Rola i znaczenie kobiet

w różnych kulturach

Karolina Kania

Pracujące matki, kobiety samotne, mężatki i gospodynie domowe, kobiety robiące karierę

zawodową i kobiety pobierające zasiłki, lesbijki i biseksualistki, kobiety zamężne i te żyjące

w celibacie, kobiety stare, młode i w średnim wieku. Wyzwolone Amerykanki i Europejki,

zawoalowane muzułmanki, piękne Chinki. Kobiety. Występują w roli rodzinnej, zawodowej

i społeczno-obywatelskiej. Starają się pogodzić wiele ról, które często są na nie nakładane ze

względu na religię, którą wyznają, czy na kraj, w którym się urodziły i w którym żyją. Jak zauważają

David Matsumoto i Linda Juang, „podobnie, jak w wypadku wielu innych aspektów naszego życia,

kultura wywiera istotny wpływ na zachowania związane z byciem mężczyzną lub kobietą”1.

Stephanie Dillon i M. Christina Benson zauważają z kolei, że „kultura i historia podpowiadają nam,

że powinniśmy postrzegać własną wartość przez pryzmat związków, w które jesteśmy

zaangażowane. Przez wieki uczono nas, że jedynym sposobem na zaspokojenie naszych potrzeb jest

realizowanie społecznie akceptowanego wzorca kobiecości, który nakazywał przedkładanie cudzych

potrzeb mad własne”2. Jednak wzorzec kobiecości w każdej kulturze był i jest realizowany w inny

sposób.

Turcja, Iran, Indie – to część świata arabskiego, będąca głównym ośrodkiem islamu – religii

skupiającej ponad 700 milionów wyznawców. Czy religia ta, wywierająca tak wielki wpływ nie

tylko kulturalny ale i polityczny w krajach, w których panuje, ma także wpływ na kobiety? W jaki

sposób islam formuje styl życia żeńskiej społeczności oraz wpływa na ich pozycję? Jak zauważa

autorka artykułu pt. „Pozycja społeczna współczesnej kobiety arabskiej” „status kobiet arabskich

może być opisany na dwa sposoby: przez pryzmat zachodniego stylu życia, norm i hierarchii

wartości, mając przede wszystkim na uwadze model relacji między mężczyznami i kobietami, jak

również model powiązań społecznych związanych z kulturą arabską”3. Poziom ortodoksji w krajach

islamu jest zróżnicowany, a prawo, w zależności od kraju, może się nieznacznie różnić, jednak

postaram się ogólnie naszkicować rolę i znaczenie muzułmańskich kobiet oraz porównać je

z kobietami mieszkającymi Chinach – w państwie o największej liczbie ludności na świecie.

Odnośnikiem do nich będą „zachodnie” kobiety z krajów europejskich. Zatem jaki jest wizerunek

kobiety i sposób, w jaki postrzegana była i jest ona we współczesnym świecie?

1 D. Matsumoto, L. Juang: Psychologia międzykulturowa, Gdańsk 2007, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, s. 225.2 S. Dillon, M.C. Benson: Kobieta i poczucie własnej wartości, Gdańsk 2003, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, s. 68. 3 E. Puchnarewicz: Pozycja społeczna współczesnej kobiety arabskiej, w: Z. Gorczyńska (red.): Płeć – kobieta – feminizm, Gdańsk 1997, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, s. 165.

1

Kobiety a mężczyźni

Już w chińskiej mitologii możemy odnaleźć żeński pierwiastek żywiołu Yin będącego

symbolem żeńskim. Yin jest ciemne, słabe i bierne w przeciwieństwie do drugiego, męskiego

żywiołu Yang, atrybutu męskości, jasnego, aktywnego i silnego. Oba te żywioły wzajemnie się

dopełniają i tak też jest z pozycją kobiet i mężczyzn w Chinach. Płeć żeńska ma być posłuszna

mężczyznom, wykonywać ich polecenia i pozostawać w ich cieniu. „Istnieją trzy kategorie

stosunków: pomiędzy władcą a urzędnikiem, ojcem a synem i mężem a żoną. Pierwsze opierają się

na sprawiedliwości, drugie na miłości, trzecie na

uległości” pisał Konfucjusz. Tak więc na wizerunek

kobiety duży wpływ miała moralność konfucjańska,

pojmowana w sensie konserwatywnym4. Nie oznacza

to, że kobiety zostały zepchnięte tam na margines.

W Chinach, tak jak i w innych państwach, możemy

znaleźć kobiety, które dzięki mądrości i przebiegłości

przejmowały władzę (królowa Fu Hao), wstępowały

do wojska (Mu Lan), czy pełniły ważne role

polityczne czy społeczne. Dawniej, ważną rolę

odgrywały także szamanki posiadające nadzwyczajne

umiejętności i dzięki temu cieszące się poważaniem.

W wielu fragmentach Koranu, świętej księgi

muzułmanów, podobnie, jak w chińskiej mitologii,

możemy znaleźć informację o tym, jak powinny być traktowane kobiety. Jednak, jak zauważa

O. Vallet, „zalecenia koraniczne oraz tradycja prawna (szariat) oparte są na wielu antycznych

bliskowschodnich rozporządzeniach prawnych. (…) Pytanie tylko czy tradycjom sprzed 3000 lat

powinny hołdować współczesne społeczeństwa”5. W jednym z wersetów Koranu (S.4,34)6 możemy

przeczytać o wyraźnej wyższości mężczyzny nad kobietą. A więc mężczyźni mają nie tylko

przewagę fizyczną nad kobietami, ale także materialną i społeczną. Mężczyźni opanowali sferę

publiczną, a kobiety są w dużej mierze uwięzione w sferze prywatnej7.

4 O. Vallet: Kobieta i religie, w: C. Ockrent (red.): Czarna księga kobiet, Warszawa 2007, Wydawnictwo W.A.B., s.385.5 Tamże, s. 386.6 „Mężczyźni sprawują nad kobietami ochronę, ponieważ Bóg dał jednym z nich pierwszeństwo przed drugimi, i oni też łożą (na nie) ze swych dóbr. A prawe kobiety są pobożne i strzegą duszy tego, co Bóg zachował. A te, których krnąbrności się obawiacie, napominajcie, porzućcie je w łożach i bijcie.”7 C. M. Renzetti, D. J. Curran: Kobiety, mężczyźni, społeczeństwo, Warszawa 2005, Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 491.

2

W Europie, przed emancypacją kobiet, prawo również było bardziej przychylne

mężczyznom. We Francji „prawo odsuwało kobiety od tronu, królewskie faworyty miały wpływy

ogromne, ale nie panowały. Obyczaj angielski i literatura nie opiewały kobiet z francuską egzaltacją,

ale godzono się na ich rządy: energicznym władczyniom o żelaznej woli – Elżbiecie I i Wiktorii –

Imperium zawdzięczało potęgę”8. Jak zauważa Z. Kuchowicz, efektem opierania się kultury

zachodniej, od kilku tysięcy lat, na przewadze mężczyzn, patriarchacie, była swoista niewola oraz

dyskryminacja kobiet uzasadniona w tradycji. „Za sprawą swej siły, bezpośredniego nacisku lub

rytuału, tradycji, prawa i języka, obyczaju, ceremoniału, wychowania i podziału pracy –

(mężczyzna) decyduje i tym, jaką rolę kobiety mają odgrywać, a jakiej nie, oraz w których płeć

żeńska jest wszędzie klasyfikowana niżej od męskiej”9. Jak pisze Z. Kuchowicz, „celnie

scharakteryzowała ową dominację mężczyzn Simone de Beauvoir pisząc, że kobieta przez wieki

była „jeżeli nie niewolnicą, to przynajmniej wasalką mężczyzny”10. Tak, jak i w krajach islamu czy

w Chinach, również w krajach europejskich sytuacja kobiet ulegała zmianom.

Dzisiejsze kobiety z tak zwanego „zachodu”, szczególnie te przedstawiane w reklamach,

ukazywane są za pomocą licznych stereotypów i w ten sposób kreowany jest ich nie do końca

prawdziwy obraz. W reklamach telewizyjnych, a także w reklamach prasowych i na ulotkach

dominuje motyw kobiecy, gdyż większość z nich kierowana jest właśnie do kobiet. Reklamową

kobietę stworzyli mężczyźni. Nawet feministycznie nastawione, wolne profesjonalistki obciążone są

pewnymi stereotypami, nie tworzą bowiem swojego świata wartości, lecz kopiują wartości

mężczyzn. Umniejsza to znaczenie kobiety jako samodzielnej istoty. Sugeruje, że kobiety nie

poradziłyby sobie w codziennym życiu bez interakcji z mężczyznami11.

Kobieta rodzinna

Prawodawstwo islamu określa także pozycję kobiet w rodzinie. Małżeństwo – w formie

umowy z narzeczonym, jest zawierane przez opiekuna kobiety, będącego jej najbliższym krewnym

(ojcem albo bratem). Także w tradycyjnej rodzinie chińskiej rola mężczyzny była dominująca.

Najpierw był to ojciec, a po wyjściu za mąż (za kandydata często wybieranego przez ojca), to mąż

przejmował władzę nad dziewczyną. W lepszej sytuacji były chłopskie, chińskie dziewczyny

ponieważ same mogły wybrać kandydata na męża oraz stanowić o własnym losie12. W dzisiejszych

8 M. Ostrowski, J. Winiecki: Prawa kobiet w Europie, „Polityka” 2009, z dnia 6 marca. http://www.polityka.pl/swiat/analizy/284024,1,prawa-kobiet-w-europie.read#ixzz1JdLzwKBR. Data dostępu 8.04.2011. 9 Z. Kuchowicz, Postawa wobec kobiety w kulturze szlacheckiej polskiego baroku, w: B. Jedynak (red.): Kobieta w kulturze i społeczeństwie, Lublin 1990, Wydawnictwo UMSC, s. 1010 Tamże, s. 10.11 P.H. Lewiński: Retoryka reklamy, Wrocław 1999, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.12 L. Wasilew: Kulty, religie i tradycje Chin, Warszawa 1974, PIW.

3

czasach, jak pisze W. Walther, „wielu ojców uważa za oczywiste, że sami wybiorą swoim

dorastającym córkom odpowiednich mężów, (…) jednak coraz powszechniej wprowadzana na

uniwersytetach koedukacja powoduje zmiany”13. Nie należy zapominać o tym, że islam pozwala

mężczyźnie na wielożeństwo. Poligynia jest uznana i opisana w Koranie (s.4,3)14, jednak jest ona

przywilejem ludzi zamożnych, bowiem nie każdy mężczyzna może sobie pozwolić na zapewnienie

dobrobytu kilku kobietom naraz. W Chinach również dozwolone było wielożeństwo, a ta kobieta,

która jako pierwsza spłodziła mężczyźnie syna, była obdarzana przez wszystkich szczególnymi

względami.

Byli także mężczyźni, którzy posiadali niewolników, a niewolnica, która urodziła panu

dziecko, otrzymywała wolność. Po pierwszej wonie światowej w krajach muzułmańskich zniesiono

niewolnictwo, a w latach 50. XX wieku w niektórych krajach takich, jak Turcja czy Tunezja

zniesiono wielożeństwo, a w innych państwach, szczególnie wśród mieszkańców miast, poligynia

jest dziś rzadkością.

Kazirodztwo, w islamie było

zabronione, mężczyzna nie mógł też

poślubić dwóch sióstr. Częste były

i są do dnia dzisiejszego małżeństwa

kuzynostwa, „ze względu na ścisłe

poczucie współprzynależności”15.

Z kolei w Chinach kobiety

z wyższych sfer musiały zawierać

małżeństwo jedynie w obrębie

określonych rodów, co zmuszało

dziewczyny do podporządkowywania

się woli rodziców.

Kolejną z zasad obowiązujących kobiety arabskie jest ta, że kobieta nie może poślubić

mężczyzny niebędącego muzułmaninem, ale mężczyzna muzułmanin ma prawo do poślubienia

kobiet wyznających inną religię. Jak wiele znamy z opowieści historii kiedy to Polka (albo inna

Europejka) wychodzi za mąż za muzułmanina studiującego na naszym kontynencie. Historie takie

13 W. Walther: Kobieta w islamie, Warszawa 1982, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, s. 176.14 „Jakbyście się lękali postąpić nierzetelnie wobec sierot, bierzcie za żony kobiety, które się wam spodobają, po dwie, po trzy, po cztery; lecz jeśli się obawiacie być niesprawiedliwymi (wobec tak wielu), bierzcie tylko jedną lub niewolnice. Oto najlepszy sposób abyście nie zabłądzili.”15 W. Walther: Kobieta w islamie, cyt. wyd., s. 43.

4

różnie się kończą, ze względu na duże różnice kulturowe, np. Polkom w krajach arabskich zarzuca

się zbytnią agresję i energię16.

Wdowy oraz rozwódki mogą ponownie wyjść za mąż, ale najpierw muszą odczekać kilka

miesięcy. Inaczej było w Chinach. Jeżeli doszło do śmierci małżonka, kobieta nie mogła ponownie

wyjść za mąż i musiała poświęcić się rodzinie zmarłego męża. Jeśli kobieta dopuściła się zdrady,

była nękana przez wszystkich oraz wykluczona z życia rodzinnego. Dlatego często takie kobiety

kończyły jako kurtyzany w domach publicznych. Do takich miejsc trafiały również kobiety, które nie

wyszły za mąż, bowiem staropanieństwo nie było w Chinach społecznie akceptowane. Dlatego

często, szczególnie młode wdowy popełniały samobójstwo. Instytucja rozwodów rozpowszechniła

się w Chinach za czasów dynastii Tang (panującej w latach 618 – 907), jednak to zawsze kobieta

była pokrzywdzona w takiej sytuacji, ponieważ odtrącano ją, pozbawiano środków do życia. Mówiąc

o sytuacji kobiet, nie możemy zapominać, o wprowadzonej w latach 80. XX wieku „polityce jednego

dziecka”. Kontrola urodzeń ze względu na problem zagęszczenia populacji (szczególnie

w miastach), system kar i nagród za posiadanie dzieci (za każde kolejne dziecko trzeba zapłacić karę,

więc mogą sobie na to pozwolić tylko najzamożniejsze rodziny) oraz różnego rodzaju kampanie

mają na celu ograniczenie przyrostu naturalnego w Chinach. Niestety to wciąż dzieci płci męskiej są

bardziej pożądane przez przyszłych rodziców i z tego też względu często stosuje się aborcję,

a niechciane dziewczynki trafiają do domów dziecka lub są wychowywane przez krewnych

mieszkających na wsi17. W krajach arabskich nie ma tego problemu, a chęć posiadania większej

liczby dzieci jest uwarunkowana kulturowo. Jednak tak jak w Chinach, to urodzenie syna daje

kobiecie większy prestiż oraz zwiększa źródło zabezpieczenia rodziców w ich podeszłym wieku18.

W Europie kobiety traktowane były różnie. Z. Kuchowicz zauważa, że położenie kobiet

w krajach Europy południowo-wschodniej było nieporównywalnie gorsze niż w Europie zachodniej.

Wynikało to min. z oddziaływania tam wpływów kultury islamskiej. „Mężczyźni zastrzegali dla

siebie wyłączność działania na wielu polach, najchętniej widzieli kobiety krzątające się koło

gospodarstwa, poświęcone życiu rodzinnemu. Najbardziej irytowało ich mieszanie się niewiast do

spraw publicznych.19”

16 W. Krajewska: Kobieta arabska, Warszawa 1979, Krajowa Agencja Wydawnicza, s. 108.17 K. Tomala: Dynamika wzrostu liczby ludności w ChRL, „Acta Asiatica Varsoviensia” 1992, nr 6.18 E. Puchnarewicz: Pozycja społeczna współczesnej kobiety arabskiej, w: Z. Gorczyńska (red.): Płeć – kobieta –feminizm, cyt. wyd., s. 175.19 Z. Kuchowicz: Postawa wobec kobiety w kulturze szlacheckiej polskiego baroku, w: B. Jedynak (red.): Kobieta w kulturze i społeczeństwie, cyt. wyd., s. 14.

5

Kobieta samodzielna i kobieta kształcąca się, czyli czas na zmiany

Jak zauważa W. Walther, prawie wszystkie obowiązki, jakie nakłada islam na wyznawców,

dotyczą zarówno mężczyzn jak i kobiet20. Według prawa, kobiety nie można zmusić do tego, żeby

pracą lub majątkiem przyczyniała się do utrzymania domu, jednak znane są przypadki, szczególnie

w biedniejszych warstwach, kiedy kobiety są do tego zmuszane. Kobiety mogą również

rozporządzać swoją własnością, nie mniej jednak do jej obowiązku należy dbanie o dom, męża i jego

rodzinę. W tradycji, to mężczyzna decyduje o wzajemnym pożyciu małżeńskim, a także

o wypełnianiu religijnych obowiązków przez kobietę, czy wychodzeniu z domu. Islam karze także

cudzołóstwo, za które, nawet w dzisiejszych czasach można zostać ukamienowanym. Koran wymaga

czterech świadków cudzołóstwa, a znalezienie ich może sprawić kłopot. Dlatego często kobiety są

wykorzystywane, bezprawnie gwałcone, bez możliwości obrony. Jeżeli nie chcą śmierci muszą

przemilczeć to, co się stało. Kobieta w islamie jest także w pewnym sensie wyłączona z życia

publicznego. Miejscem, w którym przebywa jest harem – niedostępna część domu przeznaczona

tylko dla kobiet. Do haremu, oprócz kobiet, wstęp mają jedynie pan domu i jego synowie. To tam

kobiety wypełniają wszystkie domowe obowiązki, opiekują się swoimi dziećmi, czy też poświęcają

czas na pielęgnację urody. Różne tendencje doprowadziły do tego, że np. kobiety w meczetach mają

osobne, oddzielone od mężczyzn miejsce lub też w ogóle nie dopuszcza się kobiet do modlitwy

w świątyni. Także tradycyjne arabskie kawiarnie, restauracje czy kina były przez długi czas

miejscami kierowanymi tylko do mężczyzn.

Z kolei w Europie, a więc i w Polsce, jak zauważa Z. Kuchowicz, „kobiet nie traktowano

tylko przedmiotowo, lecz także podmiotowo, co występuje w życiu rodzinnym, intymnym, także

w zezwalaniu na administrowanie majątkami, czasem – uprawianiu wolnych zawodów.” Podkreśla

on również, że o lepszej sytuacji kobiety europejskiej decydowało także chrześcijaństwo,

wyznawane przez mieszkańców kontynentu. „Występowała tendencja Kościoła do zrównania kobiet

z mężczyznami w ich godności, tudzież w ich prawach i obowiązkach. Nie było to jednak dążenie do

równości absolutnej, skoro dostęp do hierarchii duchownej zarezerwowany był wyłącznie dla

mężczyzn, a w małżeństwie uznawano supremację męża nad żoną” – zauważa Kuchowicz21.

20 W. Walther: Kobieta w islamie, cyt. wyd., s.24.21 Z. Kuchowicz: Postawa wobec kobiety w kulturze szlacheckiej polskiego baroku, w: B. Jedynak (red.): Kobieta w kulturze i społeczeństwie, Lublin 1990, Wydawnictwo UMSC, s. 23, 24.

6

Jak zauważa B. Piotrowska, „w kulturze

chińskiej obowiązywał swoisty kanon piękna.

Niewysoki wzrost (około 150 cm), owalna

twarz z wyraźnie różowymi policzkami, długie,

czarne włosy splecione w warkocz oraz małe

stopy22” (które były krępowane, doprowadzając

często do kalectwa dziewczyn), to ideał, do

którego dążyły chińskie kobiety. W miarę

w upływu czasu, w Chinach następowały

pewne zmiany na korzyść kobiet, które

przyniosły poprawę ich sytuacji. Kiedy nastał

czas Republiki Chińskiej (1912 rok)

wprowadzono zakaz krępowania stóp, a także

zaangażowano kobiety w rozwijający się

przemysł. W tym miejscu należy wspomnieć

o Ruchu 4-go Maja w 1919 roku, który

stanowił przełomowy moment dla wszystkich chińskich kobiet. Ułatwiony dostęp do edukacji, pracy,

wolność wyboru małżonka, uzyskiwanie coraz wyższej pozycji politycznej i społecznej – to

wszystko doprowadziło do zwiększenia praw i swobody kobiet w Chinach. Także po II wojnie

światowej, kiedy powstała Chińska Republika Ludowa (1949) sytuacja kobiet ulegała dalszym

przemianom. Zakazano uprawiania prostytucji, która pomimo to rozwinęła się wraz z otwarciem się

przez Chiny na świat23. W latach 50. XX wieku zaczęto także zatrudniać młodzież i kobiety aby

zwalczyć bezrobocie. Jak pisze B. Piotrowska, „obecnie kobiety mogą korzystać z prawa do pracy na

równi z mężczyznami. Rośnie liczba stanowisk i zawodów przez nie wykonywanych (…) zostają

przedsiębiorcami, naukowcami i politykami.” To równouprawnienie na poziomie zawodowym

wpłynęło także na życie rodzinne. Kobiety stały się niezależne od mężczyzn, mają własne zdanie

w kwestiach dotyczących ich samych oraz zauważa się co raz większy wpływ kobiety i jej rodziny

na wychowywanie dziecka. Jest to wypadkową emancypacji kobiet objawiającej się lepszym

wykształceniem kobiet, jak i wyższymi kwalifikacji, które posiadają.

22 B. Piotrowska: Kobieta w rodzinie chińskiej wczoraj i dziś, w: E. Puchnarewicz (red.): Kobieta i rodzina w krajach rozwijających się, Warszawa-Białystok 1999, LIBRA PPHU, s. 116.23 Li Ang: Droga Chińskich prostytutek, w: C. Ockrent (red.): Czarna księga kobiet, Warszawa 2007, Wydawnictwo W. A. B., s. 435.

7

Do XIX wieku, również prawa

muzułmańskich kobiet były bardzo ograniczone.

Kobiety miały ograniczone możliwości

kształcenia. Dziś „stopień edukacji kobiety

wpływa na kształtowanie domu – psychologiczne,

kulturalne i społeczne. Wykształcone matki

zaszczepiają aspiracje edukacyjne swoim

dzieciom”24.

Niegdyś kobiety arabskie nie mogły

publicznie pokazywać twarzy, tak więc musiały ją

osłaniać zasłoną (nawet ośmioletnie dziewczynki

zakładały zasłony). Czadory, w które powinny

ubierać się kobiety wychodząc z domu, osłaniają

całe ich ciało. Na początku XX wieku, co raz

bardziej wykształcone i świadome swoich praw

kobiety zaczęły pokazywać się publicznie z odsłoniętymi twarzami. Ich strój stał się bardziej

praktyczny i bardziej podporządkowany modzie. Niemniej sfery kobiet i mężczyzn, mimo pewnej

emancypacji płci pięknej, są ciągle oddzielone. W swobodnych kontaktach miedzy obu płciami

wciąż jeszcze obowiązują zasady tabu25. „W praktyce są one (kobiety) niewidzialne dla mężczyzn”26.

Dlatego znaleźć można szkoły przeznaczone tylko dla dziewcząt, „kobiece” urzędy, czy gabinety

lekarskie.

Zmiany w Europie, podobnie jak w krajach arabskich czy azjatyckich, nastąpiły po I i po II

wojnie światowej. Wtedy kobiety otrzymały prawo wyborcze (we Francji – w 1944 r., w Polsce –

w 1918 r., w Norwegii – w 1913 r.). Dopiero od 1965 r. kobieta zamężna we Francji mogła podjąć

pracę bez zgody męża, a do 1970 r. prawa rodzicielskie matki były skromniejsze od praw ojca.

Z kolei nierówność praw rozwodowych utrzymywała się do 1975r 27. Powstawanie ustaw

o parytetach, nowych, nastawionych feministycznie partii politycznych, czy wreszcie dojście kobiet

do władzy (Margaret Thatcher, Angela Merkel) pokazuje, że kobiety, nie gorzej niż mężczyźni

potrafią pełnić odpowiedzialne i dotąd zarezerwowane prawie wyłącznie dla mężczyzn funkcje.

W latach powojennych toczył się także nieformalny spór o to, jaką rolę powinna pełnić kobieta:

domową czy zawodową. Istnieje wiele poglądów dotyczących pozycji kobiet w dzisiejszych czasach.

24 E. Puchnarewicz: Pozycja społeczna współczesnej kobiety arabskiej, cyt. wyd., s. 179.25 W. Walther: Kobieta w islamie, cyt.wyd., s. 175.26 C.M. Renzetti, D.J. Curran: Kobiety, mężczyźni, społeczeństwo, Warszawa 2005, Wyd. naukowe PWN, s. 49127 M. Ostrowski, J. Winiecki: Prawa kobiet w Europie, cyt. wyd..

8

Jak zauważa Barbara Tryfan, „w państwach, gdzie nastąpiło zrównanie mężczyzn i kobiet

w prawach obywatelskich, politycznych i społecznych, pojawiło się niemało barier na drodze do

prawdziwej realizacji tych praw.28” Współczesne kobiety dążą do równouprawnienia, a związki

zawierane przez młodych ludzi są co raz częściej na zasadzie partnerskiej, jednak wciąż wewnętrzne

rozdarcie płci pięknej oraz konflikt ról, to jedna z najważniejszych aspektów kwestii kobiecej.

Podsumowanie

Pomimo co raz popularniejszej równości płci, stereotyp zależności kobiet od mężczyzn nadal

pozostaje. Podziały te nie są pozytywnie postrzegane przez kobiety. Jak zauważa B. Piotrowska

„zmiany, jakie nastąpiły w społeczeństwie chińskim, od czasów Cesarstwa po dzień dzisiejszy są

ogromne.” Dzięki emancypacji, dzisiejsze Chinki są wyzwolone od narzucanych im konfucjańskich

zasad postępowania, mają wolność osobistą, swoje prawa, czy dostęp do nauki. Są także pod co raz

większym wpływem zachodu. Nie należy jednak zapominać, że to wciąż płeć męska jest tą

preferowaną przez państwo i kobiety muszą wykazywać się dużą wytrwałością w dążeniu do

wybranych celów. Z kolei „w krajach islamskich i wśród kobiet muzułmańskich w ogóle nie spotyka

się zwolenniczek idei feministycznych, chociaż pojawiają się tam idee wyzwolenia kobiet, u źródeł

których leżą głębokie i znaczące przekonania religijne.29” Kraje islamu, podobnie jak Chiny,

znajdują się w okresie przełomu, który dotyczy także sytuacji kobiet. Niemniej, w obliczu

europeizacji można zaobserwować świadomy powrót do dawnych tradycji islamu. Pewnych

obyczajów, które były rozpowszechniane przez wieki, nie można usunąć z dnia na dzień. Proces

zmian jest dość długi i zachodzi przede wszystkim w świadomości zarówno kobiet, jak i mężczyzn.

Jak zauważa E. Puchnarewicz „może się to dokonać na szeroką skalę, jeżeli wymóg odosobnienia

kobiet zostanie zaniechany”30. Sytuacja kobiet była i jest kształtowana przez wiele czynników:

etyczne, demograficzne, ekonomiczne, ideologiczne, polityczne czy społeczne. Współczesna kobieta

staje przed zadaniem łącznia różnych ról: domowych, zawodowych i społecznych, a role te są często

zdeterminowane zarówno przez tradycję, jak i przez współczesność. Nie ma idealnego wzorca ani

przykładowego modelu, którym mogłyby się posługiwać współczesne kobiety w swoim życiu.

Jednak my, kobiety, możemy aktywnie realizować się i odnosić sukcesy, zarówno na płaszczyźnie

zawodowej jak i społecznej.

28 B. Tryfan: Dylematy emancypacji, w: B. Jedynak (red.): Kobieta w kulturze i społeczeństwie, cyt. wyd., s. 310.29 C. M. Renzetti, D. J. Curran: Kobiety, mężczyźni, społeczeństwo, cyt. wyd., s. 492.30 E. Puchnarewicz: Pozycja społeczna współczesnej kobiety arabskiej, cyt. wyd., s. 182.

9

Literatura źródłowa

1. Ang Li: Droga Chińskich prostytutek, w: C. Ockrent (red.): Czarna księga kobiet, Warszawa

2007, Wydawnictwo W.A.B., s. 435.

2. Dillon S., M.C. Benson: Kobieta i poczucie własnej wartości, Gdańsk 2003, GWP.

3. Krajewska W.: Kobieta arabska, Warszawa 1979, Krajowa agencja wydawnicza.

4. Kuchowicz Z.: Postawa wobec kobiety w kulturze szlacheckiej polskiego baroku, w: B.

Jedynak (red.): Kobieta w kulturze i społeczeństwie, Lublin 1990, Wydawnictwo UMSC.

5. Matsumoto D., L. Juang: Psychologia międzykulturowa, Gdańsk 2007, GWP.

6. Ostrowski M., Winiecki J.: Prawa kobiet w Europie w Polityka, marzec 2009.

7. Piotrowska B.: Kobieta w rodzinie chińskiej wczoraj i dziś, w: E. Puchnarewicz (red.):

Kobieta i rodzina w krajach rozwijających się, Warszawa-Białystok 1999, LIBRA PPHU.

8. Puchnarewicz E.: Pozycja społeczna współczesnej kobiety arabskiej, w: Z. Gorczyńska

(red.): Płeć – kobieta – feminizm, Gdańsk 1997, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.

9. Renzetti C.M., Curran D.J.: Kobiety, mężczyźni, społeczeństwo, Warszawa 2005,

Wydawnictwo naukowe PWN.

10. Tomala K.: Dynamika wzrostu liczby ludności w ChRL, „Acta Asiatica Varsoviensia” 1992,

nr 6.

11. Tryfan B.: Dylematy emancypacji, w: B. Jedynak (red.): Kobieta w kulturze i społeczeństwie

pod red., Lublin 1990, Wydawnictwo UMSC, s. 310.

12. Vallet O.: Kobieta i religie, w: C. Ockrent (red.): Czarna księga kobiet, Warszawa 2007,

Wydawnictwo W.A.B..

13. Walther W.: Kobieta w islamie, Warszawa 1982, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.

14. Wasilew L.: Kulty, religie i tradycje Chin, Warszawa 1974, PIW.

Źródła internetowe

1. http://www.polityka.pl/swiat/analizy/284024,1,prawa-kobiet-w-

europie.read#ixzz1JdLzwKBR. Data dostępu 8.04.2011.

2. http://www.jqlivemusic.com/planowanie-rodziny/.

3. http://aparatka89.flog.pl/wpis/510654/arabska-pieknosc.

4. http://www.maestrasabry.it/disney/mulan/mulan.htm.

10