Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

Wydział Farmaceutyczny

Kierunek studiów: Kosmetologia

PODSTAWOWE INFORMACJE O PRZEDMIOTACH

2011/2012

Studia II stopnia

I rok

Przedmioty objęte standardami - Alergologia kliniczna - Dermatologia kosmetyczna - Fizykochemia w kosmetologii - Kosmetyki pochodzenia naturalnego - Metodologia badań analitycznych w kosmetologii - Podstawy endokrynologii - Rehabilitacja - Sensoryka i środki zapachowe - Stylizacja specjalistyczna - Substancje lecznicze w kosmetykach - Ziołolecznictwo Przedmioty uzupełniające - Elementy psychologii klinicznej - Elementy statystyki - Higiena - Informacja naukowa z metodologią pisania prac - Wybrane zagadnienia chorób wewnętrznych - Zasady racjonalnego odŜywiania

� ALERGOLOGIA KLINICZNA Punkty ECTS: 3

Etap studiów Semestr drugi Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - 9 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Klinika Pneumonologii, Alergologii Dziecięcej i Immunologii Klinicznej Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Paulina Sobkowiak Cele kształcenia Podać cele operacyjne ze wskazaniem umiejętności i kwalifikacji nabywanych przez studenta w procesie kształcenia. Zakres wiedzy: - podstawowa terminologia alergologiczna - mechanizmy immunologiczne a alergia - podstawowe zagadnienia z zakresu chorób alergicznych: astma oskrzelowa, wstrząs anafilaktyczny, pokrzywka, atopowe zapalenie skóry, alergia kontaktowa, alergia pokarmowa - epidemiologia chorób alergicznych Zakres umiejętności: - zasady udzielania pomocy przedlekarskiej w stanach naglących w alergologii - profilaktyka chorób alergicznych - pielęgnacja alergicznych zmian skórnych - postępowanie dietetyczne w alergologii Opis treści przedmiotu Podać podstawowe treści prowadzonych zajęć, wskazać zakres wiadomości, które student powinien przyswoić w procesie kształcenia. - Definicje podstawowych pojęć: atopia, nadwraŜliwość, alergia, uczulenie, rodzaje alergenów (pokarmowe, wziewne, kontaktowe), częstość występowania uczuleń, sezonowość, kalendarz pylenia - Stany naglące w alergologii ze szczególnym uwzględnieniem wstrząsu anafilaktycznego – przyczyny, objawy, postępowanie - Epidemiologia chorób alergicznych - Astma oskrzelowa – przyczyny, objawy, diagnostyka, zasady postępowania w zaostrzeniu choroby, przyczyny zaostrzeń, rodzaje stosowanych leków - Alergiczne problemy skórne; pokrzywka, atopowe zapalenie skóry, alergia kontaktowa- występowanie, objawy, diagnostyka, rola pielęgnacji miejscowej - Alergia pokarmowa – przyczyny, objawy, postępowanie, dieta Piśmiennictwo podstawowe Kubicka K., Kawalec W. Pediatria. PZWL, Warszawa 1999. Mędrala W. Podstawy alergologii. Górnicki Wyd. Medyczne, Wrocław 2006. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie na podstawie kolokwium pisemnego.

� DERMATOLOGIA KOSMETYCZNA Punkty ECTS: 4

Etap studiów Semestr pierwszy i drugi Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 9 18 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Klinika Dermatologii Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. Magdalena Czarnecka-Operacz Cele kształcenia Uzyskanie zarówno wiedzy teoretycznej jak i umiejętności praktycznych w zakresie rozpoznawania oraz diagnostyki róŜnicowej najczęściej występujących chorób skóry, ze szczególnym zwróceniem uwagi na semiotykę oraz zakres postępowania kosmetologa w poszczególnych dermatozach. Opis treści przedmiotu Dermatologia: semiotyka w powiązaniu z anatomią i fizjologią skóry, podstawy lecznictwa dermatologicznego, choroby bakteryjne i pasoŜytnicze, choroby wirusowe wraz z AIDS, rumienie, łuszczyca, choroby autoimmunologiczne, choroby naczyniowe, choroby gruczołów potowych i łojowych, zaburzenia barwnikowe, znamiona, czerniak, stany przednowotworowe i nowotwory złośliwe skóry, wybrane łagodne nowotwory skóry, choroby włosów, choroby paznokci, atopowe zapalenie skóry, pokrzywka, wyprysk kontaktowy alergiczny i niealergiczny, wybrane genodermatozy, fotodermatozy i uszkodzenia skóry czynnikami fizykalnymi, wybrane aspekty psychodermatologii, zmiany skóry w chorobach wewnętrznych, współpraca dermatologa i kosmetologa – rola i zadania. Piśmiennictwo Jabłońska S., Chorzelski T. Choroby skóry dla studentów medycyny. PZWL, Warszawa 2001. Kavanagh G., Savin J. Dermatologia – ilustrowane repetytorium. Medycyna Praktyczna 2003. Rassner G. Dermatologia: podręcznik i atlas. Urban & Partner, Wrocław 1994. Vivier A. Atlas dermatologii klinicznej. Urban & Partner, Wrocław 2005. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie pisemne.

� ELEMENTY PSYCHOLOGII KLINICZNEJ Punkty ECTS: 1

Etap studiów Semestr pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Zakład Psychologii Klinicznej Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Bogusław Stelcer Cele kształcenia Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu psychologii klinicznej oraz obszarami wiedzy, będącymi przedmiotem zainteresowania tej dziedziny. WdroŜenie do wszechstronnego i wielokontekstowego myślenia w odniesieniu do psychologii klinicznej. Budzenie zainteresowania róŜnymi obszarami zastosowania psychologii klinicznej. Opis treści przedmiotu Zakres, przedmiot i zadania psychologii: sposoby ujmowania i definiowania psychologii klinicznej, związek pomiędzy definicjami a podejściami teoretycznymi i ujmowaniem przedmiotu psychologii klinicznej. Sposoby analizy i modele wyjaśniające mechanizmy patologii – orientacja patogenetyczna vs. salutogenetyczna: społeczna psychologia kliniczna, psychologia kliniczna w ujęciu rozwojowym. Znaczenie pojęcia zdrowia i normalności dla psychologii klinicznej – rodzaje normalności: znaczenie terminów: zdrowie, zdrowie psychiczne, dobrostan, jakość Ŝycia; zdrowie w ujęciu salutogenetycznym, rola obrazu ciała i toŜsamości cielesnej dla zdrowia i dobrostanu psychicznego jednostki. Współczesne i przeszłe orientacje teoretyczne wyjaśniające problem zdrowia i psychopatologii: orientacja psychodynamiczna, orientacja behawioralno-poznawcza, orientacja fenomenologiczno-antropologiczna, ujęcia systemowo-interakcyjne i ich znaczenie dla psychologii klinicznej. Piśmiennictwo Rosenhan D.L., Seligman M.E.P. Psychopatologia. PTP, Warszawa 2003. Salmon P. Psychologia w medycynie. GWP, Gdańsk 2002. Sęk H. (red.) Wprowadzenie do psychologii klinicznej. Wyd. Naukowe Scholar, Warszawa 2001. Sęk H. (red.) Psychologia Kliniczna, T. 1, 2. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 2005. Forma zaliczenia pracy studenta Pisemna praca zaliczeniowa, obecność na zajęciach.

� ELEMENTY STATYSTYKI Punkty ECTS: 3

Etap studiów Semestr pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - - 18 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Farmacji Fizycznej i Farmakokinetyki Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Marta Karaźniewicz - Łada Cele kształcenia Poznanie podstawowych pojęć o obliczeniach statystycznych oraz technik wykonywania tych obliczeń przy zastosowaniu kalkulatorów lub odpowiednich programów komputerowych. Ułatwienie studentowi wnioskowania i interpretacji wyników badań wykonywanych podczas pracy magisterskiej i w pracy zawodowej o charakterze „managera”, producenta środków kosmetycznych, kierownika zespołu pracowników czy właściciela potrafiącego trafnie prognozować i oceniać działalność zawodową. Opis treści przedmiotu 1. Przedmiot i zadania statystyki (s). Jednowymiarowy rozkład empiryczny (s). Miary

średnie (s). Miary zmienności (s). Miary asymetrii (s). Miary koncentracji (s). Rozkłady zmiennych losowych ciągłych (s).

2. Weryfikacja hipotez statystycznych (s). Testy istotności dla: wartości średniej populacji, porównanie parametrów dwóch prób dla zmiennych niepołączonych i znanym lub nieznanym odchyleniem standardowym, dla zmiennych połączonych (s).

3. Przykładowe obliczenia: średnich (arytmetycznej, harmonicznej, geometrycznej), odchylenia standardowego, wariancji, współczynnika zmienności oraz testowanie tych wielkości i porównanie istotności róŜnic dla dwóch prób (ćw).

4. Wielowymiarowe rozkłady empiryczne, korelacja i metody obliczeń parametrów prostej (s). Przykładowe obliczenia współczynnika regresji, parametrów prostej wraz z ich oceną statystyczną dla róŜnych układów osi (normalnych, log-normalnych, log-log itp. (ćw).

5. Przedziały ufności dla współczynnika regresji liniowej i sprawdzanie hipotezy o równoległości prostych (s). Obliczanie parametrów prostych ich przecięcia oraz przedziałów ufności na podstawie wyników ćwiczenia „Wyznaczanie CMC dla Tweedu 20”. Walidacja, podstawowe pojęcia i metody (s).

Piśmiennictwo Sobczyk M. Statystyka. PWN, Warszawa 1994. Stanisz A. Przystępny kurs statystyki. StatSoft, Kraków 2001. Stanisz A. Przystępny kurs statystyki w oparciu o program STATISTICA PI na przykładach z medycyny. StatSoft, Kraków 1998. Bolton S. Pharmaceutical Statistics. Marcel Dekker, New York, Basel 1990. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie wszystkich ćwiczeń i kolokwium końcowe.

� FIZYKOCHEMIA W KOSMETOLOGII Punkty ECTS: 4

Etap studiów Semestr pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 18 9 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Farmacji Fizycznej i Farmakokinetyki Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr hab. Maria Chrzanowska, prof. UM Cele kształcenia Poznanie podstawowych praw fizykochemicznych i równań słuŜących do ich matematycznego sformułowania w celu przygotowania do studiowania przedmiotów zawodowych (technologia kosmetyków, dermatologia, farmakologia, toksykologia, metody badania kosmetyków). Opis treści przedmiotu Podstawy termodynamiki chemicznej oraz kinetyki z farmakokinetyką; równowagi fazowe, elektrochemia i równowagi jonowe, zjawiska powierzchniowe i dotyczące granicy faz (koloidy); przejścia elektronowe i fotochemia; obliczenia rachunkowe – praktyczna realizacja treści teoretycznych. Piśmiennictwo podstawowe Atkins P.W. Podstawy chemii fizycznej. WN PWN, Warszawa 1999. Hermann T.W. (red.) Farmacja fizyczna. WL PZWL, Warszawa 1999. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie pisemne.

� HIGIENA Punkty ECTS: 1

Etap studiów Semestr pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra Medycyny Społecznej, Zakład Higieny Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Andrzej Kaniewski Cele kształcenia Opanowanie umiejętności: profilaktyki zakaŜeń zawodowych podczas pracy w zawodzie kosmetologa, poznanie zasad zachowania zdrowia, identyfikowanie i ocena czynników środowiska zewnętrznego oddziaływujących na człowieka, ocena moŜliwości adaptacyjnych organizmu do zmieniających się warunków zewnętrznych, umiejętność działań profilaktycznych w oparciu o wiedze z zakresu higieny Ŝywienia i Ŝywności, higieny psychicznej, higieny pracy i wypoczynku, higieny środowiska; poznanie czynników ryzyka i sposobów zapobiegania niektórym chorobom inwazyjnym i cywilizacyjnym. Opis treści przedmiotu Higiena jest nauką zajmującą się wzajemnym oddziaływaniem między organizmem człowieka a szeroko pojętym środowiskiem. Bada wpływ środowiska oraz zachowań na stan jego zdrowia. Określa moŜliwości adaptacyjne organizmu. DąŜy do eliminowania lub ograniczania czynników niekorzystnych i wprowadzania dodatnio działających w celu ochrony zdrowia oraz zapewnienia jak najlepszych warunków rozwoju psychofizycznego jednostce i całej populacji. Podstawowe działy higieny to: higiena komunalna, higiena Ŝywności i Ŝywienia, higiena pracy, higiena psychiczna, profilaktyka zakaŜeń. Jako podstawowe determinanty stanu zdrowia jednostki wymienia się obecnie styl Ŝycia oraz szeroko pojęte czynniki środowiskowe. Piśmiennictwo Marcinkowski J.T. (red.) Podstawy higieny. Volumed, Wrocław 1997. Marcinkowski J.T. (red.) Higiena, profilaktyka i organizacja w zawodach medycznych. Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 2003. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie na podstawie sprawdzianu pisemnego.

� INFORMACJA NAUKOWA Z METODOLOGIĄ PISANIA PRAC Punkty ECTS: 2

Etap studiów Semestr pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 9 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Biblioteka Główna Osoba odpowiedzialna za przedmiot mgr Aniela Piotrowicz Cele kształcenia Poznanie podstawowych źródeł informacji naukowej, rozpoznawanie typów publikacji, orientacja w biomedycznych zasobach Internetu, poznawanie zasad dostępu do źródeł informacji w Internecie, opanowanie umiejętności efektywnego korzystania z polskich i zagranicznych baz komputerowych i utrwalanie wyników poszukiwań, umiejętność dotarcia do pełnych tekstów dokumentów (katalogi biblioteczne, bazy pełnotekstowe), poznanie zasad opracowania i przygotowania do druku publikacji naukowej. Opis treści przedmiotu

Podstawowe pojęcia z zakresu informacji naukowej, źródła informacji naukowej (charakterystyka i podział dokumentów, wydawnictwa informacyjne, bazy komputerowe, Internet jako źródło informacji). Metodyka korzystania ze źródeł informacji naukowej. Zasady sporządzania zestawień tematycznych z bibliograficznych baz polskich (Publikacje UM w Poznaniu, Polska Bibliografia Lekarska) i zagranicznych (Medline, International Pharmaceutical Abstracts, Martindale: The Complete Drug Reference, Herbal Medicine, SCI-Ex - opcja bibliograficzna, bazy pełnotekstowe) według dowolnego słowa i indeksu przedmiotowego i utrwalanie wyników poszukiwań bibliograficznych. Lokalizacja pełnych tekstów dokumentów w bibliotekach. Dostęp do pełnych tekstów w Internecie, elektroniczne systemy dostarczania dokumentów. Elementy metodologii pracy naukowej, opis bibliograficzny dokumentów w formie drukowanej i elektronicznej (opis ksiąŜki, opis fragmentu, rozdziału ksiąŜki, opis artykułu w czasopiśmie), układ publikacji naukowej, zasady przygotowania pracy do druku, zagadnienia etyki naukowej i podstawowe zasady prawa autorskiego.

Piśmiennictwo podstawowe Bartkowiak L. Redagowanie pracy magisterskiej. Wydaw. Ucz. AM im. K. Marcinkowskiego, Poznań 1998. Piotrowicz A. Dostęp do światowego piśmiennictwa. Przewodnik dla uŜytkowników naukowej informacji medycznej. Wydaw. Ucz. AM im. K. Marcinkowskiego, 1996. Weiner J. Technika pisania i prezentowania przyrodniczych prac naukowych. Przewodnik praktyczny. Wydaw. Nauk. PWN, Warszawa 2003. Forma zaliczenia pracy studenta Pisemny sprawdzian umiejętności.

� KOSMETYKI POCHODZENIA NATURALNEGO Punkty ECTS: 5

Etap studiów Semestr pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 9 9 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Naturalnych Surowców Leczniczych i Kosmetycznych Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr hab. Gerard Nowak, prof. UM Cele kształcenia Poznanie moŜliwości wykorzystania surowców pochodzenia naturalnego (roślinnego, zwierzęcego i mineralnego) w nowoczesnych preparatach kosmetycznych, wskazanie źródeł, z jakich są otrzymywane naturalne składniki oraz ich mechanizmów działania ze zwróceniem uwagi na działania niepoŜądane surowców naturalnych. Nabycie umiejętności samodzielnego otrzymywania ekstraktów roślinnych oraz izolowania związków naturalnych stosowanych w kosmetyce. Opis treści przedmiotu Miejsce i rola substancji pochodzenia naturalnego w preparatach kosmetycznych. Współczesne tendencje na rynku kosmetycznym. Naturalne substancje w aspekcie procesów biologicznych zachodzących w skórze: metody nawilŜania skóry, zastosowania surowców naturalnych w preparatach utrzymujących prawidłowy poziom nawodnienia skóry - funkcje metabolitów pierwotnych, wtórnych i innych związków pochodzenia roślinnego oraz substancji pochodzenia zwierzęcego i mineralnego w preparatach nawilŜających; moŜliwości zastosowania surowców naturalnych w określonych dolegliwościach kosmetycznych i chorobach skóry: pielęgnacja cery suchej, tłustej, trądzikowej, dojrzałej, z problemami naczyniowymi: teleangiektazje i trądzik róŜowaty, preparaty antycellulitowe; surowce naturalne o działaniu antyhydrotycznym; funkcje substancji pochodzenia naturalnego w preparatach promieniochronnych; starzenie skóry i sposoby zapobiegania procesom starzenia z wykorzystaniem surowców roślinnych. Egzotyczne surowce roślinne – mity i fakty. Surowce naturalne wykorzystywane w pielęgnacji włosów: roślinne surowce kondycjonujące, barwiące i stosowane w schorzeniach skóry głowy (łupieŜ, łojotok, łysienie). Naturalne substancje stosowane w perfumerii i kosmetykach kolorowych. Surowce naturalne o właściwościach powierzchniowo-czynnych. Działania niepoŜądane i interakcje substancji pochodzenia naturalnego. Formy kosmetyczne na bazie surowców naturalnych. Substancje pochodzenia naturalnego w gabinecie kosmetycznym - zakres stosowania. Wyodrębnianie i analiza roślinnych związków biologicznie czynnych oraz ekstraktów roślinnych stosowanych w kosmetykach. Piśmiennictwo Lamer-Zarawska E., Noculak-Palczewska A. Kosmetyki naturalne. Astrum, Wrocław 1994. Malinka W. Zarys chemii kosmetycznej. Volumed, Wrocław 1999. Nowości w kosmetyce – magazyn kosmetyki profesjonalnej. Forma zaliczenia pracy studenta Egzamin pisemny.

� METODOLOGIA BADAŃ ANALITYCZNYCH W KOSMETOLOGII Punkty ECTS: 6

Etap studiów Semestr pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 9 18 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Chemii Nieorganicznej i Analitycznej Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. Teresa Gierlach - Hładoń Cele kształcenia Opanowanie podstaw wiedzy i umiejętności praktycznych z zakresu analizy instrumentalnej niezbędnych do studiowania przedmiotów zawodowych. Opis treści przedmiotu Podstawy teoretyczne spektroskopii molekularnej (spektroskopia UV-Vis), metod elektroanalitycznych (potencjometria), metod chromatograficznych (chromatografia gazowa i cieczowa, planarna i elektroforeza bibułowa) i reologii. Ocena statystyczna wyników oznaczania. Walidacja metod analitycznych. Piśmiennictwo Szczepaniak W. Metody instrumentalne w analizie chemicznej. PWN, Warszawa 1996. Kocjan R. (red.) Chemia analityczna cz.2. PZWL, Warszawa 2000. Forma zaliczenia pracy studenta Egzamin pisemny.

� PODSTAWY ENDOKRYNOLOGII Punkty ECTS: 3

Etap studiów Semestr drugi Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - 9 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Klinika Endokrynologii Ginekologicznej Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. BłaŜej Męczekalski Cele kształcenia Umiejętność podstawowego róŜnicowania zmian skórnych o charakterze kosmetycznych, od nasilających się objawów klinicznych takich jak hirsutyzm, trądzik pospolity, rogowacenie czarne, mogących stanowić zwiastun, rozpoczynających się zaburzeń endokrynologicznych. Podstawowa wiedza z zakresu moŜliwości diagnostycznych i podstawowych zaburzeń endokrynologicznych u kobiet. Podstawowa znajomość fizjologicznych zmian endokrynologicznych u kobiet podczas ciąŜy i w okresie laktacji. Opis treści przedmiotu Ocena zmian fizjologicznych u kobiety w okresie cyklu miesiączkowego, z ukierunkowaniem na rzutowanie zmian profili hormonalnych na funkcję i stan skóry. Zmiany skórne obserwowane w poszczególnych fazach cyklu miesiączkowego. Diagnostyka endokrynologiczna u kobiet w okresie dojrzewania, w okresie rozrodczym i w okresie menopauzy. Ocena objawów klinicznych, zaburzeń hormonalnych i zmian w diagnostyce USG – interpretacja wyników z uwzględnieniem fazy cyklu miesiączkowego. Przegląd w zakresie endokrynologii zespołów klinicznych, chorób i zaburzeń o charakterze czynnościowym, dotyczących kobiet. Podstawowe techniki róŜnicowania objawów klinicznych, rozróŜnianie zmian o charakterze fizjologicznym, dotyczących róŜnych okresów Ŝycia kobiety od zmian patologicznych. Podstawowe informacje o leczeniu zaburzeń endokrynologicznych. Piśmiennictwo Bręborowicz G.H. (red.) PołoŜnictwo i Ginekologia. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005, 2006. Warenik - Szymankiewicz A., Męczekalski B., Słopień R. Endokrynologia Ginekologiczna. T-II, Rozdział 14, str. 667-736. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie na podstawie testu.

� REHABILITACJA Punkty ECTS: 4

Etap studiów Semestr pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - 9 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Klinika Rehabilitacji

Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. med. Wanda Stryła Cele kształcenia Zapoznanie studentów z podstawami rehabilitacji i z kierunkami rehabilitacji, organizacją rehabilitacji w Polsce i na świecie. Kolejnym celem kształcenia jest zapoznanie studentów z przyczynami niepełnosprawności oraz omówienia wybranych schorzeń z uwzględnieniem zasad podstawowego badania klinicznego, profilaktyki i edukacji dotyczącej stylu Ŝycia. Opis treści przedmiotu Wykłady

1. Rehabilitacja jako kierunek społeczno-medyczny z omówieniem definicji rehabilitacji, polskiej koncepcji rehabilitacji wg Degi i zespołu rehabilitacyjnego, pojęcie niepełnosprawności, przyczyny i profilaktyka niepełnosprawności.

2. Metody terapeutyczne stosowane w rehabilitacji: kinezyterapia, fizykoterapia, zaopatrzenie ortopedyczne (ortezy kończyn, gorsety ortopedyczne, pomoce do chodzenia), wyciągi w leczeniu zespołów bólowych kręgosłupa.

3. Omówienie wybranych jednostek chorobowych – zasady profilaktyki i leczenie: wady postawy i boczne skrzywienia kręgosłupa, mózgowe poraŜenie dziecięce, zespoły bólowe kręgosłupa, urazy kończyn i kręgosłupa, schorzenia zwyrodnieniowe stawów kończyn. Pokaz i omówienie organizacji pracy w Klinice Rehabilitacji: zapoznanie z działem kinezyterapii, rodzaje ćwiczeń, wpływ ćwiczeń na organizm, omówienie podstawowych zabiegów fizykalnych (elektroterapia, hydroterapia, światłolecznictwo i laseroterapia), techniki pracy w terapii zajęciowej.

Ćwiczenia

1. Organizacja rehabilitacji w Ortopedyczno – Rehabilitacyjnym Szpitalu Klinicznym im. Wiktora Degi. Zastosowanie kinezyterapii, terapii zajęciowej i psychoterapii w rehabilitacji. Znaczenie znajomości podstaw metodologii naukowej w rehabilitacji. Badania podmiotowe (wywiad) i przedmiotowe pacjenta. Znaczenie praktyczne badań dodatkowych w rehabilitacji. Problem polipragmazji w rehabilitacji.

2. Znaczenie prawidłowej postawy ciała dla zdrowia i sposoby kontroli postawy ciała. Wady postawy funkcjonalne i strukturalne (skoliozy), zespoły bólowe kręgosłupa.

3. Zapoznanie z problematyką uszkodzeń centralnego układu nerwowego (udary mózgu, uszkodzenia rdzenia kręgowego, mózgowe poraŜenia dziecięce). Podsumowanie: postępowanie z pacjentem, wymagającym leczenia rehabilitacyjnego.

Piśmiennictwo Ortopedia i Rehabilitacja. Tom I, II pod redakcją W. Marciniaka i A. Szulca, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003. Rehabilitacja medyczna. II wydanie, pod redakcją W.Degi i K.Milanowskiej. PZWL, Warszawa 1993. Forma zaliczenia pracy studenta Egzamin pisemny.

� SENSORYKA I ŚRODKI ZAPACHOWE Punkty ECTS: 5

Etap studiów Semestr pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia niestacjonarne 9 - 18 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Chemii Organicznej Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. Lucjusz Zaprutko Cele kształcenia Poznanie znaczenia i funkcji zmysłów w Ŝyciu człowieka. Zaznajomienie się z podstawami chemorecepcji, to jest z funkcjonowaniem zmysłu powonienia i smaku. Poszerzenie wiadomości na temat właściwości fizycznych i chemicznych naturalnych i syntetycznych środków zapachowych, sposobów ich uzyskiwania oraz wykorzystania. Zapoznanie z podstawowymi pojęciami określającymi odczuwanie zapachu przez człowieka. Umiejętne rozpoznawanie juŜ istniejących oraz tworzenie nowych mieszanin zapachowych. Nabycie umiejętności dokonywania ocen sensorycznych dostępnych na rynku preparatów kosmetycznych. Zapoznanie z podstawowymi metodami badań sensorycznych i organoleptycznych produktów wykorzystywanych w kosmetyce. Opis treści przedmiotu Ogólna budowa, funkcje i znaczenie zmysłów chemicznych w Ŝyciu człowieka i innych organizmów. RóŜne teorie powstawania wraŜeń zapachowych. Sposoby i warunki prawidłowego określenia właściwości badanej próbki za pomocą zmysłów. Znaczenie zapachu w codziennym Ŝyciu człowieka. Substancje zapachowe naturalne i syntetyczne – pozyskiwanie i skład chemiczny. Zasady klasyfikacji zapachów. Zastosowanie olejków eterycznych w kosmetologii i higienie oraz innych obszarach ludzkiej aktywności. Badanie wpływu rozcieńczania na jakość uzyskiwanego zapachu, wyznaczanie progów wyczuwalności, rozpoznawalności i rozróŜnialności. Rozpoznawanie i zapamiętywanie zapachów i aromatów stosowanych w produkcji środków spoŜywczych, kosmetycznych i chemii gospodarczej. Próby tworzenia nowych zapachów przez mieszanie znanych środków zapachowych. Zasady nawaniania wyrobów i sposoby emanowania zapachów. Charakterystyka olfaktoforyczna i psychologiczna wybranych zapachów. Elementy odorologii. Przegląd wyrobów perfumeryjnych i ich twórców. Podstawy analizy sensorycznej i oceny organoleptycznej. Zasady prowadzenia testów konsumenckich. Piśmiennictwo Malinka W.; Zarys chemii kosmetycznej. Volumed, Wrocław 1999. Jabłońska-Trypuć A., Farbiszewski R.; Sensoryka i podstawy perfumerii. MedPharm Polska, Wrocław 2008. Brud W.S., Konopacka-Brud I.; Podstawy perfumerii. Oficyna Wydawnicza Ma, Łódź 2009. Forma zaliczenia pracy studenta Egzamin pisemny - testowy.

� STYLIZACJA SPECJALISTYCZNA Punkty ECTS: 3

Etap studiów Semestr drugi Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 18 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Naturalnych Surowców Leczniczych i Kosmetycznych Osoba odpowiedzialna za przedmiot mgr Dagmara Więcek Cele kształcenia Po zakończeniu zajęć student powinien znać zasady wykonywania makijaŜu teatralnego, telewizyjnego oraz podstawy charakteryzacji teatralnej i filmowej, posiadać umiejętność doboru właściwego ubioru, fryzury i makijaŜu do danej osoby i sytuacji. Opis treści przedmiotu Treści programowe obejmują: makijaŜ teatralny, filmowy i telewizyjny, elementy charakteryzacji, aktualne trendy mody, dobór garderoby, makijaŜu, biŜuterii dla danej osoby i do danej sytuacji, wpływ właściwie dobranego ubrania, fryzury i makijaŜu na atrakcyjność kobiety i męŜczyzny. Piśmiennictwo podstawowe Peters I.B. i wsp. Kosmetyka. Wydawnictwo REA, Warszawa 2002. Jaroszewska B. Kosmetologia. Wydawnictwo Atena, Warszawa 2001. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie (część teoretyczna i praktyczna).

� SUBSTANCJE LECZNICZE W KOSMETYKACH Punkty ECTS: 3

Etap studiów Semestr pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 18 - - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Chemii Farmaceutycznej Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr hab. Beata Stanisz Cele kształcenia Zapoznanie z wybranymi substancjami leczniczymi stosowanymi w kosmetykach. Umiejętność doboru odpowiednich środków podwyŜszających barierę ochronną skóry w zaleŜności od zakresu neutralizowanego promieniowania oraz indywidualnej wraŜliwości na promieniowanie słoneczne. Znajomość roli i znaczenia witamin i substancji o działaniu zbliŜonym do witamin i ich zastosowaniu w kosmetykach. Zapoznanie z wybranymi substancjami o działaniu przeciwdrobnoustrojowym, niektórymi hormonami i przeciwutleniaczami. Zapoznanie z metodami analizy substancji leczniczych stosowanymi w kosmetykach. Opis treści przedmiotu Środki podwyŜszające barierę ochronną skóry, z uwzględnieniem zakresu neutralizowanego promieniowania i indywidualnej wraŜliwości na promieniowanie słoneczne oraz reakcji fotouczulających i fotostarzenia się skóry. Środki o działaniu przeciwdrobnoustrojowym, z uwzględnieniem środków przeciwłupieŜowych i przeciwgrzybicznych. Przeciwutleniacze, witaminy i substancje witaminopodobne oraz niektóre hormony. Dla poszczególnych grup związków uwzględniona jest budowa chemiczna i nazewnictwo, właściwości fizykochemiczne, chemiczne aspekty oddziaływania na organizm, przemiany in vivo i in vitro oraz ich rola, działania niepoŜądane i zastosowanie w preparatach kosmetycznych. Granice stosowalności preparatów leczniczych w celach kosmetycznych. Preparaty kosmetyczne powszechnego uŜytku – do stosowania w gabinetach kosmetycznych oraz pod kontrolą lekarza. Wprowadzenie do analizy substancji leczniczych w preparatach kosmetycznych z uwzględnieniem doboru właściwej metody do danej postaci kosmetyku i zawartości substancji czynnych. Piśmiennictwo podstawowe Zając M., Pawełczyk E. Chemia leków. Wydawnictwo Uczelniane Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań 2000. Zając M. Witaminy i mikroelementy. Wydawnictwo Kontekst, Poznań 2000. Malinka W. Zarys chemii kosmetycznej. Wydawnictwo Volumed, Wrocław 1999. Molski M. Chemia piękna. WyŜsza Szkoła Zawodowa Pielęgnacji Zdrowia i Urody w Poznaniu, Poznań 2005. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie pisemne.

� WYBRANE ZAGADNIENIA CHORÓB WEWNĘTRZNYCH Punkty ECTS: 5

Etap studiów Semestr drugi Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 9 9 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Metabolicznych i Dietetyki Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. Marian Grzymisławski Cele kształcenia Zapoznanie studentów z problematyką najczęściej spotykanych schorzeń w dziedzinie chorób wewnętrznych. Wiedza z zakresu m.in. objawów, zasad stawiania diagnozy oraz prowadzenia terapii ma na celu umoŜliwienie lepszego zrozumienia funkcjonowania organizmu chorego człowieka, działania leków, wpływu kosmetyków i zabiegów kosmetycznych. Student w trakcie nauczania powinien osiągnąć umiejętność prawidłowego kwalifikowania najczęstszych objawów schorzeń internistycznych ze szczególnym uwzględnieniem zmian skórnych i o charakterze kosmetycznym. Ponadto student powinien opanować umiejętność rozpoznawania stanów zagroŜenia Ŝycia i udzielania pierwszej pomocy w stanach nagłych. Opis treści przedmiotu Podstawowa terminologia stosowana w chorobach wewnętrznych, mianownictwo polskie i łacińskie rozpoznań najczęstszych jednostek chorobowych z zakresu chorób wewnętrznych. Etiologia, epidemiologia, patomechanizmy, objawy, podstawowa diagnostyka, zasady rozpoznawania oraz leczenia chorób internistycznych według podanego niŜej wyliczenia. Hematologia: niedokrwistości, skazy krwotoczne, choroby rozrostowi układu białokrwinkowego (białaczki, chłoniaki), choroba zakrzepowa Ŝył obwodowych. Kardiologia: choroba niedokrwienna serca, niewydolność serca (ostra i przewlekła), chory ze stymulatorem serca, nadciśnienie tętnicze. Cukrzyca. Otyłość. Choroby układu oddechowego: przewlekła obturacyjna choroba płuc, astma oskrzelowa, zapalenie płuc, rak płuca. Gatroenterologia: choroba wrzodowa, nieswoiste choroby zapalne jelit, marskość wątroby, najczęstsze nowotwory przewodu pokarmowego. Nefrologia: przewlekła niewydolność nerek. Choroby tkanki łącznej: reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń układowy i inne kolagenozy. Piśmiennictwo Kokot F. Choroby wewnętrzne: podręcznik dla studentów. Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 1997. Kokot F. Diagnostyka róŜnicowa objawów chorobowych. PZWL, Warszawa 1991. Tatoń J., Czech A. Ogólna diagnostyka internistyczna. Wyd. II. PZWL, Warszawa 1998. Forma zaliczenia pracy studenta Egzamin pisemny.

� ZASADY RACJONALNEGO ODśYWIANIA Punkty ECTS: 1

Etap studiów Semestr drugi Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Bromatologii Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. Juliusz Przysławski Cele kształcenia Uzyskanie rozszerzonego zakresu wiedzy związanego z wartością odŜywczą Ŝywności i Ŝywieniem, roli składników odŜywczych w rozwoju chorób dietozaleŜnych takich jak otyłość, chorób układów: sercowo-naczyniowego, pokarmowego, kostnego, alergii i nietolerancji pokarmowej, niektórych postaciach nowotworów, psychologicznych aspektów determinujących zachowania Ŝywieniowe człowieka, zasad racjonalnego odŜywiania człowieka zdrowego oraz postępowania dietetycznego w przypadki ludzi chorych, obecności w Ŝywności dodatków do Ŝywności oraz zanieczyszczeń i ich wpływu na wartość odŜywczą Ŝywności oraz zdrowie człowieka. Opis treści przedmiotu Zasady racjonalnego odŜywiania są uzupełnieniem wiedzy z zakresu podstaw nauki o Ŝywności i Ŝywieniu, ze szczególnym zwróceniem uwagi na rolę składników odŜywczych w Ŝywieniu człowieka zdrowego (racjonalizacja sposobu Ŝywienia) oraz chorego (podstawy dietetyki), wpływu czynników środowiskowych na zachowania człowieka związane z preferencjami pokarmowymi oraz czynnikami determinującymi wybór określonych grup produktów Ŝywnościowych, wpływu sposobu Ŝywienia i stanu odŜywienia na osobowość człowieka oraz postrzeganie własnej sylwetki w róŜnych okresach Ŝycia. Piśmiennictwo Gertig H., Przysławski J. Bromatologia – podstawy nauki o Ŝywności i Ŝywieniu. PZWL, Warszawa 2005. Gertig H., Duda G. śywność a zdrowie i prawo. PZWL, Warszawa 2004. Gawęcki J., Hryniewiecki L. (red.) śywienie człowieka: podstawy nauki o Ŝywieniu. WN PWN, Warszawa 1998. Hasik J., Gawęcki J. (red.) śywienie człowieka zdrowego i chorego. WN PWN, Warszawa 2000. Gertig H. (red.) Materiały do ćwiczeń z bromatologii. Wyd. Uczelni. AM, Poznań 1981. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie pisemne.

� ZIOŁOLECZNICTWO Punkty ECTS: 5

Etap studiów Semestr drugi Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 18 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Farmakognozji Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr hab. Wiesława Bylka, prof. UM Cele kształcenia Po zakończeniu przedmiotu student powinien znać surowce roślinne (części roślin, wydzieliny roślinne i surowce uzyskane w wyniku przerobu, jak: olejki eteryczne, oleje roślinne, skrobie) i podstawowe leki roślinne, wykorzystywane w leczeniu róŜnych schorzeń, umieć wyjaśnić mechanizmy działania związków czynnych obecnych w surowcach, znać interakcje i przeciwwskazania oraz działania uboczne, wynikające z ich przedawkowania. Opis treści przedmiotu W ramach przedmiotu „Ziołolecznictwo” omawiane będą zagadnienia dotyczące wykorzystania surowców i leków roślinnych na ich bazie, w leczeniu i profilaktyce róŜnych schorzeń, ze szczególnym uwzględnieniem surowców i leków roślinnych stosowanych w chorobach skóry, włosów, paznokci, a takŜe w chorobach zaburzonego metabolizmu. Przedmiot obejmuje wiedzę, rozpoczynając od pozyskania surowca (uprawy kontrolowane, zbiór ze stanu naturalnego), jego stabilizacji, standaryzacji i zasad otrzymania leków roślinnych, poprzez działanie farmakologiczne, uzasadnione składem chemicznym surowców i leków roślinnych, poznanie mechanizmów działania biologicznego związków czynnych (z uwzględnieniem ich wzajemnego oddziaływania) do wskazań w samoleczeniu. W zakres przedmiotu wchodzą równieŜ zagadnienia, związane ze specyfiką stosowania surowców i leków roślinnych u dzieci i osób starszych oraz z bezpieczeństwem stosowania leków roślinnych (interakcje, przeciwwskazania, działania uboczne), a takŜe z pozycją leku roślinnego i innych preparatów roślinnych w Polsce i na świecie. Piśmiennictwo podstawowe Matławska I. red. Farmakognozja. Podręcznik dla studentów farmacji. Wydawnictwo Uczelniane AM, Poznań 2006. Jędrzejko K., Kowalczyk B. Rośliny kosmetyczne. Śląska Akademia Medyczna, 2006 r. Piśmiennictwo uzupełniające Lutomski J. Ziołolecznictwo, tradycja i przyszłość. Gdańsk 2003. Rumińska A., OŜarowski A. Leksykon roślin leczniczych. PWRiL, Warszawa 1990. Lamer-Zarawska E. Zioła dla dzieci. Astrum, Wrocław 1995. Lamer-Zarawska E. Zioła w geriatrii. Astrum, Wrocław 1997. Forma zaliczenia pracy studenta Egzamin pisemny.

Studia II stopnia

II rok

Przedmioty objęte standardami - Chemiczne i fizyczne metody badania kosmetyków - Elementy biotechnologii - Marketing i komunikacja społeczna - MakijaŜ kamuflujący - Metody aplikacyjne badania kosmetyków - Mikologia - Normalizacja w kosmetyce - Podstawy chirurgii plastycznej i estetycznej - Podstawy onkologii skóry - Przemysłowa technologia kosmetyków - Receptura kosmetyków - Regulacje prawne w kosmetyce - Technologia formy kosmetyków - Toksykologia kosmetyków Przedmioty uzupełniające - Profilaktyka zdrowotna - Wybrane zagadnienia z farmakologii

� CHEMICZNE I FIZYCZNE METODY BADANIA KOSMETYKÓW Punkty ECTS: 5

Etap studiów Semestr trzeci Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - 27 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Chemii Farmaceutycznej Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr hab. Izabela Muszalska Cele kształcenia Poznanie metod oceny jakości surowców i preparatów kosmetycznych oraz zasad rejestracji kosmetyków wg standardów UE. Zapoznanie z zasadami pobierania próbek do analizy i wyboru odpowiedniej metody analitycznej. Umiejętność analizy surowców stosowanych do wytwarzania róŜnych postaci kosmetyków. Poznanie zasad określania trwałości surowców i preparatów kosmetycznych. Umiejętność oceny statystycznej uzyskanych wyników i sporządzenia raportu z wykonanych badań. Opis treści przedmiotu Zakres prowadzonych badań kosmetyków zgodnie z wytycznymi zawartymi w odpowiednich aktach prawnych. Fizyczne metody badania postaci kosmetyków i określania ich właściwości uŜytkowych. Zapoznanie z metodami analitycznymi stosowanymi w ocenie jakości surowców i preparatów kosmetycznych. Zasady wyboru metody analitycznej, odpowiedniej do danej postaci kosmetyku i zawartości oznaczanych substancji. Chemiczna analiza jakościowa i ilościowa składników czynnych kosmetyków. Ocena czystości substancji czynnych i preparatów kosmetycznych. Analiza jakościowa substancji pomocniczych w kosmetykach. Metody analityczne stosowane do określenia trwałości surowców i produktów kosmetycznych. Szybkie metody kontroli jakości przemysłowych surowców kosmetycznych. Ocena statystyczna uzyskanych wyników, walidacja i rewalidacja metod analitycznych oraz przygotowanie raportu z wykonanych badań. Piśmiennictwo Stanisz B., Muszalska I. Metody badania jakości surowców i produktów kosmetycznych. Podręcznik do ćwiczeń dla studentów Kosmetologii. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań 2009. Zając M., Jelińska A., Muszalska I., Nogowska M., Stanisz B. Ocena jakości substancji leczniczych i preparatów farmaceutycznych według wymagań farmakopealnych i ICH. Wydawnictwo Kontekst, Poznań 2000. Pawlaczyk J., Zając M. Walidacja metod analizy chemicznej. Przykłady walidacji metod. Naukowe Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań 2005. Malinka W. Zarys chemii kosmetycznej. Wydawnictwo Volumed, Wrocław 1999. Molski M. Chemia piękna. WyŜsza Szkoła Zawodowa Pielęgnacji Zdrowia i Urody w Poznaniu, Poznań 2005. Forma zaliczenia pracy studenta Egzamin pisemny.

� ELEMENTY BIOTECHNOLOGII Punkty ECTS: 1

Etap studiów Semestr trzeci Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 9 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra Botaniki Farmaceutycznej i Biotechnologii Roślin Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. Jaromir Budzianowski Cele kształcenia Biotechnologia jako połączenie biologii i techniki. Zapoznanie ze sposobami wykorzystania organizmów, naturalnych lub zmienionych genetycznie, ich tkanek, komórek lub enzymów, dla celów biosyntezy i biotransformacji. Opis treści przedmiotu Potencjał produkcyjny Ŝywych komórek i organizmów, podstawy biochemiczne, moŜliwości regulacji metodami technologicznymi. Charakterystyka organizmów stosowanych w biotechnologii. Prowadzenie procesów biosyntezy i biotransformacji w hodowli drobnoustrojów, komórek zwierzęcych i roślinnych. Biokatalizatory unieruchomione. Fuzja protoplastów bakterii, grzybów, roślin i zwierząt – jej zastosowania. Biotechnologia molekularna: wprowadzanie genów do komórek drobnoustrojów, zwierzęcych i roślinnych; zastosowanie transgenicznych komórek i organizmów do produkcji uŜytecznych substancji. Koncepcje terapii genowej: metody wprowadzania genów i hamowania ekspresji genów w organizmie. Przykłady zastosowania biotechnologii dla celów kosmetycznych: otrzymywanie związków zapachowych i barwników; liposomy, silikony, peptydy biomimetyczne. Piśmiennictwo Chmiel A. Biotechnologia – podstawy mikrobiologiczne i biochemiczne. PWN, Warszawa 1994. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie pisemne.

� MARKETING I KOMUNIKACJA SPOŁECZNA Punkty ECTS: 2

Etap studiów Semestr trzeci Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 18 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Farmakoekonomiki i Farmacji Społecznej Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. ElŜbieta Nowakowska Cele kształcenia Zapoznanie studentów z pojęciem marketingu i jego miejscem w funkcjonowaniu firmy oraz z decyzjami marketingowymi dotyczącymi produktu/usługi, cen, promocji i dystrybucji. Analizowanie otoczenia rynkowego firmy, segmentacji rynku i pozycjonowanie ofert, korzystanie z systemu informacji marketingowej. Ponadto zapoznanie studentów z istotą i zasadami komunikacji marketingowej z uwzględnieniem praktycznych umiejętności porozumiewania się z odbiorcami komunikacji marketingowej oraz z elementami działań wewnętrznych i zewnętrznych public relations, a takŜe z aspektami etycznymi. Po zakończeniu student powinien znać podstawowe zagadnienia z zakresu marketingu i komunikacji społecznej z moŜliwością ich wykorzystania w samodzielnym prowadzeniu usługowej firmy kosmetycznej. Opis treści przedmiotu Pojęcie marketingu, koncepcja marketingowa z własną orientacją na klienta i konkurencję. Pojęcie segmentacji rynku, cele marketingowe i ich rozwój w systemie usług kosmetycznych (czynniki wpływające na jakość, specyfika) a marketing społeczny. Budowanie toŜsamości placówki na rynku. Plan marketingowy (produkt, dystrybucja, promocja, cena), marketing mix. Komunikacja jako element marketingu: pojęcie informacji i komunikacji – charakter, funkcje i modele. Procesy komunikowania się w społeczeństwie, technika komunikacji, komunikacja werbalna i niewerbalna, język jako narzędzie komunikacji. Odbiorcy komunikacji marketingowej, komunikacja personalna i biznesowa, public relations (PR) jako strategia komunikowania się z rynkiem (informacja o firmie i jej usługach, działalność publiczna, publikacje i informatory, wizualizacja firmy). Etyka biznesu jako element kultury organizacyjnej, etyka w marketingu i reklamie. Piśmiennictwo Red. naukowa: Rogoziński K., Nicholls R.F. Marketing Usług na przykładach. Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Poznań 2001. Red. naukowy: Mruk H. Komunikowanie się w biznesie. Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Poznań 2002. Red. naukowa: Hope E. Public relations – instytucji uŜyteczności publicznej. Biblioteka Public Relations, Scientific Publishing Group, Gdańsk 2005. Krawulski J. Public Relations (wybrane zagadnienia). Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Poznań 2002. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie pisemne.

� MAKIJAś KAMUFLUJĄCY Punkty ECTS: 1

Etap studiów Semestr czwarty Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 9 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Naturalnych Surowców Leczniczych i Kosmetycznych Osoba odpowiedzialna za przedmiot mgr Sylwia Dankowska Cele kształcenia Student po zakończeniu zajęć posiada wiedzę z zakresu róŜnych technik makijaŜu kamuflującego oraz umiejętności wykonania makijaŜu kamuflującego czasowego Opis treści przedmiotu - Historia makijaŜu kamuflującego - Akcesoria zabiegowe - Rodzaje makijaŜy kamuflujących (czasowy, trwały) - Wskazania i przeciwwskazania medyczne do zabiegu - Techniki wykonywania zabiegów kamuflujących Piśmiennictwo Z. Adamski, A. Kaszuba. Dermatologia dla kosmetologów. UM Poznań, Poznań 2008, M. Wilk- Jędrusik, S. Kuczyński. Podstawy kosmetologii praktycznej. w druku Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie pisemne.

� METODY APLIKACYJNE BADANIA KOSMETYKÓW Punkty ECTS: 2

Etap studiów Semestr czwarty Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - 9 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Naturalnych Surowców Leczniczych i Kosmetycznych Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Sebastian Kuczyński Cele kształcenia Poznanie metod badania kosmetyków z udziałem osób testujących. Testy skórne - ich przebieg i interpretacja wyników. Ocena właściwości uŜytkowych kosmetyków. Opis treści przedmiotu Ocena kremów pod kątem właściwości nawilŜających, natłuszczających i ochronnych przed promieniowaniem UV. Badanie transdermalnej utraty wody. Badanie in vitro penetracji substancji biologicznie czynnych. Piśmiennictwo Eckstein R.A. Sorpcja przezskórna. Cosmetic Intermational. 1, 65-58, 1993. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie pisemne.

� MIKOLOGIA Punkty ECTS: 2

Etap studiów Semestr trzeci Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - 9 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Zakład Mikologii Lekarskiej i Dermatologii Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. Zygmunt Adamski Cele kształcenia Po zakończeniu cyklu zajęć z mikologii lekarskiej student powinien: umieć rozpoznawać zmiany skórne o charakterze zakaŜenia grzybiczego skóry gładkiej, skóry owłosionej i paznokci, grzybice podskórne i układowe, znać zasady diagnostyki mikologicznej, sposoby pobierania materiału do badań, metody hodowli, znać ogólne zasady leczenia zakaŜeń grzybiczych, wiedzieć, Ŝe omawiane schorzenia są szeroko rozpowszechnione w środowisku i cechują się duŜą zakaźnością, uświadomić sobie, Ŝe ćwiczenia z mikologii lekarskiej mają zapoznać studentów z problemem o szerokim zasięgu epidemiologicznym, z którym na pewno spotkają się w swojej praktyce kosmetycznej. Rzetelna wiedza na temat profilaktyki, objawów klinicznych i grup ryzyka pozwoli uniknąć rozprzestrzeniania się zakaŜeń wśród klientów gabinetów kosmetycznych, umoŜliwi zastosowanie lepiej dobranych środków i metod pielęgnacyjnych oraz ewentualne pokierowanie do lekarza na specjalistyczne leczenie przeciwgrzybiczne. Opis treści przedmiotu Mikologia lekarska jest działem medycyny zajmującym się badaniem grzybów, ich systematyką, budową, symptomatologią poszczególnych zespołów chorobowych wywołanych zakaŜeniami grzybiczymi, zasadami diagnostyki laboratoryjnej, farmakoterapii w grzybicach oraz postępowania leczniczego. Cykl zajęć z mikologii przybliŜy historię mikologii, systematykę grzybów, podstawowe pojęcia mikologiczne, znaczenie grzybów w środowisku naturalnym człowieka, patogeny chorobotwórcze dla człowieka (dermatofity, grzyby droŜdŜopodobne, droŜdŜaki lipofilne z rodzaju Malassezia, grzyby pleśniowe), problem grzybic podskórnych i głębokich oraz wpływ alergizujący i toksyczny na organizm człowieka. Piśmiennictwo Midgley G., Hay R.J., Clayton Y.M. Mikologia lekarska. Wydawnictwo Czelej, Lublin 1997. Baran E. Zarys mikologii lekarskiej. Volumed, Wrocław 1998. Szepietowski J. Grzybice skóry i paznokci. Vademecum Lekarza Praktyka. Medycyna Praktyczna, Kraków 2001. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie: Sprawdzian testowy.

� NORMALIZACJA W KOSMETYCE Punkty ECTS: 1

Etap studiów Semestr czwarty Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 9 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Technologii Chemicznej Środków Leczniczych Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr hab. Stanisław Sobiak Cele kształcenia Pozyskanie przez studenta podstawowej wiedzy w zakresie systemu polskich norm obowiązujących w przemyśle kosmetycznym oraz w firmach współpracujących z tymŜe przemysłem. Zapoznanie się z podstawami systemów ISO, HACCP i GMP, oraz ich wzajemne współzaleŜności. Opis treści przedmiotu Tematyka seminariów dotyczy zagadnień objętych działaniem Polskiego Komitetu Normalizacji polegającego na przekazywaniu informacji związanej z poziomem jakości produktów wytwarzanych w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem branŜy kosmetycznej. W głównej części seminariów zawarte będą informacje na temat: historii polskiej normalizacji, systemu Polskich Norm (PN), Systemu Numeracji PN, harmonizacji polskich norm z normami innych krajów i rola ICS (International Classyfication for Standards), zasady budowy i posługiwania się ICS. Ponadto zostaną omówione normy związane z przemysłem chemicznym, w szczególności te związane z wyrobami kosmetycznymi. W związku z tym, Ŝe obecnie wiele firm z branŜy kosmetycznej wprowadza zasady GMP (Good Manufacturing Practice) wywodzące się z przemysłu farmaceutycznego, seminaria obejmować będą zagadnienia z zakresu Systemów Zapewnienia Jakości (QA) i ISO. Piśmiennictwo Katalog Polskich Norm ISO. Miesięcznik NORMALIZACJA. Przewodniki ISO. ISO 9000 – Łatwy i skuteczny sposób uzyskania certyfikatu jakości. Redaktor wydania polskiego Jacek Łuczak. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie pisemne.

� PODSTAWY CHIRURGII PLASTYCZNEJ I ESTETYCZNEJ Punkty ECTS: 4

Etap studiów Semestr czwarty Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 9 9 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Fizjologii Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr hab. Henryk Witmanowski prof. UM Cele kształcenia Uzyskanie wiadomości teoretycznych i praktycznych w zakresie podstaw diagnostyki i postępowania leczniczego w chirurgii plastycznej. Opis treści przedmiotu Wykłady

1. Zasady etyczne w chirurgii plastycznej i estetycznej - „trudny” pacjent. 2. Zabiegi medycyny estetycznej w gabinetach kosmetycznych – zagroŜenia. 3. Podstawowe zabiegi w chirurgii estetycznej - wskazania, techniki, moŜliwe

powikłania. Seminaria

1. Prawidłowe gojenie rany – etapy, mechanizmy komórkowe. 2. Blizna przerostowa i keloid jako objaw nieprawidłowego gojenia – profilaktyka i

leczenie. 3. Oparzenia – rodzaje, pierwsza pomoc, postępowanie lecznicze. 4. Podstawy leczenia wad wrodzonych.

Ćwiczenia 1. Zasady aseptyki i antyseptyki w chirurgii plastycznej i estetycznej 2. Planowanie zabiegów w chirurgii plastycznej i estetycznej. 3. Przegląd podstawowych plastyk miejscowych w chirurgii plastycznej. 4. Omówienie rodzajów i dobór opatrunków stosowanych w leczeniu ran. 5. Rany „trudno gojące się”. 6. Szycie rany – zasady, rodzaje szwów.

Piśmiennictwo E. Holle. Podstawy chirurgii plastycznej, PWN Warszawa. J. StruŜyna. Oparzenia. PWN Warszawa. Forma zaliczenia pracy studenta Egzamin: test wielokrotnego wyboru (MCQ)

� PODSTAWY ONKOLOGII SKÓRY Punkty ECTS: 2

Etap studiów Semestr trzeci Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - 9 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Klinika Onkologii Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr hab. Maria Litwiniuk Cele kształcenia Głównym celem zajęć z onkologii jest nauczenie studentów rozpoznawania zmian złośliwych skóry i cech mogących świadczyć o złośliwym charakterze zmian skórnych. Ponadto studenci zapoznają się z metodami leczenia nowotworów i powikłaniami (szczególnie skórnymi) tego leczenia. Przedstawione są zasady pielęgnacji skóry w trakcie i po leczeniu onkologicznym. Opis treści przedmiotu Epidemiologia nowotworów, zapobieganie, wczesne wykrywanie nowotworów. Rak skóry, czerniak złośliwy, stany przedrakowe, zmiany barwnikowe, zasady chirurgicznego leczenia nowotworów. Podstawowe metody leczenia nowotworów (radioterapia, chemioterapia i immunoterapia) i powikłania po tym leczeniu ze szczególnym uwzględnieniem powikłań skórnych. Praktyczne rozpoznawanie zmian złośliwych występujących na skórze, rozróŜnianie zmian barwnikowych i czerniaka, rozpoznawanie cech, które mogą świadczyć o nowotworowym charakterze zmian na skórze. Pielęgnacja skóry i blizn po zabiegach chirurgicznych. Zasady leczenia promieniami, wczesne i późne odczyny popromienne, zasady pielęgnowania skóry w trakcie i po radioterapii. Mechanizm działania cytostatyków i objawy niepoŜądane chemioterapii ze szczególnym uwzględnieniem zmian w obrębie skóry. Zasady pielęgnowania skóry w trakcie chemioterapii. Wczesne wykrywanie nowotworów, badania przesiewowe, propagowanie zdrowego stylu Ŝycia, czynniki rakotwórcze. Trudności związane z postrzeganiem własnego ciała po zabiegach okaleczających, pomoc w poprawie wizerunku ciała, komunikacja z pacjentem onkologicznym. Piśmiennictwo podstawowe Kordek R., Jassem J. i wsp. (red.) Onkologia. Podręcznik dla studentów i lekarzy. Via Medica, 2006. Pawlęga J. Zarys Onkologii. Podręcznik dla studentów i lekarzy. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002. Skowronek J., Mackiewicz A., śygulska - Mach H. Czerniak złośliwy – podręcznik dla lekarzy i studentów. Wyd. Medyczne – Termedia, Poznań 1998. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie na podstawie aktywnego udziału w ćwiczeniach.

� PROFILAKTYKA ZDROWOTNA Punkty ECTS: 1

Etap studiów Semestr trzeci Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - 9 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Profilaktyki Zdrowotnej Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Bartosz Bilski Cele kształcenia Zapoznanie z podstawami profilaktyki zdrowotnej – wczesnej, pierwotnej, wtórnej i trzeciorzędowej. Poznanie uwarunkowań zdrowotności populacji, czynników ryzyka chorób społecznych, zasad i metod profilaktyki wtórnej i późnej, problematyki szczepień ochronnych oraz elementów profilaktyki w miejscu pracy. Zapoznanie z podstawowymi pojęciami i zasadami promocji zdrowia. Opis treści przedmiotu Profilaktyka – medycyna zapobiegawcza – jako jeden z podstawowych kierunków we współczesnej medycynie; wykorzystanie profilaktyki z uwzględnieniem fazy rozwoju choroby; profilaktyka w chorobach społecznych; zastosowanie szczepień ochronnych; promocja zdrowia a profilaktyka zdrowotna. Piśmiennictwo Karski B. (red.) Promocja zdrowia. Wyd. Ignys, Warszawa 1999. Wąsiewicz E. Zdrowie publiczne i medycyna społeczna. Wyd. AM, Poznan 2000. Kulik T.B., Latalski M. Zdrowie publiczne: podręcznik dla studentów i absolwentów wydziałów pielęgniarstwa i nauk o zdrowiu Akademii Medycznych. Wyd. Czelej, Lublin 2002. Cybulska B. Profilaktyka choroby niedokrwiennej serca: rekomendacje Komisji Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. PTK, Warszawa 2000. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie pisemne.

� PRZEMYSŁOWA TECHNOLOGIA KOSMETYKÓW Punkty ECTS: 2

Etap studiów Semestr czwarty Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 27 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Technologii Chemicznej Środków Leczniczych Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr hab. Stanisław Sobiak Cele kształcenia Zapoznanie się studentów z zagadnieniami związanymi z produkcją przemysłową, do których naleŜą: problemy organizacji produkcji na skalę przemysłową – projektowanie nowej produkcji, skalowanie i organizacja systemu jakości, wdraŜanie nowych technologii. Przekazanie informacji na temat: parku maszynowego do produkcji podstawowych form kosmetycznych, problemów utrzymania sprzętu w naleŜytym stanie technicznym – gotowym do produkcji, utrzymania sprzętu na odpowiednim poziomie higieny. Opis treści przedmiotu Tematyka seminariów dotyczy podstawowych zagadnień produkcji przemysłowej. W pierwszym etapie szkolenia omawiane są jednostkowe procesy fizyczne ich załoŜenia i podstawy fizyczne oraz funkcje w produkcji preparatów kosmetycznych. Studenci są zapoznawani z następującymi jednostkowymi procesami: rozpuszczanie, mieszanie, destylacja, rozdział ciał stałych od cieczy (sączenie, klarowanie, dekantacja, wirowanie, wyciskanie, odparowywanie, zagęszczanie, liofilizacja, ekstrakcja). W dalszej części szkolenia omawia się takŜe rodzaje rozpuszczalników i ich właściwy dobór (pod kątem właściwości fizykochemicznych a takŜe właściwości toksykologicznych) do celów produkcji płynnych form kosmetycznych. Kolejną waŜną tematyką są surowce do produkcji kosmetyków ich jakość, właściwości fizykochemiczne i kosmetyczne. Osobnym tematem są surowce pochodzenia naturalnego otrzymywane głównie ze świata roślinnego; przetwarzanie ziół, produkcja wyciągów i ich zagęszczanie do formy gęstej oraz przetwarzanie do stanu ekstraktów suchych standaryzowanych. Kwestie produkcji przetworów zielarskich mających zastosowanie w kosmetyce będą szczegółowo przedstawione i przedyskutowane w trakcie wizyty w zakładzie produkcyjnym. Przy okazji wizyty w zakładzie przemysłowym dodatkowo omawiane będą problemy związane z obsługą aparatury stosowanej w produkcji wielkoprzemysłowej oraz zapoznanie studentów z praktyczną stroną systemu zapewnienia jakości. Piśmiennictwo Williams D.F., Schmitt W.H. Chemistry and Technology of the Cosmetics and Toiletries Industry. Blackie Academic & Professional, London. Warych J. Aparatura chemiczna i procesowa. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2004. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie pisemne.

� RECEPTURA KOSMETYKÓW Punkty ECTS: 5

Etap studiów Semestr czwarty Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - 27 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Technologii Postaci Leku Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Joanna Karolewska Cele kształcenia Zapoznanie z róŜnymi układami fizyko-chemicznymi preparatów kosmetycznych oraz rozpuszczalnikami i substancjami pomocniczymi wykorzystywanymi w technologii wytwarzania preparatów kosmetycznych. Nabycie umiejętności zastosowania obliczeń rachunkowych niezbędnych w recepturze kosmetyków oraz praktycznej wiedzy na temat oceny wybranych właściwości kosmetyków i sporządzania róŜnych form preparatów kosmetycznych. Opis treści przedmiotu Preparaty kosmetyczne jako róŜne układy fizyko-chemiczne; rozpuszczalniki i substancje pomocnicze w technologii wytwarzania kosmetyków; emulgatory i postacie kosmetyczne z tenzydami; substancje konserwujące - zasadność stosowania oraz wpływ na trwałość preparatów i na skórę. Substancje czynne w recepturze kosmetyków – działanie i zastosowanie. Podstawy reologii. Wybrane nowoczesne kosmetyki (plastry kosmetyczne i plastry uwalniające przezskórnie substancję czynną; aerozole). Obliczenia stosowane w recepturze kosmetyków (stęŜenia procentowe; „złota reguła mieszania”; rozcieńczenia etanolu; przeliczanie jednostek). Rozpuszczalność substancji czynnych i pomocniczych w preparatach kosmetycznych w aspekcie pojęcia „rozpuszczalność” wg FPVII. Pomiar gęstości kosmetyków (piknometr; areometr, waga Mohra Westphala) oraz pH (metoda wskaźnikowa; kolorymetryczna i elektrochemiczna). Sporządzenie roztworów wód: aromatycznych, toaletowych, kolońskich, po goleniu oraz perfum. Wykonanie podstawowych preparatów kosmetycznych stanowiących róŜne układy fizykochemiczne (toniki, szampony, mydła, emulsje, nalewki i wyciągi). Wykonanie róŜnych receptur masek kosmetycznych, kremów hydroŜelowych, stearynowych i glicerynowych oraz pudrów kosmetycznych i leczniczych. Piśmiennictwo Martini M-Cl. Kosmetologia i farmakologia skóry. PZWL, Warszawa 2007. Mrukot M. Receptariusz kosmetyczny. Małopolska WyŜsza Szkoła Zawodowa, Kraków 2004. Glinka R., Brud Wł. Technologia kosmetyków. Oficyna Wydawnicza MA, Łódź 2003. Forma zaliczenia pracy studenta Egzamin pisemny testowy po zaliczeniu wszystkich preparatów.

� REGULACJE PRAWNE W KOSMETYCE Punkty ECTS: 1

Etap studiów Semestr czwarty Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Farmakoekonomiki i Farmacji Społecznej Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. ElŜbieta Nowakowska Cele kształcenia

1. Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami prawnymi dot. procesów wytworzenia, obrotu na rynku oraz jakości wyrobów kosmetycznych, które obowiązują na obszarze RP i UE.

2. Znajomość, interpretacja i zastosowanie w praktyce ustaw i zarządzeń dot. kosmetyków, gabinetu kosmetycznego i Prawa Pracy ( Ustawa o kosmetykach, Ustawa o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Ustawa o Inspekcji Handlowej).

Opis treści przedmiotu Ustawodawstwo dotyczące działalności na polskim rynku kosmetycznym. Zasady tworzenia formy, działania w zakresie reklamy i zdrowej konkurencji na rynku. Akty prawne określające zakres odpowiedzialności wytwórcy, uŜytkowników i sprzedawców kosmetyków. Jakość i „czystość chemiczna i mikrobiologiczna” wyrobów. Kosmetycznych zgodna z wymogami prawnymi na obszarze polski. Instytucje państwowe odpowiedzialne za rynek kosmetyczny: obszar działania, formy kontroli, kompetencje. Przepisy UE i dokumenty prawne warunkujące dopuszczenie kosmetyków do obrotu na obszarze Unii – jakość, bezpieczeństwo i sposoby wytwarzania kosmetyków. Piśmiennictwo Gertig H. Regulacje prawne w kosmetyce. Wyd. Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań 2007. Ustawa o Państwowej Inspekcji Sanitarnej z dnia 14.03.1985 r. (Dz.U. 1985 Nr 12, poz. 49). Ustawa o Kosmetykach z dnia 30.03.2001 r. (Dz.U. Nr 42, poz. 473). Ustawa o Inspekcji Handlowej z dnia 15.12.2000 r. (Dz.U. 2001 Nr 4, poz. 25). Kodeks cywilny. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie testowe

� TECHNOLOGIA FORMY KOSMETYKÓW Punkty ECTS: 4

Etap studiów Semestr czwarty Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - 18 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Technologii Postaci Leku Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Joanna Karolewska Cele kształcenia Zapoznanie z charakterystyką wybranych preparatów kosmetycznych w aspekcie technologicznym. Wyjaśnienie zasad działania preparatów kosmetycznych zawierających nowoczesne systemy nośnikowe. Przekazanie podstawowych informacji na temat dobrej praktyki wytwarzania wybranych grup kosmetyków. Nabycie praktycznych umiejętności niezbędnych w ocenie jakości preparatów kosmetycznych (ocena organoleptyczna i reologiczna) oraz wytwarzaniu w warunkach laboratoryjnych niektórych form kosmetyków. Opis treści przedmiotu Omówienie procesów jednostkowych, substancji pomocniczych i aparatury wykorzystywanej podczas przemysłowego sporządzania preparatów kosmetycznych. Charakterystyka i technologia wytwarzania preparatów kosmetycznych zawierających nowoczesne nośniki substancji aktywnych (liposomy, mikrosfery, mikroemulsje, mikrokapsułki); preparatów kolorowych (pomadki do ust, cienie do powiek, tusze do rzęs, lakiery do paznokci i pudry); kremów; preparatów do higieny jamy ustnej; preparatów do barwienia włosów i trwałej ondulacji; preparatów ochronnych przed promieniowaniem UV oraz kosmetyków do pielęgnacji skóry niemowląt i dzieci. Podstawowe metody aplikacyjne badania kosmetyków; kontrola jakości kosmetyków. Wykonanie oraz badania organoleptyczne i reologiczne kremów kosmetycznych o róŜnej strukturze fizykochemicznej. Badanie uwalniania substancji modelowych z wytworzonych kremów. Zastosowanie róŜnego typu technologii do otrzymania liposomów i mikrokapsułek oraz wykorzystanie róŜnych emulgatorów i kotenzydów w procesie otrzymywania mikroemulsji. Sporządzenie szminek (metoda wylewania); pudrów sypkich i prasowanych (tabletkarka ekscentryczna), cieni do powiek i lakierów do paznokci, past do zębów, eliksirów do płukania ust, proszków do mycia zębów. Ocena wpływu warunków przechowywania na trwałość preparatów kosmetycznych o róŜnej strukturze fizykochemicznej. Piśmiennictwo Martini M-Cl. Kosmetologia i farmakologia skóry. PZWL, Warszawa 2007. Brud S.W., Glinka R. Technologia kosmetyków. Oficyna Wydawnicza, Łódź 2001. Glinka R. Receptariusz kosmetyczny. Oficyna Wydawnicza, Łódź 2003. Koźmińska-Kuberska A. Zarys kosmetyki lekarskiej, PZWL, Warszawa 1991. Detka K. Kosmetyka naturalna. Skarbnica Wiedzy, Warszawa 2005. Forma zaliczenia pracy studenta Egzamin testowy.

� TOKSYKOLOGIA KOSMETYKÓW Punkty ECTS: 2

Etap studiów Semestr trzeci Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 9 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Toksykologii Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. Ewa Florek Cele kształcenia Definiowanie podstawowych pojęć z zakresu toksykologii. Poznanie dróg wchłaniania wydalania ksenobiotyków. Rozumienie mechanizmów działania toksycznego. Ocena naraŜenia zawodowego na substancje chemiczne. Poznanie potencjalnego ryzyka związanego ze stosowaniem preparatów i zabiegów kosmetycznych. Opis treści przedmiotu Rola i zadania współczesnej toksykologii. Definicje pojęć podstawowych. Rodzaje zatruć. Przyczyny zatruć ostrych i przewlekłych. Przyczyny uzaleŜnień. Zatrucia lekami i kosmetykami. Mechanizmy działania toksycznego. Charakterystyka toksykologiczna związków chemicznych obecnych w kosmetykach (substancje zapachowe, konserwanty, barwniki). Działanie draŜniące na skórę i oko, alergie skórne wywołane kosmetykami, reakcje fototoksyczne. Szkodliwość ozonu i promieniowania UV. Metody badania toksyczności kosmetyków. Piśmiennictwo Seńczuk W. (red.) Toksykologia współczesna. Podręcznik dla studentów, lekarzy i farmaceutów. WL PZWL, Warszawa 2005. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie pisemne.

� WYBRANE ZAGADNIENIA Z FARMAKOLOGII Punkty ECTS: 3

Etap studiów Semestr trzeci Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 9 - 9 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Farmakologii Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. Teresa Bobkiewicz - Kozłowska Cele kształcenia Student powinien opanować wiedzę pozwalającą na bezpieczne stosowanie zabiegów kosmetologicznych u osób będących w trakcie farmakoterapii wybranych schorzeń, jak depresji, schorzeń neurologicznych, w chorobie niedokrwiennej serca, niewydolności i zaburzeniach rytmu serca, nadciśnieniu tętniczym, cukrzycy i astmie. Opis treści przedmiotu Leki przeciwbakteryjne stosowane w zakaŜeniach układowych. Leczenie bólu w zaleŜności od jego rodzaju. Farmakoterapia depresji i wybranych schorzeń neurologicznych (choroba Parkinsona, padaczka). Farmakoterapia choroby niedokrwiennej, niewydolności i zaburzeń rytmu serca. Postępowanie farmakologiczne w nadciśnieniu tętniczym. Farmakoterapia cukrzycy 1 i 2 rodzaju. Farmakoterapia astmy. Działania uboczne, interakcje leków. Piśmiennictwo Rajtar-Cynke G. i współ. Farmakologia dla pielęgniarek. Wyd. Czelej, Lublin 2002. Okulicz-Kozaryn I., Mikołajczak P. Podstawy farmakologii ogólnej z elementami receptury dla studentów medycyny. Redakcja Teresa Bobkiewicz-Kozłowska, Wyd. AMiKM w Poznaniu, Poznań 2005. Farmakoterapia wybranych schorzeń. Podręcznik dla studentów medycyny pod redakcją Teresy Bobkiewicz-Kozłowskiej, Wyd. AMiKM w Poznaniu, Poznań 2005. Forma zaliczenia pracy studenta Egzamin testowy.

Przedmioty fakultatywne

Studia II stopnia

Przedmioty fakultatywne - Apiterapia - Choroby skóry owłosionej głowy - Kinezjologia - Medycyna estetyczna - Specjalistyczne metody wspomagające leczenie trądziku pospolitego - Toksykologia substancji uzaleŜniających - Wpływ zakaŜeń grzybiczych na patologię kończyn dolnych - Zaawansowane techniki w kosmetologii

� APITERAPIA Punkty ECTS: 1

Etap studiów Sugerowany Rok pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne 4 - 5 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Naturalnych Surowców Leczniczych i Kosmetycznych Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Maria Urbańska Cele kształcenia Poznanie moŜliwości zastosowania miodu i produktów pszczelich jako substancji o działaniu kosmetycznym i leczniczym. Opis treści przedmiotu Objaśnienie określenia apiterapia. Omówienie właściwości i działania produktów pszczelich. Omówienie zastosowania produktów pszczelich w lecznictwie i kosmetologii. Organoleptyczne badanie róŜnych rodzajów miodu. Sporządzenie preparatów kosmetycznych na bazie produktów pszczelich. Piśmiennictwo Kędzia B. Hołderna-Kędzia E. Naturalne leki z ula. 1992. Kędzia B. Hołderna-Kędzia E. Produkty pszczele w profilaktyce i lecznictwie. Włocławek 2000. Lamer-Zarawska E, Noculak-Palczewska A. Kosmetyki naturalne. Astrum, Wrocław 1994. Stangacin S., Hartenstein E. Leki z pszczelej apteki. KDC, Warszawa 2007. Forma zaliczenia pracy studenta Sprawdzian pisemny.

� CHOROBY SKÓRY OWŁOSIONEJ GŁOWY Punkty ECTS: 1

Etap studiów Sugerowany Rok pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 9 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Zakład Mikologii Lekarskiej i Dermatologii Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. Zygmunt Adamski Cele kształcenia Zapoznanie się z poszerzonym zakresem zagadnień z zakresu mikologii lekarskiej i dermatologii, ze szczególnym uwzględnieniem roli droŜdŜaków lipofilnych rodzaju Malassezia w wywoływaniu róŜnych dermatoz. Opis treści przedmiotu Łojotok skóry i tłusty łupieŜ głowy owłosionej jest obecnie jedną z największych dolegliwości dermatologiczno-kosmetycznych występujących zarówno u kobiet i męŜczyzn. Według najnowszych danych u części chorych z łojotokowym zapaleniem skóry występuje związek przyczynowy, występowania schorzenia i zakaŜenia grzybami lipofilnymi. Uczestnicy zajęć poznają biologię i epidemiologię droŜdŜaków lipofilnych i klinikę schorzeń łojotokowych oraz postępowanie kosmetyczno-dermatologiczne w w/w schorzeniach. Piśmiennictwo Braun-Falco O., Plewig G.,Wolff H. H., Burgdorf W.H.C. Dermatologia. Wydawnictwo Czelej, Lublin 2004. Midgley G., Hay R.J.,Clayton Y.M. Mikologia Lekarska. Wydawnictwo Czelej, Lublin 1997. Adamski Z., Batura - Gabryel H. Mikologia Lekarska. Wydawnictwo AM w Poznaniu, Poznań 2005. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie ustne.

� KINEZJOLOGIA Punkty ECTS: 1

Etap studiów Sugerowany Rok drugi Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - - 9 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra Medycyny Społecznej, Zakład Higieny Osoba odpowiedzialna za przedmiot mgr Barbara Purandare Cele kształcenia Zapoznanie z podstawami Kinezjologii Edukacyjnej, metodami Dennisona oraz podstawowymi wymiarami lateralności, koncentracji i stabilności. Omówienie metod diagnozowania przez „zauwaŜenie” i test mięśniowy. Poznanie terapeutycznych procedur równowaŜenia w zakresie komunikacji, stabilności i koncentracji oraz szybkiego równowaŜenia. Opis treści przedmiotu Kinezjologia Edukacyjna, to nowy kierunek w naukach humanistycznych mówiący o związkach ruch ciała z organizacją i funkcjonowaniem mózgu. Wykorzystuje elementy neurofizjologii, anatomii, psychologii i pedagogiki. Twórcą metody jest Paul Dennison, którego motto brzmi: „Ruch jest drzwiami do uczenia się, otwiera bramy do mechanizmu integracji ciała i umysłu”. Kinezjologia edukacyjna pokazuje w praktyce moŜliwości wykorzystania naturalnego ruchu fizycznego niezbędnego do organizowania pracy mózgu i ciała. Kinezjologia Edukacyjna opiera się o program „Gimnastyka Mózgu”, czyli aktywizacje naturalnych mechanizmów pracy mózgu poprzez fizjologiczny ruch ciała, co z powodzeniem wykorzystuję w terapii równieŜ inne metody neurokinezjologiczne. Program ten pomaga rozwijać koordynacje motoryki duŜej i małej. Piśmiennictwo Hannaford C. Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł. Podstawy kinezjologii Edukacyjnej. Oficyna Wydawnicza Medyk, Warszawa 1998. Hannaford C. Profil Dominujący. Międzynarodowy Instytut NeuroKinezjologii, Warszawa 2003. Forma zaliczenia pracy studenta Sprawdzian pisemny.

� MEDYCYNA ESTETYCZNA Punkty ECTS: 1

Etap studiów Sugerowany Rok pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 9 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra Naturalnych Surowców Leczniczych i Kosmetycznych Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Sebastian Kuczyński Cele kształcenia Po zakończeniu zajęć student powinien: Znać wskazania, przeciwwskazania, działania niepoŜądane zabiegów z zakresu medycyny estetycznej oraz zasady współpracy z lekarzem medycyny estetycznej, dermatologiem i chirurgiem plastycznym. Opis treści przedmiotu Treści programowe obejmują: Zasada działania i praktyczne zastosowanie toksyny botulinowej, kwasu hialuronowego, retinoidów w medycynie. Nowoczesne zabiegi z zakresu medycyny estetycznej wykonywane w praktyce gabinetów lekarskich. Zasady współpracy kosmetologa z lekarzem. Podziała kompetencji. Piśmiennictwo Brody H.J. Peelingi i resurfacing skóry. Wydawnictwo Czelej, Lublin 2001. Coleman K. Zastosowanie toksyny botulionowej w zabiegach odmładzania skóry twarzy. Wyd. Urban&Partner, Wrocław 2005. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie w formie pisemnej.

� SPECJALISTYCZNE METODY WSPOMAGAJĄCE LECZENIE TRĄDZIKU POSPOLITEGO

Punkty ECTS: 1 Etap studiów Sugerowany Rok drugi Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 9 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra Naturalnych Surowców Leczniczych i Kosmetycznych Osoba odpowiedzialna za przedmiot lek. med. Małgorzata Wilk – Jędrusik Cele kształcenia Zapoznanie studentów z patogenezą, objawami oraz dermatologicznymi metodami leczenia trądziku pospolitego. Omówienie specjalistycznych metod wspomagających leczenie trądziku pospolitego, ze szczególnym uwzględnieniem zabiegów wykonywanych przez kosmetologa. Przedstawienie studentom zasad postępowania z pacjentami z trądzikiem pospolitym. Zapoznanie studentów z zasadami współpracy na linii kosmetolog – dermatolog – ginekolog Omówienie zasad pielęgnacji skóry z trądzikiem pospolitym. Opis treści przedmiotu Trądzik pospolity w praktyce dermatologa – epidemiologia, etiopatogeneza, postacie kliniczne, róŜnicowanie i leczenie. Specjalistyczne metody wspomagające leczenie trądziku pospolitego – omówienie metod kosmetologicznych i celowości ich stosowania w róŜnych postaciach trądziku pospolitego oraz w powikłaniach potrądzikowych. Pielęgnacja skóry z trądzikiem pospolitym – zasady, preparaty kosmetyczne oraz apteczne bez recepty. Piśmiennictwo Braun-Falco O., Dermatologia, Wydawnictwo Czelej 2010 Adamski Z., Kaszuba A., Dermatologia dla kosmetologów, Urban & Partner 2011 Nowicka D., Dermatologia. Podręcznik dla studentów kosmetologii, Górnicki wydawnictwo Medyczne 2007 Lebwohl M. G., Heymann W. R., Berth – Jones J., Coulson I. Leczenie chorób skóry, Urban & Partner 2009 Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie w formie pisemnej.

� TOKSYKOLOGIA SUBSTANCJI UZALEśNIAJĄCYCH Punkty ECTS: 1

Etap studiów Sugerowany Rok drugi Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 7 2 Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra i Zakład Toksykologii Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. Ewa Florek Cele kształcenia Substancje psychoaktywne towarzyszą człowiekowi od zarania dziejów. Na całym świecie nadal obserwuje się tendencję wzrostową liczby osób uzaleŜnionych od narkotyków i substancji psychotropowych. Celem kształcenia w ramach fakultetu jest wzbogacenie wiedzy na temat substancji uzaleŜniających szczególnie w aspekcie działania toksycznego. Część praktyczna pozwoli na prezentację wybranych metod analitycznych oznaczania substancji psychoaktywnych. Opis treści przedmiotu 1. Toksykomanie, podział i ogólna charakterystyka. 2. Alkoholizm. 3. Toksyczne i uzaleŜniające działanie dymu tytoniowego. 4. Naturalne pochodne opium i opioidy syntetyczne. 5. Środki psychostymulujące. 6. Substancje halucynogenne. 7. Zamienniki substancji uzaleŜniających. 8. Związki stosowane w wykorzystaniu seksualnym (Date rape drugs). 9. Działanie uzaleŜniające leków. 10. Doping. 11. Substancje psychoaktywne a bezpieczeństwo ruchu drogowego. 12. Aspekty analityczne substancji uzaleŜniających. 13. Leczenie uzaleŜnień. 14. Badanie substancji uzaleŜniających w miejscu pracy (Workplace drug testing).

Piśmiennictwo Baran–Furga H., Steinbarth–Chmielewska K. UzaleŜnienia, obraz kliniczny i leczenie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999. Moffat A.C. (red.) Clarke’s Isolation and Identification of Drugs in Pharmaceuticals, Body Fluids, and Post–mortem Material. The Pharmaceutical Press, London, 3rd edition, 2004. Florek E., Piekoszewski W. Toksyczność substancji uzaleŜniających. W: W. Seńczuk (red.) Toksykologia współczesna. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005. Klaasen C.D., Watkins III J.B. (red.) Casarett & Doull’s Essentials of Toxicology. McGraw-Hill Companies, New York 2003. Karch S.B. Karch's Pathology of Drug Abuse, Third Edition. Forma zaliczenia pracy studenta Test.

� WPŁYW ZAKAśEŃ GRZYBICZYCH NA PATOLOGIĘ KOŃCZYN DOLNYCH Punkty ECTS: 1

Etap studiów Sugerowany Rok drugi Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 9 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Zakład Mikologii Lekarskiej i Dermatologii Osoba odpowiedzialna za przedmiot prof. dr hab. Zygmunt Adamski Cele kształcenia Zapoznanie się z poszerzonym zakresem zagadnień z zakresu mikologii lekarskiej i dermatologii, i zastosowanie ich w praktyce kosmetologicznej ze szczególnym uwzględnieniem zagroŜeń epidemiologicznych i sposobów przeciwdziałania zakaŜeniom grzybiczym. Opis treści przedmiotu Wraz z coraz większym zainteresowaniem człowieka swoim wyglądem zewnętrznym większego znaczenia nabiera problematyka zmian patologicznych w obrębie kończyn dolnych (podudzia i stopy). Uczestnicy zajęć zapoznają się z najczęściej występującymi czynnikami powodującymi schorzenia kończyn dolnych. Zagadnienia te obejmują problematykę niewydolności krąŜenia obwodowego, patologii kostno-stawowej a przede wszystkim zakaŜeń grzybiczych stóp. Piśmiennictwo Braun-Falco O., Plewig G.,Wolff H. H., Burgdorf W.H.C. Dermatologia. Wydawnictwo Czelej, Lublin 2004. Midgley G., Hay R.J.,Clayton Y.M. Mikologia Lekarska. Wydawnictwo Czelej, Lublin 1997. Adamski Z., Batura - Gabryel H. Mikologia Lekarska. Wydawnictwo AM w Poznaniu, Poznań 2005. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie ustne.

� ZAAWANSOWANE TECHNIKI W KOSMETOLOGII Punkty ECTS: 1

Etap studiów Sugerowany Rok pierwszy Wymiar zajęć Wykłady Seminaria Ćwiczenia Studia stacjonarne - - - Studia niestacjonarne - 9 - Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia Katedra Naturalnych Surowców Leczniczych i Kosmetycznych Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Sebastian Kuczyński Cele kształcenia Po zakończeniu zajęć student powinien: Znać zasadę obsługi, działania niepoŜądane, wskazania i przeciwskazania do zabiegów IPL, peelingów kosmetycznych, mikrodermabrazji, zabiegów z zastosowaniem fal radiowych. Opis treści przedmiotu Treści programowe obejmują: Zasada działania i praktyczne zastosowanie IPL w kosmetologii. Urzadzenia emitujące fale radiowe przeznaczone do stosowania w praktyce gabinetu kosmetycznego. Peelingi z wykorzystaniem alfa-hydroksykwasów. Nowości w kosmetologii. Podstawy praktycznego wykonywania mikrodermabrazji. Piśmiennictwo Peters I.B. i WSP. Kosmetyka. Wydawnictwo REA, Warszawa 2002. Straburzyński G., Straburzyńska-Lupa A. Medycyna fizykalna. PZWL, Warszawa 1997. Nosowska K. Podstawy sterylizacji i dezynfekcji. Wydawnictwo Czelej, Lublin 1999. Forma zaliczenia pracy studenta Zaliczenie w formie pisemnej.