Dzieci z zespołem Downa

FAS

ADHD

Autyzm

Mutyzm

Zaniedbania środowiskowe

Specyficzne trudności W nauce czytania i pisania

Dziecięce porażenie mózgowe

Dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych

Dzieci z zaburzeniamikomunikacyjnymi

Dzieci przewlekle choreDzieci uzdolnione

Niesłyszący

Statut Regulaminy, zarządzenia dyrektora, uchwały rady pedagogicznej

AKTY NORMATYWNE, WYKONAWCZE Rozporządzenia wykonawcze do ustaw, zarządzenia Prawo wewnątrzszkolne

USTAWA Ustawa Ustawa z 26.01.1982 z 7.09.1991 z 8.01.1999KARTA NAUCZYCIELA O SYSTEMIEOŚWIATY wprowadzająca reformę /z późn. zmianami/ ustroju szkolnego

KONSTYTUCJA RP KONWENCJA O PRAWACH DZIECKA DEKLARACJA Z SALAMANKI

Państwa - Strony są zgodne , że nauczanie dziecka będzie ukierunkowane na:

(a) rozwijanie w jak najpełniejszym zakresie jego osobowości, talentów oraz zdolności umysłowych i fizycznych, dostosowanie do jego potencjalnych możliwości(…)

Art. 1. System oświaty zapewnia w szczególności:

4) dostosowanie treści, metod i organizacji nauczania do możliwości psychofizycznych uczniów, a także możliwość korzystania z pomocy psychologiczno-pedagogicznej i specjalnych form pracy dydaktycznej,

5) możliwość pobierania nauki we wszystkich typach szkół przez dzieci i młodzież niepełnosprawną oraz niedostosowaną społecznie, zgodnie z indywidualnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi oraz predyspozycjami,

1a. Nauczyciel jest obowiązany dostosować wymagania edukacyjne, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt. 1, do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia:

1) posiadającego orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, - IPET

2) posiadającego orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania PDW

3) posiadającego opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, PDW

4) nieposiadającego orzeczenia lub opinii wymienionych w pkt. 1-3, który objęty jest pomocą psychologiczno-pedagogiczną w szkole PDW

Dostosowywanie wymagań to zastosowanie do sformułowanych wymagań edukacyjnych, takich kryteriów, które uwzględniają możliwości i ograniczenia, a więc dysfunkcje oraz mocne strony rozwoju i funkcjonowania dziecka. (M. Bogdanowicz, A. Adryjanek, Uczeń z dysleksją w szkole Wyd. Operon, Gdynia 2004).

Zadania nauczyciela w zakresie dostosowania1.realizowanie programu nauczania

skoncentrowanego na dziecku, na jego indywidualnym tempie rozwoju i możliwościach uczenia się;

Dziennik Ustaw z dnia 15 stycznia 2009 r. Nr 4, poz. 17, s.4, zał. 2

Do najważniejszych umiejętności zdobywanych przez ucznia:

1. czytanie – rozumiane zarówno jako prosta czynność, jako umiejętność rozumienia, wykorzystywania i przetwarzania tekstów w zakresie umożliwiającym zdobywanie wiedzy,

2. myślenie matematyczne – umiejętność korzystania z podstawowych narzędzi matematyki(…), prowadzenia elementarnych rozumowań matematycznych;

4. umiejętność komunikowania się w języku ojczystym(…), zarówno w mowie, jak i w piśmie (…).

Wymagania edukacyjne należy ustalić na takim poziomie, by :

uczeń mógł im sprostać, by skłaniały ucznia do odpowiedniego wysiłku

edukacyjnego, zapewniały uczniowi otrzymywanie ocen

motywujących do wytężonej pracy, wykorzystując w tym celu pełną skalę ocen,

Wymagania są integralnie związane z ocenianiem wewnątrzszkolnym, w tym ocenianiem osiągnięć edukacyjnych ucznia( formułowanie wymagań).

Formułowanie wymagań edukacyjnych jest najbardziej samodzielnym i twórczym działaniem nauczyciela. Ustalanie wymagań jest okazją do powstrzymania nadmiernych oczekiwań wobec uczniów i okazją do optymalnego doboru treści nauczania.

ROZPORZĄDZENIEMINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ1)

z dnia 18 września 2008 rokuw sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez

zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych

(Dz. U. z dnia 30 września 2008 r. Nr 173, poz. 1072)

2. W orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego określa się zalecane:

  1)   warunki realizacji potrzeb edukacyjnych, formy stymulacji, rewalidacji, terapii, usprawniania, rozwijania potencjalnych możliwości i mocnych stron dziecka oraz inne formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej;

dotyczy:

metod i form pracy,

sposobów sprawdzania wiadomości,

sposobów oceniania wiedzy i umiejętności.

ZABURZENIA ROZWOJOWE - to zaburzenia dziecięce, charakteryzujące się poważnymi zniekształceniami funkcjonowania społecznego, poznawczego, ruchowego i językowego.

Uczniowie otrzymują z poradni orzeczenia do kształcenia specjalnego na podstawie których są stosowane specjalne warunki organizacji nauki: treści, metod i formy pracy.

Rozwój poniżej przeciętnej charakteryzuje się:

zaburzeniami myślenia słowno – pojęciowego, małą samodzielność w myśleniu,  wolniejszym tempem pracy i uczenia się, trudnościami w koncentracji uwagi przez

dłuższy czas.

Wymagania, co do formy, metod mogą obejmować między innymi:

omawianie niewielkich partii materiału i o mniejszym stopniu trudności

pozostawiania więcej czasu na jego utrwalenie podawanie poleceń w prostszej formie unikanie trudnych, czy bardzo abstrakcyjnych pojęć częste odwoływanie się do konkretu, przykładu unikanie pytań problemowych, przekrojowych wolniejsze tempo pracy szerokie stosowanie zasady poglądowości odrębne instruowanie dzieci zadawanie do domu tyle, ile dziecko jest w stanie wykonać

samodzielnie.

Uczeń z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim

obowiązuje ta sama podstawa programowa, co uczniów z normą intelektualną. Realizuje on programy nauczania te same, które obowiązują w danym oddziale tylko odpowiednio dostosowane do jego indywidualnych potrzeb edukacyjnych i możliwości psychofizycznych

Opracowały:mgr Anna Piskozub, mgr Edyta Karasiewicz- Mróz

Wymagania mogą obejmować między innymi: nauczanie oparte na konkretach, ciągłe

odwoływanie się do doświadczeń dziecka stosowanie metod poglądowych przekazywanie i wymaganie od ucznia tych

treści, które są przydatne życiowo i umożliwiają dalszą edukację

stałe upewnianie się czy dziecko rozumie treść zajęć

przygotowywanie dla dziecka dodatkowych materiałów, które w prosty, dostępny dla niego sposób umożliwią przyswojenie nowych treści i opanowanie umiejętności

wykorzystanie każdej sytuacji do rozwijania samodzielności dziecka

stosowanie wielu zróżnicowanych wzmocnień pozytywnych, które są ważnym elementem wpływającym na zaangażowanie ucznia zwiększają skuteczność uczenia się i umożliwiają osiąganie sukcesu na miarę możliwości dziecka

Nierozpoznane i niewyrównane w porę deficyty fragmentaryczne są przyczyną nie tylko trudności w nauce, ale i stopniowego spadku motywacji do pracy, a nawet zaburzeń emocjonalnych. Dlatego zrozumienie i właściwe podejście nauczycieli do problemów dziecka dyslektycznego jest niezwykle ważne. Nauczanie dziecka dyslektycznego wymaga odpowiedniego doboru metod, form i środków, dostosowanych do jego indywidualnych możliwości i potrzeb.

Pojęcie specyficznych trudności w uczeniu się:„specyficzne trudności w uczeniu się odnoszą się do uczniów w normie intelektualnej, którzy mają trudności w przyswajaniu treści nauczania, wynikające ze specyfiki ich funkcjonowania percepcyjno-motorycznego i poznawczego, nieuwarunkowane schorzeniami neurologicznymi.”

związane ze słuchem fonemowym oraz umiejętnościami fonologicznymi (analiza i synteza głoskowa i sylabowa – rozkład wyrazów na głoski i sylaby oraz ich scalanie),

pamięcią słuchową; zaburzenia tych funkcji są związane z nieprawidłowym działaniem analizatora słuchowego i mogą objawiać się: trudnością odróżniania podobnych głosek (np. z-s, g-k, d-t),

trudnościami w dokonywaniu analizy i syntezy głoskowej słów oraz opuszczaniem lub myleniem liter, końcówek wyrazów, przestawianiem liter, trudnościami w zapisywaniu zmiękczeń, różnicowaniu głosek i-j.

analiza i synteza wzrokowa materiału konkretnego (obrazków, kształtów) lub abstrakcyjnego (teksty, zdania, wyrazy)

pamięć wzrokowa; zaburzenia tych funkcji związane są z nieprawidłowym działaniem analizatora wzrokowego i mogą objawiać się: myleniem liter o podobnym kształcie (a-o, l-t-ł, m-w-n), myleniem liter podobnych ale o różnym kierunku (b-p-g-d, m-w, n-u), gubieniem elementów graficznych liter (ogonki, kreski, kropki), błędami typowo ortograficznymi

brak orientacji w prawej i lewej stronie ciała oraz w kierunkach w przestrzeni (w lewo, w prawo, wyżej, niżej, w przód, w tył, nad, pod, itd.); związane są z nimi trudności w rysowaniu (niewłaściwe proporcje i rozplanowanie rysunku), czytaniu (przestawianie liter i cząstek wyrazów, przeskakiwanie linijek), w pisaniu (rozplanowanie kartki, mylenie liter i cyfr o podobnych kształtach, pisanie od prawej do lewej strony).

Dostosowanie wymagań będzie dotyczyło formy sprawdzania wiedzy, a nie treści. Wymagania merytoryczne, co do oceny pracy pisemnej powinny być ogólne, takie same, jak dla innych uczniów, natomiast sprawdzenie pracy może być niekonwencjonalne

Dostosowanie wymagań dotyczy głównie formy sprawdzania i oceniania wiedzy z tego zakresu.

Zamiast klasycznych dyktand można robić sprawdziany polegające na uzasadnianiu pisowni wyrazów, odwołując się do znajomości zasad ortograficznych oceniać odrębnie merytoryczną stronę pracy i odrębnie poprawność pisowni, nie wpisując tej drugiej oceny do dziennika

W klasach starszych problem jest złożony. W zasadzie jedyne, co może zrobić uczeń, to więcej czasu poświęcać na naukę,

Literatura:

J. Mickiewicz (1997), Jedynka z ortografii, Toruń W. Turewicz(red.), (2000)Jak pomóc dziecku z

dysortografią- terapia pedagogiczna, Zielona Góra G. Krasowicz (1997), Język, czytanie i dysleksja,

Lublin W. Brejnak (2003) Dysleksja, Warszawa B. Baumer (2007) Jak dyslektyczne dziecko nauczyć

czytania, Warszawa B. Harwas- Napierała, J. Trempała ( 2009),

Psychologia rozwoju człowieka, Warszawa