bahagi ng puno.

Inalagaan ni %agong ang kanyang halaman. "raw-araw dinidiligan niya itoat nilalagyan ng pataba ang lupa. /anoon din ang ginawa ni Matsing.Subalit makalipas ang isang linggo, nalanta ang tanim na saging niMatsing.



Si %agong naman ay natuwa nang makita ang umuusbong na dahon sapuno ng saging. Lalo nitong inalaagaan ang tanim hanggang sa mamungaito nang hitik na hitik.

Nainggit si Matsing nang makita ang bunga ng saging sa halaman ni%agong.

5"ba, nagkabunga ang tanim mo. %aano nangyari iyon? "ng aking tanim ay nalanta at natuyo6sabi ni Matsing

5Inalagaan ko kasi ito ng mabuti. Sabi ni Mang Islaw Kalabaw, malaki angpag-asang tutubo ang bahagi ng halaman na pinutol kung ito ay may ugat6paliwanag ni %agong

5hmp kaya pala nalanta ang aking tanim6nanggigil na sambit ni Matsing

5Mukhang hinog na ang mga bunga nito. $alika, kunin natin6 anyaya nito

5/usto ko sana kaya lang masyadong mataas ang mga bunga. $indi kokayang akyatin.6sabi ni %agong

5Kung gusto mo, ako na lang ang aakyat, ibibigay ko sa iyo ang lahat ngmga bunga. Basta#t bigyan mo lang ako ng konti para sa aking mrynda6

sabi ni Matsing

%umayag si %agong sa alok ni Matsing. Subalit nang makarating na siMatsing sa taas ng puno. Kinain niya lahat ng bunga ng puno. ala itongitinira para kay %agong.

5"kin na lahat ito %agong. /utom na gutom na ako. Kulang pa ito para saakin. $ahaha!6 tuwang-tuwang sabi ni Matsing

Nanatili sa itaas ng puno si Matsing at nakatulog sa sobrang kabusugan.

/alit na galit si %agong sa ginawa ni Matsing. $abang natutulog ito,naglagay siya ng mga tinik sa ilalim ng puno. Nang magising si Matsing aynakita niya ang mga tinik kaya#t humingi ito ng tulong kay %agong.

5%agong, tulungan mo ako! "lisin mo ang mga tinik na ito. Malapit ngdumilim at mukhang uulan ng malakas6pagmamakaawa ni Matsing



5"yoko! Napakasalbah mo. Lagi mo na lang akong iniisahan! "alis munaako. mukhang malakas ang ulan. Sa bahay ni "ling Muning muna akohabang umuulan.6 sabi ni %agong sabay alis papunta sa bahay ni "lingMuning

Makalipas ang ilang sandali, nagsimulang bumuhos ang malakas na ulan. alang nagawa si Matsing kundi bumaba sa puno ng saging.

5"rrrraayyy! "aaarayy! natutusok ako sa mga tinik "rrrrrrrrruuyyyyyy!!!!6daing ng tusong matsing

5$umanda ka bukas %agong. /aganti ako sa ginawa mo sa akin6bulong nitosa sarili

Kinabukasan, kahit mahapdi pa rin ang mga sugat ni Matsing, ay hinanapniya si %agong. Nakita niya itong naglalakad sa may kakahuyan.

5$oy %agong humanda ka ngayon!6 galit na sabi ni Matsing sabay huli sapagong.

5"nong gagawin mo sa akin?6 takot na tanong ni %agong

5)atadtarin kita ng pinong pino6sabi ni Matsing

Nag-isip ng paraan si %agong para maisahan ang tusong matsing.

5o sig tadtarin mo ako ng pinong-pino at pag8putol putullin nang sagayon ako ay dadami at susugurin ka namin ng mga part ng katawan kongpinutol mo hahaha6sabi ni %agong

Nag-isip ng malalin si Matsing

5$aha, susunugin na lang kita hanggang sa maging abo ka6 sabi ni Matsing

5$indi ka ba nag-iisip Matsing? $indi kami tinatablan ng apoy! Nakikitamo ba ang makapal at matibay kong bahay? Kahit ang pinakamatindingapoy ay walang panama dito6 pagyayabang ni %agong



Nag-isip na naman ng malalim si Matsing. $anggang sa maisipan niyangpumunta sa dalampasigan.

5)ignan natin kung saan ang tapang mo. Itatapon kita dito sa dalampasiganhanggang sa malunod ka! $ahaha!6 sabi ni Matsing

Lihim na natuwa si %agong. Nagpanggap itong takot sa dalampasigan.

5Naku huwag mo akong itatapon sa dalampasigan. )akot ako sa tubig athindi ako marunong lumangoy. %arang awa mo na96 pagmamakaawa ni%agong

)uwang-tuwa si Matsing sa pagaakalang magagantihan na niya si %agong.)odo lakas niya itong itinapon sa dalampasigan. Nagulat ito nang makitang

marunong lumangoy si %agong. "ng bilis-bilis ng pagkilos ni %agong satubig. Kung mabagal ito sa lupa, ay parang ang gaan ng katawan nito satubig.

5$ahaha. Naisahan din kita Matsing. $indi mo ba alam na gustong-gustoko ang lumagoy sa dalampasigan at magbabad sa tubig? Salamatkaibigan!!! natutuwang sabi ni %agong

Malungkot na umuwi si Matsing. Naisip niya na napakasakit pala na

maisahan ng isang kaibigan. Naramdaman niya kung paano masaktankapag naloloko ng isang kaibigan.

Mula noon nagbago na si Matsing. $indi na sila muling nagkita ni %agong.

1/. Ang Pabula ng Kabayo at ng Kalabaw Isang magsasaka ang nais manirahan sa ibang bayan kaya isang araway

inipon niya ang kanyang mga gamit at inilulan sa kanyang alagangkabayoat kalabaw. Maaga pa ay sinimulan na nila angmahabangpaglalakbay.Makaraan ang ilang oras ay nakaramdam ngmatinding pagod at pang-hihina ang kalabaw dahil sa bigat ng kanyangpasang gamit.* Kaibigang kabayo, di hamak na mas mabigat ang pasan kong gamit kysasa iyo. Maaari bang tulungan mo ako at pasanin mo yung iba?*



pakiusap ng kalabaw.* "ba, yan ang ipinataw sa iyong balikat ng ating amo kaya pagtiisanmo,* anang kabayo na lalo pang binilisan ang paglalakad.*%arang awa mo na tulungan mo ako. &i ko na kakayanin ang bigat ng dalako. Nanghihina ako. "lam mo namang kailangan kong magpalamig sa ilogkapag ganito katindi ang init ng araw dahil madaling mag-init ang katawanko,* pakiusap pa rin ng kalabaw.* Bahala ka sa buhay mo,* naiinis na sagot ng kabayo.Makaraan pa ang isang oras at lalung tumindiang init ng araw. $indinagtagal at ang kalabaw ay iginupo ng bigat ngkanyang dala at siyaay pumanaw.Nang makita ng magsasaka ang nagyariay kinuha niya ang lahat nggamit na pasan ng kalabaw at inilipat sa kabayona bahagya namangmakalakad dahil sa naging napakabigat ng kanyang

mga dalahin.* Kung tinulungan ko sana si kasamang kalabaw ay hindi nagingganitokabigat ang pasan ko ngayon,* may pagsisising bulong ng kabayo sakanyang sarili.

Aral' "ng suliranin ng kapwa ay maaaring maging suliranin mo rin kunghindimo siya tutulungan. "ng makasariling pag-uugali ay may katapatnakaparusahan. "ng mga pasanin natin sa buhay ay gagaan kung tayo ay

magtutulungan



11. +i Aso at si $isMataas ang mga punong nakapaligid sa bahay. Malawak din ang hardin salikuran.Napaligiran ng mga palay at mga pananim ang bahat ni MangKardo. Sa harap naman, malapit sa pintuan ay ang tulugan ng aso. Maliitlang ang bahay ngunit parang paraiso ang kapaligiran nito. Nag-iisa kasiang bahay ni Mang Kardo sa bundok na iyon at ang kanyang kapithbahayay sa kabilang bundok pa nakitira.

"raw ng luns at abalang nagluluto si Mang Kardo sa loob ng bahay.Kaarawan kasi ng kanyang apo at isang surprsa ang kanyang inihanda.Nagluto siya ng pinakamasarap na kanin na kanyang ibinayo lamangkaninang umaga. ng Naghanda rin siya ng pinikpikan na sinamahan ngtag upang maslalo pang maging masarap ang kanilang ulam. "t upang

mas lalong maging masaya ang apo ay nagluto rin siya ng dalawang patongna ak para sa kanynag apo. Binilin niya ang kanyang aso na bantayan angkanilang bahay dahil susunduin niya ang kanyang apo sa kabilang bundok.Sinabi niyang matatagalan pa ito kaya ang aso muna ang bahala sa kanilang

bahay.5Sig, mag-iingat ka sa pagbaba ng bundok, makakaasa ka na babantayan

ko ang bahay patinarin ang

mga nilutomong mgapagkain.6

yan ang sabing aso.Naisip niya,siguradong

bibigyannaman siyang kanyang

amo sa



inihanda nitong pagkain kaya minabuti niyang bantayan ng mabuti ang bahay.)inawag ng "so ang kaibigang Ipis at sinabing tulungan siya sapagbabanatay ng bahay. %inaakyat niya ito sa bubungan ng bahay paramakita niya ang mga taong may masasamang balak at upang masabihansiya agad. 1makyat nga ang ipis ngunit nakita nito ang ak sa lamsa,

bigla siyang nagutom. $indi napigilan ni Ipis ang kanyang sarili kayatinawag niya na rin ang kanyang mga anak at mga kapamilya na alamniyang gutom din. Kinain nila ang higit sa kalahati ng ak at humigop ngsabaw ng pinikpikan na may tag.Nang umuwi si Mang Kardo kasama ang apo nito ay nagulat sila ng makitanila ang ak at ang ilang putah na nagkakalat-kalat. /alit na galit si MangKardo. )inawag niya ang aso at ikinulong ito sa pag-aakalang ito anggumawa ng kalokohang iyon. "lam ng aso na ang kaibigang ipis ang

gumawa ng bagay na ito, pro hindi niya ito sinabi sa kanyang amo.Nakita ng ipis ang paghihirap ng "so at naawa siya sa kanyang kaibigan.Nag-isip siya ng paraan para iligtas ang kaibigan ngunit wala siyangmagawa kaya isang plano ang nabuo sa kanyang isip.5Kawawa ang kaibigan ko. Kailangang ako ang magbayad sa kasalanangginawa ko6. Naisaisip ni ipis.Isang umagang naghahanda ng almusal si Mang Kardo ay umakyat ang ipissa lamsa at sinadyang ipakita sa matanda ang paglantak sa almusal nito.Nakita ng aso ang ginagawa ng ipis at tinahulan niya ito. 5$uwag ipis, kung

makita ka ng amo ko ay ikulong ka katulad ko.6 tahol pa nito, 5hayaanmong malaman niya na ako ang gumagawa nito para makalaya ka.6sagot niipis.Nakita nga ni Mang kardo ang ipis at sa isang hampas nito ng aklong hawak ay namatay ang ipis. Naisip niya na ito rin ang kumain sa handa ngkanyang apo, dahil dito ay pinakawalan niya at muling minahal ang aso.Masaya ang aso na Malaya na siya, ngunit na hahabag naman siya sakaibigang ipis.5Sumalangit nawa ang iyong kaluluwa.6 dalangin ng "so.

12. Ang Mag-anak na LanggamMalapit-lapit na naman ang tag-ulan kung kaya#t ang isang mag-anak nalanggam ay abalang-abala sa paghahakot ng pagkain para sa kanilangpinagtataguan.



$uwag kayong lilihis ng landas patungo sa ating lungga, dahil sa maygawing kaliwa ay may munting kanal, sabi ni )atay Langgam.

$indi po kami lalayo, sabi ni 1nang Munting Langgam.

"bala sa paghahakot ng mga pagkain ang bawat isa, kung kayat hindi nilanapansing ang Bunsong Langgam ay unti-unting humiwalay sa pila.

Nakakapagod naman ang paghahakot ng pagkain, matagal pa naman angtag-ulan ay naghahanda na kami, sabi sa sarili ng Bunsong Langgam. Butipa#y maghanap ako ng mas masarap na pagkain.

alang anu-ano#y nakakita ng isang kndi na malapit na malapit sa kanalna ipinagbabawal na puntahan ng kanyang ama.

Siguro naman ay hindi ako mahuhulog sa kanal kung dahan-dahan kongkukunin ang kndi.

Sa kasabikan niyang makuha ang kndi ay hindi niya napansin angmunting sinulid na kinapatiran ng kanyang paa, kaya nawalan siya ngpanimbang at tuloy-tuloy na nahulog sa kanal.

$indi mapakali ang "mang Langgam nang hindi niya makita ang kanyang

Bunsong anak sa pila. Kaya dali-dali siyang umalis upang ito#y hanapin,hanggang sa siya#y mapadako sa ipinagbabawal na pook. %agtingin niya saibaba ay nakita niyang nakalutang sa tubig ang kanyang bunsong anak.

Masakit man sa kalooban ay naibulong niya sa kanyang sarili na' Iyan angnapapala ng mga anak na matigas ang ulo.

13. Ang nahing Manok at Ang Kanyang Mga +isiw Isang inahing manok na may anak na tatlong sisiw ang naninirahan sagitna ng taniman ng mais. Isang araw, lumabas ng bahay ang magsasakangmay-ari ng taniman at sinabing, *%anahon na upang anihin ko ang akingmaisan! Kailangan tawagin ko ang aking mga kapit-bahay upang tulunganako sa aking pag-ani bukas!*



Narinig ito ng mga sisiw at agad iminungkahi sa kanilang ina, *Kailanganglumikas na tayo rito at humanap ng ibang matitirahan inang! Kung hindi,matatagpuan tayo rito ng mga magsisipag-ani bukas at huhulihin upangpatayin!*

*$uwag kayong mabahala mga anak,* ang wika ng inahing manok. *Kungmga kapit-bahay lamang ang aasahan niya, hindi agad magsisipag-kilos angmga iyon! May panahon pa tayo upang manirahan dito.*

)ama nga ang sinabi ng inahing manok. Sapagkat kinabukasan nga+y walang mga kapit-bahay na dumating upang tumulong sa pag-ani ngmagsasaka.

*Kung hindi ko maasahan ang aking mga kapit-bahay, sa aking mga kamag-

anak ako lalapit upang humingi ng tulong sa isasagawa kong pag-ani bukas!*

*Narinig ng mga sisiw ang sinabi ng magsasaka at dali-daling iminungkahisa kanilang ina. Ngunit muli, hindi nabahala ang inahing manok atsinabing, *Kung sa mga kamag-anak lamang siya aasa hindimagsisipagsunod ang mga iyon! May mga trabaho ring dapat asikasuhinang mga iyon at tiyak na hindi maasahan. May panahon pa tayo paramanirahan dito mga anak!*

Kinabukasan nga+y tama uli ang sinabi ni inahing manok. alang kamag-anak na dumating ang magsasaka upang tulungan siya sa pag-ani samaisan.

&ahil dito, napilitan ang magsasakang tawagin ang kanyang anak atsinabing, *Bukas na bukas din, tayong dalawa na lamang ang aani sa atingpananim. ala tayong ibang maaasahan kundi ang ating mga sarili!*

Nang marinig iyon ng mga sisiw, dali-dali silang nagtungo sa kanilang ina

at iminungkahi rito ang sinabi ng magsasaka.

Noon nagdsisyon ang inahing manok na lumisan sila sa lugar na iyon, atsinabing, *Kung sinabi ng magsasaka na siya na ang gagawa ng pag-ani,dapat tayong maniwala! Sapagkat totoong walang sinuman siyangmaaasahan kundi ang kanyang sarili!*



1". Ang Aso at ang Kanyang Anino

Isang aso ang nakahukay ng buto sa lupa. )uwang-tuwa siya at dali-dalinghinawakan ang buto sa pamamagitan ng kanyang bibig.

&inala niya ang buto upang iuwi sa kanyang tirahan, ngunit nang siya aymalapit na, napadaan siya sa isang ilog. %inagmasdan niya ang ilog atdoo+y nakita niya ang sariling anino. Sa pag-aakalang ibang aso iyon namay hawak-hawak ring buto sa bibig, tinahulan niya iyon nang tinahulanupang maangkin din ang butong pag-aari nito.

&ahil dito, humulagpos mula sa kanyang bibig ang butong hawak-hawak atnahulog sa ilog. )inangay ng agos ang buto at hindi na uli nakuha pa ng

sakim na aso.

1#. Ang Uwak na ag$angga$Isang uwak ang nakakita ng mga lagas na balahibo ng pabo sa lupa.%inagmasdan niya iyon at nasiyahan sa iba+t ibang kulay na taglay niyon.

"t dahil sawa na siya sa pagiging isang itim na ibon, iyon ay kanyangpinulot isa-isa at saka idinikit sa kanyang katawan.

Iyon lang at dali-dali siyang lumipad patungo sa grupo ng mga pabo atnagpakilala bilang kauri ng mga ito.

Ngunit sadyang kilala ng mga pabo ang kanilang kauri, kaya naman hindirin nagtagal ay nabisto ng mga ito ang nagkukunwaring uwak.

&ahil dito, inalis ng mga pabo ang iba+t ibang kulay na balahibongnakadikit sa katawan ng uwak. %agkuwa+y pinagtutuka nila ito hanggang satakot na lumisan.

Nang magbalik ang uwak sa kanyang mga kauri, hindi na rin siya tinanggapng mga ito. "t sinabing, *$indi namin kailangan ang isang tulad mong

walang pagmamahal sa sariling anyo!*

1%. Ang Lobo At Ang Kambing



Isang lobo ang nahulog sa balon na walang tubig. Sinikap niya angtumalon upang maka-ahong palabas, ngunit lubhang malalim ang balon nakanyang kinahulugan.

Noon dumating ang isang uhaw na uhaw na kambing. Lumapit ito sa balon at narining ang tinig ng lobo. *Marami bang tubig sa loob ng balon?*tanong nito sa lobo. *o, napakarami!* ang pagsisinungaling na sagotnaman ng lobo.

$indi na nagdalawang-isip pa ang kambing. "gad itong tumalon sa balon. "t nalaman ngang siya+y niloko lamang ng lobo. *Ngayo+y parho na tayong bilanggo ng balon na ito,* ang sabi ng lobo. *Mamamatay tayo sa uhaw atgutom dito,* ang sabi ng kambing.

*Kung gusto mong makaalis dito, magtulungan tayo. Mayroon akongnaisip na paraan kung papaano nating gagawin iyon.*

*%apaano?*

Noon ipinatong ng lobo ang mga paa sa katawan ng kambing. *"ko munaang lalabas. "t kapag nakalabas na ako, at saka kita hahatakin palabas,*pangako nito. *Sig,* ang sabi naman ng kambing.

Nakalabas nga ng balon ang lobo sa tulong ng kambing. Ngunit noongpagkakataon na ng kambing para tulungan nito+y agad iyong tumawa ngmalakas. %agkuwa+y sinabing, *alang lobong manloloko kung walangkambing na magpapaloko.*

Malungkot na naiwanan ang kambing sa malalim na balon.

1(. Ang Agila at ang Maya

Isang "gila ang kasalukuyang lumilipad sa kalawakan, buong yabangniyang iniladlad at ibinuka ang kanyang malalapad na pakpak. $abangpatuloy siya sa kanyang paglipad ay nakasalubong niya ang isang maliit naibong Maya at hinamon niya ito.*$oy Maya, baka gusto mong subukan kung sino sa ating dalawa angmabilis lumipad?* buong kayabangan ni "gila, kaya naipasya niyangtanggapin ang hamon nito para maturuan niya ng lksyon.



*Sig! )inatanggap ko ang hamon mo. Kailan mo gustong magsimulatayo?*Natuwa ang "gila, himdi niya akalain na tatanggapin nito ang hamon niya.*"ba, nasa sa iyon +yan. Kung kailan mo gusto,* buong kayabangang sagotni "gila.Napatingin ang Maya sa kalawakan. Nakita niyang nagdidilim angkalangitan, natitiyak niyang ang kasunod niyon ay malakas sa pag-ulan.*Sig "gila, gusto kong umpisahan na natin ang karra ngayon na. %ro,para lalong maging masaya ang paligsahan natin ay kailangang bawat isa saatin ay magdadala ng kahit ano ng bagay. $alimbawa ang dadalhin ko ayasukal ikaw nman ay bulak.*)umawa ang "gila sa narinig na sinabi ni Maya. )uwang-tuwa talaga siya,

bakit nga naman hindi h, mas hamak na magaan ang bulak na dadalhinniya kumpara sa mabigat na asukal na dadalhin naman nito.

* ano, "gila, payag ka ba?* untag ni Maya.*"ba oo, payag na payag ako.**Sig doon tayo mag-uumpisa sa ilog na +yon at doon tayo hihinto sa ituktok ng mataas na bundok na iyon,* wika pa ni Maya./usto ng matawa ni "gila sa katuwaan dahil tiyak na ang panalo niya,subalit hindi siya nagpahalata.

"t sisimulan nga nila ang paligsahan.$abang nasa kalagitnaan na sila ng kalawakan ay siya namang pagbuhos ngmalakas na ulan. Nabasa ang bulak na dala-dala ni "gila kaya bumigat ito

ng husto. Nahirapan si "gila , kaya bumagal ang lipad niya.Samantalang ang mabigat sa asukal na dala-dala naman ni Maya ay nabasadin ulan kaya natunaw ito. Napabilis ang lipad ni Maya.&ahilan sa pangyayari, unang nakarating si Maya sa ituktok ng mataas na

bundok at tinalo niya ang mayabang na "gila.

Aral'Maging mapagpakumbaba sa lahat ng ating mga ginagawa. $uwag magingmayabang at huwag ding maliitin ang kakayahan ng ating kapwa.

1). Ang Pagong at ang Kun&hoIsang hapon, nagkita si %agong at si Kunho sa daan. Biniro ni

Kunho si %agong sa kanyang maliliit na paa na naging dahilan kung bakitnapakabagal niyang maglakad.

Nainsulto si %agong sa mga biro ni Kunho. Sa kagustuhan ni %agongna patunayang mali si Kunho sa kanyang mga paratang, hinamon niya siKunho at nagsabing, *Kung gusto mong subukin ang aking kakayahan,



bakit hindi natin daanin sa isang paligsahan. Maaaring mabilis ka subalitmalakas naman ang aking rsistnsya,* ang hamon ni %agong.

*"nong paligsahan ang nais mo?* tanong ni Kunho.*Kung gusto mo ay unahan na lang tayong makarating sa tuktok ng

ikatlong bundok,* sagot ni %agong.Nagalak si Kunho sa hamon ni %agong. )iwala sa sariling magagapi

niya si %agong sa paligsahan. Bawat isa sa kanila ay nangumbida ngkanilang mga kaibigan upang saksihan ang kagila-gilalas na paligsahan.

Kinabukasan, umagang-umaga, marami ang nagsidalo. &umating angkalabaw na minsan na ring nakalaban ni %agong, ang kabayo, baboy,palaka, bib, manok, aso, pusa, kambing, baka, pato, lawin, usa, baboyramo at marami pang iba. $indi, magkamayaw ang mga hayop sakasiyahan. Noon lang sila makakapanood ng ganoong klasng labanan.

"ng unggoy ang nagbigay-hudyat ng pasimula ng paligsahan.

Sa pasimula pa lang ay naiwan na nang malayo si %agong. $alos hindina makita ni Kunho si %agong dahil sa kalayuan ng kanilang pagitan.Narating ni Kunho ang tuktok ng ikalawang bundok. $indi na niyamatanaw si %agong.

*"h, mabuti pa ay mamahinga muna ako. Malayo pa naman sipagong. Napakalayo ng agwat naming dalawa.* ang sabi ni Kunho sakanyang sarili.

Naupo si Kunho sa ilalim ng isang puno. Nang dahil sa kapaguran,hindi niya namalayang siya ay naidlip.

Samantala, si %agong ay nakarating sa tuktok ng ikalawang bundoknang magtatanghali. Inabutan pa niya si Kunhong naghihilik. $imbing nahimbing si Kunho. &ala marahil ng kanyang kapaguran.

Magdadapit-hapon na nang matanaw ni %agong ang rurok ngikatlong bundok. Malapit na siya.

Noon palang nagising si Kunho. )inanaw niya ang ibaba ng bundoksa pag-aakalang nandoon pa rin si %agong subalit wala pa rin. Sinimulan naniya muling tumakbo. )akbong walang pahinga. Laking gulat niya ngabutan niya si %agong sa ituktok ng ikatlong bundok na namamahinga na.$iyawan ang lahat ng hayop. Lahat sila ay bumati kay %agong.

Si Kunho naman ay hiyang-hiya sa pangyayari. $umingi siya ngpaumanhin kay %agong sa ginawa niyang pang-iinsulto. Simula noon aynagging halimbawa na ng mga hayop na hindi dapat maliitin ang kanilangkapwa.

A0AL'



Mas mainam pa ang lumalakad nang mabagal na sigurado kaysa matulin nakung matinik ay malalim.

PARABULA

Ang Kambal

ni: Karen Baraoidan

Sa bayan ng San Lorenzo, may mag-asawang pinagkalooban ng

anak. Sina Samanta at !i"ole ang kambal na babaeng anak ng

mag-asawang #. Al$redo at #ng. %lizabet &'ntanilla.

(alang labis walang k'lang ang pagkakaawig ng kanilangkambal. Sa m'ka, sa k'tis, sa tangkad, sa b'ok at iba pa.

!g'nit abang sila)y l'malaki, dito nakikita ang t'nay nilang

kaany'an o *'gali.+

pinasok ng mag-asawang &'ntanilla ang kanilang kambal na anak

sa isang pribadong paaralan.

Sa kanilang dalawa si !i"ole ang may pinakamagandang pag-

''gali. Siya ay mabait, mapagbigay, mapagtimpi, magalang at

igit sa laat magaling. to naman ay kasal'ngat kay Samanta.Siya ay mayabang, tamad, mapagk'tya, palaaway at walang

pagseseryoso sa kanyang pag-aaral.

Sa paaralan labis ang pagkainggit ni Samanta kay !i"ole, dail

sa ipinamamalas niyang katalin'an. Kaya dito nagsim'la ang

idwaan sa pagitan nilang magkambal.

sang araw sa silid-aralan k'ng nasaan ang magkambal. P'masok

ang pang'lo ng paaralan, *#ood morning st'dents, p'm'nta ako

ngayon dito para sabiin sa inyo na may magaganap na tagisanng talino sa pagkanta. Sino ang interesado sa inyo+ !agtinginan

ang magkambal, at nagtaas ng kamay si Samanta sabay titig

kay !i"ole at sinabi *Sir g'sto ko pong s'mali.+ !agtaka ang

laat, */ 0s. Samanta &'ntanilla, ow abo't yo'r kakambal

0s. !i"ole+ S'magot si Samanta *Si !i"ole sasali e indi



nga siya mar'nong k'manta. 1apos pasasaliin ninyo siya 2ay

nak' wag na+ sabay tawa ng malakas. 2ndi nakapagsalita ang

#inoo. At ng'miti lamang si !i"ole at tinimpi ang galit na

nararamdaman sa pang-iins'lto ng kanyang kakambal.

Araw-araw na nag-eensayo si Samanta. 2alos mab'labog angkanilang mga kapitbaay sa lakas ng kanyang pagpapat'gtog.

Pagkaraan ng ilang araw s'mapit na ang araw ng kompetisyon.

Sabik na sabik si Samanta. At p'm'nta na sila sa paaralan k'ng

saan gaganapin ang kompetisyon. !aiwan si !i"ole sa kanilang

baay. !ang magsim'la na ang programa nagkaroon ng problema

si Samanta, s'mabit ang kanyang lalam'nan, ayaw l'mabas ng

boses niya at sisya)y napipiyok. Labis ang pag-aalala ng kanyang

mga mag'lang. Kaya tinawagan ni 0rs. &'ntanilla si !i"ole.2abang nanonood si !i"ole nag ring ang kanyang "ell pone

*2ello 0a bakit po 1apos na po ba Sinong nanalo+ 1anong ng

dalaga at s'magot naman ang ina *Anak p'm'nta ka ngayon dito

s'otin mo yong damit na binili ko mamaya na ako

magpapaliwanag, bilisan mo.+ At binaba na ni 0rs. &'ntanilla ang

pone. At nagbiis nga si !i"ole at p'm'nta sa kompetisyon.

!ang makarating na si !i"ole p'm'nta siya agad sa likod ng

stage k'ng nasaan ang kanyang mga mag'lang. At biglangtinawag ang pangalan ni Samanta. Kaya kina'sap ni 0rs.

&'ntanilla si ni"ole na siya na ang p'p'nta sa entablado para

kay Samanta. S'm'nod naman si !i"ole na kinakabaan at

parang tanga na p'm'p'nta sa entablado. At biglang may tinig

na s'migaw *Anak kaya mo yan.+ Pa'lit 'lit na isinigaw ng

kanyang ina.

#inawa laat ni !i"ole ang kanyang makakaya. At matag'mpay

naman niya itong kinanta. !agpalakpakan ang laat at

nagsigawan ang laat *Samanta/, Samanta/ Ang galling mo+

!g'miti lamang si !i"ole sa kanilang isinisigaw. Labis ang

pagkamanga ni Samanta sa kanyang narinig at nasaksian.

Para siyang nat't'naw sa kanyang kinaroroonan. 2indi niya

namalayang t'm't'lo na ang kanyang l'a sa m'ka.

Pagkatapos k'manta si !i"ole ay dali-dali itong b'maba sa



entablado at 'm'wi na sa kanilang baay. At maya-maya pa)y

tinawag na nila ang nanalo. Sa mga tatlong tinawag niya wala pa

doon ang "ampion. *And now ladies and gentlemen te winner is

none oter tan 0s. Samanta &'ntanilla.+ Labis ang kasiyaan

ng mag-asawa ng'nit si Samanta ay nakokonsensya dail alamniyang ndi siya y'n. Kait ganoon ang kanyang nararamdaman,

para indi siya mapaiya kin'a parin niya ang award.

At nang matapos na ito 'm'wi na ang mag-anak. !g'nit si

Samanta ay taimik lamang. !adatnan nila si !i"ole na

nanonood ng 13. !aiiyang l'mapit si Samanta kay !i"ole.

*!i"ole sorry sa mga nasabi ko, labis kitang kin'tya, labis ang

pag''sga ko sa iyo. Sana mapatawad mo ako sorry talaga di na

ma''lit.+ (alang nagawa si !i"ole k'ndi patawarin ang kanyang

kakambal.

Sim'la noon naging mabait na si Samanta. At nagkaroon sila ng

magandang pagsasamaan at palagi na silang nagsasama sa

mga kat'waan ng kanyang kakambal.

Aral:

4 2'wag maliitin ang kakayaan ng iba4 2'wag mang'tya

4 Labis na paganga sa sarili 5 2'wag maging mapagmalaki

alimbawa ng dalit

Paglalakbay sa Buhay

Hindi tayo nabubuhay

ng ukol sa sarili lang,

bahagi ka ng lipunan,



na ating kinaaniban.

Unang una ang pamilya

ang higit na mahalaga.

kasama mo sa tuwi na,

kaakibat sa problema.

Ang buhay ay paglalakbay

may nais na patunguhan.

may malinis may masukal

ang ating madadaanan.

O kay sarap o kay tamis

ng mabuhay sa daigdig

kung masaya ang paligidwala man ding kahulilip.

Ngunit merong dumating

dalamhati at hilahil,

sakuna at suliranin

bahagi ng buhay natin.

At sa atin ngang pagtahak

sa buhay na nilalandas

may mithiin at pangarap

tagumpay na hinahangad.

O kay sarap ng mabuhay

dito sa mundong ibabaw.

lalo na nga kung may ilan

mga piling kaibigan.

Kaya naman dapat sana

wag mawalan ng pag asahabang tayoy may buhay pa

darating din ang ginhawa



Si Wigan At Si Ma-I

POSTED ONMAY 13, 2015MAIKLING KWENTO

Dalawang libong taon na ang nakalilipas, may alitan ang bayan ng Banaue at

Mayaoyao. Itinu-turing noon na isang karangalan ang makapatay ng kalaban. Sa

panahong ito nabuhay si Wigan, anak ng hari ng Banaue na si Ampual.

Minsan, si Wigan ay nangaso sa kagubatan. Nang magawi siya sa isang talon upang

magpahinga, nakakita siya ng isang dalagang naliligo. Naakit siya sa kagandahan

nito ngunit napansin niyang ito ay isang dayuhan at walang karapatang maligo sa

lupain ng Banaue.

apatayin na sana ni Wigan ang dalaga nang pigilin siya ng isang ahas. Nakilala niya

na ang ahas ay si !umawig, ang diyos ng kalangitan.

Sa halip na ipagpatuloy ang naunang balak, sinamahan ni Wigan ang dalaga pauwi.

Nalaman niyang ang pangaian nito ay Ma-i, anak ng hari ng Mayaoyao na si

!iddum. Sa kanilang mahabang paglalakbay, nabuo ang kanilang pag-iibigan.

agdating sa lupain ng Mayaoyao, agad na dinakip si Wigan. Siya na ngayon ang

dayuhan sa lupain ni Ma-i.

Nakiusap si Ma-i sa kanyang ama. Isinalaysay niya ang pangyayari.

http://www.wikakids.com/2015/05/si-wigan-at-si-ma-i/

http://www.wikakids.com/category/filipino/maikling-kwento/

http://www.wikakids.com/category/filipino/maikling-kwento/

http://www.wikakids.com/2015/05/si-wigan-at-si-ma-i/



"Maaaring pinaslang niya ako nang mahuli niya akong naliligo sa kanyang lupain

ngunit siya ay nahabag. Sa halip, sinamahan pa niya ako pauwi nang ligtas sa

anumang kapahamakan.

Mahabag ka sa kanya. Ama, tulad ng pagkahabag niya sa akin,# nagmamakaawang

sabi ng dalaga.

Nag-isip si !iddum. Ang kahilingan ng kanyang anak ay taliwas sa nais ng mga

mamamayan ng Mayaoyao.

"Siya ay mamamatay kung hindi niya kayang ipagtanggol ang kanyang sarili,#

pahayag ng hari. "Mga mamamayan ng Mayaoyao, piliin ninyo ang pinakamahusay

nating mandirigma upang makatunggali ng binatang mula sa Banaue. Ang

magwawagi sa labanan ang siyang magiging asawa ng aking anak.#

Sumang-ayon ang mga mamamayan ng Mayaoyao. inili nila ang pinakamagiting

nilang mandirigma upang makalaban ni Wigan. Nagsimula na ang paghaharap ng

dalawa.

Mula naman sa Banaue, dumating ang isang daang mandirigma na naghahanap sa

anak ng kanilang hari. Nakita nila si Wigan na nakikipaglaban. $umanda silang

maipaghiganti ito kung sakaling magagapi ito.Sa kabutihang palad, nanalo si Wigan at naiwasan ang sana%y madugong pagtutuos

ng mga maiidirigma ng Banaue at Mayaoyao.

Isang &anao 'handaan( ang sumunod. Si Ma-i ang namuno sa sayaw ng kasalan.

)uluy-tuloy ang pagtunog ng gansa. *mabot ang kasayahan sa loob ng siyam na

araw.



Sina Wigan at Ma-i, kasama ang mga mandirigma ng Banaue, ay naglakbay pabalik

sa Banaue. $abang naglalakbay, naisip ni Wigan ang kanyang ama. Matanda na ito

at marahil ay naghihintay na rin itong magkaapo. Ngunit nag-asawa siya nang

walang pahintulot ng ama. Sasang-ayon kaya ito sa kanyang ginawa+

Sa hagdan-hagdang palayan nagtagpo sina Wigan at Ampual. $inanda na ng binataang kanyang sarili.

"Sa simula ng paggawa ng ikawalong baitang ng palayan, iyon ang magiging taon ng

aking pag-aasawa. Ama, narito na si Ma-i, anak ng hari ng Mayaoyao. Ang kanyang

amang si !iddum at mga mamamayan nito ay naging mabait sa pagtanggap sa

akin.#

)iningnan ni Ampual si Ma-i. $indi man nagsalita ay alam ni Wigan na naunawaan

siya ng ang ama. $abang naglalakad ay nag-iisip si Ampual ng sasabihin niya sa

mga nasasakupan. Masayang sumalubong naman ang lahat. Nagwika ang hari samga taga-Banaue.

"Ako ay matanda na. $indi magtatagal at makakapiling ko na rin ang ating mga

ninuno. Bago ito mangyari ay nais kong makita ang aking anak na mag-asawa at

handa nang pumalit sa akin. Narito ang dalaga mula sa Mayaoyao. Mga dalaga ng

Banaue, piliin ninyo kung sino sa inyo ang pinakamaganda na maaari nating itapat

sa pana-uhing padala ni !umawig. Mula sa dalawa, pipiliin namin ng aking anak

kung sino ang higit na maganda.

Ang mapipili ay mapapangasawa ng aking anak, at ang hindi ay mamamatay. Bilang

gantimpala sa magwawagi, ang kanyang karanasan ay magiging alamat sa atingmga anak.#

umili ang mga mamamayan ng Banaue ng dalagang itatabi nila kay Ma-i. Nang sila

ay makapili, lahat ay sumang-ayon na iyon na nga ang pinakamaganda sa mga taga-

Banaue.

Nagtabi na ang dalawang dalaga. )unay ngang di-pangkaraniwan ang mga

kagandahang nasa harap ni Wigan ngayon.

Nagtanong si Ampual.

"Ano na nga ba ang pangalan ng dayuhan+#

"Ma-i,# tugon ni Wigan.

"Sumasang-ayon ka ba na si Ma-i ang higit na maganda+#

"po,# sagot ni Wigan na nagagalak sa desisyon ng ama.



Inihayag ng hari na nagwagi si Ma-i. Nagalak ang mga tao. Sa kasiyahang ito,

nagwika si Ma-i.

"May isang kahilingan po ako, dakilang pinuno ng Banaue. $ayaan niyong ang

dalagang aking nakatapat ay manatiling buhay nang walang kahihiyan. Ito%y upang

ang kanyang karanasan ay magsilbing alamat ng ating mga anak.#

inagbigyan ni Ampual ang kahilingang ito ni Ma-i. Sinimulan na ang ikawalong

baitang ng hagdan-hagdang palayan at naganap muli ang kasalan nina Ma-i at

Wigan. Ito ang naging simula ng kapayapaan sa pagitan ng Banaue at Mayaoyao na

umabot hanggang sa kasalukuyan.

Documents

Mga Halimbawa Ng Pabula