Deizm

Czy Bóg wciąż aktywnie działa w świecie, czy raczej wycofał się na

bezpieczną pozycję?

O czym chcę mówid:

• Bóg jako stwórca świata i jego praw

• Bóg jako egzekutor praw przyrody, które sam stworzył

• Bóg jako Władca, który może zmienid ustalone wcześniej prawa i może ingerowad bezpośrednio w świecie

• Misja Jezusa Chrystusa jako szczególna ingerencja Boga w świecie.

• Relacja wierzący Duch Święty

• Posumowanie i zastosowanie

Czym jest Deizm??

• Deizm – pogląd filozoficzny uznający istnienie Boga jako Stwórcy wszechświata, lecz odrzucający przekonania, w myśl których Bóg ma moc ingerowania w życie człowieka i kierowania światem materialnym. Według deistów, o istnieniu duchowej siły sprawczej świadczy racjonalny porządek świata materialnego.

Bóg jako stwórca świata i jego praw

Przypowieści Salomona 8:22-31 Pan stworzył mnie jako pierwociny swojego stworzenia, na początku swych dzieł, z dawna. Przed wiekami byłam ustanowiona, od początków, przed powstaniem świata, gdy jeszcze nie było morza, zostałam zrodzona, gdy jeszcze nie było źródeł obfitujących w wody. Zanim góry były założone i powstały wzgórza, zostałam zrodzona , gdy jeszcze nie uczynił ziemi i pól, i pierwszych brył gleby. Gdy budował niebiosa, byłam tam; gdy odmierzał krąg nad powierzchnią toni. Gdy w górze utwierdzał obłoki i wyprowadzał z toni potężne źródła, gdy morzu wyznaczał granice, aby wody nie przekraczały jego rozkazu; gdy kładł podwaliny ziemi ja byłam u jego boku mistrzynią, byłam jego rozkoszą dzieo w dzieo, igrając przed nim przez cały czas, igrając na okręgu jego ziemi, rozkoszując się synami ludzkimi.

Bóg jako egzekutor praw przyrody, które sam stworzył

Jeremiasza 10:13 Na jego głos szumią wody na niebie; On sprawia, że obłoki podnoszą się z kraoców ziemi, On z błyskawic wyprowadza deszcz i wypuszcza wiatr ze swoich komór.

Amosa 4:13 On bowiem jest tym, który kształtuje góry i stwarza wiatr, i objawia człowiekowi swoje zamysły; On stwarza zorzę poranną i mrok i kroczy po wyżynach ziemi: a imię jego Pan, Bóg Zastępów.

Bóg jako Władca, który może zmienid ustalone wcześniej prawa i może ingerowad bezpośrednio w świecie.

Wyjścia 14:19 - 21 A anioł Boży, który kroczył przed obozem Izraela, przesunął się i szedł za nimi. I ruszył słup obłoku sprzed oblicza ich i stanął za nimi, tak iż wsunął się między obóz Egipcjan i obóz Izraela. Z jednej strony obłok był ciemnością, z drugiej zaś strony rozświetlał noc. I nie zbliżyli się przez całą noc jedni do drugich. A Mojżesz wyciągnął rękę nad morze. Pan zaś sprowadził gwałtowny wiatr wschodni wiejący przez całą noc i cofnął morze, i zamienił w suchy ląd. Wody się rozstąpiły.

Rodzaju 19:24-25 Wtedy Pan spuścił na Sodomę i Gomorę deszcz siarki i ognia, sam Pan z nieba, i zniszczył owe miasta i cały okrąg, i wszystkich mieszkaoców owych miast oraz roślinnośd ziemi.

Przeglądając artykuły w prasie poświęcone tragedii Nowego Orleanu uważny czytelnik mógł jednak wychwycid kilka dośd ciekawych wieści i spostrzeżeo, które rzucają nieco więcej światła na możliwe przyczyny tej katastrofy.

Tak więc; "Tygodnik Powszechny" pisał, iż festiwal zwany Południową Dekadencją czynił zeo (z Nowego Orleanu) ... światową stolicę gejów ( Radosław Korzycki, "Ludzie z umarłego miasta", 11. 09. 2005, s. 7);

"Polityka" określała to miejsce mianem dekadenckiego Miasta Grzechu, słynącego z rozwiązłości i korupcji, w którym na dodatek rokrocznie organizowano imprezę "Mardi Gras" polegającą na tym, iż masa dziewcząt stojąc na balkonach obnażała swe piersi w zamian za kolorowe paciorki - co było jedną z głównych atrakcji turystycznych Nowego Orleanu pozwalającą ściągnąd tam wielką ilośd młodzieży ( Tomasz Zalewski, "W uścisku Katriny", 10. 09. 2005, s. 103).

Tygodnik "Wprost" pokusił się zaś o wejrzenie na historyczne oblicze miasta (które niestety nie straciło niczego ze swej aktualności): Nowy Orlean rozwijał się w totalnej separacji od pełnego religijnych zakazów, purytaoskiego (...) Południa (...) liberalny był stosunek nowoorleaoczyków do nadużywania alkoholu i hazardu. Było to miasto grzechu, a popyt na seks był ogromny

( Jerzy A. Rzewuski, "Pawana dla Nowego Orleanu", 18. 09. 2005, s. 60).

Do tego wszystkiego można by jeszcze dodad ogromne wskaźniki przestępczości będące wielką bolączką Nowego Orleanu, bardzo silnie rozwinięty tam okultystyczny i semi -satanistyczny kult Voo Doo.

Jako ukoronowanie tych informacji odnotowujmy również fakt, iż najgwałtowniejszy atak "Katriny" nastąpił w dniach 29 i 30 sierpnia, czyli dokładnie w przeddzieo, planowanego na 31 sierpnia, wspomnianego wyżej, "Festiwalu Dekadencji" - słynącej z wielkiego wyuzdania i bezwstydu wielkiej imprezy sodomitów i lesbijek.

• Messyna (1908) - jej mieszkaocy lubowali się w bluźnierstwach i rozpuście. Najpoczytniejsze pismo messyoskie, 24. 12. 1908 r. zamieszcza skrajnie bezbożny wiersz naigrywający się z Dzieciątka Jezus. Kooczy się on zuchwałym zawołaniem do Boga: Boże, jeżeli jesteś, ukarz nas trzęsieniem ziemi!. Parę dni później, bo 28 grudnia, całe miasto zostaje powalone w gruzach w skutek trzęsienia ziemi. Spośród 183 tyś. mieszkaoców, śmierd ponosi 83 tyś.

• Mexico City (1986) - w skutek trzęsienia ziemi ginie ok. 10 tys. ludzi. Kataklizm niemal doszczętnie niszczy dzielnicę, w której nieco wcześniej odbywał się zjazd satanistów i okultystów.

"Titanic" (12. 04. 1912) - ten owiany legendą statek, o losie, którego nakręcono już dziesiątki filmów, miał byd najbardziej bezpiecznym okrętem świata. Jego twórcy byli tego pewni aż do tego stopnia, że na kadłubie umieścili bluźniercze wyzwanie: Nikt, nawet sam Jezus Chrystus, nie zdoła zniszczyd tego statku. Na to jak bardzo mylne były te zapewnienia nie trzeba było czekad. Masa pogrążonych w uciechach i rozrywkach pasażerów, z godziny, na godzinę, zostaje postawiona twarzą w twarz, z szalejącymi falami oceanu wdzierającymi się na pokład. W krótkim czasie, to arcydzieło sztuki konstruktorskiej zostaje pochłonięte przez wielką wodę, a dla ogromnej większości spośród 1503 pasażerów, podróż ta okazała się ostatnią.

Misja Jezusa Chrystusa jako szczególna ingerencja Boga w świecie

Łukasza 8:22 - 25 I stało się pewnego dnia, że wstąpił do łodzi On i uczniowie jego i rzekł do nich: Przeprawmy się na drugi brzeg jeziora. I odbili od brzegu. A gdy płynęli, On zasnął. I zerwał się gwałtowny wicher na jeziorze i fale ich zalewały, i byli w niebezpieczeostwie. Tedy przystąpili do niego i zbudzili go, mówiąc: Mistrzu, Mistrzu, giniemy. A On obudziwszy się, zgromił wiatr i wzburzone fale, a one uspokoiły się i nastała cisza. I rzekł do nich: Gdzież jest wiara wasza? Oni zaś, przestraszywszy się, zdumiewali się i mówili jedni do drugich: Któż to jest ten, że nawet wiatrom i wodzie rozkazuje i słuchają go?

Jana 11:39 - 44 Rzekł Jezus: Usuocie ten kamieo. Rzekła mu Marta, siostra umarłego: Panie! Już cuchnie, bo już jest czwarty dzieo w grobie. Rzekł jej Jezus: Czyż ci nie powiedziałem, że, jeśli uwierzysz, oglądad będziesz chwałę Bożą? Usunęli więc kamieo, gdzie leżał umarły. A Jezus, wzniósłszy oczy w górę, rzekł: Ojcze, dziękuję ci, żeś mnie wysłuchał. A Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz, ale powiedziałem to ze względu na lud stojący wkoło, aby uwierzyli, żeś Ty mnie posłał. A gdy to rzekł, zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź! I wyszedł umarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była owinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: Rozwiążcie go i pozwólcie mu odejśd.

Marka 6:34 A wyszedłszy, ujrzał mnóstwo ludu i ulitował się nad nimi, że byli jak owce nie mające pasterza, i począł ich uczyd wielu rzeczy.

Efezjan 2:8 - 9 Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.

Relacja wierzący Duch Święty

Jana 16:7- 8 Lecz ja wam mówię prawdę: Lepiej dla was, żebym ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, poślę go do was. A On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie;

Jana 14:26 Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.

Marka 13:11 (…) nie troszczcie się naprzód o to, co macie mówid, ale mówcie to, co wam będzie dane w owej godzinie, albowiem nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Święty.

Podsumowanie i Zastosowanie

Dzieje Apostolskie 17:28 Albowiem w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy, jak to i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Z jego bowiem rodu jesteśmy.

Koniec