BIULETYN INFORMACYJNY NR 16 n 25.03.2009

BIULETYN INFORMACYJNY

JEST PISMEM WEWNĄTRZZWIĄZKOWYM

Konto ZR Podlaskiego

BGŻ SA O/Białystok

91203000451110000000731690

Adresy Oddziałów Zarządu Regionu Podlaskiego NSZZ „Solidarność”1. Region Podlaski

Oddział w Bielsku Podlaskim 17-100 Bielsk Podlaski ul. Kościelna 4a tel. 0-85 730-28-92

2. Region Podlaski Oddział w Hajnówce 17-200 Hajnówka ul. 3 Maja 24tel. 0-85 682-43-05

3. Region PodlaskiOddział w Czarnej Białostockiej16-020 Czarna Białostockaul. Torowa 15tel. 0-85 710-28-82

4. Region Podlaski Oddział w Łapach18-100 Łapyul. Armii Krajowej 1tel. 0-85 715-29-03

5. Region PodlaskiOddział w Siemiatyczach 17-300 Siemiatyczeul. Pałacowa 19 tel./fax 0-85 655-31-41

6. Region Podlaski Oddział w Grajewie19-200 Grajewoul. Strażacka 4atel. 0-86 272-27-31

7. Region Podlaski Oddział w Sokółce 16-100 Sokółka ul. Piłsudskiego 8 tel. 0-85 711-21-10

8. Region Podlaski Oddział w Mońkach19-100 Mońki ul. Białostocka 25 tel. 0-85 716-26-44

9. Region PodlaskiOddział w Dąbrowie Białostockiej 16-200 Dąbrowa Białostocka ul. Tysiąclecia P.P. 4 tel. 0-85 712-11-25

10. Region Podlaski Oddział w Suwałkach 16-400 Suwałki ul. Kościuszki 32 tel. 0-87 566-29-00 fax 566-71-06

11. Region Podlaski Oddział w Augustowie 16-300 Augustów Rynek Zygmunta Augusta 9 tel. 0-87 643-52-61

Nie ma zgody na podwyżki opłat komunalnych

DoPrezydentaMiasta Białegostoku

W odpowiedzi na pismo (znak: BNW. 7050-7-11/09) z dnia 6 marca 2009 roku wsprawie opinii w trybie art. 19 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych (Dz. U. 2001 r. Nr 79,poz. 854 z późn. zm.) co do propozycji podjęcia uchwały Rady Miejskiej Białegostoku wsprawie zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanieścieków, Region Podlaski NSZZ „Solidarność” informuje, iż wyraża negatywną opinię wobecpropozycji zatwierdzenia taryf przedstawione przez „Wodociągi Białostockie” Sp. z o.o.

U z a s a d n i e n i ePrzedstawiona nam dokumentacja związana z kwestią zamiaru wprowadzenia nowych

taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków jestniepełna i niestarannie przygotowana. Uzasadnienie wniosku o zatwierdzenie taryfsporządzone przez „Wodociągi Białostockie” Sp. z o.o. jest „wydrukiem z komputera” oidentycznej treści uzasadnienia z ubiegłego roku, zawierającym np. sformułowaniadotyczące włączenia do granic Białegostoku miejscowości Dojlidy Górne, Zagórki i koloniiHalickie, co miało miejsce 1 stycznia 2006 roku, a m.in. uzasadnia się tymi zdarzeniamiobecne podwyżki cen taryf.

Zgodnie z uzasadnieniem Uchwały z dnia 11 kwietnia 2005 r. Naczelnego SąduAdministracyjnego w Warszawie (sygn. akt. II OPS 1/05), regulacje art. 24 ustawy ozbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, wedle intencjiustawodawcy, mają chronić interesy odbiorców usług świadczonych przez przedsiębiorstwawodociągowo-kanalizacyjne. Mówiąc najogólniej, ochrona ta ma zapobiec nadmiernemu inieuzasadnionemu wzrostowi cen za usługi świadczone przez te przedsiębiorstwa. Przepisyte, rozpatrywane w płaszczyźnie relacji pomiędzy podmiotem administrującym a podmiotemadministrowanym, zawierają normy kompetencyjne uprawniające radę gminy dokonkretnego działania. Aby umożliwić organom gminy realną kontrolę wysokościstosowanych cen i opłat, ustawodawca powierzył tym organom kompetencje dozatwierdzania taryf stosowanych przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne.Kontrola proponowanych w taryfie stawek odbywa się dwuetapowo. W pierwszej kolejnościorgan wykonawczy gminy sprawdza, czy przedstawione do zatwierdzenia taryfy zostałyopracowane zgodnie z przepisami ustawy, weryfikuje też przyjęte przez przedsiębiorstwokoszty pod względem celowości ich ponoszenia (art. 24 ust. 5 ustawy).

W przesłanym do Zarządu Regionu Podlaskiego NSZZ „Solidarność” wniosku, brak jestdanych dotyczących opracowań i weryfikacji danych sporządzonych przez „WodociągiBiałostockie” Sp. z o.o., których powinien dokonać organ wykonawczy gminy.

Końcowym etapem postępowania jest zatwierdzenie taryfy przez radę gminy, cooznacza, że rada gminy w sposób ostateczny rozstrzyga o prawidłowości opracowanej przezprzedsiębiorstwo taryfy (art. 24 ust. 1 ustawy).

Z PRAC ZARZĄDU REGIONU

Z PRAC ZARZĄDU REGIONU

W dniu 9 marca 2009 r. pod prze-wodnictwem p. Macieja Żywno, WojewodyPodlaskiego, odbyło się posiedzenieWojewódzkiej Komisji Dialogu Społe-cznego, którego tematem była ” Sytuacjana rynku pracy w związku z kryzysemgospodarczym, w kontekście zgłaszanychprzez pracodawców problemów dotyczą-cych redukcji zatrudnienia, ze szczegól-nym uwzględnieniem działań podejmowa-nych na rzecz pracowników”.

Gościem honorowym spotkania był p.Waldemar Pawlak - Wicepremier, MinisterGospodarki, Przewodniczący TrójstronnejKomisji do Spraw Społeczno-Gospo-darczych, który zaprezentował działaniarządu w dobie kryzysu i odpowiadał napytania uczestników spotkania. W swoichwypowiedziach podkreślał rolę prowa-dzonego dialogu społecznego, szcze-gólnie autonomicznego. Gościem WKDSbył też p. Dariusz Bogdan, PodsekretarzStanu w Ministerstwie Gospodarki.

Przewodniczący WKDS, p. MaciejŻywno, na wniosek Konfederacji Praco-dawców Polskich, wręczył akt powołanianowemu członkowi Komisji, p. RafałowiRutkowskiemu.

W obradach WKDS uczestniczyliponadto posłowie Ziemi Podlaskiej,przedstawiciele samorządów lokalnych,pracodawców, organizacji pozarządo-wych.

Podczas posiedzenia Komisji infor-mację na temat ochrony roszczeń praco-wniczych w razie niewypłacalności praco-dawcy w województwie podlaskim przed-stawiła p. Ewa Guzowicz po. KierownikaBiura Terenowego Funduszu Gwaranto-wanych Świadczeń Pracowniczych. W tejczęści posiedzenia wziął też udział p.Andrzej Grudziński – Zastępca DyrektoraKrajowego Biura FGŚP.

Informację na temat aktualnejsytuacji na rynku pracy w województwiepodlaskim, ze szczególnym uwzględnie-niem działań podejmowanych na rzeczbezrobotnych i pracowników przedstawiłap. Janina Mironowicz – Dyrektor Woje-wódzkiego Urzędu Pracy, członek Komisji.Podczas spotkania przyjęto też informacjęo sytuacji społeczno-gospodarczej woje-wództwa podlaskiego w końcu 2008r.,przygotowaną przez Urząd Statystyczny wBiałymstoku. O działaniach podjętychprzez Urząd Marszałkowski WojewództwaPodlaskiego poinformował p. BogusławDębski, Wicemarszałek WojewództwaPodlaskiego.

W sprawach różnych członkowieWKDS odnieśli się do pisma Przewodni-czącego Trójstronnej Komisji do SprawSpołeczno-Gospodarczych, p. WaldemaraPawlaka, w sprawie monitorowaniasytuacji na rynku pracy, stanowiskaPrezydium Zarządu Regionu PodlaskiegoNSZZ „Solidarność” w sprawie skutkówspołecznych kryzysu gospodarczego (pod-pisanie Regionalnej Umowy Społecznej).W trakcie spotkania przedstawiciel OPZZzłożył Przewodniczącemu WKDS sta-nowisko Rady OPZZ Województwa Pod-laskiego w sprawie aktualnej sytuacjispołeczno-politycznej i gospodarczej.Ustalono, że WKDS, w ramach praczespołów roboczych, podejmie działaniaw celu opracowania Regionalnej UmowySpołecznej.

<

Regionalna Umowa Społeczna na WKDS

Ponadto, w ostatnim czasie władze

samorządowe Gminy Białystok

przeprowadziły szereg podwyżek cen opłat

za usługi komunalne. Mieliśmy więc,

podwyżki opłat za usługi odbierania

odpadów komunalnych od właścicieli

nieruchomości oraz opróżniania zbiorników

bezodpływowych i transportu nieczystości

ciekłych świadczonych na terenie miasta,

za usługi przewozowe transportu

zbiorowego, wzrost stawek czynszu w

mieszkaniach komunalnych, opłat za

wieczyste użytkowanie, a także zapowiedź

podwyżek cen opłat za energię cieplną dla

spółki M.P.E.C.

Można więc, mieć wrażenie, że władze

samorządowe uznały, że wykonywanie

zadań publicznych polega na ciągłym

podnoszeniu opłat za zaspokajanie

zbiorowych potrzeb mieszkańców

wspólnoty samorządowej jaką jest gmina

Białystok. Wziąwszy pod uwagę, że

dotykają nas także następstwa kryzysu

finansowego, ze skutkami którego

powinniśmy w drodze dialogu społecznego

przeciwdziałać, a nie powiększać jego

negatywne oddziaływanie. Zarząd Regionu

Podlaskiego NSZZ „Solidarność” nie może

zgodzić się na proponowane podwyżki taryf

dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i

zbiorowego odprowadzania ścieków, gdyż

zaprzecza to deklarowanej przez wielu

walce ze skutkami kryzysu. Apelujemy do

Pana Prezydenta, by rozważył, w ramach

swych kompetencji, możliwość

zablokowania zapowiadanych podwyżek,

co przyczyni się do złagodzenia dosyć

napiętej sytuacji wśród mieszkańców

Białegostoku.<

Związkowcy z ZNTK i mieszkańcy Łapzbierają podpisy pod petycją do premieraDonalda Tuska. Chcą, by szef rządu pomógłim w ratowaniu największego pracodawcy wmieście - Zakładów Naprawczych TaboruKolejowego.

Zakład stanął na skraju bankructwa, bogłówny partner - PKP Cargo - nie zlecaremontów wagonów łapskiej spółce.Tymczasem prokuratura i AgencjaBezpieczeństwa Wewnętrznego potwier -dzają, że prowadzą śledztwo w sprawiepłatnej protekcji. O sprawie powiadomiłorgana ścigania prezes ZakładówNaprawczych Taboru Kolejowego w Łapach.23 marca br. prezes ZNTK - Ryszard Ekiert -na publicznym spotkaniu z pracownikami iparlamentarzystami w firmie ujawnił, że wmaju 2008 roku jemu, a w czerwcu także

dyrektorowi ds. handlowych ZNTK - JackowiŁupińskiemu - proponowano kontrakt nanaprawę wagonów ze strony PKP Cargo wzamian za łapówkę. Padła kwota 3 mln zł.Prokuratura zasłaniając się dobrempostępowania, odmawia podaniaszczegółowych informacji na ten temat. PKPCargo był dotychczas głównymzleceniodawcą napraw wagonów dlałapskiego ZNTK. W tym roku z powodu złejsytuacji finansowej Cargo nie ogłaszaprzetargów na naprawy wagonów. Z tegopowodu ZNTK nie ma zleceń, które dałybypracę całej załodze, firma jest w złejsytuacji, w kwietniu pracę ma stracić 400spośród 750 pracowników. 24 marcawiększość załogi zaczęła przymusowy urlopwypoczynkowy i będzie na nim do końcamiesiąca. Wicemarszałek Sejmu, podlaski

poseł PiS Krzysztof Putra przekazałpremierowi Donaldowi Tuskowi apel ozorganizowanie z udziałem premieraspotkania na temat rozwiązania problemóww ZNTK.

(na podst. PAP)

NTK bez zamówień bo nie dało łapówki?

Przetargi na remont wagonów PKP Cargo pod lupą prokuratury

Dłuższy termin ubiegania sięinternowanych o odszkodowania

Sejm wydłużył z roku do dwóch lattermin, w którym osoby internowane wstanie wojennym będą miały możliwośćwystąpienia z żądaniem o odszkodowanie izadośćuczynienie.

Za nowelizacją ustawy o uznaniu zanieważne orzeczeń, wydanych wobec osóbrepresjonowanych za działalność na rzeczniepodległego bytu Państwa Polskiegoopowiedziało się 416 osób, 14 byłoprzeciwnych, nikt nie wstrzymał się odgłosu. Zgodnie z nowelizacją termin tenbędzie upływał 18 listopada 2009 r. Niezyskały poparcia poprawki PiS, by osobyinternowane w stanie wojennym mogły wdowolnym terminie ubiegać się oodszkodowanie i zadośćuczynienie. Obecnerozwiązanie - możliwość ubiegania się oodszkodowania przez rok zostałaprzyznawana na podstawie nowelizacjiustawy o uznaniu za nieważne orzeczeńwydanych wobec osób represjonowanych zadziałalność na rzecz niepodległego bytupaństwa polskiego z 19 września 2007roku. Zgodnie z ubiegłoroczną nowelizacją,osoby represjonowane lub skazane w latach1944-1989 w związku z działalnością na

rzecz niepodległości Polski mogły starać się

o odszkodowanie w wysokości do 25 tys. zł.

Wcześniej o uznanie za nieważne orzeczeń

PRL-owskich sądów i tym samym o

odszkodowanie mogły się ubiegać tylko te

osoby, które zostały pokrzywdzone w okresie

od 1944 do 1956 r. Nowelizacja wydłużyła

ten okres do grudnia 1989 r. Ustawa o

uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych

wobec osób represjonowanych dotyczy nie

tylko orzeczeń sądów, ale też orzeczeń

kolegiów ds. wykroczeń. Z jej zapisów i z

prawa do odszkodowania mogą korzystać

także osoby internowane w stanie

wojennym. O tym, czy danej osobie

przysługuje odszkodowanie czy nie, i jego

wysokość ustala sąd. Mogą o nie ubiegać

się osoby, które nie zostały skazane, a

znalazły się w więzieniu, a także

małżonkowie, dzieci i rodzice poszkodo-

wanych. Wysokość odszkodowania nie jest

ograniczona w przypadku osób, które w

związku z działalnością niepodległościową

poniosły śmierć.<

Na wschodzie kiepsko płacą

Chcesz znaleźć taniego i dobregopracownika – inwestuj na wschodzie Pol-ski. To tam zarabia się najmniej w Polsce.Ściana wschodnia oddaje walkowerempłacowy pojedynek z Mazowszem. Z Ogól-nopolskiego Badania Wynagrodzeń, prze-prowadzonego przez krakowską firmę Sed-lak & Sedlak wynika, że w województwach:podkarpackim, świętokrzyskim, lubelskim,podlaskim oraz warmińsko-mazurskimmediana płac wyniosła 2800 zł brutto. – To74% mediany wynagrodzeń uzyskanych wskali Polski – komentuje w Pulsie BiznesuKazimierz Sedlak, szef krakowskiej firmy.Dla porównania, najwyższe wynagrodzeniazadeklarowano w regionie mazowieckim. Tupracownik deklarował, że średnio zarabia5500 zł. Różnica w płacach między ścianąwschodnią a centrum kraju wynosi więc2700 zł i stale rośnie. – W 2004 r. pra-cownicy zatrudnieni w regionie mazowiec-kim zarabiali o 54% więcej niż ci na wscho-dzie. W 2006 r. dysproporcja ta wyniosła82% na korzyść Mazowsza, a w ubiegłymroku wzrosła już do 96% – oblicza w dzien-niku Kazimierz Sedlak. Na otarcie łez trze-ba zaznaczyć, że w porównaniu z 2007 r. za-robki na wschodzie kraju rosły. Z badańSedlak & Sedlak wynika, że ich dynamikawyniosła 22%. Ale znów ich skala niewytrzymuje porównania z innymi regionami.Na Mazowszu dynamika wyniosła 31%, wpołudniowo-zachodniej Polsce 30%, apółnocno-zachodniej - 27%. <

Szkolenie członków NSZZ „Solidarność” z zakresupozyskiwania funduszy unijnych

W dniach 5–6 marca 2009 roku wWyższej Szkole Ekonomicznej w Białymstokuodbyło się szkolenie dla członków NSZZ„Solidarność” pt. „Zarządzanie projektemna etapie programowania i planowania wkontekście Europejskiego FunduszuSpołecznego”. Zajęcia prowadziła paniKrystyna Łukaszuk trener z RegionalnegoOśrodka EFS w Białymstoku. Grupazwiązkowców po raz pierwszy miałamożliwość zdobycia wiedzy z zakresupozyskiwania funduszy unijnych. Uczestnicyszkolenia podczas dwóch dni zajęćzdobywali wiedzę teoretyczną, jak równieżbrali udział w ćwiczeniach grupowych,mających na celu utrwalenie zdobytychinformacji oraz nabycie umiejętnościpraktycznych. Szkolenie zakończyło sięwręczeniem certyfikatów. W ramachnawiązanej współpracy między RegionemPodlaskim NSZZ „Solidarność” a Regio-nalnym Ośrodkiem EFS w Białymstokukolejne szkolenie, mające na celupogłębienie zdobytej wiedzy, dla tej samej

grupy związkowców odbędzie się już marcu

b.r.

Inicjatywa nasza spotkała się z dużym

zainteresowaniem, z czego Dział Szkoleń

Regionu Podlaskiego jest bardzo zadowo-

lony. Dlatego też wychodząc naprzeciw

oczekiwaniom członków naszego związkukolejne tego typu szkolenie zaplanowanejest na koniec kwietnia b.r. Zainteresowa-nych serdecznie zapraszamy.

Kierownik Działu SzkoleńIzabela Żmojda

Drastycznie wzrosła liczba skarg skła-

danych przez pracowników do Okręgowego

Inspektoratu Pracy w Białymstoku. W 2007

było ich 598, rok później już 789. To wzrost

o ponad 30 proc.

Pracownicy są zaniepokojeni. Nie otrzy-

mują wynagrodzeń w terminie, szefowie nie

naliczają im godzin pracy. Szukają pomocy.

- Od początku tego roku w naszym

urzędzie ustawiały się długie kolejki. Przez 3

miesiące wpłynęło już ponad 200 pism -

opowiada rzecznik OIP w Białymstoku, Piotr

Latała. - Może to wynikać z pewnego niepo-

koju na rynku. W związku ze spowolnieniem

gospodarczym część zakładów ma problemy

z dokonywaniem wypłat.

Do 2007 roku liczba skarg systema-

tycznie malała. Obecnie osiągnęła poziom

sprzed 5 lat.

Mimo wzrostu liczby, nie zmieniła się

problematyka skarg. Najwięcej z nich, bo aż

645 (40 proc.) dotyczyło niewypłacania

przez pracodawców wynagrodzeń i innych

świadczeń wynikających ze stosunku pracy.

Pozostałe to zastrzeżenia co do termino-

wości wypłaty wynagrodzeń, rozliczeń godzin

nadliczbowych, a także nieprawidłowe na-

wiązywania i rozwiązywania umów o pracę.

W wyniku kontroli zakładów pracy

inspektorzy jedynie połowę skarg uznali za

zasadne. Pozostałe miały sporny charakter

- Niepokojące jest ponad to, że tak mało

osób zwraca uwagę na bezpieczeństwa w

miejscu pracy. W krajach Unii Europejskiej

Stanowią one przeważającą większość, bo

3/4 skarg zgłaszanych do inspektorów. -

komentuje Latała.

W Polsce jest to jedna skarga na pięć.

Jest to tym dziwniejsze, że ubiegły rok przo-

dował w negatywnych statystykach również

pod względem liczby śmiertelnych wypad-

ków w miejscach pracy. Przy czym najczęś-

ciej w budownictwie. W 2008 roku było ich w

woj. podlaskim 22, a w poprzednim - 10.

Aby zmienić świadomość pracowników

od mniej więcej 4 lat organizowane są

szkolenia z zakresu ochrony indywidualnej

oraz pokazy specjalistycznych urządzeń.

Możliwe to było dzięki współpracy ze związ-

kami zawodowymi. Za: „GW”

Coraz częściej skarżymypracodawców

Pakiet antykryzysowyuzgodniony

NSZZ „Solidarność”, pozostałe związkizawodowe oraz pracodawcy przedstawiłyRządowi RP wspólny pakiet działań antykry-zysowych. Zawiera on rozwiązania na czaskryzysu w obszarze wynagrodzeń i świadczeńsocjalnych, polityki gospodarczej oraz wobszarze stosunków pracy. Kolejnym kro-kiem będzie zaproszenie strony rządowej donegocjacji w ramach Komisji Trójstronnejnad wprowadzeniem w życie tego pakieturozwiązań.

- Partnerzy społeczni uzgodnili listętematów, którą wspólnie wystosują do rząduz apelem o podjęcie negocjacji w celupilnego wypracowania rozwiązań antykry-zysowych. Pakiet stanowi spójną całość,która powinna znaleźć się w specjalnejustawie obowiązującej na czas kryzysu.Przedmiotem dalszych negocjacji będązarówno źródła finansowania, jak i meryto-ryczny kształt poszczególnych rozwiązań.Teraz najważniejszy ruch jest po stronierządu, który musi znaleźć sposób na jaknajszybsze wprowadzenie w życie wypraco-wanego w autonomicznym dialogu antykry-zysowego pakietu działań - powiedział Ja-nusz Śniadek, Przewodniczący NSZZ „So-lidarność”.

Zdaniem NSZZ „Solidarność” zapropo-nowany pakiet działań powinien znaleźć sięw jednej „ustawie kryzysowej” na czasokreślony, po to aby uniknąć nadużywaniatrudnej sytuacji kryzysu dla wprowadzeniana stałe regulacji nie do zaakceptowania lubniekoniecznych w normalnej sytuacji. Powin-na być ona skierowana zarówno do przedsię-biorstw, jak i pracowników.

NSZZ „Solidarność” proponuje m.in.uruchomienie dodatkowych źródeł finanso-wania wynagrodzeń za czas przestojów,zmniejszenie stawki VAT na podstawoweartykuły żywnościowe, podniesienie kwotywolnej od podatku dla najmniej zarabia-jących, wprowadzenie niezbędnych ułatwieńumożliwiających szybsze wykorzystaniefunduszy unijnych, stabilizację zatrudnieniapoprzez ograniczenie zawierania umów na

czas określony, zwolnienie z podatkudochodowego od osób fizycznych pomocysocjalnej realizowanej w formie bonówupraw-=niających do ich wymiany na towarylub usługi w tym tzw. bonów towarowych czywypracowanie w minimalnym wynagrodze-niu mechanizmów osiągnięcia poziomu 50proc. przeciętnego wynagrodzenia.

PAKIET DZIAŁAŃ ANTYKRYZYSOWYCH PRZYJĘTY W DIALOGU

AUTONOMICZNYM PARTNERÓWSPOŁECZNYCH REPREZENTOWANYCH W TRÓJSTRONNEJ KOMISJI DO SPRAW

SPOŁECZNO-GOSPODARCZYCH

I. Obszar wynagrodzeń i świadczeńsocjalnych

1. Program kryzysowej pomocy dla spo-łeczeństwa w szczególności wsparcie rodzinnajuboższych poszkodowanych w wynikukryzysu oraz zwiększenie środków na świad-czenia socjalne w związku ze wzrostem liczbyosób zwalnianych z pracy .

2. Zniesienie opodatkowania zapomógudzielanych przez związkizawodowe (poszerzenie katalo-gu) oraz świadczeń wypłaca-nych z zakładowego funduszuświadczeń socjalnych;

3. Zwolnienie z podatkudochodowego od osób fizycz-nych pomocy socjalnej realizo-wanej w formie bonów upraw-niających do ich wymiany nato- wary lub usługi w tym tzw.bo-nów towarowych.

4. Uchylenie ustawy o ne-gocjacyjnym systemie kształto-wania przyrostu przeciętnychwynagrodzeń u przedsiębior-ców oraz zniesienie ustawy ko-minowej

5. Wypracowanie w mini-malnym wynagrodzeniu me-chanizmów osiągnięcia pozio-mu 50% przeciętnegowynagro- dzenia

II. Obszar rynku pracy i stosunków pracy

6. Wprowadzenie 12 miesięcznego ok-

resu rozliczeniowego

7. Uruchomienie zakładowego funduszu

szkoleniowego

8. Racjonalizacja rozwiązań dotyczą-

cych doby pracowniczej w kontekście rozli-

czania czasu pracy

9. Pakiety socjalne jako źródło prawa

pracy

10. Ruchomy czas pracy jako instrument

wspomagający łączenie obowiązków rodzin-

nych z zawodowymi

11. Stabilizacja zatrudnienia poprzez

ograniczenie stosowania umów na czas

określony

III. Obszar polityki gospodarczej

12. Przyspieszona amortyzacja

13. Subsydiowanie zatrudnienia jako al-

ternatywy wobec zwolnień grupowych

Warszawa, 13 marca 2009 r.

Jak rząd chce ulżyć pracodawcom w okresie kryzysu?Wobec narastającej fali zwolnień praco-

wników w gospodarce spowodowanej male-jącymi zamówieniami dla przedsiębiorstw,zatorami płatniczymi oraz trudnościami wpozyskaniu kredytu przez firmy – rząd, jakdonoszą w ostatnich tygodniach media kra-jowe, próbuje wynegocjować ze związkamizawodowymi przejściową liberalizację prawapracy, celem ochrony miejsc pracy.

Wśród dotychczas zaproponowanychrozwiązań najczęściej przewijają się nastę-pujące pomysły:

1. Tzw. indywidualne konta czasu pracy,powiązane z wydłużeniem okresu rozli-czeniowego z obecnych, co do zasady, 3miesięcy do roku. Istotą tego rozwiązaniajest to, że pracodawca w ramach rocznegookresu czasu swobodnie dysponowałbyfunduszem czasu pracy, czyli ogółem czasu,jaki pracownik, na ogólnych zasadach,winien „odpracować” w ciągu roku. Wkonsekwencji pracownik mógłby otrzymaćpolecenie pracy w jednym miesiącu 4 godzindziennie, ale w innym musiałby za topracować 12 godzin dziennie lub przez dwamiesiące po 10 godzin dziennie. Rozwią-zanie takie, według rządu, umożliwiłobypracodawcy dostosowanie potencjału pracy

do liczby otrzymywanych zamówień czy zle-ceń. Zarówno wtedy, gdy pracownik praco-wałby mniej niż 8 godzin dziennie, jak i wte-dy, kiedy pracowałby więcej, otrzymywałbytakie samo wynagrodzenie.

2. Tzw. job-sharing, czyli współdzielenieetatu przez 2 (lub więcej) pracowników (zwyraźnie określonym podziałem obowiązkówlub w drodze współwykonywania tych sa-mych obowiązków). Pracownicy współdzie-lący stanowisko mieliby oczywiście w takiejsytuacji proporcjonalnie niższy wymiar czasupracy, a w konsekwencji i niższe wynagro-dzenie, zachowaliby jednak stanowiskopracy. Dla pracodawcy oszczędność zjob-sharingu jest prosta i oczywista – niższykoszt wykonania tych samych zadań.

3. Skrócony okres, za jaki pracodawcapłaci tzw. wynagrodzenia chorobowe – malipracodawcy do 7 dni, a pozostali do 14 dni.

4. Szersze zastosowanie obniżonej 50-procentowej stawki dodatku za pracę wgodzinach nadliczbowych.

5. Skrócony tydzień pracy i powiązane ztym obniżenie pensji (za zgodą związkówzawodowych), które miałoby być zrekompen-sowane dopłatą Funduszu GwarantowanychŚwiadczeń Pracowniczych.

Wszystkie ww. propozycje znajdują sięwciąż na etapie uzgodnień. Wprowadzenie wżycie niektórych rozwiązań, wedle zamiaruautorów, wymagałoby uprzedniej zgodypracowników (związków zawodowych), ainne mogłyby być wprowadzane uznaniowoprzez samego pracodawcę.

W całym panującym zamieszaniu praco-dawcy i rządzący zapominają, że obowiązu-jące prawo pracy, już w obecnej treści,przewiduje pewne użyteczne środki prawne,służące, choć w ograniczonym zakresie,zamierzonym przez nich celom. Są to m.in.:

1. zawieszenie stosowania niektórychprzepisów prawa pracy (art. 91 oraz 24727

Kodeksu pracy), a nawet niektórych warun-ków umów o pracę (art. 231 Kodeksu pracy),

2. powierzenie pracownikowi wykonywa-nia innej pracy (art. 42 § 4 Kodeksu pracy),

3. uproszczone wypowiedzenie pracow-nikowi warunków pracy i płacy oraz upro-szczone rozwiązanie z pracownikiem umowyo pracę w trybie ustawy z dnia 13 marca2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązy-wania z pracownikami stosunków pracy zprzyczyn niedotyczących pracowników.

<

System pracy czterobrygadowy a system zmianowyPrzepisy prawa pracy nie przewidują już

możliwości wprowadzania czterobrygadowejorganizacji pracy, ponieważ nie jest możliwezaplanowanie takiej pracy zgodnie z przepi-sami dotyczącymi pojęcia doby pracowniczej,dnia wolnego od pracy, czy przeciętnie pięcio-dniowego tygodnia pracy. Z kolei praca w sys-temie zmianowym w równoważnym czasie pra-cy, o którym mowa w art. 135 Kodeksu pracypolega na tym, że pracownicy mogą mieć pla-nowaną pracę o różnych porach przez 12 go-dzin na dobę.

Czterobrygadowa organizacja pracy pole-gała na tym, że cztery zespoły o stałym składzieosobowym pracowały po 8 godzin dziennie.Praca wykonywana była przez całą dobę i ty-dzień. W ciągu doby (nawet jeśli była to nie-dziela lub święto) pracowały trzy grupy pracow-ników (brygady), a czwarta miała w tym czasiewolne. Pomiędzy brygadami następowały cykli-czne zmiany, z reguły co kilka dni, tak aby każ-da brygada miała możliwość odpoczynku i abyzachowana została norma przeciętnie pięcio-dniowego tygodnia pracy. Czterobrygadowalub podobna organizacja pracy mogły być sto-sowane zarówno w ruchu ciągłym, jak też wewszystkich sytuacjach, w których względy eko-nomiczne przemawiają za wprowadzeniem ta-kich organizacji pracy.

W czterobrygadowej lub podobnej orga-nizacji pracy pracownicy mogli być zatrudnieniw wymiarze do 8 godzin na dobę i przeciętnie40 godzin na tydzień w przyjętym okresierozliczeniowym, nie dłuższym niż 4 miesiące.Pracownikom zatrudnionym w czterobryga-dowej lub podobnej organizacji pracy praco-dawca nie miał obowiązku zapewnienia nie-dzieli wolnej od pracy co najmniej raz na trzytygodnie.

Przepisy o czterobrygadowej organizacjipracy już nie obowiązują. Pracodawca może na-tomiast podzielić załogę na pięć zespołów pra-cujących na zmianę w podstawowym czasie pra-cy, o którym mowa w art. 129 k.p., czyli przez 8godzin dziennie i w ramach przeciętnie 40-go-dzinnego tygodnia pracy. Praca na zmiany do-puszczalna jest w każdym systemie czasu pracy.

Pracą zmianową jest wykonywanie pracywedług ustalonego rozkładu czasu pracyprzewidującego zmianę pory wykonywaniapracy przez poszczególnych pracowników poupływie określonej liczby godzin, dni lub tygod-ni. Praca zmianowa jest dopuszczalna bezwzględu na stosowany system czasu pracy.Pracownikiem pracującym na zmiany jest więckażdy pracownik, którego rozkład pracy jestczęścią pracy na zmiany.

Zatrudnienie pracownika w pracy zmiano-wej powoduje, że dopuszczalne staje się wyko-

nywanie przez niego pracy w niedzielę i święta(art. 15110 pkt 3 k.p.).

Równoważenie czasu pracy polega na tym,że w pewne dni czas pracy może być dłuższy odogólnie obowiązującego, a w inne dni czas pra-cy może być skrócony. W ramach ustalonegookresu rozliczeniowego krótsze i dłuższe dobo-we normy równoważą się wzajemnie, tak żeprzeciętna norma tygodniowa zostaje zacho-wana. Równoważenie norm może też polegaćna wyznaczeniu pracownikom dodatkowychdni wolnych od pracy.

W równoważnym czasie pracy, określonymw art. 135 k.p., dopuszczalne jest wydłużeniedobowej normy czasu pracy do 12 godzin, przyzachowaniu przeciętnie 40 godzin na tydzień wprzyjętym okresie rozliczeniowym, nie przekra-czającym jednego miesiąca. W szczególnieuzasadnionych przypadkach okres rozliczenio-wy być przedłużony do trzech miesięcy.

Wymiar czasu pracy pracowników wymie-nionych w art. 148 k.p., nie może przekraczać8 godzin na dobę. Pracownicy ci zachowująprawo do wynagrodzenia za czas nie przepra-cowany w związku ze zmniejszeniem z tego po-wodu ich wymiaru czasu pracy.

Pracodawca może wprowadzić równoważ-ny czas pracy określony w art. 135 k.p., jeślijest to uzasadnione rodzajem pracy lub jejorganizacją. <

Szymon Kobyliński narysował kiedyśgrupkę ludzi w charakterystycznych kape-luszach i z teczkami, oglądających wskupieniu łańcuch z samych cieniutkich,popękanych, porozginanych i powiązanychsznurkami ogniw. Podpis brzmiał: „Któreogniwo tu najsłabsze?”.

Nieodparcie przypomina mi się ten staryrysunek, gdy czytam prasowe spekulacje natemat oczekiwanej rekonstrukcji gabinetuDonalda Tuska. Które z ministerstw działanajgorzej, który z ministrów najbardziejzawiódł, w czym rządy PO – PSL najbardziejrozczarowały? Pytania zaiste identyczne ztymi, nad którymi się głowiła komisjanarysowana przed laty przez Kobylińskiego.

Tania popularność za granicą Sam premier ma poważny problem ze

wskazaniem jakiegoś sukcesu swojej ekipy.Indagowany wobec ogromnej życzliwości,jaką darzy go większość mediów, niezwyklerzadko wskazuje, że „nasza pozycja wEuropie jest dziś mocniejsza”. W istociemamy dziś tylko na Zachodzie lepszą prasę.Nie zdarza się już, aby wyszydzano polskiegopremiera lub jego rodzinę, przestało równieżbyć zwyczajem publikowanie rozmów zpolskimi „autorytetami” ostrzegającymiEuropę, że Polska odchodzi od demokracji ireform rynkowych (zresztą od tych drugichzaczęły odchodzić właśnie unijne potęgi).Żadnych prawdziwych sukcesów w politycezagranicznej rząd jednak nie ma.Przegraliśmy stocznie, narzucono namszkodliwy dla naszej gospodarki pakietklimatyczny, a teraz przegrywamy bankipodporządkowywane eurodyrektywą zacho-dnim centralom. Niemcy i Rosja tyleż nasdziś chwalą, ile lekceważą i robią dalej swoje– bo zapewnienie, że z nominacją ErikiSteinbach poczeka się na lepszą chwilę, jestpo prostu śmieszne. Przekonanie, że zmięk-czy Niemców osobisty urok WładysławaBartoszewskiego okazało się naiwne; takżedlatego, że rządzi tam już pokolenie pozba-wione kompleksów wobec byłego więźniaAuschwitz i swobodnie pozwalające sobie nalekceważenie, a nawet strofowanie go.

W polityce zagranicznej rząd Tuska nietylko nie ma sukcesów, ale wręcz dopuściłsię fatalnego w skutkach błędu, gdy szu-

kając szybkiego, medialnego sukcesu, defacto zgodził się w zamian za zniesienieprzez Rosję embarga na polskie mięso, byna przyszłość takie spory rozstrzygać wrozmowach dwustronnych. Zmarnowano wten sposób dla taniej popularności skutecz-ne starania poprzedników, aby spory z Rosjąuważane były przez Unię za spory z całąWspólnotą. Być może dlatego teraz, gdy odczasu kryzysu ukraińskiego Rosja wciążtrzyma nam „przykręcony kurek”, nierealizując zakontraktowanych dostaw, rządokazuje się całkowicie bezradny i nie pró-buje nawet werbalnie odwołać się do Eu-ropy. Odpowiedzialny za te sprawy wicepre-mier Pawlak stał się mistrzem w unikaniuodpowiedzi na pytania o gaz, dywersyfikacjędostaw energii etc., chętnie natomiast snujerozważania o sprawach zupełnie do niegonienależących (np. o rezerwach walutowychNBP).

Fotoradary zamiast autostrad W resortach gospodarczych też nie

sposób pokazać jakiś sukces, poza jeszczesprawniejszym niż za poprzednich ekippodzieleniem tortu zarządów i rad nadzor-czych pomiędzy działaczy partyjnych, krew-nych i znajomych. Wykorzystanie środkówunijnych spadło (oskarżona o kłamstwo byłaminister Gęsicka rzeczywiście „skłamała”,twierdząc, że wynosi ono 0,3 proc.; w istocie0,28). Poprzedni rząd przesłał do KomisjiEuropejskiej 245 przygotowanych projektówinwestycyjnych, obecny – 5 (ale ministerBieńkowska zapowiada w najbliższym czasieukończenie prac nad pięcioma kolejnymi).Wykorzystanie pieniędzy z Narodowego Pla-nu Rozwoju spadło z 38, do 21 proc. dostęp-nych środków.

O pracy resortu finansów świadczy wys-tarczająco, że w reklamowanym jako znako-mity budżecie już po tygodniu trzeba byłoszukać 20 miliardów oszczędności i że, cojeszcze gorzej, znaleziono je bez trudu.Oczywiście głównie na papierze: połowa„oszczędności” polegała na godnym Enronuprzeksięgowaniu funduszy na budowę auto-strad, w tym kilku miliardów pochodzącychnie z budżetu, a wprost w Unii, a więc środ-ków, których rząd w ogóle w żaden sposóbprzesuwać nie ma prawa (!).

Trudno jednak ocenić, czy większą kata-strofą okazały się obiecywane przez PO no-we autostrady (ruszyło zaledwie kilka bu-dów), zamiast których rząd stawia foto-radary, czy reforma szkolnictwa. Nikt dziś wPolsce nie wie, w jakim wieku dzieci mają iśćdo szkoły, ale wiadomo, że znacznemu ogra-niczeniu ulegnie nauka historii. Jedynymsukcesem minister Hall zdaje się usunięcieze szkół Gombrowicza, za co jej poprzednikzostał przez salony dosłownie wdeptany wziemię, w jej wypadku zaś taktownie zmianyw lekturach nie zauważono.

Mimo wszystko sięgający zenitu chaos woświacie nie jest chyba klęską większą niżdziałania uporczywie utrzymywanej przezpremiera na stanowisku minister zdrowia.Niepojęty jest zwłaszcza upór, z jakim Plat-forma Obywatelska forsuje wbrew wszystkie-mu prywatyzację szpitali, choć jest oczy-wiste, że bez równoległej demonopolizacjiubezpieczeń, o której rząd nawet nie wspo-mina (choć likwidacja NFZ należała dosztandarowych obietnic wyborczych PO), nietylko niczego nie poprawi, ale doprowadziwprost do patologii, szczerze opisanychprzez byłą posłankę Sawicką.

Korupcjogenny dorsz Skoro jesteśmy przy tym, nie sposób nie

wspomnieć o – delikatnie mówiąc – rozcza-rowaniu, jakim jest działalność ministerPitery. Nic nie wiadomo o żadnych przygoto-wanych przez nią projektach systemowychzmian zapobiegających korupcji (co rok te-mu zapowiadała jako główne swe zadanie),kojarzy się wyłącznie z chybionym raportemo CBA i groteskowymi doraźnymi akcjami,których symbolem stał się nieszczęsny dorszza 8 zł. Niewiele poprawiają jej bilans czystowerbalne protesty przeciwko zupełnie bez-czelnemu nepotyzmowi uprawianemu przezkoalicjantów, i zresztą nie tylko koalicjan-tów. Rzeczywistym probierzem gotowości POdo obiecanej „prawdziwej walki z korupcją”jest sposób załatwiania oskarżeń przeciwkoprezydentowi Sopotu.

Ku zaskoczeniu, klapą skończyły siętakże antypisowskie rozliczenia – poza sce-nariuszem Patrycji Koteckiej w laptopieZbigniewa Ziobry nie znaleziono mimo usil-nych starań jakichkolwiek dowodów rzeko-

Cuda, czyli najgorszy rząd 20-leciaCO TAM PANIE W POLITYCE? - AKTUALNY KOMENTARZ POLITYCZNY

mych nadużyć władzy. Poszukiwanie ich, jaksię zdaje, przede wszystkim kompletniesparaliżowało ABW, która od roku zajmujesię chyba wyłącznie nękaniem tych spośródwłasnych pracowników, którzy mieli niesz-częście awansować w poprzednim okresie.Utrzymywanie na stanowisku szefa tej służbyosoby tak uwikłanej i podejrzanej, jakKrzysztof Bondaryk stanowi niezmywalnąplamę na reputacji Tuska.

Platformerskie boiskaPoza niechwalebnym kontekstem KRUS

niewiele się mówi o Ministerstwie Rolnictwa;zmieni się to niebawem, ponieważ dochodyrolników znacząco spadły i spadają dalej, nawiosnę spodziewać się należy poważnychprotestów z tej strony.

Protestować będzie też zbrojeniówkadławiona „oszczędnościami”. Fatalne jaknigdy są nastroje w policji i w aparacie spra-wiedliwości, gdzie brak pieniędzy dosłowniena wszystko. O sprawności jednych i drugichnajlepiej świadczy podwójne morderstwopopełnione przez Jana Sz., którego sądskazał i wypuścił, a policja nie miała sił anichęci zatrzymywać, nawet dokładnie poin-formowana o miejscu jego pobytu. Wysła-wiany przez lobby prawnicze i salonowemedia były minister Ćwiąkalski nie może siępochwalić żadnym sukcesem, poza tymi,które odniósł, walcząc o interesy wspomnia-nego lobby – jak wyrzucenie do kosza pro-jektu ustawy o otwarciu zawodów praw-niczych.

Żadnych sukcesów, poza wewnątrzpar-tyjnymi, nie ma też Grzegorz Schetyna, i tozarówno jako zwierzchnik policji, jak iadministracji państwowej, która pod jegokierownictwem zajęta jest głównie budowa-niem potęgi PO i trochę PSL w regionach, zacenę niszczenia lokalnej demokracji. Orliki ischetynówki wydają się przydzielane tam,gdzie wzmacniają partie rządzące, a usunię-cie jednego z wicemarszałków wojewódzkichtylko po to, aby człowiek z PiS nie otwierałplatformianych boisk, stanowi dobitny znaktej polityki. Dla samorządności i demokracjiw terenie rządy PO – PSL są prawdziwąkatastrofą i może nie ma co żałować, że obawspomniane projekty na okoliczność ogól-nego kryzysu cichutko uwiędły.

Tak jak działalność ministra Klicha wMON zdaje się polegać wyłącznie na kolej-nych oszczędnościach i bezradnym zastępo-waniu zlikwidowanego, z racji jego niepo-pularności wśród młodzieży, poboru armią

zawodową, na którą, jak się okazuje, nie mapieniędzy – tak osiągnięcia ministra Zdro-jewskiego ograniczyły się jedynie dolikwidacji bądź sparaliżowania projektówmających zbyt patriotyczny, a więc pisowskiwydźwięk, i do żenujących rozgrywek wokół(wciąż nieobsadzonego) stanowiska dyrek-tora warszawskich Łazienek. O ministrzesportu nawet już wstyd wspominać w poważ-nej gazecie, jedynym stosownym do tegomiejscem wydaje się kabaret.

Zwycięstwo rządowego piaru

Nie dłużąc tej listy – a porażek i zanie-chań jest znacznie więcej – gdyby premierzdobył się na merytoryczną ocenę swegopersonelu, pozostałby sam z ministremBonim i swoimi piarowcami. Ci przynajmniejzasługują na swe pobory, wymyślając cochwila nowe atrakcje – a to ujawnienietaśmy, na której premier zwierza się, żepracuje ponad siły i łysieje od troski owspólne dobro, a to wproszenie się nakongres opozycji.

Słusznym posunięciem okazało sięprzyjęcie wzorca tabloidów, które dziśogłaszają koniec świata, a jutro jak gdybynic – coś zupełnie innego. Nikt po czasie niepyta, gdzie „rewolucja październikowa”,gdzie „tornado legislacyjne”, co z projektemustawy przeciwko pedofilom etc. – kolejnepiarowskie race skutecznie odwracająuwagę od poprzednich. Ale i tu większośćzasługi należy nie do piarowców rządu, aledo graniczącej z lizusostwem, a w kilkuwypadkach zdecydowanie tę granicę

przekraczającej, życzliwości większej częścimediów i środowiska dziennikarskiego.

Nawet tak jaskrawe przejawy samou-wielbienia i arogancji ludzi PO jak wypo-wiedź minister Kopacz, że w przychodniachsą kolejki, bo Polakom pod rządami POzrobiło się lepiej i wreszcie zaczęli dbać ozdrowie, pracowicie zamiatane są poddywan. Można sobie tylko wyobrażać, mającw pamięci przywoływane w nieskończoność„ZOMO” Kaczyńskiego, co by było, gdyby toczłowiek PiS oznajmił, że policjanci niepotrzebują na benzynę, niech ruszą napiesze patrole.

Co prawda, ten medialny front poparciazaczyna się już kruszyć, czego dowodematak tygodnika „Tusku musisz” na ministraCzumę lub życzliwe kibicowanie przez Try-bunę Salonu atakom na minister Radziszew-ską (o której też tylko tyle dobrego możnapowiedzieć, że jej feministki nie lubią).

To jednak na razie wyjątki. Generalnie, ito jedyny niewątpliwy cud Tuska, rządnajbardziej nieudolny od 20 lat jest zarazemnajbardziej w mediach zachwalanym, adziennikarscy gwiazdorzy bezustannie pod-kreślają jego oczywiste sukcesy: wreszciezapanowała normalność, przestało być„duszno”, zniknęła „atmosfera powszechnejnagonki” i „wrogości”. Zwłaszcza to ostatniejest niewątpliwe i godne podkreślenia: żegdy zleceniodawca zabójstwa KrzysztofaOlewnika słyszy rano w willi, którą sobiezapewne postawił za pieniądze z okupu,pukanie do drzwi, to może być spokojny, żeto tylko mleczarz.

Rafał A. Ziemkiewicz

KRÓTKO

Bezrobocie młodzieżymoże skoczyć do 30%

Gwałtownie kurczy się rynek pracy dlamłodych ludzi. Według wstępnych szacun-ków GUS, do których dotarł The Wall StreetJournal Polska, stopa bezrobocia wśródmłodzieży w wieku do 25 lat sięgnęła wlutym 21,4% – napisano w Dzienniku. Zprognoz analityków wynika, że w tym rokumoże przekroczyć nawet 30%. Bezrobociewśród młodzieży zawsze było dużo wyższe niżśrednia na rynku pracy – firmy mniej chętniezatrudniają niedoświadczonych pracowni-ków. Tak złych perspektyw nie było od kilkulat. Gospodarka będzie hamować – to możespowodować wzrost ogólnej stopy bezrobo-cia do prawie 15%, a wśród młodzieży możebyć ona dwukrotnie większa – takie są pro-porcje od wielu lat. Zjawisko może przybraćdrastyczne formy latem, gdy młodzież kończyszkoły. Eksperci twierdzą, że lepiej poradząsobie młodzi z dużych miast. Wśród młodzie-ży z małych miejscowości bezrobocie możeprzekroczyć nawet 50%.

Więcej osób zgłasza siępo zasiłki rodzinne

Coraz więcej osób po utracie pracyzgłasza się po świadczenia rodzinne i pomocspołeczną. Mogą je otrzymać, bo zmniejszyłysię ich dochody. Członek rodziny, którystracił pracę, może starać się o świadczeniarodzinne, jeżeli wcześniej z powodu osiąga-nych dochodów przekraczał kryteriumdochodowe. W razie utraty dochodu spowo-dowanej utratą zatrudnienia, od dochodurodziny odejmuje się przeciętną miesięcznąjego kwotę. Taka osoba musi jednak posia-dać świadectwo pracy oraz zaświadczenie ozarobkach osiągniętych w roku poprzedza-jącym obecny okres zasiłkowy. To one sąpodstawą do ustalenia, czy rodzina spełniaustawowe warunki stanowiące, że dochódrodziny w przeliczeniu na osobę nie możeprzekraczać 504 zł lub 583 zł, gdy w rodziniejest niepełnosprawne dziecko. Zgodnie zustawą o świadczeniach rodzinnych, utratądochodu jest też uzyskanie prawa do urlopuwychowawczego, utrata zasiłku dlabezrobotnych, utrata emerytury lub rentyoraz wyrejestrowanie pozarolniczej działal-ności gospodarczej.

Były bezrobotny samzapłaci za lekarza

Osoba, która traci ze swojej winy statusbezrobotnego, będzie musiała kilkakrotniezgłaszać się do ośrodka pomocy społecznej,aby mieć prawo do ubezpieczenia zdrowot-nego.

Od lutego urzędy pracy ostrzej traktująbezrobotnych, którzy odmawiają z nimiwspółpracy. Tracą status bezrobotnego, jeślinie zgłoszą się w terminie (bez przyczyny) nawezwanie urzędu w celu podjęcia pracy lubinnej proponowanej im pomocy. Pozba-wienie statusu bezrobotnego nastąpi na120 dni w przypadku pierwszej odmowy,180 dni w przypadku drugiej, a na 270 dni wprzypadku trzeciej i każdej kolejnej. Do tejpory maksymalny czas utraty statusu wyno-sił 90 dni.

Po wyrejestrowaniu były bezrobotny zwłasnej kieszeni zapłaci za koszty leczenia,np. wizytę u lekarza lub pobyt w szpitalu,jeśli nie będzie miał tzw. tytułu ubez-pieczenia. Może ubezpieczyć się za poś-rednictwem miejskiego ośrodka pomocyspołecznej, albo skorzystać z ubezpieczeniaosoby najbliższej, np. mąż może złożyć wfirmie, tj. u płatnika składek, wniosek o ob-jęcie ubezpieczeniem członka rodziny (np.dziecko, wnuka, małżonka, rodziców czydziadków).

- Czasami jednak były bezrobotny niewie o możliwości ubezpieczenia, albo nikt zrodziny nie chciał go ubezpieczyć. Wówczasw razie wypadku i pobytu w szpitalu będziemusiał pokryć koszty leczenia szpitalnego -mówi Marta Zapart, pracownik socjalnyMiejskiego Ośrodka Pomocy SpołecznejWarszawa-Ursynów.

Na wniosek byłego bezrobotnegopostępowanie o objęcie 90-dniowym ubez-pieczeniem zdrowotnym prowadzą miejskieośrodki pomocy społecznej.

- Decyzję uprawniającą do korzystaniaprzez nich ze świadczeń opieki zdrowotnejwydaje wójt, burmistrz lub prezydent - mówiBeata Czajka, zastępca dyrektora Departa-mentu Rynku Pracy w Ministerstwie Pracy iPolityki Społecznej.

Na dwa tygodnie przed końcem 90-dniowego okresu ubezpieczenia zaintereso-wany może złożyć kolejny wniosek oubezpieczenie.

Za byłego bezrobotnego składkę zapłaciwójt, burmistrz albo prezydent, jeśli osobataka spełni określone warunki. Nie może byćubezpieczona z innego tytułu, na przykładprzez członka rodziny.

- Ponadto nie może osiągać dochodunetto powyżej 477 zł miesięcznie albotworzyć wspólnego gospodarstwa z osobamimającymi wysokie dochody - mówi MartaZapart.

Dodaje, że ubezpieczenia nie otrzymaosoba, która wspólnie mieszka na przykład zkonkubiną zarabiająca z tytułu prowadzeniadziałalności gospodarczej 10 tys. zł mie-sięcznie. Sytuację finansową osoby, z którąmieszka bezrobotny, sprawdza ośrodek po-mocy społecznej.

Dobrze kontraktujemyśrodkói w ramach RPO

19 marca Minister Rozwoju Regio-nalnego Elżbieta Bieńkowska przedstawiładane na temat aktualnego stanu wyko-rzystania środków z funduszy strukturalnychi Funduszu Spójności oraz przedstawiła planwydatkowania funduszy w 2009 roku.Według stanu na 18 marca br. poziom za-kontraktowanych środków w przypadkuwszystkich RPO wynosi 3,86 proc. Dlaprogramów krajowych ten wskaźnik wynosi4,92 proc. Jeśli chodzi o poziom wyko-rzystania alokacji na lata 2007-2013 - dla16 RPO wynosi on 0,27 proc., a dlaprogramów krajowych 0,58. Szefowa MRRpodkreśliła, że na tym tle pozytywniewyróżniają się województwa opolskie, pod-laskie i małopolskie, w których zakon-traktowano do tej pory odpowiednio: 11,83proc., 9,08 proc., 8,99 proc. Szefowa MRRzapowiedziała, że resort będzie się starał naróżne sposoby przyspieszać tempo wdra-żania funduszy w poszczególnych regionach,m.in. poprzez rekomendacje w ramach akcji„Proste fundusze", a także przy pomocynagród i kar. Główną nagrodą dla naj-lepszych będą dodatkowe pieniądze zKrajowej Rezerwy Wykonania: - Dla regio-nów, które w tym i przyszłym roku osiągnąodpowiedni poziom wydatkowania środkówmamy 5 marchewek. Będą to nagrody od200 do 30 mln euro z rezerwy wykonania -stwierdziła minister.

<

Światowy kryzys dotarł również doPolski. Obserwujemy zmniejszenie pro-dukcji, wzrost bezrobocia, mniejszy popytna towary, spadek wartości złotówki.Trzeba szukać rozwiązań, które pozwoląprzetrwać kryzys.

Zastanawiamy się, jak w firmieutrzymać miejsca pracy, jak wprowadzićnowe rozwiązania, w jaki sposób pomóckoledze, który utracił niedawno pracę, jakpodnieść kwalifikacje, by nie zasilić rzeszybezrobotnych; mamy wiele pomysłów, jaktemu zaradzić, ale nie wiemy, skąd wziąćśrodki na ich realizację – wtedy trzebasięgnąć po unijne fundusze.

Brzmi to zachęcająco i jednocześnienieprawdopodobnie, a jednak...

W latach 2007-2013 Polska jest jednym zgłównych beneficjentów unijnych środkówfinansowych i w ramach funduszy strukturalnychotrzyma ponad 67 mld euro, a po uwzględnieniudodatkowych dotacji z Unii na fundusze celowe –łącznie będzie to około 85 mld euro.

Ta niebagatelna kwota stwarza ogromnąszansę na zrealizowanie wielu niezbędnychprzedsięwzięć, zwłaszcza w dobie kryzysu, kiedykażda złotówka się liczy. Jednocześnie istniejezagrożenie nieefektywnego wykorzystaniaunijnych środków.

Jakie stanowisko na temat roli funduszy wkryzysie zajęła „Solidarność”?

Dużą rolę w efektywnym wykorzystaniufunduszy europejskich mają do odegraniapartnerzy społeczni. Wśród nich jest NSZZ„Solidarność”, który teraz – w dobie kryzysu –postuluje lepsze wykorzystywanie funduszy dodziałań antykryzysowych na rynku pracy i wyjaśnia– w kampanii „Solidarność na kryzys” – w jakisposób środki unijne mogą pomóc w walce zkryzysem.1)

Kto może skorzystać z funduszy?W Polsce obecnie sporo mówi się na temat

europejskich funduszy. Czytamy – również wprasie związkowej – że skorzystać z tych pieniędzymoże każdy, kto podejmie trud sięgnięcia po nie.O fundusze starać się mogą: samorządy,przedsiębiorstwa, instytucje kultury, zdrowia,nauki, oświaty, administracja, organizacjepozarządowe, związki zawodowe, a także jednaosoba.

Wiele projektów jest realizowanych, ale sąjeszcze osoby, a nawet – całe środowiska, którealbo nie wierzą w możliwość otrzymania pomocyfinansowej z funduszy, albo nie wiedzą, jak z nichskorzystać. Najtrudniej jest wykonać pierwszykrok.

Od czego zacząć?Najpierw trzeba sprawdzić, czy planowane

przedsięwzięcia można sfinansować ze środkóweuropejskich. Zanim podejmie się jakąkolwiekdecyzję, warto skorzystać z istniejących źródełinformacji na temat funduszy europejskich.

Gdzie można uzyskać informacje na tematunijnych dotacji?

Podstawowymi źródłami informacji są: punktyinformacyjne organizowane przez MinisterstwoRozwoju Regionalnego lub inne instytucje; stronyinternetowe o funduszach, na przykład: www.funduszeeuropejskie.gov.pl czy www.solidarnosc.org.pl/fe; publikacje; szkolenia; konferencje.Główne Punkty Informacyjne MinisterstwaRozwoju Regionalnego mieszczą się przy Urzę-dach Marszałkowskich. Zgodnie z planamiMinisterstwa Rozwoju Regionalnego, do końca2009 r. zostanie utworzonych 16 GłównychPunktów Informacyjnych w stolicach województworaz około 100-120 Lokalnych PunktówInformacyjnych na terenie całego kraju.2)

Czego można dowiedzieć się w PunkcieInformacyjnym?

Można dowiedzieć się, czy istnieje możliwośćdofinansowania planowanego przedsięwzięcia, zjakiego konkretnego programu można skorzys-tać, gdzie udać się w celu uzyskania szcze-gółowych informacji na temat procedur apli-kowania o dotację. Ponadto można uzyskaćwstępną analizę projektu oraz wykaz aktualnierealizowanych konkursów; otrzymać materiały na

temat funduszy, a także spis instytucji wdraża-jących fundusze europejskie wraz z danymiteleadresowymi i zakresem realizowanych zadańlub oferowanej pomocy.

Jaką rolę „Solidarność” odgrywa w promocjifunduszy?

Rola NSZZ „Solidarność” – jako partneraspołecznego – w procesie promowania funduszyjest nie do przecenienia. Związek swoimzaangażowaniem, zarówno na poziomie krajowymjak i regionalnym, od dawna wspiera instytucjewdrażające fundusze na terenie Polski. ObecnieKomisja Krajowa promuje fundusze, realizującprojekt „Czas na fundusze i Polskę marzeń”.Każdy zainteresowany środkami z UniiEuropejskiej może skorzystać z informacjipodawanych w różnych formach; uczestniczyć wkonferencjach organizowanych na terenie kraju,korzystać z publikacji wydawanych w ramachprojektu, a zwłaszcza czerpać informacje zestrony internetowej. Na przykład można ułatwićsobie drogę starania o fundusze i skorzystać zbezpłatnej pomocy eksperta odpowiadającegona pytania na łamach portalu, albo podjąćdyskusję na forum. Na stronie projektuzamieszczane są między innymi biuletynyinformacyjne stanowiące źródło wiedzy „wpigułce” oraz prezentacje projektów współfinan-sowanych z funduszy.

Zapraszamy do udziału w konferencjach i doodwiedzania strony o funduszach:www.solidarnosc.org.pl/fe .

Realizatorzy projektu „Czas na fundusze i Polskę marzeń”

_________________________

1) Tekst uchwały KK NSZZ „Solidarność” nr

3/09 z załącznikiem „Solidarność na kryzys” na

stronach internetowych: www.solidarnosc.org.pl i

www.solidarnosc.org.pl/fe .

2) Kamil Gaweł „System informacji o

Funduszach Europejskich na lata 2007-2013”,

konferencja „Czas na Fundusze Europejskie i Polskę

marzeń”, Olsztyn 2009 r. Partnerzy społeczni mogą

wnioskować o bezpośrednie wsparcie dla podej-

mowanych działań w ramach priorytetów Programu

Operacyjnego Kapitał Ludzki, ze szczególnym

uwzględnieniem Priorytetu II i VIII oraz Priorytetu V.

Szansa w dobie kryzysuPartnerzy społeczni mogą wnioskować o bez-

pośrednie wsparcie dla podejmowanych działań wramach priorytetów Programu OperacyjnegoKapitał Ludzki, ze szczególnym uwzględnieniemPriorytetu II i VIII oraz Priorytetu V.

Priorytet II i VIII przewiduje dofinansowanieprojektów na rzecz wzmocnienia potencjałuadaptacyjnego przedsiębiorstw oraz zwiększeniazdolności adaptacyjnych pracowników, a PriorytetV – projektów na rzecz wzmocnienia potencjałupartnerów społecznych oraz polepszenia dialoguspołecznego.