N° 1332 VAN 7 TOT 14 JUNI 2012 ¦ WEEK 23: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

MIVB massaal met pensioenBRUSSEL – Tot na 2016 kampt de MIVB met een heuse pensioengolf. Meer eigen middelen zorgen er-voor dat de vervoersmaatschappij een eigen koers kan varen.

Al sinds 2009 kent de MIVB een pensioengolf. Maar liefst dertig pro-cent van het huidige personeel is ouder dan vijftig. Tussen nu en vier jaar is de golf op haar hoogtepunt. Van de tweeduizend nieuwe aan-wervingen dient zestig procent ter vervanging van gepensioneerden.“De MIVB is in volle expansie dank-zij het stijgende aantal reizigers,” zegt personeelsdirecteur Bauduin Auquier. “We hebben vooral drin-gend technische profi elen en chauf-feurs nodig. De grote pensioengolf is een gevolg van de grote aan-wervingen die in de jaren 1970 plaatsvonden om het metronet uit te bouwen. Die mensen gaan weg. Maar doordat het bedrijf gegroeid is, hebben we ook veel nieuwelin-gen nodig, boven op de vervanging van oude werknemers.” Problema-tisch, want hoewel er in Brussel veel werklozen zijn, vindt de MIVB maar weinig onderlegde kandida-ten. “Veel jonge Brusselaars wil-len voor ons werken. Dit jaar alleen kregen we 16.000 sollicitatiebrie-ven toegestuurd, evenveel als in heel 2011. Maar vaak hebben jonge werklozen geen goede opleiding. Daarom gaan we nu samenwerken met de Brusselse arbeidsdienst Actiris, die voor ons zal selecteren. Vervolgens bieden wij een degelijke technische opleiding aan, en voor wie doorbijt een interessante baan. Dat is onze maatschappelijke ver-antwoordelijkheid.”Die logica past de MIVB ook toe bij de aanwerving van preventiemede-werkers. “Het aantal sollicitanten voor veiligheidsberoepen is mee ge-stegen,” zegt Auquier. “Dus nemen

Economie > Tweeduizend vacatures

Leeuw triomfeert op FlageyBRUSSEL – De ontzetting in Franstalig Brussel was groot toen Bert Anciaux (toen bij de partij Spirit) in de-cember 2004 als Vlaams minister van Cultuur voorstelde om de vzw Flagey over te nemen: hoe illustreer je zoiets beter dan met een reusachtige, agressieve Vlaamse Leeuw boven op de pakketboot? De culturele vzw Flagey verkeerde in 2004 in geldnood en de privésector – lees: de eigenaar van het gebouw – was niet bereid bij te passen. De Vlaamse Gemeenschap stelde voor om net als de Franse Gemeenschap en het Brussels Gewest met 500.000 euro over de brug te komen. Brussel hapte toe, maar de Franse Gemeenschap aarzelde, waarop Anciaux zijn bod deed.Deze en 53 andere cartoons over de taalstrijd zijn nog tot en met 11 juli te zien op de Press Cartoon Belgium-tentoonstelling Je t’aime – Ik u ook niet in de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie in de Lombard-straat. Meer op p. 14-15 in deze krant. DV

De VGC stelt politieke cartoons tentoon, zoals deze van Vince (oorspronkelijk uit Le Soir Magazine).

© VIN

CE

HELMUT LOTTI EN ROLAND: ONVERWACHTE BLUESBROEDERSEn ook: Posy Simmonds, Brussels Film Festival en Out Loud!

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

07 0612

ADVERTENTIE

in het midden van deze krant.

Lees de Gazet v/d Vrijwilliger

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

NISSAN TEST PL Y

DAYS100 TE WINNEN

SPECTACULAIR OPENINGSWEEKENDVRIJDAG 15 JUNI VANAF 15:00!

Laeken Van Praet

we per jaar tachtig mensen aan die een preventieopleiding en een jaar-contract krijgen. Het gaat om men-sen met nauwelijks een opleiding en weinig arbeidsethos. In de meerder-heid van de gevallen blijven ze bij ons en kunnen ze doorstromen.”De grote aanwervingsgolf heropent de discussie over de maatschappe-lijke rol van de MIVB. In het nieuwe beheerscontract wordt eenmalig een bedrag van 1,2 à 2 miljard uit-getrokken voor de grote investe-ringen die eraan komen, zoals het automatiseren van de metro. Maar voor Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) neemt dat niet weg dat de MIVB door de gestegen kostendekkingsgraad haar werking meer met eigen mid-delen zal kunnen sponsoren, en dus ook haar personeelsbeleid. Op die manier wordt de MIVB minder een overheidsbedrijf. Christophe Degreef

Mee-experimenteren met Hackerspace BrusselsMee-experimenteren met

HACKERS, GEEN CRACKERS

8

BDW 1332 PAGINA 2 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

EuroFeria Andaluza: drie dagen lang Spaans feest (en zondag jammer genoeg ook veel regen) aan de voet van het Atomium.

© JO VOETS

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS

Knibbel, knabbel, taai subsidiehuisje

Uitgelicht > Minister Schauvliege zet interne keuken kunstensubsidies op internet

O p  29  juni  kan  de  Vlaamse regering  beslissen  over het  (tegen  dan  definitieve) 

voorstel  van  Vlaams  minister  Joke Schauvliege  (CD&V)  over  meerja­rensubsidies voor de kunstensector. ‘Kan’, schrijven we, want bij ondui­delijkheid,  patsituatie  in  de  stem­ronde  of  welke  hindernis  dan  ook mag  de  bevoegde  minister  een  jaar uitstel  inroepen. In dat geval wordt de  huidige  jaarsubsidie  van  elke vereniging verlengd om de continuï­teit  te verzekeren. Gelukkig  ligt dat ‘rampscenario’ niet in de lijn van het beleid.Wat  dreef  nu  de  vorige  dagen  de spanning  ten  top?  Vlak  voor  het weekend  zette  de  minister  een  co-py-paste  van  de  subsidieverdeling 2013­’16  op  het  internet,  zoals  die 

haar door haar Agentschap Kunsten &  Erfgoed  (de  adminis tratie)  was voorgelegd.  De  administratie  had zelf  maar  een  eindvoorstel  gedaan,  

omdat  de  overkoepelende  Advies­commissie  na  haar  huiswerk  geen globale  conclusie  aan  de  minister  kon of wou geven, ook al had Schau­vliege  om  een  finaal  akkoord  ge­vraagd.Het  subsidievoorstel  van  de  admi­

nistratie  op  internet  zetten:  ‘boe’ klonk het uit verschillende hoeken. ‘Nieuwe’,  transparante  politiek  zou dat bij de jonge garde politici heten, 

toen die een paar  jaar geleden aan­trad.  Nu  steigerden  Yamila  Idrissi (SP.A)  en  Alexander  De  Croo  (Open VLD): de openheid kon het politieke debat counteren. In feite zou de zet ook de impact zichtbaar maken van het  lobbywerk binnen de belangen­

groepen die  traditioneel een en an­der hopen bij  te sturen – al kan dit eigenlijk niet meer volgens de letter van het draaiboek.

Niet decretaal, niet heiligMaar  mevrouw  de  minister  heeft nog  wat  rek,  ondanks  de  naakte cijfers op het  internet  (in bijlage op www.brusselnieuws.be).  De  defini­tieve  beslissing  wordt  genomen  na het  politieke  debat.  Bovendien  be­schikten  de  adviescommissies  over een  richtbedrag  waarbinnen  ze  de koek  verdeelden,  waarnaast  het restbedrag (6 miljoen euro) nog wat ruimte liet voor verschuivingen. Bo­vendien is de ranking (dit is de optel­som van de individuele quoteringen door de commissies) geen decretaal gegeven en is het dus ver van aller­heiligst en ‘absoluut’ – ook al is die collectief besproken door de Advies­commissie. De ranking  is ook afge­toetst op het hele kunstenlandschap en op de motiveringstekst. Bijgevolg moet de ranking niet anders geïnter­preteerd  worden  dan  als  ‘een  vorm 

BRUSSEL – Zoals het subsidievoorstel 2013-2016 van minister van Cultuur Joke Schauvliege nu op tafel ligt, wordt de Brusselse regio met haar vele Vlaamse ver-enigingen en kunstenaars al met al niet slecht bedeeld. Wiels en het Kaaitheater stijgen zeker, maar een heleboel andere Brusselse kunstenaars en organisaties zien hun subsidie ferm teruggeschroefd – of vallen helemaal uit de boot.

De minister heeft nog wat ‘rek’. De definitieve beslissing valt na het politieke debat

‘GEEN ALDI, GEEN MOSKEE’

SINT-JANS-MOLENBEEK – Nu de gemeentelijke overlegcom-missie een positief advies geeft over een nieuwe moskee in hoog-Molenbeek, willen buurtbewoners de zaak voor de Raad van State brengen.

Alles draait rond het industriële pand  in  de  Potaerdegatstraat 10­14,  een  oude  verfspuiterij. De vzw Anwars­Chababs, voor­gezeten  door  imam  Mohamed Laghouaji,  wil  er  een  moskee van  maken  en  vroeg  onlangs een  bouwvergunning  aan.  Voor de tweede maal, want vorig jaar kreeg  de  aanvraag  een  negatief advies.  Om  hun  verzoek  kracht bij  te  zetten  stuurden  de  aan­vragers  tijdens  het  openbaar onderzoek een petitie met bijna vijfhonderd  namen  in.  Maar net  als  vorig  jaar  zijn  er  ook veel  tegenstanders. Buurtbewo­ners,  uit  het  Potaerdegat,  maar ook  uit  de  omliggende  straten, verzamelden  een  kleine  zeven­honderd  handtekeningen.  “Het Potaerdegat is een smal straatje met  veel  oudere  eigenaren  die de rust willen behouden die hier altijd  is  geweest,”  zegt  Jean­Claude  Scaut,  die  naast  het  in­dustriële pand woont. “Daarom is  er  in  deze  buurt  geen  plaats voor  grootschalige  projecten, niet voor een Aldi of andere su­permarkt  en  ook  niet  voor  een kerk of moskee.”De tegenstanders menen dat de geplande  moskee  –  “de  negen­tiende  al  in  Molenbeek”  –  par­keer­  en  lawaaioverlast  zal  ge­ven:  “Vijf  maal  per  dag  gebed, huiswerkklassen  en  culturele activiteiten.” Maar er is nog een andere  vrees,  met  name  dat  de moskee  zijn  wetten  oplegt  aan de  buurt,  bijvoorbeeld  aan  de lokale  handel.  Scaut:  “Daarom hebben ook mensen van Marok­kaanse origine meegetekend. Ze zijn vanuit laag­Molenbeek naar hier verhuisd om het  in dat op­zicht rustiger te hebben.”Vorige week gaf de overlegcom­missie  desondanks  een  positief advies,  op  voorwaarde  dat  er maximaal  170  personen  toege­laten worden, dat er geen trouw­feesten  plaatsvinden  en  dat  er geluidsisolatie komt.De  buurtbewoners  zijn  ontgoo­cheld. Scaut: “Wie gaat de men­sen tellen? En waarom neemt de commissie  genoegen  met  drie parkeerplaatsen? Niet alle mos­keebezoekers komen te voet.”Hoewel  de  bouwvergunning formeel  nog  afgeleverd  moet worden,  laten  de  buren  nu  al onderzoeken  of  ze  verzet  kun­nen aantekenen bij de Raad van State.� HUB

OPMERKELIJK

© G

OO

GL

E STR

EE

T VIEW

BDW 1332 PAGINA 3 - DONDERDAG 7 JUNI 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�30�MEIVAN�DEN�BROM�COACHT�RSCA. De Nederlander John van den Brom wordt de nieuwe trainer van landskampioen Anderlecht. Van den Brom komt over van Vitesse Arnhem en tekent een contract voor drie seizoenen in het Astridpark.

UPLACE�KRIJGT�MILIEUVERGUNNING. Vlaams minister van Leefmilieu Joke Schauvliege (CD&V) kent een milieuvergunning toe aan het shoppingcentrum Uplace in Machelen. De minister krijgt veel tegenwind. Verschillende milieugroeperingen, steden en organi­saties trekken tegen de beslissing naar de Raad van State.

DONDERDAG�31�MEIGROOTSTE�BAR�VAN�BRUSSEL�OPEN. In de Alhambrawijk gaat Flamingo, de grootste bar van Brussel, officieel open. In drie maan­den tijd hebben bargoeroe Frédéric Nicolay en zijn ploeg het pand van vierhonderd vierkante meter tegenover de KVS gerenoveerd. Het café opent op 7 juni de deuren voor het grote publiek.

ONRUST�IN�MOLENBEEK. In Sint­Jans­Molenbeek breekt een vrouw in nikab de neus van een politieagente. Tijdens een con­trole weigert de vrouw haar nikab af te leggen. De agente krijgt een kopstoot en moet naar het ziekenhuis. Na het voorval is het enkele dagen zeer onrustig in Molenbeek. Volgens burgemeester Philippe Moureaux (PS) hitst Sharia4Belgium de mensen op. Hij kondigt een samenscholingsverbod af.

VRIJDAG�1�JUNIDE�KEERSMAEKER�KRIJGT�CULTUURPRIJS. De Brusselse danseres en choreografe Anne Teresa De Keersmaeker wint de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Algemene Culturele Verdienste 2011­’12. De Keersmaeker richtte onder andere de PARTS­dans­school en het dansgezelschap Rosas op. Ze krijgt 20.000 euro.

CULTUURSUBSIDIES:�STIJGERS�EN�DALERS. Vlaams minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) publiceert de adviezen voor de subsidies 2013­’16. De Brusselse cul­tuurhuizen komen er redelijk goed uit, maar 

toch dreigen enkele van hen een groot deel van hun subsidies te ver­liezen: voor de KVS zou het om 215.000 euro minder kunnen gaan. Ook bijvoorbeeld Pantalone moet mogelijk inleveren. Kaai theater en Wiels zouden dan weer meer geld krijgen.

ZATERDAG�2�JUNI‘INFOSALON�DEMENTIE’�LOKT�200�BEZOEKERS. De tweede editie van de beurs ‘Mijn geheugen laat me in de steek’ lokt zo’n tweehonderd aanwezigen. Een veertigtal Brusselse organisaties geven in Square op de Kunstberg informatie over dementie. De Brus­selse Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) kondigt een Dementieplan aan.

ZONDAG�3�JUNIACTIE�TEGEN�VERBREDING�RING. In het Laarbeekbos pro­testeren inwoners van Jette en Wemmel tegen de verbreding van de Brusselse Ring. Hierdoor zou een groot deel van het bos moeten verdwijnen. De actievoerders uiten ook hun bezorgdheid over de hoeveelheid fijn stof die er zal bijkomen.

BRUSSEL�BESPAART�HONDERD�MILJOEN. De Brusselse regering wil dit jaar nog honderd miljoen besparen. Dat willen ze be­reiken door de vele geplande investeringen over een langere periode te spreiden. Zo’n vijftig miljoen wordt opzijgehouden als spaarpotje, zodat de regering al in 2015 een begroting in evenwicht bereikt. 

MAANDAG�4�JUNIJUSTITIEPALEIS�STRENGER�BEVEILIGD. In het Justitiepaleis loopt een proefproject om de beveiliging te verbeteren. Het gerechts­gebouw telt nu nog maar twee ingangen: één voor het publiek, en één voor magistraten, justitiemedewerkers, advocaten en journalisten. Voortaan wordt iedereen gecontroleerd aan de ingang.

DINSDAG�5�JUNIPROCES�DODELIJKE�CARJACKING. Het proces over de juwe­liersoverval en de carjacking in Ukkel twee jaar geleden gaat van start. Na een overval op een juwelier willen twee mannen een auto carjacken, maar de automobiliste reageert niet snel genoeg en wordt neergeschoten. De vrouw overlijdt later aan haar verwondingen. Het proces loopt wellicht tot 20 juni.

� Samengesteld�door�Lynn�Pasteleurs

Het Kaaitheater, dat eerder al bewierookt werd door minister-president Kris Peeters (CD&V), zou volgens het voorlopige plan bijna dertig procent meer subsidie krijgen.

van motivering’. Dat maakte de ad­ministratie duidelijk op een in zeven haasten bijeengeroepen ‘bijles’ voor de pers (afgelopen dinsdag).Verder  blijft  het  voor  minister Schauvliege  nog  mogelijk  om  deze maand  ‘persoonlijke’  accenten  te (ver)leggen.  Ze  beschikt  name­lijk  nog  over  het  externe  criterium dat  ze  kan  inroepen:  de  regionale spreiding van het geld. Toch is pro­vinciaal geruzie binnen Vlaanderen het  laatste  wat  het  cultuurland­schap verdient.Laten  we  er  dus  van  uitgaan  dat het  subsidieadvies  grotendeels  het huidige voorstel wordt, en daarin is 

Brussel  23,9  miljoen  euro  ‘waard’.Kleine  Brusselse  verenigingen  die het  wel  zeker  kunnen  schudden, doordat  ze  een  dubbel  negatief  ad­vies  hebben  gekregen  (nul  euro), zijn  Cimatics  (audiovisuele  kunst), Danscentrum  Jette  en  Great  In­vestment  (beide  dans),  Irma  Firma (kunsteducatie),  Nadine,  ZebrArt, ZSenne,  Ars  Musica,  Bookman, Komplot, Freemusic, Y (Kultuurkaf­fee),  Les  Ateliers  Claus,  Corban, NMT Productions, Globe Aroma en De Parade.Mogelijk  halen  Sarma  (dans)  en Bloet,  Crew  en  Pantalone  –  na  hun dubbele  positieve  advies  –  bij  de 

laatste  politieke  kans  toch  nog  wat overlevingsgeld  binnen.  Voorts zakt  de  KVS  van  2.365.000  naar 2.150.000 euro.Aan de andere kant klimt Wiels van 570.000  naar  850.000  euro  en  het Kaaitheater  van  1.560.000  naar 1.845.000 euro.Natuurlijk  roept  elk  waarde oor deel over  een  subsidietoekenning  vra­gen op: een cheque van 80.000 euro  voor  Jan  Decortes  project  Schiller, terwijl Hilde Wils 6.000 euro krijgt? Maar  ja,  de  ene  krijgt  chocola,  de andere  moet  het  met  pepernoten stellen.� Jean-Marie�Binst

Het aantal shoppers blijft heel hoog, maar hun profiel daalt.”

Hoogleraar marketing Gino Van Ossel (Vlerick Management School) over de Brusselse Nieuwstraat. Die wordt volgens hem niet zozeer bedreigd door Uplace, dan wel door Neo (in De Morgen).

Er is voldoende wetgeving om Sharia4Belgium aan te pakken.”

Johan Leman, hoogleraar antropologie en voorzitter van Foyer, ziet weinig heil in een verbod op extremistische moslimgroepen (op FM Brussel).

Met  309  zijn  ze,  de  ambtenaren  van  de  Vlaamse  Ge­meenschap die in Brussel werken én wonen. Dat is vijf procent,  of  een  op  de  twintig,  want  in  Brussel  werken er 6.400 ambtenaren op een ministerie van de Vlaamse Gemeenschap. Een gunstige evolutie, want in 2006 wa­ren ze met 258. In zes jaar zijn er dus 51 bij gekomen.De cijfers komen van Vlaams parlementslid Paul Delva (CD&V),  die  ze  opvroeg  bij  minister  Geert  Bourgeois 

(N­VA).  Bourgeois  zegt  dat  er  geen  moeilijkheden  zijn om mensen bereid te vinden om in Brussel te werken, en dat er daarom ook geen speciale maatregelen hoeven te worden genomen om meer Brusselse Vlamingen aan te trekken. Bovendien is de woningmarkt in Brussel eerder gericht  op  jonge  alleenstaanden,  en  minder  op  gezin­nen, stelt Bourgeois.� CD

1 op de 20HETGETAL

© IVA

N P

UT

““

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1332 PAGINA 4 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

Portret > Bernard Clerfayt, burgemeester van Schaarbeek (FDF), klaar voor derde mandaat

‘Ik ben geen radicaal’BRUSSEL – Burgemeester Bernard Clerfayt (FDF) gaat met een zeker gemoed de verkiezingen tegemoet. Met een voorakkoord met Ecolo en CDH op zak zou hij het blok MR-PS moeten kunnen weerstaan. De balans van zes jaar beleid oogt mooi, al geeft hij toe dat er nog werk aan de winkel is. “Ik krijg elke dag de politie-rapporten. Ik weet wat er gaande is.”

‘P olitiek  heb  ik  met  de  pap-lepel  meegekregen,”  zegt Bernard Clerfayt. “Op mijn 

tiende  ging  ik  al  affiches  plakken met mijn vader.” Die vader, Georges Clerfayt, zou later de grote verdedi-ger worden van de francofonie in de Rand rond Brussel.Nochtans ging de carrière van Ber-nard  Clerfayt  totaal  anders  van start. Hij  zou prof worden. Hij was assistent  Economie  aan  de  Univer-sité Catholique de Louvain (UCL) en aan de Katholieke Universiteit Leu-ven. Zijn mentoren daar waren Paul De Grauwe en Theo Peeters. “Dank-zij hen kon ik stage lopen bij het In-ternationaal  Monetair  Fonds  (IMF) in  Washington,”  zegt  Clerfayt.  Na twee jaar KUL keerde hij terug naar de UCL, waar Alexandre Lamfalus-sy,  een van  de  grondleggers  van  de Europese  Centrale  Bank,  een  grote naam was. “Van Lamfalussy herin-ner ik me nog als de dag van gisteren de lessen over de bankencrisis in de jaren  1930.  Als  staatssecretaris  in de  regering-Leterme  kwam  dat  van pas. Alles kwam terug.”Een doctoraat dat niet wilde vlotten en  een  politieke  partij  die  aan  zijn mouw  trok,  deden  Clerfayt  uitein-delijk  in  de  politiek  belanden.  Hij was  intussen  in  Schaarbeek  gaan wonen.  Het  FDF  moest  helemaal opnieuw  opgebouwd  worden  nadat Roger Nols de partij in stukken had gereten.

Lijken uit de kastMet  amper  vier  gekozenen  in  1988 moest Clerfayt nog even wachten op de  grote  slag.  Pas  in  1994  kon  hij schepen worden, onder Francis Du-riau, die intussen Nols had vervan-gen. Clerfayt trok als schepen al snel de  aandacht.  Hij  had  onder  meer Stedenbouw in handen. “Ik ben geen architect, maar ik had snel door dat stedenbouw  in  feite  economie  is. Als  een  vastgoedontwikkelaar  met een voorstel kwam, dan kon ik heel snel de meerwaarde berekenen. Wat  was het voordeel voor de ontwikke-laar? En voor de gemeente? Zo kon-den we de stadsrenovatie met rasse schreden laten vooruitgaan.”

Clerfayt zag al vrij snel dat er meer uit  de  gemeente  te  halen  viel. Schaarbeek was in een lethargie ge-sukkeld  na  het  desastreuze  beleid van  Nols.  In  2000  voerde  Clerfayt de  PRL-FDF-lijst  aan  en  werd  hij burgemeester.  De  lijken  vielen  uit de kast. Het OCMW bleek over ‘ge-heime’  appartementen  in  Spanje  te beschikken waar schepenen met va-kantie  gingen.  Erger  nog:  er  moest een  jaarlijks  deficit  van  21  miljoen euro  worden  weggewerkt.  “Verge-lijkbaar met Luik,” zegt Clerfayt.Maar  zijn  beginperiode  als  burge-

meester zou vooral flink door elkaar geschud  worden  door  een  vreselijk voorval.  Een  bange  blanke  man moordde een Marokkaans gezin uit, stak het huis in brand en kwam om. “We  hebben  nooit  geweten  of  dat door de brand was of door een poli-tiekogel,” zegt Clerfayt. “De stoppen waren  volledig  doorgeslagen.  Hij moest voor de rechter komen omdat zijn hond kinderen had gebeten. Hij had de hele tijd ruzie met de buren; de gemeente had hem verplicht een ander onderkomen te zoeken. Op de koop toe won Jacques Chirac de ver-kiezingen in Frankrijk en niet Jean-Marie Le Pen, waar hij zo op gehoopt had. Het was een wanhoopsdaad.”Het  waren  bange  dagen  voor  Cler-fayt. Nine Eleven was nog maar net achter  de  rug.  Clerfayt  vreesde  een staat  van  oorlog  tussen  moslims en  niet-moslims  in  zijn  gemeente, 

“Het Brussels Gewest wordt slecht bestuurd. Dat is een ontgoocheling: het was ons paradepaardje”

Bernard Clerfayt: “We mogen de bevolking nooit de indruk geven dat we de hoop hebben opgegeven. Dat is de sleutel tot een goed stadsbeleid.”

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

LUIFELS EN PERRONS ZUIDSTATION WORDEN GERENOVEERD

BRUSSEL – Na de verweerde luifels wil Infra-bel de verouderde perrons van het Zuidstation opknappen.

Aan de trappen van de parallelgang van het Zuidsta-tion komt een gehaaste vrouw met grote reistas tot stilstand. Een dranghek belemmert haar de toegang tot het perron. Op een bordje leest ze dat infrastruc-tuurbeheerder  Infrabel,  in overleg met NMBS Hol-ding,  aan  de  luifels  werkt.  Zuchtend  stapt  ze  naar de hoofdgang.Sinds enkele weken kunnen  treinreizigers de  trap-pen  aan  de  kleine  gang  in  het  midden  van  het Zuidstation  niet  of  nauwelijks  gebruiken.  Infrabel maakt namelijk de sterk verweerde luifels aan spo-ren 7 tot en met 22 waterdicht met roofing. Onder-delen in mindere staat worden vervangen en meta-len elementen ontroest. Ook krijgt de infrastructuur een  likje  grijze  verf.  Om  ongelukken  te  vermijden 

worden sommige doorgangen tijdelijk afgeschermd.Nadien wil Infrabel de perrons van dezelfde sporen vernieuwen. Zo zullen klinkers de vervuilde en vaak ongelijk liggende tegels vervangen. Voor slechtzien-den komen er noppentegels. “We beperken de hin-der voor de reiziger zoveel mogelijk,” zegt Frédéric Petit. Over het budget en de timing van de perrons heeft de Infrabel-woordvoerder nog geen details.Nieuwe luifels en perrons moeten het comfort en de veiligheid van de reizigers verhogen. Voor Jan Van-severen,  woordvoerder  van  de  reizigersvereniging TreinTramBus, is het “een schande” dat de luifels in een van de belangrijkste stations van België lekken. “Deze opwaardering is dringend nodig.” Volgens In-frabel krijgt Brussel-Zuid dagelijks ongeveer vijftig-duizend treinreizigers over de vloer. Enkel Brussel-Centraal doet beter, met 73.000.�� Steven�Vandenbergh

BDW 1332 PAGINA 5 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

“terwijl we al die tijd aan de pacifi-catie  hadden  gewerkt.  Ik  vraag  me nog altijd af of het wel een goed idee is  geweest  om  het  Josaphatpark in  te  richten  voor  de  herdenkings-plechtigheid.  Waarschijnlijk  kon-den  we  niet  anders,  maar  het  park was  even  één  grote  moskee,  met hoogwaardigheidsbekleders  uit  de hele Arabische wereld. Dat heeft de spanningen tussen moslims en niet-moslims zeker niet verminderd.”

Geen RoboCopToch gaat Clerfayt er prat op dat hij ondanks alle moeilijkheden zijn ge-meente onder controle heeft. Rellen zijn er de laatste tien jaar niet meer geweest. Maar dat er nog geweld is, wil  hij  niet  ontkennen.  “Ik  krijg  de politierapporten  elke  dag.  Ik  weet wat er gaande  is. Er  is bijvoorbeeld veel  familiaal  geweld.  We  hebben ook  te  kampen  met  bendes  uit  het voormalige Oostblok.”Clerfayt  heeft  altijd  sterk  op  veilig-heid  ingezet.  Niet  met  RoboCop-politie, maar toch. De huidige poli-tiecommissaris  David  Yansenne  is een ex-rijkswachter. Hij en Clerfayt kunnen het goed met elkaar vinden. En  nu  komen  er  ook  camera’s  in Schaarbeek. Dat klinkt als een ver-

betering, maar zegt het tegelijk niet veel over hoe de gemeente eraan toe is?  “Niet  akkoord,”  zegt  Clerfayt. “Ten eerste zijn die camera’s er pas gekomen  nadat  we  het  politiekader vol  hadden  gekregen.  Ten  tweede dienen  de  camera’s  niet  alleen  de veiligheid, maar ook bijvoorbeeld de mobiliteit.”Het  mooiste  moment  voor  Clerfayt was  zijn  burgemeestersverkiezing in  2006.  Hij  moest  toen  de  strijd aangaan  met  Laurette  Onkelinx (PS).  Heel  Franstalig  België  volgde de strijd op de voet. “Op papier wa-ren  wij  de  verliezer,  hé.  De  PS  was samen met de andere partijen zeker van  een  meerderheid.”  Het  draaide helemaal  anders  uit,  tot  afgrijzen van  Onkelinx  en  Di  Rupo.  Clerfayt won  op  een  eclatante  manier  de verkiezingen,  hij  kreeg  een  kwart van alle stemmen achter zijn naam. Ecolo  ging  met  de  winnaar  praten, de PS verdween in de oppositie.Ook  met  Ecolo  zette  Clerfayt  volop in  op  stadsvernieuwing  en  op  de uitbreiding van scholen en crèches. Vraag  blijft  of  de  investeringen  be-taalbaar  zullen  blijven.  In  Schaar-beek  dalen  de  inkomsten  door  een verarmde  bevolking  en  stijgen  de uitgaven voor OCMW en politie. En er  is  het  Dexia-debacle.  Zit  er  een 

belastingverhoging  aan  te  komen? Clerfayt: “Ik ben het ermee eens dat de inkomsten omhoog moeten. Dat kan  door  jonge  –  en  waarom  niet Vlaamse  –  gezinnen  naar  Schaar-beek uit  te nodigen om zich hier  te vestigen. Of door een herziening van het  kadastraal  inkomen  voor  eige-naars  die  hun  huizen  in  apparte-menten  verdelen.  Aan  de  uitgaven-zijde hebben we al heel veel gedaan. Schaarbeek heeft in verhouding het laagste aantal gemeenteambtenaren per  capita,  en  toch  is  de  dienstver-lening zeker  niet minder. Kijk naar Elsene,  een  gemeente  die  volgens mij slecht bestuurd wordt. Daar zijn veel  meer  ambtenaren,  en  het  is  er veel vuiler.”“We  moeten  ook  af  van  het  gratis-verhaal. Neem nu het parkeerbeleid. Wij  vragen  45  euro  voor  een  be-wonerskaart.  Daar  kun  je  moeilijk tegen  protesteren.  De  helft  van  de inwoners  in  Schaarbeek  heeft  geen wagen. Het is niet meer dan fair dat automobilisten  méér  bijdragen  tot de gemeentekas.”Een  grote  ontgoocheling  voor  Cler-fayt  is  het  beleid  in  het  Brussels Gewest.  “De  oprichting  van  het Gewest  was  het  paradepaardje  van het  FDF.  De  Brusselaars  moesten het  heft  in  handen  kunnen  nemen. De  eerste  legislatuur  –  ik  was  toen parlementslid  –  was  prima.  Sinds-dien is het er alleen maar op achter-uitgegaan. Het Gewest wordt slecht beheerd. Huisvesting, het grote PS-thema:  nog  iets  van  gehoord?  Mo-biliteit? De hele stad rijdt zich vast. Tewerkstelling?  Het  aantal  werklo-zen neemt hand over hand toe.”Voor Clerfayt is niet zozeer de rela-tie gemeente-Gewest een probleem, dan  wel  het  institutionele  kluwen én  –  Clerfayt  blijft  een  FDF’er  –  de oververtegenwoordiging van de Vla-mingen  in  Brussels  parlement  en Brusselse  regering.  Het  maakt  een slagkrachtig beleid moeilijk.Vraag  blijft  welke  rol  het  FDF  als stadspartij nog te spelen heeft in het Gewest,  nu  het  zonder  kartel  nog maar goed is voor elf procent van de stemmen. Clerfayt doet er het zwij-gen toe. Hij vindt wel dat discussies tussen  de  partijhoofdkwartieren niet mogen wegen op de lokale poli-tiek. Dat de nationale partijen geen oekazes moeten uitvaardigen tegen lokale  afdelingen,  zoals  in  Schaar-beek, waar de MR nu apart opkomt onder druk van MR-voorzitter Char-les Michel.Ook  het  FDF  is  in  datzelfde  bedje ziek. Olivier Maingain eist dat kan-didaten op een FDF-lijst de Fransta-lige burgemeesters in de Rand steu-nen.  Clerfayt  vindt  dat  een  brug  te ver: “De inzet in Schaarbeek is niet de  Rand,  het  is  de  heropleving  van de wijken.” Dat pragmatisme steekt schril  af  tegen  een  Prinzipienreiter als  Maingain.  “Ik  heb  nooit  gezegd dat ik zo radicaal ben als Maingain. Ik  ben  het  vaak  oneens  met  hem. Dat  maakt  deel  uit  van  de  interne partijdiscussie en zal zeker op tafel komen  bij  de  hernieuwing  van  het voorzittersmandaat  na  de  gemeen-teraadsverkiezingen.  Laten  we  zeg-gen  dat  de  houding  van  Maingain binnen de partij zwaar ter discussie staat. Meer zeg ik er niet over.”

� Steven�Van�Garsse

“Laten we zeggen dat de houding van Maingain binnen de partij zwaar ter discussie staat. Meer zeg ik daar niet over”

BRUSSEL – CD&V vindt het tijd voor een grondig debat over de rol van de Vlaamse Gemeen-schap en de Brusselse Vla-mingen in hun hoofdstad. “De hoofdstad wordt niet bemind.”

Er waren de afgelopen twee weken twee bijeenkomsten waar de oude these ‘Vlaanderen laat Brussel niet los’ herhaald werd: de N-VA-pers-conferentie voor de Brusselse lijst-trekkers,  en  de  bijeenkomst  met Vlaams  minister-president  Kris Peeters  (CD&V),  georganiseerd door de Brusselse afdeling van de christendemocraten. De strijd om de  Vlaamslievende  kiezer  lijkt  er alvast een beetje mee geopend.CD&V  benadrukt  dat  zij  ‘vooral een  positief  verhaal’  willen  bren-gen.  Voor  Kris  Peeters  komt  dat neer  op  zowel  de  erkenning  van Brussel  als  een  gewest  als  op  de tweeledigheid  van  dat  gewest.  De christendemocraat  vertelt  daar-mee niets nieuws, maar zet de lijn van zijn partij voort: Brussel is een tweetalig Hoofdstedelijk Gewest. De gewaarborgde vertegenwoordi-ging  waarover  Vlamingen  in  hun hoofdstad  beschikken,  mag  aller-minst onder druk komen te staan, zegt  de  minister-president.  Maar daarnaast  moet  de  Vlaamse  ge-meenschap in Brussel ook het de-bat met Vlaanderen durven aan te gaan  over  de  precieze  afbakening van de bevoegdheden en de te vol-gen koers. Het zogenaamde kern-takendebat (de afbakening van die bevoegdheden tussen de Vlaamse Gemeenschapscommissie  en  de Vlaamse Gemeenschap) moet vol-gens  Peeters  leiden  tot  een  ster-kere band. “Dit is onze hoofdstad, punt.  We  mogen  niet  de  kapitale fout begaan om daarvan af te zien. 

‘Dit is onze hoofdstad,punt uit’

Politiek > Vlaams minister-president Kris Peeters spreekt

Kris Peeters, hier op een archiefbeeld. “Kan Brussel niet beter?”

© IVA

N P

UT

economisch vergroeid met Vlaan-deren, en ook dat rechtvaardigt de investeringen.  Maar  toch  moeten we  optornen  tegen  de  torenhoge Brusselse  werkloosheid.  Bij  jon-geren  bedraagt  die  maar  liefst 31  procent.  Laten  we  eerlijk  zijn: de  vele  Brusselse  niveaus  die  be-staan,  zijn  een  luxe  als  je  zulke cijfers voorlegt. Kan dat niet beter? De politiek moet dat aan de burger uitleggen, en moet kunnen toege-ven dat ze het niet goed doet.”Peeters beseft dat daar het schoen-tje  wringt.  “De  hoofdstad  wordt niet  bemind  in  Vlaanderen.  We kunnen  een  herfinanciering    van het  Gewest  alleen  verantwoorden als  die  gepaard  gaat  met  een  be-stuurlijke  vereenvoudiging van de hoofdstad.”

AfgesprokenWaar de N-VA twee weken geleden eigenlijk  min  of  meer  hetzelfde zei,  alleen  veel  scherper,  kiest  de CD&V voor de zachtere lijn om de Vlaamse  aanwezigheid  in  Brussel te  benadrukken.  Opvallend  af-wezig  was  openlijke  kritiek  op  de Vlaams-nationalisten,  kritiek  die nog niet zo lang geleden verwoord werd  toen nationaal partijvoorzit-ter  Wouter  Beke  te  gast  was  om voor de Brusselse CD&V de staats-hervorming  toe  te  lichten.  Toen bleek  dat  heel  wat  van  het  Brus-selse deelakkoord bij de staatsher-vorming  al  van  bij  het  begin  van  de  institutionele  onderhandelin-gen  door  de  PS  en  de  N-VA  afge-sproken was. Dat stemde de Brus-selse  CD&V-afdeling  toen  niet  zo gelukkig. “Een Brusselse Vlaming geraakt niet meer verkozen in het federale parlement,” klonk het.

� Christophe�Degreef

En  tegelijk  zijn  er  ook  absoluut geen  argumenten  om  Brussel uit te breiden, politiek noch de-mografisch.”Dan  sluipt  de  drang  naar Vlaamse efficiëntie het discours binnen.  Peeters:  “Vlaanderen moet  investeren  in cultuur, on-derwijs  en  gezondheidszorg  in deze  stad.  Brussel  is  sociaal-

BDW 1332 PAGINA 6 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

L aurence Mettewie is professor aan de Facultés Universitaires Notre-Dame de la Paix in Na-

men. Zij was de boodschapper  met goed  nieuws.  Haar  collega,  de  Ne-derlandstalige  ULB-professor  Dirk Jacobs,  tapte  uit  een  ander  vaatje: hij  mist  een  maatschappelijke  dis-cussie over de toekomst van het on-

derwijs. Jacobs klonk pessimistisch, vooral  (maar  niet  alleen)  over  het Franstalig onderwijs.Maar  het  gehoor  keek  als  afsluiter van de ochtendsessie vooral uit naar het  politieke  debat.  Van  minister Guy  Vanhengel  (Open  VLD),  parle-mentslid en Molenbeeks schepen Jef Van Damme (SP.A), staatssecretaris 

Christos Doulkeridis (Ecolo) en MR-parlementslid Nicolas Sonville werd een antwoord verwacht op de vraag of  het  onderwijs  losgeweekt  moet worden  uit  de  Franse  en  Vlaamse Gemeenschap en naar het Brusselse niveau  overgeheveld  moet  worden. Die  vraag  staat  bij  sommigen  hoog op de agenda omdat zij ervan over-

BRUSSEL – Het Nederlandstalig onderwijs is een van de weinige plaatsen in België waar Frans- en Nederlandstaligen dag na dag op een positieve manier met elkaar in contact komen. Dat zei de perfect tweetalige Laurence Mettewie op een studiedag over de toekomst van het Brusselse onderwijs. Een uitspraak om over na te denken nu er steeds meer anderstalige kinderen in het Nederlandstalig onderwijs zitten.

Dat de bevolking in Brussel fors groeit, daar is men het over eens. Maar langs Franstalige noch langs Vlaamse kant weet men hoeveel plaatsen er te kort zijn in de scholen.

© SASKIA VANDERSTICHELE

Onderwijs > Reserve tegenover tweetalige scholen blijft

Besparen om meer geld in onderwijs te pompen

tuigd  zijn  dat  de  organisatie  en  re-gelgeving van de Vlaamse en Franse Gemeenschap  niet  langer werkbaar zijn  in  Brussel.  Van  Damme:  “Het mini-eilandje Brussel dat een eigen onderwijssysteem  opzet,  is  niet de  oplossing.  Wel  moet  het  Brus-sels Gewest onderwijs coördineren. Maar de taskforce onder leiding van minister-president  Charles  Picqué werkt  niet.  Een  voorbeeld:  de  cij-fers  van  de  spijbelaars  in  het  Ne-derlands-  en  het  Franstalig  onder-wijs zijn nog altijd niet gekoppeld.” Repliek  van  Vanhengel:  “Als  de Vlaamse  regering  zo  op  haar  stre-

pen staat als ze tegenwoordig doet, dan moeten de Vlaamse en Fransta-lige minister van Onderwijs (Pascal Smet en Marie-Dominique Simonet, DV)  maar  rechtstreeks  contact  met elkaar opnemen.” En Sonville: “Niet nog een beleidsniveau met nog een adminis tratie  erbij!  De  Franse  Ge-

meenschap heeft nu al een enorme achterstand  in  scholenbouw  en  re-krutering.” Vanhengel en Van Damme staan in het  dagelijkse  politieke  leven  lijn-recht tegenover elkaar. Van Damme voert  in  Brussel  oppositie  tegen Vanhengel;  Open  VLD  voert  in  het Vlaams  parlement  oppositie  tegen Smet.  De  demografische  boom  die de  politiek  veel  te  laat  heeft  zien aankomen  –  dat  gaf  Van  Damme ook  toe  –,  dreigt  in  het  gezicht  van de politici te ontploffen. Smet krijgt het verwijt dat hij niet genoeg scho-len  bouwt.  Van  Damme:  “Anders dan  zijn  Franstalige  evenknie  kan de Vlaamse minister van Onderwijs niet  rechtstreeks  scholen  bouwen. Het  zijn  de  gemeenten,  het  vrij  on-derwijs  en  het  verzelfstandigde  ge-meenschapsonderwijs  die  het  ini-tiatief  moeten  nemen.  De  minister van Onderwijs heeft alle ingediende dossiers  goedgekeurd.”  Vanhengel knikte  bevestigend.  Beleidsmakers zijn  een  stuk  genuanceerder  in  een academische  dan  in  een  politieke omgeving.En dan was er het tweetalig onder-wijs:  nog  zo’n  onderwerp  dat  hoog op de agenda staat bij  een hoogop-geleid publiek. Vanhengel: “U moet de  reserve  van  de  Vlamingen  be-grijpen. Vaak zijn tweetalige instel-lingen alleen tweetalig in naam. De ziekenhuizen moeten tweetalig zijn, en zijn het niet. Openbare besturen moeten  tweetalig  zijn  en  zijn  het niet altijd.”Eén  ding  staat  vast:  de  komende jaren  moeten  er  scholen  bijkomen. “Tien  als  we  rekening  houden  met het  voorrangsbeleid,  vijftig  als  we de vraag willen beantwoorden,”  re-kende  Vanhengel  voor.  Hoe  slecht de overheidsfinanciën in België ook zijn, de volgende jaren zal er niet op onderwijs bespaard kunnen worden. Vanhengel: “Integendeel; er gaat el-ders  bespaard  moeten  worden  om meer in onderwijs te investeren.”

� Danny�Vileyn

We weten nog altijd niet hoeveel spijbelaars er zijn

Zo ziet het Koninklijk Atheneum Koekelberg er in 2016 uit.

UNESCOSCHOOL EN REGINA PACIS IN HET NIEUW

BRUSSEL  –  Tegen  2016  wil  de Vlaamse  Gemeenschap  tweehon-derd  nieuwe  schoolgebouwen  op-trekken.  Scholen van morgen  werd het ambitieuze project gedoopt.Minister  van  Onderwijs  Pascal Smet  (SP.A):  “Voor  het  eerst  wor-den zoveel scholen in zo’n korte tijd 

gebouwd.  Dit  project  bepaalt  hoe  de  scholen  er  in  Vlaanderen  de komende  decennia  uitzien.”  Het kostenplaatje  bedraagt  1,5  miljard euro.Op  dit  moment  zijn  er  al  68  archi-tectenteams  aan  de  slag;  vijftig voorstudies  zijn  al  afgerond.  Eind 

2013  moet  de  laatste  bouwaan-vraag ingediend zijn. In het Brussels Hoofdstedelijk  Gewest  vallen  twee scholen  in  de  prijzen:  de  Unesco-school/Koninklijk  Atheneum  van Koekelberg voor het gemeenschaps-onderwijs en het Regina Pacisinsti-tuut van de Zusters van Vorselaar in Laken voor het vrije net. In  Laken  wordt  een  van  de  drie schoolgebouwen  (‘Blok  B’)  afgebro-ken;  in  de  plaats  komt  een  nieuw-bouw  die  de  ruimte  beter  benut. 

De  Unescoschool,  een  modernis-tisch gebouw, wordt normalerwijze gestript  en  functioneler  gemaakt, maar ook gedeeltelijke afbraak met nieuwbouw  behoort  tot  de  moge-lijkheden. Met de Vlaam se Gemeen-schapscommissie  lopen  in tussen gesprekken  voor  een  multifunctio-nele  sportzaal.  Als  die  er  komt, moet ze ook voor de buurt – buiten de schooluren, welteverstaan – toe-gankelijk zijn. � DV

© B

OG

DA

N &

VAN

BR

OE

CK

AR

CH

ITEC

TS

ADVERTENTIEBDW 1332 PAGINA 7 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Met Fransen moet je opletten. Vluchten uit Parijs omdat de Franse PS daar het feest dreigt te vergallen met belastingen, kopen dan in Elsene uit balorigheid al het moois op en stemmen dan doodleuk vanuit hun herenwoning aan de avenue Lepoutre voor... de Franse PS. Dat heeft een naam: masochisme. Nu ja, in de hele Benelux bedroeg de opkomst voor de presidents-verkiezingen amper 24 procent, misschien stemde de avenue Lepoutre gewoonweg helemaal niet. Geen zin.

Wie er wel zin in heeft, is het Brusselse stadsbestuur. Eerst Elsene en Ukkel een beetje laten schrikken met een of ander zot plan om het Ter Kamerenbos autoluw te maken, en dan het nog zottere idee lanceren om een parkeerplan op te stellen. Een parkeerplan, een plan dus om het autoverkeer min of meer ordentelijk te laten parkeren, zelfs tegen betaling. Om Philippe Van Parijs de loef af te steken met zijn braspartij op de Anspachlaan, waarschijnlijk. We zien het al voor ons: komen al die wereldverbeteraars aan met hun mandjes vol lekkers, valt er geen auto te bespeuren omdat iedereen direct parkeerplaats heeft gevonden.

Bizar in deze parkeerplan-affaire is het standpunt van Open VLD-gemeenteraadslid Els Ampe: “Twee parkeerkaarten voor 110 euro, dat is te duur.” Terwijl de voorzitter van Jong VLD Brussel zegt dat “elke gedragsverandering begint bij de inwoners zelf”, ter ondersteu-ning van Van Parijs’ feestje. Een kronkel zoals alleen de Fransen die hebben.

ARDUINKAAI – In de media wordt er afgekeken en gekopieerd dat het een lieve lust is, beste lezer. U als intelligente mediaconsument weet dat, en u leest dan ook BDW voor de nodige ernst, diepgang, en in deze rubriek ook een beetje scherts, uiteraard. Daarom had het moeten volstaan om onze reportage van vorige week over de verbrusseling van Aalst te lezen, en te glimlachen bij die schone brok journalistiek. Maar neen, de ijverige journalisten van De Morgen vonden het niet goed en trokken de hort op naar de Ajuinstad om ons stuk fijntjes over te doen. Waarvoor dank.

FLAGEYPLEIN – Toch, voor in ’t vervolg: bespaar jullie de moeite en knip en plak het gewoon, met als bovenkop: ‘De redactie van BDW zocht het voor u uit en wij bij De Morgen maken daar dankbaar gebruik van’. De factuur volgt wel, kunnen wij nog eens op café.

PYONGYANG – Cafépraat of niet, ons gedweep met Pyongyang vorige week heeft wenk-brauwen doen fronsen. Niet in het minst bij onze specialist Noord-Korea alhier, net terug van het rode Aards Paradijs. Die was niet opgezet met onze verwoording ‘Noord-Korea’. Dat moet Democratische Volksrepubliek Korea zijn, vertelde hij. Ginds krijg je voor zulke vergis-singen vier jaar kamp, aldus onze reporter-Volksrepubliek.

DE HORT OP – Volgende week in De Morgen: ‘De Democratische Volksrepubliek,  een Brussels verhaal’.

Brussels staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen) vindt het niet kun-nen dat meer dan de helft van de kinderen tot twaalf jaar met de auto naar school komt. Het Schoolvervoerplan wil die ver-plaatsingsgewoonten veranderen.

Uit  de  recente  Timenco-studie  (2011)  blijkt dat  schoolverplaatsingen  in  Brussel  goed zijn voor twintig procent van het autoverkeer tijdens de spits. Meer dan de helft van de kin-deren  uit  het  lager  en  het  kleuteronderwijs worden  per  auto  naar  school  gebracht,  ter-wijl twee derde van hen op minder dan twee kilometer  van  de  schoolpoort  woont.  Ook in het secundair onderwijs is er nog marge: “Er zijn heel wat  leerlingen die te voet, met de fiets of het openbaar vervoer naar school zouden kunnen komen,” zegt De Lille. De Lille gelooft in het Schoolvervoerplan, dat sinds 2006 bestaat. Sindsdien hebben onge-veer  tweehonderd  scholen  (ongeveer  dertig procent) zich vrijwillig ingeschreven voor dit initiatief, met positieve effecten. Het Besluit Schoolvervoerplan,  in  april  goedgekeurd door de Brusselse regering, giet dit nu in een 

reglementair  kader.  Het  staat  elke  school vrij zich in te schrijven, maar vanaf 2013 zal elke school verplicht worden om jaarlijks een stand van zaken op te maken van de mobili-teit en de verkeersveiligheid in de omgeving.Elke school die meedoet, volgt een concreet stappenplan.  Dat  wordt  op  gewestelijk  ni-veau  ondersteund.  De  nodige  financiële  en materiële middelen worden  ter beschikking gesteld. Green en Coren, twee vzw’s die wer-ken  rond  duurzame  ontwikkeling,  worden daar als partners bij betrokken.  In een eer-ste fase maakt een werkgroep van ouders en leerkrachten  een  analyse  van  de  vervoers-situatie,  “want  elke  school  is  anders,”  zegt Arnout  Ruelens  van  Green.  “Vervolgens wordt er  een actieplan opgesteld, komen er workshops  en  allerlei  praktische  initiatie-ven.  Uiteindelijk  is  het  de  bedoeling  dat  de leerkrachten dit op termijn zelf in de lessen integreren.”Met certificaten wil De Lille de huidige dyna-miek verder stimuleren. Een jaarlijkse mobi-liteitsprijs zal de scholen die de origineelste initiatieven en projecten ontwikkelen,  in de bloemetjes zetten.� TDM

Autoverkeer naar school terugdringen

Mobiliteit > Schoolvervoerplan nieuw leven ingeblazen

BDW 1332 PAGINA 8 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

Deze week achter de blauwe poort > Bij de hackers van Schaarbeek

‘Geef de hardwareterug aan de mensen’

Hackers (‘geen crackers’) aan het werk. Op de koelkastdeur een monitor: “Nu nog even een programmaatje schrijven, en dan zal iedereen die een drankje neemt, elektronisch kunnen betalen.”

© IVAN PUT

P rinses  Elisabethlaan  48, dinsdagavond  acht  uur,  de poort  staat  wagenwijd  open. 

Binnen zitten al een vijftiental men-sen,  hoofdzakelijk  mannen  tussen twintig en 35. Streekbieren worden in  het  flesje  geconsumeerd,  wel honderd apparaten draaien op volle toeren. Pascal  verorbert  stokbrood met  ca-membert en trostomaatjes. Hij heet me welkom, maar waarschuwt ook: “Ik  wil  alleen  met  mijn  voornaam in de krant, en niet op de foto. Ook al doen we hier niets illegaals, mijn baas  en  mijn  cliënten  zouden  het niet begrijpen. Wat we hier dan wel doen?  Bestaande  technologie  mo-dificeren  –  hacken  –  voor  uiteenlo-pende  legale  doeleinden,  of  als  ex-periment  of  creatieve  oefening.  Die filosofie ligt geheel in de lijn van de hackers van de  jaren 1970 en heeft niets te maken met de huidige crac-

kers  die,  illegaal,  beveiligde  syste-men binnendringen.”Pieter  is  een  van  de  oprichters  van de  hackerspace,  die  de  afgelopen twee  jaar  steeg  van  tien  naar  veer-tig leden. Hij zegt dat de leden hier heel  uiteenlopende  achtergronden hebben:  van  grafisch  vormgevers over  ingenieurs  tot  mensen  die banksystemen  beveiligen.  “Daar-naast  is  iedereen  die  wil  leren  of iets bijdragen, welkom. Je kunt hier op  dinsdagavond  binnenstappen, of  meedoen  aan  een  van  de  work-shops.”Pascal  pikt  in:  “Hier  mag  je  fouten maken. We helpen elkaar,  iedereen heeft  zijn  specialiteit  of  interesse-veld.  Doen  is  bij  ons  belangrijker dan  slagen.  Op  school  krijg  je  die kans niet.”De voertaal hier is Engels, maar dan doorspekt met Frans en Nederlands. Pascal is iets ouder dan de rest. Hij 

lijkt  een  beetje  de  goeroe  van  de bende.  Ondertussen  staan  er  wel zes  hackers  om  me  heen.  Ze  heb-ben allemaal wel iets te vertellen, er wordt  gediscussieerd  en  in  dialoog 

gegaan.  En  behoorlijk  wat  afgela-chen, dat ook.Marthe,  een  van  de  weinige  vrou-wen  van  het  gezelschap,  zit  te  sol-deren.  Zij  is  de  uitvindster  van  de DJ-ette,  een  fiets  die  via  een  dy-namo  muziek  draait.  Ergens  an-ders  klinken  pianogeluiden.  Twee jonge  mannen  spelen  een  com-

puterspelletje  uit  de  jaren  1980.

ArduinoFrédéric,  een  elektricien  met  een baardje,  geeft  me  een  rondleiding. Hij heeft het over de Arduino,  spe-cifieke  hardware  die  in  2005  werd ontwikkeld  en  die  communicatie tussen  de  pc  en  de  elektronicawe-reld  mogelijk  maakt.  “Het  is  heel elementaire  elektronica,  we  expe-

rimenteren  er  hier  duchtig  mee.”Pieter  ziet  gelijkenissen  met  een homecomputer  uit  de  jaren  1980: “Nu  is  die  technologie  gewoon  een pak  goedkoper  en  kleiner,  maar vooral: de hardware is nu opener.”Frédéric gidst me naar de koelkast, die  volgestouwd  zit  met  bier.  De democratische  prijzen  worden  mo-

menteel nog cash betaald, maar hij heeft  een  alternatief  bedacht.  “Op de  frigo  heb  ik  een  monitor  geïn-stalleerd. Nu hoef ik alleen nog een programmaatje  te  schrijven,  en  ie-dereen zal elektronisch kunnen be-talen.”Olivier heeft een uitgesproken visie op  wat  hier  gebeurt.  Hij  is  gefasci-neerd door hoe gegevens versleuteld zijn en in systemen worden gegoten. “Iedereen  heeft  een  sleutel  in  han-den, en hier delen we dat enorme vat aan  informatie.  Alle  soft-  en  hard-ware  is  door  mensen  gemaakt,  en uiteindelijk  zo  complex  geworden, dat we hier de koppen bij elkaar ste-ken om die informatie terug naar de mensen  te  brengen.”  Hij  heeft  het over Linux, de alternatieve en open software  waarmee  nagenoeg  ieder-een hier werkt.Plots  gaat  de  bel.  Geen  gewone, maar een gehackte, zoals bijna alles hier. Pieter  leidt een korte vergade-ring  in.  De  vzw  botst  in  de  garage stilaan op haar grenzen. Enkele  le-den hebben deze week een beschik-baar  pand  van  maar  liefst  duizend vierkante  meter  bezocht.  Pieter vindt drieduizend euro wel heel veel geld. Omdat de huidige garage gratis door  de  gemeente  ter  beschikking wordt  gesteld,  zou  huren  tegen  dit tarief betekenen dat elk lid maande-lijks bijna honderd euro moet bijleg-gen, bovenop de tien euro werkings-kosten nu. Het idee wordt in beraad gehouden.Pascal  kondigt  aan  zondag  naar het  Vossenplein  te  gaan.  “Daar  is de  laatste  tijd  interessant  hackma-teriaal  te  vinden.”  Bovendien  kent hij de kunst van het afdingen. Plek en uur worden afgesproken.Nicolas  kijkt  rond  als  ik  hem  naar zijn  beroep  vraag.  Mijmerend  ant-woordt  hij  dat  “sommige  mensen betaald worden om te doen wat wij hier  doen.  Experimenteren,  spelen, onderzoeken.  Bedrijven  als  Google en  Apple  hebben  dat  goed  begre-pen.” Hij vertelt dat hij gefrustreerd is in zijn job als ingenieur. “Tachtig procent van wat ik doe, leidt nergens toe.  Herstructureringen,  consul-tants, je kent dat wel.”Voor  ik  vertrek,  wil  Pascal  me  nog aan iemand voorstellen, “want deze jongen  heeft  een  speciaal  verhaal.” Pierre  is  kunstenaar  en  kwam  hier via-via  terecht.  Vandaag  is  hij  hier voor het eerst.“Voor  een  tentoonstelling  wil  ik  in een museumruimte via een flash een woord  op  het  netvlies  van  mensen projecteren, dat dan een tijdje blijft nazinderen, zoals wanneer je te lang in de zon hebt gekeken. Ik prutste er thuis weken aan en kwam maar niet vooruit. Een Arduino bleek de oplos-sing.  Enkele  leden  hebben  me  van-avond geholpen. Het kunstwerk kan vrijdagavond in La Louvière worden tentoongesteld.” In het naar buiten gaan stoot  ik op een  winkelkarretje,  volgestouwd met  elektronica.  ‘Hack it, before it becomes garbage’  staat erop. Buiten is het donker, enkele rokers zwaaien me uit. “Altijd welkom op dinsdag,” hoor ik nog.� Tuur�De�Moor

Prinses Elisabethlaan 48 (bij het station van Schaarbeek), elke dinsdag vanaf 19 uur

“Sommige mensen worden betaald om te doen wat wij hier doen: experimenteren, spelen, onderzoeken”

BD

W R

EGIO

SCHAARBEEK – Sinds een drietal jaar heeft Brussel een hackerspace. Mensen met heel verschillende profielen delen er hun passie voor alles wat met technologie en informatica te maken heeft. Elke dinsdagavond stelt Hackerspace Brussels zijn blauwe garagepoort open.

BDW 1332 PAGINA 9 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

ADVERTENTIE

De Buiteling heeft er sinds vorige week een nieuw  Initiatief  voor  Buitenschoolse  Op-vang  (IBO)  bij.  De  vzw  opent  in  Sint-Joost-ten-Node  haar  vierde  IBO  in  Brussel.  De nieuwe  locatie  kan  83  kinderen  opvangen, wat de totale capaciteit van De Buiteling op 331 plaatsen brengt: goed voor bijna de helft van de Nederlandstalige opvangplaatsen in Brussel.Coördinator  Geert  Meys:  “Wij  willen  kin-deren gewoon kind laten zijn en hen in een ontspannen  situatie  leren  omgaan  met  di-versiteit.” En divers is dit IBO wel. De groep begeleiders  telt  niet  minder  dan  veertien verschillende  nationaliteiten,  van  alle  leef-

tijden. Zo’n 25 procent van de begeleiders is man, ook een vrij hoog getal. “Met het ba-sisprincipe van diversiteit in het achterhoofd focussen we vooral op ateliers: sport en spel, crea,  media,  expressie.  Daarnaast  werken we heel buurtgericht samen met plaatselijke organisaties, zoals de bibliotheek.”In  de  IBO’s  wordt  Nederlands  gesproken. “Zo  kunnen  de  kinderen  leren  dat  Neder-lands  een  leuke  taal  is,  waarin  je  je  kunt amuseren,  en  niet  ‘die  vervelende  taal  van op school’. Maar ze worden niet gestraft als ze  eventjes  geen  Nederlands  spreken.  Het moet ook leuk blijven.”� Nele�Derde

‘Kinderen kind laten zijn’Sint-Joost-ten-Node > Nieuw Initiatief Buitenschoolse Opvang

Vorige vrijdag, 1 juni, onthulde minister Bri-gitte Grouwels, als VGC-collegelid bevoegd voor Welzijn en Gezondheid, de gedenkplaat van het nieuwe lokaal dienstencentrum El-lips. Ellips zit in de rustige achterbouw van Woonzorgcentrum  Arcus,  bekend  als  ‘Le 1050’ aan de Gentsesteenweg.Het gros van het lokale verenigingsleven en seniorenverbond tekende present voor taart en  spelletjes  op  de  tonen  van  het  Neder-

landse  allround-  en  retro-orkest  Twilight. Na de opening van de ontmoetingsruimten binnen,  enkele  weken  terug,  is  nu  ook  het omsloten binnenterras af, uitgerust met zit-jes en parasols.Ellips  wil  niet  alleen  diensten,  workshops en  uitstapjes  aan  thuiswonende  senioren aanbieden,  maar  probeert  ook  anderstali-gen te betrekken bij de lokale seniorenzorg met een taal- en cultuurbad.� JMB

Dienstencentrum Ellips nu ook officieel open

Sint-Agatha-Berchem > Ministerieel bezoek aan de Gentsesteenweg

© IVA

N P

UT

WIElKlEM vOOR BuItENlANDERS

SCHAARBEEK – Automobilisten met een buitenlandse nummerplaat krijgen voort-aan een wielklem als ze de parkeerschijf niet plaatsen of geen parkeergeld betalen. Dat  heeft  de  gemeenteraad  beslist.  Volgens  burgemeester  Bernard  Clerfayt  (FDF) is dat een primeur in België. “We kunnen buitenlandse chauffeurs geen retributie afdwingen. Ze weten dat  en maken vaak misbruik van deze situatie door nooit  te betalen.” De wielklem moet soelaas brengen. Wie de retributie van 25 euro betaalt, wordt van de wielklem verlost. De gemeente loopt jaarlijks naar schatting 500.000 euro parkeergeld mis door buitenlandse wanbetalers.� SVG

NIEuWE CRÈCHE Op NIEuWlAND

BRUSSEL – Het kinderdagverblijf Nieuwkinderland maakt sinds enkele weken deel uit van de Brede School Nieuwland, vlak bij het Zuidstation. De crèche is omringd door de ontmoetingsplaats Baboes, kleuter- en basisschool Sint-Joris, het buitenge-woon onderwijs Zaveldal, de buitenschoolse opvang van De Buiteling en de Hoofd-stedelijke  Academie  voor  Muziek,  Woord  en  Dans.  De  huidige  capaciteit  van  45 plaatsen wordt op termijn uitgebreid tot zestig.� TDM

tElE

XREG

IO

Composteren bij SimonisOnlangs  plaatsten  enkele  buurtbewoners compostbakken  in  de  spoorwegberm  aan  de Herkoliersstraat. Ze kregen voor dit initiatief de steun van de vzw Worms en een financieel duwtje in de rug van de gemeente. Die kwam ook de berg afval ophalen die zich in de loop der  jaren  gevormd  had  in  de  berm  en  die  de 

buurtbewoners  vooraf  hadden  gesorteerd.Meer  informatie  over  wijkcompost  Simonis bij Katleen Deruytter (leerling-compostmees-ter),  kasiastani@gmail.com.  Toegang  op  de spoorwegbrug  in  de  Herkoliersstraat;  elke zondag permanentie van 10 tot 13 uur.� HUB

Koekelberg�> Buurtbewoners maken spoorwegberm afvalvrij

© G

EM

EE

NTE

KO

EK

EL

BE

RG

opleidingsbeurs 2012Uw schakel naar werk

bourse de la formation 2012En route vers l’emploiNederlandstalige opleidingstrajecten in Brussel - Parcours de formations en néerlandais à Bruxelles

dinsdag 12 juni / 10u - 16umardi 12 juin / 10h - 16hAncienne Belgique Boulevard Anspachlaan 110 1000 Brussel/Bruxelles

Gratis inkom/Entree gratuite

Tram lijn 3 en 4 – halte BeursTram ligne 3 et 4 – arrêt Bourse

www.tracebrussel.be

Georganiseerd door/Organisée par:

Met de steun van/Avec le soutien de:

Het crematorium van Ukkel barst uit zijn voegen. Zesduizend cre­maties per jaar, meer kan niet in de huidige omstandigheden. Een nieuw crematorium in het noorden van Brussel dringt zich op. De plannen slepen al zeven jaar aan.

“Heeft  u  gehoord  van  dat  dodelijk motorongeluk  in  Ternat?”  vraagt Xavier Godart, de directeur van het crematorium  in  Ukkel.  “De  vrou-welijke motorrijdster  is hier bij ons gecremeerd.  Een  hele  rij  Harley-Davidsons stond klaar voor haar af-scheid.  Tijdens  de  uitvaart  ronkten de zware motoren.”Godart  vertelt  de  anekdote  om  te illustreren  dat  afscheidsplechtig-heden  anno  2012  de  vreemdste vormen  aannemen,  “en  ik  vind  dat op zich heel mooi. Alleen duren de plechtigheden daardoor ook  langer. Dat begint zwaar te wegen op de ca-paciteit van ons crematorium.”Vandaar:  een  tweede  crematorium. Het  liefst  in het noorden van Brus-sel.  Want  niet  alleen  de  afscheids-diensten worden jaar na jaar langer, ook  de  files.  Met  de  wagen  door Brussel  op  een  zaterdag  is  al  gauw 

Een crematorium voor Evere

De families wilden de graven behouden, de rechtbank gaf hen geen gelijk. Hier komt, in naam van het algemeen belang, een crematorium.

© SASKIA VANDERSTICHELE

goed  voor  een  uur  hels  verkeer.De  plannen  voor  een  tweede  Brus-sels  crematorium  dateren  al  van 2005. Pas zeven jaar later is er licht aan  het  einde  van  de  tunnel.  Er kwam  zelfs  een  rechtbank  aan  te pas. In april gaf het hof van beroep het  crematorium  gelijk  in  een  zaak die  was  aangespannen  door  de  na-bestaanden  van  overledenen  die  in Evere  begraven  liggen.  Precies  op de plek waar het crematorium moet komen. Graven verplaatsen voor een crematorium? Dat was voor de fami-lies een brug te ver. “Maar de rech-ter  heeft  beslist  om  het  algemeen 

De gemeente Evere stelt een terrein van  24  are  ter  beschikking.  Dat  is niet  al  te  groot,  zeker  niet  verge-leken  met  de  begraafplaatsen  van bijvoorbeeld Kortrijk of Court-Saint-Étienne,  waar  bekende  architecten aan  de  slag  zijn  gegaan  voor  mooi ontworpen  crematoria  op  weidse terreinen.  “Het  terrein  is  beschei-den, dat klopt,” zegt Godart, “maar we  zitten  dan  ook  in  Brussel.  We willen  wel  een  crematorium  waar-van de mensen zeggen: ‘Waauw.’”Het  Brussels  Gewest  heeft  voor de  bouw  drie  miljoen  euro  subsi-die veil.  Intussen kan een architect worden  aangezocht.  En  dan  is  er nog  de  milieuvergunning.  Godart: “In de  jaren 1980 was cremeren de ‘propere  manier’  om  de  overledene een rustplaats te geven. Maar in de jaren  1990  zijn  Leefmilieu  Brussel en Vlarem milieueisen gaan stellen. Ze  stelden  bij  de  verbranding  con-centraties van kwik, dioxine en fijn stof vast. Dat hebben we met filters opgelost. Die investeringen zijn niet min. In 2008 hebben we er in Ukkel 1,6 miljoen euro aan besteed.”Of de bevolkingstoename in Brussel tot  een  nieuw  crematorium  noopt? Er  zijn  jaarlijks  11.000  overlijdens, maar  er  is  vooral  een  verjonging van de bevolking.  “De  babyboomers komen  er  nu  stilletjes  aan.  En  in Brussel zijn crematies populair. Ze-ventig  procent  wordt  gecremeerd. In Vlaanderen is dat maar de helft. Maar  als  het  aantal  overlijdens  in Brussel  stijgt,  zijn  wij  in  elk  geval voorbereid.”� Steven�Van�Garsse

www.brusselnieuws.be/ sukkelstraat

DE SUKKELSTRAAT (18) Eerste spadesteek ten vroegste over twee jaar

Op 14 oktober zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Nog enige tijd legt BDW in de reeks De Sukkelstraat elke week een pijnlijk aanslepend dossier uit een van de 22 Brusselse gemeenten op tafel. Deze week: een crematorium dat op zijn limieten botst, en graven die verplaatst moeten worden.

In Brussel zijn crematies populair: zeventig procent kiest ervoor

belang  –  een  nieuw  crematorium  – voorrang te geven op het behoud van de graven,” zegt Godart. Er is intus-sen een schikking getroffen met de families.  De  graven  zullen  met  het grootste respect verplaatst worden.“Ja,  we  zijn  opgetogen  dat  we  hier in  Evere  kunnen  bouwen,”  zegt Godart.  “Volgens  de  wet  van  1971 moet een crematorium dicht bij een begraafplaats liggen. Dat gaf ons al niet  veel  vrijheid.  Bovendien  liggen alle  nutsvoorzieningen  hier  al  en is  de  mobiliteit  ideaal:  dicht  bij  de snelweg,  met  veel  parkeerplaats  en goed bereikbaar met trein en bus.”

BDW 1332 PAGINA 10 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

ADVERTENTIE

M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

De nieuwe beleidsploeg moet van wonen een absolute prioriteit maken in Molenbeek. Dat staat in het me­morandum dat Buurthuis Bonnevie en La Rue opstel­den in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen.

De  bouw  van  voldoende  sociale  woningen  en  de  strijd tegen leegstand en onbewoonbare woningen moeten dé beleidsprioriteiten  worden  in  Molenbeek,  zegt  Aurelia Van Gucht van Buurthuis Bonnevie. “Om die uitdaging aan te kunnen moet er opnieuw een schepenambt voor Wonen  komen,  met  duidelijke  en  samenhangende  be-voegdheden. We willen ook een woonbeleidsplan opge-steld zien, in samenwerking met alle betrokkenen.”Voorts  moet  er  een  nieuw  instrument  komen  voor  de renovatie van woningen. “Het ontbreekt Molenbeek aan een krachtig, concreet instrument om de kwaliteit op de privémarkt  te  verhogen,”  zegt  Marie-Pierre  Deltombe van La Rue. “Wij pleiten voor een ambitieus project dat de renovatie van woningen koppelt aan een beroepsop-leidings- en  tewerkstellingsproject, naar het voorbeeld van Project X in Brussel. Laten we ernstig nadenken over 

een fonds dat gebruikt kan worden voor de renovatie van onbewoonbare of leegstaande woningen. Eigenaars die een beroep doen op dit fonds, zouden als tegenprestatie hun woningen in beheer moeten geven aan een sociaal verhuurkantoor. Ze zouden begeleid worden bij de ver-bouwing  en  verplicht  worden  om  alle  voorschriften nauwgezet op te volgen.”De Molenbeekse verenigingen pleiten er ook voor dat de cel Huisvesting de strijd tegen leegstand kan coördine-ren. “Er moet overleg komen om concrete oplossingen te  zoeken  voor  probleemdossiers.  De  opvolging  en  de controle  van  onbewoonbaar  verklaarde  of  leegstaande woningen is op dat vlak van kapitaal belang.”De  gemeentelijke  dienst  Huisvesting  benadrukt  dat er  sinds  2012  een  agent  speciaal  op  deze  taken  wordt gezet. “Vele dossiers van  leegstand worden opgevolgd, maar  zoiets  vraagt  tijd,”  zegt  Michel  Renard,  verant-woordelijke van de dienst. “Ik verwacht toch dat er tegen juni een oplossing is voor belangrijke en problematische dossiers.”� Matthias�Vanheerentals

Betere huisvesting voor iedereenSint-Jans-Molenbeek > Strijd tegen leegstand opvoeren

BDW 1332 PAGINA 11 - DONDERDAG 7 JUNI 2012B

DW

REG

IO

Afgelopen  zaterdag  openden  Vlaams  minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) en de Brusselse ministers Guy Vanhengel (Open VLD) en Brigitte Grouwels  (CD&V)  het  gerenoveerde  schoolge-bouw van het Sint-Guido-Instituut aan het Sain-te-Adresseplein.Sint-Guido  beschikte  aanvankelijk  alleen  over gebouwen  in de Dokter  Jacobsstraat en de  Itter-beekselaan. In 2004 nam de school, die de afge-lopen jaren flink gegroeid is en momenteel ruim negenhonderd leerlingen telt, ook het gebouw aan het  Sainte-Adresseplein  in  gebruik.  Omdat  dat 

behoorlijk verouderd was, werd twee jaar geleden beslist  om  alles  te  vernieuwen.  De  school  kreeg hiervoor een subsidie van 2,5 miljoen euro van de Vlaamse Gemeenschap  en 200.000  euro van de Vlaamse  Gemeenschapscommissie  (VGC).  Ook gaf de VGC een bedrag voor de vernieuwing van het didactisch materiaal.De nieuwe lokalen geven vanaf september onder-dak aan een hele reeks TSO- en BSO-richtingen: pr  &  toerisme,  veiligheid,  gezondheids-  en  wel-zijnswetenschappen,  organisatiehulp,  handel  en kantoor, verpleegkunde en verzorging.� HUB

Sint-Guido vernieuwt op Sainte-Adresseplein

Anderlecht > Schoolgebouw open na verbouwing van twee jaar

© H

ER

MA

N R

ICO

UR

Burgemeester Freddy Thielemans (PS) zelf was onlangs present voor een korte wandeling langs enkele realisaties van het wijkcontract Leopold tot Leopold. Dat liep van 2006 tot 2010, maar er is nu nog twee jaar om de projecten af te werken.

De  wandeling  begon  in  het  com-merciële  gedeelte  van  de  Frans-manstraat,  dat  de  afgelopen  jaren heel  wat  winkels  heeft  zien  komen en gaan. Hier  is nog niets gebeurd, maar  er  staat  wel  een  project  op stapel, los van het wijkcontract. Dat zal geleid worden door de vervoers-maatschappij  MIVB,  die  de  tram-sporen wil verbreden.In het tweede deel van deze straat en ook in de Mode Vliebergh-, Breesch-, Thys-Vanham-, Jacobs Fontaine- en Jan  Bollenstraat  werden  voetpaden en straten heraangelegd en werd de straatverlichting vernieuwd.In  de  Fransmanstraat  werden  ook enkele  gevels  opgefleurd.  Dat  ge-beurde door de vzw Régie de Quar-tier,  een  organisatie  die  leefloners opleidt  tot  schilders  en  eerder  ook aan  het  werk  was  op  het  Onze-Lieve-Vrouwvoorplein.  In  plaats van grauw en grijs zijn de gevels nu rood,  lichtgeel  of  groen.  De  bewo-ners  moesten  overigens  maar  een kleine  bijdrage  leveren:  125  euro per gevel. Ook het kruispuntje voor het  vredegerecht  werd  aangepakt. 

Onder  impuls  van  het  wijkcontract vormde de Regie der Gebouwen het om tot een pleintje.Wat  verderop  ligt  de  voetgangers-brug  over  het  spoor,  die  dringend aan renovatie toe is. Er werd beslist de brug niet op te knappen, maar te vervangen. Ook deze klus valt buiten het  wijkcontract.  De  nieuwe  brug, volledig  in  staal,  is  besteld  en  zal volgend jaar in één dag geïnstalleerd worden; kostprijs: 2,3 miljoen euro.De  wandeling  eindigde  in  het  hui-zenblok  Ramaekers.  Temidden  van de sociale woningen is er een enor-me  binnenruimte  die  tot  voor  kort modderig  en  saai  oogde.  Nu  is  het een  aangename  binnentuin  met speeltuin, bankjes en schaduwplek. Ook  de  lokalen  van  buurtcentrum Oasis werden uitgebreid en gereno-veerd. Het gebouw heeft een nieuwe gevel  en  een  glazen  doorgang  die uitkijkt op de Ramaekerstuin. In het centrum  worden  huiswerkklassen en sportieve en culturele activiteiten voor kinderen georganiseerd.Voor  Leopold  tot  Leopold  was  25 miljoen  beschikbaar.  Stad  en  Ge-west droegen elk elf miljoen bij, de federale  overheid  vulde  aan.  Met dit  geld  werden  ook  woningen  ge-bouwd, kwamen er twee stripmuren en  werd  een  industrieel  pand  in  de Fransmanstraat omgevormd tot op-leidingscentrum  en  sociaal  restau-rant.� Bettina�Hubo

Nieuwe straten, vrolijke gevels en een binnentuin

Laken > Dankzij wijkcontract Leopold tot Leopold

voor en na: gevels in de Fransmanstraat kregen een vrolijk kleurtje.

© S

TAD

BR

US

SE

L

ADVERTENTIE

De heraanleg van de Mettewielaan is begonnen. De laan krijgt onder meer nieuwe fietspaden, zebra­paden en een busbaan.

De  gewestelijke  administratie Mobiel  Brussel  is be-gonnen  met  de  eerste  fase  van  de  heraanleg  van  de Mettewielaan  tussen  Lemairelaan  en  Idyllestraat. Aan weerszijden komt er een fietspad, in het verleng-de  van  de  bestaande  fietspaden  van  de  aanpalende straten.  “Door  1,6  kilometer  fietspad  aan  te  leggen gaan  de  veiligheid  en  het  comfort  van  fietsers  aan-zienlijk  omhoog,”  zegt  minister  Brigitte  Grouwels (CD&V). “Om nog meer mensen op de fiets te krijgen wil ik blijven investeren in dit soort van comfortabe-le fietspaden. Alleen zo helpen we mensen van hun koudwatervrees  voor  de  fiets  af.  Deze  nieuwe  fiets-paden vullen het Gewestelijk Fietsroutenetwerk en de andere fietsroutes tussen de wijken aan.”

Ook de zebrapaden worden vernieuwd en aangepast aan  de  behoeften  van  mensen  met  een  beperkte mobiliteit. De trottoirs worden breder. Om de vlotte doorstroming van het openbaar vervoer  te garande-ren komen er aparte busbanen.Molenbeeks  schepen  van  Mobiliteit  Jef  Van  Damme (SP.A) is tevreden: “Heel tof dat het werk eindelijk van start gaat. En bijkomende fietspaden op Molenbeek-se  gewestwegen  zijn  een  goed  idee.  Ikzelf  heb  daar trouwens de afgelopen jaren sterk op ingezet. In zes jaar  tijd  verhoogde  ik  het  aantal  fietspaden  in  mijn gemeente  van  één  naar  twaalf  kilometer.  Wel  jam-mer dat de heraanleg zo lang heeft moeten duren. De plannen dateren van 2008 en worden nu in stukken en brokken afgewerkt.”Onder voorbehoud van de weersomstandigheden du-ren de werkzaamheden nog tot begin september.� MV

Mettewielaan heraangelegdSint-Jans-Molenbeek > ‘Fietsers van koudwatervrees afhelpen’

BDW 1332 PAGINA 12 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

De Brabantstraat, “de enige winkelstraat die nog niet ten prooi is gevallen aan de eenheidsworst van de ketens, een essentieel stuk Brussels DNA,” vindt Matthias Van Wijnendaele (SP.A).

© MATTHIAS VAN WIJNENDAELE

Economie > Plan voor Brussels meest kosmopolitische handelskern

‘Maak de Brabantstraat autovrij’

Wie alle aspecten van de Turkse, Marokkaanse, de oosterse cultuur in Brussel wil zien, heeft veel dagen nodig. Maar wie in één dag van deze mengelmoes wil proeven, moet in de Brabantstraat in Schaarbeek zijn.De straat achter de hoerenbuurt begint aan het Liedtsplein met een grote toegangspoort die aangeeft dat je in een andere wereld terecht-komt: le Marché d’Ali Baba. Als enig permanent kosmopolitisch toe-vluchtsoord kan de Brabantstraat de vergelijking met de Zuidmarkt en de Molenbeekse Marché de Marrakech aan. Klanten uit heel België, uit Duitsland en Nederland vinden er de meest gevarieerde koopwaar zoals

kleurrijke tegels, luchters en exoti-sche snuisterijen. Schoenen koop je er vanaf vijf euro. Vooral de kleur-rijke stoffen springen in het oog. Er worden danskostuums, gordijnen en stoelovertrekken van gemaakt. Er zijn genoeg cafés en eethuisjes, vaak met fastfood.De Brabantstraat is een sociale ruimte waar culturen elkaar ont-moeten en ondernemende win-keliers nog een betaalbare win-kelruimte vinden. Het is de enige winkelstraat die nog niet ten prooi is gevallen aan de eenheidsworst van de winkelketens. Ze ademt een volkse sfeer uit. Niet iedereen heeft immers het geld voor Abercrombie & Fitch, en een op de twee Brusselse gezinnen heeft geen auto. In de Bra-bantstraat kom je gemakkelijk met het openbaar vervoer of te voet. De

Matthias Van Wijnendaele.

stadswijk is uitgegroeid tot een es-sentieel stuk DNA van Brussel. Dat mag niet verloren gaan.

De authentieke stadOndanks de internationale repu-tatie en de 7,4 miljoen bezoekers per jaar is de toekomst van de Bra-bantstraat onzeker. Consumen-ten worden veeleisend en Brussel speelt hierop in. Vandaag is de Bra-bantstraat de vijfde drukste Brus-

selse winkelstraat. Dit jaar werd de Kleerkopersstraat volledig autovrij, en voor Picnic the Streets! mag de Anspachlaan binnenkort volgen. Het zijn net deze twee winkelstraten die in 2009 de Brabantstraat uit de top 3 stootten.Ondertussen werd het doorgaand verkeer omgeleid op de Leuvense-steenweg voor Walking Madou en wil de Louizalaan het foutparkeren aanpakken. In de Sint-Katelijnekerk

zou een fruit- en groentemarkt ko-men, en de nv Abatan wil van de Anderlechtse Slachthuizen de ‘Buik van Brussel’ maken. Het is duidelijk: Brussel zit niet stil om zijn potentië-le klanten te verleiden. Hoe zal de Brabantstraat uit deze ratrace komen? Vandaag lopen con-sumenten meer en meer weg van de artificiële monocultuur van winkel-centra. Ook toeristen willen op hun citytrip de authentieke stad ontdek-ken. De Brabantstraat beschikt over troeven, maar kreunt tegelijkertijd onder haar eigen succes.Ten eerste is er een totaal gebrek aan visie op mobiliteit in de wijk. Dat blijkt uit de permanente autofile en aan de parkeerplaatsen langs beide kanten van de Brabantstraat. Fietsen is er onmogelijk, en een gepland Vil-lo-station werd er ontmanteld nog voor het operationeel was. Ondanks de ideale ligging is de Brabantstraat slecht bereikbaar. Ten tweede heeft het feit dat de auto meer dan zestig procent van de openbare ruimte in-neemt, een negatieve impact op de sfeer in de drukke handelsstraat. De mensenmassa wordt gedwongen te manoeuvreren op een benepen ruimte tussen geparkeerde auto’s en uitgestalde waar.De Brabantstraat leeft volledig op bij de jaarlijkse – autovrije – hande-larendag. De rest van het jaar laten de uitstraling, de sfeer en de bereik-baarheid te wensen over. De Bra-bantstraat barst uit haar voegen en snakt naar een oplossing.De straat permanent autovrij ma-ken zou de eerste cruciale stap zijn naar een oplossing. Zo’n ingreep vergt wat paaltjes, politieke moed en een slim mobiliteitsplan. Door-gaand verkeer hoort hier niet thuis, maar op de Kleine Ring. Vooral in het weekend staan ondergrondse parkeergarages van de kantoren in de Noordwijk leeg, terwijl auto’s toertjes maken in de wijk, op zoek naar een parkeerplaats in de Bra-bantstraat. Stel een beheerder aan en maak de garages toegankelijk. Naast laad- en loszones kan er geïn-vesteerd worden in een laadkar die grote aankopen van de winkel naar de auto brengt. Richt de uitgang van het Noordstation op de Brabant-straat met een rode loper, noem een bushalte ‘Soukh de Bruxelles’ en bouw een Villo-station.Zodra het Rogierplein af is, kan de verbinding met de Nieuwstraat her-steld worden. De vrijgekomen kost-bare ruimte komt de handelaars en klanten toe. Een volledige heraanleg is minder belangrijk dan investerin-gen in groen, verlichting, terrasjes en straatmeubilair. Ook etalages kunnen aantrekkelijker worden ge-maakt door typische koopwaar ach-ter in de winkel naar voren te halen.De Brusselaars koesteren hun exoti-sche winkelstraat nog niet zoals de Turken hun Ĭstiklal Caddesi. In de meeste steden zijn autovrije winkel-straten een evidentie. Door de Bra-bantstraat autovrij te maken sluit Brussel zich aan bij de groten zoals Brick Lane in Londen. Naarmate het besef groeit dat deze gemeenteweg van grootstedelijk belang is, zal ook de trots van de handelaars en inwo-ners toenemen.

� Matthias�Van�Wijnendaele

“Niet iedereen heeft geld voor Abercrombie & Fitch, en een op de twee Brusselse gezinnen heeft geen auto”

BDWOPINIE

SCHAARBEEK – “Investeer in de bereikbaarheid en leefbaarheid van de meest kosmopolitische handels-wijk van Brussel,” zegt Matthias Van Wijnendaele. Hij noemt zichzelf ‘trotse inwoner van Schaarbeek’, is lid van de SP.A en werkt als beleidsmedewerker Mobiliteit en Stedenbouw.

BDW 1332 PAGINA 13 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

BDWOPINIEPotdicht, potdichterdoor Anne Brumagne

‘Pic Nic the Ring and Uplace’, staat er ergens op Pic Nic the Streets, de Facebook-pagina die in navolging van filosoof Philippe Van Pa-rijs oproept om nu zondag te picknicken op het Beursplein – uit protest omdat de auto zo almachtig blijft in het centrum van Brussel. Ik kan de auteur van die slagzin geen ongelijk geven. Want ook in een heel wijde regio rond het nieuwe shoppingcentrum in Machelen dreigt het autoverkeer nog massaler en dus nog meer nefast te worden dan het nu al is. Het is jammer dat de Uplace-discussie de

voorbije dagen is afgeleid naar de vraag wie de loyaalste partner in de Vlaamse regering is. Want naast de gevolgen voor de bestaande handelskernen is het mobiliteitsvraagstuk hét grote pijnpunt van het hele Uplace-dossier: het mobiliteitsinfarct dat er nu al is op de Ring, en dat nog zal vergroten met Uplace, lijkt danig te worden onderschat. De woorden van minister van Leefmilieu Joke Schauvliege (CD&V) afgelopen weekend in De Standaard klonken onrustwekkend: “Experts hebben dat aspect (mobiliteit, AB) grondig onderzocht. Hun conclusie was dat de Ring inderdaad al heel vaak potdicht zit. Zij zeggen cru gesteld dat de Ring niet nog meer potdicht kan zitten. Dus zullen mensen gedwongen worden het openbaar vervoer te nemen, en daar wordt de komende jaren fors in geïnvesteerd, ook met geld van Uplace, waardoor de extra druk op de Brusselse Ring fel gemilderd wordt.”Lazen we dat echt goed, dat de Vlaamse overheid alleen nog maar de ambitie heeft om de extra druk te milderen? Die druk is nu al vaak niet meer te harden! En dan hebben we het niet eens over de dagelijkse files op de Brusselse Ring zelf, maar over het sluipverkeer in de dorpsker-nen van Vlaams-Brabant. De ‘sluipers’ zijn lang niet alleen mensen die naar hun werk vijftien kilometer verderop rijden, maar net zo goed zware opleggers (soms uit verre Europese landen) die de potdichte Ring proberen te vermijden en dan maar met hun gps als kompas een binnenweg langs scholen en parochiezalen zoeken.Brussel ontsnapt evenmin: hoeveel doorgaand verkeer rijdt er niet dwars door Brussel om de Ring te vermijden? Brussel, waar de auto’s in overvolle tunnels terechtkomen en het verkeer weer zijn weg zoekt... over de centrale lanen waar zondag zal worden gepicknickt?Als Uplace zijn streefcijfer inzake bezoekersaantallen wil halen, dan zal het allicht mensen uit het hele land en zelfs uit het buitenland moeten aantrekken. Ik vrees dat het een illusie is te geloven dat die mensen tram of bus nemen om met hun koopwaar weer huiswaarts te trekken. En dan spreken we over een tram die er nog lang niet is.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Picnic the streets (1)

Jong VLD Brussels Hoofdstedelijk Gewest steunt vol-mondig de oproep van Philippe Van Parijs tot burger-lijke ongehoorzaamheid (in BDW 1330 van 24 mei, p. 14, in Le Soir en The Bulletin). Jong VLD Brussel vindt dat het tijd wordt dat de burgers van dit gewest de straat heroveren op Koning Auto. Een revolutie dringt zich op!Eigenlijk moet de discussie veel breder gevoerd worden en moeten de verschillende overheden, die actief zijn als beleidsmakers in Brussel, bewijzen dat het hen menens is met de inrichting van de publieke ruimte ten voordele van de Brusselse burgers. Om de verschillende overhe-den wakker te schudden en om hen alert te maken op deze gegronde eis van de Brusselse bevolking, zijn ac-ties zoals de oproep van Philippe Van Parijs meer dan welkom.Het gaat immers om veel meer dan om mobiliteit alleen. Het gaat over leefbaarheid en (het bijna afgezaagde) duurzaamheid. De inrichting van onze beperkte publie-ke ruimte is een verhaal van luchtkwaliteit, een verhaal van verkeersveiligheid, stadspromotie, toegankelijk-heid, verantwoordelijkheid. Het is echter geen verhaal van ‘wij tegen zij’, van inwoners tegen pendelaars of van zwakke tegen sterke weggebruikers. In dit debat moeten we ons richten naar een gemeenschappelijk doel, name-lijk een gewest in beweging als reactie op een institutio-neel en politiek verlamd gewest.Verantwoordelijkheid is in deze discussie cruciaal. Ie-dere gebruiker van de publieke ruimte moet in de eerste plaats zijn eigen gebruik van die ruimte aan een kri-tisch onderzoek onderwerpen. Elke gedragsverandering begint immers bij de inwoners van dit gewest zelf. Als mensen gaan nadenken over hoe ze zich verplaatsen en op welke manier ze zich gedragen in het verkeer, als eigenaars van een hond zich de vraag durven te stellen wat er met de hondenpoep gebeurt die ze achterlaten op de stoep, en als de vlijtige lenteschoonmakers even stil zouden staan bij de gedachte dat ze oude meubels, koel-kasten en ander huishoudelijk afval gewoon op straat zetten, dan denk ik dat het in het Brusselse gewest al heel wat aangenamer en leefbaarder wordt.

Reinout�Van�Hullebus,��voorzitter�Jong�VLD�Brussel,�Etterbeek

Picnic the streets (2)

Al meer dan tweeduizend, vooral jonge, Brusselaars kondigen op Facebook aan mee te doen aan de ‘1st giant picnic @ Anspachlaan’. Mijn steun hebben ze alvast. Ik deel dan ook grotendeels de analyse van de jonge Facebook-generatie en van Philippe Van Parijs in Brus-sel Deze Week dat Brussel helaas nog steeds een stad op maat van de auto is.Het gewestelijk niveau mag dan nog zo aan de kar trek-ken om van Brussel meer een stad op mensenmaat te maken, als het gemeentelijke niveau niet mee bougeert, dan verandert er helaas te weinig. Symptomatisch hier-voor zijn het Beursplein en de belendende straten.Het Beursplein moet volledig autovrij worden. De cen-trale lanen, die nu dienstdoen als een expres-sluipweg, moeten doorgeknipt worden. Maak ter hoogte van de Delhaize richting noord en ter hoogte van de Ancienne Belgique richting zuid een bocht van 180 graden, waar-door de auto’s teruggeleid worden, richting Rogierplein respectievelijk Zuidlaan. De hele ruimte tussen Del-haize en Ancienne Belgique moet het paradepaardje van Koning Zachte Weggebruiker worden.De middelen voor een totale heraanleg van de openbare ruimte zijn nú al uitgetrokken. Waarop wachten we?

Wordt het niet eens tijd dat een plein of wijk van dui-delijk bovengemeentelijk belang en dito uitstraling be-heerd wordt door het Gewest in plaats van door een van de negentien Brusselse gemeenten?

Brigitte�De�Pauw,�Brussels��volksvertegenwoordigster�(CD&V),��

schepen�in�Jette

Duden

Puur toeval: in de vorige BDW (1331 van 31 mei, p. 13) verschenen er twee lezersbrieven van twee Vorstena-ren die beiden Herman heten. Mijn voornaamgenoot beklaagde zich erover dat Franstaligen “geen eerbied opbrengen voor der mensen eigennamen”. Dat is hier in Vorst ook, waar Herr Duden in zijn park eenzelfde lot beschoren is.Zowat vijf jaar geleden plaatste het BIM, het Brussels Instituut voor Milieubeheer, aan de ingang van het park een tweetalig houten infobord met een vleugje geschie-denis. In 1869 kwam het park in het bezit van een rijke Duitse kanthandelaar (uit Dortmund), genaamd ‘Guil-laume Duden’! Het gaat hier wel degelijk om Wilhelm (Friedrich Karl Ludwig) Duden, geboren in Dortmund in 1824, overleden in Elsene in 1894. Of hoe men ook in Vorst ‘geen eerbied opbrengt voor der mensen eigen-namen’.Blijkbaar is dat een algemene ziekte bij de Franstaligen, want nu ga ik naar mijn Vlaamse kapper in de Guillaume Tellstraat in Sint-Gillis, een valse noot in de oren als ik denk aan Rossini’s beroemde opera Wilhelm Tell.

� Herman�A.O.�Wilms,�Vorst

Asociaal

De kwalitatieve en pedagogische werking van het So-ciaal Vervoer Brussel in BDW 1327, onder de rubriek ‘Streekpersoneel’: “We zoeken een begeleider met rijbe-wijs B”...Als werkzoekende telefoneerde ik op 3 mei om 12.10 uur naar het opgegeven nummer 02-534.27.54. Een elektronische stem wist mij te vertellen dat dit nummer niet in gebruik was (?). Ik moest me wenden tot andere telefoonnummers (?)...Pas op 24 mei kreeg ik een e-mail: “Geachte, we had-den momenteel een antwoorddienst van Belgacom inge-schakeld op dit nummer. U had een andere dag kunnen proberen.”U had een andere dag kunnen proberen...? Zeer sociaal van deze dienst, moet ik zeggen. Ik denk niet dat deze werkaanbieding strookt met mijn sociale gerichtheid. � Wim�Muylaert,�Anderlecht

We geven het toe: het is een ingewikkelde constructie, maar BDW en De Streekkrant (met onder meer de zoekertjes en de rubriek ‘Streekpersoneel’) worden voor Brussel in één krant gedrukt, maar hebben elk een andere uitgever en hebben ook redactioneel niets met elkaar te maken.� De�redactie

Rechtzetting

Een van de kandidaten op de FDF-lijst van Martine Pay-fa, burgemeester van Watermaal-Bosvoorde, kwam vo-rige week (BDW 1331, p. 10: ‘Een zeer gewilde gemeen-te’) met een verkeerde naam in de krant: het is Philippe Desprez, niet Deprez. Onze excuses.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1332 PAGINA 14 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Cartoons > Een graai in de geschiedenis van PCB

Taalstrijd met een kwinkslag

Karel Anthierens (1935) heeft al heel lang ‘iets’ met cartoons. Hij was het die Kamagurka, Zak en Royer bij Knack binnenhaalde toen hij het

er voor het zeggen had, en toen hij hoofdre-dacteur bij Het Volk was, kon Marec er aan de slag. “Heel mijn journalistieke loopbaan lang

heb ik het jammer gevonden dat er zoveel jour-nalistieke prijzen waren, maar geen enkele voor cartoons. Zolang ik echter professioneel bezig was, kon ik zelf geen initiatief nemen.” Toen Anthierens in 1999 met pensioen ging, richtte hij dan ook stante pede Press Cartoon Belgium op. “Er bestond geen prijs voor ge-publiceerde cartoons.” Dag na dag bekijkt An-thierens de cartoons die in de hele Belgische pers, Frans- en Nederlandstalig, verschijnen. Dat zijn er al gauw vijfduizend per jaar. An-

BRUSSEL – Met de tentoonstelling Je t’aime – Ik u ook niet haalt de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie het kruim van de Belgische cartoonisten in huis. “Een graai in de geschiedenis van Press Cartoon Belgium,” noemt PCB-voorzitter en voormalig journalist Karel Anthierens het. Hij toont in de Lombardstraat meteen ook tien jaar politieke geschiedenis van België.

KVS ZET NIEUW SEIZoEN fEESTEND IN

BRUSSEL – op zondag 10 juni lanceert de KVS zijn nieuwe sei-zoensprogramma. Het plein achter de KVS_Bol vormt de setting voor verschillende festiviteiten.

Het komende cultuurseizoen treedt de KVS buiten de muren. Het project Tok Toc Knock trekt naar de Lakense Modelwijk, Sint-Joost-ten-Node en de Europese wijk, waar een tiental ar-tiesten samen met de buurt theater zullen maken. In de KVS-zalen Box en Bol komen het hele jaar producties op de planken die de voorbije tien jaar de revue passeerden.De KVS stelt de twee pijlers van het seizoen op zondag 10 juni voor op een groot openluchtfeest. Alle acti-viteiten staan in het teken van het programma. Om 14 uur vertrekt er een fietstocht naar de Lakense Mo-delwijk, waar Tok Toc Knock in het najaar van 2013 neerstrijkt. Een gids van Brukselbinnenstebuiten leidt de fietsers langs de Lakense trekpleis-ters. Geïnteresseerden kunnen op hetzelfde moment in het kielzog van de Tok Toc Knock-artiesten te voet naar Sint-Joost en de Europese wijk.’s Avonds is er op het plein achter de KVS_Bol een buffet volgens het au-berge espagnole-concept: deelnemers zorgen voor hapjes uit het vuistje; borden, bestek en drank zijn ter plaat-se verkrijgbaar. Wie nu al wil water-tanden, kan op de site van de KVS een lijst met gerechten terugvinden.Om 20 uur stelt Willy Thomas, de be-zieler van Tok Toc Knock, de artiesten voor die de drie Brusselse wijken on-der handen nemen. Deze kunstenaars zijn een mix van jong en oud, Neder-lands- en Franstalig en Brusselaars en niet-Brusselaars. Daarna bezetten acteurs zoals Geert Van Rampelberg en Koen De Graeve het podium met een concert dat een combinatie is van liedjes en dansjes uit het repertoire. Een greep: Het leven en de werken van Leopold II, Singhet ende weset vro en Schitz.� Stien�Mommaerts

Deelnemen is gratis; geïnteres-seerden kunnen nog tot en met 9 juni inschrijven: www.kvs.be

© K

VS

Zaza in De Standaard.

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

© Z

AZ

A

Marec in Het Nieuwsblad.

BDW 1332 PAGINA 15 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

Twee keer Kroll in Le Soir.Kim in De Morgen.

© K

IM

thierens: “De bedoeling is om cartoonisten aan te moedigen om beter werk te leveren en de media aan te sporen om méér cartoons te publiceren.” Tot grote frustratie van schrij-vende journalisten zegt een cartoon in een oogopslag vaak evenveel als een doorwrocht stuk. “Als je een tekening moet uitleggen, is het geen goede tekening,” zegt Anthierens. Zelf heeft hij nooit in de jury willen zetelen; de eerste juryvoorzitter was niemand minder dan Jean-Luc Dehaene (CD&V), toen premier. Vorig jaar jureerden kunstpauzen, dit jaar stand-up comedians.Maar koken kost geld, “al werk ik zelf gra-tis,” zegt Anthierens. De eerste prijs van PCB bedraagt 6.000 euro, de tweede en de derde 800 euro. Ondertussen is er ook Press Car-toon Europe, eveneens met mooie prijzen, en eveneens niet gesubsidieerd. In 1999 vond Anthierens in verzekeraar Royale Belge een enthou siaste sponsor. Maar overnemer AXA zag geen brood in de sponsoring. “Die Fransen hadden geen zin voor humor,” zegt Anthierens. Gelukkig nam Knokke (waar dit jaar al voor de 51ste keer het Internationaal Cartoonfestival plaatsvindt) de sponsoring over. Dat betekent wel dat de cartoons eerst in Knokke-Heist en nadien ook nog in Louvain-la-Neuve geëxposeerd moeten worden. “En ik wil al heel lang graag eens in Brussel tentoon-stellen,” zegt Anthierens.Die tentoonstelling is er nu. Een maand lang

worden cartoons met als thema ‘de taalstrijd’ tentoongesteld. 54 stuks, evenveel uit Frans-talige als uit Vlaamse media – al is dat toe-val. Even groot toeval: pas in 2005 kaapte een Franstalige de eerste prijs weg.Maar waarom de taalstrijd als thema terwijl de oogst in aantal niet zo weelderig is? 54 car-toons, dat zijn er gemiddeld vijf per jaar. An-thierens: “Misschien betekent het dat cartoo-nisten minder met communautaire kwesties bezig zijn dan je zou denken, maar even be-langrijk: deze cartoons hebben al op de longlist gestaan. Het zijn dus goede. Misschien zijn er honderden slechte cartoons verschenen met nog maar eens – ik geef maar een voorbeeld – Manneken Pis.” Maar bovenal: de taalstrijd is een thema dat Vlamingen én Franstaligen begrijpen. Een gemeenschappelijk onderwerp vinden is er in de loop der jaren overigens niet makkelijker op geworden. “Neem nu de Waal-se regering. Hoeveel Vlamingen kennen die ministers?” vraagt Anthierens zich af.

� Danny�Vileyn

Je t’aime – Ik u ook niet, van 8 juni tot en met 11 juli in de lokalen van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, Lombardstraat 61-67, 1000 Brussel. Toegankelijk op weekdagen tussen 10 en 17 uur

Clou in La Libre Belgique.

© M

AR

EC

© K

Ro

LL

© K

Ro

LL

© C

LoU

BDW 1332 PAGINA 16 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

ADVERTENTIE

Kunst > Hommage aan surrealisme wint Bruocsella Prijs

Kleur op de stoepJETTE – De straten van de Essegemwijk worden binnenkort opgefleurd met zo’n tachtig kleurrijke mozaïektegels. Het project van het wijkcomité Magritte krijgt de Bruocsella Prijs 2012, goed voor 17.500 euro.

Elk jaar reikt de bedrijvenclub Prométhéa de Bruocsella Prijs uit aan projecten die het le-venskader en de stedelijke omgeving in Brus-sel verbeteren. Vorig jaar ging de prijs naar Kuregem, waar bewoners van de Bergense-steenweg hun straat mochten opwaarderen door hun gevels in felle kleuren te schilderen. Dit jaar viel het project Identités mosaïques: hommage au surréalisme van het Jetse wijkco-mité Magritte bij de jury in de smaak. Die oor-deelde dat ‘de zichtbaarheid, duurzaamheid en betrokkenheid van de omwonenden’ de door-slag gaven in de keuze voor dit project.“Heel het initiatief staat in het teken van het surrealisme,” zegt Emmanuelle Le Texier van het Comité Magritte. “Een indirecte knipoog naar het Magrittehuis, dat in onze wijk ligt.” Concreet plant het wijkcomité een dag in het teken van het surrealisme. Buurtbewoners kunnen eerst in het Magrittehuis inspiratie opdoen en nadien onder begeleiding van mo-zaïst Jean-Christophe Duperron een mozaïek maken in diens atelier. Nadien zullen de tegels op de stoepen van de wijk komen te liggen. En-kele tegels zijn al te zien bij de ingang van het gemeenschapscentrum Essegem.“Hier wonen veel culturen en generaties door elkaar, en soms is communicatie een heikel punt,” vertelt Le Texier. “Met de mozaïektech-niek bereik je een vrij groot publiek en breng je iedereen samen.”

School en werkplekHet tweede deel van het project omvat een mozaïekmuur aan de ingang van de Neder-landstalige Vande Borneschool en de Frans-talige École Jacques Brel.

Jacques Huyge, de directeur van Vande Bor-ne, is opgetogen met het project. “De muur wordt het herkenningspunt van onze school. Dit initiatief is het bewijs dat de school en de wijk goed kunnen samenwerken. Dat is een boodschap die wij onze leerlingen ook willen meegeven. Ze zullen dus zelf een grote rol spelen in de realisatie van de muur.”

De Ruggensteun-prijs ter waarde van 7.500 euro gaat naar het initiatief Het web van de werkwereld van BruxellesFabrique-Brussel-Fabriek. Die vzw gaat een website maken met een overzicht van belangrijke Brusselse werk-locaties die met geschiedenis beladen zijn, aangevuld met getuigenissen van mensen die er ooit hebben gewerkt. Initiatiefnemer Guido

Vanderhulst wil jongeren een interactief plat-form bieden en hen zo bewustmaken van het stedelijke erfgoed. “Dit initiatief sluit perfect aan bij de fundamentele doelstellingen van de Bruocsella Prijs: het stedelijk erfgoed opwaar-deren en bewaren voor de toekomstige gene-raties.”�� Lynn�Pasteleurs

“Met de mozaïektechniek bereik je een vrij groot publiek en breng je iedereen samen.” Dat verdient een prijs, vond de bedrijvenclub Prométhéa.

© JO VOETS

FUNCTIE: Je draagt actief bij tot de wetenschappelijke en organisatorische ondersteuning van het beleid van het Wit-Gele Kruis. Je werkt samen met de algemeen coördinator, de diensthoofden en inhoudelijke deskundigen binnen enkele specifieke beleidsdomeinen. Je werkt mee aan kwaliteitsverbeterings- en onderzoeksprojecten. Je publiceert in wetenschappelijke tijdschriften en presenteert de bevindingen van je projecten op relevante fora. Je volgt de actualiteit en de wetenschappelijke literatuur op over het beleid in verband met thuiszorg, ouderenzorg, ziekteverzekering, enz. Je formuleert bruikbare adviezen. Je vertegenwoordigt het Wit-Gele Kruis van Vlaanderen in de toevertrouwde beleidsdomeinen.

ToEvErTroUwdE bElEIdsdomEINEN: Ontwikkeling en professionalisering van het (thuis)verpleegkundig beroep • Federale overleg- en adviesfora voor verpleegkundigen • Beroepsorganisaties • Overleg en onderhandelingsfora voor verpleegkundigen in het RIZIV • Dienst Gezinszorg ‘Beter Thuis’ • Erkenning diensten voor thuisverpleging en Kwaliteitsbeleid • Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid • Projectwerking binnen de verpleging • Veranderingsmanagement en innovatieve projecten. ProFIEl: Verpleegkundige met masteropleiding en enkele jaren ervaring in de zorg • Zelfstandig kunnen werken, analyseren en synthetiseren • Interesse voor of ervaring met statistische gegevensverwerking (bv. SAS) • Ervaring met projectmatig werken • Goede kennis van het Frans en het Engels • Loyale medespeler in het professionele team • Aantoonbare interesse in thuisgezondheidszorg.

AANbod: Gevarieerde job in een multidisciplinair team • Aantrekkelijk salarispakket, aangevuld met extralegale voordelen • Onmiddellijke indienst-treding met een contract van onbepaalde duur • Flexibele arbeidsvoorwaarden.

INTErEssE? Stuur je kandidatuur met een uitgebreid cv en pasfoto vóór 25 juni 2012 naar Hendrik Van Gansbeke, algemeen coördinator. E-mail: hendrik.van.gansbeke@vlaanderen.wgk.be Wit-Gele Kruis van Vlaanderen vzw - Frontispies-straat 8, bus 1.2, 1000 Brussel, tel. 02 739 35 11.

www.witgelekruis .be

verpleegkundig beleidsmedewerker

Het Wit-Gele Kruis van Vlaanderen vzw is een werkgeversfederatie die kwaliteitsvolle thuisverpleging ondersteunt in 5 autonome provinciale vzw’s. Binnen het Wit-Gele Kruis zijn meer dan 6.075 personeelsleden actief om jaarlijks aan meer dan 150.000 personen thuisverpleging en aanvullende dienstverlening op maat aan te bieden, zonder winstbejag en dit zonder onderscheid in rang, stand of overtuiging. Wij zoeken momenteel een voltijdse (m/v):

BDW 1332 PAGINA 17 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

ADVERTENTIE

Op citytrip met een muisklik

SH

EF

FIE

LD. ©

DA

VID B

OC

KIN

G

Gezien: fototentoonstelling City-books van deBuren en De Markten, nog tot en met 11 juli in De Markten (Oude Graanmarkt 5, dinsdag tot en met zondag van 12 tot 18 uur, met op 28 juni om 20 uur een voor-leesavond met Arnon Grunberg). Gelezen: verhalen op www.city-books.eu.

“Wat hebben steden als Boekarest, Charleroi, Chartres, Graz, Lublin, Sheffield, Skopje, Tbilisi, Oostende en Utrecht met elkaar gemeen?” vroeg deBuren-directeur Dorian van

der Brempt bij de vernissage van de tentoon-stelling Citybooks in De Markten. “Niets,” was het antwoord dat hij meteen zelf gaf. Alleen dat het niet de voor de hand liggende steden zijn om een artistiek project rond op te bou-wen. Ze hebben niet de allure van Parijs of Londen, maar deBuren vond deze ‘Verenigde Steden van Europa’ toch geschikte plekken voor het multimediale programma Citybooks.Voor Citybooks maakt een zich nog steeds uit-breidende groep internationale kunstenaars stadsportretten aan de hand van gedichten, essays, foto’s, video’s en kortverhalen. Vijf schrijvers en één fotograaf resideren tel-kens twee weken in één stad, en hun output is geheel gratis raadpleegbaar op de website. Zo staat er op www.city-books.eu al een hele reeks kortverhalen die als audioboek (pod-cast), e-book of webtekst kunnen worden be-luisterd of gelezen. Telkens in het Nederlands, Engels, Frans én in de lokale taal van de ste-den. Thomas Gunzig, Anna Luyten, Stefan Hertmans, Pascal Verbeken, Caroline Lamar-che, Saskia de Coster... ze vertrokken allemaal en kwamen terug met uiteenlopend materiaal. Hertmans zoekt in een erg zintuiglijk verhaal tevergeefs naar de oude Abchazische messen-maker van het Georgische Tbilisi; Verbeken haalt verhalen uit de trommels van de Euro-wash 2000-wasserette in Charleroi, De Coster vindt het Macedonische Skopje geschikt voor een potje exuberante crime-kolder.De mate waarin de verhalen echt doordringen tot de stad, verschilt. Sommige verhalen lijden onder vluchtigheid van vlieghavens en kort-stondige ontmoetingen, zoals dat van Joost Zwagerman over Sheffield. Soms gebeuren er ook wonderlijke zaken, zoals bij het bezoek aan Utrecht van de Italiaanse schrijver Da-vide Longo. Diens research naar de Vrede van Utrecht (1713) werd op een wel heel bizarre

manier beïnvloed door een recent sterfgeval in Utrecht van een Italiaan met nagenoeg dezelfde naam als een Italiaans diplomaat die drie eeuwen eerder mee onderhandelde over de Vrede.In elke stad maakte een professionele foto-graaf telkens een reportage van 24 foto’s. Toeristische plaatjes zijn het natuurlijk niet. De fotografe die nog het dichtst in de buurt daarvan komt, is Frosina Stojkovska, die de teloorgang van haar oude Skopje betreurt, en in aangezette roze en oranje tinten vastlegt wat nog niet door grote woon- en kantoorblokken is weggevaagd. Ook David Bocking uit Sheffield deed zijn best om zijn stad er goed te laten uitzien. Dat betekent dan vooral zónder het grijs van de oude in-dustrie. Elders is het realisme minder roos-kleurig. Over het Poolse Lublin op de foto’s van Maciej Rukasz hangt een dichte mist die nog net zicht biedt op lege banken, een lege markt, een lege manege, een leeg winkel-karretje. Filip Berte laat de periferie van Tbi-lisi zien, met torengebouwen en interieurs van oude Sovjet-hotels die nu door vluchte-lingen uit Abchazië en Zuid-Ossetië worden bewoond. Autochtoon Kakha Kakhiani fo-tografeert dezelfde stad wel in kleur, maar ook hij legt vooral schaduwen en overgangs-gebieden vast. In Boekarest komt de kleur vooral van de billboards die Christian Bin-der er overal aantreft. Dan stemt het Charle-roi van Sander Buyck vrolijker, als je de hu-mor van de sociale contrasten op zijn foto’s (het statige Palais des Beaux-Arts samen met de schreeuwerige Palace Bar afgebeeld) kunt smaken.Sommigen fotografen gooien het over een andere boeg. Lisa Van Damme brengt in Utrecht niet de stad, maar een deel van haar zenuwstelsel in beeld, door twee weken lang personeelsleden van de openbare busmaat-schappij te volgen. Zo vertelt ze meer dan de anderen een verhaal met haar foto’s. Ook Lea Titz doet zowel met haar foto’s van Graz als van Chartres wat extra’s. Op de foto’s van de Zwitserse stad arceerde ze stukken weg om zo bepaalde reliëfs, gebouwen en per-spectieven bloot te leggen of te accentueren. In Chartres speelde Titz een spelletje met de dominante kathedraal. In plaats van hem te ontwijken maakt ze hem het onderwerp van een reeks zoekplaatjes. Zelfs in de vorm van een half verwijderde sticker op een vuilnis-bak herken je de twee torens.� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

Broodje BrusselCulturele middagpauzesin het Museum van de Stad Brussel12 en 14 juni 2012 om 12.30u

Het hertogelijk paleisop de KoudenbergDe rondleiding is gratis!Toegang museum: € 4

Museum van de Stad BrusselGrote Markt (tegenover het Stadhuis)Info: 02 279 43 71 | musea.brussel.be

BRUSSEL – De Brusselse regering heeft besloten de procedure ter bescherming van het gebouw op de Kleine Zavel nummer 14 op te starten.

Het gaat om verschillende kamers, de gevel en het dak van een herenhuis dat in 1873-1874 door de toenmalige stadsarchitect Gédéon Bordiau werd opgetrokken. Het pand, ge-bouwd in een stijl die geïnspireerd is op het neoclassicisme, ligt vlak bij het beschermde geheel van de Zavel.Van in het begin heeft het herenhuis steeds onderdak geboden aan een notariaat, en dat is ook nu nog zo. Het pand is een mix van stijlen: het notariskantoor is neogotisch; de vestibule, trappen, ontvangstsalons en woonvertrekken getuigen van de klassieke stijl, terwijl het kan-toor van de klerken naar de neorenaissance verwijst. De parel van het huis is de eetkamer in art-nouveaustijl, ontworpen door de Belgi-sche architect-decorateur Gustave Serrurier-Bovy.� SM

Kleine Zavel 14 beschermdErfgoed > Mix van stijlen in notarishuis

Kleine Zavel 14, binnen en buiten. Sinds de negentiende eeuw een notariskantoor.

© D

IRE

CTI

E M

ON

UM

EN

TEN

EN

LA

ND

SC

HA

PP

EN

‘OPEN KEUKEN’ BIJ KOKS UIT ZEVEN LANDEN

SCHAARBEEK – Amateurkoks uit zeven lan-den laten zaterdagavond 9 juni de potten prut-telen voor een royale table d’hôte. Aanschuiven kan, reserveren is de boodschap. Met deze eerste editie van Salon cuisson zet de gemeente

voor een zacht prijsje het hele weekend de mon-diale gastronomie in de kijker. Zondagvoor-middag zijn er kookworkshops in een mooi art-decoherenhuis aan de Huart Hamoirlaan. Meer op www.saloncuisson.be. SVG

TBILIS

I. © K

AK

HA

KA

KH

IAN

IC

HA

RTR

ES

. © L

EA

TITZ

© K

AB

INE

T C

HA

RL

ES

PIC

QU

É

Na de Stoemp!- en de Start to cook-boeken is Albert de Belgique het zesde boek dat voortvloeit uit de samenwerking tussen chefkok Ver-deyen en schrijver Marc Van Staen. “Maar als je het boek bekijkt, merk je dat het niet zomaar opnieuw een kookboek is,” vertelt Verdeyen. “We willen opvallen tussen alle an-dere kookboeken. In ons boek vind je de rasechte Belgische klassie-kers, zoals de echte Brusselse filet américain, maar ook vergeten re-cepten en traditionele gerechten waar een moderne toets aan is ge-

geven. Voor iemand die al jaren in het vak staat, was het enorm inte-ressant om terug naar de oorsprong te gaan.”Het duo heeft zes maanden lang in de Belgische provincies opzoek-werk gedaan en is heel trots op het resultaat. “We bundelen de recepten per provincie,” zegt Van Staen. “Overal zijn we dus op zoek gegaan naar traditionele, soms oeroude gerechten en echte streekproducten. Achter elk re-cept zit een heel verhaal. Moch-ten we alle verhalen vertellen,

BDW 1332 PAGINA 18 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

Culinair > Bewoners bereiden beignets, korma, kabeljauw met bier- en mosterdsaus

Koken in de Noordwijk

Lekker in de Noordwijk, met (vlnr.) Maïté Vivanco uit Spanje, Grégory Frangos van Kreta, Marie Yoko uit Guadeloupe, de Kroatische Stefica Slunjski en Silvia Olari uit Roemenië.

Culinair > Belgische klassiekers per provincie

De kroonjuwelen van Albert VerdeyenBRUSSEL – Brusseleir van ’t Joer 2011 en tv-kok Albert Verdeyen brengt een nieuw boek op de markt. Albert de Belgique bundelt de culinaire kroonjuwelen van de Belgische keuken, netjes per provincie.

Erfgoed > Zomercursus bij De Markten

Met andere ogen kijken naar ‘kansloos’ industrieel erfgoedBRUSSEL – Barrières tussen industrie, weten-schap, kunst en cultuur worden doorbroken tijdens een driedaagse cursus industriële archeologie door Amarant (kunsteducatie) en SIWE, het Steunpunt Industrieel Wetenschappelijk Erfgoed.

Lesgever Patrick Viaene, voorzitter van SIWE, bekijkt samen met zijn cursisten het ontstaan en de hobbelige weg van deze tak van de wetenschap. Aan de hand van kunst reveleert hij verdwenen technieken en aspecten van de industrie.Viaene houdt er nog wat de spanning in: “De klassieker Constantin Meunier zit er uiteraard bij, en ook de in-spiratie van de fabriek als werkterrein op kunstenaars als Béjart, De Keersmaeker, Josse De Pauw. Wiels, de Elektriciteitscentrale... – ze zijn niet meer weg te den-ken.”De Belgische en de internationale industriële archeolo-gie komen aan bod, maar Brussel is een buitenbeentje.

“Hoe vreemd het nu ook mag klinken: tot kort na de Tweede Wereldoorlog was Brussel de belangrijkste in-dustriestad van ons land. Niet enkel kwantitatief zijn de industriële erfgoedrelicten spectaculair, ze zijn ook heel divers in schaal, inplanting en stijl. Even bladeren in de onvolprezen inventaris in 25 volumes van AAM (1980-1985) volstaat! Veel landen benijden ons dit erf-goed, maar omdat de middelen beperkt zijn, gebeurt er zelden iets mee, of het moeten de lucratieve ‘verlof-tingen’ zijn, waarbij het hart en de hele inboedel van vroeger geaborteerd worden. Het dossier-Magazijnen Godin toont dit aan. En er is ook het bijna kansloze erfgoed, zoals de zink- en loodindustrie. Met de site van de Brusselse loodtoren, hoek Kruitmolenstraat/Fabriekstraat, gebeurt er niets.” An Devroe

Zomercursus industriële archeologie op 23, 24 (cursus) en 25 augustus (wandeling). Inschrijven op www.amarant.be of 070-23.30.48

‘T ussen het kanaal en de spoorweg, tussen de Klei-ne Ring en De Trooz ligt

de Noordwijk, waar mensen met verschillende achtergronden een thuis zoeken. De Stad Brussel en

de gemeente Schaarbeek hebben de handen in elkaar geslagen en zijn op zoek gegaan naar wat mensen in de Noordwijk bindt. We vonden mensen die fier zijn op hun buurt en op een constructieve manier met

elkaar trachten samen te leven.” Zo begint de inleiding van dit boekje van 54 pagina’s vol eenvoudige re-cepten en foto’s.De Vlaamse schepenen van beide gemeenten trokken socioloog Adil

Fares aan om iets rond cultuur te doen in de Noordwijk, om er de so-ciale cohesie te verbeteren. Fares kreeg een contract via het gemeen-schapscentrum De Markten, hij keek rond in de wijk wat de men-sen zoal kon verbinden en kwam al snel bij koken uit. Hij sprak mensen aan in cafés en wasserettes, in het buurthuis en het dienstencentrum. Niet altijd eenvoudig, maar na een tijd kon hij een selectie maken

van 24 enthousiaste deelnemers.“Er gebeurde hier weinig over de ge-meenschappen heen, iedereen leeft apart,” ondervond Fares. “De men-sen vinden ook dat de buitenstaan-ders een slecht beeld hebben van de wijk, maar ondanks alle problemen wonen ze hier wel graag.”Bij de deelnemers thuis werd ge-kookt, de twaalf recepten werden te boek gesteld door ervaren keu-kenschrijfster Malika Hamza, en er

BRUSSEL/SCHAARBEEK – Er is een nieuw kookboekje geboren. In twaalf recepten stellen de bewoners van de Noordwijk zich aan ons voor: een uitnodiging om de wijk beter te leren kennen en appreciëren. Op 12 juni wordt het officieel voorgesteld, later zal het in de buurt te koop zijn. Enkele restaurants gaan er zelfs uit koken.

© BEA BORGERS

Volgende project? “Een boek vol Brusselse gerechten, geschreven in het plat Brussels.”

© U

ITG

EVE

RIJ

LA

NN

OO

BDW 1332 PAGINA 19 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

Chips zijn onontkoombaar in de hedendaagse kindercultuur, men zou kunnen stellen dat een teken van volwassenheid de afgenomen drang naar chips is. Een fenomeen in de winkelrekken.

Toen ik klein was, mee op café met de Grote Men-sen, bleek het gebruikelijke rondje – drie drankjes – veel te veel voor mij. Na twee glazen cola of limo-nade had ik het wel gehad, en voor alle kinderen is een cafébezoek waar de Grote Mensen veel te ver-tellen hebben, een vervelende tijd. Het ultieme ant-woord was dan: een reep chocolade. Cafés hadden dan ook altijd chocolade in voorraad: voor de niet-meer-meedrinkende kinderen, voor klanten boven hun theewater en ook voor andere aanwezigen die niet meer wilden meedrinken. Want een consump-tie weigeren tijdens een rondje was sociaal onaan-vaardbaar, een belediging voor wie het aanbood. Mijn vader insisteerde dan ook altijd dat ik toch íéts zou consumeren. “Een reep chocolade misschien?” Die hoefde trouwens niet onmiddellijk opgegeten te worden, maar het was de enige beleefde uitweg uit de drankrondjes.Vandaag paait men de kinderen met een pak chips. Het mogen ook Grills of Bugles zijn, maar het blijft ‘lawaai met zout’, zoals onze noorderburen zeggen, nu en dan ook met extra paprika. Veel antieke hap-jes zijn van de comptoir verdwenen: geen hardge-kookte eieren meer, nauwelijks bouletten , hier een daar nog een druugsossis (het Voedselagentschap doet moeilijk over artisanale vleeswaren op de bar). Chip betekent ‘spaander’ of ‘scherf’ in het Engels, het woord leefde vroeger vooral onder houtbewer-kers en bij antiquairs, want als uw antieke thee-servies chipped bleek, dan was het waardeloos. De geschiedenis wil nu dat de Britten tijdens de Eer-ste Wereldoorlog on the Continent zagen hoe men aardappelen in spaanders hakte om ze te frituren. Dat was bij de gewone Brit toen nog ongezien, onze frites werden hun ‘frenched fries’ , wat niet onmid-dellijk Franse, maar in wezen ‘gehakte’ frituur be-tekent, van het werkwoord to french , ‘hakken’. Maar dan gehakt ‘met de Franse slag’, zoals u zult begrij-pen. Het alternatieve woord was aardappelspaan-ders, potato chips . Alles wat in stukjes gefrituurd wordt, zijn volgens de Engelsen chips .De friet had in onze streken al een hele geschie-denis achter de rug en kende tal van varianten.

Oost-Europese Reibekuchen of latkes waren pakjes geraspte aardappel, gefrituurd. Frietjes werden niet alleen in balkvorm gesneden, maar ook in schijfjes. Dat leidde in Frankrijk tot de pommes souffl ées , want bij het tweede baksel kunnen de schijfjes opblazen. Deze ontdekking zou gedaan zijn in 1837, wat bete-kent dat men toen al schijfjes van zo’n drie millime-

ter dik sneed. Maar dat is nog kookkunst. Hoe dunner men aardappelen snijdt, hoe sneller ze

gaar zijn in het frituurvet. Al heel lang ge-leden moet men erachter gekomen zijn dat heel dunne schijfjes sneller werken, net zo-als frietjes in de jaren zeventig tot pommes allumettes werden gereduceerd: snel klaar

en veel krokanter dan het echte spul (maar wel veel vetter, want meer oppervlakte per volume

aardappel waar het vet aan blijft hangen). Pommes allumettes en chips zijn – letterlijk – fastfood.Onze hedendaagse chips bestonden

ook al in Duitsland, waar men ze bedacht met een waarlijk poëtische naam: Herbstlaub (‘herfstloof’). Dat kan ook kraken, onder de voeten.Maar de Amerikanen willen zich de chips toe-ei-genen. Met hun typische personencultus en drang naar mythevorming schrijven zij de uitvinding van de chips toe aan een miljonair en een eigenzinnige kok. De miljonair zou Cornelius Vanderbilt zijn ge-weest. Hij vond zijn gefrituurde aardappelschijfjes in het restaurant te dik. De gefrustreerde kok was ene George Crumb, en uit boosheid maakte hij ze belachelijk dun, maar Vanderbilt vond dat juist lek-ker. Maar het was zeker Crumbs uitvinding niet. Er bestaan oudere recepten voor chips. De gewoonte om chips koud te verkopen in zakken is wel degelijk Amerikaans. Dat begon zo in de jaren tien van de vorige eeuw. Toen de Amerikanen hun chips gingen slijten in Engeland, vanaf de jaren 1920, stuitten ze er op het probleem dat het woord chips er al was in-gepikt voor ‘onze’ frietjes. De Britten bedachten dus een nieuwe naam: crisps , ‘krokantjes’ zeg maar.Ondertussen hebben diezelfde Britten zich de crisps

helemaal toegeëigend en zijn ze er de gekste sma-ken bij gaan bedenken: cheese & vinegar , stilton , beef & onion ... Ik kocht zelfs ooit een zakje met turkey stuffi ng -smaak.Ondertussen hebben chips de reputatie opgebouwd ongezond te zijn, maar is dat ook zo? Ze bevatten ongeveer een derde vet, maar vooral veel zetmeel en natuurlijk nogal wat zout. Maar er bestaat geen ongezond voedsel, het zijn de omstandigheden waarin u chips eet, die het verschil maken. Een zak chips is bedoeld om te delen met een min of meer grote groep meegenieters. Ieder een eigen zak, dat wordt al snel te veel. Ondertussen weten we ook dat we beter geen koolhydraten verspreid over de hele dag eten, dat houdt ons insulinepeil hoog. Maar wat chips bij de maaltijd, één keer per jaar of zo, is niet ongezond. In de vroege jaren zeventig was het trouwens weer even mode: chips bij de beefsteak in plaats van frietjes. Ten minste een beschaafde ma-nier van chips eten. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Chips

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

café komen, en verder in de wijk zelf, zoals in buurthuis Millen-nium, dienstencentrum Harmonie, café Lucia, een Pakistaans restau-rant, de Roemeense winkel. Wie het boek wil vinden, gaat dus best

eens neuzen in de Noordwijk, of bij Jeugd in Brussel, de uitgever.Ondertussen mag de cultuursocio-loog Adil-Ahmad Fares weer ander werk zoeken, want op dit project is vandaag geen vervolg gepland. “Er is wel vraag naar keukenate-liers of zo,” zegt hij. “Bij analfabete vrouwen bijvoorbeeld: voor hen is koken zowat hun enige expressie-mogelijkheid, het is ook iets waar ze nog fi er over kunnen zijn. Bij hen moet je niet aankomen met toneel of schilderkunst.” Gewone mensen identifi ceren zich – en geven zich-zelf een identiteit – via hun keuken. Het zou dus zeker de moeite lonen om op dit project verder te bordu-ren. Koken kan mensen verbinden. Nick Trachet

Te koop in buurthuis Millennium, café Lucia, een Pakistaans restaurant, de Roemeense winkel...

De Amerikanen willen zich de chips toe-eigenen. Met hun drang naar mythevorming schrijven ze de uitvinding toe aan een miljonair en een eigenzinnige kok

Dat leidde in Frankrijk tot de bij het tweede baksel kunnen de schijfjes opblazen. Deze ontdekking zou gedaan zijn in 1837, wat bete-kent dat men toen al schijfjes van zo’n drie millime-

ter dik sneed. Maar dat is nog kookkunst. Hoe dunner men aardappelen snijdt, hoe sneller ze

gaar zijn in het frituurvet. Al heel lang ge-leden moet men erachter gekomen zijn dat heel dunne schijfjes sneller werken, net zo-als frietjes in de jaren zeventig tot allumettes werden gereduceerd: snel klaar

aardappel waar het vet aan blijft hangen). Pommes allumettes en chips zijn – letterlijk – fastfood.Onze hedendaagse chips bestonden

Nick

© N

ICK

TRA

CH

ET

kwamen warme foto’s bij van Bea Borgers. De recepten variëren van Roemeense chorba over Pakistaanse groentekorma tot Siciliaanse beig-nets, zonder de Vlaamse kabeljauw met mosterd en bier te vergeten.Het boek wordt op 12 juni voorge-steld op het stadhuis van Brussel en zal daarna te koop zijn op verschil-lende plekken, zoals bij De Mark-ten of ook het Kaaitheater, waar de recepten ook op het menu van het

dan zouden we zeker nog twee boeken vol kunnen schrijven.”De Brusselaar Verdeyen is niet van plan om nu op zijn lauweren te gaan rusten. “Er komen nog nieuwe projecten aan, maar mijn grote droom is een boek vol echte Brus-selse gerechten, het liefst geschre-ven in het plat Brussels. Ik hoop dat we dat tegen 2014 kunnen verwe-zenlijken.” Lynn Pasteleurs

Albert Verdeyen en Marc Van Staen, Albert de Belgique, uitg. Lannoo, 236 p., 29,99 euro, verkrijgbaar in het Frans en in het Nederlands

BDW 1332 PAGINA 20 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

Aïda Kazarian in haar atelier: “Schilderen is een dialoog. Je doet iets, de verf geeft iets terug. Soms ben ik het die dirigeer, soms ook niet.”

H et  atelier:  hoge  plafonds,  mooi  licht, maagdelijk  witte  muren.  Prominent: een  monumentaal  abstract  doek, 

waarin  paars  de  toon  zet.  Een  doek  dat  een hommage  wil  brengen  aan  de  moed  van  de mensen van Fukushima. Een doek waarvan de perceptie verandert naargelang van de afstand tot the eye of the beholder. “Tijdens het scheppingsproces maak je voort-durend keuzes. Je doet iets, de verf geeft iets terug.  Het  is  een  dialoog.  Je  begint  met  een bepaalde  bedoeling,  maar  het  resultaat  kan helemaal  anders  uitdraaien  dan  wat  je  voor 

ogen had. Soms ben ik het die dirigeer, soms ook niet.”“De warme herinneringen aan het mooie am-bacht  van  mijn  ouders  –  het  restaureren  van oosterse tapijten – spelen een grote rol in mijn werk. Dat ben  ik maar bij  toeval gaan besef-fen.  In  mijn  vorige  atelier,  thuis,  keek  ik  uit op mooie tuinen. De meeste van mijn doeken die er stonden, waren lichamen, naakt of ge-kleed.  Geïnspireerd  door  de  kleurenpracht van de tuinen ben ik op een dag die tableaus gaan  overschilderen,  met  de  impressies  van de kleuren die mijn netvlies streelden. Tijdens 

dat proces heeft iemand me de opmerking ge-maakt  dat  ik  altijd  van  rechts  naar  links  en van links naar rechts werkte. Dat ik eigenlijk hetzelfde deed als de mensen die oosterse ta-pijten  vervaardigen  of  restaureren.  Van  toen af ben ik het bewust blijven doen – maar niet altijd: soms gun ik mezelf toch de luxe van wat meer vrijheid.”

Jo DelahautHet  is  alsof  Kazarian  met  deze  manier  van schilderen  hulde  brengt  aan  haar  vader  en moeder, die niet lang na het einde de Tweede 

Wereldoorlog hier in Brussel hun atelier open-den.“Mijn vader was soldaat in het Sovjetleger. Na de oorlog heeft hij zijn uniform afgegooid; hij verkoos in België te blijven. Mijn moeder is ge-boren in Frankrijk. Een kind van de Armeense migratie na de genocide op het Armeense volk tijdens de Eerste Wereldoorlog in de nadagen van het Ottomaanse Rijk. Daar,  in een voor-stad  van  Parijs,  hebben  ze  elkaar  leren  ken-nen. Op een bal voor Armeense migranten. En later is moeder vader gevolgd naar Brussel.” “Thuis  leefden  we  echt  wel  in  een  cocon,  in ons  eigen  universum.  We  spraken  Armeens. De muren waren gesierd met iconen, oosterse tapijten  waren  alom  aanwezig.  Net  als  het zingen van mijn moeder. Omgeven door liefde was  ik.  Omgeven  door  kleuren,  ook:  van  de iconen, van de tapijten. Ik hield echt van het li-chamelijke contact met de tapijten. Erover rol-

© MARC GYSENS

ELSENE – “In 1997 is de man van een hartsvriendin onverwachts overleden. Ik wou voor haar een tableau maken om te helpen in het rouwproces. Maar ik mocht proberen wat ik wilde, het resultaat stelde me teleur. Tot ik in een opwelling besloot om alleen nog mijn vingers te gebruiken. Ritmisch.” De Armeense kunstschilderes Aïda Kazarian is lid van de Académie Royale de Belgique. Schilderen met de vingers in rechtstreeks contact met het canvas is haar handelsmerk geworden.

‘Drijvend op emotie’Aïda Kazarian, vingers als penselen

De vierjarige Aïda helpt tapijten te restaureren in het Brusselse atelier van haar ouders.

RE

PR

O M

AR

C G

YSE

NS

BDW 1332 PAGINA 21 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

FREDDI SMEKENS

Kartoebel

W e vragen iemand om een leerling te  tekenen.  Negen  kansen  op  de tien dat hij of zij er hét attribuut 

van de leerling bij tekent: de kartoebel, in de wandeling ook wel ‘boekentas’ genoemd.Ongetwijfeld stamt ons Brusselse woordje kartoebel  van  het  Franse  cartable.  Per-soonlijk  heb  ik  die  kartoebel  altijd  aan  de hand gedragen. De tijd dat men hem op de rug  bond,  was  na  de  mijne.  En  ongetwij-feld  zullen  sommige  lezers  nog  ’s  avonds heule kartoebel moeke  om  er  de  volgende dag  gezwind  mee  naar  school  te  trekken. Een ritueel dat ik mij nog levendig voor de geest kan halen. Evenals de zin: “Ik moon maaine kartoebel nog moeke.” Soms heb ik de indruk dat de hedendaagse leerling een zodanig  monumentale  kartoebel  meezeult dat hij op zondagavond ne kartoebel vè giel de weik kan moeke, of het scheelt niet veel.Ik had het hiernet over een ritueel, en dat was het ook. De schaulboeke in ’t ieste vak, de schrifte in ’t twiede vak. Vooraan in die kartoebel  bevonden  zich  twee  kleinere vakjes,  een  soort  van  uitstulpingen.  Een ervan  werd  gewoonlijk  gebruikt  om  de pennenzak  in  op  te  bergen,  de  andere  als bergplaats  voor  de  schoolagenda.  ’n Ploch vè alles en alles op zaain ploch,  zeg  maar. In de klas stond een kast waarin we onze schoolboeken  konden  opbergen.  Kwestie van ze niet elke keer mee te hoeven torsen. De schriften daarentegen moesten na elke schooldag onvermijdelijk mei nor hoois.  In dat  laatste  schuilt  wel  enige  logica.  Want vèwa zou onze kartoebel anders deene?Naast de kartoebel beschikten we ook over nen turnzak. Die werd niet alleen gebruikt vè ons turnslache en dito broekske  in op  te bergen.  Eén  keer  in  de  week  werd  hij  ook gebruikt vè mè ons zwumgereef no den bain te trekken.Maar terug nu naar de kartoebel. Voor zover ik  mij  herinner,  waren  er  in  de  tijd  dat  ik naar school ging, geen merkbare verschil-len tussen de kartoebels van joenges en dei van de maskes. Maar misschien heb ik daar toen  niet  zo  op  gelet.  Wat  ik  wel  meen  te weten,  is dat het weinig of niet voorkwam dat  twee  leerlingen  mè dezeulfde kartoebel

rondleepe.  Maar  ook  in  dat  geval  zou  het kunnen dat mijn opmerkingsvermogen wat te  wensen  overliet.  Over  de  kleuren  kan ik  me  duidelijker  uitlaten.  Die  gingen  van lichtbruin  naar  donkerbruin.  Hee en doe leep er wel iene of ien rond mè ne ruuje kar-toebel, maar dat was dan wel héél uitzon-derlijk. Ne witte daarentegen kan ik mij in de verste verte niet herinneren. Wat ik wel nog weet, is dat ik, naar het einde van mijn middelbareschooltijd  toe,  het  vredesteken op maaine kartoebel aanbracht. Niet zozeer om op te vallen, eerder om zichtbaar uiting te geven aan mijn gevoelens en ideeën. “Da leste heit hem waal neki schuun gezeid,” merkt  men  terecht  op.  Trouwens,  in  die lang vervlogen  tijd werd er niet of nauwe-lijks gepronkt met merknamen. Ne kartoe-bel was ne kartoebel en doemei ooit. Er was dus geen enkele vorm van discriminatie op dat gebied, ook niet wat de materie van het object betreft. Maar voor zover ik nog weet, heb  ik  nooit  één  medeleerling  mè ne kar-tonne kartoebel weite rondluupe.  Ook  een boekentas van plastic kan  ik mij niet voor de geest halen.U hebt het intussen al gemerkt, waarde le-zer, over het icoon van de leerling valt een en ander te vertellen. Iets anders wat mij in de loop der jaren is opgevallen, is dat geen enkele  van  mijn  vroegere  kartoebels  nog in mijn bezit  is. En baa het leize van wa ’k auver daan kartoebel allemoe weit te zegge, vin ik da wel spaaitig. Niet dat ik het zo ver zou drijven om er ma wei iene oen te schaffe. Hoewel, men weet maar nooit.Even terug de tijdscapsule in. Het was niet zo dat iedereen baa het begin van elk schaul-joer mè ne neuve kartoebel veu de pinne kwam; het tegendeel is waar. Temeer omdat die kartoebel tot op zekere hoogte deel ging uitmaken  van  onze  persoonlijkheid.  Het mag wel gezegd worden dat iemand die mè ne neuve kartoebel verscheen, kon rekenen op commentaar van zijn of haar medeleer-lingen. En: giene neuve kartoebel zonder ne neuve porteplume.  Maar  naar  mijn  gevoel ben ik voor deze week al voldoende de edu-catieve toer op gegaan. De inhoud van het pennenzakje is voor een volgende rubriek.

len, er met de hand over strijken om de kleu-ren te doen veranderen. Mijn paradijsje: ik heb er tot mijn zesde met volle teugen van kunnen genieten. Pas toen ben ik voor het eerst naar school gegaan. En ik mocht dan wel nog geen Frans spreken, me aanpassen was geen enkel probleem.  Ik was een kind zoals alle andere, kunstenaar worden kwam toen nog niet in mij op.”Dat laatste veranderde in het lyceum van Else-ne. “Twee leerkrachten hebben daar een hand in gehad. Mijn tekenlerares, Berthe Dubail, en mijn  lerares  Frans,  die  getrouwd  was  met  Jo Delahaut, befaamd vertegenwoordiger van de geometrische abstractie. Al in het eerste jaar troonden  die  twee  dames  ons  mee  naar  een tentoonstelling  van  Delahaut.  De  abstracte benadering  van  de  schilderkunst,  de  kleuren die je in het gezicht sprongen: het was een re-velatie voor het meisje van twaalf dat ik was. 

Het is ook mee bepalend geweest voor de weg die  ik  later zou kiezen. Het besef was er nog niet, maar het zaadje was gestrooid. En toen ik het in het vierde jaar van het lyceum moeilijk begon  te  krijgen,  heeft  Berthe  Dubail  me  de raad gegeven om voor een artistieke richting te kiezen. In Bischoffsheim. Het theoretische gedeelte was er veel minder moeilijk dan aan het  lyceum,  we  kregen  veel  kunstpraktijk. Daar ben ik helemaal opengebloeid.”

MonumentaalToch is Kazarian in eerste instantie niet ver-der gegaan met haar kunstopleiding: ze koos al snel voor een leven als echtgenote en moe-der. Schilderen werd min of meer een hobby.“Ik ben heel  jong getrouwd. Niet zozeer om-dat ik wilde trouwen, wel omdat ik bij de man 

“Iemand merkte op dat ik altijd van rechts naar links en van links naar rechts schilder. Net als een tapijtwever”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Tuur De Moor (tuur.demoor@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vanden-bergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

wilde  zijn  die  mijn  hart  had  gestolen.  En  in mijn  milieu  kon  dat  niet  zonder  boterbriefje, samenwonen was des duivels.”“Ik zat aan de haard, hij studeerde voor arts. Onze  liefde  werd  al  snel  bezegeld  met  twee kinderen.  Een  zoon,  Araz,  en  een  dochter, Céline,  die  geboren  is  New  York,  waar  mijn man  een  specialisatie  volgde.  Maar  ik  ben wel  altijd  blijven  schilderen,  als  autodidacte. Ik  heb  er  bovendien  een  coup de foudre  ge-had,  vergelijkbaar  met  mijn  kennismaking met het werk van Jo Delahaut: de ontdekking van  abstracte  Amerikaanse  kunstenaars  als Barnett  Newman,  Jackson  Pollock  en  Mark Rothko.  Abstracte  werken  op  monumentaal canvas. Kunstwerken die een mens zich nietig  doen  voelen,  kunstwerken  waarin  je  als  het ware helemaal kunt binnentreden en verdrin-ken.”“Na  onze  terugkeer  naar  Brussel  voelde  ik echt  wel  de  behoefte  aan  een  opleiding  met een  stevige  basis  en  heb  ik  me  ingeschreven aan  de  Academie  voor  Schone  Kunsten.  De opleiding  was  interessant,  de  interactie  met andere studenten en andere schilders was zo mogelijk  nog  interessanter.  Ik  heb  ook  twee keer  geluk  gehad  op  het  juiste  moment:  bij mijn afstuderen kwam er net een plek vrij voor een assistent; op het einde van mijn driejarige mandaat als assistente kwam er een plaats vrij voor een docent in de middelbare afdeling van de  academie.  Voorheen  was  het  nooit  bij  mij opgekomen om les te gaan geven, en toch heb ik er geen seconde spijt van gehad dat ik toen heb toegehapt.”“25  jaar  lang  heb  ik  het  met  hart  en  ziel  ge-daan,  dat  lesgeven.  Niet  in  het  minst  omdat ik mijn  leven verrijkt  voelde door het  contact met  jonge  studenten.  Zij  leerden  van  mij,  ik leerde van hen. Ik kon mijn passie doorgeven en  kreeg  er  tegelijkertijd  veel  voor  terug.  En geef  toe,  wat  is  er  mooier  dan  jonge  mensen die  hun  eerste  onzekere  stappen  zetten,  hun potentieel te helpen ontdekken?”

VerrijkendHet lesgeven gaf Kazarian genoeg vrije tijd om haar  weg  te  zoeken  als  artieste.  Die  ontwik-keling heeft geleid tot erkenning en, in 2005, tot  lidmaatschap  van de Académie Royale de Belgique. “Voor mij was dat een mooie bekro-ning van het parcours dat ik heb afgelegd. Spij-tig alleen dat mijn moeder het niet meer heeft mogen meemaken. Een bekroning, en tegelijk de bron van ongelooflijk veel interessante ont-moetingen met mensen uit de meest uiteenlo-pende disciplines. Verrijkend op professioneel vlak, verrijkend op persoonlijk vlak.” “Het  is  een  van  de  vele  dingen  die  België  en Brussel  me  hebben  gegeven.  Ik  ben  hier  ge-boren, ik ben hier opgegroeid, ik hou van mijn leven hier. In Parijs, waar de familie aan moe-ders zijde woont,  is het alsof  je midden in de ratrace zit. Vergeleken daarmee is Brussel een huiskamer.  En  tegelijkertijd  lopen  hier  men-sen van over heel de wereld rond en is er een ongelooflijk rijk cultuurleven.”“En  ook  al  is  Brussel  het  hart  van  Europa, toch blijft het  leven hier menselijk en betaal-baar. Het is een constellatie waarin ik me veel beter  thuis voel dan wat New York me bood. Het  wonen  daar,  het  onderwijs,  de  gezond-heidszorg:  allemaal  peperduur.  Het  publieke onderwijs  was een  ramp, privéscholen  waren onbetaalbaar.  De  sociale  verschillen  zijn  ook veel te groot naar mijn zin. Voor mij haalt een maatschappij haar waarde uit de kansen die ze biedt op een deftige toekomst aan iedereen. En dat vond  ik  in New York allerminst. Het was een  sociaal  slagveld.  Daarbij  vergeleken  zijn Brussel en België een klein paradijs.”

� Karel�Van�der�Auwera

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

BDW 1332 PAGINA 22 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

BRUSSEL – Delphine Groslambert heeft een overvolle agenda: behalve haar examens heeft ze ook twee Europese scherm-kampioenschappen op het programma staan. Een zware combinatie, maar je hoort haar niet zeuren. Het zorgt voor evenwicht, én het is een stap op weg naar haar droom: schitteren op de Spelen in Rio de Janeiro.

‘I k  heb  schermen  als  jong  meisje  ont-dekt  bij  Club  Med,”  vertelt  de  22-jarige schermster.  “Terug  in  Brussel  schre-

ven  mijn  zus  en  ik  ons  in  bij  La  Maison  de l’Escrime.  Aanvankelijk  was  het  louter  voor het plezier, helemaal niet met het idee om ooit internationaal te presteren.” Een paar jaar la-ter stapelden de successen zich al op, en snel werden  Delphine  en  haar  zus  Julie  te  groot voor  België.  Ze  wonnen  zowat  alles  waar  ze aan  deelnamen.  Onder  impuls  van  (en  soms gepusht door) hun moeder trokken ze naar het buitenland. “Zo kwamen we op de grote toer-nooien terecht. Ik moet mijn moeder hiervoor bedanken, want als jong meisje was het nooit in  me  opgekomen  om  pakweg  zevenhonderd kilometer  verder  in  Duitsland  te  gaan  scher-men.”“Het is moeilijk te zeggen waarom ik zo graag scherm.  Zowel  techniek  en  tactiek  als  fysiek spelen een rol. Je zet acties op en bouwt daarop verder. In feite moet je bluffen: je kunt iemand aanvallen met de bedoeling dat zij afweert, om dan  echt  toe  te  slaan.  Met  een  sportpsycho-loog werk ik al even op verbeelding en acties 

visualiseren,  om  mijn  tactiek  te  verbeteren.” Het  kopje  erbij  houden  is  dus  van  groot  be-lang. Daarbovenop komt een uiterst zware fy-sieke prestatie in een snikheet pak. Het heeft heel wat weg van boksen. “Het voetenwerk is vergelijkbaar. Ik ben vooral sterk in defensie, maar offensief wat minder. Mijn aanval is een werkpunt.”

Te weinig tegenstandGroslambert  schermt  met  de  floret,  bij  de CEEB. Om zich te meten met toppers moet ze naar het buitenland. “In België scherm ik geen 

wedstrijden meer omdat die er bijna niet meer zijn.  Je hebt wel nog het Belgisch kampioen-schap, dat ik dit jaar trouwens heb gewonnen. Al  moet  ik  erbij  zeggen  dat  mijn  zus  toen  in het buitenland zat voor een andere competitie. Zij is ouder dan ik en is professional.”

“De wedstrijden zijn echt over heel de wereld. Het  wereldbekercircuit  begint  in  Europa  en trekt  dan  naar  Azië,  naar  Sjanghai  en  Seoel. Gelukkig krijg ik nu financiële steun van de fe-deratie om het allemaal te bekostigen.”Ook  voor  haar  trainingen  legt  de  Brusselse heel  wat  kilometers  af.  Omdat  ze  naar  eigen zeggen  amper  tegenstand  vindt  in  Brussel, gaat ze nu regelmatig naar Gembloers. Niet zo lang geleden trainde ze wekelijks in Rijsel. “Ik zou nog meer schermtrainingen willen, maar het is moeilijk om die hier te vinden. Nu zijn dat er een viertal per week, aangevuld met wat badminton, want daar heb  je heel wat verge-lijkbare bewegingen.”“Mijn Franse trainer komt wekelijks over om me  hier  les  te  geven  in  de  sportzaal  van  de Jetse  HealthCity.  Onze  relatie  is  opperbest, en  gelukkig  maar.  Mijn  vorige  trainer  heeft me zonder boe of ba laten vallen, dat viel me zwaar. De afgelopen  twee  jaar waren niet  zo goed, maar nu gaan mijn prestaties opnieuw in stijgende lijn.”Groslambert staat nog redelijk ver van de we-reldtop,  maar  kan  toch  al  een  paar  adelbrie-ven  voorleggen.  In  de  wereldbeker  behaalde ze  al  een  paar  knappe  kwartfinales  en  won ze zelfs de wereldbeker  in Luxemburg. Maar haar hoogtepunt beleefde ze op het WK 2006 in Zuid-Korea. “Ik haalde daar bij de cadetten een bronzen medaille. Als ik eraan terugdenk, zit ik weer op een wolkje. Maar ik besef dat er een groot verschil is tussen de cadetten- en de seniorencategorie, waar ik nu in zit.”

‘Studie en topsport,een goed evenwicht’

Schermen > Delphine Groslambert meet zich met Europese top

Oranje boven in BrusselEK 2012 > Samen voetbal kijken op groot scherm (en met bitterballen)

BRUSSEL – Internationaal Brussel maakt zich op voor een groots voetbalfeest. Terwijl de Rode Duivels op vakantie vertrekken, spelen zestien landen in Polen en Oekraïne voor de Europese titel. En dat zullen we geweten hebben.

De  duizenden  Europeanen  die  in  Brussel verblijven,  zijn  vanaf  vrijdag  8  juni  in  de  ban van  het  voetbal.  Terwijl  het  voetbalfeest  aan veel  Brusselaars  –  bij  gebrek  aan  een  eigen ploeg  –  voorbijgaat,  is  het  de  buitenlanders bittere ernst. Wie de Europese voetbalsfeer wil opsnuiven, kan in Brussel terecht  in heel wat cafés  en  pubs.  Traditiegetrouw  is  O’Reilly’s aan  de  Beurs  de  ontmoetingsplek  voor  top-sport op groot scherm. De Ierse pub krijgt  in de buurt concurrentie van onder meer de Cel-tica, Rooster’s en Six Nations. Aan het Flagey-plein  zal  er  naast  de  verschillende  Portugese cafés  ook  heel  wat  sfeer  zijn  bij  De  Valera’s, terwijl Fat Boy’s aan het Luxemburgplein heel wat expats verwacht. In het Jubelpark komt er dan weer een heus Eurovillage, waar elke wed-strijd wordt uitgezonden.Uiteraard  is  dit  maar  een  greep  uit  de  vele 

broeihaarden van voetbalgekte in Brussel. De naar schatting 35.000 noorderburen in Brus-sel  kunnen  voor  de  matchen  van  hun  Neder-land  terecht  in  het  Holland  House  Brussels. “Al  de  wedstrijden  van  onze  nationale  ploeg zullen  te  zien  zijn  in  de  W  XYZ  Bar  van  het Aloft Hotel Schuman,” vertelt Charlotte Geer-dink  (25),  bestuurslid  van  NedCafé,  een  ‘ge-zelligheidsvereniging’  voor  Nederlanders  in Brussel.  “Een  hotel:  het  mag  misschien  wat raar klinken, maar we halen alles in huis om 

er een feest van te maken. Zo staan er verschil-lende schermen opgesteld en zullen er typisch Nederlandse snacks zijn, zoals bitterballen en kaas. Alleen het bier is Belgisch.”“De zaal kan vijfhonderd man aan. We maken alvast  reclame  om  zoveel  mogelijk  Nederlan-ders te verwelkomen. Dat is ons voornaamste doelpubliek,  maar  Belgen  zijn  ook  welkom. Liefst dan wel met een oranje shirt aan (lacht).”NedCafé  organiseert  minstens  één  keer  per maand  een  activiteit.  Het  is  niet  het  enige 

Nederlandse  netwerk  in  Brussel,  denk  bij-voorbeeld  aan  de  Nederlandse  Open  Ge-spreksgroep,  de  Nederlandse  Vereniging  en sportclub  Oranje,  allemaal  terug  te  vinden op  de  website  van  Dutch  Network  Brussels. “Zelfs  al  kennen  we  elkaar  niet,  Nederlan-ders  zijn  één  grote  familie.  Of  je  nu  CEO  of secretaresse bent, iedereen zal tijdens het EK samen feesten, in het oranje. Dat is bij ons de verplichte  dresscode.  We  willen  ‘Oranje  bo-ven’ hooghouden, ook in Brussel. Dat samen-horigheidsgevoel is heel mooi.”Nederland  neemt  het  in  de  groepsfase  op tegen Denemarken (zaterdag 9 juni, 18 uur), Duitsland  (woensdag  13  juni,  20.45  uur)  en Portugal (zondag 17 juni, 20.45 uur). Maar de ambitieuze Hollanders willen het daar uiter-aard niet bij laten. “Zo nodig kunnen we het Holland House  langer openhouden, hopelijk tot het einde van het kampioenschap. Ik denk dat  een  halve  finale  moet  kunnen  voor  Ne-derland.  Voorzichtig  beginnen  en  dan  door-knallen.”� TS

www.nedcafe.be, www.dutchnetwork.be

Nederlanders van ‘gezelligheidsvereniging’ NedCafé, nu nog strak in het pak, straks in de verplichte dresscode ‘oranje’.

© H

OL

LA

ND

HO

US

E

“Tussendoor even naarItalië reizen om er het EK te schermen... Gelukkig valt het in een vrij rustige examenweek”

Ondertussen is het money time voor Groslam-bert.  Vorige  week  trok  ze  naar  het  Europees kampioenschap -23, waar ze echter niet kon doorstoten tot de beslissende rondes. Vanaf 15 juni zit ze op het EK voor senioren, en dat ter-wijl ze in volle blok zit voor haar eerste master-jaar biomedische wetenschappen aan de VUB. “Tussendoor even naar Italië reizen om er het EK te schermen... Gelukkig valt het in een vrij rustige examenweek. Het wordt in één dag ge-schermd, dus ik verlies niet zoveel tijd. Alles hangt af van de vorm die dag. Maar  ik besef 

Delphine Groslambert: “Schermen is bluffen: je kunt iemand aanvallen met de bedoeling dat zij afweert, om dan écht toe te slaan.”

© M

AR

C G

YSE

NS

BDW 1332 PAGINA 23 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

dat  het  bij  de  senioren  moeilijk  zal  worden.Het  feit  dat  ik  studeer  en  aan  topsport  doe, zorgt voor een goed evenwicht. Het is niet ge-makkelijk, maar het helpt om mezelf op beide vlakken gemotiveerd te houden.”’Groslambert wil in de toekomst studeren met topsport blijven combineren. Ze denkt eraan om volgend seizoen een halftijds contract bij het  Adeps,  de  Franstalige  tegenhanger  van Bloso,  aan  te  vragen  en  misschien  ook  nog voeding-  en  dieetkunde  te  gaan  studeren. Eén ding staat  vast:  ze wil  naar de  Olympi-

sche Spelen 2016 in Rio De Janeiro. “Volgend seizoen  zal  ik  hopelijk  meer  kunnen  laten zien.  Sommigen  stoppen,  anderen  nemen even de tijd om een kindje te krijgen: zo gaat dat meestal in een jaar na de Spelen.”“De Olympische Spelen halen is mijn groot-ste droom. Niet alleen erheen gaan, maar er ook deftig presteren. Al wordt dat heel moei-lijk, de kwalificatiereeksen zijn zwaar. Maar ik laat me niet afschrikken.”

� Tim�Schoonjans

De jongens zijn om drie uur ’s ochtends van-uit  Brussel  met  de  supportersbus  vertrok-ken. Het bier heeft rijkelijk gevloeid. In één ruk naar Londen.Ik ben – gelukkig – een dag eerder al afge-reisd. De reisbus van de ‘Belgium-fans’ staat al op het parkeerterrein wanneer ik aankom in  het  piepkleine  stadionnetje  van  Marlow FC in de schaduw van Heathrow, de grootste luchthaven van Europa.De  gastheer  is  Garford  Beck,  een  oer-En-gelsman. Beck is de uiterst formele voorzit-ter  van  England  Fans  FC,  een  voetbalploeg die Engelse fans verzamelt voor elke offi ciële interland  van  de  ‘echte’  nationale  elf.  Een lieve man die zich op alles grondig voorbe-reidt. Beck is hoofddouanier.Engeland,  het  land  der  tradities.  Zo  speelt England Fans FC voor elke officiële inter land tegen  een  ploeg  van  supporters  van  de  te-genpartij. België heeft geen supporterselftal. Ik werd aangezocht door een van de suppor-tersverenigingen  van  RSC  Anderlecht.  De roerganger  van  het  RSCA-sfeervak  Purple Heart  heeft  een  aantal  jongens  opgetrom-meld.  De  eerste  nationale  supportersvoet-balploeg  bestaat  volledig  uit  Anderlecht-supporters.We  hebben  geen  schijn  van  kans.  Nooit  samen  gespeeld,  en  minstens  de  helft  van  de  spelers  is  licht  of  zwaar  aangeschoten. Eentje  loopt  rond  in  een  bruidsjurk.  De sfeer  zit  erin.  Onze  trainer,  Jappe,  wordt samen  met  mij  ontvangen  door  de  gast-heer  in  de  bestuurskamer  van  Marlow  FC. De ontvangst is een echte plechtigheid. We krijgen  thee  en  koekjes.  Onze  coach  is  er  niet echt op gekleed. Jappe draagt een short, een sweatshirt en een sjaal van de Rode Dui-vels.Na de plichtplegingen ontspannen we alle-maal en voeren we een fijn gesprek waarin onder  meer  het  Belgische  elftal  respectvol 

geroemd wordt. Straks zullen de fans voet-ballen  om  de  Cuthbert  Ottaway  Cup.  Otta-way  was  de  kapitein  van  Engeland  tijdens de  eerste  officiële  interland  in  1872  tegen Schotland. Traditie en eerbetoon.Coach  Jappe  vraagt  ijs.  “Voor  de  spelers?” vraagt  Beck.  “Neen,  voor  ons  bier,”  ant-woordt  de  coach  met  een  uitgestreken  ge-zicht.  Jappe  is  een  echte  Belg.  Onze  coach zal tijdens de volledige tweede helft van de supporterswedstrijd in de bar te vinden zijn. Voor  de  wedstrijd  worden  de  volksliederen gespeeld, en er wordt zelfs een minuut stilte geëerbiedigd  als  eerbetoon  voor  de  veron-gelukte  Belgische  kinderen  in  Sierre,  Zwit-serland.  Klasse.  Tientallen  Belgische  fans moedigen ons tijdens de wedstrijd luidruch-tig  aan.  Ondanks  de  logische  rammeling – 8–0 – tegen de goed ingespeelde Engelsen kan de dag niet meer stuk.“Grass root football,”  de  essentie  van  voet-bal,  stelt  Beck  met  veel  flegma  vast.  Na  de wedstrijd  volgt  nog  een  plechtigheid  in  de kantine van het clubje, met de onvermijde-lijke  speeches.  Ik  heb  een  RSCA-geschenk meegebracht voor elke mascotte die voor de match aan onze hand het veld op liep.Na  afloop  vertrekken  de  Belgische  suppor-ters naar Wembley voor de echte interland. Ik  blijf  wat  hangen  en  vertrek  met  Beck  en mijn Londense vrienden naar Wembley. Tijdens  de  opwarming  ben  ik  trots  Belg  te zijn. Mijn Engelse vrienden zijn vol lof voor de Belgen in de Premier League. Ik neem de complimenten graag  in ontvangst, want de beste voetballer in Engeland is een Brusse-laar.  Daar  is  ongeveer  het  hele  stadion  het over eens. 

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

England-Belgium

VOETBALSUPPORTERS AAN DE BEURT

SINT-JANS-MOLENBEEK – Tientallen voetbalsupporters sluiten het seizoen af met een toernooi onder elkaar.

Het  International  Fans  Tournament  beleeft op  zaterdag  9  juni  zijn  zevende  editie.  Het wordt ter ere van het in 2002 ter ziele gega-ne RWDM gespeeld en kan opnieuw op een gevarieerd  deelnemersveld  rekenen.  Naast Belgische  ploegen  als  RWD  Molenbeek, Union,  Racing  Genk,  Namen,  Club  Luik  en Cercle Brugge  tekenen ook de  Italianen van Torino,  de  Fransen  van  Lyon,  de  Schotten van Hearts, de Engelsen van Everton en Hat-

field Sports FC en de gemengd Braziliaans/Belgische  Corinthians  present.  Alle  deelne-mers  zijn  trouwe  supporters  van  de  ploeg die  ze  vertegenwoordigen  en  zijn  ondertus-sen uitgegroeid tot een grote vriendengroep. De sfeer zit er tijdens het International Fans Tournament dan ook steevast goed in.Het toernooi wordt omstreeks negen uur op gang getrapt; in de late namiddag is de win-naar bekend. Een veld achter het Molenbeek-se Edmond Machtensstadion is het strijdto-neel. Toeschouwers zijn meer dan welkom en kunnen zeker rekenen op een leuke dag, vol authentieke voetbalsfeer.� TS

BRUSSEL OP wIELTJES

BRUSSEL – De komende maanden nemen skaters en andere boarders opnieuw (eventjes) de straten in.

De Roller Bike Parade maakt weer haar op-wachting:  naar  goede  gewoonte  trekt  ze op  vrijdag  door  de  straten  van  Brussel,  van 8  juni  tot  en  met  28  september.  Overigens zullen  ook  de  straten  van  Hasselt,  Namen, Koksijde, Gent  en Leuven wekelijks een Pa-rade over zich heen krijgen.

Let op, het wisselvallige Belgische weer kan roet in het eten gooien. Wilt u weten of de pa-rade  doorgaat,  kijk  dan  op  www.belgiumrol-lers.com. De parades worden de dag zelf om-streeks 16 uur bevestigd door de politie.Wie  zelf  geen  rolschaatsen  heeft,  kan  voor de parade (best één uur op voorhand) naar de startplaats gaan om een paar te huren bij een partner  van  de  organisatie.  En  tot  slot:  wie de organisatie graag helpt als vrijwilliger, is zeer welkom (meer op de website).� TS

Brusselleer is het centrum voor basiseducatie van het Brussels Hoofdstedelijke Gewest, erkend door de Vlaamse Gemeenschap

en de Vlaamse Gemeenschapscommissie

FINANCIEEL EN ADMINISTRATIEF STAFMEDEWERKER IN EEN DEELTIJDS CONTRACT 80% VAN ONBEPAALDE DUUR

n PROFIEL: Kennis over beheer & beleid, (analytische) boekhouding voor vzw’s, subsidiebeheer, sociale en arbeidswetgeving, loonadministratie, verzekeringen.

n DIPLOMA: Hoger Onderwijs (Bachelor of Master) richting Juridische, Economische of Sociale Wetenschappen of evenwaardig door ervaring.

n Een bijkomende opleiding Bedrijfsmanagement is een pluspunt.

WIJ ZIJN DRINGEND OP ZOEK NAAR: M/V

Gemotiveerd schrijven met CV vóór 15 juni 2012 t.a.v. Jan Van Gompel sturen naar solliciteren@brusselleer.be met vermelding SOL. FA-stafmedewerker

Het volledige profiel vind je op : www.brusselleer.be

BDW 1332 PAGINA 24 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

Hé, de juf is een POLITIEMAN...?!

Luna (L): Onze politie-peter heet Hugo Vandenborre. Hij was vriendelijk. Telkens als hij bij ons langskwam, gaf hij een cadeautje, zoals een fl uojasje of een speciale sleutelhanger.

En wat kwam hij doen in jullie klas, behalve leuke gadgets uitdelen? Nathan (N): Hij kwam ons meer vertellen over wat de politie doet. Bijvoorbeeld voor veiligheid zorgen

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Luna (links) en Nathan (rechts), omringd door een politie-escorte op de Pat Rouilledag, een afsluitdag vol actie.

De voorbije maanden stond in het vijfde leerjaar van de Zavelput wel vier keer een politieagent voor de klas. Niet om de leerlingen te straffen of te berispen, integendeel, wel om hen te adopteren! Wat dat precies wil zeggen, kwam Zazie

van Luna en Nathan te weten op de afsluitende Pat Rouilledag. DOOR PATRICK JORDENS

Client: Brusselnieuws - Project: Klas in de Media - Date: 15.09.2009

Page: 4

©2009 Turtle Industries ™

Vijfde klas van de Zavelput in Sint-Agatha-Berchem ‘geadopteerd’ door de politie

in het verkeer. Hij vertelde ook dat we de verkeersregels moeten kennen als we met de fi ets rijden en zo. En hij heeft met ons over vandalisme gepraat. Wat is dat, vandalisme? N: Dat mensen opzettelijk dingen kapot maken, bijvoorbeeld met een sleutel krassen maken op een auto, of vuilnisbakken omkieperen. Dan zal de politie die mensen oppakken.

Welke les van Hugo vond jij het interessantst, Luna?

De voorbije maanden stond in het vijfde leerjaar van de Zavelput wel vier keer

Wat dat precies wil zeggen, kwam Zazie van Luna en Nathan te weten op de

afsluitende Pat Rouilledag.

© S

ASKI

A VA

NDERSTICHELE

AFLEVERIN G

BDW 1332 PAGINA 25 - DONDERDAG 7 JUNI 2012

Dat zei de politieagent Hugo Vandenborre (je ziet hem op de klasfoto hierboven), toen we hem vroegen of hij zelf ook iets had geleerd uit zijn bezoekjes aan het vijfde leerjaar in Sint-Agatha-Berchem. “Wel, ik dacht dat kinderen van tien, elf jaar heel

onbezorgd door het leven gaan. Het verbaast me dat ook zij soms al het slachtoffer kunnen zijn van stalking : dat ze bijvoorbeeld verplicht worden om hun boterhammen af te geven, of hun zakgeld. Daar stond ik wel van te kijken, van dat soort pesterijen. En verder was ik verrast dat deze jonge gasten al zoveel weten, over het verkeer bijvoorbeeld. Ze zijn goed op de hoogte en stellen ook veel interessante vragen. Amai , wat een verschil met toen ik zo jong was, zo’n veertig jaar geleden,” besloot onze sympathieke agent.

‘Kinderen zijn geen

Met hoeveel zijn jullie? “Met twintig.” Welk cijfer geven jullie je school?“8 op 10.” Kennen jullie een leuke bijnaam voor de juf?“Juffi e.” Welk nieuw vak zouden jullie graag krijgen? “Film en toneel.” Wat is jullie lijflied van het moment?

“‘I follow rivers’ van Lykke Li” (dat ze spontaan beginnen te zingen...)

De vijfde klas van juf Katrien

MIS

SIN

G LIN

KID

ENTIK

IT

L: Die over vandalisme, want ik wist niet dat je voor een vuilnisbak omkieperen of ramen kapotgooien ook in de gevangenis kan belanden. N: Ja, of dat je een boete kan krijgen van zo’n 500 euro of meer. Ook als je graffi ti spuit, kan je een boete krijgen. L: Hugo heeft ons ook uitgelegd wat er zoal aan de riem van zijn uniform hangt: een stok, een pistool, een walkietalkie... We weten nu meer over de politie.

Is de politie nodig, vinden jullie? L: Ja, toch wel. Bijvoorbeeld als iemand in een winkel steelt, en je zou geen politie kunnen bellen, dan is dat een probleem. N: De politie zorgt voor de veiligheid van de mensen. Zonder hen kunnen mensen soms bang zijn om buiten te komen.

Hebben jullie zelf al met de politie te maken gehad, behalve dan met Hugo in de klas? N: Ja, allez , toch bijna. Ik ben op straat ooit geagresseerd door de broer van Ibrahim. Nadien bloedde ik. Ik dacht naar huis te gaan en mijn mama te vragen om de politie te bellen. Maar ik heb het toch niet gedaan. Mijn vriend Maxim uit het zesde leerjaar heeft goed voor mij gezorgd en toen was ik gekalmeerd.

En jij, Luna? L: Ja, maar ik was nog heel klein toen. Mijn mama heeft het me later verteld. Ik lag te slapen, het was al laat en ineens hoorde mama een raar geluid. Onze hond begon te blaffen, en fel met zijn poten op de lift te krabben. Toen dacht mama dat het waarschijnlijk dieven waren en heeft ze de politie gebeld. Maar ik heb ze zelf niet gezien. Ik heb liever niet te veel met politie te maken. N: Ik wel! Het zijn gewoon vriendelijke mensen, zoals iedereen. Soms moeten ze zich wel kwaad maken, zeker tegen dieven en criminelen en zo. Later wil ik zelf bij de politie gaan werken, want ik ben ook vriendelijk met de mensen. Maar ik kan ook kwaad zijn als het moet, en dan kan ik andere mensen overtuigen met mijn kwaadheid. L: Voordat Hugo bij ons in de klas kwam, dacht ik wel dat politiemannen veel minder vriendelijk waren.

En nu zijn jullie hier op een soort afsluitfeest,

de Pat Rouilledag, samen met vele andere Brusselse klassen die ook

‘geadopteerd’ zijn door de politie. Leuk?

L: Ja, ik heb al een paard mogen aaien waarmee de

politie door de stad stapt. N: En we mochten spelen dat we betogers waren. We gooiden met plastic fl essen naar de politie, en zij liepen achter ons, met hun stokken en schilden... Maar nu moeten we weg, want we mogen nog een toertje maken op de motor van een agent!

Client: Brusselnieuws - Project: Klas in de Media - Date: 15.09.2009

Page: 4

©2009 Turtle Industries ™

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

En nu zijn jullie hier op een soort afsluitfeest,

de Pat Rouilledag,

‘geadopteerd’ zijn door de politie. Leuk?

L: Ja, ik heb al een paard mogen aaien waarmee de

© S

ASKI

A VA

NDERSTICHELE

kinderen meer, meneer’

Wijkagent Hugo Vandenborre omringd door zijn twintig adoptieleerlingen van 5L.

Meer weten over dit project? Luister naar Klets op FM Brussel 98.8 (zaterdag van 12 tot 13 uur), kijk naar Brussel vandaag op tvbrussel (zondag vanaf 18uur) en surf naar www.klasindemedia.be.