ERICH VON STROHEIMErich von Stroheim:,

Właściwie Erich Oswald Stroheim 1885-1957 Amerykański reżyser, scenarzysta i aktor urodzony w Wiedniu. Po krótkiej służbie wojskowej w Austrii emigrował ok. 1908 do Ameryki. 1914-1916 współpracował z D.W. Griffithem jako asystent i aktor w filmach

Narodziny narodu i Nietolerancja Kino dla niego w porównaniu z życiem było tylko blagą, iluzją i nędznym trikiem, a

JEGO KINO miało być prawdziwym życiem, odbiciem świata i ludzi – bez żadnych trików.

Wykształcił się na Griffithcie, ale stworzył kino antygriffithowskie: Ostrość widzenia Śmiałość obyczajowa Psychologiczne demaskatorstwo skupione na ludzkich namiętnościach i

charakterach Obsesyjność pod względem formy i realizmu

Był królem sugestywnej mistyfikacji. Ambiwalentny stosunek Stroheima do Hollywood i vice versa. Nie rozumieli go krytycy i producenci; lubili widzowie. Był reżyserem 9 filmów, których krytyczna wymowa powodowała liczne

kontrowersje. Do klasyki filmowej weszły dzieła Stroheima:

- Nie pożądaj żony bliźniego twego (1919)- Diabelski paszport (1920)- Szalone żony (1922)- Marsz weselny (1928)- Chciwość (znany też jako Złoto, 1925)

Odsunięty przez producentów od reżyserii, zarabiał na życie jako aktor. Wystąpił w niektórych własnych filmach, ponadto grał w filmach amerykańskich

i francuskich: - Wielki Gabbo J. Cruze’a (1929)- Jaką mnie pragniesz G. Fitzmaurice’a (1931)- Towarzysze broni J. Renoira (1937)- Bulwar Zachodzącego Słońca B. Wildera (1950, nominacja do Oscara)

NIE POŻĄDAJ ŻONY BLIŹNIEGO SWEGO(ŚLEPI MĘŻOWIE):

Reżyseria: Erich von StroheimScenariusz: Erich von StroheimZdjęcia: Ben Reynolds Produkcja: USARok produkcji: 1918Obsada: Erich von Stroheim, Sam de Grasse, Francilla Billington

Trójkąt miłosny: amerykański lekarz – pasjonat alpinizmu, jego nieusatysfakcjonowana seksualnie żona i uwodzący ją Lejtant austriacki

Finał: zazdrosny mąż mści się na kochanku żony by potem przekonać się, że był on niewinny

Akcja w dolomitach na granicy włosko-austriackiej. Narastanie napięcia, jawna gra namiętności Wielki sukces Przeciwstawienie Starego i Nowego Świta

SZALONE ŻONY:

Reżyseria: Erich von StroheimScenariusz: Erich von Stroheim, Walter Anthony , Marian Ainslee Zdjęcia: Ben Reynolds, William DanielsScenografia: Richard Day ,E. SheeleyProdukcja: USA, UniversalRok produkcji: 1922 Obsada: Dale Fuller, Miss DuPont, Maude George, Al Edmundsen, Rudolph Christians, Mae Busch, Erich von Stroheim (Hrabia Sergius Karamzin)

Przepych scenerii Monte Carlo jako tło rozprawy z moralnością elity burżuazyjnej. Oto szakal na forum bezmyślnej próżności: rzekomy carski oficer-emigrant, przebywający w Monaco w towarzystwie swoich dwóch fałszywych kuzynek, krąży pomiędzy kasynem gry, a sypialniami dam z wyższych sfer, nie przepuszczając żadnej okazji do kolejnego łajdactwa, którym mógłby posiąść pieniądze lub kobietę. Zostaje wyeliminowany ze społeczeństwa dopiero wówczas, gdy gwałci niedorozwiniętą córkę swojego wspólnika- fałszerza pieniędzy: zabity, znajduje grób w otworze wlotu kanalizacyjnego.

Oszust podający się za rosyjskiego księcia w mundurze carskiego oficera grasuje w Monte Carlo po salonach gry i deprawuje po kolei napotkane kobiety – od pokojówki po żonę ambasadora, plus wyłudza od nich pieniądze.

Kosztowe dekoracje Oburzenie cenzury i recenzentów Chwalony za realizm, dokładność dekoracji, sugestywność i talent artystyczny

CHCIWOŚĆ:

Reżyseria: Erich von StroheimScenariusz: Erich von Stroheim, June MathisZdjęcia: William DanielsProdukcja: USARok produkcji: 1924Obsada:  Zasu Pitts, Erich von Stroheim

Film zrealizowany przez jednego z najbardziej utalentowanych, a zarazem kontrowersyjnych reżyserów Hollywood, którego z czasem fabryka snów ostatecznie zniszczyła.

Erich von Stroheim nakręcił dziesięciogodzinną wersję Chciwości, zredukowaną przez producentów do mniej niż jednej czwartej pierwotnego metrażu dzieła.

Praktykujący bez uprawnień dentysta, Mc Teague, żeni się z Triną Sieppe, niegdyś związaną z jego kolegą Markusem. Wzbudza tym zazdrość, zwłaszcza, że Trina wygrywa na loterii znaczną sumę. Dosnos zawistnika pozbawia Mc Teague'a możności wykonywania zawodu, a Trina zazdrośnie strzeże swych pieniędzy. Mc Treague rozpija się, urazy istniejące między nim a żoną, przekształcają się w nienawiść. Mc Treague zabija żonę i ucieka na pustynię. Ściga go Markus i tam, w Dolinie Śmierci, staczają ostateczną walkę. Markus ginie, a Mc Teague pozostaje wśród bezmiaru piasku, przykuty kajdankami do trupa swego wroga.

Reżyser przywiązywał ogromną wagę do ukazania prawdy psychologicznej postaci, ukazując historie upadku moralnego, analizę skąpstwa i przemianę wiernej przyjaźni w nienawiść.

Arcydzieło realizmu Wierność szczegółów Subtelna gra aktorska Szczegółowy rysunek charakterologiczny postaci

WESOŁA WDOWA:

Reżyseria: Erich von StroheimScenariusz: Erich von Stroheim, Benjamin Glazer, Marian Ainslee Zdjęcia: Ben F. Reynolds, William DanielsMuzyka: William Axt, David Mendoza Produkcja: USARok produkcji: 1925Obsada: D'Arcy Corrigan ,Edward Connelly, Tully Marshall, Roy D'Arcy, George Fawcett, Oscar Rudolph ,Zack Williams, Mae Murray ,John Gilbert

Książę Danilo (w tej roli John Gilbert) i Książę Mirko (Roy D'Arcy) są braćmi. Kiedy pewnego dnia do ich królestwa przybywa tancerka z Ameryki Sally O'Hara (Mae Murray) obaj zakochują się w niej. Jej wdziękom ulega również Baron Sadoja (Tulmy Marshall). Wszyscy zaczynają snuć plany jak ją uwieść. Przybywają na jej przedstawienie, ale każdemu z nich podoba się coś innego w Sally. Danilo zakochuję się w jej twarzy i oczach, Mirko w figurze, natomiast Sadoja w stopach. Po przedstawieniu Danilo przedstawia się kobiecie, zaprasza na obiad a później

oświadcza się jej. Jednak Król Nikita I (George Fawcett) i Królowa Milena (Josephine Crowell), sprzeciwiają się temu związkowi. Kobieta czuje się porzucona, dlatego też poślubia innego mężczyznę, bogatego barona Sadowa. Ten nagle umiera w ich noc poślubną, kiedy to widzi kolekcję butów kobiety. Sally odziedzicza jego majątek i po kilku latach znowu spotyka Danilo, który wciąż jest w niej zakochany.