9''2003CD / 001

крама "TOM TAILOR" (М енск, пр. Скарыны, 37, т. 288-12-44)

крама "LEVI'S" (М енск, пр. Скарыны, 48, т. 288-25-62)

крама "БУНКЕР" (М енск, вул. Казлова, 14, т. 284-93-99)

крама "CAMELOT" (М енск, пр. Скарыны, 44, т. 284-30-14)

крамы "М ИСТЕРИЯ ЗВУКА" (М енск, вул. Няміга, 12, т. 289-39-30; пр. Скарыны, 52а, т. 283-23-06)

ГЦ "ПАРКИ НГ" (М енск, вул. Куйбыш ава, 40, крама "FUJIfilm", т. 237-30-33)

аўтобусы "ІNTERCARS" і оф іс "ІNTERCARS" (М енск, вул. Гікалы, 3, т. 284-60-37, 284-60-85)

крама "ПЕРЕХОД" (падземны пераход каля ГУМ а, т. 227-41-14)

крама "КОМ ПЬЮ ТЕРНЫ Й М ИР" (вул. К.Чорнага, 31, т. 284-00-35)

інтэрнэт-клю б “iPOINT” (вул. Румянцава, 15, т. 233-97-25)

інтэрнэт-цэнтар "Площ@дка" (пр. Скарыны, 58-4, т. 239-38-74)

"ЦЕНТР М ОЛОД ЕЖ НЫ Х ПУТЕШ ЕСТВИ Й" (вул. Варваш эні, 17-101, т. 239-17-49)

ЗАТ "ЭКСПО-ТРЭВЭ Л", ЦЭНТАР КУЛЬТУРНЫ Х АБМ ЕНАЎ

(вул. Сурганава, 47, оф. 8, т. 232-50-28)

ТАВАРЫ СТВА БЕЛАРУСКАЙ М ОВЫ (вул. Румянцава, 13, т. 284-85-11, 288-23-52)

ГАНД ЛЁВЫ Д ОМ "НА НЯМ ІЗЕ" (2 паверх, стэнд RIMMEL)

ІНТЭРНЭТ-КАВЯР НЯ ''САЮ З-ONLINE'' (Цэнтральны дом аф іцэраў,

вул. Чырвонаармейская, 3, т. 226-02-79)

ЗНОЙДЗЕШ НАС У ГЭТЫ Х М ЕСЦАХ

Перш апачаткова ПО ПС мы вызначылі як просты прыдомак да ўсяго масавага - папулярнага і ш ырока спажывальнага. Адпаведна, прытрымліваю чыся сьвятога “мы ня з вамі”, - абавязкова па праграме стаяла задача пасьмяяцца і аблажаць (дзякуй богу, ёсьць такая праф эсія - беларускі сноб: чалавек абмежаваны сваёй вытанчанай выбітнасьцю). Але, паразважаўш ы над тэмай, выраш ылі спыніцца на інш ым - адмежаваць попс ад папсы. У выніку ў нас атрымалася:

- попс - гэта неш та па-добраму агульнае, такая баба Зіна з наш ага пад'езду - усенародна лю бімая, наіўная, але добрая і ш чырая;- попс - гэта ўсё масава-народнае, але ні ў якім выпадку ня тупа вульгарнае;- калі хочаце, попс - гэта імкненьне лажаць саміх сябе, прыгожых і разумных; - і нарэш це попс - гэта народны геданізм і жыцьцялю бства, асалода ад кожнага моманту жыцьця.

I нягледзячы на ўсе гэтыя "масавыя" i "народныя" мы не падобныя да інш ых. Як і ты.

red list

ХОЧАШ ПРАЦАВАЦЬ З НАМI?Нам патрэбныя крэатыўныя i амбiтныя маладыя лю дзi:журналiсты, ф атограф ы, мастакi, дызайнэры – тыя, у каго ёсьць галава на плячах,мазгi ў ёй i жаданьне працаваць. Ёсьць ш то прапанаваць - тэлеф ануй цi мыль.

кантакты: studumka@tut.by

(017) 224-13-22, 228-62-06

ПОПС - Ш ТО М Ы М ЕЛІ НА ЎВАЗЕ

9''2003CD / 001

крама "TOM TAILOR" (М енск, пр. Скарыны, 37, т. 288-12-44)

крама "LEVI'S" (М енск, пр. Скарыны, 48, т. 288-25-62)

крама "БУНКЕР" (М енск, вул. Казлова, 14, т. 284-93-99)

крама "CAMELOT" (М енск, пр. Скарыны, 44, т. 284-30-14)

крамы "М ИСТЕРИЯ ЗВУКА" (М енск, вул. Няміга, 12, т. 289-39-30; пр. Скарыны, 52а, т. 283-23-06)

ГЦ "ПАРКИ НГ" (М енск, вул. Куйбыш ава, 40, крама "FUJIfilm", т. 237-30-33)

аўтобусы "ІNTERCARS" і оф іс "ІNTERCARS" (М енск, вул. Гікалы, 3, т. 284-60-37, 284-60-85)

крама "ПЕРЕХОД" (падземны пераход каля ГУМ а, т. 227-41-14)

крама "КОМ ПЬЮ ТЕРНЫ Й М ИР" (вул. К.Чорнага, 31, т. 284-00-35)

інтэрнэт-клю б “iPOINT” (вул. Румянцава, 15, т. 233-97-25)

інтэрнэт-цэнтар "Площ@дка" (пр. Скарыны, 58-4, т. 239-38-74)

"ЦЕНТР М ОЛОД ЕЖ НЫ Х ПУТЕШ ЕСТВИ Й" (вул. Варваш эні, 17-101, т. 239-17-49)

ЗАТ "ЭКСПО-ТРЭВЭ Л", ЦЭНТАР КУЛЬТУРНЫ Х АБМ ЕНАЎ

(вул. Сурганава, 47, оф. 8, т. 232-50-28)

ТАВАРЫ СТВА БЕЛАРУСКАЙ М ОВЫ (вул. Румянцава, 13, т. 284-85-11, 288-23-52)

ГАНД ЛЁВЫ Д ОМ "НА НЯМ ІЗЕ" (2 паверх, стэнд RIMMEL)

ІНТЭРНЭТ-КАВЯР НЯ ''САЮ З-ONLINE'' (Цэнтральны дом аф іцэраў,

вул. Чырвонаармейская, 3, т. 226-02-79)

ЗНОЙДЗЕШ НАС У ГЭТЫ Х М ЕСЦАХ

Перш апачаткова ПО ПС мы вызначылі як просты прыдомак да ўсяго масавага - папулярнага і ш ырока спажывальнага. Адпаведна, прытрымліваю чыся сьвятога “мы ня з вамі”, - абавязкова па праграме стаяла задача пасьмяяцца і аблажаць (дзякуй богу, ёсьць такая праф эсія - беларускі сноб: чалавек абмежаваны сваёй вытанчанай выбітнасьцю). Але, паразважаўш ы над тэмай, выраш ылі спыніцца на інш ым - адмежаваць попс ад папсы. У выніку ў нас атрымалася:

- попс - гэта неш та па-добраму агульнае, такая баба Зіна з наш ага пад'езду - усенародна лю бімая, наіўная, але добрая і ш чырая;- попс - гэта ўсё масава-народнае, але ні ў якім выпадку ня тупа вульгарнае;- калі хочаце, попс - гэта імкненьне лажаць саміх сябе, прыгожых і разумных; - і нарэш це попс - гэта народны геданізм і жыцьцялю бства, асалода ад кожнага моманту жыцьця.

I нягледзячы на ўсе гэтыя "масавыя" i "народныя" мы не падобныя да інш ых. Як і ты.

red list

ХОЧАШ ПРАЦАВАЦЬ З НАМI?Нам патрэбныя крэатыўныя i амбiтныя маладыя лю дзi:журналiсты, ф атограф ы, мастакi, дызайнэры – тыя, у каго ёсьць галава на плячах,мазгi ў ёй i жаданьне працаваць. Ёсьць ш то прапанаваць - тэлеф ануй цi мыль.

кантакты: studumka@tut.by

(017) 224-13-22, 228-62-06

ПОПС - Ш ТО М Ы М ЕЛІ НА ЎВАЗЕ

www.studumka.com

9''2003CD / 002 9''2003

CD / 003

адрэзак4THE FEICY

менскi попс

national cinema

6810

атры май мэсэдж 13попс таямнiцы16XXX-Дыснэй19J-Морс 21паш лi мяне...23лiмiта29як ты32base jumping 34тэзаўрус36

4.

13. 16.

19. 23.

www.studumka.com

9''2003CD / 002 9''2003

CD / 003

адрэзак4THE FEICY

менскi попс

national cinema

6810

атры май мэсэдж 13попс таямнiцы16XXX-Дыснэй19J-Морс 21паш лi мяне...23лiмiта29як ты32base jumping 34тэзаўрус36

4.

13. 16.

19. 23.

(+5) НОВАЕ - ГЭТА ДОБРАЕ І ЗАБЫ ТАЕ М асавае падклю чэньне (каля 700 000 абанэнтаў) да GSM-апэратараў у колах моладзевага авангарду актуалізавала пытаньне: ці ня варта паш укаць ш то-небудзь менш масавае і больш прыкольнае? Паколькі ольд-скул ф орэва, раім зьвярнуць увагу на старых герояў, якія зараз закансьпіраваліся пад брэндам DiALLOg. Кош ты, паслугі, сэрвіс, інтэрнэт - насамрэч неш та вартае!

(+4) FLASH MOBАкцыя тут і зараз. А пасьля разьбягаймася!

(+3) DE PHAZZ ЗЬ ПЕРШ АЙ ЛЫ Ж КІ“Ультрастылёвая” музыка для “багемнай буржуазіі”, як назваў De Phazz нехта з музычных крытыкаў, зь лёгкай рукі наш ага кантрыбутара і рэклямнага рэжысэра Гнёта А. загучэла ф онам да розыгрыш у грош ай ад Gallina Blanca. Адвучвайце мамак ад М эладзэ - даеш happy-культуру хатнім гаспадыням!

(+2) J-ПОПСПа наш ай інф армацыі, дзякую чы вядомай пастанове пра абавязковыя 50% беларускай музыкі на FM, праект J-Морс лідзіруе па ратацыях на ўсіх менскіх станцыях. Глыбока мэтаф арычныя тэксты, скандэнсаваны рока-попс і пасьпяховы мэнэджмэнт у выніку прывялі да таго, ш то М орс актыўна прасоўвае матчыну мову. Калі ваш нумар часопіса з дыскам, зразумееце, пра ш то вядзецца...

(+1) БУДЗЬ ПРАСЬЦЕЙ,

і да цябе пацягнуцца лю дзі.

9''2003CD / 005

ТА К Яш чэ месяц таму каля жалезнай бабы на Камароўцы адбыўся перш ы беларускі Flash mob (анг. “імгненны натоўп”). Каля сотні маладых лю дзей некалькі сэкундаў апладзіравалі застатуяванай жанчыне, а пасьля ў якасьці ахвярапрынаш эньняў усклалі да яе ног чупа-чупсы.Ш то гэта было - самыя лянівыя атрымалі адказ праз сродкі масавай інф армацыі. Тыя сьцьвярджалі, ш то Flash mob - «всего лиш ь массовая ш утка и средство самовыражения ее участников». І далей: “не палітыка”, “не рэкляма” і інш. З прычыны адсутнасьці працягу складаецца ўражаньне, ш то для некага з арганізатараў (хаця было агучана, ш то такіх таксама няма) камароўская вылазка якраз нечым з прапанаваных выш эй “не” і была. Ш то такое Flash mob насамрэч, паспрабуем дазнацца да наступнага нумару.

Час расставіць акцэнты і разьвянчаць міты вакол адзеньня і аксэсуараў. Яны - толькі элемэнт, але не ф этыш ы. На такой думцы сыйш лася fashion-індустрыя ў сэзоне восень-зіма '03-04..Самы паказальны і павучальны для нас прыклад - марка GAS UK. Правакатарскі, ва ўяўленьні больш асьці з нас, сьлёган Keep it simple разбаўляецца ня менш задзірлівым, а для моднікаў наагул катастраф ічным Fashion is nothing without people. Раскісаць з гэтай прычыны на ліш нія тысячы знакаў ня будзем (урэш це, кожны вольны інтэрпрэтаваць тэкст як заўгодна), але зьвернем увагу на самое адзеньне GAS: у гэтым сэзоне ўсё максымальна проста, густоўна, а-ля “самаробна”, а таму “модна” (sic!).З доляй здаровай самаіроніі выраш ыў падыйсьці Diesel да новых павеваў, і ў перш ую чаргу ў расстаноўцы асобасных прыярытэтаў. Пагадзіцеся, абраныя ў якасьці галоўных у сэзоне сьлёганы Today we WORK HARD to do the shopping і Today we WORK HARD to walk the dog надта блізкія пэрспэктыўнаму беларускаму мідл-клясыку. Той, як вядома, вымуш аны літаральна выжываць у дзікім рынкавым капіталізме, каб атрымаць законную магчымасьць змадэляваць сваё “дарослае” жыцьцё: набыць ш то-кольвек “гэткае”, схадзіць куды-небудзь “не туды” і інш. У выніку палова менскіх актывістаў да дваццаці пяці прэтэндую ць на тое, каб стаць героямі рэклямных плякатаў Diesel.Між інш ым, марка тэлеф онаў Xelibri наагул выраш ыла крытычна падыйсьці да вызначэньня “твар рэклямнай кампаніі” і паставіла яго пад сумнеў як такі. У выніку зьявіўся / -лася пазаполавы суб'ект, якога / -ую адрозьнівае асэксуальны твар, доўгі нос і ш чырая вера: у прадукце, ш то рэклямуецца ім / ёю, і хаваецца ўсепаглынальны сэнс жыцьця. Карацей, будзь прасьцей - і ўсё атрымаецца.

KEEP IT SIMPLE

9''2003CD / 004

(-1) МАЛАДЫ ДЫ РАНЬНІ Дзіма Ш эпелеў перакваліф ікоўваецца ў нясьмелую порназорку

(-2) ПІШ Ы ЦЕ ПІSMS'Ы ?

“Вялікі брат” не хавае, ш то ягоныя тэхнічныя мажлівасьці дазваляю ць улазіць нават у наш ыя мабілы. Расейскі скандал з праваахоўнымі органамі, якія, паводле інф армацыі некаторых СМ І, кантралю ю ць зьмест эсэмэсак па клю чавых словах, - толькі пацьвердзіў гэта.

(-3) МАБІЛ-Ш М АБІЛ / КУЛЬТУР-МУЛЬТУР Павальная тэлеф анізацыя менчукоў выявіла ню анс у іх выхаваньні. На званок мабільнага тэлеф она, які гучыць у наземным транспарце (аўтобус, тралейбус, трамвай), па новай завядзёнцы прынята адказваць на колькі таноў выш эй за ўстаноўленыя традыцыйна для грамадзкіх месцаў нормы. Да “інтымных” размоваў хоцькі-ня-хоцькі далучаю цца ўсе пасажыры - ці выходзяць не на сваіх прыпынках. Абы ня чуць дзікага крыку.

(-4) ВЯРТАНЬНЕ. НЯ ПЕРШ АЙ СЬВЕЖ АСЬЦІСаш а і Сірожа, яш чэ год таму папулярныя менскія ф рыкі, а зараз - заныдзганыя поп-лузэры, знайш лі новае месца працы. Нiбыта (нават казаць боязна!)...

(-5) БУДЗЬ ГАТОВЫпаслаць іх падалей зь іхным “уступай у арганізацыю ”.

Н Е Дзіма Ш эпелеў, як для нас, дык надзвычай пэрспэктыўны сэкс-інструктар (гл. нумар "ХХХ-рэвалю цыя"), усё ж такі сьлізгануў са спакойнай гетэра-сьцежкі. Але ня ў бок аднаполага каханьня, а да звычайнага соф т-хардкору. Трэш-рэкляму (у прынцыпе ня новы для Беларусі жанр) выраш ылі апрабаваць на непаруш ных да апош няга часу брэндах. Ш акаляд “Алёнка”, прывітаньне з далёкага савецкага дзяцінства, па нечай копірайтаўскай задуме ператварыўся ў галоўны элемэнт завуаляванага пад рэклямку порнароліка. Сю жэт элемэнтарны: гуляю чы са словамі “Алёнка”, “дзяўчынка” і ўзбуджальным ш элестам ф альгі ад ш акалядкі, Дзіма ў лябараторных умовах спрабуе распавесьці дурнаватаму калегу, як варта выстройваць адносіны зь недасяжнымі ф эмінамі. А паколькі ш эпелеўскае лібіда яўна заш кальвае, атрымліваецца гэта вельмі нахрапіста, хвацка і ўзбуджальна. Карацей, пасьля прагляду роліка “Алёнка” пачынае асацыявацца не з цнатлівым, перапэцканым у ш акаляд дзяцінствам, але з экспэрымэнтатарскім ю нацтвам. Усе гэтыя ўзаемныя распрананьні, лізаньні і пакусваньні ў рэчыш чы жорсткага пэтынгу дзеля запаветнай “зоны Х” партнэра...Вельмі сьмелы крок сп. Ш эпелева тым ня менш не апраўданы: паводле жанру і стылістыкі ролік прыстойна выглядаў бы ня ў гэты час (раён 21-23 гадзінаў), не на гэтым ТБ і ня ў гэтай краіне. Пурытане ГЭТА не ядуць.

У ш колах і ВНУ, апош ніх цытадэлях маладых і свабодных, працягваецца набор рэкрутаў у нейкія незразумелыя структуры. У арганізацыю з чатырох літар - БРСМ - заганяю ць усіх і гуртам, нават не ідэнтыф ікую чы па полавых і сьветапоглядных прыкметах. Плачаў і стогнаў не чутно, але незадаволенае “якога ф іга?” там-сям ёсьць. Палітыка “нацягнулі цябе (у сэнсе, дэкана ці дырэктара) - нацягні і ты (вучня ці студэнта)” зразумелая і часта прымяняльная. Таму ня дзіва, ш то абяцаньні халявы, праблемаў і ідыятычныя сэнтэнцыі “Хто ня з намі - той супраць нас”, - іхны (дырэктара, дэкана, куратара) галоўны козыр. Але сапраўды, якой халеры мы? Тут варта нагадаць, ш то па Асноўным Законе РБ (Канстытуцыя) на дакучлівыя прапановы рабіцца “членам” арганізацыі вы можаце адказаць проста: “Не, дзякуй!” І тут жа параіць: у крытычнай сытуацыі можна і пасылаць. Адно ш то зрабіце гэта прыгожа (гл. артыкул “Паш лі мяне па-беларуску” ў гэтым нумары).

САМ ТЫ “ЧЛЕН”!

TRASH “АЛЁНКА” М АБІЛЬНЫ НАТО уП

(+5) НОВАЕ - ГЭТА ДОБРАЕ І ЗАБЫ ТАЕ М асавае падклю чэньне (каля 700 000 абанэнтаў) да GSM-апэратараў у колах моладзевага авангарду актуалізавала пытаньне: ці ня варта паш укаць ш то-небудзь менш масавае і больш прыкольнае? Паколькі ольд-скул ф орэва, раім зьвярнуць увагу на старых герояў, якія зараз закансьпіраваліся пад брэндам DiALLOg. Кош ты, паслугі, сэрвіс, інтэрнэт - насамрэч неш та вартае!

(+4) FLASH MOBАкцыя тут і зараз. А пасьля разьбягаймася!

(+3) DE PHAZZ ЗЬ ПЕРШ АЙ ЛЫ Ж КІ“Ультрастылёвая” музыка для “багемнай буржуазіі”, як назваў De Phazz нехта з музычных крытыкаў, зь лёгкай рукі наш ага кантрыбутара і рэклямнага рэжысэра Гнёта А. загучэла ф онам да розыгрыш у грош ай ад Gallina Blanca. Адвучвайце мамак ад М эладзэ - даеш happy-культуру хатнім гаспадыням!

(+2) J-ПОПСПа наш ай інф армацыі, дзякую чы вядомай пастанове пра абавязковыя 50% беларускай музыкі на FM, праект J-Морс лідзіруе па ратацыях на ўсіх менскіх станцыях. Глыбока мэтаф арычныя тэксты, скандэнсаваны рока-попс і пасьпяховы мэнэджмэнт у выніку прывялі да таго, ш то М орс актыўна прасоўвае матчыну мову. Калі ваш нумар часопіса з дыскам, зразумееце, пра ш то вядзецца...

(+1) БУДЗЬ ПРАСЬЦЕЙ,

і да цябе пацягнуцца лю дзі.

9''2003CD / 005

ТА К Яш чэ месяц таму каля жалезнай бабы на Камароўцы адбыўся перш ы беларускі Flash mob (анг. “імгненны натоўп”). Каля сотні маладых лю дзей некалькі сэкундаў апладзіравалі застатуяванай жанчыне, а пасьля ў якасьці ахвярапрынаш эньняў усклалі да яе ног чупа-чупсы.Ш то гэта было - самыя лянівыя атрымалі адказ праз сродкі масавай інф армацыі. Тыя сьцьвярджалі, ш то Flash mob - «всего лиш ь массовая ш утка и средство самовыражения ее участников». І далей: “не палітыка”, “не рэкляма” і інш. З прычыны адсутнасьці працягу складаецца ўражаньне, ш то для некага з арганізатараў (хаця было агучана, ш то такіх таксама няма) камароўская вылазка якраз нечым з прапанаваных выш эй “не” і была. Ш то такое Flash mob насамрэч, паспрабуем дазнацца да наступнага нумару.

Час расставіць акцэнты і разьвянчаць міты вакол адзеньня і аксэсуараў. Яны - толькі элемэнт, але не ф этыш ы. На такой думцы сыйш лася fashion-індустрыя ў сэзоне восень-зіма '03-04..Самы паказальны і павучальны для нас прыклад - марка GAS UK. Правакатарскі, ва ўяўленьні больш асьці з нас, сьлёган Keep it simple разбаўляецца ня менш задзірлівым, а для моднікаў наагул катастраф ічным Fashion is nothing without people. Раскісаць з гэтай прычыны на ліш нія тысячы знакаў ня будзем (урэш це, кожны вольны інтэрпрэтаваць тэкст як заўгодна), але зьвернем увагу на самое адзеньне GAS: у гэтым сэзоне ўсё максымальна проста, густоўна, а-ля “самаробна”, а таму “модна” (sic!).З доляй здаровай самаіроніі выраш ыў падыйсьці Diesel да новых павеваў, і ў перш ую чаргу ў расстаноўцы асобасных прыярытэтаў. Пагадзіцеся, абраныя ў якасьці галоўных у сэзоне сьлёганы Today we WORK HARD to do the shopping і Today we WORK HARD to walk the dog надта блізкія пэрспэктыўнаму беларускаму мідл-клясыку. Той, як вядома, вымуш аны літаральна выжываць у дзікім рынкавым капіталізме, каб атрымаць законную магчымасьць змадэляваць сваё “дарослае” жыцьцё: набыць ш то-кольвек “гэткае”, схадзіць куды-небудзь “не туды” і інш. У выніку палова менскіх актывістаў да дваццаці пяці прэтэндую ць на тое, каб стаць героямі рэклямных плякатаў Diesel.Між інш ым, марка тэлеф онаў Xelibri наагул выраш ыла крытычна падыйсьці да вызначэньня “твар рэклямнай кампаніі” і паставіла яго пад сумнеў як такі. У выніку зьявіўся / -лася пазаполавы суб'ект, якога / -ую адрозьнівае асэксуальны твар, доўгі нос і ш чырая вера: у прадукце, ш то рэклямуецца ім / ёю, і хаваецца ўсепаглынальны сэнс жыцьця. Карацей, будзь прасьцей - і ўсё атрымаецца.

KEEP IT SIMPLE

9''2003CD / 004

(-1) МАЛАДЫ ДЫ РАНЬНІ Дзіма Ш эпелеў перакваліф ікоўваецца ў нясьмелую порназорку

(-2) ПІШ Ы ЦЕ ПІSMS'Ы ?

“Вялікі брат” не хавае, ш то ягоныя тэхнічныя мажлівасьці дазваляю ць улазіць нават у наш ыя мабілы. Расейскі скандал з праваахоўнымі органамі, якія, паводле інф армацыі некаторых СМ І, кантралю ю ць зьмест эсэмэсак па клю чавых словах, - толькі пацьвердзіў гэта.

(-3) МАБІЛ-Ш М АБІЛ / КУЛЬТУР-МУЛЬТУР Павальная тэлеф анізацыя менчукоў выявіла ню анс у іх выхаваньні. На званок мабільнага тэлеф она, які гучыць у наземным транспарце (аўтобус, тралейбус, трамвай), па новай завядзёнцы прынята адказваць на колькі таноў выш эй за ўстаноўленыя традыцыйна для грамадзкіх месцаў нормы. Да “інтымных” размоваў хоцькі-ня-хоцькі далучаю цца ўсе пасажыры - ці выходзяць не на сваіх прыпынках. Абы ня чуць дзікага крыку.

(-4) ВЯРТАНЬНЕ. НЯ ПЕРШ АЙ СЬВЕЖ АСЬЦІСаш а і Сірожа, яш чэ год таму папулярныя менскія ф рыкі, а зараз - заныдзганыя поп-лузэры, знайш лі новае месца працы. Нiбыта (нават казаць боязна!)...

(-5) БУДЗЬ ГАТОВЫпаслаць іх падалей зь іхным “уступай у арганізацыю ”.

Н Е Дзіма Ш эпелеў, як для нас, дык надзвычай пэрспэктыўны сэкс-інструктар (гл. нумар "ХХХ-рэвалю цыя"), усё ж такі сьлізгануў са спакойнай гетэра-сьцежкі. Але ня ў бок аднаполага каханьня, а да звычайнага соф т-хардкору. Трэш-рэкляму (у прынцыпе ня новы для Беларусі жанр) выраш ылі апрабаваць на непаруш ных да апош няга часу брэндах. Ш акаляд “Алёнка”, прывітаньне з далёкага савецкага дзяцінства, па нечай копірайтаўскай задуме ператварыўся ў галоўны элемэнт завуаляванага пад рэклямку порнароліка. Сю жэт элемэнтарны: гуляю чы са словамі “Алёнка”, “дзяўчынка” і ўзбуджальным ш элестам ф альгі ад ш акалядкі, Дзіма ў лябараторных умовах спрабуе распавесьці дурнаватаму калегу, як варта выстройваць адносіны зь недасяжнымі ф эмінамі. А паколькі ш эпелеўскае лібіда яўна заш кальвае, атрымліваецца гэта вельмі нахрапіста, хвацка і ўзбуджальна. Карацей, пасьля прагляду роліка “Алёнка” пачынае асацыявацца не з цнатлівым, перапэцканым у ш акаляд дзяцінствам, але з экспэрымэнтатарскім ю нацтвам. Усе гэтыя ўзаемныя распрананьні, лізаньні і пакусваньні ў рэчыш чы жорсткага пэтынгу дзеля запаветнай “зоны Х” партнэра...Вельмі сьмелы крок сп. Ш эпелева тым ня менш не апраўданы: паводле жанру і стылістыкі ролік прыстойна выглядаў бы ня ў гэты час (раён 21-23 гадзінаў), не на гэтым ТБ і ня ў гэтай краіне. Пурытане ГЭТА не ядуць.

У ш колах і ВНУ, апош ніх цытадэлях маладых і свабодных, працягваецца набор рэкрутаў у нейкія незразумелыя структуры. У арганізацыю з чатырох літар - БРСМ - заганяю ць усіх і гуртам, нават не ідэнтыф ікую чы па полавых і сьветапоглядных прыкметах. Плачаў і стогнаў не чутно, але незадаволенае “якога ф іга?” там-сям ёсьць. Палітыка “нацягнулі цябе (у сэнсе, дэкана ці дырэктара) - нацягні і ты (вучня ці студэнта)” зразумелая і часта прымяняльная. Таму ня дзіва, ш то абяцаньні халявы, праблемаў і ідыятычныя сэнтэнцыі “Хто ня з намі - той супраць нас”, - іхны (дырэктара, дэкана, куратара) галоўны козыр. Але сапраўды, якой халеры мы? Тут варта нагадаць, ш то па Асноўным Законе РБ (Канстытуцыя) на дакучлівыя прапановы рабіцца “членам” арганізацыі вы можаце адказаць проста: “Не, дзякуй!” І тут жа параіць: у крытычнай сытуацыі можна і пасылаць. Адно ш то зрабіце гэта прыгожа (гл. артыкул “Паш лі мяне па-беларуску” ў гэтым нумары).

САМ ТЫ “ЧЛЕН”!

TRASH “АЛЁНКА” М АБІЛЬНЫ НАТО уП

9''2003CD / 0079''2003CD / 006

Ф актычна гэтай вечарынкай Лёш а Кутузаў, геніяльны electro-лёнданец менскага паходжаньня, скончыў свой гастрольны тур па мясцовых клю бах, прымеркаваны да ягонага кароткачасовага вяртаньня з радзімы Байрана на ўласную. На жаль, сэнсацыя зь яго прыезду калі і атрымалася, то вузкалякальная. Пра гэта сьведчыў і паўпусты для пэрсоны такога ўзроўню танцпол. ...House Сені асабліва не пакаціў, а пасьля 1.30, як за вяртуш кі стаў I.F.U., наагул згубіўся ў нетрах памяці. Лёш а граў сэт Fat Food, час ад часу ш акую чы публіку (чаго варты рэмікс на Nirvana) жорсткім бітам і электра-панкам. Карацей, зьмяніўся I.F.U. - чым і заслужыў тытул “Ф эйс нумару”.

ф эйс нум ару

Ш то зьмянілася ў тваім ж ы цьці пасьля ад'езду зь М енску?У Лёндане давялося пачынаць з нуля, сьцёрш ы з памяці ўсё, ш то было зьвязана зь менскай рэчаіснасьцю. Адчуў асабісты рост, зацікавіўся рэчамі, не зьвязанымі з музыкай, ш то спадабалася і дазволіла адчуць сябе сапраўднай асобай. У Лёндане пастаянна даводзіцца выраш аць праблемы, прычым “па-даросламу”, а гэта дае вельмі добрыя і карысныя вынікі. Вучуся складанаму жыцьцю на практыцы.Чы м падобны я М енск і Лёндан?Лю дзьмі - ужываю ць ш мат алькаголю. Але для гэтага ў іх розныя перадумовы. М енск і Лёндан вельмі зялёныя: ш мат паркаў, зялёных зонаў - можна дыхаць кіслародам, ш то ня зробіш у інш ых гарадах Эўропы.А адрозьненьні?М энталітэт. Там ш мат інф армацыі. Там ёсьць усё, а тут - усё вузканакіравана.Прабач за пы таньне: а ш то ў Лёндане зараз актуальна? Зноў-ткі - там ёсьць усё. Адзінае, ш то можна вылучыць - electroclash. То бок рэанімаваная музыка 1980-х: electro pop, new wave, sinth pop. Усё гэта граматна зьмяш ана з панк-рокам на аснове electro, deep techno, electro house. Людзі, якія прыходзяць на electroclash вечарынкі, апранутыя ў яркія ружовыя ціш откі на заш пільках, яны ў ланцугах і жалезе, зь ярка-чырвонымі і зялёнымі іракезамі (glam punk). Усё перамяш алася - і дзякуй богу!Ш то адбы ваецца з музы кай?М не падаецца, за апош нія 10 год усе музыкі вяртаю цца да вытокаў і падымаю ць музыку, створаную раней, музыку, на якой яны расьлі: funk, jazz, soul. Гэта вытлумачальная тэндэнцыя, бо напрадвесьні новага тысячагодзьдзя лю дзі адчувалі нейкую адказнасьць за зьмену жыцьцёвага ўкладу.Цяпер у музыцы застой, бо працягваецца рэанімаваньне старых стыляў. З ангельскай музыкай зараз поўная лажа, гэта пры тым, ш то раней усе казалі - ангельская музыка лепш ая. У ангельскіх гіт-парадах немагчыма знайсьці нічога вартага, але музыкі працую ць над тым, каб выдаць які-кольвек цікавы прадукт. Думаю, у бліжэйш ыя 5-10 год зьявіцца неш та новае.

З чаго ты пачаў сваё ж ы цьцё ў Лёндане?Я адразу пачаў вывучаць жыцьцё, усю ангельскую сыстэму. Як можна там выжыць, як ш укаць працу і як зарабляць грош ы. Бо жыць у Лёндане вельмі складана і дорага. Вывучаў клю бную культуру, музычныя напрамкі, чытаў музычныя часопісы і газэты, - укараняўся ў структуру ш оў-бізнэсу, так бы мовіць.Калі стаў на нейкую больш-менш цьвёрдую глебу, працягваў кар'еру музыкі. У прыватнасьці, арганізаваў прома-групу Kautchuk і ўжо з кастрычніка пачынаю рабіць вялікія вечарынкі на тры танцполы ў лёнданскім клю бе Electrowerks - breaks, electro...

ЛЁШ А КУТУЗАЎ AKA DJ I.F.U.былы мянчук, зараз жыве ў Лёндане

fuck happyLIVEGROUND'S FLASHBACK2003, верасень, 19; клюб “Цветы”, DJs I.F.U. (Kautchuk, London, UK)Arsenti Tchouprina (Mr. ShizoPluto)

Складаецца такое ўраж аньне, ш то Лёш а заўсёды імкнуўся трапіць у Англію. Вучы ўся ў спэцы яльнай ангельскай ш коле, дзе ў самадзейны х спэктаклях граў Караля Эдварда. Пасьля - лінгвісты чны плю с лю боў да ангельскай музы кі. Калі I.F.U. (пра паходж аньне псэўданіму і гісторы ю посьпеху ў М енску - гл. CD 2002' 09) зразумеў, ш то ў М енску дасягнуў максы мальнага ўзроўню свайго разьвіцьця, зрабіўш ы для менскай клю б-культуры вельмі ш мат з таго, ш то хацеў, ён вы раш ы ў заняцца сабой, сваім пры ватны м ростам. І зьехаў, каб адчуць неш та новае.

Спазьніўш ыся на гадзіну (па нейкай дзіўнай традыцыі канцэрт пачаўся не а сёмай, але а ш остай), наш ф атограф ледзь упіхнуўся ў перапоўненую залю. Усё было як мае быць: кепскі гук, на якім N.R.M. заводзілі публіку, публіка, якая з апаскай аглядалася на сілы правапарадку - у выніку звычайны канцэрт попс-геніяў. Усе чакаем на трыб'ют каралям.

N.R.M.АКУСТЫ ЧНЫ КАНЦЭРТ2003, верасень, 14; ДК “Сукно”

ф эйс нум ару

9''2003CD / 0079''2003CD / 006

Ф актычна гэтай вечарынкай Лёш а Кутузаў, геніяльны electro-лёнданец менскага паходжаньня, скончыў свой гастрольны тур па мясцовых клю бах, прымеркаваны да ягонага кароткачасовага вяртаньня з радзімы Байрана на ўласную. На жаль, сэнсацыя зь яго прыезду калі і атрымалася, то вузкалякальная. Пра гэта сьведчыў і паўпусты для пэрсоны такога ўзроўню танцпол. ...House Сені асабліва не пакаціў, а пасьля 1.30, як за вяртуш кі стаў I.F.U., наагул згубіўся ў нетрах памяці. Лёш а граў сэт Fat Food, час ад часу ш акую чы публіку (чаго варты рэмікс на Nirvana) жорсткім бітам і электра-панкам. Карацей, зьмяніўся I.F.U. - чым і заслужыў тытул “Ф эйс нумару”.

ф эйс нум ару

Ш то зьмянілася ў тваім ж ы цьці пасьля ад'езду зь М енску?У Лёндане давялося пачынаць з нуля, сьцёрш ы з памяці ўсё, ш то было зьвязана зь менскай рэчаіснасьцю. Адчуў асабісты рост, зацікавіўся рэчамі, не зьвязанымі з музыкай, ш то спадабалася і дазволіла адчуць сябе сапраўднай асобай. У Лёндане пастаянна даводзіцца выраш аць праблемы, прычым “па-даросламу”, а гэта дае вельмі добрыя і карысныя вынікі. Вучуся складанаму жыцьцю на практыцы.Чы м падобны я М енск і Лёндан?Лю дзьмі - ужываю ць ш мат алькаголю. Але для гэтага ў іх розныя перадумовы. М енск і Лёндан вельмі зялёныя: ш мат паркаў, зялёных зонаў - можна дыхаць кіслародам, ш то ня зробіш у інш ых гарадах Эўропы.А адрозьненьні?М энталітэт. Там ш мат інф армацыі. Там ёсьць усё, а тут - усё вузканакіравана.Прабач за пы таньне: а ш то ў Лёндане зараз актуальна? Зноў-ткі - там ёсьць усё. Адзінае, ш то можна вылучыць - electroclash. То бок рэанімаваная музыка 1980-х: electro pop, new wave, sinth pop. Усё гэта граматна зьмяш ана з панк-рокам на аснове electro, deep techno, electro house. Людзі, якія прыходзяць на electroclash вечарынкі, апранутыя ў яркія ружовыя ціш откі на заш пільках, яны ў ланцугах і жалезе, зь ярка-чырвонымі і зялёнымі іракезамі (glam punk). Усё перамяш алася - і дзякуй богу!Ш то адбы ваецца з музы кай?М не падаецца, за апош нія 10 год усе музыкі вяртаю цца да вытокаў і падымаю ць музыку, створаную раней, музыку, на якой яны расьлі: funk, jazz, soul. Гэта вытлумачальная тэндэнцыя, бо напрадвесьні новага тысячагодзьдзя лю дзі адчувалі нейкую адказнасьць за зьмену жыцьцёвага ўкладу.Цяпер у музыцы застой, бо працягваецца рэанімаваньне старых стыляў. З ангельскай музыкай зараз поўная лажа, гэта пры тым, ш то раней усе казалі - ангельская музыка лепш ая. У ангельскіх гіт-парадах немагчыма знайсьці нічога вартага, але музыкі працую ць над тым, каб выдаць які-кольвек цікавы прадукт. Думаю, у бліжэйш ыя 5-10 год зьявіцца неш та новае.

З чаго ты пачаў сваё ж ы цьцё ў Лёндане?Я адразу пачаў вывучаць жыцьцё, усю ангельскую сыстэму. Як можна там выжыць, як ш укаць працу і як зарабляць грош ы. Бо жыць у Лёндане вельмі складана і дорага. Вывучаў клю бную культуру, музычныя напрамкі, чытаў музычныя часопісы і газэты, - укараняўся ў структуру ш оў-бізнэсу, так бы мовіць.Калі стаў на нейкую больш-менш цьвёрдую глебу, працягваў кар'еру музыкі. У прыватнасьці, арганізаваў прома-групу Kautchuk і ўжо з кастрычніка пачынаю рабіць вялікія вечарынкі на тры танцполы ў лёнданскім клю бе Electrowerks - breaks, electro...

ЛЁШ А КУТУЗАЎ AKA DJ I.F.U.былы мянчук, зараз жыве ў Лёндане

fuck happyLIVEGROUND'S FLASHBACK2003, верасень, 19; клюб “Цветы”, DJs I.F.U. (Kautchuk, London, UK)Arsenti Tchouprina (Mr. ShizoPluto)

Складаецца такое ўраж аньне, ш то Лёш а заўсёды імкнуўся трапіць у Англію. Вучы ўся ў спэцы яльнай ангельскай ш коле, дзе ў самадзейны х спэктаклях граў Караля Эдварда. Пасьля - лінгвісты чны плю с лю боў да ангельскай музы кі. Калі I.F.U. (пра паходж аньне псэўданіму і гісторы ю посьпеху ў М енску - гл. CD 2002' 09) зразумеў, ш то ў М енску дасягнуў максы мальнага ўзроўню свайго разьвіцьця, зрабіўш ы для менскай клю б-культуры вельмі ш мат з таго, ш то хацеў, ён вы раш ы ў заняцца сабой, сваім пры ватны м ростам. І зьехаў, каб адчуць неш та новае.

Спазьніўш ыся на гадзіну (па нейкай дзіўнай традыцыі канцэрт пачаўся не а сёмай, але а ш остай), наш ф атограф ледзь упіхнуўся ў перапоўненую залю. Усё было як мае быць: кепскі гук, на якім N.R.M. заводзілі публіку, публіка, якая з апаскай аглядалася на сілы правапарадку - у выніку звычайны канцэрт попс-геніяў. Усе чакаем на трыб'ют каралям.

N.R.M.АКУСТЫ ЧНЫ КАНЦЭРТ2003, верасень, 14; ДК “Сукно”

ф эйс нум ару

9''2003CD / 0099''2003CD / 008

М енск як пэрспэктыўны мэгаполіс мае Х-мільённае войска носьбітаў таго, ш то адрозьнівае іх ад інш ых. Самая прыдатная глеба - традыцыйныя “сярэднячкі”, жыхары ня тое каб моцна спальных раёнаў, але тыя, якія бываю ць у цэнтры часьцей “па справах”. Імкненьня быць “круцее” хапае, самаацэнка - на ўзроўні, прысутнічаю ць сьляды падлеткавых комплексаў... ТАКІЯ ўсмоктваю ць маскульт як губка ваду і ў нейкі момант пачынаю ць самі папсець, то бок дыктаваць неш та.

Асноўныя дэталі сталічнага попсу пры адпаведнай здольнасьці да назіраньня выклікаю ць лёгкую ўсьмеш ку. М ы, ведаеце, усе ў нейкім сэнсе папсавікі. Адны ўсьведамляю ць, інш ыя спажываю ць.

ЛЕПШ Ы Я галовы чалавецтва не адзін год біліся над тым, каб стварыць надзейнага памочніка ў зарабленьні грош ай. Атрымаўся мабільны тэлеф он. Зараз мабіла зьяўляецца прыкметай добрага тону нават у трактарыста-ўдарніка, які атрымаў яе як спэцпрыз за ш алёныя паказальнікі намалоту (ці чаго там?) на “Дажынках”.

Перш ы крок у засваеньні мясцовай культуры - пакупка мабілы. Акт адчайны, які цягне за сабой трату апош ніх НЗ. З мабіламі ў нас, бедных і ганарлівых, як са старымі літоўскімі інш амаркамі, - купляем за апош нія!

У быце звычайнага менчука мабільны тэлеф он - рэч незаменная. Ну, там, міліцыю выклікаць калі ш то якое ці ў перапоўненым аўтобусе каму блага стала... Зноў жа - час можна паглядзець, у гульку рэзануцца, а калі-нікалі і мама патэлеф ануе. У грамадзкім транспарце тут і там чую цца трэлі, а пасьля - дзікі крык: “Тааак, я ў аўтобусе еду!” (пасьля - 5-хвілінныя разборкі на прадмет “а ты дзе?” і канцоўка кш талту “А, дык ты ў оф ісе? О, я ўжо да цябе пад'ехаў!”). М енчукі навёрстваю ць страчанае з дапамогай ольд-скульных Nokia і Motorolа з эрагаванымі антэнамі з чахлоў і новых, масава кланаваных у краінах трэцяга сьвету Siemens - такіх рознакаляровых абмылкаў.

НАСТУПНЫ крок - акультурваньне вольнага часу. Вельмі нават сьвецкай забаўкай лічы цца боўлінг. Зьявіўш ыся гадоў гэтак -наццаць таму, ён дагэтуль у масавай модзе. Ш то ж тут казаць: няма нічога лепш ага, чым пакатаць ш ары на ноч гледзячы !

Дарожкі лепей замаўляць з мабілы (вось бачыце, а вы кажаце “навош та?”). Калі прыахвоціліся (крый божа) - варта эканоміць на сасісках і купляць спэцпантоф лікі. Там, ясна, і казённыя даю ць, але, набываю чы свае, можна прыдбаць які-небудзь прыемны колер.

З боўлінгам лепей не барш чыць, хвілін 30 хапае. Пасьля акту гульні рэкамэндуецца піць мінэральную ваду бяз газаў, папярэдне замоўленую ў аф іцыянткі.Боўлінг прынята наведваць сьціплай кампаніяй, у сярэднім утрох, прычым адзін - у ролі назіральніка. У адваротным выпадку для масавай кампаніі арганізуйце камандны турнір і запрасіце FM-зорку.

У ПО ПСЕ - РАЗМ О ВЫ пра абстрактнае з намёкам на надзённае. Скаргі на нялёгкую “жытуху” блізкія да жорсткага альтэрнатыву, калі параўноўваць з музыкай. Вас пужаю ць разумныя кніжкі і вы ня ведаеце, хто такі Ф рансуа Азон - не адчайвайцеся. Імя і прозьвіш ча пісьменьніка-ф утурыста, як і ягоны бэстсэлер, можна прыдумаць на хаду. Ваш ыя суразмоўцы наўрад ці захочуць падацца ідыётамі і ахвотна падтрымаю ць тэму, маўляў, “неш та такое чулі”.

І галоўнае - нічога асабістага. Добрая лёгкая плётка і ўсё, ш то паш ырае кругагляд, але не выходзіць за рамкі

лекцыі “ці ёсьць жыцьцё на М арсе”. Абавязковы атрыбут - пазытыў. Адзіная скарга, якая праходзіць на “ўра”, - адсутнасьць вартых забаўляльных месцаў. Тэма актыўна абмяркоўваецца бліжэй да вечару. Спрыяльныя дні: зь пятніцы на суботу і з суботы на нядзелю.

Ш КАДА, але попс не прызнае зусім белых варон, хоць і звар'яцелы на тэрміне “арыгінальнасьць”. Так ш то рана ці позна ўсе сутыкаю цца з уласнай упакоўкай. Яе лепей купляць у паўпадвальных памяш каньнях, якія называю цца “ф ірмовая крама”. М ногім зь іх удалося пасяліцца і на паверхні, але, як правіла, рэчы там даражэй, бо гаспадарам даводзіцца траціцца на нэонавую падсьветку для вітрын. Зразумела, ш мат з таго, ш то там вісіць, можна знайсьці і на “Дынама”, але гэта ш кодзіць самаацэнцы.

Як альтэрнатыва - “Купалаўскі” ці “Паркінг”, рэчавая выстава-буцік. Кош тавая палітыка падобная да крамнай, гандлёвыя маркі - амаль авангард.

Ля выхаду сустракаем бляндынак з ружовымі вуснамі ў джынсах, кепі, вастраносых боціках і завуш ніцах-кольцах. Бляндынак суправаджаю ць сяброўкі-“Долі”, бойф рэнды ў макасінах пад ільняныя нагавіцы ці ў вастраносых туф лях пад зьлёгку цёрты джынс.

Паказаць новыя ш моткі, мабілу ці дамовіцца на боўлінг можна ў кавярні. Рабіць гэта трэба ўдзень, установу лепей падабраць паменей па памерах недалёка ад цэнтру.Памятайце, вы прыйш лі сю ды bla-bla-bla, а паесьці можна і ў М акдоне. Папрасіце гарбаты, зялёнай, зь ф ікусавай стружкай, напрыклад. Цукар не вітаецца, бо сапраўдныя гарбатаф ілы (як гэта па-беларуску?) павінныя атрымліваць асалоду ад водару.

Вывучыце ці запіш ыце імёны аф іцыянтаў і ў наступны раз зрабіце ўражаньне сваімі ведамі, сказаўш ы не “дзяўчына”, а “Сьвятлана”. Веееееееельмі някепска!

Сядзець прынята да апош няй кроплі і яш чэ крыху, каб апроч важ най размовы вы пасьпелі адчуць сябе паўнавартасным менскім папсавіком.

АДНЫ ПРЫ ДУМ ЛЯЮ ЦЬ, ДРУГІЯ ВЯДУЦЦА,А ТРЭЦІЯ ПАЎТАРАЮ ЦЬ

Памятаю, у ш коле распавядалі, ш то перш абы тны я лю дзі ж ы лі абш чы намі. Бы лі ў іх там свае трады цы і і ж орсткія правілы, кш талту законаў. Ніякага інш адумства - інакш свае не зразумею ць, учы няць усялякія непры емны я наступствы. Калі веры ць гісторы і, часу мінула нямала, але хіба ш то неш та засталося, мож а, гены...

по псАндрэй Гнёт

Гарадок, мястэчка, хай і заняпалая вёска - у кожнага свая песьня. Ёсьць неш та агульнае ў лю дзей, якіх адно і тое ж месца доўгі час трымае. І чым месца геаграф ічна буйнейш ае, тым больш масавымі робяцца падабенствы, быццам усе адной і той жа галавой думаю ць, хоць адно з адным нават не вітаю цца. М асавыя ф іш кі - ці ў сьвядомасьці, ці ў культуры.

М узыка таму і папсой называецца, ш то яна ўсім падабаецца, усе яе “хаваю ць”, папулярная яна. І ня толькі ў музыцы сядзіць гэты попс - і ў ежы, і ў звычках, і нават у тым, як вы завязваеце матузкі на кедах. Карацей, галоўным чынам - у мазгаўні. Відавочна, ш то перш апачаткова ўсё масавае было ў некаторым сэнсе элітарным. Ля вытокаў попсу стаіць невялічкая група мажораў, якія даю ць жыцьцё дадзенай зьяве. Гэта ўжо пасьля, калі эстэты нарадую цца, зерне попсу будзе засеянае ў народзе.

по пс

9''2003CD / 0099''2003CD / 008

М енск як пэрспэктыўны мэгаполіс мае Х-мільённае войска носьбітаў таго, ш то адрозьнівае іх ад інш ых. Самая прыдатная глеба - традыцыйныя “сярэднячкі”, жыхары ня тое каб моцна спальных раёнаў, але тыя, якія бываю ць у цэнтры часьцей “па справах”. Імкненьня быць “круцее” хапае, самаацэнка - на ўзроўні, прысутнічаю ць сьляды падлеткавых комплексаў... ТАКІЯ ўсмоктваю ць маскульт як губка ваду і ў нейкі момант пачынаю ць самі папсець, то бок дыктаваць неш та.

Асноўныя дэталі сталічнага попсу пры адпаведнай здольнасьці да назіраньня выклікаю ць лёгкую ўсьмеш ку. М ы, ведаеце, усе ў нейкім сэнсе папсавікі. Адны ўсьведамляю ць, інш ыя спажываю ць.

ЛЕПШ Ы Я галовы чалавецтва не адзін год біліся над тым, каб стварыць надзейнага памочніка ў зарабленьні грош ай. Атрымаўся мабільны тэлеф он. Зараз мабіла зьяўляецца прыкметай добрага тону нават у трактарыста-ўдарніка, які атрымаў яе як спэцпрыз за ш алёныя паказальнікі намалоту (ці чаго там?) на “Дажынках”.

Перш ы крок у засваеньні мясцовай культуры - пакупка мабілы. Акт адчайны, які цягне за сабой трату апош ніх НЗ. З мабіламі ў нас, бедных і ганарлівых, як са старымі літоўскімі інш амаркамі, - купляем за апош нія!

У быце звычайнага менчука мабільны тэлеф он - рэч незаменная. Ну, там, міліцыю выклікаць калі ш то якое ці ў перапоўненым аўтобусе каму блага стала... Зноў жа - час можна паглядзець, у гульку рэзануцца, а калі-нікалі і мама патэлеф ануе. У грамадзкім транспарце тут і там чую цца трэлі, а пасьля - дзікі крык: “Тааак, я ў аўтобусе еду!” (пасьля - 5-хвілінныя разборкі на прадмет “а ты дзе?” і канцоўка кш талту “А, дык ты ў оф ісе? О, я ўжо да цябе пад'ехаў!”). М енчукі навёрстваю ць страчанае з дапамогай ольд-скульных Nokia і Motorolа з эрагаванымі антэнамі з чахлоў і новых, масава кланаваных у краінах трэцяга сьвету Siemens - такіх рознакаляровых абмылкаў.

НАСТУПНЫ крок - акультурваньне вольнага часу. Вельмі нават сьвецкай забаўкай лічы цца боўлінг. Зьявіўш ыся гадоў гэтак -наццаць таму, ён дагэтуль у масавай модзе. Ш то ж тут казаць: няма нічога лепш ага, чым пакатаць ш ары на ноч гледзячы !

Дарожкі лепей замаўляць з мабілы (вось бачыце, а вы кажаце “навош та?”). Калі прыахвоціліся (крый божа) - варта эканоміць на сасісках і купляць спэцпантоф лікі. Там, ясна, і казённыя даю ць, але, набываю чы свае, можна прыдбаць які-небудзь прыемны колер.

З боўлінгам лепей не барш чыць, хвілін 30 хапае. Пасьля акту гульні рэкамэндуецца піць мінэральную ваду бяз газаў, папярэдне замоўленую ў аф іцыянткі.Боўлінг прынята наведваць сьціплай кампаніяй, у сярэднім утрох, прычым адзін - у ролі назіральніка. У адваротным выпадку для масавай кампаніі арганізуйце камандны турнір і запрасіце FM-зорку.

У ПО ПСЕ - РАЗМ О ВЫ пра абстрактнае з намёкам на надзённае. Скаргі на нялёгкую “жытуху” блізкія да жорсткага альтэрнатыву, калі параўноўваць з музыкай. Вас пужаю ць разумныя кніжкі і вы ня ведаеце, хто такі Ф рансуа Азон - не адчайвайцеся. Імя і прозьвіш ча пісьменьніка-ф утурыста, як і ягоны бэстсэлер, можна прыдумаць на хаду. Ваш ыя суразмоўцы наўрад ці захочуць падацца ідыётамі і ахвотна падтрымаю ць тэму, маўляў, “неш та такое чулі”.

І галоўнае - нічога асабістага. Добрая лёгкая плётка і ўсё, ш то паш ырае кругагляд, але не выходзіць за рамкі

лекцыі “ці ёсьць жыцьцё на М арсе”. Абавязковы атрыбут - пазытыў. Адзіная скарга, якая праходзіць на “ўра”, - адсутнасьць вартых забаўляльных месцаў. Тэма актыўна абмяркоўваецца бліжэй да вечару. Спрыяльныя дні: зь пятніцы на суботу і з суботы на нядзелю.

Ш КАДА, але попс не прызнае зусім белых варон, хоць і звар'яцелы на тэрміне “арыгінальнасьць”. Так ш то рана ці позна ўсе сутыкаю цца з уласнай упакоўкай. Яе лепей купляць у паўпадвальных памяш каньнях, якія называю цца “ф ірмовая крама”. М ногім зь іх удалося пасяліцца і на паверхні, але, як правіла, рэчы там даражэй, бо гаспадарам даводзіцца траціцца на нэонавую падсьветку для вітрын. Зразумела, ш мат з таго, ш то там вісіць, можна знайсьці і на “Дынама”, але гэта ш кодзіць самаацэнцы.

Як альтэрнатыва - “Купалаўскі” ці “Паркінг”, рэчавая выстава-буцік. Кош тавая палітыка падобная да крамнай, гандлёвыя маркі - амаль авангард.

Ля выхаду сустракаем бляндынак з ружовымі вуснамі ў джынсах, кепі, вастраносых боціках і завуш ніцах-кольцах. Бляндынак суправаджаю ць сяброўкі-“Долі”, бойф рэнды ў макасінах пад ільняныя нагавіцы ці ў вастраносых туф лях пад зьлёгку цёрты джынс.

Паказаць новыя ш моткі, мабілу ці дамовіцца на боўлінг можна ў кавярні. Рабіць гэта трэба ўдзень, установу лепей падабраць паменей па памерах недалёка ад цэнтру.Памятайце, вы прыйш лі сю ды bla-bla-bla, а паесьці можна і ў М акдоне. Папрасіце гарбаты, зялёнай, зь ф ікусавай стружкай, напрыклад. Цукар не вітаецца, бо сапраўдныя гарбатаф ілы (як гэта па-беларуску?) павінныя атрымліваць асалоду ад водару.

Вывучыце ці запіш ыце імёны аф іцыянтаў і ў наступны раз зрабіце ўражаньне сваімі ведамі, сказаўш ы не “дзяўчына”, а “Сьвятлана”. Веееееееельмі някепска!

Сядзець прынята да апош няй кроплі і яш чэ крыху, каб апроч важ най размовы вы пасьпелі адчуць сябе паўнавартасным менскім папсавіком.

АДНЫ ПРЫ ДУМ ЛЯЮ ЦЬ, ДРУГІЯ ВЯДУЦЦА,А ТРЭЦІЯ ПАЎТАРАЮ ЦЬ

Памятаю, у ш коле распавядалі, ш то перш абы тны я лю дзі ж ы лі абш чы намі. Бы лі ў іх там свае трады цы і і ж орсткія правілы, кш талту законаў. Ніякага інш адумства - інакш свае не зразумею ць, учы няць усялякія непры емны я наступствы. Калі веры ць гісторы і, часу мінула нямала, але хіба ш то неш та засталося, мож а, гены...

по псАндрэй Гнёт

Гарадок, мястэчка, хай і заняпалая вёска - у кожнага свая песьня. Ёсьць неш та агульнае ў лю дзей, якіх адно і тое ж месца доўгі час трымае. І чым месца геаграф ічна буйнейш ае, тым больш масавымі робяцца падабенствы, быццам усе адной і той жа галавой думаю ць, хоць адно з адным нават не вітаю цца. М асавыя ф іш кі - ці ў сьвядомасьці, ці ў культуры.

М узыка таму і папсой называецца, ш то яна ўсім падабаецца, усе яе “хаваю ць”, папулярная яна. І ня толькі ў музыцы сядзіць гэты попс - і ў ежы, і ў звычках, і нават у тым, як вы завязваеце матузкі на кедах. Карацей, галоўным чынам - у мазгаўні. Відавочна, ш то перш апачаткова ўсё масавае было ў некаторым сэнсе элітарным. Ля вытокаў попсу стаіць невялічкая група мажораў, якія даю ць жыцьцё дадзенай зьяве. Гэта ўжо пасьля, калі эстэты нарадую цца, зерне попсу будзе засеянае ў народзе.

по пс

9''2003CD / 0119''2003CD / 010

Сапраўды, хіба той жа Галяндыі кепска без “сур'ёзнай” кінапапсы накш талт “Патрыёта” (ЗШ А, 2000)? Не, ім дастаткова прыкольна зь іхнымі глю чнымі кароткамэтражкамі і постінтэлектуальнымі малабю джэткамі. Зь інш ага боку, гэта іхны, па-свойму нацыянальны прадукт. А вось пра ЗШ А мы дакладна ведаем, ш то ў іх ёсьць міт - амэрыканская мара - і пастаўлены на канвэер кінэматограф, які гэты міт выпрацоўвае з хуткасьцю 740 стужак за год. Імкненьне да зорак празь церні і ад папялуш кі да М іс Амэрыкан Бю ст так ці інакш прасочваецца ў гісторыі Галівуду, а сярэднестатыстычны амэрыканец не стамляецца спажываць гэткі нацпрадукт разам з папкорнам і гамбургерамі. М ы лёгка пазнаем у натоўпе амэрыканца, які быў выхаваны на такіх ф ільмах: пах Свабоды, перамяш аны з соўсам да ЧыкенМ акНагедз, сяброўская непасрэднасьць разам зь нязломным кансэрватызмам. Так, мы арыентуемся на ш аблёны, але ж менавіта іх нам і пастаўляе Ф абрыка М рояў.

У Беларусі існуе некалькі трады цы йны х спосабаў адпачы нку: кампутарны я гульні, порнасайты і бухло. Кінош кі, пры намсі айчы ннай вы творчасьці, у гэты кароткі сьпіс ня трапілі па адной простай пры чы не - не дацягваю ць і не чапляю ць. Але так бы ло не заўсёды і так ёсьць не паўсю ль.

Ці другі яскравы прыклад стоадсоткавай пасьпяховасьці нацыянальнага кіно - індыйскі Балівуд, кінастудыя пад М умбаі (былы Бамбей, Індыя). Названая так з салідарнасьці з амэрыканскімі калегамі ў тым, ш то датычыцца мэтаў: нацыянальнае кіно абавязана быць папулярным. Індыйская кінастудыя працуе ў маш табе 1.013 стужак за год, і пры гэтым цалкам акупаецца на адным толькі ўнутраным рынку. Нам, эўрапейцам, абсалю тна незразумелы такі посьпех ф ільмаў, падобных, як браты, дзе дзіўныя індусікі праз слова неш та прасьпяваю ць і праз хвіліну абавязкова неш та станчаць. Але дастаткова беглага прагляду “М ахабхараты” ў пераказе “Азбука-Классика”, каб зразумець антрапалягічную глыбіню такога посьпеху: праз танец, прымітыўны сю жэт і бляск біжутэрыі на нас глядзіць старажытная Індыя, зь яе Героямі, сьвятарнымі бойкамі і мудрымі багамі.

Калі перад прадусарамі галівудзкіх ф ільмаў кожны раз паўстае пытаньне, акупіцца ці не, то Балівуду “паралельна” - 547 мiльёнаў насельніцтва Індыі даю ць гарантыю таго, ш то стабільныя 25% фільм адаб'е, то бок капейка ў кіш эні будзе. І пакуль у Галівудзе падстройваю цца пад снобскую Эўропу, у Балівудзе арыентую ць 99,9% прадукцыі на ўнутраны рынак. На кожны ф ільм прыпадае ў сярэднім па $1.000.000 - сума для кіно мізэрная, хапае толькі на самае неабходнае + каскадэры + пабітае аўто. Ядром ф ільму робіцца сю жэт, які, насуперак эўрапейскай традыцыі малабю джэтнага кіно, просты і банальны да геніяльнасьці. Хлопчык з заможнай сям'і пакахаў бедную дзяўчынку.

Бацькі супраць няроўнага ш лю бу. Героі плачуць, танчаць і сьпяваю ць, каб напрыканцы высьветліць, ш то яны брат і сястра... Сьмеш ныя на перш ы погляд гісторыі сабраныя з традыцыйных сытуацыяў, якія сустракаю цца яш чэ ў старажытных эпасах. Індусы лю бяць, калі жорсткія традыцыі разьбіваю цца аб ш чырае каханьне, сучаснасьць, абставіны. У “Гульні жарсьці” (Chokher Bali) самая прыгожая акторка Індыі Айш варыя Рай грае жанчыну, якая застаецца ўдавой усяго праз год пасьля вясельля. Паводле традыцыяў яе маладосьць і грамадзкае жыцьцё можна лічыць скончанымі, але сама гераіня так ня думае, а таму круціць раман адразу з двума былымі кавалерамі. І цнатлівае грамадзтва адварочваец-ца ад яе на ўсе 167 хвілін ф ільму. У адрозьненьне ад рэальнага жыцьця, напрыканцы нас зноўку чакае хэпі-энд. Кіно ў Індыі - сховіш ча ідэалу, які ня мае нічога агульнага з сапраўднасьцю. І калі хударлявы індыйскі герой на апош няй хвіліне ратуе каханую і палову царства ў дадатак, індусы не хіхікаю ць у кулак, а ш чыра яму спачу-ваю ць, таму ш то з Героем, як і сотні год таму, багі і праўда гэтага сьвету... Дзесьці ж яны павінны перамагаць зло?

Характэрна: урад Індыі да апош няга моманту не лічыў выраб ф ільмаў галіной прамысловасьці. Толькі два гады таму індыйскія кінакампаніі атрымалі магчымасьць страхавацца і браць крэдыты пад ф ільмы. І ўсё ж, нават улічваю чы банкаўскія крэдыты, натуральнасьць і стыхій-насьць індыйскага кінапрацэсу ўражваю ць: у Балівудзе няма буйных кінастудыяў, там амаль ш то не падпісваю ць кантрактаў, там усё трымаецца на прыватнай (хочацца дадаць “і сяброўскай”) дамоўленасьці.

грам атны нац-попс

Алiса Сыракваш

9''2003CD / 0119''2003CD / 010

Сапраўды, хіба той жа Галяндыі кепска без “сур'ёзнай” кінапапсы накш талт “Патрыёта” (ЗШ А, 2000)? Не, ім дастаткова прыкольна зь іхнымі глю чнымі кароткамэтражкамі і постінтэлектуальнымі малабю джэткамі. Зь інш ага боку, гэта іхны, па-свойму нацыянальны прадукт. А вось пра ЗШ А мы дакладна ведаем, ш то ў іх ёсьць міт - амэрыканская мара - і пастаўлены на канвэер кінэматограф, які гэты міт выпрацоўвае з хуткасьцю 740 стужак за год. Імкненьне да зорак празь церні і ад папялуш кі да М іс Амэрыкан Бю ст так ці інакш прасочваецца ў гісторыі Галівуду, а сярэднестатыстычны амэрыканец не стамляецца спажываць гэткі нацпрадукт разам з папкорнам і гамбургерамі. М ы лёгка пазнаем у натоўпе амэрыканца, які быў выхаваны на такіх ф ільмах: пах Свабоды, перамяш аны з соўсам да ЧыкенМ акНагедз, сяброўская непасрэднасьць разам зь нязломным кансэрватызмам. Так, мы арыентуемся на ш аблёны, але ж менавіта іх нам і пастаўляе Ф абрыка М рояў.

У Беларусі існуе некалькі трады цы йны х спосабаў адпачы нку: кампутарны я гульні, порнасайты і бухло. Кінош кі, пры намсі айчы ннай вы творчасьці, у гэты кароткі сьпіс ня трапілі па адной простай пры чы не - не дацягваю ць і не чапляю ць. Але так бы ло не заўсёды і так ёсьць не паўсю ль.

Ці другі яскравы прыклад стоадсоткавай пасьпяховасьці нацыянальнага кіно - індыйскі Балівуд, кінастудыя пад М умбаі (былы Бамбей, Індыя). Названая так з салідарнасьці з амэрыканскімі калегамі ў тым, ш то датычыцца мэтаў: нацыянальнае кіно абавязана быць папулярным. Індыйская кінастудыя працуе ў маш табе 1.013 стужак за год, і пры гэтым цалкам акупаецца на адным толькі ўнутраным рынку. Нам, эўрапейцам, абсалю тна незразумелы такі посьпех ф ільмаў, падобных, як браты, дзе дзіўныя індусікі праз слова неш та прасьпяваю ць і праз хвіліну абавязкова неш та станчаць. Але дастаткова беглага прагляду “М ахабхараты” ў пераказе “Азбука-Классика”, каб зразумець антрапалягічную глыбіню такога посьпеху: праз танец, прымітыўны сю жэт і бляск біжутэрыі на нас глядзіць старажытная Індыя, зь яе Героямі, сьвятарнымі бойкамі і мудрымі багамі.

Калі перад прадусарамі галівудзкіх ф ільмаў кожны раз паўстае пытаньне, акупіцца ці не, то Балівуду “паралельна” - 547 мiльёнаў насельніцтва Індыі даю ць гарантыю таго, ш то стабільныя 25% фільм адаб'е, то бок капейка ў кіш эні будзе. І пакуль у Галівудзе падстройваю цца пад снобскую Эўропу, у Балівудзе арыентую ць 99,9% прадукцыі на ўнутраны рынак. На кожны ф ільм прыпадае ў сярэднім па $1.000.000 - сума для кіно мізэрная, хапае толькі на самае неабходнае + каскадэры + пабітае аўто. Ядром ф ільму робіцца сю жэт, які, насуперак эўрапейскай традыцыі малабю джэтнага кіно, просты і банальны да геніяльнасьці. Хлопчык з заможнай сям'і пакахаў бедную дзяўчынку.

Бацькі супраць няроўнага ш лю бу. Героі плачуць, танчаць і сьпяваю ць, каб напрыканцы высьветліць, ш то яны брат і сястра... Сьмеш ныя на перш ы погляд гісторыі сабраныя з традыцыйных сытуацыяў, якія сустракаю цца яш чэ ў старажытных эпасах. Індусы лю бяць, калі жорсткія традыцыі разьбіваю цца аб ш чырае каханьне, сучаснасьць, абставіны. У “Гульні жарсьці” (Chokher Bali) самая прыгожая акторка Індыі Айш варыя Рай грае жанчыну, якая застаецца ўдавой усяго праз год пасьля вясельля. Паводле традыцыяў яе маладосьць і грамадзкае жыцьцё можна лічыць скончанымі, але сама гераіня так ня думае, а таму круціць раман адразу з двума былымі кавалерамі. І цнатлівае грамадзтва адварочваец-ца ад яе на ўсе 167 хвілін ф ільму. У адрозьненьне ад рэальнага жыцьця, напрыканцы нас зноўку чакае хэпі-энд. Кіно ў Індыі - сховіш ча ідэалу, які ня мае нічога агульнага з сапраўднасьцю. І калі хударлявы індыйскі герой на апош няй хвіліне ратуе каханую і палову царства ў дадатак, індусы не хіхікаю ць у кулак, а ш чыра яму спачу-ваю ць, таму ш то з Героем, як і сотні год таму, багі і праўда гэтага сьвету... Дзесьці ж яны павінны перамагаць зло?

Характэрна: урад Індыі да апош няга моманту не лічыў выраб ф ільмаў галіной прамысловасьці. Толькі два гады таму індыйскія кінакампаніі атрымалі магчымасьць страхавацца і браць крэдыты пад ф ільмы. І ўсё ж, нават улічваю чы банкаўскія крэдыты, натуральнасьць і стыхій-насьць індыйскага кінапрацэсу ўражваю ць: у Балівудзе няма буйных кінастудыяў, там амаль ш то не падпісваю ць кантрактаў, там усё трымаецца на прыватнай (хочацца дадаць “і сяброўскай”) дамоўленасьці.

грам атны нац-попс

Алiса Сыракваш

9''2003CD / 0139''2003CD / 012

Пра тое, ш то папулярнае нацыянальнае кіно - зручная і карысная рэч, у нас здагадваліся даўно. Гэтым і тлумачыцца дастаткова доўгі (з 60-х па канец 70-х) пэрыяд Партызанф ільму, калі героіка адважных партызанаў і беларуская самаахвярнасьць прэтэндавалі на нацыянальны брэнд. Некаторы час складзены “Беларусьф ільмам” міт спрацоўваў, але адной нацыянальнай трагедыі для паўнавартаснага нацыянальнага кіно неяк не хапіла. Калі мэталёвы скрыгат Т-34 набіў аскоміну, выйш ла стужка “М агіла льва” (В.Рубінчык, 1972), у якой прысутнічалі той жа гераізм, клясавая няроўнасьць і змаганьне з замаскаванымі капіталістамі - але ўжо на больш прывабнай глебе адаптаванага паданьня. Ф ільм вылучаўся на ф оне тагачаснай прадукцыі “Беларусьф ільму” як вялізная пляма ў цэнтры па-ш калярску акуратна сьпісанага аркуш а. Празь сем год кінастудыя вярнулася да беларускіх матываў. Яш чэ адна яркая пляма на ф оне савецкага застою, але на гэты раз яе было відаць ажно з Канады - стужка “Дзікае паляваньне караля Стаха” (той жа В.Рубінчык, 1979) узяла спэцпрыз журы на IV міжнародным кінаф эстывалі ў М анрэалі, гран-пры на І М КФ містычных ф ільмаў у Католіцы (Італія, 1980) і ш эраг інш ых узнагародаў. Ф ранцуская газэта “Лё М онд” пісала пра “Паляваньне”: “Чароўны беларускі ф ільм, уражвае незвычайнай плястычнасьцю, прыгажосьцю і дакладнасьцю ў стварэньні вобразаў”.

Неверагодна: адзін ф ільм здолеў вывесьці Беларусь з кантэксту СССР, зацікавіў ахвочую да экзотыкі Эўропу, якая ўжо ўдосыць нацеш ылася з наш ай культуры й гісторыі. Тады б зьняць яш чэ дзьве-тры-чатыры карціны, і ўсё на экспарт! Але “наверсе” нібы спужаліся папулярнасьці і зноў схаваліся за ш ыльду савецкай кінастудыі. Да 1994 “БФ ” не даваў сабе ніякай магчымасьці хоць нечым адрозьнівацца ад дзясятку такіх жа постсавецкіх кінастудыяў: ш эрасьць, лянота, ціхае гудзеньне мух. Куміры забы(і)тыя, залі пустыя. Таму ніхто не заўважыў выхаду яш чэ адной незвычайнай карціны, на гэты раз зь менш ым працэнтам готык-снабізму, чым у “Дзікім паляваньні”. “Ш ляхціц Завальня” (В.Тураў, 1994) - па-прыгожаму спрош чаны збор беларускага ф альклёру для даш кольнага ўжываньня. Хапае старажытнага жаху, няма псэўдаінтэлектуальных “загонаў” - нармалёвы попс. Толькі пра “Завальню ” ніхто ня ўзгадвае, таму ш то сякая-такая пракатная раскрутка і рэакцыя прэсы - неад'емныя часткі папсы. У адным з маладэчанскіх салёнаў відэапракату маёй знаёмай у дадатак да амэрыканскай “Клеткі” сунулі “Ш ляхціца Завальню ” як “ф ільм, які ніхто ніколі не глядзіць”. Спадабаўся ёй менавіта гэты, незапатрабаваны.

У 96-98 гг. ужо самi рэжысэры не маглi стрымаць сваё жаданьне зьняць ш то-небудзь гэткае, звыш нацыя-нальнае. Але “Беларусьф ільм” - арганізацыя дзяржаўная, і яе пэрыядычна падкідае на падводных камянях мясцовай ідэалёгіі, таму цікавыя праекты неўзабаве былі пахаваныя пры чарговым ш ухеры з боку занадта стромнага кiраўнiцтва.

Працяг сумнай гісторыі нацыянальнага кіно ў Беларусі ты ведаеш - краіну ізноў падкінула, “наверсе” паскрыгаталі мазгамі і зноўку моцна задумаліся пра нацыянальную ідэалёгію. “Анастасія Слуцкая”, лаяць якую зараз бонтон, магчыма, і ня лепш ы прыклад таго, як

м алаграм атны нац-попс

дзяржава можа дапамагчы свайму народу самаідэнтыф іка-вацца, але рацыянальнае зерне ў гэтым вар'яцкім экспэрымэнце ёсьць. Задумка для мясцовай сытуацыі геніяльная: зладзіць такі кінапрадукт, які б падабаўся (!!!) больш асьці сьвядомых грамадзянаў. Таму ш то гісторыя наш ай дзяржаўнасьці, калі да каго яш чэ не дайш ло, гэта адзін прыгожы, даўжынёй у тысячагодзьдзе, міт. У тым жа байнэце можна лёгка адш укаць ш эраг ф орумаў, прысьвечаных “Насьцёне Слуцкай”, у якіх народ ня проста ганіць ф ільм за гістарычныя памылкі, але ставіцца да тэмы збольш ага пазытыўна, прапаноўвае экранізаваць інш ыя паданьні - напрыклад, пра Ўсяслава Чарадзея.

Ш то пераш каджае “БФ ” стварыць праф эсійны, цікавы нацыянальны прадукт? М ожа быць, вялізны бю ракратычны апарат, якім аблытаная ні ў чым не вінаватая кінастудыя? Як дзяржаўная ўстанова, яна ф інансуецца зь бю джэту, а гэта значыць“на ўсё пра ўсё” $1.000.000 у год. І гэтыя грош ы ідуць ня толькі на здымкі 3-4 карцін і двух дзясяткаў кароткамэтражак, але й на заробак той жа прыбіральш чыцы, якая ўжо дакладна ня мае ніякага дачыненьня да кінапрацэсу. Але сапраўдная прычына ня ў гэтым. Нам не хапае сьмеласьці карыстацца наш ай “святоўнай каровай” - гісторыяй, перапрацоўваю чы яе ў неш та больш прывабнае + менш ф анатычнае = нармалёвы попс. Як у польскім “Агнём і М ячом”, дзе сур'ёзныя, глябальнага маш табу справы разбаўляю цца хохмамі накш талт “а ў нас тут вясільля...”.

Ёсьць у наш ых творчых асобаў такая асаблівасьць - ствараць загадзя ня здатны да ўжываньня прадукт. Раз за разам наступаю чы на тыя ж самыя граблі, мы ўсё імкнемся супрацьпаставіць сваю інтэлектуальную выбітнасьць і нацыянальную элітнасьць іхнай даступнасьці, касмапалі-тычнасьці і - ш то самае крыўднае для наш ых снобаў - незакамплексаванай папулярнасьці. Чаму б не зрабіць рэмэйк “Дзікага паляваньня”, дадаўш ы туды драйву і глянцу? Ага, страш на, бо гэта “клясыка” і “нацыянальны беларускі пісьменьнік”. У нас на паліцах пыляцца патэнцыйна цікавыя і нікім не скарыстаныя сю жэты, папсіць якія - наш сьвяты абавязак. “Зробім беларускае папсовым!” - нармальны лёзунг для ўсялякай глябальна-нацыянальнай справы, ці гэта новая “Крамбамбуля”, ці “Анастасія Слуцкая-2”.

Актыўнасьць масаў, палітыка і капіталізм непадзельна перапляліся з попсам. Газэты і радыё, ф ільмы і тэлэбачань-не, нарэш це, інтэрнэт ня толькі трансьлю ю ць забаўляльныя праграмы, але і распаўсю джваю ць палітычную і спажывец-кую інф армацыю. У наш час забаўляльная індустрыя як ніколі ўплывае на масы, бо ф ільмы, музыка, ТБ, спорт ды кампутары часта гавораць больш пераканаўча, чым палітыкі зь інтэлектуаламі разам узятыя.

АМ ЭРЫ КАНСКІ ПОПС НА СЛУЖ БЕ БУШ А, Ш ВАРЦА І GAP'A по псРоджэр Кэмпбэл

Канец лета - самы час рабіць бізнэс у Амэры цы. Прэзы дэнт Буш спрабуе пераканаць народ у неабходнасьці падтры маць праграмы па аднаўленьні Аўганістана і Ірака, дэмакраты ш укаю ць бабкі і галасы, каб вы йграць парты йную намінацы ю на вы барах 2004 г., а карпарацы і аж са скуры вы лузваю цца, каб пакупнікі пакідалі ў крамах сваю “зелень” і вы цягвалі краіну з эканамічнага кры зы су. І хаця ўсё гэта наўпрост зьвязана з уладай і граш ы ма, паліты кі і карпарацы і абрамляю ць свае мэсагі ў самы вялікі амэры канскі прадукт - попкультуру.

Як бы чаго не папсаваць...

9''2003CD / 0139''2003CD / 012

Пра тое, ш то папулярнае нацыянальнае кіно - зручная і карысная рэч, у нас здагадваліся даўно. Гэтым і тлумачыцца дастаткова доўгі (з 60-х па канец 70-х) пэрыяд Партызанф ільму, калі героіка адважных партызанаў і беларуская самаахвярнасьць прэтэндавалі на нацыянальны брэнд. Некаторы час складзены “Беларусьф ільмам” міт спрацоўваў, але адной нацыянальнай трагедыі для паўнавартаснага нацыянальнага кіно неяк не хапіла. Калі мэталёвы скрыгат Т-34 набіў аскоміну, выйш ла стужка “М агіла льва” (В.Рубінчык, 1972), у якой прысутнічалі той жа гераізм, клясавая няроўнасьць і змаганьне з замаскаванымі капіталістамі - але ўжо на больш прывабнай глебе адаптаванага паданьня. Ф ільм вылучаўся на ф оне тагачаснай прадукцыі “Беларусьф ільму” як вялізная пляма ў цэнтры па-ш калярску акуратна сьпісанага аркуш а. Празь сем год кінастудыя вярнулася да беларускіх матываў. Яш чэ адна яркая пляма на ф оне савецкага застою, але на гэты раз яе было відаць ажно з Канады - стужка “Дзікае паляваньне караля Стаха” (той жа В.Рубінчык, 1979) узяла спэцпрыз журы на IV міжнародным кінаф эстывалі ў М анрэалі, гран-пры на І М КФ містычных ф ільмаў у Католіцы (Італія, 1980) і ш эраг інш ых узнагародаў. Ф ранцуская газэта “Лё М онд” пісала пра “Паляваньне”: “Чароўны беларускі ф ільм, уражвае незвычайнай плястычнасьцю, прыгажосьцю і дакладнасьцю ў стварэньні вобразаў”.

Неверагодна: адзін ф ільм здолеў вывесьці Беларусь з кантэксту СССР, зацікавіў ахвочую да экзотыкі Эўропу, якая ўжо ўдосыць нацеш ылася з наш ай культуры й гісторыі. Тады б зьняць яш чэ дзьве-тры-чатыры карціны, і ўсё на экспарт! Але “наверсе” нібы спужаліся папулярнасьці і зноў схаваліся за ш ыльду савецкай кінастудыі. Да 1994 “БФ ” не даваў сабе ніякай магчымасьці хоць нечым адрозьнівацца ад дзясятку такіх жа постсавецкіх кінастудыяў: ш эрасьць, лянота, ціхае гудзеньне мух. Куміры забы(і)тыя, залі пустыя. Таму ніхто не заўважыў выхаду яш чэ адной незвычайнай карціны, на гэты раз зь менш ым працэнтам готык-снабізму, чым у “Дзікім паляваньні”. “Ш ляхціц Завальня” (В.Тураў, 1994) - па-прыгожаму спрош чаны збор беларускага ф альклёру для даш кольнага ўжываньня. Хапае старажытнага жаху, няма псэўдаінтэлектуальных “загонаў” - нармалёвы попс. Толькі пра “Завальню ” ніхто ня ўзгадвае, таму ш то сякая-такая пракатная раскрутка і рэакцыя прэсы - неад'емныя часткі папсы. У адным з маладэчанскіх салёнаў відэапракату маёй знаёмай у дадатак да амэрыканскай “Клеткі” сунулі “Ш ляхціца Завальню ” як “ф ільм, які ніхто ніколі не глядзіць”. Спадабаўся ёй менавіта гэты, незапатрабаваны.

У 96-98 гг. ужо самi рэжысэры не маглi стрымаць сваё жаданьне зьняць ш то-небудзь гэткае, звыш нацыя-нальнае. Але “Беларусьф ільм” - арганізацыя дзяржаўная, і яе пэрыядычна падкідае на падводных камянях мясцовай ідэалёгіі, таму цікавыя праекты неўзабаве былі пахаваныя пры чарговым ш ухеры з боку занадта стромнага кiраўнiцтва.

Працяг сумнай гісторыі нацыянальнага кіно ў Беларусі ты ведаеш - краіну ізноў падкінула, “наверсе” паскрыгаталі мазгамі і зноўку моцна задумаліся пра нацыянальную ідэалёгію. “Анастасія Слуцкая”, лаяць якую зараз бонтон, магчыма, і ня лепш ы прыклад таго, як

м алаграм атны нац-попс

дзяржава можа дапамагчы свайму народу самаідэнтыф іка-вацца, але рацыянальнае зерне ў гэтым вар'яцкім экспэрымэнце ёсьць. Задумка для мясцовай сытуацыі геніяльная: зладзіць такі кінапрадукт, які б падабаўся (!!!) больш асьці сьвядомых грамадзянаў. Таму ш то гісторыя наш ай дзяржаўнасьці, калі да каго яш чэ не дайш ло, гэта адзін прыгожы, даўжынёй у тысячагодзьдзе, міт. У тым жа байнэце можна лёгка адш укаць ш эраг ф орумаў, прысьвечаных “Насьцёне Слуцкай”, у якіх народ ня проста ганіць ф ільм за гістарычныя памылкі, але ставіцца да тэмы збольш ага пазытыўна, прапаноўвае экранізаваць інш ыя паданьні - напрыклад, пра Ўсяслава Чарадзея.

Ш то пераш каджае “БФ ” стварыць праф эсійны, цікавы нацыянальны прадукт? М ожа быць, вялізны бю ракратычны апарат, якім аблытаная ні ў чым не вінаватая кінастудыя? Як дзяржаўная ўстанова, яна ф інансуецца зь бю джэту, а гэта значыць“на ўсё пра ўсё” $1.000.000 у год. І гэтыя грош ы ідуць ня толькі на здымкі 3-4 карцін і двух дзясяткаў кароткамэтражак, але й на заробак той жа прыбіральш чыцы, якая ўжо дакладна ня мае ніякага дачыненьня да кінапрацэсу. Але сапраўдная прычына ня ў гэтым. Нам не хапае сьмеласьці карыстацца наш ай “святоўнай каровай” - гісторыяй, перапрацоўваю чы яе ў неш та больш прывабнае + менш ф анатычнае = нармалёвы попс. Як у польскім “Агнём і М ячом”, дзе сур'ёзныя, глябальнага маш табу справы разбаўляю цца хохмамі накш талт “а ў нас тут вясільля...”.

Ёсьць у наш ых творчых асобаў такая асаблівасьць - ствараць загадзя ня здатны да ўжываньня прадукт. Раз за разам наступаю чы на тыя ж самыя граблі, мы ўсё імкнемся супрацьпаставіць сваю інтэлектуальную выбітнасьць і нацыянальную элітнасьць іхнай даступнасьці, касмапалі-тычнасьці і - ш то самае крыўднае для наш ых снобаў - незакамплексаванай папулярнасьці. Чаму б не зрабіць рэмэйк “Дзікага паляваньня”, дадаўш ы туды драйву і глянцу? Ага, страш на, бо гэта “клясыка” і “нацыянальны беларускі пісьменьнік”. У нас на паліцах пыляцца патэнцыйна цікавыя і нікім не скарыстаныя сю жэты, папсіць якія - наш сьвяты абавязак. “Зробім беларускае папсовым!” - нармальны лёзунг для ўсялякай глябальна-нацыянальнай справы, ці гэта новая “Крамбамбуля”, ці “Анастасія Слуцкая-2”.

Актыўнасьць масаў, палітыка і капіталізм непадзельна перапляліся з попсам. Газэты і радыё, ф ільмы і тэлэбачань-не, нарэш це, інтэрнэт ня толькі трансьлю ю ць забаўляльныя праграмы, але і распаўсю джваю ць палітычную і спажывец-кую інф армацыю. У наш час забаўляльная індустрыя як ніколі ўплывае на масы, бо ф ільмы, музыка, ТБ, спорт ды кампутары часта гавораць больш пераканаўча, чым палітыкі зь інтэлектуаламі разам узятыя.

АМ ЭРЫ КАНСКІ ПОПС НА СЛУЖ БЕ БУШ А, Ш ВАРЦА І GAP'A по псРоджэр Кэмпбэл

Канец лета - самы час рабіць бізнэс у Амэры цы. Прэзы дэнт Буш спрабуе пераканаць народ у неабходнасьці падтры маць праграмы па аднаўленьні Аўганістана і Ірака, дэмакраты ш укаю ць бабкі і галасы, каб вы йграць парты йную намінацы ю на вы барах 2004 г., а карпарацы і аж са скуры вы лузваю цца, каб пакупнікі пакідалі ў крамах сваю “зелень” і вы цягвалі краіну з эканамічнага кры зы су. І хаця ўсё гэта наўпрост зьвязана з уладай і граш ы ма, паліты кі і карпарацы і абрамляю ць свае мэсагі ў самы вялікі амэры канскі прадукт - попкультуру.

Як бы чаго не папсаваць...

9''2003CD / 0159''2003CD / 014

Сувязь паміж попкультурай і палітыкай толькі ўзмацнілася пасьля 11 верасьня - калі ідзе вайна, нацыяналізм расьце. Амэрыканскі ж нацыяналізм завязаны на галівудзкім попсе. Нават да таго, як абрынуліся Twin Towers, патрыятызм быў на ш чыце мас-мэдыяў. Але не заўсёды.

З 1960-х кіна- і TV-фільмы пастаянна прадстаўлялі ваш ынгтонскі ўрад як варожую, карумпаваную і нават д'ябальскую сілу. Антыўрадавыя па духу ф ільмы кш талту “Dr. Strangelove”, “All the President's Men” і “The Parallax” былі адказам на палітычныя скандалы ў Ніксанаўскім Белым Доме і на непапулярную вайну ў Віетнаме.

Але заканчэньне халоднай вайны, ператварэньне ЗШ А ў адзіную сусьветную супэрсілу і небывалы росквіт пры Клінтане стварылі пазытыўную атмасф эру: Амэрыка is number one!

Тады і зьявіліся такія ф ільмы, як “Independence Day” і “Air Force One”, а ў дадатак - настальгія па “вялікім пакаленьні”, якое выстаяла падчас Дэпрэсіі і трыю мф альна перамагло ў Другой Сусьветнай. Амэрыка зноў паўстала як вялікая, квітнею чая супэрсіла (гл. “Saving Private Ryan” Стывэна Сьпілбэрга).

Таму нічога дзіўнага няма ў тым, ш то пасьля атакі на Нью-Ёрк Галівуд аб'яднаўся пад зоркава-паласатым сьцягам. Том Хэнкс, Дэйв М эцью с, Джулія Робэртс, Брус Спрынгстан, Том Круз, Бон Джові і дзясятак інш ых знакамітасьцяў сабралі мільёны даляраў для ахвяраў 9.11. Праз два месяцы пасьля трагедыі больш за сорак галівудзкіх зорак сустрэліся зь перш ым дарадцам Буш а па палітычных пытаньнях, каб абмеркаваць, чым забаўляльная індустрыя можа дапамагчы ў “вайне з тэрарызмам”. Адным з вынікаў той сустрэчы было зьяўленьне ш эрагу ф ільмаў кш талту “Pearl Harbor” і “The Agency”, закліканых узьняць у гледачах патрыятычныя пачуцьці.

Але ж больш асьць постверасьнёўскіх попс-прадуктаў не атрымалі ні камэрцыйнага посьпеху, ні станоўчых водгукаў крытыкаў. Амэрыканцы лю бяць попс, але ён працуе толькі тады, калі зьвязаны з амэрыканскімі ж мітамі. Буш-мал. цудоўна разумеў гэта, калі рыхтаваў ЗШ А да вайны.

У сваёй прамове ў Пэнтагоне (амэрыканскім вайсковым міце) прэзыдэнт скарыстаў добра вядомы па вэстэрнах перш ы кодэкс правасудзьдзя: “Я хачу Ўсаму бін Ладэна “жывым ці мёртвым”. Буш і яго дарадцы разьвілі сымболіку “Дзікага Захаду”, намаляваўш ы Сярэдні Ўсход як далёкую і небясьпечную зямлю, новы бар'ер, які Амэрыка мусіць узяць. Садама і ірацкае кіраўніцтва ўклю чылі ў каўбойскі сьпіс Буш а, а іх твары растыражавалі на картах для покеру - яш чэ адной вэстэрнавай ф іш цы.

Хіба ш то Буш ш мат чаму навучыўся ў свайго бацькі падчас Перш ай (тэлевізійнай) вайны ў затоцы. У навінах зь Іраку замест жахаў сапраўднай вайны мільгацелі кадры з “разумнымі бомбамі”, стэлсамі і інш ай высокатэхналягічнай зброяй: рэальная вайна стала падобнай да відэагульні. Ж урналісты далучаліся да вайсковых падразьдзяленьняў і рабілі рэпартажы непасрэдна з поля бою. Вайна выглядала як reality show (а вайсковая брыф інг-студыя ў Доха (Катар) і насамрэч была пабудаваная адным зь вядучых галівудзкіх дызайнэраў).

Такія кадры, як скіданьне статуі Садама ў Багдадзе, павінны былі нагадваць дэмантаж статуяў Леніна на савецкіх тэрыторыях - маўляў, Амэрыка перамагла чарговую Імпэрыю Зла. Калі Буш прыбыў у Ірак, каб абвесьціць перамогу ЗШ А, ён дапамог пасадзіць самалёт на транспартнік “Abraham Lincoln”, як у кульмінацыйнай сцэне з “Independence Day”. Быццам той амэрыканскі прэзыдэнт зь ф ільму, ш то выратоўвае чалавецтва ад захопу інш аплянэтнікамі, Буш выйш аў з самалёта ў ф орме ваеннага пілёта і па чарзе абняў увесь экіпаж транспартніка, апрануты ў такую ж ф орму. Вобраз быў, безумоўна, пазнавальны, а таму адпаведным чынам пракамэнтаваны ў амэрыканскіх і замежных СМ І.

Палітыкі выкарыстоўваю ць попс для ўплыву на нацыю ня толькі падчас вайны. Культура 1960-х уперш ыню зьвяла разам мастацтва, палітыку і моладзь. З таго часу палітыкі пастаянна выкарыстоўваю ць попc, каб дабіцца папулярнасьці сярод моладзі. Рычард Ніксан, каб паказаць, ш то ён cool, зьявіўся ў гіповым камэдыйным TV-шоу “Laugh In” і прыняў Элвіса ў Белым Доме. Рональд Рэйган, былы актор, часта выкарыстоўваў натхняльную візуалку зь ф ільмаў і зрабіў “Born in the USA” Бруса Спрынгстана песьняй кампаніі. У сваім звароце да нацыі ў 1986 г. ён выкарыстаў радок з гітовага ф ільму “Back to the Future”: “Туды, куды мы ідзем, нам не патрэбныя дарогі”.

Біл Клінтан, перш ы прэзыдэнт з пакаленьня бэбі-бумэраў, быў майстрам заваёўваць галасы маладых амэрыканцаў з дапамогай попкультуры. Яго папулярнасьць ф антастычна ўзьляцела пасьля таго, як падчас выбарчай кампаніі ў этэры самага папулярнага сярод моладзі ш оў “The Arsenio Hall Show” Біл, апрануты ў цёмныя акуляры сапраўднага блю змэна, зайграў на саксе элвісаўскі “Heartbreak Hotel”. Пазьней MTV адыграла галоўную ролю ў перамозе Клінтана над сямідзесяцігадовым Бобам Долам.

Але попс можа граць і супраць палітыкаў. У 2000 г. Эл Гор дорага заплаціў за тое, ш то недаацаніў моц папсы. Узяць хаця б яго жонку Тыпэр Гор, вядомую сваімі нападамі на рок-лірыку і моладзевую культуру. У прэзыдэнцкай кампаніі 2000 г. сам Гор абраў тактыку па перакананьні выбарш чыкаў, ш то ён не зьяўляецца тыповым лібэралам-ш асьцідзясятнікам.

Тым часам Джо Лібэрман (кандыдат нумар два ад дэмакратаў) далучыўся да нападаў на забаўляльную індустрыю за тое, ш то яна не падтрымлівае “традыцыйныя каш тоўнасьці” веры і сям'і. І гэта прывяло да катастроф ы. Калі Клінтан атрымаў перавагу 12% у 1992 і 19% у 1996 сярод тых, каму было ад 18 да 24 гадоў, то Гор-Лібэрман усяго толькі падзялілі галасы моладзі з Буш ам-Чэйні, нягледзячы на тое, ш то звычайна моладзь больш схільная да лібэральных ідэяў. У бліжэйш ыя гады атака дэмакратаў на попс можа каш таваць ім прэзыдэнцтва. Джордж Буш-мал. дакладна не зьбіраецца рабіць такую памылку. Ён міла тусуецца з О зі на вячэры ў Ваш ынгтоне і запраш ае Бона ў Белы Дом.

Ці Арнольд Ш варцэнэгер - палітык, які зьбіраецца выйграць, абапіраю чыся на попс у сваёй кампаніі за пост губэрнатара Каліф орніі. Невыпадкова Ш варц выбраў “The Tonight Show”, самае папулярнае ток-ш оў, каб абвесьціць пра свой намер балятавацца. Каб заручыцца падтрымкай гіш панамоўнай моладзі, якая звычайна не галасуе за яго Рэспубліканскую партыю, Арні скарыстаў знакамітае “Hasta la vista, baby”, калі выказваўся наконт дзею чага губэрнатара. Для камэрцыйнага тэлепосьпеху Ш варцэнэгер пазычыў яш чэ адну вядомую, але ўжо зь відэа-гулек, ф разу - “Game Over”.

Попкультура дапамагае прадаваць ня толькі вайну ды палітыку. Простыя спасылкі на поп-сымбалі могуць даць больш ы рэзананс, чым ш то-небудзь інш ае. З 1960-х гадоў попс выкарыстоўвалі для прамоцыі антываенных рухаў, грамадзянскіх правоў, ф эмінізму, энвайрамэнталізму ды правоў сэксуальных менш асьцяў. У 1970-х музыкі тыпу Спрынгстана выступалі супраць атамнай вайны. У 1984 г. MTV пачало паказваць свае “Rock the Vote” - сюжэты, дзе розныя рок-зоркі пераконвалі моладзь ня быць пасіўнымі і ўдзельнічаць у выбарах. Апош нія кампаніі прыцягваю ць увагу грамадзкасьці да праблемы СНІДу ды папулярызую ць талерантныя адносіны да сэкс- і нацменш асьцяў. А адна маладая акторка, каб абараніць правы жывёлаў, пазіравала голая са словамі: “Я лепш буду хадзіць голая, чым насіць ф утра”.

Наш мат больш складана аказалася выкарыстаць попс для прапаганды дэмакратыі за межамі ЗШ А. Адзін з пасьпяховых прыкладаў - экспарт “Rock the Vote” у Славакію. Напярэдадні выбараў 1998 і 2002 гг. славацкая кампанія “Rock Volieb” выкарыстоўвала попс-стараў, каб актывізаваць моладзь супраць аўтарытарнага нацыяналіста прэзыдэнта М ацьяра. У Сэрбіі апазыцыя выпусьціла сэрыю плякатаў і налепак з выявамі Coca-Cola, Mars i Nestle, дзе назвы брэндаў былі замененыя на сьлёганы кш талту “дэмакратыя” і “галасуй”. Тое ж спрацавала супраць М ілош авіча ў 2000 г. Беларуская “ВЫ БІРАЙка” падчас выбараў 2001 г. актыўна эксплёатавала вобразы NRM і інш ых рок- (а насамрэч поп-ідалаў).

Попс натхняе. У 1950-х Джэймс Дын, М эрлін М анро і Элвіс Прэсьлі ператварылі джынсы Denim са ш тодзённай вопраткі ў стылёвае адзеньне. У 1990-х дзеці кленчылі Nike, каб быць “Як М айк” Джордан. У апош няй рэкляме Mitsubishi выкарыстала папулярныя песьні Bare Naked Ladies, Violent Femmes і New Radicals, а ф ірма Gap прапанавала Sheryl Crow і Shaggy апрануцца ў іх адзеньне і выканаць гіты 1960-х і 1970-х, спадзею чыся дасягнуць як бэбі-бумэраў, так і Gen-X. І ў гэтым увесь ф окус: попс паўсюль. Толькі пасьпявай атрымліваць свой мэсэдж !

ДЗЯКУЙ БО ГУ, У АМ ЭРЫ ЦЫ WILD WILD EAST AMERICAN LI(F)E СЛУХАЕМ ПО ПС - ЯК І ТЫ

9''2003CD / 0159''2003CD / 014

Сувязь паміж попкультурай і палітыкай толькі ўзмацнілася пасьля 11 верасьня - калі ідзе вайна, нацыяналізм расьце. Амэрыканскі ж нацыяналізм завязаны на галівудзкім попсе. Нават да таго, як абрынуліся Twin Towers, патрыятызм быў на ш чыце мас-мэдыяў. Але не заўсёды.

З 1960-х кіна- і TV-фільмы пастаянна прадстаўлялі ваш ынгтонскі ўрад як варожую, карумпаваную і нават д'ябальскую сілу. Антыўрадавыя па духу ф ільмы кш талту “Dr. Strangelove”, “All the President's Men” і “The Parallax” былі адказам на палітычныя скандалы ў Ніксанаўскім Белым Доме і на непапулярную вайну ў Віетнаме.

Але заканчэньне халоднай вайны, ператварэньне ЗШ А ў адзіную сусьветную супэрсілу і небывалы росквіт пры Клінтане стварылі пазытыўную атмасф эру: Амэрыка is number one!

Тады і зьявіліся такія ф ільмы, як “Independence Day” і “Air Force One”, а ў дадатак - настальгія па “вялікім пакаленьні”, якое выстаяла падчас Дэпрэсіі і трыю мф альна перамагло ў Другой Сусьветнай. Амэрыка зноў паўстала як вялікая, квітнею чая супэрсіла (гл. “Saving Private Ryan” Стывэна Сьпілбэрга).

Таму нічога дзіўнага няма ў тым, ш то пасьля атакі на Нью-Ёрк Галівуд аб'яднаўся пад зоркава-паласатым сьцягам. Том Хэнкс, Дэйв М эцью с, Джулія Робэртс, Брус Спрынгстан, Том Круз, Бон Джові і дзясятак інш ых знакамітасьцяў сабралі мільёны даляраў для ахвяраў 9.11. Праз два месяцы пасьля трагедыі больш за сорак галівудзкіх зорак сустрэліся зь перш ым дарадцам Буш а па палітычных пытаньнях, каб абмеркаваць, чым забаўляльная індустрыя можа дапамагчы ў “вайне з тэрарызмам”. Адным з вынікаў той сустрэчы было зьяўленьне ш эрагу ф ільмаў кш талту “Pearl Harbor” і “The Agency”, закліканых узьняць у гледачах патрыятычныя пачуцьці.

Але ж больш асьць постверасьнёўскіх попс-прадуктаў не атрымалі ні камэрцыйнага посьпеху, ні станоўчых водгукаў крытыкаў. Амэрыканцы лю бяць попс, але ён працуе толькі тады, калі зьвязаны з амэрыканскімі ж мітамі. Буш-мал. цудоўна разумеў гэта, калі рыхтаваў ЗШ А да вайны.

У сваёй прамове ў Пэнтагоне (амэрыканскім вайсковым міце) прэзыдэнт скарыстаў добра вядомы па вэстэрнах перш ы кодэкс правасудзьдзя: “Я хачу Ўсаму бін Ладэна “жывым ці мёртвым”. Буш і яго дарадцы разьвілі сымболіку “Дзікага Захаду”, намаляваўш ы Сярэдні Ўсход як далёкую і небясьпечную зямлю, новы бар'ер, які Амэрыка мусіць узяць. Садама і ірацкае кіраўніцтва ўклю чылі ў каўбойскі сьпіс Буш а, а іх твары растыражавалі на картах для покеру - яш чэ адной вэстэрнавай ф іш цы.

Хіба ш то Буш ш мат чаму навучыўся ў свайго бацькі падчас Перш ай (тэлевізійнай) вайны ў затоцы. У навінах зь Іраку замест жахаў сапраўднай вайны мільгацелі кадры з “разумнымі бомбамі”, стэлсамі і інш ай высокатэхналягічнай зброяй: рэальная вайна стала падобнай да відэагульні. Ж урналісты далучаліся да вайсковых падразьдзяленьняў і рабілі рэпартажы непасрэдна з поля бою. Вайна выглядала як reality show (а вайсковая брыф інг-студыя ў Доха (Катар) і насамрэч была пабудаваная адным зь вядучых галівудзкіх дызайнэраў).

Такія кадры, як скіданьне статуі Садама ў Багдадзе, павінны былі нагадваць дэмантаж статуяў Леніна на савецкіх тэрыторыях - маўляў, Амэрыка перамагла чарговую Імпэрыю Зла. Калі Буш прыбыў у Ірак, каб абвесьціць перамогу ЗШ А, ён дапамог пасадзіць самалёт на транспартнік “Abraham Lincoln”, як у кульмінацыйнай сцэне з “Independence Day”. Быццам той амэрыканскі прэзыдэнт зь ф ільму, ш то выратоўвае чалавецтва ад захопу інш аплянэтнікамі, Буш выйш аў з самалёта ў ф орме ваеннага пілёта і па чарзе абняў увесь экіпаж транспартніка, апрануты ў такую ж ф орму. Вобраз быў, безумоўна, пазнавальны, а таму адпаведным чынам пракамэнтаваны ў амэрыканскіх і замежных СМ І.

Палітыкі выкарыстоўваю ць попс для ўплыву на нацыю ня толькі падчас вайны. Культура 1960-х уперш ыню зьвяла разам мастацтва, палітыку і моладзь. З таго часу палітыкі пастаянна выкарыстоўваю ць попc, каб дабіцца папулярнасьці сярод моладзі. Рычард Ніксан, каб паказаць, ш то ён cool, зьявіўся ў гіповым камэдыйным TV-шоу “Laugh In” і прыняў Элвіса ў Белым Доме. Рональд Рэйган, былы актор, часта выкарыстоўваў натхняльную візуалку зь ф ільмаў і зрабіў “Born in the USA” Бруса Спрынгстана песьняй кампаніі. У сваім звароце да нацыі ў 1986 г. ён выкарыстаў радок з гітовага ф ільму “Back to the Future”: “Туды, куды мы ідзем, нам не патрэбныя дарогі”.

Біл Клінтан, перш ы прэзыдэнт з пакаленьня бэбі-бумэраў, быў майстрам заваёўваць галасы маладых амэрыканцаў з дапамогай попкультуры. Яго папулярнасьць ф антастычна ўзьляцела пасьля таго, як падчас выбарчай кампаніі ў этэры самага папулярнага сярод моладзі ш оў “The Arsenio Hall Show” Біл, апрануты ў цёмныя акуляры сапраўднага блю змэна, зайграў на саксе элвісаўскі “Heartbreak Hotel”. Пазьней MTV адыграла галоўную ролю ў перамозе Клінтана над сямідзесяцігадовым Бобам Долам.

Але попс можа граць і супраць палітыкаў. У 2000 г. Эл Гор дорага заплаціў за тое, ш то недаацаніў моц папсы. Узяць хаця б яго жонку Тыпэр Гор, вядомую сваімі нападамі на рок-лірыку і моладзевую культуру. У прэзыдэнцкай кампаніі 2000 г. сам Гор абраў тактыку па перакананьні выбарш чыкаў, ш то ён не зьяўляецца тыповым лібэралам-ш асьцідзясятнікам.

Тым часам Джо Лібэрман (кандыдат нумар два ад дэмакратаў) далучыўся да нападаў на забаўляльную індустрыю за тое, ш то яна не падтрымлівае “традыцыйныя каш тоўнасьці” веры і сям'і. І гэта прывяло да катастроф ы. Калі Клінтан атрымаў перавагу 12% у 1992 і 19% у 1996 сярод тых, каму было ад 18 да 24 гадоў, то Гор-Лібэрман усяго толькі падзялілі галасы моладзі з Буш ам-Чэйні, нягледзячы на тое, ш то звычайна моладзь больш схільная да лібэральных ідэяў. У бліжэйш ыя гады атака дэмакратаў на попс можа каш таваць ім прэзыдэнцтва. Джордж Буш-мал. дакладна не зьбіраецца рабіць такую памылку. Ён міла тусуецца з О зі на вячэры ў Ваш ынгтоне і запраш ае Бона ў Белы Дом.

Ці Арнольд Ш варцэнэгер - палітык, які зьбіраецца выйграць, абапіраю чыся на попс у сваёй кампаніі за пост губэрнатара Каліф орніі. Невыпадкова Ш варц выбраў “The Tonight Show”, самае папулярнае ток-ш оў, каб абвесьціць пра свой намер балятавацца. Каб заручыцца падтрымкай гіш панамоўнай моладзі, якая звычайна не галасуе за яго Рэспубліканскую партыю, Арні скарыстаў знакамітае “Hasta la vista, baby”, калі выказваўся наконт дзею чага губэрнатара. Для камэрцыйнага тэлепосьпеху Ш варцэнэгер пазычыў яш чэ адну вядомую, але ўжо зь відэа-гулек, ф разу - “Game Over”.

Попкультура дапамагае прадаваць ня толькі вайну ды палітыку. Простыя спасылкі на поп-сымбалі могуць даць больш ы рэзананс, чым ш то-небудзь інш ае. З 1960-х гадоў попс выкарыстоўвалі для прамоцыі антываенных рухаў, грамадзянскіх правоў, ф эмінізму, энвайрамэнталізму ды правоў сэксуальных менш асьцяў. У 1970-х музыкі тыпу Спрынгстана выступалі супраць атамнай вайны. У 1984 г. MTV пачало паказваць свае “Rock the Vote” - сюжэты, дзе розныя рок-зоркі пераконвалі моладзь ня быць пасіўнымі і ўдзельнічаць у выбарах. Апош нія кампаніі прыцягваю ць увагу грамадзкасьці да праблемы СНІДу ды папулярызую ць талерантныя адносіны да сэкс- і нацменш асьцяў. А адна маладая акторка, каб абараніць правы жывёлаў, пазіравала голая са словамі: “Я лепш буду хадзіць голая, чым насіць ф утра”.

Наш мат больш складана аказалася выкарыстаць попс для прапаганды дэмакратыі за межамі ЗШ А. Адзін з пасьпяховых прыкладаў - экспарт “Rock the Vote” у Славакію. Напярэдадні выбараў 1998 і 2002 гг. славацкая кампанія “Rock Volieb” выкарыстоўвала попс-стараў, каб актывізаваць моладзь супраць аўтарытарнага нацыяналіста прэзыдэнта М ацьяра. У Сэрбіі апазыцыя выпусьціла сэрыю плякатаў і налепак з выявамі Coca-Cola, Mars i Nestle, дзе назвы брэндаў былі замененыя на сьлёганы кш талту “дэмакратыя” і “галасуй”. Тое ж спрацавала супраць М ілош авіча ў 2000 г. Беларуская “ВЫ БІРАЙка” падчас выбараў 2001 г. актыўна эксплёатавала вобразы NRM і інш ых рок- (а насамрэч поп-ідалаў).

Попс натхняе. У 1950-х Джэймс Дын, М эрлін М анро і Элвіс Прэсьлі ператварылі джынсы Denim са ш тодзённай вопраткі ў стылёвае адзеньне. У 1990-х дзеці кленчылі Nike, каб быць “Як М айк” Джордан. У апош няй рэкляме Mitsubishi выкарыстала папулярныя песьні Bare Naked Ladies, Violent Femmes і New Radicals, а ф ірма Gap прапанавала Sheryl Crow і Shaggy апрануцца ў іх адзеньне і выканаць гіты 1960-х і 1970-х, спадзею чыся дасягнуць як бэбі-бумэраў, так і Gen-X. І ў гэтым увесь ф окус: попс паўсюль. Толькі пасьпявай атрымліваць свой мэсэдж !

ДЗЯКУЙ БО ГУ, У АМ ЭРЫ ЦЫ WILD WILD EAST AMERICAN LI(F)E СЛУХАЕМ ПО ПС - ЯК І ТЫ

9''2003CD / 017

У ЗШ А Дэвіда Лінча называю ць “псыхам”, “сю ррэалістам” і “эўрапейскім па духу рэжысэрам”. Зрэш ты, амэрыканцы часта прыпісваю ць эўрапейскасьць таму, ш то знаходзіцца па-за іх разуменьнем. Так ці інакш, у 1990 годзе пракат тэлесэрыялу Twin Peaks на канале ABC праваліўся. Спачатку амэрыканскія хатнія гаспадыні павяліся на гісторыю пра бязьвінна забітую студэнтку коледж у, аднак рэйтынг рэзка і безнадзейна ўпаў, калі высьветлілася наступнае:

а) пры жыцьці Лора Палмэр зусім не была цацай дзяўчынкай, ня грэбавала какаінам і брудным сэксам;б) трупаў усё прыбывае, а аўтары show і ня чухаю цца, каб патлумачыць хоць ш то-небудзь;в) героі ф ільму цытую ць Пэрсі Біш ы Ш элі, а ў самыя нечаканыя моманты адусюль вытыркаю цца карузьлікі і жудасны ш атан Боб.

Самую вялікую падлу “лінейнаму” гледачу Лінч зрабіў у апош няй сэрыі, бо так і не назваў забойцу, а ў дадатак дэкляраваў перамогу Сусьветнага Ліха. Амэрыка ўстала на вуш ы. Пачаліся сапраўдныя дэманстрацыі пратэсту, зьявіліся плякаты, налепкі і ціш откі з надпісам “Who Killed Lora Palmer?”. Прастадуш ныя гледачы патрабавалі працягу ці, прынамсі, тлумачэньняў, пагражаю чы Лінчу ўсчыніць над ім аднайменны суд. Рэжысэр загадкава пасьміхаўся і раіў зьвярнуць адмысловую ўвагу на парцалянавыя ф іліжанкі.Пасьля Twin Peaks загаварылі пра рэвалю цыю ў TV-індустрыі: сэрыял сабраў каля тэлескрынак тых, хто раней прынцыпова не глядзеў тэлевізію. Twin Peaks ахрысьцілі “раф інаванай папсой”, “мыльнай опэрай для інтэлектуалаў”, анты- і постсэрыялам. Дэвід Лінч вокамгненна аброс культам.

Адказу на пытаньне “Хто забіў Лору Палмэр” ня тое ш то не існуе - ён не патрэбны. Само пытаньне стала нават не рытарычным, а мэтаф ізычным. У ЗШ А і Эўропе ф анаты Twin Peaks пазначаю ць сваю прысутнасьць літарамі WKLP, ш алею ць ад мікракосму ціхага мястэчка блізу канадзкай мяжы, вывучаю ць індзейскую міталёгію і сёрбаю ць каву зь віш нёвым пірагом пад саўндтрэкі Анджэла Бадаламэнці, бо “TWIN PEAKS - ГЭТА НЯ М ЕСЦА, ГЭТА СТАН”.

М араль: совы ня тое, чым яны падаю цца. Нават антысэрыялы здымаю цца дзеля таго, каб іх глядзелі. Так ш то не пытайся, хто забіў Лору Палмэр, таму ш то Лору Палмэр забіў ты.

ПОПС - АДЗІНАЯ СФ ЭРА, У ЯКОЙ ТАЙНАЕ ЗУСІМНЕ АБАВЯЗКОВА СТАНОВІЦЦА ЯЎНЫ М. по псМ арта Цісевіч

Таго ш ыку і бляску, які Джані Вэрсачэ прыўнёс у вопратку, інтэр'еры і лайф стайл магнатаў ш оў-бізу, Эўропа ня бачыла з часоў барока, а Амэрыка ня ведала ўвогуле. Але загінуў ён нечакана проста, па-вулічнаму. 15 ліпеня 1997 г. Вэрсачэ знайш лі ў М аямі (Ф лёрыда, ЗШ А) каля брамы ягонага маёнтку ў маўрытанскім стылі зь дзвю ма кулямі ў галаве. Такія целы проста так не пакідаю ць. Пахаваньне, вядома ж, ператварылася ў грандыёзнае VIP-шоў, а па матывах жыцьця і сьмерці Джані ў тым жа годзе быў зьняты мастацкі ф ільм. Ж арсьці па Вэрсачэ сьціхлі толькі тады, калі ягоная сяброўка прынцэса Дыяна разьбілася аб мур тунэлю пад мостам Альма.

Забойца італьянскага мадэльера быў знойдзены вельмі хутка. Эндру К'юнэн - элітны “хлопчык па выкліку” - ці то помсьціў каханку, калі даведаўся, ш то хворы на СНІД, ці то быў безадказна закаханы, ці то пакутаваў на “сындром Чэпмэна”, прагнучы стаць найвядомейш ым у сьвеце геем праз забойства гей-знакамітасьці. Пра гэта мы ўжо ніколі не даведаемся, бо хлопец застрэліўся, калі яго брала паліцыя. У дзень сьмерці - як кранальна! - на ім былі майткі ад Versace.

Зрэш ты, журналісты мяркую ць, ш то К'юнэн быў звычайным кілерам. Прыхільнікі сцэнару “забойства на замову” высоўваю ць тры вэрсіі:

a) Вэрсачэ замовіла сястрычка Данатэла, якая пасьля сьмерці брата ўзначаліла дом мадэляў, упэўнена пераставіўш ы акцэнты модных лініяў з гей- на ф эміна-;б) Вэрсачэ замовілі маф іёзі, зь якімі той па-зямляцку хаўрусьнічаў, дазваляю чы ім адмываць грош ы ў сваіх буціках;в) Вэрсачэ сам замовіў сваё забойства, бо быў невылечна хворы, ды ўвогуле сьмерць была адзінаю раскош ай, да якой яш чэ не дакранаўся бацька глямуру.

Вось бы пра ш то зьняць ф ільм! Такі постмадэрно-венькі, з трыма канцоўкамі, зь ненавязьлівымі адсылкамі да стылю Рэнэсанс, ад якога, кажуць, ш алеў Вэрсачэ. Аднак у Галівудзе абмежаваліся прымітыўнай, але калярытнай пэрсонай К'юнэна. Карціна “Забойства Вэрсачэ” апавяла сьвету пра пяш чотныя стасункі Эндру з мадэльерам і спрычынілася да ўзьнікненьня моды на “блакітны стыль”, якая неўзабаве апанавала поп-тусоўкі.

М араль: Уладзімер Караткевіч меў рацыю: у савана няма кіш эняў, нават калі ён паш ыты з парчы і лю рыксу. Калі твае гадзіны ўжо зьлічаныя, няма розьніцы, колькі каш туе твой Rolex.

ХТО ЗАБІУ ЛО РУ ПАЛМ ЭР? ХТО ЗАМ О ВІУ GIANNI VERSACE?

Надоечы рэдактары таблёідаў і аматары каляспартовых плётак пераж-ылі нечуваную сумесь аргазму й катарсысу: Анечка Курнікава і сапраўды набіла сабе тату на азадку, хоць раш уча адмаўляла гэты ф акт цягам году. Танчачы на кінавечарынцы са сваім мальцам Энрыке Іглесіясам, паненка спрактыкаваным рухам сьцёгнаў ссунула спадніцу з таліі, прадэманстраваўш ы ф отакамэрам сантымэтры тры “круглай, дыямэтрам з CD”, паводле словаў відавочцаў, татуш кі.

Аднак добрага патроху: сю жэт малю нка так і застаўся таямніцаю. Адны сьцьвярджаю ць, ш то гэта трывіяльны лісьцік канопляў. Інш ыя разгледзелі ў аголеным сэгмэнце наколкі кабалістычныя знакі. Адно ш то ўсім стала ясна: Курнікава не хавае пад спадніцай душ аш чыпальны надпіс АНЯ + СЯРО Ж А = КАХАНЬНЕ, як меркавалася раней, калі яна насіла ўнізе сьпіны ладны кавалак плястыру.

Адказ на тытульнае пытаньне пакуль ш то невядомы, але разьвіцьцё падзеяў прадказальнае. Альбо Курнікава дасца выйграць які-небудзь, хоць бы самы занядбаны, турнайчык (ш то, зрэш ты, малаверагодна), і тады пра азадак тэнісісткі забудуць дзеля спартова значных частак ейнага цела, альбо 77-я ракетка сьвету раней ці пазьней зьлітуецца з папарацы і пры нагодзе прадэманструе малю нак цалкам.

М араль: каб зарабіць траціну тых грош ай, якія Курнікава мела на рэкляме ніжняй бялізны Berlei, яе суайчыньніцы-гімнасткі змуш аныя дазваньня распранацца для порна-часопісаў. Так ш то гуляйце, дзеўкі, у тэніс. Занятак адносна цнатлівы і досыць прыбытковы. А калі справы пойдуць зусім блага, можна будзе заклю чыць выгадны кантракт з салёнамtattoo “У Лісіцы”.

Ш ТО НА ДУПЕ У КУРНІКАВАЙ?

9''2003CD / 016

9''2003CD / 017

У ЗШ А Дэвіда Лінча называю ць “псыхам”, “сю ррэалістам” і “эўрапейскім па духу рэжысэрам”. Зрэш ты, амэрыканцы часта прыпісваю ць эўрапейскасьць таму, ш то знаходзіцца па-за іх разуменьнем. Так ці інакш, у 1990 годзе пракат тэлесэрыялу Twin Peaks на канале ABC праваліўся. Спачатку амэрыканскія хатнія гаспадыні павяліся на гісторыю пра бязьвінна забітую студэнтку коледж у, аднак рэйтынг рэзка і безнадзейна ўпаў, калі высьветлілася наступнае:

а) пры жыцьці Лора Палмэр зусім не была цацай дзяўчынкай, ня грэбавала какаінам і брудным сэксам;б) трупаў усё прыбывае, а аўтары show і ня чухаю цца, каб патлумачыць хоць ш то-небудзь;в) героі ф ільму цытую ць Пэрсі Біш ы Ш элі, а ў самыя нечаканыя моманты адусюль вытыркаю цца карузьлікі і жудасны ш атан Боб.

Самую вялікую падлу “лінейнаму” гледачу Лінч зрабіў у апош няй сэрыі, бо так і не назваў забойцу, а ў дадатак дэкляраваў перамогу Сусьветнага Ліха. Амэрыка ўстала на вуш ы. Пачаліся сапраўдныя дэманстрацыі пратэсту, зьявіліся плякаты, налепкі і ціш откі з надпісам “Who Killed Lora Palmer?”. Прастадуш ныя гледачы патрабавалі працягу ці, прынамсі, тлумачэньняў, пагражаю чы Лінчу ўсчыніць над ім аднайменны суд. Рэжысэр загадкава пасьміхаўся і раіў зьвярнуць адмысловую ўвагу на парцалянавыя ф іліжанкі.Пасьля Twin Peaks загаварылі пра рэвалю цыю ў TV-індустрыі: сэрыял сабраў каля тэлескрынак тых, хто раней прынцыпова не глядзеў тэлевізію. Twin Peaks ахрысьцілі “раф інаванай папсой”, “мыльнай опэрай для інтэлектуалаў”, анты- і постсэрыялам. Дэвід Лінч вокамгненна аброс культам.

Адказу на пытаньне “Хто забіў Лору Палмэр” ня тое ш то не існуе - ён не патрэбны. Само пытаньне стала нават не рытарычным, а мэтаф ізычным. У ЗШ А і Эўропе ф анаты Twin Peaks пазначаю ць сваю прысутнасьць літарамі WKLP, ш алею ць ад мікракосму ціхага мястэчка блізу канадзкай мяжы, вывучаю ць індзейскую міталёгію і сёрбаю ць каву зь віш нёвым пірагом пад саўндтрэкі Анджэла Бадаламэнці, бо “TWIN PEAKS - ГЭТА НЯ М ЕСЦА, ГЭТА СТАН”.

М араль: совы ня тое, чым яны падаю цца. Нават антысэрыялы здымаю цца дзеля таго, каб іх глядзелі. Так ш то не пытайся, хто забіў Лору Палмэр, таму ш то Лору Палмэр забіў ты.

ПОПС - АДЗІНАЯ СФ ЭРА, У ЯКОЙ ТАЙНАЕ ЗУСІМНЕ АБАВЯЗКОВА СТАНОВІЦЦА ЯЎНЫ М. по псМ арта Цісевіч

Таго ш ыку і бляску, які Джані Вэрсачэ прыўнёс у вопратку, інтэр'еры і лайф стайл магнатаў ш оў-бізу, Эўропа ня бачыла з часоў барока, а Амэрыка ня ведала ўвогуле. Але загінуў ён нечакана проста, па-вулічнаму. 15 ліпеня 1997 г. Вэрсачэ знайш лі ў М аямі (Ф лёрыда, ЗШ А) каля брамы ягонага маёнтку ў маўрытанскім стылі зь дзвю ма кулямі ў галаве. Такія целы проста так не пакідаю ць. Пахаваньне, вядома ж, ператварылася ў грандыёзнае VIP-шоў, а па матывах жыцьця і сьмерці Джані ў тым жа годзе быў зьняты мастацкі ф ільм. Ж арсьці па Вэрсачэ сьціхлі толькі тады, калі ягоная сяброўка прынцэса Дыяна разьбілася аб мур тунэлю пад мостам Альма.

Забойца італьянскага мадэльера быў знойдзены вельмі хутка. Эндру К'юнэн - элітны “хлопчык па выкліку” - ці то помсьціў каханку, калі даведаўся, ш то хворы на СНІД, ці то быў безадказна закаханы, ці то пакутаваў на “сындром Чэпмэна”, прагнучы стаць найвядомейш ым у сьвеце геем праз забойства гей-знакамітасьці. Пра гэта мы ўжо ніколі не даведаемся, бо хлопец застрэліўся, калі яго брала паліцыя. У дзень сьмерці - як кранальна! - на ім былі майткі ад Versace.

Зрэш ты, журналісты мяркую ць, ш то К'юнэн быў звычайным кілерам. Прыхільнікі сцэнару “забойства на замову” высоўваю ць тры вэрсіі:

a) Вэрсачэ замовіла сястрычка Данатэла, якая пасьля сьмерці брата ўзначаліла дом мадэляў, упэўнена пераставіўш ы акцэнты модных лініяў з гей- на ф эміна-;б) Вэрсачэ замовілі маф іёзі, зь якімі той па-зямляцку хаўрусьнічаў, дазваляю чы ім адмываць грош ы ў сваіх буціках;в) Вэрсачэ сам замовіў сваё забойства, бо быў невылечна хворы, ды ўвогуле сьмерць была адзінаю раскош ай, да якой яш чэ не дакранаўся бацька глямуру.

Вось бы пра ш то зьняць ф ільм! Такі постмадэрно-венькі, з трыма канцоўкамі, зь ненавязьлівымі адсылкамі да стылю Рэнэсанс, ад якога, кажуць, ш алеў Вэрсачэ. Аднак у Галівудзе абмежаваліся прымітыўнай, але калярытнай пэрсонай К'юнэна. Карціна “Забойства Вэрсачэ” апавяла сьвету пра пяш чотныя стасункі Эндру з мадэльерам і спрычынілася да ўзьнікненьня моды на “блакітны стыль”, якая неўзабаве апанавала поп-тусоўкі.

М араль: Уладзімер Караткевіч меў рацыю: у савана няма кіш эняў, нават калі ён паш ыты з парчы і лю рыксу. Калі твае гадзіны ўжо зьлічаныя, няма розьніцы, колькі каш туе твой Rolex.

ХТО ЗАБІУ ЛО РУ ПАЛМ ЭР? ХТО ЗАМ О ВІУ GIANNI VERSACE?

Надоечы рэдактары таблёідаў і аматары каляспартовых плётак пераж-ылі нечуваную сумесь аргазму й катарсысу: Анечка Курнікава і сапраўды набіла сабе тату на азадку, хоць раш уча адмаўляла гэты ф акт цягам году. Танчачы на кінавечарынцы са сваім мальцам Энрыке Іглесіясам, паненка спрактыкаваным рухам сьцёгнаў ссунула спадніцу з таліі, прадэманстраваўш ы ф отакамэрам сантымэтры тры “круглай, дыямэтрам з CD”, паводле словаў відавочцаў, татуш кі.

Аднак добрага патроху: сю жэт малю нка так і застаўся таямніцаю. Адны сьцьвярджаю ць, ш то гэта трывіяльны лісьцік канопляў. Інш ыя разгледзелі ў аголеным сэгмэнце наколкі кабалістычныя знакі. Адно ш то ўсім стала ясна: Курнікава не хавае пад спадніцай душ аш чыпальны надпіс АНЯ + СЯРО Ж А = КАХАНЬНЕ, як меркавалася раней, калі яна насіла ўнізе сьпіны ладны кавалак плястыру.

Адказ на тытульнае пытаньне пакуль ш то невядомы, але разьвіцьцё падзеяў прадказальнае. Альбо Курнікава дасца выйграць які-небудзь, хоць бы самы занядбаны, турнайчык (ш то, зрэш ты, малаверагодна), і тады пра азадак тэнісісткі забудуць дзеля спартова значных частак ейнага цела, альбо 77-я ракетка сьвету раней ці пазьней зьлітуецца з папарацы і пры нагодзе прадэманструе малю нак цалкам.

М араль: каб зарабіць траціну тых грош ай, якія Курнікава мела на рэкляме ніжняй бялізны Berlei, яе суайчыньніцы-гімнасткі змуш аныя дазваньня распранацца для порна-часопісаў. Так ш то гуляйце, дзеўкі, у тэніс. Занятак адносна цнатлівы і досыць прыбытковы. А калі справы пойдуць зусім блага, можна будзе заклю чыць выгадны кантракт з салёнамtattoo “У Лісіцы”.

Ш ТО НА ДУПЕ У КУРНІКАВАЙ?

9''2003CD / 016

9''2003CD / 0199''2003CD / 018

Роўна 80 год таму Галівуд праглы нуў сваю новую ахвяру - няўдачлівага, хаця небесталаннага чы кагскага мастака Ўолта Ды снэя. М істэр Ды снэй пасьля безвы ніковы х спробаў ствары ць уласны я індэпэндэд-студы і кш талту “Сьмехаграм Карпарэйш н” аддаўся на разарваньне “ф абры цы мрояў”. І ўж о празь пяць год, абвесьціўш ы нады ход эры М ікі М аўса, сам пачаў ды ктаваць умовы гульні ўсяму сьвету. У вы ніку - безьліч культавы х мультоў, 29 Оскараў, беззапаветная лю боў мільярдаў стары х і малы х! Ты м часам узбудж аная грамадзкасьць абураецца: з мультамі WD неш та ня так - голы я цёткі 25-м кадрам, несанкцы янаваны я ф разы пахабнага зьместу і інш... Дайш ло да таго, ш то хры сьцiянская арганiзацы я па абароне маральнасьцi American Life League заклiкае байкатаваць ды снэеўскiя мульты i вяртаць касэты зь імі. “Працягвайце байкот i малiцеся за амаральнае кiраўнiцтва кампанii "Дыснэй", - піш уць акты вісты ў адны м са сваіх зваротаў. Ці сапраўды ў многіх мультах Ды снэя НЕШ ТА НЯ ТОЕ? Віялета ЗОЛАК да чы рвоны х вачэй спрабавала разгледзець у працах наш чадкаў бацькі мульт-папсы НЕШ ТА НЕПРЫ СТОЙНАЕ і пасьля бяссонны х відэа-начэй склала своеасаблівы ХХХ-рэйты нг яго анімацы і.

по пс LET'S COME TOGETHER… Віялета Золак

Калі б папса была вадкаю, яна была б колай - гэта дакладна. Толькі невядома якой: Pepsi- ці Coca-. І невядома, ці ёсьць увогуле розьніца, хаця сакрэты рэцэптаў Сoca-&Pepsi-Cola СМ І называю ць сусьвет-най таямніцай № 1 і № 2 адпаведна.

Халера яго ведае, ш то там намяш ана ў гэнай коле. Адназначна вядома, чаго там няма - лісьце кокі туды перасталі дадаваць яш чэ ў 30-х. Але чалавецтва і без таго даволі моцна сядзіць на газыроўках абодвух канцэрнаў дзякую чы ўсю дыіснай рэкляме.

У ф ільме “Пэрл-Харбар” ёсьць наступны эпізод. Пасьля налёту японцаў ацалелыя лётчыкі дапамага-юць параненым крывёю. Донарская кроў празь нястачу мэдыцынскага посуду ліецца ў пляш кі з-пад Coca-Cola. Гэты надзвычай эстэтны кадар мае яш чэ й ідэалягічны падтэкст. Падчас заваяваньня рынку ў гітлераўскай Нямеччыне кампанія PepsiCo заплаціла нацыстам больш. У выніку Coca-Cola была абвеш чаная каш эрным, а значыць непрыстойным для сапраўднага арыйца напоем. Ф аш ысты пілі Pepsi.

Вайна брэндаў іш ла цягам усяго ХХ стагодзьдзя. У 1931 Кока-кола замовіла мастаку Сундблому чырвона-белую ўніф орму Санта-Клаўса (да гэтага амэрыканскія ды эўрапейскія Санты апраналіся ў хто ш то знойдзе), ператварыўш ы такім чынам Каляды ў сваю найбуйнейш ую рэклямную акцыю. Затое Пэпсі на 20 год раней за Коку прасачылася за жалезную заслону, падсаладзіўш ы бясхмарнае савецкае дзяцінства тых з нас, хто яш чэ памятае смак марозіва за 20 капеек.

Адказ на пытаньне мы выраш ылі знайсьці экспэрымэнтальным ш ляхам, правёўш ы дэгустацыю клясычных варыянтаў Pepsi ды Coca. На стадыі падрыхтоўкі выявілася, ш то беларускія крамы ахвотна далучыліся да карпарацыйнай барацьбы: у адным менскім унівэрсаме грузчык абвесьціў мне, ш то я не куплю ў іх “Пэпсі-пойла”, бо ў іх “олвэйз Кока-кола”… Каб набыць Pepsi, давялося пабегаць па міні-крамках і ш апіках.… Напэўна, неш та мы рабілі ня так - смакавай розьніцы паміж “букетамі” не адчулі ніякай. Затое праз паўгадзіны абсмоктваньня пляш ак і бляш анак Coca-&Pepsi усіх нястрымна пацягнула ванітаваць.

М араль: яно заўсёды цікавей, калі ў якой-небудзь сф эры ідзе заруба паміж дзьвю ма кампаніямі-канкурэнтамі. А ш то да смаку Pepsi ды Coca… Хіба ня ўсё роўна, чым разбаўляць брэндзі?

ЧЫ М АДРО ЗЬНІВАЮ ЦЦА COCA І PEPSI?

9''2003CD / 0199''2003CD / 018

Роўна 80 год таму Галівуд праглы нуў сваю новую ахвяру - няўдачлівага, хаця небесталаннага чы кагскага мастака Ўолта Ды снэя. М істэр Ды снэй пасьля безвы ніковы х спробаў ствары ць уласны я індэпэндэд-студы і кш талту “Сьмехаграм Карпарэйш н” аддаўся на разарваньне “ф абры цы мрояў”. І ўж о празь пяць год, абвесьціўш ы нады ход эры М ікі М аўса, сам пачаў ды ктаваць умовы гульні ўсяму сьвету. У вы ніку - безьліч культавы х мультоў, 29 Оскараў, беззапаветная лю боў мільярдаў стары х і малы х! Ты м часам узбудж аная грамадзкасьць абураецца: з мультамі WD неш та ня так - голы я цёткі 25-м кадрам, несанкцы янаваны я ф разы пахабнага зьместу і інш... Дайш ло да таго, ш то хры сьцiянская арганiзацы я па абароне маральнасьцi American Life League заклiкае байкатаваць ды снэеўскiя мульты i вяртаць касэты зь імі. “Працягвайце байкот i малiцеся за амаральнае кiраўнiцтва кампанii "Дыснэй", - піш уць акты вісты ў адны м са сваіх зваротаў. Ці сапраўды ў многіх мультах Ды снэя НЕШ ТА НЯ ТОЕ? Віялета ЗОЛАК да чы рвоны х вачэй спрабавала разгледзець у працах наш чадкаў бацькі мульт-папсы НЕШ ТА НЕПРЫ СТОЙНАЕ і пасьля бяссонны х відэа-начэй склала своеасаблівы ХХХ-рэйты нг яго анімацы і.

по пс LET'S COME TOGETHER… Віялета Золак

Калі б папса была вадкаю, яна была б колай - гэта дакладна. Толькі невядома якой: Pepsi- ці Coca-. І невядома, ці ёсьць увогуле розьніца, хаця сакрэты рэцэптаў Сoca-&Pepsi-Cola СМ І называю ць сусьвет-най таямніцай № 1 і № 2 адпаведна.

Халера яго ведае, ш то там намяш ана ў гэнай коле. Адназначна вядома, чаго там няма - лісьце кокі туды перасталі дадаваць яш чэ ў 30-х. Але чалавецтва і без таго даволі моцна сядзіць на газыроўках абодвух канцэрнаў дзякую чы ўсю дыіснай рэкляме.

У ф ільме “Пэрл-Харбар” ёсьць наступны эпізод. Пасьля налёту японцаў ацалелыя лётчыкі дапамага-юць параненым крывёю. Донарская кроў празь нястачу мэдыцынскага посуду ліецца ў пляш кі з-пад Coca-Cola. Гэты надзвычай эстэтны кадар мае яш чэ й ідэалягічны падтэкст. Падчас заваяваньня рынку ў гітлераўскай Нямеччыне кампанія PepsiCo заплаціла нацыстам больш. У выніку Coca-Cola была абвеш чаная каш эрным, а значыць непрыстойным для сапраўднага арыйца напоем. Ф аш ысты пілі Pepsi.

Вайна брэндаў іш ла цягам усяго ХХ стагодзьдзя. У 1931 Кока-кола замовіла мастаку Сундблому чырвона-белую ўніф орму Санта-Клаўса (да гэтага амэрыканскія ды эўрапейскія Санты апраналіся ў хто ш то знойдзе), ператварыўш ы такім чынам Каляды ў сваю найбуйнейш ую рэклямную акцыю. Затое Пэпсі на 20 год раней за Коку прасачылася за жалезную заслону, падсаладзіўш ы бясхмарнае савецкае дзяцінства тых з нас, хто яш чэ памятае смак марозіва за 20 капеек.

Адказ на пытаньне мы выраш ылі знайсьці экспэрымэнтальным ш ляхам, правёўш ы дэгустацыю клясычных варыянтаў Pepsi ды Coca. На стадыі падрыхтоўкі выявілася, ш то беларускія крамы ахвотна далучыліся да карпарацыйнай барацьбы: у адным менскім унівэрсаме грузчык абвесьціў мне, ш то я не куплю ў іх “Пэпсі-пойла”, бо ў іх “олвэйз Кока-кола”… Каб набыць Pepsi, давялося пабегаць па міні-крамках і ш апіках.… Напэўна, неш та мы рабілі ня так - смакавай розьніцы паміж “букетамі” не адчулі ніякай. Затое праз паўгадзіны абсмоктваньня пляш ак і бляш анак Coca-&Pepsi усіх нястрымна пацягнула ванітаваць.

М араль: яно заўсёды цікавей, калі ў якой-небудзь сф эры ідзе заруба паміж дзьвю ма кампаніямі-канкурэнтамі. А ш то да смаку Pepsi ды Coca… Хіба ня ўсё роўна, чым разбаўляць брэндзі?

ЧЫ М АДРО ЗЬНІВАЮ ЦЦА COCA І PEPSI?

9''2003CD / 0219''2003CD / 020

1Русалачка / The Little MermaidКалi вы йш аў 1989Пра ш тоРусалка Арыэль ігнаруе загад свайго бацькі трымацца далей ад сьвету лю дзей і, знаходзячыся на паверхні, ратуе прынца сваіх мараў. Выраш ыўш ы быць чалавекам, яна заклю чае пагадненьне і абменьвае свой прыгожы голас і плаўнікі на ногі. Зрабіўш ы гэта, Русалачка пачынае змагацца за каханьне няўдзячнага двухногага наш чадка манархаў і за выратаваньне каралеўства свайго бацькі.

5Кароль Леў / The Lion KingКалi вы йш аў на экраны1994Пра ш то Пра маленькага iльвёнка, якi праходзiць доўгi ш лях перад тым, як стаць каралём жывёлаў. Душ аш чыпальная гісторыя са ш часьлівым канцом і зубаскрыш альнай маральлю (“усё будзе добра!”). Саўндтрэкамі - ш лягеры Элтана Джона i Цiма Райса. Другое месца па касе ў ЗШ А за 1994 год пасьля “Ф орэста Гампа” - 298 мiльёнаў даляраў.Дзе тут сэксЁсьць у мульце такая сцэна: галоўныя героi Сiмба, Пумба i Цiмон ляжаць сабе i разглядаю ць зорнае неба. Усё, здавалася б, нармальна. Сiмба ўстае, ходзіць туды-сюды па краі скалы, потым перакульваецца, уздымаю чы слуп пылу. Пыл утварае воблака, якое зьмяняе сваю ф орму. Калi ў гэтым месцы пракручваць стужку ў запаволеным тэмпе, то добра вiдаць, ш то бяскрыўднае воблака складаецца ў лiтары S, E i X. Апраўданьні дыснэеўскай студыі кш талту таго, ш то воблака ўтварае не S.E.X., а S.F.X. (скарот ад “спэцэф экты”), нават не прымаю цца: па сю жэце Сімба перажывае перш ыя хвіліны каханьня. Таму мусім нагадаць прэс-службе WD: практыка сьведчыць, ш то ў пубэртатны пэрыяд эратычныя ф антазіі падлеткаў ня проста навязьлівыя - пры немагчымасьці рэалізацыі натуральным ш ляхам яны могуць матэрыялізавацца нейкім інш ым чынам.

4Аляды н / AlladinКалi вы йш аў на экраны1992Пра ш тоДжын зь лямпы можа выканаць для Алядына тры жаданьні. Аднак каб здабыць сэрца прынцэсы Ж асьмін і перахітрыць прагнага да ўлады Джаф ара, Алядыну трэба навучыцца быць самім сабой. І ў гэтым Джын яму дапамагчы ня можа. Дзе тут сэксУ вiдэавэрсіi ўзору 1993 году падчас сцэны з удзелам тыгра, дзе Алядын знаходзіцца ў складаным становіш чы, можна пачуць таямнiчы ш эпт: “Good teenagers, take off your clothes”. Хто iх вымаўляе, застаецца загадкай: Алядын у гэтую хвiліну маўчыць, ды й тыграм, уласна кажучы, па сцэнары ніхто слова не даваў. Тыя ж прэс-сакратары WD клянуцца, ш то Алядын мусіць казаць: “Good tiger, take off and go”. Але “мусіць казаць” і “кажа” - розныя рэчы...

3Хто падставiў труса Родж эра / Who Framed Roger RabbitКалi вы йш аў на экраны1988Пра ш то Дзеяньне разгортваецца ў другой палове 1940-х гадоў у горадзе Toontown. Асноўныя пэрсанажы - вясёлы, але дурнаваты трусік Роджэр, яго жонка Джэсыка, мільянэр Акмэ, які, уласна кажучы, і заснаваў горад, і

2Бэрнард і Біянка / Bernard & BiancaКалi вы йш аў1977Пра ш тоМ аленькую Пэгі скрала жахлівая М эдуза. М ужная мыш Біянка і палахлівы Бэрнард ідуць ёй на дапамогу. Дзе тут сэксБiянка i Бэрнард перамяш чаю цца па горадзе ў бляш анцы з-пад сардынаў. Калі яны праяжджаю ць ля чарговага дома, на трэцім пляне вы можаце ўбачыць асьветленыя вокны. Толькi на двух сакрамэнтальных кадрах у адным з вокнаў можна разабраць голую кабету, за якой стаiць нейкi вусаты мужык. Гэты момант зьмеш чаны як у кiнавэрсіi 1977

дэтэктыў Эдзі Валіянт. Канф лікт пабудаваны на тым, ш то нейкі падлю ка Doom хоча зьніш чыць гарадзкі трамвай, а замест яго пракласьці праз увесь горад хуткасную ш аш у. У 1989 годзе мульт атрымаў чатыры О скары.Дзе тут сэксУ вiдэавэрсіi 1994 году пасьля таго, як Боб Хоскiнс i сэксапiльная Джэсыка выскокваю ць з таксоўкi, ёсьць момант, дзе сукенка гераiнi быццам бы выпадкова расхiстваецца, i праз глыбокi выраз сьпераду пільны глядач бачыць голыя сьцёгны i тое, ш то знаходзiцца памiж iмi. Усё б нiчога, калi б ня ф акт, ш то сподняй бялiзны Джэсыка ня носiць. А ў кiнавэрсіi Хоскiнс уваходзiць у мужчынскую прыбiральню, дзе яго з рэклямнага плякату заклікае прастытутка: For a good time, call Alysson Wonderland. Плюс нумар тэлеф она (пэўна, ня выдуманы) i камэнтар The best boys is yet to be. З наступных рэдакцыяў ф ільму пікантны момант быў выдалены.

году, так i ў вiдэавэрсіi 1999. Гэта быў адзiны фiльм, дзе вытворцы афiцыйна прызналiся ў выкарыстаньнi 25-га кадра. Хіба ш то выклю чна дзеля ўздыму яго продажаў - без парнуш кі мульт атрымаўся б наагул нейкім прэсным.

Дзе тут сэксНа вокладцы вiдэа гэтагамульцiка адна зь вежаў палаца Трытона (тата Русалачкі) па ф орме вельмi нагадвае чэлес. Падобна на тое, ш то малю нак стаў вынікам помсты аднаго графiка, якi пасварыўся зь фiрмай. Рэакцыя на абвiнавачаньнi стандартная: “Ш то вы ! Няма там ніякага пэніса!” - а мэрчэндайз-індустрыя запускае плякаты, паш тоўкі, хэпi-мiлы i iнш ую трасцу з эрагаванай вежай. Больш за тое, у самiм мульціку ў самы рамантычны момант - ш лю б Арыэль з адоленым каханьнем Прынцам - пастар ня можа справіцца з банальнай эрэкцыяй.

9''2003CD / 0219''2003CD / 020

1Русалачка / The Little MermaidКалi вы йш аў 1989Пра ш тоРусалка Арыэль ігнаруе загад свайго бацькі трымацца далей ад сьвету лю дзей і, знаходзячыся на паверхні, ратуе прынца сваіх мараў. Выраш ыўш ы быць чалавекам, яна заклю чае пагадненьне і абменьвае свой прыгожы голас і плаўнікі на ногі. Зрабіўш ы гэта, Русалачка пачынае змагацца за каханьне няўдзячнага двухногага наш чадка манархаў і за выратаваньне каралеўства свайго бацькі.

5Кароль Леў / The Lion KingКалi вы йш аў на экраны1994Пра ш то Пра маленькага iльвёнка, якi праходзiць доўгi ш лях перад тым, як стаць каралём жывёлаў. Душ аш чыпальная гісторыя са ш часьлівым канцом і зубаскрыш альнай маральлю (“усё будзе добра!”). Саўндтрэкамі - ш лягеры Элтана Джона i Цiма Райса. Другое месца па касе ў ЗШ А за 1994 год пасьля “Ф орэста Гампа” - 298 мiльёнаў даляраў.Дзе тут сэксЁсьць у мульце такая сцэна: галоўныя героi Сiмба, Пумба i Цiмон ляжаць сабе i разглядаю ць зорнае неба. Усё, здавалася б, нармальна. Сiмба ўстае, ходзіць туды-сюды па краі скалы, потым перакульваецца, уздымаю чы слуп пылу. Пыл утварае воблака, якое зьмяняе сваю ф орму. Калi ў гэтым месцы пракручваць стужку ў запаволеным тэмпе, то добра вiдаць, ш то бяскрыўднае воблака складаецца ў лiтары S, E i X. Апраўданьні дыснэеўскай студыі кш талту таго, ш то воблака ўтварае не S.E.X., а S.F.X. (скарот ад “спэцэф экты”), нават не прымаю цца: па сю жэце Сімба перажывае перш ыя хвіліны каханьня. Таму мусім нагадаць прэс-службе WD: практыка сьведчыць, ш то ў пубэртатны пэрыяд эратычныя ф антазіі падлеткаў ня проста навязьлівыя - пры немагчымасьці рэалізацыі натуральным ш ляхам яны могуць матэрыялізавацца нейкім інш ым чынам.

4Аляды н / AlladinКалi вы йш аў на экраны1992Пра ш тоДжын зь лямпы можа выканаць для Алядына тры жаданьні. Аднак каб здабыць сэрца прынцэсы Ж асьмін і перахітрыць прагнага да ўлады Джаф ара, Алядыну трэба навучыцца быць самім сабой. І ў гэтым Джын яму дапамагчы ня можа. Дзе тут сэксУ вiдэавэрсіi ўзору 1993 году падчас сцэны з удзелам тыгра, дзе Алядын знаходзіцца ў складаным становіш чы, можна пачуць таямнiчы ш эпт: “Good teenagers, take off your clothes”. Хто iх вымаўляе, застаецца загадкай: Алядын у гэтую хвiліну маўчыць, ды й тыграм, уласна кажучы, па сцэнары ніхто слова не даваў. Тыя ж прэс-сакратары WD клянуцца, ш то Алядын мусіць казаць: “Good tiger, take off and go”. Але “мусіць казаць” і “кажа” - розныя рэчы...

3Хто падставiў труса Родж эра / Who Framed Roger RabbitКалi вы йш аў на экраны1988Пра ш то Дзеяньне разгортваецца ў другой палове 1940-х гадоў у горадзе Toontown. Асноўныя пэрсанажы - вясёлы, але дурнаваты трусік Роджэр, яго жонка Джэсыка, мільянэр Акмэ, які, уласна кажучы, і заснаваў горад, і

2Бэрнард і Біянка / Bernard & BiancaКалi вы йш аў1977Пра ш тоМ аленькую Пэгі скрала жахлівая М эдуза. М ужная мыш Біянка і палахлівы Бэрнард ідуць ёй на дапамогу. Дзе тут сэксБiянка i Бэрнард перамяш чаю цца па горадзе ў бляш анцы з-пад сардынаў. Калі яны праяжджаю ць ля чарговага дома, на трэцім пляне вы можаце ўбачыць асьветленыя вокны. Толькi на двух сакрамэнтальных кадрах у адным з вокнаў можна разабраць голую кабету, за якой стаiць нейкi вусаты мужык. Гэты момант зьмеш чаны як у кiнавэрсіi 1977

дэтэктыў Эдзі Валіянт. Канф лікт пабудаваны на тым, ш то нейкі падлю ка Doom хоча зьніш чыць гарадзкі трамвай, а замест яго пракласьці праз увесь горад хуткасную ш аш у. У 1989 годзе мульт атрымаў чатыры О скары.Дзе тут сэксУ вiдэавэрсіi 1994 году пасьля таго, як Боб Хоскiнс i сэксапiльная Джэсыка выскокваю ць з таксоўкi, ёсьць момант, дзе сукенка гераiнi быццам бы выпадкова расхiстваецца, i праз глыбокi выраз сьпераду пільны глядач бачыць голыя сьцёгны i тое, ш то знаходзiцца памiж iмi. Усё б нiчога, калi б ня ф акт, ш то сподняй бялiзны Джэсыка ня носiць. А ў кiнавэрсіi Хоскiнс уваходзiць у мужчынскую прыбiральню, дзе яго з рэклямнага плякату заклікае прастытутка: For a good time, call Alysson Wonderland. Плюс нумар тэлеф она (пэўна, ня выдуманы) i камэнтар The best boys is yet to be. З наступных рэдакцыяў ф ільму пікантны момант быў выдалены.

году, так i ў вiдэавэрсіi 1999. Гэта быў адзiны фiльм, дзе вытворцы афiцыйна прызналiся ў выкарыстаньнi 25-га кадра. Хіба ш то выклю чна дзеля ўздыму яго продажаў - без парнуш кі мульт атрымаўся б наагул нейкім прэсным.

Дзе тут сэксНа вокладцы вiдэа гэтагамульцiка адна зь вежаў палаца Трытона (тата Русалачкі) па ф орме вельмi нагадвае чэлес. Падобна на тое, ш то малю нак стаў вынікам помсты аднаго графiка, якi пасварыўся зь фiрмай. Рэакцыя на абвiнавачаньнi стандартная: “Ш то вы ! Няма там ніякага пэніса!” - а мэрчэндайз-індустрыя запускае плякаты, паш тоўкі, хэпi-мiлы i iнш ую трасцу з эрагаванай вежай. Больш за тое, у самiм мульціку ў самы рамантычны момант - ш лю б Арыэль з адоленым каханьнем Прынцам - пастар ня можа справіцца з банальнай эрэкцыяй.

9''2003CD / 0239''2003CD / 022

Ня надта прыкм

етны

я напачатку свайго музыцы

раваньня, зараз "J-Морс"

(www.jm

ors.of.by) - група, якая па FM-ратацыях сваіх “далёкіх сайтаў” і "аэрапортаў"

перабівае ўсіх суайчыньнікаў разам узяты

х. А там

у безумоўна прэтэндуе на званьне

САПРАЎДНЫ ПОПС.

Калі м

аеш на гэтай старонцы

іх сынгл "Глядзі", то слухай.

Як ня маеш, проста вы

разай вокладку і шукай дыск у крамах.

Тым часам

слухаем

сапраўдны

попс.

Як і ты.

Найноўш ая ш ы за, зь якой носіцца сталічны бамонд, - беларусізацы я сэрвісны х служ баў апэратараў мабільнай сувязі. М ы на глябальнае не замахваемся, але наш ая мэта бачы цца больш амбітнай: замахнемся на саму мову.

Аднойчы давялося ўдзельнічаць у ток-ш оў, прысьвечаным брыдкаслоўю ў ш тодзённым жыцьці. Аўтары папрасілі мяне заняць адну зь дзьвю х радыкальных пазыцыяў, і я, троху павагаўш ыся, паўгадзіны займалася ф арысэйствам. Даводзіла, ш то ўжываць у гаворцы мат і слэнг, - ну вельмі кепска. Зрэш ты, ф арысэйствам я б займалася і па інш ы бок барыкадаў.

Калі вядзецца пра лаянку, я ня за і ня супраць - я па-за ёю. Праблема цікавіць мяне як ф эномэн. Тым больш лаянка беларуская, якой, паводле агульнага перакананьня, не існуе ў прыродзе. Але разважаць пра рэчы, якіх нібыта не існуе, цікавей за ўсё...

КАРОТКІ КУРС АЙЧЫ ННАГА БРЫ ДКАСЛОЎЯ М арта Цiсевiч

…

9''2003CD / 0239''2003CD / 022

Ня надта прыкм

етны

я напачатку свайго музыцы

раваньня, зараз "J-Морс"

(www.jm

ors.of.by) - група, якая па FM-ратацыях сваіх “далёкіх сайтаў” і "аэрапортаў"

перабівае ўсіх суайчыньнікаў разам узяты

х. А там

у безумоўна прэтэндуе на званьне

САПРАЎДНЫ ПОПС.

Калі м

аеш на гэтай старонцы

іх сынгл "Глядзі", то слухай.

Як ня маеш, проста вы

разай вокладку і шукай дыск у крамах.

Тым часам

слухаем

сапраўдны

попс.

Як і ты.

Найноўш ая ш ы за, зь якой носіцца сталічны бамонд, - беларусізацы я сэрвісны х служ баў апэратараў мабільнай сувязі. М ы на глябальнае не замахваемся, але наш ая мэта бачы цца больш амбітнай: замахнемся на саму мову.

Аднойчы давялося ўдзельнічаць у ток-ш оў, прысьвечаным брыдкаслоўю ў ш тодзённым жыцьці. Аўтары папрасілі мяне заняць адну зь дзьвю х радыкальных пазыцыяў, і я, троху павагаўш ыся, паўгадзіны займалася ф арысэйствам. Даводзіла, ш то ўжываць у гаворцы мат і слэнг, - ну вельмі кепска. Зрэш ты, ф арысэйствам я б займалася і па інш ы бок барыкадаў.

Калі вядзецца пра лаянку, я ня за і ня супраць - я па-за ёю. Праблема цікавіць мяне як ф эномэн. Тым больш лаянка беларуская, якой, паводле агульнага перакананьня, не існуе ў прыродзе. Але разважаць пра рэчы, якіх нібыта не існуе, цікавей за ўсё...

КАРОТКІ КУРС АЙЧЫ ННАГА БРЫ ДКАСЛОЎЯ М арта Цiсевiч

…

9''2003CD / 0259''2003CD / 024

Яш чэ стагодзьдзе таму жыхары не сапсаваных цывілізацыяй беларускіх вёсак раз на год напрадвесьні выходзілі ў поле і цэлы дзень жудасна мацю каліся. Ці то глебу ўгнойвалі такім чынам, ці то злых духаў лякалі - я не батанік. Гэты безумоўны перажытак паганскіх культаў пацьвярджае: тры літары на плоце - таксама культура, прычым вельмі архаічная. Прырода славянскага брыдкаслоўя дагэтуль ахутаная таямніцамі і ёсьць найпапулярнейш ым сёньня прадметам як сур'ёзных навуковых дасьледаваньняў, так і псэўданавуковых праф анацыяў. (З прачытанага за апош ні час пацеш ыў атыкул “Усенародны культ п*ца”, у якім аўтар абвесьціў пі*ц, х*р і м*нду старажытнымі паганскімі боствамі.) Застанемся ўбаку ад мэйнстрыму, тым больш ш то вытокі сучаснага брыдкаслоўя - не ў пракаветным, а ў больш блізкім мінулым Беларусі. Прыблізна ў часы Паўночна-Заходняга краю, калі пасьля эры дуды і лю тні настала эра цымбалаў і гармоніка. Беларускія хлопцы, якія іш лі ў царскае войска ці на заробкі ў горад, разам з трасянкай прыносілі назад уменьне камбінаваць некалькі ўсім вядомых каранёў. Атрыманыя камбінацыі называліся “загібы” і вымяраліся ў паверхах. Гэтаму мужчынскаму мастацтву, якое і сёньня надзвычай ш ануецца ў прымітыўных слаях соцыю му, супрацьстаяла традыцыя жанок. Там-сям можна прачытаць захапленьні сьведкаў і аб'ектаў такіх перапалак, якімі чалавека апускалі ніжэй за плінтус, не ўжываю чы ніводнага мацю ка. Гэты спосаб лаянкі называю ць праклёнамі. Прасунутыя ф альклярысты адзначаю ць падабенства праклёнаў з джазавай імправізацыяй: поўная свабода зьместу ў спалучэньні са строгімі законамі пабудовы тэксту. Па моцы ўзьдзеяньня праклёны параўнальныя хіба з поясам ш ахідкі: ф іш ка выклю чна жаночая, пасылае хоць недалёка, затое надоўга і ў розныя бакі.На вялікі жаль, пачуць аўтэнтычны праклён сёньня амаль немагчыма. Падазраю, ш то студэнткі-зьбіральніцы ф альклёру выклю чаю ць свае дыктаф оны, калі на просьбу засьпяваць песеньку паддосьледная бабулька выходзіць у астрал і пачынае вярзьці прыкладна наступнае: “Каб табе паляндрыца ўчамярылася! Ш то ты мне гарод топчаш, каб цябе на тым сьвеце пеўні тапталі!”, альбо “Ходзіць тут, сракай круціць, каб цябе ў рог скруціла!”… А ш када. М астацтва адмірае. Такім чынам, мы маем дзьве стратэгіі беларускай лаянкі. Ад прадзедаў нам засталася лю боў да кароткіх ёмістых выразаў. Ад прабабак - уменьне пасылаць доўга і з пачуцьцём. Гэты вэрбальны ін-янь падаецца зародкам сучаснага беларускага брыдкаслоўя. У наш час, паводле законаў unisex, значных полавых разьмежаваньняў ён ня мае. М ужчынскі і жаночы пачаткі ператварыліся ў hard- & soft- варыянты размаітых пасылаў.

Зразумела, чаму рускія прыпісваю ць вынаходніцтва мату татарам: банальная крыўда за некалькі стагодзьдзяў іга. Незразумела, чаму ўвесь астатні сьвет называе гэты мат рускім. Дзеяслоў *jeb-ti - вельмі старажытны, яш чэ праславянскі, і трэба паспрачацца, якая з нацыяў надала

яму магутнае значэньне. Падазраю, ш то з мацернай лексыкай адбылося тое самае, ш то і з гарэлкай: п'юць яе паўсюль, але нацыянальным брэндам яна стала толькі ў Расеі. У адных краінах рускі мат - нэўтральная замена сваёй, надзвычай моцнай лаянкі (так на Каўказе). У інш ых ён існуе як вульгарная альтэрнатыва сваёй лаянцы (так у Прыбалтыцы і ў нас). Стаўленьне да яго ў розных краінах таксама рознае. У Літве рускі мат - тэма. У той жа час знаёмы варш аўскі праф эсар называе рускі мат у Польш чы “пачварным эспэранта, якое спарадзілі астрогі Імпэрыі”. Прывычную постсавецкаму вуху лексыку можна пачуць хіба ш то ад тамтэйш ых гопнікаў. “Пажондны” паляк выдатна ведае, хто такая б*, але ў лаянцы аддае перавагу курве. Атрымліваецца, ш то выражацца чыста па-польску толькі з аднаго боку непрыстойна. Зь інш ага гэта выглядае як bone tone і праява патрыятызму ва ўмовах, калі захапленьне творамі Генрыка Сянкевіча і размахваньне бела-чырвоным ш тандарыкам патроху стаецца кічам.Тое, ш то надзвычайная паш ыранасьць рускіх мацю коў мае імпэрскую прыроду, падобна да праўды. Інш ая справа, ш то нам ня варта адмяжоўвацца ад савецкай спадчыны так раш уча, як гэта робяць палякі.

Ш чыра кажучы, я лю блю слухаць, калі нехта лаецца матам. Але часта вакол матам размаўляю ць - і ніякай эстэтыкі! Як на мой густ, ужываць паняткі х*й і п*да дапуш чальна толькі ў іх пераносным значэньні. На перш ы можна пайсьці, другой - накрыцца, але называць так пэніс і вагіну - гэта нарывацца на пытаньні кш талту “Ці надоўга да нас у горад?”. Для абмеркаваньня жыцьцёва істотных аб'ектаў чалавечага цела апош нім часам актыўна ўжываецца выведзеная сучбеллітаратарамі пара чэлес і похва. Існую ць яш чэ струк і зэўра - менш ужывальныя, але, як па мне, ня менш сымпатычныя.Гэтаксама ад яб*ць у ягоным перш ым значэньні патыхае дзіцячым садком ці сама мала ш кольнай “прадлёнкай”. Ш то праўда, з сынонімамі тут больш складана. Самы распаўсю джаны ўсходнеславянскі аналяг трахаць, ш чыра кажучы, абрыд. Душ а патрабуе разнастайнасьці. Аднак скуль узяць уласна беларускі адпаведнік? У бліжэйш ых суседзяў пазычаць няёмка. Украінцы творча пераасэнсавалі дзеяслоў граты - пакіньма гэтую ф ічу ім. Палякі маю ць pieprzyс і яш чэ pierdoliс - слова, якое ў беларускай мове разьвіла значэньне “перціся, ісьці куды-небудзь”. А ш то да дзеяслова мець, які ад ніш чымніцы ўжывае беларуская моладзь, то я катэгарычна супраць спробаў надаць яму другое, аналягічнае расейскаму значэньне. Бо для наш ай мовы канструкцыі зь мець гучаць цалкам натуральна: параўнайце цнатлівае беларускае “Ён мае котку” з брутальным расейскім “О н имеет кош ку”. Да таго ж, ш то станецца зь ні ў чым не вінаватымі слоўкамі “майно” і “маёнтак”? Пытаньне пра альтэрнатыўны беларускі назоў працэсу лю бош чаў пакуль ш то адкрытае. Зрэш ты, як толькі нехта адмочыць ш то-небудзь насамрэч вартае, мы вельмі хутка пра гэта даведаемся. М ода на лаянку распаўсю джваецца з хуткасьцю боязі захварэць на атыповую пнэўманію.

Калі пры мне правільна па-беларуску вымаўляю ць п*зЬдзец, я амаль бачу гэты мяккі знак. Ёсьць нейкі адмысловы ш ык у плаўнай, працяглай паўзе паміж з і дз, у якую прамоўца ўкладае ўсё, ш то думае пра гэты бязьмежна галімы сьвет.Адразу пасьля моды на рускі мат у Сярэдню ю Эўропу прыйш ла мода на яго адаптацыю да нацыянальных моваў. У прасунутых літоўцаў, якія з усіх расейскіх словаў найпрыгажэйш ымі лічаць мацерныя, бл*ць атрымліваецца вельмі элегантна: блят-т. Палякі ў сваіх “расейскіх” мацю ках пасьлядоўна ставяць націскі на перадапош нім складзе. Калі я была маленькай дзяўчынкай, у бабулі ў вёсцы хлапчукі з суседняй вуліцы час ад часу закідвалі мне ў акенца цыдулкі інтымнага зьместу. Начытаўш ыся гэтых мілосных мэсэджаў, гадоў да пятнаццаці я была цьвёрда перакананая, ш то *баць яно і па-руску будзе празь я. Само слова стала для мяне ўзорным прыкладам яканьня ў перш ым складзе перад націскам. У славянскім сьвеце, дзе больш за палову словаў аднолькавыя ці, прынамсі, падобныя, такія тонкасьці, як вымаўленьне, набываю ць адметнае значэньне. Беларускі п*зьдзец (празь і ці я) адрозны ад расейскага п*здеца і ўкраінскага п*здэця (празь ы) і цягне на спосаб нацыянальнай ідэнтыф ікацыі.

Для называньня зоны азадку па-беларуску я сустракала ласкавае какаўка і народна-вобразнае пердунова гара. Аднак у разрад лаянкі трапілі два раўнапраўныя словы: срака і дупа. Раней разьмежаваньне было тэрытарыяльным, цяпер выбар паміж варыянтамі - хутчэй справа густу. Народная лю боў вынесла іх з глыбіні стагодзьдзяў у наш час праз усе гістарычныя віхуры, хаця з русіф ікацыяй Беларусі абодвум словам ледзь не прыйш ла агульная вялікая жопа. Спачуваю чы руху антыглябалістаў, я прынцыпова не раблю дзьвю х рэчаў: ня ем у М акдоне і не ўжываю ў сваёй гаворцы вось гэтае самае слова на ж. Яно ці не адзінае ў сучасным брыдкаслоўі, да якога я стаўлю ся ўскрай пурыстычна. Падтрымкаю мне тут служыць літаратурная байка савецкіх часоў. Заходзіць Якуб Колас у рэдакцыю часопіса, а насустрач яму зьбянтэжаная карэктарка. “Канстанцін М іхалавіч, у вас тут у апош нім верш ы радок ёсьць: “у-жо-пі-во-ні-рась-цьві-лі”… М ожа паправіць? Гучыць неяк непрыстойна”. Падумаў крыху дзядзька Якуб і кажа: “Пакідай як ёсьць. Няма ў беларускай мове слова жопа”. Вось жа, нямаш ака. А той, хто ня згодны, няхай ідзе ў сраку. Альбо ў дупу. Каму куды больш падабаецца.

INTRODUCTION

UNIT ONE: hard - калі цела стала сло вам

UNIT TWO: grammar

UNIT THREE : pronunciation

UNIT FOUR: kiss my…

9''2003CD / 0259''2003CD / 024

Яш чэ стагодзьдзе таму жыхары не сапсаваных цывілізацыяй беларускіх вёсак раз на год напрадвесьні выходзілі ў поле і цэлы дзень жудасна мацю каліся. Ці то глебу ўгнойвалі такім чынам, ці то злых духаў лякалі - я не батанік. Гэты безумоўны перажытак паганскіх культаў пацьвярджае: тры літары на плоце - таксама культура, прычым вельмі архаічная. Прырода славянскага брыдкаслоўя дагэтуль ахутаная таямніцамі і ёсьць найпапулярнейш ым сёньня прадметам як сур'ёзных навуковых дасьледаваньняў, так і псэўданавуковых праф анацыяў. (З прачытанага за апош ні час пацеш ыў атыкул “Усенародны культ п*ца”, у якім аўтар абвесьціў пі*ц, х*р і м*нду старажытнымі паганскімі боствамі.) Застанемся ўбаку ад мэйнстрыму, тым больш ш то вытокі сучаснага брыдкаслоўя - не ў пракаветным, а ў больш блізкім мінулым Беларусі. Прыблізна ў часы Паўночна-Заходняга краю, калі пасьля эры дуды і лю тні настала эра цымбалаў і гармоніка. Беларускія хлопцы, якія іш лі ў царскае войска ці на заробкі ў горад, разам з трасянкай прыносілі назад уменьне камбінаваць некалькі ўсім вядомых каранёў. Атрыманыя камбінацыі называліся “загібы” і вымяраліся ў паверхах. Гэтаму мужчынскаму мастацтву, якое і сёньня надзвычай ш ануецца ў прымітыўных слаях соцыю му, супрацьстаяла традыцыя жанок. Там-сям можна прачытаць захапленьні сьведкаў і аб'ектаў такіх перапалак, якімі чалавека апускалі ніжэй за плінтус, не ўжываю чы ніводнага мацю ка. Гэты спосаб лаянкі называю ць праклёнамі. Прасунутыя ф альклярысты адзначаю ць падабенства праклёнаў з джазавай імправізацыяй: поўная свабода зьместу ў спалучэньні са строгімі законамі пабудовы тэксту. Па моцы ўзьдзеяньня праклёны параўнальныя хіба з поясам ш ахідкі: ф іш ка выклю чна жаночая, пасылае хоць недалёка, затое надоўга і ў розныя бакі.На вялікі жаль, пачуць аўтэнтычны праклён сёньня амаль немагчыма. Падазраю, ш то студэнткі-зьбіральніцы ф альклёру выклю чаю ць свае дыктаф оны, калі на просьбу засьпяваць песеньку паддосьледная бабулька выходзіць у астрал і пачынае вярзьці прыкладна наступнае: “Каб табе паляндрыца ўчамярылася! Ш то ты мне гарод топчаш, каб цябе на тым сьвеце пеўні тапталі!”, альбо “Ходзіць тут, сракай круціць, каб цябе ў рог скруціла!”… А ш када. М астацтва адмірае. Такім чынам, мы маем дзьве стратэгіі беларускай лаянкі. Ад прадзедаў нам засталася лю боў да кароткіх ёмістых выразаў. Ад прабабак - уменьне пасылаць доўга і з пачуцьцём. Гэты вэрбальны ін-янь падаецца зародкам сучаснага беларускага брыдкаслоўя. У наш час, паводле законаў unisex, значных полавых разьмежаваньняў ён ня мае. М ужчынскі і жаночы пачаткі ператварыліся ў hard- & soft- варыянты размаітых пасылаў.

Зразумела, чаму рускія прыпісваю ць вынаходніцтва мату татарам: банальная крыўда за некалькі стагодзьдзяў іга. Незразумела, чаму ўвесь астатні сьвет называе гэты мат рускім. Дзеяслоў *jeb-ti - вельмі старажытны, яш чэ праславянскі, і трэба паспрачацца, якая з нацыяў надала

яму магутнае значэньне. Падазраю, ш то з мацернай лексыкай адбылося тое самае, ш то і з гарэлкай: п'юць яе паўсюль, але нацыянальным брэндам яна стала толькі ў Расеі. У адных краінах рускі мат - нэўтральная замена сваёй, надзвычай моцнай лаянкі (так на Каўказе). У інш ых ён існуе як вульгарная альтэрнатыва сваёй лаянцы (так у Прыбалтыцы і ў нас). Стаўленьне да яго ў розных краінах таксама рознае. У Літве рускі мат - тэма. У той жа час знаёмы варш аўскі праф эсар называе рускі мат у Польш чы “пачварным эспэранта, якое спарадзілі астрогі Імпэрыі”. Прывычную постсавецкаму вуху лексыку можна пачуць хіба ш то ад тамтэйш ых гопнікаў. “Пажондны” паляк выдатна ведае, хто такая б*, але ў лаянцы аддае перавагу курве. Атрымліваецца, ш то выражацца чыста па-польску толькі з аднаго боку непрыстойна. Зь інш ага гэта выглядае як bone tone і праява патрыятызму ва ўмовах, калі захапленьне творамі Генрыка Сянкевіча і размахваньне бела-чырвоным ш тандарыкам патроху стаецца кічам.Тое, ш то надзвычайная паш ыранасьць рускіх мацю коў мае імпэрскую прыроду, падобна да праўды. Інш ая справа, ш то нам ня варта адмяжоўвацца ад савецкай спадчыны так раш уча, як гэта робяць палякі.

Ш чыра кажучы, я лю блю слухаць, калі нехта лаецца матам. Але часта вакол матам размаўляю ць - і ніякай эстэтыкі! Як на мой густ, ужываць паняткі х*й і п*да дапуш чальна толькі ў іх пераносным значэньні. На перш ы можна пайсьці, другой - накрыцца, але называць так пэніс і вагіну - гэта нарывацца на пытаньні кш талту “Ці надоўга да нас у горад?”. Для абмеркаваньня жыцьцёва істотных аб'ектаў чалавечага цела апош нім часам актыўна ўжываецца выведзеная сучбеллітаратарамі пара чэлес і похва. Існую ць яш чэ струк і зэўра - менш ужывальныя, але, як па мне, ня менш сымпатычныя.Гэтаксама ад яб*ць у ягоным перш ым значэньні патыхае дзіцячым садком ці сама мала ш кольнай “прадлёнкай”. Ш то праўда, з сынонімамі тут больш складана. Самы распаўсю джаны ўсходнеславянскі аналяг трахаць, ш чыра кажучы, абрыд. Душ а патрабуе разнастайнасьці. Аднак скуль узяць уласна беларускі адпаведнік? У бліжэйш ых суседзяў пазычаць няёмка. Украінцы творча пераасэнсавалі дзеяслоў граты - пакіньма гэтую ф ічу ім. Палякі маю ць pieprzyс і яш чэ pierdoliс - слова, якое ў беларускай мове разьвіла значэньне “перціся, ісьці куды-небудзь”. А ш то да дзеяслова мець, які ад ніш чымніцы ўжывае беларуская моладзь, то я катэгарычна супраць спробаў надаць яму другое, аналягічнае расейскаму значэньне. Бо для наш ай мовы канструкцыі зь мець гучаць цалкам натуральна: параўнайце цнатлівае беларускае “Ён мае котку” з брутальным расейскім “О н имеет кош ку”. Да таго ж, ш то станецца зь ні ў чым не вінаватымі слоўкамі “майно” і “маёнтак”? Пытаньне пра альтэрнатыўны беларускі назоў працэсу лю бош чаў пакуль ш то адкрытае. Зрэш ты, як толькі нехта адмочыць ш то-небудзь насамрэч вартае, мы вельмі хутка пра гэта даведаемся. М ода на лаянку распаўсю джваецца з хуткасьцю боязі захварэць на атыповую пнэўманію.

Калі пры мне правільна па-беларуску вымаўляю ць п*зЬдзец, я амаль бачу гэты мяккі знак. Ёсьць нейкі адмысловы ш ык у плаўнай, працяглай паўзе паміж з і дз, у якую прамоўца ўкладае ўсё, ш то думае пра гэты бязьмежна галімы сьвет.Адразу пасьля моды на рускі мат у Сярэдню ю Эўропу прыйш ла мода на яго адаптацыю да нацыянальных моваў. У прасунутых літоўцаў, якія з усіх расейскіх словаў найпрыгажэйш ымі лічаць мацерныя, бл*ць атрымліваецца вельмі элегантна: блят-т. Палякі ў сваіх “расейскіх” мацю ках пасьлядоўна ставяць націскі на перадапош нім складзе. Калі я была маленькай дзяўчынкай, у бабулі ў вёсцы хлапчукі з суседняй вуліцы час ад часу закідвалі мне ў акенца цыдулкі інтымнага зьместу. Начытаўш ыся гэтых мілосных мэсэджаў, гадоў да пятнаццаці я была цьвёрда перакананая, ш то *баць яно і па-руску будзе празь я. Само слова стала для мяне ўзорным прыкладам яканьня ў перш ым складзе перад націскам. У славянскім сьвеце, дзе больш за палову словаў аднолькавыя ці, прынамсі, падобныя, такія тонкасьці, як вымаўленьне, набываю ць адметнае значэньне. Беларускі п*зьдзец (празь і ці я) адрозны ад расейскага п*здеца і ўкраінскага п*здэця (празь ы) і цягне на спосаб нацыянальнай ідэнтыф ікацыі.

Для называньня зоны азадку па-беларуску я сустракала ласкавае какаўка і народна-вобразнае пердунова гара. Аднак у разрад лаянкі трапілі два раўнапраўныя словы: срака і дупа. Раней разьмежаваньне было тэрытарыяльным, цяпер выбар паміж варыянтамі - хутчэй справа густу. Народная лю боў вынесла іх з глыбіні стагодзьдзяў у наш час праз усе гістарычныя віхуры, хаця з русіф ікацыяй Беларусі абодвум словам ледзь не прыйш ла агульная вялікая жопа. Спачуваю чы руху антыглябалістаў, я прынцыпова не раблю дзьвю х рэчаў: ня ем у М акдоне і не ўжываю ў сваёй гаворцы вось гэтае самае слова на ж. Яно ці не адзінае ў сучасным брыдкаслоўі, да якога я стаўлю ся ўскрай пурыстычна. Падтрымкаю мне тут служыць літаратурная байка савецкіх часоў. Заходзіць Якуб Колас у рэдакцыю часопіса, а насустрач яму зьбянтэжаная карэктарка. “Канстанцін М іхалавіч, у вас тут у апош нім верш ы радок ёсьць: “у-жо-пі-во-ні-рась-цьві-лі”… М ожа паправіць? Гучыць неяк непрыстойна”. Падумаў крыху дзядзька Якуб і кажа: “Пакідай як ёсьць. Няма ў беларускай мове слова жопа”. Вось жа, нямаш ака. А той, хто ня згодны, няхай ідзе ў сраку. Альбо ў дупу. Каму куды больш падабаецца.

INTRODUCTION

UNIT ONE: hard - калі цела стала сло вам

UNIT TWO: grammar

UNIT THREE : pronunciation

UNIT FOUR: kiss my…

9''2003CD / 0279''2003CD / 026

З гаўном цябе зьем ! - пагроза нерэальная, але вобразная.Каб цябе пранцы ! - ш чырае зычэньне захварэць на сыф іліс. М аё ўлю бёненькае.Каб табе раж он у горла ўлез, скульлё пы су раздуш ы ла! - так, крыху паэзіі. Знаходзіцца ў актыўным ужытку ф анатаў спэктакля “Камэдыя”.Лайно - тое самае, ш то гаўно, толькі больш інтэлігентна.Лярва - тое самае, ш то курва ў вузкім значэньні: жанчына лёгкіх паводзінаў. Сынонімы: давалка, самадайка, ш лёндра (хлю ндра).М ярзотнік & паскуда - ня тое каб словы дужа брыдкія, проста парачка атрымліваецца надта прыкольная.Насяру табе ў руку / у вочы / на галаву - можна яш чэ куды-небудзь. Аўтэнтычныя пасылы (дзякуй бабулям) - яны вельмі варыятыўныя.Ссулі - паводле папулярнага жарту, адзінае ў гэтым сьвеце, ш то не зьяўляецца лайном. Ужываецца ў ф ізiялягічным значэньні, аднак можа азначаць вадкасьць сумнеўнага паходжаньня (скажам, няякаснае піва).Трасцы табе ў бок! / каб цябе трасца! - перш апачаткова таксама зычэньне хваробы (ліхаманкі). Яш чэ ў аб'екта пасылу можна пацікавіцца: А трасцы ня хочаш? Простае трасцы ! ужываецца ў значэньні “ф іг табе!”Халера - лексычны аскепак коліш ніх эпідэміяў у Вялікім Княстве Літоўскім. Па-беларуску можа ўжывацца ў значэньні “блін” і ў значэньні “ф ігня” - такая сабе затычка ва ўсе моўныя ш чыліны. Вытворныя словы: да халеры (ш мат) і халерна (вельмі). Сынонім - трасца.Хрэн табе ў вочы - пасыл культавы, нягледзячы на тое, ш то яго вучаць у ш коле (гл. “Пінскую ш ляхту”). Арганічны працяг - і дзяркач у сраку.Ш монька - слова знаходзіцца ў стадыі рэанімацыі. Пачутае дыялектолягамі ад жыхаркі Браслаўш чыны М альвіны Баляславаўны 1916 г.нар. падчас яе размовы з мужам: “Я б табе давала - мне ш монькі не ш када, але ж ты мужык урэдны”. Ёсьць жэнш чыны...

Пэсы місты чная: ад больш асьці словаў, пра якія вялося выш эй, пакуль патыхае наф талінам. Усе гэтыя дзеркачы і самадайкі выцягнутыя з бабульчыных куф раў і здольныя абразіць хіба ш то карэктарак літаратурных часопісаў. Поўхі, якую звычайная беларуская дзеўка адвесіць звычайнаму беларускаму хлопцу за лярву, мы дачакаемся ня ў хуткім часе.Апты місты чная: падобна да таго, ш то моладзь перастала ставіцца да беларускай мовы як да сьвятой каровы, кананізаванай пяцітомным “Тлумачальным слоўнікам”, і актыўна пачала цягнуць у яе ўсё, ш то кепска ляжыць у інш ых мовах. Гэта тычыцца і лаянкі. Выраз “Ф ак тваю маць, курва!” зусім не бязглузды і вельмі нават беларускі. Эклектыка зноў у модзе...

UNIT FIVE: vocabulary

Беларускае бры дкасло уе IN USE тэндэнцы і:

9''2003CD / 0279''2003CD / 026

З гаўном цябе зьем ! - пагроза нерэальная, але вобразная.Каб цябе пранцы ! - ш чырае зычэньне захварэць на сыф іліс. М аё ўлю бёненькае.Каб табе раж он у горла ўлез, скульлё пы су раздуш ы ла! - так, крыху паэзіі. Знаходзіцца ў актыўным ужытку ф анатаў спэктакля “Камэдыя”.Лайно - тое самае, ш то гаўно, толькі больш інтэлігентна.Лярва - тое самае, ш то курва ў вузкім значэньні: жанчына лёгкіх паводзінаў. Сынонімы: давалка, самадайка, ш лёндра (хлю ндра).М ярзотнік & паскуда - ня тое каб словы дужа брыдкія, проста парачка атрымліваецца надта прыкольная.Насяру табе ў руку / у вочы / на галаву - можна яш чэ куды-небудзь. Аўтэнтычныя пасылы (дзякуй бабулям) - яны вельмі варыятыўныя.Ссулі - паводле папулярнага жарту, адзінае ў гэтым сьвеце, ш то не зьяўляецца лайном. Ужываецца ў ф ізiялягічным значэньні, аднак можа азначаць вадкасьць сумнеўнага паходжаньня (скажам, няякаснае піва).Трасцы табе ў бок! / каб цябе трасца! - перш апачаткова таксама зычэньне хваробы (ліхаманкі). Яш чэ ў аб'екта пасылу можна пацікавіцца: А трасцы ня хочаш? Простае трасцы ! ужываецца ў значэньні “ф іг табе!”Халера - лексычны аскепак коліш ніх эпідэміяў у Вялікім Княстве Літоўскім. Па-беларуску можа ўжывацца ў значэньні “блін” і ў значэньні “ф ігня” - такая сабе затычка ва ўсе моўныя ш чыліны. Вытворныя словы: да халеры (ш мат) і халерна (вельмі). Сынонім - трасца.Хрэн табе ў вочы - пасыл культавы, нягледзячы на тое, ш то яго вучаць у ш коле (гл. “Пінскую ш ляхту”). Арганічны працяг - і дзяркач у сраку.Ш монька - слова знаходзіцца ў стадыі рэанімацыі. Пачутае дыялектолягамі ад жыхаркі Браслаўш чыны М альвіны Баляславаўны 1916 г.нар. падчас яе размовы з мужам: “Я б табе давала - мне ш монькі не ш када, але ж ты мужык урэдны”. Ёсьць жэнш чыны...

Пэсы місты чная: ад больш асьці словаў, пра якія вялося выш эй, пакуль патыхае наф талінам. Усе гэтыя дзеркачы і самадайкі выцягнутыя з бабульчыных куф раў і здольныя абразіць хіба ш то карэктарак літаратурных часопісаў. Поўхі, якую звычайная беларуская дзеўка адвесіць звычайнаму беларускаму хлопцу за лярву, мы дачакаемся ня ў хуткім часе.Апты місты чная: падобна да таго, ш то моладзь перастала ставіцца да беларускай мовы як да сьвятой каровы, кананізаванай пяцітомным “Тлумачальным слоўнікам”, і актыўна пачала цягнуць у яе ўсё, ш то кепска ляжыць у інш ых мовах. Гэта тычыцца і лаянкі. Выраз “Ф ак тваю маць, курва!” зусім не бязглузды і вельмі нават беларускі. Эклектыка зноў у модзе...

UNIT FIVE: vocabulary

Беларускае бры дкасло уе IN USE тэндэнцы і:

9''2003CD / 0299''2003CD / 028

incl.: Impatt, Kriwi, Pete Paff, Partyzon, Тяни-Толкай, Краски, Куклы, Лето etc.

13 лістапада, 19:00, к/з “М енск”тры б'ю т

VIZA N.R.M.

Панятку “ліміта” ў беларускіх слоўніках няма. Але вядома, ш то перш апачатковае лацінскае limes, limits - норма, у межах якой дазволена карыстацца чымсьці, расходаваць ш тосьці. У масавай сьвядомасьці “простых гараджанаў” (ільвіная доля якіх таксама зь лімітчыкаў) гэта бескультурныя “калгасьнікі”, якія валам валяць у горад, займаю ць працоўныя месцы і забруджваю ць гарадзкія вуліцы. Таму ўчораш нія сяляне, а сёньняш нія кіраўнікі выраш ылі некалькі гадоў таму спыніць навалу правінцыйных легіянэраў, увёўш ы панятак “ліміт”. Сёньня сытуацыя паўтараецца - дыхаць менскім смогам дазваляецца ня ўсім. Студэнтам у нечым прасьцей - прапіска, узьведзеная ў культ, дае ім 5-гадовы ш анец адчуць сябе “сапраўдным” чалавекам і наблізіць мару, якая ў лю бы момант можа высьлізнуць. Адсюль жыцьцёвы прынцып - “хто пасьпеў, той прысеў”. Ж аданьне застацца ў М енск-city ш турхае іх на авантурныя крокі, адказныя і безадказныя ўчынкі, зьмяняе зьнеш ні выгляд, стыль жыцьця і сьветапогляд. І яны застаю цца. Вольга з чацьвертага курсу ф ілф аку кажа, ш то ў параўнаньні з замежжам, дзе яна часьцяком бывае, толькі ў М енску бачна: горад жывы, у ім усё кіпіць. Другакурсьніца БНПА Алеся марыць стаць вядомай і лічыць, ш то праславіцца можна толькі тут. Для курсанта Акадэміі міліцыі Вадзіма М енск - чарговае выпрабаваньне: “Калі без бацькоўскай дапамогі змагу тут нармалёва, прыстойна пражыць, то значыць, я чагосьці варты. Потым паеду загартоўваць сябе ў Ш таты”.Легіянэры пачатку 21 ст. моцна адрозьніваю цца ад сваіх праш чураў. Тыя ўцякалі ад працы, ад вёскі, ад неўладкаванага быту ў двухпакаёвыя бэтонныя скрынкі. М ы едзем сю ды будаваць свае палацы - такія, якія хочацца.

Перш ы гарадзкі год для М-перш акурсьніка - раскачка: уяўная самастойнасьць, адсутнасьць бацькоўскай падтрымкі і мноства спакусаў кідаю ць народ у крайнасьці. М енск, як лю бы вялікі горад, альбо прымае, падабаецца, дапамагае, альбо цісьне - вуліцамі, транспартам. Правінцыялы імкнуцца стаць тут сваімі: асьцярожна прыглядаю цца, прыстасоўваю цца і, ня маю чы досьведу, “косяць”. Падобны працэс праяўляецца ў паводзінах, вопратцы, маўленьні. Пытаньне - як: на перш ым курсе схаваць сваю сутнасьць вельмі складана. У інтэрнаце часта можна пачуць: “Бачыла такую ф айную спаднічку ў краме! Але ж у М енску гэтага ня носяць...” Ш чырасьць дзяцей прыроды !Яш чэ адна асаблівасьць перш акурснай ліміты - комплексы. Іх ш мат, і таму мімікрыя - знарокавая разьвязнасьць, нахабства, нястрыманасьць - часта не дапамагае. Насамрэч за ўсімі гэтымі праявамі хаваецца простая сарамлівасьць: крый божа, падумаю ць, ш то нетутэйш ы. А зь інш ага боку, менавіта маладая агрэсіўнасьць і нахабства адчыняю ць дзьверы ліміце калі не ў бліскучую будучыню, то як мінімум у туманную гарадзкую ш тодзённасьць.

М енск - вялікая вёска. Тут нават спрачацца не вы падае. Адпаведна раёны - ваколіцы, яш чэ больш глухія і правінцы йны я: М аліна зь яе перасяленцамі, гопніцкія Сухарава і Драж ня, кры мінальны я Ш абаны. Але ш то М енск бязь іх? Адна Кастры чніцкая плош ча? Некалі так і бы ло. Але поты м пачалася ўрбанізацы я, а разам зь ёй пры йш ла ліміта. Апош няя, акрамя таго ш то дала назву расейскай кінош цы і “так сабе” кніж энцы і ня памятаю каго, спарадзіла натоўпы, армады малады х і неахайны х, з чорны мі ад гною пазногцямі і сьветлы мі марамі, якія вось уж о які год працягваю ць наш эсьце на наш горад. Іх пагардліва назы валі лімітчы камі, але яны хаваю цца ад гэтага вы значэньня, ш ы ф рую цца ў лябіры нтах вуліц, каб некалі стаць карэнны мі ж ы харамі. Паводле галоўнага (пры намсі, у якасьці такога яны бачаць М енск) пункту пры значэньня назавем іх проста - каманда “М ”.

ПРАВІНЦЫ ЙНЫ Я ЛЕГІЯНЭРЫ Ў М ЕНСКУАлёна Ш алаеваКАМ АНДА “М ”

ПАЧЫ НАЕЦЦА уСЁ З УНІВЭРАЎ

9''2003CD / 0299''2003CD / 028

incl.: Impatt, Kriwi, Pete Paff, Partyzon, Тяни-Толкай, Краски, Куклы, Лето etc.

13 лістапада, 19:00, к/з “М енск”тры б'ю т

VIZA N.R.M.

Панятку “ліміта” ў беларускіх слоўніках няма. Але вядома, ш то перш апачатковае лацінскае limes, limits - норма, у межах якой дазволена карыстацца чымсьці, расходаваць ш тосьці. У масавай сьвядомасьці “простых гараджанаў” (ільвіная доля якіх таксама зь лімітчыкаў) гэта бескультурныя “калгасьнікі”, якія валам валяць у горад, займаю ць працоўныя месцы і забруджваю ць гарадзкія вуліцы. Таму ўчораш нія сяляне, а сёньняш нія кіраўнікі выраш ылі некалькі гадоў таму спыніць навалу правінцыйных легіянэраў, увёўш ы панятак “ліміт”. Сёньня сытуацыя паўтараецца - дыхаць менскім смогам дазваляецца ня ўсім. Студэнтам у нечым прасьцей - прапіска, узьведзеная ў культ, дае ім 5-гадовы ш анец адчуць сябе “сапраўдным” чалавекам і наблізіць мару, якая ў лю бы момант можа высьлізнуць. Адсюль жыцьцёвы прынцып - “хто пасьпеў, той прысеў”. Ж аданьне застацца ў М енск-city ш турхае іх на авантурныя крокі, адказныя і безадказныя ўчынкі, зьмяняе зьнеш ні выгляд, стыль жыцьця і сьветапогляд. І яны застаю цца. Вольга з чацьвертага курсу ф ілф аку кажа, ш то ў параўнаньні з замежжам, дзе яна часьцяком бывае, толькі ў М енску бачна: горад жывы, у ім усё кіпіць. Другакурсьніца БНПА Алеся марыць стаць вядомай і лічыць, ш то праславіцца можна толькі тут. Для курсанта Акадэміі міліцыі Вадзіма М енск - чарговае выпрабаваньне: “Калі без бацькоўскай дапамогі змагу тут нармалёва, прыстойна пражыць, то значыць, я чагосьці варты. Потым паеду загартоўваць сябе ў Ш таты”.Легіянэры пачатку 21 ст. моцна адрозьніваю цца ад сваіх праш чураў. Тыя ўцякалі ад працы, ад вёскі, ад неўладкаванага быту ў двухпакаёвыя бэтонныя скрынкі. М ы едзем сю ды будаваць свае палацы - такія, якія хочацца.

Перш ы гарадзкі год для М-перш акурсьніка - раскачка: уяўная самастойнасьць, адсутнасьць бацькоўскай падтрымкі і мноства спакусаў кідаю ць народ у крайнасьці. М енск, як лю бы вялікі горад, альбо прымае, падабаецца, дапамагае, альбо цісьне - вуліцамі, транспартам. Правінцыялы імкнуцца стаць тут сваімі: асьцярожна прыглядаю цца, прыстасоўваю цца і, ня маю чы досьведу, “косяць”. Падобны працэс праяўляецца ў паводзінах, вопратцы, маўленьні. Пытаньне - як: на перш ым курсе схаваць сваю сутнасьць вельмі складана. У інтэрнаце часта можна пачуць: “Бачыла такую ф айную спаднічку ў краме! Але ж у М енску гэтага ня носяць...” Ш чырасьць дзяцей прыроды !Яш чэ адна асаблівасьць перш акурснай ліміты - комплексы. Іх ш мат, і таму мімікрыя - знарокавая разьвязнасьць, нахабства, нястрыманасьць - часта не дапамагае. Насамрэч за ўсімі гэтымі праявамі хаваецца простая сарамлівасьць: крый божа, падумаю ць, ш то нетутэйш ы. А зь інш ага боку, менавіта маладая агрэсіўнасьць і нахабства адчыняю ць дзьверы ліміце калі не ў бліскучую будучыню, то як мінімум у туманную гарадзкую ш тодзённасьць.

М енск - вялікая вёска. Тут нават спрачацца не вы падае. Адпаведна раёны - ваколіцы, яш чэ больш глухія і правінцы йны я: М аліна зь яе перасяленцамі, гопніцкія Сухарава і Драж ня, кры мінальны я Ш абаны. Але ш то М енск бязь іх? Адна Кастры чніцкая плош ча? Некалі так і бы ло. Але поты м пачалася ўрбанізацы я, а разам зь ёй пры йш ла ліміта. Апош няя, акрамя таго ш то дала назву расейскай кінош цы і “так сабе” кніж энцы і ня памятаю каго, спарадзіла натоўпы, армады малады х і неахайны х, з чорны мі ад гною пазногцямі і сьветлы мі марамі, якія вось уж о які год працягваю ць наш эсьце на наш горад. Іх пагардліва назы валі лімітчы камі, але яны хаваю цца ад гэтага вы значэньня, ш ы ф рую цца ў лябіры нтах вуліц, каб некалі стаць карэнны мі ж ы харамі. Паводле галоўнага (пры намсі, у якасьці такога яны бачаць М енск) пункту пры значэньня назавем іх проста - каманда “М ”.

ПРАВІНЦЫ ЙНЫ Я ЛЕГІЯНЭРЫ Ў М ЕНСКУАлёна Ш алаеваКАМ АНДА “М ”

ПАЧЫ НАЕЦЦА уСЁ З УНІВЭРАЎ

9''2003CD / 0319''2003CD / 030

Найбольш ая актыўнасьць легіянэраў назіраецца на курсе трэцім-чацьвертым: адаптацыя заверш ылася, унівэр таксама асабліва ня цісьне (у гэты час наўрад ці выклю чаць), зьявілася ш мат сяброў, свае звычкі, сьветапогляд. А самае галоўнае, зьявілася веданьне таго, як жывуць менчукі і як стаць такім самым. Агледзеўш ыся і прыжыўш ыся ў ш умным горадзе, правінцыйныя легіянэры выраш аю ць застацца і пачынаю ць працу, то бок пош ук працы / мужа, жонкі / кватэры і выхадаў на тое, як усё гэта можна знайсьці. Амбіцыі вясковага самародка не даю ць спакою. Кожная магчымасьць вылучыцца разглядаецца як адзіная і апош няя. Таму, пакуль менчукі сьпяць у ш апку і раздражнёна бурчаць, ш то іх месцы пазайманыя, “нетутэйш ыя” назапаш ваю ць багаж, які плечы не назаляе. Вольга, былая студэнтка БДЭУ, у сваю Смаргонь вяртацца не хацела. Падчас вучобы скончыла курсы нямецкай мовы, атрымала гранты на навучаньне ў Германіі, правы кіроўцы (“Калі ў М енску здам на правы, у сябе буду як Ш умахер ганяць!”), зьезьдзіла на канцэрты OASIS і MOBY, пабывала ў студатрадах на Стаўрапольш чыне, тры разы езьдзіла аўтастопам у Крым. Карацей, будзь актыўным - стань менчуком! Да свайго мінулага жыцьця лімітчыкі ставяцца са ш кадаваньнем згубленага часу, пляную ць 10 гадоў наперад і, самі таго не заўважаю чы, задаю ць тон гораду, які ў выніку “прагінаецца” пад легіянэраў каманды “М ”. Цікава, ш то новыя гарадзкія традыцыі ў М енску (напрыклад, пасядзець у кавярні, пагутарыць) увялі менавіта яны. Калі пакапацца ў кутках памяці, можна ўзгадаць свае інтэрнацкія гады, калі было лянотна ш тосьці гатаваць, затое былі грош ы. І лю дзі іш лі ў кавярні пасьнедаць і павыпендрывацца. З часам гэта ўвайш ло ў звычку, а яш чэ празь некаторы час стала добрай традыцыяй. Узгадваецца выпадак, калі знаёмая бабруйская прыгажуня Ірына з эканамічнага мэтанакіравана наведвала адну прыстойную кавярню, каб пазнаёміцца зь менчуком - зь вядомай мэтай. Пазнаёмілася. Хлопец прыстойны, з граш ыма, з мазгамі, але з такімі ж заскокамі адносна жонкі. Абодва чамусьці выраш ылі, ш то ў прыстойныя месцы ходзяць толькі менчукі.

Напрыканцы навучаньня правінцыйную моладзь часам цяжка адрозьніць ад карэнных жыхароў. Але выдаю ць іх усё тыя ж комплексы ды актыўнасьць: пош ук працы, месца жыхарства патрабую ць усё больш і больш увагі. Характэрная асаблівасьць гэтага пэрыяду праяўляецца ў наладжваньні кантактаў з багемнай часткай насельніцтва, з тымі 3% актывістаў, якія рухаю ць М енск. Вадзім (РТІ) да пятага курсу перазнаёміўся з усімі вядомымі журналістамі. На пытаньне “Навош та?” адказаў: “Лю дзі цікавыя! Ды й разам зь імі адчуваю сваю значнасьць, знаходж уся ў цэнтры падзеяў, усё ведаю ”. А яш чэ на пятым курсе горад бачыцца зусім інш ым. Перш акурсьнікаў ён уражвае маш табамі, падзейнасьцю, ш ыкам; выпускнікі бачаць у ім спосаб дасягненьня мэты, рэзэрвуар, адкуль можна чэрпаць магчымасьці і сродкі.

Нават калі народ “засылаю ць” па разьмеркаваньні, мэтанакіраваныя вяртаю цца і пачынаю ць усё спачатку.Так са Старадарожскага раёну вярнулася Алеся. Без прапіскі, бяз сталага месца працы, яна зарабляе на жыцьцё часовымі падпрацоўкамі, вывучае замежную мову і ня грузіцца. “Трэба прыжыцца, трохі пачакаць. Я ведаю, ш то мая праца ад мяне не ўцячэ, бо ніхто не ажыцьцявіць тое, пра ш то я мару з таго самага моманту, як трапіла ў М енск. Гэты горад - мой”.

ВопраткаАпранутыя ў тое, ш то папярэдне было набыта ў мясцовых райцэнтрах на рынках ці, пры наяўнасьці ў бацькоў прыватнага транспарту, - у М енску. Айчынныя вытворцы ўжо не вітаю цца. Адсюль скасабочаныя ф уф айкі з надпісам Diesel на ўсе грудзі, “левыя” красоўкі экзатычнага для “ф ірмы” дызайну, пах самапальнага “Hugo Boss” - але ўсё чыстае, самае лепш ае і сьвяточнае. Зь дзяцінства легіянэры ведалі: выезд у горад - гэта заўсёды сьвята!

М есца тусыКульт М акдону. Па-перш ае, пах Захаду, па-другое, месца тусы гарадзкіх. “Схадзіць у М акДональдз” - амаль рытуал, падчас якога адбываецца далучэньне да М енску. Усе інш ыя культурныя мерапрыемствы адбываю цца ў інтэрнатах і на хатах новых менскіх знаёмых. Тыя, хтоня парыцца М акдонам, зьбіраю цца проста папіць піваў лю дных месцах: “Бис”, “патэльня” (М іхайлаўскі сквэр), адрамантаваны “Грыцавец”, “Цэнтральны” і г.д.

Адпачы нак Нясьмела наведваю цца ўнівэраўскія дыскатэкі ці недарагія, з кепскай у “прасунутых” менчукоў рэпутацыяй клю бы (“Реактор”, “Блиндаж”, “Аквариум”). Карыстаю цца попытам бліжэйш ыя кінатэатры і ў абавязковым парадку - музэі і выставы.

М узы каЧаста расейскі (НАУ, ДДТ, Сплин, Земф ира), часам беларускі (NRM, Крама, Дзю бель) гаўнарок. Калі папса - творы ідэолягаў “гарадзкой экзыстэнцыі”: “Глю коза” - маленькая агрэсіўная дзяўчынка з сабакам супраць усіх, “Краски” - самота па роднай хаце, мамцы, братах. У ф аворы “Русское радио”; тыя, хто з прэтэнзіяй, слухаю ць “Альф у” ці Unistar, не заклапочаныя іміджам - Радиус FM.

М оваНі ў якім разе не трасянка, настойліва мяккія гукі [ч'] і [р'], расьцягваньне галосных на манэр маскоўскага TV-пранонсу. Абавязковы арф аэпічны элемэнт - жуйка.

АксэсуарыУ безнадзейных ю накоў - вялікі поліэтыленавы пакет, у якім боўтаецца асадка і паўагульны сш ытак, у дзяўчат - мікра-псэўда-Mattioli і пакет для падарункаў, у якім чамусьці ляжаць кнігі і сш ыткі.

ВопраткаУ адпаведнасьці з апош няй модай “Ж даноў” і “Дынама”. У гэты час пры дапамозе адзеньня пачынаецца стварэньне ўласнага імідж у (хлопчык-дэндзі, ш ыкоўная жанчынка, спакуш альніца, рокер, рэпэр, “свой пацан” і г.д.). Валасы ф арбую цца, робіцца пірсынг.

М есца тусыУзьнікае непераадольнае жаданьне, якое хутка становіцца самамэтай, абыйсьці ўсе начныя бары, клю бы, дыскатэкі, каб пачувацца дасьведчаным і пазнавальным. Усё так жа карыстаецца папулярнасьцю цывілізаваны “бухаст” на хаце. Народ з прэтэнзіяй ходзіць па малабю джэтных кавярнях і барах, дазваляю чы час ад часу “Печки-лавочки”, “Крыніцу”, “Валерыю ”. Сьняданак у рэстарацыі адназначна вітаецца!

М узы каЗборкі Golden disco/house/club hits і The Best модных выканаўцаў. У агульных рысах складаецца ўражаньне пра музыку пэўнага стылю, якую слухаю ць усе. Прыватнасьці - у нэце і спэцыялізаваных выданьнях. Для арыгінальнасьці выбіраецца вузкаф арматная музыка (падыходзіць Orbital, The Strokes, Imprudance, Джан Ку і да т.п.).

М оваТабуяваная лексыка акуратна “адаптуецца” пад літаратурную мову: “туева куча”, “пінцэт”, “заш ыбісь” і г.д. Нярэдка мацю кі наагул выводзяцца з актыўнага лексычнага запасу і выкарыстоўваю цца час ад часу, у якасьці прыправы.

ЛітаратураТолькі “модная”, у меру інтэлектуальная, у меру даступная і нягрузная. Тэмы: нарката, сэкс, алькаголь, дэвіяцыі плю с розныя праявы акультызму, усходняй рэлігіі і “забаўляльнай” псыхалёгіі. Пытаньне “Як табе апош ні Ўэльбэк?” выклікае кучу эмоцыяў.

ВопраткаПры наяўнасьці пабочных (апрача стыпухі) заробкаў абіраю цца “модныя” крамы. Пэрыядычнасьць наведваньня - не радзей як раз на месяц, пакупкі - раз на два месяцы, але рэчы мусяць быць сапраўды ф ірмовымі: Benneton, Mexx, Tom Tailor. Адсюль распаўсю джаны стыль вельмі сярэдняга эўрапейца (па менскіх мерках - досыць стылёва). Прысутнасьць у паш парце візы якой-небудзь заходняй краіны дае ш анец апранацца за мяжой. Як варыянт - “свае” ш вачкі: самы аптымальны варыянт выглядаць модна, арыгінальна і адносна танна.

М есца тусы“Свая” кавярня, бар, рэстарацыя, куды можна зайсьці зь сябрамі і ў якіх сапраўды хутка становісься сваім. Недарагая “прыемная вячэра” зь мінімумам алькаголю, падчас якой можна дазволіць лёгкія кпіны з самога сябе і прадстаўнікоў малодш ай лігі, размовы пра менчукоў інш ага полу і сам М енск. М араль такіх размоваў - дзе таньней купіць прапіску (зразумела, калі такой яш чэ няма).

М узы каАдпаведна створанаму імідж у і сф армаванаму стылю. Паш ыраецца звычка ведаць і слухаць усё, ш то гучыць.

ЛітаратураУзьнікае ў прамым сэнсе абавязак чытаць тое, ш то чытае ўвесь горад: Бэгбэдэр, Пялевін, М уракамі, Хадановіч. М оду задаю ць кніжныя “чаўнакі”, а цікавасьць абумоўленая не каш тоўнасьцю, а імкненьнем.

М оваСярод моладзі з прэтэнзіяй назіраецца бум на культуру маўленьня: правільныя поўныя сказы, двух- трохкаранёвыя словы, правільныя націскі ў словах кш талту “звонить” і “торты”. Асаблівы ш ык - сярод гэткай суцэльнай арф аэпіі прапусьціць якое-небудзь прастамоўнае “гаўно”.

БУДЗЬ - І СТАНЬ!

У ВЫ Ш ЭЙШ АЙ ЛІЗЕ

КАМ АНДА “М ” кароткія псы ха-ф ізы чны я характары сты кі

М АЛО ДШ АЯ ЛІГА (1 КУРС)

СЯРЭДНЯЯ ЛІГА (III КУРС) V КУРС (ВЫ Ш ЭЙШ АЯ ЛІГА)

9''2003CD / 0319''2003CD / 030

Найбольш ая актыўнасьць легіянэраў назіраецца на курсе трэцім-чацьвертым: адаптацыя заверш ылася, унівэр таксама асабліва ня цісьне (у гэты час наўрад ці выклю чаць), зьявілася ш мат сяброў, свае звычкі, сьветапогляд. А самае галоўнае, зьявілася веданьне таго, як жывуць менчукі і як стаць такім самым. Агледзеўш ыся і прыжыўш ыся ў ш умным горадзе, правінцыйныя легіянэры выраш аю ць застацца і пачынаю ць працу, то бок пош ук працы / мужа, жонкі / кватэры і выхадаў на тое, як усё гэта можна знайсьці. Амбіцыі вясковага самародка не даю ць спакою. Кожная магчымасьць вылучыцца разглядаецца як адзіная і апош няя. Таму, пакуль менчукі сьпяць у ш апку і раздражнёна бурчаць, ш то іх месцы пазайманыя, “нетутэйш ыя” назапаш ваю ць багаж, які плечы не назаляе. Вольга, былая студэнтка БДЭУ, у сваю Смаргонь вяртацца не хацела. Падчас вучобы скончыла курсы нямецкай мовы, атрымала гранты на навучаньне ў Германіі, правы кіроўцы (“Калі ў М енску здам на правы, у сябе буду як Ш умахер ганяць!”), зьезьдзіла на канцэрты OASIS і MOBY, пабывала ў студатрадах на Стаўрапольш чыне, тры разы езьдзіла аўтастопам у Крым. Карацей, будзь актыўным - стань менчуком! Да свайго мінулага жыцьця лімітчыкі ставяцца са ш кадаваньнем згубленага часу, пляную ць 10 гадоў наперад і, самі таго не заўважаю чы, задаю ць тон гораду, які ў выніку “прагінаецца” пад легіянэраў каманды “М ”. Цікава, ш то новыя гарадзкія традыцыі ў М енску (напрыклад, пасядзець у кавярні, пагутарыць) увялі менавіта яны. Калі пакапацца ў кутках памяці, можна ўзгадаць свае інтэрнацкія гады, калі было лянотна ш тосьці гатаваць, затое былі грош ы. І лю дзі іш лі ў кавярні пасьнедаць і павыпендрывацца. З часам гэта ўвайш ло ў звычку, а яш чэ празь некаторы час стала добрай традыцыяй. Узгадваецца выпадак, калі знаёмая бабруйская прыгажуня Ірына з эканамічнага мэтанакіравана наведвала адну прыстойную кавярню, каб пазнаёміцца зь менчуком - зь вядомай мэтай. Пазнаёмілася. Хлопец прыстойны, з граш ыма, з мазгамі, але з такімі ж заскокамі адносна жонкі. Абодва чамусьці выраш ылі, ш то ў прыстойныя месцы ходзяць толькі менчукі.

Напрыканцы навучаньня правінцыйную моладзь часам цяжка адрозьніць ад карэнных жыхароў. Але выдаю ць іх усё тыя ж комплексы ды актыўнасьць: пош ук працы, месца жыхарства патрабую ць усё больш і больш увагі. Характэрная асаблівасьць гэтага пэрыяду праяўляецца ў наладжваньні кантактаў з багемнай часткай насельніцтва, з тымі 3% актывістаў, якія рухаю ць М енск. Вадзім (РТІ) да пятага курсу перазнаёміўся з усімі вядомымі журналістамі. На пытаньне “Навош та?” адказаў: “Лю дзі цікавыя! Ды й разам зь імі адчуваю сваю значнасьць, знаходж уся ў цэнтры падзеяў, усё ведаю ”. А яш чэ на пятым курсе горад бачыцца зусім інш ым. Перш акурсьнікаў ён уражвае маш табамі, падзейнасьцю, ш ыкам; выпускнікі бачаць у ім спосаб дасягненьня мэты, рэзэрвуар, адкуль можна чэрпаць магчымасьці і сродкі.

Нават калі народ “засылаю ць” па разьмеркаваньні, мэтанакіраваныя вяртаю цца і пачынаю ць усё спачатку.Так са Старадарожскага раёну вярнулася Алеся. Без прапіскі, бяз сталага месца працы, яна зарабляе на жыцьцё часовымі падпрацоўкамі, вывучае замежную мову і ня грузіцца. “Трэба прыжыцца, трохі пачакаць. Я ведаю, ш то мая праца ад мяне не ўцячэ, бо ніхто не ажыцьцявіць тое, пра ш то я мару з таго самага моманту, як трапіла ў М енск. Гэты горад - мой”.

ВопраткаАпранутыя ў тое, ш то папярэдне было набыта ў мясцовых райцэнтрах на рынках ці, пры наяўнасьці ў бацькоў прыватнага транспарту, - у М енску. Айчынныя вытворцы ўжо не вітаю цца. Адсюль скасабочаныя ф уф айкі з надпісам Diesel на ўсе грудзі, “левыя” красоўкі экзатычнага для “ф ірмы” дызайну, пах самапальнага “Hugo Boss” - але ўсё чыстае, самае лепш ае і сьвяточнае. Зь дзяцінства легіянэры ведалі: выезд у горад - гэта заўсёды сьвята!

М есца тусыКульт М акдону. Па-перш ае, пах Захаду, па-другое, месца тусы гарадзкіх. “Схадзіць у М акДональдз” - амаль рытуал, падчас якога адбываецца далучэньне да М енску. Усе інш ыя культурныя мерапрыемствы адбываю цца ў інтэрнатах і на хатах новых менскіх знаёмых. Тыя, хтоня парыцца М акдонам, зьбіраю цца проста папіць піваў лю дных месцах: “Бис”, “патэльня” (М іхайлаўскі сквэр), адрамантаваны “Грыцавец”, “Цэнтральны” і г.д.

Адпачы нак Нясьмела наведваю цца ўнівэраўскія дыскатэкі ці недарагія, з кепскай у “прасунутых” менчукоў рэпутацыяй клю бы (“Реактор”, “Блиндаж”, “Аквариум”). Карыстаю цца попытам бліжэйш ыя кінатэатры і ў абавязковым парадку - музэі і выставы.

М узы каЧаста расейскі (НАУ, ДДТ, Сплин, Земф ира), часам беларускі (NRM, Крама, Дзю бель) гаўнарок. Калі папса - творы ідэолягаў “гарадзкой экзыстэнцыі”: “Глю коза” - маленькая агрэсіўная дзяўчынка з сабакам супраць усіх, “Краски” - самота па роднай хаце, мамцы, братах. У ф аворы “Русское радио”; тыя, хто з прэтэнзіяй, слухаю ць “Альф у” ці Unistar, не заклапочаныя іміджам - Радиус FM.

М оваНі ў якім разе не трасянка, настойліва мяккія гукі [ч'] і [р'], расьцягваньне галосных на манэр маскоўскага TV-пранонсу. Абавязковы арф аэпічны элемэнт - жуйка.

АксэсуарыУ безнадзейных ю накоў - вялікі поліэтыленавы пакет, у якім боўтаецца асадка і паўагульны сш ытак, у дзяўчат - мікра-псэўда-Mattioli і пакет для падарункаў, у якім чамусьці ляжаць кнігі і сш ыткі.

ВопраткаУ адпаведнасьці з апош няй модай “Ж даноў” і “Дынама”. У гэты час пры дапамозе адзеньня пачынаецца стварэньне ўласнага імідж у (хлопчык-дэндзі, ш ыкоўная жанчынка, спакуш альніца, рокер, рэпэр, “свой пацан” і г.д.). Валасы ф арбую цца, робіцца пірсынг.

М есца тусыУзьнікае непераадольнае жаданьне, якое хутка становіцца самамэтай, абыйсьці ўсе начныя бары, клю бы, дыскатэкі, каб пачувацца дасьведчаным і пазнавальным. Усё так жа карыстаецца папулярнасьцю цывілізаваны “бухаст” на хаце. Народ з прэтэнзіяй ходзіць па малабю джэтных кавярнях і барах, дазваляю чы час ад часу “Печки-лавочки”, “Крыніцу”, “Валерыю ”. Сьняданак у рэстарацыі адназначна вітаецца!

М узы каЗборкі Golden disco/house/club hits і The Best модных выканаўцаў. У агульных рысах складаецца ўражаньне пра музыку пэўнага стылю, якую слухаю ць усе. Прыватнасьці - у нэце і спэцыялізаваных выданьнях. Для арыгінальнасьці выбіраецца вузкаф арматная музыка (падыходзіць Orbital, The Strokes, Imprudance, Джан Ку і да т.п.).

М оваТабуяваная лексыка акуратна “адаптуецца” пад літаратурную мову: “туева куча”, “пінцэт”, “заш ыбісь” і г.д. Нярэдка мацю кі наагул выводзяцца з актыўнага лексычнага запасу і выкарыстоўваю цца час ад часу, у якасьці прыправы.

ЛітаратураТолькі “модная”, у меру інтэлектуальная, у меру даступная і нягрузная. Тэмы: нарката, сэкс, алькаголь, дэвіяцыі плю с розныя праявы акультызму, усходняй рэлігіі і “забаўляльнай” псыхалёгіі. Пытаньне “Як табе апош ні Ўэльбэк?” выклікае кучу эмоцыяў.

ВопраткаПры наяўнасьці пабочных (апрача стыпухі) заробкаў абіраю цца “модныя” крамы. Пэрыядычнасьць наведваньня - не радзей як раз на месяц, пакупкі - раз на два месяцы, але рэчы мусяць быць сапраўды ф ірмовымі: Benneton, Mexx, Tom Tailor. Адсюль распаўсю джаны стыль вельмі сярэдняга эўрапейца (па менскіх мерках - досыць стылёва). Прысутнасьць у паш парце візы якой-небудзь заходняй краіны дае ш анец апранацца за мяжой. Як варыянт - “свае” ш вачкі: самы аптымальны варыянт выглядаць модна, арыгінальна і адносна танна.

М есца тусы“Свая” кавярня, бар, рэстарацыя, куды можна зайсьці зь сябрамі і ў якіх сапраўды хутка становісься сваім. Недарагая “прыемная вячэра” зь мінімумам алькаголю, падчас якой можна дазволіць лёгкія кпіны з самога сябе і прадстаўнікоў малодш ай лігі, размовы пра менчукоў інш ага полу і сам М енск. М араль такіх размоваў - дзе таньней купіць прапіску (зразумела, калі такой яш чэ няма).

М узы каАдпаведна створанаму імідж у і сф армаванаму стылю. Паш ыраецца звычка ведаць і слухаць усё, ш то гучыць.

ЛітаратураУзьнікае ў прамым сэнсе абавязак чытаць тое, ш то чытае ўвесь горад: Бэгбэдэр, Пялевін, М уракамі, Хадановіч. М оду задаю ць кніжныя “чаўнакі”, а цікавасьць абумоўленая не каш тоўнасьцю, а імкненьнем.

М оваСярод моладзі з прэтэнзіяй назіраецца бум на культуру маўленьня: правільныя поўныя сказы, двух- трохкаранёвыя словы, правільныя націскі ў словах кш талту “звонить” і “торты”. Асаблівы ш ык - сярод гэткай суцэльнай арф аэпіі прапусьціць якое-небудзь прастамоўнае “гаўно”.

БУДЗЬ - І СТАНЬ!

У ВЫ Ш ЭЙШ АЙ ЛІЗЕ

КАМ АНДА “М ” кароткія псы ха-ф ізы чны я характары сты кі

М АЛО ДШ АЯ ЛІГА (1 КУРС)

СЯРЭДНЯЯ ЛІГА (III КУРС) V КУРС (ВЫ Ш ЭЙШ АЯ ЛІГА)

9''2003CD / 0339''2003CD / 032

1. Паліна М аліш эўская. М енская мастацкая вучэльня (М М В), ды зайн.2. Працую на ф ірме, займаю ся росьпісам тканіны і дызайнам інтэр'еру. Напружвае надвор'е, хочацца клю баў вялікіх і вечарынак, моладзевых тусаў кш талту скейт-парку ў М аскве.

3. Зьбіраю ся паступаць у “кулёк”, вывучыць ангельскую мову. Потым зьехаць у ЗШ А, а вярнуўш ыся, адкрыць рэстарацыю на заробленыя там грош ы.4. М айка - уласнай вытворчасьці; куртка - Sasch; капры - Extra; тапкі і сумка - Італія.

1. Кіры л. БНТУ, архітэктурна-будаўнічы.2. На дадзены момант цікаўлю ся музыкай і архітэктурай. Раблю вечарынкі. “Система Электронного Безумия” - маіх рук справа.3. Зьехаць на 2 гады ў Італію, бо адтуль ідуць усе стыльныя ідэі. Прыехаць сю ды і, набраўш ыся натхненьня, стварыць стыльны будынак, пакончыўш ы з мармурам і пазалочанымі парэнчамі на станцыях мэтро.4. Ш ырокія, накш талт вайсковых, зялёныя ш таны з кіш энямі, купленыя ў

М ю нхене на распродажы за 9 эўра; майка зялёная GAP, узяў з паліцы, куды звычайна брат кладзе новыя рэчы і забываецца на іх; кеды - зялёныя, увасабленьне ganjaman.

1. Дзяніс Карабкоў. БНТУ, архітэктурны, 5 курс.2. У дадзены момант малю ю ўсялякія разнастайнасьці на сьценах клю бу, які павінен хутка адкрыцца на “М эдінстытуце”. Плю с адкос ад войска - на гэта забіты цэлы год.3. Пляную стварыць два гурты: адзін папсовы, тыпу “Красок”, для грош ай, другі - для сябе. У пэрспэктыве - дзеці, жонка, дом і сабакі.4. Ш таны з джынсавай тканіны - паш ыла дзяўчынка зь інтэрнату; пакоцаныя туф лі Marko - на ш то хапіла грош ай; коф тачка, купленая ў нейкай моднай краме на праспэкце; майка - second hand.

1. Насьця Булахава. Архітэктурна-будаўнічы коледж, 1 курс.

2. На дадзены момант мяне хвалю е мой нездаровы стан і тое, ш то я раптам апынулася старастай, і цяпер трэба за ўсю групу маляваць насьценгазэты. Ніколі раней ня думала займацца архітэктурай, але цяпер ад гэтага мяне проста каўбасіць. Яш чэ мяне радуе, ш то зьявілася вялікая колькасьць лю дзей, прыгожых і добрых, якіх раней чамусьці не было.3. Ня думаю пра ад'езд: зарабіць там можна і больш, але хочацца падняць узровень беларускага дызайну. Спрабую мяняць жыцьцё і навакольнае асяродзьдзе, пачынаю чы са свайго зьнеш няга выгляду.

4. Ружовае паліто Extra; бэжавыя чаравікі са спражкай і вострымі насамі; ш таны “мілітары” балотнага колеру; раменьчык з кароўкай; ш алік - бардовы, вельмі доўгі; бэжавая коф тачка і ружовы ш вэдар; сумка GFF - чорная.

1. Аня. М М В, дрэваапрацоўка (ф он - уласнаручна эстэты заванае бервяно).

2. Не падабаецца неадэкватнае ўспрыманьне мяне інш ымі лю дзьмі. Трэба зьмяніць лю боў грамадзтва да алькаголю на поўны legalise. Задзяўбала агрэсія прыматаў зь лёгкім адценьнем сінечы на твары. 3. Хачу адкрыць салён - стрыгчы лю дзей і рабіць бодзі-арт.4. Аранжавыя ш таны; боцікі Extra; каш улька і раменьчык - дзядулевы; вялікая колькасьць бранзалетаў і бразготак на ш ыі і ў вуш ах.

1. Ільля Лабачэўскі. М М В, ж ы вапіс.

2. Працую ў Belkonte (дызайн і вытворчасьць рэклямы на транспарце). Аф орміў 70% тралейбусаў Velcom па Беларусі.3. Зрабіць дызайн-студыю і каўбасіцца.4. Кветкавая каш улька Extra; джынсы-клёш Extra; макасіны Fabi; куртачка Extra - “карацей, суцэльная рэкляма Extra”. М айткі ня Extra, але ў палоску. Белыя валасы, іракез.

1. Дзіма Бараш ка. БНТУ, архітэктурны, 5 курс.2. Вучуся, працую, мару зарабляць больш, чым зараз.3. Калі б гэта было рэальна, чаму б ня помнік М не і вуліцу імя М яне?4. Ш вэдар з амэрыканскім сьцягам, куплены у сэкандзе; джынсы; красоўкі з Германіі, самыя танныя, але надзейныя.

1. Сьмірнова Віка. БНТУ, архітэктурны, 5 курс.2. Я не здала сэсію, і з гэтай прычыны вельмі моцна паруся. М яне зьбіраю цца адлічваць. А так - працую аф іцыянткай, падманваю тлустых дзядзек.3. Зьбіраю ся давучыцца ў гэтым грэбаным інстытуце і заняцца дызайнам. Пакуль ня ведаю, якім - хутчэй інтэр'еры. У 25-27 сям'я, дзеці. Зьяжджаць? Не пляную.4. Extra-штаны балотнага колеру; “сялёдкі” Kelme - той жа колер; коф тачка з ГУМ а - той жа колер; сумачка - вельмі брудная. М айтачкі, ліф чык і ш карпэткі - чорныя.

1. Саш а Косы раў. М М В, скульптура, 2 курс. 2. Поп-арт, граф іка, плякаты, музыка. Займаю ся электроннай музыкай, спалучаю яе з гітарнай. Слухаю бі-боп, ф ры-джаз, ф'южн і гурт Tequilajazz.

3. Зарабіць кучу грош ай і зьехаць у Эўропу. Хачу выставаў і канцэртаў, хачу выпусьціць дыск. Для гэтага я... ф арбую свае валасы ў руды колер.4. Я апранаю ся як апош ні скончаны мажор пад McFuck'ам.

1. Алег. БНТУ, архітэктурны, 5 курс.2. Праблемы: дзяўчына, сэсія, гарэлка. Наагул, я працую рас*зьдзяем.3. М ару ўнесьці анархію ў архітэктуру, стаць дэканам ф акультэту (але гэтага пісаць ня трэба). Карацей, я застаю ся ў РБ і буду падымаць галімую архітэктуру.4. Пакоцаныя ш таны Wrangler з карычневымі ўстаўкамі; майка Dividend; карычневая коф тачка (зьвязала бабуля); старыя мэталічныя каралі; нямецкая карычневая сумачка.

1. Саш а М іхед. БНТУ, архітэктурны, 5 курс.2. Праводж у конкурс: даў ш лю бную аб'яву, кожны дзень да мяне прыходзіць каля 60 дзяўчын.3. Для Беларусі самае лепш ае будзе, калі я зьеду.4. Паколькі я самы стыльны і модны хлапец, на мне чорная майка, чырвоная коф та, басаножкі з “Казановы”, джынсы Extra, майткі з надпісам “I love you”.

1. Ксю ш а. Нідзе ня вучы цца.2. Працую на рынку, прадаю джынсы.

У вольны час малю ю, рыхтую ся паступаць у “Глебку” (М астацкую вучэльню).3. Хацелася б паступіць у М астацкую акадэмію. М аляваць для сябе. Не хачу быць праф эсійным мастаком дзеля грош ай. Ж ыць тут, але вандраваць.4. Кеды, купленыя за 3.600 у сэкандзе; джынсы, закасаныя зьнізу; мастарка, якую падарыла сяброўка; чырвоная куртка з палоскамі; заплечнік BAG з ф отаапаратам “Зэніт” у ім; прычоска - дрэды.

1. Дзіма. БНТУ, архітэктурны, 2 курс.2. Ш эрасьць М енску дастала, неш та зьмяніць з наш ай уладай немагчыма. Тут патрэбная рэвалю цыя.3. Хачу адкрыць новы супэрп*даты клю б, каб тут усе а*уелі, таму ш то ўсе ўжо за*балі са сваім г*ном.4. Туф лі DrMartens; ш тонікі - крама “Кадар”; джынсавая куртка (тканіна купленая ў Варш аве).

1. Ёхан. Ф атограф.2. Здымаю кветкі, дрэвы, дзяўчат. Спрабаваў ф атаграф аваць голую дзяўчыну са зьмеямі - такое сабе “порна” - але не спадабалася. Лю блю ныраць і разглядаць рыб.3. М ару стварыць музычны праект, назваць яго “Ўрсула”. Гэта скандынаўскае імя, перакладаецца як “паўночнае сонца”.4. Вайсковыя ш таны; кеды на тоўстай падэш ве; байка Immortal; завуш ніцы, пірсынг на вуснах, у языку і г.д.; копія амулета 9 стагодзьдзя (Ісляндыя); заплечнік Military.

ЯК ТЫ1. Хто ты2. Чы м зараз займаесься / пра ш то думаеш3. Твае пэрспэкты вы4. У ш то ты апрануты

Падрыхтавалі: Наташ а М узалёва, Вадзім Буцько

9''2003CD / 0339''2003CD / 032

1. Паліна М аліш эўская. М енская мастацкая вучэльня (М М В), ды зайн.2. Працую на ф ірме, займаю ся росьпісам тканіны і дызайнам інтэр'еру. Напружвае надвор'е, хочацца клю баў вялікіх і вечарынак, моладзевых тусаў кш талту скейт-парку ў М аскве.

3. Зьбіраю ся паступаць у “кулёк”, вывучыць ангельскую мову. Потым зьехаць у ЗШ А, а вярнуўш ыся, адкрыць рэстарацыю на заробленыя там грош ы.4. М айка - уласнай вытворчасьці; куртка - Sasch; капры - Extra; тапкі і сумка - Італія.

1. Кіры л. БНТУ, архітэктурна-будаўнічы.2. На дадзены момант цікаўлю ся музыкай і архітэктурай. Раблю вечарынкі. “Система Электронного Безумия” - маіх рук справа.3. Зьехаць на 2 гады ў Італію, бо адтуль ідуць усе стыльныя ідэі. Прыехаць сю ды і, набраўш ыся натхненьня, стварыць стыльны будынак, пакончыўш ы з мармурам і пазалочанымі парэнчамі на станцыях мэтро.4. Ш ырокія, накш талт вайсковых, зялёныя ш таны з кіш энямі, купленыя ў

М ю нхене на распродажы за 9 эўра; майка зялёная GAP, узяў з паліцы, куды звычайна брат кладзе новыя рэчы і забываецца на іх; кеды - зялёныя, увасабленьне ganjaman.

1. Дзяніс Карабкоў. БНТУ, архітэктурны, 5 курс.2. У дадзены момант малю ю ўсялякія разнастайнасьці на сьценах клю бу, які павінен хутка адкрыцца на “М эдінстытуце”. Плю с адкос ад войска - на гэта забіты цэлы год.3. Пляную стварыць два гурты: адзін папсовы, тыпу “Красок”, для грош ай, другі - для сябе. У пэрспэктыве - дзеці, жонка, дом і сабакі.4. Ш таны з джынсавай тканіны - паш ыла дзяўчынка зь інтэрнату; пакоцаныя туф лі Marko - на ш то хапіла грош ай; коф тачка, купленая ў нейкай моднай краме на праспэкце; майка - second hand.

1. Насьця Булахава. Архітэктурна-будаўнічы коледж, 1 курс.

2. На дадзены момант мяне хвалю е мой нездаровы стан і тое, ш то я раптам апынулася старастай, і цяпер трэба за ўсю групу маляваць насьценгазэты. Ніколі раней ня думала займацца архітэктурай, але цяпер ад гэтага мяне проста каўбасіць. Яш чэ мяне радуе, ш то зьявілася вялікая колькасьць лю дзей, прыгожых і добрых, якіх раней чамусьці не было.3. Ня думаю пра ад'езд: зарабіць там можна і больш, але хочацца падняць узровень беларускага дызайну. Спрабую мяняць жыцьцё і навакольнае асяродзьдзе, пачынаю чы са свайго зьнеш няга выгляду.

4. Ружовае паліто Extra; бэжавыя чаравікі са спражкай і вострымі насамі; ш таны “мілітары” балотнага колеру; раменьчык з кароўкай; ш алік - бардовы, вельмі доўгі; бэжавая коф тачка і ружовы ш вэдар; сумка GFF - чорная.

1. Аня. М М В, дрэваапрацоўка (ф он - уласнаручна эстэты заванае бервяно).

2. Не падабаецца неадэкватнае ўспрыманьне мяне інш ымі лю дзьмі. Трэба зьмяніць лю боў грамадзтва да алькаголю на поўны legalise. Задзяўбала агрэсія прыматаў зь лёгкім адценьнем сінечы на твары. 3. Хачу адкрыць салён - стрыгчы лю дзей і рабіць бодзі-арт.4. Аранжавыя ш таны; боцікі Extra; каш улька і раменьчык - дзядулевы; вялікая колькасьць бранзалетаў і бразготак на ш ыі і ў вуш ах.

1. Ільля Лабачэўскі. М М В, ж ы вапіс.

2. Працую ў Belkonte (дызайн і вытворчасьць рэклямы на транспарце). Аф орміў 70% тралейбусаў Velcom па Беларусі.3. Зрабіць дызайн-студыю і каўбасіцца.4. Кветкавая каш улька Extra; джынсы-клёш Extra; макасіны Fabi; куртачка Extra - “карацей, суцэльная рэкляма Extra”. М айткі ня Extra, але ў палоску. Белыя валасы, іракез.

1. Дзіма Бараш ка. БНТУ, архітэктурны, 5 курс.2. Вучуся, працую, мару зарабляць больш, чым зараз.3. Калі б гэта было рэальна, чаму б ня помнік М не і вуліцу імя М яне?4. Ш вэдар з амэрыканскім сьцягам, куплены у сэкандзе; джынсы; красоўкі з Германіі, самыя танныя, але надзейныя.

1. Сьмірнова Віка. БНТУ, архітэктурны, 5 курс.2. Я не здала сэсію, і з гэтай прычыны вельмі моцна паруся. М яне зьбіраю цца адлічваць. А так - працую аф іцыянткай, падманваю тлустых дзядзек.3. Зьбіраю ся давучыцца ў гэтым грэбаным інстытуце і заняцца дызайнам. Пакуль ня ведаю, якім - хутчэй інтэр'еры. У 25-27 сям'я, дзеці. Зьяжджаць? Не пляную.4. Extra-штаны балотнага колеру; “сялёдкі” Kelme - той жа колер; коф тачка з ГУМ а - той жа колер; сумачка - вельмі брудная. М айтачкі, ліф чык і ш карпэткі - чорныя.

1. Саш а Косы раў. М М В, скульптура, 2 курс. 2. Поп-арт, граф іка, плякаты, музыка. Займаю ся электроннай музыкай, спалучаю яе з гітарнай. Слухаю бі-боп, ф ры-джаз, ф'южн і гурт Tequilajazz.

3. Зарабіць кучу грош ай і зьехаць у Эўропу. Хачу выставаў і канцэртаў, хачу выпусьціць дыск. Для гэтага я... ф арбую свае валасы ў руды колер.4. Я апранаю ся як апош ні скончаны мажор пад McFuck'ам.

1. Алег. БНТУ, архітэктурны, 5 курс.2. Праблемы: дзяўчына, сэсія, гарэлка. Наагул, я працую рас*зьдзяем.3. М ару ўнесьці анархію ў архітэктуру, стаць дэканам ф акультэту (але гэтага пісаць ня трэба). Карацей, я застаю ся ў РБ і буду падымаць галімую архітэктуру.4. Пакоцаныя ш таны Wrangler з карычневымі ўстаўкамі; майка Dividend; карычневая коф тачка (зьвязала бабуля); старыя мэталічныя каралі; нямецкая карычневая сумачка.

1. Саш а М іхед. БНТУ, архітэктурны, 5 курс.2. Праводж у конкурс: даў ш лю бную аб'яву, кожны дзень да мяне прыходзіць каля 60 дзяўчын.3. Для Беларусі самае лепш ае будзе, калі я зьеду.4. Паколькі я самы стыльны і модны хлапец, на мне чорная майка, чырвоная коф та, басаножкі з “Казановы”, джынсы Extra, майткі з надпісам “I love you”.

1. Ксю ш а. Нідзе ня вучы цца.2. Працую на рынку, прадаю джынсы.

У вольны час малю ю, рыхтую ся паступаць у “Глебку” (М астацкую вучэльню).3. Хацелася б паступіць у М астацкую акадэмію. М аляваць для сябе. Не хачу быць праф эсійным мастаком дзеля грош ай. Ж ыць тут, але вандраваць.4. Кеды, купленыя за 3.600 у сэкандзе; джынсы, закасаныя зьнізу; мастарка, якую падарыла сяброўка; чырвоная куртка з палоскамі; заплечнік BAG з ф отаапаратам “Зэніт” у ім; прычоска - дрэды.

1. Дзіма. БНТУ, архітэктурны, 2 курс.2. Ш эрасьць М енску дастала, неш та зьмяніць з наш ай уладай немагчыма. Тут патрэбная рэвалю цыя.3. Хачу адкрыць новы супэрп*даты клю б, каб тут усе а*уелі, таму ш то ўсе ўжо за*балі са сваім г*ном.4. Туф лі DrMartens; ш тонікі - крама “Кадар”; джынсавая куртка (тканіна купленая ў Варш аве).

1. Ёхан. Ф атограф.2. Здымаю кветкі, дрэвы, дзяўчат. Спрабаваў ф атаграф аваць голую дзяўчыну са зьмеямі - такое сабе “порна” - але не спадабалася. Лю блю ныраць і разглядаць рыб.3. М ару стварыць музычны праект, назваць яго “Ўрсула”. Гэта скандынаўскае імя, перакладаецца як “паўночнае сонца”.4. Вайсковыя ш таны; кеды на тоўстай падэш ве; байка Immortal; завуш ніцы, пірсынг на вуснах, у языку і г.д.; копія амулета 9 стагодзьдзя (Ісляндыя); заплечнік Military.

ЯК ТЫ1. Хто ты2. Чы м зараз займаесься / пра ш то думаеш3. Твае пэрспэкты вы4. У ш то ты апрануты

Падрыхтавалі: Наташ а М узалёва, Вадзім Буцько

9''2003CD / 034

Адрозьненьне ад скачкоў з самалёта? У абодвух выпадках скачуць з параш утам - на гэтым, бадай, і сканчваецца падабенства. У выпадку з самалётам мы маем больш ы запас часу і выш ыні, каб ацаніць сытуацыю. Хапае часу, каб адкрыўся перш ы параш ут, і, калі раптам ш то якое, запаска. На зямлі цябе чакае вялізная пасадачная пляцоўка, ш аш лык... М агчыма, доктар.З BASE jump усё інакш. Выш ыня 50-1300 мэтраў дыктуе свае ўмовы: параш ут адзін, на запаску ня хопіць часу. 2-3 сэкунды на вольны палёт. Турбулентнасьць, якая “не адпускае” цябе ад будынка. Пляцоўка для пасадкі - невялікі кавалак зямлі, на ш ляху да якога цябе чакаю ць дрэвы, дамы, слупы з дротам і нарад АМ АПу.

Калі небясьпечныя ф актары не адбілі жаданьне кінуцца з роднай кватэры, то табе, па-перш ае, спатрэбіцца параш ут. Рэч даволі дарагая, але як і дзе ўзяць - потым, спачатку - які патрэбны. Купал вялікі, 7-сэкцыйны, з f-111 (тканіна) і дакронавымі стропамі. Гэты параш ут адкрываецца імгненна, ш то і патрэбна пры такіх скачках. Заплечнік: ідэальны варыянт - спэцранец на ліпучках, найбольш папулярныя a-la freestyle, УТ-15, Sorcerer. Каш тую ць даволі нямала ~ $1500, але калі хочаш пажыць трохі больш, не асабліва зьвяртай увагу на цэньнік.

Ня ведаю, з чаго ўсё пачалося. М абы ць, аднаму дзядзьку надакучы ла (не бы ло грош ай) скакаць з самалёта, альбо проста вы ставілі з клю бу. Тады ён сказаў: наф іг патрэбны я мне ваш ы я самалёты, я ж ы ву ў 23-павярховіку, адтуль і буду скакаць. Так зьявіўся BASE jumping. Гэты апэнды кс трады цы йнага параш утнага спорту - адзін з самы х небясьпечны х і нелегальны х на плянэце. Справа ў ты м, ш то яго пры хільнікі скачуць з разнастайны х пабудоваў: комінаў, хмарачосаў, мастоў, антэнаў etc. Адсю ль назва - BASE.

Пра месца атрыманьня дозы адрэналіну распавядаць ш мат не давядзецца: гэта могуць быць коміны заводаў, антэны, дамы - усё, ш то выш эй за 50 мэтраў. А вось тэхніка скачка з кожнага аб'екта - асобнае пытаньне. Тут усё прыходзіць з досьведам, але голоўнае - падчас скачка трэба як мага далей адарвацца ад аб'екта.BASE jumping - спорт у больш асьці выпадкаў нелегальны, таму аўтаматычна ўзьнікаю ць праблемы з уладай. Калі зловяць, будзеш асуджаны за хуліганства - гэта да 15 сутак. М агчымы ш траф. А вось калі ты яш чэ будзеш дэбаш ырыць / ламаць альбо пранікнеш на сакрэтны вайсковы аб'ект, тады будзеш аб'яўлены кітайскім ш піёнам - год волі не відаць.

З тэорыяй пакуль усё. Разьбірацца з практычнай часткай BASE jumping мне дапамагаў Алесь Гур'янаў ака Demons (Moscow, 260 скачкоў).

Як ты дакаціўся да таго, ш то пачаў скакаць з дахаў і комінаў?Тры гады скакаў з самалёта - задзяўбло. Перш ы раз - экстрым, рулез, другі таксама, на трэці ўжо “неш та ня тое”, на чацьверты проста сумна. BASE jumping - інш ае, на 666-ы раз гэтак жа неверагодна, як і ўперш ыню. Той жа падсьвядомы жывёльны жах, адрэналін проста сьцякае ў абутак. BASE jumping больш псыхалягічны спорт, скачкі з самалёта - тэхнічны.Якія ў цябе адносіны з уладай? Сядзеў / даваў хабар?Зь імі напружана. Скачам зь дзяржаб'ектаў, асабліва падабаецца ноччу з антэны - выш ыня каля 75 мэтраў. Хабар даваў. Калі пралазіш на тэрыторыю прадпрыемства, прыходзіцца даваць пару ботлаў гарэлкі вартаўнікам. М інулым летам пасадзілі на 15 дзён - кінуўся з 22-га паверху, прызямліўся недалека ад “бобіка”, на якім мяне і даставілі куды трэба.Пы таньне, напэўна, для цябе непры емнае: колькі бы ло сьмяротны х вы падкаў і пакалечаны х за тваю практы ку?З тымі, з кім я займаю ся, сур'ёзных выпадкаў не было. Затое былі ў знаёмых мне камандах. У Ваш ынгтоне загінуў мой сябар з Канады. Неш та падобнае нядаўна чуў пра Польш чу. Я сам аднойчы зламаў нагу - няўдала сеў.Пры чы на: неасьцярож насьць / параш ут / інш ае?Амаль ва ўсіх выпадках гэта моцны вецер, які прыбівае чалавека да будынка.Які ў вас узроставы канты нгент? Па колькі чалавек скачаце?М не 34, а так - 20-45. У асноўным гэта лю дзі, якія ня раз і ня дзесяць скакалі з самалёта. Прыходзяць і новыя, але калі чалавек ні разу яш чэ не адчуў, ш то значыць ня мець зямлі пад нагамі, то раім яму пачаць з самалётных скачкоў. Так лепш для яго ж жыцьця і для наш ых мазгавых клетак. А групы ў асноўным па 3-6 чалавек.Табе вядома ш то-небудзь пра беларускіх дж ампэраў?Нічога ня чуў. М ожа, яны і ёсьць: гэты спорт досыць скрытны, ніхто ня хоча занадта аф іш авацца і выдаваць месцы скачкоў.Увосень 2001 мы ехалі ў Польш чу, у М енску зрабілі

прыпынак на два дні. Я добра памятаю станцыю ў прыгарадзе М енску, называецца яна “Садовая”. Там стаяць даволі высокія антэны, зь якіх мы ноччу і зрабілі сваю справу.Ш то мож аш параіць пачы нальнікам BASE jumping?Спачатку - толькі з самалёта. А потым адкажы сабе на пытаньне: яно табе патрэбна? Калі так, табе застаецца знайсьці параш ут, аднадумцаў і месца. М ожаш мне паверыць: перш ы раз ты не забудзеш ніколі, адрэналін - гэта той жа наркотык, толькі натуральны і даступны.

Дастаць параш ут у нас цяжкавата. Паспрабаваўш ы магчымыя варыянты, я вызнычыў тры спосабы:1. [б/у + дзіркі] М ожна паразмаўляць зь менскімі аэраклю бамі наконт пакупкі параш ута. Гэта рэальна, але якасьць і кош т такога дэвайса??? М ожаш празь іх выйсьці на ф ірмы, якія займаю цца продажам такога абсталяваньня.2. [Moscow-city] У мэгаполісе М асква ёсьць спэцш опы, але кош т параш утаў там касьмічны. Ня лепш ы варыянт.3. [www] Зручней карыстацца інтэрнэт-крамамі. Зрэш ты, крамаў з параш утамі я пакуль не сустракаў, таму прапаную інтэрнэт-аўкцыён еBay. За мяжой наагул тэхніка таньнейш ая, і пачатковы кош т некаторых тавараў на еBay бывае нават $1.

Калі ты выраш ыў на сабе адчуць, ш то гэта такое, калі ў тваім адрэналіне няма крыві і кожны нэйрон напружаны на 200% - тады можаш паспрабаваць BASE jumping. Калі ж пералічаных мінусаў для цябе дастаткова, каб застацца сядзець дома, то хацелася б працытаваць Demons'a: “Каму наканавана згарэць, той не патоне”.

xteam УНІЗ ГАЛАВОЙ З ДАХУ Арцём Рамановiч

гадж эт v 1.0

кам ікадзэ

аб'ект

гадж эт v 2.0

нарэш це...

9''2003CD / 034

Адрозьненьне ад скачкоў з самалёта? У абодвух выпадках скачуць з параш утам - на гэтым, бадай, і сканчваецца падабенства. У выпадку з самалётам мы маем больш ы запас часу і выш ыні, каб ацаніць сытуацыю. Хапае часу, каб адкрыўся перш ы параш ут, і, калі раптам ш то якое, запаска. На зямлі цябе чакае вялізная пасадачная пляцоўка, ш аш лык... М агчыма, доктар.З BASE jump усё інакш. Выш ыня 50-1300 мэтраў дыктуе свае ўмовы: параш ут адзін, на запаску ня хопіць часу. 2-3 сэкунды на вольны палёт. Турбулентнасьць, якая “не адпускае” цябе ад будынка. Пляцоўка для пасадкі - невялікі кавалак зямлі, на ш ляху да якога цябе чакаю ць дрэвы, дамы, слупы з дротам і нарад АМ АПу.

Калі небясьпечныя ф актары не адбілі жаданьне кінуцца з роднай кватэры, то табе, па-перш ае, спатрэбіцца параш ут. Рэч даволі дарагая, але як і дзе ўзяць - потым, спачатку - які патрэбны. Купал вялікі, 7-сэкцыйны, з f-111 (тканіна) і дакронавымі стропамі. Гэты параш ут адкрываецца імгненна, ш то і патрэбна пры такіх скачках. Заплечнік: ідэальны варыянт - спэцранец на ліпучках, найбольш папулярныя a-la freestyle, УТ-15, Sorcerer. Каш тую ць даволі нямала ~ $1500, але калі хочаш пажыць трохі больш, не асабліва зьвяртай увагу на цэньнік.

Ня ведаю, з чаго ўсё пачалося. М абы ць, аднаму дзядзьку надакучы ла (не бы ло грош ай) скакаць з самалёта, альбо проста вы ставілі з клю бу. Тады ён сказаў: наф іг патрэбны я мне ваш ы я самалёты, я ж ы ву ў 23-павярховіку, адтуль і буду скакаць. Так зьявіўся BASE jumping. Гэты апэнды кс трады цы йнага параш утнага спорту - адзін з самы х небясьпечны х і нелегальны х на плянэце. Справа ў ты м, ш то яго пры хільнікі скачуць з разнастайны х пабудоваў: комінаў, хмарачосаў, мастоў, антэнаў etc. Адсю ль назва - BASE.

Пра месца атрыманьня дозы адрэналіну распавядаць ш мат не давядзецца: гэта могуць быць коміны заводаў, антэны, дамы - усё, ш то выш эй за 50 мэтраў. А вось тэхніка скачка з кожнага аб'екта - асобнае пытаньне. Тут усё прыходзіць з досьведам, але голоўнае - падчас скачка трэба як мага далей адарвацца ад аб'екта.BASE jumping - спорт у больш асьці выпадкаў нелегальны, таму аўтаматычна ўзьнікаю ць праблемы з уладай. Калі зловяць, будзеш асуджаны за хуліганства - гэта да 15 сутак. М агчымы ш траф. А вось калі ты яш чэ будзеш дэбаш ырыць / ламаць альбо пранікнеш на сакрэтны вайсковы аб'ект, тады будзеш аб'яўлены кітайскім ш піёнам - год волі не відаць.

З тэорыяй пакуль усё. Разьбірацца з практычнай часткай BASE jumping мне дапамагаў Алесь Гур'янаў ака Demons (Moscow, 260 скачкоў).

Як ты дакаціўся да таго, ш то пачаў скакаць з дахаў і комінаў?Тры гады скакаў з самалёта - задзяўбло. Перш ы раз - экстрым, рулез, другі таксама, на трэці ўжо “неш та ня тое”, на чацьверты проста сумна. BASE jumping - інш ае, на 666-ы раз гэтак жа неверагодна, як і ўперш ыню. Той жа падсьвядомы жывёльны жах, адрэналін проста сьцякае ў абутак. BASE jumping больш псыхалягічны спорт, скачкі з самалёта - тэхнічны.Якія ў цябе адносіны з уладай? Сядзеў / даваў хабар?Зь імі напружана. Скачам зь дзяржаб'ектаў, асабліва падабаецца ноччу з антэны - выш ыня каля 75 мэтраў. Хабар даваў. Калі пралазіш на тэрыторыю прадпрыемства, прыходзіцца даваць пару ботлаў гарэлкі вартаўнікам. М інулым летам пасадзілі на 15 дзён - кінуўся з 22-га паверху, прызямліўся недалека ад “бобіка”, на якім мяне і даставілі куды трэба.Пы таньне, напэўна, для цябе непры емнае: колькі бы ло сьмяротны х вы падкаў і пакалечаны х за тваю практы ку?З тымі, з кім я займаю ся, сур'ёзных выпадкаў не было. Затое былі ў знаёмых мне камандах. У Ваш ынгтоне загінуў мой сябар з Канады. Неш та падобнае нядаўна чуў пра Польш чу. Я сам аднойчы зламаў нагу - няўдала сеў.Пры чы на: неасьцярож насьць / параш ут / інш ае?Амаль ва ўсіх выпадках гэта моцны вецер, які прыбівае чалавека да будынка.Які ў вас узроставы канты нгент? Па колькі чалавек скачаце?М не 34, а так - 20-45. У асноўным гэта лю дзі, якія ня раз і ня дзесяць скакалі з самалёта. Прыходзяць і новыя, але калі чалавек ні разу яш чэ не адчуў, ш то значыць ня мець зямлі пад нагамі, то раім яму пачаць з самалётных скачкоў. Так лепш для яго ж жыцьця і для наш ых мазгавых клетак. А групы ў асноўным па 3-6 чалавек.Табе вядома ш то-небудзь пра беларускіх дж ампэраў?Нічога ня чуў. М ожа, яны і ёсьць: гэты спорт досыць скрытны, ніхто ня хоча занадта аф іш авацца і выдаваць месцы скачкоў.Увосень 2001 мы ехалі ў Польш чу, у М енску зрабілі

прыпынак на два дні. Я добра памятаю станцыю ў прыгарадзе М енску, называецца яна “Садовая”. Там стаяць даволі высокія антэны, зь якіх мы ноччу і зрабілі сваю справу.Ш то мож аш параіць пачы нальнікам BASE jumping?Спачатку - толькі з самалёта. А потым адкажы сабе на пытаньне: яно табе патрэбна? Калі так, табе застаецца знайсьці параш ут, аднадумцаў і месца. М ожаш мне паверыць: перш ы раз ты не забудзеш ніколі, адрэналін - гэта той жа наркотык, толькі натуральны і даступны.

Дастаць параш ут у нас цяжкавата. Паспрабаваўш ы магчымыя варыянты, я вызнычыў тры спосабы:1. [б/у + дзіркі] М ожна паразмаўляць зь менскімі аэраклю бамі наконт пакупкі параш ута. Гэта рэальна, але якасьць і кош т такога дэвайса??? М ожаш празь іх выйсьці на ф ірмы, якія займаю цца продажам такога абсталяваньня.2. [Moscow-city] У мэгаполісе М асква ёсьць спэцш опы, але кош т параш утаў там касьмічны. Ня лепш ы варыянт.3. [www] Зручней карыстацца інтэрнэт-крамамі. Зрэш ты, крамаў з параш утамі я пакуль не сустракаў, таму прапаную інтэрнэт-аўкцыён еBay. За мяжой наагул тэхніка таньнейш ая, і пачатковы кош т некаторых тавараў на еBay бывае нават $1.

Калі ты выраш ыў на сабе адчуць, ш то гэта такое, калі ў тваім адрэналіне няма крыві і кожны нэйрон напружаны на 200% - тады можаш паспрабаваць BASE jumping. Калі ж пералічаных мінусаў для цябе дастаткова, каб застацца сядзець дома, то хацелася б працытаваць Demons'a: “Каму наканавана згарэць, той не патоне”.

xteam УНІЗ ГАЛАВОЙ З ДАХУ Арцём Рамановiч

гадж эт v 1.0

кам ікадзэ

аб'ект

гадж эт v 2.0

нарэш це...

9''2003CD / 0379''2003CD / 036

З націскам на перш ы склад. 1. Ад гіш панскага “macho” - асоба муж чы нскага полу, у пераносны м сэнсе - “моцны ”; 2. Перан. vino macho - моцнае віно.

Як там у маркесавай “Восені патрыярха”? “Que viva el general, que viva el macho!” “Хай жыве генэрал, хай жыве мача!” - было напісана на дзьвярах прыбіральні ў палацы... Панятак М замацаваўся ў масавай сьвядомасьці даволі даўно. Зараз ён мае ці паказальна станоўчую, ці паказальна адмоўную аф арбоўку, але, падаецца, апош нім часам больш асьць схіляецца да апош няга. Так ці інакш, азначае гэтае слова мужчыну, які практыкуе “культ мужнасьці”. Аргентынскі публіцыст Хасэ Сапата дае такое азначэньне: “М - гэта той чалавек, які паказвае жонцы, хто ў хаце носіць ш таны. М - гэта той, хто гатовы зьехаць з крутой гары на маш ыне з паламанымі тармазамі і не баіцца ў па-мярцьвяцку п'яным выглядзе імчацца па вуліцах буйнога гораду, ігнарую чы паліцэйскіх і мінакоў. І М - гэта той, у каго пры дапамозе інтрыгаў, маны і подкупу атрымалася прабіцца на самую вярш ыню палітычнай піраміды”. Карацей, М - праява культу ўзьведзенай да абсурду мужнасьці. У прыгодніцкай літаратуры 20 ст. М прадстаўлены вельмі ш ырока - амаль усе героі прыгодніцкіх раманаў належаць да гэтага віду мужчын. Незалежнасьць, якая мяжуецца зь неразважнасьцю, паф ігістычныя адносіны да ўсіх забаронаў, любых законаў і прынцыпаў, за выклю чэньнем сваіх асабістых, - усё гэта прымуш ае забыцца на салодкія ф антазіі 12-гадовых чытачак.

Аднак рамантыка лацінаамэрыканскіх ды інш ых прэрыяў слабавата стасуецца з урбаністычнымі рэаліямі сучаснага жыцьця. Таму ва ўмовах постіндустрыйнага грамадзтва культ мачызму як стыль паводзінаў М ператварыўся ў культ сэксуальнай патэнцыі - неабходны атрыбут сучаснага супэрмужыка.Непасрэдна зьвязаны з гвалтам, дух М умацаваўся падчас Другой Сусьветнай вайны, а пасьля пасьпяхова перажыў і кансэрватыўныя 50-ыя, і рэвалю цыйныя 60-ыя. Чырвоны спартовы аўтамабіль, блакітныя джынсы, скураная чорная куртка, суровы мужны твар, - такім склалася ў 1970-х стэрэатыпнае ўяўленьне пра аблічча М. І гэтыя стэрэатыпы падтрымліваліся кінош нікамі, якія стваралі вобразы герояў-М у рознаф арматных ф ільмах - ад “Вуліц Сан-Ф ранцыска” да бясконцай “бандыяды”. Аднак паступова замест бескампраміснасьці, амбіцыйнасьці, прагі ўлады і імкненьня да перамогі папулярнымі станавіліся інш ыя варыянты паводзінаў: лайф стайл мяккага і менш наф уф ыранага гіпі ці інш ага сацыяльнага тыпу - соф ці - чульлівага і няўпэўненага ў сабе жыхара вялікага гораду, добра ўвасобленага ў жыцьцё героямі Вудзі Алена.

Рэнэсанс М адбыўся ў 1990-х, калі навукоўцы вынайш лі ген, які рэгулю е вытворчасьць тэстастэрону - развагі пра адрознасьць мужчыны і жанчыны выйш лі на чарговы віток. Такія прыкметы, як падрыхтаванасьць да рызыкі, спакой у экстрэмальных сытуацыях, недахоп эмацыйнасьці і інстынкт абаронцы атрымалі тлумачэньне і былі рэабілітаваныя ў масавай сьвядомасьці.

ТЭЗАЎРУСз Таняй Сола

М ача

Пачалася эпоха М новай ф ормы, але ф актычна старога зьместу: культу мужчыны, які мае сваё меркаваньне, зарабляе добрыя грош ы, любіць ф утбол і аўтагонкі, ня здольны на пяш чотныя пачуцьці і, як і яго папярэднікі, разглядае жанчыну выклю чна ў якасьці гаспадыні, маці і сэксуальнага партнэра. Карацей, гэта той герой, які пазірае на нас з экрана ў выглядзе Антоніё Бандэраса. Беларускія ўяўленьні пра М слаба, але ўсё ж такі адрозьніваю цца ад агульнаэўрапейскіх. Вось ён, знакаміты беларускі М, якога ведаю ць усе і ад якога заходзяцца ў экстазе беларускія жанчынкі сярэдняга ўзросту і сярэдняй жа адукацыі: высокі пост, амаль неабмежаваная ўлада, дастаткова прымітыўныя, але абавязковыя для ўсеагульнага выкананьня прынцыпы, - ён культывуе сваю мужнасьць і дэманстратыўна займаецца спортам, прычым прыхільнасьці яго імкнуцца да стэрэатыпна мужчынскага віду спорту (хакей), у яго няма ніякіх пачуцьцяў да ф армальна існую чай жонкі, ён відавочна атрымлівае драйв ад псыхалягічнага гвалту (магчыма, і ад ф ізычнага, толькі пра гэта наўрад ці хто ведае).

М эдычнае азначэньне занадта мудрагелістае. Калі казаць прасьцей, М - чалавек, які праз сэрыю забойстваў пазбаўляецца сваёй сэксуальнай ці сацыяльнай непаўнавартаснасьці, непрыязнасьці і раздражненьня; чалавек, які прасоўвае ў масы нейкую навязьлівую ідэю.

Па статыстыцы, суадносіны лю дзей з патэнцыйнымі задаткамі забойцы-М да “нармальных” - 1 да 100 000. У 90% маніякальныя здольнасьці і схільнасьці не разьвіваю цца; 10% тых, хто застаўся, ці пэрманэнтна душ аць у сабе жаданьне схапіцца за нож і выйсьці на паляваньне, ці ўсё ж такі выходзяць на гэтае паляваньне.Людзі заўсёды сумяш чалі ў сабе страх перад М зь непадробнай, нейкай хваравітай цікавасьцю да іх учынкаў. Кожны з нас мае цёмную камору ў галаве, дзе на дальняй паліцы на сподку ляжыць загадкавая чорная палова псыхікі. І нават калі мы ў гэтым не прызнаемся, тая палова дазваляе глядзець на працэс успорваньня грудзей, сэксуальны гвалт і інш. з прыхаваным пачуцьцём асалоды.

Сярэднявечныя храністы прысьвячалі тамы сумнавядомаму сэрыйнаму забойцу Ж ылю дэ Рэ. Гэты марш ал Ф ранцыі (некаторыя лічаць яго прататыпам Сіняй Барады) адправіў на той сьвет каля 70 чалавек, збольш ага дзяцей, і за свае разгулы быў пакараны інквізыцыяй спаленьнем на вогніш чы ў 1440 годзе. І варта адзначыць, ш то жыхары гарадоў ш чыльнымі радамі выходзілі на плош чы, каб зь цікавасьцю паназіраць за спаленьнем монстра...

М даўно ўжо сталі неад'емным атрыбутам сучаснай масавай культуры - калі існуе попыт на відовіш чы, то прапановы заўсёды паступяць. Спажыўцы атрымліваю ць

задавальненьне ад назіраньня за нябачаным, гандляры - заканамерныя ф інансавыя дывідэнды. Паміж імі, як вы разумееце, вытворцы.

Напрыклад, пісьменьнікі. Сярод іх ш мат хто мог бы зрабіць неблагую кар'еру псыхіятра. Узяць хрэстаматый-нага Кінга. У яго бібліяграф іі М займаю ць пачэснае месца. Джордж Старк зь “Цёмнай паловы”, Эндру Лойд і М алы з “Супрацьстаяньня”, Ф рэнк Дод зь “М ёртвай зоны” і г.д. Клясычныя прыклады маніякальнага сындрому - хоць зараз у падручнікі! М стаў традыцыйным героем касавых ф ільмаў. Рэжысэры па-мастацку аф армляю ць як выдуманыя, так і рэальныя жудасныя падзеі, зьвязаныя зь дзеяньнямі М. Норман Бэйц з “Псыха” Хічкока мае прататыпа - сэрыйнага забойцу Эда Гейна, які забіваў жанчын, а пасьля здымаў зь іх скуру, каб задаволіць свае вычварныя транссэксуальныя ф антазіі, за ш то быў прызнаны разумова непаўнавартасным і сканаў у псыхіятрычнай клініцы ў 1984 г. Камэрцыйна пасьпяховыя творы рэжысэра Арджэнта - “Траўма”, “О пэра”, “Крывава-чырвоны”, “Птуш ка з крыш тальнымі крыламі” - запаланілі экран неш матслоўнымі М, якія жанглю ю ць перад гледачамі сваёй харызмай і кідаю ць сутнасныя маналёгі. Яны таксама хутчэй за ўсё маю ць прататыпаў.

Ш то рэальнасьць, а ш то - яго мастацкая вэрсія, з часам становіцца ўсё больш незразумелым. Ня толькі рэжысэры знаходзяць прататыпаў сваіх герояў у рэальным жыцьці, таксама патэнцыйны М знаходзіць у кіно свае мадэлі паводзінаў і ш турш ок да пачатку паляваньня. Клясычны прыклад - трагедыя, якая адбылася ў Парыжы зь сям'ёй Закрэўскіх. Ж онка - прыстойная пасьпяховая жанчына - забіла свайго мужа і дваіх дзяцей, пасьля таго як разам з усёй сям'ёй прагледзела ў кінатэатры ф ільм пра сэрыйнага забойцу “Copycat” - “Імітатар”.

У той жа час сапраўдныя гісторыі з М ператвараю цца ў ф арс, больш уласьцівы кіно. Калі судзілі жытомірскага М Анопрыенку, на ўваходных дзьвярах суду вісела паперка: “Паважаныя грамадзяне! Даводзім да ваш ага ведама, ш то чарговыя слуханьні па справе Анопрыенкі, якога абвінавачваю ць у 52 забойствах, адбудуцца ў наступны панядзелак аб 11.00”. Унізе нехта накрэмзаў: “Усе квіткі прададзеныя”. І гэта як найлепей характарызавала сытуацыю, ш то склалася вакол суду: такой колькасьці замежных карэспандэнтаў не было на Ўкраіне з часоў аварыі на ЧАЭС. Газэтныя публікацыі на гэтую тэму імгненна затапілі і страйкі настаўнікаў, і нават гастролі на Ўкраіне Ш уры з ш оў трансвэстытаў... Анопрыенка па рэйтынгу “Ф ранс Прэс” узначаліў гіт-парад крыважэрных забойцаў Эўропы за апош нія 200 год і ў рэш це рэш т стаў самым папулярным пэрсанажам Украіны.

Бадай ш то апош няе - найбольш амаральнае і гідкае, але і чаканае ў такой сытуацыі. Простыя спажыўцы пачынаю ць круціць носам і дэманстратыўна закатваць вочы ад вычварэньняў М толькі тады, калі ягоныя дзеяньні наагул не ўкладаю цца ні ў якія абыватальскія схемы паводзінаў. Хаця такіх, як паказвае час, становіцца ўсё меней: скрайніх праяваў жорсткасьці і гвалту патрабуе ненажэрны і хлусьлівы монстар, імя якому - просты чалавек.

М аньяк

9''2003CD / 0379''2003CD / 036

З націскам на перш ы склад. 1. Ад гіш панскага “macho” - асоба муж чы нскага полу, у пераносны м сэнсе - “моцны ”; 2. Перан. vino macho - моцнае віно.

Як там у маркесавай “Восені патрыярха”? “Que viva el general, que viva el macho!” “Хай жыве генэрал, хай жыве мача!” - было напісана на дзьвярах прыбіральні ў палацы... Панятак М замацаваўся ў масавай сьвядомасьці даволі даўно. Зараз ён мае ці паказальна станоўчую, ці паказальна адмоўную аф арбоўку, але, падаецца, апош нім часам больш асьць схіляецца да апош няга. Так ці інакш, азначае гэтае слова мужчыну, які практыкуе “культ мужнасьці”. Аргентынскі публіцыст Хасэ Сапата дае такое азначэньне: “М - гэта той чалавек, які паказвае жонцы, хто ў хаце носіць ш таны. М - гэта той, хто гатовы зьехаць з крутой гары на маш ыне з паламанымі тармазамі і не баіцца ў па-мярцьвяцку п'яным выглядзе імчацца па вуліцах буйнога гораду, ігнарую чы паліцэйскіх і мінакоў. І М - гэта той, у каго пры дапамозе інтрыгаў, маны і подкупу атрымалася прабіцца на самую вярш ыню палітычнай піраміды”. Карацей, М - праява культу ўзьведзенай да абсурду мужнасьці. У прыгодніцкай літаратуры 20 ст. М прадстаўлены вельмі ш ырока - амаль усе героі прыгодніцкіх раманаў належаць да гэтага віду мужчын. Незалежнасьць, якая мяжуецца зь неразважнасьцю, паф ігістычныя адносіны да ўсіх забаронаў, любых законаў і прынцыпаў, за выклю чэньнем сваіх асабістых, - усё гэта прымуш ае забыцца на салодкія ф антазіі 12-гадовых чытачак.

Аднак рамантыка лацінаамэрыканскіх ды інш ых прэрыяў слабавата стасуецца з урбаністычнымі рэаліямі сучаснага жыцьця. Таму ва ўмовах постіндустрыйнага грамадзтва культ мачызму як стыль паводзінаў М ператварыўся ў культ сэксуальнай патэнцыі - неабходны атрыбут сучаснага супэрмужыка.Непасрэдна зьвязаны з гвалтам, дух М умацаваўся падчас Другой Сусьветнай вайны, а пасьля пасьпяхова перажыў і кансэрватыўныя 50-ыя, і рэвалю цыйныя 60-ыя. Чырвоны спартовы аўтамабіль, блакітныя джынсы, скураная чорная куртка, суровы мужны твар, - такім склалася ў 1970-х стэрэатыпнае ўяўленьне пра аблічча М. І гэтыя стэрэатыпы падтрымліваліся кінош нікамі, якія стваралі вобразы герояў-М у рознаф арматных ф ільмах - ад “Вуліц Сан-Ф ранцыска” да бясконцай “бандыяды”. Аднак паступова замест бескампраміснасьці, амбіцыйнасьці, прагі ўлады і імкненьня да перамогі папулярнымі станавіліся інш ыя варыянты паводзінаў: лайф стайл мяккага і менш наф уф ыранага гіпі ці інш ага сацыяльнага тыпу - соф ці - чульлівага і няўпэўненага ў сабе жыхара вялікага гораду, добра ўвасобленага ў жыцьцё героямі Вудзі Алена.

Рэнэсанс М адбыўся ў 1990-х, калі навукоўцы вынайш лі ген, які рэгулю е вытворчасьць тэстастэрону - развагі пра адрознасьць мужчыны і жанчыны выйш лі на чарговы віток. Такія прыкметы, як падрыхтаванасьць да рызыкі, спакой у экстрэмальных сытуацыях, недахоп эмацыйнасьці і інстынкт абаронцы атрымалі тлумачэньне і былі рэабілітаваныя ў масавай сьвядомасьці.

ТЭЗАЎРУСз Таняй Сола

М ача

Пачалася эпоха М новай ф ормы, але ф актычна старога зьместу: культу мужчыны, які мае сваё меркаваньне, зарабляе добрыя грош ы, любіць ф утбол і аўтагонкі, ня здольны на пяш чотныя пачуцьці і, як і яго папярэднікі, разглядае жанчыну выклю чна ў якасьці гаспадыні, маці і сэксуальнага партнэра. Карацей, гэта той герой, які пазірае на нас з экрана ў выглядзе Антоніё Бандэраса. Беларускія ўяўленьні пра М слаба, але ўсё ж такі адрозьніваю цца ад агульнаэўрапейскіх. Вось ён, знакаміты беларускі М, якога ведаю ць усе і ад якога заходзяцца ў экстазе беларускія жанчынкі сярэдняга ўзросту і сярэдняй жа адукацыі: высокі пост, амаль неабмежаваная ўлада, дастаткова прымітыўныя, але абавязковыя для ўсеагульнага выкананьня прынцыпы, - ён культывуе сваю мужнасьць і дэманстратыўна займаецца спортам, прычым прыхільнасьці яго імкнуцца да стэрэатыпна мужчынскага віду спорту (хакей), у яго няма ніякіх пачуцьцяў да ф армальна існую чай жонкі, ён відавочна атрымлівае драйв ад псыхалягічнага гвалту (магчыма, і ад ф ізычнага, толькі пра гэта наўрад ці хто ведае).

М эдычнае азначэньне занадта мудрагелістае. Калі казаць прасьцей, М - чалавек, які праз сэрыю забойстваў пазбаўляецца сваёй сэксуальнай ці сацыяльнай непаўнавартаснасьці, непрыязнасьці і раздражненьня; чалавек, які прасоўвае ў масы нейкую навязьлівую ідэю.

Па статыстыцы, суадносіны лю дзей з патэнцыйнымі задаткамі забойцы-М да “нармальных” - 1 да 100 000. У 90% маніякальныя здольнасьці і схільнасьці не разьвіваю цца; 10% тых, хто застаўся, ці пэрманэнтна душ аць у сабе жаданьне схапіцца за нож і выйсьці на паляваньне, ці ўсё ж такі выходзяць на гэтае паляваньне.Людзі заўсёды сумяш чалі ў сабе страх перад М зь непадробнай, нейкай хваравітай цікавасьцю да іх учынкаў. Кожны з нас мае цёмную камору ў галаве, дзе на дальняй паліцы на сподку ляжыць загадкавая чорная палова псыхікі. І нават калі мы ў гэтым не прызнаемся, тая палова дазваляе глядзець на працэс успорваньня грудзей, сэксуальны гвалт і інш. з прыхаваным пачуцьцём асалоды.

Сярэднявечныя храністы прысьвячалі тамы сумнавядомаму сэрыйнаму забойцу Ж ылю дэ Рэ. Гэты марш ал Ф ранцыі (некаторыя лічаць яго прататыпам Сіняй Барады) адправіў на той сьвет каля 70 чалавек, збольш ага дзяцей, і за свае разгулы быў пакараны інквізыцыяй спаленьнем на вогніш чы ў 1440 годзе. І варта адзначыць, ш то жыхары гарадоў ш чыльнымі радамі выходзілі на плош чы, каб зь цікавасьцю паназіраць за спаленьнем монстра...

М даўно ўжо сталі неад'емным атрыбутам сучаснай масавай культуры - калі існуе попыт на відовіш чы, то прапановы заўсёды паступяць. Спажыўцы атрымліваю ць

задавальненьне ад назіраньня за нябачаным, гандляры - заканамерныя ф інансавыя дывідэнды. Паміж імі, як вы разумееце, вытворцы.

Напрыклад, пісьменьнікі. Сярод іх ш мат хто мог бы зрабіць неблагую кар'еру псыхіятра. Узяць хрэстаматый-нага Кінга. У яго бібліяграф іі М займаю ць пачэснае месца. Джордж Старк зь “Цёмнай паловы”, Эндру Лойд і М алы з “Супрацьстаяньня”, Ф рэнк Дод зь “М ёртвай зоны” і г.д. Клясычныя прыклады маніякальнага сындрому - хоць зараз у падручнікі! М стаў традыцыйным героем касавых ф ільмаў. Рэжысэры па-мастацку аф армляю ць як выдуманыя, так і рэальныя жудасныя падзеі, зьвязаныя зь дзеяньнямі М. Норман Бэйц з “Псыха” Хічкока мае прататыпа - сэрыйнага забойцу Эда Гейна, які забіваў жанчын, а пасьля здымаў зь іх скуру, каб задаволіць свае вычварныя транссэксуальныя ф антазіі, за ш то быў прызнаны разумова непаўнавартасным і сканаў у псыхіятрычнай клініцы ў 1984 г. Камэрцыйна пасьпяховыя творы рэжысэра Арджэнта - “Траўма”, “О пэра”, “Крывава-чырвоны”, “Птуш ка з крыш тальнымі крыламі” - запаланілі экран неш матслоўнымі М, якія жанглю ю ць перад гледачамі сваёй харызмай і кідаю ць сутнасныя маналёгі. Яны таксама хутчэй за ўсё маю ць прататыпаў.

Ш то рэальнасьць, а ш то - яго мастацкая вэрсія, з часам становіцца ўсё больш незразумелым. Ня толькі рэжысэры знаходзяць прататыпаў сваіх герояў у рэальным жыцьці, таксама патэнцыйны М знаходзіць у кіно свае мадэлі паводзінаў і ш турш ок да пачатку паляваньня. Клясычны прыклад - трагедыя, якая адбылася ў Парыжы зь сям'ёй Закрэўскіх. Ж онка - прыстойная пасьпяховая жанчына - забіла свайго мужа і дваіх дзяцей, пасьля таго як разам з усёй сям'ёй прагледзела ў кінатэатры ф ільм пра сэрыйнага забойцу “Copycat” - “Імітатар”.

У той жа час сапраўдныя гісторыі з М ператвараю цца ў ф арс, больш уласьцівы кіно. Калі судзілі жытомірскага М Анопрыенку, на ўваходных дзьвярах суду вісела паперка: “Паважаныя грамадзяне! Даводзім да ваш ага ведама, ш то чарговыя слуханьні па справе Анопрыенкі, якога абвінавачваю ць у 52 забойствах, адбудуцца ў наступны панядзелак аб 11.00”. Унізе нехта накрэмзаў: “Усе квіткі прададзеныя”. І гэта як найлепей характарызавала сытуацыю, ш то склалася вакол суду: такой колькасьці замежных карэспандэнтаў не было на Ўкраіне з часоў аварыі на ЧАЭС. Газэтныя публікацыі на гэтую тэму імгненна затапілі і страйкі настаўнікаў, і нават гастролі на Ўкраіне Ш уры з ш оў трансвэстытаў... Анопрыенка па рэйтынгу “Ф ранс Прэс” узначаліў гіт-парад крыважэрных забойцаў Эўропы за апош нія 200 год і ў рэш це рэш т стаў самым папулярным пэрсанажам Украіны.

Бадай ш то апош няе - найбольш амаральнае і гідкае, але і чаканае ў такой сытуацыі. Простыя спажыўцы пачынаю ць круціць носам і дэманстратыўна закатваць вочы ад вычварэньняў М толькі тады, калі ягоныя дзеяньні наагул не ўкладаю цца ні ў якія абыватальскія схемы паводзінаў. Хаця такіх, як паказвае час, становіцца ўсё меней: скрайніх праяваў жорсткасьці і гвалту патрабуе ненажэрны і хлусьлівы монстар, імя якому - просты чалавек.

М аньяк

9''2003CD / 038

Слова паходзіць ад стараж ы тнага звароту да ж анчы н у Італіі: mia donna - “мая спадары ня”. Зь цягам часу словазлучэньне перайш ло ў лексы кон італьянскіх каталікоў, якія назы валі так М атку Боску, а таксама яе маляваную ці скульптурную вы яву. Часьцей за ўсё М тры мала на руках немаўля Ісуса. М алады я М ары і са спагадлівы мі і спакойны мі тварамі, зь пяш чотны мі ўсьмеш лівы мі позіркамі, засяродж аны мі на маленькім вы сакародны м сы не, запаланілі думкі майстроў пэндзля і дагэтуль натхняю ць раманты чны х наведнікаў знакаміты х карцінны х галерэяў.

Але ж сьвет мяняецца, і разам зь ім - М. Да таго ж і тэмпы зьменаў узрастаю ць. У 15 стагодзьдзі адхіленьне ад традыцыі ўспрыманьня М было амаль незаўважным для няўзброенага вока - ну, намалявалі М не на ф оне сьвятых, а на ф оне прыроды, ну, дазволілі ёй больш жвавую ўсьмеш ку - сутнасьць ад гэтага не мяняецца. Да 20 стагодзьдзя такія дробязі склалі крытычную масу, пад цяжарам якой успрыманьне М толькі як апякункі чалавецтва зьмяніліся. Так, у выяўленчым мастацтве М сталі абагульнена называць выявы жанчын зь немаўлятамі на руках. Знайш лося тут месца і хваравітай, вампірскага выгляду “М ” М унка, і сю ррэалістычнай бязважкай “М Порт-Лігата” Далі з тварам жонкі Галы, і сацрэалістычнай “Партызанскай М ” беларуса Савіцкага на ф оне складзіраваных вінтовак, аголенай “Беларускай М ” Кузьміча, украінскім М у нацыянальных строях на інтэрнэт-паш тоўках, натоўпам рускіх М. Дайш ло да таго, ш то напрыканцы дырэктар аднаго буйнога музэю ў ЗШ А падаў зыск: мэрыя гораду спыніла ф інансаваньне апоры культуры, пасьля таго як там была выстаўленая карціна “Амэрыканская М ”. Квіткоў у касе музэю не хапала - так лю дзі хацелі паглядзець на Багародзіцу з каралямі са слановых экскрэмэнтаў.

І пакапайцеся зараз у сваёй галаве - якія асацыяцыі ўзьнікаю ць з М у перш ую чаргу? Пэўна ж, са спадарыняй Чыконэ-Рычы: сэксуальна нявытрыманай у жарснай маладосьці поп-стар, зоркай напаўпарнаграф ічнага відэа, скандальнай паруш альніцай грамадзкага спакою і прынятых правілаў паводзінаў, жанчынай, ш то дала новае напаўненьне старому слову, чалавекам, жыцьцё якога лягічна працягнула ланцуг ператварэньняў М - ад мілых ціхмяных італьянак да неадназначна яркай асобы.

М ТЭЗАЎРУСз Таняй Сола

М адо на

9''2003CD / 038

Слова паходзіць ад стараж ы тнага звароту да ж анчы н у Італіі: mia donna - “мая спадары ня”. Зь цягам часу словазлучэньне перайш ло ў лексы кон італьянскіх каталікоў, якія назы валі так М атку Боску, а таксама яе маляваную ці скульптурную вы яву. Часьцей за ўсё М тры мала на руках немаўля Ісуса. М алады я М ары і са спагадлівы мі і спакойны мі тварамі, зь пяш чотны мі ўсьмеш лівы мі позіркамі, засяродж аны мі на маленькім вы сакародны м сы не, запаланілі думкі майстроў пэндзля і дагэтуль натхняю ць раманты чны х наведнікаў знакаміты х карцінны х галерэяў.

Але ж сьвет мяняецца, і разам зь ім - М. Да таго ж і тэмпы зьменаў узрастаю ць. У 15 стагодзьдзі адхіленьне ад традыцыі ўспрыманьня М было амаль незаўважным для няўзброенага вока - ну, намалявалі М не на ф оне сьвятых, а на ф оне прыроды, ну, дазволілі ёй больш жвавую ўсьмеш ку - сутнасьць ад гэтага не мяняецца. Да 20 стагодзьдзя такія дробязі склалі крытычную масу, пад цяжарам якой успрыманьне М толькі як апякункі чалавецтва зьмяніліся. Так, у выяўленчым мастацтве М сталі абагульнена называць выявы жанчын зь немаўлятамі на руках. Знайш лося тут месца і хваравітай, вампірскага выгляду “М ” М унка, і сю ррэалістычнай бязважкай “М Порт-Лігата” Далі з тварам жонкі Галы, і сацрэалістычнай “Партызанскай М ” беларуса Савіцкага на ф оне складзіраваных вінтовак, аголенай “Беларускай М ” Кузьміча, украінскім М у нацыянальных строях на інтэрнэт-паш тоўках, натоўпам рускіх М. Дайш ло да таго, ш то напрыканцы дырэктар аднаго буйнога музэю ў ЗШ А падаў зыск: мэрыя гораду спыніла ф інансаваньне апоры культуры, пасьля таго як там была выстаўленая карціна “Амэрыканская М ”. Квіткоў у касе музэю не хапала - так лю дзі хацелі паглядзець на Багародзіцу з каралямі са слановых экскрэмэнтаў.

І пакапайцеся зараз у сваёй галаве - якія асацыяцыі ўзьнікаю ць з М у перш ую чаргу? Пэўна ж, са спадарыняй Чыконэ-Рычы: сэксуальна нявытрыманай у жарснай маладосьці поп-стар, зоркай напаўпарнаграф ічнага відэа, скандальнай паруш альніцай грамадзкага спакою і прынятых правілаў паводзінаў, жанчынай, ш то дала новае напаўненьне старому слову, чалавекам, жыцьцё якога лягічна працягнула ланцуг ператварэньняў М - ад мілых ціхмяных італьянак да неадназначна яркай асобы.

М ТЭЗАЎРУСз Таняй Сола

М адо на