Ewangelia i rozważania 24-30 maja 2021 r.

Poniedziałek, 24 maja - NMP Matki Kościoła J 19,25-27

Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

Rozważanie

W dzisiejszej Ewangelii mocno wybrzmiewa Jezusowe „Pragnę”. Jego śmierć na krzyżu to kulminacyjny moment misji odkupienia człowieka. Z Jego boku wytryskują krew i woda, w których Kościół, czyli także każdy człowiek odnajduje swój początek i tożsamość. Z Jego boku rodzi się nowy Adam i nowa Ewa. Także pod Krzyżem Jezus zostawia nam Maryję jako Matkę i nas Jej powierza.

Będę trwał sercem w sercu Jezusa, aby być gotowym i uważnym w słuchaniu o Jego pragnieniach. Pomyślę o mojej relacji z Maryją i zaproszę Ją jeszcze serdeczniej do siebie, aby mieć w Niej towarzyszkę życia.

Kiedy Jezus powoływał uczniów mówił, że Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by mógł oprzeć głowę. Dziś widzimy, że jedynym miejscem, gdzie Jezus „skłonił głowę” był krzyż.

Poproszę Jezusa i postanowię, abym mógł być dla Niego pocieszeniem i aby znalazł we mnie odpoczynek dla Siebie.

wtorek, 25 maja Mk 10,28-31

Piotr powiedział do Jezusa: "Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą". Jezus odpowiedział: "Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi".

Rozważanie

„Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą”. Jak bardzo musiało „siedzieć” w Piotrze to zdanie, że głośno dzieli się tym co przeżywa, z czym jest mu trudno.

Co jest moją największą ofiarą, wyrzeczeniem w relacji z Jezusem? Opowiem Mu o tym doświadczeniu.

Z drugiej strony – czy mogę powtórzyć za Piotrem to zdanie z całą szczerością? Czy jestem gotów poświęcić wszystko w imię Jezusa, Ewangelii? Czy nie jest to we mnie tylko czcze gadanie?

Jezus mówi otwarcie, że będzie dla mnie hojny już tutaj na ziemi, wśród prześladowań. Nie mówi, że ominie mnie cierpienie, próby, ale że pośród tego wszystkiego mogę odnaleźć Jego obfitość i życie wieczne w czasie przyszłym. Czy Jego obietnice są dla mnie pocieszeniem? Czy już doświadczyłem wypełnienia jakiejś obietnicy? Przypomnę sobie to wydarzenie.

środa, 26 maja - Dzień Matki Mk 10,32-45

Uczniowie byli w drodze, zdążając do Jerozolimy. Jezus wyprzedzał ich, tak że się dziwili; ci zaś, którzy szli za Nim, byli strwożeni. Wziął znowu Dwunastu i zaczął mówić im o tym, co miało Go spotkać: "Oto idziemy do Jerozolimy. A tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skażą Go na śmierć i wydadzą poganom. I będą z Niego szydzić, oplują Go, ubiczują i zabiją, a po trzech dniach zmartwychwstanie". Wtedy podeszli do Niego synowie Zebedeusza, Jakub i Jan, i rzekli: "Nauczycielu, pragniemy, żebyś nam uczynił to, o co Cię poprosimy". On ich zapytał: "Co chcecie, żebym wam uczynił?" Rzekli Mu: "Daj nam, żebyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie". Jezus im odparł: "Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony?" Odpowiedzieli Mu: "Możemy". Lecz Jezus rzekł do nich: "Kielich, który Ja mam pić, wprawdzie pić będziecie; i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej lub lewej, ale dostanie się ono tym, dla których zostało przygotowane". Gdy usłyszało to dziesięciu pozostałych, poczęli oburzać się na Jakuba i Jana. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł do nich: "Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu".

Rozważanie

Widzimy dziś Jezusa, który słucha i który odpowiada uczniom pytając o to co chcą, aby im uczynił.

Przejmę się tym, że Jezus i mnie słucha z wielką uwagą. Nie rozprasza się jak człowiek, ale jest zawsze obecny, dostępny, czuwający. Jest wrażliwy kiedy Go wołam. Postaram się zawsze pamiętać, że moja modlitwa jest spotkaniem z Osobą, a nie z samym sobą.

Jezus zapowiada bliskość swojej swojej Męki, a Jakub i Jan bez wyczucia chwili pytają o Jego chwałę chcąc zająć przy Nim jak najbliższe miejsca. To podkreśla jak bardzo uczniowie nie rozumieją jeszcze swojego Mistrza. Jezus tłumaczy im cierpliwie, że nie wiedzą o co proszą.

Zaufam Bogu, że On najlepiej wie czego mi potrzeba. I choć nie wiem co mnie czeka, pomodlę się o mądrość w przeżywaniu szczególnie tego co będzie dla mnie trudne – tego co będzie moim kielichem.

czwartek, 27 maja - Jezusa Najwyższego kapłana Mk 14,22-25

W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, Jezus, gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: "Bierzcie, to jest Ciało moje". Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: "To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił napoju z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym".

Rozważanie

Jezus jako Najwyższy Kapłan złożył Siebie w ofierze za każdego człowieka, ponieważ „do końca nas umiłował”. Do końca umiłował Bóg, Który jest nieskończony w swojej głębi. Umiłował dalej niż do śmierci krzyżowej - po całą wieczność.

Bóg w Jezusie zawarł z nami Nowe Przymierze, którego nie złamie żaden nasz grzech ani nieposłuszeństwo.

W Starym Testamencie czytamy: „Oto wyryłem cię na obu dłoniach”, a dziś w pierwszym czytaniu słyszymy obietnicę, że równie mocno Pan wypisze swoje prawo w naszych sercach - w samej głębi naszego jestestwa.

Pomyślę dziś nad tajemnicą przymierza, jakie zawarł ze mną Bóg. Uświadomię sobie jak bardzo należę do Boga i jak bardzo On mi się oddał. Będę trwał sercem przy słowach z dzisiejszej Ewangelii: „bierzcie, to jest Ciało moje”.

Piątek, 28 maja Mk 11,11-25

Jezus przybył do Jerozolimy i wszedł do świątyni. Obejrzał wszystko, a że pora była już późna, wyszedł razem z Dwunastoma do Betanii. Nazajutrz, gdy wyszli z Betanii, poczuł głód. A widząc z daleka figowiec, okryty liśćmi, podszedł ku niemu zobaczyć, czy nie znajdzie czegoś na nim. Lecz podszedłszy bliżej, nie znalazł nic prócz liści, gdyż nie był to czas na figi. Wtedy rzekł do drzewa: "Niechaj już nikt nigdy nie je z ciebie owocu!" A słyszeli to Jego uczniowie. I przyszli do Jerozolimy. Wszedłszy do świątyni, zaczął wyrzucać tych, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, powywracał stoły tych, co zmieniali pieniądze, i ławki sprzedawców gołębi; nie pozwolił też, żeby ktoś przeniósł sprzęt jakiś przez świątynię. Potem nauczał ich, mówiąc: "Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów? Lecz wy uczyniliście go jaskinią zbójców". Kiedy doszło to do arcykapłanów i uczonych w Piśmie, szukali sposobu, jak by Go zgładzić. Czuli bowiem lęk przed Nim, gdyż cały tłum był zachwycony Jego nauką. Gdy zaś wieczór zapadł, Jezus i uczniowie wychodzili poza miasto. Przechodząc rano, ujrzeli figowiec uschły od korzeni. Wtedy Piotr przypomniał sobie i rzekł do Niego: "Rabbi, patrz, figowiec, który przekląłeś, usechł". Jezus im odpowiedział: "Miejcie wiarę w Boga! Zaprawdę, powiadam wam: Kto powie tej górze: Podnieś się i rzuć w morze, a nie zwątpi w duszy, lecz wierzy, że spełni się to, co mówi, tak mu się stanie. Dlatego powiadam wam: Wszystko, o co prosicie w modlitwie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie. A kiedy stajecie do modlitwy, przebaczcie, jeśli macie coś przeciw komuś, aby także Ojciec wasz, który jest w niebie, przebaczył wam wykroczenia wasze".

Rozważanie

Figowiec i świątynia mają dziś ze sobą wiele wspólnego. W obu przypadkach Jezus chodzi, przygląda się, szuka owocu, pożytku, ale niestety nie znajduje. Drzewo przeklina, a w świątyni robi wywraca stoły. Jest radykalny.

Św. Paweł mówi, że ja także jestem świątynią Boga. Jaka byłaby dziś reakcja Jezusa na moje wnętrze? Czy moje życie religijne przynosi owoc? Rozwijam się czy zamieram? A może w czymś się z Bogiem targuję? Szukam kompromisu w życiu Ewangelią?

W drugiej części dzisiejszego czytania Jezus daje mi wskazówkę od czego powinienem zaczynać modlitwę, aby była „pełna mocy”. „Kluczem” do Serca Boga jest pojednanie. Czy żyję w łasce uświęcającej? Pomyślę czy nie chowam w sercu do kogoś urazy.

sobota, 29 maja Mk 11,27-33

Jezus wraz z uczniami przyszedł znowu do Jerozolimy. Kiedy chodził po świątyni, przystąpili do Niego arcykapłani, uczeni w Piśmie i starsi i zapytali Go: "Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, żebyś to czynił?" Jezus im odpowiedział: "Zadam wam jedno pytanie. Odpowiedzcie Mi na nie, a powiem wam, jakim prawem to czynię. Czy chrzest Janowy pochodził z nieba, czy też od ludzi? Odpowiedzcie Mi". Oni zastanawiali się między sobą: "Jeśli powiemy: „Z nieba”, to nam zarzuci: „Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?” Powiemy: „Od ludzi”. Lecz bali się tłumu, ponieważ wszyscy rzeczywiście uważali Jana za proroka. Odpowiedzieli więc Jezusowi: "Nie wiemy". Jezus im rzekł: "Zatem i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię".

Rozważanie

Po wczorajszych wydarzeniach w świątyni, oburzeni arcykapłani i uczeni w Piśmie atakują Jezusa pytaniem. I nie jest to pytanie, aby dowiedzieć się prawdy, tylko, aby dowieść swoich racji i uciec od sedna wydarzenia. Być może nawet nie przeszło im przez głowę, że zachowanie Jezusa było dla nich głośnym wezwaniem do nawrócenia. Przez swój upór, lawirowanie, strach przed opinią innych ludzi, rozmijają się z Jezusem i tracą okazję na spotkanie z Nim.

Pomodlę się dziś o szczerość i prostolinijność wobec Jezusa i Jego Słowa. Pomyślę czy nie racjonalizuje sobie wyzwań jakie stawia mi życie Ewangelią.

niedziela, 30 maja - Trójcy Świętej Mt 28,16-20

Jedenastu uczniów udało się do Galilei, na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: "Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata".

Rozważanie

Pięknym jest to, że zaraz po Niedzieli Zesłania Ducha Świętego obchodzimy Uroczystość Trójcy Świętej. Jeśli poznajemy cokolwiek z Życia Trójcy jest to z pew-nością zasługą Ducha Świętego. On, Który jest Miłością Ojca i Syna uczy nas o tej Relacji i w niej nas zanurza; w Nim możemy wołać do Boga – Abba, Ojcze i dzięki Jego pomocy wyznajemy, że Jezus jest Panem.

„Udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” - Od chwili mojego chrztu Ojciec, Syn i Duch Święty mieszkają we mnie. Każdy znak krzyża, który czynię, przypomina mi o tym.

Pomyślę dziś nad tym, jak ten znak wykonuję oraz co mogę powiedzieć o mojej relacji z Trójcą Świętą?

Będę dziś w sercu nosił modlitwę „chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…”