Jovan Ducic je bio srpski pesnik, pisac i diplomata. Jovanova majka bila je Joka koja se prvi put udala za cepana Glogovca sa kojim je imala sina Rista i kcer Soku (Risto ce biti taj koji ce svom polubratu Jovanu omoguciti kolovanje). Drugi put se Joka udala za Andriju Ducica iz Podglivlja sa kojim je rodila kcer Milu i sina Jovana. Ducicev otac Andrija bio je trgovac. Poginuo je u Hercegovackom ustanku 1875. godine, a sahranjen u Dubrovniku. Jovan Ducic je osnovnu kolu ucio je u mestu rodenja. Kada se porodica preselila u Mostar, upisuje trgovacku kolu. Uciteljsku kolu pohada u Sarajevu 18901891. godine i Somboru gde maturira 1893. Uciteljevao je kratko vreme po raznim mestima, izmedu ostalog u Bijeljini, odakle su ga austrougarske vlasti proterale zbog patriotskih pesama. Zbog njih Jovan Ducic biva stavljen pod istragu, a zatim, u maju 1894. godine, vlasti ga protjeruju iz grada. Odmah nakon progonstva, pesnik nije mogao naci uciteljsku slubu gotovo nigde, pa se zapoljava u manastirskoj koli u itomislicu. Kao ucitelj Jovan radi u Mostaru od 1895. do 1899. U drutvu sa anticem stvorio je knjievni krug i pokrenuo casopis Zora. Poslednje godine boravka u Mostaru, zajedno sa prijateljem i piscem Svetozarom Corovicem, uhapen je i otputen sa posla. Iste godine Jovan Ducic odlazi na studije u enevu, na Filozofsko-socioloki fakultet. Proveo je skoro deset godina na strani, najvie u enevi i Parizu. Za to vreme odrava veze sa prijateljima piscima iz Mostara, upoznaje Skerlica u Parizu. Na enevskom univerzitetu je svrio prava i potom se vratio u Srbiju. Godine 1907. u Ministarstvu inostranih dela Srbije dobija slubu pisara. Od 1910. je u diplomatskoj slubi. Te godine postavljen je za ataea u poslanstvu u Carigradu, a iste godine prelazi na isti poloaj u Sofiji. Od 1912. do 1927. Jovan Ducic slubuje kao sekretar, atae, a potom kao otpravnik poslova u poslanstvima u Rimu, Atini, Madridu i Kairu (1926 1927), kao i delegat u enevi u Drutvu naroda. Potom je privremeno penzionisan. Dve godine kasnije Jovan je vracen na mesto otpravnika poslova poslanstva u Kairu. Biran je za dopisnog clana Srpske kraljevske akademije, a za redovnog clana izabran je 1931. Sledece godine postavljen je za poslanika u Budimpeti. Od 1933. do 1941. prvo je poslanik u Rimu, potom u Bukuretu, a do raspada Jugoslavije poslanik je u Madridu. U doba invazije i kasnije okupacije Jugoslavije 1941. godine Ducic je bio opunomoceni poslanik kraljevine Jugoslavije u Madridu. Poto je panija priznala NDH, time prekinuvi diplomatske odnose s Jugoslavijom, u junu 1941. Jovan se povukao u neutralnu Portugaliju, u Lisabon odakle je, u avgustu iste godine otiao u SAD u grad Geri, Indijana, gde je iveo njegov rodak Mihajlo. Od tada do svoje smrti dve godine kasnije, vodio je organizaciju u Ilinoisu (ciji je osnivac Mihajlo Pupin 1914. godine), koja predstavlja srpsku dijasporu u Americi. Za to vreme pisao je pesme, politicke broure i novinske clanke pogoden razvojem situacije u Jugoslaviji i stradanjem srpskog naroda, osudivao je genocid nad Srbima koji je vrila hrvatska ustaka vlada. Jovan Ducic umro je 7. aprila 1943. u Geriju. Njegovi posmrtni ostaci preneseni su iste godine u portu srpskog manastira Svetog Save u Libertivilu, SAD. Njegova elja je bila da ga sahrane u njegovom rodnom Trebinju. Ova poslednja elja pesnika ispunjena je 22. oktobra 2000. Prvu zbirku pesama Jovan Ducic objavio je u Mostaru 1901. u izdanju mostarske Zore, zatim drugu u Beogradu 1908. u izdanju Srpske knjievne zadruge, kao i dve knjige u sopstvenom izdanju, stihovi i pesme u prozi Plave legende i Pesme. Najpoznatije pesme su mu Pesma o eni, Jablanovi, Zalazak sunca, Refren, Susret, Poezija, Ljubav. Pisao je dosta i u prozi nekoliko literarnih eseja i studija o piscima, Blago cara Radovana i pesnicka pisma iz vajcarske, Grcke, panije itd. DODATNA LITERATURAWikipedia - Jovan DucicJovan Ducic po drugi put medu SrbimaJovan Ducic u diplomatijiJovan Ducic - srpski pesnik