Tuhaf Saksağan

Kuler Tep

Alaca Saksağan gökyüzünde uçarak sızlanır:Ben her zaman yalnızım,Acı ve kederim gitmiyor. Kimi dost edineyim? Kime konuk gideyim? Dur, biraz düşüneyim, En iyisini bulayım.

Bağırarak uçar KuzgunHayır, hayır, serseridir O,Leş arayarak uçar O. Evinde hiç oturmuyor.

Kadife giyimli Karga’yı Ziyaret mi edeyim? Ama O hep «kar ve kar» der. Sen korkudan titrersin.

Uyuşuk BaykuşlarınHepsi iyi kuş denir Ama ona tesadüf etmezsinGündüz onu bulamazsın.

Gözün erişse Taral’a (Taral=sedir cevizini yiyen bir kuştur) Konuşamazsın Uzaktan bile kibirlenir, Tar, tar diye bağırır.

Yavru büyütmezGuguk Kuşu varAman, ona yaklaşmayayımKuşlar mahkum edecek.

Salına, salına yürüyüşlü Büyük kırmızı gagalı Kaz’ın dostu olmak? Ben kuş değilim!

Rengarenk güzel kalpaklıUzun eğri gagalı Samedanî dilberBensiz yaşasın.

İlkbaharın başlarında gelir Şirin İskete. Çok çabuk yürüyüşlü Benim hoşuma gitmez.

Yaban Horozu’nu rahatsız etmemOnunla beraber çay içmemO işitmez, sağırdırPeki, kederli kalsın.

Sert ağacı gagalayan Kurt ve böcek yiyen Ağaçkakan seni fark etmez Konuşmak bile istemez.

Balıkçıl benden bambaşkaOnu sevemiyorum.Yemeği Balık ve Kurbağa’dırBen onları yiyemiyorum.

Belki Doğan’a Dostum ol diyeyim Onun yardımıyla kavgacı Horoz’dan Öcümü alayım.

Hayır, hayır, hayır!Benim kimseye ihtiyacım yokDostlu olmak zordurEvine gelince yem vermek gerek. Ben pısırık Saksağan’ım Yalnız kalmak istiyorum Kimsenin rahatını bozmamalıyım Evler dolaşmamalıyım.