22 IV 2018 nr 164/2018

IV NIEDZIELA WIELKANOCNA, Rok B, II

NIEDZIELA DOBREGO PASTERZA „Ja jestem dobrym pasterzem”

Ewangelia: „Jezus powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje

za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, do którego owce nie należą,

widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i

rozprasza. Najemnik ucieka dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na

owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają,

podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam

także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą

słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz. Dlatego miłuje

Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je potem

znów odzyskać. Nikt mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie

je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów

odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca”. ”

J 10,11-18

Głos

Owce idą za głosem pasterza, czasem we mgle czy

deszczu. Może nawet go nie widzą. Wystarczy, że słyszą

jego głos, który znają. Przestraszone dziecko przestaje

płakać, słysząc głos matki: „Jestem tu, nie bój się”.

Warto się zastanowić, czyj głos jest dla mnie ważny, w

czyich słowach odnajduję szczęście, pokój, czuję się bezpiecznie. Głos, któremu

można zaufać, rodzi się z miłości. Odkryć powołanie to usłyszeć taki głos. „Bądź

przy mnie”– mówią kochający się ludzie. „Pójdź za mną” – mówi Jezus,

zapraszając do stania się Jego uczniem.

Panie Jezu, wśród wielu różnych dźwięków i słów, które codziennie mnie

otaczają, daj mi usłyszeć Twój głos. Ty jesteś moim pasterzem. Znasz mnie i

wiesz, że wciąż kocham Cię za mało.

(Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2018”, o. Jarosław Krawiec OP , Edycja

Świętego Pawła)

Cytat tygodnia:

„Eucharystia oderwana od życia nie przynosi owoców. Ewangelią

trzeba żyć poza murami kościoła!”

o. Dolindo Ruotolo

DARY DUCHA ŚWIĘTEGO

4. DAR MĘSTWA

Kiedy myślimy o męstwie, pierwsze co przychodzi nam z pewnością na myśl to

odwaga, szczególnie taka, która pozwala nie

„stracić głowy” nawet w obliczu największego

zagrożenia czy niepowodzenia. Nie jednemu

nasuwa się pewnie także obraz silnego, twardo

stąpającego po ziemi mężczyzny. Nie możemy

jednak mylić męstwa z męskością. Ale czy to

na pewno jedyne co cechuje ten dar? Już

antyczni myśliciele porównywali życie

człowieka do nieustannej walki, a jak wszyscy

dobrze wiemy do stoczenia boju potrzeba nie

lada męstwa! O co jednak i z kim my jako

chrześcijanie mamy podejmować taką walkę?

Pierwszym i naczelnym przeciwnikiem z

którym przychodzi się nam mierzyć jest

oczywiście szatan i wszystkie jego sprawy.

Przeciwnik trudny i niezwykle podstępny. To

właśnie po to Pan Bóg udziela nam siły i

odwagi czyli męstwa by umieć powiedzieć wszystkim tym zakusom wyraźne i

stanowcze „nie”! Dar męstwa wpływa na naszą wolę, która podejmuje się wielkich

zadań ze względu na Boga. To On jest celem i naszym najwyższym dobrem do

którego zmierzamy. Mimo przeszkód człowiek decyduje się bez wahania, na z góry

nierówną walkę. Jest gotów ponosić ofiary dla chwały Bożej i zbawienia własnego

i innych. Wobec przeciwności nie rezygnuje z czynienia dobra. Przeciwności są

przeszkodami czasami nawet „murami” wydającymi się nie do zdobycia. Jednak

człowiek umocniony tym Bożym darem decyduje się na podjęcie walki dla

osiągnięcia dobra i duchowej doskonałości. Celem oddziaływania tego daru są

duchowe dobra, których zdobycie wymaga wysiłku, często nie małego – łatwo

wszak przychodzi tylko to co nie ma żadnej wartości! Nieraz człowiek mówi, że

już nie da rady, że to na niego za dużo, że nie ma już sił i właśnie wtedy przychodzi

do nas Boży Duch z darem męstwa - umacnia, daje moc i mówi spokojnie razem

ze wszystkim damy radę. Kiedy przyjdzie na nas taka sytuacja przypomnij sobie

słowa św. Pawła Apostoła: „Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się

doskonali” (2Kor 12, 9) – to jest właśnie nie jako kwintesencja sensu daru męstwa.

Dar ten ponadto pomaga zmierzyć się z realiami świata. W dramatycznych

sytuacjach pozwala reagować ze spokojem Chrystusa, zachowując potrzebną

cierpliwość. Jezus uczy nas takiego cierpliwego męstwa w Ogrodzie Getsemani,

gdy staje w obliczu rozwścieczonej kohorty: „A Jezus wiedząc o wszystkim, co

miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: «Kogo szukacie?»

Odpowiedzieli Mu: «Jezusa z Nazaretu». Rzekł do nich Jezus: «Ja jestem».

Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc rzekł do nich: «Ja

jestem», cofnęli się i upadli na ziemię. Powtórnie ich zapytał: «Kogo szukacie?»

Oni zaś powiedzieli: «Jezusa z Nazaretu». Jezus odrzekł: «Powiedziałem wam, że

Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść!» (J 18, 4-8). Dar

męstwa uczy nas także przyznania się przed Bogiem i samym sobą, że jest się

słabym, że sami nic uczynić nie możemy. To Duch jest źródłem męstwa, czyli

"mocy funkcjonującej na sposób boski". On przejmuje inicjatywę w działaniach,

które są podejmowane pod Jego wpływem. Uczy konsekwentnie walczyć z

grzechem i skłonnością do ucieczki. Pomaga pokonywać słabości związane z

kondycją ludzkiej natury. Człowiek wskutek grzechu pierworodnego jest słaby i

zawsze będzie już nad nim ciążyć ta skaza z ogrodu rajskiego, tak więc prawdziwą

mężność może zdobyć tylko ten kto potrafi przyznać się do swoich słabości i tym

samym ustąpić miejsca niezasłużonemu darowi z wysoka. Działanie daru męstwa

widać wyraźnie w postawie męczenników wszystkich wieków. W skrajnie

niesprzyjających okolicznościach wytrwali przy Bogu. Znosili niechęć i wrogość.

Potrafili Bożą wolę przedłożyć ponad własne interesy. Postawić Go wyraźnie na

pierwszym miejscu w swoim życiu. Oni uczą przeciwstawiać się konformizmowi,

niesprawiedliwości i kłamstwu. Dar męstwa bowiem pozwala wznieść się ponad

ludzkie kalkulacje i lęk o siebie. Pozwala dać świadectwo swoim życiem tak jak

zapowiadał to Chrystus: „Będziecie Moimi świadkami” (Dz 1,8). O praktycznym

wykorzystaniu tego daru pięknie naucza nas papież Franciszek, który mówi:

„Istnieją chwile trudne i sytuacje skrajne, w których dar męstwa przejawia się w

sposób niezwykły, wzorcowy. Dzieje się tak w przypadku tych, którzy stoją w

obliczu doświadczeń szczególnie trudnych i bolesnych, wstrząsających ich życiem

oraz ich bliskich. Kościół jaśnieje świadectwem wielu braci i sióstr, którzy nie

wahali się oddać swego życia, aby dochować wierności Bogu i jego Ewangelii.

Także i dziś nie brakuje chrześcijan, którzy w wielu częściach świata nadal żyją

swoją wiarą i o niej świadczą, z głębokim przekonaniem i pokojem ducha, i trwają

w niej, także wówczas, gdy wiedzą, że może to pociągać za sobą bardzo wysoką

cenę. Budzi to w nas zawsze głębokie wzruszenie i nie sposób tego wyjaśnić po

ludzku, a jedynie działaniem Ducha Świętego, wlewającego męstwo i ufność nawet

w najtrudniejszych okolicznościach naszego życia. Wszyscy znamy ludzi, którzy

przeżyli trudne sytuacje, wiele cierpień. Pomyślmy o osobach, które znoszą życie

trudne, walczą by utrzymać rodzinę, wychować dzieci, ale pomaga im w tym duch

męstwa. Wielu jest tych, których imion nie znamy, a którzy przynoszą zaszczyt

naszemu ludowi, Kościołowi, gdyż są dzielni troszcząc się o rozwój swojego życia,

swej rodziny, pracy, swojej wiary. Ci nasi bracia i siostry są świętymi, świętymi

dnia powszedniego, świętymi ukrytymi pośród nas.” Podsumowując te kilka myśli

pamiętajmy że zawsze zewnętrznymi przejawami daru męstwa są odwaga i

wytrwałość, czyli determinacja w działaniu na drodze do świętości. Męstwo

oznacza tu moc konieczną do dawania świadectwa wierze, nawet za cenę

cierpienia. Nie przerażą już nas żadne trudności, nawet niebezpieczeństwo śmierci,

taka postawa zdumiewa otoczenie i staje się naszym świadectwem. Dar męstwa

udoskonala cnotę męstwa, której czasem towarzyszą różnorakie wątpliwości. Z

jednej strony jest poczucie własnej słabości, ale z drugiej pewność oparta na

zaufaniu Bogu. To zaufanie daje człowiekowi taką siłę której już nic nie jest w

stanie powstrzymać i to jest właśnie prawdziwe działanie daru męstwa. Prośmy

Pana o ten szczególny dar, byśmy mogli nie tylko wytrwać w wierzę ale i dać

świadectwo dzisiejszemu światu. opracowanie: Patryk Zwardoo

23 kwietnia - Uroczystośd Św. Wojciecha,

głównego patrona Polski

Uroczystość św. Wojciecha obchodzimy 23

kwietnia, upamiętniając datę jego męczeńskiej

śmierci (23 kwietnia 997 roku). Jest on głównym

patronem Polski obok Matki Bożej Królowej Polski

(uroczystość 3 maja) i św. Stanisława Biskupa i

Męczennika (uroczystość 8 maja). Św. Wojciech należy do najbardziej

popularnych świętych, którym oddaje się cześć w naszej Ojczyźnie.

Wyrazem tej pobożności jest fakt, że w tę uroczystość zbiera się przy grobie

św. Wojciecha w katedrze prymasowskiej w Gnieźnie, cały Episkopat Polski,

a na wzgórzu św. Wojciecha gromadzi się kilka tysięcy ludzi. Dla bardzo

wielu wiernych gnieźnieńska uroczystość jest jednym z najważniejszych

wydarzeń w ciągu roku, podobnie jak odpusty organizowane w rocznicę

śmierci Świętego w Gdańsku, w Świętym Gaju- (niewielka miejscowość w

pobliżu Gdańska, nieopodal której miała miejsce męczeńska śmierć

Świętego) i w tych miejscowościach, gdzie są kościoły pw. św. Wojciecha

(ok. 170 kościołów i kaplic na terenie całej kraju). Kult św. Wojciecha jest

mocno utrwalony w kulturze polskiej przez oficjalny patronat nad Polską,

nieodłącznie kojarzony z patriotyzmem, polskością i tradycją

chrześcijańską. Niestety, za tą pobożnością często nie idzie w parze wiedza

dotycząca życia i znaczenia tego świętego. Męczeńska śmierć św. Wojciecha

w 997 roku, stała się dla tworzącej się Polski w X wieku wydarzeniem o

wymiarze międzynarodowym. Jego osoba bowiem, mało znana w Polsce, w

znacznej mierze jeszcze pogańskiej, była dość dobrze znana w państwach

europejskich. Stało się tak poprzez podróże biskupa Wojciecha do Włoch,

Francji i Niemiec, gdzie zaprzyjaźnił się z cesarzem Ottonem III. Właśnie

cesarz zawiadomił o jego śmierci papieża i poprosił o kanonizację. Papież

Sylwester II, po spisaniu życiorysu świętego na podstawie zeznań naocznych

świadków, już dwa lata po śmierci biskupa, tj. w 999 r. uroczyście wpisał św.

Wojciecha do katalogu świętych. Jego śmierć na ziemiach polskich i

ogłoszenie go świętym miały bez wątpienia wpływ na powstanie

arcybiskupstwa w Gnieźnie, które było niezależne od silnego sąsiada –

Niemiec i tamtejszego Kościoła. Do Gniezna, gdzie złożono ciało Wojciecha,

przybył cesarz Otto III w 1000 r. i nazwał Bolesława Chrobrego

„przyjacielem i sprzymierzeńcem”, włożył mu na głowę swój diadem

cesarski uznając go w oczach poddanych równym sobie oraz ofiarował

włócznię św. Maurycego jako znak uznania naszego państwa w ówczesnym

świecie. Rzeczą ciekawą jest także fakt, że była to pierwsza w dziejach

Kościoła kanonizacja, ogłoszona przez papieża. Wcześniej bowiem

kanonizacje ogłaszali miejscowi biskupi. Przez wyniesienie św. Wojciecha

na ołtarze Polska zaistniała w sposób wyraźny na scenie chrześcijańskiej

Europy, a jednocześnie otrzymała patrona i orędownika przed Bogiem.

WW, na podstawie; prymaspolski.pl, niedziela.pl, liturgia.wiara.pl

Statystyki powołaniowe w Polsce w roku 2017 (info: KAI)

Blisko 3,4 tys. seminarzystów, w tym ponad 960 zakonnych, przygotowuje się

do przyjęcia święceń kapłańskich – wynika z danych Krajowej Rady

Duszpasterstwa Powołań, do których dotarła Katolicka Agencja

Informacyjna. W niedzielę rozpoczyna się Tydzień Modlitw o Powołania

kapłańskie i zakonne.

Seminaria diecezjalne Jak wynika z danych Krajowej Rady Duszpasterstwa Powołań, w diecezjalnych

seminariach duchownych przebywa obecnie około 2438 alumnów, w tym około

444 na pierwszym roku. Najwięcej kleryków liczy seminarium diecezji tarnowskiej

(183) oraz metropolitalne seminarium w Warszawie (115). 159 alumnów uczy się

w połączonych seminariach archidiecezji krakowskiej i diecezji bielsko-

żywieckiej. Najwięcej kandydatów do kapłaństwa w minionym roku zgłosiło się

do seminarium w Tarnowie – 36 oraz w Katowicach i Poznaniu – po 20. Z kolei

najmniej alumnów pierwszego roku liczą seminaria diecezji zamojsko-

lubaczowskiej (2) i archidiecezji warmińskiej (3). Dla porównania, w 2015 r. do

diecezjalnych seminariów duchownych zgłosiło się ponad 100 mężczyzn więcej, a

na wszystkich latach do kapłaństwa przygotowywało się ponad 200 kleryków

więcej.

Zakonnicy

Większym zainteresowaniem, w porównaniu do ubiegłego roku, cieszą się

natomiast seminaria zakonne, gdzie obecnie studiuje 961 alumnów – (858

mężczyzn w 2015 r.). Najwięcej braci przygotowujących się do złożenia ślubów

stałych liczą franciszkanie (159) i franciszkanie konwentualni (126), a także oblaci

(104), dominikanie (103) i salezjanie (102). Zgromadzenia, w których znajduje się

najwięcej obcokrajowców to natomiast oblaci (50), franciszkanie konwentualni

(35) i paulini (27).

Siostry zakonne

Jeśli chodzi o zgromadzenia żeńskie czynne, to obecnie w kraju jest 18 tys. 195

sióstr w 104 instytutach. W roku ubiegłym do postulatu zgłosiło się 211

kandydatek, zaś formację w nowicjacie kontynuuje 220.

W Polsce są też 83 żeńskie klasztory kontemplacyjne należące do 13 rodzin

zakonnych. Żyją w nich 1303 mniszki, w tym najwięcej u karmelitanek (28

domów), bernardynek (9 domów) oraz klarysek od Wieczystej Adoracji (8

domów).

Choć ogólna liczba sióstr z roku na rok systematycznie maleje, to jednak widoczny

jest wzrost liczby kandydatek. W 2012 r. w postulacie było ich 24, podczas gdy w

roku ubiegłym zgłosiło się 40. Podobnie jest na etapie nowicjatu, gdzie w roku

2012 liczba mniszek wynosiła 40, zaś w 2016 formację kontynuowało 46.

INTENCJE MSZALNE 23.04 - 29.04.2018r. Poniedziałek 23.04 6.30 1) w int. organisty Wojciecha o potrzebne łaski - KR 2) – zaginiony syn Wojciech Pindel

18.00 w int. grupy modlitewnej Św. Dzieci Fatimskie oraz ich rodzin o zdrowie i bł. Boże

Wtorek 24.04 6.30 1) + Wojciech i Teresa Gołąbek z dwoma synami

2) + Zofia Górny z mężem Rudolfem 18.00 o zdrowie i bł. Boże dla Wojciecha Margosiaka z ok. imienin Środa 25.04

6.30 1) w int. pana kościelnego Marka o zdrowie i bł. Boże w dniu imienin oraz opiekę MB. Pocieszenia - OPNSPJ

2) w int. pana kościelnego Marka o potrzebne łaski - KR 18.00 + Zbigniew Sierosławski Czwartek 26.04

6.30 1) + Antoni Świerczek 2) + Stanisławę Jodłowiec

18.00 + Genowefa Kubica w rocz. urodzin z rodzicami, bratem Janem i siostrą Haliną

Piątek 27.04 6.30 1) + Irena Kubica w rocz. śm. 2) + Stanisław Kufel z synem Stanisławem i wnukiem Sławomirem

18.00 1) intencje pogrzebowe 2) + Józef i Franciszka Magiera z rodzicami

Sobota 28.04 6.30 1) do miłosierdzia Bożego o ulgę w cierpieniu dla Wandy 2)+ Władysławę Okrzesik w 8 rocz. śm. wraz z mężem i rodzicami

18.00 + Teresa i Szymon Byrdy Niedziela 29.04

7.00 1) dziękczynna w 55 rocz. urodzin dla Barbary o bł. Boże 2) + Wojciech i Anna Kołodziej z rodzicami

9.00 1) + Bogumiła Mędrzak 2) + Tadeusz Sieradzki w 2 rocz. śm. 3) + Tadeusz Kubica w 1 rocz. śm.

11.00 1) +Julia Kocur w 6 rocz. śm. z mężem Wincentym i rodzicami 2) + Mieczysław Grabski w 20 rocz. śm. z żoną Janiną w 5 rocz. śm. 3) + Karolina Wandzel z mężem Wojciechem w 10 rocz. śm. 16.00 + Elżbieta Loranc z mężem Andrzejem

1. W 4 niedzielę wielkanocną Jezus Jako Dobry Pasterz zaprasza nas do wspólnego spotkania eucharystycznego. Pragnie, byśmy jeszcze mocniej uświadomili sobie przynależnośd do Jego owczarni. W trosce o całe stado, czuwa nad nami, szuka kiedy zbłądzimy, przebacza niewierności, leczy słabości i karmi głodnych. Dziękujemy Bogu za dar każdego pasterskiego powołania.

Składka przeznaczona jest na potrzeby diecezji.

2. Liturgiczne obchody tygodnia: a) w poniedziałek, 23 kwietnia - uroczystośd Św. Wojciecha, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski, b) w środę, 25 kwietnia - święto Św. Marka, ewangelisty W tych dniach szczególnej modlitwie polecają się pan organista Wojciech i Marek kościelny 3. W przyszłą niedzielę, 29 kwietnia, przypada Dzieo męczeostwa duchowieostwa polskiego w czasie II wojny światowej. 4. W uroczystośd MB. Królowej Polski 3 maja odbędzie się tradycyjna pielgrzymka na Górkę w Szczyrku, gdzie odbędzie się Msza św. odpustowa. Pielgrzymka wyruszy po Mszy św. porannej. Zapraszamy wszystkich parafian. 5. Komunia św. dzieci klas III odbędzie się 6 maja na Mszy św. o godz. 11.00. Próby liturgiczne w tym tygodniu we wtorek i czwartek o godz. 17.00. Rocznica I komunii dzieci klas IV w niedzielę 13 maja na Mszy św. o godz. 11.00. 6. Procesja Bożego Ciała odbędzie się we czwartek 31 maja po Mszy św. o godz. 9.00 i wyruszy w rejon Nad Żylicą. I ołtarz u paostwa Kubieniec, II nad wodą – wykonuje młodzież, III – u paostwa Ligockich na ul. Drzewnej i IV ołtarz – figura P. Jezusa Miłosiernego 7. Dzisiejsza niedziela przeżywana jest jako Międzynarodowy Dzieo Ziemi. Jest to coroczne wydarzenie obchodzone w celu promowania ochrony środowiska, w którym żyjemy oraz rozszerzania świadomości ekologicznej i życia w zgodzie z naturą. Postarajmy się o wiosenne porządki w naszych posesjach oraz w ich obrębie, aby goście którzy odwiedzają naszą parafię zapamiętali ją jako czystą i przyjemną, bez śmieci i odpadów na ulicach i rowach. Miejscowośd wartą ponownego odwiedzania. 8. Zachęcamy do zakupu czasopism katolickich. Dla dzieci Mały Gośd Niedzielny. Strona internetowa: www. parafiarybarzowice.pl, e-mail: rybarzowice254@gmail.com

REDAKCJA: ks. proboszcz Władysław Urbańczyk, ks. Rafał, Patryk Zwardoń, Wojciech Wrona, Patryk Bartosik, Źródła: Kalendarz Liturgiczny, niedziela.pl,gość.pl,brewiarz.pl