ANO ANG SINASABI NILA TUNGKOL SA RELIHIYONG ISLAM?

5/24/2018 ANO ANG SINASABI NILA TUNGKOL SA RELIHIYONG ISLAM?


Ano ang mga sinasabi ng mga kilalang tao tungkol sa Islam

4

ANO ANG SINASABI NILA TUNGKOL SA RELIHIYONG ISLAM?Ang (relihiyong) Islam na ipinahayag kay Propeta Muhammad ay

karugtong at huling yugto ng lahat ng mga naunang relihiyong ipinahayag (ng

Allah) at sa gayon, ito ay para sa lahat ng panahon at lahat ng tao. Ang kalagayan ngIslam ay pinatutunayan (at pinatatatag) ng mga maliliwanag na katotohanan. Una,

walang anumang aklat na ipinahayag ng Allah na may malawak na sakop sa anyo at

nilalaman na tulad nito (maging sa mga aklat na unang naipahayag sa sangkatauhan).

Ikalawa, walang ibang relihiyon na ipinahayag na may matitibay na patunay upang

magbigay ng patnubay sa lahat ng aspeto ng buhay ng tao. Karagdagan pa nito, ang

Islam ay tumutugon sa (pangangailangan ng) sangkatauhan sa malawak na pananaw

nito at naghahandog ng mga pangunahing alituntunin (upang lunasan) ang lahat ng

makataong suliranin. Higit sa lahat, matatag nitong hinarap ang hamon ng labing-apat na dekada at taglay nito ang lahat ng katangian ng isang huwarang lipunan

tulad ng nangyari sa panahon ng pamamahala ng huling Propetang si Muhammad .

Ito ay naging isang himala na ang Propeta Muhammad ay matagumpay

niyang nahikayat maging ang kanyang mahigpit na kaaway tungo sa pagyakap sa

Islam na hindi kinasasangkutan ng anumang materyal na pang-akit. Ang mga suma-

samba sa mga idolo o diyus-diyusan, mga bulag na tagasunod ng kani-kanilang mga

ninuno, ang tagapagtaguyod ng mga hidwaan ng mga tribu, ang mapang-abuso ng

makataong dangal at dugo, silang lahat ay naging pinakamarangal na mamamayansa ilalim ng patnubay ng Islam at ng Kanyang Propeta. Ang Islam ang siyang daang

nagbukas sa kanila ng mga mabubuting pananaw na pang-ispirituwal at marangal

na buhay sa pamamagitan ng pagpapahayag na ang kabutihan ay siyang tanging

batayan ng karangalan at katangian. Sila ay hinubog sa kanilang panlipunan, kultura,

moral at pangkalakalang pamumuhay kaakibat ng mga pangunahing batas at mga

simulain na umaalinsunod sa likas ng tao, samakatuwid, naaangkop at umaakma sa

lahat ng panahon sapagkat ang likas ng tao ay sadyang hindi nagbabago.

Nakalulungkot isipin na ang mga Kristiyano ng Kanluran na sa halip

na magtangkang unawain ang kagila-gilalas na tagumpay ng Islam sa maagang

panahon nito, ay itinuring ang Islam bilang karibal na relihiyon. Sa panahon ng

Krusada, ang (paninira) kalakarang ito ay nagtamo ng higit pang lakas at sigasig

at maraming babasahin o lathalain ang nilimbag upang bigyan ng masamang batik

ang malinis na pangalan ng Islam. Ngunit, ang Islam ay nagsimulang ibantayog

(at ipalaganap) ang kadalisayan (at katotohanan) nito sa mga makabagong iskolar

na ang tapang (ng panulat) at makatuwirang pagsusuri tungkol sa mga paniniwala

ng Islam ay ganap na napabulaanang lahat laban sa mga paratang ng mga taongtinatawag na Orientalists (walang kinikilingang taga-silangan).



5

Babanggitin namin sa inyo ang ilan sa mga dakilang manunuri at

mananalaysay ng Islam. Sila ay di-Muslim na kinikilala sa makabagong panahon.

Sadyang ang katotohanan ng relihiyong Islam ay hindi nangangailangan ng gayong

tagapagtaguyod upang ipagtanggol ang sarili nito. Ngunit (nakalulungkot isipin

na) ang mahaba at mapanirang-puring propaganda laban sa Islam ay lumikha

ng malaking kalituhan sa isipan (ng maraming tao) maging sa ibang taong maymalayang pananaw at makatuwiran.

Kami ay umaasa na ang mga sumusunod na makatuwirang puna ay

makapagdudulot ng ibayong lakas upang magkaroon ng makabuluhang pagsisikap

(o pag-aaral) tungkol sa Islam.

Ito (Islam) ay naghahandog ng panibagong pag-asa sa mga alipin,

pagkapatiran sa sangkatauhan, at pagkilala sa mga pangunahing katotohanan ngkalikasan ng tao. Ito ang puna ni Ginoong Canon Taylor, isang sulat na binasa

sa harap ng Church Congress sa Walverhamton, noong Oktubre 7, 1887. Hinango

mula sa aklat na may pamagat na The Preaching of Islam pahina 71-72.

Ang diwa ng katarungan ay isa

sa pinakamagandang pamantayan ng

Islam, sapagkat habang aking binabasa

ang Quran, aking natagpuan yaong

mabisang simulain ng buhay, hindimahiwaga (walang kababalaghan)

bagkus isang praktikal na gamit sa

pagtataguyod ng pang-araw-araw na

buhay na angkop sa buong daigdig.

Puna ito ni Ginang Sarojini Naidu, sa

kanyang lecture tungkol sa The Ideals of Islam, tingnan ang kanyang aklat na

may pamagat na Speeches at Writings of Sarojini Naidu, Madras, 1918, pahina

167.

Ang kasaysayan ay nagbigay linaw na ang maling haka-haka tungkolsa mga panatikong Muslim na nangagkalat sa buong daigdig at ipinipilit na

tanggapin ang Islam sa dulo ng espada sa pananakop ng ibang lahi ay isa sa

kakatwang kabalintunaang alamat na paulit-ulit na sinusulat ng mga manunulat

ng kasaysayan. Puna ni Ginoong De Lacy O Leary sa kanyang aklat na Islam at

the Crossroads, London, 1923 pahina 8.

Ngunit, ang Islam ay mayroong pang higit na paglilingkod sa Kaunlaranng Sangkatauhan. Ito ay tumatayo na higit na malapit sa tunay na Silangan kaysa



6

sa Europa, at taglay nito ang isang kagila-gilalas

na tradisyon ng nag-uugnayang mga lahi tungo sa

pagkakaunawaan at pagtutulungan ng bawat isa.

Walang ibang lipunan ang may taglay ng ganitong

tagumpay sa pagtatatag ng pagkapantay-pantay

na kalagayan, ng (pag-asa o) karapatan at ngpagpupunyagi na sadyang marami at ng maraming

lahi ng sangkatauhan. Ang Islam ay mayroong

pang lakas upang mapagkasundo ang hayagan

na hidwaan dulot ng masalimuot na elementong

sangkap ng lahi at tradisyon. Kung sakali mang

ang magkakasalungat na mga lipunan ng Silangan

at Kanluran ay palitan ng pagkakaisa, ang

pamamagitan (mediation) ng Islam ay lubhangisang pangangailangan. Nasa kanyang kamay nakasalalay ang malaking lunas

ng mga suliranin na kinahaharap (at kinasasangkutan) ng Europa kaugnay ng

relasyon nito sa Silangan. Kung sila man ay magkaisa, ang bagong pag-asa ng

kapayapaan ay maitatatag. Ngunit kung ang Europa ay tumanggi sa pamamagitan

ng Islam, at gumamit ng armas sa kanyang mga karibal, ang usaping (kaso) ito ay

lubhang mapanganib sa magkabilang panig. HAR Gibb, Whither Islam, London,

1932 pahina 379.

Isang magandang punana isinulat ni Ginoong George

Bernard Shaw, isang kilala at

pinagpipitaganang kristiyanong

manunulat mula sa Amerika. Sa

kanyang aklat na The Genuine

Islam vol. 1 no. 81936, hayagan

niyang sinabi na:

Lagi kong inilalagay

ang relihiyon ni Muhammad sa

mataas na pagpapahalaga dahil

sa kahanga-hangang tatag (at

lakas) nito. Ito ang tanging relihiyon para sa akin ang nagtataglay ng malawakang

kakayahan sa nagbabagong aspeto ng pamumuhay na nakagagawa ng sariling

pang-akit sa bawat panahon. Aking pinag-aralan si Muhammad, ang kahanga-

hangang tao at sa aking palagay siya ay malayo sa pagiging Anti-Kristo. Dapat

siyang tawaging Tagapagligtas ng Sangkatauhan. Naniniwala ako na kung angtaong katulad niya ang gumanap na diktador sa makabagong daigdig, siya ay



7

magtatagumpay sa paglutas ng mga suliranin sa paraang magdadala ng higit

pang kailangang kapayapaan at kaligayahan. Aking hinuhulaan na ang relihiyon

ni Muhammad (ang Islam) ay tatanggapin sa Europa sa darating na panahon tulad

ng pagtanggap ng Europa sa ngayon.

Ang paglaho ng ang [rasismo] diskriminasyon tungkol sa kulay ng taosa mga Muslim ay isa sa ipinagkakapuring tagumpay na nakamit ng Islam at sa

magkapanabay na pagsulong (ng kaunlaran) ng daigdig ay mayroon, na laging

nangyayari, ng isang nagsusumigaw na pangangailangan para sa pagpapalaganap

nitong mabuting katangian ng Islam. Puna ni Ginoong Aj Toynbee, Civilization of

Trial, New York, 1948, pahina 205.

Ang pag-unlad ng Islam ay siyang marahil ang pinakakagila-gilalas na

pangyayari sa kasaysayan ng tao. Nagsimula sa lupain (Arabia) at mamamayan(Arabo) na hindi man lang binigyang pansin, ang Islam ay lumaganap sa kalahating

bahagi ng mundo sa isang dekada lamang, binagsak ang mga naglalakihang

kaharian, hinubog (sa kabutihan) ang mga kaluluwa ng mga lahi, at itinatag ang

buong bagong daigdig ng Islam.

Habang pinagtutuunan natin nang masusing pagsusuri ang pag-unlad nito,

higit na kakaibang bagay ang ating natatagpuan. Ang ibang malalaking relihiyon

ay nagtagumpay sa paraang marahan, nakaranas ng masakit na pakikipaglaban

(o pakikihamok) at huling pinagtagumpayan lamang sa pamamagitan ng tulong ngmakapangyarihang monarko na yumakap sa bagong relihiyon. Ang Kristiyanismo

ay mayroong kaanib na Konstantino, ang Buddhismo ay may kaanib na Asoka, at

ang Zoroastrianismo ay may kaanib na Cyrus. Bawat isa ay umaasa sa kanilang

piniling kulto sa kapangyarihan ng sekular na kapamahalaan. Ngunit hindi ang

Islam. Nagmula sa disyertong lupain (ng Arabia) na bihirang pamahayan lamang ng

mga lahing walang sariling pamayanan na noon ay hindi ibinibilang sa kasaysayan

ng tao. (Ngunit) Ang Islam ay sumulong sa isang malaking pakikipagsapalaran

na tinaguyod lamang ng maliit na bilang ng tao at laban sa mga nagbibigatang

hadlang na pangmateryal. Magkagayunman, ang (relihiyong) Islam ay tila isang

himalang nagtagumpay sa magaang pamamaraan at mayroong ilang henerasyon

na nakatunghay sa nagniningas ng sinag ng buwan na pinagtagumpayan mula sa

Pyrenes hanggang sa Himalayas at mula sa disyerto ng Gitnang Asya hanggang

sa mga disyerto ng Gitnang Aprika. Puna ni A.M.L Stoddard, na kinuha mula

sa aklat na Islam, Religion of all Prophets, ni Begum Bawani Waqf, Karachi,

Pakistan pahina 56.

Ang Islam ay relihiyon na tumutugon sa makatuwirang kaisipan sapinakamalawak na katawagan nito na isinasaalangalang sa larangan ng



8

etimolohiya at kasaysayan. Ang kahulugan ng pagiging makatuwiran bilang

isang pamamaraang nakasalalay sa pangrelihiyong paniniwala na umaayon sa

prinsipiyong iginagawad ng katuwiran ay sadyang taglay ang kaangkupan nito.

Hindi maipagkakaila na maraming doktrina at sistema ng teolohiya at marami ring

pamahiin mula sa pagsamba sa mga santo hanggang sa paggamit ng mga rosaryo

at mga anting-anting ay ikinabit sa pinakapunong katawan ng Pananampalatayang Muslim. Ngunit sa kabila ng mayamang kaunlaran, sa bawat pananaw ng

kataga, ng mga aral ng Propeta, ang Quran ay nanatili sa kanyang kalagayan

bilang pangunahing panimula, at ang paniniwala sa Kaisahan ng Diyos ay

lagi nang ibinabantayog dito nang may kadakilaan, karangalan at sa ganap na

kadalisayan. Ito (ang relihiyong Islam) ay may tanda nang tiyak na pananalig, na

sadyang mahirap matagpuan bagaman nilagpasan ang panlabas na pusyaw nito.

Itong katapatan sa pagsunod sa pangunahing prinsipiyo ng relihiyon, ang simpleng

paraan ng pagkakapahayag nito, ang katibayan ng tagumpay na nakamit nitomula sa mainit na bintang (o paratang) ng mga misyonaryo na nagpapalaganap

nito ay sadyang puno ng maraming paliwanag na dahilan tungkol sa tagumpay

ng misyonaryo ni Muhammad. Ito ay isang pananampalataya na ganap, walang

anumang bahid ng masalimuot na paniniwala at madaling maabot ng karaniwang

(kaisipan) pang-unawa na sadyang inaasahan na dapat taglayin (ng isang tunay na

relihiyon) at tunay na nag-aangkin ng isang kahanga-hangang lakas upang hawiin

nito ang daan tungo sa kalooban ng mga tao. Ito ang puna ni Ginoong Edward

Montet, La Propagande Dhretienne et ses Adversaries Musulmans Paris 1890,

quoted by TW Arnold The Preaching of Islam, London 1913 pahina 413-414.

Hindi ako Muslim sa karaniwang

katawagan (o kahulugan) nito,

ngunit ako ay umaasa na ako

ay maging Muslim bilang isang

taong sumusuko sa Diyos.

Ngunit ako ay naniniwala sa

mga nakasaad na salaysay ng

Quran at ang iba pang pagpa-

pahayag ng Islamikong pananaw

ay sadyang malawak na tinipong

mga banal na katotohanan na

kung saan ako at ang aking ibang

kasamahang kanluranin ay mayroong higit pang matututuhan; at ang Islam ay tiyak

na isang malakas na katunggali para sa (hamon ng) pagtugon sa mga pangunahing

balangkas ng isang relihiyong panghinaharap. Ito ang puna ni Ginoong W.

Montgomery Watt, Islam and Christianity Today, London 1983, pahina ix.



9

ANO ANG SINASABI NILA TUNGKOL KAY MUHAMMAD?

Sa panahon ng mga dekada ng mga Krusada, lahat ng uri ng paninirang

puri ay isinagawa laban kay Propeta Muhammad . Subalit sa pagsilang ng

makabagong panahon, tanda ng kalayaan sa relihiyon at kalayaan sa kaisipan,nagkaroon ng malaking pagbabago sa mga pamamaraan ng mga kanluraning

manunulat sa paglalarawan ng kanyang katauhan at pag-uugali. Ang mga pananaw

ng ibang di-Muslim na iskolar tungkol kay Propeta Muhammad na ibinigay sa

huli, ay nagpapatunay nitong kuro-kuro.

Ngunit ang kanluran ay mayroon pang isang hakbang na dapat isulong

upang matagpuan ang isang dakilang katotohanan tungkol kay Propeta Muhammad

at ito ay ang kanyang pagiging tunay at huling Propeta ng Allah para sabuong sangkatauhan. Sa kabila ng lahat ng kanilang makatuwirang pagsusuri at

pagpapaliwanag, wala pang tapat at makatuwirang pagtatangka ang ginawa ng mga

taga-kanluran upang unawain ang pagiging Propeta ni Muhammad . Sadyang

nakapagtataka na sa kabila ng mga karangalan at papuri na iginawad sa kanya nang

dahil sa kanyang katapatan at tagumpay subalit ang kanyang pag-angkin bilang

tunay na Propeta ng Allah ay nababanagan maging ito man ay tuwirang nakahayag

o hindi tuwirang nakahayag. Ito ang dahilan kung bakit ang paghahanap ng maka-

tuwirang tibok ng puso ay lubhang kailangan, at isang masusi at makatuwirang

pag-aaral ay kailangan. Ang sumusunod na mga nagliliwanag na katotohanan nahinango mula sa buhay ni Propeta Muhammad ay ipinagkaloob upang bigyang

daan ang isang makatuwiran, walang kinikilingang panunuri at makatarungang

pasiya tungkol sa kanyang pagiging isang Tunay na Propeta.

Hanggang siya ay umabot sa gulang na (40) apatnapu, si Muhammad

ay hindi kilala bilang isang mambabatas at mananalumpati. Hindi siya kailan-

man nakitaan na nagsasalita tungkol sa paksang pampisika, moral na prinsipiyo

o simulain, mga batas, pulitika, mga kaalamang ukol sa kabuhayan o lipunan.Walang alinlangan na siya ay nagtataglay ng isang huwarang pag-uugali, kalugud-

lugod na ugali, kilos at marangal na pagkatao. Ngunit walang anumang bagay

na makapagbibigay ng pansin at nakahihigit pa sa karaniwan mula sa kanya sa

hinaharap. Ngunit nang siya ay lumabas mula sa yungib ng Hira na may dalang

bagong mensahe, siya ay ganap na nagbago. Maaari nga kayang mangyari na ang

gayong tao na may katangiang nabanggit sa itaas ay kagyat na naging huwad at

nag-angkin na siya ay Propeta ng Allah at nag-aanyaya nang lubos ng pagkapoot

sa kanyang mga mamamayan. Ito ay maaaring itanong: sa ano kayang dahilan na

siya ay nakaranas ng lahat ng dusa at pasakit? Ang kanyang mga kababayan aynaghandog sa kanya na tanggapin siya at kilalanin bilang kanilang hari at ialay



10

ang lahat ng yaman ng kanilang lupain upang itigil lamang at talikdan nang ganap

ang pagpapalaganap niya ng kanyang relihiyon. Ngunit, siya ay tumanggi sa

mga nakatutuksong mga alok at pinili niyang ipagpatuloy ang pagpapalaganap

ng kanyang relihiyon, hinarap niya ang lahat ng uri ng pang-aabuso, panlipunang

pag-aalsa laban sa kanya, panlalait at pananakit ng kanyang sariling mamamayan.

Hindi ba ang tulong lamang ng Dakilang Allah at ang kanyang katatagan naipalaganap ang mensahe ng Allah at ang kanyang malalim na pananalig na hindi

maglalaon ang Islam ay mangingibabaw bilang tanging pamamaraan ng buhay

para sa sangkatauhan, na siya ay tumindig na tila isang bundok sa harap ng lahat

ng salansang at sabwatan upang siya ay talunin? Karagdagan pa nito, siya ba ay

dumating na may hangaring makipagtunggali laban sa mga Kristiyano at Hudyo, at

bakit siya may paniniwala kay Hesus at Moises at sa lahat ng mga Propeta ng Allah,

na isang pangunahing pangangailangan ng pananampalataya ng Islam na kung ito

ay wala, sinuman ay hindi maaaring maging isang Muslim sa tunay na diwa ngIslam?

Hindi ba ito ay isang di-mapag-aalinlanganang katibayan ng kanyang

pagiging tunay na Propeta na sa kabila ng kawalan niya ng kakayahang magbasa

at magsulat at nagkaroon ng karaniwan at mapayapang buhay sa gulang na

apatnapu, nang siya ay magsimulang magpalaganap ng kanyang mensahe, lahat ng

mamamayan ng Arabia ay nagimbal at namangha at naakit sa kanyang kagila-gilalas

na kahusayan sa pananalita at talumpati? Ito ay hindi mapantayan o matularan na

maging ang lahat ng lipon ng arabyanong manunula, mananalumpati na kinikilalaat iginagalang ay nabigong kumatha ng katulad ng kanya. At higit sa lahat, paano

siya makapagpapahayag ng mga katotohanan tungkol sa larangan ng agham na

nilalaman ng Quran na walang sinumang tao noong panahon na yaon ang maaaring

makagagawa ng gayon?

At ang panghuli, bakit siya nakaranas ng matinding hirap maging pagkaraan

ng kanyang pagkamit ng kapangyarihan at kapamahalaan? Bigyan natin ng matapat

na pagnilay-nilay ang kanyang binitawang mga salita nang siya ay naghihingalo:

Kaming pamayanan ng mga Propeta ay hindi namamana. Anumang aming iniwan

ay nakalaan sa kawanggawa.

Bilang isang katotohanan, si Propeta Muhammad ay siyang huli sa lahat

ng mga Propetang ipinadala ng Allah sa ibat ibang lupain at panahon mula pa sa

simula ng pagkakaroon ng buhay ng tao dito sa planetang daigdig.

Kung ang kadakilaan ng layunin, ang simpleng pamamaraan at ang

kagila-gilalas ng mga bunga ang siyang tatlong batayan ng katalinuhan ng tao,sino kaya ang makapaghahamon na ihambing ang sinumang dakilang tao sa



11

makabagong kasaysayan kay Muhammad ? Ang mga kilalang tao ay lumikha

ng mga sandata, mga batas, mga nagtatayugang mga kaharian lamang. Sila

ay nakapagtatag, ng hindi hihigit sa materyal na kapangyarihan na kadalasay

gumuguho sa harap ng kanilang mga paningin. Ang taong ito ay hindi lamang

nakapagpagalaw ng mga sandatahang kawal, ng mga batas, mga kaharian, ng mga

ibat ibang lipon ng tao at angkan, ngunit milyun-milyong tao na naninirahan saikatlong bahagi ng mundo; at higit pa roon, pinagalaw niya ang mga dambanang

dalanginan, ang mga diyos, ang mga relihiyon, ang mga paniniwala, pananalig

at maging ang mga kaluluwa. Ang kanyang tiyaga at pagtitiis sa tagumpay, ng

kanyang layunin na ganap na nakalaan sa iisang simulain at hindi sa hangaring

makapagtayo ng kaharian; ang kanyang walang katapusang pagdarasal, ang

kanyang marubdob at malahimalang pakikipag-ugnayan sa Allah, ang kanyang

kamatayan at kanyang tagumpay pagkaraan ng kanyang kamatayan; lahat ng ito

ay sumasaksi hindi ng pagkukunwari bagkus ng matatag na pananalig na siyangnagbigay sa kanya ng lakas ng kapangyarihan upang mapanumbalik ang isang

prinsipyo. Ang prinsipiyong ito ay may dalawang kahulugan: ang Kaisahan ng

Diyos at ang di-nalilikhang Diyos (na konsepto); ang una ay nagpapahiwatig kung

ano ang Diyos at ang huli ay nagpapahiwatig kung ano ang hindi Diyos; ang isa ay

nagtatakwil sa mga huwad na diyos sa pamamagitan ng espada at ang isa naman

ay nagsisimula sa isang kaisipan sa pamamagitan ng salita.

Isang (dakilang) pilosopo,

(mahusay na) mananalumpati,mambabatas, mandirigma, mananakop ng

ibang kaisipan, (isang) tagapagpanatili

ng maka-tuwirang prinsipyo (tungkol) sa

isang uri ng pananampalataya na walang

kinikilalang imahen o larawan (ng

Diyos); tagapagtatag ng dalawampung

makamundong naglalakihang kaharian

at ng ispirituwal na kaharian, iyan aysi Muhammad . At hinggil sa lahat ng

pamantayan na kung saan sinusukat

ang kadakilaan ng tao, ito ang aming

maitatanong, mayroon pa kayang isang

tao na higit na dakila kaysa sa kanya

(Muhammad)? Ito ang puna ni Lamartine, Histoire de la Turquie, Paris 1854 vol

ii, pahina 276-77.

Hindi ang pagpapalaganap kundi ang pananatili ng kanyang relihiyonang siyang pinagtutuunan namin ng paghanga, at ito rin ang siyang dating



12

dalisay at wagas at ganap na impresiyon

na kanyang inukit sa Mecca at Madinah ay

siyang napanatili pagkaraan ng labindalawang

dekadang himagsikan ng mga Indiano,

Aprikano at Turkong nanalig sa Quran. Ang

mga tagasunod ni Muhammad ay nagkakaisangnapagtagumpayan ang tukso ng pagbabawas

ng mga bagay ng kanilang pananampalataya

at panalangin sa antas ng mga damdamin

at imahinasyon ng tao. Ako ay naniniwala

sa Isang Diyos at si Muhammad ay Sugo ng

Diyos, ay isang simple at tiyak na adhikain ng

Islam. Ang matalinong pagbibigay ng larawan

sa Diyos ay hindi kailanman humantong sakababaan ng anumang nakikitang idolo, at ang karangalan ng Propeta ay hindi

lumihis sa pagsukat ng makataong kabutihan; at ang kanyang laging buhay na

mga simulain o kaisipan ay pumigil sa pasasalamat ng kanyang mga disipulo sa

hangganan ng katuwiran at relihiyon. Ito ang puna ni Edward Gibbon at Simon

Ocklay, History of the Saracen Empire, London, 1870, pahina 54.

Siya ang Cesar at Papa na pinag-isa; ngunit siya ay Propeta na

walang pagbabalatkayong Papa, Cesar na walang lipon ng Cesar; na walang

nagbabantay na kawal, na walang nagmamasid na alalay, walang kaharian, walangpermanenteng hanapbuhay; kung mayroon mang isang tao na may karapatang

maging tagapamahala sa pamamagitan ng makadiyos na panuntunan, ito ay si

Muhammad, sapagkat nasa kanya ang lahat ng lakas (ng kapangyarihan) na hindi

ginamitan ng sandata at walang taguyod nito. Ito naman ang puna ni Bosworth

Smith, Mohammad and Mohammadanism, London, 1874 pahina 72.

Imposible sa sinumang nag-ukol ng pag-

aaral sa buhay at ugali ng dakilang Propeta ng

Arabia, na nakaaalam kung paano magturo at kung

paano mabuhay upang maramdaman niya ang

anuman maliban sa isang mapitagan at mataimtim

na paggalang sa gayong makapangyarihang

Propeta, isa sa dakilang Sugo ng Kataas-taasang

(Diyos). At bagaman mayroon akong sasabihin

sa inyo na maaaring ituring ng karamihan na ito

ay pangkaraniwan lamang, ngunit sa aking sarili

kapag aking binabasa itong (Quran) nang paulit-ulit, mayroong damdamin ng paghanga ang aking



13

nadarama at isang bagong damdamin ng kabanalan para sa makapangyarihang

guro ng lupaing Arabia.Ito ang puna ni Annie Besant, The Life and Teachings of

Muhammad, Madras 1932, pahina 4.

Siya ay nakahanda sa anumang mga pag-uusig tungkol sa kanyang

pananalig o paniniwala, ang mga taong may mataas na paggalang atpinagpipitaganan na naniwala sa kanya at siya ay kinilala nila bilang pinuno, at

ang kadakilaan ng kanyang natamong tagumpay - lahat ng mga ito ay nakikipagtalo

sa kanyang pangunahing katapatan. Ang pag-aakalang si Muhammad ay isang

huwad (na propeta) ay nagbibigay ng higit na suliranin kaysa sa pagbibigay lunas

nito. Higit pa rito, walang isa mang dakilang tao ng kasaysayan ang binigyan ng

kaaba-abang pagpapahalaga ng taga-kanluran maliban kay Muhammad. Ito ang

puna ni W. Montgomery, Mohammad at Mecca. Oxford, 1953 pahina 52.

Si Muhammad, ang taong binigyan ng ispirasyon, ang tagapagtatag ng

Islam ay isinilang noong bandang 570 (c.e.) sa tribung Arabia, na noon, sila ay

sumasamba sa mga idolo. Isinilang na ulila, siya ay laging matulungin sa mga

dukha, mga kapus-palad, sa mga balo at ulila, sa mga alipin at mga naaapi. Sa

gulang na (20) dalawampu, siya ay isa ng matagumpay na mangangalakal, at

pagkaraan ay naging tagapamahala ng mga naglalakbay na karaban ng kamelyo

na pag-aari ng isang mayamang balo. Nang umabot sa gulang na (25) dalawamput-

lima, nakitaan siya ng mabubuting katangian ng kanyang pinaglilingkuran, kaya

inalok siya ng kasalnito. Kahit na ang babae ay (15) labinglimang taong gulang namatanda sa kanya, pinakasalan niya ito, at habang buhay, siya ay naging ulirang

asawa.

Tulad ng mga dakilang Propeta na nauna sa kanya, si Muhammad ay

sadyang nakikimi bilang tagapagdala ng Salita ng Diyos, sapagkat nararam-

daman niya ang sariling kakulangan sa pananalita. Ngunit ang anghel Gabriel

ay nag-utos sa kanya ng Basahin mo!. Katulad ng ating nalalaman tungkol sa

kanya, si Muhammad ay walang kakayahang magbasa o sumulat, ngunit siya ay

nagsimulang bigkasin ang mga salitang inspirasyon na pagkaraan ay naging isang

malaking sangay ng mundo: Na mayroon lamang Tanging Isang Diyos.

Sa lahat ng bagay, si Muhammad ay praktikal. Nang ang kanyang minamahal

na anak na si Ibrahim ay namatay, isang eklipse ang naganap, at ang balita ay

kumalat na nagpapahiwatig ng kalungkutan ng Diyos. Sa gayong kalagayan,

sinabi ni Muhammad na ang eklipse (pagdidilim) ay isang likas na pangyayari.

Hindi makatuwiran na iugnay ang mga bagay na ito sa kamatayan o pagsilang ng

sinumang tao.



14

Sa oras ng kamatayan ni Muhammad, isang pagtatangka ang nilayon sa

kanya upang siya ay gawing isang may pagkadiyos ngunit ang isang tagapamahala

niya ay pinutol ang pagtatangkang ito sa pamamagitan ng isang dakilang pananalita

sa kasaysayan ng relihiyon: Kung sinuman sa inyo ang sasamba kay Muhammad,

(alalahaning) siya ay patay na. Ngunit, kung kayo ay sasamba sa Allah [Diyos],

Siya (ang Allah) ay buhay magpakailanman.Ito ang puna ni James A Michener,Islam, The Misunderstood Religion in the Readers Digest (American Edition)

for May, 1955, pahina 68-70.

Ang aking pagpili kay Muhammad upang manguna sa talaan ng mga

dakilang tao ay maaring ikagulat ng maraming mambabasa at maaari ring maging

isang katanungan sa iba, ngunit siya lamang ang tanging tao sa kasaysayan ang

naging matagumpay sa larangan ng relihiyon at maging sekular na antas (ng

buhay). Michael Hart, The 100:A Ranking of the most Inuential Persons inHistory, New York: Hart Publishing Company, inc 1978, pahina 33.

Ako ay isang Kristiyano. Subalit ang mga Muslim ay hindi nauunawaan.

Sadyang hindi inuunawa. Kung tutuusin tayong lahat ay dapat maging katulad nila.

Sila ay makatuwiran, lalo na sa kanilang mga anak. Wala nang ibang grupo katulad

ng mga Black Muslim, na nagsisikap nang lubos na maturuan ang kanilang

mga anak ng mga tamang bagay, hindi sila naninigarilyo, hindi sila umiinom o

nagpapakalango sa alak, pinangangalagaan nila ang kanilang mga kababaihan,

sila ay nag-uutos na gumalang. At ano ang ginagawa ng ibang mga tao na ito?

Sila ay nagrereklamo tungkol sa kanila, pinupulaan

nila sila. Tayo ay magiging isang mahusay mundo kung

tutularan natin sila. Hindi natin kinakailangan na

maging isang Black Muslim, subalit maaari nating

yakapin ang mga bagay na makabubuti.

Puna ni Bill Cosby sa The New York

Post kung saan niya dinetalye ang ilan sa

mga kakulangan ng makabagong lipunan.

Iminungkahi rin niya na kung nais nating

magkaroon ng maayos na pamilya ay dapat

lang na magbasa tayo ng Quran, iwas sa

krimen at mas maraming produktibong

tao.

h t t p : / / w w w . b r e i t b a r t . c o m / B i g -

Hollywood/2013/06/10/cosby-all-should-be-muslims



15

ANO ANG SINASABI NILA TUNGKOL SA QURAN?Ang sangkatauhan ay tumanggap lamang ng mga Banal na Patnubay

sa pamamagitan ng dalawang paraan: una, ang Salita ng Allah (sa pamamagitan

ng Kanyang Kapahayagan o Banal na kasulatan); ikalawa, ang mga Propeta na

pinili ng Allah upang maipalaganap (o maipaliwanag) ang Kanyang kautusan

sa mga tao. Ang dalawang bagay na ito ay lagi nang magkasama. Kaya naman

ang anumang pagtatangkang malaman kung ano ang nais ng Allah ay nagbibigay

daan sa pagkakaligaw kung walang pagsasaalang-alang sa dalawang bagay na

nabanggit. Ang mga Hindu ay tumalikod sa kanilang mga Propeta at pinag-ukulan

ang kanilang mga aklat na nagpatunay lamang ng salitang nagbibigay talinhaga

hanggang sa kalaunan ito ay nangawala. Katulad din ng mga Kristiyano, sa ganap na

pagwawalang bahala sa Aklat ng Allah, ay pinagtuunan ng higit na pagpapahalagasi Hesukristo at hindi lamang siya itinaas o itinuring bilang Diyos kundi ganap ding

naglaho ang tunay na diwa ng Tawheed (Pagkilala at Pagsamba sa Tanging Isang

Diyos) na napapaloob sa kanilang Banal na Kasulatan.

Katotohanan pa nito, ang mga pangunahing Kasulatang ipinahayag bago

dumating ang Quran tulad ng Torah (ni Moises) at ang Ebanghelyo (ni Hesus) ay

dumating sa anyo ng isang aklat pagkaraan lamang ng mahabang panahon ng paglisan

ng mga Propeta at maging ang mga pagsasalin sa ibang wika ng mga ito. Ito ay

sapagkat ang mga tagasunod ni Moises at Hesus ay walang ginawang pagtatangkana mapanatili ang mga Kapahayagang ito sa panahon na buhay pa ang kanilang mga

Propeta. Magkagayon, sila ay nagsulat pagkalipas ng mahabang panahon pagkaraan

ng kanilang kamatayan. Sa gayon, kung ano ang nasa kamay ng mga Kristiyano sa

ngayon ay nasa anyo ng Bibliya (Ang Lumang Tipan at Bagong Tipan) ay isang salin

lamang ng ilang pangyayari tungkol sa mga orihinal na kapahayagan na naglalaman

ng pagbabago o pagdaragdag na ginawa ng mga tagasunod ng mga naturang mga

Propeta. Sa kabilang dako, ang huling kapahayagang aklat, ang Quran ay nanatili

hanggang sa ngayon sa kanyang orihinal na anyo. Ang Allah na rin ang nagbigaykatiyakan na ito ay Kanyang pananatilihin sa wagas na anyo at pangangalagaan

laban sa anumang katiwalian at ang buong Quran ay naisulat sa panahon ng

Propeta Muhammad mismo kahit ito man ay sa mga dahon ng palmera, tipak-

tipak na bato, balat ng hayop at mga buto. Higit sa lahat, libu-libong kasamahan ng

Propeta ang nakasaulo ng buong Quran at ang Propeta mismo sa kanyang sarili ay

binibigkas ito kay Anghel Gabriel minsan sa isang taon at makalawang ulit nang

siya ay malapit ng mamatay. Pagkaraan nito, si Abu Bakar, ang unang Khalifa ay

ipinagkatiwala ang buong kalipunan ng Quran sa isang eskriba (manunulat) ni

Propeta Muhammad na si Zaid Ibn Thabit. Ang kalipunang ito ay nasa pag-iingatni Abu Bakr hanggang sa kanyang pagpanaw. Pagkaraan, ang pangalawang Khalifa



16

na si Omar ibn Al- Khattab at pagkaraan niya ay ipinagkatiwala kay Hafsah, ang isa

sa asawa ni Propeta Muhammad . At mula sa orihinal na siping ito, ang ikatlong

Khalifa na si Uthman ibn Affan ay naghanda ng maraming iba pang sipi at ipinadala

ang mga ito sa ibat ibang panig ng pamayanang Muslim.

Ang Quran ay maingat na pinangalagaan at pinanatili sapagkat ito ay aklatng patnubay para sa sangkatauhan sa lahat ng panahong darating. Sa ganoon ngang

kadahilanan, ang aklat na ito ay hindi nakalaan sa mga Arabo lamang sa kabila ng

katotohanan na ito ay ipinahayag sa wikang Arabik.

Ito ay nangungusap sa tao bilang isang nilikhang may natatanging

pananagutan at tungkulin:

O tao! Anong nakaakit sa iyo (upang mapaligaw) mula sa (landas ng)iyong Panginoon? Quran 82:6

Ang mga praktikal na mga aral ng Quran ay naitatag batay sa mga

magagandang halimbawa ni Propeta Muhammad at ng mga mabubuting Muslim

sa lahat ng panahon. Ang kakaiba at natatanging pamamaraan ng Quran ay ukol

sa mga alituntuning naglalayon ng pangkalahatang kapakanan ng tao at nakabatay

sa mga kakayahang maaabot ng tao. Sa lahat ng aspeto nito, ang karunungang

napapaloob sa Quran ay tiyak at hindi mapag-aalinlanganan. Hindi nito itinatakwil

at hindi rin naman sinasaktan ang laman at maging ang kaluluwa. Hindi ginagawangtao ang Diyos at hindi rin ginagawang Diyos ang tao. Ang lahat ng bagay ay maingat

na inilalagay sa angkop na kalagayang sakop ng kabuuang balangkas ng paglikha.

Katotohanan pa nito, ang mga iskolar na nagpaparatang kay Propeta

Muhammad na siya ang may-akda ng Quran ay nagsasabi ng isang bagay na

sadyang imposible. Maaari bang makapagsabi ang isang tao ng ikaanim na siglo

(C.E.) na tumutukoy tungkol sa mga katotohanan ng agham na nilalaman ng

Quran? Maaari ba niyang maipaliwanag ang pagkakalikha ng sanggol sa loob ng

sinapupunan ng buong ganap tulad ng ating natatagpuan sa makabagong agham sa

ngayon?

Pangalawa, makatuwiran bang paniwalaan na si Muhammad na hanggang

sa gulang na 40 ay nakilala lamang sa kanyang pagiging matapat at marangal

ay biglang naging may-akda ng isang aklat na hindi matularan sa panitikang

kahusayan at ang katumbas nito na mga lipon ng mga manunulang arabo at

mananalumpati ng mataas na kalibre ay walang kakayahang kumatha? At ang huli,

makatarungan bang sabihin na si Muhammad na kilala ng lahat bilangAl-Ameen(ang mapagkakatiwalaan) sa kanyang lipunan at patuloy na hinahangaan ng mga



17

di-Muslim na iskolar ng dahil sa kanyang angking katangian ng pagiging matapat

at marangal ay dumating na may dalang huwad na pag-aangkin (ng kapahayagan) at

sa ganoong panghuhuwad ay makapagtuturo sa libu-libong tao ng kabutihang asal,

ng marangal at matapat na katangian na nakapaghubog ng pinakamabuting tao sa

balat ng lupa?

Katiyakan, ang sinumang matapat at walang kinikilingang manunuri ng

katotohanan ay maniniwala na ang Quran ay kapahayagang Aklat na nagmula sa

Dakilang Allah.

Bagaman kayo ay hindi naman kinakailangang sumang-ayon sa lahat ng

kanilang sinabi, kayo ay aming bibigyan ng ilang kuru-kuro o pamumuna mula sa

mga pinagpipitaganang iskolar na di-Muslim na nagpahayag ng sariling puna tungkol

sa Quran. Ang mga mambabasa ay madaling makita kung paano ang makabagongdaigdig ay lumalapit sa katotohanan hinggil sa Quran. Kami ay nananawagan sa

lahat ng iskolar na bukas ang kaisipan na pag-aralanang Quran sa pananaw ng

naturang mga puntos. Aming tinitiyak na ang anumang ganitong pagtatangka ay

makahihikayat sa isang mambabasa na ang Quran ay hindi maaaring maisulat ng

sinumang tao.

Gaano man kadalas basahin ito (ang Quran) ang pagtunghay nito sa

simula ay nakababagot ngunit unti-unti ang paanyaya nito ay sadyang nakakaakit,

namamangha sa mga salaysay at sa huli ay nagdadala sa rurok ng kabanalan(at taimtim na pagdakila) nito. Ang pamamaraan nito ay umaalinsunod sa mga

nilalaman nito at ang layunin ay masigasig, matayog, kamangha-mangha, lagi

nang may dalang tunay na inspirasyon. Kaya, ang aklat na ito ay patuloy na mag-

aanyaya sa lahat ng panahon ng isang mapuwersang panghihikayat. Ito ang puna

ni Gothe na hinango sa TP Hughes Dictionary of Islam, pahina 526.

Aking tinanggap nang walang alinlangan, na ang Quran ay tumatangan

ng isang mahalagang katayuan mula sa kalipunan ng mga dakilang aklat na

panrelihiyon sa buong mundo. Bagaman ito ang pinakabago sa lahat ng likhang

pampanitikan, ito ay gumawa ng isang kagila-gilalas na bunga samalaking pangkat

ng tao. Ito ay lumikha ng isang bagong makataong kaisipan at isang bagong sigla ng

pag-uugali. Una nitong hinubog ang maraming bilang na tribu ng disyertong lupain

ng Arabia tungo sa isang pamayanan ng mga bayani at pagkaraan ay nagpatuloy

na lumikha ng isang malawakang pampulitiko at relihiyosong mga samahan ng

mga tagasunod ni Muhammad na itinuturing na pinakadakilang puwersa na dapat

bigyang pansin ng mga taga-Europa at ng Silanganin sa ngayon.Ito ang puna ni

G. Margoliouth, introduction to JM Rodwells The Quran, New York, EverymansLibrary, 1977, pahina 7.



18

Isang gawa, na pagkaraan, ay malakas na nanawagan at tila walang

maihahambing na mga damdamin na kahit sa malayong mambabasa malayo sa

sukat ng panahon at higit pa rito bilang kaunlarang pangkaisipanay isang gawa

na hindi lamang naghahatid ng pagkamuhi sa simula ng kanyang pananaliksik

ngunit nagbabago (naman) ang ganitong damdamin tungo sa pagkamangha at

paghanga, ang gayong gawa ay maaaring isang kamangha-manghang bungang makataong kaisipan at isang suliranin sa pinakamataas na layunin ng bawat

mapag-isip na tagapagmasid ng mga tadhana ng sangkatauhan. Ito ang puna ni

Dr. Steingass na hinango sa TP Hughes Dictionary of Islam pahina 526-7.

Ang nabanggit na obserbasyon sa

itaas ay nagbigay ng paunang mungkahi

ng mga nakakita kay Muhammad na siya

ang may-akda ng Quran ay sadyangwalang batayan. Paanong ang isang tao

mula sa pagiging isang di-nakapag-aral

ay naging isa siya sa mahalagang may-

akda sa larangan ng likhaing panitikan

sa buong pampanitikang Arabik? Paano

niya, kung gayon, naipahayag ang mga

katotohanan ng kalikasan ng agham samantalang walang tao ang maaaring

makagawa ng gayong pahayag sa panahong yaon, at ang lahat ng mga ito na

kahit minsan ay hindi nagkaroon ng kahit bahagyang kamalian sa kanyangpagpapahayag sa naturang paksa? Ito ang puna ng Scientist na taga-Pransiya na

si Maurice Bucaille, sa kanyang aklat na may pamagat na The Bible, the Quran

and Science, 1978, pahina 125.

Dito, samakatuwid, ang katangian nito bilang isang likhang panitikan

ay hindi nararapat marahil na sukatin sa pamamagitan ng mga nabuong kasa-

bihang may bahid diskriminasyon at panlasa, kundi sa mga bunga na kanyang

nagawa sa mga kasabay ni Muhammad at sa kanyang mga kababayan. Kung ito

man ay nagsalita ng may taglay na lakas ng kapangyarihan at ng panghihikayat sa

mga puso ng kanyang mga tagapakinig upang pagdugtungin nito ang salungat at

hindi sumasalungat na elemento sa isang matibay na pagkakaisa at pinagsanib na

katawan, at pinagtibay ng mga kaisipang malayo sa mga kaisipang pang arabeng

nangingibabaw sa ngayon, magkagayon, ang marubdob na pagpapahayag

ay sadyang ganap, sa simpleng dahilan na ito ay lumikha ng isang makataong

pamayanan mula sa malulupit na tribu at nagbigay ng bagong pag-asa sa dating

sinira (distorted) ng kasaysayan. Ito ay puna ni Dr. Steingass, hinango sa Hughes

Dictionary of Islam pahina 528.



19

Sa aking paggawa ng kasalukuyang pagtatangka upang pag-ibayuhin

ang gawain ng aking mga naunang kasamahan at makagawa ng isang bagay na

maaaring tanggapin bilang kahalintulad ng kahanga-hangang pagbigkas ng Quran

sa wikang Arabik bagaman ito ay kapos sa diwa (at sigla), ako ay nakaranas ng

hirap sa pag-aaral ng masalimuot ngunit mayaman at ibat ibang indayog na bukod

sa dalang sariling mensahe nitoay binubuo ang Quran nang di-mapasubaliangpag-aangkin na ito ay nabibilang na isa sa mga dakilang likhang pampanitikan

ng sangkatauhan. Ang kanyang taglay na katangian yaong di-mapantayang

indayog tulad ng paniniwala ni Pickthall na inilarawan sa kanyang Banal na Aklat,

ang pinakahimig nito ay pumupukaw at nagdadala sa tao ng pagluha sa kanilang

mga mata at pagkamangha ay hindi man lang binigyang pansin ng mga naunang

tagasalin, samakatuwid, hindi nga kataka-taka kung walang sigla at walang buhay

ang kanilang ginawang pagsalin kung tunay na ito ay ihahambing sa kagila-gilalas

at pinalamutiang orihinal nito. Ito ay puna ni Arthur J. Arberry, The QuranInterpreted, London: Oxford University Press, 1964, pahina 10.

Ang isang lubos at makabuluhang pagsusuri nito (Quran) sa pananaw

ng makabagong kaalaman ay maghahatid sa atin upang makilala ang pagka-

kasundo ng dalawa (ang Quran at makabagong agham) tulad ng sinabi noon sa

ilang ulit na pagkakataon. Sadyang hindi nga namin maubos isipin para sa isang

tao sa panahon ni Muhammad na maging may-akda ng gayong pahayag batay sa

kalagayan ng kaalaman noong kanyang kapanahunan. Ang gayong pagsasaalang-

alang ay mga bahagi na nagbibigay sa Kapahayagan ng Quran ng isang kakaibangkalagayan, at ang puwersa na naghatid sa mga walang pagkiling na siyentipiko

upang tanggapin ang kanyang kawalan ng kakayahan na magbigay ng paliwanag

batay lamang sa mga naturang materyalistikong pangangatuwiran. Ito ang puna

ni Maurice Bucaille, The Quran and Modern Science, 1981, pahina 18.

Karagdagan ng tagasalin sa Tagalog.

Sa kabuuan, matatagpuan natin sa Quran ang mga Tinipong karununganna maaaring gamitin ng marurunong na tao, mga dakilang pilosopo, at

pinakamahusay na politiko. Ngunit may iba pang pagpapatunay sa kabanalan ng

Quran, ito ay ang katotohanang napanatili nila nang buo sa habang panahon

mula nang ito ay ipahayag at magpahanggang ngayon. Binabasa at muling

walang sawang binabasa ng mga Muslim at dahil sa paulit-ulit na pagbasa, ito

ay natutuhang mahalin sa bawat araw. Ito ang nagbunsod ng isang malalim na

damdamin ng mapitagang takot at paggalang ng ninumang bumabasa o nakikinig

nito. Kaya hindi sa pamamagitan ng talas ng sandata o sapilitang pakikialam ng

mga misyonaryo ang sanhi ng mabilis at dakilang pagsulong at pagkalat ng Islam,bagkus higit sa lahat mula sa katotohanang itong Quran ay Aklat ng Diyos na



20

itinanghal at ibinantayog ng mga Muslim sa harap ng mga manlulupig, at may

kalayaang tanggapin o tanggihan. Ito ay puna ni

Laura Veccia Vagliere hinango ni E. Bawany, 1967

pahina 62.

Ang Quran ay hitik ng dakilang moral na aralat alituntunin; ang kaayusan ay baha-bahagi na hindi

maititiklop ang isang pahina na hindi katatagpuan ng

mga simulain o sawikain na aayunan o pagtitibayin ng

lahat ng tao. Ang baha-bahaging ayos nito ay nagbunga

ng mga paksa, kaisipan at lubos na alituntunin na

angkop sa karaniwang tao sa anumang pangyayari.

Sinulat ni JW Draper, vol 1, 1875.



21

TUNGO SA TAMANG PATNUBAY

Ang katagang Islam ay isang salita mula sa wikang Arabik na

nangangahulugan ng pagsuko sa Kalooban ng Allah (Diyos). Hinango ito sa

salitang Arabik na Salam na nangangahulugan din ng kapayapaan. Kaya

naman, ang relihiyong Islam ay nagtuturo ng pagsuko sa Diyos ayon sa Kanyang

mga ipinahayag na Banal na Batas tungo sa tunay na kapayapaan ng isip at

kapanatagan ng puso ng tao. Ang pinakamahalagang katotohanang ipinahayag ng

Allah sa sangkatauhan ay ang walang sinumang banal o may karapatang sambahin

maliban sa Makapangyarihang Diyos, ang Allah. Samakatuwid, ang lahat ng tao ay

nararapat lamang sumuko at sumamba sa Kanya.

Ang katagang Muslim ay yaong sumusuko sa Kalooban ng Allah(Diyos) maging anuman ang kanyang lahi, bansa o tribu. Ang pagiging Muslim

ay nangangahulugan ng kusang-loob na pagsuko at mapagpakumbabang pagtalima

sa Allah (Diyos), at mamuhay nang ayon sa Kanyang kautusan. Marami ang

may maling pag-aakala na ang Islam ay isang relihiyon ng mga Arabo lamang.

Ito ay sadyang malayo sa katotohanan. Karagdagan, sa maraming pumapasok sa

Islam sa lahat ng sulok ng daigdig lalo na sa Inglatera at Amerika, makikita natin

ang sambayanang Muslim mula Bosnia hanggang sa Nigeria, at mula Indonesia

hanggang sa Morocco. Maliwanag na makikita na ang mga Muslim ay galing sa

maraming ibat ibang lahi, kulay at tribu. Sa katunayan, higit sa 80% bahagdanng pangkalahatang Muslim ay hindi mga Arabo. Higit na marami ang Muslim sa

Indonesia kaysa sa buong bansang Arabo. Kaya naman, kahit na nakararami ang

bilang ng Muslim sa mga lahing Arabo, hindi sila ang pinakamalaking bilang ng

Muslim sa daigdig. Magkagayon, sinumang sumuko nang lubusan sa Allah (Diyos)

at Siya lamang ang kanyang sinasamba ay isang Muslim.



22

ANG WALANG HANGGANG MENSAHE

Hindi bago ang relihiyong Islam sapagkat ang Islam (ang pagsuko sa

kalooban ng Diyos) ay tanging relihiyon sa paningin ng Diyos. Sa ganitong

kadahilanan, ang Islam ay tunay at likas na relihiyon, at ito ang dating walang-

hanggang mensahe na ipinahayag sa pagdaloy ng panahon sa lahat ng Propeta ng

Allah katulad nina Abraham, Noah, Moses, Hesus at Muhammad . Silang lahat

ay nagturo ng isang magkakatulad na Mensahe: ang dalisay na Monoteismo. Hindi

nagtatag ng bagong relihiyon si Propeta Muhammadkatulad ng maling pag-aakala

ng marami, bagkus Siya ang pinakahuling Propeta ng Islam. Sa pagpapahayag ng

Allah sa Kanyang huling mensahe kay Muhammad , na sadyang walang-hanggan

at para sa lahat ng sangkatauhan, binigyang kaganapan ng Allah ang kasunduan

na Kanyang ibinigay kay Abraham, na isa sa mga nauna at bantog na Propeta.Sapat ng sabihin na ang panuntunan ng Islam ay siya ring panuntunan ni Propeta

Abraham, sapagkat kapwa Bibliya at Quran ay nagpapakilala kay Abraham bilang

isang huwaran ng sinumang isinusuko nang buong puso ang sarili sa kalooban ng

Allah, at siya ay tuwirang sumasamba sa Diyos na walang isinaalang-alang na

tagapamagitan. Sa oras na maunawaan ito, magiging maliwanag na ang Islam ang

siyang pandaigdigan at walang-hanggang mensahe kaysa sa lahat ng relihiyon,

sapagkat lahat ng Propeta at Sugo ng Allah ay mga Muslim (silay sumusuko

sa Kalooban ng Allah), at kanilang itinuro ang Islam (pagsunod sa Kalooban ng

Makapang-yarihang Allah).



23

ANG KAISAHAN NG ALLAH

Ang haligi ng pananampalatayang Islam ay ang

paniniwala sa Kaisahan ng Allah - ang tanging Diyos

na sinasamba ng mga Propeta kasama na rito sina

Abraham, Noah, Moses, at Hesus at Muhammad .

Itinuturo ng Islam na ang dalisay na paniniwala sa

Allah ay likas sa tao. Kaya naman, nagagampanan

nito ang likas na pagnanais ng kaluluwa. Ang

konsepto ng Diyos sa Islam ay tuwiran, maliwanag

at madaling maunawaan. Itinuturo ng Islam na ang

puso, kaisipan at kaluluwa ng tao ay mga angkop na

sisidlan ng maliwanag na banal na pahayag. Ang mgapahayag ng Allah sa tao ay hindi nalalambungan ng magkasalungat na misteryo

o labag sa katwirang katuruan. Kaya naman, itinuturo ng Islam na bagaman hindi

kayang matarok at di-maabot nang lubusan ng ating limitadong kaisipan ang

Kaluwalhatian ng Allah, hindi Niya inaasahan na tayoy tumanggap ng mga di-

makatotohanan o lantarang huwad na paniniwala hinggil sa Kanya.

Ayon sa mga katuruan ng Islam, ang Makapangyarihang Allah ay tanging

Iisa. Ang Kanyang kaisahan ay hindi dapat mabahiran ng pagbibigay katambal sa

Kanya, maging sa paniniwala at pagsamba. Dahil dito, pinag-uutusan ang mgaMuslim na panatilihin ang tuwirang ugnayan sa Allah. Magkagayon, ang anumang

tagapamagitan ay tahasang ipinagbabawal. Sa pananaw ng Islam, ang paniniwala

sa Kaisahan ng Diyos ay nangangahulugan na ang pagganap ng lahat ng panalangin

at pagsamba ay nararapat na iukol ng bukod-tangi sa Kanya. Siya lamang ang may

karapatan sa katawagang Panginoon at Tagapagligtas.

Bagaman ang ibang relihiyon ay naniniwala sa Iisang Diyos, hindi nila

iniuukol ang kanilang panalangin sa Kanya. Gayundin, ibinibigay nila angkatawagang Panginoon sa mga nilikha na sadyang malayo sa pagkakaroon ng

mga katangiang Ang Maalam ng Lahat ng Bagay, Ang Makapangyarihan, at

Ang Walang Pagbabago. Sa kabila ng katotohanang ito, ang mga katangian ng

tunay na Diyos ay matutunghayan din maging sa kanilang hawak na kasulatan.

Ayon sa Islam, hindi sapat na ang tao ay maniwala na ang Diyos ay iisa, bagkus

nararapat niyang gampanan ang paniniwalang ito sa pamamagitan ng tamang pag-

aaral. Sa madaling salita, ang konsepto ng Diyos sa Islam, na lubos na nakasalalay

sa Banal na Pahayag, ay sadyang maliwanag sa pagiging Banal Ang Diyos ay

Diyos at ang tao ay tao. Sa dahilang ang Diyos (Allah) ay ang tanging Lumikha atang Tagapanustos sa sandaigdigan, Siya ay may kahigtan sa Kanyang mga nilikha



24

ang Lumikha at ang nilikha ay hindi kailanman maghahalo. Nagtuturo ang Islam na

ang Diyos ay may natatanging kalikasan, at Siya ay malaya sa kasarian, kahinaan,

at lampas sa anupamang kayang liripin ng tao.

Nagtuturo ang Banal na Quran na ang mga Tanda at katibayan ng katalinuhan,

kapangyarihan at pananatili ng Diyos ay kitang-kita sa ating kapa-ligiran. Kayanaman, tinatawagan ng Allah na pag-isipan ng tao ang mga nilikha sa paligid niya

upang magkaroon siya ng higit na pang-unawa sa Kanyang Lumikha. Naniniwala

ang mga Muslim na ang Allah ay Mapagmahal, Maawain, at Mahabagin. Nasa

Kanyang Kamay ang araw-araw na pangyayari sa tao. Sa ganitoy nasa natatanging

katamtamang katayuan ang Islam sa gitna ng huwad na pananampalataya at

mapagmalabis na pilosopiya.

Maraming relihiyon at pilosopiya ang naglalarawan sa Diyos na may Mataasna Kapangyarihan subalit walang malasakit, o hindi mulat sa buhay ng bawat

isang tao. Ang ibang relihiyon naman ay nagbibigay sa Diyos ng mga katangiang

pantao, at nagtuturo na Siya ay naroroon sa Kanyang mga nilikha, sa pamamagitan

ng pagsasatao, o pagiging isang nilikhang bagay. Sa kabilang dako, sa Islam ay

binigyang-linaw ng Diyos ang katotohanan sa pamamagitan ng pagpapahayag sa

tao na Siya ay Mapagmahal, Mahabagin, Maawain at Kanya ring tinutugon ang mga

panalangin. Subalit Kanya ring binigyang-diin na walang anumang makatutulad sa

Kanya, na Siya ay di-sakop ng panahon, kapaligiran at ng Kanyang nilikha.

Dapat ding banggitin na ang Allah na sinasamba ng mga Muslim ay

Siya ring Diyos na kinikilala ng mga Hudyo at Kristiyano sapagkat iisa lamang

ang Diyos. Sa kasamaang-palad, ang ibang tao ay may maling pananaw na ang

sinasambang Diyos ng mga Muslim ay kaiba sa Diyos ng mga Hudyo at Kristiyano,

at inaakala na ang Allah ay isa lamang diyos ng mga Arabo. Ang maling

kaisipang ito na patuloy na ipinalalaganap ng mga kaaway ng Islam ay sadyang

malayo sa katotohanan, sapagkat ang katagang Allah ay pantanging pangalan

ng Makapangyarihang Diyos sa wikang Arabik. Ito rin ang katagang ginagamit ng

mga Arabong Hudyo at Kristiyano. Magkagayunman, dapat liwanagin na bagaman

magkatulad ang sinasamba ng mga Muslim sa Diyos na kinikilala ng mga Hudyo at

Kristiyano, ang konsepto nila sa Kanya ay iba. Bilang halimbawa, hindi tinatanggap

ng mga Muslim ang paniniwala ng mga Kristiyano at Hudyo na ang Allah ay isa

sa Tatlong Persona ng Diyos o ang Diyos ay nagkaroon ng anak. Hindi lamang

itinatakwil ito ng Banal na Quran bagkus kung ito nga ang tunay na kalikasan ng

Allah (Diyos), disin sanay maliwanag na ipinahayag Niya ito kina Noah, Abraham,

Moses, Hesus, Muhammad at iba pang mga Propeta.



25

ANG BANAL NA QURAN

Ang literal na kahulugan ng katagang Quran mula sa wikang Arabik ay

ang babasahin o bibigkasin. Kapag ginamit ito hinggil sa Islam, nangangahulugan

ito ng panghuling mensahe ng Allah sa sangkatauhan na ipinahayag kay Propeta

Muhammad . Ang Banal na Quran, na magkaminsay isinusulat na Koran,

ay literal na Salita ng Allah na lagi nang binabanggit sa tuwina. Taliwas sa ibang

mga banal na pahayag, lubusang napag-ingatan ang Quran sa bawat kataga nito

at kahulugan sa isang buhay na wikaisang wikang ginagamit pa rin hanggang sa

kasalukuyan.

Isang buhay na himala ang Quran sa wikang

Arabik; at bantog bilang Aklat na hindi matularansa istilo, uri at sa bisang ispirituwal nito. Ibinaba

ang huling Pahayag na ito kay Propeta Muhammad

sa loob ng 23 taon. Ang pagkakaiba ng Banal

na Quran sa ibang aklat na pangrelihiyon ay ang

lagi nang pagturing sa Banal na Quran bilang

isang Salita ng Allah ng mga taong naniniwala

ritohindi ito isang bagay na ipinasiya ng isang

konseho maraming taon pagkaraang naisulat.

Gayundin, binibigkas ang Banal na Quran nanghayagan sa harapan ng kapwa Muslim at di-

Muslim na lipunan noong panahon ni Propeta

Muhammad . Ang buong Quran ay lubusang

naisulat, at marami sa mga kasamahan ng Propeta

ang nakasaulo nito nang ganap sa bawat titik

at pagbigkas kung papaano ito naipahayag. Kaya naman, taliwas sa ibang aklat, ang

Banal na Quran ay lagi nang nasa kamay ng mga karaniwang mananampalataya

at kailanmay hindi sila nagkaroon ng pag-aalinlangan na ito ay Banal na Salita ngAllah. Dahil sa malawakang pagsasaulo nito, ganap itong napanatili.

Sa kabilang banda, ang mga kasulatang hawak ngayon ng ibang relihiyon

ay nahaharap sa malaking pag-aalinlangan hinggil sa pagiging dalisay o orihinal

ng mga ito. Ang mga tagasunod na rin ang nagbibigay ng lantarang pagpuna sa

maraming pagkakasalungat at kamaliang nasasaad sa mga ito.

Hinggil sa katuruan ng Banal na Quran, isa itong pandaigdigang Kasulatan

at ito ay patungkol sa lahat ng sangkatauhan, hindi sa isang partikular na tribu onatatanging-tao. Hindi bago ang dala ng mensaheng ito, bagkus ang mensaheng



26

dinala rin ng lahat ng Propeta: Pagsuko sa Makapangyarihang Diyos at Pagsamba

lamang sa Kanya. Kaya naman, ang pahayag ng Allah sa Quran ay nakatuon sa

pagtuturo sa tao sa kahalagahan ng paniniwala sa Kaisahan ng Diyos, hubugin ang

kanilang buhay sa patnubay na Kanyang ipinadala.

Karagdagan nito, mababasa sa Banal na Quran ang mga kasaysayan ngmga naunang Propeta tulad nina Abraham, Noah, Moses at Hesus; at gayundin ng

maraming mga pag-uutos at pagbabawal mula sa Dakilang Allah.

Sa makabagong panahon na kung saan nakalugmok ang maraming tao sa

matinding pag-aalinlangan, sa kawalang-pag-asa sa ispirituwal na pangangailangan

at sa di-malamang katumpakan ng pamahalaan, ang Banal na Quran ay nag-aalay

ng kalutasan sa kahungkagan ng ating pamumuhay at sa kaguluhan na sumasakmal

sa mundo sa ngayon. Sa maikling pananalita, ang Banal na Quran ay isang aklat

ng patnubay na di-mapapantayan ang kahusayan.



27

SI PROPETA MUHAMMADTaliwas sa mga namuno ng maraming relihiyon, ang huling

Propeta ng Islam ay tunay na naitala bilang isang kilalang

tao sa kasaysayan. Maliwanag ng ganap ang kanyang

buhay sa mga nasusulat na kasaysayan, at batid

maging ang pinakamaliit na detalye ng kanyang

pamumuhay. Hindi lamang tangan ng mga Muslim

ang ganap na teksto ng mga Banal sa Salita ng Allah

na ipinahayag kay Muhammad , hawak din nila

ang kanyang mga napanatiling winika at pangaral o

salaysay na tinatawag na Hadith.

Matapos banggitin ang mga ito, dapat malaman ng sinuman na ang mga

Muslim ay naniniwala na si Propeta Muhammad ay tao lamang na pinili ng

Allah, at siya ay walang anumang katangian ng pagkadiyos. Upang ilayo ang tao sa

pagsamba sa kanya, itinuro ni Propeta Muhammad sa mga Muslim na tawagin

siyang Sugo ng Diyos at Kanyang Alipin. Ang misyon ng panghuli at pangwakas

na Propeta ng Allah ay tanging ituro sa tao na walang sinuman ang maaaring

tawaging diyos o may karapatang sambahin maliban sa Makapangyarihang Allah,

at gayundin ang maging buhay na halimbawa ng pahayag ng Allah. Sa payak na

salita, nagpadala ng kapahayagan ang Allah kay Muhammad , na kanya namangitinuro, isinabuhay at ipinairal sa sambayanan.

Sa ganitong paraan, higit pa sa pagiging Propeta si Muhammad dahil siya

rin ay isang tagapangasiwa ng pamahalaan at isang pinuno. Siya ay namuhay nang

payak sa paglilingkod sa Allah, at pinamunuan niya ang isang relihiyon na sadyang

saklaw ang lahat ng aspeto ng pamumuhay isang panuntunan ng buhay. Itinuro

niya kung ano ang ulirang kaibigan, asawa, guro, pinuno, mandirigma at hukom.

Dahil dito, sinusunod siya ng mga Muslim hindi dahil sa kanyang kapakanan,bagkus bilang pagtalima sa Allah. Hindi lamang ipinakita ni Muhammad kung

papaano makipagkapwa-tao, higit na mahalaga ay ipinakita niya kung papaano

makipag-ugnayan at sumamba sa Allah ayon sa mga paraang nais Niya.

Katulad ng ibang Propeta, naharap si Propeta Muhammad sa matinding

pagtutol at pagmamalupit sa panahon ng kanyang misyon. Magkagayunman, nanatili

siyang mapagpaumanhin, matiisin at makatarungan. Kanyang pinakitunguhan nang

mabuti ang kanyang mga kaaway. Naging matagumpay ang bunga ng kanyang

misyon. Bagaman nagsimula ang kanyang misyon sa pinakamahina at malayongmga pook sa mundo, lumaganap ang Islam mula Espanya hanggang sa Tsina sa



28

loob lamang ng isang daang taon pagkaraang mamatay si Propeta Muhammad .

Siya ang pinakadakila sa lahat ng mga Propeta ng Allah hindi sa dahilang nagdala

siya ng bagong mga doktrina o gumawa ng higit na mahuhusay na himala, bagkus

ang bunga ng kanyang misyon ay nagdala ng higit na bilang ng tao sa landas ng

dalisay at tamang paniniwala sa Iisang Tunay na Diyos kaysa sa ibang Propeta.



29

ANG PAMAMARAAN NG BUHAY SA ISLAM

Sa Banal na Quran, itinuturo ng Allah sa tao na nilikha sila upang sambahin

Siya, at ang batayan ng lahat ng tunay na pagsamba ay ang laging pag-alaala sa Allah.

Sa dahilang sakop ng Islam ang lahat ng aspeto ng buhay, ang lagi nang paggunitasa Allah ay binibigyan ng pansin sa lahat ng gawain ng tao. Binibigyang-linaw ng

Islam na ang lahat ng kilos ng tao ay itinuturing na mga gawang pagsamba kung

ginagawa ito dahil sa Allah at ayon sa Kanyang Banal na Batas. Kaya naman, ang

pagsamba ay hindi lamang mga panrelihiyong rituwal. Ang mga katuruan sa Islam

ay nagsisilbing habag at lunas sa kaluluwa ng tao. Ang mga katangiang katulad ng

pagpapakumbaba, katapatan, matiisin at pagkakawanggawa ay matiim na ipinag-

uutos. Karagdagan nito, ipinagbabawal sa Islam ang pagmamalaki at pamumuri sa

sarili, sa dahilang ang Allah lamang ang tanging Hukom sa pagkamakatwiran ngtao.

Ang pananaw ng Islam sa kalikasan ng tao ay higit na makatotohanan at

mahusay na pinagtimbang. Hindi pinaniniwalaan na likas na makasalanan ang tao,

bagkus siya ay may kakayahang gumawa ng mabuti at masama. Itinuturo rin ng

Islam na ang paniniwala at pagsagawa ay lagi nang magkasama. Binigyan ng Allah

ang tao ng kalayaan, kaya naman ang sukat ng kanyang pananampalataya ay batay

sa kanyang mga gawa at asal. Gayundin naman, nilikha ang tao na sadyang mahina

at lagi nang natitisod sa kasalanan. Ito ang kalikasan ng taong nilikha ng Allah ayonsa Kanyang Talino. Ang tao ay hindi likas na makasalanan o nangangailangan ng



30

kumpuni. Ito ay sa dahilang laging bukas ang landas ng pagsisisi sa lahat ng tao. At

minamahal ng Allah ang nagsisising makasalanan na taos pusong naninik-luhod sa

paghingi ng tawad sa Kanya.

Naitatatag ang tunay na pamumuhay Islamiko sa pamamagitan ng tamang

takot sa Allah at matapat na paniniwala sa Kanyang Walang-Hanggang Habag.Ang isang pamumuhay na walang takot sa Allah ay humahantong sa kasalanan

at pagsuway, samantalang ang paniniwalang hindi patatawarin ng Allah ang mga

mabibigat na kasalanan ay humahantong sa kawalan ng pag-asa. Ang Islam ay

nagtuturo: Tanging ang mga naliligaw lamang ang nawawalan ng pag-asa sa

Habag ng kanilang Panginoon.

Karagdagan nito, ang Banal na Quran na ipinahayag kay Propeta

Muhammad ay naglalaman ng napakamaraming katuruan hinggil sa kabilang-buhay at sa Araw ng Paghuhukom. Dahil dito, naniniwala ang mga Muslim na ang

lahat ng tao ay hahantong sa paglilitis ng Allah sa kanilang mga paniniwala at gawain

nang silay nabubuhay pa sa mundo. Sa paghusga sa tao, ang Allah ay Mahabagin

at Makatarungan. Huhusgahan ang tao ayon lamang sa kanilang nakayanan. Sapat

nang sabihin na itinuturo ng Islam na ang buhay ay isang pagsubok, na ang lahat

ng tao ay may pananagutan sa Allah. Ang matapat na paniniwala sa kabilang buhay

ay isang susing humahantong sa isang matuwid na buhay at moral. Sa kabilang

banda, kung ang pananaw ay wala nang darating pa pagkatapos ng kamatayan,

ito ay magdudulot sa tao na maging maramot, makamundo at magkakaroon ngmababang moralidad.



31

ISLAM - TUNGO SA HIGIT NA MAHUSAY NA PAMUMUHAY

Itinuturo ng Islam na ang tunay na kaligayahan ay maaari lamang makamtan

sa pamamagitan ng isang pamumuhay na may kaakibat na paggunita sa Allah, at

sa pagkakaroon ng kasiyahan sa bawat biyayang ibinibigay Niya. Karagdagan

nito, ang tunay na kasarinlan ay ang kalayaan sa pagiging alipin ng mababang

pagnanasa, at kalayaan sa mga ideolohiyang gawa ng tao. Ang naturan ay siya

namang kabaliktaran sa pananaw ng maraming tao sa makabagong daigdig na

itinuturing ang Kalayaan bilang isang kakayahang bigyang-kasiyahan ang lahat

ng kanilang pagnanasa nang walang pagpipigil.

Ang maliwanag at malawak na patnubay ng Islam ay nagbibigay sa tao

ng isang malinaw na takda sa layunin at landas ng buhay. Bilang karagdagan sapagiging kasapi ng kapatiran sa Islam, ang timbang at praktikal na katuruan ay

pinagmumulan ng kapayapaan, patnubay at moralidad. Ang tuwiran at malinaw na

ugnayan sa Makapangyarihang Diyos, kasama ng pagkakaroon ng pagpapahalaga

sa layunin at sa pagiging kasapi ng pandaigdigang kapatiran ay nagpapalaya sa

tao mula sa maraming

pagkabalisa sa araw-araw

na pamumuhay. Sa maikling

salita, ang pamamaraang

buhay Islamiko ay dalisayat kapaki-pakinabang.

Nagtuturo ito ng pagdisiplina

at pagpipigil sa sarili sa

pamamagitan ng palagiang

pagdarasal at pag-aayunong

itinakda nito. Nagpapalaya

rin sa tao sa mga pamahiin

at sa rasismo (lahat ngpagbibigay ng di-matwid

na opinyong nauukol sa

lahi, lipi, kulay ng balat at

kabansaan). Makakamtan

lamang ng tao ang tunay na

karangalan o kadakilaan sa

pamamagitan ng pagtanggap

sa lagi nang paggunita sa

Allah sa araw-araw nagawain at ang pagtanggap na



32

ang tanging pagkakaiba ng tao sa mata ng Allah ay ang pagiging masunurin sa

Kanya.

Binigyan tayo ng Dakilang Lumikha ng talino at kakayahang mangatwiran,

magtimbang at magpasiya. Kaya inilagay Niya ang ating isip sa pinaka-itaas ng ating

katawan, ang ulo, upang ito ay manguna at mamayani sa ating pagpapasiya nanghigit sa damdamin o emosyonna kadalasay nakapaglilihis ng landas. Sinumang

nagnanais magkaroon ng tama at makatarungang pagtitimbang at paghuhusga, siya

ay dapat maharap sa higit sa isang pag-aaralan o pagpipilian. Huwag ibilanggo

ang sarili sa isang pananampalatayang hindi dumaan sa malaya at kusang pagpili.

Huwag talikuran ang karapatang pumili ng isang tamang pananampalatayang

makapagbibigay ng katiyakan sa kasiyahan at kapanatagan hindi lamang dito sa

lupa bagkus maging sa kabilang buhay.

Inaanyayahan namin kayong magpatuloy sa pag-aaral hinggil sa Islam

upang magkaroon ng kaukulang kaalaman na siyang tanging kailangan upang

timbangin at piliin ang katotohanan tungo sa isang tamang pananampalataya at

ganap na panuntunan ng buhay.



33

ANG MGA KARAPATAN NG TAO AYON SA ISLAM

Dahil ang Allah (Diyos) ang Siyang Ganap at Tanging may Kapangyarihan

at may Kapamahalaan sa mga tao at sa buong sanlibutan, Siya ang Nag-iisang

Nakapangyayaring Panginoon, ang Tanging Isang Tagapagtaguyod at Tagapanustos,

ang Maawain, na ang Kanyang awa ay laganap at sakop sa lahat ng Kanyang nilikha;

at dahil sa Siya ang nagbigay sa bawat tao ng makataong dangal at prinsipiyo at

hiningahan Niya ng Kanyang Espiritu, magkagayon ang tao ay nakikiisa sa Kanya.

At sa pamamagitan Niya, ang mga tao ay magkakatulad sa elementong sangkap ng

pagkakalikha nila at walang tunay na kaibahan na dapat pangibabawan ng bawat

isa nang dahil lamang sa pagkakaiba-iba tulad ng angkan, kulay o lahi bukod pa

sa sari-sariling katangian (sa ugali, asal o kilos). Ang bawat tao, samakatuwid, ay

may kaugnayan sa lahat ng kanyang kapwa tao. At ang lahat ng tao ay nagigingisang pamayanan ng pagkakapatiran nang dahil sa marangal at kalugud-lugod

na pagpapaalipin sa Allah, ang Mahabaging Panginoon ng buong santinakpan.

At dahil sa gayong pinagpala at pinagkaisang damdamin, ang pagpapahayag ng

Islam tungkol sa Kaisahan ng Allah ang siyang nangingibabaw at siyang haligi na

umuugnay sa kaisahan ng sangkatauhan at ang pagkakapatiran ng lahat ng tao.

Bagaman ang isang bansang Islamiko ay maaaring maitatag sa alinmang

bahagi ng mundo, ang Islam ay hindi nagnanais na bigyang hangganan ang mga

karapatan ng tao nang ayon sa kasakupan ng kanyang sariling bansa. Ang Islamay nagbigay ng ilang pangunahing karapatan bilang pangkalahatang batayan para

sa sangkatauhan at sa kabuuan nito, ito ay dapat ipatupad at igalang sa lahat ng

panahon kahit na ang gayong tao ay naninirahan sa loob ng teritoryo ng bansang

Islamiko o sa labas nito, maging siya man ay nasa mapayapang kalagayan o nasa

panahon ng digmaan. Ang Quran ay maliwanag na nagsabi:

O kayong mananampalataya, maging matibay na saksi ng Allah sa

katarungan. At huwag ang inyong galit sa iba ang umiral at maglihis sa inyo sakatarungan. Maging makatarungan sapagkat ito ay malapit sa pagkatakot sa

Allah. (Quran 5:8)

Ang dugo ng tao ay sagrado sa lahat ng pagkakataon at hindi dapat na

dumanak nang walang katarungan. Ang sinumang lumabag o sumuway sa pagiging

sagrado ng dugo ng tao sa pamamagitan ng pagkitil ng buhay na walang kaukulang

katarungan, ang Quran ay nagsabi na ito ay katumbas ng pagpatay sa buong

sangkatauhan.

Sinumang kumitil ng buhay na hindi naglalayong ipaghiganti ang pinatay,



34

at (sinumang pumatay) upang maghasik ng katiwalian sa lupa, kahalintulad nito

ang pagkitil niya sa buong sangkatauhan. (Quran 5:32)

Hindi pinahihintulutan na apihin o lapastanganin ang mga kababaihan, mga

bata, mga matatanda, maysakit at mga sugatan. Ang dangal at puri ng mga babae

ay nararapat na igalang sa lahat ng pagkakataon. Ang mga taong nagugutom aynararapat na pakainin, ang hubad ay dapat damitan, ang sugatan ay dapat gamutin

kahit na sila ay nabibilang sa pamayanang Islamiko o hindi.

Kung kami man ay nagpapaliwanag ng mga karapatan ng tao sa ilalim

ng relihiyong Islam, kami ay tapat na tumutukoy tungkol sa mga karapatang

ipinagkaloob ng Allah, ito ay hindi ibinigay ng sinumang hari o ng pangkat ng

mambabatas. Ang mga karapatan na ibinigay ng mga hari o ng mga mambabatas

ay maaaring bawiin o ipawalang-saysay sa paraan na kung paano ito isinagawa atipinagkaloob. Ito ay katulad din ng mga karapatang tinatanggap at sinang-ayunan

ng mga namumunong diktador. Maaari nilang ipagkaloob ang mga ito kung kailan

nila maibigan at bawiin kung kailan nila nais at maaari nilang labagin ang mga

ito nang hayagan kung ito ay kanilang masumpungang gawin. Ngunit sa Islam,

ang mga karapatan ng tao ay iginawad ng Dakilang Allah, walang sinumang

mambabatas sa mundo o sa anumang pamahalaan sa lupa ang may karapatan na

gumawa ng hakbangin upang susugan, dagdagan o baguhin man ang mga karapatang

ipinagkaloob ng Allah. Sinuman ay walang karapatang bawiin, ipawalang-saysay

o palitan ang mga ito. Hindi rin naman ito mga pangunahing karapatan ng tao naiginawad sa papel lamang bilang isang pakitang-tao at pagtatanghal at itinakwil sa

aktuwal na pamumuhay pagkaraang ito ay pagtibayin. Hindi rin ito katulad ng mga

pilosopiyang kaisipan na walang nagpatibay sa likod ng mga ito.

Ang kasunduan (saligan) at mga sinang-ayunang mga batas at itinakdang

kapasiyahan ng Nagkakaisang mga Bansa (United Nations) ay hindi maihahalintulad

sa mga karapatang itinakda ng Dakilang Allah sapagkat ang una ay hindi naaangkop

sa bawat tao subalit ang huli ay angkop sa lahat ng mananampalataya. Sila ay

isang bahagi at kabigkis ng pananampalatayang Islam. Ang bawat Muslim o mga

pinunong Muslim na nagtuturing sa kanila bilang mga Muslim ay nararapat na

tanggapin, kilalanin at ipatupad ang mga karapatang ito. Kung sila ay nagpabaya na

maipatupad ito at nagsimulang itakwil o talikdan ang mga karapatan na pinagtibay

ng Allah o gumawa ng mga susog at baguhin yaon o hayagang lumabag sa mga ito

habang sila ay kumikilala ng mga ito batay sa salita lamang ng kanilang mga bibig,

ang hatol ng Banal na Quran sa gayong pamamahala ay tuwirang maliwanag at

walang alinlangan.

At sinuman ang humatol na hindi nababatay sa ipinahayag ng Allah, sila

yaong di-mananampalataya. (Quran 5:44)



35

ANG KARAPATAN NG TAO SA PAMAYANANG ISLAM

1. Ang Kaligtasan ng Buhay at Ari-arian; sa huling sermon na ipinahayag

ni Muhammad sa panahon ng Hajj, siya ay nagsabi: Ang inyong buhay

at ari-arian ay ipinagbabawal sa sinuman hanggang sa Araw ng inyong

pakikipagharap sa Allah sa Araw ng Pagkabuhay na Muli.Ang Propeta ay

nagsabi rin tungkol sa mga dhimmi (mga taong di-Muslim na naninirahan

sa bansang Muslim). Ang sinumang pumatay ng (Dhimmi) tao na sakop ng

kasunduan, siya ay hindi makaaamoy ng halimuyak ng Paraiso.

2. Ang Pangangalaga sa Dangal.Ang banal na Quran ay nagsabi:

i. O kayong Mananampalataya, huwag hayaan ang isang pangkat sa inyo ayhamakin o laitin ang ibang pangkat ng tao. (Quran 49:11)

ii. Huwag kayong maniniktik sa isat isa.

iii. Huwag kayong mang-iinsulto sa pamamagitan ng pagtawag ng ibang

(palayaw, bansag o taguri) pangalan. (Quran 49:11)

iv. Huwag manirang-puri at libakin ang iba. (Quran 49:12)

3. Ang Kabanalan at Katiwasayan ng Pansariling Buhay. Ang Quran ay

nagbigay ng kautusan:

a. Huwag kayong maghinala sa isat isa.

b. Huwag kayong pumasok sa alinmang tahanan na walang pahintulot.

4. Ang Kapanatagan ng Pansariling Kalayaan. Ang Islam ay nagtakda ng mgaprinsipiyo na walang sinumang mamamayan o tao ang maaaring mabilanggo

maliban ang kanyang kasalanan ay napatunayan sa isang hayag na paglilitis.

Ang pag-aresto sa isang tao na batay lamang sa hinala at siya ay ikinulong nang

walang kautusan ng hukuman at pagkakait sa kanya ng sapat na panahon at

pagkakataon upang maipagtanggol ang kanyang sarili ay hindi pinahihintulutan

ng Islam.

5. Ang Karapatan ng Pagtutol Laban sa Pang-aabuso.Ang isa sa mga karapatan

na ipinagkaloob ng Islam sa tao ay ang karapatan upang tumutol laban sa pang-aalipin ng pamahalaan. Ang Quran ay nagsabi tungkol dito. Ang Allah ay



36

nasusuklam sa mga masasamang pag-uusap sa harap ng madla malibang ito

ay ginagawa ng taong napinsala.Sa Islam, tulad ng mga paksang nauna, ang

lahat ng kapangyarihan at kapamahalaan ay itinuturing bilang isang tiwala;

ang sinuman na tumanggap ng gayong kapamahalaan ay nararapat na tumayo

nang may pagpapakumbaba sa harap ng kanyang pamayanan na nakalaan para

sa sinuman o kaninumang kapakanan at siya ay maipapatawag upang gamitinang ganitong kapangyarihan. Ito ay sinang-ayunan ni Abu Bakr na nagsabi sa

kanyang unang pananalita:Makiisa kayo sa akin kung ako ay matuwid, ngunit

iwasto ninyo ako kung ako ay gumawa ng pagkakamali. Sundin ninyo ako

habang ako ay sumusunod sa mga kautusan ng Allah at ng Kanyang Propeta,

ngunit magsilayo kayo sa akin kung ako ay napapaligaw.

6. Ang Kalayaan ng Sariling Pagpapahayag. Ang Islam ay nagbibigay

ng karapatan sa kaisipan at pagpapahayag sa lahat ng mamamayan ngbansang Islamiko sa kasunduan na ito ay nararapat gamitin lamang tungo

sa pagpapalaganap ng katotohanan at mabuting pag-uugali at hindi sa

pagpapalaganap ng kasamaan at mga kalisyaan. Ang kalayaan ng pagpapahayag

sa Islamikong konsepto ay higit na mataas kaysa sa konsepto na namamayani

sa kanluran. Sa anupamang pamamaraan, ang Islam ay hindi nagpapahintulot

upang ang kasamaan at kalisyaan ay mapalaganap. Ito ay hindi rin nagbibigay

sa sinuman ng karapatan upang gumamit ng pang-aabuso o pagmamalabis sa

salita upang gumawa ng mga pagpuna. Naging kaugalian ng mga Kasamahan ni

Propeta Muhammad na magtanong sa kanya kung ang isang bagay o pangyayariay may takdang kapahayagan sa kanya mula sa Dakilang Allah. Kung siya ay

nagsabi na hindi siya nakatanggap ng kapahayagan ukol sa gayong bagay o

pangyayari, ang mga Muslim ay malayang magpahayag ng kanilang sariling

opinyon sa naturang bagay o pangyayari.



37

7. Ang Kalayaan sa Pakikipag-ugnayan. Ang Islam ay nagbigay din sa mga tao

ng kalayaan ng pakikianib at pagtatag ng mga pangkat o samahan. Ang ganitong

karapatan ay nalalakipan din ng mga tiyak na pangkalahatang alituntunin.

8. Ang Kalayaan ng Budhi at Paniniwala. Ang Islam ay nagbigay ng kautusan.

Walang sapilitan sa relihiyon. Sa kabilang dako, ang mga lipunangtotalitarian ay ganap na nagkakait sa bawat tao ng kanilang kalayaan. Sa

katotohanan, ang di-makatarungang pagkilala ng ganitong Pamahalaan ng

alinmang bansa ay nagpapahiwatig ng isang uri ng pang-aalipin sa lahat ng

tao. Sa pagkakataong ito, ang pang-aalipin ay nangangahulugan ng ganap na

paghawak (paniniil) ng tao sa kanyang kapwa tao - sa ngayong panahon na ito,

ang gayong uri ng pang-aalipin ay legal na naglaho ngunit napalitan naman ng

lipunang totalitarian na nagtatakda ng magkatulad na uri ng (paniniil o pang-

aalipin) pamamahala sa tao.

9. Ang Pangangalaga ng Damdamin tungkol sa Relihiyon. Sa gitna ng kalayaan

ng paniniwala at kalayaan ng konsensiya, ang Islam ay nagbigay ng karapatan

sa tao na ang kanyang panrelihiyong damdamin ay mabigyan ng tamang

paggalang at walang dapat sabihin o gawin na makapanghihimasok ng kanyang

karapatan.

10. Ang Pangangalaga Laban sa Di Makatarungang Pagkakakulong. Ang

Islam ay kumikilala rin ng karapatan ng tao na hindi siya maaaring hulihin oipiit nang dahil sa kasalanan ng iba. Ang Quran ay maliwanag na nagbigay ng

ganitong prinsipiyo. Walang sinuman ang maaaring umako sa kasalanan ng

iba.

11. Ang Karapatan Tungkol sa mga Pangunahing Pangangailangan ng

Buhay. Ang Islam ay kumikilala sa karapatan ng mga nangangailangang tao

na ang tulong at pagdamay ay nararapat na ibigay sa kanila. At sa kanilang

yaman, ay may takdang karapatang nauukol (nakalaan) sa nangangailangan

at naghihikahos.

12. Ang Pagkakapantay-pantay ng lahat sa Harap ng Batas. Ang Islam ay

nagbigay sa kanyang mamamayan ng ganap at buong karapatan tungkol sa

Pagkakapantay-pantay ng tao sa mata ng batas.

13. Ang Mga Pinuno o Tagapamahala ay Hindi Makapangyayari nang Higit

sa Batas. Isang babae na nabibilang sa mataas na angkan at marangal na

pamilya ang dinakip sa salang pagnanakaw. Ang kaso ay inihain sa Propeta,at doon ay ipinayo na siya ay iligtas sa parusa ng pagnanakaw. Ang Propeta ay



38

sumagot. Ang mga bansa na unang nabuhay bago pa man kayo ay pinuksa

ng Allah sapagkat sila ay nagpaparusa sa kasalanan ng mga pangkaraniwang

tao ngunit hindi sila nagpaparusa sa mga kasalanan ng mga taong kilala o

matataas sa lipunan. Isinusumpa ko sa Kanya (Allah) na Siyang may tangan ng

aking buhay na kung si Fatimah, ang anak ni Muhammad ay magnakaw, aking

puputulin ang kanyang kamay.

14. Ang Karapatan na Makilahok sa Pamamalakad ng Bansa. At ang kanilang

pamamalakad ay isinasagawa sa pamamagitan ng sanggunian sa kanilang sarili.

(Quran 42:38). Ang Ash-Shurao ang Sanggunianay walang isang kahulugan

maliban sa ang tagapagpaganap na pinuno ng pamahalaan at ang mga miyembro

ng pagpupulong ay nararapat na ihalal sa pamamagitan ng malayang pagpili at

pagboto ng tao.

Bilang pangwakas na pananalita, ipinaliliwanag na ang Islam ay nagtatangka

na makamit ang mga nabanggit sa itaas na mga karapatan ng tao at marami pang

iba hindi lamang sa pagkakaloob ng mga tiyak na mga legal na pangangalaga kundi

higit sa lahat ay inaanyayahan ang sangkatauhan na lagpasan ang mababang antas

ng buhay ng hayop tungo sa pagsulong sa isang higit pang mahalaga kaysa sa

pagkakamag-anakan batay sa dugo, antas ng lahi, o kapalaluan sa wika at karangyaan

sa kabuhayan. Ito ay nag-aanyaya sa sangkatauhan na tumahak sa landas na kung

saan ang kanyang makahulugan at malalim na katalinuhan ay maging daan upang

mapag-alaman ng tao ang isang tunay na halimbawa at huwaran ng pagkakapatiranng tao.



39

Cooperative for Call and Guidance

Al Batha Islamic Center

+966-11-4083405 / 0555289269

www.islamcocg.com - [email protected]

Cooperative for Call and Guidance - Rawdhah +966-11-4922422 / 0551701765

Cooperative for Call and Guidance - Rawdhah +966-11-4916065 / 0554370319

Cooperative for Call and Guidance - Al-Badiyah +966-11-4330888 / 0558024983

Cooperative for Call and Guidance - Dira +966-11-4031587

Cooperative for Call and Guidance - Naseem +966-11-2328226 / 0530424394

Cooperative for Call and Guidance - at As-Sulay +966-11-2410615 / 0502845103

Cooperative for Call and Guidance -Umm-Al-Hamam +966-11-4826466 / 0543524047

Cooperative for Call and Guidance - Al-Shifa +966-11-4222626 / 0509514736

Cooperative for Call and Guidance - Sultana +966-11-4240077 / 0550341945Cooperative for Call and Guidance - North of Riyadh +966-11-4705222 / 0536127736

Cooperative for Call and Guidance - Al-Azizia +966-11-2821800 / 0537099885

Cooperative for Call and Guidance - Air Base +966-11-4761856 / 0532560824

Cooperative for Call and Guidance - Nadheem +966-538660414

Cooperative for Call and Guidance - New Sinayah +966-11-4982225 / 0558870856

Cooperative for Call and Guidance - Diriyah +966-11-2240811 / 0507558962

Cooperative for Call and Guidance

Care Center For New Muslim+966-11-2423008 / +966-11-2423001

Cooperative for Call and Guidance - Al Kharj +966-11-5440662 / 0504310249 / 0502640723

Cooperative for Call and Guidance - Dilam +966-11-5410029

Cooperative for Call and Guidance - Huraymalah +966-11-5262042

Cooperative for Call and Guidance - Shaqra +966-11-6222061

Cooperative for Call and Guidance - Aaj +966-11-4682034

Cooperative for Call and Guidance - Aqiq +966-11-7221624

Cooperative for Call and Guidance - Dawadmi +966-11-6423636

Cooperative for Call and Guidance - Jeddah Hay balad +966-12-6479897 / 0531013644

Cooperative for Call and Guidance - Jeddah Hay Salah +966-12-6829898

Cooperative for Call and Guidance - Jeddah Sinaiya +966-12-6362892 / 0569693742

Cooperative for Call and Guidance - Jeddah +966-12-6760452 / 012 6735334

Cooperative for Call and Guidance - Taif +966-12-7346818 / 7344388

Cooperative for Call and Guidance - Al Kafji +966-13-7674840

Cooperative for Call and Guidance - Dammam +966-13-8320004 / 0563778504

Cooperative for Call and Guidance - Jubail +966-13-3625500

Cooperative for Call and Guidance - Hafr Al Batn +966-13-7230807 / 0533605019

Cooperative for Call and Guidance - Al Ahsa +966-13-8875444 / 013 5866672Cooperative for Call and Guidance - Ar-ar +966-14-6610513 / 0531880542

ISLAMIC CENTERS



40

Cooperative for Call and Guidance - Tabuk +966-14- 4211170 / 014 4211315

Cooperative for Call and Guidance - Yanbu Sinaiya +966-14-3211575

Cooperative for Call and Guidance - Buraydah +966-16-3248980 - 016 6320005

Cooperative for Call and Guidance - Unaizah +966-16-3644506 / 0503023115

Cooperative for Call and Guidance - Zul +966-16-4225657

Cooperative for Call and Guidance - Majma +966-16-4323949 / 0501520657

Cooperative for Call and Guidance - Abha +966-17- 2240038

Cooperative for Call and Guidance - Jizan +966-17-3230020 - 017 3263009 / 0502008571

ISCAG - Philippines)Islamic Studies, Call &

Guidance-Philippines Congressional Road,Salitran I, Dasmarinas, Cavite Philippines

Tel. (0063 46) 416-3371 / Fax 506-1451

Omar Penalber - +639284276656Ibrahim Mata - +639172078071

(IL&IO) Islamic Library & Information Ofce,

P.O. Main Box 52916 Stall-B, HL Commercial

Building Pandan Citicenter Phase 1 Magalang

Road, Angeles City Philippines

Tel. (0063 45) 887-4577

Email: [email protected]

DAR AL-DHIKR ISLAMIC CALL AND

GUIDANCE CENTER

#63 DONA CONCORDIA ST. MANSILINGAN

BACOLOD CITY, PHILIPPINES,

Bacolod, 6100, PHILIPPINES

+63-034-4460494

[email protected]

[email protected]

Islamic Information Center Manila 3/F

Agoncillo Bldg., 1580 Taft Ave. corner Pedro

Gil St., Ermita, Manila 1000

+63 2 404 1619

+63 2 404 1620 (fax)

CGCL Dawah Center | Masjid Al Salam,

Purok 1, Brgy. Marinig, Cabuyao City, Laguna,

Contact Person: Bro. Yaser Banao,

09998141322 Smart, 09354474270 Sun, Sis.

Zainab Lozada (Ladies Section) 09194971347

IDCC Dawah Bulakenyo, 103 Bagumbayan

Bulakan,BulacanRodolph Muhammad Paras, +639465029080

Masjid Al-Ghali, Blk. 40 Lot 2 Brgy. Sta. MariaDasmarinas City, Cavite, Philippines

Nuh Nonilon Caparino - +639196297677

IBNU ABBAS ISLAMIC CENTER, 190

SAMSON RD. CALOOCAN CITY, Caloocan

City, MANILA 1400, PHILIPPINES

+632 -366-0614 / 442

Masjid As-sabireen Care Center for New

Muslim

1040-A Malaya St., Pangarap Village, Caloocan

City,

ISLAMIC DAWAH COUNCIL OF THE

PHILIPPINES, Manila, Escolta Phone: +632479229

Islamic Wisdom Worldwide, Manila Phone: +632-488-3398

ISLAMIC CENTERS IN THE PHILIPPINES



41

MOHAMMAD DELA PENA 0501394924 - [email protected]

AHMAD FERNANDEZ 0500599356 - [email protected]

MOHAMMAD CRUZ 0502931230 - [email protected]

WALEED RAPSING 0553203547 - [email protected]

ABDULLAH GONZALES 0502167040 - [email protected] MESIDERIO 0508147279 - [email protected]

OMAR TARON 0559826765 - [email protected]

RAED CAPULE 0507558962 - [email protected]

YUSUF BUTUCAN 0503158298 - [email protected]

MIKAEL SULTAN 0501459895 - [email protected]

KHALID DE GUZMAN 0569943750 - [email protected]

JAMAL RAMIREZ 0565498699 - [email protected]

ABDULMALIK MAGTURO 0557113205 - [email protected]

ADAM DIZON 0559637693 - [email protected]

OMAR TOMAROCON 0544192052 - [email protected]

PARA S

Documents

ANO ANG SINASABI NILA TUNGKOL SA RELIHIYONG ISLAM?