Dogma srpske etnomuzikologije - O uverenjima i disciplinama u svojim lokalnim okvirima, u: Промишљања традиције: Фолклорна и литерарна истраживања, Бошко Сувајџић и Бранко Златковић (ур.), Институт за књижевност и уметност, Београд, 2014, 475-490.ISBN 978-86-7095-207-2Činjenica da etnomuzikologija, kao disciplina koja proučava tradicionalnu muziku i kulturu, u svojoj jednovekovnoj tradiciji predstavlja već definisanu naučnu praksu, svakako ne znači da je ona u svojoj osnovi profilisana jedinstvenim usmerenjima u istraživanju i proisteklim tumačenjima. Stoga se može reći da postoje mnoge „etnomuzikologije“, čija uverenja i smerovi istraživanja zavise od brojnih faktora poput vremenskog i prostornog konteksta, statusa i stanja tradicije koja se proučava, naučne prakse, pa i društveno-političkih izbora i uverenja koja se uočavaju u radovima iz ove oblasti. Nasuprot ubeđenjima da srpska etnomuzikologija ima vrlo određen pravac i metod istraživanja, ona u svojim lokalnim okvirima ukazuje i na to da je baza discipline po svojim načelima fragmetarna. Ipak, pojedine naučne premise ističu se kao osnova pristupa proučavanju tradicionalne muzike i kulture u Srbiji, koja zbog svoje problematičnosti, dominantnih verovanja, subjektivnosti, pa ponekad i inertnosti zahteva šire posmatranje, kritički odnos i preispitivanje. Legitimnost primordijalizma ili „bezvremenosti“, odnosno preciznijeg određenja istorijskog trenutka u kojem se formiraju manifestacije folklora i njihova značenja, relativnosti (nacionalnog) prostora, odnosa prema istraživačkoj praksi i prethodnicima, kao i ambivalentnosti prema samim nosiocima tradicije i folklorne prakse, neka su od osnovnih pitanja na koja se osvrće ova rasprava. Ukazujući na neke od fundamentalnih manjkavosti srpske etnomuzikologije u statusu i tretmanu navedenih kategorija, čini se da je moguće uspostaviti kritiku o uverenjima koja vladaju ovom disciplinom u svom lokalnom kontekstu, samim tim pozivajući na reviziju dosadašnjih stavova. The Dogma of Serbian Ethnomusicology: On Beliefs and the Discipline in its Local Contextsin: Promišljanja tradicije: Folklorna i literarna istraživanja, Boško Suvajdžić i Branko Zlatković (ur.), Institut za književnost i umetnost, Beograd, 2014, 475-490.ISBN 978-86-7095-207-2The fact that in its centennial tradition ethnomusicology as a discipline that studies traditionalmusic and culture represents already defined scientific practice, does not mean that it has molded a unique research pathways and derived uniformed interpretations. Therefore, it can be said that there are many "ethnomusicologies" which beliefs and research directions depend on numerous factors such as the temporal and spatial context, statuses and conditions of the tradition, scientific practices, as well as socio-political choices and beliefs that were seen in the works in this area.Contrary to beliefs that the Serbian ethnomusicology has a very specific direction and method of research, in its local context it suggests that the development of the discipline is fragmented bases. Still, particular scientific premises pointed out as the basis of the traditional approach to the study of music and culture in Serbia, which because of its problematic, dominant beliefs, subjectivity, and sometimes inertia require a wider observation, critical and questioning attitude. The legitimacy of the primordialism or "timelessness" and lack of historical specification in which the folklore manifestations and their meanings are being formed, the relativities of (national) space, the relations towards research practices and precedents, and also the ambivalence toward carriers of the folk traditions and practices, are some of the basic questions that pinpoints this discussion. Arguing some of the fundamental flaws of the Serbian ethnomusicology in the status and treatment of these categories, it is possible to establish criticism on beliefs that govern this discipline in its local context, thus c
