การแปรรูปบทละครใน เร่ืองอเิหนา

การแปรรูปบทละคร หมายถงึ การนําบทละครมตีคีวาม

ใหม และจัดการแสดงประกอบบทประพันธตอนน้ันๆ เพ่ือให

เห็นการเคลื่อนไหวและการแสดงที่สอดคลองกับบทประพันธ

แตละตอน

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

การแปรรูปบทละครใน เร่ืองอเิหนา

๑. การนํามาแสดงเปนละครดกึดําบรรพ

๒. การนํามาสรางเปนละครจักรๆ วงศๆ (ชอง ๓ สมัยกอน)

๓. การนํามาสรางเปนละครปจจุบัน (ชอง ๙ สมัยกอน)

๔. การนํามาสรางเปนเพลงไทยเดมิ

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

๑. ตัวอยางการนํามาแสดงเปนละครดกึดําบรรพ

ตอน ไหวพระ (หลังจากอเิหนารบชนะทาวกะหมังกุหนงิ)

HTTPS://YOUTU.BE/1CTEELBFJFK

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

๒. การนํามาสรางเปนละครจักรๆ วงศๆ (ชอง ๓)

ตอน ศกึกะหมังกุหนงิ

HTTPS://YOUTU.BE/TPNQ5WLJDWK?LIST=PLVNW5M0T

VETNRB1DTZ4RNR1GCDBZFSLB6 (ชวง นาททีี่ ๒๐ เปนตน

ไป ดู จรกา)

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

๓. การนํามาสรางเปนละครปจจุบัน (ชอง ๙)

ดัดแปลงและเปลี่ยนชื่อเรื่องเปน “สุดหัวใจเจาชายเทวดา”

HTTPS://YOUTU.BE/L8AXDXWOMI4?LIST=PLL-

WLBMO5XIRTGGRAD-A8BGJJJZ3VODWV (เปดตัวอเิหนา

และการพบกันของอเิหนากับบุษบา)

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

๓. การนํามาสรางเปนละครปจจุบัน (ชอง ๙)

เพลงประกอบละคร “สุดหัวใจเจาชายเทวดา”

ชื่อเพลงจนิตะหราครวญ (นําบทประพันธมารอง)

HTTPS://YOUTU.BE/ZP0OKU7LE4C

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

๔. การนํามาสรางเปนเพลงไทยเดมิ

เพลง บุษบาเสี่ยงเทยีน (บุษบาเสยีงทายเพื่อใหรูแนชัดวาใครคือ

คูครองของตน ระหวางอเิหนากับจรกา)

HTTPS://YOUTU.BE/OAJKX93S7SW

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

คุณคาของบทละครในเร่ืองอเิหนา ตอน ศกึกะหมังกุหนิง

๑. คุณคาดานวรรณศลิป

- การดําเนินเร่ือง - การบรรยายเร่ือง

- การใชภาพพจน - การเลนคํา

๒. คุณคาดานสังคม

- พฤตกิรรมตัวละคร - ความเชื่อ - สภาพสังคมในอดตี

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

๑. คุณคาดานวรรณศลิป - การดําเนินเร่ือง

บทละครเร่ืองอเิหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง มีการดําเนินเร่ืองที่

กระชับ รวดเร็วสื่อความไดทันท ี วาใคร ทําอะไร ที่ไหน อยางไร เชน

ตอนที่บรรยายการรบของสังคามาระตากับวหิยาสะกํา ในการรบคร้ังน้ี

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

- ตัวอยางการดําเนินเร่ืองที่รวดเร็ว

“เม่ือน้ัน สังคามาระตาแข็งขัน

ขับมาไววองปองประจัญ เปนเชงิช้ันชงิชัยในททีวน

รายรับกลับแทงไมแพลงพล้ํา วหิยาสะกําผัดผันหันหวน

ตางเคยีงเรียงรายยายกระบวน ปะทะทวนรวนรุกคลุกคล”ี

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

- การบรรยายเร่ือง

การบรรยายมกีารใชภาษาเพื่อใหผูอานเกดิจนิตภาพรวมใน

การอาน ท้ังการตอสู การแสดงอารมณโกรธ การแสดงความรัก

ของตัวละคร

การบรรยายในลักษณะนี้เรยีกวา การใชภาษาใหเกดิ

รสวรรณคดไีทย

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

รสวรรณคดไีทย

เปนการแบงลักษณะของเนื้อหาบทประพันธ ที่ม ี

การแสดงอารมณออกมาตางกัน ซ่ึงรสวรรณคดขีองไทย

สามารถแบงออกไดเปน ๔ รส ไดแก เสาวรจนี

นารีปราโมทย พโิรธวาทังและสัลลาปงคพสิัย

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

เสาวรจนี คือเนื้อหาของบทประพันธที่มกีารชมความงามของตัวละคร

ในเรื่อง ซึ่งอาจเปนตัวละครที่เปนมนุษย อมนุษย หรอืสัตว

อาจรวมไปถึงการชมความเกงกลาของกษัตรยิ ความงามของ

ปราสาทราชวังหรอืความเจรญิรุงเรอืงของบานเมอืง

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

ตัวอยาง เสาวรจนี : ชมความงามของวิหยาสะกํา

“ทนตแดงดังแสงทับทิม เพรดิพริ้มเพรารับกับขนง

เกศาปลายงอนงามทรง เอวองคสารพัดไมขัดตา

กระนี้หรอืบดิามพิศิวาส จนพนิาศดวยโอรสา

แมนวาระตูจรกา งามเหมอืนวิหยาสะกํานี้”

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

นารีปราโมทย

เนื้อหาของบทประพันธ มกีารแสดงความรัก ท้ังที่เปนการพบ

กันในระยะแรกๆ และในโอโลม ปฏโิลมกอนจะถึงบทสังวาสหรอื

การแกลง การหยอกลอของตัวละครดวย

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

ตัวอยางบทนารีปราโมทย : ตอนอเิหนาอธบิายให

นางจนิตะหราวาตีเขาใจถงึสาเหตุที่ตนตองไปชวยกรุงดาหารบ

“ถึงไปก็ไมอยูนาน เยาวมาลยอยาโศกเศราหมอง

พระจุมพติชติเชยปรางทอง กรประคองนฤมลขึ้นบนเพลา”

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

พิโรธวาทัง

บทประพันธมกีารแสดงอารมณไมพอใจ ตั้งแตนอยไปจนมาก

จงึเริ่มตั้งแต ไมพอใจ โกรธ ตัดพอ ประชดประชัน กระทบ

กระเทยีบเปรยีบเปรย เสยีดส ีและดาวาอยางรุนแรง

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

ตัวอยางพิโรธวาทัง : ตอนสังคามาระตากําลังพูดกับวหิยาสะกํา

“เมื่อนั้น วหิยาสะกําศรใีส

ไดฟงแคนขัดกลัดใจ จงึตอบคําไปดวยพลัน”

“เมื่อนั้น สังคามาระตาเฉิดฉัน

ไดฟงดังศรเสยีบกรรณ จงึตอบไปพลันทันใด”

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

สัลลาปงคพิสัย

บทประพันธมกีารแสดงอารมณโศกเศรา อาลัยตอบุคคลอัน

เปนที่รัก ท้ังที่เกดิจากการพลัดพรากจากลาหรอืตองเสยีชวีติไป

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

ตัวอยางสัลลาปงคพิสัย : ตอน อเิหนาคดิถงึนางทั้งสาม

“คร้ันออกมานอกนคเรศ พระทรงเดชเศราสรอยละหอยไห

เหลยีวหลังตั้งตาดูเวยีงชัย หฤทัยหวั่นหวั่นถงึกัลยา

โอวาเจาดวงยหิวาพ่ี ปานน้ีจําครํ่าครวญหวนหา

ใครจะปลอบโฉมงามสามสุดา แตพอพาใจเศราบรรเทาคลาย”

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

- การใชภาพพจน

วรรณคดรีอยกรอง กวมีักใชศลิปะในการนําถอยคํา สํานวน

โวหารมาประกอบทําใหผูอานเกดิจนิตภาพและมอีารมณรวมหรอื

คลอยตามไปดวย กวจีะเลอืกใชคํามาเปรยีบเทยีบดวยลักษณะ

ตางๆ กัน กวโีวหารที่ปรากฏในบทละครเรื่อง อเิหนาตอนที่เรยีน

ไดแก อุปมาและอธพิจน

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

อุปมา

อุปมา คือการเปรยีบเทยีบวาสิ่งหนึ่งเหมอืนสิ่งหนึ่ง

โดยนําสิ่งที่มลีักษณะเดนเหมอืนกันมาเปรยีบเทยีบกัน มคํีาที่

แสดง การเปรยีบเทยีบ เชน เหมอืน ดัง ดุจ ประดุจ เทยีบ

คลาย เปนตน

อุปมา อาจเรยีกอกีอยางวา การเปรยีบเหมอืน

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

ตัวอยางอุปมาในบทละครเร่ือง อิเหนา

“มีความเกษมหรรษา ดังไดผานเมืองฟาราศ ี

ดวยนัดดาเรืองอทิธฤิทธี เห็นวาบุรีไมอันตราย”

“จงึชักมานทองทั้งสี่ทศิ ดังจะปดบังแสงสุรียศรี

ลมหวนอวนกลิ่นสุมาล ี เหมือนกลิ่นผายาหยซีึ่งเปลี่ยนมา”

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

อธิพจน

อธพิจน คอื การใชถอยคําหรอืการเรยีบเรยีงเนื้อหาที่มี

การกลาวเกนิกวาความเปนจรงิ หรอืแปลกประหลาดไปจากเดิม

อธพิจน อาจเรยีกอกีชื่อวา อตพิจน

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

ตัวอยางอธพิจนในบทละครเรื่อง อิเหนา

“พระวาจานาเช่ือเปนพนนัก จงึหลงรักภักดไีมเดยีดฉันท

พาซื่อสุจริตคดิสําคัญ หมายม่ันวาเมตตาปรานี

มิรูมาอาภัพกลับกลาย จะหลกีเลี่ยงเบ่ียงบายหนายหนี

ยังสมคําสัญญาที่พาท ี กี่รอยปพระจะกลับคนืมา”

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

- การเลนคํา

เปนการเลอืกคําที่ออกเสยีงเหมอืนกัน แทรกลงไปในบท

ประพันธที่อยูในวรรคหรอืบาทเดยีวกัน ทําใหการออกอานเสยีง

เกดิความคมคายและมคีวามหมายที่นาสนใจ เกดิความไพเราะของ

เสยีง

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

- ตัวอยางการเลนคํา : การนําชื่อนก ชื่อพันธุไม อุปมาใหเชื่อมโยงกับหญงิอัน

เปนที่รัก

“วาพลางทางชมคณานก โผนผกจับไมอึงมี่

เบญจวรรณจับวัลยชาลี เหมอืนวันพี่ไกลสามสุดา

นางนวลจับนางนวลนอน เหมอืนพี่แนบนวลสมรจินตะหรา

จากพรากจับจากจํานรรจา เหมอืนจากนางสะการะวาตี”

* มกีารเลนคําวาเหมอืนในวรรคหลังแทบทุกวรรคและยังเปนการใช

อุปมาในบทประพันธอีกดวย

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

๒. คุณคาดานสังคม

- พฤตกิรรมตัวละคร

ในอเิหนาตอนศกึกะหมังกุหนงินี้ มตีัวละครหลายตัวที่มี

บทบาทนาสนใจ ซึ่งไดแก ทาวกะหมังกุหนงิ อเิหนา จนิตะหรา-

วาต ี ทาวดาหา สังคามาระตาและวหิยาสะกํา

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

ทาวกะหมังกุหนงิ

ทาวกะหมังกุหนงิเปนตัวละครสําคัญในเรื่องนี้ ที่มคีวาม

เชื่อมั่นในตัวเองสูง เห็นไดจากการที่ไมเชื่อโหร เมื่อครั้งทํานายวา

จะถึงคราวเคราะห ใหเลื่อนวันยกทัพ

ทาวกะหมังกุหนงิเปนพอที่รักลูกมาก ลูกตองการอะไรก็จะหา

ใหทุกอยาง ถึงแมจะเปนการทําผดิก็ตาม เชน การทําใหเกดิ

สงครามชงินางในครั้งนี้ ก็เพราะตองการบุษบาใหกับลูกของตน

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

ทาวกะหมังกุหนงิ

ทาวกะหมังกุหนงิ จงึเปนตังละครที่ แสดงถึงความรักของ

พอแมที่มอบใหแกลูก แมตองแลกดวยชวีติของตนก็ตาม ดังที่

ปรากฏในบทประพันธที่วา

“ผดิก็ทําสงครามดูตามท ี เคราะหดกี็จะไดดังฝาฝน

พ่ีดังพฤกษาพนาวัน จะอาสัญเพราะลูกเหมือนกลาวมา”

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

อเิหนาและนางจนิตะหราวาต ี

อเิหนาและจนิตะหราวาต ี เปนตัวละครที่แสดงถึงความเปน

ธรรมชาตขิองมนุษย ที่มคีวามรัก โลภ โกรธและหลง

อเิหนา เมื่อจากนางอันเปนที่รักก็เศราโศกเสยีใจ เมื่อเขาสู

สนามรบก็ทุมเทเต็มความสามารถ และเคารพผูใหญ

จนิตะหราวาต ี เปนตัวละครที่แสดงภาพผูหญงิแสนงอน

ที่ขี้หงึและเจาคารม เจาประชด

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

ทาวดาหา

ทาวดาหา เปนตัวละครที่แสดงบทของ “กษัตรยิที่ตรัสแลวไม

คืนคํา” เมื่อเคยประกาศวาถาใครมาขอบุษบาก็จะยกใหไมเกี่ยง

ชาตติระกูล และภายหลังเกดิการของนางบุษบาอกีหนึ่งก็ปฏเิสธ

ถึงจะถูกขูวาจะตองเกดิสงครามก็ตาม

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

สังคามาระตาและวหิยาสะกํา

ตัวละครท้ังสองนี้ เปนตัวละครที่แสดงใหเขาใจวา ในสมัยกอน

ทายาทของกษัตรยิ ตองศกึษาเพลงอาวุธตั้งแตอายุยังนอย เพื่อรับ

งานปกปองบานเมอืงและขยายอาณาเขต

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

- ความเชื่อ

ความเชื่อที่ปรากฏในอเิหนาตอนที่เรยีนนี้ มหีลายประเด็น

ดวยกัน ซึ่งพอจะยกเปนตัวอยางไดชัดเจนหลายเรื่อง เชน

* ความเชื่อเรื่องการทํานายของโหร

* การทําพธิตีัดไมขมนาม

* การทําพธิรีดน้ํากอนออกรบผานโขลนทวาร

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

- สภาพสังคมในอดตี

แมเนื้อเรื่องจะเปนการนําเสนอผานตัวละครที่เปนชาวชวา

แตพระบาทสมเด็จพระพุทธเลศิหลานภาลัยไดแทรกความรูและ

เหตุการณบานเมอืงลงไปดวย ทําใหปรากฏสังคมไทยในอดตีจาก

ตัวบทประพันธ

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

- สภาพสังคมในอดตี

* การเตรยีมทัพทหาร

* การจัดตําแหนงทัพตามนามครุฑ

* การตั้งคายตามตําราพชัิยสงคราม

* การสงเครื่องบรรณาการของเมอืงที่แพสงคราม

* ลูก ถือเปนสมบัตขิองพอแม จะยกใหใครก็ได

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

รูหรือไม?

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

รูหรือไม? อเิหนา ไมใชชื่อพระเอกของเรื่อง แตเปนชื่อของตําแหนงของ

ตัวละครที่จะไดเปนกษัตรยิองคตอไป

ซึ่งชื่อจรงิของตัวละครเอกฝายชาย ที่เราคุนวาอเิหนาปรากฏ

ชื่อบนกรชิ ที่องคปะตาระกาหลาสลักไว และมอบไวใหตอนเกดิ

เปนของขวัญ

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

“มาจะกลาวบทไป ถงึองคอสัญแดหวา

ซึ่งเปนบรมอัยกา สถติยังช้ันฟาสุราลัย

จงึนิมิตกริชแกวสุรกานต” นามกรพระหลานจารึกใส

คร้ันเสร็จเสด็จจากวมิานชัย เหาะมากรุงไกรกุเรปน”...

...“จงึเห็นจารึกอักษร นามกรพระโอรสา

ช่ือหยังหยังหน่ึงหรัดอนิดรา อุดากันสาหรีปาต ี

อเิหนาเองหยังตาหลา เมาะตาริยะกัดดังสุรศรี

ดาหยังอริราชไพรี เองกะนะกะหระกุเรปน”

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

รูหรือไม? อเิหนา มีมเหสถีงึ ๑๐ คน

โดยปกตติําแหนงของพระมเหสจีะมีเพียง ๕ ตําแหนงเรียงตามศักดิ์

ไดแก ประไหมสหุรี มะเดหว ี มะโต ลกิูและเหมาหลาหง ี

อเิหนาไดแบงตําแหนงพระมเหสอีอกเปน ฝายซาย ๕ คนและ

ฝายขวา ๕ คน จงึครบ ๑๐ ตําแหนง ยกตัวอยาง

- จนิตะหราวต ี เปน ประไหมสุหรีฝายขวา (ใหเกยีรตทิี่มากอน)

- บุษบา เปนประไหมสหุรีฝายซาย

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

รูหรือไม? สํานวนที่วา “วาแตเขาอเิหนาเปนเอง” มีที่มาจากบทละครเร่ือง

อเิหนา

เน่ืองจากอเิหนาเคยกลาวไววาคนที่มาทําสงครามเพ่ือชงิบุษบาชางโง

เหลอืเกนิ เพราะผูหญงิไมไดมีคนเดยีว

แตหลังจากอเิหนาไดพบบุษบาก็เปนคนกดีกันไมไดครองคูกับจรกา

ทั้งเผาเมืองดาหา ลักพาตัวบุษบาไปซอนไวในถํ้า ใสรายจรกา เปนตน

จงึเปนที่มาของสํานวน “วาแตเขาอเิหนาเปนเอง”

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

เฮฮานอกบทเรียน

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

จรกา...

จรกา ถงึแมเปนตัวละครที่นาสงสารเพราะถูกแยงคูหม้ัน

ก็ไดรับความเมตตาใหได จินดาสาหร ีพระธดิาจากเมืองกาหลัง ซึ่ง

งามไมนอยหนาบุษบาไปครอง

แตดวยรูปรางของจรกาจึงสรางความสนุกสนานผูอาน เม่ือนกึ

ถงึคําประพันธ ยกตัวอยางดังนี้

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

“พิศดูรูปรางเหมือนอยางไพร เตบิใหญกํายําล่ําสัน

นาชังช่ัวชาสารพัน ไมคูควรกันกับบุตรี”...

...“คร้ันเห็นจรกาเขามาเฝา บรรดาเหลาชะแมแซเสยีง

บางตําหนิตวิาหนาเพรียง ดูดําดังเหน่ียงนาชังนัก

ไมมีทรวดทรงองคเอวอวน พิศไหนเลวลวนอัปลักษณ

ใสชฎาก็ไมรับกับพักตร งามบาดตานักขี้ครานดู”

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย

เพรียง

“ในลักษณน้ันวาจรกา รูปช่ัวต่ําชาทั้งศักดิ์ศรี

ทรลักษณพิกลอนิทรีย ดูไหนไมมีจําเริญใจ

เกศานาสกิขนงเนตร สมเพชพิปริตผดิวสิัย

เสยีงแหบแสบสั่นเปนพนไป รูปรางชางกระไรเหมือนยักษมาร

เมื่อย้ิมเหมอืนหลอกหยอกเหมอืนขู ไมควรคูเคยีงพักตรสมัครสมาน

ดังกากาจชาตชิาสาธารณ มาประมาณหมายหงสพงศพระยา”

ภาษาไทยกับครูพี่ต่ีต๋ี – อ. พรีะเสก บรสิุทธิ์บัวทพิย