21 I 2018 nr 151/2018

III NIEDZIELA ZWYKŁA, Rok B, II „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”

Ewangelia:

„Gdy Jan został uwięziony, przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelię Bożą.

Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie

w Ewangelię”. Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata

Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami.

Jezus rzekł do nich: „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi”.

I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna

Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich

powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza,

razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim. ”

Mk 1,14-20

Piękny dar

Dzień Babci to okazja do podziękowania Bogu za

dar życia. Najpierw własnego, a później za dar

życia naszych rodziców i dziadków. To dzięki

ich miłości możemy cieszyć się dniem dzisiejszym. Święty Efrem, syryjski poeta i

teolog, porównywał życie ludzkie do palców jednej ręki. Jest ono krótkie jak

rozpiętość naszej dłoni. Kolejne etapy życia różnią się od siebie niczym

poszczególne palce. Nikt jednak o zdrowych zmysłach nie powie, że któryś z

palców jest niepotrzebny. By dłoń była sprawna, potrzeba wszystkich pięciu.

Podobnie jest z naszym życiem. Aby było szczęśliwe, potrzeba wypełnić sensem

każdy z jego etapów. Nie powinniśmy nigdy uważać, że jesteśmy już niepotrzebni

Bogu i innym.

Boże, mój Ojcze, dziękuję Ci za dar mojego życia, za każdą jego chwilę. Dziękuję,

że zawsze jesteś blisko mnie i nigdy mnie nie opuszczasz. Pragnę z Twoją pomocą

cieszyć się pełnią życia. Wierzę, że jest to możliwe, kiedy Ty jesteś ze mną.

(Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2018”, o. Jarosław Krawiec OP , Edycja

Świętego Pawła)

Cytat tygodnia:

„Wierzyć to znaczy ufać, kiedy cudów nie ma”

ks. Jan Twardowski

MODLITWA PAŃSKA - ŚWIĘĆ SIĘ IMIĘ TWOJE

„Święć się” – świętość – wielkie zadanie, ale i łaska przed którą stawia każdego z

nas Pan Bóg. Znamy setki świętych, potrafimy recytować ich imiona, tak chętnie

uciekamy się do nich w modlitwie, prosząc o wstawiennictwo w trudnych

chwilach naszego życia. Żadziej myślimy o świętości jako o naszym powołaniu, bo

przecież zdajemy sobie doskonale sprawę z

naszych większych i mniejszych grzechów,

nałogów, ułomności, jednak świętość bez

wątpienia jest przeznaczona nam wszystkim. To

właśnie po to Stwórca daje nam czas ziemskiego

życia, wszystko co i kto nas tu spotyka - jest

darem od Pana i zadaniem byśmy mogli

osiągnąć świętość! Jednak by mówić o realizacji

ludzkiej świętości, by ją odkryć i zobaczyć

musimy wrócić do źródeł czyli do Tego od kogo

ona bierze swój początek. Najwyższy sam mówi

nam jasno w kim jest to źródło świętości, już w

starotestamentalnej Księdze Kapłańskiej -

„Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan,

Bóg wasz!” (Kpł 19,2) – zadanie to przypomina i

potwierdza także św. Piotr Apostoł w swoim

Pierwszym Liście: „W całym postępowaniu

stańcie się wy również świętymi na wzór

Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane:

Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty” ( 1P 1,16). Te zdania, jasno pokazują, że to

Pan Bóg jest źródłem wszelkiej świętości, że, tylko od Niego może ona brać swój

początek, ale zdania te także jasno wskazują nam zadanie - to my mamy tą

świętość osiągnąć, o czym była mowa powyżej. My - ludzie współcześni mamy z

tym zadaniem, wielki problem, pozwoliliśmy diabłu i światu, wmówić sobie że

świętość nie jest dla nas „zwykłych śmiertelników” - jest to jeden z dzisiejszych

największych triumfów księcia ciemności. Dzieci z Zespołu „Arka Noego”

śpiewały że: duży i mały, gruby i chudy – czyli każdy może być świętym –

przypomniały nam przez tą piosenkę prawdę w która my dorośli już dawno

zwątpiliśmy, ale w Słowie Bożym przecież nic się nie zmieniło powołanie do

świętości nadal jest aktualne i powszechne – jet to zadanie naszego życia, które

mamy obowiązek realizować w miejscach i sytuacjach, w których postawił nas Pan

Bóg!!! Powróćmy jednak do świętości Najwyższego i modlitewnego życzenia Jego

uwielbienia. "Święcić imię Twoje" - to znaczy niejako wyłączać to imię spod

wszelkiego profanum, tak jak to ma miejsce z poświęceniem czyli składaniem

czegoś Bogu w darze; to znaczy podkreślać wyłączność Pana Boga, Jego absolutną

wyższość ponad wszystkim. Prośba ta pozostaje w ścisłym i bezpośrednim związku

z drugim przykazaniem dekalogu, które zabrania posługiwać się imieniem Boga

bez koniecznej potrzeby (Wj 20, 7). Dlatego wszelkie bluźnierstwa, zawierające

powoływanie się na Boga lub Jego świętych, jest prostym zaprzeczeniem zarówno

przykazania Bożego jak i pierwszej prośby, "Modlitwy Pańskiej". Można by, więc

powiedzieć, że prośba ta jest prostym sformułowaniem drugiego przykazania

Dekalogu. W modlitwie o "święcenie się" Bożego imienia chodzi przede

wszystkim także o szacunek dla Boga, którego imię znieważamy gdy dopuszczamy

się grzechu. Bóg sam uskarża się ustami proroka: "Moje imię stale, każdego dnia

bywa znieważane" (Iz 52, 5). Tak więc prośba o "święcenie się imienia Bożego" -

to w gruncie rzeczy prośba o nasze nawrócenie, o prawość naszego życia, którym

najdoskonalej oddaje się cześć Bożemu imieniu, o czym jest mowa kilka razy już w

Starym Testamencie. Czytamy np. w Kpł 3, 31n: "Będziecie strzec moich

przykazań i wykonywać je - Ja jestem Pan! Nie będziecie bezcześcić mojego

świętego imienia". My dziś często zapominamy i skrzętnie pomijamy nasz

obowiązek uwielbienia Bożego Imienia: bo przecież tyle spraw na głowie,

człowiek taki zabiegany, a Pana Boga od tego nie ubędzie -mówimy – musimy

jednak na nowo przypomnieć sobie starą zasadę że to: „Bóg ma być na pierwszym

miejscu, a wtedy wszystko będzie na właściwym”. "Święcić imię Boże" - to znaczy

także, a może nawet przede wszystkim by czynić wszystko, żeby to imię było jak

najpowszechniej znane i święcone! Spójrzmy jeszcze do Katechizmu Kościoła

Katolickiego, co on nam mówi o tej pierwszej prośbie Modlitwy Pańskiej: „Pojęcie

"święcić się" należy tutaj rozumieć nie tyle w sensie przyczynowym (Bóg sam

uświęca, czyni świętym), ale przede wszystkim w znaczeniu wartościującym:

uznać za świętego, traktować w sposób święty. Dlatego więc w adoracji wezwanie

to często jest rozumiane jako uwielbienie i dziękczynienie. Jezus jednak nauczył

nas tej prośby w formie wyrażającej życzenie; jest to prośba, pragnienie i

oczekiwanie, w które zaangażowani są Bóg i człowiek. Od pierwszej prośby

skierowanej do naszego Ojca jesteśmy zanurzeni w wewnętrzne misterium Jego

Boskości i w wydarzenie zbawienia naszego człowieczeństwa. Prośba o to, by

święciło się Jego imię, włącza nas w urzeczywistnienie podjętego przez Boga

"zamysłu życzliwości", abyśmy "byli święci i nieskalani przed Jego obliczem".”

(KKK 2807). Tak więc, widać wyraźnie na podstawie tego paragrafu Katechizmu,

że Stwórca nie tylko sam jest święty, ale również pragnie tej świętości dla nas!Bóg

tak bardzo ukochał człowieka że, chce dzielić z nim wszystko, oddaje mu nawet

przynależną tylko Jemu cząstkę chwały. Potrzeba tu zatrzymać się i może nawet

uderzyć w piersi pytając dziś samego siebie: Co ja zrobiłem z tym Bożym

poleceniem uświęcenia? Czy pamiętam że taka jest wola Najwyższego wobec

mnie? I jeszcze dalej – Czy pamiętam, że ta świętość ma swe źródło w Bogu i to

właśnie Jego i tylko Jego mam w swym życiu czcić i wielbić?! Świat, będzie nam

poddawał bez ustanku, substytuty świętości, tak jest w zasadzie od dzieła

stworzenia – Izrael gdy tylko stracił z oczu Boga, natychmiast odlał sobie złotego

cielca – pseudo-bóstwo, tak jest i dziś, tyle w naszym życiu pseudo-świętości, które

sami sobie tworzymy – nasze pragnienia, nałogi, czasami grzeszki staja się

naszymi świętościami. Diabeł tak potrafi obrócić w naszej głowie sprawy, że

często nawet nieświadomie życie zaczyna obracać się wkoło takich właśnie

pseudo-świętości. Potrzeba nam na nowo odnaleźć to poczucie Bożej świętości

która ma ogarnąć nas wszystkich! „Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”

usłyszmy to Boże wezwanie i prośmy o to gorąco wypowiadając w Modlitwie

Pańskiej prośbę - „ŚWIĘĆ SIĘ IMIĘ TWOJE”.

Jasna Góra 27.12.2017r.

Jak się zostaje świętym, czyli rzecz o kanonizacji (częśd 1)

1 listopada obchodziliśmy uroczystość Wszystkich Świętych. Mówiąc o Świętych, mamy na myśli tych, których Kościół wyraźnie za świętych uznał. Takie przyjęcie w poczet świętych poprzedza trwający całe lata proces kanonizacyjny. Czym jest proces kanonizacyjny i jak on przebiega?

KULT MĘCZENNIKÓW I WYZNAWCÓW

Właściwie świętym jest każdy człowiek, który "żyje w łasce". Święty Paweł Apostoł w swoich listach często nazywa chrześcijan "świętymi". Wynika to z powszechnego powołania do świętości każdego człowieka. Jednakże zaszczyt wyniesienia na ołtarze jest udziałem tylko niewielu. Kiedy papież uroczyście ogłasza kogoś świętym, to znaczy, że od tego momentu można mu oddawad cześd publicznie, ponieważ znajduje się on u Boga. Nowi święci otrzymują również swój stały dzieo w kalendarzu liturgicznym. Kościół oddawał cześd świętym od początku swego istnienia, chod nie było formalnej instytucji kanonizacji. Przede wszystkim oddawano cześd męczennikom przez sam fakt oddania życia za Chrystusa. Przy ich grobach gromadzili się wierni na modlitwy, tam budowano pierwsze kościoły. Ludzie inicjowali kult męczenników przy aprobacie miejscowego biskupa. Chrześcijanie ze Smyrny tak pisali po męczeoskiej śmierci biskupa Polikarpa: "Jego relikwie są dla nas droższe od kamieni szlachetnych i ukochaosze od złota. Przechowujemy je we właściwym miejscu, będziemy się tam zbierad na uroczystości i święcid rocznicę jego męczeostwa". Po ustaniu prześladowao rozpoczął się kult wyznawców. Byli to ludzie, którzy zasłużyli na niebo dobrym życiem, umartwieniami, ascezą, czy też wsławili się głęboką wiarą i miłością do Boga i ludzi. Za ich przyczyną, po śmierci, Bóg udzielał ludziom wielu łask i dokonywał cudów. Pierwsze oficjalne orzeczenie świętości przez Kościół - kanonizacja - dotyczyło biskupa Ulricha z Augsburga. Było to w 993 r. W późniejszym latach nastąpiło rozróżnienie na świętych i błogosławionych z czego zaś wynikły różnice w procesie kanonizacyjnym i nowopowstałym beatyfikacyjnym. O różnicach między tymi tytułami i samymi procesami napiszemy w następnym numerze gazetki… Wojciech Wrona, na podstawie: niedziela.pl,liturgia.wiara.pl,deon.pl

Oficjalny portret kanonizacyjny Jana Pawła II

Cicha noc, święta noc ..... 200 lat od powstania najbardziej znanej kolędy na świecie

Tę piękną kolędę zna pewnie cały świat. Na Madagaskarze i kole polarnym, na Nowej Gwinei, w Waszyngtonie, Rzymie, Moskwie i na dalekiej Syberii. Jej słowa przetłumaczono na ponad sto języków, i chociaż brzmią one inaczej, łączy je melodia, którą rozpoznać łatwo na każdej szerokości geograficznej. „Cicha noc, święta noc! Pokój niesie ludziom wszem” – to zdecydowanie najpopularniejsza kolęda, śpiewana niemal na całym świecie. Skomponowana w 1816, a wykonana w dwa lata później podczas pasterki w niewielkim kościółku w Oberndorf koło Salzburga, w prostych słowach i z wielką czułością przekazuje tajemnicę Bożego Narodzenia. W 2018 roku, z okazji 200. rocznicy pierwszego jej wykonania, przygotowano liczne jubileuszowe uroczystości. M.in. otworzy podwoje odnowione muzeum „Cichej nocy” w Oberndorf, planowana jest specjalna publikacja, a 28 września z tej okazji zostanie otwarta wystawa w Salzburgu. Poczta austriacka 200. rocznicę „Cichej nocy” uczciła okolicznościowym znaczkiem. Po raz pierwszy wykonali swój utwór w wiejskim kościółku św. Mikołaja w Oberndorf pod Salzburgiem ks. Joseph Mohr oraz nauczyciel i miejscowy organista Franz Xaver Gruber podczas pasterki w 1818 roku. Kolęda bardzo się spodobała wiernym. W Oberndorfie pod Salzburgiem, nie ma już tamtego kościółka. Przed stu laty porwała go ze sobą wezbrana górska rzeka. Na Jego miejscu postawiono potem „Stille Nacht Kapelle" maleńką Kapliczkę Cichej No-cy /na zdjęciu powyżej/. Każdego roku wokół „Kaplicy Cichej Nocy” w Oberndorf zbiera się ponad 6 tys. ludzi. – Każdy śpiewa kolędę we własnym języku przy tradycyjnym akompaniamencie gitar. Ta niewielka wioska nad rzeką Salza zwykle przez cały grudzień przeżywa natłok pielgrzymów. Od 19 października czynne jest tam nowe Muzeum „Cichej nocy”.

INTENCJE MSZALNE 22 - 28.01.2018r.

Poniedziałek 22.01

6.30 1) + Agnieszka Bożek z mężem Janem

2) + Jadwiga Sanetra

Wtorek 23.01

6.30 1) + Maria Goryl w 9 rocz. śm.

2) + Katarzyna Porębska z mężem Józefem oraz synem i córką

Środa 24.01

6.30 1) w int. kapłanów, p. kościelnego i organisty oraz służby

liturgicznej o bł. Boże i łaski – XIV Róża Kobiet

2) + Danuta Wróbel

Czwartek 25.01

6.30 1) + Franciszek Talik

2) + Barbara Kozieł

Piątek 26.01

6.30 1) za zmarłych członków koła KR, ofiarodawców i ich rodzin

i za uczestników porannych mszy św. - KR

2) + Tadeusz Front

17.00 - int. pogrzebowe

Sobota 27.01

6.30 + Julia i Jan Świerczek

17.00 + Jan Matlak w rocz. śm.

Niedziela 28.01

7.00 1) + Wincenty Wrona w dniu imienin

2) + Józef Byrdy

9.00 1) dziękczynna w 30 rocz. ślubu Urszuli i Stanisława

Pietraszko

2) + Jan Dobija z żoną Stefanią

3) + Stanisław Pytlik w 20 rocz. śm.

11.00 1) o zdrowie i bł. Boże dla Nikodema Rakoczy w I rocz.

urodzin

2) + Wincenty i Elżbieta Świerczek

3) + Emilia Jakubiec z mężem Władysławem w rocz. śm.

16.00 + Antonina Kwaśny z mężem Józefem

1. Dziś 3 niedziela zwykła. Z Chrystusem i przez Chrystusa przyszło do nas królestwo Boże, On wzywa ludzi do nawrócenia i wiary, aby poprawnie kroczyd Jego drogami. Wszyscy jesteśmy adresatami zaproszenia do wspólnego stołu Słowa i Eucharystii, abyśmy zdawszy się na miłosierdzie Boże, w pełni sprostali naszemu powołaniu. 2. Liturgiczne obchody tygodnia: a) w środę, 24 stycznia - wspomnienie Św. Franciszka Salezego, biskupa i doktora Kościoła, b) w czwartek, 25 stycznia - Święto Nawrócenia Św. Pawła, apostoła, c) w piątek, 26 stycznia - wspomnienie Świętych biskupów Tymoteusza i Tytusa. W tym dniu Kościół katolicki w Polsce obchodzi Dzieo Islamu.

W tym tygodniu nie będzie mszy wieczornych od poniedziałku do czwartku.

3. Na misję do puszek przed kościołem zebraliśmy kwotę 1330 zł. Za każdą ofiarę składamy wszystkim serdeczne Bóg zapład. Także młodzieży zbierającej ofiary na ten cel przed kościołem składamy podziękowania.

Wizyta duszpasterska 22.01.2018

poniedziałek 22.01 - od godz. 8.30 ks. proboszcz: ul. Bananowa, od paostwa Barbary i Zbigniewa Adamus, Gilów, Porzeczkowa, Agrestowa, do paostwa Zofii i Stanisława Dobija.

Strona internetowa: www. parafiarybarzowice.pl, e-mail: rybarzowice254@gmail.com

REDAKCJA: ks. proboszcz Władysław Urbańczyk, ks. Rafał, Patryk Zwardoń, Wojciech Wrona, Patryk Bartosik, Źródła: Kalendarz Liturgiczny, niedziela.pl,gość.pl,brewiarz.pl