KONSTRUKCJE BETONOWE 2

EGZAMIN TEORIA

Warunki zaliczenia

EgzaminCześć I - zadania 2 zadania z zakresu projektowania podstawowych elementów

konstrukcyjnych – 5 pkt.czas 50 min.

Część II - teoretyczna 5 pytań – 5 pkt.

czas 15 min.

Zaliczenie egzaminu od 5 pkt. po zsumowaniu punktacji z obu części

PŁYTY JEDNOKIERUNKOWO ZBROJONE

.

2x

y

l

l

Sposób podparcia Wymiary Rodzaj obciążenia

Płyta pracująca jednokierunkowoPłyta pracująca dwukierunkowo

STROPY PŁYTOWO-BELKOWE

Szerokość płyty od 1,8 do 3,5 m Stopniowanie grubości płyty co 10 mm. Dla h≥120 mm stopniowanie co 20 mm. Grubość płyty nie może być mniejsza niż wynika to z warunku prawidłowego

otulenia betonem zbrojenia i z warunku odpowiedniej ochrony przeciwpożarowej. Grubość płyty powinna w miejscu maksymalnego zagęszczenia zbrojenia mieścić się w granicach

MPawff

fbdA cd

yd

cds 012,0007,0

40d

leff

50d

leff

- płyty swobodnie podparte

- płyty ciągłe

Zbrojenie płyty jednoprzęsłowejswobodnie podpartej

Zbrojenie płyty jednoprzęsłowejczęściowo zamocowanej na podporze

Zbrojenie płyty jednoprzęsłowej zamocowanej na podporze

Zbrojenie wsporników

Zbrojenie płyty ciągłej wkładkami nieodginanymi o stałej intensywności

Zbrojenie płyty ciągłej wkładkami nieodginanymi o zmiennej intensywności

Zbrojenie płyty ciągłej wkładkami odginanymi w jednej warstwie

Zbrojenie płyty ciągłej wkładkami odginanymi w dwóch warstwach

Zasady rozmieszczana zbrojenia dolnego – płyta swobodnie podparta

Zbrojenie płyty jednopolowej swobodnie podpartej

Odrywanie naroży w płycie swobodnie podpartej

m1 – rozciąga górną powierzchnięm2 – rozciąga dolna powierzchnię

Zasady rozmieszczana zbrojenia – płyta zamocowana na obwodzie

Linie podziału obciążenia do obliczania reakcji podporowych od obciążenia równomiernie rozłożonego

Zbrojenie otworów

Fundamenty bezpośrednie:

• stopy fundamentowe – stosuje się w przypadku oparcia na nich pojedynczych słupów o

rozstawie większym lub równym 6,0 metrów na gruncie o dopuszczalnym obciążeniu1 0,10 MPa;

wykonuje się je z betonu, żelbetu, kamienia lub wyjątkowo z cegły, do wykonania stóp zaleca się

stosowanie betonu min. klasy B20,

• ławy fundamentowe – wykonuje się pod ścianami budynków z materiałów podobnie jak w

przypadku stóp fundamentowych,

• ruszty fundamentowe – stosuje się w przypadku podłoży słabych i niejednorodnych o

dopuszczalnym obciążeniu 0,1-0,15 MPa i dla podłoży mocniejszych, ale o większych

obciążeniach,

• płyty fundamentowe – stosuje się je dla gruntów słabych o dopuszczalnym obciążeniu 0,08-

0,12 MPa i dużych obciążeniach oraz gdy chodzi o wyrównanie osiadań, a także przy

posadowieniu budynku poniżej poziomu wody gruntowej1,

• skrzynie fundamentowe – stosuje się przy dużych obciążeniach większych niż 0,40 MPa (np.

wieżowce),

• fundamenty blokowe – stosuje się jako fundamenty pod maszyny przemysłowe, gdzie

wymagana jest absolutna sztywność.

Fundamenty pośrednie (wybrane rozwiązania):

• fundamenty na palach – są to fundamenty głębokie przekazujące obciążenie na podłoże w

głębsze warstwy za pomocą pobocznicy i ostrza pala. Ten typ posadowienia stosuje się w

przypadkach: słabego podłoża (gdy w podłożu występują gliny miękkoplastyczne, płynne gliny i

torfy); wysokiego poziomu wód gruntowych, a nie ma możliwości odwodnienia lub koszt

wykonania robót jest wysoki; gdy zachodzi potrzeba zabezpieczenia budowli przed osuwaniem;

miejsce pod fundamenty jest ograniczone; występują duże obciążenia; na terenach ze

zjawiskami krasowymi; w budownictwie hydrotechnicznym.

Do wykonania pali stosuje się: drewno, stal, beton i żelbet. Stosowane technologie w

wykonaniu pali z elementów prefabrykowanych to: wbijanie, wiercenie i wciskanie. Stosuje się

również technologie bezpośredniego wykonania pali w gruncie: metodą otworów wierconych w

gruncie i metodą otworów wbijanych w gruncie. Pale wykonuje się o różnych średnicach w

zależności od potrzeb i technologii wykonania. Z reguły na osadzonych w gruncie palach

wykonuje się zasadniczy fundament.

Ławy fundamentowe konstruuje się

jako betonowe lub żelbetowe.

Obciążane są obciążeniem:

- wzdłuż ław poprzez ściany budowli

- skupionym od szeregu słupów

Obwód kontrolny

Zbrojenie na ścinanie przy przebiciu

Zbrojenie na przebicie rozmieszcza się

pomiędzy obciążoną powierzchnią

(słupem) i obwodem leżącym wewnątrz

obwodu kontrolnego, poza którym

zbrojenie na ścinanie nie jest już

wymagane, nie dalej niż kd od tego

obwodu. Rozstaw obwodów złożonych

z ramion strzemion nie powinien

przekraczać 0,75 d.

Rozstaw ramion strzemion wzdłuż obwodu nie powinien

przekraczać 1,5d wewnątrz pierwszego obwodu kontrolnego (2d od

obciążonej powierzchni) oraz nie powinien przekraczać 2d w tych

częściach obwodu, leżących na zewnątrz pierwszego obwodu

kontrolnego.

Zbrojenie na ścinanie przy przebiciu może być

w postaci prętów odgiętych, które przechodzą

przez powierzchnię obciążona lub leża w

odległości nie przekraczającej 0,25d od tej

powierzchni.

Odległość miedzy krawędzią podpory lub

obwodem powierzchni obciążonej i najbliższym

uwzględnianym w obliczeniach zbrojeniem na

ścinanie nie powinno przekraczać 0,5d.

Odległość tę należy odmierzyć na poziomie

zbrojenia rozciąganego.