Istorija lokalne samouprave Engleske je tekla postepeno i evoluirala od srednjeg veka. Engleska nikad nije posedovala pisani Ustav, moderna administracija je zasnovana na presedanu i potiče od administrativnih ovlašćenja (najčešće od strane krune).

Koncept lokalne samouprave Engleske proteže se nazad od istorije anglo-saksonske Engleske (oko 700-1066), a pojedini aspekti njegovog savremenog sistema direktno su izvedeni iz tog vremena, posebno paradigma da gradovima i selima treba da upravljati odvojeno. 

Dramatičan porast broja stanovnika i promena u raspodeli stanovništva uzrokovani industrijskom revolucijom zahtevali su neophodnu reformu lokalne samouprave Engleske, koja je postepeno ostvarivana tokom XIX veka. Veći deo XX veka prošao je u potrazi za idealnim sistemom lokalne samouprave. Najveća promena u ovom periodu je bio Zakon o lokalnoj samoupravi iz 1972.godine, koji je rezultirao jedinstvenim dvoklasnim sistemom zemalja i distrikata uvedenih 1974.godine. Dalji talas reformi je doveo do više heterogenog sistema u XXI veku.

POREKLO LOKALNE SAMOUPRAVE U ENGLESKOJ

Mnogo osnovnih struktura lokalne samouprave u Engleskoj je izvedeno direktno iz Kraljevine Engleske (koja je postala deo Kraljevine Velike Britanije 1707.godine a zatim Velike Britanije. Tako postoje aspekti modernih sistema koji nisu zajednički za druge konstitucione delove Velike Britanije, kao što su Škotska, Vejls i severna Irska.

Neki od osnovnih elemenata moderne lokalne samouprave stoga potiču iz drevnog sistema Veseksa.

Saksonska lokalna samouprava (700-1066.godine)

Kraljevina Vessek,  790. godine bila je podeljen na administrativne jedinice poznate kao divizije. Svakom divizijom je upravljao upravnik (eng. Eldorman), veliki vlastelin Vaseksa imenovan od strane kralja.

Divizije Vaseksa žive i dan danas kao pokrajine Engleske. One uključuju Devon, Samerset, Dorset, Viltšir, Hempšir. Kada je Vessek osvojio sitne kraljevine južne Engleske, Kent i Južnu Saksoniju, oni su rekonstituisani u divizije.

Kako je Wassec progresivno osvajao velika područja Mersije, istočne Anglije, severne Umbrije, nove zemlje su podeljene na divizije, koje su najčešće nazivali po glavnom gradu u toj diviziji, kao severni Hempšir, Oksford, Derbšir, itd. Većina istorijskih pokrajina Engleske južno od Mersey i Humbera potiču direktno iz tog vremena.

Još jedan važan rukovodilac divizija bio je nadstojnik divizije (eng. Shire-reeve) ili šerif u današnje vreme. Šerif je bio odgovoran za poštovanje zakona, vođenje vojnih i krivičnih sudova u divizijama.

Ispod nivoa divizija, Saksonski sistem se veoma razlikovao od kasnijih sistema lokalne samouprave. Divizije su deljene na neograničen broj stotina, svaka stotina se sastojala od deset grupa i deset domaćinstava i svako domaćinstvo je posedovalo komad zemlje kojim je domaćinstvo moglo da se izdržava. Sistem stotina je bio veoma fleksibilan na promene broja stanovnika. Članovi “stotina” su bili odgovorni za svako individualno ponašanje. Stotine su korištene kao administrativne jedinice za vođenje vojske, skupljanje poreza…

Normansko osvajanje (1066-1100. Godine)

Osvajanje Engleske od strane Normandije 1066.godine donelo je mnoge promene u lokalnoj samoupravi zemlje, ali neki aspekti su zadržani. Jedna od najvećih promena je bila uvođenje teškog feudalnog sistema od strane Normandije. Iako je Saksonsko društvo takođe bio u osnovi feudalnog karaktera, Normandijski sistem je bio mnogo tvrđi, centralizovaniji i temeljniji. Vilijam Osvajač je tvrdio da poseduje gotovo svu zemlju u Engleskoj. Svo zemljište je "držao" kralj. Zemlja je podeljena feudalna dobra koja je Vilijam delio među svojim sledbenicima.

Pošto je svakim feudalnim dobrom je upravljano manje više nezavisno jedno od drugog od strane feudalaca, sistem Saksonskih divizija je postao manje bitan. Međutim sistem je i dalje ostao u upotrebi. Severno od Humbera, Normani su reorganizovali divizije da bi formirali jedan novi veliki okrug Jorkšir.  U periodu neposredno posle osvajanja Norman, “stotine” su ostale osnovne administrativne jedinice. Stotine su postale trajnije administrativne jedinice pre nego grupe zemljooposednika.

Rani srednji vek (1100-1300)

U srednjovekovnom periodu lokalna administracija je ostala u rukama feudalne aristokratije koji us upravljali poslovima na svojim feudalnim dobrima. Enserfment stanovništva od strane Normanskog sistema umanjio je značaj “stotina” kao samoregulišuće društvene jedinice, jer zakon nije nametnut odozgo, i pošto je stanovništvo imobilizovano. Umesto stotina osnovna društvena jedinica postaje parohija, imanje ili opština. 

Okruzi su ostali važni kao osnova za pravni sistem. Šerif je ostao najvažniji pravni službenik u svakom okrugu, a svaki okrug na kraju je imao svoj sudski sistem ispitivanja. Iako su sudovi Stotina nastavili rešavanje lokalnih sporova upotreba im je značajno umanjena. Tokom vladavine Henrija III, Edvard I i II nastao je novi sistem. Vitezovi u svakom okrugu su imenovani kao konzervatori mira, I pomagali su kralju da zadrži mir. Na kraju su dobili pravo da sude prekršaje koji su ranije bili u nadležnosti sudova Stotina. Ovi policajci su bili preteče modernih prekršajnih sudija i mirovnih sudija.

Uspon grada

Feudalni sistem uveden od strane Normana je dizajniran da upravlja ruralnim područjima koja bi mogla lako da se kontrolišu od strane gospodara. Pošto je sistem zasnovan na eksploataciji

rada i proizvodnji enserfed seljaka poljoprivrednika, sistem je nepodesan da reguliše veće gradove, gde je složenija ekonomska aktivnost bila potrebna. U vreme normanskih osvajanja pravih urbanih centara je bilo malo u Engleskoj, ali je tokom ranog srednjevekovnog perioda rastuća populacija i povećana merkantilna aktivnost dovelo do povećanja značaja gradova.

London, daleko najveće naselje u Engleskoj tokom srednjovekovnog perioda, imao je poseban status već od vladavine Alfreda Velikog. Vilijam Osvajač dodelio je londonu kraljevsku povelju 1075.godine, potvrđujući neke autonomije i privilegije koje je grad nagomilane tokom saksonskog perioda. Povelja je dala Londonu samoupravni status, plaćanje poreza direktno kralju u zamenu za ostajanje van feudalnog sistema.

Međutim, Henri II je u velikoj meri proširio odvajanje gradova od unutrašnjosti. On je odobrio oko 150 kraljevskih povelja gradovima širom Engleske, koji se nakon toga nazivaju "boroughs". Za godišnji zakup krune gradovi su dobijali razne privilegije, kao što su oslobađanje od feudalnih dažbina, pravo na tržišta i prava da nametnu određene poreze. Međutim nisu svi tržišni gradovi ustanovljeni tokom ovog perioda bili samoupravni.

Samoupravni boroughs su prvi prepoznatljivi moderni aspekti lokalne samouprave. Njih je vodila gradska korporacija, sastavljena od odbornika. Gradonačelnik je biran od strane saveta da služi za dati period.Ideja gradskog veća za pokretanje poslova pojedinačnog grada ostaje važan princip lokalne samouprave u Engleskoj danas.

Političko predstavljanje

Engleski parlament razvijan tokom 13. veka, postao je vladajuće telo za zemlju. 1297.godine, bilo je odlučeno da će predstavnici u parlamentu biti dodeljeni na osnovu administrativnih jedinica okruga i boroughs - dva vitezovi iz svake Okruga, i dva iz svake burgesses opštini.Ovaj sistem će ostati suštinski nepromenjena (uprkos masivnim povećanje populacije u nekim područjima, kao i smanjenog značaj nekih boroughs) do reforme zakona iz 1832.godine.

Pozni srednji vek (1300-1500)

Pad feudalnog sistema

Do početka XIV veka feudalni sistem u Engleskoj je bio u opadanju, Crna smrt (1348-1350) izazivajući masovnu depopulaciju označavala je kraj feudalizma. Nakon toga odnosi između gospodara i vazal postaju odnosi između stanodavca i stanara. Slom feudalne moći ostavio je feudalna dobra bez administracije. Pravni sistem i šerifi ostali su svakom okrugu, a šta je lokalnoj upravi bilo potrebno nesumnjivo je obezbeđeno pojedinim parohijama ili od strane lokalnih zemljoposednika. U eri "male vlade" zahtev za višim nivoima uprave je bio minimalan. U gradovima, gde je bilo potrbno više uprave, gradski savet je nastavio da upravljaja lokalnim poslovima.

Korporativni okruzi

Dalje proširenje sistema opština dogodilo se u kasnom srednjovekovnom periodu. Iako je status opštine dao gradovima posebna prava u okviru okruga, neki gradovi su dali peticiju za veću nezavisnost. Ovi gradovi su dobili potpunu nezavisnost od okruga, uključujući i sopstvene šerife, kvartalne sednice i druge funkcionere, a ponekad su dobijali pravo upravljanja okolnim selima. Oni su obuhvatali gradove i opštine Jork, Kanterberi Čester.

Drugi korporativni okruzi su stvoreni da se bave specifičnim lokalnim problemima kao što su granični konflikti.

Kasnije promene u lokalnoj samoupravi (1500-1832)

1540.godine kancelarija vrhovnog poručnika je pokrenut u svakom okrugu, efikasno menjajući feudalne gospodare kao direktni predstavnik Krune u toj zemlji. Poručnik je imao vojnu ulogu, koju je ranije imao šerif, i bili su odgovorni za podizanje i organizovanje okrugužne milicije. Vrhovnom poručniku su naknadno date odgovornosti za volonterske snage. 1871.godine poručnici su izgubili svoju poziciju šefova milicije, a kancelarija je postala uglavnom formalna.

Od XVI veka okrug je sve više koristi kao jedinica lokalne samouprave. Mirovne sudije su preuzele razne administrativne funkcije poznate kao “okružni biznis”.  Ovo je obavljeno na Kvartalnoj sednici, održavanoj četiri puta godišnje od strane vrhovnog poručnika. Do devetnaestog veka sreske sudije su vršile vlast nad izgradnjom mostova, zatvorima i azilima, vrhovni nadzor glavnih puteva, javnih objekata i dobrotvornih ustanova, kao i regulisanje mera. Sudije su ovlašćene da ubiru lokalne poreze, a 1739.godine su pod kontrolom okružnog blagajnika. U cilju izgradnje i održavanja puteva i mostova imenovani su okružni geodeti.

Parohije 

Od 1555.godine, parohije su bile odgovorne za održavanje obližnjih puteva. Od 1605.godine parohije su bile odgovorne za administriranje Loših Zakona, i bile su u obavezi da prikupljaju novac za siromašne.

Evolucija moderne lokalne vlasti (1832-1974)Velika reforma zakona 1832

Razvoj moderne vlade u Engleskoj uopšte počelo je sa Velikom reformom zakona iz 1832.godine. Podstrek za reformu bio je korupcija u domu, i masivni porast stanovništva koji se javlja tokom industrijske revolucije. Opštine i okruzi su mogli da šalju dva predstavnika u Donji dom. Teoretski, čast izbora članova parlamenta pripadala je najbogatijim i gradovima sa najvećim procvatom u kraljevstvu. Opština koja je prestala da bude uspešna može se obespravljeni od strane Krune. U praksi, međutim, mnogi mali zaseoci postali opštine, posebno između vladavine Henrija VIII i Čarlsa II. Isto tako, boroughs koji su cvetale tokom srednjeg veka, ali je u međuvremenu pala u propadanju, bilo dozvoljeno da nastavi slanje

predstavnike u Parlamentu.Kraljevski prerogativ enfranchising i disfranchising opštine pao iz upotrebe posle vladavine Čarlsa II, kao rezultat toga, ove istorijske anomalije postao postavljen u kamenu. 

Samo muškarci vlasnici slobodnih dobara ili zemljišta u vrednosti od najmanje četrdeset maraka u određenom okrugu imali su pravo da glasaju u toj pokrajini, ali oni koji su posedovali imovinu u više izbornih jedinica mogli su da glasaju više puta. Veličina engleskog okružnog biračkog tela 1831.godine procenjeivana je na svega 200.000. To je značilo da su bogati formirali većinu biračkog tela i mogli često da glasaju više puta. U malim opštinamakoji su propadali, često je bilo samo nekolicina građana sa pravom glasa, ovi propali opštine su stoga efikasno kontrolisale lokalne aristokrate.

Reforma Zakona je pokušala da se pozabavi ovim pitanjima, ukidanjem propalih opština(kao obe izborne jedinice i administrativnih jedinica), enfranchising industrijske gradove kao nove parlamentarne opštine, povećavajući procenat biračkog tela koji ostvaruju pravo glasa, i završava korupciju u parlamentu. Iako ovo nije direktno uticalo na lokalnu vladu, dalo je podsticaj za reformu zastarele i nefer prakse na drugim mestima u vladi.

Opštinski korporacijski akt 1835

Nakon reforme parlamentarnih izbora boroughs osnovani kraljevskom poveljom tokom prethodnih 7 vekova su reformisani Opštinskim korporacijskim zakonom iz 1835.godine.

Zakon je zahtevao da članovi gradskog veća u Engleskoj i Velsu budu izabrani od strane poreskih obveznika i veća.

Prije donošenja zakona, opštinski boroughs su menjani u zavisnosti od svojih povelja.  godine

Zakon je reformisao 178 administrativnih divizija odmah; ostao je više od 100 nereformisane administrativnih divizija, koji ili postali nepodobni za upotrebu ili su kasnije zamenjeni pod uslovima Zakona. Poslednji od njih nije reformisana ili ukinuti do 1886.godine. London ostaje nereformisan do današnjih dana. Zakon dozvoljava neujedinjenim gradovima da daju peticiju za inkorporaciju.

Industrijski gradovi u srednjoj engleskoj i severnoj brzo su iskoristili to, uz Birmingem i Mančester postanu administrativne divizije čim 1838. Sve u svemu, 62 dodatnih administrativne divizije uključene su pod aktom.

Reforme javne dobrobiti

Tokom industrijske revolucije došlo je do masovnog rasta populacije, masovnog povećanja urbanizacije (posebno u prethodno nevažnim gradovima), kao i stvaranje urbanih siromaha, koji nisu imali sredstava za izdržavanje. To je stvorilo mnoge nove probleme sa kojim aparat male lokalne samouprave koja je postojala u Engleskoj nije mogao da se izbori. Između 1832.godine i 1888.godine, nekoliko zakona je doneto u pokušaju rešavaja ovog problema. 

1837.godine doneti su zakoni koji dozvoljavaju seoskim parohijama da se grupišu zajedno kao pravo siromašnih sindikata, kako bi se upravljalo pravima siromašnih efikasnije, ovi sindikati su mogli da prikupljaju poreze, kako bi olakšali siromašim. 1866.godine sve zemlje koje nisu bile deo crkvenih parohija su formirane u građansku parohiju za administraciju loših zakona.

1848.godine, donet je Zakon o zdravstvu, uspostavljeni su lokalni odbori za zdravlje u gradovima, kako bi regulisali širenje bolesti. U opštinskim boroughs, gradska korporacija je birala odbor, u drugim urbanim oblastima, poreski obveznici su ih birali. Iako su odbori imali zakonska ovlašćenja, oni su bili nevladine organizacije.

 1873.godine i 1875.godine, Zakoni o javnom zdravlju su doneseni. 

Lokalni samoupravni akt 1888

Do 1888.godine, bilo je jasno da parcijalni sistem koji se razvijao tokom prošlog veka kao odgovor na veoma povećanu potrebu za lokalnom samoupravom ne može više da opstane.Zdravstveni okruga i parohijski saveti imali su pravni status, ali nisu bili deo mehanizma vlasti. Vođeni su od strane volontera, često nije bilo nikoga ko bi mogao biti odgovoran za propust da pruzme odgovornost. Osim toga, povećanje " posla okruga" nije moglo da se rešava na kvartalnim sednicama, niti je to primereno. Zakon o lokalnoj samoupravi je bio prvi sistematski pokušaj da se nametne standardizovan sistem lokalne samouprave u Engleskoj.

Pokrajine u Engleskoj u to vreme (sada poznat kao istorijski okruzi, od glavnih graničnih promena 1974.godine) korišćeni su kao osnova sistema. Pokrajine su podvrgavane promenama u prethodnih 50 godina, uglavnom za uklanjanje enklave i eksklava. Akt je pozvao na stvaranje zakonskih okruga, na osnovu drevnih / istorijski okruga, ali potpuno korigovana za enklave i ekclaves i prilagođeni tako da su sva naselja potpuno u okviru jednog okruga.Ovi zakonski okruzi trebali su da se koriste za ne-administrativne funkcije: "šerif, poručnik, kustosa, sudije, milicija, istražitelj ili drugih". Sa pojavom izabranih saveta, kancelarije poručnika i šerifa imali su uglavnom formalnu ulogu.

Zakonski okruzi formirali su osnov za tzv. administrativne okruge. Smatralo se da veliki gradovi i ruralne oblasti, u istom okrugu ne mogu biti dobro upravljani od strane istog tela. Tako 59 okruga ili opština je formirano da bi upravljali gradskim centrima Engleske. Oni su bili deo zakonskih okruga, ali ne i deo opština. Svake opštine i administrativni okruzi su bili upravljani od strane izabranog opštinskog veća, pružajući im potrebne usluge. Zakon je takođe formirao Londonski okrug iz urbanih područja Londona, koji je bio nezavisni zakonski okrug. 

Drugi Zakon o lokalnoj samoupravi iz 1894.godine kreirao je i druge nivoe lokalne samouprave. Ubuduće, svi administrativni okruzi i opštine su deljeni ili u ruralne ili urbane oblasti, što je omogućavalo lokalizovaniju administraciju. Gradovi sa opštinskom

samoupravom reformisani posle 1835.godine su uvedeni u sistem kao posebni slučajevi gradskih okruga.

Zakon takođe predviđa osnivanje građanskih parohija. 1894.godine Zakon je formirao zvanični sistem državnih parohija, odvojenih od crkvenih parohija, da nose neke od ovih odgovornosti. Međutim, državne parohije nisu kompletan treći nivo lokalne samouprave. Umesto toga, oni su bili "opštinske vlasti" za manja, seoska naselja koja nemaju lokalnu vladu Distrikta za sebe. Zakon ih automatski kreirao u svim naseljima sa više od 300 stanovnika u ruralnim oblastima; naselja sa između 100-300 stanovnika su se mogla prijaviti da formiraju građanske parohije.

Konačan relevantan deo zakonodavstva, Londonski samoupravni akt iz 1899.godine, podelio je novi Londonski okrug na distrikte, poznate kao državne opštine.

Pokušaji reforme (1945-1974)

Na početku je novi upravni sistem funkcionisao prilično dobro, i još nekoliko okružnih opština je kreirani u narednim decenijama. Međutim, od 1926.godine zahtevani broj stanovnika se povećao na 75.000. Bilo je nekih briga o održivosti pojedinih okružnih opština koje je su propadale od 1888.godine. Na primer, održivost okruga opštini Merthir Tidfil došao je u pitanje 1930.godine. Zbog propadanja teške industrije grada, do 1932.godine više od polovine muškog stanovništva je ostalo nezaposleno, što je rezultiralo veoma visokim poreskim stopama kako bi se omogućila isplata javne pomoći. Istovremeno je znatno smanjen broj stanovnika u opština u odnosu na 1908.godinu osnivanja. Kraljevska komisija imenovana u maju 1935.godine da bi istražo da Merthir Tidfil kao okružne opštine treba da zadrži svoj status, a ako ne, koje druge mere treba da budu sprovedene. Komisija je donela odluku u novembru, a preporučila je da se opštini Merthir oduzme status okružne opštine, kao i da se javna pomoć treba preuzeti od strane centralne vlade.

Posle Drugog svetskog rata stvaranje novih okružnih opština u Engleskoj i Velsu je efektivno suspendovano, dok se lokalna samouprava kritički ispita. Samoupravni beli papir objavljen 1945.godine ustanovio je da "se očekuje da će biti brojni zakoni za produženje ili stvaranje okružnih opština" i predloženo je stvaranje granične komisije koja će koordinirati reformu lokalne samouprave. Politika na papir je takođe odbacivala stvaranje novih okružnih opština u Midlseks zahvaljujući posebnim problemima. Granična komisija lokalne samouprave imenovan je 26. oktobra 1945.godine, pod predsedavanjem Sir Malcolma Trustram Eva, koji je isporučio svoj izvještaj 1947.godine. Komisija je preporučivala da gradovi sa populacijom od 200.000 ili više postnu "novi okruzi", sa "novim okružnim opštinama sa populacijom od 60.000 do 200.000 stanovnika. Izveštaj predviđa stvaranje 47 dvostepenih novih okruga i 21 jednostepeni "novi" okrug i 63 "nove okružne opštine".

Sledeći pokušaj reforme bio je Zakon o lokalnoj samoupravi iz 1958.godine, koji su ustanovile lokalna samoupravna Komisiju za Englesku i lokalnu samoupravu Komisije za Velsa kako bi

sprovele recenzije postojećih lokalnih struktura vlasti i preporučile reforme. Iako Komisije nisu završili svoj posao pre nego što su raspuštene, pregršt novih okružnih opština je predstavljeno između 1964. i 1968.godine. Luton, Torbai i Solihull su stekli status okružne opštine. Pored toga, okružna opština Teesside formirana je spajanjem postojećih okruga opštine Midlsbro, a ne okružnih opština Stockton-on-Tees i Redcar. Varlei je formiran od okružne opštine Smethvick i ne-okružne opštine Oldburi i Rovlei Regis, a Zapadni Hartlpul je spojen sa Hartlepool. Nakon ovih promena, bilo je ukupno 79 okružnih opština u Engleskoj. Komisija je takođe preporučila degradiranja Barnslei da bude neokružna opština, ali to nije sprovedeno. Komisija je uspela u spajanju dva mala administrativna okruga formirajući Huntingdon i Piterboro i Cambridgeshire i ostrvo Eli.

Godine 1965., velika reforma u Londonu je sprovedena u pogledu veličine, i specifičnih problema Londona. Opštine London i Midlseks su ukinute i zajedno sa delovima Eseksa, Sariju i Kent, formiran je novi okrug Veliki London. To je takođe rezultiralo ukidanjem nekoliko okružnih opština na području Londona, i veći London je nakon toga podeljen na 32 gradske opštine. Ova reforma je predstavljala osnovu za sledeću veliku svenarodnu reformu 1974.godine, mada su i druge opcije ozbiljno razmotane.

Lokalna samoupravnaa Komisija je ukinuta 1966.godine, a zamenila ju je Kraljevska komisija (poznat kao Redklif-Maud komisija). 1969.godine predložen je sistem unitarne vlasti za celu Englesku, osim tri gradske oblasti Merseiside, Selnec (Greater Manchester) i Vest Midlands (Birmingem i Crna Zemlja), koje su trebale da imaju i gradski savet i okružni odbori. Ovaj izveštaj je prihvaćen od strane u to vreme vladajuće Laburističke partije vlade, uprkos značajnoj opoziciji.

Zakon o Lokalnoj samoupravi (1972.godine)

Reforme koje proizilaze iz Zakona o lokalnoj samoupravi iz 1972.godine rezultirale su jedinstvenim i pojednostavljenim sistemom lokalne samouprave koji je korišćen u Engleskoj. Administrativni sistem je građen od nule. Svi prethodni upravni okruzi - statutarni okruzi, administrativni okruzi, okružne opštine, gradovi sa opštinskom samoupravom, korporativni okruzi, državne parohije - bili su ukinuti.

Cilj Zakona je bio da se uspostavi jedinstven dvostepeni sistem širom zemlje. Na prazanom platnu, novi okruzi su stvoreni da pokrije celu zemlju, a mnogi od njih su očigledno zasnovani na osnovu istorijskih pokrajina, ali je bilo nekih velikih promena, posebno na severu. Mali okrug Rutland je spojena sa Leicestershire, Cumberland, Vestmorland, a Furness ekclava Lankašira su spojeni u novi okrugu Cumbria, Herefordshire i vorčester su se pridružili u formiraju Hereford i Vorčester, a tri distrikta u Jorkširu su zamenili Severni, Južni i Zapadni Jorkšir, zajedno sa Humberside. Zakon je takođe stvorio šest novih državnih okruga, po uzoru na veliki London, za konkretno rješavanje problema upravljaja velikim širenjem gradova; to su bili Greater Manchester, Merseiside, Tine & Vear, Zapadni Jorkšir, Južna Jorkšir i Zapadni

Midlend. Novi okruzi Ejvonu (grad Bristol, a severno Somerset), Klivlend (Teesside oblast) i Humberside su dizajnirani sa idejom ujedinjenja područja na osnovu rečnih ušća.

Svakom novom okrugu je tada dodeljen okružni savet, da generalno upravlja okrugom, i obezbediti određene usluge širom okruga, kao što su policija, socijalne usluge i javni prevoz. Nove okruge zamenjuju zakonski okruzi kreirani 1888.godine za sudske i svečane svrhe (kao što je namesništvo, šerifstvo, komisije za mir i prekršajni sudovi); i zamenili administrativne okruge i okružne opštine za administrativne svrhe. Drugi stub lokalne vlasti varirao je između državnih i nedržavnih okruga. Državni okruzi su bili podeljeni na okružne opštine, dok su nedržavni bili podeljeni na okruge. Državne opštine su imale veća ovlašćenja od okruga, deleći neke odgovornosti sa okružnim savetom, iimali su kontrolu nad drugima što okruzi nisu. Državne opštine su trebale da imaju najmanje 250.000 stanovnika i 40.000 okruga, u praksi su neki izuzeci dozvoljeni iz praktičnih razloga.

Zakon se takođe bavio građanskim parohijama. One su održavane u seoskim područjima, ali su u velikim urbanim sredinama ukinute. Zakon je doneo zakonske propise da bi okrug mogao biti podeljen na parohije ako to bude poželjno u nekom trenutku u budućnosti. Međutim, vremenom su gradske parohije snažno obeshrabrene. Od 1974.godina, nekoliko urbanih područja se prijavilo i dobilo parohijske savete. Veći deo zemlje ostaje bez parohija, pošto parohijski saveti nisu neophodan deo lokalne vlasti, ali postoje da bi dali građanski identitet manjim naseljima.

Novi sistem lokalne samouprave stupio na snagu 1. aprila 1974.godine, ali je bio kratkog daha.

Dalja reforma (1974 -)

Ovaj jednoobrazni dvostepeni sistem je trajao samo 12 godina. 1986.godine, državna okružna vlast i Veći London su ukinuti. Ovo je obnovilo autonomiju u gradskim i Londonskim opštinama.

Do 1990-ih godina, bilo je očigledno da "jedna veličina odgovara svima" pristup iz reformi 1974.godine ne deluje podjednako dobro u svim slučajevima. Posledični gubitk obrazovanja, socijalne službe i biblioteke pod okružnom kontrolom, snažno je zažalio po većim gradovima van novim gradskim okruzima, kao što su Bristol, Plimouth, Stouk, Lestera i Notingem [22] [23]. Ukidanje saveta državnih okruga 1986.godine, ostavio je državne opštine da posluju kao "unitarne" vlasti i drugi veliki gradovi su želeli povratak na unitarno upravljanje.

Zakon o lokalnoj samoupravi (1992) ustanovio je komisiju (Lokalna Vladina Komisija za Englesku) da razmatra pitanja i daje preporuke o tome gde trebaju unitarne vlasti biti uspostavljene. Smatralo se previše skupim stvaranje unitarnog sistema, i bez sumnje bi bilo slučajeva gde dvostepeni sistem funkcioniše dobro. Komisija je preporučivala da se mnogi okruzi premeste u potpunosti u unitarni sistem, da neki gradovi postanu unitarne vlasti, ali da

ostatak svojih matičnih zemalja ostaje dvostepeni sistem, a da je u nekim okruzima status kvo bi trebalo da ostane.

Lokalna samoupravnaa Komisija za Englesku (1992)

Prve velike promene su preporučene za nepopularne nove okruge nastale 1974.godine. Tri od njih su veštački ujedinjene na području oko reka / limana (Klivlend, Humberside i Avon), a komisija je preporučila da se mogu podeliti u četiri nove unitarne vlasti.

Zvanični okruzi u Engleskoj

Laburistička vlada (1997-2010) Ujedinjenog Kraljevstva je planirala da uvede osam regionalnih sabora oko Engleske, da prenese vlast na regione. Ovo bi sedeo zajedno sa prenesenim Velsa, Škotske i Severne Irske skupština. U ovom slučaju, samo Londonu skupština (i direktno izabrani gradonačelnik) je osnovana. Odbijanje na referendumu predloženog sjeveroistočne skupštine u 2004 efektivno ukinuti te planove. Preduslov ima regionalnu skupštinu bio za celu oblast da se kreće ka unitarnoj status autoriteta. Od 2005 opštim izborima Vlada je izneo ideju o dobrovoljnim spajanja lokalnih saveta, izbegavajući skupe reorganizaciju, ali postizanje željenog reforme. Na primer, vodeći principi vlade "Novi lokalizam" Potražnja nivoa efikasnosti nije prisutna u trenutnoj nad-dupliranih dva nivoa strukture. ukidanje regionalnih razvojnih agencija i stvaranje lokalnih preduzeća partnerstva su najavili kao deo juna 2010 Velika Britanija budžeta [24] Dana 29. juna 2010 pismo je poslato iz Odeljenja za zajednice i lokalne samouprave i Odeljenje za biznis, inovacije i veštine lokalnih vlasti i poslovni lideri, pozivajući. predlozi da se zameni regionalne razvojne agencije u svojim oblastima od 6. septembra 2010 [25]. Dana 7. septembra 2010, detaljnije pušteni od 56 predloga za lokalne preduzeća partnerstva koji su dobili [26] Dana 6. oktobra 2010. tokom konferencije Konzervativne partije , otkriveno je da 22 je dat privremenu 'zeleno svetlo' da nastavi i drugi mogu kasnije biti prihvaćena sa amandmanima [27] su 24 ponude najavljen kao uspešan 28. oktobra 2010..

Verovatno postoje dve kritične tačke u razvoju lokalne vlasti u Velikoj Britaniji. Prvo, ona je postepeno napredovala u malo strateškom pravcu, osim u onoj meri u kojoj je centralna vlada bila primorana na različitim tačkama u vremenu da se bavi vizantijskom lokalnom strukturom i procesima koji su oličene posledice ove jalove incrementalism - "saksonski nasleđe ': dok "lokalci" čuva svoju kuću kako bi onda London je bio zadovoljan da ih ignorišu. Tek kada bolest, beda i nereda povređena metropole nije Vajthol odlučili da "uradi nešto" o "lokalaca". Dugovečnost ovog pristupa je prikazana u često ponovljenom priči Majkla Heseltine je da jedino vreme kada je on bio na vlasti da je sastanak bio o 'mesto', nego kao što je 'obrazovanje ili zdravstvo ili stanovanje "," servisnu "bila kada su se neredi došlo u Liverpulu 1981. Drugo, država je često pokušavao da shvati, ali retko postiže, svoj cilj centralizovane kontrole i svom autoritetu za gotovo hiljadu godina - od invazije Normana 1066. Istorija lokalne vlasti u Velikoj Britaniji, onda se može opisati kao jedan ukorenjeni u ove dve tradicije: dihotomna

centralizacije fetiš države - pravi "Norman jaram '- zavrtnjima na decentralizovanoj haosu anglo-saksonskog nasleđa.

Na neki način mogućnost izabranih gradonačelnika obeležava povratak starijeg sistema lokalne samouprave u Engleskoj. Prvobitno, u anglo-saksonskim puta (oko 700-1066), lokalna vlast je upravljao preko Ealdorman kralja koji je bio odgovoran za Okruga, dok red i zakon funkcioniše kroz Okruga-Rivom, ili šerif kako je postao poznat. Ispod Okruga zemlja je podeljena na stotine (deset grupa od deset domaćinstava [Tithings]) koji pojedinačno preživeo van parče zemlje smatra dovoljno velika da podrži jednu porodicu (a Hide). Članovi Tithings a stotine su odgovorni za ponašanje svojih članova stvarajući veoma decentralizovanog administrativni sistem.

Uprkos romantičan pojmova saksonskog slobode da Viktorije često valloved u (tipično za obeležavanje Britaniju iz centralizovanog autoritarnosti koja su smatrali da su održani Francusku u svom zagrljaju nalik na smrt), uvek postoji zrno istine u ovom istorijskom loze i može Takođe se pratiti kroz dominaciju kolektivnih oblika nacionalnog političkog rukovodstva u Velikoj Britaniji u odnosu na SAD (Čerčil, Tačer i Bler su izuzeci koji potvrđuju pravilo prema Greenstein {2004}). Norman Osvajanje efikasno oduzeta Anglo-Saksonci od skoro svu zemlju, centralizovana vlasništvo pod Normana monarha, koji se zove "okruzi" Shires i onda nagradio Norman plemstvo sa "fiefs 'koji su parcele zemljišta dovoljno veliki da deluju kao celina lojalnosti prema monarha, ali dovoljno mali da se spreči razvoj konkurentskih centara moći na tom istom monarha. Ironično Viktorijanci često naziva decentralizovanim "Sakon" poreklu Britanije, kao objašnjenje za svoje očigledne nezainteresovanosti za centralizacijom - i tvrdio da je Norman Osvajanje bila puka blip koji je imao malo dugoročno dejstvo; je 'istina' ovo mogao navodno se vidi centralizovanje pomamu za francuski pod Napoleonom u odnosu na decentralizovane prirode Britanije (Hant, 2004: 259-312).

Problem za Saksonci romantičarima je da decentralizacija činilo da bude i maska za samo-interesu lokalne elite i izgovor za to ništa o strašnim nejednakosti bogatstva i zdravlja tako muče sredinom devetnaestog veka Britaniji. Tako su svi pokušaji od strane centralne vlade da nametne uslov za poboljšanje na lokalnom nivou se sastao sa izuzetnom neprijateljstvom od strane lokalne osnivanja, i zaista od strane nacionalnih medija. Ograničenja centralne države mogu takođe videti kroz inhibicija protiv državljanina policija. Pre piling je mitropolit Policija preuzela kontrolu nad ulicama Londona, na primer, (svesno obučeni u plave uniforme nisu vojne crvenim) lokalni uspostavljanje lobirale veoma efikasno da spreči bilo približava nacionalnu silu. Kako drugačije mogu da zaustave organizaciju koja bi bila 'skupo, tiranski i strani ", naročito kada većina ljudi (koji je sleteo osnivanje)' radije se robb'd ... po vretches očajnih sreće nego ministri "(citirano u Flandriji, 2011: 76).

Slično nepoverenje efekata - i troškovi - jednog stajaće vojske na lokalnom sleteo osnivanja (za razliku od nekoliko vladara koji su bili očajni da imaju vojsku stalni da pokrene ratove

širom sveta) takođe sprečava razvoj takvog snagu posle građanski rat, kada Novi model vojske i vladavina generala, pokazala koliko je efikasna - i skupo - takva organizacija mogla da bude (Hoppitt, 2002: 156-8). Ovo je najočiglednije u razmatranju poreklo Banke Engleske - pokrenute u 1694 da pokrije dug vlade akumuliranu od stranih ratova. U stvari, većina centralne državne potrošnje do kraja devetnaestog veka bio na rat i Imperije (Mann, 1986; 1993). To je važno ne samo s obzirom zašto centralna država je bila toliko nezainteresovano na periferiji, lokalna područja, ali i zašto lokalna bio toliko otporan na centar - jer veruje sebi da bude samo muzara za državu da finansira njegovi ratovi i carstva. Štaviše, otpor centralne vlasti i ogleda snagu lokalnih, nego nacionalna, identitetima, posebno među engleskom čija nacionalistička groznica je često primećeno kao radikalno razređen u odnosu na njihove Irske, Škotske i velški rođaka (Pakman, 1999).

Kao srednji vek pojavila, centralizovanje podsticaj za Normana nastavila korak sa stotinama gube svoje sudske i redovnost ovlašćenja parohijama, Manors i gradova, a mnogi od drugog postao "boroughs '- to je, relativno samoregulišuću urbane centre sa sličnostima do autonomnih privilegija koje su uvek označeni Londona od ostatka zemlje. Boroughs su vodili korporacijama samouprave izabranih odbornika i savet je privremeno predsedavao opštine. Oba okruga i boroughs 'izabran' dva člana parlamenta, iako predstavnik priroda i biračkog tela i geografski položaj postajao sve sumnjivo tokom vremena. Neke od većih gradova (Njujork i Čester na primer) su takođe odobrena veće administrativne uloge i odgovornosti za svoje domene, dok su lokalni Sudije mira uzeo više i više odgovornosti (uključujući lokalnog poreza podizanje - 'okruga stopa') za okrugu -široka aktivnosti kao što su popravku puteva (Hramovi su bili odgovorni za lokalne puteve i zakon o sirotinji iz 17. veka), licenciranje, most i zatvorski objekat kroz 'četvrtfinalu sednica ".

Veliki Reforma Akt 1832 obratio korupciju izabranih članova "trulih boroughs parlament i i oslobodila kako veći udeo (muško) populacije i neke od gradova, ali lokalna vlast nije radikalno promenjen dok Opštinski Korporacije Zakon od 1835 koji je nadgledao izbore za 'grad' (uključujući i većim industrijskim centrima) poslanika po stopi obveznika. Ipak, lokalna uprava i dalje slaba, naročito u pogledu stanja zdravlja i stanovanja, a sekvencijalni epidemije kolere, tifusa, tifusa i skoro svaka druga medicinska bolest, na kraju ubedio centralnu državu da "uradi nešto" (Hant, 2004: 13 - 44). Tu onda sledi niz javnog dobra i zdravstvene reforme na lokalnom nivou, da se izbori sa posledicama industrijalizacije i urbanizacije, posebno 1848 Zdravstvena Zakon koji je ustanovio lokalne zdravstvene odbore da nadgleda koordinisani voda, kanalizacija i drenaža šemu prevaziđe upornost kolere, praceno 1858 lokalnu samoupravu Zakona koji produžen ovlašćenja tih odbora.

Ali, kao što Hant (2004: 311) kaže, "od 1860 je bilo trulo nestrpljenje sa klasičnim, Viktorije način radite stvari: volonterizma, građanska udruženja i muddling kroz '. Zaista neprijateljstvo Birmingham konzervativaca je bila toliko velika da je četiri godine nakon grad je registrovan peticija je izdata da ga ukine i time smanjiti cene. A tek sredinom 1850 Birmingema saveta sekao puta rashode za polovinu da smanji troškove. Nasuprot tome, grupa radikalno

nonkomformističke minsters imao druge ideje i set oko canvassing za "Novi Jerusalim" u Birmingemu, našli svoju proroka u Džozefa Čemberlena i odgovarajući kontekst u Drugom reformu zakona o 1867 koja je udvostručila veličinu opšte biračko telo, ali učetvorostručen broj radničke klase muške glasače u Birmingemu. 1869 Opštinski franšiza i Ocenili Stopa Zakon takođe pomogao efektivno podrivaju monopol stisak grupe anti-izdatak 'shopocraci'.

Mnogo toga je postignuto kroz transformaciju Machiavellijevog Čemberlen je položaja gradonačelnika iz ceremonijalnog lancu nosioca političkog lidera, iako je to uradio, kao vođa Saveta ne kao direktno izabranog gradonačelnika. Međutim, treba napomenuti da je u to vreme vodio Čemberlen Birmingem, Vajthol bio je relativno nezainteresovani u lokalnoj vlasti - osim u onoj meri u kojoj su morali da "uradi nešto" o meštanima. Čemberlen postigli svoje uspehe uglavnom kroz njegove sposobnosti da uskladi radikalno različite interese . Na primer, političke želje svojih pristalica u svojim preduzećima poput gasa i vode kako bi se obezbedilo značajne zdravstvene koristi, sa zahtevima lokalnih preduzeća da steknu redovno, i jeftino, energiju. Vredi istaći da je često centralna država koja je usvojila ideje razvijene na lokalnom nivou nego obrnuto. Na primer, 1866 Grad Glazgovu poboljšanje zakona, koji brišu 88 hektara slamova u centru grada, formira osnovu podrške Oktavije Hila za 1875 Artizans "i Radnici" stanove zakona koji Dizraeli nadgledao i koji transformisala mnoge urbane oblasti (Hant, 2004: 322/347).

Međutim, 1888 je postalo jasno da raznoliki niz parohijama, boroughs, gradova i okruga više ne nose sa zahtevima masovno širenje lokalne ekonomije i lokalne samouprave Zakon te godine radikalno reorganizovao sistem. U ovom trenutku obnovljene županije postao fokus za okružne savete, a ta područja smatraju suviše velika zbog svojih urbanih stanovnika (50.000 +) postao posebna opštinska opština. Mitropolit okruga u Londonu takođe je osnovan u isto vreme i na mestu je ostao do 1965, kada nova okruga Velike Londonu je osnovana od onoga što je bilo Midlseks i London, i to Greater London je zatim podeljena na 32 gradskim opština. Izvan Londona 1894 Lokalna samouprava Zakon uveden drugi nivo urbanih ili ruralnih područja u kantonu saveta ili varoš saveta, a takođe i sloj državnih parohija. Ovaj sistem preovladao do 1966 Kraljevska komisija osnovana od strane tadašnjeg rada Vlade, koja je usledila većinsko izveštaj i uvela jedinstvenu strukturu svih 58 ne-London vlasti (koja je favorizovala pro-o radnoj urbanih područja), ali je to kasnije ukinuo je 1972

konservative Vlada kojoj je pokušao da ponovo lokalnu vlast de novo, rekonstrukcijom status kuo u dva nivoa sistema okruga granica (koja je favorizovala pro-konzervativna ruralnih područja) sa nižim nivoima okruga (40.000 + ljudi za svaki okrug saveta), i uspostavila šest nova metropola okruga za najvećih urbanih conglomerations sa svojim pridruženim nižih boroughs (250,000 + ljudi za svaki okrug ili varoš veća) (Copus, 2001). Godine 1986 Veliki London Savet i Mitropolit saveti su ukinuti i neki od prethodnih okružnih granica su obnovljena.

http://www2.warwick.ac.uk/research/warwickcommission/electedmayors/summaryreport/history/

Istorija Lokalna vlast u Velikoj Britaniji je uređena funkcija ustavne arhitekture i dugo je delovala kao organ države u cilju ispunjenja mnogih funkcija koje zahtevaju centralne vlade da ublaži socijalne probleme tokom godina. Potreba za sveobuhvatnim sistemom lokalne vlasti nastala je sa ekspanzijom populacije u urbanim centrima oko vremena industrijske revolucije, sa starim administrativnim jedinicama od kojih je konstituisana 'lokalna država " koja ne može da se izbori sa postavljenim zahtevima, kao što su bolesti, sanitarni problemi, beds i nezaposlenost. Od 1835.godine pa nadalje, uz stvaranje opštinskih preduzeća u urbanim sredinama, istorija britanske lokalne vlasti postala zakonodavna jedinica. 1888.godine, još jedan zakon donet I on je zastupao dvostepeni sistem okruga koji postoji u većini egradskih oblast do današnjeg dana.

Tokom 1960-ih godina, pregled osnovan Zakonom o radu vlade Harolda Vilsona preporučio je uvođenje jedinstvenih obrazaca lokalne vlasti širom Engleske, iako su partije koje su izlazile Iz vlade na izborima1970.godine sprečile njegovo uvođenje. Konzervativci su suočeni sa unutrašnjim opiranjem gubitka okružnog saveta i vlada je ukazala rano da daje prednost evolutivnom pristupu uvođenjem sveobuhvatna dva nivoa sistema okruga i distrikata iz 1974.godine u većem delu Engleske i Velsa, kao i gradskih okruga i gradskih oblasti u šest urbanih područja sa velikom naseljenošću. Gradski okrug i Savet Velikog Londona su zatim ukinuti 1986.godine, sa daljim krugom unitarne lokalne reorganizacije koji se odvijao od 1996-98.godine. Dalje runda reorganizacije održana je u aprilu 2009.

Prema reformi usvojenoj sredinom 1990-ih godina, kao deo poslednjeg kola reorganizacije lokalne samouprave prvobitno osmišljen da uvede potpuno unitarni model lokalne vlasti širom Britanije, unitarne vlasti su nastale između 1995 i 1998 da preduzmu uloge ranije namenjenu okruzima, pored uloga koje su već preduzete od strane okruga. Unitarne vlasti su već postojale u Velikom Londonu i šest bivših gradskih okruga u obliku gradskih okruga nakon ukidanja Saveta Velikog Londona i šest veća gradskih opština pod Zakon o lokalnoj samoupravi iz 1985.godine. Osnovna razlika između gradskih okruga i negradskih okruga bila je da su

obrazovanje i socijalne službe odgovornost državnog okruga i u Velikom Londonu obrazovanje je podeljeno između Unutrašnjeg Londona obrazovanja organa i spoljašnjeg londonskim opštinama. Nove unitarne vlasti nastale između 1995 i 1998 ličile su na svoje prethodnike, ali se obično nisu udruživali sa njima legalno zbog drugačijeg zakona potrebnih da ih uspostavi.

http://www.citymayors.com/government/uk_government.html

Pre devetnaestog veka, lokalna samouprava obezbedila nekoliko nacionalnom nivou usluge: Zakon o sirotinji i održavanju autoputeva (upravlja uglavnom parohijama) i lokalni sudovi i zatvori (upravlja uglavnom okruga četvrtfinala zasedanja) su glavne. Ostale lokalne službe su obezbeđene kao rezultat lokalne inicijative, zasnovanim uglavnom na lokalnom zakonu parlamenta.

U devetnaestom veku, bilo je postepeni razvoj sistematskog, nacionalne pružanje lokalnih vladinih službi. Neki od njih su rezultat inicijativa od strane centralne vlade (kao što većina javnih zdravstvenih usluga), dok su drugi razvili lokalnim inicijativama (kao što su opštinske gasa i električne energije preduzeća). Neki su bili rezultat rada nevladinih organizacija, kasnije preuzetim od strane lokalnih organa vlasti (kao što je osnovno obrazovanje).

Kao je devetnaesti vek napredovao, tendencija da se stvore nove specijalizovane agencije za svaku novu uslugu zamenjene su tendencijom da se koncentriše usluge, posebno nakon stvaranja okruga saveta u 1888.godine i sreskim okružnih saveta u 1894. U isto vreme, centralna vlada je prepoznala potrebu da se sve osigura jedinstvene nacionalne standarde i stvorio metode za to, tako da navođenjem, uslovnim dotacijama, Inspektorat žalbenog sistema i podrazumevana ovlašćenja.

Uvođenje više i više lokalnih usluga dovelo je do transfera nekih usluga centralnoj vladi (na primer, u zatvorima (1872), magistralni putevi (1930), gasa i električne energije (1947) i bolnice (1948)). Godine 1929, ukidanje Borda Čuvara konsolidovane lokalnih vladinih službi u rukama, u velikim gradovima, okružne borough saveti i, u Londonu i metropoliten okruzi, London Counti Council i gradskim opština. Izvan ovih oblasti ukidanje odbora staratelja konsolidovane lokalne samouprave usluga za okružne savete za okružne okružnih saveta i (u ruralnim oblastima) parohijskih saveta i sastanaka. Ova struktura izdržao dok u Velikoj Londonu, reforme u 1965 (kada je Veliki London Savet je formiran) i drugde reformama od 1974.

1973 Odgovornost za gornji stub sa krivičnih sudova prešao je na centralnu vladu.

01.04.1974. Reorganizacija lokalne samouprave izvan Londona: nova struktura šest gradskih okruga i 39 administrativnih okruga, podeljenih u 36 gradskih i 296 negradskih okruga. Odgovornost za vodu i kanalizaciju prešao na vlasti za vodu. Hitna pomoć i neke zdravstvene usluge se prenose na zdravstvene vlasti.

01.04.1985. Regionalno transport Londona prešao iz sektora lokalne vlasti. 01.04.1986. Ukidanje Saveta velikog Londona i gradskog okružnog veća. U

Londonu, funkcije prenete na grad London, londonske opštine, ILEA, Civilnu i protivpožarnu odbranu londona, organi za odlaganje otpada i drugi organi, kao što su Londonski Savetodavni komitet za planiranje. U gradskim sredinama, funkcije prosleđene gradskim okruzima, vlasti za odlaganje otpada (u Merseiside i Velike Mančester) i zajednički organi policije, vatrogasaci i civilna odbrana i transport. Preostala tela su podešena da završavaju poslove ukinutog saveta.

26.10.1986. Odgovornost za opštinske autobuske usluge prenet javnim preduzećima za prevoz.

1986. Uvođenje razvijenih budžeta za škole, što je rezultiralo stvaranjem škola kao polu-nezavisnih institucija.

01.04.1987. Odgovornost za opštinske aerodrome (osim Mančester) prenose se javnim preduzećima za aerodrome.

01.04.1989. Finansiranje politehnike i visokoškolskih koledža prebačen je na savet za finansiranje politehnike i koledža.

01.09.1989. 1988.godine Zakon o reformi obrazovanja. Škole su bile nezavisne kontrole lokalne vlasti. One su finansirane od strane centralne vlade putem finansiranja Agencije za škole. Deo potrošnje lokalnih vlasti za obrazovanje sastojao od plaćanja nazad u vladi za finansiranje ovih škola.

01.04.1990. Nadležnst za unutrašnje obrazovanje u Londonu je ukinuta. Odgovornost za obrazovanje u Londonu je prebačena londonskim opštinama.

01.07.1992. Komisij za Lokalnu samoupravu podesiti da preispita strukturu lokalne vlasti u Engleskoj.

01.04.1993. Lokalne vlasti postaju odgovorne za primenu novog zakona o zaštiti Zajednice. Finansiranje fakulteta i daljeg obrazovanja prešlo je sa lokalnih vlasti na Savet za finansiranje obrazovanja.

01.04.1995. Nove policijske vlasti su postavljene u administrativnim oblastima vodeći računa o svim policijskim odgovornostima nezavisno od saveta.

01.04.1996. Unitarne vlasti su nastale u Avonu, Klivlendu, Humbersideu i Severnom Jorkširu, kao zamena za administrativne okruge i savet Avona, Klivlenda i Humbersida. Uredba o otpad postala je odgovornost agencije za životnu sredinu, što je rezultiralo ukidanjem Uredbe o Otpadnom Londonskom organu.

01.04.1997. Unitarne vlasti su formirane u Bedfordshiru, Buckinghamshiru, Derbishiru, Dorsetu, Durhamu, Istočnom Saseksu, Hempširu, Leicestershiru, stafordu i Viltshiru, menjajući neke administrativne organe. Novi kombinovane požarne Vlasti su takođe formirane u ovim oblastima.

01.04.1998. Unitarne vlasti su kreirane u Berkshiru, Cambridgeshiru, Cheshiru, Devonu, Eseksu, Herefordu i Vorčesteru, Kentu,

Lancashiru, Nottinghamshiru i Shropshiru, zamenivši neke okruge i administrarivne jedinice Berkshire Counti Council. Novi kombinovani požara Vlasti su takođe stvorili u svakoj od ovih oblasti.

01.04.1999. Finansiranje održivih škola prešlo je na lokalne vlasti.03.07.2000. Nova vlast Velikog Londona je formirana i sastojala se od

neposredno izabranog gradonačelnika, posebno izabrane Skupštine i oko 400 pomoćnog osoblja, kao i četiri funkcionalna tela. Četiri funkcionalna organi su:

Državna policijska vlast nadgleda rad policije u Londonu. To je potpuno nova lokalna vlast.

Londonski vatrogasna vlast za hitno planiranje je u suštini rekonstrukcija stare Londonske vatrogasne vlasti i civilne odbrane.

Londonski transport ima stratešku odgovornost za saobraćaj u Londonu; za londonske autobuse, kao I za autoputeve u Londonu.

Londonska Agencija za razvoj promoviše ekonomski razvoj i obnavljanje Londona.

01.04.2001. Prekršajni sudovi u Londonu postali su odgovornoi za prekršajnu sudsku vlast Velikog Londona.

01.04.2002. Finansiranje šestog obrazovnog profila prešlo je sa lokalnih vlasti na Savet za učenje i veštine Saveta.

01.04.2003. Kontrola Londonskog podzemlja prebačen je sa Odeljenja za saobraćaj na Londonski transport.

01.04.2004. Kombinovane vatrogasne vlasti u okružnim oblastima postale su glavne naredbodavne vlasti.

01.03.2005. Nastao je novi šumski nacionalni park.01.04.2005. Odgovornost za prekršajne sudove prešao je sa lokalnih vlasti na

sudsku službu Njenog Veličanstva.01.04.2006. Novi šumski Nacionalni park je postao potpuno funkcionalan.

Novi finansijski aranžmani za policiju i vatrogasne penzije postigli su efekte.

01.04.2009. Unitarne vlasti kreirane u Kornvolu, Durhamu, Severnoj Umbriji, Shropshire i Viltshire. Cheshire podeljena u dve nove unitarne vlasti ", Cheshire Istok 'i' Zapad Cheshire i Chester '; Bedfordšir podeljen u dve nove unitarne vlasti, 'Bedford borough' i 'Centralni Bedfordšir'.