Uniwersytet Zielonogórski · 2016-10-28 · 43. Biomechatronika 44. Systemy kontrolno-pomiarowe ð ñ. Projektowanie układów biomechanicznych ð ò. Projektowanie implantów i

1

Wydział Mechaniczny Kierunek: Inżynieria Biomedyczna

Uniwersytet Zielonogórski

Program nauczania na kierunku

Inżynieria Biomedyczna

Studia I stopnia

Rocznik 2014/2015

2


Spis treści

I. Ogólna charakterystyka prowadzonych studiów ................................................................ 5

1. Wskazanie związku z misją uczelni i jej strategią rozwoju .............................................. 5

2. Ogólne cele kształcenia oraz możliwości zatrudnienia (typowe miejsca pracy)

i kontynuacji kształcenia przez absolwentów: ....................................................................... 7

3. Wymagania wstępne (oczekiwane kompetencje kandydatów) – zwłaszcza

w przypadku studiów drugiego stopnia: ................................................................................ 8

4. Zasady rekrutacji ............................................................................................................. 8

5. Różnice w stosunku do innych programów o podobnie zdefiniowanych celach

i efektach kształcenia prowadzonych na uczelni* ................................................................ 10

II. Efekty kształcenia .............................................................................................................. 10

1.Tabela odniesień efektów kierunkowych do efektów obszarowych z komentarzami ..... 10

2.Tabela pokrycia obszarowych efektów kształcenia przez kierunkowe efekty kształcenia –

z komentarzami .................................................................................................................... 16

III. Pogram studiów ............................................................................................................ 25

1. Wychowanie fizyczne

2. Biologia człowieka

3. Propedeutyka nauk medycznych

4. Elementy algebry i analizy matematycznej I

5. Elementy algebry i analizy matematycznej I

6. Metody statystycznej analizy danych

7. Fizyka

8. Ergonomia i bezpieczeństwo pracy

9. Zarys anatomii i fizjologii

10. Komunikacja interpersonalna

11. Prawne i etyczne aspekty w inżynierii biomedycznej

12. Ochrona własności intelektualnej

3


13. Chemia

14. Chemia analityczna

15. Materiałoznawstwo

16. Biochemia

17. Biofizyka

18. Biomateriały

19. Metody badań biomateriałów I

20. Metody badań biomateriałów II

21. Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie

22. Mechanika i wytrzymałość materiałów

23. Podstawy projektowania inżynierskiego

24. Metrologia I

25. Metrologia II

26. Biomechanika inżynierska

27. Implanty i sztuczne narządy

28. Technologia informacyjna

29. Podstawy elektrotechniki i elektroniki

30. Grafika komputerowa

31. Cyfrowe przetwarzanie sygnałów

32. Języki programowania I

33. Języki programowania II

34. Automatyka i robotyka

35. Elektroniczna aparatura medyczna

36. Praktyczne aspekty wykorzystania aparatury medycznej

37. Techniki obrazowania medycznego

38.Metody numeryczne

4


39. Język obcy I, II, III, IV

40. Przedmiot ogólnouczelniany

41. Sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych

42. Biosensory

43. Biomechatronika

44. Systemy kontrolno-pomiarowe

45. Projektowanie układów biomechanicznych

46. Projektowanie implantów i narzędzi chirurgicznych

47. Zagadnienia cieplne i przepływowe w systemach biologicznych

48. Modelowanie i symulacja układów biologicznych

49. Podstawy nanotechnologii

50. Nanobiomateriały

51. Techniki wytwarzania wyrobów medycznych

52. Kształtowanie warstwy wierzchniej wyrobów medycznych

53. Inżynieria rehabilitacji

54.Dynamika układu ruchu

55. Przedsiębiorczość i zarządzanie jakością

56. Podstawy zarządzania jakością

57. Seminarium specjalistyczne

58. Seminarium dyplomowe I

59. Seminarium dyplomowe II

60. Praca dyplomowa

61. Praktyka zawodowa

IV. Warunki realizacji programu studiów ............................................................................... 40

V. Wyjaśnienia i uzasadnienia ........................................................................................... 41

VI. Katalog sylabusów przedmiotów……………………………………………………………………….…….43

5


I. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA PROWADZONYCH STUDIÓW

Nazwa kierunku: Inżynieria Biomedyczna

Poziom kształcenia: I stopień

Profil kształcenia: Akademicki

Forma studiów: Stacjonarne

Tytuł zawodowy uzyskiwany przez absolwenta: Inżynier

Przyporządkowanie do obszaru lub obszarów kształcenia: Obszar nauk technicznych

Wskazanie dziedzin (nauki lub sztuki) i dyscyplin (naukowych lub artystycznych), do których odnoszą się efekty kształcenia:

Nauki techniczne

1. Wskazanie związku z misją uczelni i jej strategią rozwoju:

Uniwersytet Zielonogórski tworzy i kształtuje tradycje akademickie w regionie lubuskim. Swoją działalność edukacyjną i naukowo-badawczą łączy z kształtowaniem wartości etycznych świata nauki, kultury, przemysłu i gospodarki narodowej. Za przewodnie idee działań edukacyjnych Uniwersytet Zielonogórski przyjmuje prawdę, szacunek dla wiedzy i rzetelność w jej upowszechnianiu. Proces edukacyjny w Uniwersytecie Zielonogórskim jest organizowany z poszanowaniem zasady spójności kształcenia i badań naukowych oraz prawa do swobodnego rozwijania zamiłowań i indywidualnych uzdolnień.

Uniwersytet Zielonogórski dąży w swym rozwoju do pełnienia roli Uniwersytetu współczesnego, powołanego do rozwijania i szerzenia wiedzy oraz kształcenia kadry naukowej. Jest uczelnią otwartą zarówno na najnowsze osiągnięcia naukowe i techniczne, jak i na zapotrzebowanie społeczne w zakresie usług edukacyjnych realizowanych w duchu służby na rzecz dobra wspólnego, z uwzględnieniem szczególnych potrzeb edukacyjnych młodzieży niepełnosprawnej.

Podstawowymi celami działalności Uniwersytetu Zielonogórskiego są:

prowadzenie badań naukowych,

edukacja specjalistów z wybranych dziedzin nauk humanistycznych, ścisłych, technicznych, ekonomicznych, informatyki, ekologii, finansów oraz szeroko rozumianych nauk artystycznych,

kształcenie kadry naukowej,

działalność cywilizacyjna dążąca do upowszechnienia w społeczeństwie kultury oraz wspieranie wszystkich form aktywności społecznej sprzyjającej jej rozwojowi.

Studia w Uniwersytecie Zielonogórskim rozumie się jako zorganizowane formy nauczania, zapewnienie warunków do samodzielnego zdobywania wiedzy, jej weryfikacji i certyfikacji. Elementem procesu dydaktycznego jest udział studentów w pracach

6


badawczych, projektowych, doświadczalnych, konstrukcyjnych i usługowych, związanych z kierunkami kształcenia. Podstawowymi formami organizacyjnymi studiów są studia pierwszego stopnia (inżynierskie lub licencjackie), studia drugiego stopnia (magisterskie) oraz studia trzeciego stopnia (doktoranckie).

Przygotowanie absolwentów Uniwersytetu Zielonogórskiego do wymagań rynku pracy zostało oparte o zasadę kształcenia zorientowanego na umiejętności i zdolności do wykonania konkretnych zadań, w tym zadań realizowanych w ramach pracy zespołowej. Podstawą tak nakreślonego wykształcenia specjalistycznego absolwentów jest ich gruntowne wykształcenie ogólne – humanistyczne, matematyczno-informatyczne i techniczne powiązane z elementami ekonomii, marketingu i zarządzania oraz z organizacją i realizacją procesów produkcyjnych.

Do zadań edukacyjnych Uniwersytetu Zielonogórskiego, obok kształcenia studentów, należy również kształcenie ustawiczne prowadzone zarówno w formie studiów podyplomowych, jak i cyklicznych wykładów i seminariów popularyzujących najnowsze osiągnięcia nauki, sztuki i techniki. Kształcenie kadry naukowej Uniwersytet Zielonogórski prowadzi poprzez systemy seminariów naukowych i studia doktoranckie.

Uczelnia uczestniczy w życiu regionu i miasta poprzez aktywność edukacyjną, a także rozwijającą się współpracę z zakładami przemysłowymi i usługowymi regionu. Województwo lubuskie i rejony przyległe od lat są zapleczem rekrutacyjnym uczelni. W tej dziedzinie uczelnia współpracuje z ponad 250 szkołami, poradniami zawodowymi oraz regionalnymi centrami edukacyjnymi. Najintensywniej prowadzona jest ona z ośrodkami w Poznaniu i we Wrocławiu. Z tych dwóch miast wywodziła się większość kadry naukowej, podejmującej stałą pracę w Zielonej Górze.

Uniwersytet Zielonogórski rozwija sieć kontaktów między światem nauki i gospodarki. Uczestniczy, m.in. poprzez działalność Centrum Przedsiębiorczości i Transferu Technologii oraz Akademickiego Inkubatora Przedsiębiorczości w licznych przedsięwzięciach wsparcia transferu i komercjalizacji technologii, wdrażania nowoczesnych technologii na rzecz działających w regionie małych i średnich firm.

Inżynieria Biomedyczna to jeden z najmłodszych i najprężniejszych kierunków Uniwersytetu Zielonogórskiego, który umożliwia kształcenie specjalistów, potrafiących łączyć zagadnienia mechaniki, informatyki, elektroniki i biomateriałów.

Misją Uniwersytetu i kadry dydaktycznej kierunku Inżynieria Biomedyczna jest doskonalenie dydaktyki i badań naukowych, wdrażanie innowacji oraz kreowanie i rozpowszechnianie w społeczeństwie wiedzy dla poprawy zdrowia ludzkiego i lepszej opieki zdrowotnej. Koncentrujemy się na wykształceniu umiejętności rozwiązywania problemów interdyscyplinarnych na pograniczu techniki i medycyny oraz na wzbogacaniu zdolności studentów do efektywnego komunikowania się z lekarzami, rozwijania kreatywności, promowania zdolności do niezależnego i krytycznego myślenia, a także przyswojenia postawy inżynierskiej w rozwiązywaniu zagadnień medycznych.

Absolwenci I stopnia studiów są przygotowani do udziału w wytwarzaniu i projektowaniu aparatury medycznej oraz systemów diagnostycznych i terapeutycznych, udziału w pracach naukowo-badawczych, obsługi, eksploatacji i konserwacji aparatury medycznej, współpracy z lekarzami medycyny. Absolwenci I stopnia studiów kierunku Inżynieria Biomedyczna są przygotowani do pracy, między innymi:

w szpitalach, jednostkach klinicznych, ambulatoryjnych i poradniach,

jednostkach wytwórczych aparatury i urządzeń medycznych,

7


jednostkach obrotu handlowego i odbioru technicznego oraz akredytacyjnych i atestacyjnych aparatury i urządzeń medycznych,

pracowniach projektowych, konstrukcyjnych i technologicznych aparatury i urządzeń medycznych, jednostkach naukowo-badawczych i konsultingowych oraz administracji medycznej.

Kierunek Inżynieria Biomedyczna wpisuje się szczególnie w strategię rozwoju Uniwersytetu Zielonogórskiego poprzez aktywny udział w pracach związanych z Centrum Innowacji Technologie dla Zdrowia Człowieka, powstającym w Parku Naukowo-Technologicznym Uniwersytetu Zielonogórskiego w Kisielinie, szeroką współpracę dydaktyczną i naukową z instytucjami lecznictwa oraz producentami sprzętu medycznego oraz uczestnictwo w akcjach Uniwersytetu na rzecz promocji i poprawy zdrowia społecznego.

2. Ogólne cele kształcenia oraz możliwości zatrudnienia (typowe miejsca pracy)

i kontynuacji kształcenia przez absolwentów:

Inżynieria biomedyczna jest pomostem pomiędzy inżynierią a medycyną, stanowi interdyscyplinarną dziedzinę łączącą umiejętności inżyniera z wiedzą i doświadczeniem lekarza. Jej istotą jest wykorzystywanie znajomości projektowania i technologii we wdrażaniu najnowszych osiągnięć techniki i technologii dla potrzeb ochrony zdrowia i przywracania pacjentów do pełnej sprawności. Aktualnie inżynieria biomedyczna spełnia powyższe zadania w ochronie zdrowia, a ponadto wyznacza wiodące kierunki przemysłu i nauki w dziedzinach wytwarzania i eksploatacji.

Inżynieria Biomedyczna obejmuje zagadnienia dotyczące projektowania i zdolności rozwiązywania problemów w medycynie, doskonalenia i rozwoju metod diagnozy, terapii oraz monitorowania stanu zdrowia.

Od absolwentów studiów I stopnia kierunku Inżynieria Biomedyczna oczekuje się, że :

bazując na wiedzy nabytej podczas studiów z powodzeniem podejmą zadania inżynierskie w medycynie (lub innych dziedzinach np. przemyśle i zarządzaniu),

będą kontynuować doskonalenie zawodowe i rozszerzać wachlarz umiejętności teoretycznych i praktycznych oraz poznawać nowe metody i narzędzia poprzez udział szkoleniach, warsztatach i konferencjach,

wykorzystując unikalne kompetencje i umiejętności nabyte w trakcie studiów będą aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym i działalności stowarzyszeń zawodowych, zwłaszcza związanych ze zdrowiem i jego ochroną.

Na kierunku Inżynieria Biomedyczna proponuje się kształcenie na studiach I oraz II stopnia. Na studiach inżynierskich, trwających 7 semestrów, studenci zdobywają podstawową wiedzę z zakresu informatyki medycznej, elektroniki medycznej, biomechaniki inżynierskiej oraz inżynierii biomateriałów. Studenci rozwijają umiejętności korzystania z nowoczesnej aparatury oraz systemów diagnostycznych i terapeutycznych, opartych na technologiach teleinformatycznych, informatycznych, elektronicznych i materiałowych. W ramach procesu kształcenia przekazywana jest także wiedza z zakresu komunikacji i psychologii, zasad prawnych i ekonomicznych związanych z rozwojem i wdrażaniem inżynierii medycznej

8


w lecznictwie i przemyśle, zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Szczególną cechą absolwenta jest umiejętność współpracy w interdyscyplinarnym zespole z lekarzami i członkami personelu medycznego Absolwenci I stopnia studiów są przygotowani do udziału w wytwarzaniu i projektowaniu aparatury medycznej oraz systemów diagnostycznych i terapeutycznych, udziału w pracach naukowo-badawczych, obsługi, eksploatacji i konserwacji aparatury medycznej, współpracy z lekarzami medycyny. Absolwenci I stopnia studiów kierunku Inżynieria Biomedyczna są przygotowani do pracy w szpitalach, jednostkach klinicznych, ambulatoryjnych i poradniach, jednostkach wytwórczych aparatury i urządzeń medycznych, jednostkach obrotu handlowego i odbioru technicznego oraz akredytacyjnych i atestacyjnych aparatury i urządzeń medycznych, pracowniach projektowych, konstrukcyjnych i technologicznych aparatury i urządzeń medycznych, jednostkach naukowo-badawczych i konsultingowych oraz administracji medycznej.

Umiejętności inżynierskie wsparte gruntownym przygotowaniem informatycznym, wiedzą z nauk biologicznych oraz podstawową wiedzą z zakresu przedsiębiorczości zapewnia absolwentom kierunku Inżynieria Biomedyczna możliwość zatrudnienia także w wielu innych gałęziach gospodarki oraz podejmowanie własnej działalności gospodarczej.

3. Wymagania wstępne (oczekiwane kompetencje kandydatów) – zwłaszcza

w przypadku studiów drugiego stopnia:

Od kandydatów wymagana jest wiedza na poziomie egzaminu dojrzałości z przedmiotów:

matematyka, fizyka, chemia, biologia i język obcy.

4. Zasady rekrutacji

Na studia zostaną przyjęci w ramach limitu miejsc kandydaci, którzy uzyskali największą liczbę punktów i spełnili wszystkie wymagania rekrutacyjne. Wspólna lista rankingowa utworzona będzie dla kandydatów z „nową” i „starą” maturą.

Oceny uzyskane na egzaminie dojrzałości („starej" maturze) przelicza się na punkty według następujących zasad:

w skali 6-stop.: cel.-90pkt., bdb.-75pkt., db.-60pkt., dst.-45pkt., mier., dop.-30pkt.;

w skali 4-stop.: bdb.-90pkt., db.-60pkt., dst.-30pkt.

W przypadku „nowej" matury do postępowania kwalifikacyjnego przyjmuje się liczbę punktów ze świadectwa dojrzałości uzyskaną za egzaminy maturalne. Liczba punktów do rankingu wyliczona będzie jako średnia ważona liczby punktów odpowiadających wynikom egzaminu maturalnego („nowa" matura) lub egzaminu dojrzałości („stara" matura) z określonych dla kierunku przedmiotów. Punkty rankingowe wyliczane będą według poniższego wzoru:

R = 0,15m1 + 0,15m2 + 0,15f1 + 0,15f2 + 0,10o1 + 0,10o2 + 0,10b1 + 0,10b2

9


gdzie: m1, m2 - punkty za przedmiot matematyka, f1, f 2 - punkty za przedmiot fizyka i astronomia, o1, o2 - punkty za przedmiot język obcy nowożytny, b1, b2 - punkty za przedmiot biologia;

przy interpretacji oznaczeń dla "starej" matury:

m1 - punkty za część ustną egzaminu dojrzałości z matematyki, m2 - punkty za część pisemną egzaminu dojrzałości z matematyki, f1 - punkty za część ustną egzaminu dojrzałości z fizyki, f2 - punkty za część pisemną egzaminu dojrzałości z fizyki, o1 - punkty za część ustną egzaminu dojrzałości z języka obcego nowożytnego, o2 - punkty za część pisemną egzaminu dojrzałości z języka obcego nowożytnego, b1 - punkty za część ustną egzaminu dojrzałości z informatyki, chemii lub biologii, b2 - punkty za część pisemną egzaminu dojrzałości z informatyki, chemii lub biologii;

przy interpretacji oznaczeń dla "nowej" matury: m1 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z matematyki na poziomie

podstawowym, m2 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z matematyki na poziomie

rozszerzonym, f1 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z fizyki i astronomii

na poziomie podstawowym, f2 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z fizyki i astronomii

na poziomie rozszerzonym, o1 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z języka obcego nowożytnego

na poziomie podstawowym, o2 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z języka obcego nowożytnego

na poziomie rozszerzonym, b1 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z informatyki, chemii

lub biologii na poziomie podstawowym, b2 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z informatyki, chemii

lub biologii na poziomie rozszerzonym. Przy braku na świadectwie dojrzałości nie ma punktów lub ocen z odpowiedniego egzaminu z określonego przedmiotu do rankingu przyjmuje się liczbę punktów zero, z tym że:

w przypadku, gdy na świadectwie dojrzałości („nowa" matura) podana jest punktacja danego przedmiotu wyłącznie na poziomie rozszerzonym, a w zasadach rekrutacji uwzględniane są też punkty za poziom podstawowy, przyjmuje się dla poziomu podstawowego punkty za poziom rozszerzony,

w przypadku, gdy na egzaminie dojrzałości („stara" matura) nie ma oceny za egzamin pisemny z danego przedmiotu, a w zasadach rekrutacji uwzględniana jest taka ocena, przyjmuje się ocenę za egzamin ustny,

za równoważny przedmiotowi biologia uważany jest każdy przedmiot zawierający w swojej nazwie słowo "biologia", za równoważny przedmiotowi informatyka uważane są przedmioty o nazwach: elementy informatyki, podstawy informatyki

10


lub technologia informacyjna; za równoważny przedmiotowi fizyka i astronomia uważany jest przedmiot o nazwie fizyka, fizyka z astronomią.

Zwolnienie z egzaminu dojrzałości z języka obcego na podstawie certyfikatu

jest równoznaczne z uzyskaniem oceny celującej („stara" matura) lub maksymalnej liczby punktów („nowa" matura) z tego przedmiotu. Gdy na świadectwie dojrzałości są wyniki odpowiednich egzaminów z kilku alternatywnie branych pod uwagę przedmiotów, przyjmuje się wyniki z jednego przedmiotu, dającego największą liczbę punktów w rekrutacji.

5. Różnice w stosunku do innych programów o podobnie zdefiniowanych

celach

i efektach kształcenia prowadzonych na uczelni*

Absolwenci kierunku Inżynieria Biomedyczna są ekspertami wiedzy inżynierskiej stosowanej

w medycynie i naukach biologicznych. Ich zadaniem jest wykorzystanie narzędzi inżynierskich

do rozwiązywania problemów medycznych. Takie przygotowanie sprawia, że po ukończeniu

studiów Inżynieria Biomedyczna podejmują często studia medyczne i po ich ukończeniu

z powodzeniem realizują się zawodowo jako lekarze-inżynierowie.

Zasadnicze różnice pomiędzy kierunkiem Inżynieria Biomedyczna, a pokrewnymi kierunkami,

np. Bioinżynierią, Biotechnologią polegają na braku w ich programie kształcenia kursów

inżynierskich.

Prowadzony na Uniwersytecie Zielonogórskim kierunek Biotechnologia obejmuje

zagadnienia dotyczące wykorzystania procesów i organizmów biologicznych do celów

przemysłowych.

II. EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Tabela odniesień efektów kierunkowych do efektów obszarowych z

komentarzami

Objaśnienia oznaczeń:

T – obszar kształcenia w zakresie nauk technicznych

1 – studia pierwszego stopnia

A – profil ogólnoakademicki

W – kategoria wiedzy

U – kategoria umiejętności

K – kategoria kompetencji społecznych

01, 02, 03, i kolejne – numer efektu kształcenia

11


Nazwa kierunku studiów: Inżynieria Biomedyczna Poziom kształcenia: I stopień Profil kształcenia: ogólnoakademicki

Symbol Kierunkowe efekty kształcenia

Odniesienie do efektów

kształcenia dla obszaru nauk technicznych

I Wiedza Po ukończeniu studiów I stopnia absolwent:

K_W01

ma wiedzę w zakresie matematyki, obejmującą podstawy logiki, algebry liniowej i geometrii analitycznej, rachunku różniczkowego i całkowego, rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej, oraz zasad planowania eksperymentu przydatną do formalnej specyfikacji problemów związanych z Inżynierią Biomedyczną i podstawowych technik ich rozwiązywania.

T1A_W01, T1A_W07

K_W02

ma ogólną wiedzę z zakresu organizacji medycyny, specjalności lekarskich, metod diagnostyki i metod zabiegowych, podstaw anatomii i znajomości podstawowych układów anatomicznych, a także sztucznych implantów i transplantologii, przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań związanych z Inżynierią Biomedyczną

T1A_W01, T1A_W04

K_W03 ma ogólną wiedzę w zakresie fizyki, oraz biofizyki przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań związanych z Inżynierią Biomedyczną

T1A_W01, T1A_W04

K_W04 ma ogólną wiedzę w chemii i biochemii przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań związanych z Inżynierią Biomedyczną

T1A_W01, T1A_W04

K_W05 ma wiedzę w zakresie badań operacyjnych i metod numerycznych przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań związanych z Inżynierią Biomedyczną.

T1A_W01

K_W06

ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę na temat sensorów, biosensorów i innych przetworników wielkości elektrycznych i nieelektrycznych stosowanych w medycynie, ma podstawową wiedzę w zakresie opracowania wyników pomiarów, zna podstawowe metody i narzędzia pomiarowe stosowane w inżynierii biomedycznej

T1A_W02, T1A_W03

K_W07 zna budowę komputera, zasady funkcjonowania jego elementów, ma uporządkowaną wiedzę w zakresie systemów operacyjnych, obsługi urządzeń wejścia/wyjścia, technologii,

T1A_W03, T1A_W04, T1A_W06,

12


usług i protokołów stosowanych w sieciach komputerowych. T1A_W07

K_W08

ma podstawową wiedzę w zakresie grafiki inżynierskiej, mechaniki, wytrzymałości i projektowania elementów maszyn i układów mechanicznych, projektowania i optymalizacji konstrukcji urządzeń oraz systemów wytwórczych z uwzględnieniem projektowania konstrukcyjnego, materiałowego i technologicznego jako dyscypliny inżynierskiej powiązanej z Inżynierią Biomedyczną

T1A_W02, T1A_W03, T1A_W04, T1A_W05

K_W09

ma podstawową wiedzę w zakresie układów automatyki i układów zrobotyzowanych, napędów maszyn i urządzeń wraz z doborem systemów automatyzacji i robotyzacji procesów technologicznych jako dyscypliny inżynierskiej powiązanej z Inżynierią Biomedyczną.

T1A_W02, T1A_W06

K_W10

ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę w zakresie biomechaniki a w szczególności zna metody określania własności biomechanicznych połączeń implant-kość, przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań związanych z Inżynierią Biomedyczną

T1A_W02, T1A_W07

K_W11

zna metody kształtowania materiałów inżynierskich, ich struktury i własności w zastosowaniach medycznych, jak również posiada wiedzę z zakresu komputerowej nauki o materiałach i inżynierii powierzchni oraz systemów komputerowego wspomagania metod doboru materiałów inżynierskich

T1A_W04, T1A_W07

K_W12

zna podstawowe definicje dotyczące biomateriałów związane z funkcjonowaniem biomateriałów w środowisku biologicznym, zna podstawowe metody i algorytmy badania biomateriałów, oraz posiada wiedzę związaną z technologią i zastosowaniem materiałów biomimetycznych, i stomatologicznych oraz materiałów inteligentnych i gradientowych

T1A_W03, T1A_W04

K_W13

ma wiedzę ogólną niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej oraz ich uwzględnienia w praktyce inżynierskiej a także wiedzę w zakresie bezpieczeństwa pracy i ergonomii,

T1A_W03, T1A_W04, T1A_W08

K_W14

ma uporządkowaną, podbudowaną wiedzę w zakresie podstaw prawa i ochrony własności intelektualnej a także ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego związaną z Inżynierią Biomedyczną

T1A_W03, T1A_W10

K_W15

ma uporządkowaną wiedzę w zakresie paradygmatów i technik programowania, o trendach rozwojowych i nowych osiągnięciach w zakresie aplikacji informatycznych dedykowanych zagadnieniom z obszaru Inżynierii Biomedycznej

T1A_W02, T1A_W04, T1A_W05

K_W16 ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę T1A_W02,

13


w zakresie teorii obwodów, działania elementów elektronicznych i funkcjonowania układów elektronicznych

T1A_W03, T1A_W04

K_W17 ma uporządkowaną wiedzę w zakresie teorii sygnałów, w szczególności metod filtracji i przetwarzania sygnałów cyfrowych

T1A_W03, T1A_W04, T1A_W07

K_W18 ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych w obszarze Inżynierii Biomedycznej

T1A_W06

K_W19 zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i metody stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich związanych z Inżynierią Biomedyczną.

T1A_W07

K_W20 zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości w odniesieniu do produktów działalności inżynierskiej.

T1A_W09, T1A_W11

K_W21 posiada uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę w zakresie aparatury medycznej

T1A_W02, T1A_W03, T1A_W04

K_W22 posiada uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę w zakresie technik i urządzeń pozyskiwania obrazów medycznych

T1A_W03, T1A_W04, T1A_W07

K_W23 posiada specjalistyczną wiedzę w zakresie wybranej specjalności

T1A_W03, T1A_W04, T1A_W05, T1A_W06, T1A_W07, T1A_W08, T1A_W11

II Umiejętności

umiejętności ogólne

K_U01 potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł, integrować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie.

T1A_U01

K_U02 potrafi planować eksperymenty i działania inżynierskie oraz opracowywać wyniki tych badań i prac inżynierskich, wyciągać wnioski i formułować opinie w sprawach technicznych.

T1A_U01

K_U03 potrafi pracować indywidualnie i w zespole; potrafi zaprojektować skład zespołu, wskazać oczekiwania wobec członków zespołu oraz zarządzać pracą małego zespołu.

T1A_U02

K_U04

potrafi pozyskiwać, integrować, interpretować, wyciągać wnioski oraz formułować opinie, na podstawie: not katalogowych producentów urządzeń, materiałów reklamowych, pozyskanych z literatury, baz danych oraz innych nowoczesnych środków przekazywania informacji, które przedstawione są w języku polskim, angielskim lub innym

T1A_U01, T1A_U02

14


języku właściwym i reprezentatywnym dla Inżynierii Biomedycznej.

K_U05

potrafi przygotować, udokumentować i opracować zagadnienia dla dziedziny nauk technicznych i jej dyscyplin naukowych właściwych dla kierunku Inżynieria Biomedyczna w formie pisemnej, w językach polskim i angielskim.

T1A_U03

K_U06 potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i obcym prezentację ustną, dotyczącą wybranych zagadnień z zakresu Inżynierii Biomedycznej.

T1A_U04

K_U07

ma umiejętności samokształcenia się, m.in. w celu podnoszenia kwalifikacji i kompetencji zawodowych z wykorzystaniem źródeł i zasobów bibliotecznych, źródeł elektronicznych i baz danych.

T1A_U05, T1A_U01

K_U08 potrafi biegle porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku naukowym oraz w innych środowiskach

T1A_U02

K_U09

potrafi posługiwać się w aktywności zawodowej i życiu codziennym co najmniej jednym językiem obcym, co najmniej na poziomie B2 Europejskiego systemu Opisu Kształcenia Językowego rady Europy, zwłaszcza językiem angielskim lub innym językiem obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej.

T1A_U06

K_U10 posługuje się terminologia związaną z Inżynierią Biomedyczną. T1A_U01, T1A_U02

K_U11

potrafi dobierać i stosować odpowiednie aplikacje komputerowe do obliczeń, symulacji, projektowania i weryfikacji rozwiązań w zakresie związanym z Inżynierią Biomedyczną.

T1A_U07

K_U12 potrafi dokonać wyboru właściwych modułów i aplikacji oraz korzystać ze zintegrowanych systemów informatycznych.

T1A_U07

podstawowe umiejętności inżynierskie

K_U13 potrafi wykorzystywać poznane metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne w procesie podejmowania decyzji w zakresie związanym z Inżynierią Biomedyczną.

T1A_U08, T1A_U09

K_U14 potrafi dobrać i zastosować odpowiednie metody obliczeniowe do rozwiązywania zadań inżynierskich związanych z Inżynierią Biomedyczną.

T1A_U08, T1A_U09

K_U15 potrafi dokumentować przebieg pracy w postaci protokołu z badań lub pomiarów oraz opracować wyniki prac i przedstawić je w formie czytelnego sprawozdania.

T1A_U08

K_U16 potrafi przeprowadzić analizę widmową sygnałów i interpretować uzyskane charakterystyki widmowe

T1A_U08

K_U17 potrafi przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań związanych T1A_U10

15


z inżynierią biomedyczną, dostrzegać ich aspekty systemowe, ekonomiczne, prawne oraz społeczne z wykorzystaniem technik komputerowych.

K_U18 stosuje zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, potrafi bezpiecznie pracować w otoczeniu sprzętu medycznego.

T1A_U11

K_U19 potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski.

T1A_U08

Umiejętności bezpośrednio związane z rozwiązywaniem zagadnień inżynierskich

K_U20

potrafi zgodnie z zadaną specyfikacją zaprojektować proste urządzenie, uwzględniając aspekty pozatechniczne w tym analizę kosztów podejmowanych działań inżynierskich, wykorzystując techniki komputerowego wspomagania projektowania

T1A_U12, T1A_U15

K_U21

potrafi scharakteryzować wybrane elementy układu ruchu człowieka, określić biomechaniczne własności układów kość - implant a także potrafi identyfikować wybrane elementy implantowe oraz narzędzia chirurgiczne

T1A_U13, T1A_U16, T1A_U14

K_U22

potrafi klasyfikować materiały inżynierskie, oraz posługiwać się metodami kształtowania ich struktury i własności jak również potrafi dokonać klasyfikacji biomateriałów wg różnych kryteriów oraz scharakteryzować ich właściwości chemiczne, fizyczne, mechaniczne i użytkowe

T1A_U07, T1A_U14, T1A_U15

K_U23

potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski w zakresie pomiarów biomedycznych, potrafi obsłużyć podstawową aparaturę medyczną występującą w szpitalu, dokonać pomiaru podstawowych biosygnałów tj. EMG, EEG, EKG

T1A_U13, T1A_U14, T1A_U15, T1A_U16

K_U24 potrafi zaprojektować prosty układ automatyki oraz prosty system zautomatyzowany/zrobotyzowany używając właściwych technik, metod i narzędzi.

T1A_U15, T1A_U16

K_U25

potrafi dobrać i posłużyć się specjalizowanymi narzędziami informatycznymi do numerycznego rozwiązywania problemów inżynierskich, analizy wyników i graficznej ich reprezentacji, oraz do przygotowania dokumentów i mediów cyfrowych

T1A-U07, T1A-U15, T1A-U16

K_U26

posiada umiejętność posługiwania się dostępną w laboratorium aparaturą kontrolno-pomiarową oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia w celu rozwiązania prostego problemu inżynierskiego o charakterze praktycznym.

T1A_U16

K_U27 potrafi wykorzystać specjalistyczną wiedzę do organizowania prostych zadań związanych z wybraną specjalnością

T1A_U12, T1A_U13, T1A_U14, T1A_U15,

16


T1A_U16

III KOMPETENCJE SPOŁECZNE

K_K01 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób.

T1A_K01

K_K02

ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje.

T1A_K02

K_K03 potrafi współdziałać pracować w grupie przyjmując różne role. T1A_K03

K_K04 potrafi odpowiednio określić priorytety służące do realizacji określonego przez siebie i innych zadania.

T1A_K04

K_K05 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu.

T1A_K05

K_K06 potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy. T1A_K06

K_K07

ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej, a zwłaszcza rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu - m.in. poprzez środki masowego przekazu - informacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżyniera; podejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały.

T1A_K07

K_K08 rozumie potrzebę podnoszenia kompetencji zawodowych T1A_K01

2. Tabela pokrycia obszarowych efektów kształcenia przez kierunkowe efekty

kształcenia – z komentarzami

Obszarowy efekt

kształcenia Kierunkowe efekty kształcenia

T1A_W01

K_W01


K_W02


17




K_W05 ma wiedzę w zakresie badań operacyjnych i metod numerycznych przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań związanych z Inżynierią Biomedyczną.

T1A_W02

K_W06

ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę na temat sensorów, biosensorów i innych przetworników wielkości elektrycznych i nieelektrycznych stosowanych w medycynie, na podstawową wiedzę w zakresie opracowania wyników pomiarów, zna podstawowe metody i narzędzia pomiarowe stosowane w inżynierii biomedycznej

K_W08

ma podstawową wiedzę w zakresie grafiki inżynierskiej, mechaniki, wytrzymałości i projektowania elementów maszyn i układów mechanicznych, projektowania i optymalizacji konstrukcji urządzeń oraz systemów wytwórczych z uwzględnieniem projektowania konstrukcyjnego, materiałowego i technologicznego jako dyscypliny inżynierskiej powiązanej z inżynierią biomedyczną

K_W09


K_W10


K_W15


K_W16 ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę w zakresie teorii obwodów, działania elementów elektronicznych i funkcjonowania układów elektronicznych


T1A_W03 K_W06

ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę na temat sensorów, biosensorów i innych przetworników wielkości elektrycznych i nieelektrycznych stosowanych w medycynie, na podstawową wiedzę w zakresie opracowania wyników pomiarów,

18


zna podstawowe metody i narzędzia pomiarowe stosowane w inżynierii biomedycznej

K_W07

zna budowę komputera, zasady funkcjonowania jego elementów, ma uporządkowaną wiedzę w zakresie systemów operacyjnych, obsługi urządzeń wejścia/wyjścia, technologii, usług i protokołów stosowanych w sieciach komputerowych.

K_W08


K_W12


K_W13


K_W14 ma uporządkowaną, podbudowaną wiedzę w zakresie podstaw prawa i ochrony własności intelektualnej a także ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego związaną z Inżynierią Biomedyczną






T1A_W04 K_W02


19




K_W07


K_W08


K_W11

zna metody kształtowania materiałów inżynierskich, ich struktury i własności w zastosowaniach medycznych, jak również posiada wiedzę z zakresu komputerowej nauki o materiałach i inżynierii powierzchni oraz systemów komputerowego wspomagania metod doboru materiałów inżynierskich

K_W12


K_W13


K_W15





20




T1A_W05

K_W08


K_W15



T1A_W06

K_W07


K_W09


K_W18 ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych w obszarze Inżynierii Biomedycznej


T1A_W07

K_W01


K_W07


K_W10


K_W11 zna metody kształtowania materiałów inżynierskich, ich struktury

21


i własności w zastosowaniach medycznych, jak również posiada wiedzę z zakresu komputerowej nauki o materiałach i inżynierii powierzchni oraz systemów komputerowego wspomagania metod doboru materiałów inżynierskich


K_W19 zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i metody stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich związanych z Inżynierią Biomedyczną.



T1A_W08 K_W13



T1A_W09 K_W20 zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości w odniesieniu do produktów działalności inżynierskiej.

T1A_W10 K_W14 ma uporządkowaną, podbudowaną wiedzę w zakresie podstaw prawa i ochrony własności intelektualnej a także ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego związaną z Inżynierią Biomedyczną

T1A_W11 K_W20

zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości w odniesieniu do produktów działalności inżynierskiej.


T1A_U01

K_U01 potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł, integrować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie.

K_U02 potrafi planować eksperymenty i działania inżynierskie oraz opracowywać wyniki tych badań i prac inżynierskich, wyciągać wnioski i formułować opinie w sprawach technicznych.

K_U04

potrafi pozyskiwać, integrować, interpretować, wyciągać wnioski oraz formułować opinie, na podstawie: not katalogowych producentów urządzeń, materiałów reklamowych, pozyskanych z literatury, baz danych oraz innych nowoczesnych środków przekazywania informacji, które przedstawione są w języku polskim, angielskim lub innym języku właściwym i reprezentatywnym dla Inżynierii Biomedycznej.

22


K_U07 ma umiejętności samokształcenia się, m.in. w celu podnoszenia kwalifikacji i kompetencji zawodowych z wykorzystaniem źródeł i zasobów bibliotecznych, źródeł elektronicznych i baz danych.

K_U10 posługuje się terminologia związaną z Inżynierią Biomedyczną.

T1A_U02

K_U03 potrafi pracować indywidualnie i w zespole; potrafi zaprojektować skład zespołu, wskazać oczekiwania wobec członków zespołu oraz zarządzać pracą małego zespołu.

K_U04

potrafi pozyskiwać, integrować, interpretować, wyciągać wnioski oraz formułować opinie, na podstawie: not katalogowych producentów urządzeń, materiałów reklamowych, pozyskanych z literatury, baz danych oraz innych nowoczesnych środków przekazywania informacji, które przedstawione są w języku polskim, angielskim lub innym języku właściwym i reprezentatywnym dla Inżynierii Biomedycznej.

K_U08 potrafi biegle porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku naukowym oraz w innych środowiskach


T1A_U03 K_U05

potrafi przygotować, udokumentować i opracować zagadnienia dla dziedziny nauk technicznych i jej dyscyplin naukowych właściwych dla kierunku Inżynieria Biomedyczna w formie pisemnej, w językach polskim i angielskim.

T1A_U04 K_U06 potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i obcym prezentację ustną, dotyczącą wybranych zagadnień z zakresu Inżynierii Biomedycznej.

T1A_U05 K_U07 ma umiejętności samokształcenia się, m.in. w celu podnoszenia kwalifikacji i kompetencji zawodowych z wykorzystaniem źródeł i zasobów bibliotecznych, źródeł elektronicznych i baz danych.

T1A_U06 K_U09

potrafi posługiwać się w aktywności zawodowej i życiu codziennym co najmniej jednym językiem obcym, co najmniej na poziomie B2 Europejskiego systemu Opisu Kształcenia Językowego rady Europy, zwłaszcza językiem angielskim lub innym językiem obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej.

T1A_U07

K_U11 potrafi dobierać i stosować odpowiednie aplikacje komputerowe do obliczeń, symulacji, projektowania i weryfikacji rozwiązań w zakresie związanym z Inżynierią Biomedyczną.

K_U12 potrafi dokonać wyboru właściwych modułów i aplikacji oraz korzystać ze zintegrowanych systemów informatycznych.

K_U22


23


T1A_U08



K_U15 potrafi dokumentować przebieg pracy w postaci protokołu z badań lub pomiarów oraz opracować wyniki prac i przedstawić je w formie czytelnego sprawozdania.

K_U16 potrafi przeprowadzić analizę widmową sygnałów i interpretować uzyskane charakterystyki widmowe

K_U19 potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski.

T1A_U09



T1A_U10 K_U17

potrafi przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań związanych z inżynierią biomedyczną, dostrzegać ich aspekty systemowe, ekonomiczne, prawne oraz społeczne z wykorzystaniem technik komputerowych.

T1A_U11 K_U18 stosuje zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, potrafi bezpiecznie pracować w otoczeniu sprzętu medycznego.

T1A_U12

K_U20



T1A_U13

K_U21


K_U23

Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski w zakresie pomiarów biomedycznych, potrafi obsłużyć podstawową aparaturę medyczną występującą w szpitalu, dokonać pomiaru podstawowych biosygnałów tj. EMG, EEG, EKG

24



T1A_U14

K_U21


K_U22


K_U23



T1A_U15

K_U20


K_U22


K_U23




T1A_U16 K_U21


K_U23 Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, interpretować

25


uzyskane wyniki i wyciągać wnioski w zakresie pomiarów biomedycznych, potrafi obsłużyć podstawową aparaturę medyczną występującą w szpitalu, dokonać pomiaru podstawowych biosygnałów tj. EMG, EEG, EKG


K_U26

posiada umiejętność posługiwania się dostępną w laboratorium aparaturą kontrolno-pomiarową oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia w celu rozwiązania prostego problemu inżynierskiego o charakterze praktycznym.


T1A_K01 K_K01

rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób.

K_K08 rozumie potrzebę podnoszenia kompetencji zawodowych

T1A_K02 K_K02 ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje.

T1A_K03 K_K03 potrafi współdziałać pracować w grupie przyjmując różne role.

T1A_K04 K_K04 potrafi odpowiednio określić priorytety służące do realizacji określonego przez siebie i innych zadania.

T1A_K05 K_K05 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu.

T1A_K06 K_K06 potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.

T1A_K07 K_K07

ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej, a zwłaszcza rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu - m.in. poprzez środki masowego przekazu - informacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżyniera; podejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały.

III. POGRAM STUDIÓW

1. Liczba punktów ECTS konieczna do uzyskania kwalifikacji: 210

2. Liczba semestrów: VII

3. Opis poszczególnych modułów kształcenia

26


Grupa przedmiotów podstawowych, ogólnych:

Lp Przedmiot Liczba godzin

1 Wychowanie fizyczne 30

2 Biologia człowieka 60

3 Propedeutyka nauk medycznych 30

4 Elementy algebry i analizy matematycznej I 45

5 Elementy algebry i analizy matematycznej II 45

6 Metody statystycznej analizy danych 30

7 Fizyka 60

8 Ergonomia i bezpieczeństwo pracy 15

9 Zarys anatomii i fizjologii 30

10 Komunikacja interpersonalna 30

11 Prawne i etyczne aspekty w inżynierii biomedycznej 30

12 Ochrona własności intelektualnej 15

Grupa przedmiotów podstawowych, blok – materiały funkcjonalne:


13 Chemia 75

14 Chemia analityczna 15

15 Materiałoznawstwo 30

16 Biochemia 30

17 Biofizyka 45

18 Biomateriały 60

19 Metody badań biomateriałów I 30

20 Metody badań biomateriałów II 60

Grupa przedmiotów podstawowych, blok – biomechanika:


21 Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie 30

22 Mechanika i wytrzymałość materiałów 60

23 Podstawy projektowania inżynierskiego 45

24 Metrologia I 60

25 Metrologia II 30

26 Biomechanika inżynierska 90

27 Implanty i sztuczne narządy 30

27


Grupa przedmiotów podstawowych, blok – elektronika i informatyka:


28 Technologia informacyjna 30

29 Podstawy elektrotechniki i elektroniki 60

30 Grafika komputerowa 60

31 Cyfrowe przetwarzanie sygnałów 60

32 Języki programowania I 30

33 Języki programowania II 30

34 Automatyka i robotyka 60

35 Elektroniczna aparatura medyczna 60

36 Praktyczne aspekty wykorzystania aparatury medycznej 45

37 Techniki obrazowania medycznego 60

38 Metody numeryczne 45

Grupa przedmiotów obieralnych:

44 Sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych 60

45 Biosensory 60

46 Biomechatronika 60

47 Systemy kontrolno-pomiarowe 60

48 Projektowanie układów biomechanicznych 60

49 Projektowanie implantów i narzędzi chirurgicznych 60

50 Zagadnienia cieplne i przepływowe w systemach biologicznych

60

51 Modelowanie i symulacja układów biologicznych 60

52 Podstawy nanotechnologii 60

53 N ano biomateriały 60

54 Techniki wytwarzania wyrobów medycznych 60

55 Kształtowanie warstwy wierzchniej wyrobów medycznych

60

56 Inżynieria rehabilitacji 60

57 Dynamika układu ruchu 60


39 Język obcy I 30

40 Język obcy II 30

41 Język obcy III 30

42 Język obcy IV 30

43 Przedmiot ogólnouczelniany 30

28


58 Przedsiębiorczość i zarządzanie jakością 60

59 Podstawy zarządzania jakością 60

60 Seminarium specjalistyczne 30

61 Seminarium dyplomowe I 45

62 Seminarium dyplomowe II 75

63 Praca dyplomowa 0

64 Praktyka zawodowa 160

4. Wymiar, zasady i forma odbywania praktyk

Praktyki są realizowane po II roku studiów w miesiącach: lipiec, sierpień i wrzesień. Czas trwania praktyki zawodowej na studiach stacjonarnych wynosi 160 godzin. Praktyki są organizowane w instytucjach lecznictwa, instytucjach przemysłu lub jednostkach naukowych prowadzących działalność odpowiadającą treściom kształcenia, określonym w programie nauczania na kierunku Inżynieria Biomedyczna. Celem studenckich praktyk zawodowych jest wykształcenie umiejętności zastosowania wiedzy teoretycznej uzyskanej w toku studiów w praktyce.

Student każdorazowo zobowiązany jest do samodzielnego uzgodnienia miejsca jej odbywania. Student odbywa praktykę na podstawie porozumienia o odbyciu praktyki. Opiekę nad studentami odbywającymi praktyki sprawują:

ze strony uczelni opiekun praktyk powołany przez Dziekana Wydziału oraz

ze strony instytucji przyjmującej na praktykę, opiekun upoważniony przez kierownika jednostki.

Studenci odbywający praktykę zawodową są obowiązkowo objęci ubezpieczeniem

od skutków następstw nieszczęśliwych wypadków. Zaliczenie praktyki (wpis do indeksu) dla studentów studiów stacjonarnych następuje do dnia 15 października i jest warunkiem zaliczenia semestru. Program ramowy praktyki dla studentów Wydziału Mechanicznego na kierunku Inżynieria Biomedyczna:

zaznajomienie z podstawowymi/obowiązującymi przepisami dyscypliny pracy oraz warunkami bezpieczeństwa i higieny pracy;

zaznajomienie z organizacją i strukturą instytucji (np. szpital, poradnia specjalistyczna, firma produkująca sprzęt medyczny, itp.);

zapoznanie z warunkami i charakterem działalności danej instytucji;

poznanie metod organizacji prac, szczególnie działów technicznych;

rozwijanie zainteresowań studentów prowadzoną działalnością, zapoznanie z wymogami stawianymi pracownikom;

konfrontacja posiadanych umiejętności teoretycznych z zakresu informatyki, grafiki komputerowej, biologii, pomiarów elektrycznych i nieelektrycznych, technik

29


obrazowania medycznego, biomateriałów oraz biomechaniki w praktyce zawodowej, rozwijanie ich i doskonalenie przez praktyczny udział studentów w bieżącej działalności jednostki;

nabycie umiejętności korzystania z nowoczesnej aparatury badawczo-pomiarowej, systemów diagnostycznych i terapeutycznych opierających się na metodach, technologiach teleinformatycznych, informatycznych, elektronicznych, mechanicznych, materiałowych i itp.;

poznanie zasad i potrzeb wynikających z eksploatacji, nadzoru technicznego, obsługi i konserwacji aparatury medycznej, urządzeń badawczych, maszyn produkcyjnych i itp.

5. Matryca efektów kształcenia

Kierunkowy efekt

kształcenia Przedmiot

K_W01 Elementy algebry i analizy matematycznej I Elementy algebry i analizy matematycznej II Metody statystycznej analizy danych

K_W02

Ergonomia i bezpieczeństwo pracy Biologia Elementy algebry i analizy matematycznej I Propedeutyka nauk medycznych Zarys anatomii i fizjologii Biomechanika inżynierska Implanty i sztuczne narządy

K_W03 Fizyka Biofizyka

K_W04 Fizyka Chemia Biochemia

K_W05 Metody numeryczne

K_W06

Metrologia I Metrologia II Sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych Techniki pomiarów sygnałów bioelektrycznych

K_W07

Technologia informacyjna Metrologia II Grafika komputerowa Języki programowania Bezprzewodowe sieci sensorowe

K_W08 Mechanika i wytrzymałość materiałów Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie I

30


Automatyka i robotyka Projektowanie układów biomechanicznych

K_W09 Automatyka i robotyka

K_W10 Biomechanika inżynierska Projektowanie układów biomechanicznych

K_W11 Materiałoznawstwo Biomateriały Zaawansowane metody badań biomateriałów

K_W12 Biomateriały Implanty i sztuczne narządy

K_W13 Ergonomia i bezpieczeństwo pracy Prawne i etyczne aspekty w inżynierii biomedycznej Przedsiębiorczość i zarządzanie jakością

K_W14 Ochrona własności intelektualnej Podstawy elektrotechniki i elektroniki

K_W15 Automatyka i robotyka Technika uP w medycynie

K_W16 Podstawy elektrotechniki i elektroniki Układy elektroniczne Elementy mechatroniki

K_W17 Metrologia I Sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych

K_W18

Biomechanika inżynierska Automatyka i robotyka Techniki obrazowania medycznego Elektroniczna aparatura medyczna

K_W19

Ochrona własności intelektualnej Grafika komputerowa Metody numeryczne Technika uP w medycynie Projektowanie układów biomechanicznych

K_W20 Prawne i etyczne aspekty w inżynierii biomedycznej Przedsiębiorczość i zarządzanie jakością

K_W21 Elektroniczna aparatura medyczna

K_W22 Techniki obrazowania medycznego

K_W23

Układy elektroniczne Bioelektromagnetyzm Technika uP w medycynie Bezprzewodowe sieci sensorowe Automatyczne systemy diagnostyki medycznej Rozpoznawanie obrazów Napędy precyzyjne

31


Zaawansowane metody badań biomateriałów Elementy mechatroniki Projektowanie układów biomechanicznych Zagadnienia cieplne i przepływowe w systemach biologicznych Podstawy nanotechnologii i materiałów funkcjonalnych Techniki wytwarzania wyrobów medycznych Inżynieria rehabilitacji Przedsiębiorczość i zarządzanie jakością

K_U01

Biologia Elementy algebry i analizy matematycznej I Elementy algebry i analizy matematycznej II Fizyka Mechanika i wytrzymałość materiałów Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie II Metrologia II Biomechanika inżynierska Bioelektromagnetyzm Technika uP w medycynie Elementy mechatroniki

K_U02

Elementy algebry i analizy matematycznej II Fizyka Mechanika i wytrzymałość materiałów Metrologia I

K_U03 Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie I

K_U04

Fizyka Biomateriały Sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych Bioelektromagnetyzm

K_U05

Materiałoznawstwo Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie II Grafika komputerowa Technika uP w medycynie Inżynieria rehabilitacji

K_U06

Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie I Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie II Implanty i sztuczne narządy Sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych Grafika komputerowa

K_U07

Ergonomia i bezpieczeństwo pracy Biologia Elementy algebry i analizy matematycznej I Elementy algebry i analizy matematycznej II Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie II

K_U08 Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie II

32


K_U09

Język obcy I Język obcy II Język obcy III Język obcy IV

K_U10 Implanty i sztuczne narządy

K_U11

Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie I Metrologia II Biomateriały Grafika komputerowa Elementy mechatroniki Projektowanie układów biomechanicznych Techniki wytwarzania wyrobów medycznych

K_U12 Biomateriały Grafika komputerowa Bezprzewodowe sieci sensorowe

K_U13

Biologia Metody statystycznej analizy danych Materiałoznawstwo Biomateriały Sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych Cyfrowe przetwarzanie sygnałów Techniki pomiarów sygnałów bioelektrycznych Zaawansowane metody badań biomateriałów Techniki wytwarzania wyrobów medycznych

K_U14 Bezprzewodowe sieci sensorowe Projektowanie układów biomechanicznych Zagadnienia cieplne i przepływowe w systemach biologicznych

K_U15

Chemia Metody statystycznej analizy danych Podstawy elektrotechniki i elektroniki Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie II Projektowanie układów biomechanicznych

K_U16 Cyfrowe przetwarzanie sygnałów

K_U17

Ergonomia i bezpieczeństwo pracy Biomechanika inżynierska Języki programowania Napędy precyzyjne

K_U18 Elementy mechatroniki Inżynieria rehabilitacji

K_U19

Chemia Metody statystycznej analizy danych Podstawy elektrotechniki i elektroniki Materiałoznawstwo

33


Metrologia II Biomechanika inżynierska Sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych Układy elektroniczne Zaawansowane metody badań biomateriałów

K_U20

Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie I Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie II Podstawy nanotechnologii i materiałów funkcjonalnych Inżynieria rehabilitacji

K_U21 Biomechanika inżynierska

K_U22 Biomateriały

K_U23 Chemia Metrologia II Elektroniczna aparatura medyczna

K_U24

Automatyka i robotyka Techniki pomiarów sygnałów bioelektrycznych Zaawansowane metody badań biomateriałów Elementy mechatroniki Inżynieria rehabilitacji

K_U25 Techniki obrazowania medycznego Metody numeryczne

K_U26

Metrologia II Biomateriały Biomechanika inżynierska Techniki obrazowania medycznego

K_U27

Układy elektroniczne Bezprzewodowe sieci sensorowe Automatyczne systemy diagnostyki medycznej Rozpoznawanie obrazów Napędy precyzyjne Elementy mechatroniki Projektowanie układów biomechanicznych Zagadnienia cieplne i przepływowe w systemach biologicznych Podstawy nanotechnologii i materiałów funkcjonalnych Techniki wytwarzania wyrobów medycznych Inżynieria rehabilitacji Przedsiębiorczość i zarządzanie jakością

K_K01

Elementy algebry i analizy matematycznej I Elementy algebry i analizy matematycznej II Chemia Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie I Bezprzewodowe sieci sensorowe Inżynieria rehabilitacji Seminarium specjalistyczne

34


Seminarium dyplomowe

K_K02

Wychowanie fizyczne I Wychowanie fizyczne II Ochrona własności intelektualnej Biologia Mechanika i wytrzymałość materiałów Biomechanika inżynierska Sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych Cyfrowe przetwarzanie sygnałów Bioelektromagnetyzm Bezprzewodowe sieci sensorowe Napędy precyzyjne Zaawansowane metody badań biomateriałów Inżynieria rehabilitacji Seminarium specjalistyczne

K_K03

Wychowanie fizyczne I Wychowanie fizyczne II Komunikacja interpersonalna Biologia Elementy algebry i analizy matematycznej I Elementy algebry i analizy matematycznej II Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie II Metrologia II Biomateriały Biomechanika inżynierska Technika uP w medycynie Elementy mechatroniki Podstawy nanotechnologii i materiałów funkcjonalnych Techniki wytwarzania wyrobów medycznych Inżynieria rehabilitacji Seminarium dyplomowe

K_K04

Wychowanie fizyczne I Wychowanie fizyczne II Komunikacja interpersonalna Elementy algebry i analizy matematycznej I Elementy algebry i analizy matematycznej II Seminarium dyplomowe Praca dyplomowa

K_K05 Wychowanie fizyczne I Wychowanie fizyczne II Podstawy nanotechnologii i materiałów funkcjonalnych

K_K06 Mechanika i wytrzymałość materiałów Przedsiębiorczość i zarządzanie jakością

K_K07 Komunikacja interpersonalna Bioelektromagnetyzm

35


Elementy mechatroniki

K_K08 Praca dyplomowa

6. Opis sposobów sprawdzania efektów kształcenia (dla programu) z

odniesieniem do konkretnych modułów kształcenia, form zajęć i sprawdzianów.

Formą zaliczenia poszczególnych przedmiotów jest egzamin, zaliczenie z oceną lub zaliczenie bez oceny. Szczegółowe zasady zaliczenia określa Regulamin Studiów Uniwersytetu Zielonogórskiego. Studia kończą się napisaniem pracy dyplomowej (inżynierskiej) oraz egzaminem dyplomowym. Seminarium dyplomowe poprzedza wykonanie pracy dyplomowej. W jego ramach omawiana jest metodyka wykonywania pracy dyplomowej, zasady jej redakcji, formułowania wniosków i przedstawienia wyników.

Dodatkowym celem seminarium jest przygotowanie studentów do samodzielnej prezentacji wyników prac. Każdy absolwent kierunku Inżynieria Biomedyczna otrzymuje, poza dyplomem ukończenia studiów, suplement do dyplomu. Jest to dokument, który ma pomóc w uznawaniu kwalifikacji absolwentów szkół wyższych przez ich przyszłych pracodawców w kraju i za granicą, w tym także ma ułatwić im dalszą karierę naukową. Dokument ten wydawany jest w języku polskim oraz (w zależności od potrzeb absolwenta) – w języku angielskim.

Limity grup dla poszczególnych zajęć dydaktycznych: wykłady kursowe – grupa 80-120 osób lub cały rok; wykłady monograficzne na specjalnościach – grupa 30-50 osób; ćwiczenia – grupa 24-30 osób; laboratoria, projekty, seminaria dyplomowe – grupa 12-15 osób; lektoraty – grupa 13-18 osób; konwersatoria – grupa 15-20 osób.

Zgodnie z Regulaminem Studiów (§ 26) na Uniwersytecie Zielonogórskim stosuje się następującą skalę ocen: celujący (5.0), bardzo dobry (5.0), dobry plus (4.5), dobry (4.0), dostateczny plus (3.5), dostateczny (3.0), niedostateczny (2.0). Średnią ocen za semestr stanowi średnia arytmetyczna wszystkich ocen uzyskanych z poszczególnych przedmiotów, w tym niedostatecznych.

Warunkiem zakończenia studiów jest wykonanie pracy dyplomowej i zdanie egzaminu dyplomowego. Praca dyplomowa jest wykonywana w okresie nie krótszym niż ostatni semestr studiów. Na podstawie przedłożonej pracy wyznaczany jest termin egzaminu dyplomowego. Przyjęcie pracy, jej ocena oraz egzamin dyplomowy odbywa się na zasadach określonych w regulaminie studiów UZ. Praca dyplomowa stanowi najważniejszą samodzielną pracę studenta, kończącą cykl dydaktyczny. Powinna mieć jasno sprecyzowany cel i zakres. W pracy dyplomowej powinna być wykorzystana wiedza zdobyta uprzednio w ramach wykładów, ćwiczeń, seminariów, laboratoriów i projektów. Praca dyplomowa powinna wykorzystywać wiedzę z zakresu różnych przedmiotów zawartych w standardach kształcenia kierunku Inżynieria Biomedyczna. Wskazane jest, aby koncepcja pracy dyplomowej była powiązana z kierunkiem studiów oraz odbytą praktyką zawodową. Za zapewnienie właściwej jakości procesu dyplomowania odpowiada kierownik Zakładu prowadzący seminarium dyplomowe. Opiekę nad pisaniem pracy dyplomowej sprawuje wyznaczony promotor, który odpowiada za merytoryczną i formalną poprawność pracy. Szczegółowy zakres pracy, jej główne tezy, jak również sposób rozwiązania poszczególnych

36


problemów, są ustalane między dyplomantem i promotorem. Szczególną uwagę należy zwrócić na respektowanie wymagań prawa autorskiego oraz zastosowania się do wymogów edytorskich. Student, przed rozpoczęciem pierwszego semestru dyplomowego, ma prawo wyboru promotora. Fakt ten jest rejestrowany w dziekanacie. W przypadku przekroczenia dopuszczalnego limitu prac prowadzonych przez danego promotora, kolejność kandydatów ustala w porozumieniu z promotorem Dziekan (według średniej ocen ze studiów), pozostawiając na liście tylu kandydatów ile wynosi limit. Pozostałe osoby są informowane o wolnych miejscach u innych promotorów. Praca dyplomowa powinna mieć charakter badawczy lub projektowy. Przygotowanie pracy dyplomowej powinno ukształtować umiejętności dyplomanta w zakresie:

poszukiwania materiałów źródłowych w istniejących opracowaniach, teoretycznym, oceny dorobku teoretycznego,

diagnozowania i oceny problemu badawczego,

prowadzenia logicznego toku wywodów oraz posługiwania się precyzyjnym językiem. Wymagania formalne pracy dyplomowej:

samodzielnie wykonana przez studenta pod kierunkiem promotora – oświadczenie potwierdzające samodzielne wykonanie pracy umieszczone jest na ostatniej stronie pracy i stanowi jej integralną część,

powinna zawierać tłumaczenie strony tytułowej na język angielski oraz spisu treści i streszczenia na wybrany język obcy spośród: angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego, francuskiego, hiszpańskiego,

podlega recenzji przez promotora i recenzenta,

podlega obronie w trakcie egzaminu dyplomowego. Praca dyplomowa może być również przygotowywana w języku obcym (angielskim,

niemieckim, rosyjskim) za zgodą Dziekana i promotora pracy.

Dziekanat przyjmuje od studenta 2 egzemplarze pracy dyplomowej zaakceptowane przez promotora oraz pracę na nośniku elektronicznym. Praca dyplomowa składana do archiwum powinna być drukowana dwustronnie i oprawiona w miękką oprawę (kartki muszą być sklejone w sposób trwały). Dziekan wyznacza termin egzaminu dyplomowego jeżeli dostarczone zostały:

pozytywne recenzje promotora i recenzenta,

zdjęcia oraz inne wymagane dokumenty.

W przypadku istotnej rozbieżności w ocenie pracy lub negatywnej oceny recenzenta, Dziekan wyznacza dodatkowego recenzenta. Jeśli ocena drugiego recenzenta jest również negatywna, to student jest kierowany na powtarzanie semestru. Negatywnie oceniona praca dyplomowa nie może być przedstawiona ponownie. Komisja egzaminu dyplomowego składa się z:

przewodniczącego komisji – nauczyciel akademicki posiadający tytuł profesora lub stopień doktora habilitowanego,

37


członków komisji,

promotora i recenzenta pracy dyplomowej,

inne osoby powołane przez Dziekana. W trakcie egzaminu dyplomowego dyplomant:

odpowiada na co najmniej dwa pytania wybrane losowo z zestawu zagadnień obowiązujących w danym roku akademickim na prowadzonym kierunku,

dokonuje prezentacji pracy dyplomowej,

odpowiada na pytania zadane przez członków komisji. Zestaw zagadnień, z którego dyplomant losuje dwa, powinien być podany do wiadomości

studentów na wydziałowej tablicy ogłoszeń oraz wydziałowej stronie internetowej na miesiąc przed terminem egzaminu dyplomowego.

38


7. Plan studiów z zaznaczeniem modułów podlegających wyborowi przez sumaryczne

39


40


8. wskaźniki charakteryzujące program studiów:

Łączna liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:

105

Łączna liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć z zakresu nauk podstawowych, do których odnoszą się efekty kształcenia dla określonego kierunku, poziomu i profilu kształcenia:

42

Łączna liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym, takich jak zajęcia laboratoryjne:

91 w tym 70 na zajęciach

laboratoryjnych, 6 w ramach

realizacji praktyk oraz 15

w ramach realizacji pracy

dyplomowej

Minimalna liczba punktów ECTS, którą student musi zdobyć, realizując moduły kształcenia oferowane w formie zajęć ogólnouczelnianych lub na innym kierunku studiów:

2

Minimalna liczba punktów ECTS, którą student musi zdobyć na zajęciach z wychowania fizycznego:

2

W przypadku programu studiów przyporządkowanego do więcej niż jednego obszaru kształcenia – procentowy udział liczby punktów ECTS dla każdego z tych obszarów w łącznej liczbie punktów ECTS

100% - obszar nauk

technicznych

IV. WARUNKI REALIZACJI PROGRAMU STUDIÓW

1. Minimum kadrowe (z określonymi „przyporządkowaniami” poszczególnych

osób do dyscyplin naukowych lub artystycznych i obszarów kształcenia oraz – w

przypadku studiów o profilu praktycznym- opisem doświadczenie zawodowych)

Lp Nazwisko i imię Tytuł/

stopień Dziedzina/dyscyplina

1 Baldy-Chudzik Katarzyna Dr hab. biologia

2 Krajewski Mariusz Dr inż. metrologia, biocybernetyka i inżynieria biomedyczna, elektrotechnika, elektrotechnika;

3 Krasicka-Cydzik Elzbieta Dr hab. nauki chemiczne, inżynieria materiałowa, biocybernetyka i inżynieria biomedyczna

4 Piskorski Jarosław Dr hab. fizyka

5 Nikiel Sławomir Dr hab. grafika komputerowa, inżynieria oprogramowania

6 Romankiewicz Ferdynand Profesor inżynieria materiałowa

7 Białas-Heltowski Krzysztof Dr inż. budowa i eksploatacja maszyn, biocybernetyka i inżynieria biomedyczna

41


8 Dąbrowski Robert Dr inż. elektrotechnika

9 Głazowska Izabela Dr inż. nauki chemiczne, inżynieria materiałowa

10 Kierzkowska Agnieszka Dr inż. budowa i eksploatacja maszyn, biocybernetyka i inżynieria biomedyczna

11 Klekiel Tomasz Dr inż. budowa i eksploatacja maszyn, biocybernetyka i inżynieria biomedyczna

12 Pławiak Mowna Anna Dr inż. inżynieria systemów komputerowych

13 Będziński Romuald Profesor budowa i eksploatacja maszyn, biocybernetyka i inżynieria biomedyczna

2. Proporcja liczby nauczycieli akademickich stanowiących minimum kadrowe

do liczby studiujących

W przypadku pełnego naboru studentów na wszystkich semestrach I stopnia studiów (nabór wynosi 60 osób), liczba studentów wynosi 420 osób. W związku z tym stosunek liczby nauczycieli do liczby studentów wynosi 1:30.

V. WYJAŚNIENIA I UZASADNIENIA

1. Sposób wykorzystania wzorców międzynarodowych

ELASTYCZNY SYSTEM KSZTAŁCENIA

Na Uniwersytecie Zielonogórskim studia realizowane są zgodnie z zasadami elastycznego systemu kształcenia. Uniwersytet Zielonogórski przyjmuje za podstawowy model system studiów trzystopniowych, umożliwiających uzyskanie kolejno dyplomów: licencjata lub inżyniera, magistra oraz doktora. Elastyczność systemu studiów z punktu widzenia studenta oznacza przede wszystkim możliwość realizowania indywidualnej ścieżki kształcenia oraz kierunku i specjalności, a także szerokiej możliwości kształcenia według indywidualnego programu i planu studiów. Elastyczny system studiów dotyczy:

elastyczności struktury, programu i toku studiów,

kształcenia na makrokierunkach i kierunkach interdyscyplinarnych,

stworzenia warunków uzyskiwania dodatkowych formalnych kwalifikacji,

punktowego systemu zaliczeń osiągnięć zgodnie z systemem punktowym odpowiadającym standardowi ECTS,

stosowanie zasady transferu osiągnięć.

Elastyczny system kształcenia, na podstawie którego realizowane są studia na uniwersytecie pozwala studentowi na wybór przedmiotów z przedstawionej przez dziekana oferty programowej na dany rok. Oferta ta zawiera wykaz przedmiotów obligatoryjnych, jak i przedstawionych do wyboru. Każdemu przedmiotowi przypisana jest określona liczba punktów ECTS. Z oferty programowej studenci wybierają interesujące ich zajęcia i zapisują się na nie. Wybierając dany przedmiot należy zwrócić uwagę na to, jakimi innymi przedmiotami musi być on poprzedzony i jakie są konsekwencje jego wyboru dla dalszych planów studiów. Liczba punktów ECTS w danym semestrze nie może być mniejsza niż 27 i nie większa niż 33.

42


Łączna liczba punktów niezbędna do uzyskania tytułu zawodowego:

licencjata – nie może być mniejsza niż 180,

inżyniera – nie może być mniejsza niż 210,

magistra – nie może być mniejsza niż 300.

Poza tym student ma prawo studiować wg indywidualnego planu studiów i programu nauczania, może również studiować równolegle na innym kierunku na Uniwersytecie lub innej uczelni. Dzięki transferowi osiągnięć ma możliwość odbywania części studiów w innej uczelni. Student może się przenieść z innej szkoły wyższej, w tym także z zagranicznej, za zgodą dziekana wydziału Uniwersytetu, jeżeli wypełnił wszystkie obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących na uczelni, którą opuszcza.

EUROPEJSKI SYSTEM TRANSFERU PUNKTÓW (ECTS)

Na Uniwersytecie Zielonogórskim studia realizowane są zgodnie z zasadami elastycznego systemu kształcenia. Uniwersytet Zielonogórski przyjmuje za podstawowy model system studiów trzystopniowych, umożliwiających uzyskanie kolejno dyplomów: licencjata lub inżyniera, magistra oraz doktora. Elastyczność systemu studiów z punktu widzenia studenta oznacza przede wszystkim możliwość realizowania indywidualnej ścieżki kształcenia oraz kierunku i specjalności, a także szerokiej możliwości kształcenia według indywidualnego programu i planu studiów. Elastyczny system studiów dotyczy: ECTS (czyli: European Credit Transfer System) to system ułatwiający zaliczanie okresu studiów odbytych przez studenta poza jego uczelnią macierzystą. System ECTS został opracowany w drugiej połowie lat 80. w ramach ówczesnego programu Erasmus. Od tego czasu ECTS jest wdrażany przez coraz większą liczbę uczelni europejskich, a najszersze zastosowanie systemu obserwuje się na uczelniach realizujących Kontrakty Uczelniane Programu Erasmus. ECTS opiera się na kilku podstawowych zasadach:

punkty przyporządkowuje się przedmiotom (cyklom zajęć); podstawą przyporządkowania punktów jest nakład pracy wymagany od studenta w celu zaliczenia danego przedmiotu (cyklu zajęć); w systemie ECTS rok akademicki odpowiada 60 punktom, semestr – od 27 do 30, a trymestr - 20;

uczelnie przedstawiają dokładny opis zajęć oferowanych w ramach poszczególnych kierunków studiów w tzw. pakiecie informacyjnym, podając liczbę punktów przypisaną do każdego przedmiotu (cyklu zajęć).

PROGRAM MOST I MOSTECH (SYSTEM MOBILNOŚCI STUDENTÓW)

Program Mobilności Studentów MOST i MOSTECH daje możliwość odbywania studiów poza macierzystą uczelnią. Z programu tego może skorzystać każdy student naszej uczelni po zaliczeniu trzeciego semestru, który ma wyraźnie sprecyzowane zainteresowania naukowe i chciałby je pogłębić w innym uniwersytecie. W programach uczestniczą następujące uniwersytety: Uniwersytet Śląski, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Uniwersytet Łódzki, Uniwersytet Wrocławski, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Uniwersytet Szczeciński, Uniwersytet Gdański, Uniwersytet Opolski, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Uniwersytet

43


Warmińsko-Mazurski, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Uniwersytet w Białymstoku, Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Rzeszowski, Uniwersytet Zielonogórski, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy a także 16 Politechnik i 6 Akademii. Zasady studiowania w programie MOST i MOSTECH

Program MOST i MOSTECH dotyczy studiów jednolitych i dwustopniowych, wszystkich kierunków studiów realizowanych w umawiających się uniwersytetach polskich.

Studia w wybranym uniwersytecie mogą trwać semestr lub w szczególnych przypadkach rok.

Student ma możliwość wyboru przedmiotów, które chciałby studiować, na podstawie istniejącego na danej uczelni programu studiów.

Aby uzyskać zaliczenie musi uzyskać 27 do 33 punktów ECTS.

Żeby studiować w semestrze zimowym, letnim kolejnego roku akademickiego w wybranym uniwersytecie student musi złożyć wymagane dokumenty do 15 maja; jeżeli w semestrze letnim bieżącego roku akademickiego do 30 listopada.

Decyzję o zakwalifikowaniu podejmie Uniwersytecka Komisja Akredytacyjna oraz Komisja

Akredytacyjna Uczelni Technicznych.

2. Sposób uwzględniania wyników monitorowania karier absolwentów

Ci spośród studentów, którzy chcą zdobyć doświadczenie zawodowe w różnych instytucjach lub wzbogacić swój portfel dodatkowymi funduszami mogą za pośrednictwem Biura Karier znaleźć praktykę zawodową lub zatrudnienie stałe oraz dorywcze w kraju i za granicą. Tutaj również można otrzymać pomoc w zakresie pisania dokumentów aplikacyjnych lub rozpoczęcia indywidualnej działalności gospodarczej. Do dyspozycji studentów przygotowano Informatorium – miejsce gdzie dostępne są gazety lokalne, katalogi branżowe, charakterystyki zawodów, filmy dot. problematyki rekrutacyjnej. Każdy student może skorzystać z komputera z dostępem do Internetu. Doradcy zawodowi organizują szkolenia i warsztaty zgodnie z potrzebami studentów oraz prezentacje firm i pracodawców. Niepełnosprawni studenci mogą zwrócić się ze swoimi problemami do Pełnomocnika Rektora ds. Niepełnosprawnych Studentów, tel. 3283179. Pracownicy Biura Karier są do dyspozycji studentów i absolwentów uczelni w godz. 7.30 – 15.30, przy al. Wojska Polskiego 69, pom. 401R, IV piętro, tel. (068) 3283267, 3283268, 3283278, 3287139. e-mail: [email protected], www.bk.uz.zgora.pl.

3. Udokumentowania – dla studiów stacjonarnych – że co najmniej połowa

programu kształcenia jest realizowana w postaci zajęć dydaktycznych

wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich>

Wszystkie przedstawione w planie studiów przedmioty realizowane są z bezpośrednim

udziałem nauczyciela akademickiego.

4. Udokumentowanie, ze program studiów umożliwia studentowi wybór

modułów kształcenia w wymiarze nie mniejszym niż 30% ECTS

Plan studiów przewiduje łącznie 2400 godzin zajęć z udziałem nauczyciela akademickiego

z czego łącznie 795 godzin przypada na przedmioty obieralne. Daje to wynik 30%

44


w wymiarze godzinowym. Łączna liczba punktów ECTS przypadających na przedmioty

obieralne to 73 pkt. W stosunku do wszystkich 210 ECTS przewidzianych programie

nauczania daje współczynnik równy 34% ECTS na przedmioty obieralne.

5. Sposób współdziałania z interesariuszami zewnętrznymi (np. lista osób

spoza wydziału biorących udział w pracach programowych lub konsultujących

program kształcenia

Lista osób wchodzących w skład zespołu opracowującego program kształcenia na kierunku inżynieria biomedyczna: Dr hab. inż. W. Miczulski, prof. UZ Dr hab. inż. A. Obuchowicz Dr hab. Jarosław Piskorski

45


VI. KATALOG SYLABUSÓW PRZEDMIOTÓW

WWW YYY CCC HHH OOO WWW AAA NNN III EEE FFF III ZZZ YYY CCC ZZZ NNN EEE

Kod przedmiotu: 6.9-WM-IB-S1-EP-001_14

Typ przedmiotu: obowiązkowy

Język nauczania: Język polski

Odpowiedzialny za przedmiot: mgr Tomasz Grzybowski

Prowadzący: pracownicy Studium Wychowania Fizycznego i Sportu

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

1

Ćwiczenia 30 2 II Zaliczenie na oceny

CEL PRZEDMIOTU:

Rozwijanie zainteresowań związanych ze sportem i rekreacją ruchową. Kształtowanie umiejętności zaspokajania potrzeb związanych z ruchem, sprawnością fizyczną oraz dbałością o własne zdrowie.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Brak

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:

Ogólna charakterystyka i podstawowe przepisy wybranych dyscyplin sportowych. Praktyczne umiejętności z zakresu wybranych dyscyplin sportowych. Edukacja prozdrowotna poprzez wychowanie fizyczne i sport.

METODY KSZTAŁCENIA:

Pogadanki, ćwiczenia praktyczne, zajęcia w grupach

46


EFEKTY KSZTAŁCENIA:

kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_K02

student zna wpływ aktywności fizycznej na prawidłowe funkcjonowanie organizmu,

zna zagrożenia dla zdrowia wynikające z niehigienicznego trybu życia. Ma

podstawową wiedzę o przepisach i zasadach rozgrywania różnych dyscyplin

sportowych.

K_K03

student potrafi zdiagnozować stan swojej sprawności fizycznej. Potrafi zastosować

różne formy aktywności w zależności od stanu zdrowia, samopoczucia, warunków

atmosferycznych. Student samodzielnie podejmuje różne formy aktywności fizycznej

świadomy jej wpływu na funkcjonowanie organizmu

K_K04

student potrafi funkcjonować w grupie z zachowaniem zasad współżycia

społecznego, odpowiedzialności za bezpieczeństwo swoje i innych, służąc pomocą

mniej sprawnym. Potrafi rywalizować z zachowaniem zasad „fair play”, wykazując

szacunek dla konkurentów oraz zrozumienie dla różnic w poziomie sprawności

fizycznej. Zna zagrożenia dla zdrowia wynikające z niewłaściwego używania sprzętu i

urządzeń sportowych.

K_K05

student zna wpływ aktywności fizycznej na prawidłowe funkcjonowanie organizmu,

zna zagrożenia dla zdrowia wynikające z niehigienicznego trybu życia. Ma

podstawową wiedzę o przepisach i zasadach rozgrywania różnych dyscyplin

sportowych.

WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:

Zasady weryfikacji efektów kształcenia przedstawiono w poniższej tabeli.

Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów

Metoda sprawdzenia efektu kształcenia

K_K02

indywidualna ocena studenta na podstawie jego postępów, zaangażowania

i aktywności w zajęciach oraz umiejętności w zakresie wybranych dyscyplin

sportowych.

K_K03 obserwacja zachowań studenta podczas podejmowania aktywności ruchowej

47


K_K04

Wychowanie fizyczne (poziom standardowy) ocena sprawności fizycznej

i umiejętności ruchowych przy zastosowaniu standardowych testów określających

poziom rozwoju motorycznego i umiejętności technicznych

K_K05

Wychowanie fizyczne (obniżony poziom sprawności fizycznej), ocena znajomości

przez studenta metod diagnozy stanu zdrowia i sprawności fizycznej oraz

umiejętności zastosowania ćwiczeń fizycznych dla usprawniania dysfunkcji

ruchowych, fizjologicznych i morfologicznych za pomocą indywidualnych

(w zależności od rodzaju niepełnosprawności) wskaźników funkcji organizmu.

Ćwiczenia: zaliczenie na ocenę

OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:

Nakład pracy studenta to 30 godzin (1 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 30 godzin

LITERATURA PODSTAWOWA:

1. Bondarowicz M.: Zabawy i gry ruchowe w zajęciach sportowych. Warszawa 2002

2. Huciński T., Kisiel E.: Szkolenie dzieci i młodzieży w koszykówce. Warszawa 2008

3. Karpiński R., Karpińska M.: Pływanie sportowe korekcyjne rekreacyjne. Katowice 2011

4. Kosmol A.: Teoria i praktyka sportu niepełnosprawnych. Warszawa 2008

5. Stefaniak T.: Atlas uniwersalnych ćwiczeń siłowych. Wrocław 2002

6. Talaga J.: ABC Młodego piłkarza. Nauczanie techniki. Warszawa 2006

7. Uzarowicz J.: Siatkówka. Co jest grane? Wrocław 2005

8. Woynarowska B.: Edukacja zdrowotna Podręcznik akademicki. Warszawa 2010

9. Wołyniec J.: Przepisy gier sportowych w zakresie podstawowym. Wrocław 2006

49

49

BBB III OOO LLL OOO GGG III AAA CCC ZZZ ŁŁŁ OOO WWW III EEE KKK AAA


Typ przedmiotu: Podstawowy


Odpowiedzialny za przedmiot: Dr Krystyna Walińska

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2 I

Egzamin na ocenę

Laboratorium 30 2 Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie przez studentów wiedzy, umiejętności i kompetencji

w zakresie wykorzystania biologii człowieka w inżynierii biomedycznej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawy biologii człowieka (na poziomie szkole średniej).


Wykład: Poziomy organizacji życia. Właściwości materii żywej. Budowa chemiczna żywych

organizmów;. Skład pierwiastkowy człowieka i ogólna charakterystyka związków chemicznych o znaczeniu biologicznym. Komórka jako jednostka życia – budowa i funkcje organelli komórkowych. Podział komórek – amitoza, mitoza i mejoza. Podstawy metabolizmu organizmu ludzkiego. Podstawy nekrozy i apoptozy komórek. Komórki macierzyste. Histologia człowieka. Podstawy ontogenezy i filogenezy człowieka.

Laboratorium: Podstawy mikroskopowania (budowa mikroskopu optycznego, technika

mikroskopowania). Budowa chemiczna organizmów żywych (białka, lipidy i węglowodany), - budowa komórki eukariotycznej (budowa subkomórkowa, charakterystyka wybranych struktur wewnątrzkomórkowych). Cykl życiowy komórki (podziały komórkowe, budowa chromosomów, kariotypy), podstawy histologii człowieka ( budowa i funkcje poszczególnych typów tkanek: nabłonkowej, mięśniowej, łącznej i nerwowej), podstawy funkcjonowania człowieka.


- podająca (wykład w formie prezentacji multimedialnej ppt), - praktyczna (ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem mikroskopów i binokularów, zestawów preparatów i zgromadzonego materiału biologicznego).

50

50

EFEKTY KSZTAŁCENIA I METODY WERYFIKACJI OSIĄGANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

OPIS EFEKTU SYMBOLE EFEKTÓW

METODY WERYFIKACJI FORMA ZAJĘĆ

Student zna podstawowe zagadnienia z zakresu biologii, w tym podstawy cytologii, histologii, organologii czlowieka

K_W02 Cząstkowe kolokwia na zajęciach laboratoryjnych i test egzaminacyjny

Wykład

Laboratorium

Korzysta ze źródeł literaturowych oraz innych źródeł , potrafi interpretować i łączyć w spójną całość uzyskane informacje.

K_U01 Cząstkowe kolokwia na zajęciach laboratoryjnych i test egzaminacyjny

Wykład

Laboratorium

Planuje i przeprowadza eksperyment,

potrafi wykorzystać poznane techniki

badawcze (preparacja materiału

biologicznego, analiza z wykorzystaniem

mikroskopu), interpretuje i wyciąga wnioski.

Wykorzystuje nabyte umiejętności w

środowisku zawodowym oraz w innych

środowiskach.

K_U13 Test umiejętności praktycznych Laboratorium

Stosuje metodę samokształcenia i dostrzega

potrzebę uczenia się i doskonalenia swoich

umiejętności.

K_U07 Cząstkowe kolokwia na zajęciach laboratoryjnych i test egzaminacyjny

Wykład

Laboratorium

Rozumie pozatechniczne aspekty

działalności inżynierskiej, w tym jej

powiązanie ze środowiskiem przyrodniczym i

funkcjonowaniem człowieka jako istoty

żywej

K_K02 Cząstkowe kolokwia na zajęciach laboratoryjnych i test egzaminacyjny

Wykład

Laboratorium

Organizuje pracę zespołowa i działa

efektywnie w grupie

K_K03 Ocena efektów pracy podczas zajęć laboratoryjnych

Laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład - egzamin końcowy, do którego student jest dopuszczany na podstawie uprzedniego zaliczenia zajęć laboratoryjnych, przeprowadzony w formie pisemnej. Egzamin trwający 60 minut zawiera 70 zamkniętych pytań. Do zaliczenia na ocenę dostateczną konieczne jest uzyskanie 42 pkt (60%) na 70 pkt. możliwych do zdobycia. Ćwiczenia laboratoryjne - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych z przedmiotu biologia człowieka. Ocenie podlegają: testy sprawdzające wiedzę (zamknięte i otwarte) – ocena pozytywna powyżej 60% uzyskanych punktów, dziennik laboratoryjny i test praktycznych umiejętności. Ocena końcowa to średnia arytmetyczna ocen cząstkowych.


Obciążenie pracą Liczba godzin

Godziny kontaktowe

(udział w zajęciach; konsultacjach; egzaminie, itp.) 65

Samodzielna praca studenta

(przygotowanie do: zajęć, kolokwium, egzaminu; studiowanie

literatury.)

60

Łącznie 125

51

51

Punkty ECTS Liczba punktów

ECTS

Zajęcia z udziałem nauczyciela akademickiego 2

Zajęcia bez udziału nauczyciela akademickiego 2

Łącznie 4


1. Podstawy cytofizjologii - red. J. Kawiak, PWN W-wa 1998.

2. Podstawy biologii komórki - red. B. Alberts, PWN W-wa 2005.

3. Zarys histologii - St. Zawistowski, PZWL W-wa 1990.

4. Fizjologia organizmów z elementami anatomii człowieka – P. Hoser, WSiP w-wa 2000.

5. Fizjologia człowieka w zarysie - W. Traczyk, PZWL W-wa.2004

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Biologia - Solomon, Berg, Villee, Multico W-wa 2013.

52

52

PPP RRR OOO PPP EEE DDD EEE UUU TTT YYY KKK AAA NNN AAA UUU KKK MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH




Odpowiedzialny za przedmiot: Lek med. Adam Haliński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne 3

Wykład 30 2 I Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie studentów umiejętności i kompetencji w zakresie wykorzystania wiedzy medycznej w inżynierii biomedycznej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:


Wykład: organizacja ochrony zdrowia, cele medycyny, definicja zdrowia i choroby, przyczyny chorób, podział medycyny wg kryteriów klinicznych, specjalności lekarskie, rola inżyniera medycznego w procesie leczenia chorego, przewidywane kierunki ewolucji organizacji zdrowia w Polsce, sens wyboru takiego kierunku studiów, możliwości zatrudnienia po ukończeniu studiów, teoria zespołu medycznego, poprawa jakości usług medycznych dzięki rozwojowi techniki i współpracy coraz szerszego zespołu specjalistów, diagnostyka – laboratoryjna, obrazowa, mikrobiologiczna, zabiegowa – inwazyjna, farmakoterapia – leki – rodzaje, drogi podawania, metody podaży, nowe technologie, medycyna zabiegowa- metody zabiegów w zależności od specjalności medycznej: otwarte – endoskopowe – itp., sztuczne implanty, transplantologia „cyborgizacja” człowieka – zastępowanie czynności ludzkich narządów, nerki, wątroba, leczenie zatruć, sztuczne narządy zmysłów (oko, ucho), płuca, krew, sztuczne serce, ICD, stymulatory, znieczulenie miejscowe i ogólne, intensywna opieka medyczna - resuscytacja z użyciem defibrylatora, respiratora, stymulatora, uszkodzenia jatrogenne.


Wykład konwencjonalny przy użyciu multimediów

53

53


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W02 ma ogólną wiedzę w zakresie anatomii


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W02

Zaliczenie na ocenę wykładu

Warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie pozytywnej oceny z

kolokwium.

Wykład: zaliczenie na podstawie oceny z kolokwium.


Nakład pracy studenta to 75 godzin (3 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, konsultacje 15 godziny, przygotowanie do zajęć: 15 godzin, przygotowanie do kolokwium: 15 godzin,


1. Aleksander Michajlik, Witold Ramotowski: Anatomia i fizjologia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003.

2. Jan W. Guzek: Patofizjologia człowieka w zarysie, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005.

3. Jan Tatoń, Anna Czech: Diagnostyka internistyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002.

54

54

EEE LLL EEE MMM EEE NNN TTT YYY AAA LLL GGG EEE BBB RRR YYY III AAA NNN AAA LLL III ZZZ YYY MMM AAA TTT EEE MMM AAA TTT YYY CCC ZZZ NNN EEE JJJ III




Odpowiedzialny za przedmiot: dr Krystyna Białek

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2 I

Zaliczenie na ocenę

Ćwiczenia 15 1 Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie z podstawowymi pojęciami i metodami algebry liniowej, geometrii analitycznej,

analizy matematycznej I oraz wyposażenie studentów w podstawowe narzędzia matematyczne

niezbędne do formułowania i rozwiązywania typowych, prostych zadań inżynierskich z zakresu

studiowanego kierunku studiów.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość podstawowych zagadnień z matematyki z zakresu szkoły ponadgimnazjalnej.


WYKŁAD

1. Elementy logiki matematycznej i teorii mnogości. Rachunek zdań. Kwantyfikatory. Algebra zbiorów. Produkt kartezjański. Liczby rzeczywiste - 2 h

2. Liczby zespolone: sprzężenie zespolone, moduł i argument liczby zespolonej, postać trygonometryczna, wzór de Moivre'a- 2 h

3. Macierze - część 1.: definicja macierzy, działania na macierzach, wyznacznik - definicja i własności - 2 h

4. Macierze - część 2.: macierz odwrotna, rząd macierzy, obliczanie rzędu macierzy - 2 h 5. Macierze - część 3.: układy równań liniowych - metody rozwiązywania, wektory i wartości

własne - 2 h 6. Geometria analityczna - część 1.: wektory, iloczyn skalarny, iloczyn wektorowy - przykłady

zastosowania- 2 h 7. Geometria analityczna - część 2.: równanie prostej i płaszczyzny w R3, odległość punktu od

prostej i płaszczyzny, odległość między prostymi - 2 h

55

55

8. Funkcje: definicja, funkcje odwrotne, bijekcja, funkcje cyklometryczne, funkcje złożone - 2 h 9. Rachunek różniczkowy funkcji rzeczywistych - część 1.: otoczenie, sąsiedztwo punktu, punkt

skupienia, granica ciągu i jej własności - 3 h 10. Rachunek różniczkowy funkcji rzeczywistych - część 2.: granica funkcji i jej własności, granice

jednostronne i niewłaściwe - 3 h 11. Rachunek różniczkowy funkcji rzeczywistych - część 3.: pochodna, różniczka funkcji,

pochodne jednostronne, pochodne i różniczki wyższych rzędów - 2 h 12. Rachunek różniczkowy funkcji rzeczywistych - część 4.: twierdzenie o wartości średniej, wzór

Taylora i jego zastosowanie- 2h 13. Rachunek różniczkowy funkcji rzeczywistych - część 5.: zastosowanie pochodnych: ekstrema,

wypukłość, punkty przegięcia, styczne, asymptoty, symbole nieoznaczone, reguła de l'Hospitala - 4 h

ĆWICZENIA

1. Podstawowe struktury algebraiczne: grupy, pierścienie, ciała, przestrzenie liniowe – definicje i przykłady, arytmetyka modularna, pierścień wielomianów-1h

2. Liczby zespolone. Postać algebraiczna, trygonometryczna i wykładnicza liczby zespolonej. Działania na liczbach zespolonych. Wielomiany. Pierwiastki wielomianów. Zasadnicze twierdzenie algebry. Schemat Hornera-2h

3. Macierze, działania na macierzach. Wyznacznik i jego podstawowe własności. Metoda Laplace’a. Macierz odwrotna. Badanie rzędu macierzy-2h

4. Układy równań liniowych. Wzory Cramera i ich zastosowanie. Twierdzenie Kroneckera - Capelliego. Metoda eliminacji Gaussa rozwiązywania układów równań liniowych-2h

5. Wektory, działania na wektorach. Iloczyn skalarny, wektorowy, iloczyn mieszany, zastosowania rachunku wektorowego. Równania płaszczyzny i prostej w R3. Wzajemne położenia punktów, prostych, płaszczyzn-2h

6. Kolokwium-1h

7. Ciągi liczbowe. Granica ciągu i jej własności, definicja liczby e. Granica funkcji jednej zmiennej. Działania na granicach funkcji. Granice jednostronne, granice w nieskończoności i granice niewłaściwe. Ciągłość funkcji jednej zmiennej -1h

8. Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej rzeczywistej: definicja pochodnej, interpretacja geometryczna i fizyczna, podstawowe wzory różniczkowania. Twierdzenia o wartości średniej i ich zastosowania. Różniczka funkcji i jej zastosowania. Pochodne wyższych rzędów. Wartości ekstremalne. Zastosowanie pochodnej do badania przebiegu zmienności funkcji-3h

9. Kolokwium-1h


Wykład: konwencjonalny, problemowy, prezentacja.

Ćwiczenia: klasyczna metoda problemowa, praca w grupach, pokaz z objaśnieniem, dyskusja, burza mózgów.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W01 Ma podstawową wiedzę z zakresu algebry liniowej, analizy matematycznej II przydatną

do formułowania i rozwiązywania prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego

56

56

kierunku. Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.

K_U01 Potrafi pozyskiwać informacje z literatury oraz innych właściwie dobranych źródeł i

dokonywać ich interpretacji. Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.

K_K01 Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Potrafi myśleć i działać w sposób

przedsiębiorczy.

K_U07,

K_K04

Potrafi określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie zadania lub innych

zadań. Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.

K_U07,

K_K01

Potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób. Potrafi myśleć i działać

w sposób przedsiębiorczy.

K_K03 Potrafi współdziałać i pracować w grupie przyjmując w niej różne role społeczne.

K_W01

Zna podstawowe metody i narzędzia z zakresu z zakresu algebry liniowej i analizy

matematycznej II stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu


K_W01 Zna pojęcie całki nieoznaczonej i podstawowe twierdzenia i wzory rachunku całkowego

oraz potrafi je zastosować do obliczania prostych całek.

K_W01

Ma wiedzę z zakresu całki oznaczonej funkcji jednej zmiennej i potrafi ją wykorzystać do

rozwiązywania prostych zadań na obliczanie długości łuku, pola obszaru, objętości i pola

powierzchni bryły obrotowej.

K_W01

K_U07

Ma wiedzę z zakresu rachunku różniczkowego funkcji wielu zmiennych i potrafi ją

zastosować do rozwiązywania prostych zadań inżynierskich dotyczących zagadnień

optymalizacyjnych z zakresu studiowanego kierunku.

K_U07,

K_W01

Ma wiedzę z zakresu rachunku całkowego funkcji wielu zmiennych i potrafi ją

zastosować do rozwiązywania prostych zadań inżynierskich dotyczących obliczania

(objętości i masy obszaru, momentów statycznych, współrzędnych środka masy,

momentów bezwładności, siły przyciągania grawitacyjnego, natężenia pola

elektrycznego, energii potencjalnej i kinetycznej) i interpretacji uzyskanych wyników.

K_U07,

K_W02,

K_W01

Ma wiedzę z zakresu elementów analizy wektorowej i potrafi ją zastosować do

obliczania całek krzywoliniowych, powierzchniowych i do rozwiązywania prostych zadań

inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku.

K_U07,

K_W01

Ma podstawową wiedzę z zakresu równań różniczkowych zwyczajnych pierwszego i

drugiego rzędu oraz potrafi ją wykorzystać do rozwiązywania prostych zagadnień


57

57


Odniesienie

do efektów

dla kierunku

studiów


K_W01

Egzamin pisemny

Warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie pozytywnej oceny pisemnych

odpowiedzi na pytania egzaminacyjne dotyczące teoretycznych zagadnień

przedmiotu.

K_U01,

K_U07,

K_K01, K_K03,

K_K04

Zaliczenie na ocenę ćwiczeń

Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium.

1. Sprawdzanie stopnia przygotowania studentów oraz ich aktywności w trakcie ćwiczeń.

2. Kolokwia i test z zadaniami o zróżnicowanym stopniu trudności, pozwalającymi na ocenę, czy student osiągnął efekty kształcenia w stopniu minimalnym.

Forma zaliczenia przedmiotu – zaliczenie z oceną.

Ocena końcowa przedmiotu: średnia ocena z zaliczenia ćwiczeń i z testu pisemnego.

Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów pisemnych oraz aktywności na ćwiczeniach.

Warunkiem zaliczenia kolokwium jest uzyskanie ustalonej (dla danego kolokwium) minimalnej liczby punktów (50%).

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie oceny pozytywnej z testu wielokrotnego wyboru (Ilustracja wykładu przykładami) uzyskanie ustalonej dla danego testu minimalnej liczby punktów (50%).

Warunkiem zaliczenia testu (Ilustracja wykładu przykładami) jest uzyskanie ustalonej dla danego testu minimalnej liczby punktów (50%).


Nakład pracy studenta to 105 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 45 godzin, udział w konsultacjach: 20 godzin, przygotowanie do zajęć: 20 godzin, przygotowanie do egzaminu: 20 godzin,


1. Gewert M., Skoczylas Z., Analiza matematyczna 1, Ofic. Wyd., GiS, Wrocław 2004 2. Jurlewicz J., Z. Skoczylas Z., Algebra liniowa 1 i 2, Ofic. Wyd., GiS, Wrocław 2004 3. Trajdos T., Matematyka. Część 3, Liczby zespolone. Wektory. Macierze. Wyznaczniki.

Geometria analityczna i różniczkowa, WNT, Warszawa, 2005

58

58

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Białynicki-Birula A., Algebra liniowa z geometrią, PWN, Biblioteka Matematyczna t.48,

Warszawa 1979 2. Fichtenholz G.M.: Rachunek różniczkowy i całkowy, tom I, II i III. PWN, Warszawa 1978 3. Gancarzewicz J., Algebra liniowa z elementami geometrii, Wydawnictwo Naukowe UJ,

Kraków 2001. 4. Kajetanowicz P., Wierzejewski J., Algebra z geometrią analityczną, PWN 2008. 5. Klukowski J., Nabiałek I, Algebra dla studentów, WNT Warszawa 2004 6. Krysicki W., Włodarski L.: Analiza matematyczna w zadaniach, część I, PWN, W-wa 198 7. Rudnicki W.: Wykłady z analizy matematycznej, PWN, Warszawa 2001.

UWAGI:

59


EEE LLL EEE MMM EEE NNN TTT YYY AAA LLL GGG EEE BBB RRR YYY III AAA NNN AAA LLL III ZZZ YYY MMM AAA TTT EEE MMM AAA TTT YYY CCC ZZZ NNN EEE JJJ III III




Odpowiedzialny za przedmiot: dr Krystyna Białek

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

5 Wykład 30 2 II

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie z podstawowymi pojęciami, metodami algebry liniowej i analizy matematycznej II oraz wyposażenie studentów w podstawowe narzędzia matematyczne niezbędne do formułowania i rozwiązywania typowych, prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość materiału z zakresu elementów algebry liniowej i analizy matematycznej I.


WYKŁAD:

1. Całka nieoznaczona - część 1.: definicja, całka nieoznaczona funkcji elementarnych, całkowanie przez podstawienie, przez części, przykłady - 2 h

2. Całka nieoznaczona - część 2.: całkowanie funkcji wymiernych, trygonometrycznych, niewymiernych, wzory rekurencyjne dla całek - 2 h

3. Całka oznaczona - część 1.: definicja, własności, związek z całką nieoznaczoną, całka jako funkcja górnej granicy całkowania, zamiana zmiennych - 2h

4. Całka oznaczona - część 2.: zastosowanie w geometrii, całki niewłaściwe i ich zastosowanie - 2 h

5. Obszary i krzywe w R2: obszar, krzywa, klasyfikacja krzywych, długość krzywej, pole obszaru, objętość brył obrotowych - 2h

6. Rachunek różniczkowy funkcji f:Rn-->R - część 1.: metryka, granica i ciągłość funkcji n zmiennych - 2 h

7. Rachunek różniczkowy funkcji f: Rn -->R - część 2.: pochodne cząstkowe i kierunkowe, elementy teorii pola, pochodne cząstkowe i różniczki wyższego rzędu - 4 h

60


8. Wzór Taylora: wzór Taylora i jego zastosowanie, ekstrema lokalne - 3 h 9. Całki wielokrotne: całki podwójne po dowolnym zbiorze D w R2, obszar normalny, całki

podwójne po obszarze normalnym, obliczanie objętości brył - 3 h 10. Całki krzywoliniowe - część 1.: orientacja krzywej, definicja całki krzywoliniowej skierowanej - 1

h 11. Całki krzywoliniowe: własności i obliczanie całki krzywoliniowej skierowanej - 2 h 12. Równania różniczkowe zwyczajne - część 1.: definicja rozwiązań, warunki początkowe i

brzegowe, przykłady - 2 h 13. Równania różniczkowe zwyczajne - część 2.: równania różniczkowe o zmiennych rozdzielonych,

równania różniczkowe liniowe rzędu 1- 2 h 14. Równania różniczkowe zwyczajne - część 3.: równania różniczkowe liniowe rzędu 2 o stałych

współczynnikach - 1 h

ĆWICZENIA

1. Całka nieoznaczona. Podstawowe metody wyznaczania całek nieoznaczonych-2h 2. Całka oznaczona i jej zastosowania: długość łuku, pole obszaru, objętość i pole powierzchni

bryły obrotowej. Całka niewłaściwa. Kryteria zbieżności całki niewłaściwej-2h 3. Funkcje wielu zmiennych. Granica i ciągłość funkcji wielu zmiennych. Pochodna funkcji wielu

zmiennych. Pochodna kierunkowa. Pochodne cząstkowe. Gradient funkcji. Pochodne cząstkowe wyższych rzędów. Różniczka funkcji i jej zastosowanie-2h

4. Ekstrema funkcji wielu zmiennych i ich zastosowania. Ekstrema warunkowe. Największa i najmniejsza wartość funkcji - ekstrema globalne-2h

5. Całki wielokrotne. Całki podwójne i potrójne. Całki iterowane. Zamiana całek wielokrotnych na całki iterowane. Zamiana zmiennych. Zastosowanie całek wielokrotnych-2h

6. Równania różniczkowe zwyczajne i ich zastosowania. Równania o zmiennych rozdzielonych. Równania liniowe rzędu pierwszego (jednorodne i niejednorodne)-2h

7. Równania liniowe drugiego rzędu o stałych współczynnikach i metody ich rozwiązywania. Elementy równań różniczkowych cząstkowych-2h

8. Kolokwium-1h


Wykład: konwencjonalny, problemowy, prezentacja.

Ćwiczenia: klasyczna metoda problemowa, praca w grupach, pokaz z objaśnieniem, dyskusja, burza mózgów.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_U07,

K_W01

Ma podstawową wiedzę z zakresu algebry liniowej, analizy matematycznej II przydatną

do formułowania i rozwiązywania prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego

kierunku. Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.

K_U01 Potrafi pozyskiwać informacje z literatury oraz innych właściwie dobranych źródeł i

dokonywać ich interpretacji. Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.

61


K_K01 Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Potrafi myśleć i działać w sposób

przedsiębiorczy.

K_U07,

K_K04

Potrafi określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie zadania lub innych

zadań. Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.

K_U07,

K_K01

Potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób. Potrafi myśleć i działać

w sposób przedsiębiorczy.

K_K03 Potrafi współdziałać i pracować w grupie przyjmując w niej różne role społeczne.

K_W01

Zna podstawowe metody i narzędzia z zakresu z zakresu algebry liniowej i analizy

matematycznej II stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu


K_W01 Zna pojęcie całki nieoznaczonej i podstawowe twierdzenia i wzory rachunku całkowego

oraz potrafi je zastosować do obliczania prostych całek.

K_U07

K_W01

Ma wiedzę z zakresu całki oznaczonej funkcji jednej zmiennej i potrafi ją wykorzystać do

rozwiązywania prostych zadań na obliczanie długości łuku, pola obszaru, objętości i pola

powierzchni bryły obrotowej.

K_U07,

K_W01,

K_U07

Ma wiedzę z zakresu rachunku różniczkowego funkcji wielu zmiennych i potrafi ją

zastosować do rozwiązywania prostych zadań inżynierskich dotyczących zagadnień

optymalizacyjnych z zakresu studiowanego kierunku.

K_U07,

K_W01

Ma wiedzę z zakresu rachunku całkowego funkcji wielu zmiennych i potrafi ją

zastosować do rozwiązywania prostych zadań inżynierskich dotyczących obliczania

(objętości i masy obszaru, momentów statycznych, współrzędnych środka masy,

momentów bezwładności, siły przyciągania grawitacyjnego, natężenia pola

elektrycznego, energii potencjalnej i kinetycznej) i interpretacji uzyskanych wyników.

K_U07,

K_W01

Ma wiedzę z zakresu elementów analizy wektorowej i potrafi ją zastosować do

obliczania całek krzywoliniowych, powierzchniowych i do rozwiązywania prostych zadań


K_U07,

K_W01

Ma podstawową wiedzę z zakresu równań różniczkowych zwyczajnych pierwszego i

drugiego rzędu oraz potrafi ją wykorzystać do rozwiązywania prostych zagadnień


62



Odniesienie

do efektów

dla kierunku

studiów


K_W01

Egzamin pisemny

Warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie pozytywnej oceny pisemnych

odpowiedzi na pytania egzaminacyjne dotyczące teoretycznych zagadnień

przedmiotu.

K_U01,

K_U02,

K_U07,

K_K01, K_K03,

K_K04

Zaliczenie na ocenę ćwiczeń


1. Sprawdzanie stopnia przygotowania studentów oraz ich aktywności w trakcie ćwiczeń.

2. Kolokwia z zadaniami o zróżnicowanym stopniu trudności, pozwalającymi na ocenę, czy student osiągnął efekty kształcenia w stopniu minimalnym.

3. Egzamin pisemny.

Forma zaliczenia przedmiotu – egzamin.

Ocena końcowa przedmiotu: średnia ocena z zaliczenia ćwiczeń i z egzaminu pisemnego.

Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów pisemnych oraz aktywności na ćwiczeniach.

Warunkiem zaliczenia kolokwium jest uzyskanie ustalonej (dla danego kolokwium) minimalnej liczby punktów (50%).

Warunkiem zaliczenia egzaminu jest uzyskanie oceny pozytywnej z testu wielokrotnego wyboru (Ilustracja wykładu przykładami) uzyskanie ustalonej dla danego testu minimalnej liczby punktów (50%).


Nakład pracy studenta to 127 godzin (5 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 45 godzin, udział w konsultacjach: 30 godzin, egzamin : 2 godzin, przygotowanie do zajęć: 30 godzin, przygotowanie do egzaminu: 20 godzin,


1. Fichtenholz G. M., Rachunek różniczkowy i całkowy, tom I, II i III, PWN, Warszawa 1978

2. Gewert M., Skoczylas Z., Analiza matematyczna 1 i 2, Ofic. Wyd., GiS, Wrocław 2004 3. Gewert M., Skoczylas Z., Elementy analizy wektorowej, Ofic. Wyd., GiS, Wrocław 2004 4. Gewert M., Skoczylas Z., Równania różniczkowe zwyczajne, Ofic. Wyd., GiS, Wrocław

2004

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Birkholc A., Analiza matematyczna. Funkcje wielu zmiennych, PWN, Warszawa 2002.

63


2. Fichtenholz G. M., Rachunek różniczkowy i całkowy, tom I, II i III, PWN, Warszawa 1978 3. Krysicki W., Włodarski L., Analiza matematyczna w zadaniach, część I i II, PWN,

Warszawa 1986 4. Ombach J, Wykłady z równań różniczkowych wspomagane komputerowo, wyd. II, UJ

Kraków 1999 5. Rudin W., Podstawy analizy matematycznej, PWN, Warszawa 1982 6. Rudnicki W., Wykłady z analizy matematycznej, PWN, Warszawa 2001

UWAGI:

64


MMM EEE TTT OOO DDD YYY SSS TTT AAA TTT YYY SSS TTT YYY CCC ZZZ NNN EEE JJJ AAA NNN AAA LLL III ZZZ YYY DDD AAA NNN YYY CCC HHH



Język nauczania: Polski

Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inż. Dariusz Uciński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 15 1 III



CEL PRZEDMIOTU:

- zapoznanie studentów z podstawowymi metodami opisu niepewności

- ukształtowanie podstawowych umiejętności w zakresie wnioskowania statystycznego

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa znajomość rachunku prawdopodobieństwa oraz kombinatoryki i analizy matematycznej


Niepewność pomiarowa. Przenoszenie niepewności. Błędy przypadkowe i systematyczne. Szeregi rozdzielcze punktowe i przedziałowe. Histogram. Miary położenia, zmienności, asymetrii i koncentracji. Obserwacje odstające.

Prawdopodobieństwo. Przestrzeń zdarzeń elementarnych. Definicje prawdopodobieństwa: klasyczna, częstościowa i współczesna. Podstawowe własności prawdopodobieństwa. Prawdopodobieństwo warunkowe. Niezależność. Prawdopodobieństwo całkowite. Wzór Bayesa.

Zmienne losowe dyskretne i ciągłe. Zmienne losowe dyskretne. Rozkłady: dwupunktowy, Bernoulliego, Poissona i geometryczny. Funkcje zmiennych losowych. Pojęcia wartości oczekiwanej i wariancji zmiennej losowej. Rozkłady łączne wielu zmiennych losowych. Niezależność zmiennych losowych. Zmienne losowe ciągłe. Rozkład równomierny. Rozkład wykładniczy. Pojecie dystrybuanty zmiennej losowej. Rozkład normalny.

Podstawy wnioskowania statystycznego. Schematy losowania próby. Próba prosta. Rozkłady: chi kwadrat, t-Studenta i Fishera-Snedecora. Estymacja punktowa i przedziałowa. Nieobciążonosc, zgodność, efektywność i dostateczność. Estymacja parametryczna i nieparametryczna. Przedziały ufności dla wartości oczekiwanej. Twierdzenia graniczne. Przedziały ufności dla wartości

65


oczekiwanej w populacji o nieznanym rozkładzie, wariancji, odchylenia standardowego, prawdopodobieństw oraz różnic prawdopodobieństw i wartości oczekiwanych.

Testowanie hipotez statystycznych. Parametryczne testy istotności dla wartości oczekiwanej, wariancji wskaźnika struktury w populacji. Nieparametryczne testy istotności.

Regresja liniowa i wielomianowa. Metody analizy współzależności zjawisk. Korelacja i regresja. Metoda najmniejszych kwadratów. Wnioskowanie w analizie korelacji i regresji. Współczynnik korelacji liniowej. Przedziały ufności.


Wykład konwencjonalny i ćwiczenia rachunkowe.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W01

ma wiedzę w zakresie matematyki, zwłaszcza rachunku prawdopodobieństwa

statystyki matematycznej i zasad planowania eksperymentu przydatną do

formułowania i rozwiązywania prostych zadań związanych z z Inżynierią

Biomedyczną.

K_U19,

K_U15,

K_U13

Student potrafi posługiwać się różnymi opisami niepewności.

K_U15,

K_U19 Oblicza podstawowe parametry statystyki opisowej.

K_U19,

K_U15 Przeprowadza proste wnioskowanie statystyczne.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W01



kolokwium.

66


K_U13,

K_U15,

K_U19

Zaliczenie na ocenę laboratorium

Warunkiem zaliczenia laboratorium jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium.

Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z testu przeprowadzonego na koniec semestru;

Ćwiczenia - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych lub ustnych przeprowadzonych co najmniej dwa razy w semestrze.


Nakład pracy studenta to 100 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, konsultacje:

30 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, przygotowanie do kolokwium: 10 godzin,

przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 10 godzin, zapoznanie się ze źródłami

literaturowymi: 10 godzin


1. Kukuła K.: Elementy statystyki w zadaniach, PWN, Warszawa, 1998.

2. D Ostasiewicz S., Rusnak Z., Siedlecka U.: Statystyka: elementy teorii i zadania, Akademia Ekonomiczna, Wrocław,1999.

3. Krysicki W. i in.: Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach, PWN, Warszawa, 2000.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Liengme B.V.: Microsoft Excel w nauce i technice, Read Me, Warszawa, 2002.

2. Sobczyk M.: Statystyka, PWN, Warszawa, 2000.

67


FFF III ZZZ YYY KKK AAA




Odpowiedzialny za przedmiot: dr Krzysztof Maciesiak

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

6 Wykład 30 2 I

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z podstawowymi zjawiskami i procesami fizycznymi występującymi w inżynierii biomedycznej; poznanie metod pomiaru podstawowych wielkości fizycznych; analiza zjawisk fizycznych i rozwiązywanie zagadnień technicznych w oparciu o prawa fizyki

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowe wiadomości z matematyki, fizyki i chemii w zakresie szkoły średniej.


Przedmiot obejmuje:

Wykład: Wielkości fizyczne i ich jednostki. Podstawowe prawa fizyki. Mechanika klasyczna i relatywistyczna. Kinematyka. Zasady dynamiki Newtona. Praca i energia, zasada zachowania energii. Szczególna teoria względności. Pęd i zasada zachowania pędu. Prawa zachowania w fizyce. Grawitacja. Odkształcenia i naprężenia w rozciągłym ośrodku sprężystym. Prawo Hooke’a. Drgania i fale w ośrodkach sprężystych. Elementy akustyki. Fale dźwiękowe. Efekt Dopplera. Statyka i dynamika płynów. Elementy termodynamiki i fizyki statystycznej. Kinetyczno-molekularna teoria gazów. Elektryczność i magnetyzm. Fale elektromagnetyczne. Światło. Optyka klasyczna i kwantowa. Elementy mechaniki kwantowej. Budowa atomu i jądra atomowego. Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych. Elementy fizyki plazmy. Wybrane zagadnienia fizyki ciała stałego.

Laboratorium: Sprawdzenie równania ruchu obrotowego bryły sztywnej. Wyznaczanie gęstości ciał stałych i cieczy przy pomocy piknometru. Badanie figur Lissajous. Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomoc a wahadła rewersyjnego. Badanie drgań tłumionych. Zjawisko rezonansu przy drganiach wymuszonych. Wyznaczanie modułu sztywności metodą dynamiczną. Badanie pętli

68


histerezy ferromagnetyka. Badanie mocy w obwodzie prądu przemiennego. Wyznaczanie ładunku i pojemności kondensatora. Badanie transformatora. Sprawdzanie praw Kirchhofa. Prawo Ohma. Wyznaczanie pojemności kondensatora mostkiem Wheastone’a.


Wykłady z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Ćwiczenia rachunkowe. Praca zespołowa w trakcie wykonania ćwiczeń laboratoryjnych. Praca z książką.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W03

ma ogólną wiedzę w zakresie pojęć fizyki klasycznej, relatywistycznej i kwantowej,

a w szczególności:- podstawową wiedzę na temat ogólnych praw fizyki, wielkości

fizycznych oraz oddziaływań fundamentalnych,- uporządkowaną wiedzę z zakresu:

mechaniki punktu materialnego i bryły sztywnej, elektromagnetyzmu, ruchu

drgającego i falowego optyki.

K_W03

ma podstawową wiedzę na temat zasad przeprowadzania i opracowania wyników

pomiarów fizycznych, rodzajów niepewności pomiarowych, sposobów ich

wyznaczania i wyrażania.

K_U01

potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł,

integrować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować

opinie.

K_U02

potrafi planować eksperymenty i działania inżynierskie oraz opracowywać wyniki

tych badań i prac inżynierskich, wyciągać wnioski i formułować opinie w sprawach

technicznych.

K_U04

potrafi pozyskiwać, integrować, interpretować, wyciągać wnioski oraz formułować

opinie, na podstawie: not katalogowych producentów urządzeń, materiałów

reklamowych, pozyskanych z literatury, baz danych oraz innych nowoczesnych

środków przekazywania informacji, które przedstawione są w języku polskim,

angielskim lub innym języku właściwym i reprezentatywnym dla Inżynierii

Biomedycznej.

69



Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W03,

K_W04

Egzamin pisemny

Warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie pozytywnej oceny

pisemnych odpowiedzi na pytania egzaminacyjne dotyczące teoretycznych

zagadnień przedmiotu.

K_U01,

K_U02,

K_U04

Zaliczenie na ocenę zajęć laboratoryjnych

Ocena z laboratorium jest określana na podstawie sprawdzania przygotowania się

studenta do zajęć i ich realizacji oraz sprawozdań/raportów będących efektem

wykonania wszystkich przewidzianych do realizacji ćwiczeń.

Wykład: Egzamin

Laboratorium: zaliczenie na ocenę


Nakład pracy studenta to 152 godzin (6 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, konsultacje: 15 godzin, egzamin : 2 godziny, przygotowanie do zajęć: 15 godzin, przygotowanie do egzaminu: 20 godzin, przygotowanie do kolokwium: 10 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 30 godzin,


1. Robert Resnick, David Halliday, Fizyka, Tom 1, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

2. David Halliday, Robert Resnick, Fizyka, Tom 2, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

3. David Halliday, Robert Resnick, Jearl Walker, Podstawy fizyki, Tomy 1-5, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

4. H. Szydłowski, Pracowania fizyczna, PWN, 1979 i późniejsze.

5. H. Szydłowski, Niepewności w pomiarach – międzynarodowe standardy w praktyce, Wydawnictwo Naukowe UAM, 2001.

6. T. Dryński, Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki, PWN, 1967 i późniejsze.

70


EEE RRR GGG OOO NNN OOO MMM III AAA III BBB EEE ZZZ PPP III EEE CCC ZZZ EEE ŃŃŃ SSS TTT WWW OOO PPP RRR AAA CCC YYY




Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inż. Edward Kowal

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Wykład 15 1 IV zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Poznanie roli człowieka w procesie właściwego posługiwania się wytworami techniki. Świadomość zagrożeń wynikających z rozwoju techniki.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Brak


Rys historyczny rozwoju grup nauk o pracy; znaczenie ergonomii w postępie technicznym; główne kierunki działalności ergonomicznej; podstawa i zakres analiz ergonomicznych i ekologicznych; ergonomia a ryzyko zawodowe; efektywnościowy aspekt układu: człowiek – praca; mierniki ocen ergonomicznych; rodzaje pracy i skutki obciążenia pracą; ergonomiczne aspekty organizacji pracy; podstawy promocji zdrowia; elementy materialnego środowiska pracy; problemy ergonomii i ekologii w zarządzaniu i produktywności wg PN-ISO 9000 i 14000;


Wykład informacyjny, wykład problemowy i konwersatoryjny, metody aktywizujące - metoda przypadków.


Kod Efekty kształcenia dla przedmiotu

K_W02 Student ma podstawową wiedzę o człowieku, w szczególności jako podmiocie konstruującym struktury społeczne i zasady ich funkcjonowania, a także działającym w tych strukturach, z zakresu promocji zdrowia

K_W13 Student ma wiedzę o normach i regułach (prawnych, organizacyjnych, moralnych, etycznych) właściwe dla ergonomicznego kształtowania warunków

71


pracy, organizujących struktury i instytucje społeczne i rządzących nimi prawidłowościach oraz ich źródłach, naturze, zmianach i sposobach działania. Student ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej w postępie technicznym

K_W13 student ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej w postępie technicznym

K_K02

student potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich – dostrzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne. Student ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko – szczególnie na środowisko pracy – i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje

K_U07 student potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić – zwłaszcza pod katem rozwiązań ergonomicznych – istniejące rozwiązania techniczne, w szczególności urządzenia i obiekty, systemy, procesy, usługi


Ocena aktywności na zajęciach, praca pisemna zaliczeniowa


L. godzin Rodzaj obciążenia pracą studenta ECTS

15 Udział w zajęciach 0,6

5 Udział w konsultacjach 0,2

15 Przygotowanie do zajęć 0,6

3 Udział w zaliczeniu 0,1

12 Przygotowanie do zaliczenia 0,5

50 Razem 2


1. Górska E., Ergonomia – projektowanie, diagnoza, eksperymenty, Warszawa 2002. 2. Horst W., Ergonomia, Poznań 2001. 3. Koradecka D. (red.), Bezpieczeństwo pracy i ergonomia, Warszawa 1997. 4. Kowal E., Ekonomiczno-społecze aspekty ergonomii, Warszawa–Poznań 2002. 5. Rybarczyk W., Rozważania o ergonomii w gospodarce, Zielona Góra 2000 6. Słowikowski J., Metodologiczne problemy projektowania ergonomicznego w budowie maszyn, Warszawa 2000. 7. Tytyk E., Projektowanie ergonomiczne, Warszawa 2001.

72


ZZZ AAA RRR YYY SSS AAA NNN AAA TTT OOO MMM III III III FFF III ZZZ JJJ OOO LLL OOO GGG III III




Odpowiedzialny za przedmiot: lek med. Adam Haliński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Wykład 30 2 II Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie przez studentów wiedzy z zakresu wykorzystania podstaw anatomii i fizjologii człowieka w inżynierii biomedycznej.


Wykład: Wstęp do studiowania anatomii. Zasadnicze pojęcia anatomiczne. Skeletotopia narządów oraz dużych naczyń. Okresy życia osobniczego. Układ szkieletowy. Układ stawowy. Układ mięśniowy. Układ trawienny. Układ oddechowy. Układ moczowy. Układy płciowe. Układ sercowo-naczyniowy. Układ nerwowy.




kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W02 ma ogólną wiedzę w zakresie anatomii

73



Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W02



kolokwium.

Wykład: zaliczenie na podstawie oceny z kolokwium.


Nakład pracy studenta to 75 godzin (3 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, konsultacje: 15 godziny, przygotowanie do zajęć: 15 godzin, przygotowanie do kolokwium: 15 godzin,


1. Michajlik Aleksander Ramotowski Witold, Anatomia i fizjologia człowieka, PZWL, 2007.

2. Bogusław Gołąb, Władysław Z. Traczyk, Anatomia i fizjologia człowieka. Podręcznik dla studentów, Ośrodek Doradztwa i szkolenia TUR s.c.,

3. Bochenek Adam, Reicher Michał, Anatomia człowieka, Pzwl, 2007.

4. Sokołowska Pituchowa Janina (red.), Anatomia człowieka, Pzwl, 2001.

5. Elżbieta Suder, Szymon Brużewicz, Anatomia człowieka. Podręcznik i atlas, Wydawnictwo Medyczne Górnicki.

6. Frank Henry Netter, Atlas anatomii człowieka Nettera, Urban & Partner.

74


KKK OOO MMM UUU NNN III KKK AAA CCC JJJ AAA III NNN TTT EEE RRR PPP EEE RRR SSS OOO NNN AAA LLL NNN AAA




Odpowiedzialny za przedmiot: dr Klaudia Błaszczyk

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Ćwiczenia 30 2 V Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji z zakresu komunikacji interpersonalnej oraz wypracowanie wykorzystania jej w życiu prywatnym i zawodowym.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

brak


Przedmiot obejmuje:

Ćwiczenia: Komunikacja (werbalna, niewerbalna, pisemna). Bariery komunikacyjne i sposoby ich pokonywania. Warunki skutecznej komunikacji, błędy w komunikowaniu się z klientem lub kontrahentem. Zespół (zespoły w środowisku pracy, role zespołowe, etapy rozwoju zespołu, komunikacja w zespole, problemy zespołu). Efektywne i nieefektywne wzorce zachowań. Techniki heurystyczne w poszukiwaniu rozwiązań zadań stawianych przed zespołem. Konflikt (źródła i rodzaje konfliktów, rola konfliktu, zachowania w sytuacji konfliktu, sposoby rozwiązywania konfliktu). Negocjacje (istota negocjacji, style negocjacji i ich główne założenia, techniki negocjacji, etapy negocjacji, komunikowanie się w negocjacjach, cechy skutecznego negocjatora).


Praca zespołowa podczas wykonania zajęć ćwiczeniowych

75



kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_K03 potrafi współdziałać pracować w grupie przyjmując różne role.

K_K04 potrafi odpowiednio określić priorytety służące do realizacji określonego przez siebie i innych zadania.

K_K07

ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej, a zwłaszcza rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu – m.in. poprzez środki masowego przekazu – informacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżyniera; podejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_K03

K_K04

K_K07

Zaliczenie na ocenę ćwiczeń.

Ocena na podstawie wykonanych ćwiczeń.

Ćwiczenia: zaliczenie na ocenę




1. Balbin R. M.: Twoja rola w zespole, GWP, Gdańsk, 2003.

2. EdelmanR. J.: konflikty w pracy, GWP, Gdańsk, 2003.

3. Fisher R. Ury W.: Dochodząc do tak. Negocjowanie bez poddawania się, PWE, Warszawa 1992.

4. Kamiński J.: Negocjowanie. Techniki rozwiązywania konfliktów, POLTEXT, Warszawa 2003.

5. Leary M.: Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji, GWP, Gdańsk, 2003.

6. Nęcki Z.: Komunikacja międzyludzka, Antykwa, Kraków 2000.

76


PPP RRR AAA WWW NNN EEE III EEE TTT YYY CCC ZZZ NNN EEE AAA SSS PPP EEE KKK TTT YYY WWW III NNN ŻŻŻ YYY NNN III EEE RRR III III BBB III OOO MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN EEE JJJ




Odpowiedzialny za przedmiot: Mgr Waldemar Taborski

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

Wykład 30 1 VII Zaliczenie na ocenę 4

CEL PRZEDMIOTU:

Celem wykładu jest nabycie umiejętności i kompetencji w zakresie korzystania z przepisów prawa oraz zasad etycznych w Medycynie i Inżynierii biomedycznej.


Zarządzanie w służbie zdrowia. Regulacje prawne dotyczące urządzeń medycznych. Zagadnienia ryzyka elektrycznego, mechanicznego i radiacyjnego. Prawne aspekty funkcjonowania klinik. Systemy zaopatrzenia, analiza kosztów, systemy kontroli jakości, akredytacja laboratoriów (pracowni). Problemy etyczne w służbie zdrowia. Uwarunkowania etyczne i prawne związane z transplantacją i inżynierią genetyczną. Procedury związane z uzyskiwaniem atestów na materiały i urządzenia medyczne oraz pozwoleń na badania kliniczne. Normy i standardy obowiązujące w Inżynierii biomedycznej.


10 wykładów konwencjonalnych prowadzonych metodą eksponującą - z użyciem materiałów filmowych oraz prezentacji, 5 wykładów konwersatoryjnych realizowanych w Szpitalu Wojewódzkim w Zielonej Górze ilustrujących omawiany zakres wiadomości w sposób praktyczny.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W13

K_W20

Ma wiedzę ogólną niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej oraz ich uwzględnienia w praktyce inżynierskiej.

77



Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W13

K_W20

Zaliczenie na ocenę wykładu.

Warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium.

Wykład: Zaliczenie na podstawie oceny z kolokwium.


Nakład pracy studenta to 100 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, przygotowanie do zajęć: 15 godzin, przygotowanie do kolokwium: 20 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 35 godzin


1. Czerny J.: Aksjologiczne podstawy ekonomii i biznesu, WSEiA, Bytom 2004.

2. Fukuyama F.: Koniec człowieka, Znak, Kraków 2004.

3. Kiepas A.: Wiedza o skutkach techniki jako czynnik zrównoważonego rozwoju, w: Problemy Ekologii nr 1, 2000.

4. Rośniatowski T.: Mała encyklopedia medyczna, tomy 1 i 2, PWN, Warszawa 1988.

5. Marciniak S.: Makro i mikroekonomia. Podstawowe problemy, PWN, Warszawa 2002.

6. Nowak A. Ofm J.: Personalistyczna koncepcja teorii ekonomicznej, w: red. Piontek B. i Piontek F., Zarządzanie rozwojem: aspekty społeczne, ekonomiczne i ekologiczne, PWE, Warszawa 2004.

7. Szymczak M.: Słownik języka polskiego, tomy 1 i 2, PWN, Warszawa 1983.

8. Stabryła A.: Pasztet genetyczny, w: Newsweek z 24.02.2008.

9. Sztumski W.: Refleksja na temat rozwoju zrównoważonego. (Czy rozwój zrównoważony jest fikcją, utopią, iluzją czy oszustwem?) w: Problemy Ekorozwoju vol. 3 no 2, 2008.

11. Pawłowski A.: Bariery we wdrażaniu rozwoju zrównoważonego, w: Problemy Ekorozwoju vol. 2 no 1, 2007.

12. Pawłowski A.: Rewolucja rozwoju zrównoważonego, w: Problemy Ekorozwoju vol. 4 no 1, 2009.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Piontek F.: Sektorowość i integralność kapitału ludzkiego i przyrodniczego w procesie

globalizacji a w rozwoju zrównoważonym i trwałym, w: red. Piontek F., Kapitał ludzki w procesie globalizacji a w zrównoważonym rozwoju, ATH w Bielsku-Białej i WSEiA w Bytomiu, Wisła 2002, s. 111.

2. Piontek F., Nowak A.J. Ofm, Osobowy aspekt wartości w procesie rozwoju. Studium porównawcze, WSEiA, Bytom 2004.

78


3. Piontek F., Podstawy teorii rozwoju, w: red. Piontek B., Piontek W., Rozwój: godność człowieka – gospodarowanie – poszanowanie przyrody. Księga Pamiątkowa prof. zw. dr hab. Franciszka Piontka, PWE, Warszawa 2007.

4. Piontek F.: Aksjomat: człowiek najwyższą wartością w świecie przyrody – wyzwaniem dla ekonomii, w: Materiały VII Kongresu Ekonomistów Polskich, w druku.

5. Piontek F.: Teoria rozwoju a personologiczna koncepcja teorii ekonomicznej, w: red. Piontek B., Piontek F., Zarządzanie rozwojem: aspekty społeczne, ekonomiczne i ekologiczne, PWE, Warszawa 2007.

79


OOO CCC HHH RRR OOO NNN AAA WWW ŁŁŁ AAA SSS NNN OOO ŚŚŚ CCC III III NNN TTT EEE LLL EEE KKK TTT UUU AAA LLL NNN EEE JJJ




Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Jacek Rusiński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Wykład 15 1 VII Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Zaznajomienie studentów z problematyką własności intelektualnej i nauczenie korzystania z literatury patentowej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Student ma znać temat swojej pracy dyplomowej.


Pojęcie własności intelektualnej. Problematyka własności intelektualnej w doktrynie prawniczej.

Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej. Pojęcie własności przemysłowej. Patent. Prawo ochronne. Prawo z rejestracji.

Uregulowania prawne dotyczące ochrony własności przemysłowej w Polsce. Warunki do uzyskania patentu na wynalazek. Rozwiązania pozbawione zdolności patentowej. Ochrona wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, topografii układów scalonych. Ochrona znaków towarowych i usługowych.

Procedura postępowania przed Urzędem Patentowym RP. Wymagania odnośnie dokumentacji zgłoszeniowej wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego. Postępowanie sporne. Odwołania od decyzji UPRP.

Licencje w obrocie prawami własności przemysłowej. Licencja pełna, ograniczona, wyłączna, niewyłączna, otwarta, dorozumiana, wzajemna, przymusowa.

Informacja patentowa. Klasyfikacja patentowa. INID kody. Internetowe bazy z informacja patentową.

Badania patentowe. Badania stanu techniki. Badanie zdolności patentowej. Badanie czystości patentowej.

80


Uzyskiwanie ochrony za granicą. WIPO. PCT – Układ o współpracy patentowej. Konwencja o patencie europejskim. OHIM. Porozumienie madryckie. TRIPS. Inne porozumienia międzynarodowej w zakresie ochrony własności przemysłowej.

Ochrona przed nieuczciwą konkurencją. Czyny nieuczciwej konkurencji. Ochrona konkurencji i konsumentów.

Prawo autorskie. Konwencja berneńska. Konwencja genewska. Inne porozumienia międzynarodowe dotyczące prawa autorskiego. Prawo autorskie majątkowe. Prawo autorskie osobiste. Prawa pokrewne. Dozwolony użytek osobisty. Dozwolony użytek publiczny. Sankcje karne za naruszenia praw autorskich.

Ochrona programów komputerowych. Przedmiot ochrony. Podmiot prawa autorskiego do programu komputerowego. Zwielokrotnienie programu. Wyczerpanie prawa do programu komputerowego. Ograniczenia majątkowych praw pokrewnych do programu komputerowego. Dostęp do idei i zasad zawartych w programie komputerowym.

Zasady korzystania z Internetu. Netykieta. Naruszenia oznaczeń odróżniających w Internecie. Użycie poczty elektronicznej w celach komercyjnych. Inne nieuczciwe zachowania w cyberprzestrzeni. Porozumienie o cyberprzestępczości.


Kształcenie w formie wykładu z pokazem materiałów związanych z omawianym tematem zajęć


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W14,

K_W19

Zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności

przemysłowej i prawa autorskiego; potrafi korzystać z zasobów informacji

patentowej

K_K02

Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności

inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko i związanej z tym odpowiedzialności

za podejmowane decyzje


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W14,

K_W19



kolokwium.

K_K02 Postawa kreowana podczas zajęć

81


Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych lub ustnych przeprowadzonych co najmniej raz w semestrze oraz opracowanie sprawozdania z poszukiwań w literaturze patentowej rozwiązań związanych z tematem pracy dyplomowej studenta.


Nakład pracy studenta to 50 godzin (2 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 20 godzin, przygotowanie do kolokwium: 20 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 10 godzin


1. Szewc A., Jyż G: Prawo własności przemysłowej, Wyd. C.H.Beck, 2011

2. Gronowski S.: Prawo własności przemysłowej. Zagadnienia ogólne i proceduralne. Wyd. PIRP, Warszawa 2002

3. red. Promińska U.: Prawo własności przemysłowej, Wyd. Difin, Warszawa 2005

4. Barta J. Czajkowska-Dąbrowska M., Ćwiąkalski Z., Markiewicz R., Traple E.: Prawa autorskie i prawa pokrewne. Komentarz, Wyd. LEX a Wolters Kluwer business, Warszawa 2011

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Załucki M.: Prawo własności intelektualnej. Repetytorium, Difin, 2010

2. Sieńczyło-Chlabicz J.: Prawo własności intelektualnej, LexisNexis, 2009

3. Kostański P., Marek D.: Prawo własności intelektualnej. Test dla studentów, Oficyna a Wolters Kluwer business, 2000

82


CCC HHH EEE MMM III AAA




Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab.inż.Elżbieta Krasicka-Cydzik, prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

6 Wykład 30 2

I

Egzamin


Ćwiczenia 15 I Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie rozwiązywania problemów technicznych inżynierii biomedycznej w oparciu o podstawowe prawa chemii nieorganicznej, organicznej i wybrane zagadnienia chemii fizycznej, a także wykonywania obliczeń i prowadzenia eksperymentów w dziedzinach objętych zakresem tematycznym przedmiotu.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość chemii licealnej w zakresie podstawowym i rozszerzonym.


Wykład:

Budowa atomu. Równanie Schrödingera. Struktura elektronowego otoczenia jądra atomowego.

Zasada Pauliego i reguła Hunda. Układ okresowy pierwiastków. Teoria wiązań Wiązanie jonowe.

Wiązanie kowalencyjne. Polaryzacja wiązania. Hybrydyzacja. Wiązania wielokrotne, donorowo-

akceptorowe. Kompleksowe połączenia pierwiastków bloku d. Wiązanie metaliczne i jonowe.

Pierwiastki metaliczne. Wiązanie wodorowe. Prawa chemiczne, stechiometria. Teoria

elektrolitów. Dysocjacja, Hydroliza. Roztwory buforowe.Budowa fazowa materii – gazy, ciecze

i stałe. Równowagi fazowe. Termodynamika i termochemia. Parametry, funkcje termodynamiczne

i zasady termodynamiki. Reakcje odwracalne i nieodwracalne, stan równowagi reakcji

chemicznych. Szybkość reakcji chemicznych. Kinetyka reakcji prostych, równoległych, następczych

i łańcuchowych. Zależność szybkości reakcji od temperatury. Kataliza. Podstawy elektrochemii.

83


Stechiometria reakcji redox. Szereg napięciowy metali. Ogniwa, reakcje potencjałotwórcze.

Równanie Nernsta. Reakcje red-ox z udziałem tlenu i wodoru. Diagramy Pourboix. Teoria

elektrolizy. Podstawy korozji elektrochemicznej metali i stopów. Zjawiska powierzchniowe.

Podstawy chemii organicznej. Rodzaje izomerii. Alkany i cykloalkany. Alkeny – otrzymywanie

i zastosowanie, wykrywanie obecności wiązań wielokrotnych, reguła Markownikowa. Alkiny.

Alkohole, rzędowość alkoholi, reakcje Grignarda. Węglowodory aromatyczne, fizykochemiczne

właściwości układów aromatycznych. Etery, aldehydy, ketony, kwasy - otrzymywanie,

reaktywność chemiczna, podstawowy typ reakcji, reakcje identyfikujące. Reakcja Cannizzaro

i kondensacji aldolowej. Budowa grupy karboksylowej, pojecie pKa jako wielkości

charakteryzującej moc kwasu. Amidy i estry.

Laboratorium: Roztwory buforowe, pH-metria; Efekt solny Broensteda; Kompleksometria;

Hydroliza; Micelizacja – substancje powierzchniowo-czynne; Ogniwo słoneczne - fotoogniwo na

bazie TiO2; Korozja elektrochemiczna; Miareczkowanie potencjometryczne; Elektroliza;

Kolorymetria; Redoksymetria; Analiza jakościowa kationów; Badanie koloidów; Analiza związków

organicznych.

Ćwiczenia: Obliczenia: stężenia molowe, procentowe, iloczyn rozpuszczalności, pH roztworów,

redoksymetria, roztwory buforowe, dysocjacja elektrolityczna.


Wykład: wykład konwencjonalny

Laboratorium: ćwiczenia laboratoryjne


Symbol

kierunkowych

efektów

kształcenia

Efekty kształcenia (wiedza, umiejętności, kompetencje)

K_W04

ma wiedzę w zakresie chemii przydatną do formułowania

i rozwiązywania prostych zadań związanych z Inżynierią

Biomedyczną oraz zna podstawowe metody rozwiązywania

zagadnień chemicznych Inżynierii Biomedycznej

K_U26

posiada umiejętność posługiwania się dostępną w laboratorium

aparaturą kontrolno-pomiarową oraz wybrać i zastosować

właściwą metodę i narzędzia w celu rozwiązania prostego

problemu inżynierskiego o charakterze praktycznym.

K_U15

potrafi dokumentować przebieg pracy w postaci protokołu

z badań lub pomiarów oraz opracować wyniki prac i przedstawić

je w formie czytelnego sprawozdania

K_K01 potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy

84




Odniesienie do efektów dla

kierunku studiów


K_W04

Egzamin pisemny

Warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie

pozytywnej oceny pisemnych odpowiedzi na pytania

egzaminacyjne dotyczące teoretycznych zagadnień przedmiotu.

K_U15, K_U33,

K_K01


Ocena z laboratorium jest określana na podstawie sprawdzania

przygotowania się studenta do zajęć i ich realizacji oraz

sprawozdań/raportów będących efektem wykonania wszystkich

przewidzianych do realizacji ćwiczeń.


Forma aktywności

STUDIA STACJONARNE

liczba godzin SUMA

godzin

Suma ECTS

Go

dzi

ny

kon

takt

ow

e z

nau

czyc

iele

m Udział w wykładach 30

75 3

Udział w ćwiczeniach -

Udział w laboratorium 30

Udział w konsultacjach 10

Egzamin 5

Sam

od

ziel

na

pra

ca s

tud

enta

Przygotowanie do zajęć 15

75 3

Przygotowanie do egzaminu 20

Przygotowanie do kolokwium 20

Przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.

20

Łączny nakład pracy studenta w godzinach

150

Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu

6


1. L. Pajdowski, Chemia ogólna, PWN, Warszawa 1997.

2. A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, PWN, Warszawa 1997.

3. A. F. Wells, Strukturalna chemia nieorganiczna, WNT, Warszawa 1993.

4. P.W. Atkins., Chemia Fizyczna, PWN, Warszawa 2003.

85


5. Chemia fizyczna, Praca zbiorowa, PWN Warszawa, 1980.

6. K. Pigoń, Z Ruziewicz, Chemia fizyczna, PWN, Warszawa 1993.

7. G.M. Barrow, Chemia fizyczna, PWN, Warszawa 1978.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. L. Smoczyński, S. Kalinowski, J. Wasilewski, Karczyński F., Podstawy chemii fizycznej z

ćwiczeniami, Wyd. UWM, Olsztyn 2000.

2. K. Pigoń, Z. Ruziewicz, Chemia fizyczna, PWN, Warszawa 1993.

3. G.M. Barrow, Chemia fizyczna, PWN, Warszawa 1978.

4. Eksperymentalna chemia fizyczna, Praca zbiorowa, SGGW, Warszawa 1995.

5. A. Wasik, P. Konieczka , Wybrane metody elektroanalityczne, Materiały do ćwiczeń, Politechnika Gdańska 2002

UWAGI

86


CCC HHH EEE MMM III AAA AAA NNN AAA LLL III TTT YYY CCC ZZZ NNN AAA

Kod przedmiotu: 6.9-WM- S1-EP-014_14



Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Agnieszka Kaczmarek- Pawelska

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

2 Wykład 0 0 IV

-


CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studentów podstawowymi technikami analitycznymi- ilościowymi i jakościowymi, ze szczególnym uwzględnieniem dokładności i precyzji wykonanych oznaczeń.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z zakresu chemii.

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU

1. Analiza jakościowa kationów i anionów istotnych dla zdrowia człowieka. 2. Acydymetria- nastawianie miana roztworu kwasu solnego, oznaczanie zawartości

wodorotlenku sodu, oznaczanie zawartości węglanu sodu i wodorotlenku sodu metodą Winklera i Wadera.

3. Alkalimetria- nastawianie miana roztworu wodorotlenku sodu na kwas szczawiowy, oznaczanie zawartości kwasu solnego.

4. Manganometria- przygotowanie i nastawienie miana roztworu nadmanganianu (VI) potasu, manganometryczne oznaczenie żelaza i wapnia.

5. Analiza wagowa- wagowe oznaczenie zawartości niklu i glinu. 6. Wyznaczanie charakterystyk wytrzymałościowych biomateriałów polimerowych - zginanie

trzypunktowe.


Praca indywidualna i zespołowa w trakcie realizacji ćwiczeń laboratoryjnych. Prezentacja, analiza wyników i błędów, dyskusja nad uzyskanymi wynikami.


87


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_U26 Posiada umiejętność posługiwania się dostępną w laboratorium aparaturą kontrolno- pomiarową oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia w celu rozwiązania prostego problemu inżynierskiego o charakterze praktycznym.

K_U15 Potrafi dokumentować przebieg pracy w postaci protokołu z badań lub pomiarów

oraz opracować wyniki prac i przedstawić je w formie czytelnego sprawozdania.

K_U19 Potrafi interpretować wyniki ćwiczeń laboratoryjnych i wyciągać wnioski

K_K03 Potrafi współdziałać w grupie



Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_U33

K_U15

K_U19

K_K03






Nakład pracy studenta to 50 godzin (2 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 15 godzin, udział w konsultacjach: 10 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 10 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 5 godzin.


1. Jerzy Minczewski, Zygmunt Marczenko, Chemia analityczna Tom 1 i 2, PWN 2012.


1. Bożena Chmielewska- Bojarska, Danuta Kaźmierczak, Chemia analityczna.

Analiza miareczkowa i wagowa, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2008.

88


MMM AAA TTT EEE RRR III AAA ŁŁŁ OOO ZZZ NNN AAA WWW SSS TTT WWW OOO




Odpowiedzialny za przedmiot: prof. zw. dr hab. inż. Ferdynand Romankiewicz

Prowadzący:

biom

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

3

Wykład 15 1 II

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie przez studenta podstawowych grup materiałów inżynierskich

oraz współzależności pomiędzy budową atomową i strukturalną a właściwościami fizyko-

chemicznymi, mechanicznymi i technologicznymi materiałów pod kątem doboru i zastosowań dla

potrzeb inżynierii biomedycznej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowe wiadomości z fizyki i chemii w zakresie szkoły średniej.


Treść wykładów. Elementy krystalografii. Makro-, mikro- i nanostruktura. Struktura metali i ich stopów. Struktura materiałów niemetalicznych (krystaliczne i amorficzne – polimery, ceramika, szkło). Struktura kompozytów. Układy równowag fazowych stopów na przykładzie układu: Fe – Fe3C. Klasyfikacja, właściwości i zastosowanie w inżynierii biomedycznej stopów metali i innych materiałów inżynierskich (program CES Selector Granta). Właściwości materiałów: mechaniczne, cieplne, elektryczne, magnetyczne, optyczne, biologiczne (program CES Selector Granta). Kształtowanie struktury i właściwości materiałów metodami technologicznymi.

Treść ćwiczeń laboratoryjnych. Badania metalograficzne makroskopowe. Mikroskopia optyczna. Metalografia ilościowa. Analiza stopów dwuskładnikowych – wykresy równowag fazowych. Struktury stali węglowych i specjalnych. Struktury stali po obróbce cieplnej i cieplno-chemicznej. Struktury stopów tytanu i stopów kobaltu. Struktury stopów aluminium i stopów miedzi. Ceramika i materiały kompozytowe.


89


Wykład podawczy, informacyjny oraz konwersatoryjny z wykorzystaniem środków audiowizualnych, dyskusja związana z wykładem. Praca z literaturą fachową, korzystanie z zasobów internetu (edukacyjne strony, portale materiałoznawstwa) wykresów, posterów. Mapa mentalna – stop metalu, równowaga fazowa, makro-, mikro-, nanostruktura. Indywidualna oraz zespołowa realizacja ćwiczeń laboratoryjnych z wykorzystaniem instrukcji, atlasów metalograficznych, norm – metoda badawcza. Zadania z metalografii ilościowej. Modelowe przedstawianie sieci krystalograficznych gra dydaktyczna. Obserwacje struktury materiałów z wykorzystaniem mikroskopii optycznej.


Kierunkowy efekt

kształcenia

Wiedza, umiejętności, kompetencje

K_W11

Zna metody kształtowania materiałów inżynierskich, ich struktury i

własności w zastosowaniach medycznych, jak również posiada wiedzę z

zakresu komputerowej nauki o materiałach i inżynierii powierzchni oraz

systemów komputerowego wspomagania metod doboru materiałów

inżynierskich.

K_U05

K_U13

Potrafi wykorzystywać metody eksperymentalne w badaniach

materiałów stosowanych w inżynierii biomedycznej.

K_U19 Potrafi dobrać odpowiednie materiały dla potrzeb inżynierii

biomedycznej.



Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W11

Egzamin pisemny

Weryfikacja wiedzy odbywa się podczas dyskusji ze studentami w trakcie

bezpośrednich spotkań na zajęciach. Warunkiem zaliczenia wykładów jest uzyskanie

pozytywnej oceny z pisemnych lub ustnych odpowiedzi na pytania egzaminacyjne

teoretyczne i problemowe.

K_U05

K_U13

K_U19


Sprawdzian wiedzy w trakcie zajęć laboratoryjnych odbywa się na podstawie

kontroli przygotowania studenta do ćwiczeń – kartkówki, testy sprawdzające lub

wypowiedzi ustne oraz na podstawie jego aktywności podczas zajęć. Efekty

kształcenia weryfikuje się również na podstawie dokumentacji będącej efektem

wykonania ćwiczeń przewidzianych w programie – sprawozdań, raportów z

wynikami pomiarów, opisem obserwacji, obliczeniami i wnioskami.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie wszystkich jego form.

90


Ocena końcowa zaliczenia przedmiotu jest średnią arytmetyczna z ocen za poszczególne formy

zajęć.


Nakład pracy studenta to 85 godzin (3 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, udział w konsultacjach: 5 godzin, egzamin : 2 godziny, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, przygotowanie do egzaminu: 20 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 10 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 8 godzin


1. Jegerman Z., Ślusarczyk A .: Gęsta i porowata bioceramika korundowa w zastosowaniach

medycznych. Wyd. Nauk. Dyd. AGH, Kraków 2007.

2. Pampuch R. : Współczesne materiały ceramiczne. Wyd. Nauk. Dyd. AGH, Kraków 2005.

3. Dąbrowski J.R. : Spiekane biomateriały na bazie stopu Co-Cr-Mo. Oficyna Wydawnicza

Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2004.

4. Będziński R, : Biomechanika inżynierska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1997.

5. Marciniak J. : Biomateriały w chirurgii kostnej. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1999.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Callister W. D. Jr, Materials science and engineering, John Wiley & Sons, New York, 1990.

2. Dobrzański L. A., Materiały inżynierskie i projektowanie materiałowe, WNT, Gliwice-

Warszawa, 2006.

3. Ciszewski A., Radomski T., Szummer A, Materiałoznawstwo, Oficyna Wydawnicza Politechniki

4. Warszawskiej, Warszawa, 1998.

5. Blicharski M., Inżynieria materiałowa – stal, WNT, Warszawa, 2004.

6. Staub I., F. i inni. „Metaloznawstwo”. Wyd. Śląsk, Katowice, 1979.

7. Domke W. „Vademecum materiałoznawstwa” WNT Warszawa, 1989.

8. Wyatt O., H., Hughes D. ”Wprowadzenie do inżynierii materiałowej”. WNT Warszawa,1978.

91


BBB III OOO CCC HHH EEE MMM III AAA




Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. Aleksander Sikorski

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

2 Wykład 15 1 II



CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie interpretacji biochemicznych mechanizmów funkcjonowania organizmu oraz podstawowych wskaźników biochemicznych i ich zmian w efekcie niektórych schorzeń.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Ukończenie kursu biologii na poziomie licealnym


Biochemia - wyjaśnienie pojęć i zakresu tematycznego. Aminokwasy i białka. Wiązanie

peptydowe. Białka - budowa, klasyfikacja, złożoność i różnorodność strukturalna i funkcjonalna.

Parametry charakteryzujące właściwości białek. Enzymy - podstawy funkcji. Inhibitory enzymów.

Kwasy nukleinowe - budowa, różnorodność, funkcja, biosynteza. Kod genetyczny. Biosynteza

białek. Cukry - struktura i funkcja w organizmie. Lipidy - złożoność, klasyfikacja, biosynteza

i katabolizm niektórych lipidów. Witaminy - charakterystyka i podział witamin. Metabolizm

podstawowe pojęcia. Procesy anaboliczne i kataboliczne. Reakcje sprzężone. Glikoliza. Cykl

Krebsa. Fotosynteza. Fosforylacja oksydatywna. Wprowadzanie azotu do biosfery. Roztwory -

obliczenia. Przeliczanie stężeń. Wirowanie, wysalanie i dializa. Techniki chromatograficzne.

Elektroforeza. Podstawy spektrofotometrii.


WYKŁAD - metoda podająca: wykład informacyjny z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych,

ĆWICZENIA LABORATORYJNE - metoda podająca: pogadanka na temat stosowanych metod

92


analitycznych, Analiza wyników doświadczeń - metoda praktyczna : laboratoryjna, praca

analityczna z wykorzystaniem wybranych metod biochemicznych


Wiedza, umiejętności, kompetencje

Kierunkowe

K_W04 ma ogólną wiedzę w zakresie pojęć biochemii

Weryfikacja efektów kształcenia i warunków zaliczenia

Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W07



kolokwium.

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnego wyniku z zajęć laboratoryjnych oraz

pozytywnego wyniku z egzaminu. Ćwiczenia laboratoryjne: warunkiem zaliczenia jest uzyskanie

pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach

programu laboratorium,tj.:7 zaliczeń pisemnych (3-5 pytań - ocena pozytywna powyżej 50%

uzyskanych punktów), samodzielnie przygotowane sprawozdania laboratoryjne i jedno zaliczenie

umiejętności praktycznych. Ocena końcowa to średnia arytmetyczna ocen cząstkowych. Wykłady:

Egzamin trwający 60 minut zawiera 3 otwarte pytania (z puli około 200 pytań udostępnionych

wcześniej studentom). Do zaliczenia na ocenę dostateczną konieczne jest uzyskanie minimum

50% punktów.

Obciążenie pracą studenta

STUDIA STACJONARNE Nakład pracy studenta to 50 godzin (2 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 45 godzin, przygotowanie do zajęć: 2 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 1 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 2 godzin

Literatura podstawowa

1. Berg, J.M, Tymoczko, J.L. , Stryer, L., Biochemia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2005, wydanie IV zmienione

2. Berg, J.M, Tymoczko, J.L. , Stryer, L., Biochemia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2009, wydanie VI zmienione

3. Kłyszejko-Stefanowicz L. Ćwiczenia z biochemii, PWN, Warszawa, 1999

93


BBB III OOO FFF III ZZZ YYY KKK AAA




Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. Jarosław Piskorski

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

3 Wykład 30 2 III



CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie wykorzystania podstawowych praw i zasad biofizyki w zastosowaniach do inżynierii biomedycznej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowe wiadomości z fizyki, biologii i chemii.


Wykład i laboratorium:

Wstęp do Biomechaniki :zasady fizyczne dynamiki układów złożonych z brył sztywnych i zasady statyki. Charakterystyki bezwładnościowe ciała człowieka i budowa szkieletu kostnego. Kinematyka połączeń stawowych. Mięśnie jako siłowniki i opis i analiza układu ruchowego.

Termodynamika układów otwartych. Zastosowanie I i II zasady termodynamiki w układach biologicznych. Bilans cieplny organizmów stałocieplnych. Mechanizm termoregulacji. Zagadnienia termodynamiki nierównowagowej w układach biologicznych: dyfuzja, osmoza, równowaga Donnana, potencjał membranowy. Procesy sprzężone – dyssypacja energii.

Oddziaływania międzycząsteczkowe, kinetyka reakcji enzymatycznych. Potencjał błonowy i dyfuzyjny. Propagacja impulsów nerwowych. Przekazywanie informacji przez błonę komórkową. Komunikacja wewnątrz komórkowa i między komórkami – hormony i neurotransmitery.

Mechanika płynów: proces oddychania (układ oddechowy) i mechanizmy przepływu krwi (układ krwionośny) – gęstość, lepkość, opory ruchu, przepływ laminarny i turbulentny.

94


Wpływ czynników zewnętrznych na żywy organizm: pole grawitacyjne (przyspieszenia i nieważkość), temperatura i wilgotność, pole elektryczne i magnetyczne, promieniowanie niejonizujące i jonizujące.


Wykład: podająca (wykład w formie prezentacji multimedialnej),

Laboratorium: praktyczna (ćwiczenia laboratoryjne i obliczeniowe)


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W03 ma ogólną wiedzę w zakresie pojęć biofizyki


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W03



kolokwium.

Wykład: zaliczenie na ocenę



Nakład pracy studenta to 75 godzin (3 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 45 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 10 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 10 godzin


1. F. Jaroszyk (red.): Biofizyka. Podręcznik dla studentów, PZWL, Warszawa 2008. 2. S. Miękisz, A. Hendrich (red.): Wybrane zagadnienia z biofizyki, VOLUMED, Wrocław

1999. 3. M. Bryszewska, W. Leyko (red.): Biofizyka dla biologów, PWN, Warszawa 1997. 4. Z. Jóżwiak ,G. Bartosz (red.) : Biofizyka . Wybrane zagadnienia z ćwiczeniami. Warszawa,

2005, PWN. 5. R.Hołyst ,A. Poniewierski ,A.Ciach :Termodynamika dla chemików, fizyków i inżynierów. 6. Ebook.

95



1. A. Kozubek, A. F. Sikorski: Molekularna organizacja komórki. II Lipidy, liposomy i błony biologiczne, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1996.

2. P. R. Bergethon (red.): The physical basis of biochemistry. The foundations of molecular biophysics, Springer, New York 2000.

3. S.Fleisher, L.Packer: Biomembranes. Academic Press, 1974.

4. R.Glaser :Biophysik. Gustav Fischer Verlag, Jena 1996.Springer-Verlag

96


BBB III OOO MMM AAA TTT EEE RRR III AAA ŁŁŁ YYY




Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Izabela Głazowska

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Wykład 30 2 III Egzamin

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest zdobycie wiedzy w zakresie klasyfikacji, charakterystyki oraz zastosowań biomateriałów w wyrobach medycznych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Przedmioty podstawowe i kierunkowe objęte planem studiów na kierunku inżynieria biomedyczna (chemia, biochemia, fizyka, biologia, materiałoznawstwo, anatomia i fizjologia)


Podstawowe pojęcia: biomateriał, wyrób medyczny, pojęcia związane z funkcjonowaniem

biomateriałów w środowisku biologicznym: biodegradacja, biozgodność, bioaktywność.

Zagadnienia biomimetyki, relacja biomateriał/tkanka. Normy prawne związane z biomateriałami,

klasyfikacja biomateriałów: wg grup materiałowych, zastosowań klinicznych, oddziaływania na

środowisko biologiczne. Materiały do zespalania tkanek, materiały opatrunkowe, materiały

stosowane w chirurgii kostnej i miękkiej, ortopedii, kardiochirurgii, stomatologii i protetyce, na

instrumentarium chirurgiczne, sprzęt rehabilitacyjny, protezy kosmetyczne. Materiały metaliczne,

polimerowe, bioceramiczne, węglowe, kompozyty, bioszkła. Metody badań biomateriałów,

wymagania technologiczne odnośnie stanu powierzchni, metody wytwarzania wyrobów

zagadnienia dezynfekcji i sterylizacji. Testowanie i wprowadzanie biomateriałów do użytku i

obrotu wg prawa europejskiego, zagadnienia legislacyjne dotyczące biomateriałów i wyrobów

medycznych.


Wykład interaktywny audytoryjno-seminaryjny z wykorzystaniem środków audiowizualnych.

97



kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W11

ma podbudowaną teoretycznie wiedzę szczegółową związaną z niektórymi

obszarami Inżynierii Biomedycznej w zakresie komputerowej nauki o materiałach i

inżynierii powierzchni, systemów informatycznych i baz danych, systemów

komputerowego wspomagania i metod doboru materiałów inżynierskich oraz metod

kształtowania ich struktury i własności do zastosowań technicznych.

K_W12

Student zna podstawowe definicje dotyczące biomateriałów, potrafi definiować

pojęcia związane z funkcjonowaniem biomateriałów w środowisku biologicznym, ma

podbudowaną teoretycznie wiedzę szczegółową związaną z niektórymi obszarami

Inżynierii Biomedycznej w zakresie technologii i zastosowań materiałów

biomimetycznych, biomedycznych i stomatologicznych, materiałów inteligentnych,

gradientowych oraz kształtowania ich struktury i własności.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W11

K_W12

Egzamin pisemny





Nakład pracy studenta to 75 godzin (3 ECTS), w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, udział w konsultacjach: 15 godzin, egzamin : 2 godziny, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 18 godzin


1. Biomateriały / red. Stanisław Błażewicz [et al.], Warszawa : Akademicka Oficyna Wydawnicza

EXIT, 2003, Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna 2000 ; t. 4

2. Marciniak W., Szulc A.: Wiktora Degi: Ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa 2003

3. Marciniak J. : Biomateriały w chirurgii kostnej 1992, W-ctwo Pol.Śląska

4. Ćwiczenia laboratoryjne z biomateriałów pod red. J.Marciniaka , W-ctwo Pol.Śląska 1999

5. Tylman D., Dziak A., Traumatologia narządu ruchu, 1985, PZWL, W-wa tom1


1. Normy ISO, DIN, ASTM 2. Farmakopea Europejska

98


MMM EEE TTT OOO DDD YYY BBB AAA DDD AAA ŃŃŃ BBB III OOO MMM AAA TTT EEE RRR III AAA ŁŁŁ ÓÓÓ WWW III





Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

2 Wykład 0 0 IV

-


CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studentów ze strukturą oraz fizycznymi, mechanicznymi i biologicznymi metodami badań biomateriałów.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z zakresu chemii, materiałoznawstwa, biologii, biochemii, fizyki.


7. Wprowadzenie- przegląd biomateriałów stosowanych w medycynie, normy prawne związane z biomateriałami.

8. Tworzywa polimerowe. 9. Struktura biomateriałów – badania mikroskopowe – SEM. 10. Topografia powierzchni biomateriałów- badania mikroskopowe – AFM. 11. Wyznaczanie charakterystyk wytrzymałościowych biomateriałów metalowych - zginanie

trzypunktowe. 12. Wyznaczanie charakterystyk wytrzymałościowych biomateriałów polimerowych - zginanie

trzypunktowe. 13. Pomiar kąta zwilżania różnych typów biomateriałów. 14. Dezynfekcja i sterylizacja narzędzi chirurgicznych i stomatologicznych. 15. Badanie właściwości chemicznych materiałów do zespalania tkanek. 10 -15. Dobór i charakterystyka biomateriałów z wykorzystaniem oprogramowania Granta CES

Selector.


Praca indywidualna i zespołowa w trakcie realizacji ćwiczeń laboratoryjnych. Prezentacja rozwiązań, analiza i dyskusja nad uzyskanymi wynikami.

99



Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_U22 Potrafi dokonać klasyfikacji biomateriałów wg różnych kryteriów, scharakteryzować ich właściwości chemiczne, fizyczne, mechaniczne, użytkowe


K_U04 Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właściwie

dobranych źródeł, także w języku angielskim lub innym języku obcym





Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_U04

K_U11

K_U12

K_U13

K_U26

K_K03






Nakład pracy studenta to 50 godzin (2 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej: 10 godzin.


1. Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna 2000 pod red. M. Nałęcza, tom 4 Biomateriały, Exit 2003

2. Marciniak J. : Biomateriały, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002,

3. Norma ISO 10993, Biologiczna ocena wyrobów medycznych

4. Marciniak J., Kaczmarek M., Ziębowicz A.: Biomateriały w stomatologii, Gliwice 2008.

5. Galus Z. Teoretyczne podstawy elektroanalizy chemicznej , PWN Warszawa

100


6. Jiri Koryta, Jiri Dvorak, Vlasta Bohackowa, Elektrochemia, PWN, Warszawa 1980.

7. A.J.Bard and L.R. Faulkner, Electrochemical Methods, Wiley, New York 1980

8. L. Dobrzański, A. Hajduczek, Mikroskopia optyczna i elektronowa, WNT, 1987.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Farmakopea Europejska , Polska Ustawa Farmaceutyczna

101


MMM EEE TTT OOO DDD YYY BBB AAA DDD AAA ŃŃŃ BBB III OOO MMM AAA TTT EEE RRR III AAA ŁŁŁ ÓÓÓ WWW III III





Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 15 1 IV



CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studentów ze zjawiskami degradacji biomateriałów pod wpływem czynników mechanicznych i korozyjnych w środowisku biologicznym (in vitro oraz in vivo) oraz ich charakterystyką elektrochemiczną.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z zakresu chemii, materiałoznawstwa, biologii, biochemii, fizyki oraz ukończenie

kursu Metod badań biomateriałów I.


Bezprądowe nanoszenie powłok

Elektrochemiczne formowanie warstw tlenkowych zwartych na biomateriałach metalowych.

Elektrochemiczne formowanie warstw tlenkowych porowate na biomateriałach metalowych.

Pomiar potencjału stacjonarnego oraz oporu polaryzacji próbek biomateriałów metalowych

w warunkach stanu zapalnego w roztworze sztucznego osocza

Pomiary galwanostatyczne.

Pomiary woltamperometryczne próbek biomateriałów metalowych w warunkach

normalnych oraz stanu zapalnego w środowisku sztucznego osocza

Elektrochemiczne metody badania korozji biomateriałów metalowych – polaryzacja anodowa

tytanu i jego stopów (potencjometria dynamiczna)

Zastosowanie elektrochemicznej spektroskopii impedancyjnej do oceny własności

fizykochemicznych modyfikowanego powierzchniowo stopu Ti6Al4V

102


Zastosowanie EIS do oceny własności fizykochemicznych modyfikowanego powierzchniowo

po zanurzeniu w płynie RINGERA

Badania tribologiczne- badanie w warunkach fizjologicznych zjawiska zużycia na granicy metal- metal.

Badania tribologiczne- badanie w warunkach fizjologicznych zjawiska zużycia na granicy metal- kość.

Badania tribologiczne- badanie w warunkach fizjologicznych zjawiska zużycia na granicy wiertło stomatologiczne- zębina.

Ocena topografii powierzchni próbek metalowych i zębiny po zużyciu- AFM.

Ocena topografii powierzchni próbek metalowych i zębiny po zużyciu- SEM, EDS.

Przedstawienie wyników badań


Wykłady konwencjonalne oraz z wykorzystaniem technik multimedialnych. Praca indywidualna i zespołowa w trakcie realizacji ćwiczeń laboratoryjnych. Prezentacja rozwiązań, analiza i dyskusja nad uzyskanymi wynikami.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W23 Ma elementarną wiedzę w zakresie podstawowych metod i algorytmów badania

biomateriałów za pomocą metod elektrochemicznych.

K_W11 Zna podstawowe metody doboru zestawu technik analitycznych do badań

wybranych biomateriałów.

K_U13 Potrafi posłużyć się oprogramowaniem stosowanym do badań elektrochemicznych.

K_U19 Potrafi przeprowadzić analizę sygnałów i interpretować uzyskane charakterystyki

polaryzacyjne.

K_U24

Potrafi zaproponować ulepszenia/usprawnienia istniejących rozwiązań

technicznych; potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i technik związanych z

zakresem Inżynierii biomedycznej.

K_K02 Ma świadomość korzyści wynikających ze stosowania zaawansowanych technik

polaryzacyjnych i badań materiałowych w obszarze medycyny.



Odniesienie do

efektów dla Metoda sprawdzenia efektu kształcenia

103


kierunku studiów

K_W02

K_W12

Zaliczenia na ocenę wykładu.


kolokwium.

K_U04

K_U11

K_U12

K_U13

K_U26

K_K03


Ocena z laboratorium jest określana na podstawie sprawdzania przygotowania

się studenta do zajęć i ich realizacji oraz sprawozdań/raportów będących efektem


Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie wszystkich jego form.

Ocena końcowa na zaliczenie przedmiotu jest średnią arytmetyczną z ocen za poszczególne formy

zajęć.



1. Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna 2000 pod red. M. Nałęcza, tom 4 Biomateriały, Exit 2003

2. Marciniak J. : Biomateriały, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002,

3. Norma ISO 10993, Biologiczna ocena wyrobów medycznych

4. Marciniak J., Kaczmarek M., Ziębowicz A.: Biomateriały w stomatologii, Gliwice 2008.

5. Galus Z. Teoretyczne podstawy elektroanalizy chemicznej , PWN Warszawa

6. Jiri Koryta, Jiri Dvorak, Vlasta Bohackowa, Elektrochemia, PWN, Warszawa 1980.

7. A.J.Bard and L.R. Faulkner, ŚElectrochemical Methods, Wiley, New York 1980

8. L. Dobrzański, A. Hajduczek, Mikroskopia optyczna i elektronowa, WNT, 1987.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Farmakopea Europejska , Polska Ustawa Farmaceutyczna

104


WWW SSS PPP OOO MMM AAA GGG AAA NNN EEE KKK OOO MMM PPP UUU TTT EEE RRR OOO WWW OOO

PPP RRR OOO JJJ EEE KKK TTT OOO WWW AAA NNN III EEE III NNN ŻŻŻ YYY NNN III EEE RRR SSS KKK III EEE




Odpowiedzialny za przedmiot: Dr inż. Krzysztof Białas-Heltowski

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

5 Laboratorium 30 2 I Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Projektowanie to wieloetapowy proces podejmowania decyzji. Można w nim wyróżnić fazę

obliczeniową oraz tworzenia dokumentacji techniczno-rysunkowej. Tworzenie dokumentacji

rysunkowej można wspomóc stosując specjalistyczne oprogramowanie. Jednakże, by rozsądnie

używać elektronicznych narzędzi wspomagających pracę potrzebna jest znajomość zasad

określających sposoby odwzorowywania obiektów trójwymiarowych na dwuwymiarowej

płaszczyźnie.

Celem zajęć jest działanie zmierzające do połączenia dwóch różnych umiejętności: (i) zapoznania

studentów z zasadami rysunku technicznego oraz praktyczne korzystanie z nabytej wiedzy oraz (ii)

wskazanie możliwości, jakie daje oprogramowanie do projektowania 2D/3D i zapoznanie z

podstawami, umożliwiającymi samodzielne rozwijanie nabytych umiejętności w przyszłości. Każde

zajęcia łączą zatem ręczne wykonywanie rysunków oraz rysowanie z wykorzystaniem

specjalistycznego oprogramowania. Jest to wprowadzenie do szeroko rozumianego

projektowania.

WYMAGANIA WSTĘPNE:


Zajęcia podzielone zostały na 3 części. Część 1 – poznawanie środowiska pracy inżynierskiej na płaszczyźnie (2D)

1. Wprowadzenie do przedmiotu → zasady dotyczące zajęć, literatura, podstawy rysunku technicznego, czym jest projektowanie.

105


2. AutoCAD 2D (cz. 1) → zasady ogólne, poznanie programu AutoCAD, narzędzia rysunkowe, narzędzia modyfikacji, narzędzia rysowania precyzyjnego.

3. AutoCAD 2D (cz. 2) → oglądanie rysunku, warstwy i zarządzanie nimi, bloki rysunkowe, wymiarowanie, wyrwania, wydruki, widoki.

4. AutoCAD 2D (cz. 3) → napisy i teksty, ułamki, dostosowywanie wyglądu programu do własnych potrzeb, cechy, kreskowanie, style wymiarowania, tekstu, multilinii, punktu.

5. AutoCAD 2D (cz. 4) → tworzenie szablonów rysunkowych, funkcje oglądania rysunku, częściowe wczytywanie rysunku, centrum danych projektowych, eksport danych do innych aplikacji, układy współrzędnych.

Część 2 – budowanie fundamentu teoretycznego

1.Rzutowanie aksonometryczne → charakterystyka, rodzaje rzutów, rysowanie okręgów, zastosowanie.

2.Rzutowanie prostokątne → charakterystyka, metoda europejska, metoda amerykańska, metoda z dowolnym oznaczaniem rzutni.

3.Przekroje → rodzaje przekrojów, oznaczanie, kreskowanie, kłady.

4.Wymiarowanie → linie wymiarowe, liczby wymiarowe, rodzaje wymiarowania (liniowe, kątowe, promieni, średnic; równoległe, szeregowe, mieszane), zasady wymiarowania, wymiarowanie wybranych elementów.

5.Tolerancje, chropowatość, powłoki, obróbka cieplna → rodzaje tolerancji (wymiarów, kształtu i położenia), pasowania, oznaczanie chropowatości, oznaczanie obróbki cieplnej i powłok.

Część 3 – Poznawanie środowiska pracy inżynierskiej w przestrzeni (3D) oraz rozwijanie fundamentu teoretycznego w kierunku samodzielnego prezentowania wyników pracy

1.AutoCAD 3D (cz. 1) → globalny, lokalny układ współrzędnych, widoki izometryczne, tworzenie prostych brył, edycja brył, wyciąganie.

2.AutoCAD 3D (cz. 2) → bryły obrotowe, fazy i zaokrąglenia, odciski, powłoki, modyfikacja ścianek.

3.AutoCAD 3D (cz. 3) → obiekty siatkowe, powierzchnie, operacje 3D, modyfikowanie obiektów z zastosowanie uchwytów, materiały, tło.

4.Połączenia rozłączne i nierozłączne (prezentacje) → gwintowe, kołkowe, sworzniowe, wpustowe, wielowypustowe, spawane, zgrzewane, klejone, lutowane, nitowe, zszywane.

5.Uproszczenia w rysunku (prezentacje) → definicja, stopnie uproszczeń, uproszczenia połączeń, kół zębatych, sprężyn, uszczelnień, łożysk, w rysunkach złożeniowych oraz Schematy → definicja, rodzaje, symbole, opis, schematy kinematyczne, pneumatyczne, hydrauliczne. Podsumowanie i zaliczenie przedmiotu.


Metoda zależy od tematu zajęć.

W przypadku zajęć 1, 2, 3, 4, 5, 11, 12 i 13 – metoda przyjmuje postać typowego szkolenia, którego celem jest zapoznanie z przedmiotem (tzw. wprowadzenie do zagadnienia) oraz podstawowymi zasadami użytkowania programu komputerowego wspomagającego proces projektowania na płaszczyźnie (2D) i w przestrzeni (3D).

106


W przypadku zajęć 6, 7, 8, 9 i 10 – metoda składa się z dwóch części – część pierwsza to teoretyczne wprowadzenie za zagadnienie w formie pogadanki; część druga to typowe ćwiczenie laboratoryjne, podczas którego studenci pracują indywidualnie nad cząstkowymi zadaniami określonymi przez prowadzącego. Zadania, związane z tematem spotkania, rozwiązywane są ręcznie, a następnie z zastosowaniem techniki komputerowej.

W przypadku zajęć 14 i 15 – metoda przyjmuje charakter seminariów, podczas których studenci samodzielnie przygotowują i prezentują wcześniej określone zagadnienia. Każda prezentacja związana jest też z krótką dyskusją.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_U11,

K_U20

Student potrafi stosować w podstawowym zakresie narzędzia programowe typu

AutoCAD lub ProgCad wspomagające proces projektowania 2D i 3D. Potrafi

przedstawić ręcznie i w formie elektronicznej prosty obiekt 3D na płaszczyźnie. Jest

to forma komunikacji inżynierskiej. Student zna odpowiednie normy dotyczące

zagadnień rysunkowych oraz potrafi się nimi posługiwać.

K_U06 Student potrafi dokonać przeglądu literaturowego i przygotować prostą prezentację

w języku polskim dotyczącą odpowiedniego zagadnienia oraz ją wygłosić.

K_U03 potrafi pracować indywidualnie i w zespole; potrafi zaprojektować skład zespołu,

wskazać oczekiwania wobec członków zespołu oraz zarządzać pracą małego zespołu.

K_K01 Student rozumie potrzebę ciągłego rozwoju swojej wiedzy w zakresie projektowania.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W08

K_K01

Zaliczenie na ocenę zajęć laboratoryjnych. Na ocenę końcową (Ok) składają się następujące elementy:

- średnia arytmetyczna ocen z zadań cząstkowych (Zc) – każde zadanie cząstkowe musi być zaliczone na oceną pozytywną (50% oceny końcowej),

- aktywność na zajęciach/wiedza (A; 40% oceny końcowej),

- frekwencja obecności (F; 10% oceny końcowej).

Ok = 0,5Zc+0,4A+0,1F



107



K_U03

K_U06

K_U11

K_U20

Ocena przygotowywanej dokumentacji technicznej, posługiwania się wiedzą z

zakresu zapisu konstrukcji


Nakład pracy studenta to 125 godzin (5 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, udział

w konsultacjach: 10 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, opracowanie projektu: 25 godzin,


1. Dobrzański T., Rysunek techniczny maszynowy, WNT, Warszawa, 2004

2. Bober A., Dudziak M., Zapis konstrukcji, PWN, Warszawa, 1999

3. Winkler T., Komputerowy zapis konstrukcji, WNT, Warszawa, 1997

4. Mazur J., Kosiński K., Polakowski K., Grafika inżynierska z wykorzystaniem metod CAD, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2004


1. Rydzanicz I., Rysunek techniczny jako zapis konstrukcji: zadania, WNT, Warszawa, 2004

2. Lewandowski T., Zbiór zadań z rysunku technicznego dla mechaników, WSiP, Warszawa, 1995

3. Knosala R., Laboratorium z CAD-CAM, Politechnika Opolska, Opole, 2001

4. Pikoń A., AutoCAD 2005, Helion, Gliwice, 2005

5. Jaskulski A., AutoCAD 2006/LT2006+:wersja polska i angielska: kurs projektowania, PWN, Warszawa, 2006

108


MMM EEE CCC HHH AAA NNN III KKK AAA III WWW YYY TTT RRR ZZZ YYY MMM AAA ŁŁŁ OOO ŚŚŚ ĆĆĆ MMM AAA TTT EEE RRR III AAA ŁŁŁ ÓÓÓ WWW




Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr zw. hab. inż. Romuald Będziński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

5 Wykład 30 2

II

Egzamin



CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie rozwiązywania problemów technicznych w oparciu o prawa mechaniki oraz wykonywania analiz wytrzymałościowych elementów urządzeń mechanicznych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Ogólna wiedza z uwzględnieniem rachunku różniczkowego, całkowego, oraz działań na wektorach


Przedmiot obejmuje: Wykład: Równania równowagi statycznej w układach mechanicznych. Dynamika układu punktów

materialnych, stopnie swobody, więzy, podstawowe zasady ruchu

Podstawowe pojęcia i zasady statyki. Płaski i przestrzenny układ sił zbieżnych. Równowaga płaskiego i przestrzennego układu sił zbieżnych. Podstawy redukcji układu sił. Płaskie układy sił bez tarcia (redukcja płaskiego układu sił, równowaga dowolnego płaskiego układu sił, równowaga układów złożonych z ciał sztywnych). Tarcie i prawa tarcia. Dowolny przestrzenny układ sił. Redukcja przestrzennego układu sił. Ciała sztywne, definicja, opis ruchu w przestrzeni. Równania różniczkowe i całkowe mechaniki. Praca i energia kinetyczna i potencjalna. Układy holonomiczne, równia Lagrange`a II-go rodzaju. Momenty bezwładności ciała. Analiza jedno- i dwuosiowego stanu naprężenia, koło Mohra. Stan naprężenia i odkształcenia, rozciąganie, ściskanie, ścinanie, skręcanie i zginanie. Hipotezy wytrzymałościowe. Wyboczenie sprężyste i niesprężyste. Zginanie ze skręcaniem, obliczanie osi i wałów. Wytrzymałość zmęczeniowa, pełzanie i relaksacja. Drgania mechaniczne: swobodne, wymuszone, zjawisko rezonansu

109


Ćwiczenia: Płaski i przestrzenny układ sił zbieżnych. Równowaga płaskiego i przestrzennego układu sił zbieżnych. Podstawy redukcji układu sił. Redukcja płaskiego układu sił. Tarcie i prawa tarcia. Dowolny przestrzenny układ sił. Redukcja przestrzennego układu sił. Rozciąganie i ściskanie materiałów. Prawo Hooke'a, moduł Younga, liczba Poissona. Zasada superpozycji. Naprężenia dopuszczalne, współczynnik bezpieczeństwa. Statycznie wyznaczalne i statycznie niewyznaczalne układów prętów rozciąganych lub ściskanych. Analiza naprężeń i odkształceń w punkcie; jedno-, dwu- i trójkierunkowe stany naprężeń i odkształceń. Składowe ogólne i składowe główne stanu naprężeń. Koło Mohra w dwukierunkowym stanie naprężeń. Uogólnione prawo Hooke'a dla dwu- i trójkierunkowego stanu naprężeń. Ścinanie czyste i technologiczne. Odkształcenia i naprężenia przy ścinaniu. Prawo Hooke'a przy ścinaniu. Momenty statyczne i momenty bezwładności figur płaskich. Wzory Steinera. Osie główne i momenty główne bezwładności; koło Mohra dla momentów bezwładności. Skręcanie prętów prostych o przekroju kołowym. Zginanie prętów prostych. Laboratorium: Wyznaczanie wartości statycznego współczynnika tarcia ślizgowego. Wyważanie dynamiczne elementów maszyn za pomocą wyważarki ręcznej. Pomiary twardości metodą Brinella. Pomiary twardości metodą Rockwella. Pomiary twardości metodą Vickersa. Statyczna próba rozciągania metali. Udarowa próba zginania.


Wykłady z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Ćwiczenia rachunkowe. Praca zespołowa w trakcie wykonania ćwiczeń laboratoryjnych. Praca z książką.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W08

zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy

rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku

studiów zna

K_U02 potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje

komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski

K_U01 ma umiejętność korzystania i doświadczenie w korzystaniu z norm i standardów

w zakresie studiowanego kierunku studiów

K_K02

ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności

inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności

za podejmowane decyzje

K_K06 potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy


Odniesienie do

efektów dla Metoda sprawdzenia efektu kształcenia

110


kierunku

studiów

K_W08,

K_K02

Egzamin pisemny




K_U01,

K_K06





K_U02 Zaliczenie na ocenę ćwiczeń


Wykład: Egzamin

Ćwiczenia: Zaliczenie na ocenę

Laboratorium: Zaliczenie na ocenę (warunkiem zaliczenia laboratorium jest wykonanie doświadczeń przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium oraz uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawozdań opisujących eksperymenty).


Nakład pracy studenta to 127 godzin (5 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, egzamin : 2 godziny, konsultacje: 15 godzin, przygotowanie do zajęć: 25 godzin, przygotowanie do egzaminu: 10 godzin, przygotowanie do kolokwium: 10 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 5 godzin,


1. Zakrzewski M., Zawadzki J. : Wytrzymałość materiałów, Politechnika Wrocławska 1975 2. Bąk R., Burczyński T.: Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego, WNT, Warszawa 2001. 3. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś J.: Wytrzymałość materiałów. Tom 1 i 2, WNT, W-wa 1996 4. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T., Zadania z wytrzymałości materiałów, WNT, Warszawa, 1997. 5. Będziński R., Biomechanika inżynierska, zagadnienia wybrane, Politechnika Wrocławska 1975 6. Będziński R. pod red "Biomechanika" WNT Mechanika Techniczna 2011 7. Misiak J., Mechanika ogólna – Statyka i kinematyka, 1993 WNT wydanie IV, 8. Misiak J., Zadania z mechaniki ogólnej. Statyka, 1994 WNT wydanie V, 9. Walicki E., Smak T., Falicki J., Mechanika. Wprowadzenie teoretyczne do laboratorium. 2005, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego 10.Walicki E., Smak T., Falicki J., Mechanika. Materiały pomocnicze do ćwiczeń laboratoryjnych. 2005, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego 11. Walicka A, Walicki E, Michalski D, Jurczak P, Falicki J., Wytrzymałość materiałów / T. 1: Podręcznik akademicki. Teoria, wzory i tablice do ćwiczeń laboratoryjnych. - Zielona Góra : Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, 2008

111


PPP OOO DDD SSS TTT AAA WWW YYY PPP RRR OOO JJJ EEE KKK TTT OOO WWW AAA NNN III AAA III NNN ŻŻŻ YYY NNN III EEE RRR SSS KKK III EEE GGG OOO

Kod przedmiotu: 6.9-WM-IB- S1-EP-023_14



Odpowiedzia lny za przedmiot : Dr inż. Tomasz Klekiel

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma

zal iczenia Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

3

W ykład 15 1 III

Egzamin

Pro jekt 30 2 Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Projektowanie to wieloetapowy proces podejmowania decyzji, składający się z fazy obliczeniowej

oraz tworzenia dokumentacji techniczno-rysunkowej, wspomaganej dziś przez specjalistyczne

oprogramowanie.

Celem zajęć jest zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami w projektowaniu oraz

praktyczne korzystanie z nabytej wiedzy podczas projektowania połączeń, elementów przekładni

czy doboru pasowań.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowe wiadomości z zakresu matematyki, mechaniki, wytrzymałości materiałów oraz wspomagania prac projektowych.


Zasady projektowania (wprowadzenie do projektowania – czym jest, etapy), obciążenia konstrukcji, dobór przekrojów (obliczenia wytrzymałościowe), obliczenia połączeń rozłącznych (śrubowych, wpustowych, wielowypustowych, kołkowych, sworzniowych), obliczenia połączeń nierozłącznych (spawanych, zgrzewanych, nitowych), obliczenia przekładni (zębatych, linowych, pasowych, łańcuchowych), obliczanie wałów, łożyskowanie, tolerancje i pasowania, normy i normalizacja w projektowaniu, dokumentacja techniczna projektu.


Wykład z wykorzystaniem środków audiowizualnych, z elementami dyskusji. Projekt: praca indywidualna lub zespołowa, z wykorzystaniem literatury fachowej nad zadaniami projektowymi określonymi przez prowadzącego.


112


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W08

Student potrafi definiować podstawowe terminy z zakresu projektowania elementów

maszyn i układów mechanicznych, z uwzględnieniem projektowania konstrukcyjnego,

materiałowego i technologicznego.

K_U11,

K_U20

Student potrafi stosować w podstawowym zakresie narzędzia programowe

wspomagające proces projektowania 2D i 3D. Potrafi ręcznie i w formie

elektronicznej przedstawić prosty obiekt 3D na płaszczyźnie. Student zna

odpowiednie normy dotyczące zagadnień rysunkowych oraz potrafi się nimi

posługiwać. Potrafi zaprojektować wybrane elementy urządzeń.

K_U06 Student potrafi dokonać przeglądu literaturowego i przygotować prostą prezentację

w języku polskim dotyczącą odpowiedniego zagadnienia oraz ją wygłosić.

K_U03

potrafi pracować indywidualnie i w zespole; potrafi zaprojektować skład zespołu,

wskazać oczekiwania wobec członków zespołu oraz zarządzać pracą małego

zespołu.

K_K01 Student rozumie potrzebę ciągłego rozwoju swojej wiedzy w zakresie projektowania.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W08

Egzamin pisemny

Warunkiem zaliczenia wykładu jest uzyskanie pozytywnej oceny z pisemnych odpowiedzi na pytania egzaminacyjne, dotyczące teoretycznych zagadnień przedmiotu.

K_U03

K_U06

K_U11

K_U20

K_K01

Zaliczenie na ocenę zajęć projektowych

Ocena z projektu jest określana na podstawie sprawdzania przygotowania się studenta do zajęć i ich realizacji oraz sprawozdań/raportów będących efektem wykonania wszystkich przewidzianych do realizacji zadań projektowych.


Nakład pracy studenta to 90 godzin (3 ECTS), w tym godziny kontaktowe: 45 godzin, udział

w konsultacjach: 10 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, opracowanie projektów: 20

godzin, przygotowanie do egzaminu: 5 godzin.

113



5. Kurmaz L., Podstawy konstrukcji maszyn, PWN, Warszawa, 2003

6. Osiński Z., Podstawy konstrukcji maszyn, PWN, Warszawa, 1999

7. Dobrzański T., Rysunek techniczny maszynowy, WNT, Warszawa, 2004


II. Knosala R., Podstawy konstrukcji maszyn: przykłady obliczeń, WNT, Warszawa, 2000

III. Kochanowski M., Podstawy konstrukcji maszyn z rysunkiem technicznym, Gdańsk, 1998

UWAGI:

brak

114


MMM EEE TTT RRR OOO LLL OOO GGG III AAA III




Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab inż. Ryszard Rybski, prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

3 Wykład 30 2 III

Egzamin pisemny


CEL PRZEDMIOTU:

Nabycie wiedzy teoretycznej i praktycznej o pomiarach różnych wielkości fizycznych metodami bezpośrednimi i pośrednimi. Określenie niedokładności narzędzi i metod pomiarowych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Ogólna wiedza z podstaw elektrotechniki i elektroniki.


Przedmiot obejmuje:

Wykład: Pojęcia podstawowe (definicja pomiaru, wielkość i wartość mierzona, jednostki miary, skale pomiarowe, wybrane wzorce wielkości elektrycznych i mechanicznych). Metody pomiarowe. Metoda porównania bezpośredniego i pośredniego. Metoda różnicowa i zerowa. Metoda kompensacyjna i wychyleniowa. Metoda podstawienia i przestawienia wzorca. Określanie niedokładności pomiarów. Źródła błędów. Błędy systematyczne, przypadkowe i nadmierne. Błędy metody pomiarowej. Błędy podstawowe i dodatkowe przyrządów pomiarowych. Błąd graniczny pomiaru bezpośredniego i pośredniego. Niepewność pomiaru bezpośredniego i pośredniego. Niepewność standardowa i rozszerzona. Zasada działania i własności narzędzi pomiarowych. Przyrządy wychyłowe i cyfrowe, przetworniki wartości i wielkości. Przetworniki a/c. Oscyloskopy. Pomiary wybranych wielkości elektrycznych: prądu i napięcia DC i AC, mocy, częstotliwości, rezystancji i impedancji. Pomiar wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi – wybrane przykłady.

Laboratorium: Pomiary bezpośrednie i pośrednie podstawowych wielkości elektrycznych. Oscyloskop elektroniczny. Analiza dokładności wyniku pomiaru. Modelowanie zjawisk i obiektów. Badanie statycznych właściwości przetworników pomiarowych. Badanie dynamicznych

115


właściwości czujników temperatury. Pomiar prędkości obrotowej. Pomiary rezystancji i impedancji. Pomiary częstotliwości i czasu. Woltomierz cyfrowy DC.


Wykład: forma audytoryjna. Zajęcia laboratoryjne są prowadzone w formie ćwiczeń na specjalnych stanowiskach, do których przygotowano instrukcje dydaktyczne.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W06 Zna podstawowe metody, techniki i narzędzia pomiarowe stosowane w pomiarach

wielkości elektrycznych i nieelektrycznych w zastosowaniach inżynierii biomedycznej

K_U02 Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary, i interpretować

uzyskane wyniki i wyciągać wnioski


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W19

Egzamin pisemny




K_U02





Wykład jest zaliczany na podstawie egzaminu pisemnego i ustnego po uzyskaniu zaliczenia z laboratorium. Laboratorium zaliczane jest na ocenę. Warunkiem zaliczenia jest wykonanie wszystkich ćwiczeń przewidzianych w programie oraz uzyskanie pozytywnych ocen z wszystkich sprawozdań.


Nakład pracy studenta to 102 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, udział w konsultacjach: 10 godzin, egzamin : 2 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 10 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 10 godzin

116



1. Chwaleba A., Poniński M., Siedlecki A.: Metrologia elektryczna. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1998.

2. Piotrowski J.: Podstawy miernictwa. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2002.

3. Skubis T.: Podstawy metrologicznej interpretacji wyników pomiarów. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2004.

4. Tumański S.: Technika pomiarowa. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2007.

5. Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielkości geometrycznych. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2004.

6. Szklarski J.: Metrologia długości i kąta, część III i IV. Zielona Góra, 1997.

7. Arendarski J.: Niepewność pomiarów. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2003.

8. Laboratorium metrologii elektrycznej. Praca zbiorowa pod red. J. Lal-Jadziak. Wydawnictwo Politechniki Zielonogórskiej, Zielona Góra, 1999.

9. Międzynarodowy słownik podstawowych i ogólnych terminów metrologii. Główny Urząd Miar, Warszawa, 1996.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Stabrowski M.: Cyfrowe przyrządy pomiarowe. PWN, Warszawa, 2002.

117


MMM EEE TTT RRR OOO LLL OOO GGG III AAA III III




Odpowiedzialny za przedmiot: Dr inż. Agnieszka Kierzkowska

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Laboratorium 30 2 IV Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi metodami pomiaru długości i

kąta oraz budową i obsługą urządzeń/aparatury pomiarowej, a także z metodami oceny

iinterpretacji wyników pomiarów.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość zagadnień z wspomagania komputerowego projektowania inżynierskiego, podstaw metrologii oraz metod statystycznej analizy danych. Przydatna jest wiedza z zakresu podstaw konstrukcji maszyn.


2. Zakres zajęć laboratoryjnych – zapoznanie się z podstawowymi metodami pomiaru

długości i kąta oraz budową i obsługą urządzeń pomiarowych. W szczególności zajęcia

obejmują:

- pomiary przyrządami suwmiarkowymi i mikrometrycznymi, - pomiary kątów zewnętrznych i wewnętrznych, - pomiary stożków, - pomiary przyrządami czujnikowymi, - pomiary średnic i rozstawienia osi otworów, - pomiary interferencyjne, - pomiary gwintów, - sprawdzanie uniwersalnych narzędzi pomiarowych, - pomiary kół zębatych walcowych, - pomiary krzywek, - pomiary nieprostoliniowości metodami opartymi na pomiarze kątów, - pomiary chropowatości powierzchni.

118



Zajęcia laboratoryjne - praca zespołowa 2÷3 osobowych grupach. Każda grupa, na danych zajęciach, realizuje odrębny temat z listy tematów ćwiczeń laboratoryjnych, podanej na pierwszym spotkaniu. Zajęcia odbywają się na aparaturze pomiarowej, głównie firmy Zeiss.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W06

ma podstawową wiedzę w zakresie metod metrologii warsztatowej i elektroniki

technikami pomiarowymi jako dyscypliny inżynierskiej powiązanej z Inżynierią

Biomedyczną.

K_W06

student ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę z zakresu metod

pomiaru, budowy i obsługi aparatury pomiarowej, zna podstawowe definicje

związane z pomiarami długości i kąta

K_W07

zna podstawowe metody, techniki pomiarów i narzędzia pomiarowe stosowane

przy rozwiązywaniu podstawowych problemów inżynierskich związanych m.in.

z wytwarzaniem i testowaniem środków medycznych

K_U01

potrafi pozyskiwać, integrować uzyskane informacje o technikach i środkach

pomiarowych z literatury, baz danych oraz innych właściwie dobranych źródeł,

także w języku angielskim lub innym języku obcym oraz dokonywać ich

interpretacji

i zestawień

K_U11 potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi przy

opracowaniu wyników ćwiczeń laboratoryjnych

K_U19,

K_U23

potrafi planować i przeprowadzać pomiary, interpretować uzyskane wyniki

i wyciągać wnioski; potrafi wykorzystywać do rozwiązywania zadań inżynierskich

metody analityczne i eksperymentalne

K_U26

posiada umiejętność posługiwania się dostępną w laboratorium aparaturą

kontrolno-pomiarową oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia w

celu rozwiązania prostego problemu inżynierskiego o charakterze praktycznym

K_K03 potrafi współdziałać i pracować w grupie

119



Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W06,

K_W07 Ocena stopnia przygotowania do zajęć

K_U01,

K_U11,

K_U19,

K_U23,

K_U26



się studenta do zajęć i ich realizacji oraz sprawozdań/raportów będących

efektem wykonania wszystkich przewidzianych do realizacji ćwiczeń.

Zajęcia laboratoryjne – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen (obejmujących ocenę z odpowiedzi w formie ustnej lub pisemnej oraz ocenę ze sprawozdania stanowiącego zestawienie metodyki badawczej i uzyskanych rezultatów z analizą wyników) ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych programem laboratorium podanym na początku semestru.


Nakład pracy studenta to 75 godzin (3 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, udział w konsultacjach: 10 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, przygotowanie do kolokwium: 5 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 15 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 5 godzin


1. W. Jakubiec, J. Malinowski, Metrologia wielkości geometrycznych, WNT, W-wa 2004. 2. J. Szklarski, Metrologia długości i kąta, Cz.II, III i IV, Zielona Góra 1997. 3. W. Jakubiec, Metody matematyczne w organizacji i zarządzaniu przedsiębiorstwem

przemysłu maszynowego, Łódź 1991. 4. Międzynarodowy słownik podstawowych i ogólnych terminów metrologii, Główny Urząd

Miar, W-wa 1996. 5. S. Białas, Metrologia techniczna z podstawami tolerowania wielkości geometrycznych dla

mechaników, Pol. Warsz. 1997. 6. J. Malinowski, Pomiary długości i kąta w budowie maszyn, WSiP, W-wa 1998. 7. H. Szydłowski, Pracownia fizyczna. PWN, Warszawa 1999.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Czasopisma branżowe, normy ISO-PN

120


BBB III OOO MMM EEE CCC HHH AAA NNN III KKK AAA III NNN ŻŻŻ YYY NNN III EEE RRR SSS KKK AAA



Język nauczan ia: Język polski

Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr zw. hab. inż. Romuald Będziński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2

IV

Egzamin


Projekt 30 2 Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi biomechaniki inżynierskiej w tym ruchu oraz metod badania i wspomagania układu kostno-mięśniowego człowieka, a także nabycie umiejętności w zakresie wyznaczania własności biomechanicznych tkanek i definiowania środków wspomagających dysfunkcję układu ruchu. Zrozuminie pojęć przebudowy struktur tkankowych

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa znajomość zagadnień z mechaniki i wytrzymałości materiałów oraz metod statystycznej analizy danych. Wiedza z zarysu anatomii i fizjologii człowieka


121


Treść wykładów

Biomateriały: klasyfikacja, struktura i właściwości biomateriałów, deformacje sprężyste i plastyczne, modyfikacja biomateriałów w celu poprawy bioakceptowalności. Istota oddziaływań biomateriał/tkanka w aspekcie biotolerancji. Reakcja komórek na implant: stan zapalny, proces naprawczy, biozgodność z krwią, kancerogenność. Sposoby oceny reakcji biologicznej. Układ kostno-mięśniowy człowieka. Kinematyka układu kostno-mięśniowego. Podstawowe parametry wytrzymałościowe, własności mechaniczne i fizyczne wybranych struktur tkankowych. Biotribologia, tarcie, rodzaje tarcia w biołożysku. Elementy bioniki,

biomimetyki. Struktury tkankowe jako biomateriały. Staw kolanowy: budowa, kinematyka i biomechanika, podstawowe osie kończyny, modele obciążeniowe, dysfunkcje i leczenie dysfunkcji, alloplastyka stawu kolanowego. Staw biodrowy: anatomia stawu biodrowego, elementy stawu, kinematyka i biomechanika, modele obciążania, dysfunkcje, alloplastyka stawu biodrowego. Kręgosłup: podstawowe funkcje, elementy anatomiczne kręgosłupa i podstawowe parametry geometryczne pozycji ciała, modele kręgosłupa, kinematyka i biomechanika, przeciążenia i niestabilność/stabilność, główne dysfunkcje i metody leczenia kręgosłupa, implantologia kręgosłupa. Kości długie: anatomia, stabilizacja zewnętrzna, charakterystyka konstrukcji stabilizatorów zewnętrznych, stabilizacja zewnętrzna w leczeniu złamań oraz wydłużaniu kończyn. Biomechaniczny przegląd pozostałych stawów: anatomia stawów ręki, stawu ramiennego oraz łokciowego, alloplastyka i charakterystyka konstrukcji protez/implantów wspomagających. Metody badań struktur tkankowych i implantów.

Treść laboratoryjna

Biotribologia – poznanie podstawowych zagadnień związanych z tarciem, rodzaje tarcia, doświadczalne wyznaczanie zależności momentu tarcia w funkcji drogi tarcia i obciążenia. Własności fizjologiczne i czynnościowe człowieka. Kinematyka wytypowanych połączeń stawowych. Badanie i ocena własności mechanicznych/wytrzymałościowych tkanek/elementów implantowych w statycznych próbach: rozciągania, ściskania i zginania. Badanie i ocena własności biomechanicznych połączenia implant-kość. Analiza statystyczna otrzymanych wyników. Identyfikacja wybranych implantów oraz narzędzi chirurgicznych – ocena funkcji, opis budowy, analiza metod instalacji; montaż biostabilizatora na fantomie/preparacie zwierzęcym.

Projekt Projekt dotyczy realizacji zadania stabilizacji układu kostnego za pomocą zaprojektowanego implantu z uwzględnieniem zagadnień dotyczących mechaniki przenoszenia obciążeń, zjawisk przebudowy tkanek, w tym kości, oceny interakcji tkanka implant a także zagadnień związanych biotolerancją implantu przez organizm.


Przekazywanie treści wykładów z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, wykorzystanie multimedialnych materiałów informacyjnych firm medycznych w zakresie najnowszej wiedzy dot. inżynierii biomedycznej. Podczas zajęć laboratoryjnych - praca zespołowa* (głównie zespoły 2÷4 osobowe) z wykorzystaniem aparatury badawczo-pomiarowej oraz preparatów /modeli /fantomów /stabilizatorów.

122



kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W02,

K_W10

potrafi wykonać badanie podstawowych wielkości czynnościowych, zna

podstawowe definicje dotyczące biomechaniki układu ruchu człowieka, potrafi

opisać budowę układu kostno-mięśniowego oraz potrafi definiować pojęcia

związane z dysfunkcją elementów układu, środkami i sposobami leczenia

dysfunkcji z użyciem biostabilizatora

K_W10

posiada szczegółową wiedze z zakresu biomechaniki układu kostno-mięśniowego

człowieka, własności biomechanicznych połączenia implant-kości, wiedzę z

zakresu mechaniki w tym stan naprężeń/przemieszczeń w stabilizatorze

zewnętrznym (prętowym lub płytkowym), wiedzę z zakresu obciążeń implantów,

sił utwierdzenia wytypowanych elementów implantowych w kości a także wiedze

nt. trendów rozwojowych z zakresu technologii medycznych, metod

sprawdzania/oceny ich biofunkcjonalności

K_U01

potrafi pozyskiwać, integrować uzyskane informacje o biomechanice układu

ruchu człowieka z literatury, baz danych oraz innych właściwie dobranych źródeł,

także

w języku angielskim lub innym języku obcym oraz dokonywać ich interpretacji

i zestawień a także potrafi identyfikować wybrane elementy implantowe oraz

narzędzia chirurgiczne

K_U17

potrafi - przy formowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich - dostrzegać

aspekty pozatechniczne, dotyczące problematyki chirurgicznego leczenia układu

kostno-mięśniowego człowieka oraz roli inżyniera/bioinżyniera w medycynie

K_U11,

K_U19

potrafi przygotować próbkę/preparat do badań, planować i przeprowadzać

eksperymenty/pomiary z zakresu biomechaniki, potrafi wykorzystywać metody

analityczne i eksperymentalne do rozwiązania problematyki badawczej, posiada

umiejętność interpretacji wyników badań ćwiczeń laboratoryjnych oraz

wyciągania wniosków

K_U21

potrafi scharakteryzować wybrane elementy układu ruchu człowieka (kości,

stawy), określić ich funkcję, anatomię, kinematykę i tribologię połączeń

stawowych oraz opisać biomechanicznym modelem obciążeniowym;ma wiedzę o

własnościach wytrzymałościowych tkanek (głównie kości) oraz o podstawowych

metodach badań tkanek i układów biomechanicznych z użyciem aparatury

badawczo-pomiarowej

K_U26 posiada umiejętność posługiwania się dostępną w laboratorium aparaturą

123


kontrolno-pomiarową oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia w

celu rozwiązania prostego problemu inżynierskiego o charakterze praktycznym

K_K02 ma świadomość ważności zagadnień dotyczących biomechaniki układu ruchu w

lecznictwie i rehabilitacji oraz w codziennym funkcjonowaniu człowieka

K_K03 potrafi współdziałać w grupie, przyjmując w niej różne role (np. pacjent- lekarz)


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W02

K_W10

Egzamin pisemny




K_U01

K_U17

K_U19

K_U26

K_K02

K_K03





K_U11

K_U21

Zaliczenie projektu

Na końcową ocenę z projektu składają się cząstkowe oceny: opracowanych

założeń konstrukcyjnych,

wyboru technik i metod obliczeniowych,

przygotowania dokumentacji technicznej

analizy ryzyka powikłań wywołanych zastosowaniem zaprojektowanego aparatu

Wykład – warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie przez studenta pozytywnej oceny z egzaminu przeprowadzonego w formie pisemnej (w szczególnych przypadkach i/lub ustnej) i obejmującego 5÷10 pytań egzaminacyjnych.

Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen (obejmujących ocenę z odpowiedzi w formie ustnej lub pisemnej oraz ocenę ze sprawozdania stanowiącego zestawienie metodyki badawczej i uzyskanych rezultatów) ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych programem laboratorium podanym na początku semestru.

Projekt – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen związanych z realizacją poszczególnych etapów projektu, przyjęcie projektu w postaci dokumentacji papierowej

124


zawierającej szczegółowy opis poszczególnych etapów, jak również pozytywna ocena z odpowiedzi na pytania związane z tematyką realizowanego projektu.


Nakład pracy studenta to 100 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 90 godzin, udział w konsultacjach, przygotowanie do zajęć, przygotowanie do egzaminu: 10 godzin.


R. BĘDZIŃSKI: BIOMECHANIKA INŻYNIERSKA, OFICYNA WYD. POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ, WROCŁAW 1997. BĘDZIŃSKI R., POD RED. „BIOMECHANIKA" TOM12 MECHANIKA TECHNICZNA”, IPPT PAN, WARSZAWA 2011. PRACA ZBIOROWA POD RED. R. BĘDZIŃSKI I INNI : BIOMECHANIKA I INŻYNIERA REHABILITACYJNA, EXIT, WARSZAWA 2004. C. ROSS ETHIER, CRAIG A. SIMMONS: INTRODUCTORY BIOMECHANICS, CAMBRIDGE UNIVERSITY PRESS, 2008. M. GZIK: BIOMECHANIKA KRĘGOSŁUPA CZŁOWIEKA, POLITECHNIKA ŚLĄSKA, GLIWICE 2007. J. W. BŁASZCZYK: BIOMECHANIKA KLINICZNA, PWWL, WARSZAWA, 2004. P. MCGINNIS: BIOMECHANICS OF SPORT AND EXERCISE, CHAMPAIGN: HUMAN KINETICS, 1999. J. KUBACKI: ALLOPLASTYKA STAWÓW W ASPEKCIE ZAGADNIEŃ ORTOPEDYCZNYCH I REHABILITACYJNYCH, AWF, KATOWICE 2004. M. GIERZYŃSKA-DOLNA: BIOTRIBOLOGIA, WYD. POLITECHNIKI CZĘSTOCHOWSKIEJ, 2002. J. MROZOWSKI, JAN AWREJCEWICZ: PODSTAWY BIOMECHANIKI, WYDAWNICTWO POLITECHNIKI ŁÓDZKIEJ, 2004.

BRONZIO J.B. BIOMEDICAL ENGINEERING - HANDBOOK. JRC 2008

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: Czasopisma branżowe, np. Acta of Bioengineering and Biomechanics, Engineering of Biomaterials., JOURNAL BIOMECHANICS, CILINACAL BIOMECHNICS.

UWAGI:

* Liczba osób w zespole podczas realizacji zajęć laboratoryjnych zależna od liczby studentów w grupie oraz możliwości aparaturowo-ekonomicznych laboratorium.

125


III MMM PPP LLL AAA NNN TTT YYY III SSS ZZZ TTT UUU CCC ZZZ NNN EEE NNN AAA RRR ZZZ ĄĄĄ DDD YYY



Język nauczania: Język Polski

Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inż. Romuald Będziński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Wykład 30 2 VI Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest zdobycie wiedzy z zakresu produkcji, właściwości i wymagań dotyczących wyrobów implantowanych i sztucznych narządów. Zapoznanie studentów z problematyką korygowania funkcjonowania organizmu człowieka w sytuacji uszkodzenia tymczasowego lub trwałego układów lub narządów człowieka.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza zarówno z zakresu anatomii i fizjologii człowieka, immunologii, patofizjologii, jak i materiałoznawstwa, biomateriałów i technik wytwarzania wyrobów medycznych.


Wykład: Klasyfikacja implantów. Charakterystyka materiałów implantowanych. Przegląd technik implantacji. Prawne i społeczne problemy transplantacji narządów. Sztuczne narządy. Efektory biologiczne i biochemiczne. Sterowanie czynnością mięśni szkieletowych. Aktywne protezy narządu ruchu. Bioprotezy. Wspomaganie i sterowanie czynności narządów wewnętrznych. Stymulatory zewnętrzne i implantowane. Techniczne substytuty narządów. Problemy immunologiczne i hematologiczne stosowania sztucznych narządów. Układ krwionośny i wspomaganie układu krążenia. Stymulatory serca (sztuczne serce, balon wewnątrzaortalny, kontra pulsacja). Sztuczne płuco–serce (modelowanie sztucznej wentylacji płuc, oksygeneratory). Sztuczna nerka (techniki dializoterapii, technologia membran kapilarnych). Sztuczna trzustka (biochemiczna i biologiczna sztuczna trzustka, trzustka z otwartą i zamkniętą pętlą sterowania). Sztuczna wątroba (detoksykacja krwi z użyciem sorbentów). Sztuczna krew. Sztuczna skóra. Komputerowe wspomaganie zabiegów chirurgicznych.


126


Podstawową forma kształcenia jest wykład konwencjonalny wspomagany technikami audiowizualnymi z aktywnym udziałem studentów.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W02,

K_W12

ma ogólną wiedzę z zakresu podstawowych układów anatomicznych, a także

sztucznych implantów i transplantologii, przydatną do formułowania

i rozwiązywania prostych zadań związanych z Inżynierią Biomedyczną


K_U06 potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i obcym prezentację ustną,

dotyczącą wybranych zagadnień z zakresu Inżynierii Biomedycznej.


Odniesienie do

efektów dla kierunku

studiów


K_W02,

K_W12



z kolokwium.

K_U06,

K_U10 Ocena przygotowanej przez studenta prezentacji


Nakład pracy studenta to 75 godzin (3 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, przygotowanie do zajęć: 30 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 15 godzin.


1. M. Nałęcz, M Dąbrowski , T. Orłowski, pod red. Tom 3 Sztuczne narządy, Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, PAN 2005.

2. R. Będziński: Biomechanika Inżynierska, Oficyna Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1997.

3. Będziński R.,pod red. „Biomechanika" tom12 Mechanika techniczna”, IPPT PAN, Warszawa 2011.

4. J. Łaskawiec, R. Michalik, Zagadnienia teoretyczne i aplikacyjne w implantach, wyd. Polit. Śląska, Gliwice 2002.

5. R. Tadeusiewicz, Inżynieria biomedyczna, wyd. AGH, Kraków 2008.

127


6. S. Łagan, M. Niemczewska-Wójcik, Sztuczne narządy w zarysie, wyd. PK, Kraków 2010.

7. Będziński R., Dietrich M., Kędzior K., Kiwerski J., Skalski K., Wall A.: Biomechanika i Inżynieria Rehabilitacji. Tom 5 - Seria wydawnicza. Problemy Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej Nałęcz M. pod red. Warszawa 2002.

8. Bronzino J.D.: Biomedical Engineering Handbook. CRC Press,. Boca Raton 2008

9. Skalak R., Chien S.: Handbook of Bioengineering. New York 1986.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. B. Koeck, W. Wagner, Implantologia, Elsevier, Wrocław 2004.

2. H. Morawiec, Z. Lekston, Implanty medyczne z pamięcią kształtu, wyd. Polit. Śląska, Gliwice 2010.

128


TTT EEE CCC HHH NNN OOO LLL OOO GGG III AAA III NNN FFF OOO RRR MMM AAA CCC YYY JJJ NNN AAA




Odpowiedzialny za przedmiot: mgr inż. Chrystian Klonecki-Olech

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

2 Laboratorium

30 2 I Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest zdobycie przez studenta umiejętności i kompetencji w zakresie obsługi i użytkowania komputera podłączonego do Internetu oraz jego wykorzystania w życiu codziennym oraz w procesie kształcenia, zgodne z Europejskim Certyfikatem Umiejętności Komputerowych ECDL (ang. European Computer Driving Licence), posługiwania się oprogramowaniem użytkowym, przygotowywaniem materiałów i prezentacji multimedialnych. wykorzystywaniem technologii informacyjnej do wyszukiwania, gromadzenia i przetwarzania informacji oraz do komunikowania się.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Ogólna orientacja w istniejących technikach informacyjnych i sposobach ich wykorzystywania wyniesiona ze szkoły średniej w ramach programowych zajęć z podstaw informatyki


Przetwarzanie tekstów. Ugruntowanie wiadomości dotyczących pracy z edytorem tekstu, zasady poprawnego formatowania tekstu, posługiwanie się stylami, łączenie tekstu z grafiką.

Grafika prezentacyjna. Przygotowywanie materiałów i prezentacji multimedialnych i ich publikacja w sieci.

Usługi w sieciach informatycznych. Podstawy pracy z Internetem: korzystanie z poczty elektronicznej, odnajdywanie i pobieranie informacji ze strony WWW, ściąganie plików z Internetu, przesyłanie plików na odległość.

Arkusze kalkulacyjne. Podstawowe pojęcia (skoroszyt, arkusz, wiersz, kolumna, adres). Obliczenia w arkuszu. Analizowanie i prezentowanie danych. Makropolecenia.

129


Wprowadzanie i edycja danych. Zawartość, wartość i format komórki. Formatowanie arkusza. Kopiowanie i przenoszenie. Tworzenie wykresów. Funkcje bazy danych w arkuszu.

Bazy danych. Omówienie problematyki wyszukiwania informacji w bazie. Poprawność, trafność i szybkość otrzymania informacji.


Ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem komputerów.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W07

Student rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu

informacji

i opinii dotyczących wpływu osiągnięć techniki na środowisko (i organizmy

żywe), podejmuje starania, aby przekazać takie informacje w sposób zrozumiały

K_W07 ma uporządkowaną wiedzę w zakresie architektury komputerów


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W07





Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.




1. Altman Rick, Altman Rebecca: Po prostu PowerPoint 2003 PL (PowerPoint 2003 Visual QuickStart Guide), Wydawnictwo Helion, Gliwice, 2004.

2. Date C. J.: Wprowadzenie do systemów baz danych, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2000.

3. Kowalczyk G.: Word 2003 PL. Ćwiczenia praktyczne, Wydawnictwo Helion, Gliwice, 2004.

130


4. Langer M.: Po prostu Excel 2003 PL, Helion, Gliwice, 2004.

5. Sportach M.: Sieci komputerowe - księga eksperta, Helion, Gliwice, 1999.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Hunt C.: TCP/IP - Administracja sieci, RM, 2003.

2. Kopertowska M., Łuszczyk E.: PowerPoint 2003 wersja PL. Ćwiczenia, Wydawnictwo Mikom, Warszawa, 2004.

3. Parker C. R.: Skład komputerowy w minutę, Intersoftland / Prentice Hall International, Warszawa, Polska / Hemel Hempstead, England, 1997.

4. Synarska A.: Ćwiczenia z makropoleceń w Excelu, Mikom, Warszawa, 2000.

UWAGI:

Możliwość zwolnienia z zajęć laboratoryjnych tych studentów, którzy posiadają Europejski Certyfikat Umiejętności Komputerowych ECDL.

131


PPP OOO DDD SSS TTT AAA WWW YYY EEE LLL EEE KKK TTT RRR OOO TTT EEE CCC HHH NNN III KKK III III EEE LLL EEE KKK TTT RRR OOO NNN III KKK III




Odpowiedzialny za przedmiot: Dr hab. inż. Radosław Kłosiński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

6 Wykład 30 2 II

Egzamin pisemny


CEL PRZEDMIOTU:

Nabycie wiedzy o podstawowych elementach i obwodach elektrycznych oraz elementach elektronicznych analogowych i cyfrowych. Poznanie metod analizy obwodów elektrycznych i układów elektronicznych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Ogólna wiedza z matematyki w zakresie liczb zespolonych, rachunku macierzowego oraz równań różniczkowych liniowych.


Przedmiot obejmuje:

Wykład: Obwody elektryczne DC i AC: prąd, napięcie, prawo Ohma, Kirchhoffa. Dwójniki bierne

w obwodach elektrycznych RLC: rezystor, kondensator, cewka indukcyjna. Dwójniki aktywne: źródła napięciowe i prądowe. Obwody z dwójnikami aktywnymi i biernymi. Metody analizy obwodów: prawo Ohma, Kirchhoffa, metoda potencjałów węzłowych, zasada superpozycji prądów i napięć. Czwórniki aktywne i bierne. Parametry zastępcze. Twierdzenie Thevenina i Nortona. Transformator sieciowy AC. Zasada działania silnika asynchronicznego i prądnicy DC.

Elementy elektroniczne: diody, tranzystory bipolarne i unipolarne, elementy optoelektroniczne – budowa, parametry i charakterystyki. Wzmacniacz operacyjny idealny i jego podstawowe konfiguracje pracy. Wzmacniacze ogólnego przeznaczenia i specjalne. Zasilacze prostownikowe i impulsowe: zasada działania i parametry. Klucze tranzystorowe.

Układy logiczne: kombinacyjne – bramki elementarne, dekoder pełny, BCD i priorytetowy, multiplekser, demultiplekser, sekwencyjne – przerzutniki (RS, D, D – latch, JK, T), rejestry, pamięci stałe ROM i pamięci RAM (na przerzutnikach i ulotne).

132


Mikroprocesor: uproszczona struktura, bloki funkcjonalne – układ wykonawczy (jednostka ALV, rejestry danych i adresu), układ sterujący (dekoder i licznik rozkazów), układy we-wy, interfejs (magistrala danych, adresu i sterująca).

Laboratorium: Doświadczalne sprawdzenie praw obwodów elektrycznych (prawo Ohma, Kirchhoffa, twierdzenie Thevenina, zasada superpozycji prądów i napięć). Badanie elementarnych dwójników biernych: rezystora, kondensatora, oraz dwójników aktywnych: źródło napięciowe i źródło prądowe. Badanie wybranych układów czwórników biernych: dzielniki napięcia i prądu, oraz czwórników aktywnych: wzmacniacz napięciowy odwracający i nieodwracający.

Doświadczalne sprawdzenie parametrów diod oraz układów wzmacniaczy napięciowych zbudowanych na tranzystorze bipolarnym (OE, OC), unipolarnym (OS i wtórnik OD) i wzmacniaczu operacyjnym (wzmacniacz odwracający, nieodwracający, różnicowy, wtórnik). Badanie elementarnych bramek logicznych (NOT, NOR, NAND, ExOR). Konwersja bramek. Badanie elementarnych układów sekwencyjnych: przerzutnik RS, JK, D, D-latch.


Wykład: forma audytoryjna. Zajęcia laboratoryjne są prowadzone w dwóch odrębnych blokach. Laboratorium elektrotechniki obejmuje 6 ćwiczeń realizowanych na zunifikowanych makietach dydaktycznych, prowadzonych przez Instytut Metrologii Elektrycznej. Laboratorium elektroniki obejmuje również 6 ćwiczeń i jest prowadzone przez Instytut Informatyki i Elektroniki.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W14

Zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy

rozwiązywaniu prostych zadań z zakresu analizy obwodów elektrycznych i

układów elektronicznych stosowanych w inżynierii biomedycznej

K_W16 ma uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę w zakresie działania

elementów elektronicznych

K_U19,

K_U15

Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary, i interpretować

uzyskane wyniki i wyciągać wnioski


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W14,

K_W16

Egzamin pisemny



133



K_U15,

K_U19





Wykład jest zaliczany na podstawie egzaminu pisemnego i ustnego po uzyskaniu zaliczenia z laboratorium. Laboratorium zaliczane na ocenę. Warunkiem zaliczenia jest wykonanie wszystkich ćwiczeń przewidzianych w programie oraz uzyskanie pozytywnych ocen z wszystkich sprawozdań.


Nakład pracy studenta to 152 godzin (6 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, udział w konsultacjach: 15 godzin, egzamin : 2 godzin, przygotowanie do zajęć: 20 godzin, przygotowanie do egzaminu: 20 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 20 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 15 godzin


1. Bolkowski S.: Obwody elektryczne liniowe w stanie ustalonym. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1974.

2. Tietze U., Schenk Ch.: Układy półprzewodnikowe. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1996.

3. Nadachowski M., Kulka Z.: Analogowe układy scalone. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1985.

4. Horowitz P., Hill W.: Sztuka elektroniki. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1997.

5. Kłos Z.: Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych. Materiały niepublikowane, Zielona Góra, 2009-2010.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Niederliński A.: Mikroprocesory, mikrokomputery, mikrosystemy. Wydawnictwa Szkolne i

Pedagogiczne, Warszawa, 1987.

134


GGG RRR AAA FFF III KKK AAA KKK OOO MMM PPP UUU TTT EEE RRR OOO WWW AAA




Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. inż. Sławomir Nikiel, prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

3 Wykład 30 2 III

zaliczenie z oceną

Laboratorium 30 2 Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studentów z możliwościami współczesnej grafiki komputerowej z uwzględnieniem pakietów aplikacji i środowisk programistycznych. Ukształtowanie wśród studentów zrozumienia terminologii i podstawowej funkcjonalności systemów grafiki komputerowej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawy informatyki


Czynniki ludzkie (human factors). Czynniki ludzkie w percepcji wizualnej. Podział na twórcę i odbiorcę grafiki komputerowej, modele grafiki komputerowej.

Wprowadzenie do technologii grafiki komputerowej. Urządzenia wejścia i wyjścia. Modele barw. Modele obrazu cyfrowego. Przykładowe aplikacje w edukacji, rozrywce, architekturze, przemyśle lotniczym, motoryzacyjnym oraz w medycynie.

Grafika rastrowa. Modele obrazu rastrowego. Kwantyzacja barw i przestrzeni obrazu. Pojęcie rastru, Systemy przygotowywania do druku DTP (ang. Desk-Top Publishing). Przetwarzanie obrazu rastrowego. Przekształcenia i filtracje obrazu rastrowego.

Tekstury, Fraktale w grafice komputerowej.

Grafika wektorowa. Modele obiektów wektorowych grafiki komputerowej. Interpolatory. Pojęcie hierarchicznej struktury obiektów graficznych. Pojęcie potoku graficznego renderingu. Algorytmu konstrukcji sceny 3D. Systemy wspomagania komputerowego projektowania CAD (ang. Computer Aided Design). Przekształcenia i generacja obiektów 3D, cieniowanie, cienie.

135


Foto-realizm w grafice komputerowej. Techniki foto realistyczne w generacji obrazu. Metoda śledzenia promieni (ang. Ray Tracing), metoda energetyczna (ang. Radiosity), metody mapowania środowiska (ang. Environmental Mapping). Stereoskopia.

Przykładowe środowiska programistyczne grafiki komputerowej. OGL, DirectX, Cg


Ćwiczenia laboratoria na których studenci otrzymują zadania, które mogą być wykonane w zadanym czasie. Zadania laboratoryjne obejmują projektowanie i obsługę mediów, użytkowanie aplikacji programowych oraz środowisk grafiki komputerowej. Wykład konwencjonalny oparty na pozycjach literatury podstawowej, a także rozszerzone o aktualne informacje z dziedziny grafiki komputerowej (materiały własne prowadzącego).


Efekty kształcenia

Wiedza, umiejętności, kompetencje W zakresie

nauk

technicznych

Kompetencje

inżynierskie

Przetwarzanie

Obrazu

Edycja danych

rastrowych

Znajomość algorytmów przetwarzania obrazu, umiejętność

posługiwania się edytorami graficznymi w celu uzyskania obrazu

ze zwiększoną jakością. Student posiada kompetencje

wykorzystania grafiki rastrowej w systemach DTP.

Grafika

wektorowa

Projektowanie

CAD

Znajomość reprezentacji obiektów wektorowych 2D i 3D,

umiejętność posługiwania się środowiskami graficznymi w celu

modelowania obiektów graficznych. Student posiada

kompetencje wykorzystania grafiki wektorowej w systemach

CAD.

Wizualizacja

naukowa

Projektowanie

mediów

Znajomość procesu produkcji mediów cyfrowych, umiejętność

posługiwania się środowiskami w celu wizualizacji złożonych

modeli i obiektów graficznych. Student posiada kompetencje

wykorzystania grafiki komputerowej w wizualizacji naukowej i

przygotowaniu multimedialnej prezentacji z wykorzystaniem

modeli graficznych.

kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_U12, K_U11 Potrafi dokonać edycji grafiki rastrowej zgodnie z zasadami przetwarzania tego

typu mediów

K_W07, K_W19, Potrafi wykorzystać zaawansowane funkcje/możliwości narzędzi służących do

136


K_U12, K_U11 przygotowania podstawowych dokumentów i mediów cyfrowych

K_U06, K_U05 Potrafi dokonać recenzji mediów (krytycznie ocenić jej treść, sposób

przygotowania i jakość techniczną)

K_U12, K_U11 Potrafi przygotować i przeprowadzić prezentację z wykorzystaniem technik

multimedialnych, zgodnie z zasadami przyjętymi w tym obszarze


Odniesienie

do efektów

dla kierunku

studiów


K_W07,

K_W19



kolokwium.

K_U05,

K_U06,

K_U11,

K_U12





Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu lub kolokwium przeprowadzonego w formie zaproponowanej przez prowadzącego

Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z realizacji wszystkich

zadań laboratoryjnych. Ocena końcowa jest średnią uzyskanych ocen cząstkowych (z każdego

ćwiczenia laboratoryjnego).


Nakład pracy studenta to 75 godzin (3 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, konsultacje: 15 godzin.


1. Hearn. D, Baker D.: Computer Graphics- C version, Prentice Hall, 1997

2. Jankowski M.: Elementy grafiki komputerowej, WNT, 2006


1. Tomaszewska-Adamerek A., Zimek R.: ABC grafiki komputerowej i obróbki zdjęć, Helion, 2007

2. Preparata P., Shamos N.: Geometria obliczeniowa. Wprowadzenie, Helion, 2003

3. Flemming B., Dobbs D.: Animacja cyfrowych twarzy, Helion, 2002

UWAGI: STUDENCI WYKORZYSTUJĄ NA ZAJĘCIACH LABORATORYJNYCH PRZYKŁADOWE MATERIAŁY OTRZYMANE OD PROWADZĄCEGO. KORZYSTAJĄ TAKŻE ZE ŹRÓDEŁ INTERNETOWYCH.

137


CCC YYY FFF RRR OOO WWW EEE PPP RRR ZZZ EEE TTT WWW AAA RRR ZZZ AAA NNN III EEE SSS YYY GGG NNN AAA ŁŁŁ ÓÓÓ WWW




Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Mirosław Kozioł

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2 IV

Egzamin pisemny


CEL PRZEDMIOTU:

- zapoznanie studentów z podstawowymi własnościami sygnałów oraz elementarnymi zasadami ich przetwarzania metodami cyfrowymi, - ukształtowanie wśród studentów świadomości konieczności stosowania metod cyfrowego przetwarzania we współczesnej technice, w tym również w technice medycznej, - ukształtowanie wśród studentów podstawowych umiejętności w zakresie analizy widmowej sygnałów metodami cyfrowego przetwarzania oraz projektowania filtrów cyfrowych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Student:

- ma elementarną wiedzę w zakresie analizy matematycznej, podstaw elektrotechniki i

elektroniki oraz języków programowania,

- potrafi opracować prostą dokumentację dotyczącą realizacji zadania inżynierskiego i przygotować tekst zawierający omówienie wyników realizacji tego zadania.


Wprowadzenie. Dziedziny zastosowania cyfrowego przetwarzania sygnałów (CPS). Zalety i wady CPS. Przykłady cyfrowego przetwarzania sygnałów biomedycznych. Metody akwizycji sygnałów medycznych.

Podstawy teorii sygnałów. Pojęcie sygnału. Klasyfikacja sygnałów: sygnały analogowe, dyskretne i cyfrowe, sygnały deterministyczne i przypadkowe i ich podstawowe charakterystyki. Modele matematyczne wybranych sygnałów.

Analiza częstotliwościowa sygnałów analogowych. Szereg Fouriera (SF) i przykłady wyznaczania jego współczynników. Synteza sygnału na podstawie współczynników SF. Efekt Gibbsa. Warunki

138


rozkładu funkcji na SF (warunki Dirichleta). Własności SF. Przekształcenie Fouriera (PF). Warunki istnienia PF sygnału. Własności PF. Wpływ skończonego czasu obserwacji sygnału na jego widmo.

Przetwarzanie analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe. Struktura typowego toru przetwarzania sygnałów. Charakterystyka operacji próbkowania, kwantowania i kodowania sygnałów i przykłady ich praktycznej realizacji: układ próbkująco-pamiętający, przetwornik analogowo-cyfrowy. Przetwarzanie cyfrowo-analogowe.

Twierdzenie o próbkowaniu. Warunki poprawnego próbkowania. Częstotliwość próbkowania i częstotliwość Nyquista. Widmo sygnału spróbkowanego. Zjawisko aliasingu.

Dyskretne przekształcenie Fouriera (DPF). Określenie przekształcenia Fouriera dla sygnałów dyskretnych. Własności DPF. Wyznaczanie widma amplitudowego i fazowego na podstawie wyników DPF. Przeciek widma. Funkcje okien nieparametrycznych i parametrycznych. Poprawa rozdzielczości widma przez uzupełnianie zerami. Przykłady analizy widmowej sygnałów dyskretnych i ich interpretacja.

Algorytm FFT. Zarys wyprowadzenia algorytmu FFT o podstawie 2 i omówienie stosowanego w nim motylkowego schematu obliczeń. Zysk obliczeniowy. Różne aspekty praktycznej implementacji algorytmu FFT o podstawie 2. Wyznaczanie odwrotnego DPF z wykorzystaniem algorytmu FFT. FFT sygnałów o próbkach będących wartościami rzeczywistymi.

Liniowe i przyczynowe dyskretne układy stacjonarne. Definicje układu: dyskretnego, liniowego i stacjonarnego. Operacja splotu. Stabilność układów dyskretnych w sensie BIBO. Definicja układu przyczynowego. Równanie różnicowe.

Przekształcenie Z. Definicja przekształcenia Z. Obszar zbieżności transformaty. Odwrotne przekształcenie Z i metody jego wyznaczania. Własności przekształcenia Z. Transmitancja układu. Bieguny i zera transmitancji. Rozkład biegunów a stabilność układu.

Filtry cyfrowe. Podział filtrów cyfrowych na filtry o skończonej i nieskończonej odpowiedzi impulsowej (SOI i NOI). Przetwarzanie sygnałów przez filtry. Podstawowe struktury filtrów. Wyznaczanie i interpretacja charakterystyk częstotliwościowych filtrów. Wpływ położenia zer i biegunów na postać charakterystyki amplitudowej. Charakterystyka opóźnienia grupowego.

Projektowanie filtrów NOI. Metoda transformacji biliniowej.

Projektowanie filtrów SOI. Metoda okien czasowych.


- wykład konwencjonalny, - ćwiczenia laboratoryjne.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W17 ma elementarną wiedzę w zakresie podstawowych metod i algorytmów cyfrowego

przetwarzania sygnałów

K_W17 zna podstawowe metody projektowania filtrów cyfrowych o skończonej i

nieskończonej odpowiedzi impulsowej

139


K_U16 potrafi przeprowadzić analizę widmową sygnałów i interpretować uzyskane

charakterystyki widmowe

K_U13 potrafi posłużyć się oprogramowaniem narzędziowym stosowanym do realizacji

analizy widmowej sygnałów oraz ich filtracji za pomocą filtrów cyfrowych

K_K02 ma świadomość korzyści wynikających ze stosowania cyfrowego przetwarzania

sygnałów w obszarze medycyny


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W17

Egzamin pisemny




K_U13,

K_U16,

K_K02





- egzamin prowadzony w formie pisemnej,

- zaliczenie wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych.

Sposób zaliczenia: uzyskanie pozytywnej ocen z egzaminu oraz z ćwiczeń laboratoryjnych,

przewidzianych do realizacji w ramach zajęć laboratoryjnych.

Ocena końcowa = 0,5 oceny zaliczenia z formy zajęć wykład + 0,5 oceny zaliczenia z formy zajęć laboratorium.


Nakład pracy studenta to 102 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, egzamin : 2 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, przygotowanie do egzaminu: 20 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 10 godzin,


1. Lyons R.G.: „Wprowadzenie do cyfrowego przetwarzania sygnałów”, WKŁ, Warszawa, 1999.

2. Moczko J.A., Kramer L.: „Cyfrowe metody przetwarzania sygnałów biomedycznych”, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 2001.

140


3. Zieliński T.P.: „Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Od teorii do zastosowań”, WKŁ, Warszawa, 2005.


1. Smith. S.W.: „Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Praktyczny poradnik dla inżynierów i naukowców”, Wydawnictwo BTC, Warszawa, 2007.

2. Szabatin J.: „Podstawy teorii sygnałów”, WKŁ, Warszawa, 2002.

141


JJJ ĘĘĘ ZZZ YYY KKK III PPP RRR OOO GGG RRR AAA MMM OOO WWW AAA NNN III AAA III




Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Tomasz Klekiel

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Laboratorium 30 2 II Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem jest nabycie umiejętności i kompetencji z programowania strukturalnego w języku C oraz zapoznanie się z podstawowymi algorytmami i strukturami danych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowe wiadomości z zakresu technologii informacyjnych.


Projektowanie programu. Programowanie strukturalne.

Programowanie w języku C. Struktura programu, składnia poleceń. Stałe i zmienne, typy danych. Operatory, wyrażenia. Konwersje typów.

Operatory arytmetyczne i ich hierarchia. Instrukcje wyjścia i wejścia. Instrukcje warunkowe. Instrukcje iteracyjne - pętle: do, while, for.

Funkcje: budowa, argumenty, rezultat, prototyp, deklaracja, wywołanie. Parametry formalne i aktualne funkcji. Pojęcie i własności stosu. Przekazywanie parametrów przez wartość oraz adres. Zwracanie wartości z funkcji. Funkcje rekurencyjne.

Wskaźniki: deklaracja, inicjalizacja, odwołanie do adresu i wartości wskazywanej. Wskaźniki stałe i wskaźniki do stałych: własności oraz zakres zastosowań. Wskaźniki do funkcji: przykłady zastosowań. Parametr formalny funkcji będący wskaźnikiem do funkcji.

Tablice. Deklaracja, zastosowanie, przykłady. Łańcuch jako tablica znaków. Tablice a wskaźniki. Tablice wielowymiarowe. Struktury danych. Właściwości. Tablice struktur. Pola. Unie.

Algorytmy i struktury danych oraz ich reprezentacje w języku programowania.


142




kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W07 Ma uporządkowaną wiedzę w zakresie metodyki i technik programowania.

K_U17

Potrafi przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań związanych z inżynierią

biomedyczną, dostrzegać ich aspekty systemowe, ekonomiczne, prawne oraz

społeczne z wykorzystaniem technik komputerowych.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W07

K_U17

Zaliczenie na ocenę zajęć laboratoryjnych .




Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie zaliczenia wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych oraz kolokwiów zaliczeniowych.


Nakład pracy studenta to 75 godzin (3 ECTS), w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, przygotowanie do zajęć: 20 godzin, przygotowanie do kolokwium: 15 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 10 godzin.


1. Rao S.: C++. Dla każdego. Wydanie VII. Helion 2014

2. Grębosz J.: Symfonia C++ Standard. Programowanie w języku C++ orientowane obiektowo. Tom I i II, Helion 2013

3. Loudon K.: Algorytmy w C. Helion 2003

4. Kisilewicz J.: Język. w środowisku Borland C++. Wydanie IV. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. Wrocław 2003

5. Eckel B.: Thinking in C++. Edycja polska, Helion 2002

6. Stroustrup B.: C++ Język programowania. WNT 2001

7. Kerighan, Ritchie. Programowanie w języku C. WNT 2000

143


LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Cormen T.H.: Algorytmy bez tajemnic, Helion 2013

2. Prata S.: Język C++. Szkoła programowania. Wydanie VI, hellion 2012

3. Lippman S. B. Model w C++, WNT, Warszawa, 1996.

144


JJJ ĘĘĘ ZZZ YYY KKK III PPP RRR OOO GGG RRR AAA MMM OOO WWW AAA NNN III AAA III III





Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Laboratorium 30 2 III Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem kursu jest rozwinięcie umiejętności i kompetencji z programowania w języku C/C++ przede wszystkim w programowaniu obiektowym oraz wykształcenie u studentów umiejętności projektowania poprawnych i wydajnych algorytmów m.in. selekcji czy sortowania jak również posługiwania się gotowymi bibliotekami algorytmów i struktur danych.


Wstęp do programowanie obiektowego. Pojęcie klasy jako abstrakcyjnego typu danych, metod składowych, enkapsulacja. Podstawy dziedziczenia. Polimorfizm jako mechanizm wspierający programowanie zorientowane obiektowo. Konstruktory i destruktory, konstruktory kopiujące, jawne i niejawne wywołanie konstruktora. Rzutowanie i konwersja typów. Dynamiczne typy danych.

Graficzny interfejs użytkownika: komponenty i kontenery, okna dialogowe, menedżer układu okien, systemy menu, komponenty tekstowe i graficzne. Operacje wejścia/wyjścia: strumienie, operacje na strumieniach, manipulatory, formatowane i nieformatowane operacja wejścia-wyjścia, strumienie plikowe.

Algorytmy: sortujące (sortowanie bąbelkowe, sortowanie szybkie, sortowanie przez wstawianie, sortowanie kopcowe), selekcji, metody projektowania wydajnych algorytmów, szacowanie złożoności prostego algorytmu.

Wybrane struktury danych: listy, stosy, kolejki, tablice z haszowaniem, drzewa, grafy.




145


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W07 Ma uporządkowaną wiedzę w zakresie metodyki i technik programowania.

K_U17

Potrafi przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań związanych z inżynierią

biomedyczną, dostrzegać ich aspekty systemowe, ekonomiczne, prawne oraz

społeczne z wykorzystaniem technik komputerowych.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W07

K_U17

Zaliczenie na ocenę zajęć laboratoryjnych .




Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie zaliczenia wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych oraz kolokwiów zaliczeniowych.


Nakład pracy studenta to 75 godzin (3 ECTS), w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, przygotowanie do zajęć: 20 godzin, przygotowanie do kolokwium: 15 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 10 godzin.


8. Rao S.: C++. Dla każdego. Wydanie VII. Helion 2014

9. Cormen T.H.: Algorytmy bez tajemnic, Helion 2013

10. Grębosz J.: Symfonia C++ Standard. Programowanie w języku C++ orientowane obiektowo. Tom I i II, Helion 2013

11. Loudon K.: Algorytmy w C. Helion 2003

12. Kisilewicz J.: Język. w środowisku Borland C++. Wydanie IV. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. Wrocław 2003

13. Eckel B.: Thinking in C++. Edycja polska, Helion 2002

14. Stroustrup B.: C++ Język programowania. WNT 2001

15. Kerighan, Ritchie. Programowanie w języku C. WNT 2000

16. Fortuna Z., Macukow B., Wąsowski J., Metody numeryczne. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne 1995

146


LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 4. Prata S.: Język C++. Szkoła programowania. Wydanie VI, hellion 2012

5. Lippman S. B. Model w C++, WNT, Warszawa, 1996.

147


AAA UUU TTT OOO MMM AAA TTT YYY KKK AAA III RRR OOO BBB OOO TTT YYY KKK AAA




Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Wojciech Paszke

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2 IV

Egzamin pisemny


CEL PRZEDMIOTU:

Celem jest zdobywanie przez studenta umiejętności i kompetencji w zakresie: analizy stabilności układów liniowych, wyznaczania wartości podstawowych wskaźników jakości regulacji, projektowania ciągłych regulatorów PID oraz członów korekcyjnych, kreślenia i analizowania wykresów Nyquista i Bodego oraz wykresu linii pierwiastkowych, zastosowania środowisk MATLAB i SIMULINK w analizie i syntezie układów liniowych. Umiejętność analizy prostych robotów manipulacyjnych składanych ze standardowych podzespołów.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Wiedza i umiejętności z zakresu języków programowania, metod numerycznych oraz podstawy elektrotechniki i elektroniki


Przekształcenie Laplace'a. Liniowe równania różniczkowe. Przekształcenie Laplace'a i jego własności. Zastosowanie do rozwiązywania liniowych równań różniczkowych. Odwrotne przekształcenie Laplace'a. Transmitancja operatorowa.

Wprowadzenie podstawowych pojęć. System dynamiczny, wejście układu, wyjście układu, stan wewnętrzny, sterowanie.

Podstawowe własności systemów. Stabilność układów dynamicznych. Definicje stabilności. Sterowalność i obserwowalność liniowych układów dynamicznych ciągłych. Warunki obserwowalności i sterowalności. Sens praktyczny sterowalności w kontekście projektowania układów sterowania.

Stabilność układów dynamicznych. Kryteria stabilności liniowych układów ciągłych: kryterium Hurwitza, kryterium Routha, kryterium Nyquista.

148


Transmitancja widmowa. Reprezentacja układu z postaci transmitancji widmowej. Charakterystyki częstotliwościowe: amplitudowo-fazowa, charakterystyka amplitudowa i charakterystyka fazowa, charakterystyki czasowe: odpowiedź skokowa i impulsowa. Związek charakterystyk czasowych z transmitancją widmową.

Opisy wybranych elementów dynamicznych. Człon proporcjonalny, człony inercyjne I i II rzędu, człon całkujący, człon różniczkujący, człon oscylacyjny i człon opóźniający.

Regulacja układów ciągłych: Sprzężenie zwrotne: wskaźniki jakości regulacji, czułość i odporność na zakłócenia, uchyb w stanie ustalonym, odpowiedź układu zamkniętego. Regulator PID: podstawowe własności, projektowanie metodą analityczną oraz Zieglera- Nicholsa. Układy statyczne i astatyczne. Badanie odporności układu zamkniętego na zakłócenia i niepewności. Cyfrowa implementacja regulatorów.

Metoda lokowania biegunów: Przykłady wykresów linii pierwiastkowych wybranych obiektów. Kreślenie wykresów linii pierwiastkowych dowolnych układów, dobór parametrów regulatora na podstawie wykreślonego wykresu. Synteza regulatorów liniowych metodą łączenia członów korekcyjnych pierwszego rzędu, dobór parametrów członów korekcyjnych.

Wprowadzenie do robotyki. Rys historyczny. Zadania realizowane przez roboty. Systematyzacja manipulatorów i robotów. Podstawowe zespoły i układy robotów przemysłowych. Robot jako układ automatyki. Struktura manipulatorów i robotów. Metody opisu położenia i orientacji brył sztywnych. Stopnie swobody i rodzaje przełożeń. Chwytaki. Opisy i transformacje przestrzenne.

Kinematyka. Zależności kinematyczne. Kinematyka prosta manipulatora. reprezentacja Denavita Hartenberga. Zadanie odwrotne kinematyki manipulatora. Kinematyka prędkości i jakobiany.

Generowanie trajektorii. Planowanie trajektorii w przestrzeni współrzędnych konfiguracyjnych. Planowanie trajektorii w przestrzeni kartezjańskiej. Problemy geometryczne. Generowanie trajektorii w czasie rzeczywistym. Planowanie trajektorii przy wykorzystaniu modelu dynamicznego. Planowanie trajektorii bezkolizyjnej.

Napędy robotów przemysłowych. Napędy pneumatyczne, hydrauliczne, elektryczne.

Czujniki i sensory na potrzeby robotyki. Metody przetwarzania informacji z czujników. Czujniki i układy wizyjne.

Przykłady zastosowań robotów w przemyśle. Zgrzewanie. Spawanie i ciecie laserowe. Paletyzacja. Zrobotyzowane stanowiska obróbkowe. Montaż. Stanowiska malarskie.



Laboratorium: część praktyczna (ćwiczenia laboratoryjne i obliczeniowe)


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W08,

K_W09,

K_W15

Ma podstawową wiedzę o trendach rozwojowych w zakresie robotyzacji.

K_W09, Student potrafi ocenić jakość układu regulacji automatycznej.

149


K_U24

K_U24 Student potrafi dokonać syntezy regulatora z zastosowaniem oprogramowania

narzędziowego.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W08,

K_W09,

K_W15

Egzamin pisemny




K_U24





Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu przeprowadzone w formie pisemnej i ustnej;

Labratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawdzianów przeprowadzonych z wybranego materiału oraz zaliczenie sprawozdań ze wszystkich zajęć laboratoryjnych.


Nakład pracy studenta to 102 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, egzamin : 2 godzin, przygotowanie do zajęć: 20 godzin, przygotowanie do egzaminu: 10 godzin, przygotowanie do kolokwium: 10 godzin,


1. Kaczorek T., Dzielinski A., Dabrowski W., Łopatka R.: Podstawy teorii sterowania, WNT, Warszawa, 2005.

2. Amborski K.: Marusak A., Teoria sterowania w ćwiczeniach, PWN, Warszawa, 1978.

3. Spong M. W., Vidyasagar M..: Dynamika i sterowanie robotów, WNT, Warszawa, 1997.

4. Jezierski E.: Dynamika robotów, WNT, Warszawa, 2005.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Brzózka J.: Regulatory i układy automatyki, Mikom, Warszawa, 2004..

2. Honczarenko J.: Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie, WNT, Warszawa, 2004.

151


EEE LLL EEE KKK TTT RRR OOO NNN III CCC ZZZ NNN AAA AAA PPP AAA RRR AAA TTT UUU RRR AAA MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN AAA


Typ przedmiotu: Kierunkowy


Odpowiedzialny za przedmiot: Dr inż. Mariusz Krajewski

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2 VI

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Nabycie wiedzy o istniejącej elektronicznej aparaturze pomiarowej stosowanej w diagnostyce medycznej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Ogólna wiedza z zakresu podstaw elektrotechniki, układów elektronicznych i metod pomiarowych. Znajomość technik obrazowania medycznego oraz istniejących sensorów niektórych wielkości nieelektrycznych.


Przedmiot obejmuje:

Wykład: Pomiary niektórych właściwości fizycznych i mechanicznych organizmu metodami elektrycznymi. Elektroniczne termometry, mierniki ciśnienia tętniczego krwi i tętna: zasada działania, zakresy pomiarowe, dokładność.

Elektrodiagnostyka medyczna. Rodzaje sygnałów bioelektrycznych, generowanych przez narządy wewnętrzne, mózg i mięśnie człowieka i wykorzystywanych w diagnostyce medycznej: EKG, EEG, EMG, EOG. Nieinwazyjne metody pomiaru biosygnałów: elektrody odprowadzające, model zastępczy rzeczywistego źródła sygnału i jego parametry. Kryteria doboru przedwzmacniacza. Tor pomiarowy sygnałów bioelektrycznych: kształtowanie wzmocnienia i pasma przenoszenia - filtry LP i HP. Izolacja pacjenta od zagrożeń elektrycznych: bariery izolacyjne, wzmacniacz izolacyjny. Wykorzystanie elektrycznych sygnałów biomedycznych do całodobowego monitorowania stanu zdrowia pacjenta: EKG Holtera, medycyna domowa, telemedycyna.

Diagnostyka obrazowa. Rentgenodiagnostyka konwencjonalna. Rentgenowska transmisyjna tomografia komputerowa: zasada działania, źródło promieniowania – lampa rentgenowska, fotopowielacze i detektory półprzewodnikowe. Typy tomografów, skanerów, zastosowania

152


diagnostyczne. Tomografia radiacyjna SPECT i PET: zasada działania. Radiofarmaceutyki i detektory promieniowania jonizującego, gamma kamery scyntygraficzne. Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego. Zasada pomiaru, skanowanie i rekonstrukcja obrazu. Rezonans magnetyczny MRI i funkcjonalny fMRI. Zastosowania diagnostyczne. Ultradźwiękowe metody wizualizacji. Ultrasonografia. Zasada działania ultrasonografu: źródło ultradźwięków, detektory echa fali ultradźwiękowej. Zastosowania diagnostyczne, badania tkanek miękkich. Ultrasonografia dopplerowska. Tomografia termiczna. Zasada pomiaru. Dokładność rekonstrukcji obrazu. Kamery termowizyjne. Tomografia elektroimpedancyjna. Pomiar impedancji tkanek dla częstotliwości akustycznych i radiowych metodą dwu- i czteroelektrodową. Pomiar impedancji i przenikalności dielektrycznej próbek tkanek w zakresie w.cz. i b.w.cz. – spektrometria impedancyjna. Reokardiografia, reoangiografia kończynowa i reoencefalografia. Laboratorium: Pomiary sygnałów bioelektrycznych: EKG, EKG wysiłkowe, EEG, EMG za pomocą ogólnodostępnej aparatury diagnostycznej i rehabilitacyjnej. Pomiar temperatury ciała, ciśnienia tętniczego krwi i tętna za pomocą aparatury elektronicznej.


Wykład: forma audytoryjna. Zajęcia laboratoryjne są przeprowadzane na wybranych uczestnikach zajęć w warunkach statycznych i przy próbach wysiłkowych.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W18,

K_W21

Zna podstawowe metody, techniki i aparaturę elektroniczną stosowaną w

diagnostyce medycznej

K_U18,

K_U23

Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, interpretować uzyskane wyniki i

wyciągać wnioski w zakresie pomiarów biomedycznych, dokonać pomiaru

podstawowych biosygnałów tj. EmG,EEG, EKG oraz dobrać aparaturę medyczną


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W18,

K_W21

Egzamin pisemny




K_U18,

K_U23




153



Wykład jest zaliczany na podstawie egzaminu pisemnego i ustnego po uzyskaniu zaliczenia z laboratorium. Laboratorium jest zaliczane na ocenę. Warunkiem zaliczenia jest wykonanie wszystkich ćwiczeń przewidzianych w programie oraz uzyskanie pozytywnych ocen z wszystkich sprawozdań.


Nakład pracy studenta to 102 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, udział w konsultacjach: 10 godzin, egzamin : 2 godzin, przygotowanie do zajęć: 5 godzin, opracowanie projektu: 5 godzin, przygotowanie do egzaminu: 10 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 5 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 5 godzin


1. Torbicz W. i in.: Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna. Tom 2: Biopomiary. Akademicka

Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa, 2001.

2. Chmielewski L. i in.: Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna. Tom 8: Obrazowanie

biomedyczne. Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa, 2003.

3. Pawlicki G i in.: Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna. Tom 9: Fizyka medyczna. Akademicka

Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa, 2002.

4. Pruszyński B. i in.: Diagnostyka obrazowa. PZWL, Warszawa, 2000.

5. Stopczyk M. i In.: Elektrodiagnostyka medyczna. PZWL, Warszawa, 1984. Literatura

uzupełniająca:

6. Kłos Z.: Pomiary elektrometryczne. WKiŁ, Warszawa, 2008.

154


PPP RRR AAA KKK TTT YYY CCC ZZZ NNN EEE AAA SSS PPP EEE KKK TTT YYY WWW YYY KKK OOO RRR ZZZ YYY SSS TTT AAA NNN III AAA AAA PPP AAA RRR AAA TTT UUU RRR YYY MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN EEE JJJ




Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Piotr Mróz

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

2 Wykład 0 - VI

-


CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie właściwej obsługi aparatury medycznej i procedur związanych z jej eksploatacją.

WYMAGANIA WSTĘPNE:


Przedmiot obejmuje:

Laboratorium:

1 – Wprowadzenie. Przedstawienie zakresu przedmiotu i zasad oceniania. Zapoznanie studentów z zasadami higieny i sposobu poruszania się po szpitalu ze szczególnym uwzględnieniem bloku operacyjnego.

2 – Omówienie przepisów związanych z korzystaniem z aparatury medycznej w jednostkach służby zdrowia.

3 – Narzędzia i wiertarki ortopedyczne i neurochirurgiczne.

4 – Pulsoksymetry i kardiomonitory.

5 – Badania EMG, EEG, EKG, KTG.

6 – Endoskopy i gastroskopy.

7 – Mikroskopy operacyjne.

8 – Artroskopia i endoskopia (endoskopia 3D).

9 – Aparat do znieczulania.

10 – Aparaty rentgenowskie.

155


11 – Neuronawigacja i aparat rentgenowski 3D.

12 – Tomograf.

13 – Rezonans magnetyczny.

14 – Kolokwium zaliczeniowe.

15 – Zaliczenie i wystawianie ocen.


Laboratorium: metoda praktyczna (ćwiczenia laboratoryjne i obliczeniowe)


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

T1A_U14

K_U23 Potrafi obsłużyć podstawową aparaturę medyczną występującą w szpitalu, dokonać pomiaru podstawowych biosygnałów między innymi EMG, EEG, EKG.

T1A_W02 T1A_W03 T1A_W04

K_W21 Posiada uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę w zakresie aparatury medycznej.

T1A_W06

K_W18 Ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych w obszarze inżynierii biomedycznej.

T1A_U01 T1A_U02

K_U04 Potrafi pozyskiwać, integrować, interpretować, wyciągać wnioski oraz formułować opinie na podstawie: not katalogowych producentów urządzeń, materiałów reklamowych, pozyskanych z literatury, baz danych oraz innych nowoczesnych środków przekazywania informacji, które przedstawione są w języku polskim, angielskim lub innym języku właściwym i reprezentatywnym dla inżynierii biomedycznej.

T1A_U01 T1A_U02

K_U10 Posługuje się terminologią związaną z inżynierią biomedyczną.

T1A_U11

K_U18 Stosuje zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, potrafi bezpiecznie pracować w otoczeniu sprzętu medycznego.

156



Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


T1A_U14 Obserwacja jak student obsługuje aparaturę podczas wykonywania badań.

T1A_W02 T1A_W03 T1A_W04

Kolokwium zaliczeniowe.

T1A_W06 Kolokwium zaliczeniowe.

T1A_U01 T1A_U02

Obserwacja jak student obsługuje aparaturę w oparciu o instrukcję obsługi.

T1A_U01 T1A_U02

Rozmowy podczas laboratoriów oraz kolokwium zaliczeniowe.

T1A_U11 Obserwacja zachowań studenta podczas zajęć na terenie szpitala.


Laboratorium: zaliczenie na ocenę (warunkiem zaliczenia laboratorium jest obecność na przynajmniej 13 laboratoriach i uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium zaliczeniowego.


Nakład pracy studenta to 60 godzin (2 ECTS), w tym godziny kontaktowe: 45 godzin, przygotowanie do zajęć: 15 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi i przygotowanie się do kolokwium zaliczeniowego.


– karty katalogowe urządzeń medycznych, – instrukcje obsługi urządzeń medycznych.

157


TTT EEE CCC HHH NNN III KKK III OOO BBB RRR AAA ZZZ OOO WWW AAA NNN III AAA MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN EEE GGG OOO




Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Krzysztof Sozański

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

6 Wykład 30 2 V

Egzamin pisemny


EL PRZEDMIOTU:

- zapoznanie studentów z podstawowymi technikami pozyskiwania obrazów w medycynie,

- zapoznanie studentów z podstawowymi technikami przetwarzania obrazów medycznych,

- ukształtowanie podstawowych umiejętności w zakresie działania, eksploatacji i zarządzania systemami obrazowania w medycynie.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Cyfrowe przetwarzanie sygnałów, Grafika komputerowa, Metody numeryczne.


medycznych: endoskopia, radiografia, rezonans magnetyczny, ultrasonografia, wizualizacja

metodami medycyny nuklearnej. Akwizycja obrazów: rozdzielczość, próbkowanie, zakres dynamiczny – kwantyzacja. Obrazy: binarne, monochromatyczne, kolorowe. Przetworniki obrazów. Jakość obrazu w diagnostyce medycznej. Modulacyjna funkcja przenoszenia. Obrazy endoskopowe. Wizualizacja struktury i czynności narządów wewnętrznych za pomocą promieniowania jonizującego. Fizyczne podstawy obrazowania.

Radiografia rentgenowska, analogowa i cyfrowa. Obrazowanie planarne. Detektory obrazu.

Radioskopia. Obrazowanie warstwowe. Tomografia komputerowa. Akwizycja danych i metody

rekonstrukcji obrazu dwu- i trójwymiarowego. Rentgenografia. Obrazowanie wykorzystujące izotopy promieniotwórcze. Scyntygrafia. Tomografia emisyjna.

Wizualizacja za pomocą promieniowania niejonizującego. Magnetyczny rezonans wodorowy – fizyczne podstawy obrazowania. Zasady lokalizacji źródeł sygnału obrazowego. Główne wielkości mierzone charakteryzujące badany obiekt.

Ultrasonografia.

158


Obrazowanie multimodalne.

Analiza obrazów. Metody korekcji, poprawiania i filtracji obrazów. Filtracja obrazów cyfrowych: górno i dolnoprzepustowa, nieliniowa, morfologiczna, segmentacja, wykrywanie krawędzi. Zastosowanie programu Matlab do przetwarzania obrazów. Parametryzacje pozwalające na wydobywanie z obrazów najważniejszych informacji (z punktu widzenia diagnostyki) przy jednoczesnej redukcji liczby danych.


Wykład – wykład konwencjonalny, wykład problemowy, konsultacje, ćwiczenia rachunkowe.

Laboratorium – ćwiczenia laboratoryjne, ćwiczenia rachunkowe, projekt, konsultacje.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W22 Znajomość podstawowych technik pozyskiwania obrazów w medycynie

K_W22 Znajomość podstawowych technik przetwarzania obrazów medycznych

K_W18 Ukształtowanie podstawowych umiejętności w zakresie działania, eksploatacji i

zarządzania systemami obrazowania w medycynie

K_U26

posiada umiejętność posługiwania się dostępną w laboratorium aparaturą

kontrolno-pomiarową oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia w celu

rozwiązania prostego problemu inżynierskiego o charakterze praktycznym.

K_U25 potrafi wykorzystać funkcjonalności środowiska Matlab do podstawowych obliczeń

numerycznych, graficznej reprezentacji wyników.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W18,

K_W22

Egzamin pisemny




K_U25,

K_U26




159



Wykład - Egzamin

Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.


Nakład pracy studenta to 152 godzin (6 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, konsultacje 30 godzin, egzamin : 2 godzin, przygotowanie do zajęć: 20 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 20 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 20 godzin


1. Tadeusiewicz R., Śmietański J., Pozyskiwanie obrazów medycznych oraz ich przetwarzanie,

analiza, automatyczne rozpoznawanie i diagnostyczna interpretacja, WSTN (Wydawnictwo

Studenckiego Towarzystwa Naukowego), Kraków 2011.

2. J. Cytowski, J. Gielecki, A. Gola, Cyfrowe przetwarzanie obrazów medycznych, algorytmy,

technologie, zastosowania, Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa, 2008.

3. Z. Wróbel, R. Koprowski, Praktyka przetwarzania obrazów z zadaniami w programie Matlab,

Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa, 2008.

4. M. Domański, Obraz cyfrowy, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2010.

5. W. Malina, M. Smiatacz, Cyfrowe przetwarzanie obrazów, Akademicka Oficyna Wydawnicza

EXIT, Warszawa, 2008.

6. R. Cierniak, Tomografia komputerowa, budowa urządzeń CT, algorytmy rekonstrukcyjne,

Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa, 2005.

7. N. Bankman (ed.), Handbook of Medical Imaging Processing and Analysis, Academic Press,

2000.


8. R. Tadeusiewicz, M. R. Ogiela, Medical Image Understanding Technology, Springer, 2004.

9. R. Tadeusiewicz, P. Korohoda, Komputerowa analiza i przetwarzanie obrazów, Wydawnictwo

Fundacji Postępu Telekomunikacji, Kraków, 1997.

10. A. Meyer-Base, Pattern recognition for medical imaging, Elsevier, 2004.

11. M. R. Ogiela, R. Tadeusiewicz, Modern Computational Intelligence Methods for the

Interpretation of Medical Images, Springer, 2008.

12. J. L. Semmlow, Biosignal and Biomedical Image Processing, MATLAB-Based Applications,

Marcel Dekker, Inc., 2004.

UWAGI:

160


MMM EEE TTT OOO DDD YYY NNN UUU MMM EEE RRR YYY CCC ZZZ NNN EEE



Język nauczania: język polski


Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

4 W ykład 15 1 III


Laborator ium 30 2 Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z podstawowymi aspektami numerycznego rozwiązywania typowych zagadnień matematycznych,

zapoznanie studentów z podstawowymi algorytmami rozwiązywanie tychże zadań,

wykształcenie u studentów umiejętności wykorzystania pakietu Matlab do zagadnień obliczeń inżynierskich.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Opanowanie wiedzy i umiejętności z zakresu przedmiotu Elementy Algebry i Analizy Matematycznej


Wykład: Arytmetyka komputerowa (stałopozycyjna i zmiennopozycyjna reprezentacja liczb, błedy obliczeń w

arytmetyce zmiennopozycyjnej, atabilność i poprawność algorytmu numerycznego, uwarunkowanie zadania numerycznego). Rozwiązywanie równań nieliniowych (metoda bisekcji, regula falsi, metody siecznych i stycznych). Rozwiązywanie zadań algebry liniowej (metody dokładne rozwiązywania układów równań liniowych: metoda Gaussa, pivoting, rozkład trójkątny, metoda Thomasa, metoda Cholesky’ego-Banachiewicza; metody iteracyjne: Jordana, Gaussa-Seidla, wyznaczanie wyznaczników i macierzy odwrotnej, zagadnienie spektralne). Interpolacja (definicja i klasyfikacja metod, interpolacja wielomianowa: wzór interpolacyjny Lagrange’a, wzór interpolacyjny Newtona; interpolacja funkcjami sklejanymi, funkcje sklejane 3 stopnia). Aproksymacja (aproksymacja średniokwadratowa dyskretna i ciągła, trójkątne rodziny wielomianów ortogonalnych w aproksymacji). Kwadratury (wzór prostokątów i trójkątnych, kwadratury Newtona-Cotesa, kwadratury Gaussa, całkowanie numeryczne całek o granicach niewłaściwych i z punktami osobliwymi wewnątrz przedziału całkowania, całkowanie funkcji wielowymiarowych). Równania różniczkowe zwyczajne (metoda Eulera, metody Rungego-Kutty). Wprowadzenie do metod zagadnienia brzegowego i równań różniczkowych cząstkowych.

Laboratorium: Środowisko obliczeń inżynierskich Matlab (zasoby systemowe, programowanie środowiskowe,

narzędzia graficzne i edytorskie). Arytmetyka zmienno-przecinkowa (eksperymenty numeryczne, błędy procedur obliczeniowych i ich kumulacje, oraz przenoszenie niestabilności numerycznej). Rozwiązywanie równań (równania nieliniowe układy równań liniowych, systemy typu van der Monde, testowanie algorytmów Newtona i Newtona_Raphsona). Opracowywanie danych (metody interpolacji, metody aproksymacji średniokwadratowych, analiza spektralna, szybka transformata Fouriera). Równania różniczkowe zwyczajne, zagadnienia początkowe i brzegowe. Elementarne techniki elementów skończonych i ich testowanie na podstawie wybranych zagadnień.

161



Wykład: wykład konwencjonalny,

Laboratorium: ćwiczenia laboratoryjne i rachunkowe


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W05 1. Student, który zaliczył przedmiot rozumie ograniczenia algorytmów numerycznych

związane z arytmetyką zmiennopozycyjną.

K_W19

2. Zna podstawowe metody numerycznego rozwiązywania równań nieliniowych i

układów równań liniowych oraz różniczkowych, zna podstawowe techniki

interpolacji, aproksymacji i całkowania numerycznego.

K_U25 3, Potrafi wykorzystać funkcjonalności środowiska Matlab do podstawowych

obliczeń numerycznych, graficznej reprezentacji wyników.

K_U25 4. Potrafi wskazać, spośród omawianych algorytmów, najkorzystniejszy do

rozwiązania konkretnego problemu numerycznego


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W05,

K_W19



kolokwium.

K_U25





Efekty kształcenia 1 i 2 : kolokwium zaliczeniowe na ocenę z treści wykładowych;

Efekty kształcenia 3 i 4 : kolokwium zaliczeniowe na ocenę bazujące na rozwiązaniu zadań problemowych przy użyciu komputera i środowiska Matlab.


Nakład pracy studenta to 120 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 45 godzin, konsultacje 15 godzin, przygotowanie do zajęć: 15 godzin, przygotowanie do kolokwium: 5 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 40 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 15 godzin.


162


1. Stachurski M., Metody Numeryczne w programie MATLAB. Wydawnictwo MIKOM Warszawa 2003. 2. Zalewski A.. Cegieła R., MATLAB – obliczenia numeryczne i ich zastosowania. Wydawnictwo Nakom. Poznań 2001. 3. Fortuna Z., Macukow B., Wąsowski J., Metody numeryczne. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne,

1995. 4. Demidowicz B. P., Maron I. A., Metody numeryczne. Tom 1. Analiza, algebra, metody Monte Carlo. Warszawa:

Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965. 5. Demidowicz B. P., Maron I. A., Szkwałowa E. Z., Metody numeryczne. Tom 2. Przybliżanie funkcji: równania

różniczkowe i całkowe. Warszawa:PWN, 1965.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Baron B., Metody numeryczne w Turbo Pascalu: 3000 równań i wzorów. Gliwice: Helion, 1995.

UWAGI:

163


JJJ ĘĘĘ ZZZ YYY KKK OOO BBB CCC YYY III ,,, III III ,,, III III III ,,, III VVV

Kod przedmiotu:

6.9-WM-IB-S1-POB-039_14

6.9-WM-IB-S1-POB-040_14

6.9-WM-IB-S1-POB-041_14

6.9-WM-IB-S1-POB-042_14

Typ przedmiotu: Obieralny


Odpowiedzialny za przedmiot: mgr Anna Przyjemska, mgr Agnieszka Florkowska, mgr Danuta Chlebowicz

Prowadzący: mgr Anna Przyjemska, mgr Agnieszka Florkowska, mgr Danuta Chlebowicz

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Laboratorium 30 2 III,IV,V,VI Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Zasadniczym celem oferowanych kursów języka angielskiego i niemieckiego jest podniesienie

ogólnej kompetencji językowej w zakresie odpowiadającym poziomowi B2 według Europejskiego

Systemu Opisu Kształcenia Językowego w stopniu umożliwiającym wykorzystanie języka obcego

dla potrzeb studiowania, a w szczególności umiejętne korzystanie z różnorodnych obcojęzycznych

materiałów źródłowych i mediów, literatury popularnonaukowej i specjalistycznej , kontynuację

nauki w ramach wybranej specjalizacji na uczelniach zagranicznych oraz wykonywanie pracy

zawodowej lub naukowej z wykorzystaniem języka obcego.

Student nabywa umiejętności i kompetencji wykorzystania specjalistycznego słownictwa

technicznego, umożliwiającego studentowi sprawne posługiwanie się językiem w kraju

docelowym lub w kontaktach z użytkownikami tego języka oraz w przyszłej pracy i nauce.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość języka angielskiego lub niemieckiego co najmniej na poziomie A1 wg według Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego.

164



Rozwijanie sprawności rozumienia ze słuchu i mówienia, czytania oraz pisania w wybranym

języku. Szersze wykorzystanie funkcji językowych umożliwiających posługiwanie się językiem

obcym w sytuacjach życia codziennego. Opanowanie złożonych struktur gramatycznych,

stosowanych do wyrażania teraźniejszości, przeszłości i przyszłości. Rozszerzenie komponentu

kulturowego i cywilizacyjnego, ukierunkowanych na styl życia w krajach obszaru języka obcego.

Rozróżnianie języka literackiego i potocznego. Wprowadzenie elementów języka

ogólnotechnicznego i specjalistycznego technicznego z dziedziny inżynierii biomedycznej, w tym:

podstawowe treści z zakresu komunikacji interpersonalnej i psychologii, umiejętność opisu cech

charakteru i profilu psychologicznego; elementy z dziedziny biologii i medycyny(słownictwo,

zjawiska): budowa organizmu człowieka, zwierzęcia, nazwy zwierząt i roślin, nazwy organów ciała,

kości, budowa komórki, podstawowe umiejętności z zakresu działań matematycznych, nazwy

pierwiastków chemicznych i ciał fizycznych, opisywanie właściwości materiałów, zjawisk i

mechanizmów fizycznych, organizacja i bezpieczeństwo pracy, opis konstrukcji i procesu działania

urządzeń, specyfika pracy inżyniera (zakres obowiązków, stanowisko pracy).


Wykorzystanie zajęć przygotowanych w wybranym podręczniku kursowym. Forma zajęć

obejmuje: słuchanie, czytanie, pisanie, mówienie. Stosowane metody pracy wynikają z

nauczanego obszaru językowego począwszy od prezentacji grupowej, pracy indywidualnej, pracy

w parach lub zespołach.

Metody dydaktyczne

Metoda podająca : opisowe wyjaśnianie i omawianie zagadnień gramatycznych, słów i wyrażeń

idiomatycznych.

Metoda praktyczna : ćwiczenia językowe z tekstem, leksykalno-gramatyczne wyjaśniające

słownictwo specjalistyczne z danej dziedziny , wyrażenia idiomatyczne, wyjaśnianie synonimów i

antonimów , ćwiczenie struktur gramatycznych i leksykalnych w sytuacjach komunikacyjnych.

Formy zajęć

Zajęcia języka angielskiego odbywają się w sali językowej, są to zajęcia komunikacyjne ,praca w

grupach i indywidualna z wykorzystaniem środków audiowizualnych i multimedialnych :

komputer, CD player, rzutnik, plakaty, plansze, wykresy, filmy popularnonaukowe z

wykorzystaniem specjalistycznego słownictwa języka angielskiego w różnych dziedzinach

związanych z kierunkiem studiów.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_U09 ma podstawową wiedzę w zakresie języka angielskiego lub innego języka obcego

uznawanego za język komunikacji międzynarodowej, a w szczególności:

165


- zna i rozumie proste polecenia oraz potoczne wyrażenia dotyczące konkretnych

potrzeb życia codziennego i zawodowego,

- posiada wiedzę w zakresie podstawowych zagadnień gramatycznych

i leksykalnych i posługuje się nimi w sposób komunikatywny,

- posiada wiedzę gramatyczną i znajomość struktur leksykalnych na poziomie

pozwalającym na rozumienie głównych wątków zawartych w klarownych,

standardowych wypowiedziach dotyczących typowych sytuacji życia codziennego na

użytek prywatny lub zawodowy,

- posiada zarówno wiedzę ogólną jak i z dziedziny którą studiuje; znajomość

gramatyki jak i struktur leksykalnych pozwalających na rozumienie i tworzenie

różnego rodzaju tekstów mówionych i pisanych, formalnych i nieformalnych, na

tematy konkretne

K_U09

potrafi posługiwać się w aktywności zawodowej i życiu codziennym co najmniej

jednym językiem obcym, co najmniej na poziomie B2 Europejskiego systemu Opisu

Kształcenia Językowego rady Europy, zwłaszcza językiem angielskim lub innym

językiem obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej.


Język obcy I, II, III

Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_U09 Zaliczenie na ocenę

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium.

Język obcy IV

Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_U09 Egzamin

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu

Semestr III-V student otrzymuje zaliczenie z oceną na podstawie poziomu wypełnienia

wymienionych warunków: obecność na zajęciach, aktywne uczestnictwo w zajęciach, prezentacja

zadań przewidzianych do samodzielnego przygotowania poza czasem lekcyjnym, prezentacja

166


wybranego zagadnienia zawodowego, zaliczenie pisemnych testów obejmujących materiał

z zakresu gramatyki, słownictwa, funkcji językowych.

Egzamin końcowy po VI semestrze nauki języka obcego składa się z dwóch części. Pierwsza część egzaminu składa się z ustnych multimedialnych prezentacji z uwzględnieniem słownictwa specjalistycznego na poziomie B2 według Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego. Druga część egzaminu zawiera tekst ze słownictwem specjalistycznym oraz ćwiczenia gramatyczno-leksykalne związane z tekstem, wypracowanie (250-300 słów) i temat wypracowania związany jest z tematyką tekstu. Ponadto, część pisemna testu zawiera ćwiczenia gramatyczne: czasy w języku angielskim, stronę bierną, okresy warunkowe i mowę zależną, ćwiczenia sprawdzające rozumienie ze słuchu- dwa rodzaje ćwiczeń.


Język obcy I, II, III

Nakład pracy studenta to 150 godzin (6 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 3x30 godzin=90

godzin, przygotowanie do zajęć: 3x10 godzin=30 godzin, zapoznanie się ze źródłami

literaturowymi: 3x10 godzin=30 godzin.

Język obcy IV

Nakład pracy studenta to 62 godzin (2 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 30 godzin, egzamin : 2 godziny, przygotowanie do zajęć: 15 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 15 godzin


Literatura proponowana przez prowadzącego zajęcia w zależności od poziomu biegłości językowej

słuchaczy oraz słowniki ogólne, specjalistyczne (techniczne) i repetytoria tematyczno – leksykalne.

Oxenden,C.& Lathan-Koening, C. New English File, Oxford University Press.2000 Harding, K. &Taylor, L., International Express, Oxford University Press.2009 Vicky Hollet, John Sydes, Tech Talk Intermediate, Oxford University Press, 2005

Ibbotson, M., Cambridge English for Engineering, Cambridge University Press 2006 Pickering, W.R. Complete Biology. Oxford University Press. 2005. Penn, J. and E. Hanson. Anatomy and Physiology for English language learners. Person

Logman.2006. Kelly, K. Science. Macmillan. 2007. Kelly, K. Geography. Macmillan.2007. Bains. W. Biotechnology from A to Z. Oxford University Press. 2007.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Vince, M. Macmillan English Grammar in Context. Macmillan. 2007. Murphy, R. English Grammar in Use. Intermediate. Cambridge University Press. 2008. Semeniuk, B. and G. Maludzińska. Polish-English Chemical Dictionary. Wydawnictwo

Naukowo-Techniczne. Warszawa 2003.

Artykuły ze słownictwem specjalistycznym z dziedziny mechaniki, biologii, medycyny, ochrony środowiska i biotechnologii na stronie internetowej:

http://www.onestopenglish.com

http://www.onestopenglish.com/

167


PPP RRR ZZZ EEE DDD MMM III OOO TTT OOO GGG ÓÓÓ LLL NNN OOO UUU CCC ZZZ EEE LLL NNN III AAA NNN YYY

Kod przedmiotu: 6.9-WM-IB-S1-POB-043_14



Odpowiedzialny za przedmiot:

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Wykład 30 2 VI Zaliczenie bez oceny

CEL PRZEDMIOTU:

Przedmiot wybierany z oferty przedmiotów ogólnouczelnianych

168


SSS EEE NNN SSS OOO RRR YYY III PPP OOO MMM III AAA RRR YYY WWW III EEE LLL KKK OOO ŚŚŚ CCC III NNN III EEE EEE LLL EEE KKK TTT RRR YYY CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH




Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. inż. Elżbieta Krasicka-Cydzik, prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2 V



CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie stosowania i eksploatacji sensorów oraz wykonywania pomiarów wielkości nieelektrycznych w inżynierii biomedycznej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawy elektrotechniki, elektroniki i metrologii, fizyka, biologia, biochemia, znajomość metod badań biomateriałów.


Przedmiot obejmuje:

Wykład: Wprowadzenie do pomiarów wielkości nieelektrycznych. Przykłady zastosowania czujników wielkości nieelektrycznych w medycynie. Przemiany energetyczne w czujniku. Właściwości statyczne i dynamiczne czujników. Czujniki inteligentne. Sieci sensorowe. Pomiary temperatury. Pomiary wybranych wielkości mechanicznych. Tensometryczne czujniki siły i ciśnienia w medycynie. Pomiary przepływu i drgań oraz przykłady ich zastosowania w medycynie. Przykłady zastosowania czujników pola magnetycznego w medycynie. Czujniki dźwięku. Mikrofony i ich zastosowanie w medycynie. Czujniki fotoelektryczne. Półprzewodnikowe źródła światła. Półprzewodnikowe czujniki światła. Zastosowanie czujników fotoelektrycznych w oksymetrii. Pomiary wybranych parametrów fizycznych. Pomiary wilgotności. Pomiary gęstości. Pomiary lepkości. Pomiary stężenia jonów wodorowych (pH). Spektrofotometria absorpcyjna i spektrometria mas, adsorpcja powierzchniowa. Chromatografia cieczowa i gazowa. Podstawy fizykochemiczne metody polarograficznej i woltamperometrycznej. Charakterystyka wybranych metod polarograficznych. Wprowadzanie do biosensorów. Zastosowania medyczne

169


i niemedyczne. Układy przetworników. Immunosensory. Biopotencjały, mikroelektrody, zjawiska elektryczne na styku elektroda-tkanka. Biocząsteczki i anality, proteiny, przeciwciała i kwasy nukleinowe, immobilizacja biomolekuł, receptory i biosensory komórek. Materiały i metody wytwarzania. Materiały elektrodowe. Biosensory elektrochemiczne Enzymy redoks i mediatory 1, 2 i 3 generacji. Woltamperometria cykliczna, amperometria, potencjometria. Lab-on-a-chip, suche testy, bioreaktory, zastosowania pozamedyczne biosensorów (w ochronie środowiska, przemyśle spożywczym). Kierunki rozwoju biosensorów (implantowane, miniaturowe).

Laboratorium: Tensometry i czujniki przesunięć liniowych. Czujniki temperatury. Czujniki pola magnetycznego. Czujniki ciśnienia i wilgotności. Przetworniki analogowo-cyfrowe. Pomiary lepkości. Pomiary elektrochemiczne – amperometryczne i woltamperometryczne. Pomiary przewodności elektrycznej. Pomiary spektrofotometryczne.


Wykład : audytoryjny (w części seminaryjny) przy użyciu multimediów

Laboratorium: metoda praktyczna (ćwiczenia laboratoryjne i obliczeniowe)


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W06

Ma teoretyczną wiedzę na temat sensorów, biosensorów i innych przetworników

wielkości elektrycznych i nieelektrycznych stosowanych w medycynie, ma

podstawową wiedzę w zakresie opracowania wyników pomiarów, zna podstawowe

metody i narzędzia pomiarowe stosowane w inżynierii biomedycznej

K_W17 Student wykorzystuje podstawowe charakterystyki czujników do opisu zjawisk

związanych z przetwarzaniem sygnału oraz projektowania czujników

K_U04,

K_U13

Potrafi dobrać odpowiedni rodzaj czujników lub bioczujników do specyficznych

wymagań związanych z inżynierią biomedyczną.

K_U06,

K_U19

Potrafi analizować właściwości eksploatacyjne czujników i bioczujników w

kontekście ekonomiczno technicznym.

K_K02 Jest świadomy znaczenia czujników wykorzystywanych w aparaturze medycznej oraz

w analityce klinicznej

170



Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W06

K_W17



kolokwium.

K_U04

K_U06

K_U13

K_U19

K_K02






Laboratorium: zaliczenie na ocenę (warunkiem zaliczenia laboratorium jest wykonanie doświadczeń przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium oraz uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawozdań)


Nakład pracy studenta to 100 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 20 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 10 godzin.


1. M. Miłek, Metrologia elektryczna wielkości nieelektrycznych, Wydawnictwo Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2006.

2. J. Piotrowski (red.), Pomiary czujniki i metody pomiarowe wybranych wielkości fizycznych i składu chemicznego, WNT, Warszawa 2009

3. W. Szczepaniak, Metody instrumentalne w analizie chemicznej, PWN, Warszawa 2008.

4. W. Torbicz i inni, Biopomiary, t.2 serii Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna pod red. M. Nałęcza, Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, 2001.

5. B. Bhushan (red.), Springer handbook of nanotechnology, Springer - Verlag, 2004.

6. Z. Brzózka (red.), Miniaturyzacja w analityce, OWPW, Warszawa 2005.

7. Z. Brzózka, Sensory chemiczne, OWPW, Warszawa 1999.

8. Z. Brzózka (red.), Mikrobioanalityka, OWPW, Warszawa 2009.

9. A. Chmiel, Biotechnologia, PWN, Warszawa 1994.

10. A. Chwojnowski, Sucha chemia, Exit, Warszawa 2003.

11. E. Hall, Biosensors, Open University Press, Biotechnology Series, Milton Keynes 1991.

12. C. Kumar, Nanomaterials for Biosensors, Viley-VCH, 2007.

13. P.A. Oberg, T. Togawa, F.A. Spelman, Sensors in medicine and health care, Wiley-VCH, 2004.

171


14. T. Leondes, MEMS/NEMS: handbook techniques and applications. Vol. 5, Medical applications and MOEMS.

15. R.S. Greco, F.B. Prinz, R.L. Smith, Nanoscale technology in biological systems.

16. Z. Kulka, A. Libura, M. Nadachowski, Przetworniki analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe, WKiŁ Warszawa 1987.

172


BBB III OOO SSS EEE NNN SSS OOO RRR YYY

Kod przedmiotu: 6.9-WM-IB- S1-POB-045_14



Odpowiedzialny za przedmiot: Dr hab. inż E. Krasicka-Cydzik, prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2 V Zaliczenie na ocenę

Laboratorium 30 2 V Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest zdobycie wiedzy na temat zasad działania, właściwości i zastosowań wytypowanych biosensorów.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Student powinien wykazywać się wiedzą z zakresu metod badań biomateriałów, biochemii, podstaw elektroniki i cyfrowego przetwarzania sygnałów.


Wykład: Biosensory jako podgrupa sensorów optycznych, mechanicznych i elektrochemicznych, materiały elektrodowe, charakterystyka metod analitycznych, przemiany energetyczne w czujniku, immobilizacja enzymów i innych biomolekuł, problemy selektywności i limitu detekcji, zasady prawidłowego wykonywania pomiarów, biosensory mono- i polienzymatyczne, biosensory komórkowe, tkankowe i bakteryjne, biosensory inhibitorowe, biosensory nieenzymatyczne, immunosensory, genosensory, lab-on-the-chip, zastosowanie biosensorów w inżynierii biomedycznej, zastosowania pozamedyczne biosensorów, kierunki rozwoju biosensorów.

Laboratorium: Tensometry i czujniki przesunięć liniowych. Czujniki temperatury. Czujniki pola magnetycznego. Czujniki ciśnienia, wilgotności i temperatury. Przetworniki analogowo-cyfrowe. Woltamperometryczne oznaczanie stężenia kwasu askorbinowego i paracetamolu, Spektrofotometryczne oznaczanie białka, Sensory amperometryczne – porównanie technik detekcji glukozy, Pomiary przewodnictwa elektrycznego koncentratów dializacyjnych, Immunosensory – oznaczanie stężenia wybranej cytokiny, Elektrody jonoselektywne – skuteczność procesu hemofiltracji, Pomiar natężenia przepływu – sensory w aparatach do hemodializy.

173



Wykład: Podstawową forma kształcenia jest wykład konwencjonalny wspomagany technikami audiowizualnymi z aktywnym udziałem studentów.

Laboratorium: Studenci realizują ćwiczenia cyklicznie w nielicznych grupach z wykorzystaniem podstawowych urządzeń analitycznych. Przygotowanie do zajęć sprawdzane jest w formie krótkiego sprawdzianu, a z wykonanego ćwiczenia student zobowiązany jest sporządzić sprawozdanie.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W06

Ma teoretyczną wiedzę na temat sensorów, biosensorów i innych przetworników

wielkości elektrycznych i nieelektrycznych stosowanych w medycynie, ma

podstawową wiedzę w zakresie opracowania wyników pomiarów, zna podstawowe

metody i narzędzia pomiarowe stosowane w inżynierii biomedycznej

K_W17 Student wykorzystuje podstawowe charakterystyki czujników do opisu zjawisk

związanych z przetwarzaniem sygnału oraz projektowania czujników

K_U04,

K_U13

Potrafi dobrać odpowiedni rodzaj czujników lub bioczujników do specyficznych

wymagań związanych z inżynierią biomedyczną.

K_U06,

K_U19

Potrafi analizować właściwości eksploatacyjne czujników i bioczujników w

kontekście ekonomiczno technicznym.

K_K02 Jest świadomy znaczenia czujników wykorzystywanych w aparaturze medycznej oraz

w analityce klinicznej


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W06

K_W17



kolokwium.

K_U04 Zaliczenie na ocenę zajęć laboratoryjnych

174


K_U06

K_U13

K_U19

K_K02





Laboratorium: zaliczenie na ocenę (warunkiem zaliczenia laboratorium jest wykonanie doświadczeń przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium oraz uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawozdań)


Nakład pracy studenta to 100 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 20 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 10 godzin


10. M. Nałęcz, M Dąbrowski , T. Orłowski, Tom 2 Biopomiary, Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, PAN 2001.

11. W. Torbicz, Z. Brzózka, Czujniki chemiczne i bioczujniki.

12. A.J. Bard, L.R. Faulkner, Electrochemical methods, fundamental and applications, Wiley, New York 1980.

13. A. Sadana, Handbook of biosensors and biosensor kinetics, Elsevier, 2010.

14. P.A. Serra, Biosensor, InTech, 2010.

15. P.A. Serra, Biosensor for health, environment and biosecurity, InTech, 2011.

7. A. Chwojnowski, Sucha chemia, Exit, Warszawa 2003.

8. P.A. Oberg, T. Togawa, F. A. Spelman, Sensors in medicine and health care, Wiley, 2004.

9. Artykuły publikowane w czasopismach naukowych poświęconych elektrochemii, chemii analitycznej oraz sensorom chemicznym i biosensorom.


1. M. Miłek, Metrologia elektryczna wielkości nieelektrycznych, Wydawnictwo Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2006.

2. J. Piotrowski, Pomiary czujniki i metody pomiarowe wybranych wielkości fizycznych i składu chemicznego, WNT, Warszawa 2009.

3. W. Szczepaniak, Metody instrumentalne w analizie chemicznej. PWN, Warszawa 2008.

4. A. Chmiel, Biotechnologia, PWN, W-wa, 1994.

5. Z. Kulka, A. Libura, M. Nadachowski, Przetworniki analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe, WKiŁ Warszawa 1987.

175


BBB III OOO MMM EEE CCC HHH AAA TTT RRR OOO NNN III KKK AAA





Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 15 1

V




CEL PRZEDMIOTU:

Celem kursu jest zdobycie przez studenta umiejętności praktycznych w zakresie projektowania układów mechatronicznych w nawiązaniu do funkcjonowania układów biomechanicznych w tym umiejętności praktycznego wykorzystania wiedzy nt. funkcjonowania podstawowych elementów układów sterowania i kontroli w inteligentnych strukturach robotycznych. Jednym z efektów kształcenia podczas kursu jest zdobycie praktycznych umiejętności projektowania biomechatronicznego oraz zapoznanie się od strony praktycznej z procesem prototypowania i weryfikacji założeń projektowych na rzeczywistym modelu.

Efektem kształcenia jest przyswojenie podstawowej wiedzy praktycznej z zakresu elektroniki, mechaniki, biomechaniki i informatyki oraz zasad projektowania i technologii realizacji nowoczesnych systemów biomechatronicznych. Kształtowana jest umiejętność projektowania mechatronicznego w tym opracowania specyfikacji, doboru elementów spełniających wymagania projektowe, analizy niezawodności i bezpieczeństwa projektowanego układu w kontekście współpracy z człowiekiem, weryfikacji rozwiązania na drodze symulacji, jak i optymalizacji rozwiązania konstrukcyjnego pod względem kosztów. Zaprojektowana, wykonana oraz udokumentowana konstrukcja podlega analizie i ocenie pod kątem zastosowanych metod, jej mocnych i słabych stron w kontekście trwałości i funkcjonalności, a także jakości wykonania.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawy elektrotechniki i elektroniki, mechaniki i wytrzymałości materiałów, biomechaniki, automatyki, umiejętność wspomaganego komputerowo projektowania inżynierskiego.

176



Wykład: Podstawowe definicje i określenia z zakresu mechatroniki. Definicja mechatroniki. Rozwój i cele mechatroniki. Urządzenia mechatroniczne i biomechatroniczne. Urządzenia powszechnego użytku. Budowa modułowa urządzeń mechatronicznych. Systemy mechatroniczne. Pojęcie systemu, pojęcie systemu technicznego. Budowa układów mechatronicznych. Ocena niezawodności i bezpieczeństwa układów biomechatronicznych. Sensory. Akwizycja biosygnałów i ich wykorzystanie do sterowania układów mechatronicznych. Elementy wykonawcze. Procesy sterowania. Robotyka. Funkcjonalny opis układów mechatronicznych. Integracja podukładów mechanicznych, hydraulicznych, elektrycznych i informatycznych w złożone systemy mechatroniczne. Sieci AS-I (actuator - sensor - interface). Zagadnienia projektowania mechatronicznego. Interdyscyplinarność w projektowaniu mechatronicznym. Integracja elementów mechanicznych, elektrycznych, elektronicznych, układów sterowania i oprogramowania w projektowaniu mechatronicznym. Sposoby realizacji projektów mechatronicznych i biomechatronicznych. Technologie realizacji projektów mechatronicznych. Wirtualne i szybkie prototypowanie w projektowaniu mechatronicznym. Przykłady realizacji projektów mechatronicznych. Zastosowanie systemów CAD/CAM w projektowaniu mechatronicznym. Zastosowanie druku 3D do projektowania custom design projektów biomechatronicznych.

Laboratorium: Ćwiczenia wykonane przy pomocy stanowisk laboratoryjnych z zakresu: akwizycji i wykorzystania danych z czujników temperatury, czujników odległości, czujników natężenia światła, mikrofonów; sterowania oraz wyznaczania parametrów silnika krokowego, silnika prądu stałego oraz serwomechanizmu; akwizycji i analizy biosygnałów, m.in. sygnałów EMG / EKG.

Projekt: Projekt wybranego układu biomechatronicznego na bazie nowoczesnych platform mikroprocesorowych z rodzin AVR/MSP430/STM32F. Projekt wykonywany zgodnie z harmonogramem zawierającym etap projektowania, przygotowania dokumentacji, wykonania modelu oraz uruchomienia stanowiska. Uruchomienie układu wymaga zaprogramowania sterownika.


Wykład konwersatoryjny, praca z literaturą źródłową, ćwiczenia laboratoryjne na makietach przygotowanych przez prowadzącego, praca w grupach nad realizacją projektu z podziałem na zadania. Praktyczne wykonanie działającego układu mechatronicznego na podstawie przygotowanego projektu.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W16 Zdobywa podstawową wiedzę praktyczną w zakresie elektroniki, mechaniki,

biomechaniki i informatyki.

K_W23 Zdobywa podstawową wiedzę na temat budowy nowoczesnych systemów

biomechatronicznych.

177


K_U01 Potrafi opracować specyfikacje wybranego systemu mechatronicznego oraz dokonać

analizy funkcjonowania poszczególnych komponentów systemu.

K_U11 Potrafi wyszukać informacje na temat czujników, aktuatorów, układów sterowania

na podstawie przyjętych założeń i specyfikacji.

K_U18 Poznaje ogólne zasady dotyczące bezpieczeństwa działania urządzeń

biomechatronicznych.

K_U27 Potrafi dokonać wyboru rozwiązania konstrukcyjnego pod względem kosztów

wykonania oraz umie dokonać analizy funkcjonalności proponowanego rozwiązania.

K_U24

Posiada umiejętność zaprojektowania prostego układu mechatronicznego, dobrać

czujniki, zaproponować rozwiązanie konstrukcyjne napędu, oraz zdefiniować

wymagania dla układu sterowania.

K_U20

Potrafi zgodnie z zadaną specyfikacją zaprojektować urządzenie mechatroniczne,

uwzględniając jego funkcjonalność i przeznaczenie poparte analizą kosztów

realizacji, wykorzystując techniki komputerowego wspomagania projektowania

CAD/CAM.

K_U26

Posiada umiejętność posługiwania się dostępną w laboratorium aparaturą

kontrolno-pomiarową oraz potrafi wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia

w celu rozwiązania prostego problemu inżynierskiego o charakterze praktycznym.

K_K03 Zdobywa umiejętność i doświadczenie w pracy zespołowej.

K_K07 Potrafi przedstawić projekt w postaci prezentacji.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku studiów


K_W16 K_W23 K_U27


Weryfikacja efektów kształcenia jest dokonywana na podstawie kolokwium

z wiedzy obejmującej tematykę wykładu oraz rozwiązania prostego zagadnienia

problemowego wymagającego wyboru i opisu sposobu realizacji.

K_U01 K_U11 K_U18 K_U24 K_U26

Zaliczenie na ocenę zajęć laboratoryjnych i projektowych.

Weryfikacja umiejętności zdobytych podczas zajęć laboratoryjnych jest na

podstawie aplikacji wykonanych w czasie zajęć oraz raportów opracowanych

z każdego ćwiczenia.

Weryfikacja poziomu osiągniętych umiejętności dokonywana jest na podstawie

178


K_K03 K_K07

ocen postępów realizacji projektu oraz ewaluacji projektu jako produktu

finalnego powstającego w trakcie realizacji zajęć.

Wykład: Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny ze sprawdzianu przeprowadzonego w formie testu weryfikującego wiedzę stanowiącą tematykę wykładu.

Laboratorium: Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z aplikacji wykonanych w czasie zajęć oraz z raportów wykonanych na podstawie wykonanych ćwiczeń laboratoryjnych.

Projekt: Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny sumatywnej na którą składają się: ocena formatywna dokonywana na podstawie oceny stopnia realizacji poszczególnych etapów projektu, oceny za projekt dokonywane na podstawie KARTY ZALICZENIA PROJEKTU opisującej stopień realizacji założeń, funkcjonalności, przygotowania dokumentacji, oprogramowania i działania układu a także prezentacji wyników projektu i odpowiedzi na pytania związane z tematyką rozwiązywanego problemu.


Nakład pracy studenta to 100 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 45 godzin, konsultacje: 10 godzin, opracowanie projektu: 10 godzin, Wykonanie i uruchomienie stanowiska.: 25 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 10 godzin.


7. Cook D.: Budowa robotów dla początkujących, Helion 2012

8. Francuz R.: Język C dla mikrokontrolerów AVR. Od podstaw do zaawansowanych aplikacji, Helion 2011

9. Paprocki K.: Mikrokontrolery STM32 w praktyce, Helion 2009

10. Hajduk Z.: Mikrokontrolery w systemach zdalnego sterowania. Wydawnictwo BTC, Warszawa, 2005.

11. Heimann B., Gerth W., Popp K.: Mechatronika. Komponenty, metody, przykłady, PWN, Warszawa, 2001.

12. Uhl T. (pod red.): Wybrane problemy projektowania mechatronicznego. KRiDM AGH, Kraków, 1999.

13. Pełka R.: Mikrokontrolery. Architektura, programowanie, zastosowania, WKŁ, Warszawa, 1999.

14. Gawrysiak M.: Mechatronika i projektowanie mechatroniczne. Politechnika Białostocka. Rozprawy Naukowe nr 44. Białystok, 1997.

15. Juran J.M., Gryna F.M.(Jr.): Quality Planning and Analysis. From Product Development through Use. Second Edition. McGraw-Hill, Inc. 1980

16. Oleksiuk W. (pod red.): Konstrukcja przyrządów i urządzeń precyzyjnych, WNT, Warszawa, 1996.

17. Oakland J.S.: Total Quality Management, Butterworth-Heinemann Ltd., Oxford, 1992.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 3. Petko M.: Wybrane techniki projektowania mechatronicznego, UWND AGH, Kraków, 2005.

4. Baranowski R.: Mikrokontrolery AVR ATmega w praktyce, Wydawnictwo BTC, Warszawa, 2005.

5. Giurgiutiu V., Lyshevski S. E.: Micromechatronics, CRC Press, Boca Raton, FL, 2003.

6. Auslander K.L.: Mechatronics. Kluver Academic Press, New York, 1998.

179


7. Mrozek B., Mrozek Z.: Matlab uniwersalne środowisko do obliczeń naukowo-technicznych. CCATIE, Kraków, 1995.

8. Noty katalogowe firm produkujących części elektroniczne, czujniki, napędy i inne elementy systemów mechatronicznych dostępne w Internecie.

180


SSS YYY SSS TTT EEE MMM YYY KKK OOO NNN TTT RRR OOO LLL NNN OOO --- PPP OOO MMM III AAA RRR OOO WWW EEE





Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 15 1

V




CEL PRZEDMIOTU:

Celem kursu jest zdobycie przez studenta umiejętności praktycznych w zakresie projektowania mikroprocesorowych systemów akwizycji i sterowania. Efektem kształcenia przedmiotu jest przyswojenie wiedzy z zakresu elektroniki, informatyki oraz programowania niskopoziomowego w układach mikroprocesorowych. Student nabędzie zatem umiejętność zaprojektowania oraz oprogramowania układów mikroprocesorowych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawy elektrotechniki i elektroniki, automatyki, Cyfrowe przetwarzanie sygnałów, Języki programowania.


Wykład:

Techniki mikroprocesorowe: systemy liczbowe – dziesiętny, szesnastkowy, binarny. Operacje arytmetyczne i logiczne. Zapis stało- i zmiennoprzecinkowy.

Architektura mikroprocesorów. Budowa mikroprocesorów, różnice między mikroprocesorem a mikrokontrolerem, architektury: (von Neumanna, Harvard, zmodyfikowany Harvard), mikroprocesory typu RISC, CISC, architektura ARM. Obsługa rejestrów. Struktura systemu mikroprocesorowego - jednostka centralna, pamięć, układy wejścia / wyjścia, magistrale.

181


Wykorzystanie bloków peryferyjnych mikroprocesora: przetwornik analogowo-cyfrowy, układy czasowe, sprzętowa generacja sygnału PWM, wykorzystanie układu input capture, przerwania zewnętrzne, watchdog.

Tworzenie analogowo-cyfrowych torów pomiarowych: dobór przetwornika pomiarowego, układu kondycjonowania, modułu pomiarowego, wykorzystanie i dobór wzmacniaczy instrumentalnych (INAxxx oraz ADxxx) do pomiaru sygnałów biologicznych.

Interfejsy: szeregowe i równoległe, w tym RS232, UART, USART, I2C, 1-Wire, SPI, USB, wady i zalety wybranych interfejsów, komunikacja bezprzewodowa przy wykorzystaniu modułów nRF24L01.

Mikrokontrolery rodziny STM32: cechy architektury, bloki funkcjonalne, wykorzystanie układów peryferyjnych, wykorzystanie systemów przerwań, przykłady oprogramowania w języku C. Środowisko IAR.

Tworzenie interaktywnych aplikacji mikroprocesorowych: wykorzystanie przycisków, joysticków analogowych i cyfrowych, wykorzystanie wyświetlaczy LED, LCD alfanumerycznych oraz graficznych.

Laboratorium: ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem makiet mikroprocesorowych z procesorem STM32. Ćwiczenia laboratoryjne obejmują: obsługę GPIO, dobór i wykorzystanie przetwornika ADC, opracowanie układu kondycjonowania i modułu pomiarowego, obsługę wybranych interfejsów szeregowych do komunikacji z PC, prezentację informacji na wyświetlaczach LCD, komunikację z czujnikami wybranych parametrów fizycznych, komunikację bezprzewodową pomiędzy mikroprocesorami, analizę zarejestrowanych danych.

Projekt: projekt wybranego systemu mikroprocesorowego, który będzie dokonywał akwizycji wybranych parametrów fizycznych otoczenia (temperatura, sygnał akustyczny, natężenie światła), rejestrował zebrane dane lub przesyłał do komputera PC oraz w zależności od wartości zebranych danych wykonywał pewne zaprogramowane polecenia charakterystyczne dla podstawowych inteligentnych systemów pomiarowo-kontrolnych. W ramach projektu zostanie wykonana platforma pomiarowa oraz raport ją opisujący.


Wykład konwersatoryjny, praca z literaturą źródłową, ćwiczenia laboratoryjne na makietach przygotowanych przez prowadzącego, praca w grupach nad realizacją projektu z podziałem na zadania. Praktyczne wykonanie działającego systemu mikroprocesorowgo na podstawie przygotowanego projektu.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W16 Zdobywa podstawową wiedzę praktyczną w zakresie elektroniki i informatyki.

K_W23 Zdobywa podstawową wiedzę na temat budowy nowoczesnych systemów

mikroprocesorowych.

K_U01 Potrafi opracować specyfikacje wybranego systemu mikroprocesorowego oraz

dokonać analizy funkcjonowania poszczególnych komponentów systemu.

182


K_U11 Potrafi wyszukać informacje na temat czujników, aktuatorów, układów sterowania

na podstawie przyjętych założeń i specyfikacji.

K_U18 Poznaje ogólne zasady dotyczące bezpieczeństwa działania urządzeń

elektronicznych w tym systemów mikroprocesorowych.

K_U27 Potrafi dokonać wyboru rozwiązania konstrukcyjnego pod względem kosztów

wykonania oraz umie dokonać analizy funkcjonalności proponowanego rozwiązania.

K_U24 Posiada umiejętność zaprojektowania prostego układu mikroprocesorowego, dobrać

czujniki oraz zdefiniować wymagania dla układu sterowania.

K_U20

potrafi zgodnie z zadaną specyfikacją zaprojektować proste urządzenie,

uwzględniając aspekty pozatechniczne w tym analizę kosztów podejmowanych

działań inżynierskich, wykorzystując techniki komputerowego wspomagania

projektowania

K_U26

Posiada umiejętność posługiwania się dostępną w laboratorium aparaturą

kontrolno-pomiarową oraz potrafi wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia

w celu rozwiązania prostego problemu inżynierskiego o charakterze praktycznym.

K_K03 Zdobywa umiejętność i doświadczenie w pracy zespołowej.

K_K07 Potrafi przedstawić projekt w postaci prezentacji.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku studiów


K_W16 K_W23 K_U27





K_U01 K_U11 K_U18 K_U24 K_U26 K_K03 K_K07

Zaliczenie na ocenę zajęć laboratoryjnych i projektowych.

Weryfikacja umiejętności zdobytych podczas zajęć laboratoryjnych jest na

podstawie aplikacji wykonanych w czasie zajęć oraz raportów opracowanych

z każdego ćwiczenia.


ocen postępów realizacji projektu oraz ewaluacji projektu jako produktu

finalnego powstającego w trakcie realizacji zajęć.

183


Wykład: Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny ze sprawdzianu przeprowadzonego w formie testu weryfikującego wiedzę stanowiącą tematykę wykładu.

Laboratorium: Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z aplikacji wykonanych w czasie zajęć oraz z raportów wykonanych na podstawie wykonanych ćwiczeń laboratoryjnych.

Projekt: Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny sumatywnej na którą składają się: ocena formatywna dokonywana na podstawie oceny stopnia realizacji poszczególnych etapów projektu, oceny za projekt dokonywane na podstawie KARTY ZALICZENIA PROJEKTU opisującej stopień realizacji założeń, funkcjonalności, przygotowania dokumentacji, oprogramowania i działania układu a także prezentacji wyników projektu i odpowiedzi na pytania związane z tematyką rozwiązywanego problemu.


Nakład pracy studenta to 100 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 45 godzin, konsultacje: 10 godzin, opracowanie projektu: 10 godzin, Wykonanie i uruchomienie stanowiska.: 25 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 10 godzin.


18. Halewski M.: STM32. Aplikacje i ćwiczenia w języku C, Helion 2011

19. Paprocki K.: Mikrokontrolery STM32 w praktyce, Helion 2009

20. Hajduk Z.: Mikrokontrolery w systemach zdalnego sterowania, BTC 2005

21. Bogusz J.: Lokalne interfejsy szeregowe w systemach cyfrowych, Helion 2004


1. Hadam P., „Projektowanie systemów mikroprocesorowych”, BTC 2004

2. Pełka. R., „Mikrokontrolery: architektura, programowanie, zastosowania”, WKŁ, Warszawa, 2000.

3. Mielczarek W., „Szeregowe interfejsy cyfrowe”, Helion, Gliwice, 1993.

UWAGI:

184


PPP RRR OOO JJJ EEE KKK TTT OOO WWW AAA NNN III EEE UUU KKK ŁŁŁ AAA DDD ÓÓÓ WWW BBB III OOO MMM EEE CCC HHH AAA NNN III CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH




Odpowiedzialny za przedmiot: Prof. dr hab. inż. Romuald Będziński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2

V

Egzamin

Laboratorium 30 2 Zaliczenia na ocenę


CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności w zakresie prowadzenia analiz obciążeniowo-anatomicznych elementów układu kostno-mięśniowego człowieka. Projektowanie modeli wyrobów medycznych i ich testowanie biomechaniczne pod kątem oceny funkcjonalności.


Przedmiot obejmuje:

Wykład: Podstawy projektowania z wykorzystaniem oprogramowania inżynierskiego CAD (SolidWorks, AutoCAD). Podstawy wytrzymałości materiałów - wytrzymałość na zginanie, skręcanie i naciski powierzchniowe, wytrzymałość na rozciąganie, ściskanie oraz wyboczenie na przykładzie wyrobów medycznych. Podstawy konstrukcji maszyn - połączenia rozłączne i nierozłączne (śrubowe, nitowe, spawane, zgrzewane, klejone) w elementach wyrobów medycznych. Podstawy teorii maszyn i mechanizmów – łańcuchy kinematyczne, dźwignie biomechaniczne; budowanie układów równań z wykorzystaniem wektorów w parach kinematycznych (np. w stawie człowieka). Metody doświadczalne/badawcze w biomechanice. Aparatura badawcza. Oprzyrządowanie badawcze. Metody diagnostyczne w chirurgii. Biomechanika biernego narządu ruchu – kości, morfologia i fizjologia kości, biomechaniczne procesy dostosowawcze, modelowanie struktury kości, wytrzymałość mechaniczna kości, zmiany wytrzymałości strukturalnej kości. Biomechanika stawów – anatomia połączeń stawowych, charakterystyka ruchów stawowych, patologiczne zmiany, fizjologiczne mechanizmy zabezpieczające. Biomechanika mięśni – struktura mięśnia szkieletowego, charakterystyki mechaniczne mięśnia, kontrola aktywności mięśnia, ocena stanu funkcjonalnego mięśni. Biomechanika ruchu człowieka – parametry i fazy chodu, parametry kinematyczne i kinetyczne

185


lokomocji. Biomechanika postawy stojącej - ocena stabilności postawy, zaburzenia stabilności postawy, rola układów sensorycznych.

Laboratorium: Wykorzystanie oprogramowania inżynierskiego ze środowiska CAD w modelowaniu układów biomechanicznych. Budowanie modeli elementów wyrobów medycznych (implant, narzędzie chirurgiczne). Obliczenia wytrzymałościowe (rozciąganie, ściskanie i wyboczenie, zginanie, skręcanie i naciski powierzchniowe) dotyczące wytypowanych elementów konstrukcyjnych wyrobów medycznych. Obliczenia połączeń rozłącznych i nierozłącznych w mechanizmach wytypowanych wyrobów medycznych. Analiza biomechaniki i kinematyki wytypowanego stawu; budowanie układów równań z wykorzystaniem wektorów. Poznanie oprogramowania związanego z realizacją prac badawczych na maszynie wytrzymałościowej, planowanie eksperymentu. Planowanie i przeprowadzenie doświadczeń układu biomechanicznego ze stabilizatorem kostnym z wykorzystaniem metod tensometrycznych. Wyznaczanie stanów obciążeń oraz charakterystyk bezwładnościowych elementów ciała człowieka.

Projekt: Projektowanie wytypowanego urządzenia medycznego (implant/narzędzie chirurgiczne), analiza stanów naprężeń i odkształceń, optymalizacja konstrukcji. Modelowanie wytypowanego stawu ludzkiego/części układu kostnego człowieka, symulacje stanu patologicznego-deformacyjnego oraz wpływu określonej techniki leczenia na korektę dysfunkcji (np. szpotawości w stawie kolanowym). Projektowanie oprzyrządowania do stanowiska biomechanicznego z uwzględnieniem metodyki badawczej oraz obiektu badań.


Wykład informacyjny z wykorzystaniem technik aktywizujących.

W ramach laboratorium indywidualna realizacja konkretnego problemu z zakresu układów biomechanicznych poprzedzona samodzielną analizą zagadnienia, następnie dyskusją i ogólną burzą mózgów nt. rozwiązania przy pomocy dostępnych technik i oprogramowania. W efekcie prezentacja uzyskanych wyników.

Projekt zespołowy poprzez opracowanie dokumentacji wytypowanego urządzenia medycznego. W ramach projektu przedstawienie na forum etapów rozplanowania realizacji – diagnoza problemu, ścieżki poszukiwania rozwiązań – wskazanie wyboru i optymalizacja rozwiązania. Opracowanie pełnej inżynierskiej dokumentacji przy wsparciu dyskusyjnym prowadzącego i pozostałych grup studentów.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W08

Ma podstawową wiedzę w zakresie mechaniki, wytrzymałości i projektowania

elementów maszyn i układów mechanicznych jako dyscypliny inżynierskiej

powiązanej z Inżynierią biomedyczną.

K_W19

Ma podstawową wiedzę w zakresie maszynoznawstwa, zapisu konstrukcji i podstaw

projektowania maszyn jako dyscypliny inżynierskiej powiązanej z Inżynierią

biomedyczną.

186


K_W10

Ma podbudowaną teoretycznie wiedzę szczegółową związaną z niektórymi

obszarami inżynierii biomedycznej w zakresie projektowania materiałowego

i technologicznego maszyn i urządzeń mechanicznych, układów mechanicznych oraz

systemów wytwórczych.

K_W22 Zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy

rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich związanych z Inżynierią biomedyczną.

K_W10

Potrafi określić własności biomechaniczne połączenia implant-kości, zbadać stan

naprężeń/przemieszczeń w stabilizatorze zewnętrznym (prętowym lub płytkowym),

zbadać siły utwierdzenia wytypowanych elementów implantowych w kości

zwierzęcej/materiale symulującym kość.

K_U11

K_U21

Potrafi dobierać i stosować odpowiednie aplikacje komputerowe do obliczeń,

symulacji, projektowania i weryfikacji rozwiązań w zakresie związanym z Inżynierią

biomedyczną.

K_U14

K_U27

Potrafi dobrać i zastosować odpowiednie metody obliczeniowe do rozwiązywania

zadań inżynierskich związanych z Inżynierią biomedyczną.

K_U15 Potrafi dokumentować przebieg pracy w postaci protokołu z badań lub pomiarów

oraz opracować wyniki prac i przedstawić je w formie czytelnego sprawozdania.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W08

K_W10

K_W22

K_W27

Egzamin pisemny.




K_U11

K_U27

Zaliczenie na ocenę zajęć laboratoryjnych.




K_U14

K_U15

Zaliczenie na ocenę zajęć projektowych.

Ocena z projektu jest określana na podstawie oceny trafności doboru użytych

technik i metod oraz jakości wykonania projektu.

187


Wykład: Warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie pozytywnej oceny z pisemnych odpowiedzi na pytania egzaminacyjne dotyczące teoretycznych zagadnień przedmiotu.

Laboratorium: Na ocenę z laboratorium składa się weryfikacja wstępnego przygotowania studenta do zajęć z materiałów udostępnionych przez prowadzącego, realizacja zdanych zagadnień oraz sprawozdań/raportów będących efektem wykonania wszystkich przewidzianych ćwiczeń.

Projekt: Ocena z projektu jest określana na podstawie oceny trafności doboru użytych technik i metod oraz jakości wykonania projektu.


Nakład pracy studenta to 102 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 75 godzin, egzamin: 2 godzin, przygotowanie do egzaminu: 20 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 5 godzin.


1. Bober T., Zawadzki J.: Biomechanika układu ruchu człowieka, Wydawnictwo BK, Wrocław 2006.

2. Błaszczyk J. W.: Biomechanika kliniczna, PWWL, Warszawa, 2004.

3. Ethier C.R., Simmons C.A.: Introductory Biomechanics, Cambridge University Press, 2008.

4. Gzik M.: Biomechanika kręgosłupa człowieka, Politechnika Śląska, Gliwice 2007.

5. Będziński R.: Biomechanika Inżynierska, Oficyna Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1997.

6. Będziński R., „Biomechanika tom12 Mechanika techniczna”, IPPT PAN, Warszawa 2011

7. Praca zbiorowa pod red. M. Nałęcza: Biomechanika i Inżyniera Rehabilitacyjna, EXIT, Warszawa 2004.

8. Erdmann W.S.: Biomechanika. Przewodnik do ćwiczeń. 1999, Gdańsk.

9. Tejszerska D., Świtoński E. (Red.): Biomechanika inżynierska. Zagadnienia wybrane. Laboratorium (Wyd. I, 2004).

10. Babiuch M.: SolidWorks 2006 w praktyce, Helion, 2007.

11. Gronowicz A.: Podstawy analizy układów kinematycznych, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2003.

12. Osiński Z. (pod red.): Podstawy konstrukcji maszyn, PWN 2003.

13. Mazanek E. (pod red.): Przykłady obliczeń z podstaw konstrukcji maszyn, t.1,2, WNT 2005.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Normy.

2. Czasopisma z zakresu biomechaniki (Elektroniczna Baza Czasopism UZ).

188


PPP RRR OOO JJJ EEE KKK TTT OOO WWW AAA NNN III EEE III MMM PPP LLL AAA NNN TTT ÓÓÓ WWW III NNN AAA RRR ZZZ ĘĘĘ DDD ZZZ III

CCC HHH III RRR UUU RRR GGG III CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH

Kod przedmiotu: 6.9-WM-IB-S1-POB-049-14



Odpowiedzia lny za przedmiot : Dr inż. Agnieszka Kierzkowska

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

4 W ykład 30 2

V

Egzamin

Laborator ium 30 2 Zaliczenia na ocenę

Pro jek t 15 1 Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności projektowania i opisu funkcjonalno-konstrukcyjnego wytypowanych wyrobów medycznych: implantów, w tym protez/endoprotez oraz narzędzi chirurgicznych wykorzystywanych w procedurze przygotowania dostępu operacyjnego oraz wszczepiania.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa znajomość zagadnień z mechaniki i wytrzymałości materiałów, biomechaniki inżynierskiej podstaw projektowania inżynierskiego, metrologii długości i kąta. Wiedza z zarysu anatomii i fizjologii człowieka, umiejętność projektowania z wykorzystywaniem podstawowego oprogramowania inżynierskiego.


Przedmiot obejmuje:

Wykład: Podstawy projektowania z wykorzystaniem oprogramowania inżynierskiego

CAD/CAM/SolidWorks.

Podstawy materiałoznawstwa – charakterystyka oraz przegląd biomateriałów wszczepiennych, materiałów metalowych oraz niemetalowych stosowanych na narzędzia chirurgiczne, podstawowe wymogi. Podstawy technik wytwarzania – przegląd technologii ubytkowych i bezubytkowych oraz podstawowych metod wykończenia powierzchni dla implantów oraz narzędzi chirurgicznych. Podstawy konstrukcji maszyn – tolerancja i pasowanie, połączenia rozłączne i nierozłączne w elementach wyrobów medycznych. Podstawy teorii maszyn i mechanizmów – łańcuchy kinematyczne, dźwignie biomechaniczne; budowanie układów równań z wykorzystaniem wektorów w parach kinematycznych.

Charakterystyka układu kostno-mięśniowo-więzadłowego oraz krwionośnego z obszarami wspomaganymi przez wyrób medyczny. Najczęstsze dysfunkcje.

Przegląd implantów stosowanych w chirurgii kostnej oraz kardiologii. Implanty w chirurgii rekonstrukcyjnej, protezy i endoprotezy stawów.

189


Klasyfikacja narzędzi chirurgicznych, kinematyka narzędzi chirurgicznych, główne elementy narzędzi chirurgicznych. Charakterystyka funkcjonalno-konstrukcyjna narzędzi chirurgicznych. Zestawy narzędzi specjalistycznych.

Metody dezynfekcji i sterylizacji wyrobów medycznych – implantów i narzędzi chirurgicznych.

Laboratorium: Wykorzystanie oprogramowania inżynierskiego ze środowiska

CAD/CAM/SolidWorks w projektowaniu i modelowaniu wytypowanych wyrobów medycznych. Identyfikacja wyrobów medycznych: implantu, narzędzia chirurgicznego. Budowanie modeli elementów wyrobów medycznych (implant, narzędzie chirurgiczne). Dobór materiału/biomateriału. Obliczenia wytrzymałościowe (rozciąganie, ściskanie i wyboczenie, zginanie, skręcanie i naciski powierzchniowe) dotyczące wytypowanych elementów konstrukcyjnych wyrobów medycznych. Obliczenia elementów konstrukcji. Analiza biomechaniki i kinematyki w połączeniu z biologią. Planowanie dostępu operacyjnego. Planowanie i przeprowadzenie doświadczeń układu biomechanicznego ze stabilizatorem kostnym. Modelowanie wytypowanego elementu układu kostnego/więzadłowego człowieka, symulacje stanu patologicznego (na przykład deformacyjnego) oraz wpływu określonej techniki leczenia na korektę/redukcję dysfunkcji.

Projekt: Realizacja projektu wytypowanego urządzenia medycznego (implant/narzędzie

chirurgiczne) z optymalizacją konstrukcji oraz analizą wytrzymałościową głównych podzespołów. Wykonanie dokumentacji konstrukcyjnej z doborem: biomateriału, technologii produkcji i wykończenia powierzchni. Skonstruowanie wyrobu medycznego z uwzględnieniem funkcji, obszaru anatomicznego, w którym będzie wykorzystywany (m.in. dostęp operacyjny, możliwości instalacyjne), sposobu sterylizacji.


Wykład konwencjonalny oraz z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Praca z literaturą fachową. Indywidualna oraz zespołowa realizacja ćwiczeń laboratoryjnych. Wykonanie projektu.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W08

ma podstawową wiedzę w zakresie mechaniki, wytrzymałości i projektowania

elementów maszyn i układów mechanicznych jako dyscypliny inżynierskiej

powiązanej z Inżynierią Biomedyczną.

K_W19

ma podstawową wiedzę w zakresie maszynoznawstwa, zapisu konstrukcji i podstaw

projektowania maszyn jako dyscypliny inżynierskiej powiązanej z Inżynierią

Biomedyczną.

K_W10

ma podbudowaną teoretycznie wiedzę szczegółową związaną z niektórymi

obszarami Inżynierii Biomedycznej w zakresie projektowania materiałowego i

technologicznego maszyn i urządzeń mechanicznych, pomiarów metrologicznych,

układów mechanicznych oraz systemów wytwórczych.

K_W10 Potrafi określić własności mechaniczne implantu lub narzędzia chirurgicznego,

biomechaniczne połączenia implant-kości, określić parametry wytrzymałościowe

K_U11/K_U21

potrafi dobierać i stosować odpowiednie aplikacje komputerowe do obliczeń,

symulacji, projektowania i weryfikacji rozwiązań w zakresie związanym z Inżynierią

Biomedyczną.

190


K_U14,

K_U27

potrafi dobrać i zastosować odpowiednie metody obliczeniowe do rozwiązywania

zadań inżynierskich związanych z Inżynierią Biomedyczną.

K_U15 potrafi dokumentować przebieg pracy w postaci instrukcji, protokołu oraz

opracować wyniki prac i przedstawić je w formie czytelnego sprawozdania.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W08,

K_W10,

K_W22,

K_W27

Egzamin pisemny




K_U11,

K_U27





K_U14,

K_U15




Wykład: Egzamin


Projekt: zaliczenie na ocenę


Nakład pracy studenta to 122 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 75 godzin, egzamin : 2 godzin, przygotowanie do egzaminu: 30 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 15 godzin,


1. A. Gronowicz: Podstawy analizy układów kinematycznych, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2003.

2. Z. Osiński (pod red.): Podstawy konstrukcji maszyn, PWN 2003.

3. E. Mazanek (pod red.): Przykłady obliczeń z podstaw konstrukcji maszyn, t.1,2, WNT 2005.

4. Z. Paszenda, J. Tyrlik-Held: Instrumentarium chirurgiczne, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2003.

5. J. Marciniak: Biomateriały. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002.

191


6. R. Będziński: Biomechanika Inżynierska, Oficyna Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1997.

7. Praca zbiorowa pod red. M. Nałęcza: Biomateriały oraz Biomechanika i Inżyniera Rehabilitacyjna, EXIT, Warszawa 2004.

8. J. Kubacki: Alloplastyka stawów, AWF, Katowice 2004.

9. A. Radek, A. Maciejczak: Stabilizacja kręgosłupa, Uczelniane Wyd. Naukowo-Dydaktyczne, Kraków 2006.

10. T. Bober., J. Zawadzki: Biomechanika układu ruchu człowieka, Wydawnictwo BK, Wrocław 2006.

11. J. W. Błaszczyk: Biomechanika kliniczna, PWWL, Warszawa, 2004.

12. C. Ross Ethier, Craig A. Simmons: Introductory Biomechanics, Cambridge University Press, 2008.

13. D.H. Kim, A.R. Vaccaro, R.G. Fessler: Spinal instrumentation, Thieme, New York 2005.

14. W. Chladek, G. Chladek, T. Lipski i inni: Biomechaniczne problemy w konstruowaniu implantologicznego systemu stabilizacji ptrotez całkowitych, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2008.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Normy branżowe

2. Czasopisma naukowe z zakresu implantologii i chirurgii (Elektroniczna Baza Czasopism UZ)

3. Bazy danych, aktualne katalogi implantów i instrumentariów chirurgicznych polskich i zagranicznych wytwórców

4. M. Babiuch: SolidWorks 2006 w praktyce, Helion, 2007.

192


ZZZ AAA GGG AAA DDD NNN III EEE NNN III AAA CCC III EEE PPP LLL NNN EEE III PPP RRR ZZZ EEE PPP ŁŁŁ YYY WWW OOO WWW EEE WWW SSS YYY SSS TTT EEE MMM AAA CCC HHH BBB III OOO LLL OOO GGG III CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH




Odpowiedzialny za przedmiot: Dr hab. inż. E. Krasicka-Cydzik, prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2

VI




CEL PRZEDMIOTU:

Pozyskanie systematycznej wiedzy z fizyki technicznej w dziedzinie zarządzania transformacjami energii oraz projektowaniem prostych przepływów (termodynamiki i mechaniki płynów). Umiejętność zastosowania tej wiedzy w rozwiązywaniu problemów technicznych w bioinżynierii.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Matematyka, Fizyka


Opis ciał fizycznych oraz zjawisk za pomocą wielkości fizycznych. Układ jednostek SI. Analiza wymiarowa. Równanie stanu. Opis stanów równowagi, rodzaje sił, pojecie pędu, energii. Zasady zachowania substancji, zachowania energii, warunków równowagi.(zasady termodynamiki). Przykłady zastosowania bilansu substancji i energii. Równanie D. Bernouliego. Typy przemian. Spontaniczność przemian – pojęcie entropii i zasada wzrostu entropii. Przemiany fazowe. Reologia, napięcie powierzchniowe, lepkość, siły „masowe”. Warunki równowagi – równanie Naviera Stokesa. Przepływy uwarstwione i burzliwe. Metody przekazywania energii; ciepło, praca, promieniowanie elektromagnetyczne, przepływ substancji. Modelowanie matematyczne procesów przekazywania energii na sposób ciepła, konwekcja, przenikanie. Specyfika przepływów płynów biologicznych – przepływy nienewtonowskie, pulsacyjne. Interpretacja zjawisk cieplnych i przepływowych w systemach biologicznych (efekt psychrometryczny, opory hydrauliczne przepływu krwi, zjawiska kapilarne, spontaniczność zjawisk dążenia do równowagi. Urządzenia techniczne w zakresie przetwarzania rodzajów energii, podstawy chłodnictwa, silniki cieplne, pompy, turbiny, wymienniki ciepła.

Zakres ćwiczeń rachunkowych - Projekt:

193


1. Przeliczanie i stosowanie różnych systemów jednostek fizycznych

2. Zasada zachowania substancji – projektowanie prostych układów hydraulicznych

3. Zastosowanie równania stanu dla gazów -r. Clapeyrona

4. Obliczenia ilościowe przekazywania energii w przemianach. Przekazywanie ciepła.

5. Zastosowanie zasady zachowania energii – bilansowanie zmian energii w zjawiskach

6. Powietrze wilgotne – zastosowanie wykresu Moliera

7. Bilansowanie reakcji spalania.

Zakres ćwiczeń laboratoryjnych, laboratorium

1. Pomiar temperatury 2. Pomiar ciśnienia 3. Pomiar wartości opałowej paliwa stałego 4. Wizualizacja przepływów 5. Badanie własności reologicznych płynów 6. Przekazywanie ciepła


Wykład, zajęcia projektowe w laboratorium oraz ćwiczenia rachunkowe


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W23

Zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy


studiów.

K_U14 Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody

analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne.

K_U27

Potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań

inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego

kierunku studiów.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W23



kolokwium.

194


K_U14





K_U27




Wykład – warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie pozytywnej oceny co najmniej

z trzech pisemnych odpowiedzi na 5 pytań kolokwium zaliczeniowego.

Ćwiczenia rachunkowe– warunkiem zaliczenia projektu jest systematyczne uczęszczanie na zajęcia oraz uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium zaliczeniowego

Zajęcia w laboratorium – warunkiem zaliczenia jest obecność na zajęciach oraz aktywny udział w zajęciach. Ocena na podstawie kolokwium zaliczeniowego.


Nakład pracy studenta to 100 godzin (4 ECTS), w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, przygotowanie do zajęć: 20 godzin, przygotowanie do egzaminu: 20 godzin,


1. S.Zahorski: Mechanika przepływów cieczy lepkosprężystych – PWN, Warszawa – Poznań, 1978.

2. J.Ferguson, Z.Kembłowski: Reologia stosowana płynów – Wydawnictwo Marcus S.C., Łódź,1995.

3. R.Gryboś: Podstawy mechaniki płynów – WNT, Warszawa, 1998.

4. J.Szargut: Termodynamika – PWN, Warszawa, 2000.

5. M.Gierzyńska-Dolna: Biotrybologia – Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa,

2002.


1. Przepływy w układzie krwionośnym / Bartłomiej Bębenek, Kraków : Politechnika Krakowska, 1999

2. Basic transport phenomena in biomedical engineering / Ronald L. Fournier, 2 wyd. , New York : Taylor & Francis Group, 2007

3. K.Rup: Mechanika płynów w środowisku naturalnym – Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków, 2003.

4. L.Kołodziejczyk, S.Mańkowski, M.Rubik: Pomiary w inżynierii sanitarnej – Arkady, Warszawa, 1980.

195


MMM OOO DDD EEE LLL OOO WWW AAA NNN III EEE III SSS YYY MMM UUU LLL AAA CCC JJJ AAA UUU KKK ŁŁŁ AAA DDD ÓÓÓ WWW BBB III OOO LLL OOO GGG III CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH

Kod przedmiotu: 6.9_WM-IB-S1-POB-051_14




Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma

zal iczenia Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

4 W ykład 30 2

VI


Laborator ium 15 1 Zaliczenie na ocenę

Pro jekt 15 1 Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Pozyskanie systematycznej wiedzy z fizyki technicznej w dziedzinie zarządzania transformacjami energii oraz projektowaniem prostych przepływów (termodynamiki i mechaniki płynów). Umiejętność zastosowania tej wiedzy w rozwiązywaniu problemów technicznych w bioinżynierii.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Matematyka, Fizyka, metody numeryczne


WYKŁAD:

I Numeryczne modelowanie procesów

Procesy dynamiczne – wprowadzenie. Numeryczne metody rozwiązywania różniczkowych równań ruchu. Błędy obliczeń numerycznych. Języki symulacyjne. Rozwiązanie numeryczne i symboliczne. Zagadnienia dynamiki układów liniowych, nieliniowych i niestacjonarnych ciągłych i dyskretnych. Rzeczywistość a modele. Elementy metodologii formalizacji. Metodologia i metody symulacji. Tworzenie modeli matematycznych wybranych procesów. Identyfikacja modeli.

II Metody numeryczne w rozwiązywaniu zagadnień przepływu ciepła i masy

Rozwiązywanie równań różniczkowych pierwszego rzędu. Numeryczne metody rozwiązywania równań różniczkowych pierwszego rzędu. Równania różniczkowe cząstkowe. Równanie przewodnictwa cieplnego. Zastosowanie metody elementów skończonych w modelowaniu przepływu ciepła. Warunki brzegowe w zagadnieniach brzegowych. Przepływ masy. Modelowanie przepływu masy przez kanał o nieregularnym przekroju.

PROJEKT:

Przeprowadzenie analizy numerycznej wybranego zjawiska metodą elementów skończonych – Symulacja dotyczy takich zagadnień jak:

-Analiza przewodności termicznej tkanek.

196


-Analiza wybranych modeli płynów na przykładzie symulacji przepływu cieczy przez kanał o niejednolitym przekroju.

LABORATORIUM:

Komputerowa realizacja obliczeń:

1. Symulacja zjawiska wyrównywania ciśnienia w naczyniach połączonych w zalezności od charakterystyk cieczy oraz układu hydraulicznego.

2. Analiza przewodności cieplnej materiałów o nieliniowej charakterystyce

3. Wyznaczenie rozkładu temperatur dla płyty niejednorodnie ogrzanej metodą rozwiązań podstawowych.

4. Numeryczne wyznaczanie rozkładu temperatur w komorze grzewczej typu inkubator.

5. Zagadnienie niestacjonarnego przepływu ciepła przez obiekt warstwowy na przykładzie przepływu ciepła przez skórę

6. Symulacja zjawiska dyfuzji na przykładzie symulacji rozpuszczania się soli w wodzie

7. Symulacja przepływu cieczy przez kanał na przykładzie przepływu krwi przez tętnicę


Wykład, zajęcia projektowe w laboratorium oraz ćwiczenia w modelowaniu i symulacji z

wykorzystaniem narzedzi koputerowych


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W23

zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy


studiów

K_U14 potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody

analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne

K_U27

potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań

inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego

kierunku studiów


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W23 Zaliczenie na ocenę wykładu

197



kolokwium.

K_U14





K_U27




Wykład – warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie pozytywnej oceny co najmniej z 3-ch pisemnych

odpowiedzi na 5 pytań kolokwium zaliczeniowego.

Ćwiczenia rachunkowe– warunkiem zaliczenia projektu jest uzyskanie pozytywnej oceny z projektu realizowanego na wybrany temat oraz pozytywnej odpowiedzi na pytania związane z projektem

Zajęcia w laboratorium – warunkiem zaliczenia jest realizacja ćwiczeń laboratoryjnych oraz pozytywna ocena sprawozdań ze zrealizowanych laboratoriów.


Nakład pracy studenta to 120 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, przygotowanie do zajęć: 40 godzin, przygotowanie do egzaminu: 20 godzin,


1. S.Zahorski: Mechanika przepływów cieczy lepkosprężystych – PWN, Warszawa – Poznań, 1978.

2. J.Ferguson, Z.Kembłowski: Reologia stosowana płynów – Wydawnictwo Marcus S.C., Łódź,

1995.

3. R.Gryboś: Podstawy mechaniki płynów – WNT, Warszawa, 1998.

4. J.Szargut: Termodynamika – PWN, Warszawa, 2000.

5. M.Gierzyńska-Dolna: Biotrybologia – Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa,

2002.


5. Przepływy w układzie krwionośnym / Bartłomiej Bębenek, Kraków : Politechnika Krakowska, 1999 6. Basic transport phenomena in biomedical engineering / Ronald L. Fournier, 2 wyd. , New York : Taylor &

Francis Group, 2007 7. K.Rup: Mechanika płynów w środowisku naturalnym – Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków, 2003.

8. L.Kołodziejczyk, S.Mańkowski, M.Rubik: Pomiary w inżynierii sanitarnej – Arkady, Warszawa, 1980.

198


PPP OOO DDD SSS TTT AAA WWW YYY NNN AAA NNN OOO TTT EEE CCC HHH NNN OOO LLL OOO GGG III III




Odpowiedzialny za przedmiot: Mgr inż. Katarzyna Arkusz

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2

VI




CEL PRZEDMIOTU:

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami nanotechnologii i nanomateriałów. W ramach przedmiotu omówione są metody wytwarzania i charakteryzowania nanomateriałów oraz tworzyw nanostrukturalnych, zmiany właściwości mechanicznych, optycznych, elektrycznych i termicznych materiałów w nanoskali. Przedstawione są także główne techniki formowania nanomateriałów i warstw nanostrukturalnych, ze szczególnym uwzględnieniem zasad projektowania i właściwości nanostruktur w zaawansowanych aplikacjach medycznych oraz inżynierskich.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z materiałoznawstwa oraz z zakresu stosowanych w inżynierii materiałowej biomateriałów.


Wykład: Wstęp do nauki o nanomateriałach - historia i wybrane definicje nanotechnologii, skala nano i mikro. Wpływ skali wymiarowej na właściwości mechaniczne, optyczne, elektryczne i termiczne materiałów, nanomateriały jedno-, dwu- i trójwymiarowe, nanożele, nanocząstki, nanowłókna, nanosfery, nanokapsułki, nanowarstwy, technologie „top-down” i „bottom-up”; charakteryzowanie i modelowanie nanomateriałów – metody obrazowania struktury nanomateriałów, opis ilościowy struktury, modelowanie właściwości i procesów zachodzących w nanomateriałach, nanomateriały biokompatybilne, zastosowanie nanobiomateriałów, zastosowania i perspektywy nanotechnologii w wytwarzaniu i magazynowaniu wodoru, energii, w ochronie środowiska, w medycynie, perspektywy biotechnologii, zagadnienia nanotoksykologii.

199


Projekt: Omówienie metod formowania nanomateriałów, wytwarzanie nanotlenków metali metodami elektrochemicznymi, charakterystyka struktury metodą mikroskopii skaningowej, przygotowanie warstw nanotlenkowych do zastosowań w biosensorach i ogniwach słonecznych.

Laboratorium: Formowanie wybranych nanostruktur tj. nanocząsteczki, nanorurki. Charakterystyka wytworzonych nanostruktur metodami elektrochemicznymi i optycznymi (SEM/EDS, AFM).


Metoda podająca - wykłady prowadzone w wykorzystaniem środków audiowizualnych. Praca z literaturą fachową.

Metoda problemowa – projekt polegający na samodzielnym dochodzeniu do wiedzy i opracowaniu propozycji rozwiązania oraz laboratoryjnej jego weryfikacji w wybranych zastosowaniach.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W23 Potrafi klasyfikować materiały inżynierskie, ich podstawowe struktury i właściwości.

K_U19

Potrafi opracować projekt koncepcyjny wykonania stanowiska/urządzenia z zakresu

wytwarzania i charakteryzowania nanomateriałów oraz wykorzystać nanomateriały

w wybranych zastosowaniach.

K_U27 Student potrafi zaprezentować krótką analizę podjętej problematyki - cel

stosowania, zakres i metody, efekty, przykłady rozwiązań.

K_U27 Student potrafi scharakteryzować metody otrzymywania nanowłókien (fuleryny,

nanorurki, nanodiamenty, nanokapsułki, nanowarstwy powierzchniowe).

K_K03 Potrafi współdziałać w grupie w zakresie analizy przyjętego rozwiązania.

K_K05 Student potrafi opracować techniczną koncepcję budowy stanowiska (schematy,

parametry, elementy składowe wraz z charakterystykami).



Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W23

K_K03



200


K_K05 z kolokwium.

K_U20

K_U27


Ocena z seminarium jest określana na podstawie oceny trafności doboru użytych

technik i metod oraz jakości wykonania wybranych czynności laboratoryjnych.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie zaliczenia zarówno z laboratorium, jak i projektu oraz pozytywna ocena z kolokwium, a także obecność na zajęciach.


Nakład pracy studenta to 100 godzin (4 ECTS), w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 20 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 10 godzin.


1. K. Kurzydłowski, M. Lewandowska, Nanomateriały inżynierskie, PWN, Warszawa 2010. 2. A. Huczka, B. Bystrzejewski, Fullureny: 20 lat później, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego,

Warszawa 2007. 3. M.W. Richert, Inżynieria nanomateriałów i struktur ultradrobnoziarnistych, Uczelniane

Wydawnictwo Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków 2006. 4. I. Guin, Materiały polimerowe, PWN, 2003. 5. S. Datta, M.A. Ratner, Y. Xue, First-principles based matrix Green`s function approach to

molecular electronic devices: general formalism, Chemical Physics, 2002. 6. S. Datta, Nanoscale device modeling: the Green`s function method, Superlattices and

Microstructures, 2000. 7. A.B. Kaiser, Electronic transport properties of conducting polymers and carbon nanotubes, Rep.

Prog. Phys., 2001. 8. A.G. MacDiarmid, Nobel Lecture: Synthetic metals: A novel role for organic polymers, Rev. Mod.

Phys., 2001. 9. A. Nitzan, M.A. Ratner, Electron Transport in Molecular Wire Junctions, Science, 2003.


1. V.N. Popov, Carbon nanotubes: properties and application, Materials Science and Engineering R, 2004.

2. Y. Wada, Problems and Prospects of Single Molecule Information Devices, Jpn. J. Appl. Phys., 2000.

201


NNN AAA NNN OOO BBB III OOO MMM AAA TTT EEE RRR III AAA ŁŁŁ YYY




Odpowiedzialny za przedmiot: Dr hab. inż. Elżbieta Krasicka-Cydzik, prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2

VI




CEL PRZEDMIOTU:

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z zasadami projektowania i modelowania materiałów nanostrukturalnych oraz zapoznaniem z nowoczesnymi metodami badań nanostruktur.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z materiałoznawstwa oraz z zakresu stosowanych w inżynierii materiałowej biomateriałów.


Wykład: Wstęp do nauki o nanomateriałach – definicja, budowa i podział nanomateriałów. Wpływ skali wymiarowej na właściwości mechaniczne, optyczne, elektryczne i termiczne materiałów. Technologie wytwarzania nanomateriałów „top-down” i „bottom-up”. Metody syntezy nanomateriałów: MA, HEBM, RM, HDDR, MQ, PVD, CVD, PLD, zol – żel, implantacja jonowa, metody przeróbki plastycznej – ECAE, ECAP, HTP, CCDC. Charakterystyka metod badawczych stosowanych w nanomateriałach. Charakterystyka nanomateriałów: węglowych, metalicznych, kompozytów, polimerów oraz ich nanostruktur: nanocząstki, nanorurki, nanowłókna, nanodruty, kropki kwantowe itp. Zastosowanie nanomateriałów w medycynie. Akty prawne dotyczące nanomateriałów. Zagrożenia związane ze stosowaniem nanomateriałów.

Projekt: Dobór nanomateriałów w celu realizacji zadanych problemów projektowych z zakresu medycyny, np. nośniki leków, diagnostyka medyczna, nanoroboty, nanobomby, implanty kostne.

Laboratorium: Formowanie wybranych nanostruktur, tj. nanocząsteczki srebra, TiO2, nanorurki TiO2, Al2O3. Charakterystyka wytworzonych nanostruktur za pomocą metod fizycznych.

202



Metoda podająca - wykłady prowadzone w wykorzystaniem środków audiowizualnych. Praca z literaturą fachową.

Metoda problemowa – projekt polegający na samodzielnym dochodzeniu do wiedzy i opracowaniu propozycji rozwiązania oraz laboratoryjnej jego weryfikacji w wybranych zastosowaniach.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W23 Potrafi klasyfikować materiały inżynierskie, ich podstawowe struktury i właściwości.

K_U19

Potrafi opracować projekt koncepcyjny wykonania stanowiska/urządzenia z zakresu

wytwarzania i charakteryzowania nanomateriałów oraz wykorzystać nanomateriały

w wybranych zastosowaniach.

K_U27 Student potrafi zaprezentować krótką analizę podjętej problematyki - cel

stosowania, zakres i metody, efekty, przykłady rozwiązań.

K_U27 Student potrafi scharakteryzować metody otrzymywania nanowłókien (fuleryny,

nanorurki, nanodiamenty, nanokapsułki, nanowarstwy powierzchniowe).

K_K03 Potrafi współdziałać w grupie w zakresie analizy przyjętego rozwiązania.

K_K05 Student potrafi opracować techniczną koncepcję budowy stanowiska (schematy,

parametry, elementy składowe wraz z charakterystykami).



Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W23

K_K03

K_K05



z kolokwium.

K_U20

K_U27


Ocena z seminarium jest określana na podstawie oceny trafności doboru użytych

technik i metod oraz jakości wykonania wybranych czynności laboratoryjnych.

203


Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie zaliczenia zarówno z laboratorium, jak i projektu oraz pozytywna ocena z kolokwium, a także obecność na zajęciach.


Nakład pracy studenta to 100 godzin (4 ECTS), w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 20 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 10 godzin.


10. K. Kurzydłowski, M. Lewandowska, Nanomateriały inżynierskie, PWN, Warszawa 2010. 11. A. Huczka, B. Bystrzejewski, Fullureny: 20 lat później, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego,

Warszawa 2007. 12. M.W. Richert, Inżynieria nanomateriałów i struktur ultradrobnoziarnistych, Uczelniane

Wydawnictwo Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków 2006. 13. I. Guin, Materiały polimerowe, PWN, 2003. 14. S. Datta, M.A. Ratner, Y. Xue, First-principles based matrix Green`s function approach to

molecular electronic devices: general formalism, Chemical Physics, 2002. 15. S. Datta, Nanoscale device modeling: the Green`s function method, Superlattices and

Microstructures, 2000. 16. A.B. Kaiser, Electronic transport properties of conducting polymers and carbon nanotubes, Rep.

Prog. Phys., 2001. 17. A.G. MacDiarmid, Nobel Lecture: Synthetic metals: A novel role for organic polymers, Rev. Mod.

Phys., 2001. 18. A. Nitzan, M.A. Ratner, Electron Transport in Molecular Wire Junctions, Science, 2003.


3. V.N. Popov, Carbon nanotubes: properties and application, Materials Science and Engineering R, 2004.

4. Y. Wada, Problems and Prospects of Single Molecule Information Devices, Jpn. J. Appl. Phys., 2000.

204


TTT EEE CCC HHH NNN III KKK III WWW YYY TTT WWW AAA RRR ZZZ AAA NNN III AAA WWW YYY RRR OOO BBB ÓÓÓ WWW MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH




Odpowiedzialny za przedmiot: Prof. dr hab. inż. Eugene Feldshtein

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

6 Wykład 30 2

V Egzamin

Laboratorium 30 2 Zaliczenia na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z szczegółami produkcji wyrobów medycznych,

zasadami działania konwencjonalnych obrabiarek, konwencjonalnymi i niekonwencjonalnymi

metodami obróbki elementów wyrobów medycznych, metodami montażu i ogólnymi

zagadnieniami opracowania procesów technologicznych obróbki do wykorzystania w przyszłej

pracy zawodowej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Materiałoznawstwo, Biomateriały, Metrologia.


Treść wykładowa. Warunki wytwarzania wyrobów medycznych. Podstawowe zagadnienia

technologii i organizacji produkcji. Rodzaje i podstawowe pojęcia obróbki ubytkowej. Ostrze

skrawające. Parametry skrawania. Obróbka toczeniem powierzchni obrotowych. Obróbka

otworów za pomocą narzędzi osiowych. Obróbka frezowaniem. Obróbka powierzchni

o skomplikowanych kształtach. Technologie obróbki ściernej. Obróbka umacniająca. Nowoczesne

metody obróbki – elektroerozyjna, plazmowa, laserowa itp. Cechy użytkowe powierzchni

obrobionej. Technologie montażu.

Wykaz ćwiczeń laboratoryjnych. 1. Obróbka toczeniem powierzchni obrotowych zewnętrznych 2. Obróbka toczeniem powierzchni obrotowych wewnętrznych 3. Obróbka toczeniem powierzchni obrotowych kształtowych. 4. Obróbka frezowaniem powierzchni płaskich i kształtowych.

205


5. Obróbka frezowaniem powierzchni śrubowych. 6. Technologie obróbki otworów. 7. Dłutowanie. 8. Nacinanie zębów kół zębatych na frezarce obwiedniowej. 9. Nacinanie zębów kół zębatych na dłutownice Fellowsa. 10. Obróbka szlifowaniem powierzchni obrotowych zewnętrznych. 11. Obróbka szlifowaniem powierzchni płaskich. 12. Obróbka wyrobów medycznych na obrabiarkach CNC. 13. Ostrzenie narzędzi skrawających. 14. Ćwiczenia poprawkowe i kolokwia.


Wykłady z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Praca z książką i w Internecie. Praca zespołowa podczas wykonania ćwiczeń laboratoryjnych.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W23

Student zna metody i zasady obróbki wyrobów medycznych, wie zasady działania i

możliwości maszyn konwencjonalnych i CNC, charakteryzuje technologie

konwencjonalne i nowoczesne, opisuje konstrukcje i zastosowanie typowych

narzędzi skrawających i uchwytów, specyfikę montażu.

K_W23 Potrafi dobrać typowe maszyny, narzędzia i zaproponować metody obróbki

typowych powierzchni wyrobów medycznych.

K_U11 Posiada umiejętności posługiwania się technikami informacyjno-komunikacyjnymi

przy opracowaniu wyników ćwiczeń.

K_U13 Potrafi interpretować wyniki ćwiczeń laboratoryjnych i wyciągać wnioski.

K_U27 potrafi analizować właściwości eksploatacyjne maszyn w kontekście ekonomiczno

technicznym.

K_K03 Potrafi współdziałać w grupie.

206




Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W23

K_K03

Egzamin pisemny




K_U11

K_U13

K_U27





Warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie pozytywnej oceny z 3-ch pisemnych

odpowiedzi na pytania egzaminacyjne dotyczące teoretycznych zagadnień przedmiotu. Wpisuje

się średnia ocena.

Przy ocenianiu pytań z części wykładowej stosuje się następujące wytyczne:

Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5

Student nie

rozumie pytania,

nie potrafi w

sposób

prawidłowy

udzielić

odpowiedzi

Odpowiedzi

zawierają tylko

informacje

podstawowe bez

wspomagających

schematów,

wykresów itp.

Odpowiedzi

zawierają

informacje

przedstawiane

podczas zajęć,

lecz nie w pełni

kompletne lub z

nieznacznymi

błędami

Odpowiedzi

zawierają pełne

informacje

przedstawiane

podczas zajęć

oraz własne

spostrzeżenie

rozpatrywanego

problemu

Zajęcia laboratoryjne – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen sporządzonych sprawozdań ze wszystkich zajęć laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu z uwzględnieniem obecności i aktywności studenta na zajęciach.


Nakład pracy studenta to 152 godzin (6 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, konsultacje 30 godzin, egzamin : 2 godzin, przygotowanie do zajęć: 20 godzin, przygotowanie do kolokwium: 20 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 20 godzin.

207



1. red. A. Laber, Wybrane zagadnienia z inżynierii wytwarzania: obróbka ubytkowa - Zielona Góra Oficyna Wydaw. Uniwersytetu Zielonogórskiego, 2008;

2. Filipowski R., Marciniak M., Techniki, obróbki-mechanicznej i erozyjnej., Warszawa Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej 2000;

3. Praca zbiorowa. Obróbka skrawaniem, ścierna i erozyjna. Pod red. L. Dąbrowskiego i in. Warszawa Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej 1997.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Praca zbiorowa. Encyklopedia technik wytwarzania stosowanych w przemyśle maszynowym. Pod red.

J.Erbla. T. II. Obróbka skrawaniem. Montaż. Warszawa Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2001;

2. Laboratorium technik wytwarzania. Obróbka skrawaniem i obrabiarki/ red. Z. Wójcik. Warszawa Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej 1980;

3. Czasopismo Annals of CIRP.

Uwagi: Część ćwiczeń laboratoryjnych może być zamieniona na wycieczki do zakładów produkujących

wyroby medyczne.

208


KKK SSS ZZZ TTT AAA ŁŁŁ TTT OOO WWW AAA NNN III EEE WWW AAA RRR SSS TTT WWW YYY WWW III EEE RRR ZZZ CCC HHH NNN III EEE JJJ WWW YYY RRR OOO BBB ÓÓÓ WWW MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH





Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

6 Wykład 30 2 V

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Celem realizacji przedmiotu jest nabycie przez studenta wiedzy i umiejętności niezbędnych do zaprojektowania i wytworzenia wyrobów medycznych oraz technik modyfikacji ich powierzchni, stosowanych aby podwyższyć ich biokompatybilność i odporność korozyjną.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z zakresu chemii, materiałoznawstwa, biomateriałów.


Wykład: Techniki kształtowania powierzchni wyrobów medycznych. Metalurgia proszków jako

technologia materiałów i gotowych produktów. Rodzaje i podstawowe pojęcia obróbki ubytkowej.

Odkształcenie plastyczne metali i ich stopów. Kształtowanie struktury i własności warstw

powierzchniowych biomateriałów i innych materiałów konstrukcyjnych. Obróbka cieplna metali i

stopów. Obróbka chemiczna. Procesy nanoszenia powłok z fazy gazowej. Procesy nanoszenia powłok

z fazy ciekłej. Warstwy powierzchniowe kształtowane z wykorzystaniem technologii laserowych.

Powierzchniowe warstwy tlenkowe i ceramiczne. Zmiany struktury i właściwości materiałów

inżynierskich w wyniku eksploatacji.

Laboratorium:

1. Obróbka toczeniem powierzchni obrotowych wewnętrznych, zewnętrznych, kształtowych.

2. Obróbka frezowaniem powierzchni płaskich, kształtowych i śrubowych.

3. Obróbka ścierna (śrutowanie, szlifowanie, polerowanie)

4. Obróbka wyrobów medycznych na obrabiarkach CNC.

5. Trawienie.

209


6. Nanoszenie powłok z fazy ciekłej techniką sol-żel metodą zanurzenia.

7. Nanoszenie powłok z fazy ciekłej techniką sol-żel metodą wirową.

8. Elektropolerowanie, pasywacja, anodowanie powierzchni implantów metalowych.

9. Warstwy ceramiczne Al2O3

10. Projektowanie procesu nanoszenia warstwy kompozytowej 1. (z uwzględnieniem czasów

przygotowawczo zakończeniowych, czasów poszczególnych operacji i zabiegów, sposobu

badania jakości warstwy, ujęcie aspektu ekonomicznego )

11. Projektowanie procesu nanoszenia warstwy kompozytowej 2.






Praca indywidualna i zespołowa w trakcie realizacji ćwiczeń laboratoryjnych. Prezentacja rozwiązań, analiza i dyskusja nad uzyskanymi wynikami.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W23

Student zna metody i zasady obróbki wyrobów medycznych, zna zasady działania i możliwości maszyn konwencjonalnych i CNC, charakteryzuje technologie konwencjonalne i nowoczesne, opisuje konstrukcje i zastosowanie typowych narzędzi skrawających i uchwytów, specyfikację montażu.

K_W23 Potrafi dobrać typowe maszyny, narzędzia i zaproponować metody obróbki

typowych powierzchni wyrobów medycznych.

K_U11 Posiada umiejętność posługiwania się technikami informacyjno- komunikacyjnymi

przy opracowaniu wyników ćwiczeń.


K_U27 Potrafi analizować właściwości eksploatacyjne maszyn w kontekście ekonomiczno

technicznym.


210




Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W23

K_K03

Egzamin pisemny




K_U11

K_U19

K_U27






Nakład pracy studenta to 152 godzin (6 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, udział w konsultacjach: 30 godzin, egzamin:2 godziny, przygotowanie do zajęć: 20 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 20 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 20 godzin.


9. Filipowski R., Marciniak M., Techniki obróbki mechanicznej i erozyjnej, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2000.

10. Dobrzański L.A., Podstawy kształtowania struktury i właściwości materiałów metalowych, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, 2007.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Street L.J., Introduction to Biomedical Engineering Technology, CRC Press, 2008

211


III NNN ŻŻŻ YYY NNN III EEE RRR III AAA RRR EEE HHH AAA BBB III LLL III TTT AAA CCC JJJ III




Odpowiedzialny za przedmiot: Dr inż. Tomasz Klekiel

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2 VI

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Celem modułu jest zapoznanie studentów z podstawami inżynierii rehabilitacji w zakresie konstruowania aparatury medycznej, sprzętu rehabilitacyjnego, a także podstawowych metod rehabilitacji. Zakres tematyczny przedmiotu obejmuje podstawowe definicje i pojęcia z zakresu medycyny rehabilitacyjnej, faz procesu rehabilitacji, protez i ortoz, kinematyki chodu, sprzętu pionizująco – stabilizującego. Praktyczne umiejętności projektowania nabywane są poprzez poszukiwanie, analizę i stosowanie innowacyjnych rozwiązań spotykanych w nowoczesnym sprzęcie do rehabilitacji, uwzględniając wpływ działania powstających konstrukcji na postęp procesu leczenia.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Student powinien posiadać ugruntowaną wiedzę z przedmiotów realizowanych we wcześniejszym toku nauczania, tj. propedeutyka nauk medycznych, zarys fizjologii i anatomii, fizyka, mechanika i wytrzymałość, podstawy elektroniki i elektrotechniki, wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie, biomechanika inżynierska, projektowanie układów biomechanicznych, sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych, elementy mechatroniki, elektroniczna aparatura medyczna.


Wykład: Wprowadzenie do inżynierii rehabilitacji, historia rehabilitacji, podstawowe definicje, zaopatrzenie ortotyczne, fazy procesu rehabilitacji. rola inżynierii rehabilitacyjnej, protezy kończyn górnych, protezy dłoni, protezy przedramienia, protezy kończyn dolnych, kinematyka chodu, lokomocja, protezowanie kończyn dolnych, protezy stopy, protezy dynamiczne stopy, protezy podudzia, protezy uda, protezy biodrowe, zaopatrzenie ortotyczne kończyn dolnych, ortozy kończyny dolnej, ortozy stopy, ortozy kolana, ortozy stawu, biodrowego, funkcjonalna stymulacja kończyn dolnych, funkcjonalna stymulacja elektryczna, zaopatrzenie ortotyczne kończyn górnych,

212


ortozy kończyny górnej, zaopatrzenie ortotyczne tułowia, ortozy kręgosłupa, sprzęt pomocniczy, sprzęt pionizująco – stabilizujący, pionizator. Parapadium, sensory w urządzeniach do rehabilitacji, urządzenia rehabilitacyjne, pomiary napięcia mięśni, pomiary wielkości nieelektrycznych w diagnostyce medycznej, sensory w nowoczesnych protezach i ortozach, nowoczesne rozwiązania inteligentnych urządzeń rehabilitacyjnych.

Projekt: Realizacja przedmiotu polega na opracowaniu projektu zgodnie z harmonogramem obejmującym następujące etapy:

projekt koncepcyjny urządzenia mechatronicznego wspomagającego proces rehabilitacji wybranego schorzenia na bazie analizy metod i technik rehabilitacji w tym zasady planowania procesu rehabilitacji;

ocena rozwiązania pod kątem skuteczności procesu rehabilitacji, możliwości technicznych wykonania urządzenia, warunków określających wytwarzanie sprzętu medycznego i rehabilitacyjnego;

projekt urządzenia z uwzględnieniem wymaganych obliczeń;

opracowanie dokumentacji technicznej.

Każdy z etapów jest rozliczany w cyklu miesięcznym, a efekty realizacji prac stanowią podstawę do ocen formatywnych.


Wykład konwencjonalny, metoda projektu, dyskusja, praca z dokumentem źródłowym, praca w grupach.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W23

Zna podstawowe urządzenia wykorzystywane w procesie rehabilitacji,

ma podstawową wiedzę w zakresie rozwoju nowoczesnych technik rehabilitacji,

posiada informacje z zakresu recyklingu sprzętu rehabilitacyjnego oraz

ma podstawową wiedzę dotyczącą problematyki osób niepełnosprawnych.

K_U05 Posiada umiejętność organizowania pracy w zespole projektowym.

K_U18 Stosuje zasady z zakresu bezpieczeństwa sprzętu rehabilitacyjnego i aparatów

protetycznych.

K_U20

Potrafi dokonać wyboru rozwiązania konstrukcyjnego pod względem kosztów

wykonania, sformułować założenia projektowe dla wybranych konstrukcji sprzętu

rehabilitacyjnego oraz zgodnie z zadaną specyfikacją, uwzględniającą aspekty

pozatechniczne zaprojektować proste urządzenie przeznaczone do rehabilitacji.

K_U24 Na podstawie wiedzy i analizy funkcjonowania urządzenia potrafi je zidentyfikować

podając jego przeznaczenie oraz wskazać urządzenie wspomagające rehabilitację

213


wybranych schorzeń.

K_U27

Potrafi wyszukać i omówić zasadę działania urządzeń rehabilitacyjnych o założonym

przeznaczeniu a także ma doświadczenie w zakresie analizy zależności pomiędzy

rozwiązaniem konstrukcyjnym a funkcjonalnością sprzętu rehabilitacyjnego.

K_K01

K_K02

K_K03

Posiada wiedzę w zakresie znaczenia środków technicznych w życiu osób

niepełnosprawnych, zdobywa umiejętność i doświadczenie w pracy zespołowej oraz

ma świadomość ciągłego rozwoju urządzeń rehabilitacyjnych i aparatów

protetycznych.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W23

K_U27

Egzamin pisemny.




K_U05

K_U18

K_U20



oceny postępów realizacji projektu oraz ewaluacji projektu jako produktu finalnego

powstającego w trakcie realizacji zajęć.

K_K01

K_K02

K_K03

Weryfikacja poziomu osiągniętych kompetencji rozwijanych w ramach działań nad

opracowaniem projektu, następuje podczas odpowiedzi, rozmów, konsultacji

dotyczących poszczególnych jego etapów oraz prezentacji projektu jako produktu

stanowiącego wynik realizacji przedmiotu.

Wykład: Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu przeprowadzonego w formie pisemnej składającego się z części weryfikującej wiedzę oraz części problemowej oceniającej umiejętność zastosowania wiedzy.

Projekt: Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny sumatywnej na którą składają się: ocena formatywna dokonywana na podstawie oceny stopnia realizacji poszczególnych etapów projektu, oceny za projekt dokonywanej na podstawie KARTY ZALICZENIA PROJEKTU opisującej stopień realizacji, prezentacji wyników projektu i odpowiedzi na pytania związane z tematyką rozwiązywanego problemu.

214



Nakład pracy studenta to 102 godziny (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, egzamin: 2 godziny, przygotowanie do zajęć: 8 godzin, opracowanie projektu: 20 godzin, przygotowanie do egzaminu: 10 godzin.


1. Nałęcz M. (pod red.): Biomechanika i Inżynieria Rehabilitacji, Tom 5.

2. Bober T., Zawadzki J., Biomechanika układu ruchu człowieka, wydanie II poprawione, Wydawnictwo BK, Wrocław, 2003.

3. Ethier C.R., Simmons C.A.: Introductory Biomechanics, Cambridge University Press, Cambridge, 2007.

4. Będziński R., Biomechanika Inżynierska, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 1997.

5. Kolster B., Ebelt-Paprotny G.: Poradnik fizjoterapeuty, Osolineum, 1996.

6. Borkowska M. (pod red): ABC rehabilitacji dzieci. Najczęstsze schorzenia narządu ruchu. Wyd. Pelikan, Warszawa, 1989.

7. Bruhl W.: Zarys reumatologii, PZWL, Warszawa, 1987.

8. Dega W., Senger A.: Ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa, 1996.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Dega W., Milanowska K.: Rehabilitacja medyczna, PZWL, Warszawa, 1993.

2. Dziak A.: Ćwiczenia usprawniające w uszkodzeniach kości i stawów, PZWL, Warszawa, 1990.

3. Gałkowski T. (pod red.): Encyklopedyczny Słownik Rehabilitacji, PZWL, Warszawa 1986.

4. Grochmal S., Zielińska- Chrzanowska S.: Rehabilitacja w chorobach układu nerwowego, PZWL, Warszawa, 1986.

5. Hulek A. (pod red.): Człowiek niepełnosprawny w społeczeństwie, PZWL, Warszawa, 1986.

6. Kaliszewski J.: Rehabilitacja w klinice chorób wewnętrznych, PZWL, Warszawa, 1974.

7. Kiwerski J., Kowalski M., Krasuski M.: Schorzenia i urazy kręgosłupa, PZWL, Warszawa, 1997.

8. Kuch J.: Rehabilitacja, PZWL, Warszawa, 1989.

9. Larkowa H.: Człowiek niepełnosprawny – problemy psychologiczne, PWN, Warszawa, 1987.

10. Larkowa H.: Postawy otoczenia wobec osób niepełnosprawnych, PZWL, Warszawa, 1970.

215


DDD YYY NNN AAA MMM III KKK AAA UUU KKK ŁŁŁ AAA DDD UUU RRR UUU CCC HHH UUU





Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2 VI

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest doskonalenie wiedzy i umiejętności w zakresie projektowania z uwzględnieniem konstukcji układów obciążanych znacznymi siłami dynamicznymi oraz poszerzenie wiedzy w zakresie kinematyki i dynamiki układu ruchu człowieka. Jednocześnie celem przedmiotu jest umiejętność analizy ruchu ciała człowieka w celu określenia występujących obciążeń oraz umiejętności oceny wpływu tych obciążeń na organy wewnętrzne zwłaszcza na układ kostno- mięśniowo-więzadłowy.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Propedeutyka nauk medycznych, zarys fizjologii i anatomii, fizyka, mechanika i wytrzymałość, podstawy elektroniki i elektrotechniki, wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie, biomechanika inżynierska, sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych, elektroniczna aparatura medyczna.


Wykład:

Część I Wprowadzenie do kinematyki i dynamiki

Wektorowy i analityczny opis ruchu punktu. Kinematyczne równania ruchu. Tor punktu. Opis ruchu punktu po torze. Naturalne kierunki odniesienia, trójścian Freneta. Ruch prostoliniowy punktu. Prędkość i przyspieszenie w ruchu prostoliniowym. Szczególne przypadki ruchu; ruch prostoliniowy jednostajny i jednostajnie zmienny. Ruch prostoliniowy nieswobodnego punktu materialnego.

216


Metoda wyznaczania środka ciężkości dla ciała człowieka. Pojęcie siły bezwładności, równowaga układu dynamicznego; zasada d’Alemberta. Ruch krzywoliniowy. Prędkości i przyspieszenia w ruchu krzywoliniowym Przyspieszenie styczne i normalne do toru, promień krzywizny toru. Różniczkowanie wektora w układzie ruchomym. Ruch względny punktu, przyspieszenie Coriolisa.

Kinematyka ciała sztywnego. Ruch obrotowy wokół stałej osi, wyznaczanie prędkości i przyspieszenia wybranego punktu. Ruch płaski ciała sztywnego, prędkości i przyspieszenia w ruchu płaskim. Metoda bieguna i chwilowego środka obrotu. Chwilowy środek przyspieszeń. Ruch złożony, wyznaczanie prędkości i przyspieszenia wybranego punktu ciała sztywnego.

Dynamika układu punktów materialnych. Pęd punktu i układu punktów materialnych i prawo jego zmienności. Ruch środka masy. Kręt punktu i układu punktów materialnych i prawo jego zmienności.

Praca w ruchu prosto i krzywoliniowym. Moc średnia i moc chwilowa. Praca w potencjalnym polu sił pole sił ciężkości i sprężystości. Energia kinetyczna układu punktów materialnych. Twierdzenie Koeniga. Zasada zachowania energii mechanicznej. Twierdzenie o przyroście energii kinetycznej punktu.

Dynamika ciała sztywnego. Ruch postępowy i obrotowy ciała. Równanie ruchu wahadła fizycznego. Dynamika ruchu płaskiego. Założenia liniowej teorii drgań. Modelowanie układów mechanicznych, metoda superpozycji, drgania własne. Drgania swobodne tłumione oporem wiskotycznym. Drgania wymuszone nietłumione. Rezonans mechaniczny. Drgania wymuszone tłumione. Zasady wibroizolacji w układach biomechanicznych.

Część II Wprowadzenie do biomechaniki sportu

Wzorce ruchowe - istota z biomechaniki sportu. Definiowanie ludzkich ruchów. Podstawowe ruchy. Wzorce ruchu. Porównanie analizy ruchu jakościowego i ilościowego. Jakościowa analiza ruchów sportowych. Systemy analizy pracy sportowców. Etap przygotowania,obserwacji, oceny i diagnozy oraz analizy i interwencji w ocenie sportowców.

Identyfikacja kluczowych cech ruchu. Wzorce ruchowe - geometria ruchu. Podstawy ruchu. Koordynacja ruchów w stawach.

Ilościowa analiza ruchu. Metody analizy ruchu. Zastosowanie wideografii w analize ruchów sportowców.

Przyczyny ruchu - siły i momenty. Metody analizy sił podczas ruchu. Zasada zachowania pędu i momentu pędu dla złożonych struktur układu ruchu. Określenie środka masy ciała człowieka. Wytwarzanie i kontrola momentu pędu. Pomiar siły. Pomiary ciśnienia.

Anatomia ruchu ludzkiego ciała. Ruchomość ciała. Szkielet i jego kości. Znaczenie stawów w powstawaniu ruchów. Mięśnie jako motor napędowy ruchu. Procedury doświadczalne oceny funkcjonowania mięśni. Dynamometria izokinetyczna.

Projekt

Wprowadzenie do problematyki urządzeń wspomagających ćwiczenia sportowe, analiza metod i technik ćwiczeń dla wybranych dla wybranych dyscyplin sportowych, zasady planowania ćwiczeń, projekt koncepcyjny urządzenia mechatronicznego wspomagającego proces rehabilitacji wybranego schorzenia, ocena rozwiązania pod kątem skuteczności procesu przygotowania sportowego, możliwości techniczne wykonania urządzenia, warunki i przepisy dotyczące wytwarzania sprzętu, projekt układu sterowania urządzenia, wybór elementów wykonawczych i czujników, przygotowanie dokumentacji technicznej, rysunek złożeniowy urządzenia, rysunki wykonawcze, algorytmy sterowania, ocena projektów.

217



Wykład konwencjonalny, metoda projektu, dyskusja, praca z dokumentem źródłowym, praca w grupach


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W23 Ma wiedzę z zakresu kinematyki i dynamiki układu ruchu człowieka.

K_U05 posiada umiejętność zorganizowania pracy w zespole projektowym

K_U18 Stosuje zasady bezpieczeństwa związane z budową i eksploatacją sprzetu

sportowego

K_U20

Potrafi dokonać wyboru rozwiązania konstrukcyjnego pod względem kosztów

wykonania, sformułować założenia projektowe dla wybranych konstrukcji sprzętu

sportowego oraz zgodnie z zadaną specyfikacją, uwzględniającą aspekty

pozatechniczne, zaprojektować proste urządzenie przeznaczone do ćwiczeń

sportowych.

K_U24

Potrafi zidentyfikować urządzenie podając jego przeznaczenie, na podstawie wiedzy

i analizy funkcjonowania oraz wskazać urządzenie przeznaczone do rozijania

okreslonych umiejętności sportowych.

K_U27

Potrafi wyszukać i omówić zasadę działania urządzeń mechanicznych o założonym

przeznaczeniu a także ma doświadczenie w zakresie analizy zależności pomiędzy

rozwiązaniem konstrukcyjnym a funkcjonalnością sprzętu sportowego

K_K01,

K_K02 K_K03

Posiada wiedze w zakresie znaczenia środków technicznych w życiu osób

niepełnosprawnych, zdobywa umiejętność i doświadczenie w pracy zespołowej oraz

ma świadomość ciągłego rozwoju urządzeń sportowych.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_W23

Egzamin pisemny




218


K_U05, K_U18, K_U20 K_U27




K_K01, K_K02, K_K03

umiejętności rozwijane podczas wykonywania projektu oraz konsultacji

poszczególnych jego etapów

Wykład: warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu przeprowadzonego w formie pisemnej.

Projekt: zaliczenie na ocenę (zaliczenie podstawie ocen otrzymanych podczas realizacji projektu za przygotowanie do zajęć oraz oceny końcowej za projekt)


Nakład pracy studenta to 122 godzin (4 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, egzamin : 2 godzin, przygotowanie do zajęć: 40 godzin, opracowanie projektu: 30 godzin, przygotowanie do egzaminu: 20 godzin,


1. R. Bartlet, Introduction to Sports Biomechanics - Analysing Human Movement Patterns, Routledge, 2007

2. P. Grimshaw i in., Biomechanika sportu. Krótkie wykłady, PWN, 2010 3. T. Bober, J. Zawadzki, Biomechanika układu ruchu człowieka. 4. Romuald Będziński, Biomechanika, Oficyna Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław

1997 5. Romuald Będziński red., Biomechanika, IPPT PAN, Mechanika Techniczna Tom XII, 2011

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Biomechanika i Inżynieria Rehabilitacji, Tom 5. 2. C. Ross Ethier, Craig A. Simmons, Introductory Biomechanics. 3. Poradnik rehabilitanta.Podobnie postępuj w przypadku kolejnych pozycji

bibliograficznych literatury podstawowej wciskając [Enter]. Pamiętaj o kolejności: autor, tytuł, wydawnictwo, miejsce, rok wydania! Przed wciśnięciem [Enter] skasuj ukryty tekst: „Podobnie …”.

4. B. Kolster, G. Ebelt-Paprotny Poradnik fizjoterapeuty, Osolineum, 1996 5. Borkowska M. (red): ABC rehabilitacji dzieci. Najczęstsze schorzenia narządu ruchu.

Wyd. Pelikan, Warszawa 1989. 6. Bruhl W. : Zarys reumatologii. PZWL, Warszawa 1987. 7. Dega., Senger A.: Ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa 1996

219


PPP RRR ZZZ EEE DDD SSS III EEE BBB III OOO RRR CCC ZZZ OOO ŚŚŚ ĆĆĆ III ZZZ AAA RRR ZZZ AAA DDD ZZZ AAA NNN III EEE JJJ AAA KKK OOO ŚŚŚ CCC III ĄĄĄ




Odpowiedzialny za przedmiot: Dr inż. Agnieszka Kaczmarek-Pawelska

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2 V



CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest pozyskanie przez studenta wiedzy z organizacji i metod zarządzania przedsiębiorstwem oraz uzyskanie umiejętności planowania projektów biznesowych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Brak wymagań wstępnych.


WYKŁAD: Przedsiębiorstwo i jego zasoby (pojęcie przedsiębiorstwa, cele i zasady działania

przedsiębiorstwa, formy organizacyjno-prawne przedsiębiorstw, systematyka przedsiębiorstw,

zasoby przedsiębiorstwa, otoczenie przedsiębiorstwa, pojęcie i proces zarządzania

przedsiębiorstwem). Planowanie i podejmowanie decyzji (rola planowania, planowanie

operacyjne, planowanie strategiczne, rodzaje strategii przedsiębiorstw, proces, modele i style

podejmowania decyzji, grupowe podejmowanie decyzji, przedsiębiorczość, biznes plan).

Organizacja w przedsiębiorstwie (pojęcie, wymiary i typy struktur organizacyjnych

przedsiębiorstw, zarządzanie zmianami w przedsiębiorstwie). Przewodzenie i motywowanie

pracowników w przedsiębiorstwie (role kierownicze i style kierowania, istota i typy przywództwa,

system motywacyjny przedsiębiorstwa, zarządzanie przez cele). Kontrola w przedsiębiorstwie

(istota i cele kontroli, rodzaje kontroli, controlling, budżetowanie, audyt wewnętrzny,

benchmarking). Zarządzanie finansami przedsiębiorstwa (rachunek przychodów, kosztów i wyniku

finansowego przedsiębiorstwa, zysk ekonomiczny, przepływy pieniężne, analiza finansowa,

struktura majątku i kapitałów przedsiębiorstwa). Zarządzanie marketingiem (pojęcie i istota

marketingu, marketing mix, podejmowanie decyzji marketingowych, planowanie, organizowanie

220


i kontrola działalności marketingowej). Zarządzanie operacjami i jakością (procesy produkcyjne

wyrobów i usług, indywidualizacja produktu, rozwój produktów, definicja jakości, koszty jakości,

kompleksowe zarządzanie jakością, statystyczna kontrola jakości, zarządzanie działalnością

operacyjna przedsiębiorstw). Zarządzanie logistyką i zakupami (zakres działalności logistycznej,

organizacja logistyki w przedsiębiorstwie, globalne koszty logistyczne, logistyka zaopatrzenia,

produkcji i dystrybucji, proces zaopatrzeniowy, strategie zakupowe przedsiębiorstwa).

Zarządzanie zasobami ludzkimi (rekrutacja i dobór pracowników, szkolenia i ocena wyników,

zarządzanie zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwach). Zarządzanie projektami (znaczenie

zarządzania projektami, fazy projektu, narzędzia zarządzania projektami). Kierunki rozwoju

przedsiębiorstw (globalizacja działalności gospodarczej, konkurencyjność przedsiębiorstwa,

przedsiębiorstwa w Internecie, przedsiębiorstwa wirtualne, społeczna odpowiedzialność

przedsiębiorstwa). Techniki prezentacji.

LABORATORIUM: W interaktywnych zajęciach laboratoryjnych studenci zapoznają się w praktyce

z technikami kontroli jakości poprzez obserwację i analizę procesu produkcyjnego w firmach VOIT

Polska, FAF Polska, zajęcia te obejmują 4 h laboratoryjne. Następnie prowadzone są interaktywne

zajęcia w trakcie których poruszane są zagadnienia związane z zarządzaniem operacjami i jakością,

zarządzania zasobami ludzkimi, motywowania pracowników, harmonogramowania (tworzenie

diagramów GANTTA). Na ostatnich zajęciach studenci prezentują Biznes Plan w oparciu o wiedzę

zdobytą podczas zajęć.


Realizacja modułu odbywa się poprzez realizację wykładów, w tym: 5 informacyjnych

(dotyczących podstawowych pojęć i mechanizmów zarządzania i jakości), 5 multimedialnych

(wykorzystując metody eksponujące- materiały filmowe ilustrujące różne aspekty kontroli jakości

i techniki prezentacji), 5 konwersatoryjnych podsumowujących przekazaną wiedzę i rozważania

problemowe. Praktyczne przekazanie wiedzy odbywa się podczas realizacji zajęć laboratoryjnych,

z których: 2 odbywają się na terenie firm współpracujących (VOIT i FAF), 3 prowadzone są

z użyciem metod eksponujących, pozostałe zajęcia dotyczą praktycznego wykorzystania

podstawowych narzędzi inżynierii oraz prezentacji Biznes Planów.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W23

Ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania jakością,

i prowadzenia działalności gospodarczej; zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju

form indywidualnej przedsiębiorczości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin

nauki i dyscyplin naukowcy właściwych dla studiowanego kierunku studiów.

K_W13 Ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych,

prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej.

221


K_U27

Potrafi oszacować koszty wstępne oraz koszty szacunkowe realizowanych projektów

inżynierskich; potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych

działań inżynierskich.

K_K06 Potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań

inżynierskich, potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.


Odniesienie

do efektów

dla kierunku

studiów


K_W13

K_W23


Warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie pozytywnej oceny z ustnego kolokwium.

K_U27

K_K06


Ocena z projektu jest określana na podstawie oceny trafności doboru użytych technik i metod oraz jakości wykonania projektu.

Ocena stopnia opanowania wiedzy przekazanej podczas wykładu odbywa się poprzez rozmowę ze

studentem i ocenę sposobu rozwiązania przez niego problemu przedstawionego przez

prowadzącego. Ocena z zajęć laboratoryjnych jest szacowana w oparciu o przedstawione przez

studenta analizy i harmonogramy, sposób prezentacji planu przedsięwzięcia (Biznes Planu)

i aktywność na zajęciach. Przy ocenianiu pytań z części wykładowej stosuje się następujące wytyczne:


Student nie rozumie

pytania, nie potrafi

w sposób prawidłowy

udzielić odpowiedzi.

Odpowiedzi zawierają

tylko informacje

podstawowe bez

wspomagających

schematów, wykresów

itp.


informacje

przedstawiane podczas

zajęć, lecz nie w pełni

kompletne lub

z nieznacznymi

błędami.


pełne informacje


zajęć oraz własne

spostrzeżenie

rozpatrywanego

problemu.


Nakład pracy studenta to 100 godzin (4 ECTS), w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, przygotowanie do zajęć: 20 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 20 godzin.

222



1. Cieślik J.: Przedsiębiorczość dla ambitnych, Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2006.

2. Piasecki B.: Ekonomika i zarządzanie mała firmą, WN PWN Warszawa Łódź, 1999.

3. Liker J. K.: Droga Toyoty, Wydawnictwo MT Biznes, Warszawa, 2004.

4. Czarnecki L.: Biznes po prostu, Wydawnictwo Studio EMKA, Warszawa, 2011.

5. Gallo C.: Steve Jobs – Sztuka prezentacji, Wydawnictwo ZNAK, Kraków 2011.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Cialdini R.B.: Wywieranie wpływu na ludzi, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2008.

2. Kiyosaki R.: Bogaty ojciec, biedny ojciec, Wydawnictwo Instytut Praktycznej Edukacji, 2007.

223


PPP OOO DDD SSS TTT AAA WWW YYY ZZZ AAA RRR ZZZ AAA DDD ZZZ AAA NNN III AAA JJJ AAA KKK OOO ŚŚŚ CCC III ĄĄĄ




Odpowiedzialny za przedmiot: Dr inż. Agnieszka Kaczmarek-Pawelska

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia stacjonarne

4 Wykład 30 2 V



CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest pozyskanie przez studenta wiedzy z zakresu zarządzania oraz umiejętności sterowania jakością w przedsiębiorstwie produkcyjnym.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Brak wymagań wstępnych.


WYKŁAD: Podstawowe pojęcia z zakresu zarządzania (przedsiębiorstwo, struktura organizacyjna,

rodzaje strategii przedsiębiorstwa, planowanie i podejmowanie decyzji). Koncepcja zarządzania

przez jakość (TQM). Ekonomika jakości (rodzaje i struktura kosztów jakości, rachunek korzyści i

kosztów jakości). System zarządzania jakością ISO 9001 (zzasady, wymagania, dokumenty, audyt,

certyfikacja, przyczyny niewłaściwego działania systemu). ISO 13485- System zarządzania jakością

dla wyrobów medycznych. Narzędzia i metody identyfikacji i analizy problemów (histogram,

metoda Pareto, karta kontrolna, burza mózgów). Narzędzia i metody projektowania produktów i

procesów (metoda QFD, FMEA, wykres kompetencji). Zaawansowane narzędzia i metody (Lean

management, Kaizen, Total Productive Maintanance, Just in Time, Kanban). Techniki prezentacji.

LABORATORIUM: W interaktywnych zajęciach laboratoryjnych studenci zapoznają się w praktyce

z technikami kontroli jakości poprzez obserwację i analizę procesu produkcyjnego w firmach VOIT

Polska, Aesculap Chifa, zajęcia te obejmują 4 h laboratoryjne. Następnie prowadzone są

interaktywne zajęcia w trakcie których w praktyce wykorzystuje się wiedzę zdobytą podczas

wykładu. Studenci projektują proces produkcji i zarządzania jakością danego wyrobu w oparciu

224


znajomość norm i technik sterowania jakością. Na ostatnich zajęciach studenci prezentują

zaprojektowany proces.


Realizacja modułu odbywa się poprzez realizację wykładów, w tym: 5 informacyjnych

(dotyczących podstawowych pojęć i mechanizmów zarządzania i jakości), 5 multimedialnych

(wykorzystując metody eksponujące- materiały filmowe ilustrujące różne aspekty kontroli jakości

i techniki prezentacji), 5 konwersatoryjnych podsumowujących przekazaną wiedzę i rozważania

problemowe. Praktyczne przekazanie wiedzy odbywa się podczas realizacji zajęć laboratoryjnych,

z których: 2 odbywają się na terenie firm współpracujących (VOIT i Aesculap Chifa), 3 prowadzone

są z użyciem metod eksponujących, pozostałe zajęcia dotyczą praktycznego wykorzystania

podstawowych narzędzi inżynierii oraz prezentacji wyników.


Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_W23

Ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania jakością,

i prowadzenia działalności gospodarczej; zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju

form indywidualnej przedsiębiorczości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin

nauki i dyscyplin naukowcy właściwych dla studiowanego kierunku studiów.

K_W13 Ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych,

prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej.

K_U27

Potrafi oszacować koszty wstępne oraz koszty szacunkowe realizowanych projektów

inżynierskich; potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych

działań inżynierskich.

K_K06 Potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań

inżynierskich, potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.


Odniesienie

do efektów

dla kierunku

studiów


K_W13

K_W23


Warunkiem zaliczenia części wykładowej jest uzyskanie pozytywnej oceny z ustnego kolokwium.

K_U27 Zaliczenie na ocenę zajęć projektowych.

Ocena z projektu jest określana na podstawie oceny trafności doboru użytych technik

225


K_K06 i metod oraz jakości wykonania projektu.

Ocena stopnia opanowania wiedzy przekazanej podczas wykładu odbywa się poprzez rozmowę ze

studentem i ocenę sposobu rozwiązania przez niego problemu przedstawionego przez

prowadzącego. Ocena z zajęć laboratoryjnych jest szacowana w oparciu o zaproponowane i

przedstawione przez studenta plany produkcji i sterowania jakością danego wyboru, oraz aktywność

na zajęciach. Przy ocenianiu pytań z części wykładowej stosuje się następujące wytyczne:


Student nie rozumie

pytania, nie potrafi

w sposób prawidłowy

udzielić odpowiedzi.


tylko informacje

podstawowe bez

wspomagających

schematów, wykresów

itp.


informacje


zajęć, lecz nie w pełni

kompletne lub

z nieznacznymi

błędami.


pełne informacje


zajęć oraz własne

spostrzeżenie

rozpatrywanego

problemu.


Nakład pracy studenta to 100 godzin (4 ECTS), w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, przygotowanie do zajęć: 20 godzin, przygotowanie pracy kontrolnej, sprawozdań, raportów itp.: 20 godzin.


5. Wawak S.: Zarządzanie jakością. Podstawy, systemy i narzędzia, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2011.

6. Liker J. K.: Droga Toyoty, Wydawnictwo MT Biznes, Warszawa, 2004.

7. Czarnecki L.: Biznes po prostu, Wydawnictwo Studio EMKA, Warszawa, 2011.

4. Gallo C.: Steve Jobs – Sztuka prezentacji, Wydawnictwo ZNAK, Kraków 2011.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 3. Drucker P.F.: Menedżer skuteczny, audiobook, MT Biznes 2011.

226


SSS EEE MMM III NNN AAA RRR III UUU MMM SSS PPP EEE CCC JJJ AAA LLL III SSS TTT YYY CCC ZZZ NNN EEE




Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. inż. Elżbieta Krasicka-Cydzik, prof. UZ

Prowadzący: Promotorzy prac dyplomowych

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Projekt 30 2 VII Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności w zakresie prawidłowego przygotowania merytorycznego i edytorskiego pracy dyplomowej

WYMAGANIA WSTĘPNE:


Przedmiot obejmuje zagadnienia związane z realizacją pracy dyplomowej. Przedstawione są techniki przygotowania pracy, sposobów analizy literaturowej, metody zbierania i analizy danych, prezentacji i weryfikacji wyników. Przedstawiane są narzędzia wspomagające przygotowywanie tekstu pracy. Studenci prezentują wyniki i stopień zaawansowania pracy.


Spotkania seminaryjne z promotorem związane z obszarem dyplomowania


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_K01 Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować

proces uczenia się innych osób.

K_K02 Ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków

działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym

227


odpowiedzialności za podejmowane decyzje.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_K01

K_K02

Ocena stopnia użycia wiedzy i umiejętności zdobytych w trakcie studiów do realizacji

pracy inżynierskiej

Seminarium: zaliczenie na ocenę


Nakład pracy studenta to 75 godzin (3 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 60 godzin, przygotowanie do zajęć: 10 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 5 godzin


Literatura wskazana przez promotora, dostosowana do tematu realizowanej przez studenta pracy dyplomowej.

228


SSS EEE MMM III NNN AAA RRR III UUU MMM DDD YYY PPP LLL OOO MMM OOO WWW EEE III




Odpowiedzialny za przedmiot: Dr inż. Elżbieta Krasicka-Cydzik, prof. UZ


Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Seminarium 45 3 VI Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem jest zdobycie umiejętności prezentowania i dyskutowania na wybrany temat związany z kierunkiem studiów oraz realizowana praca dyplomowa.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

brak


Napisanie samodzielnej pracy inżynierskiej uprawniającej do przystąpienia egzaminu kończącego studia z zakresu inżynierii biomedycznej. Przedmiot obejmuje zagadnienia związane z realizacją pracy dyplomowej. Przedstawione są techniki przygotowania pracy, sposobów analizy literaturowej, metody zbierania i analizy danych, prezentacji i weryfikacji wyników. Przedstawiane są narzędzia wspomagające przygotowywanie tekstu pracy. Studenci prezentują wyniki i stopień zaawansowania pracy.

Zakres tematyczny jest indywidualny dostosowany do tematów prac dyplomowych. W ramach przedmiotu studenci na forum grupy seminaryjnej przedstawiają, w formie prezentacji komputerowej końcowe efekty realizowanej pracy dyplomowej. Każda prezentacja kończy się dyskusją, w której czynny udział bierze grupa seminaryjna. Dopuszcza się opracowanie i przedstawianie prezentacji w języku angielskim. Przyjęcie pracy i jej ocena.


Spotkania seminaryjne z promotorem związane z obszarem dyplomowania

229



kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_K01 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować



K_K04 potrafi odpowiednio określić priorytety służące do realizacji określonego przez siebie

i innych zadania.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_K01

K_K03

K_K04



Zaliczenie na podstawie oceny z przedstawionej prezentacji pracy, a także aktywności podczas zajęć.


Nakład pracy studenta to 75 godzin (3 ECTS) , w tym godziny kontaktowe: 45 godzin, przygotowanie do zajęć: 15 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 15 godzin



231


SSS EEE MMM III NNN AAA RRR III UUU MMM DDD YYY PPP LLL OOO MMM OOO WWW EEE III III




Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Elżbieta Krasicka-Cydzik, prof. UZ


Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Seminarium 75 5 VII Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Celem jest zdobycie umiejętności prezentowania i dyskutowania na wybrany temat związany z kierunkiem studiów oraz realizowana praca dyplomowa.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

brak


Napisanie samodzielnej pracy inżynierskiej uprawniającej do przystąpienia egzaminu kończącego studia z zakresu inżynierii biomedycznej. Przedmiot obejmuje zagadnienia związane z realizacją pracy dyplomowej. Przedstawione są techniki przygotowania pracy, sposobów analizy literaturowej, metody zbierania i analizy danych, prezentacji i weryfikacji wyników. Przedstawiane są narzędzia wspomagające przygotowywanie tekstu pracy. Studenci prezentują wyniki i stopień zaawansowania pracy.

Zakres tematyczny jest indywidualny i dostosowany do tematów prac dyplomowych. W ramach przedmiotu studenci na forum grupy seminaryjnej przedstawiają, w formie prezentacji komputerowej końcowe efekty realizowanej pracy dyplomowej. Każda prezentacja kończy się dyskusją, w której czynny udział bierze grupa seminaryjna. Dopuszcza się opracowanie i przedstawianie prezentacji w języku angielskim. Przyjęcie pracy i jej ocena.


Spotkania seminaryjne z promotorem związane z obszarem dyplomowania.

232



kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_K01 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować



K_K04 potrafi odpowiednio określić priorytety służące do realizacji określonego przez siebie

i innych zadania.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_K01,

K_K03,

K_K04



Zaliczenie na podstawie oceny z przedstawionej prezentacji pracy, a także aktywności podczas zajęć.


Nakład pracy studenta to 150 godzin (6 ECTS), w tym godziny kontaktowe: 45 godzin, przygotowanie do zajęć: 50 godzin, zapoznanie się ze źródłami literaturowymi: 55 godzin



233


PPP RRR AAA CCC AAA DDD YYY PPP LLL OOO MMM OOO WWW AAA




Odpowiedzialny za przedmiot: Dr hab. inż. Elżbieta Krasicka-Cydzik, prof. UZ


Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Projekt 0 0 VII Zaliczenie bez oceny

CEL PRZEDMIOTU:

Celem jest przygotowanie pracy dyplomowej o charakterze projektowo-badawczym, zdobycie umiejętności systematycznej pracy nad obranym zagadnieniem, planowania oraz wyboru sposobu realizacji przy użyciu dostępnej aparatury badawczej oraz specjalistycznego oprogramowania, a także doskonalenie kompetencji redagowania tekstu pracy dyplomowej, sporządzania dokumentacji technicznych, planów, szkiców i prezentacji wyników prowadzonych analiz w postaci wykresów i tabel.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Ukończenie kursów z wszystkich modułów zawartych w programie kształcenia.


W ramach projektu studenci realizują pracę na wybrany temat. Sporządzają dokumentację w formacie określonym przez Dziekana Wydziału Mechanicznego. Studenci wybierają tematy z różnych działów Inżynierii biomedycznej o charakterze empirycznym lub projektowym, jak również realizują zagadnienia wynikające ze współpracy z przemysłem, które w późniejszym etapie mogą zostać wdrożone w procesie technologicznym.


Praca samodzielna wykonywana pod kierunkiem promotora z wykorzystaniem dostępnej aparatury badawczej oraz oprogramowania inżynierskiego. Analiza literaturowa zagadnienia na podstawie zgromadzonych i udostępnionych przez Uniwersytet Zielonogórski księgozbiorów, czasopism naukowych, skryptów oraz dokumentacji technicznych uzyskanych od przedstawicieli zakładów przemysłowych.

234



Kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_K04

K_K08

Potrafi odpowiednio określić priorytety służące do realizacji określonego przez siebie

i innych zadania.


Odniesienie do

efektów dla

kierunku

studiów


K_K04

K_K08


pracy inżynierskiej.

Zaliczenie bez oceny przy jednoczesnym wydaniu pozytywnej opinii przez promotora i recenzenta oraz dopuszczeniu do obrony. Zaakceptowanie formy pracy zredagowanej wg zasad określonych na wydziale.


Nakład samodzielnej pracy studenta to 375 godzin (15 ECTS).


1. Literatura wskazana przez promotora, dostosowana do tematu realizowanej przez studenta

pracy dyplomowej.

235


PPP RRR AAA KKK TTT YYY KKK AAA ZZZ AAA WWW OOO DDD OOO WWW AAA




Odpowiedzialny za przedmiot: Dr inż. Agnieszka Kierzkowska

Prowadzący: opiekun upoważniony przez kierownika jednostki, w której praktyka się odbywa

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

em

est

rze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS


Praktyka 160 40 IV/V Zaliczenie bez oceny

CEL PRZEDMIOTU:

Celem studenckich praktyk zawodowych jest wykształcenie umiejętności zastosowania i sprawdzenia wiedzy teoretycznej uzyskanej w toku studiów w praktyce.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Ukończenie II roku (IV semestru) studiów.


Zakres tematyczny obejmuje między innymi: - zaznajomienie z podstawowymi i obowiązującymi przepisami dyscypliny pracy, wymagań

stawianych pracownikom oraz warunkami bezpieczeństwa i higieny pracy; - zaznajomienie ze strukturą instytucji oraz poznanie metod organizacji pracy, szczególnie

działów technicznych; - zapoznanie z warunkami i charakterem działalności jednostki; - rozwijanie zainteresowań oraz umiejętności pracy zespołowej; - konfrontacja i pogłębianie uzyskiwanej w procesie kształcenia wiedzy przez zastosowanie w

praktyce zawodowej, - doskonalenie wiedzy przez praktyczny udział w bieżącej działalności jednostki; - nabycie umiejętności obsługi aparatury; - poznanie zasad i potrzeb wynikających z eksploatacji, nadzoru technicznego, obsługi i

konserwacji aparatury medycznej, badawczej, maszyn technologicznych, itp.; - zapoznanie z przebiegiem procesu technologicznego (w przypadku jednostki produkcyjnej),

czynnikami ekonomicznymi i socjologicznymi.

236



Praktyczny udział w działalności firmy. Metody kształcenia w szczegółach ustalane są przez kierownika jednostki, w której praktyka się odbywa.


kierunkowy

efekt

kształcenia

Opis

K_K08 Zdobywa kompetencje zawodowe w środowisku pracy


Odbycie 160 godzin praktyki potwierdzonej przez opiekuna praktyki upoważnionego przez kierownika jednostki oraz uzyskanie zaliczenia u opiekuna praktyki ze strony Uniwersytetu Zielonogórskiego na podstawie Dzienniczka. W uzasadnionych przypadkach, po wyrażeniu zgody Dziekana Wydziału, praktyka może być zaliczona na podstawie zaświadczenia o pracy zawodowej studenta


150 godzin (6 ECTS) praktyki realizowanej w miesiącach: lipiec, sierpień i wrzesień. W uzasadnionych przypadkach, po wyrażeniu zgody Dziekana Wydziału, praktyka może się odbyć w innym miesiącu.


1. MATERIAŁY INFORMACYJNE ZWIĄZANE Z ORGANIZACJA PRAKTYK ZAWODOWYCH

ZAMIESZCZONE NA

Documents

Uniwersytet Zielonogórski · 2016-10-28 · 43. Biomechatronika 44. Systemy kontrolno-pomiarowe ð ñ. Projektowanie układów biomechanicznych ð ò. Projektowanie implantów i