Nakipagkasundo sina Prinsipe Hector at ang kanyang nakakabatang kapatid na si Paris para sa kapayapaan sa pagitan ng troy at sparta. Sa isang handaan, nakita ni Paris si Helen, ang asawa ng hari ng sparta na si Menelaus. Nagkagustuhan sina helen at paris, dahil dito tinakas ni paris si helen pabalik ng troy. Ikinagalit ito ni menelaus. Nilapitan niya ang kanyang kapatid na si Agamemnon, ang hari na natalo ang lahat ng mga sundalo ng Greece. Pumayag si agamemnon na sakupin ang Troy.

Si odysseus, isa sa mga hari na pinamumunuan ni agamemnon, ay pumunta sa phtia upang pilitin si Achilles na sumama sa laban sa troy. pumunta si AChilles sa kanyang ina upang tanungin kung dapat ba siyang sumama. Sinabi ng kanyang ina na kapag hindi siya sumama mabubuhay siya ng masaya na may anak ngunit pag namatay siya ay makakalimutan ang pangalan niya ngunit kung sasama siya, magiging bayani siya at maisusulat ang kanyang pangalan sa mga libro ngunit mamatay siya doon. Gusto ni Achilles na maalala siya habang buhay kayat nagdesisyon siyang sumama sa digmaan.

Ang mga Griyego ay naglakbay patungong Troy. Si achilles, kasama ang pinamumunuan niyang mga myrmidons ay sumugod sa templo ni Apollo. Dito ay nakita nila si Briseis, isa sa mga miyembro ng pamilya ng hari ng troy. Binihag ng mga griyego si briseis kahit na inaangkin ni achilles si briseis.

Binigay ni agamemnon si briseis sa kanyang mga tauhan ngunit tinulungan ni achilles si briseis na makatakas. Tinangkang patayin ni briseis si Achilles ngunit hindi niya ito tinuloy dahil napagtanto niya na mahal niya si Achilles. Kinabukasan, hinahanda ni achilles ang kanyang mga tauhan upang umuwi kahit na ayaw ito ng kanyang pinsan na si Patroclus.

Kinagabihan nagulat ang mga griyego ng sumugod ang mga Trojans sa pamumuno ni Hector, ang prinsipe at ang tagapagmana ng kaharian ng Troy. Nang malapit ng matalo ang mga griyego, nagpakita si achilles kasama ang mga myrmidons at sumali sila sa laban. nagulat ang mga myrmidons ng mapatay ni hector si achilles. lumuhod si hector at tinanggal ang helmet ni achilles, nagulat siya ng makitang si patroclus talaga ang kanyang napatay. Nagkasundo ang dalawang magkalabang panig na ituloy ang labanan kinabukasan. Sinabi ni odysseus kay hector kung sino talaga ang kanyang napatay.

Sinabi ni Eudorus, ang isa sa mga Myrmidons, kay Achilles ang pagkamatay ng kanyang pinsan. Inakala rin ng mga griyego na si patroclus ay si achilles dahil suot niya ang pananggalang ni achilles at parehas rin sila ng kilos. Nangako si achilles na siya ay gaganti.

Kinabukasan pumunta si achilles sa labas ng pader ng troy ng mag-isa at sumigaw siya kay hector na lumabas at kalabanin siya. Alam ni Hector na kailangan niyang kalabanin si achilles ng mag-isa. Nagsimulang maglaban ang dalawa. Sa una ay magkapantay lang sila ng lakas ngunit nang nagtagal ay nagsimulang mapagod si hector dahil sa sobrang bilis ni achilles. Nasaksak ni Achilles si hector sa dibdib na naging sanhi ng kamatayan nito. Tinali ni achilles

ang bangkay ni hector sa likod ng kanyang kabayo at kinaladkad ito pauwi. Nang gabi ng araw ring iyon, binisita ni Haring Priam, ang ama ni hector, si achilles upang kunin ang bangkay ng kanyang anak. Sinabi ni achilles na si hector ang pinakamalakas na kanyang nakalaban. Pumayag si achilles na iuwi ang bangkay ni hector, pinayagan rin niyang umuwi si briseis sa troy.

Nagbigay ng huling habilin si achilles kay eudorus, sinabihan niya itong iuwi ang mga myrmidons.

Habang nagluluksa ang buong troy sa pagkamatay ni hector. Nagpaplano naman ang mga griyego na pasukin ang troy gamit ang isang malaking kabayo na gawa sa kahoy. Iniwan ng mga griyego ang kabayo sa tabing dagat malapit sa troy at sila ay umalis, tinago nila ang kanilang mga barko sa likod ng mga bundok malapit sa dagat. Si Priam ay naniwala sa kanyang mga pari na ang kabayo ay isang alay para kay poseidon. Sa pag-aakala nilang sila ay nanalo, dinala ng mga trojan ang kabayo sa loob ng kanilang lungsod.

May tagamanman ang mga trojan na nakakita sa mga barko ng griyego. Napatay ang tagamanman bago pa man niya masabi ang kanyang nakita.

Kinagabihan, Isang grupo ng mga sundalong griyego na pinamumunuan ni achilles at odysseus ang lumabas sa kahoy na kabayo. Binuksan nila ang mga gate sa troy. Sinimulan na ng mga griyego ang pagsakop sa troy. Pinatay nila ang lahat ng mga tao habang nagnanakaw sa mga bahay. Sinubukan ng mga trojan na ipagtanggol ang kastilyo ngunit sila ay natalo. Napatay ng mga griyego si Priam.

Habang sinusunog ng mga griyego ang troy, nakita ni paris si aeneas kasama si andromache, si helen at marami pang iba na tumtakas sa isang tagong daanan, inabot ni paris kay aeneas ang espada ng troy.

Hinanap naman ni achilles si briseis na pinagbabantaan ni agamemnon. Napatay ni briseis si agamemnon gamit ang isang tagong kutsilyo, nailigtas naman ni achilles si briseis sa mga sundalo ni agamemnon.

habang tinutulungan ni achilles si briseis, pinana ni paris si achilles ng maraming beses sa paa at sa tuhod. Sinabihan ni achilles si briseis na sumama kay paris sa pagtakas.Pinanuod ni achilles ang mga tumatakas. Namatay siya sa kanyang mga sugat.

"Then he said to them, "Suppose one of you has a friend, and he goes to him at midnight and says, `Friend, lend me three loaves of bread, because a friend of mine on a journey has come to me, and I have nothing to set before him.' 

"Then the one inside answers, `Don't bother me. The door is already locked, and my children are with me in bed. I can't get up and give you anything.' I tell you, though he will not get up and give him the bread because he is his friend, yet because of the man's boldness he will get up and give him as much as he needs." (Luke 11:5-8 NIV)

The Answer To Every Question 

An Essay by Christine Schaefer

 

 

Love is the answer to every question. Why are we here? Love. Where do we come from? Love. How do we create world peace? Love.

It may sound overly simplistic to the modern human being, since we are want to analyze andlook for complex answers to questions. We don’t believe that life is simple and the answers to its problems can also be simple: love.

In truth, what are anger, sadness, pain but the soul’sdesire for love?

If we learn to love ourselves without reservation, and to love the world in the same way, the answer is simple. It is impossible, when filled with love, to be aggressive or hate-filled or violent.

When we know that we are beautiful and wonderful, we see the world through those eyes. We see the beauty and wonder in all things around us.

We don’t need to look outside ourselves for the love we seek. It has been there all along. It is the voice of our self-esteem. It is our anger saying, ‘hey this is not right for me. I don’t want this in my life any longer.’ 

Self-love is saying no to abuse and betrayal. It is wanting the very best for yourself and accepting only that in your life. It is healing the wounds that you have carried all your life.

Self-love is walking away from those who mistreat you, knowing that you deserve better. It is taking the risk to pursue the career that will bring you joy. It is listening to your own inner voice – the one that will always guide you to what is best. It is trusting in yourself completely.

Self-love is following that little voice within that says, ‘ooh I want to do that today.’ Sometimes it means ignoring the voice of 'shoulds' and 'have-tos.' It is believing that, when you seek what you desire and fill yourself with joy, you will also be spreading that joy to those around you.

Love will fill you up so you will know there is nothing missing in your life.

Love will lead you to every answer.

ANG KASAGUTAN SA BAWAT KATANUNGAN

Ang pag-ibig ang kasagutan sa bawat katanungan….

Bakit tayo naririto ?? pag-mamahal

Saan tayo nagmula ??? pag-mamahal

Paano tayo nakakatamo ng kalayaan ? pag-mamahal …

Simple mang pakinggan kung ihahambing sa kasalukuyan…

Yaman din lamang na nais nating mag.analisa at makakalap ng mga wastong sagot sa mga tanong.

Hindi tayo naniniwala na madali lang ang buhay pero naniniwala tayo na ang sagot sa lahat ng problema ng buhay ay napakasimple, ito ay ang pag-mamahal

Ang kalungkutan, galit, at sakit ay nararamdaman natin dahil sa kagustuhan nating makaramdam ng pagmamahal

Kung matututo tayong mahalin ng buong puso ang ating sarili , at mahalin ang mundo tulad nito. Napakaimposibleng ang isang mundo na puno ng pagmamahal ay magkaroon ng away at hindi pagkakaintindihan.

kapag maganda ang pagtingin natin sa ating sarili, magiging kaaya-aya din ang mga pananaw natin sa mga bagay-bagay sa ating paligid…

hindi na natin kailangan maghanap sa ating sarili ng pagmamahal dahil natural na ito sa atin. Napapakita natin ito sa pamamagitan ng pagpapahalaga sa ating sarili.. ang ating galit ang nagsasabi sa atin , “hindi ito nararapat sa akin kung kaya’t ayaw ko nang manatili pa ito sa aking buhay.”

Ang pagmamahal sa sarili ay pagsasabing “hindi” sa pang-aabuso at pagkakanulo. Ito ay ang paghahangad ng pinakamabuti para sa sarili at pagtanggap sa mga pagbabago. Ito ay ang paggamot at paglimot sa mga sugat at sakit ng nakaraan.

ang pagmamahal sa sarili ay pagtalikod sa mga nakagawa sa atin ng masama dahil alam natin na mas may nararapat pa para sa atin. Ito ay ang pagpupursiging mapagtagumpayan ang mga bagay na ninais natin na makakapagbigay ng saya. Ito ay ang pagdinig sa kung ano ang gusto ng ating sarili – ito ang siyang gagabay sa atin para makamit ang pinakamahusay.ito ay ang pagtitiwala sa ating sarili ng buong-buo…

ang pagmamahal sa sarili ay ang pagsusunod sa bulong ng ating sarili na “ kailangan kong gawin ito ngayon..” . minsan nangangahulugan itong pagsasawalang bahala sa mga “kailangan” at “nararapat”ito ang pagtitiwala na kapag hinahanap natin ang makakapagpasaya sa atin at punuin ang ating sarili ng kagalakan, magiging Masaya din ang mga nakapaligid sa atin .

Pupunuin tayo ng pagmamahal upang malaman natin na wala nang kulang sa ating buhay..

Ang pagmamahal ang susi sa bawat kasagutan..

"Then he said to them, "Suppose one of you has a friend, and he goes to him at midnight and says, `Friend, lend me three loaves of bread, because a friend of mine on a journey has come to me, and I have nothing to set before him.' 

"Then the one inside answers, `Don't bother me. The door is already locked, and my children are with me in bed. I can't get up and give you anything.' I tell you, though he will not get up and give him the bread because he is his friend, yet because of the man's boldness he will get up and give him as much as he needs." (Luke 11:5-8 NIV)

Pagkatapos ay sinabi niya sa kanila, "Ipagpalagay na ang isa mo ay isang kaibigan, at siya papunta sa kanya sa hatinggabi at sabi, 'Friend, bang ipahiram sa akin ng tatlong loaves ng tinapay, dahil ang isang kaibigan ng minahan sa isang paglalakbay ay dumating sa akin, at mayroon akong walang kinalaman sa set bago siya. '"At ang isa sa loob sagot, 'Huwag abala sa akin. Ang pintuan ay naka-lock, at ang aking mga bata ay sa akin sa kama. Hindi ako maaaring makakuha ng up at bibigyan ka ng anumang bagay.'Ako sabihin sa iyo, kahit na hindi siya makakakuha ng up at magbigay sa kanya ng tinapay dahil siya ay ang kanyang mga kaibigan, ngunit dahil sa katapangan ng tao na siya ay makakuha ng up at magbigay sa kanya ng mas maraming bilang siya pangangailangan.

homer

Homer

Mula sa Tagalog na Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Homer (Griyego Ὅμηρος Hómēros)

Busto ni Homer na nasa Museong Britaniko.

Kapanganakan Ika-8 daantaon BKGresya?

Hanapbuhay Manunula, manunulat, mang-aawit

Nainpluwensiyahan[ipakita]

Para sa tauhan sa The Simpsons, tingnan ang Homer Simpson. Para sa ibang gamit, tingnan

ang Homer (paglilinaw). Huwag itong ikalito sa butong humero.

Si Homer o Homero (Griyego Όμηρος Hómēros) ay isang mala-alamat na

unang Griyegong manunula at rapsodista, na binigyan ng kredito, ayon sa tradisyon, sa

pagkakalikha ng Iliad at Odyssey (dalawang dakilang epikong Griyegong tumatalakay sa paglusob

sa lungsod ng Troy at sa mga naganap pagkaraan), bagaman maaaring dalawang magkaibang mga

tao ang sumulat ng mga ito.[1] Karaniwang sinasabing nabuhay si Homer noong ika-8 siglo BK. Isa

siyang bulag na mang-aawit, manunula, at manunulat na nagbuhat sa Chios, isang pulo sa Gresya.

[1]

[baguhin]Pagkakakilanlan at pagkakaakda

Kaunti lamang ang nalalaman tungkol kay Homer. Wala ring katiyakan kung totoo nga ba siya o

hindi. Subalit pinaniniwalaang isa siyang naglalakbay na tagapagsalaysay ng mga kuwentong

tumutugtog ng kudyapi habang naglalahad.[1]

Nagtanong si Emperador Hadrian sa propesiya sa Delphi kung sino talaga si Homer, at sinabi

ng Pythia na siya ay isang Ithacano, na anak ni Epikaste atTelemachus, mula sa Odyssey.[2] Subalit

kahit na iisa lang ang may-akda na responsable sa dalawang pangunahing epiko na sinabing akda

niya, wala masyadong alam tungkol sa kanya.[1] Walang matibay na katibayan na siya ay tunay na

nabuhay. Mayroon tayong mga tradisyon na pinanghahawakan na siya ay isang bulag(marahil dahil

sa diyalektong Aeolian na Cyme, homēros na nakuha ang kahulugan nito) [3] at siya ay ipinanganak

sa pulo ng Chios o saanman sa Ionia, kung saan maraming mga lungsod ang nagsasabing siya ay

katutubong anak nito. Ayon kay Diodorus Siculus, nadalaw na ni Homer ang Heliopolis ng Ehipto.

[4] Ang pagsasalarawan ni Homer bilang isang bulag na manunula ay maaaring nakuha sa isang

pag-babanggit sa sarili nito sa isang bahagi ng Odyssey kung saan ay sa isang lumubog na barko

nakikinig si Odysseus sa kwento ng isang makatang nagngangalang Demodocus sa korte ng Haring

Phaecian.[5]

Paulit-ulit na pinagtalunan at tinanong kung iisa nga lang ba ang manunula na responsable sa

parehong Iliad at Odyssey. Samantalang marami ang nagsasabi na hindi naisulat ang Odyssey ng

isang tao lamang, ang iba naman ay nagsasabi na ang epiko sa kabuuan ay may magkatulad na

istilo, at labis ang pagkakahawig para suportahan ang teorya ng maraming pagkaka-akda nito. Isa

pang masusing pagtingin ay ang Iliad ay nagawa ni 'Homer' sa kanyang tamang edad, at ang

Odyssey naman ay nagawa niya nang siya ay matanda na. Ang Batrachomyomachia, Himnong

Homerico, at ang epikong sikliko ay pangkalahatang sinasang-ayunan na mas nahuli kaysa

sa Illiad at ng Odyssey.

Si Homer at ang Kanyang Gabay, dibuho ni William-Adolphe Bouguereau (1825–1905).

Bago sumapit ang panahon ni Homer, mga kuwentong nagpasalin-salin lamang

ang Iliad at Odyssey mula sa mga bibig ng iba't ibang mga tao. Isinulat at isinatitik o inilatag sa

sulatan ni Homer ang mga "kuwentong-bibig" na ito, sa unang pagkakataon, noong mga 600 BK.[1]

Maraming mga dalubhasa ang sumasang-ayong na ang Iliad at Odyssey ay sumailalim sa proseso

ng pamamamantayan at pagsasadalisay mula sa lumang mga kagamitan noong simula ng ika-8

dantaon BCE. At ang mahalagang papel sa pagpamamantayan nito ay lumalabas na ginampanan

ng namumunong Atheno Hipparchus, na nagbago sa pagsasaresitasyon ng mga tulang Homerico

sa Pistang Panatenaiko. Maraming klasisista ang nagsasabing ang repormang ito ay maaaring

kinapalooban ng pagbuo ng kathang pamantayan sa mga isinusulat.

Christine Schäfer (born May 3, 1965, Frankfurt) is a German soprano. She studied from 1984 until 1991

at the Hochschule für Musik in Berlin, where her teachers were Ingrid Figur, Aribert Reimann and Dietrich

Fischer-Dieskau. She also took masterclasses with Arleen Augér and Sena Jurinac.

After finishing her studies in 1992, Schäfer began singing at the opera house in Innsbruck. The next year

she made her debut in the United States, singing Sophie in Der Rosenkavalier in San Francisco. In 1995,

she performed to great acclaim during the Salzburger Festspiele as Lulu in Alban Berg's opera of that

name, a part she would later sing at The Met and at the Glyndebourne. Other notable opera roles

were Alcina at the Drottningholm Palace Theatre and Donna Anna in a production of Don Giovanni in

the Palais Garnier, directed by Michael Haneke.

Her repertoire contains several baroque operas, Bach cantatas, and many of the great Mozart roles, such

as Konstanze (Die Entführung aus dem Serail), Cherubino (The Marriage of Figaro), Pamina (The Magic

Flute) and Servilia (La clemenza di Tito). But Schäfer also sings modern pieces like Pierrot

Lunaire and Pli selon pli, both of which she recorded with Pierre Boulez conducting. Other recordings

include Lieder byRobert Schumann, Franz Schubert's Winterreise and songs by Ernest

Chausson and Claude Debussy.

Schäfer has two children from her relationship with the film director Oliver Herrmann, who died in 2003.

[1] Schäfer and Herrmann collaborated on a film project of Robert Schumann's Dichterliebe and Arnold

Schoenberg's Pierrot Lunaire.

[edit]

Christine Schafer (pinanganak noong May,3 1965, sa Frankfurt) ay isang German soprano. Siya’y nag-aral simula noong 1984 hanggang 1991 sa Hochschule fur Musik sa Berlin, ang kanyang mga guro ay sina Ingrid Fur, Aribert Reimann at Dietrich Fischer-Dieskau. Kumuha rin siya ng masterclasses kay Arleen Auger at Sena Jurinac.

Matapos niyang magaral simula noong 1992, nagsimula si Schafer na kumanta sa mga opera house sa Innsbruck. Nung mga sumunod na taon, nagsimula siyang sumikat sa United States dahil sa pagkanta niya ng Sophie sa Der Rosenkavalier sa San Francisco. Noong 1995, mas lalo siyang sumikat ng gumanap siya bilang Lulu sa Salzburger Festspiele sa Alban Berg’s opera. Isa pa sa mga sikat niyang ginampanan ay bilang Alcina sa Drottingholm palace Theatre at Donna Anna sa produksyon ni Don Giovanni sa palais Garnier.

Parable Of The Man Who Lost His Mind

A man was playing cricket. Suddenly the ball hit him on the back of his head. His head reeled. Everything went dark. He fell down in a deathly swoon. He was removed to the hospital. After undergoing various operations and injections, he was brought back to consciousness. He asked for some-thing to eat. He cried looking with great fright upon the things around him. He began to question the people around him "Who are you?" "What is this?" The nurses realised that he had lost his mind. He had forgotten all his relatives; he was not able to tell whose son he was. The elderly nurse who brought him back to consciousness played the part of his mother. She adopted him as her son. The man believed that she was his real mother. He cultivated new friendships and made new friends. Hardly a year had elapsed before he was irresistibly drawn to the cricket field again. He played as well as he used to previously, though he could not recognise any of his old playmates. People marvelled at this strange transformation of the young man.

Even so does man play the game of life on this earth-plane. Death seizes him. Everything turns black around him. He loses consciousness. Messengers from the other world take him away; and cut him and torture him for the various sins he has committed while on earth. His consciousness is slowly revived on the earth-plane once again when a mother gives birth to him. He cries at the very sight of the strange things around him. He instinctively takes to his mother's breast and sucks milk. As he grows more and more conscious of the world, he begins questioning, "Who is this? What is this?" He has forgotten his real father and mother-God. The lady who gave him birth here says: "I am your mother." He accepts her as such. Then he develops a new set of relatives and friends. But very soon he begins to play the same old game of life, as he used to, irresistibly drawn by the previous life's Samskaras. Wise men marvel at this mystery of transmigration. Though the memory of his past birth is lost, the Samskaras and Vasanas are not lost! They lead him onward.

Ang lalaking nawala sa katinuanMay isang lalaking naglalaro ng kriket. Maya maya’y, tumama ang bola sa likod ng ulo. Siya’y nahilo. Ang lahat ay nagdilim. Natumba siya dahil siya’y nahimatay. Dinala siya sa isang ospital. Pagkatpos niyang sumailalim sa maraming operasyon , nagkaroon na siya ng malay. Humingi siya ng makakain.di kalaunan ay bigla siyang umiyak ng tinitingnan niya na may takot ang mga bagay sa paligid niya; hindi niya alam kung sino ang kanyang magulang.