N° 1288 VAN 14 TOT 21 JULI ¦ WEEK 28: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

Just under the Sky krijgt groen licht

D e Waalse ondernemer Carl Mestdagh wil naast de Van Praetbrug een prestigieus

winkelcentrum van 61.500 vierkan-te meter met ruim 1.650 parkeer-plaatsen neerpoten. Daartoe kocht hij de Godin-site op.Jean-Baptiste Godin, een door het utopisch socialisme geïnspireerde Franse industrieel, bouwde er half-weg de negentiende eeuw een ka-chelfabriek met een woonblok voor zijn arbeiders, een school en een crèche. Het woonblok, de familis-

tère , is beschermd. De Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen en de erfgoedorga-nisatie Pétitions-Patrimoine heb-ben geprobeerd ook de historisch interessante werkhuizen te laten beschermen. De Brusselse regering besloot in maart echter dat alleen ‘de Kathedraal’ bewaard en gere-noveerd moet worden. Dit gebouw stond er al voor Godin aan zijn fa-briek begon en is wellicht het oudste industriële pand in Brussel.Als gevolg van die beslissing en ook

van de effectenstudie paste Mest-dagh zijn plannen enigszins aan. In plaats van het fabrieksterrein met de grond gelijk te maken integreerde hij ‘de Kathedraal’ in het winkelcen-trum. Ook ging hij samenzitten met Mobiel Brussel om de bereikbaar-heid te verbeteren: op de brug werd een afslag naar een privétoegangs-weg getekend. Vervolgens vroeg hij een stedenbouwkundig en een milieu attest aan. Bral, Inter-Envi-ronnement (IEB), Arau, La Fonde-rie, Unizo en andere verenigingen die zich al van in het begin verzet-ten tegen het project, lieten tijdens het openbaar onderzoek opnieuw van zich horen: dat een winkelcen-trum niet thuishoort in een zone voor stedelijke industrie, ook niet

BRUSSEL – De shopping mall Just under the Sky aan het kanaal kreeg zopas een positief advies van de overlegcommissie van de Stad. Bezwaren van erfgoed-, milieu- en buurtverenigingen zijn van tafel geveegd.

Economie > Milieu- en erfgoedverenigingen bijten in het zand

KnuffelbeeldSINT-PIETERS-WOLUWE – Voor

de Noorse kunstenares Marit Lyckander is kijken naar beeld-

houwkunst niet genoeg. Je moet het werk ook kunnen voelen. In dit

kunstwerk liet ze het beeld de vorm aannemen van een men-

selijke omarming. Het koude marmer tegen het warme

lichaam zorgt voor een be-vreemdende ervaring.Lyckander is een van de tien kunstenaars die op uitnodiging van de ge-meente Sint-Pieters-Woluwe twee weken de tijd kregen om een blok carraramarmer te houwen met ‘Brus-sel’ als thema. De sculpturen zijn tot en met zaterdag 16 juli te bewonderen in het Parmentier-

park. SVG

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

ELE

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

BDW twee weken met vakantieU hebt de laatste krant vóór de zomerstop in handen: op 21 en 28 juli verschijnt er geen krant. Op donderdag 4 augustus is er weer een nieuwe BDW , én verschijnt ook de extra dikke augustuseditie van ons uit-magazine Agenda .Wie zijn portie stadsnieuws in de tussentijd niet kan missen, verwijzen we graag door naar brusselnieuws.be. Ook de collega’s van FM Brussel en tvbrussel blijven nieuws maken. De BDW -redactie is weer op post vanaf 27 juli. We wensen u alvast een paar mooie zomerse weken. Tot 4 augustus!

FESTIVAL VAN HET HOUT !

BIJZie pagina 32 D

B26

/785

324F

1

ADVERTENTIE

14 0711

als het om grote winkels gaat; dat een stuk waardevol erfgoed verlo-ren gaat; dat rond de Van Praetbrug een verkeersinfarct dreigt, en dat de nieuwe shopping mall de bestaande handelskernen zal versmachten.Met die argumenten hield de over-legcommissie van de Stad Brussel nauwelijks rekening. Ze vroeg bij-komend alleen een crèche en wat buurtwinkels en legde een wat meer opengewerkte façade, een groen-dak en nog wat andere cosmetische voorwaarden op.Nu er een stedenbouwkundig at-test is, kan over enkele maanden de bouwvergunning nog moeilijk geweigerd worden. De verenigingen zijn ontgoocheld. “Ze hebben geen van onze argumenten beantwoord. Het is een politieke beslissing,” zegt Claire Scohier van IEB. “De Stad Brussel wil dat dit project er vlug komt zodat het winkelcentrum Uplace in Machelen minder kans maakt.” De verenigingen geven hun verzet nochtans niet op. “Dit is een advies, een zwaarwegend advies weliswaar. Maar we gaan toch pro-beren de gemachtigde ambtenaar, die uiteindelijk over het attest be-slist, op andere gedachten te bren-gen. En als dat niet lukt, gaan we het attest en later de bouwvergunning aanvechten.” Bettina Hubo

BDW 1288 PAGINA 2 - DONDERDAG 14 JULI 2011

Vlaamse feestdag rond de Brusselse Grote Markt. Er werden massaal veel leeuwenvlaggetjes uitgedeeld, die echter niet allemaal mee naar huis werden genomen...

© JO VOETS

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS

Keizersnede redt Wiels van moeilijke bevalling

Uitgelicht > Gewest geeft fiat voor schuldherschikking kunstencentrum Wiels

P recair, dat was de situatie van Wiels sinds eind 2009. Maar Brussels  minister-president 

Charles  Picqué  (PS)  en  Wiels  heb-ben  een  reddingsplan  uitgetekend. Het  Gewest  dekt  een  lening  van 1,5  miljoen  die  Wiels  bij  Dexia aanging  en  die  loopt  tot  2036.  Met eerst 200.000 euro en later telkens 100.000  euro  kan  die  makkelijker worden  afgelost.  Voorts  werd  een akkoord bereikt om een btw-schuld van 350.000 euro te spreiden  in de tijd.  Ook  privéschuldeisers  geven uitstel  van  betaling,  wat  tot  een schuldvermindering  van  1,82  mil-joen euro op een totaal van 5,1 mil-joen leidt. Het bouwbedrijf CIT Bla-ton  bijvoorbeeld  (schuldeiser  voor 1 miljoen) laat de intresten vallen.

Een  en  ander  geeft  zuurstof  aan Wiels,  dat  sinds  het  begin  gebukt ging onder de verbouwingskosten.In januari 2010 volgde federaal mi-nister  Laurette  Onkelinx  (PS)  het negatieve  advies  van  de  inspectie Financiën.  Die  tikte  Wiels  op  de vingers  voor  aanbestedingen  voor verbouwingen  die  niet  volgens  het boekje  waren  verlopen.  Het  gevolg was  een  vertraging  van  het  finan-cieringsakkoord  met  Beliris,  de  fe-derale geldpot voor Brussel. “Als we de procedures naar de letter namen, kon  Financiën  toen  eigenlijk  niet meer  tussenkomen  voor  uitgevoer-de  werkzaamheden,”  verduidelijkt Wiels-directeur  Dirk  Snauwaert. “Een  oplossing  is  nu  aangereikt door  het  schuldherschikkingsplan 

en  het  nieuwe  afbetalingsplan.” Op  de  renovatie  van  13,55  miljoen euro, waarvan nog 5,1 miljoen moet worden betaald, blijft na schuldver-minderingen nog 3,28 miljoen over. Dat bedrag zal worden afgelost door privésteun  (366.000  euro)  en  de bankschuldaflossing  (1,5  miljoen), die  door  het  Brussels  Gewest  over een  kwart eeuw  tijd  wordt  gefinan-cierd.  Blijft  nog  een  langetermijn-betaling  via  eigen  fondsen  van  de vzw Wiels voor 1,41 miljoen. “Deze oplossing  betekent  dat  de  situatie van Wiels als vanouds een uitdaging blijft,  om  het  diplomatisch  te  om-schrijven,”  bekent  Snauwaert.  “In 2006  –  toen  de  kroonlijsten  plots naar beneden kwamen – hebben we mogen  vaststellen  dat  het  Brussels 

Gewest (eigenaar van Wiels, red.) het met onvoldoende middelen van Mo-numenten  en  Landschappen  moest zien te rooien. Hoewel Beliris extra middelen beloofd had, is het dossier op  federaal  niveau  toch  gestrand. Vreemd  dat  de  federale  adminis-tratie  een  dossier  dat  op  geweste-lijk  niveau  goedgekeurd  werd,  kon 

BRUSSEL TELT ZIJN JUNKIES NIET MEER

BRUSSEL – Het Gewest houdt al een jaar geen gegevens meer bij rond drugsgebruik. Dat blijkt uit een vraag van parlementslid Catherine Moureaux (PS). De vzw Over-leg Druggebruik Brussel of ODB ligt op apegapen nadat de coördinator zijn ontslag kreeg. Er is momenteel nog één personeelslid dat een keer per week de strikt noodzakelijke administratie verzorgt. Dat Brussel zijn drugsgebruikers niet meer telt, is niet zonder gevolgen, zegt Moureaux. “Het Gewest komt hiermee zijn Europese en federale verplichtingen niet na. Het ODB is verplicht gegevens te verzamelen en door te geven aan het Europees Observatorium.” Bevoegd minister Benoît Cerexhe (CDH) bevestigt de feiten en hoopt op een snelle oplossing. Maar door de institutioneel ingewikkelde situatie in Brussel ligt zoiets niet voor de hand.� SVG

OPMERKELIJK

VORST – De vrees dat het licht zou uitgaan bij het internationaal gerenommeerde centrum voor hedendaagse kunst Wiels, is van de baan. Een ingrijpend globaal schuldherschikkingsplan, mee gedragen door de overheid, brengt redding. Het Brussels Gewest geeft garanties dat de leningen worden gedekt. En voorts wordt de erfpacht tot 2057 verlengd.

dwarsbomen.  Maar  daarover  wil ik  niet  meer  uitweiden.  De  verbou-wingskosten  hebben  altijd  een  last op  onze  schouders  gelegd.  Ze  heb-ben  de  artistieke  activiteiten  en  de uitbouw  van  de  personeelswerking continu  afgeremd.  Anderzijds  heb-ben  wij  ons  hierdoor  ambitieuzer opgesteld,  omdat  we  veel  eigen  in-komsten moesten genereren  (nu 17 procent van het totaal, red.).” 

MoMADe  problemen  rond  de  bouwfinan-ciering  hebben  Wiels  nooit  belet artistiek  vooruitstrevend  te  zijn. Wiels  blijft  tweemaal  per  jaar  met klinkende  namen  uitpakken.  De najaarsexpositie van Alina Szapocz-nikow is zelfs al ‘verkocht’ voor een tweede  leven  aan  het  New  Yorkse MoMA.  In  de  donkerste  tijden  van Wiels  timmerden  kunstenaars  als Luc  Tuymans,  Francis  Alÿs  en  Da-vid  Claerbout  mee  aan  de  groei  en naamsbekendheid van Wiels.Toch is niet alles rozengeur en ma-neschijn.  Snauwaert:  “Het  geld  dat nodig  is  voor  de  uitbouw  van  de ploeg en voor  residentie- en educa-tieve  programma’s,  gaat  bijna  vol-ledig  naar  de  afbetaling  van  de  le-ning.  We  hopen  onze  commerciële activiteiten – evenementen en zaal-verhuur – dit jaar te kunnen verdub-belen. Dat zou een en ander kunnen compenseren.”En  dan  is  er  nog  de  hoge  energie-factuur  van  het  pand:  om  en  bij  de 60.000 euro per jaar. De regelgeving van Monumenten en Landschappen is  voor  het  postindustriële  gebouw geen cadeau. De hoge vensterpartij-en mogen bijvoorbeeld geen dubbel glas  dragen.  Gelukkig  werd  in  een 

“Deze oplossingbetekent dat de situatie van Wiels als vanouds een uitdaging blijft”

BDW 1288 PAGINA 3 - DONDERDAG 14 JULI 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�6�JULINATUURLIJKE�DOOD�BIJ�BUSHOKJE. Uit de autopsie blijkt dat de man die zondag aangetroffen werd bij de halte Rittweger op de Alsembergsesteenweg, een natuurlijke dood gestorven is. De 44-ja-rige man overleed toen de hulpdiensten hem naar het ziekenhuis brachten. Omdat hij bloedde uit zijn mond en bloed aan de handen had, dacht men aanvankelijk dat hij het slachtoffer was geworden van geweld.

GEGARANDEERDE�VERTEGENWOORDIGING�IN�VRAAG. Op een gespreksavond in het Brusselse Conservatorium stelt minister van Staat Johan Vande Lanotte (SP.A) de gegarandeerde Vlaamse vertegenwoordiging in het Brussels parlement in vraag. “De Nederlandstaligen gaan in de toekomst hun macht niet meer via de wet kunnen uitbouwen, maar via de uitslag van de verkiezingen. In een democratie moet je je macht halen uit verkiezingen en uit de allianties die je smeedt,” zegt Vande Lanotte.

DONDERDAG�7�JULI�RECORDAANTAL�PENDELAARS. Uit cijfers die brussel-nieuws.be opvraagt bij de FOD Economie, blijkt dat er nooit eerder zo veel pendelaars naar Brussel kwamen om te werken. Dat er een nieuw record bereikt wordt, is vooral te danken aan de groei van het aantal Waalse pendelaars. De stijging van het aantal pendelaars houdt ook verband met de stijging van de werkgelegenheid in  Brussel. Vlamingen blijven de grootste groep pendelaars: van de 371.000 Belgen die vorig jaar in Brussel kwamen werken,  kwamen er 239.000 uit Vlaanderen. 

VRIJDAG�8�JULIWIELS�GERED.�De financiële problemen van het centrum voor he-dendaagse kunst Wiels in Vorst zijn voorlopig van de baan. Doordat 

het Brussels Gewest Wiels een waarborg toekende, kon het kun-stencentrum een lening van 1,5 miljoen aangaan bij Dexia.  Die lening moet Wiels tot 2036 terugbetalen in schijven van 100.000 euro per jaar. Het Gewest nam verder nog een optie tot de 

verlenging van de erfpachtovereenkomst van 2030 tot 2057. Wiels was in de financiële problemen geraakt door procedurefouten bij de subsidiëring.

ZATERDAG�9�JULINAAKT�VOOR�KASTEEL.�Voor een fotoshoot van de Amerikaanse kunstenaar Spencer Tunick poseren 803 mensen naakt rond het kasteel van Gaasbeek. Tunick fotografeert de naakte vrijwilligers in  vijf verschillende settings in en om het kasteel en gebruikt daar-bij attributen als kussens en veren. Ondanks de kou, de regen en het vroege uur van afspraak waren de deelnemers achteraf laaiend enthousiast. 

ZONDAG�10�JULITOOTS�SCHITTERT�OP�BROSELLA. Het Brusselse mondhar-monicagenie Toots Thielemans sluit de 35ste editie van het Brosella Folk & Jazz-festival af en doet dat in stijl. De 89-jarige muzikant zet het publiek moeiteloos naar zijn hand met begeesterende covers van onder andere John Lennons ‘Imagine’, George Gershwins ‘Sum-mertime’ en Jacques Brels ‘Ne me quitte pas’. Thielemans is peter van Brosella. Hij treedt er om de vijf jaar op, en belooft ook in 2016 aanwezig te zijn.

MAANDAG�11�JULIPEUMANS�SPEECHT. Volgens Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) zijn er moedige hervormingen nodig om Brussel beter en efficiënter te besturen. Ook brengt de nota van formateur Elio Di Rupo de tweetaligheid van Brussel in gevaar. Peumans deed die uitspraken tijdens zijn 11 julitoespraak in de Gotische Zaal van het Brusselse stadhuis. 

DINSDAG�12�JULIVANACKERE�WORDT�GOUVERNEUR. Uittredend minister van Binnenlandse Zaken Steven Vanackere volgt volgend jaar Paul Breyne op als gouverneur van West-Vlaanderen. Dat is de afspraak binnen CD&V, maar een formele beslissing is er nog niet. De 47-ja-rige Vanackere zou door de electorale afstraffing van zijn partij op 13 juni 2010 waarschijnlijk geen ministerpost meer gekregen hebben binnen een nieuwe regering.

� Samengesteld�door�Yves�Coudron

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

Van in den beginne waren de perikelen rond de bouwfinanciering een strop om de nek voor kunstencentrum Wiels.

audit  berekend  dat  een  energiebe-sparing met dertig procent mogelijk is.  Hiervoor  zijn  wel  extra  investe-ringen  nodig  (warmtepomp,  onop-vallende binnenramen...). Beliris wil het  al  eerder  ingeschreven  bedrag van 2,75 miljoen euro – dat geblok-keerd werd na vermoedens van be-langenvermenging  tussen  Wiels-bestuur  en  aannemers  –  vrijgeven. Daarmee  kunnen  ook  de  zalen  en het  auditorium  verder  afgewerkt worden,  en  kunnen  er  een  educa-tief  atelier  en  een  geschiedkundige 

ruimte  over  de  oude  brouwerij  uit-gebouwd worden.“Nu hebben we nog een structurele samenwerking met het OCMW van Vorst nodig om meer banen in Wiels te kunnen creëren,” zegt Snauwaert, “en een correctie op de subsidie van de  Vlaamse  en  Franse  Gemeen-schap.  De  Vlaamse  Gemeenschap subsidieert  Wiels  op  het  niveau van het kunstencentrum Argos. De Franse  Gemeenschap  steunt  ons met  minder  dan  wat  Atelier  340 kreeg.  Ik denk dat wij  toch wel een 

niveau hoger spelen. Voor de volgen-de subsidieronde  in september vra-gen we verhogingen aan, ook al ving ik vorige keer bot. De Vlaamse Ge-meenschapscommissie  zou  Wiels op het niveau van de Beursschouw-burg kunnen zetten. En het Brussels Gewest zou ons voor ‘internationale uitstraling’ over verschillende jaren kunnen honoreren. De ambities van ons  programma  kunnen  dan  inge-lost worden.”

� Jean-Marie�Binst

Ik las ergens dat Brussel zich wil profileren als gay-stad. Ik zie dat eerlijk gezegd niet meteen gebeuren.”

Bart B., slachtoffer van homogeweld op de Anspachlaan (in Humo).

Blijkbaar hebben sommige Franstalige Brusselse politici het er moeilijk mee dat er in Brussel nog onafhankelijke Vlaamse partijen bestaan die niet aan het handje lopen van de grote Franstalige broer.”

Minister Brigitte Grouwels (CD&V) in een communiqué, nadat de Franstalige meerderheidspartijen hun coalitiepartner CD&V onder vuur hadden genomen.

BRUSSEL – Neushoornhoofden zijn in trek. Zo werd er vorige  week  dinsdag  een  neushoornhoofd  gestolen  in het  Koninklijk  Museum  voor  Natuurwetenschappen, net  voor  sluitingstijd.  Eerder  waren  onverlaten  ook  in Luik  al  aan  de  haal  gegaan  met  een  neushoornhoofd. Maar wat weten we eigenlijk over een neushoornhoofd?Een  neushoornhoofd  is  het  hoofd  –  de  kop  misschien eerder – van de familie der Rhinocerotidae. Neushoorns dus,  maar  niet  zomaar  neushoorn,  want  er  zijn  maar 

liefst vijf soorten, verspreid over Azië en Afrika. Het ge-stolen hoofd in Brussel was van een Diceros bicornis, een zwarte neushoorn. Die leeft in de savanne van Centraal- en  Oost-Afrika.  Men  jaagt  vooral  op  deze  neushoorn voor de, euh, neushoorn.De Diceros is een bedreigde diersoort. Misschien was de dief  in  het  mu seum  daarom  zo  geïnteresseerd  in  zo’n hoofd: binnenkort zijn er geen nieuwe hoofden meer.�� CD

NeushoornhoofdHETWOORD

© K

RIS

TIEN

DA

EM

““

BDW 1288 PAGINA 4 - DONDERDAG 14 JULI 2011

11 juli > Vlaams parlementsvoorzitter Peumans over Brussel

‘Tweetaligheid dreigt lachertje te worden’

BRUSSEL – De 11 julitoespraak móést dit jaar in het teken van Brussel staan. Een beetje de verdienste van Brussels parlementslid Els Ampe (Open VLD), die vorig jaar Jan Peumans tijdens zijn speech en plein public de mond probeerde te snoeren omdat ze het niet eens was met Peumans’ lezing over identiteit. En omdat Brussel haast niet aan bod kwam. Dit jaar dus wel.

V laams  parlementsvoorzitter Jan  Peumans  ging  naar  ei-gen zeggen te rade bij enkele 

Brusselse  Vlamingen  als  Luckas Vander  Taelen  (Groen!),  Sven  Gatz (Open  VLD),  Paul  Delva  (CD&V)  en Paul De Ridder (N-VA). Het werd een speech  zonder  al  te  straffe  verkla-ringen,  al  was  federaal  onderhan-delaar  Elio  Di  Rupo  naar  verluidt niet gediend met de passage waarin Peumans  verduidelijkte  dat  diens nota  onder  geen  beding  aanvaard kon worden omdat ze de tweetalig-heid van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest  terugschroeft.  “Tweetalig-heid dreigt een lachertje te worden.” Di Rupo verliet na de toespraak snel de Gotische Zaal  van het Brusselse stadhuis.

Oude boodschapPeumans haalde de uitdagingen aan die  Brussel  de  komende  jaren  zul-len  bezighouden:  bevolkingsdruk, kosmopolitisme,  werkloosheid  en onderwijs. Onderliggende gedachte: nooit  mag  Vlaanderen  Brussel  los-laten.  Ook  al  voelen  veel  Brusselse Vlamingen  zich  eerder  Brusselaar dan  Vlaming.  Ook  al  is  Brussel meertalig.  Het  is  een  oude  bood-schap.De  N-VA’er  haalde  kort  de  relatie tussen de Vlaamse Gemeenschaps-commissie en de Vlaamse Gemeen-schap  aan,  maar  ging  niet  verder in  op  dat  debat  –  hoe  ver  moet  de Vlaamse regering reiken in Brussel? In de wandelgangen werd verklaard dat deze speech vooral een teken van goodwill  moest  zijn,  een  uitgesto-ken  hand  naar  de  Franstaligen.  Ze moest  de  kritiek  doen  verstommen dat  de  N-VA  geen  project  voor  de hoofdstad  heeft,  geen  engagement. De uitgestoken hand werd door vele Vlaams-Brusselse  politici  wel  ge-smaakt, maar toch leek de argwaan ten  opzichte  van  de  Vlaams-natio-nalisten  er  niet  echt  door  te  min-deren.  De  afwijzing  van  de  nota-Di Rupo door Bart De Wever verdeelde niet alleen Belgen, maar ook (Brus-selse) Vlamingen onderling.Heel wat militanter kwam Brussels minister van Vervoer Brigitte Grou-wels  (CD&V)  uit  de  hoek.  Zij  moet naar  eigen  zeggen  opboksen  tegen haar collega’s  in de Brusselse rege-ring die haar een te grote Vlaamsge-zindheid verwijten. Grouwels steekt niet onder stoelen of banken dat het hoofdstuk  ‘Brussel’  van  de  nota-Di 

Rupo  onaanvaardbaar  is,  want  er wordt  gemorreld  aan  de  waarbor-gen die Vlamingen  in de hoofdstad hebben,  zoals  tweetaligheid  van  de ambtenaar en eentalige verkiezings-lijsten.  On the record  wil  Grouwels dat niet op de spits drijven, maar off lijkt het probleem groter dan groot.

VoortpratenJan  Peumans  zelf  benadrukte  na zijn  toespraak  zijn  uitgestoken hand,  en  was  van  mening  dat  er ondanks  de  meningsverschillen nog  gepraat  kan  worden.  “Brussels parlementsvoorzitter Françoise Du-puis  (PS)  kwam  na  mijn  zeg  toch erg gauw toegesneld,” zei Peumans. De nationalist had in zijn toespraak dan  ook  verklaard  dat  eerdere  uit-nodigingen  van  het  Vlaams  par-

lement  om  de  Brusselse  evenknie  te  ontvangen,  niet  beantwoord  wa-ren.Brussels  parlementslid  Bianca  De-baets  (CD&V)  stond  zonder  het  te beseffen  achter  de  brede  rug  van N-VA-voorzitter  Bart  De  Wever. Vlaams  minister  van  Onderwijs Pascal Smet (SP.A) benadrukte na de toespraak vooral dat het debat over de relatie tussen Vlaamse Gemeen-schap  en  VGC  binnenkort  gevoerd zal moeten worden.Maar  de  man  voor  wie  iedereen  in feite gekomen was, was N-VA-voor-zitter  Bart De  Wever. Die was naar de warme zaal afgezakt met een van zijn kinderen en moest zich een weg banen door een zee van camera’s. Hij deed  dat  op  de  hem  kenmerkende manier: betrekkelijk rustig, links en 

rechts antwoordend op de vele vra-gen  van  het  nerveuze  journaille.  In zijn kielzog doctor en Brussels par-lementslid  Paul  De  Ridder  (N-VA), die naar eigen zeggen voor een his-torische  noot  in  Peumans’  speech had gezorgd. Die noot was een ver-wijzing  naar  de  achttiende-eeuwse advocaat  Jan-Baptist  Verlooy,  die in  1788  stelde  dat  95  procent  van de  Brusselaars  Nederlandstalig was.  Later  wist  De  Ridder  nog  een noot  toe  te voegen: “Op een van de plafonds  van  dit  stadhuis  staat  ge-schreven dat de stad goed voor haar ommeland  moet  zorgen.”  Toeval  of niet,  maar  laat  ex-Klara-journalist en  N-VA-sympathisant  Jean-Pierre Rondas daar afgelopen weekend een column  over  hebben  geschreven  in De Morgen.

In de Gotische Zaal vloeide de drank rijkelijk  en  droop  het  volk  traag  af. De  vele  journalisten  borgen  ca-mera’s en boekjes op en bleven lang napraten,  debatteren  haast.  Bui-ten,  aan  de  gevel  van  het  stadhuis, hadden  zich  eerder  kleine  drama’s voltrokken:  de  Vlaamse  leeuw  was door onverlaten vervangen door een Brabantse, tevens het symbool voor de  Belgische  monarchie.  Er  werd echter geen Vlaamse onafhankelijk-heid  uitgeroepen,  neen,  zelfs  Bart De Wever zette de onderhandelings-deur opnieuw op een kier.Bij  het  verlaten  van  het  stadhuis keken  vele  toevallige  feestgangers verbaasd op toen De Wever, aange-klampt, een wandeling ging maken door Brussel.� Christophe�Degreef

Jan Peumans (l.): zijn speech moest vooral opgevat worden als een uitgestoken hand naar de Franstaligen. “Brussels parlementsvoorzitster Françoise Dupuis kwam na mijn zeg toch erg gauw toegesneld,” verklaarde de voorzitter van het Vlaams parlement achteraf.

© D

IETE

R TE

LE

MA

NS

BRUSSEL – N-VA en SP.A zijn elkaars tegen-polen als het over de hoofdstad gaat. Brus-sel moet vooral de hoofdstad van Vlaanderen blij ven met tweetalige garanties voor de

Vlamingen, zei N-VA’er Jan Peumans op de 11 juli vie ring, en de nota van formateur Di Rupo gaat lijnrecht tegen die logica in. Peu-mans sprak weliswaar als voorzitter van

het Vlaams parlement, en zijn speech was voor de N-VA zeer gematigd, bedoeld als teken van goede wil. Maar toch moesten niet weinig politici even slikken bij Peumans’ rede.

BDW 1288 PAGINA 5 - DONDERDAG 14 JULI 2011

Een week eerder bepleitte voormalig bemiddelaar Johan Vande Lanotte dan in het Koninklijk Conserva-torium zijn federaal model met vier deelstaten. Brus-sel moet daarin een volwaardige deelstaat worden.

Vande Lanotte werd geflankeerd door de Brusselse filosoof Philippe Van Parijs. Twee verschillende meningen over de stad, maar toch dezelfde stad.

Met de politieke impasse op federaal niveau is de belangstelling voor de politiek niet afgenomen. Johan Vande Lanotte mocht rekenen op een talrijk opgekomen publiek, en nog geïnteresseerd ook.

© D

IETE

R T

EL

EM

AN

S

BRUSSEL – Als New York door negentien burgemeesters werd bestuurd, dan zou de stad ook niet al te veel te zeggen hebben binnen de VSA. Senator en minister van Staat Johan Vande Lanotte (SP.A) laat er geen twijfel over bestaan: het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft – dringend – een interne stadshervorming nodig. Toch komt die reorganisatie er niet tijdens de volgende staatshervorming, de zesde al.

pijn gaat doen: “Nu halen de Neder-landstaligen hun macht uit de wet; in een democratie haal je macht uit de bevolking, uit politieke actie en de allianties die je smeedt.” Met andere woorden:  Vande  Lanotte  stelt  de gewaarborgde  vertegenwoordiging in  vraag  (nu  zijn  er  zeventien  Vla-mingen  verkozen,  wat  ook  de  ver-kiezingsuitslag  is).  Een  vergaande uitspraak,  waarvan  niet  uit  te  ma-ken  was  of  Vande  Lanotte  ze  deed als  politicus,  voormalig  koninklijk bemiddelaar of als hoogleraar (en de facto politiek waarnemer). 

VierdeelstatenmodelToch,  vond  Vande  Lanotte,  zou Vlaanderen  stom  zijn  om  Brussel te laten vallen. Ook in zijn vierdeel-statenmodel moeten de Vlaamse en de  Franse  Gemeenschap  in  Brussel onderwijs, cultuur en welzijn blijven organiseren.  Vande  Lanotte  stapt niet  mee  in  het  ‘alles-naar-het-Ge-west’-model.Dat Brussel gereorganiseerd wordt, is  overigens  niet  alleen  in  het  be-lang van de Brusselaars, maar is ook zeer nodig voor Vlaanderen. “Als de Brusselaars  niet  naar  Vlaanderen komen om te werken, dan zal Vlaan-deren  verarmen.”  Vande  Lanotte vindt  het  merkwaardig  dat  je  in  tal van  Vlaamse  steden  uitzendkanto-ren  vindt  om  Polen  naar  Vlaande-ren te halen, maar niet om het grote arbeidsreservoir  in  de  hoofdstad aan  te  boren.  Vlaanderen  doet  met andere  woorden  te  weinig  om  de Brusselaars te verleiden, en in eigen gewest  worden  de  Brusselaars  te weinig geprikkeld om in Vlaanderen te gaan werken.

Brussel-Halle-VilvoordePhilippe  Van  Parijs  staat  met  zijn Paviagroep  een  federale  kieskring voor  (Vande  Lanotte  is  daar  niet voor), én hij is de man van het drie-talige  Brussel.  Of  Vande  Lanotte kan  instemmen  met  een  drietalig Brussel, uitgebreid met de zes  faci-liteitengemeenten,  wou  Van  Parijs nog weten. Vande Lanotte: “De taal-grens kan niet meer gewijzigd wor-den  zonder  heel  het  land  overhoop te gooien. Grenzen wijzigen zonder dat  er  een  oorlog  aan  voorafgaat, daar  geloof  ik  niet  in,  dat  gebeurt zelden.” Daar staat tegenover dat de Vlamingen  moeten  aanvaarden  dat de  faciliteiten  –  in  tegenstelling  tot die  in  het  Canadese  Québec  –  niet uitdovend  zijn.  Dat  zijn  ze  volgens Vande  Lanotte  overigens  nooit  ge-weest.  “De  zes  miljoen  Vlamingen moeten  ook  leren  om  te  gaan  met tachtigduizend Franstaligen op hun grondgebied,  tachtigduizend Frans-taligen die plichten én rechten heb-ben.”Tijdens  een  gesprek  en petit comité voor  zijn  optreden  wees  Vande  La-notte  ook  op  ongewenste  effecten van hervormingen. Met een zuivere splitsing van Brussel-Halle-Vilvoor-de gelooft niemand nog dat de Brus-selse Vlamingen een gekozene in de Kamer  krijgen.  En  als  de  inwoners van de zes  faciliteitengemeenten  in Brussel mogen stemmen, dan raakt er  geen  Franstalige  meer  verkozen in Vlaams-Brabant. “Mensen bijten altijd in hun eigen staart.”�� Danny�Vileyn

Staatshervorming > Brussel in het vierstatenmodel van Johan Vande Lanotte

‘Mensen bijten altijd in hun eigen staart’

B oven  op  de  splitsing  van Brussel-Halle-Vilvoorde,  een herziening  van  de  financie-

ringswet  en  de  overdracht  van  een pak  bevoegdheden  ook  nog  eens Brussel hervormen zou een schep te veel zijn. Vande  Lanotte  deed  de  uitspraak woensdagavond  in  het  Brussels Conservatorium,  waar  zijn  partij-genote, Brussels parlementslid Elke Roex hem uitgenodigd had om aan de  Brusselaars  de  SP.A-visie  uit-een  te zetten. “Brusselaars geloven 

Brusselaars  niet,  ze  moeten  het  van  een  Oostendenaar  horen,”  zei Roex.

Eén regeringEr  schreven  zich  380  belangstel-lende  Brusselaars  in,  ook  Fransta-lige.  Vande  Lanotte  werd  met  vra-gen  bestookt.  N-VA-voorzitter  Bart De  Wever  had  toen  zijn  njet  nog niet  de  wereld  in  gestuurd.  Een  le-zing van Vlaams minister-president Kris  Peeters  (CD&V),  ook  al  over Brussel, werd te elfder ure afgelast. 

UCL-filosoof en Brusselaar par con-viction  Philippe  Van  Parijs  mocht Johan  Vande  Lanotte  uitdagen  met tien  stellingen.  Vande  Lanotte  ant-woordde  in  de  lijn  van  zijn  vlug-schrift De Belgische Unie bestaat uit vier deelstaten.  Van  Parijs  wou  on-der meer weten of een Unie met vier zeer ongelijke deelstaten – Brussel is veel kleiner dan Vlaanderen en Wal-lonië,  maar  veel  dichter  bevolkt  – wel stabiel kan zijn. Antwoord: “Het gewicht van een deelstaat moet niet afgewogen  worden  aan  het  bevol-kingsaantal  of  de  -dichtheid,  maar aan  het  economisch  belang  en  de economische  kracht  in  het  buiten-land.  Wat  het  laatste  criterium  be-treft,  heeft  Brussel  weinig  te  vre-zen: Brussel  is een sterk merk.” De Duitstaligen kunnen volgens Vande 

Lanotte  leven  met  hun  onderge-schiktheid. Wallonië daarentegen is kwetsbaar, kwetsbaarder dan Brus-sel; de toestand is er nog altijd zorg-wekkend.“Het  Brussels  Hoofdstedelijk  Ge-west moet zijn economische macht in  bestuurlijke  structuren  omzet-ten. Nu wordt het Gewest bestuurd door  twintig  regeringen,”  is  Vande Lanottes  analyse.  En  de  remedie: “Brussel  moet  als  een  stadstaat worden bestuurd door één regering en negentien of meer districten, die buurt-  en  burgergerichte  bevoegd-heden krijgen.” De Vlamingen die tekeergaan tegen de  negentien  baronieën,  moeten volgens Vande Lanotte wel beseffen dat  een  interne  reorganisatie  van Brussel ook de Vlaamse Brusselaars 

BDW 1288 PAGINA 6 - DONDERDAG 14 JULI 2011

E en  typische  nieuwstitel  als ‘Gloomy and rainy days in Brussels’ op Euronews (ook te 

volgen  op  www.euronews.net)  slaat niet op het weer, wel op de eurozone die  met  Griekenland  in  zwaar  weer zit.  Het  is  een  van  de  nieuwsitems van  Euronews,  evenknie  van  het Amerikaanse CNN, gefinancierd via Europese  openbare  zenders  en  te zien in 333 miljoen huiskamers van 153 landen.Bij Euronews, op een zevende etage tussen Schuman en Jubelpark, drup-pelen  de  kersverse  Brussel-redac-teurs rond tien uur binnen. Ze heb-ben de hoofdzetel  van Euronews  in Lyon – waar, sinds de stad  in 1993 de  zender  binnenhaalde,  driehon-derd  man  werkt  –  achter  zich  gela-ten.  Hier,  in  het  hol  van  de  leeuw, de Europese instellingen in Brussel, valt  het  nieuws  te  rapen.  “Overdag wil  ik  geen  redacteurs  zien  op  bu-

Kantoorchef Sergio Cantone. “Euronews zou vooral bekeken worden door managers, maar mijn Schaarbeekse winkelier herkent me als ik Barroso geïnterviewd heb.”

© IVAN PUT

Media > Euronews in tien (en binnenkort twaalf) talen actief vanuit Wetstraat

‘Als moeder in Ruslandhet snapt, zit ik goed’

uniek  maakt,  is  dat  één  verhaal  in twaalf  versies  gebracht  wordt,  ver-trekkend  van  één  centrale  news-room. Daarin zitten het basisscript, de  beelden  en  nieuwsberichten  van Reuters  enzovoorts,”  legt  de  Vla-ming Dietrich De Bruyne, die vanuit Headline vast bij Euronews in dienst kwam, uit.Vandaag  vraagt  iemand  om  naar Lille te reizen, om het effect van de Europese besparingen in te blikken. Productieassistente  Maribel  García belt  rond:  een  cameraman,  trans-port,...  Hoe  snel  kunnen  ze  weg? De  Russische  journaliste  Galina Polonskaya  springt  haar  collega’s meteen bij: “Ik neem contact op voor interviews  in  de  modewijk  waarin Europa  geld  had  gepompt  –  dat maakt het onderwerp ook toeganke-lijker voor pakweg de Russische kij-ker, die niet in de EU leeft of er niet mee vertrouwd is. Als mijn moeder ons nieuws begrijpt, zit ik goed.”Tegen 18 uur moet het stuk er zijn, er  is dus weinig tijd. Nadien maakt elke redacteur er in zijn moedertaal een  scriptvariant  van,  voor  ‘zijn’ doelgemeenschap:  Engels,  Frans, Duits, Italiaans, Spaans, Portugees, 

Perzisch, Turks, Arabisch, Russisch (en  vanaf  midden  juli  ook  Pools, eind  augustus  Oekraïens).  “Moch-ten we een Chinees vinden, dan mag die direct beginnen,” voegt Cantone eraan  toe. “Om het Midden-Oosten te coveren zet ik in juli een redactie in  Oekraïne  op,  met  locals.  Nu  nog snel de taal leren.”Spontaan  is  er  een  staande  redac-tievergadering,  om  ideeën  voor  de volgende dagen te spuien. Euronews 

werkt  met  preview stories,  vooruit-blikken op wat gaat komen. Actua-liteitswaarde  primeert.  Cantone: “In  theorie  zou  Euronews  bekeken worden  door  managers,  maar  per-soonlijk ervaar  ik  in mijn multicul-turele  Schaarbeek  dat  de  winkelier me  herkent  als  ik  Barroso  geïnter-viewd heb.”Iemand  vraagt:  “Kunnen  we  geen reeks  met  ontbijtinterviews  begin-nen?”  Cantone  reageert:  “EU-amb-tenaren  willen  niet  on the record spreken. EU-politici gaan de vragen vooraf  willen  of  zullen  propaganda verkopen.  En  wat  gaat  dat  kosten? Die  lui  verwachten  ontbijtbuffetten in hotels.”Maribel  García  moet  al  weg:  het nieuws van gisteren moet herschre-ven worden als bonus voor de blog. Dan vliegen de mensen die opnames moeten maken uit. Als ze ’s avonds terugkomen,  neemt  de  montage-afdeling  hun  materiaal  over  voor digitalisering. Het onderwerp wordt aan iedereen uitgelegd op basis van het beeld. Afwezigen wordt vervan-gen door een stand-in freelancer met dezelfde  moedertaal.  Iedereen  be-werkt het thema in zijn taal. En ten slotte wordt een mix gemaakt.Twee  vrijdagen  per  maand  krijgt Euronews  content  aangeleverd  van de  honderd  vierkante  meter  grote studio van het Europees parlement, voor  twee  programma’s:  The net-work  (met  ankerman  Chris  Burns) en  I talk  (met  Alex  Taylor),  waarin burgers  vragen  stellen  aan  gasten. “Drie mensen krijgen telkens 25 se-conden om gevat te reageren op mijn vragen,”  legt  Burns  uit  in  de  EU-megastudio,  waar  vijftien  krachten (betaald  door  de  EU)  ten  dienste staan  van  de  studiogebruiker.  “Het onderwerp,  zeven  dagen  op  zeven uitgezonden,  is  dit  keer  sekstoe-risme en het gesprek  loopt  virtueel vanuit deze studio, met sprekers  in Bangkok,  Uppsala  en  Brussel.  Alle beelden  zijn  virtueel,  de  ankerman wandelt  gewoon  door  een  blauwe studio.”Er zijn enkele opnamen voor nodig, maar  uiteindelijk  is  het  huzaren-stukje  ingeblikt.  Maribel  García host  met  alle  montagedelen  naar Euronews. “Het eindresultaat zie je donderdag,”  zegt  ze  met  een  brede lach.�� Jean-Marie�Binst

“Overdag wil ik geen redacteurs zien op bureau. Nieuwsgaring gebeurt buiten”

Euronews, te ontvangen in 333 miljoen huiskamers over de hele wereld.

© IVA

N P

UT

reau. Nieuwsgaring gebeurt buiten, door  met  mensen  te  praten,”  ver-klaart kantoorchef Sergio Cantone. Een  unieke  structuur  van  inleesta-fels, vier akoestische taartdelen per 

werkblok,  waar  de  journalist  apart zijn  audioverhaal  kan  afwerken  en zelf  monteert,  werd  geïnstalleerd door  Headline,  het  bedrijf  dat  alle freelancers  levert.  “Wat  Euronews 

BRUSSEL – Tien jaar lang hield Sergio Cantone als Brusselse correspondent voor de tv-zender Euronews in Lyon de EU-contacten warm. Kroon op zijn werk werd de lancering van een internationale redactie met standplaats Brussel-Wetstraat. Vier weken is de redactie nu actief. Morgen pakt Cantone alweer een nieuwe uitdaging aan: na Brussel begint hij met Euronews vanuit Kiev.

ADVERTENTIE

BDW 1288 PAGINA 7 - DONDERDAG 14 JULI 2011

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Het is zo ver: we staan aan de rand van de afgrond. Weer eens. We staan daar, en wel omdat Brussels minister-president Charles Picqué (PS) zegt dat we daar staan. Picqué moet zelfs zo bang zijn geweest voor de afgrond dat hij zich liever verschuilt in het warme thuis dat Sint-Gillis is. Ook en zeker op 11 juli, want “ik had een fron-tale aanval op Brussel verwacht en dan ben ik er eerlijk gezegd liever niet bij,” aldus Picqué.

We staan inderdaad aan de rand van de afgrond. Dat was toch, samengevat, ook de boodschap die een myste-rieuze PS’er onlangs nog in Knack bracht. “Zelfs al kreeg Picqué er jaarlijks één miljard euro bij, dan zou dat toch verdwijnen in de zakken van de burgemeesters, wier bestuurlijke kwaliteiten over het algemeen beneden alle peil zijn. Je kunt het geld evengoed door de ramen naar buiten gooien.” Tiens, zou Picqué een dubbelrol spelen?

Het is zo goed als zeker: de sigarettenrook die af en toe deze redactielokalen binnen waait, komt wel degelijk van het hoofdkwartier van Ecolo, Flageyplein 18, 1050 Elsene. Vijfde verdieping. Wordt daar gepaft en gelurkt dat het een lieve lust is! Eerlijk gezegd stellen we ons af en toe vragen over het ecologische karakter van al die kankerstokjes in die frisse groene longen. Maar wie zijn wij om de groenen hun sigaret te ontzeggen?

Eresenator Josy Dubié is trouwens terug uit Gaza. Dan kan een mens al eens een sigaretje gebruiken.

KANAALZONE – Er wordt lustig geparkeerd op het fietspad naast het kanaal te Anderlecht. Oud nieuws. Maar wel spijtig natuurlijk voor de fietssnelweg die men daar wilde maken. Fiets Snel Weg.

ZONE WEST – De politiezone West zegt werk te maken van het professioneel laten wegtakelen van deze fietspadparkeerders. Eerder in het voorjaar organiseerde deze politiezone ook al eens de maand van de streng-heid voor foutparkeerders in Sint-Jans-Molenbeek. Maar in Brussel gaat het met foutparkeerders zo: chassez le naturel, il revient au galop. 

WARANDEPARK – Al even naturel zijn de vele joggers in het park van Brussel die niet netjes op de paadjes puffen, hijgen en voortsprinten, maar die los over de graspleintjes lopen en daarbij de grasmat beschadigen. Bertin Mampaka, de schepen bevoegd voor Sport en Veiligheid van het Gras (CDH), heeft gedecreteerd dat de lopers de paadjes nu verplicht moeten volgen. Ook worden graffiti- en andere spuiters aangepakt. Goed zo, nu nog een verbod op joggers en we zijn er.

‘De gemeente treuzelt’ELSENE – Kind & Gezin heeft het principeakkoord ingetrokken dat het had met het gemeentebestuur voor een Nederlandstalige crèche – de eerste van de gemeente. Volgens K&G maakt de gemeente geen vorderingen met het bouw-dossier. Elsene ontkent dat en gaat in beroep. Uitspraak in augustus.

De  beslissing  van  K&G  dateert  al van  mei  dit  jaar,  maar  raakte  pas deze week bekend. Het was gemeen-teraadslid  Bianca  Debaets  (CD&V, oppositie) die het ontdekte.Bij  K&G  zegt  men  dat  het  voor-naamste argument om het akkoord in te trekken, het getreuzel is. “Al in december 2010 moest er een dossier rond zijn, maar er rezen problemen. Zo werd de opening van de crèche in de  Keien veldstraat  tegengehouden door  buurtbewoners,  die  naar  de Raad van State stapten. Sindsdien is het erg stil rond het dossier. Daarom hebben wij besloten ons akkoord in te  trekken,”  zegt  K&G-woordvoer-der  Ronny  Machiels.  Volgens  hem was  er  vorige  week  wel  een  over-legvergadering met de gemeente en 

heeft de gemeente ook de kans om beroep aan te tekenen. “Binnen vier à zes weken volgt dan een definitie-ve uitspraak.”De  bevoegde  schepen,  Nathalie Gilson  (MR),  bevestigt  het  nieuws. Volgens haar valt de beslissing van K&G  te  betreuren.  “Ik  wil  meege-ven dat we van goede wil zijn, maar dat er  in dit dossier problemen zijn opgedoken waarop we geen vat had-den,  zoals  protest  van  buurtbewo-ners.  De  Raad  van  State  heeft  ook nog  drie  jaar  om  een  uitspraak  te doen,  maar  toch  besliste  K&G  het akkoord in te trekken. Spijtig. Maar we geven niet op. We gaan binnen-kort  op  zoek  naar  een  alternatief gebouw.  K&G  weet  dat,  dus  kun-nen we alleen maar hopen dat dit de definitieve uitspraak na ons beroep zal  beïnvloeden.  Ook  hebben  we ijzersterke  argumenten:  we  hebben 850.000 euro veil voor de crèche, en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zou  in principe het gebouw aanko-pen. Ik denk dat dat allemaal in ons voordeel pleit.” In maart verklaarde Gilson hetzelfde.� Christophe�Degreef

Bevolking�> Vertraging voor crèche Elsene

Welkom in het huisvandeMens!

Je kan bij ons terecht voor:

> Informatie, vormingen, debatten over ethische,

maatschappelijke en levensbeschouwelijke thema’s

> Vrijzinnig humanistische plechtigheden

> Waardig levenseinde

> Morele bijstand

> Vrijwilligerswerk

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]tel. 02 242 36 02 E-mail: brussel@deMens.nu

Jetse Laan 362, 1090 Jette[Bus 14 halte Legrelle]tel. 02 513 16 33 E-mail: jette@deMens.nu

BDW 1288 PAGINA 8 - DONDERDAG 14 JULI 2011

Deze week in de Vijfhoek > Huizenonderzoek in de Eikstraat

Van moerbalken en huisjesmelkers

De trompe-l’oeils doorgeprikt: (vlnr.) Maxim Hoebreckx en Charlotte Horemans, studenten Kunstwetenschappen en Archeologie, en professor Dries Tys voor de voormalige zilversmederij Wiskemann in Rozendaal, de gang tussen Eikstraat 17 en 19.

© A

N D

EVR

OE

W e spreken met professor Tys en twee van zijn stu-denten af aan Manneken 

Pis. Na het lange mondeling exami-neren  mag  professor  Tys  eindelijk ook zelf eens antwoorden geven.“Het is de bedoeling dat de studen-ten leren dat in een stad alles met el-kaar verbonden is. Daarom vertrek-ken ze eerst van hun eigen pand en zoomen ze daarna uit op de straat, het  stadsdeel.  Door  erover  te  le-zen en oude stadskaarten zoals die van  Braun  en  Hogenberg  uit  1576 te  bestuderen,  komen  ze  erachter hoe  de  stad  zich  ontwikkeld  heeft. Archeologen  en  kunstwetenschap-pers moeten op hun zintuigen kun-nen  afgaan.  Een  geveltekening  is daarom een belangrijke eerste ken-nismaking met hun pand – waarom bijvoorbeeld  is  aan  het  pand  aan de  Eikstraat  23-25  de  ‘moerbalk’ zichtbaar  aan  de  buitenkant?  Deze biografie  van  een  huis  noemen  we soms  de  kleine  bachelorthesis  (er

volgt nog een derde bachelor en een master, red.) omdat  ze  zelfstandig leren  onderzoeken,  vragen  stellen op het veld, en daarover een verslag schrijven.”“Met  het  huizenonderzoek  willen we ook een gevoeligheid voor Brus-sel aankweken,” zegt Tys. “De VUB staat tenslotte met haar twee voeten in Brussel.”

WiskemannDe  opgetrommelde  studenten  zijn Charlotte  Horemans  en  Maxim Hoebreckx.  “Geen  enkele  cursus kan  ons  bijbrengen  wat  wij  geleerd hebben  door  zelf  in  de  archieven van de Stad te duiken, zoals bij het kadaster en bij de altijd  innemende meneer Vreugde – zo heet hij echt! – van  het  bevolkingsregister.  We  be-trappen  onszelf  en  elkaar  erop  dat we  voortdurend  gevels  afspeuren: wat  zou  daar  allemaal  achter  zit-ten?”“Let  vooral  op  de  kelders,  het  dak-

een  neoklassiek  uiterlijk.  “In  1830 verdwenen  de  trapgevel  en  ijzeren balus trade.  Toch  heeft  dit  negen-tiende-eeuws  ogende  gebouw  een kern die teruggaat tot de zeventien-de, achttiende eeuw. De positie van de  kelder  verraadt  bovendien  een vroegere  bovenbouw  in  een  andere richting,”  zegt  Hoebreckx  over  zijn ontdekking.Het  pand  is  ook  exemplarisch  voor eengezinswoningen  die  naar  ap-partementen evolueerden. “Het ver-haal van de Koudenberg vanwaaruit stadspaleisjes  zich  verspreidden,  is ook  deels  het  verhaal  van  de  Eik-straat,” zegt Tys. “Hier vind je aris-tocratische residenties zoals het Pa-triciërshuis van de Stad Brussel aan de  Eikstraat  10.  Uit  de  bevolkings-tellingen komt vanaf de negentiende eeuw dan het beeld van de Brusselse huisjesmelkerij naar boven, zelfs in prestigieuze panden.”Ook  de  panden  in  Rozendaal,  een gang (‘impasse du Val des Roses’) tus-sen Eikstraat 17 en 19, werden on-

derzocht. Door de bouw in 1886 van het  Koninklijk  Atheneum  op  num-mer  17  werd  een  deel  van  de  Ro-zendaalstraat  gesloopt  en  viel  met-een  ook  het  ‘-straat’  weg.  “Bij  het kadaster  kwamen  we  erachter  dat de zilversmid Otto Wiskemann hier zijn  fabriek  liet  bouwen;  de  bouw-aanvraag  dateert  van  1885.  Door beeldmateriaal hebben we dat kun-nen bevestigen,” vertelt onderzoek-ster  Horemans.  Brussel  behoorde toen  tot  de  wereldtop  in  de  zilver-smeedkunst.  Wiskemann,  bekend om zijn heel erg witte metaal, ging de  concurrentie  aan  met  de  Wol-fers-dynastie,  en  dát  wil  wat  zeg-gen.  Wegens  uitbreiding  verhuisde Wiskemanns  bedrijf  na  1920  naar Vorst. In de panden in Rozendaal 4 en  Eikstraat  19  hebben  de  studen-ten  nog  enkele  sporen  van  de  win-kels van Wiskemann gevonden: een uitsparing in de tegels waar de trap naar de winkel was, en de gebogen lijnen langs het plafond.De  huizendossiers  gaan  ook  naar Monumenten  en  Landschappen,  er kan  een  masterthesis  in  zitten,  en “zelfs al wordt het niet verder onder-zocht, het is sowieso een buitenkans geweest om aan origineel onderzoek te doen,” vindt Hoebreckx. Toch ziet Tys  wel  iets  in  een  tentoonstelling in de onderzochte straten of samen-werking met gidsenverenigingen. Bij het wegwandelen kan de profes-sor het niet laten vragen af te vuren op  zijn  studenten:  “Wat  is  er  mis met dít gebouw?”� An�Devroe

“De gevel van de Poechenelle-kelder, op nummer 5, is vrij recent, maar de kelders en de balken zijn origineel”

BD

W R

EGIO

BRUSSEL – Het werkcollege Huizenonderzoek van de VUB’ers Dries Tys en Inge Bertels focust elk jaar op een huizenblok in het historische centrum. Dit jaar waren de panden in de Eikstraat aan de beurt, in de veertiende eeuw al een drukke verbindingsweg tussen het Oud Korenhuis en de Kolenmarkt.

gebinte en achtergevels,” en Tys ver-klaart zich nader: “De Eikstraat lijkt op  het  eerste  gezicht  negentiende-eeuws, maar we vonden kelders die teruggaan tot de zeventiende eeuw. Zo is de gevel van het biercafé Poe-chenellekelder,  op  nummer  5,  vrij 

recent,  maar  de  kelders  en  de  bal-ken van de binnenstructuur zijn nog origineel.  Dragende  structuren  zijn niet zichtbaar, en dus niet onderhe-vig  aan  modes.  Toen  we  de  huizen van  de  Grote  Markt  onderzochten, ontdekten we bij het pand Den Ezel zelfs  een  kelder  uit  de  veertiende eeuw,  met  nog  laatromaanse  zuil-tjes!”Het  pand  dat  Hoebreckx  onder-zocht  (Eikstraat 7), kreeg zoals zo-vele andere in de negentiende eeuw 

Eikstraat 23-25: de (doorgaans onzichtbare) moerbalk laat zien dat er aan de gevelopbouw ‘gesleuteld’ is.

© A

N D

EVR

OE

BDW 1288 PAGINA 9 - DONDERDAG 14 JULI 2011

Niet alleen het nieuwe biertje Ommegang van Keizer Karel, met citrussmaak (van brouwerij Haacht), sloeg aan bij de menigte die vorige week mocht proeven van de twee Ommegang-soirees.

Het Ommegang-spektakel herdenkt de  intrede  in  Brussel  in  1549  van Keizer  Karel  en  zijn  gevolg  aan  de Onze-Lieve-Vrouw  ter  Zavelkerk. Ook de 81ste editie kon weer menig toerist bekoren.De optocht met pakweg 1.400 fi gu-ranten  in  klederdracht,  onder  wie ook  de  Brusselse  adel,  trok  naar gewoonte van de Zavel via het Ko-ningsplein  naar  de  Grote  Markt. 

Karel gaat goed binnenBrussel > Tweemaal Ommegang van de adel

ZUIDFOOR, VOOR DE 131STE KEER

BRUSSEL – De Zuidfoor, de grootste kermis van het  land,  staat  er  weer  van  16  juli  tot  en  met 21  augustus,  voor  de  131ste  keer  alweer.  Het promotiebudget wordt dit jaar opgetrokken van 48.000  naar  74.600  euro,  wat  zich  vertaalt  in een grootschalige affi checampagne in Wallonië en  Vlaanderen,  radiopromotie  en  een  karren-vracht  aan  fl yers,  ballonnen  en  vlaggetjes.  De 

offi ciële opening is op 16 juli, wanneer een treintje de Brusselse no-tabelen van de Grote Markt naar de Anderlechtsepoort zal brengen. Nieuw dit  jaar is dat het kermisparcours zal verlicht worden door driehonderd meter  led-lampjes. Er  is een dag voor zieke kinderen op 28 juli, een dag voor de grootouders op 17 augustus, en op 3, 20 en 21 augustus geldt een verminderd tarief.� YC

PETANQUEN IN LAHAYESTRAAT

JETTE – Op de Essegem-site van de Jetse Haard in de Jules Lahaye-straat  komt  een  nieuwe   boulodrome   met  twaalf  petanquebanen buiten,  negen  binnenbanen  en  een  cafetaria.  De  nieuwe  sport-infrastructuur komt  in de plaats van de oude boulodrome, die  in 2007 plaats moest maken voor 65 sociale woningen. De bouw zal 561.298 euro kosten. De gemeente geeft de grond in erfpacht, de aanleg is voor rekening van de exploitant. De bouw begint  in au-gustus en zal zo’n zeven maanden duren.� HUB

TELE

XREG

IO

Bib Joske doet met haar naam en knusse inrichting de huiskamergedachte alle eer aan. In de Grensstraat worden volop de grenzen afgetast van wat een bibliotheek is.

Voor  dit  fi liaal  van  de  Hoofdstede-lijke  Openbare  Bibliotheek  (HOB), dat  eind  vorig  jaar  pas  zijn  deuren opende,  ging  het  grafi sch  bureau Afreux Beeldfabriek aan de slag met tweedehands  meubilair.  De  cursis-ten  van  STIC  (Service  de  Travaux d’Intérêt Collectif ), een lokaal werk-gelegenheidsproject,  hielpen  met verven en assembleren.Aan  de  grote  leestafel,  die  samen-gesteld  is  uit  verschillende  kleine tafels,  staan  stoelen  van,  je  zou kunnen  zeggen,  ‘verschillende  ori-gine’. De nachtkastjes (met marme-ren blad en een bokaal vissen) voor de  tijdschriften  zijn  allemaal  wit geschilderd, op één dwars kastje in fl uo-oranje  na,  met  het  tijdschrift  Jeune Afrique .  Het  zaaltje  met  de internetcomputers, de cd’s en dvd’s heeft  dan  weer  een  stoere,  indus-triële look. Volgens bibliothecaresse Emine Altuntas moet dit een van de origineelste  bibliotheken  van  het land  zijn.  Al  dat  moois  wordt  bo-

Cocoonen bij Joske©

AN

DE

VRO

E

Hightech en huiselijkheid gaan in Sint-Joost hand in hand: links elektronische prentenboeken of fundels, rechts funky tweedehands meubeltjes, werk van grafisch bureau Afreux Beeldfabriek.

OPENBARE BIBLIOTHEKEN IN BRUSSEL aflevering 15 SINT-JOOST-TEN-NODE klinkt  ook  muziek.  “Wat  we  laten horen, is ook beschikbaar. De cd van de  dag,  veel  jazz  en  wereldmuziek in alle talen. Die meertalige samen-stelling van de bevolking vind je ook terug in het boekenaanbod. Afhan-kelijk  van  de  respons  zullen  we  de Spaanse, Engelse of Turkse deelcol-lecties verder uitbreiden. We zouden ook graag actuele of educatieve tijd-schriften  in  het  Arabisch  of  Turks in huis halen. Voor wie Nederlands wil  leren,  is  er  een  oordeelkundig samengestelde collectie taalcursus-sen, grammatica’s en boeken in een-voudig Nederlands.”Hier vind  je ook een   fundel -meubel op  kindermaat.  “Een  soort  co-con  in  de  bib,”  zegt  Altuntas.  Is ze  dan  een  pleitbezorgster  van  de fundels  –  ‘bundels  vol  fun’  –,  waar toch  niet  elke  bibliothecaris  vrolijk van  wordt?  Volgens  Altuntas  is  het juiste  gebruik  van  die  prentenboe-ken, waarmee je ook op de computer kunt,  belangrijk.  “Het  is  een  aan-vulling  op  het  taalonderricht.  Ook tijdens de naschoolse opvang wordt er hier al eens een ateliertje rond een fundel georganiseerd. Met een goe-de begeleider erbij kan dat top zijn. De kinderen horen het verhaaltje en worden gestimuleerd om er zelf over te vertellen. Maar fundels vervangen de boeken niet!”� An�Devroe

Grensstraat 2, 1210 Sint-Joost-ten-Node, 02-201.00.97, www.sint-joost-ten-node.bibliotheek.be

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/bib

vendien  overspoeld  door  licht  dat door  de  grote  ramen  van  het  voor-malige kantoorgebouw naar binnen valt.  In een afsluitbare  ‘huiskamer’ hangen spulletjes uit grootmoeders tijd zoals de bordspreuk  Geen scho-ner plekje op aard dan ’t plekje bij de

haard . Ga zitten op een oude, com-fortabele  canapé,  in  een  kinderbox of  een  schommelstoeltje  om  naar voorlezers en vertellers te luisteren. Of op het zonneterras met zicht op het tuintje van de Franstalige biblio-theek en de daken van Sint-Joost. En 

zoals in elk goed huishouden zul je in  deze  bib  naast  spraakwater  bin-nenkort ook koffi e vinden.“Bib Joske wil een inspirerende plek zijn,”  vertelt  Altuntas.  “Daarom worden  veel  boeken  en  andere  me-dia  ‘frontaal’  gepresenteerd.”  Er 

ZOMERS CULTUURCAFÉ IN ATELIER 340

JETTE – Atelier 340 Muzeum mag dan zijn subsidies van de Franse Gemeenschap kwijt zijn, dat houdt het Jetse kunstencentrum niet tegen om deze zomer heel actief te zijn. Zo is er elke middag van 14 tot 19 uur cultureel café. Op zaterdagavond vanaf 22 uur is er tot eind augustus Filmotek: korte fi lms van kunstenaars, videoperfor-mances en fi lms uit het eigen archief. Het Atelier plant voor augus-tus ook nog een groepstentoonstelling met een honderdtal kunste-naars. Meer op  www.atelier340muzeum.be .� HUB

Daar barstten de tribunes fi guurlijk van het volk. Andermaal zorgde Gi-les Daoust voor de choreografi e.Het  eerste  kijkuurtje  blijft  de  pro-

cessie  sloom  overkomen,  door  het obligate  defi lé  van  edellieden  en notabelen. Maar naar het einde toe nemen  de  gevechten  van  de  stelt-lopers  (uit  Merchtem),  de  vendel-zwaaiers en het volkse Breugelfeest de bovenhand.Het  Brusselse  Gewest  zet  de  pro-cedure  in  voor  de  erkenning  van het  lokale  spektakel  als  cultureel Werelderfgoed van de Unesco. Na-dat destijds ‘vergeten’ werd om het begijnhof van Anderlecht mee met de  Vlaamse  begijnhoven  te  laten erkennen  als  Werelderfgoed,  zou dat een opsteker zijn.��� Jean-Marie�Binst

Greeters, een internationale organi-satie, biedt de mogelijkheid om ste-den op een originele manier te ont-dekken, met name via de bewoners. Een  tijdje  geleden  is  Greeters  ook neergestreken in Brussel. De gidsen 

zijn  geen  beroeps,  maar  gepassio-neerde  Brusselaars  die  toeristen meenemen  op  een  wandeling  langs hun favoriete wijken en plekjes in de stad. Zo is er op zondag 17 juli een Engelstalige  wandeling  door  Jette 

onder  leiding  van  de  Jetse  Greeter Frieda.  Afspraak  om  10  uur  voor het  Brugmannziekenhuis,  Van  Ge-huchtenplein  4.  Inschrijven  kan  op info@blbe.be.� HUB

Op stap met FriedaJette > Bewoners tonen hun gemeente

BDW 1288 PAGINA 10 - DONDERDAG 14 JULI 2011

De Brusselaar betaalt via de energiefactuur voor de straatverlichting: dertig euro per huishouden per jaar. “Niet sociaal en niet ecologisch,” vindt SP.A-parlementslid Sophie Brouhon.

© S

AIG

NE

UR

DE

GU

ER

RE

Energie > ‘Lagere factuur is mogelijk, verantwoord gebruik is noodzakelijk’

‘Historische kans vooronze elektriciteit’

Deze week stemt het Brussels par­lement over de nieuwe elektrici­teitsordonnantie. Het voorstel van de regering zet de Europese energie­richtlijn om en bepaalt zo de regels voor de consumentenbescherming, de taken van de verschillende acto­ren en de elektriciteitsfactuur.De omzetting is een historische kans, omdat ze het energiebeleid voor de komende tien jaar vastlegt. Het is ook een kans om het falende energiebeleid recht te zetten. Want vandaag betaalt de Brusselaar te veel voor elektriciteit. De prijs is hoger dan in Wallonië en Vlaande­ren en zal vermoedelijk nog stijgen. Onder andere de openbare lasten zijn extreem hoog in Brussel. Noch­tans is een lagere factuur mogelijk

met kleine en slimme ingrepen.Onze stad kent een grote energie­armoede. 250.000 Brusselaars le­ven op of onder de armoederisico­grens en knokken elke maand om hun factuur te kunnen betalen. Toch genieten slechts 26.000 Brusselaars van sociale tarieven en zesduizend Brusselaars van een beschermd sta­tuut. Brussel worstelt met zijn elek­triciteit. Daarom heb ik vier amen­dementen ingediend op het voorstel van de regering.

Lagere prijsVandaag betaalt u voor de openbare verlichting via uw energiefactuur. Jaarlijks kost dat twintig miljoen euro, ofwel dertig euro per gezin. Ik heb twee problemen met deze ver­rekening: ze is niet sociaal en ze is niet ecologisch. Een villabewoner betaalt evenveel als een huurder van een appartement. Ten tweede

Sophie Brouhon.

neemt het de verantwoordelijkheid weg bij de verbruiker, de publieke sector. Want in tegenstelling tot in de andere gewesten betaalt de Brus­selse publieke sector niet voor elek­triciteit, met energieverspilling tot gevolg. Een gemeente die efficiënt omspringt met haar verlichting, zou toch beloond moeten worden?Daarom stel ik voor om de openbare verlichting te laten betalen door de overheid zelf, en niet via de energie­factuur. Dat is sociaal omdat zo de sterkste schouders meer lasten be­

talen. Dat is groen omdat het ener­giezuinigheid bij de overheid stimu­leert. En het verlaagt uw factuur.Mijn tweede voorstel schaft de va­riabele tarieven af. Tachtig procent van de consumenten heeft een con­tract dat elke maand de prijs aan­past en op het eind van het jaar de prijsschommelingen doorrekent, met grote verrassingen tot gevolg. Wie elke week een brood koopt, moet op het einde van het jaar toch ook geen honderd euro bijpassen omdat de prijs uiteindelijk hoger

lag? Bovendien betalen klanten met een vast contract de laatste drie jaar 260 euro minder dan klanten met een variabel contract. Mijn amen­dement maakt een einde aan de va­riabele tariefformule en voert vaste contracten voor een jaar in.Jammer genoeg hebben de rege­ringspartijen mijn amendementen niet gesteund. Blijkbaar vinden ze lagere prijzen niet nodig: ‘Gelieve elk jaar honderd euro te veel te be­talen’ is zo de boodschap.

Verantwoord verbruikDe regering geeft in haar voorstel een ruimere bescherming aan de consument. De minimumhoeveel­heid elektriciteit in de vermogens­begrenzer wordt opgetrokken naar een menswaardige 10 ampère. Zo wordt een oude SP.A­eis eindelijk ook in Brussel doorgevoerd. Een goede stap dus, maar daarmee is de energiearmoede niet opgelost.De vermogensbegrenzer verhindert de klant om zijn verbruik te behe­ren. Een vermogensbegrenzer is een noodoplossing, maar volstaat niet om energiearmoede te bestrijden. Het systeem werkt stigmatiserend en biedt geen uitzicht op gewoon verbruik. Daarom stel ik de invoe­ring van de budgetmeter voor. Zo’n meter laat de beschermde klant toe zijn budget zelf te beheren. Als hij meer dan het minimum van 10 am­père wil verbruiken, kan hij de bud­getmeter opladen zoals een prepaid gsm­kaart. In Vlaanderen en Wal­lonië werd de budgetmeter al met succes ingevoerd, met een daling van de energiearmoede tot gevolg (‘Budgetmeter mildert energiearmoe-de’, DS 28 juni). De regering negeert echter haar eigen aanbevelingen in de strijd tegen armoede en heeft ook dit voorstel naar de prullenmand verwezen.Verantwoordelijkheid nemen bete­kent ook het energiezuinig verbruik stimuleren. Maar vandaag betaalt de energieverspiller proportioneel een lagere prijs voor elektriciteit dan de energiezuinige verbruiker. Elk groen hart vindt zoiets onaanvaard­baar. Hoewel de federale overheid de energieprijs regelt, heeft Vlaan­deren het initiatief genomen om een zogenaamd progressief tarief in te voeren. Dat doet men met gratis energie. Ook ik stel daarom voor om de eerste schijf van 100 kWh per gezin en 100 kWh per gezinslid gra­tis te geven en de grootverbruikers hiervoor te laten betalen. Wie meer verbruikt, wordt zo solidair met wie minder verbruikt. Spijtig genoeg wordt ook dit voorstel zonder meer verworpen door de Brusselse meer­derheid.Ik stel vast dat de Brusselse regering de wetgeving ‘opkuist’ en de eisen van Europa als een goede boek­houder omzet. Maar verder heeft ze weinig of geen visie op de elektrici­teitsfactuur en op energiearmoede. Terwijl Vlaanderen en Wallonië vooruitgaan, tekent de Brusselse re­gering voor tien jaar stilstand. Van­uit de oppositie zal ik voorstellen blijven indienen voor een sociaal en ecologisch energiebeleid.

Sophie Brouhon, Brussels parlementslid SP.A

“Een gemeente die efficiënt omspringt met haar verlichting, zou toch beloond moeten worden?”

BDWOPINIE

BRUSSEL – Sophie Brouhon (SP.A) heeft grote bezwa-ren tegen de nieuwe elektriciteitsordonnantie die nu in het Brussels parlement op tafel ligt en waarover eer-daags wordt gestemd. “Terwijl Vlaanderen en Wallonië vooruitgaan en afrekenen met energiearmoede, tekent de Brusselse regering voor tien jaar stilstand.”

BDW 1288 PAGINA 11 - DONDERDAG 14 JULI 2011

BDWOPINIEPensée uniquedoor Danny Vileyn

Le ridicule ne tue pas. FDF­voorzitter Olivier Maingain ziet in minister van Openbare Werken en Verkeer Brigitte Grouwels (CD&V) het paard van Troje van de Vlaamse regering. Een Vlaamse regering die de Brusselse onder curatele wil plaatsen. Als Maingain en zijn partij niet de belangrijke politieke spelers op het Brusselse schaak­bord waren die ze zijn, dan zouden wij u met plezier diens uitspraken onthouden. Jammer, maar helaas. Toch is enige rela­

tivering op haar plaats: de partij van Maingain zit in het Gewest in de oppositie. En zelfs extremisten à la Maingain roepen zo mogelijk nog harder in de oppositie.Erger is dat ook Grouwels’ Franstalige collega’s in de regering zich (verbaal) aan Grouwels vergrepen. Grouwels bestaat het om het niet eens te zijn met de nota­Di Rupo. Ze is het niet eens met tweetalige lijsten voor de verkiezingen en evenmin met de tweetaligheid van de dienst in de gemeentebesturen. Ze wil eentalige lijsten en tweetalige ambtenaren. Maar dat is vloeken tegen de Franstalige pensée unique. Natuurlijk hoeft niemand het eens te zijn met Grouwels, maar zolang ze het regeerakkoord loyaal uitvoert, heeft ze recht op haar afwijkende mening. Minister Benoît Cerexhe (CDH) en de staats­secretarissen Christos Doulkeridis (Ecolo) en Emir Kir (PS) bakten het zo bruin in hun kritiek op Grouwels dat minister Jean­Luc Van­raes (Open VLD), allerminst een communautaire scherpslijper, het nodig vond om voor Grouwels in de bres te springen.Bij zoveel verbaal vertoon past eigenlijk een diepe zucht, zij het dat Kir, Doulkeridis en Cerexhe er maar weer eens in geslaagd zijn Brussel als een communautair slagveld voor te stellen. De aanval op Grouwels is de zoveelste poging om de Brusselse Vlamingen uiteen te spelen en om de Brusselse Vlamingen van Vlaanderen los te rukken. Soms lijkt het zelfs te lukken. Dat is ook Carla Dejonghe, voorzitster van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, niet ontgaan. Dejonghe betreurde in haar 11 julitoespraak dat Brussel hoe langer, hoe meer een vreemde eend in de Vlaamse bijt lijkt, dat Brussel in de publieke opinie (ten onrechte) steeds vaker ervaren wordt als een antagonist van Vlaanderen en van het Nederlands.Dejonghe beloofde dat de Vlaamse Gemeenschapscommissie samen met de Vlaamse Gemeenschap de grootstedelijke uitdagingen niet uit de weg zal gaan. In het belang van alle Brusselaars. Olivier Maingain kan het op zijn buik schrijven. De Brusselse Vlamingen laten zich niet in de hoek drummen. En zo hoort het.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Vakantie

Ik kom al zeventien jaar mijn vakantie vieren in Brussel. Voor ons is dit een wereldstad.We hebben een vast hotel in Noord, het Husa Hotel. ’s Zomers verblijven we er een dag of acht, en verder los­se weekends. Er valt veel te beleven, de Zuidkermis of de Foor op z’n Brussels,... Ook hebben we een vast café: La Brocante in de Marollen, met lekkere oude geuze van Boon, en voor pa zowaar een kriek.Met de trein reizen we naar Halle: ook een leuk stadje. En niet te vergeten: Bosvoorde, met de trein ernaartoe, lopen door het Zoniënwoud, in de natuur – heerlijk.Er wordt weleens gezegd: “Alweer naar Brussel?!” Ja, want deze stad heeft voor ieder iets, zoals Jacques Brel zong: Brussel, een bruisende stad. En dat zal voor ons altijd zo blijven. Daarom hopen wij nog lang onze va­kantie hier te mogen vieren!

Louis van der Vliet, Apeldoorn (Nederland)

Verlichting

Zou u bij Sibelga kun­nen informeren wat de reden was voor de keuze van de nieuwe straatverlichting in de Groot­Bijgaarden­straat in Sint­Agatha­Berchem?Naast het belangrijke feit dat ze verschillen van de redelijk recente lichten in de omlig­gende straten, zodat er soms op enkele me­ters van elkaar twee verschillende model­

len hangen (zie foto), doet hun licht pijn aan de ogen en schijnen ze bij de mensen binnen. Bovendien is er een duistere cirkel onder elke lamp door de vorm van de ar­matuur.

D. Wittesaele, Sint-Agatha-Berchem

S.O.S. rode boekentas

Voor de derde keer breken ze in in mijn auto in Sint­Gillis! Maandag 4 juli 2011 sta ik netjes geparkeerd voor de Sint­Gillisschool, onder een stralende zomerzon. Het is twaalf uur ’s middags... Geen vuiltje aan de lucht, vele jongeren op straat, op het terras er recht tegenover... Er is leven in deze migrantenbuurt!Om een bouwproject met architecten te bespreken ver­laat ik mijn wagen om een uur in de school te verblijven.Zeer dwaas ben ik natuurlijk: ik laat mijn rode boeken­tas achter mijn stoel staan – volgeladen met dossiers van het kabinet­Grouwels. De rest van het verhaal kunt u raden: ruit ingeslagen, mijn rode boekentas de deur uit. Om te janken van kwaadheid! Alle dossiers van de week én mijn notities!Zoals gebruikelijk – het wordt stilaan een traditie – werd het weer vuilnisbakken aflopen, ingangen van gebou­wen, parken, garages, alle vuile kantjes en hoekjes van de gemeente in kijken, en dat zijn er een pak, zeker we­ten!Een paar bendes kwajongens aanspreken op en om het Bethlehemplein. Sommigen lachen me uit. Anderen

stellen voor op zoek te gaan tegen een bepaalde prijs. Natuurlijk is dat oké; wat zou je allemaal niet doen om je dossiers weer in je bezit te krijgen? Van een charmante straatveger verneem ik vervolgens dat het juist die drie gasten zijn die dagelijks inbreken in de wijk – ik ben dus zonet te biechten gegaan bij de duivel. Dat hebben we dan ook weer bijgeleerd!Bij de federale politie binnenlopen voor een aangifte ten aanzien van de verzekering voor die gebroken ruit: dat is kinderspel. Bellen naar Carglass, en dan toch maar even naar het politiebureau van de Parvis. Je weet nooit dat er iets wordt afgeleverd; hoop doet leven.Wat denk ik nu? Dat het niet helpt te opteren voor een oude, gebluste en gekraste auto in Brussel. Ik blijf woest op mezélf, maar ik heb wel een pak toffe en vriendelijke mensen ontmoet. Bij de politie, zowel federaal als lo­kaal, zowel aan het onthaal als bij de agenten zelf, en bij Carglass, wat zijn die charmant! Ik kreeg er zelfs een draagbare frigobox cadeau voor mijn vertrouwen, stel je voor, alle psychologische omkadering en een efficiëntie van je welste. Te waarderen! Ik zal nooit meer grommen om hun reclame op de radio, beloofd!En alle straatvegers van Net Brussel, die verdienen ook wel een pluim. Net als de handelaars kunnen ze precies de gebeurtenissen beschrijven van de straten van hun werkgebied, maar ze opteren voor een tactiek van ‘ho­ren, zien en zwijgen’ uit schrik voor represailles.Ik verwijs graag naar Vader Bronks uit Molenbeek: “Tuurlijk overdrijven we met onze verhalen, er is hier niks gaande in deze stad! Jullie zien problemen waar er geen zijn.”Het is zó rustig wonen in bepaalde wijken, alleen le­vensgevaarlijk, maar dat is maar een electoraal detail!

Martine Motteux-Abeloos, Sint-Gillis

Lopende zaken

Het is niet meer mijn gewoonte om te schrijven, maar nu móét het. Het is alweer de eerste verjaardag ge weest van deze lopende (kruipende?) regering. Een bron van ergernis voor vele landgenoten. Razend maakt het me, telkens (en hoe langer, hoe meer) te horen raaskal­len over de pensioenen. Wij, ouderen, zijn al heel jong beginnen werken, in véél moeilijkere omstandigheden dan nu het geval is. We klopten ook veel meer uren. Wel altijd geld afgedragen – lees: afgehouden – voor ons pen­sioen.Nu zouden ouderen weer veel langer moeten werken. Slim gezien: de mensen zijn dikwijls versleten, en hun pensioen waar ze altijd naar uitgekeken hebben, als een rust­ en eindpunt, komt in het gedrang. Ja, dan hoeven er niet te veel jaren pensioen meer uitbetaald te worden, we zijn op en moe en versleten in veel geval­len.De jonge mensen lopen doelloos langs de straten, en hun stempelgeld moet óók betaald worden. Ze hebben veel meer tijd om van alles te zien ‘wat wij óók willen hebben, maar niet kunnen betalen.’ Dus: geld zien te pakken te krijgen, van hen die wél werken, want ‘die hebben geld.’ Of vandalisme plegen om de tijd door te komen.Wat ze al (of niet) geleerd hebben op school, raakt in de vergeethoek, nutteloos en ongebruikt. Als er al eens een werkaanbieding is, wordt er ‘ervaring’ gevraagd. Waar moeten ze ervaring opdoen? Laat dáár eens een artikel over verschijnen, of zwengel het debat aan.

K. Verelst, Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1288 PAGINA 12 - DONDERDAG 14 JULI 2011

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Theater > Josse De Pauw & Friends op Theater aan Zee

Brusselse golf te O.

O f hij direct ja zei toen ze hem vroegen? “Nee,”  zegt  Josse  De  Pauw,  “ik  heb direct  ‘nee’  gezegd,  eigenlijk.  Omdat 

ik  dacht  dat  het  te  veel  werk  zou  zijn.  Maar goed,  Jan  Goossens (van de KVS, MB)  loopt daar rond, Arno is daar, en de ploeg van TAZ is  na  vijftien  jaar  wel  zo  gerodeerd  dat  hij  je  veel werk uit handen neemt.”

U bent misschien niet zo’n kustganger?Josse De Pauw: “Als metafoor is de zee zeer bruikbaar, maar met de kust zelf heb ik inder-daad  weinig.  Ik  heb  Oostende  leren  kennen door Arno, en door Dominique Deruddere die er  op  een  gegeven  moment  een  appartement had. Maar wij van huis uit waren niet zo’n zee-familie. Toen ik een kind was, ging het eerder 

BRUSSEL – Een van de laatste keren dat hij er was, op een winterse draaidag voor de film Crazy love in 1987, dumpte Josse De Pauw nog een lijk in de Noordzee. Deze zomer keert hij terug naar de kust om zijn broekspijpen op te stropen als gastcurator van Theater aan Zee (TAZ) in Oostende.

MUNT KRIJGT TÓCH VASTE DIRIGENT

BRUSSEL – Het orkest van De Munt neemt na vier jaar dan toch een vaste huisdirigent in dienst: de Fransman Ludovic Morlot (1973).

De  relatief  onbekende  Morlot  staat sinds  2010  aan  het  hoofd  van  het Seattle Symphony Orchestra, waar hij zijn  zesjarige  contract  verbreekt.  Hij begint in 2012 bij De Munt voor een periode van vijf jaar.Vanaf het eerste volwaardige seizoen van  Munt-directeur  Peter  de  Caluwe (2008-2009) was er een probleem met de aanstelling van een vaste chef-diri-gent. Oorzaak was een vertrouwens-breuk tussen het orkest en kandidaat-chef-dirigent  Mark  Wigglesworth. Volgens  een  vakbondsman  waren  er toen  twijfels  over  het  artistieke  ni-veau. “Ik heb niet gezegd dat er onder mijn  beleid  nooit  een  muziekdirec-teur zal komen,” zei De Caluwe toen nog, “maar het zal inderdaad een tijd-je duren vooraleer ik iemand vind met wie het klikt.” Die leemte lijkt nu dus ingevuld.  Het  geslaagde  concept  van gastdirigenten waarmee De Munt tot vandaag  werkte,  blijft  overeind  voor een deel van de concerten.

LUD

OV

IC MO

RLO

T.

Vlnr. en vrnl. in de teletijdspiegel (Le Coq, Brussel, 1987 / Brasserie du Parc, Oostende, 2011): Deruddere, De Pauw, Didden, Decorte, Hintjens. “De tijd heeft erin gehakt, maar iedereen maakt nog zijn werk en heeft nog zijn publiek.”

© E

. MA

RG

AR

ITA

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

02/463.58.58

ADVERTENTIE

richting Frankrijk of de bergen. Het vele volk schrikt me nu nog af. Het is toch een tredmo-len, of een routine, waar ik liever niet in stap.”

Wat betekent vakantie dan voor u?De Pauw: “Ik zit dikwijls in een huisje in het noorden  van  de  Bourgogne.  Als  ik  daar  wat kan schrijven of teksten instuderen, dan is dat voor  mij  de  perfecte  vakantie.  Ik  ben  op  dat vlak ook wat verkloot door Radeis (het theater-gezelschap waarvan De Pauw begin jaren 1980 deel uitmaakte, MB).  Daarmee  hebben  we  in korte tijd veel van de wereld gezien. Er zijn nog wel een paar dingen waar ik eens naartoe zou moeten, maar dat zien we dan wel.”

Ook bij Ars Musica, het festival voor hedendaagse  muziek,  komt  er  een nieuw gezicht aan het hoofd. Tarquin Billiet, nu nog artistiek directeur van de vzw Flagey, gaat er vanaf 1 okto-ber  aan  de  slag.  Voor  de  editie  van 1993 werkte Billiet ook voor Ars Mu-sica. In de toekomst zal hij de coör-dinatie  van  Ars  Musica  samen  met curator  Claude  Ledoux  (voor  2012) en Patrick Davin (voor 2013) uitwer-ken.  In  het  verankeringsbeleid  van culturele  instellingen  in  Flagey  zal Ars Musica aan boord blijven van de pakketboot.  JMB

TAR

QU

IN B

ILLIET. ©

MA

AR

TEN

VAN

DE

N A

BE

EL

E

BDW 1288 PAGINA 13 - DONDERDAG 14 JULI 2011

BACTERIËN EN BRUTE PECH

Onze culinaire columnist Nick Trachet houdt zich niet meer dagelijks met bacteriën bezig, of toch niet bewust, maar toen ook hij om de oren werd geslagen met de berichtgeving over EHEC, daagde het hem: “Ha,  Escherichia coli , de trouwste vriend van de mens.”

LEES MEER OP PAGINA 14

ZAZIE EN DE MOEDER VAN ZA & ZIE

Vandaag te gast in de Zaziezomerportrettengalerie, afl evering 2: de cartooniste Ilah, die speciaal voor Zazie de puberbroer en -zus Za & Zie tekent. Wat is Ilahs favoriete geur? (Grond!) En smaak? En favoriete kinderboek?

SSSSSNEL NAAR PAGINA 20-21!

TAZ cultiveert sinds een aantal jaar de band tussen Brussel en Oostende. De Pauw:  “Oostende is de enige plek aan de kust die ook zonder zee een stad zou zijn. Er worden  ook  nogal  wat  talen  door  elkaar  ge-sproken, dus ze zijn daar niet bang voor Brus-sel, zoals de rest van Vlaanderen soms. Vroe-ger  was  Oostende  zelfs  een  beetje  Engeland. Arno was altijd vroeg op de hoogte van zaken die  ginder  gebeurden  en  nog  niet  tot  de  rest van België waren doorgedrongen. Ook de laat-ste jaren beweegt er in Oostende weer veel in de kunsten.”

Danny Willems heeft voor het festival in Brasserie du Parc zelfs een Oostendse remake gemaakt van de bekende foto uit 1987, met Hintjens, Decorte, Didden, Deruddere en u in café Le Coq. De Pauw: “Dat  was  de  duidelijkste  manier om de link Brussel-Oostende zichtbaar te ma-ken. Arno komt, Jan speelt –  Tanzung  en  Bak-chai – , Marc komt schrijven, grommen en doet hier en daar een actie. Dominique wordt over-gevlogen en zal hier de hele tijd zijn, vooral om zijn fi lms in te leiden.”“Die  foto  is  destijds  toevallig  ontstaan.  Het Franse  meisje  Margarita  wilde  een  foto  van Arno maken. Die vond dat oké als zijn vrien-den er ook op stonden. In L’Archiduc was het 

© D

AN

NY W

ILL

EM

S

te  donker,  dus  verhuisden  we  al  wat  vroeger dan  gewoonlijk  naar  Le  Coq.  En   voilà   -  het werd de enige foto die ik aan de muur heb han-gen. Omdat het  intense  jaren waren met een bende  die  toch  nog  altijd   on speaking terms is.  De  nieuwe  foto  verhult  niet  dat  de  tijd  er heeft  ingehakt, maar iedereen die erop staat, maakt nog zijn werk en heeft zijn publiek.  Ik hoef me er dus niet voor te schamen dat mijn programma voor  TAZ  naar nepotisme neigt. Ik ben eerder centrale gast dan curator. Een cu-rator moet een zeer goed zicht hebben op het hele  kunstenveld,  en  daarvoor  ben  ik  te  veel met mijn eigen zaken bezig.”

U speelt zelf in drie producties, en u lanceert ook twee nieuwe literatuurprogramma’s. De Pauw: “Omdat het Kursaal de hele zomer vol  zit  met  de  Abba-musical     Mamma mia! , hebben  we  eerder  voor  compacte  stukken gekozen zoals   Ruhe    (monologen van SS’ers op Schubert, MB)   en   Die Siel van die Mier    (mo-noloog van David Van Reybrouck, MB).   De openingsvoorstelling   Een nieuw Requiem   is ook redelijk eenvoudig, maar wringt toch vol-doende: de  tekst over het Laatste Oordeel en eeuwige rust was natuurlijk spek naar de bek van  Jeroen  Brouwers.  Daarbij  spelen  de  bla-

© D

-CO

MP

OS

ITIO

N

© IL

AH

zers  van  I  Solisti  del  Vento  de  hertaling  van Mozarts muziek door Christian Köhler samen met  sopraan  Iris  Luypaers.  De  bijbehorende tekeningen  van  Roger  Raveel  hangen  ook  op de tentoonstelling  Roger Raveel ontmoet Con-stant Permeke , die ik op 9 juli mag openen in het Permekemuseum Jabbeke.”“ Schrijvers in concert  is een idee van de com-poniste en muzikante Corrie van Binsbergen. Toen ik bij haar fragmenten uit  Werk  ben gaan voorlezen die zij op muziek had gezet, swing-

de dat echt serieus. Ze had dat ook al gedaan met Kees van Kooten en Remco Campert, en nu doen we het  ’s avonds in Oostende met on-der meer Toon Tellegen en Paul Bogaert. In de literaire tent waar ook  Auteurs in O.  en  Uitge-lezen aan zee  plaatshebben.”

Waar gaat u zelf naar kijken? De Pauw:   “Ik  heb  altijd  de  Marcel  Pagnol-trilogie  van  Compagnie  Marius  willen  zien, en die staat in Oostende natuurlijk perfect op haar plaats, met uitzicht op de dokken. Sofi e Decleir  is een heel goede actrice die  ik graag mag,  en  die  blijkbaar  nog  nooit  zo  goed  be-zig is geweest als in  Opus XX . Ook naar Jules Deelder kijk ik uit. Ik ben een grote fan, en nu kan ik hem eindelijk uitnodigen met zijn New Cool Collective – altijd ambiance, al weet je op voorhand niet  wat voor ambiance.”“Voorts  heb  ik  het  mailverkeer  mogen  inkij-ken dat de gasten van Olympique Dramatique nodig hebben gehad om de reprise van  Het lit-teken lip  in hun agenda te kunnen passen. Dat was  op  zich  een  sketch,  dus  ik  voel  me  zeer vereerd.  Liv  Laveyne  gaat  me  een  lijstje  ma-ken  van  het  jonge  werk  dat  ik  moet  zien,  en Les Ateliers Claus presenteert met  Bxl minuit  onbekende dingen van onbekend volk in Club Terminus.” Michaël Bellon

“Ja, het programma neigt naar nepotisme, maar daar hoef ik me niet voor te schamen”

BRUSSEL/OOSTENDE  –  Het  programma  van  TAZ#2011 heeft  met  Josse  De  Pauw  als  gast-curator weer een zeer Brusselse  inslag. Het  fes-tival krijgt overigens subsidies, bestemd voor de culturele uitstraling van Brussel in Vlaanderen.Alle ‘Brusselse’ producties in het programma zijn gemarkeerd met het E40-icoontje hiernaast, dat de  band  tussen  Brussel  en  Oostende  verbeeldt. Behalve de directe artistieke vrienden van  Josse De  Pauw  zijn  ook  Brusselse  artiesten  en  instel-lingen als Tristero, Pieter De Buysser, Flat Earth 

Society,  Paul  Bogaert,  Les  Ateliers  Claus  en  Ci-nematek  present.  De  fi lms  van  Deruddere,  Did-den, De Pauw en Decorte worden tussen 10 en 31 augustus  overigens  ook  vertoond  bij  Cinematek in Brussel.   Act for the people of Japan   is een be-nefi et-Bal Moderne ten voordele van Japan, onder leiding van Fumiyo Ikeda, Taka Shamoto en Kosi Hidama. MB

Theater aan Zee, 28 juli tot en met 6 augustus. Meer op 059-56.20.16 en theateraanzee.be

Brussel aan Zee

© D-C

OMPO

SITI

ON

BDW 1288 PAGINA 14 - DONDERDAG 14 JULI 2011

BRUSSEL – In het Nederlands heet het een voet(en)schraper . In het Frans luidt het gratte-pieds of, beeldrijker, décrottoir . (In het Engels is het een boot scraper , in het Spaans quita-barros en in het Portugees raspa-botas .) Het kleinood waaraan de Broeders van de Christelijke Scholen ooit een tekst ter bevordering van de hygiëne bij hun leerlingen wijd-den, staat in de Sint-Gorikshallen in de kijker. Niet minder dan duizend keer, zoals de titel van de tentoon-stelling ons wil doen geloven.Christophe Holemans, fotograaf van de voetenschrapers, struinde vier jaar geleden door de straten. Hij had verstrooiing nodig, hij observeerde deuren, bellen en brievenbussen, en dan ging zijn blik neerwaarts, waar hij de voetenschrapers ontdekte. Hij doorkruiste hele wijken om die merkwaardige stukken metaal te fotograferen, en het resultaat mag

merkwaardig genoemd worden.De voetenschrapers, vaak niet meer dan een gat naast de voordeur – ze hebben zwaar geleden onder ge-velreiniging of de heraanleg van trottoirs –, zijn op foto even merk-waardig/opvallend/bezienswaardig als sommige brievenbussen. De ge-schiedenis van de voetenschrapers is ook de geschiedenis van stoepen, stadswandelingen en nederige be-roepen zoals dat van de voetenkrab-ber, die nog tot begin twintigste eeuw in het straatbeeld opdook.�� DV

1.000 voetenschrapers – Het geheugen van de stoepen in Brussel, nog tot en met 28 augustus in de Sint-Gorikshallen, Sint-Goriksplein 1, 1000 Brussel. Elke dag van 10 tot 18 uur, gratis toegang

Tentoonstelling > Merkwaardig erfgoed

Ode aan de voetenschraper

Ganshoren, Jacques Sermonlaan en Anderlecht, Anderlechtse Weggevoerdenstraat.

© C

HR

ISTO

PH

E HO

LE

MA

NS

Er is heel wat te doen geweest rond bacteriën. De Nederlanders, Spanjaarden en Belgen, maar vooral de Duitsers en de Fransen zaten met een serieuze komkommerkater door slechte kiem-groenten. De EHEC-bacterie zorgde daarvoor.

De communicatie over de besmetting kwam traag op gang. Wat voor een bacterie was het? Eerst ga-ven ze op de radio geen enkele informatie. Later viel de afkorting EHEC. Ik hou me niet meer dagelijks bezig met bacteriën (toch niet bewust) en had over EHEC nooit geleerd, maar al spoedig daagde het mij dat die laatste twee letters allicht stonden voor Escherichia coli , de trouwste vriend van de mens.Weet u, beste lezer, dat er in ons lichaam meer bacteriën zitten dan eigen cellen? Onge-veer tienmaal zoveel, ofte honderdduizend miljard (1014). Al-lemaal bijeen op een schaaltje zouden die on-geveer een kilogram we-gen. De laatste jaren groeit de belangstelling voor de in-vloed van deze minuscule wezen-tjes op ons lichaam. Ze zouden een veel belangrijker rol voor onze gezondheid spelen dan vroeger gedacht, en een ‘gezonde darmfl ora’ zou zowel obesitas als hartaanvallen en aderverkalking voorkomen. En diarree zowel als constipatie, uiter-aard. Men is er erg mee bezig, maar het zal volgens mij nog een tijdje duren vooraleer hierover eens-gezindheid groeit. Het gonst vandaag in de vak-bladen. Nu en dan wat yoghurt lijkt toch een goed idee.Een van de belangrijkste darmbacteriën in onze buiken is de Escherichia coli . Coli betekent ‘van de darm’ en Escherichia is een eerbetoon van de we-tenschap aan dokter Theodor Escherich, een Duit-ser die in Wenen deze darmbacteriën ontdekte, maar ook een pionier is van de kindergeneeskunde en een van de eerste grote verdedigers van borst-voeding. Hij stierf in 1911. Wat cynisch dat zijn naam tegenwoordig in verband wordt gebracht met voedselcrisissen! E. coli is een doorgaans ongevaarlijke, zelfs goed-aardige bacterie, maar bacteriën veranderen voort-durend en ze wisselen genen uit met elkaar (bij hogere wezens noemt men dat seks), ook met vi-russen. Heel, heel zeldzaam kan zo’n microbe dan kwaadaardig worden, door slechte genen en muta-ties. Maar er zijn er zoveel! Vermenigvuldig boven-staand cijfer van het aantal buikbacteriën met de wereldbevolking (7 x 109), met alle andere warm-bloedigen, van ratten over wilde zwijnen tot okapi’s en blauwe vinvissen, en u krijgt een getal met echt wel héél veel nulletjes voor de komma. Bij zo’n ge-tallen is ‘hoogstzelden’ nog altijd een dagelijkse ge-beurtenis. Er gaat dus altijd wel iets fout.En dat is er gebeurd in Duitsland. Brute pech, en iemand die net niet vaak genoeg de handen had gewassen. Zij/hij kon er waarschijnlijk niets aan

doen. “Shit happens,” zeggen de Amerikanen zeer toepasselijk.Bacteriën groeien snel en verschillen sterk van el-kaar. Ze gebruiken andere voedingsstoffen, naar-gelang van hun aard, en ze scheiden ook stoffen af. Onze keukenazijn, bijvoorbeeld, wordt altijd ge-maakt door bacteriën. De stoffen die zij maken, kun-nen de gastheer waarin ze leven, tot voedsel dienen. Neem nu de koe. Wij hebben geleerd dat koeien gras eten, maar eigenlijk is dat niet waar. Koeien eten bacteriën en wat die afscheiden. Binnen in de koe zit een immense pens, een orgaan dat in de bacterio-logische laboratoria ook wel een reactorvat wordt genoemd. Met het gekauwde gras voedt de koe een constant verwarmde bacteriecultuur in haar maag. Verder in de darm zal het brave dier allemaal stoffen in het lichaam opnemen die niet in het oorspronke-lijke gras voorkwamen. Melk, zoals wij die drinken, is een bacterieel product dat even door een koe werd geraffi neerd. In onze darmen gebeurt hetzelfde, maar op een bescheidener schaal; daarom kunnen wij niet van groene groente alleen leven en een koe wel: wij hebben veel gevarieerder voedsel nodig om-

dat we het zelf niet kweken in onze darm. Dan maar in onze tuin.

Bacteriën voeren ook (biologisch) oorlog onder elkaar. Sommige

soorten scheiden stoffen af die andere bacteriën doden of hinderen bij de groei. In parmaham en echte salami zitten melkzuur-bacteriën die het leven onmogelijk maken voor rottingsbacteriën. Opent dat geen perspectieven

voor de gezondheidszorg? Op een technologiebeurs

zag ik onlangs een bedrijf dat pakjes bacteriën verkoopt voor

de visindustrie. Het levert al jaren schimmels voor de kaas, en startcul-

turen voor de zuivelindustrie en de salami-fabrieken. En nu dus ook voor de visverwerking. Listeria monocytogenes is een bijzonder gevreesde bacterie in die industrie. Het ondier veroorzaakt dodelijke infecties en kan ook in ijskasten groeien.

Maar verstuif een beetje gekweekt Carnobacterium over de koudgerookte zalm, en de Listeria krijgt geen kans om te groeien. Eenvoudig, onmerkbaar en effi ciënt. Tien jaar geleden werd al voorspeld dat de toekomst van de voedingsindustrie niet lag in sterielere pro-ducten en nog méér hygiëne, maar net in het strate-gisch inzetten van microben tegen gevaarlijke voe-dingsrisico’s. Niet minder bacteriën, maar net veel meer. Die tijd lijkt nu aangebroken. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Bacteriën

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Wat er gebeurd is in Duitsland, is brute pech, iemand die net niet vaak genoeg de handen had gewassen. Zij/hij kon er waarschijnlijk niets aan doen

EHEC nooit geleerd, maar al spoedig daagde het mij dat die laatste twee letters allicht stonden

, de trouwste vriend van de

geveer een kilogram we-gen. De laatste jaren groeit de belangstelling voor de in-vloed van deze minuscule wezen-tjes op ons lichaam. Ze zouden een veel

Dan maar in onze tuin.Bacteriën voeren ook (biologisch)

oorlog onder elkaar. Sommige soorten scheiden stoffen af

die andere bacteriën doden of hinderen bij de groei. In parmaham en echte salami zitten melkzuur-bacteriën die het leven onmogelijk maken voor rottingsbacteriën. Opent dat geen perspectieven

voor de gezondheidszorg? Op een technologiebeurs

zag ik onlangs een bedrijf dat pakjes bacteriën verkoopt voor

de visindustrie. Het levert al jaren schimmels voor de kaas, en startcul-

turen voor de zuivelindustrie en de salami-

© D-C

OMPOSI

TION

Ukkel, Vanderkinderestraat en Etterbeek, Jachtlaan.

Ukkel, Vanderkinderestraat en Sint-Gillis, Lausannestraat.

BDW 1288 PAGINA 15 - DONDERDAG 14 JULI 2011

Muziek > Congolees dansfeest op Maïsha en B-United

‘Laten we er hetbeste van maken’BRUSSEL – Vrijdag gaven Eddy Mboyo en zijn groep La Sanza in het Théâtre de Poche bij Ter Kameren een voorsmaakje van wat ze op het Maïsha-festival in Kure-gem en op de nationale feestdag tijdens B-United zullen serveren: een groot Con-golees dansfeest. “We willen de diversiteit van de Congolese samenleving in de verf zetten.”

La Sanza gaf een spetterende show met een resem zelfgemaakte percussie-instrumen-ten, een sanza (duimpiano), een bas-sanza, twee stralende zangeressen/danseressen en frontman Eddy Mboyo op zang, dans en een gigantische houten xylofoon. Als we met ie-mand mogen vergelijken, dan denken we aan de afropop van de Guineeër N’Faly Kouyaté, steeds met stralende glimlach, veel energie en spectaculaire danspassen.La Sanza leverde een moderne en dansbare mix van soukous en traditionele Congolese ritmes. De gitaar, zo belangrijk in Congolese soukous, werd vervangen door de sanza. Het geheel is ongetwijfeld ietsje te gelikt, maar daar stoorde het (iets oudere) publiek zich geen seconde aan.

PotpourriEddy Mboyo is een geboren entertainer die danst als geen ander: hij is ook danser en choreograaf en werkte in Congo al vaak met traditionele balletten. “Zo kwam ik in con-tact met heel wat muziekstijlen uit Congo. We hebben 450 etnieën en een onwaar-schijnlijke culturele en linguïstische diver-siteit. En toch brengen de meeste Congolese groepen dezelfde muziek, ndombolo (snellere variant van soukous, BT). Ik wil daartegenin gaan en onze culturele rijkdom op een mo-derne manier verwerken in mijn muziek,” vertelde Mboyo, amper op adem gekomen na een stomend concert.Mboyo schrijft ook de composities en de ar-rangementen van La Sanza. En wellicht nog origineler: bijna alle instrumenten zijn door hem ontworpen en door Désiré Isako Bola,

de percussionist van de groep, en een groep instrumentenbouwers vervaardigd. “Ik haal mijn inspiratie uit de traditie om nieuwe in-strumenten te ontwerpen. In navolging van God, die de mens schiep, wil ik ook mijn sporen nalaten op deze wereld.” Vooraan op het podium stond een gigantische houten xylofoon. Achteraan stond de drummer op een klein podium met een indrukwekkend drumstel gemaakt uit percussie-instrumen-ten van verschillende grootte, potten en zo-waar een ijzeren ventilator.

SentimentBehalve het monopolie van de gitaar bant Mboyo ook het overaanbod aan sentimenta-liteit in de Congolese muziek. “Al die liefdes-liedjes, in een land waar zoveel problemen zijn!” zucht hij verontwaardigd. “Straatkin-deren, tribalisme, corruptie, racisme,... Wie gaat daarover zingen?”La Sanza werkt aan een tweede album, maar deze zomer toert de band nog met de de-buutplaat Emala uit 2007. Dat album kwam uit op het Brusselse label Igloo Mondo, een uitvloeisel van het Yambi-festival in 2007 dat een brug wierp tussen Franstalig België en Congo. Een mooi voorbeeld van nieuwe Belgisch-Congolese samenwerking, want, zo zei Mboyo tijdens zijn concert, “we kun-nen de geschiedenis niet wissen. We zijn ge-doemd om samen te werken, laten we er het beste van maken.”� Benjamin�Tollet

La Sanza treedt op 20 juli op op het wereldmuziekfestival Maïsha aan de Slachthuizen van Kuregem (toegang 5 euro), en op 21 juli op B-United van Muziekpublique met een latinofeest op het Peter Benoitplein in Neder-Over-Heembeek, een swingfeest op het Willemsplein in Laken en Africa unite op het Anneessensplein in het centrum. Vanaf 17 uur, gratis. Meer op www.festivalmaisha.be en www.muziekpublique.be

La Sanza, met frontman Eddy Mboyo op reuzenxylofoon, bant alles wat naar zeemzoet neigt: “Straatkinderen, tribalisme, corruptie, racisme: wie gaat daarover zingen?”

© B

EN

JAM

IN T

OL

LE

T

ADVERTENTIE

Groen > Warandepark kreunt onder intensief gebruik

Joggen op het gras is verbodenBRUSSEL – Joggen is goed voor de gezond-heid, maar slecht voor het parkgras. Sche-pen van Groene Ruimten Bertin Mampaka (CDH) heeft in het Warandepark verbods-bordjes laten plaatsen.

Ze zijn elke landschapsarchitect een horreur: joggers. Het Jubelpark moet er een keer per jaar zo maar eventjes dertigduizend trotse-ren, voor de 20 km door Brussel. Het Waran-depark krijgt dagelijks honderden joggers te verwerken. En dat laat zijn sporen na.Veel grasperken in het Warandepark zijn uit-gesleten tot paadjes waar geen spriet meer groeit. Bertin Mampaka, schepen van Groene

Ruimten (CDH), wil daar een eind aan maken. Joggen mag nog, benadrukt hij, maar niet op het gras. Hij laat ‘no jogging’-bordjes plaat-sen.Mampaka overweegt intussen ook om het aantal culturele evenementen terug te schroe-ven om het park wat rust te gunnen. Tot slot wordt ook de repressie opgevoerd. De banken rond de kiosk zijn volgekliederd met graffiti. Ook de standbeelden zijn mikpunt van vanda-len. Parkwachters kunnen voortaan adminis-tratieve boetes uitschrijven. De banken zelf zijn intussen in een nieuwe verflaag gezet en de standbeelden kregen een reinigingsbeurt.� SVG

VERLICHTING NAAMSESTRAAT, 6 - 1000 BRUSSEL T. 02.511.11.02 M. 0474.65.91.50WOONACCESSOIRES REGENTSCHAPSSTR. 61B - 1000 BRUSSEL T. 02.502.03.18 M. 0477.59.55.49

WWW.WHITE-DESIGN.BE

BIG SALE 50%OFFFROM 10% UP TO

Cultuur > Geen vierde editie van kunstenweekend

BRXLBRAVO sluit de boekenBRUSSEL – Vorig jaar was al duidelijk dat er geen vierde editie zou komen van het twee-jaarlijkse kunstenfeest BRXLBRAVO. De organisatie wou toen andere horizonten ver-kennen omdat het weekend, waaraan zowel Nederlands- als Franstalige theaters, musea en dansgezelschappen deelnamen, niet op alle fronten succesvol was. Zo lukte het niet

om overal in de stad een feestgevoel te creë-ren en was het elke keer moeilijk om subsidies bijeen te krijgen. Het plan was om meer op de zomer te focussen. Nu heeft BRXLBRAVO beslist er helemaal mee te stoppen. De vzw wordt ontbonden en het saldo wordt overge-maakt aan het Brussels Kunstenoverleg en het Réseau des Arts à Bruxelles.� HUB

BDW 1288 PAGINA 16 - DONDERDAG 14 JULI 2011

Nara Noïan: “Ik prijs me gelukkig dat ik twee moedertalen heb en mettertijd ook nog eens Frans en Engels geleerd heb. Ik hou mijn zonen dan ook voor dat het een zegen is dat ze verschillende talen ‘moeten’ leren op school.”

H et artistieke heeft Nara Noïan van  in de  wieg  meegekregen.  En  die  wieg stond in de Armeense hoofdstad Ere-

van.“Ik  kom  uit  een  familie  van  artiesten.  Mijn moeder  was  een  bekende  muzikante,  com-poniste en actrice met een hoog divagehalte; mijn vader speelde tuba in de plaatselijke ope-ra. Amper vijf  jaar oud zat ik al in de banken van  de  plaatselijke  muziekschool.  Een  cen-traal  gestuurd  muzikantenfabriekje:  in  elke Sovjetrepubliek was er zo wel een. Het was de ideale  voorbereiding  op  het  conservatorium, maar ik was er niet graag. Toen de lerares wis-kunde, die ook mijn klastitularis was, me het leven zuur begon te maken, was de maat vol en ben  ik  als  bezeten  gaan  studeren.  Resultaat: mijn drie laatste jaar heb ik in één jaar rondge-maakt. Vijftien was ik toen ik werd toegelaten aan het conservatorium, waarna ik ook acteer-lessen ben gaan volgen.”Doordrenkt  van  het  leven  is  Noïans  muziek. “Ik heb zoveel stormen meegemaakt, maar de beloning is groot. Twee prachtige zonen. Een man  in  wiens  gezelschap  de  liefde  vanzelf-sprekend  lijkt.  Leven  en  werken  in  een  land waarvan ik hou... Wat het lot me ook voor de voeten heeft geworpen, ik heb altijd geweigerd 

me  te wentelen  in de  rol  van slachtoffer. Het heeft  me  sterker  gemaakt  en  geholpen  een beter  mens  te  worden:  niet  in  de  val  van  het egocentrisme  trappen,  luisteren  naar  wat  de wereld  te  vertellen  heeft.  Als  ik  dat  niet  zou doen,  dan  zou  mijn  muziek  weinig  of  niets voorstellen. Muziek  is voor mij een heilzame therapie; ik zou niet zonder kunnen leven. Zelf musiceren, maar ook als stempedagoog men-sen op weg helpen. Naar je eigen stem zoeken en luisteren, naar andermans stem zoeken en luisteren. Een ongelooflijke ervaring is het. En daarbij moet ik de klinisch logopediste Anita Eggermont  bedanken,  die me heeft  geholpen toen er een operatie dreigde, doordat  ik mijn stembanden had geforceerd door jarenlang te tolken.”

StaatloosDoor de spelingen van het lot strandde Noïan als prille twintiger in Parijs. In 1991 was dat.“Ik was er voor enkele maanden om me te per-fectioneren. Toen was er de mislukte Augus-tusstaatsgreep  tegen  Gorbatsjov.  Die  putsch heeft  het  uiteenvallen  van  de  Sovjet-Unie  in een stroomversnelling gebracht. Ook Armenië –  dat  in  oorlog  lag  met  de  Azeri’s  om  de  en-clave Nagorno-Karabach – stond op het punt 

zijn  onafhankelijkheid  te  verwerven.  Van  de ene dag op de andere was mijn paspoort niets meer waard; toen ik op de Russische ambas-sade om een nieuw ging, werd ik met een ste-vige  scheldtirade  de  deur  gewezen.  Voor  mij was het een drama, want ik wou per se weg uit Parijs, weer naar huis, maar ik kon niet. Mijn leventje, dat voordien zo mooi was uitgestip-peld,  stond  helemaal  op  zijn  kop.  Ten  einde raad  heb  ik  me  gewend  tot  het  OFPRA,  de Franse dienst voor de bescherming van vluch-telingen en staatlozen. Daar werd me het sta-tuut  van  staatloze  opgeplakt,  net  wat  ik  niet wilde.  Een  terugkeer  naar  Armenië  mocht  ik toen helemaal vergeten.”“Het  was  chaos,  complete  chaos.  Radeloos was  ik.  Ik  sprak  Frans  noch  Engels,  ik  had geen schouder om op uit te huilen. Maar in een hoekje zitten kniezen was ook geen oplossing. Ik moest en zou iets doen. Dus heb ik mijn ar-tistieke ambities  opzijgezet  en werk  gezocht. Het was behelpen, van dag tot dag, stap voor stap. Toch vond  ik gaandeweg mijn draai, en uiteindelijk heb ik een schooltje opgericht, de Monde Musical Ana Pavlovna. Het leven lach-te me opnieuw toe, ik voelde me weer goed in mijn vel.”

Coup de foudreIn  Parijs  zette  Nara  Noïan  haar  eerste  zoon op  de  wereld,  Gaby,  en  die  blije  gebeurtenis voerde haar in 1997 naar Brussel.“Mijn moeder had Armenië verruild voor Bel-gië, en ze wou doodgraag haar kleinzoon zien. Brussel  was  een  coup de foudre.  Parijs  was koud,  hard  op  het  vlak  van  menselijke  con-tacten. Nu nog noem ik het de stad ‘de la part de...’: zonder de juiste introductie gaat er daar 

geen enkele deur open. Brussel daarentegen is warm en gastvrij. Ik was van plan twee weken te blijven, maar kijk, ik ben er nog altijd. Mijn moeder woont ondertussen in Parijs, mijn va-der hier. Hij  speelt nu  tuba  in de Politiehar-monie van Brussel.”“Ik  heb  hier  mijn  bestemming  gevonden.  Ik hou van dit land, van de mensen. Mooi vind ik de nieuwsgierigheid van de Belg naar wat zich buiten de grenzen afspeelt, buiten zijn eigen wereldje. Maar waar ik niet bij kan, dat is het gehakketak over taal. Toen ik klein was, vond ik het heel normaal dat ik Russisch moest le-ren, ik heb zelfs mijn eerste chansons in het Russisch  geschreven.  Ik  prijs  me  gelukkig dat  ik  twee  moedertalen  heb  en  mettertijd ook nog eens het Frans en het Engels meester 

“Oktober 2010. Hommage aan mijn moeder, Janna Blbulyan, in de Opera van Erevan: een fantastische herinnering.”

© MARC GYSENS

UKKEL – “Verbluffend wat muziek kan teweegbrengen als je de juiste snaar raakt. ‘Uw muziek heeft me door mijn examens geholpen.’ Of: ‘Uw muziek heeft me gesterkt toen ik heel ziek was’: dat zijn reacties die mijn hart aan het zingen brengen.” Nara Noïan noemt de piano haar beste vriend. Ze schrijft, componeert, arrangeert, zingt. In het Armeens, Russisch, Frans en Engels. Nostalgie, hoop, speelsheid soms. Wereldmuziek voor een betere wereld.

© P

HIL

IPP

E SIM

ON

BDW 1288 PAGINA 17 - DONDERDAG 14 JULI 2011

FREDDI SMEKENS

Avonteur

N u  de  vakantie  voor  de  deur  staat, denk  ik  haast  onmiddellijk  aan avonteur.  Misschien  is  het  ook  wel 

zo dat het leven beschouwd moet worden as ’n onienschoekeling van alle gelukkige mo-mente en alle avonteure dee we meigemokt hemme.Het laatste avonteur dat ik heb mogen mee-maken,  is  een  wandeling  door  een  stukje Brussel  waarbij  ik  als  gids  optrad.  Die  er-varing  als  gids-van-ienen-dag  beschouwde ik  as ’n echt avonteur.  Temeer  omdat  je, wanneer  je  mensen  aspecten  van  je  stad probeert  te  tonen en er  interesse voor wilt opwekken,  er  zelf  een  duidelijkere  kijk  op krijgt.  En  doordat  uiteindelijk  alles  fijn  en gezellig is afgelopen, mag ik het over ’n ple-zant avonteur hebben. Natuurlijk verwacht ik  de  vraag  “Wa heit hem nog allemoe vè avonteure meigemokt?” Alsof dat ene avon-teur nog niet volstaat. Maar toch wil ik even in mijn verleden grabbelen om die pertinen-te  vraag  te beantwoorden.  In mijn  jongere en brozere jaren bestond het grote avonteur erin mè auto-stop door Europa te reizen. Het grote voordeel van die manier van reizen is dat je mensen ontmoet die fier zijn op hun omgeving.  Op  die  manier  leer  je  de  streek waarin je reist, kennen en appreciëren. Dat is natuurlijk maar één aspect van het avon-teur. Maar laat het me zo uitdrukken, waar-de  lezer:  elke neuven dag da we beginne, kan e neut avonteur meibringe. En gelukkig maar. Want het absolute tegenovergestelde van het avonteur is de verveling.Natuurlijk moet men er niet van uitgaan da we altaaid het avonteur moote zeuke. Ik zou zeulfs het teigenauvergestelde wille zegge. Veel, zo niet alles, hangt ervan af waardoor en in welke mate men ergens door geboeid is. Behalve de eigen stad verkennen en rei-zen  kan  bijvoorbeeld  ook  een  spannend boek  ons  in ’n avonteur  storten.  Persoon-lijk  ben  ik  tot  de  vaststelling  gekomen  da schraaive ien van de schuunste avonteure es die we kunne meimoeke. En dan gaat het voor mij ni allien auver gedichte of in de ga-zet schraaive. Zo kan men een reis-avonteur gerust  wat  aanscherpen  door  onderweg gewoon  een  kaartje  te  sturen.  Mo auver

raaize hemme we het doe sebeet al gehad.Soms,  waarde  lezer,  stel  ik  me  de  vraag of er mensen zijn die net als Kuifje, Nero, Suske  en  Wiske,  de  Rode  Ridder  en  noem maar op, van het iene avonteur in het andere tooimele. Nateurlaaik zou ik geire van daan club diel ooitmoeke. Maar we moeten ervan uitgaan  dat e teveul on avonteure ons mier zou vermooje as amuzeire.Wat zijn nu de dingen die ik helemaal níét als  ’n avonteur  zou  bestempelen?  Daartoe horen  onder  meer  maainen troep in Doch-land en ’n nachteke in den amigo, om maar die twee te noemen.Bij alles wat voorafging, waarde lezer, wou ik het toch even hebben over het schuunste avonteur  dat  mij  ooit  te  beurt  is  gevallen, of  in elk geval een van de échte avonturen die  mij  altijd  zullen  bijblijven.  Dat  avon-teur  bestond  uit  een  luchtballonvaart  van Céroux-Mousty  naar  Nijvel.  “Ik paasde da g’huugtevries had,” merkt men op wanneer ik  met  dat  verhaal  uitpak.  Welnu,  dat  heb ik ook, maar in een luchtballon heb je daar helemaal  geen  last  van.  Uiteraard  krijg  ik van sommigen dan de vraag “En hoo mag da den wel komme, astableeft?” Het antwoord heb ik zelf ontdekt. Het komt omdat onzen ballon niet met Moeder Aarde verbonden is. Vandaar  dat  het avonteur de plezante kant op goet.  En  dat  laatste  mag  gerust  letter-lijk opgevat worden. Anders zou den ballon ni opgoen,  zoals  men  dat  zo  sappig  in  het Brussels  zegt.  Ik  wil  daar  gerust  aan  toe-voegen dat, hoewel de  ferry Oostende-Do-ver  wel  degelijk  het  wateroppervlak  raakt, ik er tijdens mijn vele avonteurlaaike raaize nooit zeeziek op geweest ben.Welnu, waarde lezer, ik hoop dat ik met dit avonteurlaaik stukske  uw  zin  naar  nieuwe horizonten  en  ontdekkingen  wat  heb  aan-gescherpt.  En  dat  uw  vakantietochtje  of eventueel  expedities  alles te moeke zulle hemme mè avonteur en verneuving. Laat de avonturier  in  elk  van  ons  altaaid wakker blaave, en op taaid en stond nateurlaaik oek ’n dutche doon. Want achter elke hoek dee we oemsloege, kan het avonteur op de loor lig-ge. Iedereen die de lier even aan de wilgen hangt, wens ik ’n avonteurlaaike vakanse.

ben geworden. Ik hou Gaby en zijn broertje El-liot dan ook voor dat het een zegen  is dat ze verschillende  talen  ‘moeten’  leren  op  school. Het is een verrijking. Ik wil dat mijn kinderen binding  hebben  met  hun  roots,  maar  tegelij-kertijd weiger ik hen op te sluiten binnen één gemeenschap; ik weiger barrières op te gooien in hun opvoeding.”

Oriental ExpressIn België haalde Noïan een Eerste Prijs aan het conservatorium: mooi, maar als alleenstaan-de  moeder  moest  er  ook  brood  op  de  plank komen.“Het  begon  met  een  artistiek  atelier  voor Maghrebijnse kinderen op scholen: Le Monde de la Découverte. Lesgeven in kunst, muziek, theater.  Tegelijkertijd  ben  ik  als  beëdigd  tolk Russisch en Armeens bijstand gaan verlenen aan politieke vluchtelingen. Een beetje de iro-nie van het leven. Ik had noodgedwongen mijn weg gezocht  en  gevonden  in  het  Westen,  ver weg van mijn vaderland, terwijl ik niets liever had gewild dan terugkeren. En hier zag ik al die mensen die tot elke prijs een nieuwe toekomst wilden  opbouwen  in  dit  voor  hen  vreemde land,  ver  van  huis.  Het  raakte  me  diep.  Ik wilde me nuttig maken,  ik wilde helpen. Het leven  is uniek en  iedereen heeft recht op een waardig bestaan. Waarom moeten sommigen het beter hebben dan anderen? Omdat ze toe-vallig op de juiste plek zijn geboren?”Moeder  zijn  en  de  kost  verdienen  was  lange tijd  het  enige  wat  telde.  Toch  begon  Noïan beetje bij beetje weer te investeren in muziek. En  met  die  muziek  mag  ik  kennismaken  in haar studiootje thuis, in Ukkel. “Lang was het iets  voor  ’s  avonds  laat,  als  Gaby  in  bed  lag. 

Tijd  voor  mij  alleen.  Ik  had  al  van  kleins  af gecomponeerd.  Dat  was  iets  heel  natuurlijks voor  mij,  zonder  dat  ik  erbij  stilstond  dat  ik daarmee anderen  iets  te bieden had.  Ik com-poneerde  omdat  ik  het  graag  deed,  omdat  ik het in mijn familie nooit anders had geweten. Mijn  moeder,  vader,  mijn  broer,  mijn  neven, allemaal deden ze het.”“Nogal wat vrienden en kennissen gaven niet op: ‘Je moet echt iets doen met je talent, met je stem. Neem toch eens een cd op...’ In 2005 was  het  eindelijk  zo  ver:  toen  kwam  het  al-bum Promesses uit met mijn toenmalige groep Bradyaga.  Nadien  volgden  twee  soloalbums, Cristal en Kino, en met Oriental Express komt eind september een derde uit. Die plaat draag ik op aan de Arabische Lente, die in Tunesië en Egypte  met  heel  veel  waardigheid  en  elegan-tie is verlopen. Dat heeft me tot in het diepste van mijn ziel beroerd. Ik wilde hulde brengen, vertellen  ook  over  hoe  Oost  en  West  elkaar nodig hebben, maar op dit moment een beetje gedesoriënteerd zijn.” “Ik beschouw mezelf als een wereldburger, als een dochter van de aarde. Daarom bezing ik de liefde, de schoonheid, de vrijheid, de waardig-heid.  Ik ben ervan overtuigd dat als we onze kinderen een boodschap van liefde meegeven, van respect voor de andere, van het universeel gevoel  mens  te  zijn,  dat  dan  de  wereld  erop vooruitgaat.  Dat  het  een  wereld  kan  worden waarin verschillen als een kracht worden be-schouwd,  een  rijkdom,  een  schoonheid.  En niet als een probleem.”

� Karel�Van�der�Auwera

www.nara-noian.com

‘Voor een betere wereld’

Nara Noïan, muzikale ontmoeting tussen Oost en West

“Waarom moeten sommigen het beter hebben dan anderen? Omdat ze toevallig op de juiste plek zijn geboren?”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.660 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

BDW 1288 PAGINA 18 - DONDERDAG 14 JULI 2011

BRUSSEL – Agenten met een bierbuik hebben er geen schijn van kans: op de World Police & Fire Games (WPFG) strijden afgetrainde politiemensen van over de hele wereld voor de prijzen. Wielrenner Kris Lissens (31) verzamelde op de vorige twee edities al een paar medailles en wil binnenkort in New York zijn favorietenrol bevestigen.

Politieman Kris Lissens, met Belgische driekleur. “In New York neem ik deel aan alle zeven de wielerdisciplines.”

© B

RIA

N G

RE

EN

PH

OTO

GR

AP

HY

‘Geen medaille halen zou ontgoocheling zijn’

Wielrennen > Kris Lissens verdedigt politiezone Zuid op Wereldspelen

de CLUB

Waternimfen geven er brui aanSwimming Club Calypso (SCC), Watermaal-Bosvoorde

WATERMAAL-BOSVOORDE – Vrouwelijke waterpoloploegen zijn dun gezaaid in België. En al na één seizoen lijkt Brussel zijn enige damesploeg te verliezen.

Swimming Club Calypso (SCC) biedt naast zwemmen en aquagym ook waterpolo aan. “SCC heeft gepionierd in waterpolo voor da-mes,” legt penningmeester Jacques Van Der Kelen (56) uit. “We waren de eerste in Brus-sel en een van de eerste in België. Maar er was geen competitie, en de meisjes hebben er na een seizoen al de brui aan gegeven. De moti-vatie ontbrak.”SCC heeft het zwembad Calypso 2000 als uitvalsbasis, waar zowel competitiebeesten als recreanten welkom zijn. “Het zwembad is een rem. Met een lengte van 33 meter en 33 centimeter is het te klein voor regionale en nationale competities. Daar komen nog zaken bij als de gelimiteerde tijd dat we in het water kunnen: tussen zeven en halftien ’s avonds. Daarom zijn we eerder een ‘vormende’ club.

Zodra zwemmers een bepaald niveau halen, gaan ze meestal naar een andere club.”De dames moesten zich jarenlang tevreden stellen met wedstrijden bij de jeugd en de re-serves (want daar mogen ze wel met de man-nen spelen), maar vorig jaar besloten ze een entente aan te gaan met de water polovrouwen van Poseidon. “De trainingen en wedstrijden werden verdeeld over beide baden. De dames schreven zich in voor de competitie, die maar één divisie telt, verdeeld over twee reeksen. Ze kwamen in een zware reeks terecht en moesten de wet van de sterkste ondergaan.”Nu zou het weleens kunnen dat er na amper één seizoen de stekker uit getrokken wordt. “Poseidon denkt nog na of het voort wil gaan. Maar als zij de entente verbreken, is het ook voor ons gedaan. Jammer, want we zijn de enige vrouwelijke waterpoloploeg in Brussel.”Het is raden naar de reden waarom waterpolo niet aanslaat in onze hoofdstad. Te fysiek? Dat wordt tegengesproken door het succes van de vrouwelijke rugbyploeg van Water-maal-Bosvoorde. Met zijn driehonderd leden heeft SCC alleszins een mooi potentieel. Teer punt blijft de infrastructuur. “We dromen na-tuurlijk van een beter bad. En met onze man-nelijke waterpoloploeg naar eerste, waarom niet? Maar het is niet evident, de concurren-tie is groot in eerste divisie. En elke week een pandoering incasseren is ook niet leuk.”�� TS

www.scc.beDe toekomst van de SCC-damesploeg wordt almaar twijfelachtiger, de heren gaan voort.

© M

AR

C G

YSE

NS

remonie en zowat al de olympische sporten ontbreken er niet. De atle-ten zijn van een goed niveau, maar moeten naast het nodige talent ook over een stevig gevulde portefeuille beschikken. “De Spelen staan open voor iedereen, maar je moet wel alle kosten op jou nemen. In België is dat toch zo. Dit jaar verblijven we twaalf dagen in New York: dat kost een flinke duit.”“Ik zal er deelnemen aan de zeven wielerdisciplines: een wegrit tus-sen tachtig en honderd kilometer, een criterium van één uur plus één ronde, een tijdrit, klimtijdrit, sprint, en op de piste zijn er dan nog de vierhonderd meter en vier kilometer achtervolging. Het is op de sprint dat ik in Vancouver goud heb be-haald, dus ik mag wel zeggen dat ik op politieniveau een snelle jongen ben.”“Dit niveau is te vergelijken met de elite zonder contract. Op de zestig deelnemers heb je misschien tien mannen met een dikke buik, maar die vallen snel af, hoor. Vanaf je 31ste word je ook nog ingedeeld in leeftijdscategorieën. Dat is een voor-deel als je wat ouder wordt (lacht).”

Allemaal BelgenDe Belgische delegatie telt dit jaar

‘E en gouden, een zilveren en een bronzen medaille heb ik twee jaar geleden in het

Canadese Vancouver behaald,” ver-telt de politieman uit Vorst. “Tijdens

mijn eerste deelname in het Austra-lische Adelaide pakte ik zilver. Daar was het iets moeilijker omdat de Ita-lianen en Spanjaarden verder in hun seizoen zaten.”

Lissens is afkomstig uit het Pajot-tenland en werkt al een zevental jaar in de politiezone Zuid. Hij is gebeten door de wielersport en fietst sinds zijn veertiende in competitie-verband.Een vijftal jaar geleden ontdekte hij de politiecompetitie. “In België heb je in feite nog alleen het Belgisch en het Vlaams kampioenschap, en daarnaast natuurlijk ook bijvoor-

beeld een paar wedstrijden voor de politie. Allemaal veel kleiner dan de Wereldspelen, die je gerust kunt vergelijken met de Olympische Spelen, maar dan voor leden van po-litie en brandweer en veiligheidsper-soneel.”De Spelen worden om de twee jaar in een wereldstad georganiseerd. De klassieke elementen als een atleten-dorp, een openings- en een slotce-

BDW 1288 PAGINA 19 - DONDERDAG 14 JULI 2011

een honderdtal Belgen uit alle hoeken van het land. Volgens Lissens zitten er een paar medaillekandidaten bij, en dan vooral op de triatlon en biatlon en in het atletiek. Maar al-hoewel ze onder één vlag deelnemen, reizen ze niet als ploeg naar Amerika.“Wij gaan met 73. Zowel Vlamingen, Walen als Brusselaars. Maar de deelnemers van bij-

voorbeeld Antwerpen en Charleroi verkiezen in hun eentje te gaan. Dat is jammer, want we zijn toch allemaal Belgen? We hebben er nu wel voor gezorgd dat we allemaal hetzelfde trainingspak zullen dragen, maar dat is – op-nieuw – op eigen kosten. Wellicht zal ik het logo van de politiezone Brussel-Zuid op mijn truitje hebben staan.”Het evenement is ook meer dan een sport-competitie. Je kunt moeilijk zoveel agenten samenbrengen en alleen over sport spreken. “Er zijn ook allerhande beurzen en semina-ries. Zo zal er gesproken worden over 9/11,

nu zowat tien jaar geleden. En ’s avonds wordt er gefeest. Het is meer dan sporten alleen. Het is ook wel weer leuk om col-lega’s te ontmoeten die ik op de vorige twee edities heb leren kennen. En ik vind het een prima gelegenheid om wat aan toerisme te doen.”

Geen bierDit jaar vinden de World Police & Fire Games in New York plaats van 26 augustus tot en met 5 september. Wat dacht u bijvoorbeeld van een wegrit in Central Park? Een mooi kader, dat Kris Lissens moet inspireren tot topprestaties. “Ik ben tevreden als ik een medaille haal. Met lege handen thuiskomen zou een ontgoocheling zijn. Het is een leuk aandenken, en natuurlijk is het aangenaam om op het podium te staan.”In zijn vrije tijd rijdt Lissens bij de elite zon-der contract. Na een operatie aan de knie werkt hij nu hard om opnieuw aan te sluiten bij het peloton. “Ik probeer elke dag te fiet-sen, dat gaat van twee tot vier à vijf uur. Op mijn voeding let ik niet speciaal, ik overdrijf sowieso niet en bier drink ik niet.”“Naar eind augustus toe zal mijn voorberei-ding wat meer toegespitst zijn op de Spelen. Stress heb ik niet; ik zit toch al zeventien jaar in het peloton. Ik heb ervaring; ik weet dat ik er alles voor gedaan zal hebben, en ik zie wel hoe het loopt.”� Tim�Schoonjans

“Goud op de sprint in Vancouver: ik mag wel zeggen dat ik op politieniveau een snelle jongen ben”

Al weken zitten de supporters van paars-wit op hete kolen. Na de derde plaats van vorig seizoen geven ze uiting aan hun ongenoe-gen. RSCA mag hoogstens tweede worden. Nooit lager. Maar voordat Ivic kwam, heeft Sporting ooit zeven jaar niets gewonnen. Met spelers als Rensenbrink, Ressel en Van der Elst.Dagelijks worden medewerkers van de club overstelpt met e-mails en brieven van fans. Het is niet makkelijk te ondergaan als een mens van Anderlecht houdt en voor de club werkt. We zijn allemaal supporters. On-langs kregen we de moeilijkst te slikken boodschap. Een bruine envelop met twee verscheurde abonnementen. Ik kijk naar de namen. Ze zijn van twee zelfverklaarde sup-porters van Anderlecht. Journalisten.Ach, soms zit er een positieve brief tussen. De drang is groot om uit te leggen dat de broodnodige sterspelers zich misschien wel binnen de club bevinden. De jongelingen Fernando Canesin, Dennis Praet en Nathan Kabasele zullen misschien ontploffen? Zi-guy Badibanga is al op de goede weg. En wie weet presteert Sacha Iakovenko ook wel plots? Niemand kan het met grote zekerheid voorspellen. Romelu Lukaku stond er ook ineens, vroeger dan verwacht. Voetbal is geen wetenschap, en gelukkig maar. Een zaak staat vast: de Sporting-sup-porter wil sterren. Aankopen. We werken in alle geledingen naarstig aan de verre en aan de nabije toekomst. Wie niet tegen druk bestand is, blijft hier beter weg. We hopen met z’n allen, in Neerpede en aan de Théo Verbeecklaan, even hard op de komst van de witte merel die het Brusselse voetbal weer de glans moet geven die het verdient.Die ochtend staat de algemeen directeur plots aan mijn kantoor. “David, ik houd je wel op de hoogte, maar bereid je voor, we gaan er eentje aankondigen,” zegt hij zacht.

“Normaal krijg ik voor de middag alles rond met Club Brugge” – en weg is hij.Even later zie ik hem, vergezeld van zijn va-der en zijn makelaars, de oprijlaan van het jeugd- en trainingscomplex op wandelen. De kleine Venezolaan glimlacht zijn witte tan-den bloot. Hij dartelt onze kantoren binnen. Ronald Vargas hoort bij Anderlecht. De we-reld stopt even met draaien. Iedereen stopt met werken. Mijn medewerkster, een West-Vlaamse met een door en door paars hart, kijkt me met fonkelende ogen aan. We den-ken aan hetzelfde. Laat iedereen maar lul-len. Dit is ’m, onze nieuwe vedette. Ik denk terug aan het begin van de jaren negentig.In de loop van de namiddag stelt mijn baas hem aan me voor. Ik heet hem welkom en vertel hem dat we allemaal heel gelukkig zijn met zijn komst. Ik noem hem La Estrella, ‘de ster’. Ronald Vargas lacht. Hij lijkt opge-lucht.Nu, ik weet dat clubliefde relatief is. Nog geen jaar geleden verklaarde Jelle Van Dam-me dat Sporting Anderlecht zijn club was; enkele weken later tekende hij in Luik. Ro-nald Vargas voelt anders. “Als Lukaku blijft, dan maakt hij er dertig met jou in de rug,” zeg ik hem na alle interviews.Op het einde van de bewogen dag drinken we een glas champagne (Vargas drinkt water) in het kantoor van de algemeen directeur. Mijn vrouw en oudste dochter komen langs en de-len in ons geluk. Ik zie het bij Real Madrid nog niet gebeuren.Ronald Vargas voelt zich al helemaal thuis. Zijn vader vertelt me dat zijn bijnaam La Perla is. We spreken hem niet tegen. Ronald Vargas hoort in Brussel.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

La Perla

GROTE MARKT WORDT KAATSTERREIN

BRUSSEL – De kaatssport is op zondag 17 juli weer even helemaal terug in de hoofdstad, voor de jaarlijkse Grote Prijs van Brussel.

Kaatsen is een van de oudste nog beoe-fende balspelen en was vroeger in heel wat Brusselse volkswijken dagelijkse kost. Van-daag de dag staat er nog maar één kaatsaf-spraak op het programma: de Grote Prijs van Brussel gaat dit jaar op zondag 17 juli om 15 uur van start. De beste kaatsers van

het land staan er oog in oog met elkaar. De vier ploegen die halverwege het seizoen de eerste vier plaatsen van het klassement in-nemen, nemen het tegen elkaar op. Kerks-ken, Maubeuge en Baasrode zijn al zo goed als zeker van de partij. Om 13 uur wordt tijd gemaakt voor de jeugd, want dan wordt voor de Wissel beker Jean Rombouts-Dandoy voor miniemen gespeeld. Geïnteresseerden kun-nen gratis komen kijken. Het wordt een niet te missen stukje Brusselse sportgeschiede-nis op de historische Grote Markt.� TS

AL BASKET WAT DE KLOK SLAAT

BRUSSEL – De nationale basketbalploeg begint aan zijn voorbereiding op het Euro-pees kampioenschap met een ‘Brusselse week’, van 25 tot en met 29 juli.

De Belgian Lions mogen voor het eerst sinds 1993 nog eens naar het EK, van 31 augus-tus tot en met 18 september in Litouwen. De voorbereiding op het kampioenschap begint met een Brusselse trainingsweek. Tijdens die week zijn er onder meer workshops en trainingen (met toptrainers Lucien Van Kers-schaever en Giovanni Bozzi) in het Zuidpa-leis. Op de campus van de ULB is er dan weer

een dag met pleintjesbasket. Uiteraard is er ook een meet & greet met de Belgian Lions, die voor de gelegenheid ontvangen worden op het stadhuis. Dit zijn maar enkele activiteiten uit het rijke aanbod.Van 25 tot en met 31 juli trainen de Belgian Lions en de Young Lions in Neder-Over-Heembeek. Op vrijdag 29 juli spelen de eer-sten er tegen Ivoorkust; de jongeren spelen op 29 juli tegen Excelsior Brussel, op 30 juli tegen Centraal-Afrika en op 31 juli tegen Se-negal.� TS

www.belgianlions.com

Goud voor Lissens op de Wereldspelen van Vancouver in 2009.

BDW 1288 PAGINA 20 - DONDERDAG 14 JULI 2011

Geur? Ik heb er veel: platanen, citrusbloemen, jasmijn, vanille, gember, citroengras, pas gewassen lakens, grond,...

Smaak? Ook veel. De smaak van limoen, passievruchten, frambozen, pistachenoten, kruidenzout, gember, pepers,...

Geluid? Het geluid van ski’s glijdend in de sneeuw, een enkele auto die ’s nachts voorbijrijdt terwijl ik in bed lig, een kabbelende zee, krekels, de stem van mijn lief

Kinderboek? De heksen van Roald Dahl

Plekje in Brussel? Het terras van café Cirio

Vakantiegevoel? Vertrekken en het gevoel dat je alle ballast achterlaat en dat alles goed is en komt

Ilah door Ilah.

ZAZIEZOMERPORTRETTENGALERIE (2)

De favorieten van Ilah

DOOR PATRICK JORDENS

© IL

AH

Beeld?Ik zag het werk ‘Not quite at home’ bijna twintig jaar geleden voor het eerst, op de tentoonstelling Documenta IX in het Duitse Kassel. Het greep me onmiddellijk en onverbiddelijk. Zo ontroerd... tot tranen toe. Dat was nogal vervelend, want een kunstwerk staat niet in een donkere bioscoopzaal. En ik had geen zakdoek. Enfi n , het heeft nog een vervolg gehad: een jaar later zat ik bij de kunstenaar zelf, Mariusz Kruk, en zijn vrouw in hun appartement te eten en wodka te drinken. Hij was de docent en vriend geworden van mijn toenmalige lief, die een jaar in Polen studeerde. En er kwam nóg een vervolg: enkele jaren geleden heb ik het werk toevallig in ‘rusttoestand’ mogen zien, in de enorme opslagplaats van het Gentse museum SMAK. De deuren van de kast waren stuk, ze moesten hersteld worden. Het truitje heb ik mogen aaien... alsof ik het eindelijk mocht troosten.

W elk beeld vond je zo bijzonder dat het in je hoofd

is blijven hangen? Welk kunstwerk heeft je ooit aan het lachen, huilen, huiveren, dromen... gebracht?

We vroegen het aan zeven Brusselse kunstenaars: (strip)tekenaars, prentenboekenmakers, fi lmregisseurs... Zij tonen jou deze zomer hun favoriete beeld. Dat kan je telkens bewonderen op de rechterpagina. En daarnaast stellen ze zichzelf ook voor. Onder andere met een uniek zelfportret, speciaal getekend of bedacht voor deze zomerreeks.

Welkom in de Zazie-zomerportrettengalerie!! Met deze week als gast: cartooniste Ilah. Onder meer bekend van Cordelia (in De Morgen) en van onze sympathieke cartoontieners Za & Zie (in BDW).

Meer van Ilahs werk staat op www.ilahcordelia.com!

ZAZIEBDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 TO

T 99

JA

AR •

ZIEza

Zazie en BDW verschijnen de komende twee weken niet.

We zijn terug op 4 augustus.

De hele reeks staat op www.brusselnieuws.be/galerie.

BDW 1288 PAGINA 21 - DONDERDAG 14 JULI 2011

Mariusz Kruk, ‘Not quite at home’, 1991, collectie SMAK.