Projekt: CAPTURING HISTORY Czas trwania: 07/04/2016 - 02/02/2017 Organizacja przyjmująca: Associação Académica da Universidade da Madeira Miejsce: Funchal, Madeira, Portugal

Justyna Skiba

...na Maderze łatwe nie było. O tym co czytałam na temat lotniska w Santa Cruz, przekonałam się osobiście już na starcie EVS. Po wcześniejszym, spokojnym locie z Warszawy do Lizbony, tym razem czekały mnie fatalne warunki pogodowe na wyspie wiecznej wiosny. Zamiast na Maderze, musieliśmy lądować na pobliskiej wyspie Porto Santo. Tam, po niespełna dwugodzinnym oczekiwaniu w nieklimatyzowanym wnętrzu samolotu, pilot zdecydował na kolejną, nieudaną próbę, po czym zawróciliśmy do ...Lizbony, gdzie pracownicy Tap Portugal wydali nowe bilety (w moim przypadku na poranny lot, więc miałam ok. 5 godzin na odpoczynek), a następnie Przewieźli do ...5 gwiazdkowego hotelu (yolo *____*).

Lądowanie...

...po przylocie: karaluch przed wejściem do “rezydencji”, moje dwie hiszpańskie współlokatorki i trzy koty (na zdjęciu ulubiony Adolf). Karaluchy pochowały się na “zimę”, pokój dzieliłam potem jeszcze z trzema innymi lokatorkami. a koty jak mnie przywitały, tak i okupowały teren w dniu wylotu. dla nich też na pewno wrócę.

Pierwsze wrażenia...

fot. junior

Residência Universitária to właściwie akademik. Mieszkają tu wolontariusze, erasmusi, miejscowi studenci, ale również turyści. Lokalizacja jest wymarzona - Rua de Santa Maria - najstarsza ulica w Funchal, leżąca w tzw. Zona Velha czyli Starym Mieście. Plus minuta od oceanu i “plaży” przy Forte de São Tiago. minusem zakwaterowania, jak i jedynym moim małym zastrzeżeniem do całego EVS były pokoje 3-osobowe. Przez chwilę mieszkałyśmy we dwie i to już była diametralna różnica z naciskiem na komfort. No, ale taki widok miałam przy wyjściu, więc o narzekaniu nie było mowy.

Obowiązkowy pierwszy spacer z lustrem i tu znowu koty, ale przede wszystkim palmy i dobijające do portu statki oraz panorama Funchal widziana z pobliskiej promenady, która przed odnalezieniem dachu-tarasu na 4. piętrze służyła jako świetny spot do ćwiczeń.

Ale przejdźmy do tematyki projektu (no, już prawie). Kiedy nie robiłam zdjęć “w terenie”, pracowałam w biurze AAUMa na Uniwersytecie Maderskim. W przerwie na lunch, kilka kroków od stołówki zachodziłam do “ogródka”, gdzie miałam takie widoki nawet w grudniu:

Już na starcie dostałam pierwsze nie fotograficzne (jak się spodziewałam) zadanie. Na Maderze byłam głównie graphic Designerem. Pierwszym moim wyzwaniem było zaprojektowanie i przygotowanie do druku (a potem na www) logo-stempli do nowego projektu Passaporte Cultural. Nie ukrywam, że na nowo złapałam bakcyla do rysowania (w niektórych projektach miałam mailowe wsparcie uzdolnionego taty), musiałam też odświeżyć wiedzę z kursu grafiki komputerowej sprzed 4 lat. Poniżej moje dzieci, z których jestem bardzo dumna. sama nie zebrałam jeszcze wszystkich, ale to kolejny z miliona powodów, żeby wrócić na wyspę.

Nad Paszportem Kultury pracowałam od początku mojego pobytu (kwiecień) nawet do czasu nieco po oficjalnej premierze podczas koncertu Fado pod koniec czerwca. W trakcie i potem

miałam sporo innych zleceń:

fotografowałam wydarzenia uniwersyteckie takie jak batismo czy arraial:

uwieczniałam rozgrywki sportowe

fotografowałam: budynki, wnętrza i przedmioty zabytkowe Funchal

Inicjatywy AAUMa,

miejsca pracy

pozostałych

wolontariuszy -

przewodników, jak i

same wycieczki

koncerty fado działającej przy AAUMA grupy Fatum

portretowałam nowych studentów

(ta dziewczyna powinna zostać twarzą jakiejś

marki)

przygotowywałam publikacje z moimi zdjęciami na www i portale społecznościowe, a także plakaty i inne, mniejsze projekty graficzne

Kilka razy podczas projektu fotografowałam akcje promocyjne firmy Moche. Odwiedzaliśmy głównie szkoły podstawowe i licea w Funchal, ale także te w Porto da Cruz i Machico

z nietypowych zadań:

nigdy nie jest za późno na karierę w modelingu. moja dłoń zdobiła ściany uniwersytetu na plakacie promującym artykuły papiernicze!

byłam jurorką podczas wyborów Miss i

Mistera Uniwersytetu

Każdy długoterminowy EVS powinien obejmować dwa spotkania-szkolenia wolontariuszy z całego kraju, tzw. On Arrival oraz Mid term. W moim przypadku czekały mnie loty na kontynent z lądowaniem w Porto i późniejszym transportem pociągiem do Bragi. Były to okazje do poznania świetnych ludzi, mieliśmy wolontariuszy nawet z indonezji!

Nie miałam pokoju jednoosobowego, tej zagadki nie rozwiązałam do dziś. Big Brother? ^^

Jednym z najciekawszych moich zadań była fotografia pamiątkowych produktów z Madery i Portugalii kontynentalnej sklepu Gaudeamus. nie lada wyzwanie - studio musiałam sobie zbudować sama, mając do dyspozycji tło i dwa soft boxy. Efekty myślę, że mocno dają radę.

“Studia” cd.

Po obróbce zdjęć produktowych, wykorzystałam je przy projektowaniu sklepu on-line. Prace nad stroną na razie zostały

wstrzymane - AAUMa stale realizuje wiele różnorodnych projektów - od zbiórek na obiady dla studentów po wydawanie

książek.

Kolejnym ciekawym zadaniem było organizowanie wystawy fotograficznej. Zajmowałam się selekcją i wyborem zdjęć, przygotowaniem ich do druku, wystawą, jak i zbiorem zdjęć po wydarzeniu. Zaprojektowałam plakat. Wystawa niecodzienna, bo miejscem, jakie zostało nam użyczone były ...toalety damska i męska. A to dlatego, że jak sama nazwa klubu wskazuje, Mini Eco Bar jest bardzo mini. efekt ciekawy i jak się dowiedzieliśmy taki jest zamysł na każdą z wystaw. Mieliśmy niemały problem podczas zdejmowania zdjęć, ale przecież nie od dziś wiadomo, że nie wszystko w życiu wychodzi ;)

Zdjęcia z wystawy: mini eco bar

Pomagałam też jako fotograf i opiekun dwóch wycieczek przy projekcie Doutorecos, a niedługo potem zaprojektowałam dla dzieciaków grę do zaplanowanego na rok 2017, kolejnego projektu - Visitas Educativas.

Jednymi z ostatnich większych projektów, nad którymi pracowałam były: przygotowanie prezentacji multimedialnej dla odwiedzających kolegium jezuickie, obrazującej działalność AAUMa, a także starter mapy dla nowych wolontariuszy - z najważniejszymi lokacjami i tymi subiektywnie wybranymi przeze mnie i obecnych - na czas “po godzinach”. na liście znalazł się oczywiście Marcelino PÃo e Vinho - jeśli zostaniesz wolontariuszem na Maderze, znasz już swoją przystań!

Projekt umożliwiał mi realizowanie mojej foto pasji. w otoczeniu Madery złapałam nową zajawkę - fotografię krajobrazową.

Poza foto i graficzną pracą miałam okazję udzielić się dziennikarsko pisząc artykuł o Passaporte Cultural. w magazynie studenckim “et al.” były też publikowane moje zdjęcia. Idea paszportu zainspirowała mnie do pozyskiwania nowych miejsc dla projektu. A ponieważ już wcześniej planowałam wybranie się do “Café Relógio” w camacha, aby przeprowadzić wywiad z właścicielem obiektu, zaproponowałam współpracę. obecnie piszę kolejny artykuł o wikliniarstwie na Maderze.

Poza pracą każdy spędzał czas jak lubi, mniej lub bardziej płodnie. Dzięki EVS i oszczędnościom z projektu oraz na prawo jazdy zanurkowałam w Oceanie Atlantyckim, popłynęłam na największą z Ilhas Desertas, odwiedziłam dom Kolumba na Porto Santo, przemierzałam dwie z 9 azorskich wysp, spróbowałam Pastel de Belém w Lizbonie, delektowalam się Guinness'em w dublińskim pubie. byłam też na dwóch moich pierwszych koncertach za granicą Polski i Madery - The Cure i ostatnim z ostatnich Black Sabbath! Nie zawsze było łatwo to wszystko dograć, pojawiały się mniejsze lub większe przeszkody, ale EVS nauczył mnie radzenia sobie jeszcze lepiej z podbramkowymi sytuacjami, a poznając maderczyków przesiąkłam podejściem “calma calma” - spokojnie,będzie dobrze! nie zwiedziłabym wyspy w takim stopniu, gdyby nie użyteczność stopa. dzięki temu sama wyszłam na Pico Ruivo i prawie przybiłam piątkę z Jezusem w Garajau. Poniżej, w prawym rogu mój pierwszy stop na Maderze - pickup'em na espetade w gauli :)

żegnając Porto Santo

po godzinach dużo koncertuję. Do czasu EVS ograniczałam się tylko do granic Polski. Na Maderze oczarował mnie przede wszystkim Gregory Porter na Funchal Jazz Festival, poza tym zobaczyłam tam Antonio Sáncheza z zespołem (ten pan od birdmana). na uwagę zasłużyły Raízes do Atlântico z Sons of Kemet i Petite Noir oraz Fica na Cidade, gdzie odkryłam fajny stonerowy Tail Feather. Jako, że autostop żyje własnym życiem, nie udało mi się posłuchać lakkera na świetnie zapowiadającym się madeiradig festival.

(Po Lewej) Nie sposób zapomnieć o festiwalu

Aleste. Tam miałam okazję zobaczyć jednego z

hobbitów. Tak tak, Elijah Wood po godzinach działa

w didżejce i wychodzi mu to nieźle.

Antonio Sánchez & Migration, Funchal Jazz Festival

Ale tym, co najbardziej chwytało za serce w wolnym czasie była wszechobecna natura wyspy. Lewady śnią mi się po nocach i choć zobaczyłam 99% miejsc, które chciałam, mam mnóstwo planów na kolejne trasy!

Justyna Skiba