Przemyśl, 28.07.2018 r.

Egzamin instruktorski z pływania

Opracowane pytania

Jaki powinien być instruktor pływania?

Instruktor to osoba mająca wiedzę nie tylko w zakresie prowadzonej formy ruchowej, ale

także wiedzę na temat fizjologii wysiłku, anatomii, zaleceń zdrowotnych i wielu innych

czynników, z których wszystkie mają na celu jak najlepszą opiekę nad prowadzoną grupą.

Wiedza z anatomii pozwala na prawidłowe rozwinięcie grup mięśniowych, pozwala również

na przekazanie informacji, które grupy mięśniowe pracują w jakim ruchu i jakie wynikają z

tego korzyści. Prawidłowe pod względem anatomicznym i funkcjonalnym wykonanie

ćwiczeń ma wpływ na efektywność pracy mięśniowej. Wiedza z zakresu fizjologii pozwala na

ułożenie prawidłowych planów treningowych i dostosowanie wielkości obciążenia do

indywidualnych możliwości podopiecznych oraz na prawidłowe prowadzenie jednostki pod

względem kondycyjno zdrowotnym. Decydując się na taki zawód należy brać pod uwagę

konieczność sukcesywnego dokształcania się, które pozwoli na poszerzenie wiedzy i

znajomości pojawiających się nowości. Nowe koncepcje ruchu, głownie nowe przyrządy

zawsze będą czynnikiem mobilizującym do wykonywania ćwiczeń ruchowych.

Cechy dobrego instruktora:

• Znajomość techniki ruchu

• Umiejętności dydaktyczne

• Dostosowanie zajęć do poziomu grupy

• Wiedza z zakresu anatomii i fizjologii

• Kontakt z grupą

• Systematyczne dokształcanie

Cechy osobowości:

• Konsekwencja

• Pewność

• Poświęcenie

• Motywacja

• Kontaktowość

• Cierpliwość

• Stanowczość

• Punktualność

• Stabilność emocjonalna

Podaj treść i przebieg marszobiegu oraz spróbuj uzasadnić jego przydatność w treningu

pływaka

Marszobieg jest to długotrwały marsz przeplatany kilkoma odcinkami biegu z niewielką

intensywnością, stopniowo wydłuża się odcinki biegu, aż do pokonywania całej trasy

biegiem. W marszobiegu występuje naprzemienna praca NN i RR. Marszobieg może być

wykorzystywany jako pomoc przy nauce i doskonaleniu kroku pływackiego oraz do

kształtowania wytrzymałości.

Dlaczego pływak część zajęć treningowych odbywa na lądzie?

Ćwiczenia na lądzie pozytywnie wpływają na postępy sportowe u pływaka. Prowadzi się je w

celu wzmocnienia odpowiednich grup mięśniowych, szczególnie aktywnie zaangażowanych

w wykonywanie ruchów pływackich. Dążenie do stosowania maksymalnych obciążeń

treningowych wzmacnia znaczenie ćwiczeń na lądzie w celu funkcjonalnego przygotowania

organizmu oraz jako środek aktywnego odpoczynku.

Ćwiczenia na lądzie zajmują ok. 30% ogólnej liczby godzin przeznaczonych na szkolenie

pływaków w etapie I szkolenia oraz w fazie 3 etapu III, gdzie wzrasta znaczenie ćwiczeń

siłowych na lądzie. W II etapie oraz w 1 i 2 fazie etapu III stanowią ok. 20%.

Wymień kilka ćwiczeń kształtujących siłę pływaka

• Pływanie w łapkach

• Pływanie w trenażerach

• 50m z maksymalną prędkością kraul

• 50m max z deską NN kraul

• Pompki

• Wyciskanie na ławeczce

• Przepłynięcie z maksymalną prędkością 200m, po przepłynięciu tego dystansu

stosujemy ćwiczenia niespecyficzne o małej mocy tlenowej, np. 5-6 min swobodnego

pływania, w ramach obniżenia stężenia kwasu mlekowego.

Opisz sportowe sposoby pływania - dowolny, grzbietowy, motylkowy i klasyczny w

świetle przepisów FINA

SW 5 Styl dowolny.

SW 5.1 Styl dowolny oznacza, że w tak określonej konkurencji zawodnik może płynąć

każdym sposobem, z wyjątkiem sposobu przewidzianego dla konkurencji stylu zmiennego w

konkurencji indywidualnej i sztafety zmiennej, styl dowolny oznacza każdy inny sposób

pływania niż grzbietowy, klasyczny lub motylkowy.

SW 5.2 Po przepłynięciu każdej długości pływalni i przy zakończeniu wyścigu, pływak musi

dotknąć ściany dowolną częścią ciała.

SW 5.3 Część ciała pływaka, przez cały czas trwania wyścigu musi „łamać” powierzchnię

wody, z wyjątkiem, że dozwolone jest całkowite zanurzenie się pływaka w czasie nawrotu i

na dystansie nie dłuższym niż 15 metrów po starcie i po każdym nawrocie. Przed tym

punktem, głowa musi „złamać” powierzchnię wody.

SW 6 Styl grzbietowy.

SW 6.1 Pływacy ustawiają się w wodzie twarzą do krawędzi startowej pływalni trzymając

obydwiema dłońmi uchwyty startowe. Umieszczanie stóp na rynnach przelewowych lub

stanie na nich jest zabronione.

SW 6.2 Na sygnał startu i po nawrocie, pływak odbija się i płynie na plecach przez cały

wyścig, z wyjątkiem, gdy wykonuje nawrót, jak to stanowi SW 6.4. Normalna pozycja na

plecach dopuszcza obrót wzdłuż podłużnej osi ciała do, lecz nie włączając 90 stopni od

poziomu. Pozycja głowy nie ma znaczenia.

SW 6.3 Część ciała pływaka, przez cały czas trwania wyścigu musi „łamać” powierzchnię

wody. Dozwolone jest całkowite zanurzenie się pływaka w czasie nawrotu, finiszu i na

dystansie nie dłuższym niż 15 metrów po starcie i po każdym nawrocie. Przed tym punktem

głowa musi „złamać” powierzchnię wody.

SW 6.4 W czasie wykonywania nawrotu, pływak musi dotknąć ściany jakąkolwiek częścią

ciała. W trakcie wykonywania nawrotu plecy pływaka mogą być obrócone poza płaszczyznę

pionową, do pozycji na piersiach, po czym następuje ciągłe pojedyncze pociągnięcie

ramieniem lub ciągłe równoczesne pociągnięcie obydwoma ramionami dla zapoczątkowania

nawrotu. Pływak musi powrócić do położenia na plecach przy opuszczaniu ściany. SW 6.5

Kończąc wyścig pływak musi dotknąć ściany, znajdując się w pozycji na plecach.

SW 7 Styl klasyczny.

SW 7.1 Od rozpoczęcia pierwszego ruchu ramion po starcie i po każdym nawrocie, ciało musi

znajdować się w pozycji na piersiach. Przekręcanie ciała na plecy, w żadnym momencie nie

jest dozwolone. W czasie wyścigu cykl ruchowy musi się składać z jednego ruchu ramionami

i jednego kopnięcia nogami w tej kolejności.

SW 7.2 Wszystkie ruchy ramion muszą odbywać się równocześnie i w tej samej poziomej

płaszczyźnie, bez ruchu naprzemiennego.

SW 7.3 Dłonie muszą być wypchnięte razem do przodu od piersi, na, pod lub nad

powierzchnią wody. Łokcie muszą być pod wodą, z wyjątkiem ostatniego ruchu przed

nawrotem, w czasie nawrotu i ostatniego ruchu na finiszu. Dłonie muszą być przenoszone do

tyłu, na lub pod powierzchnią wody. Dłonie nie mogą być przeniesione do tyłu poza linię

bioder, z wyjątkiem pierwszego ruchu po starcie i każdym nawrocie.

SW 7.4 W czasie każdego kompletnego cyklu ruchowego jakaś część głowy pływaka musi

„łamać” powierzchnię wody. Po starcie i po każdym nawrocie, kiedy pływak może wykonać

jeden ruch ramion całkowicie do tyłu w kierunku nóg. Pojedyncze delfinowe kopnięcie do

dołu, po którym następuje kopnięcie w stylu klasycznym jest dozwolone w czasie

całkowitego zanurzenia. Po czym wszystkie ruchy nóg muszą odbywać się równocześnie i w

tej samej poziomej płaszczyźnie bez ruchu naprzemiennego.

SW 7.5 W czasie napędzającej części ruchu nóg stopy muszą być zwrócone na zewnątrz. Nie

jest dozwolony, z wyjątkiem SW 7.4, ruch nożycowy, „trzepotanie” stopami ani ruch

delfinowy stóp ku dołowi. Dozwolone jest „złamanie” powierzchni wody stopami o ile nie

następuje po nim kopnięcie delfinowe ku dołowi.

SW 7.6 Przy każdym nawrocie i na przy zakończeniu wyścigu dotknięcie ściany musi być

równoczesne obydwiema dłońmi, na poziomie wody, powyżej lub poniżej lustra wody.

Głowa może być zanurzona po ostatnim pociągnięciu ramion przed dotknięciem ściany, pod

warunkiem, że "złamie" ona lustro wody w jakimś momencie trwania ostatniego, pełnego lub

niepełnego cyklu ruchowego, poprzedzającego dotknięcie ściany.

SW 8. Styl motylkowy.

SW 8.1 Od początku pierwszego ruchu ramion po starcie i po każdym nawrocie, ciało musi

pozostawać w pozycji na piersiach. Ruchy nóg pod wodą na boku są dozwolone. Obrót na

plecy nie jest dozwolony w żadnym momencie wyścigu.

SW 8.2 Ramiona muszą być przenoszone jednocześnie, nad powierzchnią wody do przodu, a

następnie równocześnie do tyłu przez cały wyścig, z uwzględnieniem SW 8.5.

SW 8.3 Wszystkie ruchy nóg do góry i w dół muszą być równoczesne. Nogi lub stopy nie

muszą być na tym samym poziomie ale nie mogą one wykonywać ruchów naprzemiennych w

stosunku do siebie. Ruchy nóg do stylu klasycznego nie są dozwolone.

SW 8.4 Przy każdym nawrocie i przy zakończeniu wyścigu dotknięcie ściany musi być

równoczesne obydwiema dłońmi, na, powyżej lub poniżej lustra wody.

SW 8.5 Po starcie i po nawrotach, pływak może wykonać pod wodą jeden lub więcej ruchów

nóg i jeden ruch ramion w celu wypłynięcia na powierzchnię. Dozwolone jest całkowite

zanurzenie pływaka na dystansie nie dłuższym niż 15 m po starcie i każdym nawrocie, przed

tym punktem głowa musi złamać lustro wody. Pływak musi pozostawać wynurzony do

następnego nawrotu lub finiszu.

Jakie znasz formy treningu pływackiego?

Forma - organizacyjna strona jednostki treningowej.

Zabawowa.

Ścisła.

Zadaniowa.

Od jakich czynników zależy poziom pływalności ciała pływaka?

Ciężaru ciała - budowy morfologicznej, gęstości ciała,

Pojemności życiowej płuc.

Czy pływalność podlega wytrenowaniu?

Można wytrenować pojemność życiową płuc, co ma znaczny wpływ na gęstość ciała (gęstość

ciała obniża przy wdechu).

Dlaczego dzieci posiadają lepszą pływalność?

Ponieważ gęstość ciała, a więc i jego pływalność ulega zmianie w zależności od rozwoju

kośćca, tkanki mięśniowej, tłuszczowej. Człowiek dorosły ma gorszą pływalność, ponieważ

obserwujmy u niego wyższą gęstość ciała.

Określ łączne siły działające na ciało pływaka

Siła wyporu.

Siła ciężkości.

Siła nośna.

Siła oporu.

Dlaczego w środowisku wodnym zwiększa się zdolność do pracy mięśniowej?

Ponieważ w wodzie obniża się tętno, co jest spowodowane:

- temperaturą wody,

- siłą grawitacji (redukcja siły ciężkości, przez co wysiłek staje się lżejszy),

- ciśnieniem wody.

Jakie czynniki determinują szybkość uczenia się sportowej techniki pływania?

Czucie wody.

Pływackie uzdolnienia ruchowe.

Pływalność ciała.

Metody nauczania.

Stopień motywacji.

Wiek i poziom rozwoju fizycznego.

Wyjaśnij pojęcie czucia wody

Czucie wody - wykorzystanie właściwości wody podczas treningu. Jest to odczuwanie oporu,

gęstości, tarcia i swoboda poruszania się w środowisku wodnym.

Czy istnieją pływackie uzdolnienia ruchowe?

Tak, w każdej dyscyplinie wykorzystujemy wrodzone predyspozycje zawodników. W

pływaniu należą do nich:

- łatwość uczenia się techniki ruchu,

- gibkość,

- ilość odpowiednich włókien,

- pływalność.

W jakim stopniu od przebiegu procesu uczenia się i nauczania pływania zależą wyniki

sportowe w pływaniu?

W dużym stopniu. Dzieci ucząc się czynności ruchowych powinny od początku nabyć

prawidłowej techniki wykonywania ruchów. Jest rzeczą trudną pozbycie się złych nawyków.

Jeżeli poprzez miłą atmosferę podczas zajęć będą zachęcane do pływania, może to

poskutkować uprawianiem sportu pływackiego w późniejszym okresie.

Wymień kilka ćwiczeń imitujących na lądzie, które przyspieszają nauczanie techniki

pływania

W staniu naprzemianstronne krążenia RR w przód, kraul.

W opadzie T w przód, naprzemianstronne krążenia RR.

Ruchy jednego R z imitacją oddechu.

Ruchy RR z imitacja oddechu.

Siad na ławeczce naprzemianstronne ruchy NN, grzbiet.

W leżeniu tyłem to samo.

W staniu pokaz ruchów R, potem RR.

W staniu, ruch N, żaba.

W siadzie podpartym na ławeczce praca NN.

W leżeniu przodem na ławeczce ruchy NN.

Jednoczesne krążenia ramion, opad T, motyl.

Urządzenia stymulujące przygotowanie siłowe u pływaka

• sprężyny,

• gumy,

• hamujący worek,

• pasy z obciążeniem.

Urządzenia oporują lub są wyposażone w dodatkowe obciążenie.

W jakim celu stosujemy ćwiczenia gibkościowe w specjalnym przygotowaniu

pływackim?

W celu czynnego wypoczynku oraz aby nie dopuścić do obniżenia poziomu cechy.

Jak długie są i czym podyktowane przerwy odpoczynkowe między powtórzeniami

ćwiczeń kształtujących szybkość pływania?

Przerwy odpoczynkowe: 5 - 15 min przy dystansach długich, 5 - 30 s przy odcinkach krótkich

Przerwy podyktowane są wymaganą maksymalną prędkością pływania odcinków. Organizm

musi odpocząć, aby kolejny odcinek znów popłynąć z maksymalną prędkością.

Wymień typowe ćwiczenia stosowane w celu zwiększenia możliwości aerobowych

organizmu pływaka

• interwałowe przepływanie odcinków od 25 do 200m,

• interwałowo - powtórzeniowe przepływanie zestawów ćwiczeń,

• przepływanie dystansów od 500 do 3000m.

Kolejność sportowych sposobów pływania pod względem prędkości?

Kraul.

Motyl.

Grzbiet.

Klasyk.

Uzasadnij potrzebę prowadzenia prac naukowo - badawczych nad techniką pływania

sportowego

Są bardzo potrzebne, aby móc szkolić zawodników pod kątem ich słabości. Dają także

możliwości wprowadzania dodatkowego, nowoczesnego sprzętu.

Wymień główne kierunki badań nad sportową techniką pływania

- pęd,

- opływowość,

- czucie wody,

- częstość i długość cyklu ruchowego,

- asymetria ruchów.

W jakim stopniu środowisko wodne utrudnia analizę techniki ruchu pływackiego

W znacznym, ponieważ część ruchów wykonywana jest pod powierzchnią wody. Środowisko

wodne uniemożliwia szerokie zastosowanie aparatury badawczej.

Dokonaj krótkiego przeglądu metod badawczych nad techniką sportową pływania

Robert Kiphurt 1942 - jakiekolwiek boczne odchylenie ruchu ręki od prostej zgodnej z

kierunkiem poruszania się ciała pływaka zmniejsza siłę napędową.

Badania Counsilmana 1968 - 70 i Schleihaufa 1974- 79 doprowadziły do poznania najbardziej

efektywnych ruchów pływackich.

Counsilman1969 - obserwacje drogi punktów świetlnych, zastosował aparat z migawką i

zamocował światełka migające na rękach pływaków. Uzyskał obrazy migającego światła

przed i po wypuszczeniu światła stroboskopowego. Zdjęcia wykonywał przez szybę

podwodną. Zdjęcia ujawniły w pełni faktyczny przebieg ruchów pływackich.

Schleinfhauf 74, 79 stwierdził, że wielkość siły napędowej zależy od stałego wzajemnego

oddziaływania w cyklu ruchowym siły oporu i nośnej. Badania przeprowadził na modelu ręki

w kanale z regulowanym przepływem wody.

Niektórzy uczeni Cuunsilman 1971, Colwin 1991, Maglischo 1993 uważają, że ruchy

pływackie należy doskonalić poprzez szukanie podobieństw wynikających z obserwacji

przyrody.

Schleinfhauf 1974 - pomiar prędkości ruchu ręki wybitnych kraulistów.

Troup 1991 - trójwymiarowe obrazy ruchu uzyskuje się obecnie poprzez jednoczesne

zastosowanie trzech kamer wideo według systemu DLT opartego o metodę trójwymiarowej

kinematografii. Informacje są przetwarzane cyfrowo przez komputer.

Butowicz 1965 - metoda zdjęć podwodnych z indykatorami. Umieszczał je na

powierzchniach napędowych kończyn.

Jaka istnieje zależność między częstością ruchów i długością kroku pływackiego? Czy

długość kroku może być funkcją skuteczności techniki pływania?

Długość kroku to prędkość x 60/ częstość ruchów. Długość kroku i częstość ruchów mają

wpływ na prędkość pływania. Częstość ruchów ma wpływ na wydłużenie kroku.

Obecnie wybitni pływacy dążą do wykonywania ruchów o możliwie dużej częstości, ale przy

zachowaniu możliwie długiego kroku pływackiego.

Długość kroku koreluje z prędkością pływania.

Jakie uwarunkowania fizjologiczne przemawiają za koordynacja dwuuderzeniową w

kraulu?

- obniżenie kosztu energetycznego pracy kończyn dolnych.

Jakie uwarunkowania biomechaniczne przemawiają za koordynacją

sześciouderzeniową?

- technika ta pozwala rozwinąć większą prędkość pływania

Uzasadnij skuteczność obowiązującej w pływaniu delfinem tzw. koordynacji

dwuuderzeniowej

W technice dwuuderzeniowej istnieje najkorzystniejszy układ ruchów kończyn, związany z

precyzyjnym umiejscowieniem w jednym cyklu pracy RR dwóch cykli pracy NN.

Pierwsze uderzenie NN przypada na zakończenie przenoszenia i wstępną fazę chwytu wody.

Podczas nadwodnego ruchu RR wyraźnie spada prędkość wewnątrzcyklowa i to pierwsze

uderzenie NN jest niezwykle korzystne, ponieważ przyczynia się do jej zwiększenia.

Drugie uderzenie NN odbywa się w czasie zakończenia odepchnięcia RR i fazie wyjścia RR z

wody. Uderzenie to ma niezwykle istotne znaczenie dla pracy ramion. Siła napędowa

powstająca w jego rezultacie pobudza RR do intensywniejszej pracy w zakończeniu

odepchnięcia ułatwia wynurzenie oraz przeniesienie ramion nad wodą.

Wymień i opisz podstawowe fazy ruchu w skoku startowym

Pozycja startowa.

Odbicie.

Lot.

Wejście do wody.

Ze słupka startowego (75cm). Na gwizdek zawodnicy zajmują miejsce na tylnej krawędzi

słupka, a następnie na słowną komendę ,,na miejsca’’ przyjmują pozycję nieruchomą, zwaną

startową. Po skłonie z lekko ugiętymi NN, zawodnik chwyta dłońmi przednią krawędź słupka.

Stopy rozstawione na szerokość barków.

Pozycja startowa

Pozycja startowa pozwala na szybsze opuszczenie słupka, dzięki przesunięciu środka masy w

kierunku przedniej krawędzi. W pozycji tej ugięte kolana rzutują nieco poza przednią

krawędź słupka, tułów pochylony do granicy, aż barki wychodzą poza linię kolan. Ciało

pływaka upodabnia się do ściśniętej sprężyny.

Odbicie

Po usłyszeniu sygnału startowego pływak wychyla się w przód, z jednoczesnym obniżeniem

bioder i wymachem RR w przód w górę. Głowa dąży w tym samym kierunku. Odbicie

następuje wówczas, kiedy głowa i barki znajdą się w linii przechodzącej przez punkt oporu

pod kątem ok. 30 stopni. Podczas odbicia nogi energicznie prostują się, a RR idą w kierunku

linii wylotu.

Faza lotu

Ułożenie ciała w locie w szczytowym położeniu powinno charakteryzować się wyższym od

barków i głowy ułożeniem bioder. Umożliwia to korzystne dla prędkości początkowej wejście

T i NN przez otwór w powierzchni wody powstały po wcześniejszym wejściu RR i barków.

Tor lotu to parabola.

Poślizg i przejście do pływania

Po wejściu do wody następuje poślizg. Po wejściu do wody ciało przyjmuje kształt łukowaty.

Uwaga skupiona jest na przyjęciu opływowej pozycji ciała. Sygnałem do rozpoczęcia ruchów

jest spadek prędkości.

O ile skuteczniejszy jest nawrót z obrotem przodem w przód w porównaniu do nawrotu

zwykłego?

0,3 do 0,4s.

Jakie znasz podstawowe formy i środki pracy nad techniką u zawodnika

zaawansowanego?

Ćwiczenia.

Forma ścisła, zadaniowa.

Analiza video.

Łapki.

Płetwy.

Pomoce naukowe np. książki.

Dlaczego pływanie jest zaliczane do grupy sportów wytrzymałościowych?

Pod względem wysiłku, zwiększa pojemność życiową płuc. Jest to wysiłek długotrwały.

Po zdefiniowaniu pojęcia cechy motorycznej, spróbuj krótko omówić znaczenie siły,

szybkości i wytrzymałości w wyczynie pływackim

Cecha motoryczna - zdolność ruchowa.

Siła - zdolność do pokonywania oporu własnego ciała lub przeciwstawiania się mu kosztem

wysiłku mięśniowego.

Osiąganie wysokich rezultatów w pływaniu zależy w znacznej mierze od poziomu siły.

Duże znaczenie ma tu siła napędowa inaczej zwana siłą ciągu. Znaczenie siły maleje wraz z

długością dystansu. W pływaniu kraulem istotne znaczenie ma siła zginaczy i prostowników

st. łokciowego, prostowników st. biodrowego, a także wszystkich zginaczy i prostowników.

Siła mm. pozwala wykonywać czynności ruchowe bez nadmiernego zmęczenia. Każdy

trening przeciwdziała zmniejszeniu mineralizacji kości, jest więc ważnym środkiem w

budowaniu masy kostnej (proces ten związany jest ze zmniejszeniem osteoporozy u ludzi

starszych). Ta forma treningu może także prowadzić do obniżenia ciśnienia krwi oraz redukcji

poziomu tkanki tłuszczowej, a także zapobiegać bólom kręgosłupa.

Szybkość - zdolność do wykonywania ruchów w najmniejszych dla danych warunków

odcinkach czasowych.

Składowe szybkości: czas reakcji, prędkość pojedynczego ruchu, częstotliwość ruchu.

W pływaniu szybkość przejawia się w: szybkości reakcji na strzał startera, dotknięcia mety

czy ściany przy nawrocie. Ma również znaczenie przy zmianach sztafetowych, częstości

ruchów, szybkości zmiany jednego ruchu na drugi np. w pływaniu zmiennym.

Wytrzymałość - jest zdolnością do kontynuowania długotrwałej pracy o wymaganej

intensywności z reguły rzędu od 60 do 80-90% maksymalnych możliwości, bez obniżania

efektywności działań i przy zachowaniu podwyższonej odporności na zmęczenie.

Wytrzymałość jest bardzo ważna w treningu pływaka, szczególnie specjalizującego się na

długich dystansach, to właśnie dzięki tej cesze możemy kontynuować długotrwały wysiłek

bez obniżenia efektywności pracy.

Wszystkie cechy motoryczne składają się na osiągnięcie wyniku sportowego.

Jakie cechy budowy morfologicznej współdziałają w osiąganiu wyniku sportowego?

- proporcja włókien szybko, wolno kurczliwych,

- gęstość ciała,

- pojemność życiowa płuc,

- gibkość stawów,

- liczba, pobudliwość i przebieg włókien nerwowych,

- przekrój fizjologiczny mięśnia,

- wydolność,

- stan biomechaniczny mięśnia,

- przyrost wielkości i siły więzadeł i ścięgien,

- przyrost gęstości i wzmocnienie kości,

- przyrost gęstości naczyń włosowatych w mm.

Wykaż różnice w budowie ciała u wybitnych kraulistów sprinterów i

długodystansowców

Sprinterzy:

Więcej włókien szybkokurczliwych.

Zwiększona pojemność buforowa w mm i we krwi, co wpływa na zwiększenie tolerancji na

zakwaszenie.

Ciało rozbudowane.

Rozbudowane NN.

Długodystansowcy:

Więcej włókien wolnokurczliwych.

Większa pojemność życiowa płuc.

Smukłość ciała.

Niższa zawartość tk. tłuszczowej.

Scharakteryzuj budowę ciała wybitnych pływaków pod względem tzw. ,,smukłości’’

Pod wpływem treningu ciało pływaka ulega wyrzeźbieniu. Nie jest to jednak przyrost masy

mięśniowej jak u kulturystów czy atletów, ponieważ stosowane są częściej ćwiczenia o

charakterze wytrzymałościowo - siłowym, które nie prowadzą do widocznego przyrostu masy

mm. Wzrost siły poprzez zwiększenie masy mm może okazać się niekorzystny ze względu na

wzrost ciężaru ciała oraz zwiększenie się oporu czołowego wody.

Co rozumiesz pod pojęciem siły absolutnej, bezwzględnej i względnej? Którym z tych

pojęć zainteresowany jest trener pływania?

absolutna siła mięśniowa – określa maksymalny poziom siły zawodnika, możliwy do

rozwinięcia w dowolnym ćwiczeniu,

względna siła mięśniowa – wyznaczana jest ilorazem absolutnej siły mięśniowej do masy

ciała ćwiczącego. Jest to miara znacznie bardziej obiektywna i trafna dla scharakteryzowania

rzeczywistej siły mięśniowej - jest też znacznie ważniejsza w bardzo wielu typach aktywności

ruchowej wymagających przemieszczania ciała w przestrzeni (np. gimnastyka, sporty

limitowane kategoriami wagowymi, biegi, skoki itp.).

F absolutna/masa

Bezwzględna - Siła bezwzględna to zdolność do pokonania czyli udźwignięcia możliwie

największego ciężaru w sposób najbardziej korzystny dla ćwiczącego. W sporcie

wyczynowym siłę bezwzględną ocenia się zwykle na podstawie wyniku uzyskanego w

podrzucie. To samo co absolutna.

Trener pływania zainteresowany jest pojęciem siły względnej, jest to miara bardziej

obiektywna i trafna dla scharakteryzowania rzeczywistej siły mm. Nie możemy przecież

porównywać siły osobnika 20 cm wyższego z osobnikiem niższym. Pomiary te są

nieobiektywne. Wzrost siły poprzez zwiększenie masy mm może okazać się niekorzystny ze

względu na wzrost ciężaru ciała oraz zwiększenie się oporu czołowego wody.

Jak zmierzysz poziom siły mm u pływaka na lądzie? Czy te pomiary są potrzebne?

Z użyciem aparatury pomiarowej:

- dynamometry,

- dynamografy,

- platformy tensometryczne,

- laboratoryjne stanowiska pomiarowe,

bez aparatury:

- podniesienie ciężaru,

- rzuty piłką lekarską,

- podciąganie na drążku.

Są potrzebne, aby kontrolować przebieg szkolenia i sprawdzać osiągnięte rezultaty lub ich

brak.

Scharakteryzuj wstępny etap kształtowania siły u pływaka młodego w wieku 10- 12 lat

Trening siły:

- podnoszenie max ciężaru,

- powtarzające się podnoszenie ciężaru submax aż do zupełnego zmęczenia,

- podnoszenie małego ciężaru z max prędkością.

W przygotowaniu siłowym pływaka korzysta się najczęściej z 3 grupy.

10 - 12 lat

W tym wieku zyskujemy największe efekty w kształtowaniu siły u pływaka.

Ćwiczenia wykorzystujące ciężar własnego ciała.

Ćwiczenia z partnerem.

Treścią ćwiczeń są podpory, zwisy, przysiady, skoki, w wodzie pływanie delfinem, samymi

RR i NN.

Rzuty piłką lekarską.

Ćwiczenia z gumami.

Stosujemy ćwiczenia specjalne na aparatach siłowych umożliwiających wykonywanie ruchów

imitujących na lądzie.

W wodzie, pływanie z obciążeniem, na uwięzi.

Które z form treningu pływackiego zalecałbyś w szkoleniu pływackim dzieci? A które

juniorów?

Dzieci: forma zabawowa, ścisła.

Juniorzy: forma zadaniowa, ścisła, ogólnorozwojowa.

Młodociani: ukierunkowana.

Po zdefiniowaniu szybkości, uzasadnij znaczenie tej cechy w pływaniu sportowym

Szybkość- zdolność do wykonywania ruchów w najmniejszych dla danych warunków

odcinkach czasowych.

Składowe szybkości: czas reakcji, prędkość pojedynczego ruchu, częstotliwość ruchu.

W pływaniu szybkość przejawia się w: szybkości reakcji na strzał startera, dotknięcia mety,

czy ściany przy nawrocie. Ma również znaczenie przy zmianach sztafetowych, częstości

wykonywanych ruchów czy szybkości zmiany jednego ruchu na drugi np. w pływaniu

zmiennym.

Jaka istnieje współzależność częstości ruchów wiosłujących i prędkości pływania?

Z najwyższą częstością ruchów wiosłujących poruszają się krauliści sprinterzy na dystansie

50m i 100m 65 - 70 cykli na minutę.

Niejasna jest odpowiedź na to pytanie! Badania wykazują duże różnice indywidualne. Rafał

szukała - duża zależność prędkości od częstości ruchów. W jednej konkurencji u medalistów

wykazano niższą częstość ruchów dłuższy krok, w innej konkurencji medalistki pływały z

najwyższą częstością ruchów.

Wraz ze wzrostem częstości ruchów wzrasta prędkość pływania. Należy tak dobrać częstość

ruchów wiosłujących, aby nie skracać długości kroku pływackiego.

Powyżej 70 lub poniżej 45 cykli spada prędkość pływania, a krok ulega zbytniemu skróceniu

bądź wydłużeniu.

Spróbuj uzasadnić istniejącą ścisłą zależność poziomu szybkości pływania od

przygotowania siłowego

Szybkość - zdolność do wykonywania ruchów w najmniejszych dla danych warunków

odcinkach czasowych.

Aby zawodnik pływał z maksymalną prędkością potrzebne jest mu doskonałe przygotowanie

siłowe. Musi szczególnie dobrze rozwinąć potrzebne do ruchów pływackich grupy

mięśniowe. W pływaniu kraulem istotne znaczenie ma siła zginaczy i prostowników st.

łokciowego, prostowników st. biodrowego, a także wszystkich zginaczy i prostowników. Siła

mm. pozwala wykonywać czynności ruchowe bez nadmiernego zmęczenia.

Siła warunkuje prędkość pojedynczego ruchu, czyli jedną ze składowych szybkości pływania.

Wymień warunki jakie muszą być spełnione, aby trening ukierunkowany na szybkość

przyczyniał się do poprawy poziomu tej cechy

- przyrost siły musi być podporządkowany wymogom zadania startowego pod względem

metod, środków, liczby powtórzeń, przerw wypoczynkowych,

- trening siły powinien być ukierunkowany na podnoszenie jej poziomu w ruchach

zrywowych i szybkich.

Do najczęstszych przyczyn wpływających na zahamowanie rozwoju szybkości należy

zaliczyć:

- wytworzenie bariery szybkości,

- przesadne zwiększenie poziomu siły, kiedy wielkość oporu przy danym ruchu jest

proporcjonalnie mniejsza od możliwości siłowych zawodnika i powstaje zachwianie prostych

zależności między maksymalną siłą oraz szybkością,

- zakłócenia lub zmiany w koordynacji i technice ruchu spowodowane zmianą wzajemnych

zależności siły i szybkości na skutek przesadnego treningu siły.

Scharakteryzuj wstępny etap kształtowania szybkości u pływaka w wieku 10- 12 lat

Skoki.

Ćw. koordynacyjno - gibkościowe.

Ćw. siłowe.

Wprowadzenie wstępnych ćw. doskonalenia czasów reakcji.

Przepływanie krótkich odcinków z max prędkością.

Wytrzymałość ogólna i ukierunkowana u pływaka- wyjaśnij pojęcia

ogólna – zdolność wykonywania przez dłuższy czas dowolnej, często niespecyficznej pracy

fizycznej, angażującej różne grupy mięśniowe,

ukierunkowana – charakteryzująca stopniową adaptację ustroju do przyszłych wysiłków

specjalistycznych.

Wytrzymałość siłowa

Wytrzymałość siłowa - to wytrzymałość mm podczas pracy z dużym obciążeniem. Wysoka

zdolność siłowa przy dobrych zdolnościach wytrzymałościowych. Jest skolerowana z

wytrzymałością oraz siłą.

W treningu tym stosuje się małe opory zewnętrzne, z którymi sportowiec ćwiczy stosunkowo

długo. Wielkość obciążenia ustala się tak, żeby umożliwić wykonanie co najmniej 30

powtórzeń (z reguły jest to ciężar nie przekraczający 30% CM. Tempo pracy ma być wolne,

rytm oddechowy ustabilizowany. Wymaga się redukcji do minimum wszelkich przerw

odpoczynkowych. Trening wytrzymałościowo-siłowy powinien być w zasadzie długotrwałą,

nieprzerwaną pracą, co nie prowadzi do widocznego przyrostu masy mięśniowej, ale

powoduje wzrost oczekiwanego rodzaju wytrzymałości (siłowej).

W jakim stopniu koszt energetyczny w wyścigu pływackim na 100m jest pokrywany z

beztlenowych procesów metabolicznych. A w jakim na 1500m?

100m- 55%

1500m- 9%

Wskaż okresy w rozwoju, w których istnieją najlepsze warunki dla kształtowania

wytrzymałości u pływaka. Uzasadnij dlaczego

10-12 u dziewcząt, 11-14 u chłopców. Tak wczesne rozpoczęcie treningu

wytrzymałościowego pozwala na ukierunkowanie rozwoju kształtującego się organizmu.

Posiadają dużą sprawność układów wegetatywnych, ujawniających się szybkim powrotem do

normy po intensywnym treningu wytrzymałościowym. U dziewcząt po 14 roku życia

obserwujemy niewielki przyrost wytrzymałości, a po 16 r ustabilizowanie. U chłopców

wskaźnik max zużycia tlenu wzrasta do 19-20 roku życia.

Jakie warunki musi spełniać próba, którą chcemy się posłużyć w celu określenia

wytrzymałości specyficznej u pływaka? Daj przykład takich prób

Przykłady:

- zawody, sprawdziany,

- sport tester,

- ocena poziomu kwasu mlekowego.

Warunki:

- pływak musi być wypoczęty,

- objętość obciążeń startowych powinna wzrastać stopniowo,

- zawodnik może brać w niej udział, jeśli osiągnął odpowiedni poziom przygotowania.

Od czego zależy poziom gibkości u pływaka? W jakim stopniu zależy od temperatury

wody? Czy zwiększa się w stanach emocjonalnych i przedstartowych?

- kształtu stawów,

- temperatury mm,

- elastyczności mm, ścięgien, torebek stawowych,

- koordynacji,

- wieku,

- płci,

- stanu emocjonalnego,

- pory dnia,

- poziomu siły mm,

- temp. wody.

Elastyczność mm może ulegać zmianom pod wpływem specyficznych bodźców np.

warunków podczas zawodów czy stanu emocjonalnego zawodnika. Podczas pozytywnego

stanu emocjonalnego gibkość poprawia się, negatywny - zmniejsza. Gibkość waha się

również pod wpływem temperatury wody, pory dnia. Chłód zmniejsza gibkość.

Wskaż różnice w gibkości występujące u kraulistów, delfinistów i żabkarzy. Czy są

spowodowane?

Krauliści:

- znakomita ruchomość st. barkowych,

- dobra ruchomość st. skokowego.

Delfiniści:

- znakomita gibkość st. barkowych,

- znakomita gibkość T,

- dobra ruchomość st. skokowych.

Żabkarze:

- doskonała ruchomość st. biodrowych,

- kolanowych,

- skokowych.

Różnice spowodowane są kształtem wykonywanego ruchu oraz odpowiednio dobranymi

ćwiczeniami do pogłębiania gibkości danych stawów.

Do ilu lat obserwujemy wzrastanie poziomu gibkości w rozwoju osobniczym? Wiek

najkorzystniejszych warunków do rozwoju gibkości

Dziewczęta: 9 - 12, 14 - 15, 16 - 17

Chłopcy: 9 - 10, 13 - 14, 15 - 16, 18 - 19

Kobiety: gibkość wzrasta do 18 roku życia.

Mężczyźni: do 20.

Po zdefiniowaniu pojęcia koordynacji ruchowej wykaż jej znaczenie w pływaniu

sportowym

Koordynacja określa zdolność do wykonywania złożonych przestrzennie i czasowo ruchów,

przestawiania się z jednych zadań ruchowych na inne, jak również rozwiązywania nowych,

nieoczekiwanie pojawiających się sytuacji ruchowych.

Mieści się tu również umiejętność szybkiego, dokładnego i trwałego uczenia się ruchu. Jest to

również zdolność sterowania ruchem. Koordynacja ruchowa mieści w sobie szereg

specyficznych właściwości, takich jak: zwinność (zdolność precyzyjnego i szybkiego

władania ciałem), zręczność (ruchy manualne rąk), czucie czasu, czucie przestrzeni, czucie

równowagi, czucie ruchu.

Pływanie:

- rytmizacji ruchów – dostosowania ruchów do podanego rytmu lub przyjęcia celowego rytmu

własnego,

- ustalenie kroku pływackiego,

- nauka techniki ruchu,

- zapamiętywanie ruchu,

- przechodzenie z jednych zadań ruchowych na inne,

- ustalenie tempa,

- prawidłowe oddychanie.

Uzasadnij potrzebę udziału psychologa w kształtowaniu maksymalnej gotowości do

zawodów

W przygotowaniu psychicznym sportowca tkwią zwykle pewne rezerwy. Prawidłowo

prowadzone przygotowanie psychiczne może pozwolić na efektywniejsze wykorzystanie

własnych możliwości, a także spełnić zapobiegawczą rolę wobec napięć wynikających z

uprawiania sportu.

Zadania:

- rozwijanie motywacji i nastawień,

- kształcenie cech psychicznych,

- przygotowanie wolicjonalne (cechy charakteru).

Jaki wpływ ma emocja na procesy energetyczne?

Stan pobudzenia nerwowego wywołuje powstawanie adrenaliny, która korzystnie wpływa na

wysiłek fizyczny.

Scharakteryzuj pływaka zdolnego do walki sportowej

Cechy osobowości:

- zawzięty,

- pewny siebie,

- zmotywowany,

- stanowczy,

- zdolny do poświeceń,

- cierpliwy.

Dobrze przygotowany sprawnościowo.

Nastawiony psychicznie na sukces.

Uzasadnij dlaczego istnieje potrzeba integracji różnorodnych rodzajów cech

motorycznych i osobowościowych przygotowania w treningu pływaka

Ponieważ trening oparty o doskonalenie jednej cechy motorycznej nie daje efektów.

Potrzebne jest przygotowanie zarówno wytrzymałościowe, siłowe jak i szybkościowe.

Koordynacja współgra z gibkością, szybkością oraz techniką pływania. Przygotowanie

psychiczne jest konieczne, aby odblokować zawodnika i osiągać wysokie rezultaty.

Opisz zadania i ogólnie scharakteryzuj przygotowanie fizyczne pływaka na lądzie

Ćwiczenia na lądzie pozytywnie wpływają na postępy sportowe u pływaka. Prowadzi się je w

celu wzmocnienia odpowiednich grup mięśniowych, szczególnie aktywnie zaangażowanych

w wykonywanie ruchów pływackich. Dążenie do stosowania maksymalnych obciążeń

treningowych wzmacnia znaczenie ćwiczeń na lądzie w celu funkcjonalnego przygotowania

organizmu oraz jako środek aktywnego odpoczynku.

Ćwiczenia na lądzie zajmują ok. 30% ogólnej liczby godzin przeznaczonych na szkolenie

pływaków w etapie I szkolenia oraz w fazie 3 etapu III, gdzie wzrasta znaczenie ćwiczeń

siłowych na lądzie. W II etapie oraz w 1 i 2 fazie etapu III stanowią ok. 20%.

Stosuje się, aby poprawić gibkość. Stosuje się również jako trening uzupełniający.

Jakie są zadania i ogólne założenia specjalnego przygotowania fizycznego?

Trening specjalny oparty jest o wymogi techniczne i funkcjonalne wybranej specjalizacji.

Rozbudowuje sprawność specjalną przy użyciu specjalnych metod, zawiera również środki

doskonalenia technicznego, taktycznego, wolicjonalnego i teoretycznego.

Zadania, założenia:

FAZA I

- wzrost obciążenia treningowego, startowego,

- wzrasta liczba godzin treningu specjalistycznego w wodzie,

- stosowanie coraz większej liczby ćw. w strefach przemian tlenowo - beztlenowych i

beztlenowych,

- w przygotowaniu na lądzie dominuje trening wszechstronny i ukierunkowany, liczba ćw.

specjalistycznych na lądzie wzrasta od 25 do 30% ogólnego czasu przeznaczonego na

przygotowanie na lądzie.

- na lądzie środki treningowe kształtujące gibkość, wytrzymałość ogólną, siłę.

FAZA II

- maksymalne wykorzystanie metod, środków treningowych,

-wzrastają roczne wartości obciążenia treningowego,

- ponad połowa ćw. wykonywanych jest w formie treningu specjalistycznego,

- znacznie wzrasta procentowy udział ćw. ze strefy przemian beztlenowych,

- wzrasta liczba startów w zawodach,

- zajęcia należy dobierać pod względem obciążenia,

- przy ustalaniu godzin treningowych określamy biologiczny rytm dobowy,

- stosowanie na zmianę zajęć podstawowych i uzupełniających (rano, wieczór),

- programowanie zajęć musi uwzględniać aktualny stan wytrenowania organizmu pływaka.

FAZA III

- ćwiczenia ukierunkowane i specjalistyczne na lądzie,

- ćwiczenia specjalistyczne w wodzie ukierunkowane na zwiększenie max prędkości pływania

i wydolności tlenowej,

- ćwiczenia kształtujące wydolność aerobową i anaerobową,

- ćwiczenia kształtujące wytrzymałość specjalistyczną.

Na czym polega przygotowanie taktyczne w pływaniu?

- racjonalne rozłożenie sił na dystansie,

- umiejętność przechodzenia z jednego systemu taktycznego w drugi,

- przestrzeganie regulaminów, przepisów,

- uzyskanie maksymalnych wskaźników skuteczności startu, taktyka zwycięstwa, taktyka

rekordu.

Opisz przebieg przygotowania psychicznego pływaka w zależności od wieku

Młodociani:

Indywidualne tempo dojrzewania utrudnia programowanie treningu i sprawia wiele trudności

natury psychologicznej. Psychologowie uważają, że zawody mają dobry wpływ na dzieci.

Pływak o opóźnionym rozwoju może stracić zainteresowanie pływaniem, wymaga

odpowiedniej motywacji, tak samo pływak o przyspieszonym dojrzewaniu i wczesnych

sukcesach sportowych musi być zmotywowany, aby nie stracił zainteresowania uprawianiem

pływania pod wpływem wyhamowania rozwoju.

Zadania:

- rozwijanie motywacji i nastawień,

- kształcenie cech psychicznych,

- przygotowanie wolicjonalne (cechy charakteru),

- elementy przygotowania techniczno – taktycznego,

- elementy przygotowania sprawnościowego.

Określ treść i cel przygotowania teoretycznego. Na czym polega intelektualizacja w

pływaniu sportowym

Celem jest nabycie informacji z zakresu anatomii, fizjologii, techniki, taktyki, organizacji i

budowy treningu, higieny, odnowy biologicznej, urazów, nowinek, badań.

Intelektualizacja polega na rozwijaniu predyspozycji umysłowych, dostarczeniu wiedzy

teoretycznej, świadomego uczestnictwa w treningu.

Wyposażenie w zasób wiedzy ogólnej i specjalistycznej, wdrażanie do samokontroli,

samooceny, analizy treningów i zawodów.

Jakie są podstawowe założenia treningu w fazie kształtowania zawodnika w pływaniu

/10- 14/?

Etap II ukierunkowany 10 - 11 lat założenia:

- wszechstronny rozwój fizyczny, wzmocnienie zdrowia,

- opanowane sportowej techniki pływania czterema sposobami i nawrotu,

- zwiększenie możliwości aerobowych,

- stwarzanie korzystnych warunków dla rozwoju zainteresowań,

- ujawnienie możliwości do doskonałości sportowej w pływaniu.

Etap III specjalistyczny

Założenia:

FAZA I

- wzrost obciążenia treningowego, startowego,

- wzrasta liczba godzin treningu specjalistycznego w wodzie,

- stosowanie coraz większej liczby ćw, w strefach przemian tlenowo - beztlenowych i

beztlenowych,

- w przygotowaniu na lądzie dominuje trening wszechstronny i ukierunkowany, liczba ćw.

specjalistycznych na lądzie wzrasta od 25 do 30% ogólnego czasu przeznaczonego na

przygotowanie na lądzie,

- na lądzie środki treningowe kształtujące gibkość, wytrzymałość ogólną, siłę.

FAZA II

- maksymalne wykorzystanie metod, środków treningowych,

- wzrastają roczne wartości obciążenia treningowego,

- ponad połowa ćw. wykonywanych jest w formie treningu specjalistycznego,

- znacznie wzrasta procentowy udział ćw. ze strefy przemian beztlenowych,

- wzrasta liczba startów w zawodach,

- zajęcia należy dobierać pod względem obciążenia,

- przy ustalaniu godzin treningowych określamy biologiczny rytm dobowy,

- stosowanie na zmianę zajęć podstawowych i uzupełniających (rano, wieczór),

- programowanie zajęć musi uwzględniać aktualny stan wytrenowania organizmu pływaka.

Scharakteryzuj pod względem osobowości, sprawności fizycznej i technicznej pływaka

po zakończeniu etapu podstawowego treningu

- szeroki zasób umiejętności ruchowych w wodzie i na lądzie,

- dziecko zainteresowane dalszym pływaniem,

- zwiększona ruchomość aparatu stawowo- więzadłowego,

- zwiększone możliwości aerobowe,

- dziecko potrafi pływać poprawną techniką,

- dziecko zmotywowane do dalszego pływania.

Co oznacza, że dane ćwiczenie zostało wykonane na poziomie intensywności

submaksymalnej

80 - 90% HR max (częstość skurczów serca, tętno).

Scharakteryzuj formę treningu ogólnorozwojowego

Etap treningu wszechstronnego:

2-3 lata

- gry, zabawy, ćwiczenia zapożyczone z innych dyscyplin,

- brak dużych obciążeń,

- skoki elementarne, skok startowy,

- zestaw ćw. zasadniczych do nauki technik,

- stymulowanie rozwoju fizycznego.

Zadania:

- wyposażyć dzieci w zasób umiejętności ruchowych na lądzie i w wodzie,

- rozpoznać wstępne zdolności specyficzne, określić przydatność do doskonałości sportowej

w pływaniu,

- wzbudzić zainteresowanie pływaniem,

- zwiększyć możliwości aerobowe,

- nauczenie sportowej techniki.

W jakim celu są stosowane ćwiczenia ogólnorozwojowe w treningu na lądzie?

W celu urozmaicenia treningów.

Czynnego wypoczynku.

Jakie elementy treningu stanowią treść wszechstronnego przygotowania

- przygotowanie sprawnościowe - rozwinięcie gibkości, siły, wytrzymałości, koordynacji,

skoczności, szybkości,

- przygotowanie techniczne,

- przygotowanie psychiczne, teoretyczne, intelektualne.

Jakie znasz ćwiczenia zwiększające możliwości aerobowe. Uzasadnij mechanizm ich

oddziaływania na organizm

- równomierne przepływanie dystansów 300 - 1500m, 1500 - 3000m,

- przepływanie dystansów długich ze zmienną intensywnością,

- interwałowe przepływanie zestawów ćwiczeń, 300m same RR, 300m same NN,

- interwał 10 - 20 x 25m.

FUNKCJE

Przygotowuje mięśnie do szybszego i skuteczniejszego włączania przemian tlenowych

podczas wysiłku, co oszczędza i rozbudowuje potencjał beztlenowy mm, zwiększa odporność

na zakwaszenie, zwiększa pułap tlenowy.

Dokonaj ogólnej charakterystyki ćwiczeń specjalnych jakie pływak wykonuje na lądzie.

Uzasadnij ich stosowanie

Są to ćwiczenia imitujące ruch pływacki. Pomagają w doskonaleniu techniki pływania.

Uzasadnij potrzebę ćwiczeń na lądzie pływaka z udziałem przyborów i urządzeń

umożliwiających wykonanie ruchów imitujących z oporem

Opór umożliwia odzwierciedlenie oporu wody, kształtuje siłę. Przybory pomagają nam w

doskonaleniu techniki.

Podaj definicje i opisz zastosowanie metody ciągłej w treningu

Metoda ciągłą polega na wykonywaniu określonego ćwiczenia z jednakową, ustabilizowaną

intensywnością, w warunkach zapotrzebowania tlenowego. Przyzwyczaja organizm do

znoszenia długotrwałych obciążeń, kształtuje wytrzymałość.

- o jednostajnej intensywności,

- o zmiennej intensywności.

Metody ciągłe o jednostajnej intensywności – metody ciągłe o jednostajnej intensywności

charakteryzują się stałą i małą lub umiarkowaną intensywnością wysiłku oraz stosunkowo

długim czasem jego trwania. Stosowane głównie dla kształtowania wytrzymałości tlenowej w

dyscyplinach o cyklicznym charakterze wysiłku. Długotrwały ciągły wysiłek zmusza do

uruchomienia wszystkich rezerw ustroju oraz podnosi sprawność termoregulacji. Doskonali

ekonomikę pracy mięśniowej, harmonizuje układ ruchu.

Metody ciągłe o zmiennej intensywności - polegają na wykonywaniu długotrwałego wysiłku,

w trakcie którego intensywność ulega planowym, periodycznym zmianom. Intensywność

wysiłku oscyluje wokół poziomu względnej równowagi funkcjonalnej, tzw. małe i duże

zabawy biegowe.

Jakie znasz odmiany metody interwałowej, które mają zastosowanie w treningu

pływackim?

Metody interwałowe polegają na wykonywaniu w trakcie treningu ściśle określonego

obciążenia. Intensywność powtórzeń, czas ich trwania, charakter i czas przerw odpoczynku -

to parametry zaplanowane przed zajęciami. Cechą charakterystyczna tej grupy metod jest

niepełna przerwa wypoczynkowa. Uważa się, że po osiągnięciu w trakcie przerwy tętna 120

ud. na minutę można podjąć kolejny wysiłek. Metodami interwałowymi kształtuje się

zarówno wytrzymałość tlenową, beztlenową i beztlenowo-tlenową.

W praktyce wyróżnia się dwie podstawowe odmiany metody interwałowej: ekstensywną i

intensywną. Ekstensywna charakteryzuje się umiarkowaną i średnią intensywnością

wykonywanych ćwiczeń, stosunkowo krótkimi przerwami i dużą liczbą powtórzeń – tętno

około 180. Wariant intensywny polega na wykonywaniu wysiłków o wyższej intensywności,

które przedzielane są dłuższymi choć też niepełnymi odpoczynkami – tętno ponad 190.

Charakterystyczne cechy metody powtórzeniowej. Na czym polega specyfika jej

zastosowania w treningu pływackim?

Metoda powtórzeniowa charakteryzuje się stałą wysoką intensywnością pracy, zmienną liczbą

powtórzeń ćwiczenia oraz optymalnym czasem przerw wypoczynkowych. Metodą tą

kształtuje się przede wszystkim tzw. wytrzymałość szybkościową.

Wyjaśnij pojęcie cykliczności i cyklu treningowego w pływaniu

Cykliczność - rodzaj ciągłej zaplanowanej pracy.

Cykl:

a) makrocykle - długie cykle, jego struktura składa się z kilku rocznych cykli,

b) mezocykle - składające się z określonej liczby mikrocykli,

c) mikrocykle – składające się z kilku jednostek treningowych, 7- 10 dni.

Jakie znasz warianty mezocykli treningowych w pływaniu

Wprowadzające.

Podstawowe.

Kontrolno-przygotowawcze.

Przedstartowe.

Odbudowująco-przygotowawcze, odbudowująco-podtrzymujące.

Z jakich elementów składa się obciążenie treningowe pływaka?

Ćwiczenia wszechstronne, ukierunkowane, specjalistyczne.

Ćwiczenia na lądzie.

Ćwiczenia o charakterze tlenowym i beztlenowym.

Co oznacza rozróżnienie obciążenia treningowego zewnętrznego i wewnętrznego?

- obciążenia zewnętrzne opisują dane ilościowe i jakościowe wykonanej pracy, np. bieg ciągły

na dystansie 10km w czasie 45 min, teren pofałdowany,

- obciążenia wewnętrzne charakteryzują koszt energetyczny i rodzaj źródeł z których

czerpana była energia do wykonania żądanego obciążenia zewnętrznego (ile energii zużyto

podczas biegu ciągłego na dystansie 10km w czasie 45min w terenie pofałdowanym, z jakich

zasobów ta energia była czerpana).

Co oznacza objętość obciążenia treningowego

Objętość to ilościowy składnik pracy wyrażony czasem, odległością, masą, liczbą powtórzeń

itp.

W jaki sposób określamy intensywność obciążenia treningowego w pływaniu?

Sport tester.

Stężenie kwasu mlekowego, hemoglobiny, glukozy.

Badanie tętna.

Jaki wpływ na organizm pływaka wywierają ćw. wykonywane na poziomie 70 - 80%

intensywności?

Przedział aerobowy:

- obejmuje 70-80% twojego max HR (maksymalnego tętna),

- plusy: ten przedział "najoptymalniej" podnosi wytrzymałość organizmu; wzrasta liczba i

rozmiar naczyń krwionośnych, serce i jego siła rosną i poprawia się funkcjonowanie układu

oddechowego i krwionośnego; suma spalonych kalorii jest wyższa niż w poprzednich

przedziałach.

Jaki istnieje związek między objętością i intensywnością obciążenia treningowego, a

adaptacją do wysiłku

Jeśli zaplanujemy większą objętość, możemy zaplanować intensywność.

Na przykładzie mikrocyklu treningowego w pływaniu, w którym realizowane jest

obciążenie duże, wyjaśnij pojęcie zjawiska superkompensacji i zmęczenia

Mikrocykl 7 - 10dni. Organizm jest tak skonstruowany, że po intensywnym treningu,

zachodzi zjawisko superkompensacji, czyli odbudowy z nadmiarem czyli wzrost zdolności do

wykonywania wysiłku ponad poziom wyjściowy. Jest to reakcja organizmu na zmęczenie.

Poziom glukozy podczas wysiłku spada, a następnie podczas fazy zmęczenia się odbudowuje

z nadmiarem.

Przedstaw skutki i przebieg odnowy biologicznej po dwóch zajęciach treningowych o

dużych obciążeniach treningowych, ukierunkowanych na kształtowanie wytrzymałości

specyficznej - przeprowadzonych w ciągu 24 godzin

Odnowa biologiczna - polega na świadomym stosowaniu różnych naturalnych środków i

warunków środowiskowych ułatwiających, przyspieszających i wzmacniających fizjologiczne

procesy wypoczynku.

- higiena życia i treningu,

- regularność snu,

- dyscyplina dnia,

- zabiegi odnawiające i hartujące:

Masaż - przyspiesza usuwanie zakwaszenia.

Fizykoterapia - kąpiele mineralne, światła, temperatura itp.

Odżywianie.

Uzupełnianie płynów, soli min.

Współpraca z lekarzem.

Zadania:

- aktywizacja procesów wypoczynkowych,

- profilaktyka i zmniejszanie skutków przeciążeń powolnych,

- hartowanie.

Scharakteryzuj ruchy pływackie przy zmęczeniu lekkim, dużym, bardzo dużym

Zmniejszenie siły i szybkości ruchów.

Zaburzenia techniki.

Pogorszenie koordynacji.

Zaburzenia wzrokowo słuchowe.

Gorsze samopoczucie.

Wyczerpanie zasobów energetycznych.

Przewaga procesów katabolicznych nad anabolicznymi.

Bóle, przykurcze mięśniowe.

Wymień przyczyny, które mogą doprowadzić organizm pływaka do przetrenowania w

zakresie trybu życia, wpływu środowiska, w rezultacie zmian chorobowych

- zbyt wysokie wymagania trenera, zmuszające do max wysiłków,

- brak indywidualnych metod treningowych, niedostosowanie metod do aktualnych

możliwości zawodników,

- nieprawidłowe planowanie obciążeń,

- nieprawidłowy rozkład udziału w zawodach.

chorobowe

- choroby bakteryjne (często drobne stany zapalne),

- rekonwalescencja po przebytych chorobach,

- niedobory w żywieniu, zarówno ilościowe jak i jakościowe,

- stosowanie używek i środków dopingujących,

- zaburzenia biorytmu,

- zaburzenia snu,

- czynniki bioklimatyczne,

- bodźce zewnętrzne (hałas),

oraz czynniki społeczno-ekonomiczne i bytowe:

- obciążenie pracą zawodową,

- konflikty zawodowe i rodzinne,

- kłopoty ekonomiczne zawodnika.

Omów oznaki przeciążenia organizmu pływaka w sferze psychicznej i funkcjonalnej

oraz w czasie walki sportowej

- zwiększenie irytacji, uporu, tendencji do histerii, malkontenctwa, przekory, zwiększenie

kłótliwości, unikanie kontaktów z trenerem i kolegami,

- większa czułość na krytykę , większe lenistwo, otępienie, halucynacje, niepokój, depresja,

melancholia, brak poczucia bezpieczeństwa.

Uzasadnij potrzebę prowadzenia badań fizjologicznych efektów treningu pływackiego

Badania służą określeniu rezultatów. Mówią nam o cechach budowy somatycznej,

wydolności fizycznej, czy cechach motorycznych, czyli o poziomie wytrenowania zawodnika.

Uzasadnij potrzebę stosowania w procesie treningowym pływaka testów do oceny stanu

wytrenowania

Ocena stanu wytrenowania jest potrzebna, aby układać nowe plany treningowe, sprawdzić

osiągnięte rezultaty, sprawdzić gotowość do startów, poprawić stan wytrenowania - cechy

budowy somatycznej, poziom cech motorycznych.

Jak środki naturalne należy stosować w celu przyspieszenia odnowy biologicznej u

pływaków

- higiena życia i treningu,

- regularność snu,

- dyscyplina dnia,

- odżywianie,

- uzupełnianie płynów, soli min.

- kąpiele,

- masaże.

Opisz działanie i przebieg masażu ręcznego rozluźniającego /regenerującego/ u pływaka.

Określ jego miejsce i czas trwania w mikrocyklu tygodniowym

Masaż ręczny zwiększa przemianę materii, poprawia cyrkulację krwi danych części

organizmu przez miejscowe rozszerzenie naczyń krwionośnych, łagodzi ból, zmniejsza

napięcie mięśni i ilość podściółki tłuszczowej.

Przebieg:

Ustalona kolejność chwytów i kierunek działania - od serca do węzłów limfatycznych. Na

ogół stosuje się przygłaskanie, rozcieranie, ugniatanie, oklepywanie itp.

Masaż regenerujący stosujemy na:

zaburzenia układu krążenia, ogólne zmęczenie psycho-fizyczne, bezsenność.

Stosujemy pod koniec mikrocyklu.

Dlaczego u pływaka istnieje potrzeba uzupełniania wyżywienia dodatkowymi porcjami

soli mineralnych /fosforu, potasu, żelaza/ i witaminami

Ponieważ podczas konkurencji długodystansowych organizm traci wodę pod wpływem

nadmiernego wydzielaniem potu. ok 3 litrów wody. W wodzie znajdują się wypłukiwane

pierwiastki. Witaminę B należy podawać w sportach wytrzymałościowych. Żelazo zapobiega

anemii. Pić wody mineralne, soki owocowe, pomidorowe.

Czy wysoki poziom i dynamiczny rozwój wyników w etapach kształtowania pływaka

gwarantuje dalszy ich wzrost na etapie mistrzostwa sportowego?

Nie. Gwarancję osiągnięcia sukcesu daje jedynie ciężka, systematyczna praca treningowa.

Sukcesy w etapach kształtowania są często podyktowane okresami krytycznymi, bądź

wzmożonymi procesami dojrzewania, po czym wyniki znacznie spadają lub stabilizują się na

pewnym etapie.

Dlaczego sukcesy w wieku dziecięcym nie gwarantują w pełni wielkich osiągnięć w

wieku dojrzałym?

Wiąże się to z procesem dojrzewania gdzie obserwujemy dynamiczny rozwój motoryczności,

a co za tym idzie polepszenia wyników sportowych. Po tym okresie wyniki często ulegają

pogorszeniu lub stabilizacji na pewnym etapie. Po okresie dojrzewania zmieniają się też

często proporcję ciała, budowa morfologiczna i zanikają chęci do dalszej pracy treningowej.

W jakim wieku i dlaczego obserwujemy największe przyrosty szybkości

Dziewczęta 13 - 14

Chłopcy 15 - 17

Ponieważ w młodości organizm ludzki jest niezwykle plastyczny.

Uzasadnij potrzebę planowania pracy treningowej w pływaniu

Planowanie jest bardzo istotnym czynnikiem w osiągnięciu rezultatu. Aby cos zrobić, musimy

określić jakie chcielibyśmy uzyskać efekty. Na planowanie składają się 3 etapy:

a) prognoza - przewidywanie przebiegu i rezultatów,

b) program - zbiór celów, zadań, środków,

c) plan - zbiór decyzji.

Jakie plany szkoleniowe obowiązują w pływaniu sportowym?

Głównym zadaniem planu perspektywicznego jest wytyczenie kierunku postępowania z

zawodnikiem na przestrzeni kilku lat, zależnie od kwalifikacji i wieku sportowca, a także

terminów głównych zawodów. Budowa takich planów opiera się na prawidłowościach

systemu szkolenia w danej dyscyplinie i przeprowadzonej analizie przygotowania zawodnika.

Na tej podstawie ustala się cele, główne zadania, podstawowe środki, wielkość obciążeń.

Ważną rolę pełnią normy kontrolne, które stymulują poziom wszystkich elementów

przygotowania, a jednocześnie ujawniają braki w rozwoju elementów podlegających

wytrenowaniu.

- plan okresu,

- plan mezocyklu,

- plan mikrocklu,

- plan jednostki treningowej.

Mezocykle zbudowane są z mikrocykli, a mikrocykle z pojedynczych jednostek

treningowych.

Wymień podstawowe punkty, które uwzględnia trener pływania przy układaniu

konspektu treningowego

- wiek, poziom zawodników,

- cele,

- metody,

- środki,

- zadania,

- pomoce dydaktyczne,

- wielkość obciążenia,

- intensywność.

Cześć wstępna.

Głowna.

Końcowa.

Jakie zadania ma do spełnienia część wstępna jednostki treningowej u pływaka

Ma za zadanie przygotować pływaka do treningu właściwego. Rozgrzać poszczególne partie

mm., uelastycznić mm.

Wymień wady i korzyści grupowej formy treningu w pływaniu

Wady

- brak indywidualizacji,

- trener musi być skoncentrowany na wszystkich ćwiczących.

Zalety

- kontakt z grupą,

- możliwość rywalizacji,

- możliwość wykonywania ćwiczeń parami,

- możliwość obserwowania innych.

Uzasadnij potrzebę organizowania różnorodnych zgrupowań

Zmiana środowiska, otoczenia.

Jakie znasz objawy fizjologiczne i psychiczne gotowości do walki sportowej?

- podwyższony poziom adrenaliny,

- podekscytowanie,

- skupienie.

Jak uzasadnisz podwyższoną wydolność pływaka po kilkudniowych treningach w

górach?

Wpływ treningu wysokogórskiego objawia się głównie w reakcjach układu oddechowego i

krążenia.

- wzrost wentylacji płuc,

- poprawa mechaniki oddychania,

- wzrost pojemności minutowej serca,

- nasilona erytropoeza,

- wzrost stężenia hemoglobiny we krwi,

- wzrost pojemności życiowej płuc.

Podczas treningu w warunkach wysokogórskich ograniczona jest dostępność tlenu, co może

stanowić korzystny bodziec do wywołania w ustroju zmian adaptacyjnych, kompensujących

niedobór tlenu.

W jakim celu trenerzy stosują trening hipoksyczny. Na czym polega?

Obniżone ciśnienie parcjalne tlenu, występujące w warunkach wysokogórskich, ogranicza

możliwości wysiłkowe i jednocześnie może stanowić korzystny bodziec do wywołania w

ustroju zmian adaptacyjnych, kompensujących niedobór tlenu. Metoda ta stosowana jest od

wielu lat jako naturalny sposób stymulacji zmian hemodynamicznych układu krążenia i

oddychania.

Jak powinien być ubrany pływak na 5 min przed startem?

- dres,

- musi być ubrany ciepło, a by rozgrzać mm.