A Wife's Cry Untold Story

7/25/2019 A Wife's Cry Untold Story

1/42

A Wife's Cry Untold Storiesby barbsgalicia

Mga storya ng mga taong naging parte ng buhay nina Allen at Vanessa.

=================

Author's Note #1

Mga storya ng mga taong naging parte ng buhay nina Allen at Vanessa. I stronglysuggest na basahin muna ang buong A Wife's Cry para mas maintindihan ang mga kwentong nakapaloob dito. Ang bawat storya ay magla-laman lamang ng 5-10 kabanata.

=================

And Then You Left (Ch.1)

AND THEN YOU LEFT - CHAPTER 1

+++

Mahigit isang oras na magmula nuong tumunog ang bell ng St. Agnes High School, isang exclusive school for girls. Ngunit hanggang ngayon, hindi pa rin umuuwi ang15-year old na si Leila Pauleen Perez.

Matyaga siyang naghihintay sa tapat ng faculty room - nakasandal sa malamig na dingding, nakatitig pababa sa kanyang mga bagong biling itim na sapatos, at kapitkapit ng dalawang kamay ang kahon ng home-made carrot cupcakes na pabaon sa kanya ng kanyang Mama.

Hindi niya na nga pinapansin ang pangangalay ng kanyang mga paa, ang bigat ng bag na nakasabit sa balikat niya, at ang posibilidad na may ibang mga estudyantengmaaaring makahuli sa kanya.

Paminsan-minsan ay tinitingnan niya na lang ang mga kuha niyang mga litrato sa kanyang dalang digital camera, o kaya nama'y pinagma-masdan ang nag-ga-gandahangChristmas lights na nakapalibot sa kalapit na bulletin board para maibsan ang pagka-inip niya.

Ilang minuto pa ang lumipas bago bumukas ang pinto ng faculty room.

Nag-angat siya ng mukha nang lumabas mula roon ang lalaki na kanina niya pa gustong-gusto na makita - Si Sir Levi Alarcon, her Chemistry teacher.


2/42

As usual, naka-itim na slacks at grey na polo ito bilang uniporme, at naka-cleancut ang jet-black nitong buhok, pero kahit ganoon pa man ay parang bagong-bagopa rin ang dating ng binata sa paningin niya. Gwapong-gwapo pa rin ang kanyang guro para sa kanya, lalo na ngayon na hindi ito nakasuot ng black-rimmed glasses.

Halatang nabigla naman si Levi nang makita siyang naghihintay roon.

"L-leila. Bakit ka nandito?" tanong pa nito, habang palinga-linga sa medyo madilim na pasilyong iyon para tiyakin na walang ibang estudyanteng nakatambay roon.

Binalewala ni Leila ang tanong sa kanya. Nilapitan niya lamang ito na may malapad na ngiti sa kanyang labi sabay sandal pa ng mukha niya sa malapad nitong dibdi

b.

Agad naman na kumilos si Levi. Dali dali siya nitong inalalayan pabalik sa loobng walang taong faculty room. Binuksan nito ang nakapatay ng mga ilaw at hinilasiya sa pinakadulong mesa. Nilapag nito ang bitbit na messenger bag sa ibabaw noon, at pagkatapos ay pinaupo siya sa katapat na silya.

Namaywang pa ito sa harapan niya.

"What are you doing here, Ms. Perez?" madiin ang pagkakatanong ni Levi sa kanya.

Halatang halata na naiinis dahil nakakunot pa ang noo nito.

"'Di ba sinabi ko na sa'yong 'wag na 'wag mo 'kong hihintayin sa labas ng faculty room?" dagdag nito. "Paano na lang kung may makakita sa'yo? Alam mo ba kung ano'ng pwedeng mangyari sa'tin, ha?"

Halos uminit naman ang sulok ng mga mata ni Leila. Napayuko siya. Ang isang kamay niya'y napakapit nang mahigpit sa laylayan ng kanyang plaid jumper uniform. Pagkatapos niyang maghintay nang mahigit isang oras sa labas, ganoon lang pala angreaksyon na matatanggap niya? Hindi man lang ito natuwa na makita siya?

Bumuntong hininga siya at saka muling nag-angat ng tingin dito. "P-pinapagalitanmo ba 'ko?" malungkot na tanong niya. "Bakit mo 'ko pinapagalitan?"

Umaliwalas naman bigla ang mukha ni Levi. Nawala ang kanina'y inis sa mukha nito.

Mapait itong napangiti. Pinatayo siya nito, at kinuha ang bitbit niyang bag at nilapag din sa mesa. Agad niya namang tinago ang kamay niyang may hawak ng kahonng cupcakes sa kanyang likuran para hindi iyon makuha ni Levi.

Pagkatapos ay hinaplos nito ang layered, light brown niyang buhok na hindi lalag


3/42


4/42

e."

"Talaga? Ikaw ba gumawa?"

"Hinde, si Mama. Pero tumulong ako, ha," proud na sabi niya pa.

Napangiti naman ito. Gustong-gusto niya talaga kapag ngumingiti ito sa kanya. Mas lalo kasi itong gumagwapo. Bihira niyang makita si Levi na ngumingiti. Seryosokasi ito palagi, lalo na kapag nagtuturo ito sa klase, at kapag pinapaligiran ng ibang mga estudyante sa campus.

"At ano namang itinulong mo?" sumunod na tanong nito sa kanya. "Mas gusto ko kung ikaw lang talaga ang gumawa, Ms. Perez."

Napasimangot siya. Hindi dahil sa parang hindi nito nagustuhan na tumulong langsiya sa pag-gawa ng mga cupcakes, kung 'di sa pangalang itinawag nito sa kanya.

"Don't call me Ms. Perez," tampo niya. "'Di ba first name basis tayo after 5pm?"paalala niya.

Ngumisi naman si Levi sabay ipit ng buhok niya sa likod ng tenga niya. Kinurot pa nga nito nang marahan ang pisngi niya.

"I know," anito. "But we're still in the campus. And that means I'm your Chemist

ry teacher and you're still my student."

"You mean your favorite student?" Pagtama niya. In-emphasize niya pa talaga 'yung 'favorite'.

Ngumiti ulit ito nang matamis. "Okay then. My favorite student," paglinaw nito sabay baba ulit ng tingin sa hawak nitong kahon ng cupcakes.

"Mukhang masarap nga 'to," dagdag pa ng kanyang Sir Levi. "Kainin na'tin bago kamagpasundo sa kuya mo. Okay ba 'yon?"

Nagkunot ng noo si Leila at umiling iling. "Ayoko 'non. Ang gusto ko, ihatid mo'ko sa bahay."

"You know I can't, Leila," mabilis na sagot nito.

"Pero gusto ko! Wala sila Mama at Papa, hindi sila uuwi ngayon dahil may business trip na naman sila. Hindi rin ako masusundo ni Jerome dahil may klase siya hanggang mamayang 9PM."

"Where's your driver then?"


5/42

"Tinaguan ko kanina. Malamang umuwi na 'yon ngayon."

"W-WHAT?" bulalas ni Levi.

Napaharap ito nang maayos sa kanya. Sa kunot pa lang ng noo nito alam niyang hindi nito nagustuhan ang sinabi niya.

"Bakit mo ginawa 'yon?" tanong nito, nagpipigil na magtaas ng boses. "Bakit ka nagtago? Paano 'pag nagsumbong 'yon sa parents mo? Lalo na sa kuya mo?"

"Ako nang bahala," laban niya naman. "Malulusutan ko naman sila, e. Ayokong umuwi kasama 'yong driver na 'yon. Gusto ko ikaw ang kasama ko. Ayaw mo ba?"

Saglit itong napapikit nang madiin. Napahilot pa ito sa gilid ng noo na para bang hirap na hirap itong tumanggi.

"Gusto ko," sagot niya. "Alam mo namang gusto ko. Pero 'wag na 'wag mong gagawin'yon. Nag-iingat nga tayo para hindi sila makahalata. Ayokong mapahamak tayo, lalo ka na. Naiintindihan mo ba?"

Tumingin si Leila sa ibang direksyon. Ang totoo, hindi niya naiintindihan si SirLevi. Ginagawa niya na nga ang lahat para lang palagi silang magkita pero parang hindi naman nito naa-appreciate ang mga ginagawa niya. Handa nga siyang mapaga

litan ng kuya niya kapalit ng pagkikita nila ni Levi.

Hinarap naman nito ang mukha niya. Pero hindi siya tumingin dito.

"Leila, I'm talking to you," sabi pa nito. "Look at me."

Doon lang siya tumingin ulit. Kitang-kita niya na naman tuloy ang dark brown nitong mga mata na isa sa mga nagustuhan niya sa guro.

"Alam mo ba kung ano'ng ginawa mo, ha?" dagdag ni Levi.

Nag-iwas ulit si Leila ng tingin. "Alam ko. Ginagawa ko 'yon para sa'tin. Bakitba parang hindi ka naman masaya?"

Napansin niyang napayuko ito. Pakiramdam niya tuloy hindi na nito alam kung paano magpapaliwanag sa kanya. Narinig niya na lang na bumuntong hininga ito, at saka nag-angat ulit ng mukha sa kanya. Halatang halata ang panghihina sa hitsura nito.

"So...hindi ka nga masaya," puna niya pa.


6/42

"Yes. I'm not happy, Leila."

Halos bumigay ang mga tuhod niya sa bigat ng sinabi nito. Walang gana siyang napaupo sa silya. Napatulala siya sa sahig.

"Y-you're...not...happy?" pag-ulit niya pa.

"Oo. Hindi ako masaya sa ginagawa mo. Ilang beses ko bang kailangang ipa-intindisa'yo ang sitwasyon natin?"

"Hindi mo kailangang ipa-intindi sa'kin," mabilis na sagot naman niya na para bang sawang-sawa na siyang marinig ang sinabi ng Sir niya. "Wala naman akong nakikitang mali sa ginagawa natin. Bakit ba palagi mong sinasabi sa'kin 'yan? Ayoko na ngang marinig 'yan! Sabi mo gusto mo rin ako? E bakit ka ganyan?!"

Hindi niya mapigilang hindi maging emosyonal. Sobrang excited siyang makasama nang mas madalas si Levi dahil ilang araw na lang ay Christmas vacation na, pero bakit parang kabaligtaran naman ang nararamdaman nito?

Narinig niya itong huminga nang malalim. Pagkatapos ay lumuhod ito sa harapan niya.

"Gusto kita, Leila," saad nito. Malambing na naman. "Hindi pa ba sapat ang mga pinapakita at ginagawa ko para maramdaman mo? Ang gusto ko lang, mag-ingat tayo.

Hindi tayo katulad ng iba diyan na pwedeng magsama kahit kailan natin gustohin."

"Nag-iingat naman ako," depensa niya.

"No, you're not, Leila. Makakahalata sila sa ginagawa mo. Act normal. Katulad ngayon. It's not Friday and we're not supposed to meet. Pero nandito ka."

Nag-angat siya ng mukha at tiningnan si Levi nang masama. Sa mga sinasabi nito sa kanya, pakiramdam niya maiiyak siya.

"So ayaw mo pala talaga akong makita," diin niya. "Gumagawa na nga ako ng paraan! Ayoko ng Friday lang tayo nagka-kasama! Gusto ko, araw-araw!"

Tumayo siya dahil sa bigat ng loob niya.

Tumayo rin naman kaagad si Levi.


7/42

Inagaw niya ang kahon ng cupcakes na hawak hawak nito at inis na ibinato sa sahig.

Nanglaki ang mga mata ni Levi sa ginawa niya. Hahawakan na nga dapat siya nito para pakalmahin pero mabilis siyang umiwas.

"YOU DON'T APPRECIATE MY EFFORTS!" singhal niya pa.

"Sshh, 'w-wag kang sumigaw. Baka may makarinig sa 'yo," pabulong na sita naman nito sa kanya sabay sulyap sa maliit na salamin sa may pinto.

Pero hindi nagpa-awat si Leila. "Hindi ka masaya, at ayaw mo pa 'kong makita!" dagdag pa talaga niya. "Pinapalungkot mo 'ko, Sir!"

Agad namang lumapit si Levi sa kanya. Hinila siya nito at niyakap nang mahigpitsa leeg. May katangkaran si Levi kaya naman sakto ang pagsubsob ng mukha niya sadibdib nito. Hindi niya napigilan, tumulo ang luha niya sa parteng iyon. Naiinis siya! Bakit ganito umasta ang kanyang Sir Levi ngayon? Bakit ba kanina pa siyanito pinapagalitan?

"Tama na, tama na," pagpapatahan nito habang hinahaplos ang buhok niya. "I'm sorry. Hindi ko na uulitin. I...I appreciate your efforts. And of course, I want tosee you. Natatakot lang ako para sa'yo. At nalulungkot ako dahil hindi ka sumusunod sa'kin."

"S-sinusunod naman kita, e," sagot niya habang nakakulong pa rin sa yakap nito.

"Hinde. Hindi mo 'ko sinusunod, Leila. Ginagawa mo na naman kung ano ang gusto mo."

Napaluha na naman siya. "B-bakit ba kanina mo pa 'ko pinapagalitan? Ano bang nangyayari sa'yo?"

"Hindi kita pinapagalitan. Sinasabihan lang kita na mali ang ginagawa mo. Ingatan mo kung ano'ng meron tayo ngayon, kasi 'yon ang ginagawa ko."

Kumalas siya mula sa pagkakayakap nito. Pinunasan niya ang mga mata niya.

Tumulong din naman itong punasan ang basa niyang mga pisngi. "I'm sorry. Tumahanka na. Bakit ka ba umiiyak? Hindi bagay sa'yo."

Napangiti siya nang mapait sa gitna ng pagluha niya. "G-gusto lang naman kasi kitang makita araw araw, e."

Hinila siya ulit nito at dinampian ng marahang halik sa noo.


8/42


9/42



+++

Pinauna na siya ni Levi na maglakad papunta sa left-wing parking lot ng school kung saan nakaparada ang sasakyan nito.

As usual, takot itong may makakita sa kanila na magkasama. Ganoon naman ito, e.Sobrang ingat. Si Leila, natatakot din naman siya, pero kayang kaya niya namanglumaban kung sakaling malaman ng iba ang tungkol sa kanila.

Para sa kanya, wala naman siyang nakikitang mali sa ginagawa nila ni Levi. Malilamang ang lugar at panahon ng pagmamahalan nila. 'Yon lang. Minsan nga, hinihiling niya na sana sa ibang lugar niya na lang nakilala si Levi, hindi sa St. Agnes. Baka sakali pang hindi sila ganito. Ang hirap na gusto niya itong makita palagi, pero hindi niya magawa dahil baka may makahuli sa kanila.

Gustong gusto niya talaga ang kanyang sir Levi. Mahal niya na nga ito, e.

Sinong babae naman ba kasi ang hindi mahuhulog dito? Bukod sa biniyayaan ng kagwapuhan ang guro, ay totoong napakabait nito, matalino, at napaka-gentleman pa! Bakit nga ba kasi ipinanganak pa ito nang sobrang aga kaysa sa kanya? Pero hindiniya na iniisip 'yon. Wala na sa kanya ang edad, at kung ano'ng iisipin ng iba.

Crush na ni Leila si Levi noong unang araw niya pa lang bilang transferee student sa St. Agnes. Bagong teacher din si Levi noon. Napansin niya na agad ang gurodahil halos pagkaguluhan ito ng ibang mga ka-eskwela niya. All girls school angpinapasukan niya, at iilan lamang ang mga lalaking guro sa kanila, kaya naman ganoon na lang ka-big deal ang pagdating ni Levi.

Nuong una, wala talaga siyang balak na makipag-kompitensiya sa mga kaklase niyang patay na patay sa kagwapuhan ni Levi. Hanggang titig na lamang siya sa guro. Lalo na kapag nagtuturo na ito sa klase nila. Sa isip niya kasi, ano namang labanng isang transferee na tulad niya? Ni wala nga siyang kakilala sa St. Agnes. Sanay kasi siya na palaging kapareho ng eskwelahan ang nakababatang pinsan niya nasi Vannie, pero ngayo'y nagkahiwalay sila. Kaya ayon, daig niya pa ang may nakakahawang sakit sa pagiging loner.

***


10/42

Isang hapon noon sa library ng St. Agnes. Saglit na nilisan ni Leila ang mesa kung saan siya nagre-review para kumuha ng panibagong libro na gagamitin niya. Nagulat na lamang siya nang pagbalik niya'y nakita niya nang nakaupo na sa pwestong'yon si Levi. Nagtaka pa siya, madami naman kasing bakanteng mesa roon, pero ba

kit doon pa talaga ito naupo?

Hinayaan niya na lang. Pero sa loob loob niya, pakiramdam niya'y mahihimatay nasiya sa kilig noong mga oras na 'yon. Lalo na nang bumalik na siya sa pwestong 'yon? Diyos ko, amoy na amoy niya ang matapang na pabango ng kanyang guro. Doon niya lang ito nakita nang ganoon kalapit. Mas gwapo pala ito sa malapitan. At nang tumingin ito sa kanya para magpa-alam kung pwede silang magtabi? Halos bumilisang pagtibok ng puso niya. Kitang-kita niya pa ang kulay tsokolate nitong mga mata. Mas lalo niya tuloy itong nagustuhan.

Sa isip isip niya, hindi naman siguro siya tatabihan ng kanyang guro nang ganoonkung wala itong interes sa kanya. Naniniwala siyang may gusto rin ito sa kanya.

Noong araw na 'yon nag-umpisa ang madalas nilang pag-uusap. Nagkakatext sila atnagkaka-usap sa phone tuwing gabi. Nagki-kwentuhan din sila pagkatapos ng klase,'yon ay kung hindi busy sa paggawa ng lesson plan si Levi.

Sa kada pagdaan ng mga araw ay nararamdaman ni Leila na tumitindi na ang pagkagusto niya sa kanyang Chemistry teacher, hanggang sa isang araw, narealize niya nalang na hindi na niya ito kayang mawala sa kanya; hindi na niya ito kayang makita na napapaligiran ng mga ka-eskwela niya.

Ang paniniwala niya pa nga nuon ay meant-to-be talaga silang dalawa dahil parehong nag-uumpisa ang mga pangalan nila sa letrang 'L'. Tinawanan naman siya ni Levi noong kinwento niya 'yon.

Alam niyang iisa lang ang nararamdaman nila para sa isa't isa. Hinding hindi niya nga makakalimutan ang araw na sinabi na sa kanya ni Levi na gusto rin siya nito nang higit pa sa isang estudyante. Pakiramdam niya'y pwede na siyang mamatay noong mga oras na 'yon. Ang sarap lang sa pakiramdam na gusto rin siya ng lalaking gusto niya.

Leila doesn't want any other guy than him. Bukod sa wala siyang ka-eskwelang lalaki, ay hindi niya hilig ang mga lalaking isip bata, at puro computer games langang alam gawin sa buhay. She wants a mature guy - someone who can protect her,someone who can take care of her. At para sa kanya, ang lalaking 'yon ay walangiba kung 'di si Levi.

"Ano na namang iniisip mo?" biglang tanong ng binata sa kanya.

Napangiti na lamang siya. Hindi niya namalayang nasa likuran niya na pala ito.


11/42

Hinawakan siya nito sa siko para alalayan na papasok sa sasakyan.

"Wala pala sila Mama sa Sabado. Mag-a-out of town ulit sila. Pwede ba tayong magkita non?" tanong ni Leila habang kinakabit ang seatbelt niya.

Binuhay naman muna ni Levi ang makina ng sasakyan bago sumagot. "Gusto mo ba?"

Masaya siyang tumango-tango. "Syempre gusto ko!"

Sinilip siya nito saglit at ngumiti saka tuluyang pinaandar ang sasakyan.

"Ano namang ipapaalam mo sa kanila kung bakit ka aalis sa Sabado? Lalo na sa kuy

a mo?"

"Sasabihin kong gagawa lang kami nila Shiela ng decors para sa Christmas party,"mabilis naman na sagot niya na tila ba buong-buo na ang pagsisinungaling niya sa utak niya. "Basta ako na 'ng bahala," dagdag niya pa.

"Okay. Anything you want. Just be careful. 'Wag kang magpa-pahalata."

"Yes, Sir!" biro naman niya.

Napangiti si Levi. "By the way, hindi ba magtataka ang mga tao sa inyo dahil gabi na at wala ka pa?"

"'Wag kang mag-alala, hindi nila mapapansin. Wala naman sila Mama ngayon, e. SiJerome? 'Wag ka na nga kasing matakot don. Maangas lang ang dating 'non pero wala naman 'siyang binatbat sa 'yo," kampanteng sagot niya.

Napangisi si Levi sabay umiling-iling. "Hindi ka talaga natatakot sa kuya mo, 'no?"

"Hinde," agad na tugon naman niya sabay lipat ng tingin niya sa bintana ng sasakyan. "Wala akong pakialam 'don. Palagi nila akong pinagbabawalan, pero hindi naman nila ako mapipigilan sa mga gusto kong gawin."

Humaplos ang kamay ni Levi sa kaliwa niyang pisngi kaya't napaharap ulit siya rito.

Naabutan niya itong nakangiti sa kanya nang matamis bago binalik ang atensyon sakalsada.

"Wala ka talagang inuurungan," puri pa nito. "My baby's such a tough girl. That'


12/42

s why I like you."

Kinilig siya sa huling sinabi nito. Parang gusto niya pa ngang ipaulit, e. Ang sarap sa tenga. Madalas naman itong nagsasalita ng ganoon sa kanya, pero parang palagi pa ring bago sa pangdinig niya.

HINDI kalayuan ang bahay ni Leila mula sa St. Agnes kaya naman nakarating sila sa village na tinitirhan niya nang wala pang isa't kalahating oras.

Tulad ng nakasanayan, hininto ni Levi ang sasakyang bago pa makalagpas sa guardhouse ng nasabing village.

"Hanggang dito na lang ulit ako," anunsyo pa nito.

Mapait namang ngumiti si Leila. "Kailan mo ba 'ko ihahatid sa tapat mismo ng bahay namin?"

Binuksan ni Levi ang ilaw sa sasakyan para makita ang mukha niya, at saka ito sumagot. "'Di ba pinag-usapan na natin 'to?" paalala nito sabay haplos pa sa pisngi niya. "Makikita nila 'ko 'pag hinatid kita mismo sa bahay niyo. Hanggang ditona lang ako."

Tumango na lamang si Leila kahit hindi niya naman talaga tanggap.

"Ite-text mo 'ko 'pag nakauwi ka na, ha?" bilin niya na lang.

Sumibol ang matamis na ngiti sa labi ni Levi. "Of course. Palagi ko namang ginagawa 'yon. May isang araw ba na nakalimot akong mag-text? Tell me. Then I'll saysorry."

Napaka-lambing ng pagkakasabi nito kaya nakaramdam na naman ng pagkakilig si Leila. Namumula na naman siguro ang mga pisngi niya.

"O, sige na. Bumaba ka na. Baka nandiyan na kuya mo," utos nito.

She nods. "Kainin mo 'yung cupcakes, ha?" huling bilin niya at pagkatapos ay pinikit na niya ang kanyang mga mata. Alam na ni Levi ang susunod na gagawin.

***


13/42

Papasok pa lang ng bahay si Leila nang makarinig siya ng mga boses galing sa dining area. Nagtaka siya, at the same time, kinabahan din. Ang alam niya'y nasa business trip ang mga magulang niya ngayon. Ibig sabihin ba'y hindi natuloy ang mga ito? Oh, no!

Dumiretso siya roon at naabutang nagha-hapunan ang mga magulang niya at tatlongbisita na tila pamilyar ang mga mukha sa kanya. Wala pa ang kuya niya, pero naroon ang Tito niya, ang Papa ng pinsan niyang si Vannie.

Napansin naman agad ng Mama niya ang pagdating niya.

"Leila, nandiyan ka na pala. Bakit ngayon ka lang, ha? Sabi ng driver hindi ka raw niya nakita sa school kanina. What happened?" May bahid ng panenermon sa tano

ng nito. Umiral na naman ang ka-striktohan.

Binalewala niya naman ang tanong sa kanya. Nakatingin lang siya sa binatang ka-edad niya na nakaupo sa dapat ay pwesto niya sa hapag-kainan. Parang pamilyar napamilyar kasi ang mukha nito, pero hindi niya maalala kung saan niya nakita.

"Sige na, mamaya na lang tayo mag-usap. Come here, sumabay ka na sa 'min," alokna lamang bigla ng Mama niya.

Marahil ayaw nitong ipahiya siya sa harap ng ibang tao.

Sumunod na lang siya, kahit na ang totoo'y ayaw niya sanang kumain kasabay ang mga bisita nila.

Naupo siya sa bakanteng silya katapat ng sa nasabing binata.

"Do you remember them, Leila?" tanong ng Papa niya sa kanya pagkaupong-pagkauponiya.

Sinilip niya ang dalawa sa mga bisita nila. Mag-asawa ang mga ito. Namumukhaan niya pero hindi niya alam ang mga pangalan, kaya umiling na lang siya sabay salokng soup sa mangkok niya.

"Oh, dear!" reaksyon naman ng Mama niya. "How come you forgot about them? E onemonth ago lang e nakasama natin silang mag-dinner. They're Mr. and Mrs. Fajardo,hijah. Naalala mo na?"

Ah! Doon niya lamang nakilala ang mga ito. Hindi naman kasi siya nag-enjoy sa dinner na 'yon kaya hindi niya natandaan ang mga mukha ng mga nakilala niya. Mas m


14/42


15/42

At nagsi-tawanan ulit ang mga ito. Hindi siya sanay na naririnig na tumatawa angMama niya.

Napatitig na lang siya sa binata. Hinihintay niya kung ano ang ire-react nito. N

akakunot lang naman ang noo nito at parang walang ganang kumain. Pinaglalaruan lang nito 'yung soup. Halatang wala itong interes sa mga nangyayari, katulad niya.

Narinig niya itong bumuntong hininga sabay nagsalita, "pero may dine-date na hoako," siwalat nito dahilan para matahimik ang lahat.

"Allen Travis!" gigil na bulong naman ng Mama nito rito. "We've already talked about this, right?"

Napairap ang binata.

Humarap naman si Leila sa mga magulang niya.

"Ayokong makipag-date sa kanya, Ma," diin niya.

"'Wag kang mag-alala, ayoko ring makipag-date sa'yo," laban naman nung Allen.

Agad siyang napalipat ng tingin dito kasabay ng muling pagsita rito ni Mrs. Fajardo.

Tinitigan niya ito nang masama. Ang kapal naman nga talaga ng mukha ng lalaking'to! Akala mo naman artista! Ang sungit sungit pa, parang babae lang 'pag may period.

Parang nagdalawang isip tuloy siya kung ito nga ba talaga 'yong lalaking crush na crush ng pinsan niya. Ang sabi kasi sa kanya ni Vanne, palangiti raw si AllenFajardo. Pero bakit parang hindi naman? Parang pang-biyernes santo nga ang mukhanitong lalaking katapat niya, e.

"Fine..." pahayag bigla ni Allen sa gitna ng katahimikan, may kasama pang buntong hininga. Halos ibagsak pa nito ang hawak na kutsara sa mangkok. "...I'll dateher. Pero isang beses lang."

Nakipag-tagisan siya ng tingin dito. Bago siya muling nagpunas ng bibig gamit ang table napkin at padabog na tumayo.

"No, thank you," maangas na aniya. "Hindi naman kita type kaya hindi mo kailanga

ng pilitin ang sarili mo."


16/42

"Leila!" singhal bigla ng Mama niya. Pinanlakihan pa siya nito ng mga mata. "Watch your mouth!"

Hindi niya na lang pinansin. Sinira ng mga ito ang dapat sana'y magandang gabi niya.

Inabot na niya ang bag niya mula sa sahig at dali-daling tinungo ang kwarto niyasa itaas.

For sure sermon na naman ang abot niya mamaya, pero wala siyang pakialam. Nawalasiya sa mood. Pinakulo ng walang-hiyang Allen na 'yon ang dugo niya. Hindi niyaito gusto, period.

***

Inis niyang initsa ang bag niya sa kama at mabilis na hinugot ang phone mula sabulsa ng uniform niya.

She immediately dialed her Sir Levi's number. Naupo siya sa silya sa tapat ng computer desk niya habang inip na naghihintay sa pagsagot nito. Sa ika-apat na rin

g ay sa wakas sumagot na rin si Levi.

"Hello!" bungad niya agad.

"Yes, Leila?"

"Bumalik ka dito! Itanan mo na kasi ako!" iritableng sagot niya.

"Why? May nangyari ba? Pinagalitan ka?" may bahid ng pinaghalong pagkataranta atpag-aalala sa tono ng mga tanong nito.

"Hinde!" sagot naman niya. "Pero gusto nila akong makipag-date sa iba. Ayoko! Ayoko non! Sa'yo ko lang gustong makipag-date! Come back here, please!"

Tumahimik naman bigla sa linya ni Levi. Parang hindi ito makasagot sa sinabi niya. Kaya nag-hello ulit siya para makasigurong hindi naputol ang linya.

Narinig niya itong nagpakawala ng buntong hininga. "I...I'll just call you later

, okay? I'm still driving. Don't forget to eat. 'Wag kang magpapalipas. Bye."


17/42

'Yon lang ang mga sinabi nito, pagkatapos ay agad nang binaba ang tawag.

Ni hindi man nga lang nagawang makasagot ni Leila. Tulala lang niyang sinilip ang screen ng cellphone niya. Parang hindi yata siya makapaniwala na binabaan langsiya nang ganon-ganon na lang ni Levi.

Sa inis niya, binato niya ang phone niya sa kama, tapos sumubsob siya sa katapatna computer desk. No way! Hindi 'yon ang reaksyon na gusto niyang matanggap! Ang inaasahan niya'y papakalmahin siya nito tulad ng palagi nitong ginagawa kapagmainit ang ulo niya. But what was that?! Nilusutan siya nito. Kailangan nitong magpaliwanag sa kanya. Aba't nalungkot siya roon, ah!

Ilang saglit lang ay napabangon na siya mula sa pagkakasubsob sa mesa. Bigla niya kasing naalala ang pinsan niyang si Vannie. E kung tawagan niya kaya ito paraipaalam dito ang balak ng mga magulang niyang pakikipag-date niya kay Allen? Pero hindi, e. Hindi niya pwedeng gawin 'yon. She's so sure magtatampo ito. Kilalan

g kilala niya ang pinsan niya. Matindi iyon kung mang-angkin ng crush. At patayna patay talaga ito sa mayabang na Allen na 'yon.

Kinalimutan niya na lang ang pagtawag kay Vannie. Hindi niya na lang sasabihin dito dahil una sa lahat, wala naman siyang balak na makipag-date sa lalaking 'yon.

Tumayo na lang siya para maligo, para kahit papaano'y mabawasan ang init ng uloniya.

Pagkatapos niyang mag-shower, agad niyang tinungo ang direksyon ng kama niya para kunin ang phone niya at alamin kung may nag-text ba.

Napatigil siya sa pagsusuklay sa basa niyang buhok nang makitang may limang missed calls galing kay Levi. Kinabahan siya. Lagot! Malamang nag-alala na naman iyon dahil hindi siya sumagot.

Naihagis niya ang hawak niyang suklay, at dali-daling gumapang paakyat sa kama.Agad niyang dinial ang number ni Levi para tawagan ito pabalik.

Sa unang ring pa lang ay sumagot na ito.

"Leila? Jesus, bakit ang tagal mong sumagot? What happened?"

Hindi siya nakasagot kaagad. Napangiti siya sa sarili niya. Ang sarap lang kungpaano ito mag-alala sa simpleng hindi niya lang pagsagot sa mga tawag nito.

"Galit ka ba? I'm sorry. I'm sorry. Nagda-drive kasi ako kanina, kaya--"


18/42


19/42

"Levi? Ayaw mo na ba sa'kin?" malungkot na tanong niya habang nakatulala sa kisame.

"What?" mabilis na reaksyon naman nito. "Leila, I said, I was just joking. 'Wagkang mag-isip ng kung anu-ano diyan. Nagbibiro lang ako. Napalungkot ba kita? I'm sorry then. I'm really sorry. Come on."

"Ayoko ng binibiro mo ako ng ganon."

Bumuntong hininga ito. "O-okay, okay. Hindi ko na uulitin."

Nagpikit siya ng mga mata. Matagal-tagal ulit bago siya nakapag-salita. "Inaantok na 'ko, Sir," hinang-hina na palusot niya.

"Sir?" nagtatakang ulit naman ni Levi - halatang nagulat dahil sa pagtawag niyang 'Sir'. Bumuntong hininga muna ulit ito bago nagpatuloy. "Nagtatampo ka na naman. Ano'ng pwede kong gawin para hindi na magtampo ang Leila ko?"

She unconsciously bit her lower lip. "Wala po. Inaantok na kasi ako."

"Leila, 'wag kang ganyan. Hindi mo 'ko papatulugin sa ginagawa mo. I already said sorry. What else do you want me to do?"

"Wala nga po. Inaantok na 'ko. Good night, Sir. I'll see you tomorrow."

'Yon lang ang sagot niya bago niya pinindot ang end button nang hindi man lang iyon tinitingnan.

Pinatay niya ang cellphone niya, then she curled to her side.

Totoong nalungkot siya. Parang bigla siyang nakaramdam ng iba sa mga nangyayari.

What's happening to her Sir Levi? Bakit kanina pa ito ganoon? Pakiramdam niya tuloy unti-unti na itong nawawala sa mga kamay niya. Parang lumalayo na ito mula sa kanya.

TO BE CONTINUED...

===================================

AUTHOR'S NOTE:


20/42

Hi, guys! Nasa 5 chapters lang 'tong Untold Story na 'to. Also, alam kong ang ilan sa inyo ay iba ang naging reaksyon sa plot nitong And Then You Left. Haha! Pero katulad nga ng palagi kong sinasabi sa mga A/Ns ko sa A Wife's Cry, JUST TRUST ME. 'Yon lang po. Maraming salamat!

P.S: Early update 'to dahil wala ako sa Sunday.

BARBS

=================



+++

"Ano 'yan?" seryosong tanong ni Levi nang ihain sa kanya ni Jerome ang isang puting sobre.

"Ba't 'di mo kunin para makita mo kung ano 'to?" maanghang na sagot naman nito.

Nilingon niya muna ang paligid para masigurong walang mga estudyante sa parkinglot kung saan sila nag-uusap, at saka niya inabot ang sobre.

Kumunot ang noo niya nang makitang cheke ang laman non.

Sinamaan niya ng tingin si Jerome kasabay ng pagbalik ng sobre rito. "Binabayaran niyo 'ko?"

"Kung 'yon ang tingin mo sa ginagawa ko, baka nga," tugon nito.

"Hindi niyo ba talaga 'ko titigilan? Ano ba 'ng gusto niyo?"

"Simple lang Mr. Levi Alarcon...

...stay away from my sister."

Napangisi si Levi sabay umiling-iling. "Wala akong ginagawang masama sa kapatidmo."

"Wala?!" biglang tumaas ang boses ni Jerome. "Sinisira mo ang buhay ng kapatid k


21/42


22/42


23/42

Sht! Ngayon ano na 'ng gagawin niya? Ayaw niyang mapahamak ang kapatid niya, pero hindi niya rin namang magawang iwanan si Leila. Ngayon pa? Kung kailan masyadona silang malapit sa isa't-isa?

Ilang beses niya na nga bang sinubukang layuan si Leila. Lalo na noong nag-umpisa na siyang makatanggap ng mga tawag at text messages mula sa kuya nito. Hindi niya alam kung papaano nalaman ni Jerome ang number niya at ang tungkol sa lihimnilang relasyon, basta ang alam niya, hindi ito titigil sa pagbabanta sa kanya hangga't hindi niya nilulubayan si Leila.

Sinasaktan siya ng ulo sa kaka-isip kung ano 'ng susunod na gagawin. Sa tuwing nagtatangka kasi siyang makipag-hiwalay, nararamdaman agad 'yon ni Leila at umiiyak ito sa harapan niya. And it hurts him to see her Leila crying. Masyadong malambot ang puso niya para makita itong umiiyak nang ganoon. He admits, he's too weak na tipong kaunting tampo lang ni Leila ay tumitiklop na siya.

Iniisip niya ang mangyayari rito kung sakali. Kung ano'ng magiging reaksyon nito. He's sure may gagawin itong hindi maganda sa sarili kapag sinabi niyang makikipaghiwalay na siya. Kilalang-kilala niya si Leila. At ayaw niyang mangyari 'yon.

Bakit nga ba kasi pumasok pa siya sa sitwasyong 'to, bakit niya pa ba kasi pinatulan ang estudyante niya, e alam niya namang gulo lang 'yon.

He can't help himself from liking Leila. Totoo ang sinabi niya kay Jerome kaninana seryoso siya sa kapatid nito. Nagkaroon na rin naman siya ng mga girlfriends

noon na kasing edad niya. But those relationships didn't work out. When he started teaching at St. Agnes and he saw Leila, that's when he realized he has the thing for young girls. As in very young girls.

Pinigilan niya naman noong una, e. Pinilit niyang pigilan. Alam niyang mali dahil napakalayo ng edad nila sa isa't isa. At isa pa, estudyante niya si Leila. Napaka-immoral. Naisip niya nga, baka kailangan na yata niyang magpa-doktor dahil nahuhumaling siya sa bata. O baka talagang nagagandahan lang siya rito.

But no. Hindi lang 'yon, e. There's something about her. Gustong-gusto niya kungpaano ito tumingin sa kanya - para nitong binabasa ang nasa isip niya.

Gusto niya ang pagiging loner nito, ang pagiging playful nito, ang pagiging curios nito sa mga bagay-bagay. Ang sarap-sarap pa nitong alagaan at i-baby. Nahihirapan lang siya minsan kapag masyado na itong nagiging selfish at immature, peroiniintindi niya na lang. Bata, e.

Isa pang nagustuhan niya ay ang pagiging matapang ng personality nito, kahit naalam niyang 'yon ang maaaring maging dahilan para malaman ng iba ang tungkol sarelasyon nila.


24/42

NAPATUWID siya ng tayo nang biglang bumukas ang pinto ng banyo. Pumasok ang co-teacher niyang lalaki.

"O, Levi. Nandito ka pa pala. Akala ko umuwi ka na, wala na kasi gamit mo sa faculty room. May estudyante ka pala na dumaan 'don kanina. Magpapasa raw ng Christ

mas decor," balita nito.

Hindi na siya sumagot pa. Bigla niyang naalala si Leila. Baka kanina pa 'yon nanghihintay sa classroom doon sa lumang building ng St. Agnes kung saan sila palihim na nagkikita tuwing Biyernes.

***

Dumaan na muna siya sa bakeshop ng St. Agnes para bumili ng paboritong cake ni L

eila bago siya tumuloy sa lumang building.

Hindi niya alam kung bakit niya pa ginawa 'yon. Sinasabi ng utak niyang tumigilna siya para sa ikatatahimik ng buhay nilang magkapatid, pero ayaw sumang-ayon ng puso niya. Gusto niya pa ring suyuin si Leila.

Alam niya kasing nagtatampo ito sa kanya dahil sa mga sinabi niya kagabi sa telepono. Hindi pa nga siya nito tine-text hanggang ngayon, e. Hindi tuloy siya nakatulog nang matino at nakapagturo nang maayos kanina dahil sa kakaisip. Ewan ngarin niya kung makikita niya si Leila sa lumang building ngayon. Kung sisipot baito. Bahala na.

Pagkarating sa lumang building ay nakita na agad niya si Leila na nakatayo't nakatalikod mula sa pwesto niya. Kinabahan siya dahil wala ito sa loob ng classroomkung saan sila nagkikita. Paano na lang kung may makahuli rito na nagpupunta roon? Tsk. Ang tigas talaga ng ulo.

"Leila," pagtawag niya habang papalapit dito. "Bakit nasa labas ka?"

Humarap ito sa kanya. Kitang-kita ang pagkatamlay sa histura nito. Namamaga pa ang mga mata - halatang galing sa iyak.

As usual, lumambot na naman ang puso ni Levi dahil sa ayos ng kanyang Leila. Agad niyang hinaplos ang mga mata nito nang tuluyan na siyang makalapit.

Yumuko naman ito.

"Bakit wala ka 'don sa classroom?" malambing na aniya. "Baka may makakita sa 'yorito."


25/42


26/42

Hindi na siya nakaiwas at niyakap niya na rin ito pabalik. Oh, come on! How could he leave this girl? Ibang-iba ito kung maglambing! Masarap magmahal dahil walaitong pakialam sa mga humahadlang sa kanila. Sana ganoon na lang din siya. 'Yong walang pakialam sa mga consequences na maaari niyang matanggap. Pero hindi, e.Hindi ganoon kadali sa parte niya. Bukod kay Leila, may ibang tao pa siya na kailangan protektahan.

Ilang segundo pa silang nagtagal sa ganoong ayos bago tuluyang kumalas si Leilamula sa pagkakayakap.

Ngiting-ngiti ito sa kanya.

"Tuloy tayo bukas, 'di ba? Sabi mo magkikita tayo. Manood tayo ng sine. Excitedako!" galak na galak na anito.

Natawa tuloy nang mahina si Levi. Ang cute ni Leila kapag nae-excite.

"Sige, magkikita tayo. Ano'ng oras mo gusto?"

Nag-isip muna si Leila bago sumagot. "10 AM! Para mas matagal tayong magkasama.Mamaya na lang ako magpa-paalam kay Jerome. Susunduin mo ba 'ko sa village namin?"

"Gusto mo 'yon?"

Masaya itong tumango-tango. "Gusto ko! Magsusuot ako nang maganda!"

Natawa ulit si Levi. "Bakit pa? Maganda ka na."

Namula naman bigla ang mga pisngi ni Leila. Pansin na pansin dahil mestiza ito.Nahihiya itong napatingin sa ibang direksyon, nagpipigil pa ng ngiti.

Hinabol naman ni Levi ang mga mata nito. Hinawakan niya pa ito sa baba para ibalik ang tingin sa kanya.

"You're blushing. I like it."

She smiled sweetly. "Excited ako bukas. Iiyak ako 'pag hindi tayo natuloy."

"Matutuloy tayo," he assured. "Don't worry."


27/42

"Promise?"

Tumango-tango siya. "Kailangan ko pa bang mag-promise? Kailan ba 'ko hindi tumupad sa mga sinabi ko sa 'yo?"

Napasimagot si Leila at nagpadyak pa ng paa. "Mag-promise ka kasi!"

Natawa siya. "Okay. I promise."

Ngumiti na ulit si Leila, pagkatapos ay pumikit nang madiin. He already knows what to do next.

Hinawakan niya si Leila sa magkabilang pisngi at akmang hahalikan na ito sa gilid ng labi, pero agad ding napatigil nang makarinig ng ingay ng mga kumalampag n

a mga kahoy.

Sabay silang napatingin sa entrance ng lumang building kung saan nanggaling angingay. Walang naabutang tao roon si Levi pero siguradong-sigurado siya na may nakakita sa kanila. He cursed to himself.

"Go home. Now!" ma-awtoridad na utos niya kay Leila saka dali-daling umalis parasundan kung sino man 'yong naka-buko sa sikreto nila.

Gusto niya pa sana itong yakapin ulit nang mahigpit dahil mukhang 'yon na ang hu

li nilang pagkikita, pero hindi na niya nagawa.

TO BE CONTINUED...

=================



+++

It's already 10:00 AM, pero hanggang ngayon, wala pa ring tawag na natatanggap si Leila galing kay Levi.

Naiiyak na naman siya! Kagabi pa ito hindi nagpaparamdam. Walang tawag o kahit na anong text. Nakaka-paranoid na! Hindi niya tuloy alam kung ano nang nangyari matapos may makahuli sa kanila. Wala siyang balita dahil hindi naman nito sinasag


28/42

ot ang mga tawag niya.

Pero bahala na. Aalis na siya ng bahay. Paano na lang kung naghihintay na pala ito sa guard house ng village nila ngayon? Total, 'yon naman talaga ang usapan nila. Hindi niya ito pwedeng paghintayin nang matagal dahil baka isipin nito hindisiya makakarating.

Kinuha na niya ang bag niya at dali-daling lumabas ng kwarto.

Swerte't wala ang mga magulang niya at tulog pa yata si Jerome, kaya libreng-lib

re siyang makakatakas ng bahay.

Nang makalabas siya ng pinto, akala niya'y ligtas na siya. Pero sinalakay siya ng kaba nang makitang naka-padlock ang gate. Hinila-hila niya pa 'yon na para bang masisira niya ang kandado nang ganun-ganon na lang.

"San ka pupunta?"

Nataranta siya nang marinig ang boses ni Jerome mula sa likuran niya. No! Akalaniya ba tulog 'to? Tumindi ang kaba niya. Madiin siyang pumikit bago ito nilingo

n.

"S-sa school. Gagawa kami ng Christmas decors."

Pinilit niyang maging diretso ang dila niya, habang sinasabi ang kwentong binuoniya sa kanyang utak. Pero mukhang hindi niya napaniwala si Jerome. Sumugod itosa kanya at mahigpit siyang hinigit sa braso. Napa-aray siya dahil halos bumaonang mga kuko nito sa balat niya.

"Bumalik ka sa loob! BALIK!" galit na utos nito.

"A-ayoko! Bitawan mo 'ko! May gagawin nga kami sa school. Isusumbong kita kay Mama 'pag 'di mo 'ko pinaalis!"

"ISUSUMBONG?! Baka ikaw pa ang isumbong ko! Hindi uubra sa 'kin 'yang paggawa-gawa mo ng kwento, ah! Ano, makikipag-kita ka na naman sa teacher mo, 'no?!"

Nanglaki ang mga mata niya.

Tama ba ang pagkaka-rinig niya? Pakiramdam niya'y tutulo na lang bigla ang mga luhang kanina pa nangingilid sa mga mata niya dahil sa sobrang kaba. Paano nito n


29/42

alaman ang tungkol sa kanila ni Levi? No! That's impossible! Nag-iingat naman siya.

Sinubukan niyang bawiin ang braso niya pero hindi siya nagtagumpay.

"Ano, ha?! Akala mo hindi ko alam?" dagdag pa ni Jerome. "Akala mo hindi ko malalaman na nakikipag-relasyon ka sa sarili mong teacher?! What were you thinking,Leila!"

"H-hindi ko alam ang sinasabi mo!" laban niya.

Mas humigpit naman ang kapit nito sa braso niya. "Tumigil ka sa pinag-gagawa mo!Nakakahiya ka! Alam mo ba kung ano'ng pinasok mo, ha?! Sino'ng nagturo sa 'yongmaging ganyan? Anong akala mo, na pwede 'yang ginagawa niyo? Hindi ka ba nag-iisip? Akala ko ba matalino ka?"

"H-hindi ko alam 'yang sinasabi mo! Wala akong boyfriend! Let go, masakit!"

"Tumahimik ka! Alam kong may relasyon kayo ng Alarcon na 'yon, kaya 'wag na 'wagmo 'kong dadalihan niyang mga pagsisinungaling mo! Hindi ka gusto ng teacher mo, kaya tumigil ka! Iba ang habol non sa'yo!"

Ginamit niya lahat ng lakas niya para tuluyang mabawi ang braso niya.

"Hindi 'yan totoo!" she yelled kasabay ng pagtulo ng mga luha niya. "Gusto niya'ko! Mahal niya nga ako, e!"

He cursed. "Naririnig mo ba 'yang sinasabi mo?! Ang bata bata mo pa!"

"Hindi na 'ko bata!"

"Tumigil ka! Siya pupuntahan mo ngayon, 'no? Baket? Akala mo sisiputin ka niya?Hindi na 'yon magpapakita ulit sa 'yo. Alam mo kung bakit? Kasi tinanggap niya 'yong perang binigay ko kapalit ng paglayo niya sa 'yo!"

Natigilan si Leila sa narinig. Namanhid ang mga kamay niya.

Matagal-tagal bago niya na-realize ang sinabi nito. But no! Alam niyang hindi totoo ang binulgar ni Jerome. Hindi 'yon magagawa sa kanya ni Levi. Hindi iyon nakukuha sa pera.

Inis niya itong itinulak sa dibdib at hinampas pa sa braso at saka muling umiyak. "Sinungaling ka! Bakit mo ba kasi kami pinapakelaman!" Muli niyang sinubukang

buksan ang kandado ng gate kahit na imposible.


30/42

Hinila naman siya ulit ni Jerome paatras. "Hindi ka makakalabas ng bahay, Leila!Subukan mo lang tumakas at talagang ipaparating ko na kila Mama 'tong pinaggaga-gawa mo!"

Hinampas niya ulit ito sa braso.

"I hate you! Bakit ba kasi ikaw pa naging kapatid ko!" sigaw niya sabay takbo pabalik sa kwarto.

PADABOG niyang binato ang bag niya sa kama, at sumalampak ng higa roon. She weeps.

Hindi 'to pwedeng mangyari! Hindi siya naniniwala sa sinabi ni Jerome. Alam niyang hindi ganoong klase ng tao si Levi.

Pero paano na 'to ngayon? She's grounded! Kailangan niyang makatakas ngayon din!Baka kanina pa naghihintay si Levi sa kanya sa guard house. She's so sure naghihintay na ito sa kanya. Hindi sila pwedeng hindi magkita, lalo na't ganito ang nangyayari. She wants to see him so bad! 'Di niya kakayanin 'pag hindi niya na ito nakita pa. Usapan nila na magde-date sila ngayon. Manonood sila ng sine! He promised her!

Muli niyang nilabas ang phone mula sa bulsa ng shorts niya. Lalo siyang naiyak n

ang makitang wala pa ring tawag o text man lang si Levi.

She doesn't know what to do! Kailangan niyang gumawa ng paraan para makatakas mula sa kapatid niya.

At saka niya lang naalala na pwede nga pala siyang dumaan sa likuran ng bahay nila! May gate roon na alam niyang hindi ika-kandado ng kuya niya.

Agad niyang pinahid ang basa niyang mga pisngi. Bumangon siya ng kama at inayosang sarili niya. Tinungo niya ang aparador. Kinuha niya mula roon ang malaki niyang backpack at pinuno 'yon ng mga paborito niyang damit.

Wala na siyang pakialam sa pamilya niya. Pupuntahan niya si Levi at sasabihan niya itong ilayo na siya mula sa mga taong humahadlang sa kanila.

***

Nagtagumpay siya sa plano. Walang kahirap-hirap siyang nakaalis ng bahay nang hindi nalalaman ni Jerome.


31/42


32/42


33/42

me. Tinanggap mo nga siguro 'yong perang binigay niya sa 'yo para layuan mo na 'ko," she said in between her sobs.

"W-what?" gulat na pahayag naman nito. "N-no. Sinabi niya ba 'yon sa 'yo? No, baby, no. Hindi ko tinanggap. I can't do that."

"Then why? At alam na pala ni Jerome. B-bakit hindi mo sinabi sa 'kin?"

"I tried, baby. But I don't want you to worry too much. Kaya nga pinag-iingat kita."

She controlled her sobs and looked at him. "I love you, Levi. Hindi ako naniniwala kay Jerome. Mahal mo rin naman ako, 'di ba?"

Levi sighed once again. Matagal-tagal din bago ulit ito nakapag-salita.

"Yes. Pero hindi na pwede. Hindi talaga tayo pwede, Leila."

"'Wag mo kasing sabihin 'yan! Bakit ba kasi? 'Yung nakakita ba sa 'tin kahapon ang may kasalanan? Wala naman akong pakelam sa kanya. Wala akong pakialam sa sasabihin ng iba. Umalis na lang kasi tayo! Dalhin mo 'ko kahit saan mo gusto. Sir naman!"

Pinatahan siya nito dahil muli na naman siyang napaiyak.

"Hindi ganon kadali 'yon, naiintindihan mo ba? Hindi kita pwedeng ilayo sa kanila nang ganon-ganon na lang. I'm really sorry, baby. But I need to leave you."

"N-NO!" tarantang sigaw niya sabay yakap kay Levi. "Sir, no! No!"

Ang akala niya'y yayakapin din siya nito pabalik pero nagkamali siya. Nilayo lang siya nito. Pinilit nitong tanggalin ang mga braso niyang nakapulupot paikot sadibdib nito.

"I...I'm really sorry, Leila. Come on, umuwi ka na. Hindi mo alam ang pwedeng gawin ng pamilya mo sa 'min at sa 'yo 'pag nalaman niyang pinuntahan mo 'ko rito."

Tumayo na si Levi at akmang hihilain na rin siya pasunod para pauwiin, pero hindi siya nagpa-ubaya.

Padabog siyang bumitiw sa mga kamay nito. "Ayokong umuwi! Dito lang ako sa 'yo!"Napatakip siya sa kanyang mukha at humagulgol ng iyak.


34/42

Nagpakawala na naman ng buntong hininga si Levi. Maya maya lang ay inalis nito ang mga palad niyang nakatakip sa kanyang mukha. Nakaluhod na ito sa harapan niya. Hinawakan nito nang mahigpit ang kanyang mga kamay at hinalikan pa ang mga 'yon. Mas lalo tuloy siyang naiyak.

"Leila...intindihin mo, please. Para sa 'yo 'tong ginagawa ko," anito nang hindipa rin tumitingin nang diretso sa kanya.

"I...I can't understand," she murmured; still sobbing.

"'Yong nakahuli sa 'tin kahapon, ka-klase mo," he then added. Dinadahan-dahan nito ang pagki-kwento. "Nagsumbong siya sa principal. Mrs. Castro fired me, and she wants to suspend you from school, too. Pero hindi ako pumayag. Sabi ko sa kanya 'wag ka nang idamay. Ako na lang. Ako na lang tatanggap ng lahat ng parusa. Pi

naki-usapan ko rin sila na 'wag nang ipaalam sa mga magulang mo. Ayokong masiraang kinabukasan mo nang dahil lang sa 'kin, Leila. At naapektohan na rin ang kapatid ko. He's been receiving threats from Jerome...

...Leila, I love you. You know that. Gagawin ko lahat para lang ma-protektahan ka dahil alam kong 'yon ang trabaho ko. Kahit na career at buhay ko ang kapalit.Please understand. I'm doing this for you. Hindi na ako magtuturo sa St. Agnes.Aalis na kami ng kapatid ko. Susunod kami sa parents namin sa Amerika."

Napatigil sa pag-iyak si Leila.

TIla namanhid ang mga pisngi niya sa huling sinabi ni Levi.

Tiningnan niya ito nang diretso. "N-no! Y-you're not leaving me!" giit niya.

"Yes, Leila. I'm leaving."

"NO!" sigaw niya sabay bato ng bagpack niya kay Levi. Pinaghahampas niya pa itosa dibdib at sa braso. "NO, NO, NO! Bakit mo 'to ginagawa sa 'kin, Sir! Sinasaktan mo 'ko, SINASAKTAN MO 'KO!"

Hindi naman siya pinigilan ni Levi. Tinatanggap lang nito ang mga malalakas na hampas niya, hanggang siya na lang ang napagod. Muli niyang sinubsob ang mukha niya sa kanyang mga palad.

"Tingnan mo, mapapagod ka lalo. Sshh, stop crying, baby, please. Halika na. Isasakay na kita ng taxi pauwi," sabi na lang ni Levi sabay alalay na ulit sa kanyapatayo.

Pero agad siyang bumitiw nang magtagumpay itong patayuin siya. She stamped her feet out of frustration. Kaunti na lang ay para na siyang maglulumpasay sa sahig.


35/42


36/42


37/42


38/42

MARTES nang maisip niyang pumasok na ulit sa school. Masama ang pakiramdam niya,at ang bigat-bigat ng katawan niya, pero pinilit niya pa ring pumasok.

It's a Tuesday, at ito ang araw na magtuturo ng Chemisty si Levi sa klase nila.She's quite excited na para bang umaasa pa siyang makikita niya pa si Levi, kahit na alam niyang hindi na. There's still little hope in her.

Pagkarating niya sa St. Agnes, pansin na niya agad ang mga matang nakatitig sa kanya. Napayuko na lang siya at nagpatuloy sa paglalakad. Wala siyang mukhang maiharap. Marahil alam na ng mga ka-eskwela niya ang lihim niya.

Dumiretso siya sa classroom. Pasok sa isang tenga, labas sa kabila na lang ang g

inagawa niya kapag naririnig ang mga maldita niyang mga kaklase na pinag-tsi-tsismisan siya.

Sinubsob niya ang mukha niya sa mesa ng kinau-upuang armchair. She feels so alone. Hindi niya na yata kaya pang mag-aral. Parang gusto na niyang maunang mag Christmas vacation. Parang gusto niya na lang tumigil. Wala na talaga siyang gana.

Ilang sandali pa ay bumukas na ang pinto ng classroom nila. Napa-ayos silang mag

kaka-klase ng mga upo.

Pumasok ang kanilang principal, si Mrs. Castro, kasunod ang isang babae na nasalate 20s na siguro.

"Good morning, students!" bati ni Mrs. Castro. "As I announced last week, Mr. Alarcon is no longer affiliated with our school. So now, I'd like you to meet Ms.Lopez. She will be your new Chemistry teacher starting today. Maging mabait sanakayo sa kanya."

Walang ganang napayuko si Leila. Para siyang nabagsakan ng langit dahil sa narinig.

Hindi niya na nga namalayang tumulo na naman pala ang luha niya. Nanginginig angmga kamay niya. Alam niya naman, e, pero bakit masakit pa rin? Hindi niya matanggap! Hindi niya talaga kayang tanggapin! He's really gone. Her Sir Levi reallyleft her.

Hindi na niya alam ang sumunod niyang ginawa. Kinuha niya ang bag niya't dire-diretsong lumabas ng silid. Kailangan niyang gawin 'yon, dahil kung hindi, baka ma

g-breakdown siya sa loob mismo ng classroom. Hindi na niya kayang pigilan ang pag-iyak niya. Sobrang sakit lang talaga.


39/42

Narinig niyang tinawag siya ng principal para bumalik, pero hindi siya nakinig.

Bumaba siya ng hagdan habang panay ang pagpahid sa mga luha niyang ayaw paawat sa pagtulo. Ang sakit sakit ng dibdib niya. It's like she's going to collapse anytime soon. Wala na nga rin siyang pakialam kung mahulog siya sa hagdanan dahil nanglalabo na ang paningin niya. Sana nga mahulog na lang talaga siya, e. Total,wala na siyang gana sa buhay.

Binaybay niya ang pasilyo na papunta sa faculty room. Baliw na kung baliw, peroumaasa siyang makikita niya si Levi roon. Baka nandoon pa ito at hindi pa umaalis. Kailangan niya itong mapigilan.

Napatigil siya bigla sa locker area nang mapansin niyang may nakasilid na papelsa locker niya. Pinunasan niya ang mga mata niya para makakita siya nang maayos.

Hinila niya ang papel. It's a letter. Tiningnan niya muna kung kanino galing. Napa-iyak na naman siya nang makita ang pangalang "Levi" sa ibaba ng papel. Mabilis niyang pinahid ang kakatulo lang niyang luha, at saka sumandal sa nakasarang locker para simulang basahin ang nakasulat doon.

Leila,

I will miss you. Hindi kita makakalimutan.

Alam kong galit ka sa 'kin dahil sa ginawa kong pakikipag-hiwalay at pag-iwan sa'yo. Pero sana maintindihan mo kung bakit ko 'yon ginawa. Para sa 'yo yon. I'mreally sorry for hurting you so bad. Hindi mo na kailangang ipagdasal na sana hindi na ako maging masaya, dahil talagang hindi na ako magiging masaya kasi alamkong sobrang nasaktan kita. I just wish you'll learn to forgive me. Hindi ko alam kung makakabalik pa ako diyan, o kung magkikita pa tayo ulit. Pero sana, 'pagmaayos na ang lahat, at binigyan ako ng pagkakataon na balikan ka, sana pwede natayo.

I love you, baby. 'Wag mong kakalimutan 'yon. I love you so much. I'm sorry fornot fighting for us. Please smile. Be strong. Please take care of yourself. 'Wagna 'wag kang gagawa ng mga bagay na hindi ko magugustuhan. Lumayo ka sa gulo. Basta mag-ingat ka. Dahil hindi ko mapapatawad ang sarili ko 'pag may nangyaringmasama sa 'yo. 'Wag kang magpapalipas ng pagkain. Study hard. I love you. I'm sorry.

Levi


40/42

Hindi napansin ni Leila na nalukot niya na pala ang papel na hawak hawak niya. Ang sikip sikip ng dibdib niya. Hindi na siya makaiyak, pero ramdam na ramdam niya ang pag-iinit ng kanyang mga mata.

Wala sa sarili siyang naglakad, kapit kapit ang sulat, papunta sa pinaka-malapitna banyo. Pumasok siya sa bakanteng cubicle at naupo sa nakasarang bowl.

Impit siyang napaiyak. At sobrang hirap 'non - na gusto niyang humagulgol pero hindi niya magawa dahil baka may makarinig sa kanya. Ganito pala ang pakiramdam nang mawalan ng minamahal. Ganito pala kasakit ang mahulog. She thought Levi washer prince. Her leading man in her love story. Pero hindi pala totoo ang mga ganoon.

Yes, there's true love. But there's no such thing as 'forever' and 'happy ever after'. Minsan, kahit na mahal na mahal niyo ang isa't isa, hindi talaga pwede.

Bakit pa ba kasi nag-exist ang Love? That thing was made only to hurt people. Sana hindi na lang siya nagmahal. Sana pala nakuntento na lang siyang tingnan na lang si Levi habang nagtuturo ito, habang kumakain ito sa cafeteria kasama ang ibang mga teachers, habang gumagawa ito ng lesson plan sa library.

They started out as plain student and teacher, and then she fell for him littleby little, then he acted so sweet that she fell for him even more...they were both happy...and then he left.

Ganoon na lang ba talaga 'yon? Life is so unfair.

Gigil na nilukot ni Leila ang sulat at inis na tinapon sa kalapit na basurahan.Hindi niya 'yon itatago. Hell no! Ayaw na niyang mabasa ulit ang sulat na 'yon.She wiped her tears away and calmed herself down with deep breaths.

Lumabas na siya mula sa cubicle, at tiningnan ang sarili niya sa salamin. Ano nabang hitsura niya? Halos hindi na niya makilala ang sarili. Hindi na siya nakapag-ayos. Mugtong-mugto ang mga mata niya, nalaglag na rin ang ilang hibla ng kanyang mga buhok mula sa pagkaka-ponytail.

Inayos niya ang kanyang sarili. Pinlantsa niya gamit ang mga palad ang nalukot niyang uniporme. Kumuha siya ng tissue para punasan ang kanyang mukha. Naglugay din siya ng buhok at sinuklay 'yon, nag-polbo siya, at nagpatong ng lip balm.

Tinapangan niya ang tingin sa sarili. She took another deep sigh.

Tama na. Ito na ang una't huli. From now on, she will be a different Leila. Hind


41/42


42/42

Hello! Maraming maraming salamat sa lahat ng mga humiling na ituloy ko ang And Then You Left - ang kwento ng ating mahal na si Leila.

Good news! Tinuloy ko na talaga siya! Sa mga gustong magbasa at malaman kung magkaka-tuluyan ba si Leila at Sir Levi, go to my profile and search for "Fall Again", or click external link.

Thank you! Sana 'wag kayong magsawang sumuporta :)

BARBS

Documents

A Wife's Cry Untold Story