Arhitektura Racunarskih Mreza by Beksona

7/30/2019 Arhitektura Racunarskih Mreza by Beksona

http://slidepdf.com/reader/full/arhitektura-racunarskih-mreza-by-beksona 1/19

JU SREDNJA ELEKTROTEHNIĈKA

ŠKOLA “VASO ALIGRUDIĆ“

PODGORICA

Maturski rad iz Telekomunikacionih

vodova i mreţa

ARHITEKTURA RAĈUNARSKIH

MREŢA

Меntor: Učenik :

Violeta Rašković, dipl.ing.el. Marko Lakićević, S4d



Arhitektura raĉunarskih mreţa Marko Lakićević, odjeljenje S4d

S A D R Ţ A J Strana

1. Uvod............................................................................................................................................12. Istorijat interneta..........................................................................................................................2

3. Računarske mreţe........................................................................................................................3

3.1. Pojam i podjela računarskih mreţa......................................................................................3

3.2. Svojstva računarskih mreţa.................................................................................................6

3.3. Komunikacioni mediji.........................................................................................................6

4. Dva osnovna tipa mreţe.............................................................................................................10

4.1. Serverske mreţe ................................................................................................................10

4.2. Mreţe računara istog prioriteta...........................................................................................11 4.3 Projektovane mreţe..............................................................................................................12

5. Topologije mreţa.......................................................................................................................13

5.1. Uvod u topologije mreţa.......................................................................................................13

5.2. Pojam topologije....................................................................................................................13

5.3. Topologija magistrale............................................................................................................13

5.4. Klasične topologije................................................................................................................15

6. Zaključak.................................................................................................. .................................15

Literatura......................................................................................................................................16




1.Uvod

Prije svega, pojam internet znači mreţa unutar mreţe, ili internkonekcija između više računara.Internet je globalna mreţa. Strukturno postoje male mreţe koje se međusobno vezuju, i time čineovu strukturu. Internet se sve više naziva globalnom mreţom informacija (velikainternacionalna-globalna baza podataka). Broj računara na internetu se trenutno procjenjuje na

oko 150.000.000. Količina informacija koju ti serveri posjeduju je ogromna, i teško je procijenitii prikazati realno kolika je ona zaista. Internet predstavlja jedan od najusjpješnijih primjera

višestrukih prednosti kontinuiranog i doslednog ulaganja u istraţivanje i razvoj informaciono-

komunikacione infrastrukture. Od prvih istraţivan ja u oblasti komutacije paketa do danas,

akademske organizacije, industrija, međunarodne i drţavne institucije sarađivale su u razvoju i

implementaciji novih tehnologija, arhitekture i protokola Interneta.Potreba za informacijama

natjerala je čovjeka da uspostavlja veze sa raznim izvorima informacija i da stvara mreţe prekokojih će sebi olakšati prikupljanje, prenos, skladištenje i obradu podataka. Naglim razvojem

računarske tehnologije posl jednjih godina (povećanje performansi uz pad cijena) i sa pravom

eksplozijom Interneta, broj korisnika računara i računarskih mreţa raste vrtoglavom brzinom. Sasve moćnijom računarskom opremom svakodnevno se uvode novi servisi, a istovremeno se u

umreţavanju postavljaju viši standardi. Vremenom su se mreţni sistemi razvijali da bi danas

dostigli nivo praktičnog efikasnog okruţenja za razm jenu podataka. Počeci umreţavanja vezujuse za prve telegrafske i telefonske linije kojima su se prenosile informacije do udaljenih lokacija.

Dostupnost i fleksibilnost tehnologija današnjih savremenih računarskih mreţa omogućava da se

sa bilo koje tačke na planeti moţe povezati na mreţu i doći do ţeljenih informacija. U poređenju

sa nekadašnjom cijenom korišćenja servisa mreţa, cijena eksploatisanja današnjih mreţa je sveniţa. Računarske mreţe su danas nezam jenjivi dio poslovne infrastrukture, kako velikih, tako i

malih organizacija. Poznavanje tehnologije i korišćenje mreţa čak izlazi iz okvira primjene u

poslovanju (koje moţe da obezbijedi poslovnu prednost organizacijama - npr. elektronskatrgovina omogućava i malim firmama konkurentnost na trţištu) i zalazi u ostale aspekte ţivotačovjeka postajući dio opšte kulture.

1.




2. Istorijat interneta

Korijene ideje o globalnoj mreţi za razmenu informacija nije moguće locirati u određenu godinuili deceniju. Za svaku komponentu ogromne infrastrukture Interneta postoje tehnički, ekonomski

i društveni preduslovi u prošlosti i sadašnjosti. Postojale su vizije tehnologije koja će omogućitiintegraciju servisa i globalno povezivanje. Nikola Tesla je, još 1908. godine, govorio otehnologiji koja će "omogućiti poslovnom čoveku u Njujorku da diktira uputstva koja će setrenutno štampati u njegovoj kancelariji u Londonu" i pomoću koje će se globalno pristupati"bilo kojoj slici, slovu, crteţu ili štampanom dokumentu". Trideset godina kasnije, engleski

knjiţevnik Herbert Dţordţ Vels (H. G. Wells) je pisao o "svjetskom mozgu kao depou koji

prima, uređuje, klasifikuje, objašnjava i poredi znanje i ideje". Vanivar Buš (Bush) je, 1945.

godine, napisao esej o foto-elektro-mehaničkom uređaju sa kolektivnom memorijom koga je

nazvao "memeks". Preduslovi za nastanak Interneta stvoreni su krajem pedestih i početkomšezdesetih godina prošlog veka. Ministarstvo odbrane SAD je 1958. godine osnovalo

istraţivačku agenciju ARPA (kasniji naziv – DARPA), sa jednim od ciljeva da istraţitelekomunikacione tehnologije i mogućnosti umreţavanja računara. Taj period su obiljeţiliteorijski radovi nekoliko naučnika, među kojima se posebno ističu Leonard Klajnrok (Kleinrock), Pol Baran, Donald Dejvis (Davies) i Dţozef Karl Robnet Liklajder (J.C.R.

Licklider). Klajnrok, Baran i Dejvis su, nezavisnim radovima, utemeljili teoriju komutacije

paketa. Liklajderova "galaktička mreţa" je bila vizija podrške društvenih interakcija pomoću

globalno povezanih računara, koji omogućuju brz pristup podacima i programima, sa bilo kojelokacije. Takav koncept, u suštini, odgovara današnjem Internetu. Odluka o povezivanju

nekoliko velikih i skupih računara agencije ARPA doneta je 1965. godine. Prvenstvena

motivacija za formiranje mreţe bila je da se ostvari efikasno i ekonomično dijeljenje resursa – hardvera, softvera i aplikacija. Naredne četiri godine posvećene su intenzivnom radu na projektu

prve mreţe sa komutacijom paketa, poznate pod nazivom ARPANET. Ek sperimentalna mreţainstalirana je 1969. godine. Ona je povezala Univerzitet Kalifornija u Los Anđelesu (UCLA) sacentrom "SRI International" u Menlou Parku (u blizini San Franciska), a zatim Univerzitet

Kalifornija u Santa Barbari (UCSB) i Univerzitet Juta (Utah). Početkom novog milenijuma postalo je izvjesno da će IP tehnologi ja predstavljati osnov za integraciju heterogenih

telekomunikacionih servisa (glas, podaci, video). Zabiljeţen je eksponencijalni porast brojakorisnika; prema statističkim podacima, Internet je 2010. godine imao blizu dvije milijarde

korisnika.

2.




3. RAĈUNARSKE MREŢE

U ovom poglavlju razmatran je pojam i podjela računarskih mreţa. Pored toga, razmatrani surazličiti komunikacioni mediji za prenos podataka, objašnjeni su osnovni tipovi mreţa i mreţnihtopologija, kao i načini međusobnog komuniciranja računara. Na kraju, razmatra se Internet, kao

najveća i najpoznatija računarska mreţa i elektronska trgovina, koja sve više dobija na značaju.

3 .1. Pojam i podjela računarskih mreža

Računarsku mreţu čine dva ili više računara povezana na odgovarajući način kako bi mogli da

dijele računarske resurse. Pod računarskim resursima podrazumevaju se hardverske komponente(skener, štampač, modem itd.) i softverske komponente (informacije, baze, aplikacije itd.).Znači umreţeni računari mogu da dele, između ostalog i:

Podatke,

Poruke,

Softver,

Računarske faks uređaje,

Modeme

Ostale hardverske komponente

Osnovni razlog zbog čega se računari povezuju u mreţe su povećavanje efikasnosti i

smanjenje troškova. Povezivanje računara dovodi do znatnih ušteda – kako u okviru jedne

organizacije, tako i na globalnom svetskom nivou – zato što se istim informacijamamoţe pristupati sa različitih lokacija. Svrha mreţe je:

• zajedničko korištenje programske podrške realizovane kao zajedničke aplik acije za svekorisnike ili aplikacije koja je razdijeljena a rezultati obrade objedinjeni, • objedinjavanje pristupa mr eţnim resursima (štampači, skeneri...),

• pristup zajedničkim bazama podataka,

• elektronska komunikacija i elektronska pošta (slanje podataka),

• upravljanje i administriranje podacima,

• povezivanje različitih platfor mi (UNIX, OS/2...),

• povećanje produktivnosti i smanjenje troškova poslovanja.

Perfomanse mreţe su: propusna moć, raspoloţivost, sigurnost i cena koštanja.

Zajedničke komponente, funkcije i karakteristike svih mr eţa su: serveri (odnosno

računari koji opsluţuju umreţene korisnike), klijenti (računari koji koriste zajedničke

mreţne reurse), medijum (sredstvo kojim se računari povezuju), zajednički podaci (datotekekoje server obezbeđuje umreţenim korisnicima na korišćenje) i resursi koji se stavljaju na

raspolaganje umreţenim korisnicima (npr. štampači, skeneri i slično).

3.




Računarske mreţe se mogu podeliti u dvije osnovne klase prema veličini razdaljine koje pokrivaju: lokalne i globalne mreţe.

Sli ka 1. Primjer moguće arhitekture LAN mrež e

Lokalne mreţe (Local Area Network –LAN) predstavlja mreţu računara i drugihkomponenata, lociranu u okviru relativno malog prostora (npr.1000 metara), kao na primer sprat

u zgradi ili u samoj zgradi. Lokalna mreţa omogućava zajedničko korišćenje korporacijskihresursa, kao što su: uređaji za arhiviranje, štampači, skeneri, baze podataka, aplikacije itd.(slika 1.). Postojanje LAN-a moţe da eliminiše potrebu za cirkulacijom dokumenata u

papirnoj formi, tako što omogućava dostavljanje bilješki, poslovnih pisama i drugih

materijala u elektronskoj formi na radnu stanicu svakog sluţbenika. Lokalne mreţe

karakteriše velika brzina prenosa i malo kašnjenje.

Globalne mreţe (Wide Area Network – WAN) predstavlja mreţu koja povezuje računarelocirane na većim udaljenostima, na primer u različitim gradovima, drţavama i kontinentima.

4.




Sli ka 2. Primer moguće arhitekture WAN mreže

WAN pokriva veliku geografsku oblast i generalno su javno dostupne mreţe. Globalne mreţe

obuhvataju regionalne mreţe, kao što su telefonske kompanije ili međunarodne mreţe, kao što

su globalni provajderi, odnosno isporučioci komunikacionih usluga. Ove mreţe mogu da

kombinuju komutirane i direktne linije, mikrotalase i satelitske komunikacije. Globalne mreţe mogu biti komercijalne, pravilima regulisane mr eţe, dok su neke u privatnom vlasništvu, obično u vlasništvu velikih kompanija koje mogu da podnesu odgovarajuće troškove. Postoje i

globalne mreţe koje su "javne" u smislu upravljanja, resursa i pristupa.

Organizacije uvode mreţe prije svega da bi dijelile resurse i omogućile komunikaciju preko

mreţe. U resurse spadaju podaci, aplikacije i periferni uređaji. Periferni uređaji su na primer

spoljašnji disk, štampač, modem, skener, uređaj za arhiviranje podataka i slično.

5.




3.2. Svojstva računarskih mreža

Osnovna svojstva računarskih mreţa su:

• Otvorenost – dostupnost svim potencijalnim korisnicima. Pod pojmom

otvorenosti danas se podrazumijeva i javnost specifikacija, koja omogućava raznim proizvođačima ponudu kompatibilne opreme;

• Ekonomiĉnost – koja se posmatra sa stanovišta korisnika;

• Modularnost – mogućnost naknadnog uključivanja novih sistema;

• Fleksibilnost – mogućnost promene načina povezivanja u toku rada same mreţe;

• Elastiĉnost – mogućnost povezivanja sa drugim mreţama;

• Adaptivnost – takav način upravljanja samom mreţom da se postigne maksimalni

kvalitet u odnosu na korisnika;• Transparentnost – mora postojati jedinstvena tehnologija, koja povezuje korisnike

na mreţi.

3.3. Komunikacioni mediji

Za prenos podataka koriste se različiti komunikacioni medijumi(kanali) sa raznim

karakteristikama. Komunikacioni mediji se mogu podeliti na ţične i beţične medije.

Ţiĉni mediji

Ţični mediji su upredena parica, koaksijalni kabl i fiber-optički kabl. Telekomunikacioni

signali se prenose preko ţičanih medija tačno određenim putanjama koje su definisane fizičkimgranicama medija.

Upredena parica predstavlja par bakarnih ţica i najraspostranjeniji je oblik

komunikacionog povezivanja jer se koristi gotovo za sve telefonske instalacije. Ovaj

komunikacioni medij je relativno jef tin, široko je primjenljiv i lak za postavljanje. Nedostaciovog medija su što relativno sporo prenosi podatke, moţe se lako prisluškivati i podloţan

je smetnjama koje potiču iz drugih električnih izvora.

Fiber-optiĉki kabl predstavlja komunikacioni medijum velikog kapaciteta. On je

urađen od velikog broja veoma tankih staklenih niti i informacije, umjesto električnog,

nosi svjetlosni signal koji putuje kroz unutrašnjost fiber-optičkog kabla. Svjetlosni signal je praktično "zarobljen" u svjetlovodu zbog totalne refleksije, zbog čega su i gubici energije jako mali. Ovaj medij omogućava veliku brzinu, veći kapacitet i veću bezbjednost u odnosu

na prisluškivanje i ometanje. Nedostaci ovog medija su visoka cijena i tešk oće prilikom

postavljanja.

6.




Koaksijalni kabl se sastoji od izolovanog bakarnog jezgra koje je okruţeno punom ili pletenom metalnom uzemljenom presvlakom i sve je obmotano plastičnim omotačem. U

odnosu na upredenu paricu moţe da prenosi mnogo više podataka i manje je osjetljiv na

električne smetnje, ali je i znatno skuplji i teţi za rad.

Beţiĉni medijumi

Beţiĉni medijumi su mikrotalasni sistemi, satelitski prenos i radio prenos. Kod beţičnog prenosa, prenos se vrši emitovanjem signala koji se na prijemnoj strani detektuje nekom

vrstom antene.

Mikrotalasni sistemi koriste mikrotalase koji putuju duţ površine zemlje i obezbeđuju prenos između različitih lokacija. Nedostatak mikrotalasnih sistema je što zahtijevaju da

između predajne i prijemne strane postoji optička vidljivost. Na taj način se znatno ograničavakorisnost ovih sistema, posebno ako se radi o vrlo velikim rastojanjima. Bitan nedostatak

ovih sistema je i osjetljivost na smetnje u okolini kao što su snijeţna oluja i jaka kiša. Zbogovih nedostataka mikrotalasni sistemi se sve više zamjenjuju satelitskim komunikacionim

sistemima.

Kod satelitskog prenosa signal koji emituje zemaljska stanica prenosi se ka satelitu kojiga ponovo emituje ka drugoj zemaljskoj stanici. Iako se i kod satelitskog prenosa zahteva

optička vidljivost predajnika i prijemnika, zbog velike oblasti koju sa velike visine pokriva

satelit, premošćavaju se nedostaci mikrotalasnih sistema.

Radio prenos takođe prenosi informacije beţično, ali koristi radio talase koji su niţih frekvencija od mikrotalasa. Radio prenos se sve više koristi za povezivanje računara i

periferijskih uređaja ili za povezivanje računara i lokalnih mreţa. Prednosti ovog

komunikacionog medija su laka instalacija i niska cijena uređaja. Nedostaci su mogućnost prisluškivanja, jer je dovoljno da neko ima prijemnik podešen na istu frekvenciju, kao imogućnost uzajamne električne interferencije (ometanja) sa drugom kancelarijskom

električnom opremom. Karakteristike komunikacionih medija

Karakteristike komunikacionih medija koje određuju njihovu efikasnost i mogućnosti su: brzina,

smjer, način i tačnost prenosa. Najbitnija karakteristika komunikacionog medija je njegova transmisiona brzina, tj. brzina

prenosa poznata pod imenom kapacitet prenosnog kanala koja se u slučaju prenosa podataka

izraţava u bitima u sekundi (bps).

7.




Tabela 1. Brzina prenosa u različ itim medijumima

Smjer prenosa, kao sledeća karakteristika komunikacionih medija, moţe da budesimpleksan, poludupleksan i dupleksan.

Kod simpleksnog prenosa komunikacija se odvija u samo jednom smeru. Ovaj prenos je jednostavan i relativno jeftin. Primjeri za ovaj prenos su: radio i TV difuzija,

javni sistemi oglašavanja i slično.

Kod poludupleksnog prenosa komunikacija se odvija u oba smjera, međutim ne

istovremeno. Znači, u posmatranom trenutku poruka moţe da se prenosi u samo jednom

smjeru. Primjer za poludupleksni prenos je radio veza u kojoj korisnici mogu da primaju

i da emituju, ali ne mogu da rade istovremeno, znači u posmatranom trenutku mogu ilida govore ili da slušaju.

Kod dupleksnog prenosa komunikacija se odvija u oba smjera istovremeno. Primjer

za korišćenje dupleksnog prenosa je telefon.

Naĉin prenosa moţe da bude asinhroni i sinhroni.

Asinhroni prenos karakteriše emitovanje ili primanje samo po jednog alfanumeričkog znaka

(karaktera). Prijemni uređaj zna kada znak počinje i kada se završava na osnovu start bita

koji prethodi poslatom znaku i stop bitu koji sledi iza svakog poslatog znaka. Ovaj vid prenosa je po svojoj prirodi neefikasan jer zahtijeva start i stop bitove kod svakog znaka

kao i zbog praznog vremena između prenosa znakova. Asinhroni prenos se koristi samo za

prenos podataka relativno malim brzinama.

Sinhroni prenos karakteriše slanje grupe znakova kao kontinualni niz bitova, a prenosomupravlja signal za sinhronizaciju koji inicira uređaj koji šalje. Da bi se izbegao gubitak ili

dobitak bitova, predajnik i prijemnik moraju da budu u potpunoj sinhronizaciji, što se

postiţe slanjem posebnih znakova koji se nazivaju sinhro bitovi i koji prethode bloku podataka. Pomoću ovih sinhrobitova prijemni uređaj se sinhronizuje sa predajnikom. Sinhroni

prenos se koristi za prenos podataka velikim brzinama.

8.




Tokom prenosa podataka različiti događaji, kao što su vremenske nepogode, električne

interferencije i slično, mogu da prouzrokuju da jedan ili više bitova bude "is pušteno" tokom

prenosa i da tako bude oštećena celovitost informacije. Taĉnost prenosa se moţeustanoviti na osnovu bitova parnosti, koji predstavljaju kontrolnu sumu koja se dodaje

na otpremnoj strani linije znaku i/ili bloku znakova. Radi verifikacije tačnosti prenosa, na prijemnoj strani linije se ispituju i verifikuju bitovi parnosti kako bi se utvrdilo da li sutokom prenosa izgubljeni neki bit ili bitovi.

Brzine prenosa komunikacionih medija su sve veće, naročito što se tiče optičkih vlakana,

gdje brzine prenosa dostiţu od 100 Mbps do 2 Gbps. U SAD je započelo formiranje globalne

telekomunikacione strukture koja podrţava gigabitske brzine i koja je zasnovana natehnologiji optičkih vlakana i digitalnom prenosu informacija. Potrebu za povećanjem

brzine prenosa uslovio je porast broja korisnika telekomunikacionih usluga, kao i potreba za

prenosom multimedijalnih sadrţaja.

Slika 3. Prenos podataka preko telefonske linije

9.




4. DVA OSNOVNA TIPA MREŢE

U zavisnosti od načina na koji se zajednički koriste informacije postoje mreţe

ravnopravnih korisnika i serverske mreţe. U daljem tekstu biće reči o glavnim funkcijama,

prednostima i nedostacima ovih vrsta mreţa. Koja će se mreţa uvesti zavisi od veličine organizacije, potrebnog nivoa bezbednosti, raspoloţivog nivoa administrativne podrške,gustine saobraćaja na mreţi, potreba korisnika mreţe i raspoloţivog budţeta.

4.1. S erverske mreže

Rad serverske mreţe (Server Based Networks) je zasnovan na povezivanju više manjih

računara – klijenata sa serverom koji klijentu pruţa pomoć u radu, ali je veći dio rada klijenta

odvojen od servera.

Slika 4. Serverska mreža

Raĉunar-klijent sa sopstvenom programskom podrškom, ili programskom podrškomupisanom u radnu memoriju iz servera, poziva podatke u svoj radnu memoriju, samostalno

obrađuje podatke i po obradi ih vraća na server, gde se čuvaju i na raspolaganju su svimkorisnicima mreţe. Periferne jedinice računara (štam pač, skener, CD ROM...) mogu se

proglasiti kao zajednički – djeljivi (SHARE) mreţni rasursi. Ako se server isključi, klijenti koji poseduju sopstvene trajne memorijske resurse, moći će samostalno raditi, ali neće moći koristitizajedničke mreţne resurse. Osnovne komponente serverske mreţe su: serveri, klijenti i

komunikaciona oprema.

Serveri su računari koji obezbjeđuju resurse koje dijele umreţeni računari. To su

obično računari sa najvećom procesorskom snagom, velikom RAM memorijom i najvećim inajbrţim hard diskom. Namjenski server je server koji ima samo tu jednu ulogu i ne koristi se

kao klijent.

Kako se uvećava mreţa, saobraćaj u mreţi postaje sve gušći, javlja se potreba za većim brojem servera. Podela poslova na nekoliko servera obezbjeđuje da se poslovi obavljaju nanajefikasniji mogući način. Tako nа primjer, specijalizovani serveri se koriste za:

server za štampanje – obezbeđuje pristup štampačima i izvršava programe potrebneza stvaranje i rukovanje redovima štampanja poslova poslatih nа štampače sa različitihčvorova.

10.




fajl server – izvodi znatan dio upravljanja mreţom, jer svi prenosi idu рrеko njega. Fajlserver ima jednu ili više mreţnih kartica preko kojih radi sa mreţom. Osim što upravlja pristupom resursima, kao što su datoteke i diskovi nа mreţi, fajl server je odgovoran za bezbjednost i sinhronizaciju mreţe. М jеrе bezb jednosti koje se preduzimaju treba daosiguraju da samo ovlašćeni korisnici imaju pristup pojedinoj datoteci. М jеrе

sinhronizacije treba da obezbijede da dva korisnika nе rаde u isto vreme nekompatibilne poslove u istoj datoteci ili u zapisu. Efikasan fajl server mora biti brz, pouzdan i mоrа daobezbijedi dovoljan prostor za smještaj svih рodataka i programa neophodnih korisniku.Komponente sistema za fajl server moraju biti izdrţljive i pouzdane.

server za aplikacije – obično je namjenski računar koji izvršava aplikacije za radnestanice. Aplikacije zasnovane nа klijentu izvršavaju se nа radnoj stanici i za njih je

potrebno sve neophodne datoteke podataka prenijeti sa servera nа radnu stanicu.Upotreba aplikacijskih servera moţe da poboljša perfor manse fajl servera, rasterećujući ga nekih zadataka obrade. Pri radu sa bazama podataka ili рrоgramima za tabelarno proračunavanje, ovim se štedi značajna količina vremena.

server za elektronsku poštu – predstavlja server koji ро zaht jevu upravlja isporukom pošte ili informacijama druge vrste.

server baza podataka – sadrţi softver koji programima aktivnim nа drugim čvorovimaobezbjeđuje pristup zapisima u bazi podataka. Server baza podataka je koristan samoukoliko moţe da izvrši stvarno očitavanje i sm ještanje zapisa nа server, tako da nijeneophodno slati cijele baze podataka između servera i radne stanice.

Klijenti, odnosno radne stanice, jesu računari koji pristupaju zajedničkim mreţnim

resursima koje obezbjeđuje server. Uobičajeno je da su to računari čija se konfiguracija bazira na poslovima koji se na njima obavljaju tj. na zahtevima korisnika za obavljanje pojedinih poslova.

Komunikacionu opremu čine kablovi, razvodne kutije, skretnice, adapteri, konektori,linijski pojačivači i slično. Instaliranje, konfigurisanje i upravljanje kod serverskih mreţa je znatno sloţenije nego kodmreţa računara istog prioriteta, ali one imaju i brojne prednosti. Kod ovih mreţa administrator moţe da definiše bezb jednost i to onda vaţi za svakog korisnika u mreţi. Jedan od osnovnihrazloga za opr edeljivanje za ovaj tip mreţe je zahtijevani nivo bezbjednosti. Vrlo bitna

karakteristika serverskih mreţa je da one mogu funkcionisati sa ogromnim brojem korisnika

ispoljavajući dobre perfomanse.

4.2. Mreže računara istog prioriteta

Kod mreţa računara istog prioriteta (Peer to Peer Network) ne postoje namenski serveri, kao

ni hijerarhija računara.

11.




Obično svaki računar funkcioniše i kao klijent i kao server. Kod ovog tipa mreţe ne postojiadministrator mreţe koji je odgovoran za cijelu mreţu, već svaki korisnik svakog računaraodređuje koji se podaci sa njegovog računara mogu deliti preko mreţe. Mreţe istog prioritetačesto zovu i radne grupe i koriste se za manje od 10 korisnika u istom prostoru. Ove mreţe surelativno jednostavne i jeftinije su od serverskih mreţa i zadovoljavaju potrebe malih

organizacija. Svaki korisnik sam podešava sopstvenu bezb jednost tako što definiše lozinke zaresurs koji se koristi preko mreţe. Dešava se da pojedini korisnici ne prim jenjuju nikakve mjere

bezbednosti, zbog čega, ako je bezbednost bitan faktor, bolje rešenje predstavljaju serverskemreţe.

Sli ka 5. Mreže računara istog prioriteta

4.2. Projektovanje mreže

Pojam mreţna topologija odnosi se na fizički raspored računara, kablova i drugihkomponenata mreţe. Od izabrane topologije zavisi:

Vrsta potrebne opreme mreţe,

Mogućnosti opreme mreţe,

Razvoj mreţe,

Način upravljanja mreţom

Od izabrane mreţne topologije zavisi tip kablova koji će se koristiti, kao i način na koji će se onisprovesti kroz podove, zidove ili plafone. Izbor mreţne topologije utiče i na način komuniciranjaračunara u mreţi, što ima veliki uticaj na funkcionisanje mreţe. Za svaku konkretnu organizaciju

treba izabrati odgovarajuću mreţnu topologiju, kako bi mreţa adekvatno funkcionisala,

a problematične situacije izb jegle.

12.




5. TOPOLOGIJE MREŢA

5 .1. Uvod u topologije mreža

Ovo poglavlje pokriva osnove mreţnih topologija, kabliranja i protokola sloja veze podataka.

Topologija mreţe, signali i kabliranje tri su komponente koje čine fizički sloj OSI modela.Fizički sloj leţi na dnu OSI modela i sluţi za definisanje osobina elemenata mreţnog hardvera,na primjer, osobina signala koji se koristi za prenos binarnih podataka preko ţice. Takođe, on

definiše tipove mreţnih kartica koje se moraju koristiti u svim računarima priključenim namreţu, kao i vrstu razvodnika. Ostale mogućosti fizičkog sloja obuhvataju prim jenu raznih vrsta

bakarnih ili optičkih kablova i više različitih beţičnih rješenja. U lokalnoj mreţi (LAN),specifikacije fizičkog sloja su u direktnoj vezi s protokolom sloja veze podataka. To znači da,kada izaberete protokol sloja veze podataka, morate koristiti jednu od specifikacija fizičkog slojakoje odgovaraju tom protokolu. Protokol sloja veze podataka opisuje kanal između mreţnihdjelova hardvera računara i pripadajući mreţni softver. Protokol sloja veze podataka za koji se

odlučite prilikom projektovanja lokalne mreţe najviše utiče na izbor hardvera za realizaciju

mreţe i na način njegovog instaliranja. Trenutno je Ethernet najpopularniji protokol za sloj veze

podataka u lokalnim mreţama. Token ring i Fiber Distributed Data Interface (FDDI) takođe su

protokoli sloja veze podataka za lokalne mreţe. Ovo poglavlje počinje objašnjenjem komponente

fizičkog sloja – topologije mreţe.

5.2. Pojam topologija

Pojam “topologija” odnosi se na način povezivanja računara i ostalih uređaja u mreţi. Vrstakabla koja se koristi u mreţi određuje njenu topologiju. Pri realizaciji mreţe ne moţe seupotrijebiti odreñenu vrstu kabla za bilo koju topologiju. Za svaku vrstu kabla postoji

odgovarajuća topologija. Tri osnovne topologije lokalnih mreţa jesu magistrala, zvijezda i prsten. Srijećemo sledeće oblike topologija: magistrala, zvijezda, zvijezda– magistrala,

hijer arhijska topologija zvijezde, prsten, rešetka i beţična topologija.

5.3. Topologi ja magistrale

Kada se u mreţi primjeni topologija magistrale, računari i ostali ureñaji povezani su u jednu

liniju, svako sa svojim susjedima. Ova konfiguracija se naziva “daisy chain”. Da bi svi signalikoje generiše sistem stigli na svoje odredište, prenose se magistralom u oba sm jera ka svim

ostalim sistemima. Topologija magistrale uvijek ima dva otvorena kraja, k ao što je prikazano naslici 5

13.




Oba kraja magistrale moraju se zatvoriti otpornicima da bi se izbjegla refleksija signala usuprotnom smjeru koja izaziva interferenciju s novim signalima koji se prenose. Nepostojanje

završetaka na jednom ili na oba kraja magistrale onemogućava ispravan rad mreţe.

Sli ka 6 . Topologija magistrale

Topologija magistrale postoji u dva oblika:

Debeli Ethernet gdje mreţe koriste jedan dugačak koaksijalni kabl. Umreţeni računari su povezani na taj kabl pomoću manjih, pojedinačnih kratkih kablova, koji se zovu interfejs

priključnih jedinica (engl. Attachment Unit Interface, AUI, poznati i pod nazivom kablovi

primopredajnika).

Tanki Ethernet tu se koriste tanji koaksijalni kablovi, isječeni na komade različitih duţina.Svaki k omad kabla povezuje računar sa susjednim računarom. Svaki računar u mreţi ima primopredajnik koji je zaduţen i za prijem i za predaju podataka na mreţni kabl. Izuzev debelog

Etherneta, kod ostalih standarda fizičkog sloja za Ethernet, primopredajnici su ugrañeni u

mreţnu karticu. Debeli Ethernet je jedini oblik Ethernet mreţa koji koristi interfejs različit odmreţnih kartica. U njegovom slučaju, primopredajnici se na koaksijalni kabl povezuju pomoćuvampirskog priključka. Primopredajnik se povezuje na mreţnu karticu računara pomoću AUIkabla. Topologija magistrale ima jednu ozbiljnu manu. Kvarna bilo kojem dijelu kabla,

neispravan završetak kabla ili neispravan konektor, moţe da izazove pad čitave mreţe. Neki odovih kvarova mogu prelomiti mreţu na dva dijela, sprečavajući komunikaciju sistema sasuprotnih strana. Štaviše, ako neka neispravna komponenta izazove prekid mreţe na dva dijela,

oba dijela mreţe postaju nezavršena, što izaziva refleksiju signala, koja ozbiljno ugroţavakomunikaciju.

14.




5.4. Klasične topologije

U praksi postoji nekoliko topologija računarskih mreţa koje se koriste. Računari, svičevi i

terminali koji su povezani sa linkovima u mreţu zajednički se nazivaju čvorovi mreţe.Topologija mreţe predstavlja organizaciju čvorova i linkova jedne računarske mreţe. Topologijamreţe mora da se uklapa u strukturu radne jedinice organizacije koja je koristi i mora se uslučaju potrebe adaptirati da zadovolji ustaljene šeme prenosa informacija koje vaţe uorganizaciji. Da bi se ostvarila veza između računara, pored infrastrukture koju čini hardver

potrebno je instalirati i softver koji omogućava i kontroliše komunikacije preko mreţe. Triosnovne topologije su:

magistrala

zvezda

prsten

6. ZAKLjUĈAK

Kucajući ovaj rad, podjsetio sam se nekih jako bitnih stvari stvari, koje smo u jednom od razreda

davali najviše paţnje, a to su naravno „Računarske mreţe“. Računarske mreţe je širi ikompleksniji pojam za sve što nas virtuelno povezuje. U ovom radu ima dosta stvari, počevši oduvoda, istorijskih početaka interneta, pa do slika koje blisko predstavljaju i stvaraju sliku u stvarišta je to Internet tj „Računarske mreţe“. Vidio sam i to, da postoji više oblika računarskih mreţa.Prije svega, zaključak svega ovoga, je to da računarske mreţe se šire i šire sve više, čak i do onihmjesta do kojih se jako teško moţe doći. Sve u svemu Internet je na jedan način osnovnosredstvo naše populacije na kome se mogu pomoću svojih manjih telefonskih i ostalihračunarskih uređaja svi povezati bilo kad i bilo gdje u svojoj okolini.

15.




LITERATURA

[1] Erik Dahlman, Stefan Parkvall, Johan Sköld, Per Beming: „3GEvolution: HSPA and LTE for Mobile Br oadband“, Elsevier Ltd., 2007.

[2] „Long Term Evolution – A Technical Overview“, Motorola Inc.,July 2010.

[3] www.3gpp.com

[4] „EDGE, HSPA, LTE: Broadband Innovation”, Rysavy Research,September 2008.

[5] J. M. Ballot: „The IP road to mobile network evolution“, AlcatelLucent, September 2007.

16.

http://www.3gpp.com/






Komentar:

Ocjena rada _____________

Odbrana rada _____________

Opšta ocjena _____________

Komisija:

Predsjednik ______________

Ispitivač ______________

Stalni član ______________

Datum: ____________

Documents

Arhitektura Racunarskih Mreza by Beksona