380 kV Hadımköy GIS TM-Çorlu 380 EİH ÇED Başvuru Dosyası · güçlendirmek amacıyla yeni Enerji İletim Tesisleri (şalt sahası, enerji iletim hattı, trafo merkezi) tesis

TEİAŞ GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 380 kV HADIMKÖY GIS TM-ÇORLU 380 EİH ÇED BAŞVURU DOSYASI

TEİAŞ

TÜRKİYE ELEKTRİK İLETİM A.Ş. GENEL MÜDÜRLÜĞÜ

380 kV HADIMKÖY GIS TM- ÇORLU 380

ENERJİ İLETİM HATTI VE ÇED BAŞVURU DOSYASI

İSTANBUL İLİ SİLİVRİ, ÇATALCA VE ARNAVUTKÖY İLÇELERİ İLE TEKİRDAĞ İLİ ÇORLU VE MARMARA EREĞLİSİ İLÇELERİ

ANKARA - HAZİRAN 2013


i

PROJE SAHİBİNİN ADI

TÜRKİYE ELEKTRİK İLETİM A.Ş. GENEL MÜDÜRLÜĞÜ

Adresi

Nasuh Akar Mah. Türkocağı Cad. No:2 06520 Çankaya/Ankara

Telefon ve Faks Numaraları

Tel : 0 (312) 203 86 11 Faks : 0 (312) 203 87 17

PROJENİN ADI

380 kV HADIMKÖY GIS TM-Çorlu 380 Enerji İletim Hattı

Proje İçin Seçilen Yerin Açık Adresi

TEKİRDAĞ İLİ ÇORLU VE MARMARA EREĞLİSİ İLÇELERİ

PROJE İÇİN SEÇİLEN YERİN KOORDİNATLARI

Y (Sağ) X (Yukarı) Başlangıç 639701,099 4554052,182 Bitiş 563508,880 4551060,284

PROJENİN BEDELİ t 25.000.000

RAPORU HAZIRLAYAN KURULUŞUN ADI

Türkiye Elektrik İletim A.Ş. Genel Müdürlüğü (Yeterlilik Belge No:179, Veriliş Tarihi:30.12.2011)

Adresi

Nasuh Akar Mah. Türkocağı Cad. No:2 06520 Çankaya/Ankara

Telefon ve Faks Numaraları

Tel : 0 (312) 203 86 11 Faks : 0 (312) 203 87 17

Rapor Sunum Tarihi Karar No ve Tarihi

HAZİRAN 2013

TEİAŞ GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 380 kV HADIMKÖY GIS TM -ÇORLU 380 EİH ve ÇED BAŞVURU DOSYASI

ii

UTM ED50 6 DERECE COĞRAFİ WGS84 Y X ENLEM BOYLAM

ND.1 639701,099 4554052,182 41,12504262 28,66414202 S.1 639946,531 4554261,757 41,12688736 28,66711223 S.2 639968,921 4554439,611 41,12848489 28,66741940 S.3 639824,906 4554618,943 41,13012440 28,66574532 S.4 639338,233 4555225,484 41,13566936 28,66008758 S.5 636993,993 4557989,333 41,16095432 28,63278644 S.6 636819,596 4558120,849 41,16216794 28,63073803 S.7 636043,767 4558478,328 41,16551725 28,62157392 S.8 635514,873 4558207,882 41,16317069 28,61521236 S.9 635374,198 4558066,006 41,16191671 28,61350494

S.10 635349,076 4557966,086 41,16102121 28,61318356 S.11 635267,978 4557947,368 41,16086620 28,61221321 S.12 635038,388 4557996,072 41,16134301 28,60948857 S.13 634810,617 4558028,968 41,16167710 28,60678209 S.14 632581,031 4558552,802 41,16676144 28,58033117 S.15 616889,922 4559582,33 41,17844654 28,39355022 S.16 600690,597 4559091,83 41,17620392 28,20038663 S.17 593503,739 4555771,834 41,14716503 28,11421777 S.18 580664,585 4557690,597 41,16582452 27,96149743 S.19 581188,902 4550692,453 41,10274355 27,96682038 S.20 581219,48 4549417,194 41,09125482 27,96701599 S.21 580875,097 4548410,948 41,08222634 27,96278395 S.22 579521,336 4547739,462 41,07631205 27,94658334 S.23 573383,433 4547762,801 41,07709926 27,87353196 S.24 565998,434 4552133,08 41,11709511 27,78610090 S.25 564392,539 4552105,151 41,11697248 27,76697198 ND.2 563508,88 4551060,284 41,10763093 27,75633968 TEG.1 640111,284 4554433,402 41,12840443 28,66911323 D.38 640014,458 4554610,471 41,13001545 28,66800062 D.51 637091,173 4558030,512 41,16130868 28,63395346 D.55 636065,201 4558526,996 41,16595186 28,62184011 D.59 635049,508 4558020,549 41,16156155 28,60962645

D.400 635038,388 4557996,072 41,16134301 28,60948857


iii

İÇİNDEKİLER Sayfa No ŞEKİLLER DİZİNİ .............................................................................................................. vi EKLER DİZİNİ ................................................................................................................... vi KISALTMALAR ................................................................................................................. vi BÖLÜM I: PROJENİN TANIMI VE AMACI ......................................................................... 1

I.1 Proje Konusu, Yatırımın Tanımı, Ömrü, Hizmet Amaçları, Önem ve Gerekliliği, ..... 1 I.2 Projenin Fiziksel Özelliklerinin, İnşaat Ve İşletme Safhalarında Kullanılacak Arazi Miktarı Ve Arazinin Tanımlanması. .................................................................................. 4 I.3. Önerilen Projeden Kaynaklanabilecek Önemli Çevresel Etkilerin Genel Olarak Açıklanması (Su, Hava, Toprak Kirliliği, Gürültü, Titreşim, Işık, Isı, Radyasyon Vb.) ... 8

I.3.1. İnşaat ve İşletme Aşamasında Gerekli Olan Su İhtiyacının Nereden Temin Edileceği ve Oluşan Atık Suyun Bertaraf Sistemi......................................................... 8 I.3.2. Katı Atık ............................................................................................................... 9 1.3.3. Hava Kalitesine Etkiler ..................................................................................... 10 1.3.4. Gürültü ............................................................................................................... 10 1.3.5 EMA (Elektromanyetik Alan) ............................................................................ 10 1.3.6 Hafriyat ............................................................................................................... 11 1.3.7 Tehlikeli Atık, Tıbbi Atık, Atık Pil ve Akümülatörler ....................................... 11

1.4. Yatırımcı Tarafından Araştırılan Ana Alternatiflerin Bir Özeti Ve Seçilen Yerin Seçiliş Nedenlerinin Belirtilmesi ..................................................................................... 11

BÖLÜM II: PROJE İÇİN SEÇİLEN YERİN KONUMU ...................................................... 12 II.1. Proje Yeri ve Alternatif Alanların Mevkii, Koordinatları, Yeri Tanıtıcı Bilgiler. ... 12

BÖLÜM III: PROJE YERİ VE ETKİ ALANININ MEVCUT ÇEVRESEL ÖZELLİKLERİ ...... 14 III.1. Önerilen Proje Nedeniyle Kirlenmesi Muhtemel Olan Çevrenin; Nüfus, Fauna, Flora, Jeolojik ve Hidrojeolojik Özellikler, Doğal Afet Durumu, Toprak, Su, Hava (Atmosferik Koşullar) İklimsel Faktörler, Mülkiyet Durumu, Mimari ve Arkeolojik Miras, Peyzaj Özellikleri, Arazi Kullanım Durumu, Hassasiyet Derecesi (EK-V Deki Duyarlı Yöreler Listesi de Dikkate Alınarak) ve Yukarıdaki Faktörlerden Birbiri Arasındaki İlişkileri de İçerecek Şekilde Açıklanması.................................................... 14

III.1.1. Nüfus ............................................................................................................... 14 III.1.2. Flora ve Fauna ................................................................................................. 14 III.1.3 Jeolojik ve Hidrojeolojik Özellikler ile Doğal Afet Durumu ........................... 15 III.1.4. Meteorolojik Durum ve İklimsel Özellikleri ................................................... 24 İSTANBUL ................................................................................................................. 24 III.1.5. Arazi Kullanım Durumu ve Toprak Özellikleri .............................................. 27 III.1.6 Mülkiyet Durumu ............................................................................................. 27 III.1.7 Mimari ve Arkeolojik Miras ............................................................................. 27 III.1.8 Proje Alanının Hassasiyet Derecesi .................................................................. 27

BÖLÜM IV: PROJENİN ÖNEMLİ ÇEVRESEL ETKİLERİ VE ALINACAK ÖNLEMLER .... 29 IV.1. Önerilen Projenin Aşağıda Belirtilen Hususlardan Kaynaklanması Olası Etkilerinin Tanıtımı. (Bu Tanıtım Kısa, Orta, Uzun Vadeli, Sürekli, Geçici ve Olumlu Olumsuz Etkileri İçermelidir.) ........................................................................................................ 29

IV.1.1. Proje İçin Kullanılacak Alan ....................................................................... 29 IV.1.2. Doğal Kaynakların Kullanımı ..................................................................... 30 IV.1.3. Kirleticilerin Miktarı, (Atmosferik Koşullar İle Kirleticilerin Etkileşimi) Çevreye Rahatsızlık Verebilecek Olası Sorunların Açıklanması ve Atıkların Minimizasyonu ........................................................................................................ 30 IV.1.3.1. Atıksu ....................................................................................................... 30 IV.1.3.2. Katı Atık ................................................................................................... 31


iv

IV.1.3.3. Hava Kirliliği ............................................................................................ 32 IV.1.3.4. Gürültü ..................................................................................................... 34 IV.1.3.5. EMA (Elektromanyetik Alan) .................................................................. 39 IV.1.3.6. Hafriyat ..................................................................................................... 42

IV.2. Yatırımın Çevreye Olan Etkilerinin Değerlendirilmesinde Kullanılacak Tahmin Yöntemlerinin Genel Tanıtımı, ....................................................................................... 43 IV.3. Çevreye Olabilecek Olumsuz Etkilerin Azaltılması İçin Alınması Düşünülen Önlemlerin Tanıtımı. ...................................................................................................... 43

BÖLÜM V: HALKIN KATILIMI .......................................................................................... 44 V.1. Projeden Etkilenmesi Olası Halkın Belirlenmesi Ve Halkın Görüşlerinin ÇED Çalışmasına Yansıtılması İçin Önerilen Yöntemler ........................................................ 44 V.2 Görüşlerine Başvurulması Öngörülen Diğer Taraflar, ............................................. 44 V.3 Bu Konuda Verebileceği Diğer Bilgi ve Belgeler, ................................................... 44

BÖLÜM VI: YUKARIDA VERİLEN BAŞLIKLARA GÖRE TEMİN EDİLEN BİLGİLERİN TEKNİK OLMAYAN BİR ÖZETİ, ............................................................................ 45

EKLER NOTLAR VE KAYNAKLAR PROJE TANITIM DOSYASINI HAZIRLAYANLARIN LİSTESİ


v

TABLOLAR DİZİNİ ............................................................................................... Sayfa No Tablo I.2.1. EİH’nda Kullanılacak Alanların Yaklaşık Yüzölçümü, ................................................. 4 Tablo I.2.2. EİH İş Zamanlama Tablosu ........................................................................................... 7 Tablo II.1.1. EİH Güzergahına En Yakın Yerleşim Merkezleri ve Güzergaha Uzaklıkları ............ 12 Tablo III.1.1.1. Tekirdağ llinde İlçelerinde Köy ve Şehir Nüfusu ile Kadın ve Erkek Nüfusu ....... 14 Tablo III.1.1.2. İstanbul llinde İlçelerinde Köy ve Şehir Nüfusu ile Kadın ve Erkek Nüfusu ........ 14 Tablo III.1.4. İstanbul İli 1975-2010 Yılları Arasındaki Hava Sıcaklık Değeri Ortalamaları ......... 24 Tablo III.1.4.1. Tekirdağ İli 1960-2012 Yılları Arasındaki Hava Sıcaklık Değeri Ortalamaları .. 26 Kaynak: Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü ..................................................................... 26 Tablo IV.1.3.3.1. Toz Emisyonu Kütlesel Debi Hesaplamalarında Kullanılacak Emisyon Faktörleri

.................................................................................................................................................. 33 Tablo IV.1.3.4.1.Alt Montaj Çalışmalarında Kullanılacak Makine Ve Ekipmanların Özellikleri .. 35 Tablo IV.1.3.4.2.Alt Montaj Aşamasında Tüm Kaynaklardan Oluşacak Ortalama Ses Basınç

Seviyelerinin Mesafelere Göre Dağılımı, ................................................................................. 35 Tablo IV.1.3.4.3.Üst Montaj Çalışmalarında Kullanılacak Makine Ve Ekipmanların Özellikleri .. 36 Tablo IV.1.3.4.4.Üst Montaj Aşamasında Tüm Kaynaklardan Oluşması Beklenen Ortalama Ses

Basınç Seviyelerinin Mesafelere Göre Dağılımı ...................................................................... 36 Tablo IV.1.3.4.5. Şantiye Alanı İçin Çevresel Gürültü Sınır Değerleri ........................................... 37 Tablo IV.1.3.4.6. 380 kV EİH ve TM için Gürültü Ölçüm Değerlerileri, ....................................... 38 Tablo IV.1.3.5.1. Kansere Sebebiyet Vermesi Muhtemel Faktörlerin Bağıl Riskleri, .................... 40 Tablo IV.1.3.5.2. Elektrikli Ev Aletlerinin EMA Şiddetleri ............................................................ 40 Tablo IV.1.3.5.3. Frekens Bantlarındaki Elektrik, Manyetik ve Elektromanyetik Alanlar İçin Limit

Değerler .................................................................................................................................... 41 Tablo IV.1.3.5.4. 50/60 Hz. Elektrik ve Manyetik Alanlar İçin Sınır Değerler .............................. 41 Tablo IV.1.3.5.5. Yüksek Gerilimli Elektrik İletim Tesislerinden Kaynaklı Elektrik ve Manyetik

Alanlar ...................................................................................................................................... 42


vi

ŞEKİLLER DİZİNİ Sayfa No

Şekil I.1.1. Planlanan EİH ve Bölgenin Enerji Üretim-İletim Sistem Haritası(Ölçeksiz) ........ 2 EİH Takribi Güzergah Planı ............................................................................................................ 2 Şekil I.2.1. EİH İş Akış Şeması ..................................................................................................... 7 Şekil III.1.3.1. Türkiye Deprem Bölgeleri Haritasına Göre Tekirdağ İl Alanı İçerisindeki

Maksimum Deprem İvme Dağılımı ...................................................................................... 23 Şekil III.1.3.2. Türkiye Deprem Bölgeleri Haritasına Göre İstanbul İl Alanı İçerisindeki

Maksimum Deprem İvme Dağılımı ...................................................................................... 23 Şekil IV.1.3.4.1. Alt Montaj Aşamasında Tüm Kaynaklardan Oluşması Beklenen Ortalama

Ses Basınç Seviyelerinin Mesafelere Göre Dağılımı Grafiği ........................................... 36 Şekil IV.1.3.4.2. Üst Montaj Aşamasında Tüm Kaynaklardan Oluşması Beklenen

Ortalama Ses Basınç Seviyelerinin Mesafelere Göre Dağılımı Grafiği ......................... 37

EKLER DİZİNİ

Ek-1 Yer Bulduru Haritası Ek-2 Proje Güzergahını Gösterir 1/25.000 Ölçekli Topoğrafik Harita Ek-3 Proje Güzergahına Ait Fotoğraflar

KISALTMALAR

ÇED :Çevresel Etki Değerlendirmesi EİH :Enerji İletim Hattı kV :Kilo Volt TEİAŞ :Türkiye Elektrik İletim Anonim Şirketi TM :Trafo Merkezi EMA :Elektromanyetik Alan TÜİK :Türkiye İstatistik Kurumu HES :Hidroelektrik Enerji Santralı ND :Nihai Direk G :Gaus T :Tesla EKAT :Elektrik Kuvvetli Akım Tesisleri INIRC :Uluslar arası Radyasyondan Koruma Birliği WHO :Dünya Sağlık Örgütü UNEP :Birleşmiş Milletler Çevre Programı Hz :Hertz TUBİTAK :Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma Kurumu


vii

BÖLÜM 1

PROJENİN TANIMI VE AMACI

TEİAŞ GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 380 kV HADIMKÖY GIS TM-ÇORLU 380 EİH ve ÇED BAŞVURU DOSYASI

1

BÖLÜM I: PROJENİN TANIMI VE AMACI I.1 Proje Konusu, Yatırımın Tanımı, Ömrü, Hizmet Amaçları, Önem ve Gerekliliği,

Türkiye Elektrik İletim A.Ş. (TEİAŞ) Genel Müdürlüğü, Devletin genel enerji ve

ekonomik politikalarına uygun olarak; elektrik iletimi ve yük dağıtımı ile ilgili faaliyetleri verimlilik ve karlılık ilkelerine göre kurulması öngörülen yeni iletim tesislerinin (şalt, enerji iletim hattı, trafo merkezi) etüt ve planlamasını yapmak, buna bağlı olarak yatırım programına alınıp yapılmasını sağlamak ve tüm iletim tesislerini devralmak, mevcut ve kurulacak tesisleri işletmek, bakım, onarım ve rehabilitasyonunu yapmak ve gerek gördüğünde bu fonksiyonları yerine getirmek üzere, hizmet satın almak amacı ile 05.02.2001 tarihinde kurulmuştur.

Enerji sektöründe temel amaç, artan nüfusun ve gelişen ekonominin enerji

ihtiyaçlarının sürekli ve kesintisiz bir şekilde ve mümkün olan en düşük maliyetlerle karşılanabilmesidir. TEİAŞ bu amaç doğrultusunda, her yıl Enterkonnekte Sistemi güçlendirmek amacıyla yeni Enerji İletim Tesisleri (şalt sahası, enerji iletim hattı, trafo merkezi) tesis etmektedir.

Bu proje kapsamında, TEİAŞ Genel Müdürlüğü tarafından tesisi ve işletilmesi

planlanan 380 kV geriliminde 2x1272 MCM iletkenli yaklaşık 28 km yeni güzergah, mevcutta 154 kV geriliminde olan 60 Km uzunluğundaki Hattın 380 kV 2x1272 MCM iletkenliğinde yenilenmesi ve devamında 154 kV geriliminde olan 7,5 Km + 7,7 Km uzunluğundaki EİH’nın 380 kV 2x1272 MCM + 154 kV 2x1272 MCM iletkenliğinde yenilemesi yapılacaktır. Planlana EİH yatırım programına alınarak tesisi planlanan Çorlu 380 Trafo Merkezinden (TM) başlayarak, 380 kV gerilimindeki Hadımköy GIS TM’ye bağlanacaktır.

Tesisi ve işletilmesi planlanan EİH ve TM ile Ulusal İletim Ağı (Enterkonnekte

Sistem) içerisinde yeni bir ring oluşturulacaktır. Projenin tamamlanmasıyla İstanbul ve Tekirdağ gibi sanayinin ve yerleşimin yoğun olduğu bölgelerin ve ülke genelinde enerji ihtiyacı sürekli ve kesintisiz olarak karşılanacak, enerji ihtiyacının sürekli ve kesintisiz şekilde karşılanması ile bölge ve ülke genelinde ekonomik, turizm ve sosyal gelişimde süreklilik sağlanacaktır.

Planlanan EİH Tekirdağ ili sınırları içerisinde Çorlu ve Marmara Ereğlisi, İstanbul ili

sınırlarında ise Silivri, Çatalca ve Arnavutköy İlçelerinden geçmektedir. Hattın yaklaşık 29 km’si Tekirdağ, yaklaşık 75.2 km ‘si İstanbul ili sınırlarından geçmektedir. EİH 16-17 no’lu someleri arasında İstanbul- Edirne Otobanından, 19-20 no’lu someleri arasında ise Karayolundan atlama yapmaktadır. Hat boyunca 9 adet some, 1 adet Nihai ve yaklaşık 90 adet taşıyıcı direk olmak üzere toplam 100 adet direk kullanılması planlanmaktadır. Ayrıca 75.2 km’lik kısımda ise direklerin demontajı yapılacak ve yeni direklerin inşası gerçekleştirilecektir.

Proje alanını gösterir yer bulduru haritası Ek-1’de, hat güzergahını gösterir 1/25.000 ölçekli topografik harita ise Ek-2’de verilmiştir.

Tesis edilmesi ve işletilmesi planlanmakta olan bu hattın, en son düzenlemelere göre % 3 amortisman göz önüne alındığında, ömrü yaklaşık 30 yıl olarak öngörülmektedir. Ömrünü tamamlayan hat uygun görülmesi halinde mevcut güzergâh kullanılarak yenileme yapılacak, aksi durumlarda ise direkler yerlerinden sökülerek işletmeye son verilecektir.

Projenin yerini gösterir, bölgenin enerji üretim-iletim sistem haritası Şekil I.1.1’de

verilmiştir.


2

Şekil I.1.1. Planlanan EİH ve Bölgenin Enerji Üretim-İletim Sistem Haritası(Ölçeksiz) EİH Takribi Güzergah Planı

380 kV Çorlu 380 TM EİH


3

Şekil I.1.2. EİH’nin yerleşim yerleri geçişlerini gösterir uydu görüntüsü (Ölçeksiz) Kaynak: Takribi güzergah, Google Earth


4

I.2 Projenin Fiziksel Özelliklerinin, İnşaat Ve İşletme Safhalarında Kullanılacak Arazi Miktarı Ve Arazinin Tanımlanması.

Bu proje kapsamında, Tekirdağ ili Çorlu ve Marmara Ereğlisi ilçeleri sınırları içerisinde yapımı planlanan Çorlu 380 Trafo Merkezinden başlaması planlanan 380 kV geriliminde 2x1272 MCM iletkenli yaklaşık 28 km yeni güzergah, mevcutta 154 kV geriliminde olan 60 Km uzunluğundaki Hattın 380 kV 2x1272 MCM iletkenliğinde yenilenmesi ve devamında 154 kV geriliminde olan 7,5 Km + 7,7 Km uzunluğundaki EİH’nın 380 kV 2x1272 MCM + 154 kV 2x1272 MCM iletkenliğinde yenilemesi yapılacaktır. Yatırım programına alınarak tesisi planlanan EİH’ı yapımı planlanan Çorlu 380 Trafo Merkezinden (TM) başlayarak, 380 kV gerilimindeki Hadımköy GIS TM’ye bağlanacaktır.

Tesis edilecek hattın güzergahının sağından ve solundan 2.5 km olmak üzere

toplam 5 km genişliğinde bir koridor inceleme alanı olarak belirlenmiştir. Tesisi planlanan 380 kV Hadımköy GIS TM-Çorlu 380 EİH güzergâhında 9 adet

some direği, 1 adet nihai direk ve yaklaşık 90 adet taşıyıcı direkle birlikte toplam 100 adet direk dikilmesi ayrıca 75.2 Km’lik kısımda direklerin yenilenmesi öngörülmektedir. Güzergah boyunca 50 m genişliğindeki koridor içerisinde kısa ve geçici süreli (direklerin alt montajı sırasında yoğun olmak üzere) inşaat çalışmaları yürütülecektir.

EİH için kullanılacak direk tipleri henüz belirlenmemiştir. Bu nedenle EİH için kamulaştırılacak alanda, vasfına göre mülkiyet hakkı olarak kamulaştırma yapılacak, izin alınacak veya tahsis amacı değişikliği yapılacaktır. Ayrıca, güzergâhın sağından ve solundan 25 m olmak üzere (direk yerleri ve mera alanları hariç) irtifak hakkı kurulacaktır.

EİH güzergahı boyunca hangi vasıfta (orman, mera, mülkiyet, hazine vb.) ne kadar

arazinin kullanılacağı kamulaştırma planları sonucu kesinlik kazanacak olup bu aşamada verilen değerler bilgi amaçlı daha önceki EİH tesisleri çalışmalarından elde edilen tahmini değerlerdir.

Kamulaştırma Kanunu gereğince, gerçek ve tüzel kişilerin mülkiyetinde olan alanlar için, kamulaştırma planı doğrultusunda, gerek mülkiyet için ve gerekse irtifak tesisi için öncelikle anlaşma yoluna gidilecek, anlaşma sağlanamaması durumunda ise istimlâk komisyonu tarafından kamulaştırma işlemleri yapılarak hak sahiplerine arazi bedelleri ödenecektir. İzin alınacak, tahsis amacı değişikliği yapılacak alanlar ve diğer niteliklere sahip alanlar için ilgili kurumlar ile meri mevzuatlar kapsamında gerekli çalışmalar yapılacaktır. EİH için kamulaştırmada kullanılacak alan değerleri yaklaşık olarak Tablo 1.2.1’de verilmiştir.

Tablo I.2.1. EİH’nda Kullanılacak Alanların Yaklaşık Yüzölçümü,

Direk Tipi Birim Alanı (m2) Adet Alan

(m2)

Direk Yerleri ve TM için Kamulaştırılacak, İzin alınacak veya

Tahsis Amacı Değişikliği Yapılacak Alan

Taşıyıcı Direkler 200 m2 90 18.000 m2

Durdurucu Direkler 300 m2 10 3.000 m2

İrtifak Hakkı İçin Kamulaştırılacak veya İzin Alınacak Alan (29.000 m x 50 m)-21.000 1.429.000 m2

Toplam 1.582.000 m2

Kaynak: Takribi Güzergah Planı


5

EİH’nın tesis edilmesi için gerçekleştirilecek çalışmalar; alt montaj, üst montaj ve tel çekimi olmak üzere 3 aşamalı yapılacaktır. Yenilemesi yapılacak hattın demontaj işleminden sonra inşaat işlemine başlanacaktır.

Demontaj Bu bölümde, enerji nakil hattının direk, iletken ve hırdavatların sökülüp toplanması

(demontaj) ile temelden çıkan malzemelerin nakil işlemleri açıklanacaktır. Bu kapsamda aşağıda belirtilen işler yapılacaktır:

Her bir faz iletkeni ile her bir toprak teli için ayrı ayrı olmak üzere, meskûn mahal

içerisindeki nihayet direğinden itibaren her iki veya üç direkte tek taraflı yüke (durdurucu direkler dâhil olmak üzere) maruz kalmayacak şekilde gerekli donanımın kurulması,

Nihayet direği ile donanım kurulan direk arasındaki taşıyıcı direklerdeki her bir faz

iletkeninin indirilmesi için gerekli düzeneğin oluşturulması, Nihayet direği ile donanım kurulan direk arasındaki taşıyıcı direklerdeki toprak

tellerinin makaraya alınarak indirilmesinin sağlanması, Demonte edilecek iletken ve toprak telleri altında bulunan evler, alçak ve orta gerilim

(AG-OG) elektrik hatları, karayolları, PTT hatları vb. zarar görmeyecek şekilde iletkenlerin kontrollü bir biçimde indirilmesi için gerekli tedbirlerin alınması,

İndirilen iletken ve toprak tellerin 40–50 m uzunlukta kesilip kangal halinde

toplanması, Yukarıda belirtilen işlemler bitikten sonra, diğer direkler için de aynı işlem sırası

dikkate alınarak demontaja devam edilmesi, İzolatör ve hırdavat takımlarının uygun donanımlar kullanılarak sökülüp toplanması, Benzer işlemin koruma teli/telleri hırdavatları için de uygulanması, Direklerin koruma kulesi, konsollar, kiriş ve gövde sırası ile demontajının yapılması, Sökülen civata, somun, rondela, dolgu parçaları, direk elemanları ile alet ve

edevatların yere atılmaması ve düşürülmemesi, İletken, toprak teli, izolatörler, hırdavat ve direk malzemelerinin indirilmesi sırasında

atılma ve/veya düşme riskine karşı iş emniyet tedbirlerinin alınması, İletkenlerin, koruma tellerinin, izolatörlerin, hırdavatların ve direk malzemesinin

sökülme, yere indirme ve nakliye sırasında hasar görmemesi için azami titizlik gösterilmesi,

İletken, koruma teli, izolatörler, hırdavat ve direk malzemeleri ayrı ayrı toplanmasına

müteakip; yükleme, nakliye ve kantar işlemleri için ayrı nakil araçları ile TEİAŞ gözlemcisi nezaretinde ve TEİAŞ’ın gösterdiği sahaya nakledilmesi.

Alt Montaj

Demontaj işlemlerinin tamamlanmasının ardından EİH alt montajının ilk işlemi, direk

ayaklarının yerleşeceği alanların açılmasıdır. Direk ayakları, mevcut direklerin ayaklarının yerine tesis edileceğinden direk ayağı için çukurların açılması işlemi, demontaj


6

aşamasında mevcut direk ayakları sökülürken gerçekmiş olacaktır. Mevcut direk ayakları (demirli beton temeller) 2 veya 3 parça halinde çıkarılarak araçlara yüklenecek ve proje alanına en yakın ruhsatlı hafriyat döküm sahasına nakledilecektir. Çıkarılan beton bloklar dolgu işlemlerinde kullanılmayacaktır. Ortaya çıkan temel çukurları, çevre dokusuna uygun (gerektiğinde beton veya asfalt yapılması dâhil) olarak doldurulacak ve tesviyesi yapılacaktır. Yeni dikilecek direk ayağının mevcut direk ayağının üzerinde tekabül etmemesi durumunda, 3x3 m genişliğinde 3 m derinliğinde açılan 4 adet çukur açılacaktır.

Alt montaj çalışmalarında yaklaşık 3x3 m genişliğinde 3 m derinliğinde açılacak olan

4 ayrı çukura elektrik direğinin ayakları yerleştirilecektir. Direk ayakları etrafına demir çubukların hazırlanmasının ardından, kalıplar halinde kubbe şeklinde beton dökme işlemi yapılacaktır. Ayrıca, topraklama elektrotları 1,5 m derinliğe gömülecektir. Toprak direncinin 20 ohm’un altındaki yerlere 1 adet, 20 ohm’un üzerinde olan yerlerde ise 4 adet elektrot yerleştirilecektir. Eğer 4 elektrot ile yeterli topraklama sağlanamazsa elektrotlar iletken bir ızgara ile birbirlerine bağlanarak temas alanı arttırılarak yeterli iletkenliğe ulaşılması sağlanacaktır. Bu işlemlerin tamamlanmasının ardından çukurların kazılması sırasında çıkartılan hafriyat tekrar çukurların kapatılmasında kullanılacak ve ayakların etrafına kubbe şeklinde beton dökülerek alt montaj tamamlanacaktır.

Üst Montaj

Üst montaj işleminde; alt montaj sırasında çukurlara yerleştirilen direk ayaklarına galvanizli çelik pilonlar civatalarla monte edilerek elektrik direkleri inşa edilecektir. Direklerin inşasının ardından, izolatörler direklere monte edilecektir.

Tel Çekme

Alt ve üst montaj işlemlerinden sonra tel çekimine geçilecektir. Elektrik tellerinin çekilmesi işlemi için tel çekme ve fren makinesi kullanılacaktır. Proje kapsamında kullanılacak teller 380 kV 2x1272 MCM karakteristiğinde olacaktır. Tel çekimi sırasında direklerin kulesinden yıldırıma karşı koruma maksatlı “koruma telleri” çekilmektedir. Ayrıca kuşları EİH’ndan uzaklaştırmak için direklere kuş kovanlar, hava taşıtlarının hattı fark etmeleri için ikaz küreleri takılacaktır. Proje ile ilgili iş akım şeması Şekil 1.2’de, zamanlama tablosu ise Tablo 1.2.1’de verilmiştir.

Kontrol ve Kabul • Geçici Kabul • Kesin Kabul EİH’nin inşaat ve montaj çalışmaları tamamlandıktan sonra her türlü güvenlik önlemi

için sahanın gerekli yerlerine standart işaretler ve uyarıcı yazılı levhalar yerleştirilecektir. Projeye ait iş akış şeması Şekil I.2.1.’de zamanlama Tablo I.2.2 ve Tablo I.2.3’de verilmiştir.


7

ÇED KARARININ TEMİNİ

İŞLETME

EİH İNŞAATI ve MONTAJ ÇALIŞMALARI

KONTROL ve KABUL

DEMONTAJ ÇALIŞMALARI

ETÜT ve PROJE

Şekil I.2.1. EİH İş Akış Şeması

Tablo I.2.2. EİH İş Zamanlama Tablosu

Yıl 2013 Tesis İhalesi Yapıldıktan Sonra 18 Ay

Ay Yapılacak İşler

5 6 7 8 9 10

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

Etüt ve Proje Çalışmaları

ÇED Kararı Temini

Kamulaştırma İşlemleri

İnşaat ve Montaj Çalışmaları

Kontrol ve Kabul

İşletme

Planlanan EİH’nin tesis çalışmaları sırasında direk ayaklarının yerleştirileceği alanlarda inşaat çalışmalarından dolayı arazi kullanım şekli değişecektir. Tel altlarında ise arazi kullanımında kısa süreli bir değişim söz konusu olacaktır. İnşaat sırasında mümkün olduğunca mevcut yollar kullanılacaktır. Mümkün olmadığı durumlarda direk yerlerine ulaşmak için yeni servis yolları yapılacaktır. Yeni yolların yapımı sırasında orman ve tarım alanlarına asgari zarar verilecektir. Tarım arazilerinde ve tarım aktivitelerinde oluşabilecek zarar-ziyan, inşaatı yapan yüklenici tarafından karşılanacaktır. İnşaat çalışmalarının tamamlanmasının ardından direk yerleri ve yan yollar topografyaya uygun hale getirilecektir. Özellikle tarım alanlarındaki arazilere direklerin dikilmesinden sonra tarım aktivitesinin sürdürülmesinde bir sakınca olmayacağı için işletme döneminde arazi kullanımında önemli bir değişiklik olmayacaktır.

Hafriyat ve arazinin hazırlanması, inşaat ve betonarme çalışmaları, malzeme temini ve montaj


8

Projenin tarım arazisinden geçen kısmı için İstanbul ve Tekirdağ Gıda, Tarım ve Hayvancılık İl Müdürlüklerinden tarım alanlarının tarım dışı amaçla kullanılması için, 19.07.2005 tarih ve 25880 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 5403 sayılı’’Toprak Koruma ve Arazi Kullanım Kanunu’’ hükümleri, gereğince, tesise başlanmadan tarım dışı arazi kullanım izni alınacaktır.

Orman alanlarından geçen kısmı için; İstanbul Orman Bölge Müdürlüğünden 6831

sayılı orman kanunun 17. maddesi uyarınca gerekli izinler inşaata başlanmadan alınacaktır. İlgili Orman Bölge Müdürlüğünden ÇED İnceleme Değerlendirme Formunun hazırlanması ve ilgili görüşlerin tarafımıza bildirilmesi istenmiş olup temin edilecek görüşler ÇED Raporunda verilecektir.

Mera alanları için 4342 sayılı “Mera Kanunu”nun 14. maddesi doğrultusunda fiilen

yatırıma başlanmadan önce, söz konusu mera alanlarının tahsis amacı değişikliği ile ilgili olarak, İstanbul ve Tekirdağ Valiliklerine (Valilik Mera Komisyonuna) müracaat edilerek gerekli izinler alınacak ayrıca İstanbul ve Tekirdağ Gıda, Tarım ve Hayvancılık İl Müdürlüklerinden tahsis amacı değişikliği yapılacaktır. Fundalık ve diğer alanlar için meri mevzuatlar kapsamında gerekli izinler alınacaktır.

Projenin ÇED çalışmaları kapsamında, güzergâh boyunca iklim, topografya, bitki

örtüsü ve çeşitli büyük toprak grupları İstanbul ve Tekirdağ İl Çevre Durum Raporlarından verilerinden faydalanılarak Bölüm III’de anlatılmıştır.

I.3. Önerilen Projeden Kaynaklanabilecek Önemli Çevresel Etkilerin Genel Olarak Açıklanması (Su, Hava, Toprak Kirliliği, Gürültü, Titreşim, Işık, Isı, Radyasyon Vb.)

Tesis edilmesi planlanan 380 kV Hadımköy GIS TM-Çorlu 380 EİH projesinin arazi

hazırlığı ve inşaat aşamasında; kazı, inşaat, montaj vb. işlemlerden kaynaklanacak çevresel etkiler beklenmektedir. Buna göre arazi hazırlığı ve inşaat aşamasında; gerek çalışacak personelden ve gerekse yapılacak inşaat, montaj vb çalışmalardan dolayı atık su, katı atık, emisyonlar ve gürültü kirliliği oluşması söz konusu olacaktır. Projenin işletme aşamasında ise herhangi bir atık su veya emisyon oluşmayacaktır. İşletme aşamasında insan ve çevre sağlığı açısından en önemli husus; Elektromanyetik Alan (EMA), katı atık ve gürültüdür.

Proje kapsamında EİH arazi hazırlık ve inşaat aşamasında; -alt montaj çalışmalarında 10 kişi, -üst montaj çalışmalarında 20 kişi, -tel çekme işlemlerinde 15 kişi olmak üzere; Tüm bu işlemlerin gerçekleştirilmesi sırasında, EİH’de aynı anda en fazla 45 kişi

çalışacaktır. Dolayısıyla bu rapordaki tüm hesaplamalar bu değerler üzerinden yapılmıştır. Projenin gerek inşaat ve gerekse de işletme aşamasında projenin önemli çevresel

etkileri ve alınacak önlemler hususunda gerekli bilgiler ve hesaplamalar, Bölüm IV’te detaylı olarak açıklanmıştır. I.3.1. İnşaat ve İşletme Aşamasında Gerekli Olan Su İhtiyacının Nereden Temin Edileceği ve Oluşan Atık Suyun Bertaraf Sistemi

İnşaat Aşaması : Projenin tesisi sırasında Şantiye alanı yüklenici firma tarafından İstanbul ve Tekirdağ

Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüklerine bilgi verilerek kurulacaktır. Şantiye alanı için mevcut yapıların (elektrik, su ve kanalizasyonu olan imarlı konutlar vb.) kullanılması durumunda


9

çalışanların ihtiyaç duyacağı içme ve kullanma suyu mevcut tesislerden (içme suyu şebeke hattı) sağlanacak olup, çalışanlardan kaynaklanacak evsel nitelikli atık sular ise; yapının mevcut atık su sistemine (fosseptik veya kanalizasyon sistemi) verilerek bertaraf edilecektir. Şantiyenin geçici yapılarla kurulması durumunda ise su doğal kaynaklardan veya tankerler yardımıyla şebeke suyundan sağlanarak şantiyeye taşınacak, oluşan atık sular yapılacak olan sızdırmasız fosseptikte biriktirilip ilgili belediyenin veya özel sektörden temin edilecek vidanjör ile taşınıp en yakın Kanalizasyon sistemine verilerek bertarafı sağlanacaktır.

EİH inşaat çalışmalarında yapılacak beton imalatları için; arazide ulaşımın

mümkün olduğu direklerde hazır beton (beton santralinde hazırlanarak mikser araçları ile direk yerine getirilen beton) kullanılacaktır. Ulaşım imkanlarının mümkün olmadığı direkler için ise yerinde döküm beton imalatı yapılacaktır. Hazır beton için gerekli su beton tedarikçi firma tarafından betonun hazırlandığı yerde temin edilmektedir. Yerinde döküm beton için gerekli su ise çevredeki doğal su kaynaklarından veya belediye şebekelerinden satın alınmak suretiyle karşılanacaktır. Doğal su kaynaklarından su temini için DSİ Bölge Müdürlüğünden ilgili izinler alınacaktır. Gerek hazır beton ve gerekse yerinde dökme beton imalatlarında kullanılacak sular, malzeme bünyesinde kalacağından herhangi bir atık su oluşturmayacaktır. Ayrıca çalışma yapılan direkte beton imalatların bitmesinden sonra geri dönen mikser araçlarının yıkanması, proje sahası ve yakın çevresinde yaptırılmayacak olup, beton tedarikçi firmanın kendi sahasında (beton santrali) yapması sağlanacaktır.

Çalışanlardan oluşacak atık su miktarının 6.75 m3/gün olması beklenmekte olup, atık

sularla ilgili hesaplamalar ve detaylı bilgiler, Bölüm IV’ de verilecektir. İşletme Aşaması : İşletme aşamasında atık su oluşması beklenmemektedir.

I.3.2. Katı Atık

İnşaat Aşaması : Projenin tesisi sırasında Şantiye alanı yüklenici firma tarafından İstanbul ve Tekirdağ

Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüklerine bilgi verilerek kurulacaktır. Şantiye alanı için mevcut yapılar (elektrik, su ve kanalizasyonu olan imarlı konutlar vb.) veya geçici yapılar kullanılacaktır. Personelden kaynaklı oluşacak evsel nitelikli katı atıklar; sınıflarına göre konteynırlarda toplanacak ve biriken katı atıklar ise belli periyotlarda ilgili belediye tarafından alınarak, katı atık bertaraf tesisinde bertaraf edilecektir. Çalışan personelden kaynaklanacak evsel katı atık miktarının yaklaşık 60,3 kg/gün olacağı ve diğer detaylar Bölüm IV’te verilecektir.

Ayrıca EİH’nın arazi hazırlık, inşaat ve montaj çalışmalarında oluşacak, inşaat

(demir, tahta metal vb.) ve ambalaj (çimento kağıt vb.) atıkları hurda olarak toplanacaktır. Geri kazanımı mümkün olan atıklar yeniden kullanılacak ve/veya lisans almış geri dönüşüm firmalarına verilecektir. İnşaat sırasında çalışması planlanan araçların bakımlarından oluşabilecek atık yağ, akü ve lastikler ilgi yönetmelikler dahilinde bertaraf edilecektir. Araçların bakım işleri en yakın akaryakıt istasyonunda yapılacak ve böylece proje alanın herhangi bir atık oluşumu söz konusu olmayacaktır.


10

İşletme Aşaması : Projenin işletme aşamasında ise; tesisin bakım çalışmalarından dolayı katı atık

oluşması söz konusu olacaktır. Bakım sırasında tespit edilen hasarlı malzemeler yenisi ile değiştirilecek, eskileri TEİAŞ’a ait depolarda stoklanacak ve daha sonra da hurda olarak lisanslı firmalara teslim edilecektir. Katı atıkların bertaraf edilmesi ile ilgili detaylı bilgiler, Bölüm IV’ de verilecektir.

1.3.3. Hava Kalitesine Etkiler

İnşaat Aşaması : Projenin arazi hazırlama ve inşaat aşamasında direklerin temel çukurları için

yapılacak kazı işlemlerinden dolayı emisyon oluşumu söz konusu olacaktır. Araçların egzozlarından çıkan gaz emisyonlarının kontrolleri ise araçların Emisyon Pulları sayesinde kontrol edilecektir. Toz emisyonu ile ilgili hesaplamalar Bölüm IV’te diğer emisyonlar ile ilgili hesaplamalar ve detaylı bilgiler hazırlanacak ÇED Raporu'nda verilecektir.

İşletme Aşaması : Projenin işletme aşamasında herhangi bir toz emisyonu oluşumu vb. hava kalitesine

etki edecek sonuçlar doğuracak faaliyet söz konusu değildir.

1.3.4. Gürültü İnşaat Aşaması : Projenin arazi hazırlama ve inşaat aşamalarında; kazı, inşaat, montaj ve tel çekimi

çalışmalarından kaynaklanan gürültü oluşumu söz konusu olacaktır. İnşaat sırasında çalışması planlanan araçların oluşturacağı gürültü değerleri ve hesaplamaları Bölüm IV’te verilecektir.

İşletme Aşaması : Projenin işletme aşamasında iletkenlerden oluşan korona gürültüsü söz konusu

olacaktır ancak, oluşması muhtemel korona gürültüsü çevrede oluşabilecek seslere oranla çok düşük olmasından dolayı göz ardı edilebilir seviyededir. 1.3.5 EMA (Elektromanyetik Alan)

İnşaat Aşaması : Projenin arazi hazırlama ve inşaat aşamalarında herhangi bir EMA oluşumu söz

konusu değildir. İşletme Aşaması : Projenin işletme aşamasındaki en önemli hususlardan biri, EİH’larından yayılan

elektromanyetik alanların etkisidir. Henüz elektromanyetik alanların insan ve çevreye olan etkisi kesin olarak kanıtlanmamış olmakla birlikte çalışmalar sürmektedir. Konuyla ilgili günümüze dek yapılmış çalışmalar, literatür bilgileri ve elde edilen sonuçlar Bölüm IV’te detaylı olarak irdelenmiştir.


11

1.3.6 Hafriyat İnşaat Aşaması : EİH’nin inşaat işlemleri kapsamında hafriyat çalışmaları yapılacaktır. Alt montaj

işlemlerinde çıkartılan hafriyat direk temellerine dolgu işlemlerinde değerlendirilecektir. Artan hafriyat ise direk çevresinde tesviye amacıyla kullanılacak olup, hafriyat taşınması ve hafriyat atığı söz konusu olmayacaktır.

İşletme Aşaması: Projenin işletme aşamasında herhangi bir hafriyat oluşumu söz konusu değildir.

1.3.7 Tehlikeli Atık, Tıbbi Atık, Atık Pil ve Akümülatörler İnşaat Aşaması: Proje konusu faaliyet, EİH inşaat aşamasında tehlikeli atık ve tıbbi atık oluşması söz

konusu olmayacaktır. Bunun yanı sıra projede çalışacak araçların bakımları bölgedeki akaryakıt istasyonlarında veya servislerde yapılacağı için proje sahasında ‘‘Atık Pil ve Akümülatör Kontrolü Yönetmeliği’’ kapsamında atık oluşmayacaktır.

Arazi hazırlama ve inşaat aşamasında kullanılan araçların bakımları bölgedeki

akaryakıt istasyonlarında veya servislerde yapılacağından proje alanında herhangi bir atık oluşumu söz konusu olmayacaktır. Ancak 14.03.2005 tarih ve 25755 sayılı Resmi Gazete’ de yayımlanarak yürürlüğe giren Tehlikeli Atıkların Kontrolü Yönetmeliği ve 30.07.2008 ve 26952 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Atık Yağların Kontrolü Yönetmeliği’ndeki esaslara uyulacaktır.

İşletme Aşaması: Projenin işletme aşamasında ise tesisin bakım çalışmalarından dolayı katı atık

oluşması söz konusu olacaktır. Bakım sırasında tespit edilen hasarlı malzemeler yenisi ile değiştirilecek, eskileri TEİAŞ’a ait depolarda stoklanacak ve ekonomik değeri olan malzemeler ilgili yönetmelikler kapsamında lisanslı firmalarca bertaraf edilecektir.

1.4. Yatırımcı Tarafından Araştırılan Ana Alternatiflerin Bir Özeti Ve Seçilen Yerin Seçiliş Nedenlerinin Belirtilmesi

EİH’larının geçirileceği güzergâhın belirlenmesi sırasında, arazinin topografik ve coğrafi koşulları dikkate alınmaktadır. Bu çalışmalar esnasında, yerleşim yerlerine olan mesafe, tesis – bakım - işletme kolaylıkları, bataklık - sel yatağı - heyelana maruz alanlar, orman – meyvelik - kavaklık gibi alanlar, askeri sahalar, hava meydanları - devlet üretme çiftlikleri - kavakçılık enstitüsü vb. alanlar, PTT, Özel Çevre Koruma Alanları, Karayolları, Devlet Demir Yolları, baraj, gölet, sulama kanalları, imarlı sahalar, maden, kömür alanları, arazi kullanım durumları gibi önemli unsurlar göz önünde bulundurularak takribi güzergâh tespit edilmektedir.

Bu proje kapsamında yukarıda belirtilen unsurlar dikkate alınarak, takribi güzergâh

belirlenmiş olup güzergâh planı Ek-2’de verilmiştir.


10

BÖLÜM II

PROJE İÇİN SEÇİLEN YERİN KONUMU


12

BÖLÜM II: PROJE İÇİN SEÇİLEN YERİN KONUMU II.1. Proje Yeri ve Alternatif Alanların Mevkii, Koordinatları, Yeri Tanıtıcı Bilgiler.

TEİAŞ Genel Müdürlüğü tarafından tesisi ve işletmesi planlanan 380 kV gerilimli

Hadımköy GIS TM- Çorlu 380 EİH güzergâhı; Tekirdağ ili Çorlu ve Marmara Ereğlisi ilçeleri ile İstanbul ili Silivri, Çatalca ve Arnavutköy ilçeleri sınırları içerisinde kalmaktadır. ÇED çalışmaları kapsamında güzergâhın sağından ve solundan 2,5 km olmak üzere toplam 5 km’lik bir koridor değerlendirilmektedir. Bunun sebebi, proje ile ilgili Kurum kuruluşlardan alınacak görüşler doğrultusunda yapılması muhtemel güzergâh değişikliğinin bu koridor içerisinde kalmasını sağlamaktır. Projeye ait Yer Bulduru Haritası Ek-1’de, EİH güzergâhından fotoğraflar Ek-3’te verilmiştir.

Planlanan EİH güzergahının en yakın yerleşim yerlerine göre konumları ve hatta olan yaklaşık mesafeleri Tablo II.1.1’de verilmiştir. Tablo II.1.1’de hattın yerleşim yerlerine göre konumları ve uzaklıkları il, ilçe ve köy vb merkezler esas alınarak takribi olarak belirtilmiş ve sadece konum belirlemeye yönelik bir bilgi niteliğindedir. Belirtilen mesafeler bilgi niteliğinde olup taahhüt değildir. Söz konusu mesafeler inceleme koridoru içerisinde direk yerlerinin kesinleşmesi durumunda ve teknik gerekçeler nedeniyle değişkenlik gösterecektir.

Tablo II.1.1. EİH Güzergahına En Yakın Yerleşim Merkezleri ve Güzergaha Uzaklıkları

Yerleşim Adı İl İlçe Mesafe (m) Yön

Çorlu Tekirdağ Çorlu 1200 Kuzey

Türkgücü Tekirdağ Çorlu 350 Güney

Seğmen Tekirdağ Çorlu 1100 Kuzey

Şahpaz Tekirdağ Çorlu 550 Kuzey

Yakuplu Tekirdağ Marmara Ereglisi 300 Kuzey

Marmara Ereglisi Tekirdag Marmara Ereglisi 2450 Güney

Yolçatı İstanbul Silivri 1550 Güney

Seğmen İstanbul Silivri 130 Güney

Büyükkılıçlı İstanbul Silivri 70 Güney

Akören İstanbul Silivri 1600 Kuzey

İnceğiz İstanbul Çatalca 750 Kuzey

Çatalca İstanbul Çatalca 1900 Güney

İzzettin İstanbul Çatalca 300 Kuzey

Nakkaş İstanbul Arnavutköy 1900 Kuzey

Hadımköy İstanbul Arnavutköy 25 - Kaynak: 1/25.000 Ölçekli Güzergah Planı

Güzergahı Tanıtıcı Genel Bilgiler Planlanan EİH Tekirdağ ili sınırları içerisinde Çorlu ve Marmara Ereğlisi, İstanbul ili

sınırlarında ise Silivri, Çatalca ve Arnavutköy İlçelerinden geçmektedir. Hattın yaklaşık 29 km’si Tekirdağ, yaklaşık 75.2 km ‘si İstanbul ili sınırlarından geçmektedir. EİH 16-17 no’lu


13

someleri arasında İstanbul- Edirne Otobanından, 19-20 no’lu someleri arasında ise Karayolundan atlama yapmaktadır. Hat boyunca 9 adet some, 1 adet Nihai ve yaklaşık 90 adet taşıyıcı direk olmak üzere toplam 100 adet direk kullanılması planlanmaktadır. Ayrıca 75.2 km’lik kısımda ise direklerin demontajı yapılacak ve yeni direklerin inşası gerçekleştirilecektir. EİH’nın geçtiği güzergah itibariyle Tarım alanlarından oluşmaktadır. 1/25.000 ölçekli topoğrafik harita üzerinde işlenmiş takribi güzergah planı Ek-2’de verilmiştir.


14

BÖLÜM III

PROJE YERİ VE ETKİ ALANININ MEVCUT ÇEVRESEL ÖZELLİKLERİ


14

BÖLÜM III: PROJE YERİ VE ETKİ ALANININ MEVCUT ÇEVRESEL ÖZELLİKLERİ III.1. Önerilen Proje Nedeniyle Kirlenmesi Muhtemel Olan Çevrenin; Nüfus, Fauna, Flora, Jeolojik ve Hidrojeolojik Özellikler, Doğal Afet Durumu, Toprak, Su, Hava (Atmosferik Koşullar) İklimsel Faktörler, Mülkiyet Durumu, Mimari ve Arkeolojik Miras, Peyzaj Özellikleri, Arazi Kullanım Durumu, Hassasiyet Derecesi (EK-V Deki Duyarlı Yöreler Listesi de Dikkate Alınarak) ve Yukarıdaki Faktörlerden Birbiri Arasındaki İlişkileri de İçerecek Şekilde Açıklanması. III.1.1. Nüfus

Bu projenin inşaat ve işletme aşamalarında olası sosyo-ekonomik etkilerin en

belirgin olması tahmin edilen bölge, EİH güzergahı ve yakın çevresindeki yerleşim alanıdır. Tekirdağ ili Çorlu ve Marmara Ereğlisi ilçeleri ile İstanbul ili Silivri, Çatalca ve Arnavutköy ilçelerinin güzergah üzrinde bulunan bağlı yerleşkeleri (kasaba ve köyler) öncelikli olarak sosyo-ekonomik yönden etkilenecek yerleşim yerleridir. Bahsi geçen bu bölgede sosyo-ekonomik etkilerin değerlendirilmesi ve mevcut sosyo-ekonomik yapının belirlenmesi amacıyla Türkiye İstatistik Kurumundan (TÜİK) elde edilen 2012 yılında yapılan nüfus sayımına göre, incelme alanına giren yerleşim yerlerindeki cinsiyete göre nüfusu, EİH güzergahının geçtiği İlçelerde Köy ve Şehir Nüfusu ile Kadın ve Erkek Nüfusu Tablo III.1.1.1’te verilmektedir. Tablo III.1.1.1. Tekirdağ llinde İlçelerinde Köy ve Şehir Nüfusu ile Kadın ve Erkek Nüfusu

İl/İlçe merkezi Belde/Köy Toplam Tekirdağ Toplam Erkek Kadın Toplam Erkek Kadın Toplam Erkek Kadın Çorlu 235.354 120.975 114.379 38.008 19.758 18.250 273.362 140.733 132.629 Marmaraereğlisi 10.325 5.501 4.824 11.144 5.826 5.318 21.469 11.327 10.142 Toplam 245.679 126.476 119.203 49.152 25.584 23.568 294.831 152.060 142.771

Tablo III.1.1.2. İstanbul llinde İlçelerinde Köy ve Şehir Nüfusu ile Kadın ve Erkek Nüfusu

İl/İlçe merkezi Belde/Köy Toplam

İstanbul Toplam Erkek Kadın Toplam Erkek Kadın Toplam Erkek Kadın

Arnavutköy 198.165 101.713 96.452 8.134 4.211 3.923 206.299 105.924 100.375

Çatalca 36.863 19.054 17.809 26.604 13.616 12.988 63.467 32.670 30.797

Silivri 137.861 75.519 62.342 12.322 6.290 6.032 150.183 81.809 68.374

Toplam 13.710.512 6.883.487 6.827.025 144.228 73.421 70.807 13.854.740 6.956.908 6.897.832

Kaynak: TUİK verileri

III.1.2. Flora ve Fauna Flora ve fauna çalışmaları, verilecek olan özel formata göre ÇED Raporu’ nda bu

başlık altında detaylandırılacaktır. Flora listesinde bitki türlerinin Latince ve Türkçe adları, endemizm durumları, tehlike kategorileri, fitocoğrafik bölgeleri, nispi bolluk dereceleri, habitatları belirtilecektir.

ÇED Raporu’nun flora kısmı oluşturulurken arazi çalışmasında elde edilen veriler

doğrultusunda bitki türlerinin teşhisi için Davis’in “Flora of Turkey and East Aegean Islands” adlı eserinden yararlanılacak, hazırlanacak flora listesinin tam ve eksiksiz olması amacıyla aynı eserden literatür çalışması yapılacak, bu bölgede daha önceden yapılan araştırma, yayın, makale ve tez çalışmaları varsa araştırılarak yapılan arazi çalışması desteklenecektir.

Faaliyet alanı ve çevresinde bulunabilecek endemik bitki türlerinin belirlenmesinde


15

Ekim, T. (2000) tarafından hazırlanan “Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı” adlı yayından yararlanılacaktır. Faaliyet alanı ve çevresinde endemik bitki türlerinin bulunması halinde bunların adları ve kategorileri ÇED Raporu’nda yer alacaktır.

Fauna türlerinden amfibi, sürüngen, kuş ve memeli türlerinin Latince ve Türkçe

adları, Bern Sözleşmesi Ek-2 ve Ek-3 listelerinin hangisinde yer aldığı, habitatları, IUCN kategorileri, T.C. Orman ve Su İşleri Bakanlığı Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü’nün 07.06.2012 tarih ve 28316 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren “2012-2013 Av Dönemi Merkez Av Komisyonu Kararları” Ek-I (Orman ve Su İşleri Bakanlığınca Koruma Altına Alınan Yaban Hayvanları), Ek-II (Merkez Av Komisyonunca Koruma Altına Alınan Av Hayvanları), Ek-III (Merkez Av Komisyonunca Avına Belli Edilen Sürelerde İzin Verilen Av Hayvanları) listeleri ilgili fauna tablolarına işlenecektir. III.1.3 Jeolojik ve Hidrojeolojik Özellikler ile Doğal Afet Durumu

İSTANBUL

Genel Jeoloji

İstanbul ve Kocaeli yarımadasının stratgrafik kesiti litostratigrafik birimlere; gruplara ve formasyonlara ayrılmıştır (Oktay ve Eren 1994) İstanbul’daki ve çevresindeki en yaşlı istif, Paleozoik yaşlı birimlerden oluşmuştur. Sınıflandırmaya göre, en yaşlı Paleozik dönemden kalma birimler İstanbul grubu olarak adlandırılmıştır. Bunlar üzerinde Triyas yaşlı istif Gebze Grubu, Üst Kretase- Alt Eosen yaşlı tortullar Darıca Grubu, Eosen yaşlı tortullar Çatalca Grubu, Olgosen yaşlı istif Terkos Grubu ve Üst Myosen yaşlı istif Parateyan ise Halkalı grubu olarak adlandırılmıştır. Genç çökeller litostratgrafik birimler olarak ayrılmamıştır. Bunların içinden yalnızca Geç Kuvaterner yaşlı havza dolguları Kuşdili Formasyonu olarak adlandırılmıştır.

Tektonik Yapı

Anadolu yarımadasının tektonik özellikleri, Arap ve Afrika levhalarının çarpışmasıyla

karakterize edilmektedir. Arap levhası kuzeye Avrasyaya doğru yaklaşık 25 mm/yıl hızla, Afrika levhası da yine kuzeye doğru yaklaşık 10mm/yıl hızla hareket etmektedir. Arap levhası, Anadolu mikro levhasının güneydoğu sınırına çarparak, Kuzey Anadolu Fayındaki sağ yanal atımla, Anadolu mikro levhasını saat yönüne ters yönde harekete zorlamaktadır. Son zamanlarda elde edilen GPS verileri, KAF fayının her iki tarafındaki Anadolu mikro levhası ile Avrasya levhasının arasındaki bağıl hareketin, yaklaşık 18 ile 25mm/yıl olduğunu göstermektedir. Çarpışma kuşağındaki kabuksal deformasyon karmaşıktır ve Anadolu yarımadasının batısında, Ege Denizi’ne kadar olan bölgede birçok normal fay ve graben bulunmaktadır.

Proje alanı, T.C. Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığınca hazırlanan Türkiye Deprem Bölgeleri Haritası verilerine göre 1. ve 2. derece deprem bölgesi kuşağında bulunmaktadır.

Heyelan ve Çığlar

İstanbul sınırları içinde çok geniş bir alan olarak bilinen İstanbul Paleozoiği temele ait katı sert ve kristalize kayaçlarla kaplıdır. Taşıma gücü yüksek ve jeoteknik özellikleri genel olarak iyi derecede kabul edilen bu kayaçlarda ciddi bir heyelan riski yoktur. Bunun dışında paleozoik temel taşlarını kuzeyden sınırlayan Şile, Anadolufeneri, Zekeriyaköy, Ağaçlı ve Karacaköy’e devam eden üst kretase pliosen çökellerinde başlıca volkanik kayaçlar, ayrışmış andezit, anglomera, tüf ve benzeri birimler ile gevşek tutulmuş örtü çökelleri jeoteknik özellikler bakımından kritik zemin oluşturmaktadır.


16

İstanbul şehir merkezi bir yarımada olup Beyoğlu’ndan Haliç ile ayrılmaktadır. Bu yarımada 3 sırttan oluşmaktadır. Hava fotoğrafları çalışmaları sonucunda özellikle Marmara sahili ve Haliç yamaçları boyunca eski heyelanlar gözlenmiştir.

Bu heyelan bölgeleri yoğun yapılaşmanın altında kalmıştır. Ayrıca boğaz boyunca

yapılan hava fotoğrafı çalışmalarında da boğazın kenarlarının özellikle kuzey yarısında büyük ölçekte heyelanların varlığı gözlenmiştir. Şehrin heyelan bakımından riskli kesimi özellikle İstanbul’un güney batısında yer almaktadır. Florya, Menekşe, K.Çekmece, Avcılar, Gürpınar ve B.Çekmece dolayları heyelan riski bakımından etkin kısımlardır. Bu bölgede su aldığı zaman likit limitleri değişen, kil gibi oturma olasılığı artan birimler de yer almaktadır. Yamaç eğiminin yüksek olduğu göl kenarları ile Marmara’nın kuzeyindeki kıyı şeridi heyelan riski fazla olan bölgelerdir.

Seller ve Su Baskınları

Seller en sık görülen ve en tahrip edici doğal afetlerden biridir. Sellerin neden olduğu

hasar sadece su basması ile sınırlı değil aynı zamanda sel ile beraber çamur ve diğer dağ kalıntılarının akması da büyük problemlere neden olur. Sel nedeniyle meydana gelen ölümlerin çoğunu, gelişmiş ülkelerde (örneğin, ABD’de yılda ortalama 140 kişi ) otomobillerinin içinde sürüklenen insanlar oluşturur. Gelişmemiş ülkelerde en önemli problem, sel tehlikesi öncesinde insanların doğru ve zamanında uyarılmamasıdır. Türkiye’de de daha çok sel yataklarının yerleşmiş ve sel için gerektiği gibi önceden modern meteorolojik ihbarlar ile uyarılamayan insanlar zarar görmektedir.

İstanbul, içinde bulunduğu coğrafi konum nedeniyle gerek sıcak ve gerekse soğuk dönemde Türkiye’yi etkileyen hava kütlelerinin tamamının etkisi altındadır. Anadolu ve Trakya tarafında kalan ilçelerde denize yakınlık ve yükseklik nedeniyle sıcaklık ve nem farkı hissedilmektedir. Yıllık ortalama nem oranı %76’dır. İstanbul’da en fazla yağış sonbahar mevsiminde Ekim ve Kasım aylarında görülmektedir. İstanbul İlinde m2’ye düşen yıllık ortalama yağış miktarı 2008 yılı için 552,4 mm’dir (İstanbul Meteoroloji İşleri Bölge Müdürlüğü). Bu miktarları seller oluşturacak kadar büyük olmasa da çarpık kentleşme sonucu dere yataklarında kurulan yerleşim bölgelerinde su baskınları oluşmaktadır.

İstanbul’da Sellere, Su Baskınlarına, Göllenmelere ve Taşkınlara sık sık maruz

kalan Bölgeler ise şöyle sıralanabilir; Tavukçu Deresi (Dere ıslah çalışmaları devam etmektedir.) Ayamama Deresi, Çinçin Deresi, Topselvi Deresi, Kemikli Deresi, Unkapanı Köprü Altı, Eminönü Alt Geçit, Yenikapı Köprü Altı, Vatan Caddesi E-6 TEM Bağlantı Yolu, Silahtarağa, Dolmabahçe, Piyalepaşa Bulvarı, Karanfildere Köprü Altı, Kağıthane- Cendere Deresi, Veliefendi Hipodrumu Köprü Altı Esenler, G.O. Paşa, Kağıthane, Eyüp, K. Çekmece ve İstanbula ait diğer bir çok ilçede (Özellikle dere kret kotu ve yol kotu altında bulunan) apartmanların bodrum katları, sel ve taşkın yataklarına kaçak yapılaşma sonucu kurulan bir çok binada yağışa göre su baskınları görülmektedir.

TEKİRDAĞ

Jeoloji ve Stratigrafi Tekirdağ ilinde jeolojik yapı oldukça gençtir. I. zamanda aşınmalar nedeniyle

denizlerin dibinde karasal kökenli tortular oluşmuş, II. zamanda yükselme-alçalma hareketleri başlamış ve İl alanı su altında kalmıştır. III. zamanın ilk yarısında Alp kıvrımlaşmasının etkisiyle, Kuzey Anadolu Dağları ile birlikte Tekir Dağları oluşmuştur. Daha önceden kıvrılmış ve sertleşmiş olan eski temel ve tortul tabakalar da yer yer kırılmış ve kıvrılmıştır. III. zamanın sonunda, Neojende Tekirdağ yeniden alçalmış ve düzleşmiştir. Bu dönemde Ganos, Gölcük ve Koru Dağı’nın kuzeyinde uzanan platoda


17

kumtaşı ve marnlar birikmiştir. Dirençsiz kesimler boyunca yüzeye çıkan lavlar, Muratlı ilçesinin Deregündüzlü köyü çevresindeki Bazaltları ve Yağcı köyü çevresindeki Trakitleri oluşturmuştur.

En kısa jeolojik dönem olmasına karşın, İl’in yapısının belirlenmesi açısından en

önemli jeolojik dönem IV. zamandır. Tekirdağ ili, günümüzdeki görüntüsünü IV. zamanda almıştır. Anadolu ve Trakya yükselirken Ege, Marmara ve Karadeniz havzaları alçalmıştır. Tekirdağ ilinde bu zamanda ortaya çıkan Marmara Çukuru ve Ganos Körfezi arasında, Muratlı ve Çorlu’dan başlayarak güneybatıya uzanan üç kırık çizgi oluşmuştur. Bu nedenle Tekirdağ Türkiye’nin depreme duyarlı bölgelerindendir.

Tekirdağ il sınırları içerisinde kuzeydoğuda Palezoyik yaşlı metamorfitler,

güneydoğuda ise Üst Kretase yaşlı Yeniköy Karışığı yüzeylenmektedir. Bu temel kayalar üzerine Orta Eosenden günümüze değin benzer özellikler sunan çökel kayalar yüzeylenmektedir.

Stratigrafi

Trakya Havzası, Kuzey Anadolu kıvrımlarının batı uzantısı olan Istıranca kıvrımları

ile Ege kıvrımları arasında yer alır. En derin kısmında 5.000 m’den kalın olan Tersiyer dolgusu Eosen, Oligosen ve Miyosen yaşlı denizel ve lagüner serilerden oluşmuştur. Trakya Havzası güneyi Gelibolu Yarımadası’nda Yeniköy Karışığı oluşmuş ve/veya kıta üzerine yerleşmiştir. Güney kenarda görülen Mesozoik Üst Kretase ve Paleosen çökelleri ile yeşil kayaçların havzaya doğru nereye kadar devam ettikleri belli değildir.

Trakya Havzası’na Eosen Transgressiyonu, Gelibolu Yarımadası yöresinden ve Alt Eosende başlamış, Orta Eosende Trakya Havzası doğu bölümüne ulaşmış, Üst Eosende ise tüm havzayı kaplamıştır. Havzanın güney kenarında da resifal Eosen kireçtaşı gelişmiştir. Ancak sakin kuzey kenarına nazaran havzanın güney kenarı tektonik yönden daha hareketli olduğundan, güneyde devamlı bir resif birikmemiştir. Eosen kireçtaşları havzaya doğru önce fazla kumlu olan flişe ve havzanın ortasına doğru monoton marn ve şeyllere geçer.

Oligosen ve Miyosen serilerinde de kumlu bir kenar fasiyesi ve marnlı şeylli bir havzasal fasiyes ayrılabilir. Oligosende havza dolmaya başlamış ve havzanın güneyi ile kuzeyi hızla delta çökellerinden lagün-akarsu fasiyeslerine geçerken, Çatalca yükseliminin kuzey ve kuzeydoğusunda denizel Oligosen çökelimi sürmüştür. Oligosen sonunda tüm bölge karasal fasiyesler altında kalmıştır. Miyosende kısa bir denizel transgressiyondan (Saroz Yöresi) sonra Miyosen göl ve akarsu fasiyeslerinin egemen olduğu karasal çökellerle temsil edilmiştir.

Yeniköy Karışığı: Serpantinit, mavişist, diyorit, porfirik altere dasit, fillit, glokofan

lavsonit şist, grafit şist, serisit aktinolit klorit şist, metadolerit, spilit, metaçört, rekristalize kireçtaşı bloklarından oluşmuştur. Yeniköy Karışığı’nı oluşturan bloklar, olasılıkla bir matriksten yoksun olarak yan yana bulunmaktadır. Bloklar birbirleri ile tektonik ilişkiler göstermektedir. Saroz Körfezi-Gaziköy Fayı güneyinde yer almaktadır. Yeniköy Karışığı kesin olarak Lütesiyen ve olasılıkla Maestrihtiyen öncesi yaşta olmalıdır.

Tekedere Formasyonu: Bölgenin temelini oluşturan formasyon, Saray’ın

kuzeydoğusunda yüzeylenmekte olup, biotitli şist, granatlı şist, kalk şist mercekleri, kuvars şist, amfibolit, biotitli gnays, alkali granit ile bu kayaları kesen aplit ve pegmatitten oluşmaktadır. Birim üzerine olasılı uyumsuzlukla Kızılağaç metagraniti gelmektedir. Permiyen yaşlı birim gnaysik özellikte olup yer yer kuvars ve aplit daykları ile kesilmiştir.

İslambeyli Formasyonu: Çakıltaşı ve Kumtaşı ile başlayan birim üste doğru


18

gastropod kavkılı kireç taşına dönüşmektedir. Birim Orta-Üst Eosen yaşlı olup Saray’ın doğusunda yüzeylenmektedir.

Gaziköy Formasyonu: Şeylin egemen olduğu, yer yer çok ince taneli kumtaşı ve tüf

katkılı havza düzlüğü çökellerinden oluşur. Gaziköy Formasyonunun Güney Trakya Bölgesi’nde alt dokanağı izlenememiştir. Üst düzeylere doğru kumtaşı katkısı artar ve yanal olarak ise üstteki birim Korudağ Formasyonuna geçmektedir. Birimden derlenen örneklerde saptanan nannoplanktonlara göre formasyon Orta-Üst Eosen yaştadır.

Keşan Formasyonu: Kumtaşı-kiltaşı ardalanmasıyla, bunların arasında yer alan mercek şeklinde çakıltaşı ve volkanik katkılardan oluşur. Keşan Formasyonu alttaki Korudağ Formasyonu ile dereceli geçiş gösterir. Birim 400–1500 m arasında kalınlıklarda gözlenir. Keşan Formasyonu gerek altındaki, gerek üstündeki birimlerle düşey yönde dereceli geçiş gösterdiği gibi, yanal yönde özellikle uzak mesafeler boyunca geçiş göstermektedir. Formasyon, Üst Eosen yaşındadır. Volkanik Üye; Keşan Formasyonunun çeşitli seviyelerinde farklı kalınlıklarda volkanik yüzeylemeler izlenmiştir. Bu volkanik seviyeler Keşan Yöresi’nde yoğun olup, diğer bölgelerde azdır. Andezit, riyolit ve bunların piroklastiklerinden oluşur.

Korudağ Formasyonu: Kumtaşı-kiltaşı ardalanmasıyla, bunlar arsında yer alan

çakıltaşlarından oluşur. Kayaçlar yanal olarak birbiri içerisinde kaybolurlar. Gelibolu Yarımadasında alt dokanağı Burgaz Formasyonu, Şarköy yöresinde Soğucak kireçtaşı, Saroz Fayının kuzeyinde ise Gaziköy Formasyonu ile uyumlu ve dereceli bir geçiş gösterir. Formasyonun kalınlığı 250–1200 m arasındadır.

Çengelli Üyesi; Eriklice kuzeyinde ve Balıkdere içinde Soğucak kireçtaşı üzerine

gelen yeşil renkli kumtaşı ve çakıltaşından oluşmuş, yerel gelişmiş bir birimdir. Korudağ Formasyonu ile yanal ve düşey geçişlidir. 350 m kalınlığındadır. Stratigrafik olarak Üst Eosen yaştadır.

Yenimuhacir Formasyonu: Kiltaşı ve miltaşının egemen olduğu ve içerisinde yer

yer kum taşının kümelendiği delta ilerisi, delta yamacı çökellerinden oluşur. Formasyon içerisinde yer yer kümelenen kumtaşları üye olarak ayırtlanmıştır. Teslim Üyesi; Yeni Muhacir Formasyonu içinde kahverengimsi veya yeşilimsi gri, iri ve orta taneli, kalkerli, ince tabakalı ve laminalı kum taşıdır. Yer yer masif tabakalıdır. Çapraz tabakalar, ripılmarklar egemendir. Karbonlu materyal oldukça yaygındır.

Danişmen Formasyonu: Kuzey Trakya’da koyu sarımsı turuncu, sarımsı gri, gri,

kahvemsi gri mikalı kumtaşı ve onlarla ardalanmalı gri, masif kiltaşı-silttaşı, nadiren çakıltaşı ve linyit damarlarından oluşur. Çakıltaşları çoğu kanal dolgusudur. Çakıltaşları ve kumtaşları mercek şeklinde olup, kiltaşı-silttaşı içinde kamalanmaktadır. Kumtaşları orta tabakalı olup, 25–30 m’ye kadar kalınlık verebilir. Kaba kum boyutunda ve bitki/yaprak izlidirler. Beyaz-kırmızılı alacalı killer ise laminalıdır. Formasyon yer yer konjeryalı ince seviyeler, gastropod, balık, bitki fosilleri içerir. Kömür ocaklarında ise omurgalı fosilleri olağandır. Kiltaşı; Yeşil, koyu yeşil, nefti renkli, sıkı-çok sıkı tutturulmuş, eklem sistemi gelişmemiş, ince tabakalı, genellikle 8-10 derece ile kuzey, kuzeydoğu ve kuzeybatı eğimlidir.

Yer yer kömür bantları içermekte olan kiltaşı, üste doğru düşey ve yanal dereceli

olarak silttaşı geçişlidir. Silttaşı; gri, koyu gri, boz renkli, ince tabakalı, sıkı-çok sıkı tutturulmuş olup, eklem ve çatlak sistemi gelişmemiştir. Çoğunlukla silttaşından oluşan birim, yer yer çok ince taneli kiltaşı ile temsil edilmektedir. Altta dereceli olarak kiltaşına, üstte dereceli olarak Ergene Formasyonuna geçmektedir. Çoğunlukla ince olan (1-5 m) birim en fazla 30 m kalınlığa ulaşmaktadır. Silttaşının eğimi de kiltaşında olduğu gibidir.


19

Silttaşıda herhangi bir şekilde yüzeylediğinde kiltaşı gibi fiziki şartlardan etkilenerek kolaylıkla aşınmakta, eklemler, çatlaklar oluşmakta ve ufalanmaktadır.

Çakıl Üyesi; genel olarak sarımsı gri, kahverenkli, muhtelif tane boyutunda kuvarsit,

granit, gnays, kristalin şist, çört, bazalt, serpantin çakıllı, iyi yuvarlanmış, sert-sıkı tutturulmuş çakıltaşından ve kısmen kumtaşından oluşur.

Ferhadanlı Tüf Üyesi; beyaz, kirli beyaz, açık gri renkte, tüf ve aglomeralardan

oluşmuştur. Danişmen Formasyonu içinde 20-25 m kalınlıktadır. Oligosen yaşlı tüm tüfler Ferhadanlı Tüf Üyesi olarak adlanmıştır. Karansilli Kireçtaşı Üyesi; Kirli beyaz renkli, masif ve kalın katmanlı, bol kabuk parçaları içeren sert kireçtaşından oluşur. Danişmen Formasyonunun killi kumtaşlarıyla dereceli geçişlidir.

Ergene Formasyonu: Trakya Havzası’nda ve Gelibolu Yarımadası’nda ayrı ayrı

gelişim gösterir. Beyaz, sarımsı beyaz, kirli sarı renkli, iyi gözenekli, orta-iyi boylanmalı, tane boyu alttan üste doğru incelen, aşınma tabanlı, çapraz katmanlı, gevşek tutturulmuş çakıl-kum üzerine, asıltıdan durulma yeşil renkli kil, çakıl ve kil içerikli, renkli çamurtaşı ve az tutturulmuş miltaşından oluşur. Ergene Havzası’nda yeraltı suyu taşıyan ana akifer niteliğindedir.

Trakya Formasyonu: Kırmızı, kahve, açık kahvemsi sarı, yer kirli beyaz, yer yer

tabakalı ve çapraz katmanlı, kötü boylanmalı, kırmızımsı kil-silt hamurlu, tutturulmamış, çoğunlukla kuvars-kuvarsit, çakıl-kaba çakıllı, nadiren şist-gnays, metagranit ve volkanik çakıllı çakıltaşı ve çakıllı kaba kumtaşları ve kıt çamurtaşlarından oluşur. Birimin tabanında ve içinde yer yer killer bulunur. Genelde sırt ve tepelerde yaygın olarak gözlenir. Yer yer silisleşmiş ağaç parçaları gözlenir.

Lört Formasyonu: Kırmızımsı, şarabi, yeşil, yeşilimsi kül renkli, ince ve orta

tabakalı, genellikle pelajik kireçtaşı özelliğindedir. Üst kesimleri yer yer glokonili ve kuvars kumlu kireçtaşı şeklindedir. Yer yer de pelajik kireçtaşları çok sert özellikle ve aralarında ince tabakalı başkalaşmaya başlamış yeşil şeyl bantları taşımaktadır. Lört Formasyonu en kalın 150 m dolayındadır. Üst Senoniyen-Paleosen yaşındadır.

Karaağaç Limanı Formasyonu: Birbirleriyle yanal ve düşey geçişli miltaşı, kiltaşı,

kumtaşı ardalanması ile bunların arasında yer alan çakıltaşı merceklerinden oluşmaktadır. Tabanında yersel gelişmiş, kireçtaşı bulunur. Birim üste doğru sığlaşır ve sonunda delta çökellerine geçiş gösterir.

Koyun Limanı Formasyonu: Yerel olarak gelişmiş, dar yayılımlıdır. Formasyon

tabanda gri, açık gri, üste doğru siyah, killi, siltli, masif çamurtaşı ile başlar. Üste doğru ince-orta taneli, kumtaşı ve çamurtaşına geçer. Formasyonun en üst düzeyi masif, çapraz tabakalı, orta-iri taneli kumtaşı, organik bakımından zengin çamurtaşları tarafından örtülür. Genel olarak yukarıya kabalaşan bir istif özelliği gösterir. Koyun Limanı Formasyonunda yaş verebilecek fosil bulunamamıştır. Yaşının Lütesiyen (Alt) olması büyük olasıdır.

Fıçıtepe Formasyonu: Genel olarak üste doğru tane boyu küçülmesi gösteren,

çakıltaşı-kumtaşı fasiyesi ile bunlarla ardalanmalı çamurtaşı (silttaşı, kiltaşı) ve çok ince taneli kumtaşı fasiyesinden oluşur. Birim kırmızı ve şarabi rengiyle ayırtmandır.

Fıçıtepe Formasyonu alt dokanağı Koyun Limanı Formasyonu ile dereceli geçişlidir.

Formasyonun kalınlığı 200–600 m arasında değişmektedir. Üstündeki birim, üzerine transgressif gelir. Menderesli akarsu kökenli birimde fosil bulunamamıştır. Alttaki birimle geçişli olduğundan Lütesiyen yaşta olduğu söylenebilir.

Çantaköy Tüfiti: Çok az gözlenebilen blok-iri çakıl boyutlu tüf çakılları, genelde


20

çakıl- çakılcık-kum boyutlu tüf kırıntılarından oluşmuştur. Birim genelde kirli beyaz-gri-bej renkli tüfit, tüflü killi silttaşı ile büyük ölçekli çapraz tabakalı, dereceli taneli kum-silt- tüfitlerden oluşur. Alt kesimlerde yer yer yeşilimsi kiltaşı merceklidir.

Karatepe Bazaltları: Bazaltlar Trakya’da iki farklı özellikte bulunurlar. Bunlardan

yaygın olanı tepeler oluşturan koyu gri-siyah-kırmızımsı siyah renkli, sert, yer yer karbonat veya zeolit dolmuş, boşluklu, çatlaklı, bazalt ve bazalt aglomeralı volkan bacalarıdır. Diğer bir bazalt türü de koyu bej veya kahverengimsi, yer yer sütun yapıları veren ve diğer türdekinin aksine fazla yükseltiler oluşturmayan, fakat geniş yayılma gösteren örtü bazaltlarıdır. Örtü (akıntı) bazaltları üzerine Üst Miyosen yaşlı Ergene Grubu sedimanları gelmektedir. Diğer tip bazaltlar ise Yenimuhacır ve Danişmen Formasyonlarını keser durumdadır. Karatepe bazaltlarından volkan bacaları şeklinde olanlarının yaşının Pleistosen veya daha genç olabileceği ancak akıntı bazaltlarının olasılıkla Üst Miyosen veya daha yaşlı olması gerektiği, belirtilmektedir. Son yıllarda yapılan radyoaktif yaş ölçümleri sonucu Karatepe Bazaltları Geç Üst Miyosen ve Erken Pliyosen yaşlı iki grup üründen oluştuğu kabul görmüştür.

Kuvaterner Çökelleri:

Denizel Şekiller: Denizel Şekiller’e, Güney Trakya’da Marmara Ereğlisi Yöresi’nde

rastlanılmaktadır. Gri renkli kireçtaşı, kumtaşı, sarı-beyaz renkli gevşek kumlardan oluşmuştur. Kireçtaşları kavkı yığınağı şeklinde bol fosilli olup, yanal olarak kumtaşı ve gevşek kumlara geçer. Kumlarda bol lamelli ve gastropodludur. Birim, alttaki birim üzerine uyumsuz olarak oturur ve birkaç metre kalınlıktadır. Birime Marmara Ereğlisi Formasyonu adı verilmiştir. Alüvyon; Kil boyundan çakıl boyuna kadar malzeme içerir. Kül renkli, yer yer sarımsı kül renklidir. Keşan ve Enez yöreleri göl ve akarsu kökenli alüvyonların birlikte depolandığı alanlardır. Trakya Havzası içinde Ergene Nehri ve kollarını geniş alüvyon düzlükleri oluşturmuştur.

Hisarlıdağ Volkanitleri: Enez-Tekirdağ arasında yer yer yüzeyleyen birim,

riyodonitlik tüfler, andezit, andezitik tüf, kırmızımsı ve yeşilimsi tüflerle başlayıp bazalt, bazaltik aglomera ve ignimbiritlerle devam eder.

Metamorfizma ve Magmatizma Metamorfitler Evreşe köyünden başlayıp, Bolayır’a kadar Tersiyer birimleri altında

kuzeydoğu-güneybatı doğrultusunda üç ayrı yerde mostra verirler. Kristalin şistlerden ibaret olup, üzerine üst Kretase yaşlı kumtaşı ve marnlar bulunur. Gölcük köyü bölgesinde, kuzeyden kalın bir Tersiyer yaşlı fliş zonu ve güneyden de genç Tersiyer yaşlı Şarköy Zonu ile sınırlanan “Doluca Zonu” olarak bilinmektedir.

Palaosen-Eosen Yaşlı Birimler: Eosen yaşlı birimler genellikle havzanın kenarlarında mostra verirler. Altta Ipresiyen yaşlı fosiller bulunduran marn ve kumtaşları, üstte de tütesiyen yaşlı kireçtaşlarından oluşurlar.

Oligosen Yaşlı Birimler: Ergene Havzası boyunca görülür. Bu fliş, kumtaşı, marn,

tüf, kanflomeradan oluşur, Akitaniyen yaşlıdır. Kömürlü Denizel Oligosen Birimleri: Tekirdağ ilinin güneyinden uzanan denizel

Oligosen yaşlı birimin alt kısmında marn ve şeyller, üst kesiminde ise linyitli kumtaşları görülür, Linyitli kumtaşlarında Sannorsiyen-Akitaniyen yaşlı fosiller bulunmuştur.

Pliosen Yaşlı Birimler: Saray civarındaki birimler alttan üste doğru üç seviyeye

ayırtlanmıştır. Alt Congeria’lı tabakalar, konglomera, kumtaşı, kireçtaşı, pizolitik mangan, kumlu kireçtaşı, Sarmasiyen yaşlıdır. Balıklı tabakalar, kil, kumtaşı, marn, mangan. Üst Congeria’lı tabakalar, kil, kum, kumtaşı, Ponsiyen yaşlı fosiller bulunmuştur.


21

Denizel Miyosen: Tekirdağ’dan Silivri’ye kadar olan bölgede küçük mostralar halinde görülürler. Mürefte-Şarköy civarında denizel Miyosen birimleri, Ilia Dağının güney doğusundan, Mürefte’nin kuzey batısında derin vadilerde izlenir. Birimin yaşı üst Miyosen’dir.

Ayrılmamış Karasal Miyosen: Ergene Havzası’nda yaygın olan ayrılmamış karasal

Miyosen çökelleri, bazı yerlerde denizel ve kömürlü oligasen, diğer yerlerde de denizel miyosen birimleri üzerine diskordom olarak gelirler. Bu çökeller üst Miyosen yaşındadır.

Karasal Pliyosen: Ergene Havzası’nda karasal pliyosen tepelerde, yamaçlarda 100

m.’den fazla kalınlıkta çakıl, kum ve marnlardan oluşurlar. Marnlar içinde, Sivatherium giganteum fosili bulunmuştur.

Tektonik ve Paleocoğrafya Tektonik: Tekirdağ il sınırları içerisinde depreme neden olabilecek faylar, Saroz-

Gaziköy fayı ile Marmara Denizi’nde bulunan çukurların kenarlarında yer alan fay (Segment) parçalarıdır. 1.200 km uzunluğunda olan Kuzey Anadolu Fayının batı uzantısı Marmara Denizi boyunca Saroz Körfezi’ne ulaşmaktadır. Saroz-Gaziköy Fayı, yaklaşık 50 km boyunda, sağ yönlü doğrultu atımlı fay olup; Kavak, Yeniköy, Gölcük, Yayaköy, Güzelköy ve Gaziköy gibi yerleşim yerlerinden geçmektedir. Tarihi devirlerde pek çok depreme neden olan fay son olarak da 09.08.1912 tarihinde 7,3 büyüklüğünde (Magnitüd) depreme neden olmuştur. Herhangi bir bölgenin depremselliği irdelenirken, depreme neden olabilecek fayın özellikleri (kaya, cinsi, niteliği, doğrultusu) fayın neden olduğu deprem periyotları, depremselliği araştırılan bölgenin faya uzaklığı ve söz konusu bölgenin zemin özellikleri birlikte değerlendirilmektedir. Bir depremde yırtılan fay (segment) uzunluğu ile depremin büyüklüğü arasında doğru orantı vardır. Bu kuram Kuzey Anadolu Fayı gibi doğrultu atımlı faylar için geçerlidir. Bu bağlamda Saroz- Gaziköy fayı 7.0-7.5 büyüklüğündeki (Magnitüd) depremlere neden olabilir. Alüviyal gibi tutturulmuş veya gevşek tutturulmuş birimlerin kalınlığı (20 m veya daha kalın) Litolojik yapısı, yeraltı suyunun yüzeye yakınlığı gibi özellikler gösteren zayıf zeminler büyük depremlerde şiddet arttırıcı rol oynarlar. Çalışma alanı, yukarıda adları geçen köylerin yanında, Şarköy İlçesi, Mürefte Beldesi ile Tekirdağ’ın bir bölümü ve Marmara Ereğlisi zayıf zemin özelliği sunan birimler üzerinde kurulmuştur.

Paleo Tektonik Dönem: Havza önemli doğu batı yönlü faylar boyunca kuzey

kesimden güneye doğru basamaklar şeklinde alçalmaktadır. Ayrıca burada birçok kuzey güney doğrultulu faylar da gelişmiştir. Bütün bu arızalar havza tabanını ve Tersiyeri Oligosen serilerine kadar kesmekte fakat Miyosen serilerine dokunmamaktadır. Yani hareketler Miyosenden önce durmuştur. Boyuna faylarla sınırlanmış olan bir sırt Havsa civarından Silivri ile Tekirdağ arasında Marmara Denizine kadar uzanmaktadır. Sırtın her iki tarafında önemli tektonik depresyonlar meydana gelmiştir. Havzanın güneybatı bölümünde önemli bir KB-GD yönlü fay şeridi yaklaşık Tekirdağ-Uzunköprü hattı boyunca uzanmaktadır. Bu hattın güneyinde bulunan kesimde havzanın oldukça sığ olduğu tahmin edilmektedir. Trakya Havzasında saptanmış olan ve beklenebilen yapılar orojenik kökenli yapılardan çok, kısmen ters eğimli faylarla çevrilmiş fay bloklarından ve gömülü (morfolojik) taban yükselimlerinden meydana gelmiş olmalıdır.

Neotektonik Dönem: Türkiye neotektoniğinin başlangıcı olarak genellikle Kuzey

Anadolu Fayı (KAF)’ın oluşumu olarak kabul edilmektedir. Kuzey Anadolu Fayının oluşum yaşı ise çoğunlukla Orta Miyosen (Portlandiyen) olarak kabul edilmektedir. Sismik veriler Ergene Havzasında temelin kuzey güneyde oluşan normal faylarla havza ortasına doğru alçalmış olduğunu göstermektedir.

Tektonik kökenli olan Marmara Denizi çukurluğu, Kuzey Anadolu Fayı ile


22

bağlantılıdır. Kuzey Anadolu Fayı’nın batı uzantılarından olan Saroz-Gaziköy fayı, Marmara Denizi çukurluğu ile çöküntü çukurluğu olan Saroz Körfezi’nin ilişkisini sağlamaktadır. Tekirdağ’ın güney güneybatısında Işıklar Dağı’nın güneyi Saroz-Gaziköy fayı ile sınırlı olup, burada yer alan jeolojik birimler kuzeye eğimlidir. Faya yakın birimlerde eğimler 30º-40º olmalarına karşın faydan uzaklaştıkça eğimler de azalmaktadır.

Paleocoğrafya: Tetis Denizi’nin, Anadolu’da ana mesiflere ayrılmış Pontid ve Torit

olmak üzere iki kolu vardır. Pontid çukurunun batı uzantısı aşağı Sakarya doğusunda iki kola ayrılarak, biri Boğaziçi ve Istıranca masiflerinin kuzeyinden ön balkan bölgesine doğru devam eder. Diğeri ise İznik ile Bilecik arasında devam ederek jeoantiklinaller ile ayrılan birçok kollara bölünür. Temeli oluşturan kayaçlar çoğunlukla bantlı gnayslardır. Jura başlarında, Istıranca’larda öjensinklinal, Kocaeli ve Marmara’nın güney ve doğusunda sığ deniz fasiyesinde, Trakya’da karasal fasiyes halindedir.

Üst Jura-Alt Kratase devri Menderes Masifi kuzeyinden Marmara Denizi’ne kadar

karbonat fasiyesindedir. Üst kretase denizi önce kıyı fasiyesi ve sonra da derin deniz fasiyesi özellikleri gösterir. Ofiyolitlerle ilgili bazik ve ultrabazik kayaçlar radyolaritler, çamurtaşları, pelajik kireçtaşları çeşitli boyutlarda bloklar halinde üst kretase yaşlı melanjı oluştururlar.

Paleasende, Silivri-Edirne hattı ile Çanakkale Boğazı civarında sığ karakterde bir

deniz kaplar. Orta Eosen’de Marmara Denizi güneyi kıyı dağları ve Edremit kuzeyi bölgelerinde

çökme ve transgresyon olmuştur. Trakya’da Eosen denizi İstanbul’un batısından itibaren Çatalca ve Istıranca masiflerini, Gelibolu Yarımadası boyunca uzanan masifleri transgresif olarak örtmekte ve gittikçe derinleşen denizin izleri görülmektedir. Oligosende Çatalca Yarımadası’nın doğu kısmı, ayrıca Çanakkale Boğazı, kara konumundaydı. Bu iki karanın arası, Trakya Alt Bölgesi’nde denizel fasiyesler, Istırancalar’da ise gel-git arası gölsel fasiyes özelliğindedir.

Alt Miyosen denizinin Trakya Alt Bölgesi’nde yapılan sondajlar ile Küçük Çekmece,

Çorlu ve Tekirdağ kuzeyinde yayıldığı saptanmıştır. Pliyosen devrinde Ergene Havzası ve Gelibolu Yarımadası’nda göl ve akarsu rejimi hakim olmuştur. Pliyosen devrinin sonunda başlayan yeni tektonik hareketler ile Pliyosen yaşlı çökeller, Vallakiyen hareketleri ile kıvrılmış, nehirler de gençleşmiştir. Bu zamanda, Trakya’da belirli yerlerde omurgalıların yaşamına uygun şartlar oluşmuştur.

Hidrolojik ve Hidrojeolojik Özellikler

İstanbul ve Tekirdağ illerine ait Hidrolojik ve Hidrojeolojik Özelliklerle ilgili bilgiler

ÇED raporunda verilecektir.

Depremsellik ve Deprem Tehlikesi

Marmara Denizi’nde ve karada yapılan jeolojik, jeomorfolojik, jeofizik ve sismolojik araştırmalar Trakya Alt Bölgesi sınırları ve Tekirdağ ili içerisindeki noktaları etkileyecek deprem kaynak zonunun esas olarak Kuzey Marmara’da yer alan ve Mürefte-Şarköy civarından Saros Körfezi’ne uzanan Kuzey Anadolu Fayı’nın Marmara Denizi içerisindeki devamı üzerinde olacağına dair genel bir bilimsel kanaat oluşturmuştur.

Marmara Denizi içerisindeki 1509, 1766 ve özellikle 1912 depremlerinin bölgeyi

önemli derecede etkilediği bilinmektedir. Bilimsel bulgular 7 şiddetinde ve daha büyük bir depremin bu fay zonu üzerinde


23

oluşma olasılığının olasılıksal hesaplama yöntemlerine göre 2004 yılından itibaren gelecek 30 yılda %35 ile %70 arasında değiştiğini ortaya koymaktadır.

Proje güzergahı, T.C Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı Deprem

Dairesi Başkanlığı “Türkiye Deprem Bölgeleri Haritası” verilerine göre 2 ve 3.Derecede Deprem Bölgeleri içinde yer almaktadır. Depremsellik haritaları Şekil III.1.3.1.’de gösterilmiştir.

Şekil III.1.3.1. Türkiye Deprem Bölgeleri Haritasına Göre Tekirdağ İl Alanı İçerisindeki Maksimum

Deprem İvme Dağılımı

Şekil III.1.3.2. Türkiye Deprem Bölgeleri Haritasına Göre İstanbul İl Alanı İçerisindeki Maksimum Deprem İvme Dağılımı

Kaynak: deprem.com.tr


24

III.1.4. Meteorolojik Durum ve İklimsel Özellikleri İSTANBUL İstanbul'un iklimi, Karadeniz iklimi ile Akdeniz iklimi arasında geçiş özelliği

gösteren bir iklimdir, dolayısıyla İstanbul'un iklimi ılımandır. İstanbul'un yazları sıcak ve nemli; kışları soğuk, yağışlı ve bazen karlıdır. Yıllık

ortalama yağmur düşüşü 687 mm’dir. Nem yüzünden, hava sıcak olduğundan daha sıcak; soğuk olduğundan daha soğuk hissedilebilir. Kış aylarındaki ortalama sıcaklık 7 °C ile 9 °C civarındadır ve genelde yağmur ve karla karışık yağmur görülür.

En sıcak ay Temmuz (23.5 °C), en soğuk ay da Ocak (5.4 °C) ayıdır. Şu ana kadar

en yüksek hava sıcaklığı; 11.08.1970'de 40.5 °C olarak kaydedilmiştir. En düşük hava sıcaklığı ise; 09.02.1929'da -16.1 °C olarak kaydedilmiştir. Şehir biraz rüzgârlıdır; rüzgârın ortalama hızı saatte 17km dir. Yaz en kuru mevsimdir, ama Akdeniz iklimlerinin aksine kurak mevsim yoktur. İstanbul 1994 yılına kadar susuzluk çekmiştir fakat alınan önlemle herhangi bir su sıkıntısı kalmamıştır. Tablo III.1.4. İstanbul İli 1975-2010 Yılları Arasındaki Hava Sıcaklık Değeri Ortalamaları

İSTANBUL Ocak Şubat Mart Nisan Mayıs Haziran Temmuz Ağustos Eylül Ekim Kasım Aralık

Uzun Yıllar İçinde Gerçekleşen Ortalama Değerler (1975 - 2010) Ortalama Sıcaklık (°C) 6.1 6.0 7.9 12.2 16.9 21.7 23.9 23.8 20.1 15.7 11.4 8.1 Ortalama En Yüksek Sıcaklık (°C) 9.0 9.3 11.8 16.8 21.7 26.4 28.7 28.7 25.0 20.0 15.0 10.9

Ortalama En Düşük Sıcaklık (°C) 3.6 3.3 4.8 8.4 12.6 17.1 19.6 19.8 16.3 12.5 8.4 5.5

Ortalama Güneşlenme Süresi (saat) 2.3 2.6 4.5 6.0 8.0 9.7 10.3 9.3 7.8 5.1 3.1 2.1

Ortalama Yağışlı Gün Sayısı 17.2 15.2 13.2 10.7 7.4 6.2 3.8 5.2 7.3 11.5 13.3 16.8

Ortalama Yağış Miktarı (kg/m2) 87.3 69.6 62.7 45.4 29.4 27.5 25.7 34.2 39.6 81.6 91.7 105.6

Yıllar İçinde Gerçekleşen En Yüksek ve En Düşük Değerler (1975-2009)* En Yüksek Sıcaklık (°C) 22.4 24.0 26.2 32.9 35.1 40.6 39.7 38.8 36.6 34.2 27.2 24.9 En Düşük Sıcaklık (°C) -7.9 -8.0 -6.9 0.6 3.6 9.0 13.5 12.2 9.2 3.2 -1.0 -3.4 Kaynak: Meteoroloji Genel Müdürlüğü

TEKİRDAĞ

Sıcaklık ortalamaları ve genel nemlilik indisleri göz önüne alınırsa, Tekirdağ ili iklimi,

ılıman yarı-nemli olarak nitelenir. Kıyı kesiminden iç kesimlere girildikçe denizden uzaklığın ve yükseltinin etkisiyle sıcaklık ve yağış değerlerinde küçük farklılaşmalar görülür.

Marmara denizi kıyısı boyunca, yaz mevsimi sıcak ve kurak, kış mevsimi ise ilik ve

yağışlı geçen Akdeniz ikliminin özellikleri görülür. Ancak, Karadeniz ikliminin etkisiyle yaz kuraklığı hafiflemiştir. Kış mevsiminde kar yağışları olağandır. İç kesimlere girildikçe yaz mevsimi daha kurak, kıs mevsimi daha soğuk geçen yari karasal iklim özellikleri belirginleşir.


25

40 yıllık rasatlara göre, Tekirdağ’da Ocak ayı. sıcaklık ortalaması 4,4°C, Temmuz ayı sıcaklık ortalaması 23,3°C, yıllık sıcaklık ortalaması ise 13,8°C dir. Bu değerler, Tekirdağ il merkezi ve İstanbul il sınırlarından başlayıp Şarköy’e kadar uzanan sahil şeridi için geçerlidir. İç kesimlere girildiğinde karasallığın ve kıs mevsiminde Balkanlardan gelen soğuk hava kütlelerinin etkisiyle 1-2°C, Ganos dağlarında yükseltinin etkisiyle 3-4°C ye varan sıcaklık azalmaları görülür.

Yıllık sıcaklık farkları kıyı bölümünden 19°C iken, iç kesimlerde 20 °C ye ulaşır.

Kuzeyinde yer alan 200-300 metrelik sırtlara göre batıda daha yüksek, doğuda daha alçak tepeler arasında bulunan i1 merkezinde en yüksek ekstrem değerler 1940 yılı Temmuz ayında 37,6 °C ve 1994 yılı Ağustos ayında 37,5 °C, en düşük ekstrem değerler 1942 yılı ocak ayında -13,5 °C olarak ölçülmüştür.

Ülkemizde kıs ve yaz mevsiminde basınç sistemleri ve buna bağlı olarak ortaya çıkan

rüzgar yönlerinde görülen değişmeler ilimizi de etkiler. Kıs mevsiminde batıdan gelen gezici depresyonlar (alçak basınç) etkili olur. Ayrıca Anadolu'nun iç kesimleri yüksek kıyı kesimleri alçak basınç alanı durumundadır.1970-1997 yılları arısında yapılan rasatlara göre Tekirdağ’da Ocak ayı basınç ortalaması 1019,5 milibar değeriyle Türkiye geneline göre düşüktür. Bu nedenle gezici depresyonlar ve yerel hava akımlarının etkisiyle sıcak ve soğuk cepheler sık sık yer değiştirerek yöremizde yağışlara neden olur.

Yaz mevsiminde Türkiye'de etkili olan tropik basınç merkezlerinin etkisiyle sıcak ve

kurak dönem baslar. Ancak Asor yüksek basınç alanından Basra alçak basınç alanına doğru olan hava akımlarının etkisiyle zaman zaman serin ve yağışlı günler de yaşanır. Tekirdağ’da Temmuz ayı basınç ortalaması 1012 milibar, yıllık basınç ortalaması ise 1015,7 milibardır. Mevsimlere bağlı olarak ortaya çıkan basınç değişiklikleri rüzgar yönlerinde değişmelere neden olur. İl merkezinde hakim rüzgar yönü kuzeydoğu (poyraz) en şiddetli rüzgar yönü ise kuzey (yıldız) dir. Kış mevsiminde Balkanlar üzerinden sokulan soğuk cephenin etkisiyle zaman zaman kar yağışları görülür. Bu dönemde rüzgar yıldız ve poyrazdan eser. Orta Akdeniz üzerinden gelen sıcak cephe etkili olduğunda ise Lodos eser. Meriç vadisinden kanalize olarak iç kesimlere de ulaşabilen Lodos kıyı şeridinde daha sık fakat kısa süreli eserek yağışlara neden olur. İlkbaharda hızını azaltan rüzgârlar yaz mevsiminde de yıldız ve poyrazdan esmeye devam eder. Eylül-Aralık döneminde ise karayel eser. Tekirdağ’da esen rüzgârların % 81'inin hızı 6m/sn den azdır. Hızı 6–12 m/sn olan rüzgârların oranı % 17'dir. Bu oranlar, yörede esen rüzgârların bitki ve canlı hayati için olumsuz etki yaratmadığının göstergesidir.

Tekirdağ’da yıllık bağıl nem ortalaması %76'dir.Kış aylarında yükselen bağıl nem

ortalaması, yaz aylarında azalır. Kasım, aralık ve ocak aylarında bağıl nem oranı % 80'in üzerindedir. Bu aylarda sıcaklığın düşük olması nedeniyle havanın su buharı taşıma kapasitesi az, doyma noktasına ulaşması kolaydır. Kış mevsiminde kıyıların bağıl nemi düşüktür. Bunun nedeni, iç kesimlere göre sıcaklığın daha yüksek olmasıdır.

Tekirdağ’da bulutluluk değerleri en sıcak ve en soğuk aylarda değişen yağmur

rejimine benzeyen düzgün bir yükselme ve alçalma gösterir. Kış mevsiminde denizin etkisiyle Tekirdağ ve çevresinde bulutluluk oranı fazladır. Ocak ayı bulutluluk miktarı ortalaması 7,4 tür. Diğer kış ayları aralık ve şubat aylarındaki ortalama değer de hemen aynidir. Yaz mevsiminde bulutluluk oranı azdır. Temmuz ayı bulutluluk ortalaması 2,2'dir.Tekir Dağları ile Koru Dağları da çoğu zaman bulutludur. Buradaki bulutları deniz ve vadi meltemleri meydana getirir. Denizlerden ve ovalardan yükselen havanın ısısı düşer ve bağıl nemi artar. Tekirdağ’da yıllık bulutluluk ortalaması 5,2’dir.


26

Tablo III.1.4.1. Tekirdağ İli 1960-2012 Yılları Arasındaki Hava Sıcaklık Değeri Ortalamaları

TEKIRDAG Ocak Şubat Mart Nisan Mayıs Haziran Temmuz Ağustos Eylül Ekim Kasım Aralık

Uzun Yıllar İçinde Gerçekleşen Ortalama Değerler (1960 - 2012)

Ortalama Sıcaklık (°C) 4.8 5.1 7.3 11.9 16.8 21.4 23.8 23.6 19.9 15.4 11.0 7.2

Ortalama En Yüksek Sıcaklık (°C) 8.1 8.7 11.0 15.7 20.5 25.3 27.9 27.9 24.3 19.7 14.8 10.5

Ortalama En Düşük Sıcaklık (°C) 2.0 2.2 4.1 8.1 12.5 16.5 18.8 19.1 15.8 12.0 7.9 4.2

Ortalama Güneşlenme Süresi (saat)

2.4 3.2 4.1 5.4 7.4 9.1 9.5 9.6 7.2 4.5 3.2 2.3

Ortalama Yağışlı Gün Sayısı 11.9 10.8 10.5 10.0 8.2 6.9 3.8 2.8 4.9 7.4 9.4 12.1

Aylık Toplam Yağış Miktarı Ortalaması(kg/m2)

64.8 54.9 54.8 42.6 37.6 36.6 22.7 15.9 39.6 62.2 71.2 86.9

Uzun Yıllar İçinde Gerçekleşen En Yüksek ve En Düşük Değerler (1960 - 2012)*

En Yüksek Sıcaklık (°C) 23.9 24.7 28.1 30.0 33.4 40.2 38.4 37.5 34.5 35.1 27.9 23.5

En Düşük Sıcaklık (°C) -12.3 -11.5 -

10.4 -1.2 3.5 8.6 10.9 12.0 3.7 -1.8 -5.3 -10.9

En yüksek ve en düşük sıcaklıkların gerçekleşme tarihini görmek için fare imlecini değerlerin üstüne getiriniz.

Kaynak: Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü

Meteoroloji Genel Müdürlüğü’nün rasat sonuçlarına ve Türkiye'de yağısın yıllık ve mevsimlik dağılışını gösteren haritalara göre Tekirdağ ilindeki yağış toplamı kış mevsiminde 200-300 mm, ilkbaharda 100-150 mm, yaz mevsiminde 50-100 mm, ve sonbaharda 150-200 mm, arasında değişmektedir.

Yıllık ortalama yağışa gelince, ilin ortalarında yer alan çanaklaşmış bölgede 400-600

mm, Koru Daği, Tekir Daği ve Istrancalar’da 800-1000 mm civarında yağış vardır. Yağış değerlerindeki bu değişim yer şekilleri özelliğinin bir sonucudur.

Tekirdağ il merkezinde uzun yıllara ait yıllık yağış ortalaması 583,3 mm dir. Yağışlarda

aylara ve yıllara göre sapmalar görülür. Yağış miktarı aralık ayında en fazla (ort. 86,2mm), ağustos ayında en azdır.(ort. 11,8 mm). Bu bilgiler Tekirdağ’da maksimum yağısı kış, minimum yağısı yaz mevsimine rastlayan Akdeniz yağış rejiminin hakim olduğunun göstergesidir.

Yağışlı günlerin yıl içindeki dağılışı incelenirse, en az 2,2 gün en fazla 12,6 gün,

ortalama yağışlı gün sayısı ise 94 gündür. Yılın 185 günü bulutlu 86 günü ise açık geçer.

Günlük Toplam En Yüksek Yağış Miktarı

16.10.1997

140.1 kg/m2

Günlük En Hızlı Rüzgar 31.12.1974 114.8

km/sa En Yüksek Kar 16.02.1980 44.0 cm


27

Bazı yıllarda dolu yağışı da görülmektedir. 1963 yılında en fazla (4 gün) kaydedilen dolulu günlerin yıllık ortalaması 0,8 gündür.

Karla örtülü günlere gelince, bazı yıllarda (1934–1946) hiç görülmemiştir. Buna

karşılık 1954 yılında 26 gün olarak saptanmıştır. Genellikle aralık ayında başlayıp mart sonunda biten karlı günler ortalaması, Aralık 1,2, Ocak 2,8 Şubat 2,2 ve Mart 0,8 olmak üzere yıllık 7,0 gündür.

III.1.5. Arazi Kullanım Durumu ve Toprak Özellikleri

Proje güzergahına ait arazi kullanım kabiliyet sınıfları ve şimdiki alan kullanım haritaları, orman mescere haritaları ve güzergah jeolojisinin gösterildiği ayrıntılı harita çalışmaları halen devam etmekte olup çalışmalar ÇED Raporunda detaylı olarak verilecektir.

III.1.6 Mülkiyet Durumu

Proje kapsamında EİH için kullanılacak direk tipleri henüz belirlenmemiştir. Bu nedenle yaklaşık 100 adet direk için yaklaşık 21.000 m2’ lik alanda arazinin vasfına göre mülkiyet hakkı olarak kamulaştırma yapılacak, izin alınacak veya tahsis amacı değişikliği yapılacaktır. Ayrıca , güzergahın sağından ve solundan 25 m olmak üzere (direk yerleri ve mera alanları hariç) yaklaşık 1.429.000 m2 alanda ise irtifak hakkı kurulacaktır.

Proje kapsamında yenilenecek EİH’nin direkleri, büyük oranda mevcut hattın direk

yerlerine tesis edileceği için kamulaştırma büyük sorun teşkil etmemektedir. Ancak yeni dikilecek direklerler için gerekli hallerde kamulaştırma ve irtifa hakkı tesisi gerçekleştirilecektir.

Arazilerin mülkiyetleri, kamulaştırma planları ve direk tipleri belirlendikten sonra

kesinlik kazanacak olup, İstimlâk Kanunu gereğince, kamulaştırma planı doğrultusunda gerek mülkiyet, gerekse irtifak tesisi için öncelikle anlaşma yoluna gidilecek, anlaşma sağlanamaması durumunda ise açılan dava sonucu oluşturulan bilirkişi heyeti tarafından belirlenen arazi bedeli karşılığında kamulaştırma yapılacaktır.

III.1.7 Mimari ve Arkeolojik Miras

Projenin inceleme alanı olarak belirlenen 5 km’lik koridor içinde mimari ve arkeolojik

miras özelliğini taşıyan kültür varlıkları İstanbul ve Tekirdağ Kültür ve Turizm İl Müdürlüklerinin görüş yazıları alınarak ÇED Raporunda incelenecektir.

III.1.8 Proje Alanının Hassasiyet Derecesi

Projenin 5 km’ lik inceleme alanı içerisinde 2872 sayılı Çevre Kanunu ‘’Özel Çevre Koruma Bölgeleri’’ başlığında tanımlanmış alan ve 2873 sayılı Milli Parklar Kanunu’na giren ‘’Milli Parklar’’, ‘’Tabiatı Koruma Alanları’’, ‘’Tabiat Anıtları’’, ‘’Tabiat Parkları’’ ÇED Raporunda incelenecektir.


28

BÖLÜM IV

PROJENİN ÖNEMLİ ÇEVRESEL ETKİLERİ VE ALINACAK ÖNLEMLER


29

BÖLÜM IV: PROJENİN ÖNEMLİ ÇEVRESEL ETKİLERİ VE ALINACAK ÖNLEMLER IV.1. Önerilen Projenin Aşağıda Belirtilen Hususlardan Kaynaklanması Olası Etkilerinin Tanıtımı. (Bu Tanıtım Kısa, Orta, Uzun Vadeli, Sürekli, Geçici ve Olumlu Olumsuz Etkileri İçermelidir.)

Projeden etkilenecek alanın belirlenmesi için, projeden kaynaklanan çevresel,

ekonomik ve sosyal boyutlardaki etkilerin bir arada değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu etkilerin bazıları doğrudan, bazıları ise dolaylı etkilerdir. Özellikle çevresel kirlilik yaratacak unsurlar olan hava, su ve toprak kirlilikleri için ilgili yönetmeliklerde belirtilen sınır değerlerinin altında kalınacağı taahhüt edilecektir. Proje etki alanı, diğer unsurlar (proje alanı florası, faunası, jeoloji, gürültü, partikül emisyonu, yerleşim yerleri, istihdam, tarım ve orman alanları vb.) göz önüne alınarak seçilmiştir.

Projeden ekonomik ve sosyal yönden başta İstanbul ve Tekirdağ illeri olmak üzere

tüm Türkiye etkilenecektir. Çevresel etkileşim ise güzergâhın sağından ve solundan 50’şer metre olmak üzere toplam 100 m genişliğindeki bir alan olacağı varsayılmaktadır. Proje kapsamında, EİH güzergâhının sağından ve solundan 2,5 km olmak üzere 5 km genişliğindeki alanda çevresel etüt ve değerlendirmeler yapılmaktadır.

IV.1.1. Proje İçin Kullanılacak Alan

Planlanan EİH Tekirdağ ili Çorlu ilçesi sınırları içerisinde Çorlu 380 TM’den başlayarak, İstanbul ilinde Hadımköy GIS TM’ye bağlanarak enterkonnekte sisteme entegre olacaktır.

Bu bağlantı ile Trakya Bölgesi ile İstanbul arasında enerji nakil Hattı güçlendirilmiş

olacak ve bölge için alternatif besleme olanağı doğacaktır. Trafo merkezlerini besleyen diğer hatlarda oluşabilecek arıza durumunda alternatif hattan yararlanılarak bölgenin elektrik ihtiyacının sürekli temini sağlanmış olacaktır.

Tesisi ve işletmesi planlanan EİH için 9 tanesi some (durdurucu), 1 tanesi Nihai

Direk, 90 tanesi taşıyıcı direk olmak üzere toplam 100 direk dikilmesi planlanmaktadır. Taşıyıcı her bir direk için ortalama 200 m2, her bir durdurucu (some) direk için ise ortalama 300 m2‘lik toplam 21.000 m2’lik alan mülkiyet hakkı olarak kamulaştırılacaktır. Bu değerler ortalama değerler olup direk tiplerinin belirlenmesine müteakip hazırlanacak olan kamulaştırma planları doğrultusunda netleşecektir. Bunun dışında yaklaşık 29 km’lik güzergahın her iki yanından yaklaşık 25’er metre olmak üzere toplam 50 metre genişliğindeki 1.429.000 m2’lik koridor, irtifak hakkı olarak kamulaştırılacaktır. EİH projesinde gerek mülkiyet hakkı ve gerekse irtifak hakkı alınacak alanların yaklaşık yüzölçümü Tablo I.2.1’de verilmiştir.

Proje kapsamında yenilenecek EİH’nin direkleri, büyük oranda mevcut hattın direk

yerlerine tesis edileceği için kamulaştırma büyük sorun teşkil etmemektedir. Ancak yeni dikilecek direklerler için gerekli hallerde kamulaştırma ve irtifa hakkı tesisi gerçekleştirilecektir.

TEİAŞ Genel Müdürlüğü tarafından, Kamulaştırma Kanunu gereğince, kamulaştırma

planı doğrultusunda mülkiyet ve irtifak tesisi için İstimlak Komisyonu marifetiyle kamulaştırmalar yapılarak hak sahiplerine arazi bedelleri ödenecektir.

Arazi hazırlama ve inşaat çalışmaları sırasında öncelikle direklerin kurulacağı

alanlarda inşaat çalışmaları yapılacak ve bu alanlarda arazi kullanım şekli kısa süreli değişecektir. İnşaat çalışmalarının tamamlanmasının ardından direk yerleri topografyaya uygun hale getirilecektir.


30

Özellikle tarım alanlarındaki arazilere direklerin kurulmasından sonra tarım aktivitesinin sürdürülmesinde bir sakınca olmayacağı için işletme döneminde arazi kullanımında önemli bir değişiklik olmayacaktır.

EİH inşaat çalışmalarının son aşaması olan tel çekme işlemleri sırasında ise

yaklaşık 50 m genişliğindeki çevresel etki söz konusu olacaktır. Bu işlemler sırasında orman ve tarım arazilerine ilişkin görüşlere istinaden İstanbul Orman Bölge Müdürlüğünden, İstanbul ve Tekirdağ Gıda, Tarım ve Hayvancılık İl Müdürlüklerinden gerekli izinler alınacak olup, konu ile ilgili detaylı çalışmalar ÇED Raporu içerisinde sunulacaktır.

Arazi hazırlama ve inşaat çalışmalarının yoğunlaştığı direk yerlerinde, direk

ayaklarının hafriyat çalışmalarında; üst örtü toprağı, düzgün şekilde yapısı bozulmadan sıyrılacak ve direk ayak kenarlarına depolanacaktır. Sonrasında alt örtü toprağı da benzer şekilde dağıtılmadan çıkarılarak depolanacaktır. Direk ayaklarının temel işlemlerinin tamamlanmasından sonra alt örtü toprağı ile temel iç dolgu işlemleri yapılacaktır. Ardından bitkisel (nebati) toprak malzemesi, direk ayaklarının altına düzgün şekilde serilecektir.

Böylece inşaat çalışmalarının tamamlanmasının ardından arazi, kısa sürede eski

halini alarak tarım yapılabilir hale gelecektir. Arazi kullanımındaki değişiklik nedeniyle yöre halkının etkilenmemesi için daha önce belirtildiği şekilde istimlak çalışmaları yapılacaktır. Sadece uzun vadede alandaki en önemli etki, işletme aşamasında görsel ve elektromanyetik alan (EMA) etkisi olacaktır.

IV.1.2. Doğal Kaynakların Kullanımı

Tesis edilmesi planlanan EİH için yaklaşık 45 kişinin çalışması öngörülmektedir.

Çalışması öngörülen 45 kişinin, içme ve kullanma amaçlı su ihtiyacı için 6,75 m3/gün su kullanılacaktır. Ayrıca gerekli olduğunda araçların hareket etmesinden kaynaklanacak toz emisyonunu azaltabilmek için, mevsime bağlı olarak araçların kullandıkları toprak yolların sulanması sırasında da su kullanımı söz konusu olacaktır. Bu su şebeke suyundan sağlanacaktır.

IV.1.3. Kirleticilerin Miktarı, (Atmosferik Koşullar İle Kirleticilerin Etkileşimi) Çevreye Rahatsızlık Verebilecek Olası Sorunların Açıklanması ve Atıkların Minimizasyonu

IV.1.3.1. Atıksu

Proje kapsamında EİH’nın; alt montaj çalışmalarında 10 kişi, üst montaj

çalışmalarında 20 kişi ve tel çekme işlemlerinde 15 kişinin çalışması öngörülmektedir. Projenin arazi hazırlık ve inşaat aşamasında çalışacak 45 kişi için içme ve kullanma suyu miktarı, bir kişinin ihtiyaç duyacağı su 150 lt/kişi- gün olarak kabul edilirse;

45 kişi x 150 lt/kişi-gün = 6.750 lt/gün = 6,75 m3/gün su kullanılacaktır. Kullanılacak suyun % 100’ünün atık su olarak geri döneceği kabulüyle oluşacak

evsel nitelikli atık su miktarı 6,75 m3/gün olarak hesaplanır. Projenin arazi hazırlama ve inşaat aşamasında çalışacak personeller en yakın

yerleşim yerlerinde, mevcut binalarda (elektrik, su ve kanalizasyonu olan imarlı konutlar vb.) ihtiyaçlarını karşılayacaklardır. Dolayısıyla çalışanlardan kaynaklanacak evsel nitelikli atık sular mevcut atık su sistemine (kanalizasyon sistemi) verilerek bertaraf edilecektir.

Mevcut binalardan faydalanılamaması durumunda ise Şantiye alanı yüklenici firma


31

tarafından İstanbul ve Tekirdağ Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüklerine bilgi verilerek kurulacaktır. Şantiyenin geçici yapılarla kurulması durumunda su doğal kaynaklardan veya tankerler yardımıyla şebeke suyundan sağlanarak şantiyeye taşınacak, oluşan atık sular yapılacak olan sızdırmasız fosseptikte biriktirilip ilgili belediyenin veya özel sektörden temin edilecek vidanjör ile taşınıp en yakın Kanalizasyona deşarj edilerek bertarafı sağlanacaktır.

Ayrıca EİH’nın inşaat çalışmalarında yapılacak beton imalatları için; arazide

ulaşımın mümkün olduğu direklerde hazır beton kullanılacaktır. Hazır beton için gerekli su beton tedarikçi firma tarafından betonun hazırlandığı yerde temin edilmektedir. Hazır beton imalatlarında kullanılacak sular, malzeme bünyesinde kalacağından herhangi bir atık su oluşturmayacaktır. Ayrıca çalışma yapılan direkte beton imalatların bitmesinden sonra geri dönen mikser araçlarının yıkanması, proje sahası ve yakın çevresinde yaptırılmayacak olup, beton tedarikçi firmanın kendi sahasında (beton santrali) yapması sağlanacaktır.

Proje kapsamında, 31 Aralık 2004 tarih ve 25687 sayılı Resmi Gazete’de

yayımlanarak yürürlüğe giren Su Kirliliği Kontrol Yönetmeliği ve 1380 sayılı Su Ürünleri Kanunu ve Yönetmeliğinin hükümleri yerine getirilecektir.

IV.1.3.2. Katı Atık

EİH Arazi Hazırlık ve İnşaat Çalışmaları

Projenin arazi hazırlama ve inşaat aşamalarında çalışacak 45 kişiden kaynaklı, evsel nitelikli katı atık oluşması söz konusu olacaktır. Bir kişiden kaynaklı günlük katı atık miktarı 1,34 kg kabulüyle;

45 kişi x 1,34 kg/gün-kişi = 60,3 kg/gün evsel nitelikli katı atık oluşacaktır.

Projenin arazi hazırlama ve inşaat aşamasında çalışacak personel, en yakın yerleşim yerlerinde, mevcut yapılarda (elektrik, su ve kanalizasyonu olan imarlı konutlar vb.), vasıfsız işçiler ise kendi konutlarında ihtiyaçlarını karşılayacaklardır. Mevcut durumdaki yapılarda personelden kaynaklı oluşacak evsel nitelikli katı atıklar; bölgedeki belediyeye ait konteynırlara bırakılacak ve konteynırlarda biriken katı atıklar ise belli periyotlarda ilgili belediye tarafından alınarak, katı atık bertaraf tesisinde bertaraf edilecektir. Bu proje kapsamında çalışacak personelden kaynaklı katı atıklar, mevcut katı atık toplama sistemine verilerek bertaraf edilecektir.

İnşaat atıkları geçici biriktirme konteynırları içinde toplanacak, üzerlerine atık türleri

yazılacaktır. Bu atıklar evsel veya tehlikeli atıklar ile karıştırılmayacaktır. Yüklenici firma tarafından kullanılmayan bu atıkların belediye tarafından alınması sağlanacak ya da lisanslı bir taşıma şirketi aracılığıyla yine lisans almış bir geri kazanım veya bertaraf şirketine gönderilecektir. Evsel nitelikli katı atıkların Belediyeye ait depolama sahasına kabulü için gerekli izin ve belge yüklenici firma tarafından alınacaktır.

Ayrıca EİH’nın arazi hazırlık, inşaat ve montaj çalışmalarında oluşacak, inşaat

(demir, tahta metal vb.) ve ambalaj (çimento kağıdı, ekipmanların kapları, kağıt, strafor vb.) atıkları hurda olarak toplanacaktır. Geri kazanımı mümkün olan atıklar yeniden kullanılacak ve/veya lisans almış geri dönüşüm firmalarına verilecektir. Geri kazanımı mümkün olmayan atıklar ise yine ilgili belediyenin katı atık toplama sistemine verilerek bertaraf edilmesi sağlanacaktır. Aksi bir durumun oluşması halinde katı atıkların 14.03.1991 tarih ve 20814 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olan “Katı Atıkların Kontrolü Yönetmeliği” , ambalaj atıklarının 24.08.2011 tarih ve 28035 sayılı


32

Resmi Gazete’ de yayımlanarak yürürlüğe giren “Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği” gereği bertaraf edilmesi sağlanacaktır.

Projenin tüm aşamalarında; çalışanlardan kaynaklanacak katı atıkların (yemek artığı, ambalaj kağıdı, pet şişe, cam şişe vb.) “Katı Atıkların Kontrolü Yönetmeliği” Madde 18’de belirtildiği gibi denizlere, göllere ve benzeri alıcı ortamlara, caddelere dökülmesinin yasak olduğu konusunda çalışanlar uyarılacak ve gerek bu yasağa gerekse “Katı Atıkların Kontrolü Yönetmeliği”nin tüm hükümlerine uymaları sağlanacaktır.

Arazi çalışmalarında direk ayaklarının dikileceği çukurlardan çıkan hafriyat yine bu

çukurların doldurulmasında ve arazinin tesviyesinde kullanılacağından hafriyat taşınması ve atığı söz konusu olmayacaktır. Ancak zeminin uygun olmadığı durumlarda direk ayakları farklı bir dolgu malzemesi ile doldurulacağından hafriyat oluşumu ve taşınması söz konusu olabilmektedir. Bunun gibi istisnai durumlarda hafriyat toprağı Mücavir alan içerisinde belediyenin verdiği izin ve talimatlar doğrultusunda belediyenin hafriyat sahasına, Mücavir alan dışında İstanbul ve Tekirdağ Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüklerinin izni alınarak, müdürlüğün gösterdiği alana hafriyat dökülecektir. Bu işlemler sırasında 18.03.2004 tarih ve 25406 sayılı Resmi Gazete’ de yayımlanarak yürürlüğe giren “Hafriyat Toprağı İnşaat Ve Yıkıntı Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği” Hükümlerine uyulacaktır.

İşletme Aşamasında EİH’nın tesisinin tamamlanıp işletme aşamasına geçildikten sonra bakım ekipleri

tarafından hat güzergahı boyunca senenin belirli zamanlarında hattın bakımı yapılacaktır. Bakım esnasında kırılan izolatörler yenilenecek; tellerin tolerans dışı gevşemesi (uzaması) veya kopması durumunda teller tamir edilecek, hasarlı malzemeler yenisi ile değiştirilecek olup çıkan malzemeler TEİAŞ ’a ait depolarda stoklanacaktır. Daha sonra bu malzemeler hurda olarak lisans almış firmalara verilecektir. Yurtdışında bazı uygulamalarda olduğu gibi, hat altında bitki yetişmesini önlemek amacıyla herhangi bir kimyasal madde (Herbisit) kullanılmayacaktır.

Projenin işletme aşamalarında geri dönüşümü mümkün olan ambalaj ve ambalaj

atıklar; 24.08.2011 tarih ve 28035 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren “Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği“ hükümlerine uygun olarak bertaraf edilecektir. IV.1.3.3. Hava Kirliliği

İnşaat Aşaması: Projenin arazi hazırlama ve inşaat çalışmalarında patlatma, kırma, öğütme gibi

işlemler yapılmayacak ve patlayıcı kullanılmayacaktır. Direklerin temel çukurları için yapılacak kazı işlemlerinden toz emisyonu oluşması söz konusudur. Her bir direk için 4 çukur açılacak ve direk ayaklarının oturacağı çukurların derinliği, genişliği ve eni yaklaşık 3 m’dir. Buna göre her bir direğin her bir ayağı için açılacak çukur hacmi;

V = 3 m x 3 m x 3 m

V = 27 m3 olacaktır.

Toplam hafriyat miktarı, toprak yoğunluğu 1,60 ton/m3 alınarak;

Hafriyat Miktarı =Toprak Yoğunluğu x Toplam Hacim bağıntısından;

= 27 m3 x 1,60 ton/m3


33

= 43,20 ton olarak bulunur.

Bir ayak çukuru için kazı işlemleri ortalama 4 saat sürmektedir. Buna göre saatte yapılacak hafriyat miktarı; 43,20 ton/4 saat = 10,8 ton/saat olacaktır.

Tablo IV.1.3.3.1. Toz Emisyonu Kütlesel Debi Hesaplamalarında Kullanılacak Emisyon Faktörleri

Kaynaklar Emisyon Faktörleri kg/ton

Kontrolsüz Kontrollü

Patlatma 0,080 -

Sökme 0,025 0,0125

Yükleme 0,010 0,005

Nakliye (gidiş-dönüş toplam mesafesi) 0,7 0,35

Boşaltma 0,010 0,005

Depolama 5,8 2,9

Birincil Kırıcı 0,243 0,0243

İkincil Kırıcı 0,585 0,0585

Üçüncül Kırıcı 0,585 0,0585 Kaynak: Sanayi Kaynaklı Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliği Ek-12, Tablo: 12-6

Tablo IV.1.3.3.1 de verilen emisyon faktörlerine göre kazı esnasında toz emisyon faktörü yükleme ve boşaltma toz emsiyon faktörleri ile aynı olarak 0,01 kg/ton alınır (Kazı ve yükleme emisyon faktörleri aynı formül kullanılarak hesaplanır/US EPA AP-42). Buna göre toplam saatlik kütlesel toz debisi;

10,80 ton/saat x 0,01 kg/ton= 0,108 kg/saat olarak bulunur. 03.07.2009 tarih ve 27277 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren

“Sanayi Kaynaklı Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliği”, Ek-2’de “Mevcut ve yeni kurulacak tesislerin bacalarından veya baca dışından atmosfere verilen emisyonların saatlik kütlesel debileri, mevcut tesisler için bacalarda ölçülerek, baca dışından atmosfere verilen emisyonlar ile yeni kurulacak tesisler için emisyon faktörleri kullanılarak tespit edilir. Saatlik kütlesel debi (kg/saat) değerleri Tablo 2.1’de verilen değerleri aşması halinde, tesis etki alanında emisyonların Hava Kirlenmesi Katkı Değeri (HKKD) mümkünse saatlik, aksi takdirde, günlük, aylık ve yıllık olarak hesaplanır.” ifadesinden yol çıkarak limit değerin 1,0 kg/saat olarak değerlendirilmektedir.

Projenin inşaat aşamasında toz emisyonu için hesaplanan değer toplam 0,108

kg/saat ( Kazı ve Boşaltma esnasında) olup, bu değer limit (1,0 kg/saat) değerin çok altında olduğu için hava kalitesi katkı değerlerinin tespitine veya modellenmesine gerek kalmamıştır.

Ayrıca inşaat çalışmaları sırasında makinelerin kullanılmasından dolayı az miktarda

oluşacak emisyonlardan başlıcalar CO, NOx, SOx ve tozdur. Bu emisyonların kontrolleri 04.04.2009 tarih ve 27190 sayılı Resmi Gazete’ de yayımlanarak yürürlüğe giren “Egzoz gaz Emisyonu Kontrolü Yönetmeliği” gereğince yerine getirilecek olup, araçlara ait emisyon pulları inşaat süresince kontrol edilecektir.

İşletme Aşaması: Projenin işletme aşamasında, EİH’den kaynaklı, hava kalitesi üzerine herhangi bir

etki söz konusu değildir.


34

IV.1.3.4. Gürültü Arazi hazırlama ve inşaat çalışmalarında (kazı, inşaat, montaj, vb.) kullanılacak

makine ve ekipmanlardan dolayı gürültü oluşumu söz konusu olacaktır. EİH Arazi Hazırlık ve İnşaat Çalışmalarında EİH inşaatında meydana gelecek gürültünün kaynakları ve seviyeleri alt montaj ve

üst montaj olmak üzere değerlendirilmiştir. Arazi hazırlama ve inşaat çalışmaları aşamasında kullanılacak makine ve

ekipmanların aynı zamanda ve aynı yerde çalıştığı varsayılarak en olumsuz şartlarda ortaya çıkacak toplam ses basınç düzeyini hesaplamak amacıyla önce her bir kaynaktan oluşacak ses gücü düzeyinden toplam ses gücü düzeyleri bulunur.

LWT = 10 Log (∑−

π

1i10Lwi/10) formülü yardımıyla hesaplanmaktadır.

LWİ = Her bir iş makinesinden kaynaklanan ses gücü düzeyi (dB) LWT = Toplam ses gücü düzeyi (dB) Kaynakların tamamından oluşacak toplam ses gücü düzeyi bulunduktan sonra,

oluşan bu ses gücü düzeyinin r uzaklıkta yaratacağı toplam ses basınç düzeyi (LPT) aşağıdaki formül kullanılarak hesaplanmaktadır.

LPT = LWT + 10 Log (Q/A) A = 4пr2 LPT = Tüm iş makinelerinden r mesafede oluşan toplam ses basınç düzeyi Q = Yönelme katsayısı (Yer düzeyindeki ses kaynağının yarı küresel dağılımı,

Q =2) r = Kaynaktan uzaklık (m) Atmosferin etkisiyle seste azalma (Aatm) ise kaynağın frekansına ve kaynaktan

uzaklığa bağlıdır. İş makineleri ve karayolu taşıtları için ortalama frekans aralığı 3.000-3.500 Hertz olarak kabul edilmiştir. Ortalama ses basınç seviyesindeki atmosferik rötuş nedeniyle meydana gelecek azalma ise aşağıdaki formülle hesaplanmaktadır.

Aatm = 7,4 x 10-8 x f2 x r / φ Aatm = Atmosferik rötuş ile ses basıncı düzeyindeki düşüş (dBA) f = İletilen Sesin Frekansı (500 ve 3,500) r = Kaynaktan Uzaklık (m) φ = Havanın Bağıl Nemi (% 76 ) Toplam gürültü basınç seviyesinin hesabı ise ses basınç seviyesinden atmosferik

rötuşun çıkarılması ile bulunur. L = LPT - Aatm L = Toplam Gürültü Basınç Seviyesi (dBA)

Ses düzeylerinin hesaplanması için aşağıdaki tabloda yer alan düzeltme faktörleri kullanılmıştır.

Merkez Frekansı (Hz) Düzeltme Faktörü 500 -3,2


35

1.000 0,0 2.000 +1,2 4.000 +1,0

İş ekipmanı ve iş ekipmanı kaynaklı gürültüler için ses basınç düzeyleri; Açık Alanda Kullanılan Teçhizat Tarafından Oluşturulan Çevredeki Gürültü Emisyonu İle İlgili Yönetmenlikte, bu yönetmelikte olmayan değerler ise Doç. Dr. Nevzat Özgüven’in Endüstriyel Gürültü Kontrolü, Makine Mühendisleri Odası yayınından alınmış olup; EİH'nin arazi hazırlık ve inşaat aşamasındaki gürültü hesapları bu formüller kullanılarak yapılmıştır.

Alt Montaj Aşaması Arazi hazırlama ve inşaat çalışmaları kapsamındaki alt montaj işlemlerinde gürültüye

neden olabilecek makine, ekipmanlar ve özellikleri Tablo IV.1.3.4.1’te bu araçlardan oluşması beklenen ortalama ses basınç seviyeleri uzaklığa göre sırasıyla Tablo IV.1.3.4.2’te ilgili grafik ise Şekil IV.1.3.4.1’de verilmiştir. Tablo IV.1.3.4.1.Alt Montaj Çalışmalarında Kullanılacak Makine Ve Ekipmanların Özellikleri

Gürültü Kaynağı Adet Ses Gücü Seviyesi (dBA)

Kamyon (LW1) 1 101

Ekskavatör(LW2) 1 103

Beton Pompası veya karıştırıcı(LW3) 1 115

Tablo IV.1.3.4.2.Alt Montaj Aşamasında Tüm Kaynaklardan Oluşacak Ortalama Ses Basınç Seviyelerinin Mesafelere Göre Dağılımı,

r (m) LPT (dBA)

Aatm (dBA) (f=500)

DF (dBA) (f=500)

L (dBA)

(f=500)

Aatm (dBA)

(f=1.000)

L (dBA)

(f=1.000)

Aatm (dBA)

(f=2.000)

DF (dBA)

(f=2.000)

L (dBA)

(f=2.000)

Aatm (dBA)

(f=4.000)

DF (dBA)

(f=4.000)

L (dBA)

(f=4.000) 1 107,45 0,00 -3,2 104,25 0,00 107,44 0,00 1,2 108,64 0,02 1 108,43 5 93,47 0,00 -3,2 90,26 0,01 93,46 0,02 1,2 94,64 0,09 1 94,37

10 87,45 0,00 -3,2 84,24 0,01 87,43 0,05 1,2 88,60 0,19 1 88,26 20 81,43 0,01 -3,2 78,22 0,02 81,40 0,09 1,2 82,53 0,37 1 82,06 30 77,90 0,01 -3,2 74,69 0,03 77,87 0,14 1,2 78,96 0,56 1 78,35 40 75,40 0,01 -3,2 72,19 0,05 75,36 0,19 1,2 76,42 0,74 1 75,66 50 73,47 0,01 -3,2 70,25 0,06 73,41 0,23 1,2 74,44 0,93 1 73,54 60 71,88 0,02 -3,2 68,67 0,07 71,81 0,28 1,2 72,81 1,11 1 71,77 70 70,54 0,02 -3,2 67,32 0,08 70,46 0,32 1,2 71,42 1,30 1 70,25 80 69,38 0,02 -3,2 66,16 0,09 69,29 0,37 1,2 70,21 1,48 1 68,90 90 68,36 0,03 -3,2 65,13 0,10 68,26 0,42 1,2 69,14 1,67 1 67,70

100 67,45 0,03 -3,2 64,22 0,12 67,33 0,46 1,2 68,18 1,85 1 66,60 125 65,51 0,04 -3,2 62,27 0,14 65,36 0,58 1,2 66,13 2,31 1 64,20 150 63,92 0,04 -3,2 60,68 0,17 63,75 0,69 1,2 64,43 2,78 1 62,15 200 61,43 0,06 -3,2 58,17 0,23 61,19 0,93 1,2 61,70 3,70 1 58,73 250 59,49 0,07 -3,2 56,21 0,29 59,20 1,16 1,2 59,53 4,63 1 55,86 300 57,90 0,09 -3,2 54,62 0,35 57,56 1,39 1,2 57,72 5,55 1 53,35 350 56,56 0,10 -3,2 53,26 0,40 56,16 1,62 1,2 56,15 6,48 1 51,09 400 55,40 0,12 -3,2 52,09 0,46 54,94 1,85 1,2 54,75 7,40 1 49,00 500 53,47 0,14 -3,2 50,12 0,58 52,89 2,31 1,2 52,35 9,25 1 45,22 600 51,88 0,17 -3,2 48,51 0,69 51,19 2,78 1,2 50,31 11,10 1 41,78 700 50,54 0,20 -3,2 47,14 0,81 49,73 3,24 1,2 48,51 12,95 1 38,59 800 49,38 0,23 -3,2 45,95 0,93 48,46 3,70 1,2 46,88 14,80 1 35,58 900 48,36 0,26 -3,2 44,90 1,04 47,32 4,16 1,2 45,40 16,65 1 32,71

1000 47,45 0,29 -3,2 43,96 1,16 46,29 4,63 1,2 44,02 18,50 1 29,95


36

Şekil IV.1.3.4.1. Alt Montaj Aşamasında Tüm Kaynaklardan Oluşması Beklenen Ortalama Ses Basınç Seviyelerinin Mesafelere Göre Dağılımı Grafiği

Üst Montaj Aşaması Arazi hazırlama ve inşaat çalışmaları kapsamında yapılacak üst montaj işlemlerinde

gürültüye neden olabilecek makine, ekipmanlar ve özellikleri Tablo IV.1.3.4.3.'de, bu araçlardan kaynaklanacak ortalama ses basınç seviyeleri uzaklığa göre sırasıyla Tablo IV.1.3.4.4.’de, ilgili grafik ise Şekil VI.1.3.4.2.’de verilmiştir.

Tablo IV.1.3.4.3.Üst Montaj Çalışmalarında Kullanılacak Makine Ve Ekipmanların Özellikleri Gürültü Kaynağı Adet Ses Gücü Düzeyi (dBA)

Kamyon (LW1) 1 101

Vinç (LW2) 1 101

Tablo IV.1.3.4.4.Üst Montaj Aşamasında Tüm Kaynaklardan Oluşması Beklenen Ortalama Ses Basınç Seviyelerinin Mesafelere Göre Dağılımı

LPT

(dBA) Aatm

(dBA) (f=500)

DF (dBA) (f=500)

L (dBA) (f=500)

Aatm (dBA)

(f=1.000)

L (dBA)

(f=1.000)

Aatm (dBA)

(f=2.000)

DF (dBA)

(f=2.000)

L (dBA)

(f=2.000)

Aatm (dBA)

(f=4.000)

DF (dBA)

(f=4.000)

L (dBA)

(f=4.000) 1 99,56 0,00 -3,2 96,36 0,00 99,56 0,00 1,2 100,76 0,02 1 100,55

5 85,58 0,00 -3,2 82,38 0,01 85,58 0,02 1,2 86,76 0,09 1 86,49

10 79,56 0,00 -3,2 76,36 0,01 79,55 0,05 1,2 80,72 0,19 1 80,38

20 73,54 0,01 -3,2 70,34 0,02 73,52 0,09 1,2 74,65 0,37 1 74,17

30 70,02 0,01 -3,2 66,81 0,03 69,99 0,14 1,2 71,08 0,56 1 70,47

40 67,52 0,01 -3,2 64,31 0,05 67,48 0,19 1,2 68,54 0,74 1 67,78

50 65,58 0,01 -3,2 62,37 0,06 65,53 0,23 1,2 66,55 0,93 1 65,66

60 64,00 0,02 -3,2 60,78 0,07 63,93 0,28 1,2 64,92 1,11 1 63,89

70 62,66 0,02 -3,2 59,44 0,08 62,58 0,32 1,2 63,54 1,30 1 62,37

80 61,50 0,02 -3,2 58,28 0,09 61,41 0,37 1,2 62,33 1,48 1 61,02

90 60,48 0,03 -3,2 57,25 0,10 60,38 0,42 1,2 61,26 1,67 1 59,81

100 59,56 0,03 -3,2 56,34 0,12 59,45 0,46 1,2 60,30 1,85 1 58,71

0,00

20,00

40,00

60,00

80,00

100,00

120,00

1 10 30 50 70 90 125

200

300

400

600

800

1000

Mesafe(m)

Gür

ültü

Sev

iyes

i (dB

A)

L(dBA) (f:500)L (dBA) (f:1000)L(dBA) (f:2000)L (dBA) ( f:4000)


37

125 57,63 0,04 -3,2 54,39 0,14 57,48 0,58 1,2 58,25 2,31 1 56,31

150 56,04 0,04 -3,2 52,80 0,17 55,87 0,69 1,2 56,55 2,78 1 54,27

200 53,54 0,06 -3,2 50,29 0,23 53,31 0,93 1,2 53,82 3,70 1 50,84

250 51,61 0,07 -3,2 48,33 0,29 51,32 1,16 1,2 51,65 4,63 1 47,98

300 50,02 0,09 -3,2 46,73 0,35 49,67 1,39 1,2 49,83 5,55 1 45,47

350 48,68 0,10 -3,2 45,38 0,40 48,28 1,62 1,2 48,26 6,48 1 43,21

400 47,52 0,12 -3,2 44,21 0,46 47,06 1,85 1,2 46,87 7,40 1 41,12

500 45,58 0,14 -3,2 42,24 0,58 45,01 2,31 1,2 44,47 9,25 1 37,33

600 44,00 0,17 -3,2 40,63 0,69 43,31 2,78 1,2 42,43 11,10 1 33,90

700 42,66 0,20 -3,2 39,26 0,81 41,85 3,24 1,2 40,62 12,95 1 30,71

800 41,50 0,23 -3,2 38,07 0,93 40,58 3,70 1,2 39,00 14,80 1 27,70

900 40,48 0,26 -3,2 37,02 1,04 39,44 4,16 1,2 37,52 16,65 1 24,83

1000 39,56 0,29 -3,2 36,07 1,16 38,41 4,63 1,2 36,14 18,50 1 22,06

Şekil IV.1.3.4.2. Üst Montaj Aşamasında Tüm Kaynaklardan Oluşması Beklenen Ortalama Ses Basınç Seviyelerinin Mesafelere Göre Dağılımı Grafiği

Sonuç 04.06.2010 tarih ve 27601 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren

Çevresel Gürültünün Değerlendirilmesi ve Yönetimi Yönetmeliği’nde belirtilen kabul edilebilir en yüksek gürültü seviyeleri Tablo IV.1.3.4.5’de verilmiştir.

Tablo IV.1.3.4.5. Şantiye Alanı İçin Çevresel Gürültü Sınır Değerleri Faaliyet türü (yapım, yıkım ve onarım) Lgündüz (dBA)

Bina 70

Yol 75

Diğer kaynaklar 70 Tablo IV.1.3.4.2. ve Tablo IV.1.3.4.4’de verilen gürültü seviyeleri Tablo IV.1.3.4.5’de

verilen yönetmelik değerleriyle karşılaştırıldığında; alt montaj aşamasında 60 m üst montaj aşamasında ise kaynaktan yaklaşık 30 m’den sonra, Çevresel Gürültünün Değerlendirilmesi ve Yönetimi Yönetmeliği Madde 23’te belirtilen 70 dBA sınırının altında kaldığı görülmektedir.

0,00

20,00

40,00

60,00

80,00

100,00

120,00

1 10 30 50 70 90 125

200

300

400

600

800

1000

mesafe (m)

Gür

ültü

sev

iyes

i dB

A

L(f:500)L(f:1000)L(f:2000)L(f:4000)


38

Gürültü kaynağında tüm makinelerin aynı anda çalıştığı durumda; Tekirdağ ili tarafında en yakın yerleşim yeri olan 300 m uzaklıktaki Yakuplu ve 350 m mesafedeki Türkğücü Köyleri olup, yerleşim yerlerinde 46,73 dBA olacağı, İstanbul ilinde ise hadımköy’de yaklaşık 25 m mesafede 68 dBA olacagı tahmin edilmektedir. Dolayısıyla hattın geçeceği güzergaha en yakın yerleşim yerinde ilgili yönetmelikte belirtilen sınır değerlerin altında gürültü oluşacaktır.

Proje kapsamında arazi hazırlık çalışmaları açık sahada yapılacağından, gürültü

tedbirlerinin alınması oldukça güç olacaktır. Gürültü, çalışmalar süresince gün boyu değişiklik gösterecek ancak çalışmalar gündüz (07.00-19.00) yapılacağından gürültü oluşumu sınırlandırılmış olacaktır. Zorunlu bir durum (karayolu atlaması, trafik yoğunluğu, vb.) oluşmadıkça geceleri çalışma yapılmayacaktır.

Proje kapsamındaki çalışmalarda, söz konusu yönetmeliğin 9. Maddesi’nde belirtilen

“kara yolu araçlarında uyulması gereken şartlar” ve 13.Maddesi’nde “açık alanda kullanılan ekipmanlarda uyulması gereken şartlar” dikkate alınarak, gürültü oluşumunu minimize etmek için gerekli tedbirler alınacaktır.

İnşaat aşamasında makine ve ekipmanlarda meydana gelecek gürültüden çalışanları

koruyabilmek için, 4857 sayılı İş Kanuna istinaden çıkartılmış ilgili yönetmelikler ve tüzük hükümleri gereğince, işçilerin gürültüye maruz kalmaları sonucu sağlık ve güvenlik yönünden oluşabilecek risklerden, özellikle işitme ile ilgili risklerden korunmaları için gerekli önlemler alınacaktır. Bu konuda ayrıca 25.02.2010 tarihli TEİAŞ İş Güvenliği Yönetmeliği’nin 249. maddesi gereğince; “85 desibelin üzerinde ses ve gürültü olan yerlerde çalışan kişi, kulaklarını koruması için kulaklık veya kulak tıkaçlarını mutlaka kullanacaktır.”

Böylece, çalışmalarda makine ve ekipmanlardan kaynaklı oluşacak gürültü seviyeleri

çalışanları rahatsız etmeyecek düzeye indirilmiş olacaktır. Ayrıca yönetmeliklerin öngördüğü değerlere bağlı kalınarak, çevreye verilecek gürültü, minimum düzeyde tutulmuş olacaktır.

İşletme Aşaması: İşletme döneminde, elektrik alan, iletkenlerin yüzeylerinde havanın elektriksel olarak

parçalanmasıyla yüklü parçacıkların ortaya çıkmasına neden olur ki bu da “korona” olarak adlandırılmaktadır. Korona gürültüsü, iletkenlerden kaynaklanan bir crackling (çatırdama) gürültüdür. İşletme aşamasında rüzgar gürültüsü ve iletkenlerden oluşan korona gürültüsü oluşması beklenmektedir. Arka planda oluşacak doğal gürültünün etkisiyle korona gürültüsü duyulamayacak seviyelerde olacaktır.

Korona gürültüsü kuru ve yaş havada olur, fakat hafif yağmurda, korona gürültüsü,

yağmurun kendisinden bile büyük olabilir. Bandıllı iletkenli iletim hatları çok az korona gürültüsü yaratır ve bu gürültünün kamulaştırma alanının ötesinden duyulması zordur. Benzer gerilimli 380 kV Çayırhan-Sincan TM EİH’de yapılan aşağıdaki ölçüm sonuçları ile de doğrulanmaktadır. Tablo IV.1.3.4.6. 380 kV EİH ve TM için Gürültü Ölçüm Değerlerileri,

Tesis Tipi Tanımlama Mesafe (m) Ölçüm Sonrası (dBA)

380 kV EİH Orta Fazın Altında 0 54,1 Dış Fazın Altında 15 53,1

Dış Fazın Yanında 20 52,8

380 kV TM 380 kV EİH Altında 0 53,4

Şalt Sahasında 15 53 154 kV EİH Altında 20 49,2

Kaynak: Gürültü Kirliliği Ölçüm Analiz Raporu, Rapor No:15.07.2002.G.0001 Mülga Çevre Bakanlığı


39

EİH’nın bakım ve denetleme çalışmaları esnasında kullanılacak araçlardan dolayı da gürültü oluşumu söz konusu olabilecektir. Ancak bu gürültülerin çok düşük miktarlarda olması ve çevredekileri fazla etkilememesi beklenmektedir.

IV.1.3.5. EMA (Elektromanyetik Alan)

İnşaat Aşaması: Projenin inşaat aşaması sırasında EMA oluşumu söz konusu değildir. İşletme Aşaması: Elektromanyetik yayılımlar dalga boylarına, frekanslarına ve enerjilerine bağlı

olarak; radyo dalgaları, mikrodalgalar, infrared ışınları, görünür ışık, ultraviyole ışınları, x-ışınları, gama-ışınları ve kozmik ışınlar gibi türleri bulunmaktadır.

Başlıca yayılım türleri; iyonlaştırıcı yayılım ve iyonlaştırıcı olmayan yayılım olmak

üzere iki grupta toplanabilir. İyonlaştırıcı yayılım; madde içerisinden geçerken enerjisini ortama aktarmak

suretiyle, ortamdaki atomları doğrudan veya dolaylı yollarla iyonlaştıran yayılım türüdür. İyonlaştırıcı özelliğe sahip olmayan; sabit telekomünikasyon cihazları olan baz

istasyonları, radyo ve televizyon vericileri ile elektrik iletim hatları, trafo merkezleri ve elektrikli ev aletlerinden (mikrodalga fırınlar, traş makinesi, saç kurutma makinesi v.b.) kaynaklanan yayılım ise, iyonlaştırıcı olmayan yayılım olarak ifade edilen elektromanyetik yayılım grubunda yer almaktadır.

EİH’larından yayılan elektromanyetik dalgalarının etkilerini, “manyetik” ve “elektrik”

olmak üzere iki ayrı şekilde görmek mümkündür. Manyetik alan kablodan geçen akımla, elektrik alan ise gerilim ile orantılıdır. Elektrik alanları, gerilim tarafından üretilirler ve gerilim arttıkça şiddetlenirler. Elektrik alanın gücü, Volt/metre (V/m) olarak ölçülmektedir.

Manyetik alan ise hareketli ve yüklü parçacıkların diğer yüklü parçacıklara

uyguladığı kuvvettir. Akım boyunca dairesel ve sürekli bir manyetik alan oluşur. Manyetik Alanın büyüklüğü ve yönü akım şiddetine göre değişiklik göstermektedir. Manyetik Alan, Gauss (G) veya Tesla (T) tanımlanmaktadır.

Elektrik ve manyetik alanın biyolojik yaşam üzerine etkileri konusunda birçok

araştırma yapılmıştır. Bu araştırmalarda özellikle insan sağlığı üzerine olan etkilerin değerlendirilmesi birkaç basamakta gerçekleştirilmektedir. Bu basamaklar; biyolojik etkilerin tam olarak saptanması, bu etkilerin insan sağlığını nasıl etkilediği ve frekanslarıdır.

Elektrikli aletleri, enerji iletim ve dağıtım hatlarının etrafında, hem elektrik ve hem de

manyetik alanlar bulunmasına rağmen, en son araştırmalar, manyetik alanların potansiyel sağlık etkileri üzerine odaklanmıştır.

Bu nedenle elektrik ve manyetik alanlarla ilgili yapılan çalışmaların önemli bir

bölümü kanser araştırmaları konusunda yoğunlaşmıştır. Yapılan araştırma sonuçlarına göre, bazı “risk faktörleri” belirlenerek, değişik etkilere göre kanser riskleri ortaya konmuştur. Örneğin, risk faktörünün 2 olması, kontrol grubuna göre iki kat daha fazla kansere yakalanma ihtimalini ortaya koymaktadır. Kanıtlanmış potansiyel risk faktörleri Tablo IV.1.3.5.1’de verilmiştir.

Bu tablodaki değerler, istatistiksel çalışmaların bir sonucudur. Potansiyel etkilerin


40

birbirinden ayrılmasının çok zor olduğu ve etkilerin diğer etkileri bastırdığı veya arttırdığı tablodaki değerlerden de görülmektedir.

Sonuç olarak, elektrik ve manyetik alanın insan yaşamı üzerine olan olumsuz etkileri

kanıtlanmamıştır. EMA şiddeti, günlük olarak kullandığımız elektrikle çalışan ev aletlerinde de değişik düzeylerde ortaya çıkmaktadır. EMA şiddetinin, günlük olarak kullandığımız elektrikle çalışan ev aletlerindeki durumu Tablo IV.1.3.5.2’de verilmiştir.

Tablo IV.1.3.5.1. Kansere Sebebiyet Vermesi Muhtemel Faktörlerin Bağıl Riskleri,

Faktör (Kanser Tipi) Bağıl Risk Referans

Sigara (Akciğer Kanseri)* 10 - 40 Wyner ve Hoffman, 1982

Benzenle İlgili Çalışan İşçiler (Lösemi)2 1.5 - 20 Sandler ve Collman, 1987 Asbest Mesleki Temas (Akciğer Kanseri)2 2-6 Fraumeni ve Blot,1982 Doğum Öncesi X Işınları (Çocuk Kanseri) 2,4 Harvey ve diğerleri,1985 Çevresel Tütün Dumanı-Pasif İçicilik (Akciğer Kanseri)2 2-3 Fielding ve Phenow,1988

Saç Boyası (Lösemi) 1.8 Cantor et al., 1988

İletim Hatları (Çocuk Kanseri) 1,79-2,02 Wertheimer ve Leeper,1979 Savitz , Dr. Draperve diğerleri

Sakarin (Mesane Kanseri) 1,5-2,6 IARC,1987 Aşırı Alkol (Ağız Kanseri)2 1,4-2,33 Tuyns,1982 Elektrik İşleri (Lösemi) 1,4-1,9 Savitz ve Calle,1987 Kahve (Mesane Kanseri) 1,3-2,6 Morison ve Cole, 1987 Klorlanmış Yüzey Suyu (Mesane Kanseri) 1,3-2,3 Subcommittee on Disinfectants By-Products,1987 1Monson (1980) nisbi risk seviyelerini aşağıdaki gibi tanımlamıştır: Nisbi Risk Bağıntı Gücü 1,0-1,2 Hiç 1,2-1,5 Zayıf 1,5-3,0 Orta 3,0-10,0 Güçlü 10,0 Üstü Sonsuz

2 Sebep-Sonuç ilişkisini genel olarak onayladıkları düşünülmektedir. 3 Alkol ağır sigara dumanıyla bağlı olarak ağız kanseri riskini 15,5’ e kadar yükseltir.

Kaynak: Nero 1988, Wilson ve Cronnch 1987, Ahlborr ve arkadaşları,1987 Tablo IV.1.3.5.2. Elektrikli Ev Aletlerinin EMA Şiddetleri Kaynaktan Uzaklık

15 cm

33,3 cm

66,6 cm

133,2 cm

Saç Kurutma Makinesi Düşük 1 - - - Orta 300 1 - - Yüksek 700 70 10 1 Elektrikli Traş Makinesi Düşük 4 - - - Orta 100 20 - - Yüksek 600 100 10 1 Mutfak Robotu Düşük 30 5 - - Orta 70 10 2 - Yüksek 100 20 3 - Bulaşık Makinesi Düşük 10 6 2 - Orta 20 10 4 - Yüksek 100 30 7 1 Çöp Öğütücü Düşük 60 8 1 - Orta 80 10 2 - Yüksek 100 20 3 - Mikser Düşük 30 5 - - Orta 100 10 1 - Yüksek 600 100 10 - Mikrodalga Fırın Düşük 100 1 1 - Orta 200 4 10 2 Yüksek 300 200 30 20 Çamaşır Makinesi


41

Düşük 4 1 - - Orta 20 7 1 - Yüksek 100 30 6 - Elektrikli Süpürge Düşük 100 20 4 - Orta 300 60 10 1 Yüksek 700 200 50 10 Elektrikli Testere Düşük 50 9 1 - Orta 200 40 5 - Yüksek 1000 300 40 4 Matkap Düşük 100 20 3 - Orta 150 30 4 - Yüksek 200 40 6 - Kaynak: Elektrik Alanları ve Manyetik Alanlar,Cilt I, Mülga TEAŞ Çevre Daire Başkanlığı, Nisan 2001

Tablo IV.1.3.5.2'de verilen EMA şiddetlerinin, insan yaşamını ne ölçüde ve nasıl

etkilediği bilinmemektedir. Ancak, bazı ülkelerde sınır değerler konularak, bir güvenlik payı bırakılmak istenmiştir.

Türkiye’de EİH’larından kaynaklanacak elektrik ve manyetik alanlar için 24.07.2010

tarih ve 27651 sayılı Resmi Gazete’ de yayımlanarak yürürlüğe giren İyonlaştırıcı Olmayan Radyasyonun Olumsuz Etkilerinden Çevre ve Halkın Korunmasına Yönelik Alınması Gereken Tedbirlere İlişkin Yönetmelik hükümleri geçerlidir. Ayrıca 30 Kasım 2000 tarih ve 24246 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren “Elektrik Kuvvetli Akım Tesisleri Yönetmeliği-EKAT” EİH’larının yerleşim yerlerine, yollara ve tesislere olan mesafesine bazı sınırlamalar getirmiş ve hatların tesis iznini bu şartlara bağlamıştır. 380 kV gerilimli planlanan EİH güzergahı üzerinde de bu mesafelere uyulacaktır.

Tablo IV.1.3.5.3. Frekens Bantlarındaki Elektrik, Manyetik ve Elektromanyetik Alanlar İçin Limit Değerler

Ferekans Aralığı f(HZ)

Elektrik Alan Şiddeti E(V/m)

Manyetik Alan Şiddeti H(A/m)

Manyetik Akı Yoğunluğu B(µT)

Eşdeğer Düzlem Dalga Güç Yoğunluğu Seq(W/m2)

50 15000 160 200 - Kaynak: İyonlaştırıcı Olmayan Radyasyonun Olumsuz Etkilerinden Çevre ve Halkın Korunmasına Yönelik Alınması Gereken Tedbirlere ilişkin Yönetmelik Değerleri Baz Alınarak Hesaplanmıştır

Uluslararası Radyasyondan Korunma Birliği - Uluslararası İyonize Olmayan Radyasyon Komitesi (IRPA/INIRC) ve Dünya Sağlık Örgütü (WHO) Çevre Sağlığı Bölümü’ nün işbirliği ve Birleşmiş Milletler Çevre Programı’nın (UNEP) desteği ile 50/60 Hz’lik elektrik ve manyetik alanlar için belirtilen sınır değerler Tablo IV.1.3.5.4’te verilmiştir. Tablo IV.1.3.5.4. 50/60 Hz. Elektrik ve Manyetik Alanlar İçin Sınır Değerler

Maruz Kalma Koşulları Elektrik Alanı (kV/m) Magnetik Alan (Gauss)

Çalışanlar Tam gün 10 5 Kısa süre (2 saat/gün) 30 50 Uzuvlar - 250

Halk 24 saat/gün 5 1.05 Günde birkaç saat 10 10.05

Kaynak: Zipse,1993

500 kV iletim hatları için yapılan bir başka çalışmada maksimum EMA şiddeti 800 mG olarak tespit edilmiştir. Bu değer, IRPA/INIRC’ nın belirlemiş olduğu halkın sürekli olarak maruz kalabileceği 1000 mG’ un altındadır.


42

Ülkemizde yüksek gerilimli elektrik iletim kaynaklı elektrik alanı ve manyetik alan düzeylerinin saptanmasına yönelik ilk ve tek kapsamlı çalışma, 2001 yılında Mülga TEAŞ ile TÜBİTAK Ulusal Metroloji Enstitüsü tarafından gerçekleştirilmiştir. Bu ölçümlerde, proje kapsamındaki değer aşağıda verilmiştir.

Buna göre, bu proje kapsamında tesis edilecek EİH EMA etkileri yönetmelikteki

değerlerin altında olduğu görülmektedir. EİH’den yayılan EMA’lar mesafeye bağlı olarak da azalmaktadır. Hattan uzağa

gidildikçe EMA şiddetleri azalmakta olduğu bilinen bir gerçektir. Tablo IV.1.3.5.5. Yüksek Gerilimli Elektrik İletim Tesislerinden Kaynaklı Elektrik ve Manyetik Alanlar

Tesis Tipi Elektrik Alanı (kV/m) Manyetik Alan (mG)

154 kV EİH 0,3-1 9-14

154 kV Yeraltı EİH 3-4 25-27

154 kV GIS TM 3-5 35-39

154 kV TM 0,1-2 30-140

380 kV EİH 1-3 35-60

380 kV TM 1-6 25-69 Kaynak: Elektrik Alanları ve Manyetik Alanlar, Mülga TEAŞ Çevre Daire Başkanlığı Nisan 2001 IV.1.3.6. Hafriyat

İnşaat Aşaması:

Arazi hazırlanması için yapılacak işler kapsamında, EİH projesinde etüt ve tevziat çalışmalarından sonra arazide (hat güzergahında) ilk olarak, some noktaları ve direk ayaklarının yerleri belirlenerek, aplikasyonları yapılacaktır. Aplikasyonda 1 adet merkez kazığı 4x4= 16 adet ayak kazığı, 1 adet konsol kazığı, 2 adet istikamet kazığı (ileri ve geri) ve 1 adet de alinman (ileri hat kazığı) çakılmakta olup, bu işlemlerden sonra doğrudan inşaat aşamasına geçilmektedir.

EİH Güzergahı boyunca yaklaşık 100 adet direk dikilecektir. İnşaat aşamasında ilk

olarak proje alanında aplikasyonu yapılan EİH direklerinin, temel çukurları için kazı işlemleri yapılacaktır.

Yapılacak kazı çalışmalarında her bir direk için 4 çukur açılmakta olup, direk

ayaklarının oturacağı çukurların derinliği,genişliği, eni yaklaşık 3 m’dir. Her bir direğin her bir ayağı için açılacak çukur hacmi;(Vçukur) Vçukur= 3 x 3 x 3 Vçukur=27 m3 olacaktır. Buna göre 100 adet direk için açılacak; 100 direk x 4 çukur/direk = 400 adet direk çukurları açılacaktır. Toplam hafriyat ise birim çukur hacmi 27 m3/çukur alınarak; 400 çukur x 27 m3/çukur = 10.800 m3 olacaktır. Proje alanında tesis edilecek 100 adet direk için proje kapsamında yapılacak sıyırma

ve hafriyat işlemlerinde toplam 10.800 m3 hafriyat yapılacaktır. Bu hafriyat çalışmalarında


43

bitkisel(nebati) toprak kalınlığı 25 cm kabulüyle: Üst Örtü Toprağı = 400 x 3 x 3 x 0,25 = 900 m3 Alt Örtü Toprağı = 400 x 3 x 3 x (3 - 0,25) = 9.900 m3 çıkarılacaktır. Üst örtü toprağı, düzgün şekilde yapısı bozulmadan sıyrılacak ve direk ayak

kenarlarına depolanacaktır. Sonrasında alt örtü toprağı da benzer şekilde dağıtılmadan çıkarılarak depolanacaktır. Direk ayaklarının temel işlemlerinin tamamlanmasından sonra alt örtü toprağı ile temel iç dolgu işlemleri yapılacaktır. Ardından bitkisel(nebati) toprak malzemesi, direk ayaklarının altına düzgün bir şekilde serilecektir. Dolayısıyla arazi hazırlık ve inşaat aşamalarında yapılacak bu hafriyat çalışmasıyla hafriyat artığı oluşmayacaktır.

İşletme Aşaması:

Projenin işletme aşamasında hafriyat oluşumu söz konusu değildir.

IV.2. Yatırımın Çevreye Olan Etkilerinin Değerlendirilmesinde Kullanılacak Tahmin Yöntemlerinin Genel Tanıtımı,

Yatırımın çevreye olan etkilerinin değerlendirilmesinde; Çevresel Gürültünün Değerlendirilmesi ve Yönetimi Yönetmeliği, Sanayi Kaynaklı Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliği, Ambalaj ve Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği, Su Kirliliği Kontrol Yönetmeliği, Katı Atıkların Kontrolü Yönetmeliği, Tehlikeli Atıkların Kontrolü Yönetmeliği, İyonlaştırıcı Olmayan Radyasyonun Olumsuz Etkilerinden Çevre ve Halkın Korunmasına Yönelik Alınması Gereken Tedbirlere İlişkin Yönetmelik, Elektrik Kuvvetli Akım Tesisleri Yönetmeliği, İlbank değerleri, Uluslararası Radyasyondan Korunma Birliği-Uluslararası İyonize Olmayan Radyasyon Komitesi (IRPA/INIRC), Dünya Sağlık Örgütü (WHO) Çevre Sağlığı Bölümü, Birleşmiş Milletler Çevre Programı (UNEP)’nın değerleri ve TEİAŞ Genel Müdürlüğünün çalışmaları, ulusal ve uluslararası literatürde kabul görmüş değerler kullanılmıştır.

Proje kapsamında EİH’nin gerek inşaat ve gerekse işletme aşamalarında olası

çevresel etkiler beklenmektedir. Bu etkileri kısa başlıklar halinde; katı atıklar, sıvı atıklar, hava emisyonları, gürültü, elektromanyetik alan olarak sıralayabiliriz. Bu çevresel etkilerin, çevresel etki değerlendirmesi çalışmalarında, detaylı incelenmesi yapılarak, olabilecek en kötü hal senaryosu çerçevesinde önlemlerin alınması sağlanacaktır.

IV.3. Çevreye Olabilecek Olumsuz Etkilerin Azaltılması İçin Alınması Düşünülen Önlemlerin Tanıtımı.

TEİAŞ Genel Müdürlüğü tarafından tesisi ve işletmesi planlanan 380 kV Hadımköy

GIS TM-Çorlu 380 EİH’nin inşaat ve işletme aşamalarında çevreye olabilecek olumsuz etkilerin minimuma indirilmesi için alınacak önlemler ÇED Raporunda detaylı olarak belirtilecektir.


BÖLÜM V

HALKIN KATILIMI


44

BÖLÜM V: HALKIN KATILIMI V.1. Projeden Etkilenmesi Olası Halkın Belirlenmesi Ve Halkın Görüşlerinin ÇED Çalışmasına Yansıtılması İçin Önerilen Yöntemler

EİH Projesi kapsamında birinci derece etkilenecek kesim, proje güzergâhına yakın

yerleşim yerlerinde yaşamını sürdüren yerel halktır. Yörede yaşayan ve yöreden geçimini sağlayan yerel halkın içinde özellikle istimlak ve irtifak hakkı çalışmalarının gerçekleştirildiği arazi sahipleri öncelikli olarak etkileneceklerdir.

Bölüm 2’de proje alanı ve yakın çevresinde yer alan yerleşim birimlerinin güzergâh

üzerindeki konumları ayrıntılı olarak verilmiştir. Dolayısıyla bu yerleşim yerlerinde yaşayanlar projeden doğrudan ve dolaylı olarak etkilenecek kesimdir.

EİH Projesi ile ilgili ÇED çalışmaları başlamış olup, bu çalışmalar kapsamında

çalışma grubu ve ilgili kurumlarca yöre birçok defa ziyaret edilmekte, arazi etütleri ve mahallinde incelemeler yapılmaktadır. Bu ziyaretlerde mümkün olduğunca yöre halkı proje ile ilgili olarak bilgilendirilecek ve yöre halkının konuya ilişkin düşünce ve görüşleri alınmaya çalışılacaktır.

Proje ile ilgili ÇED çalışmaları, 17.08.2008 tarih ve 26939 sayılı Resmi Gazete’de

yayımlanarak yürürlüğe giren ÇED Yönetmeliği’ne uygun olarak yürütülmektedir. Bu kapsamda yönetmeliğin 9. Maddesi gereği, Kapsam ve Özel Format Belirleme Toplantısından önce, halkı yatırım hakkında bilgilendirmek, projeye ilişkin görüş ve önerilerini almak, hazırlanacak ÇED Raporunda bu görüşlere yer vermek üzere Çevre ve Şehircilik Bakanlığı tarafından belirlenecek tarihte Halkın Katılım Toplantısı yapılacaktır.

Halkın Katılım Toplantısı projeden en çok etkilenecek ve tüm yerleşim yerlerinden

yöre halkının kolayca ulaşabileceği, İstanbul ve Tekirdağ Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüklerinin de uygun göreceği yerleşim yerinde yapılacaktır.

Halkın Katılım Toplantısı için; projeden etkilenmesi muhtemel yerleşim yerlerinde

duyurular yapılacak ve toplantının içeriği, tarih ve saatinin yer aldığı duyuru metni, ulusal ve yerel düzeyde yayın yapan gazetelerde yayınlanarak çok sayıda ilgilinin katılmasına çalışılacaktır. Böylece yöre halkının faaliyetle ilgili görüş ve önerilerini bildirmeleri mümkün olacaktır.

Ayrıca halkın proje ile ilgili bilgilendirilmesi amacıyla; proje hakkında kısa görsel

sunumlar yapılacak ve kısa bilgilerin yer aldığı broşürler bastırılıp, katılımcılara dağıtılarak proje hakkında bilgilerin halk arasında yayılması ve halkın katılımı toplantısına katılma imkanı olmayan yöre halkı da bilgilendirilmiş olacaktır.

V.2 Görüşlerine Başvurulması Öngörülen Diğer Taraflar,

Bu kapsamda görüş istenen kurumlar yanında planlanan EİH Projesinin ÇED süreci

kapsamında; T.C Çevre ve Şehircilik Bakanlığının belirleyeceği Komisyondaki Kurum ve Kuruluşların görüşü alınacaktır.

V.3 Bu Konuda Verebileceği Diğer Bilgi ve Belgeler,

Hâlihazırda bu konuda belirtilebilecek başka bir bilgi ve belge bulunmamaktadır.


BÖLÜM VI

YUKARIDA VERİLEN BAŞLIKLARA GÖRE TEMİN EDİLEN BİLGİLERİN TEKNİK

OLMAYAN BİR ÖZETİ


45

BÖLÜM VI: YUKARIDA VERİLEN BAŞLIKLARA GÖRE TEMİN EDİLEN BİLGİLERİN TEKNİK OLMAYAN BİR ÖZETİ,

Enerji sektöründe temel amaç, artan nüfusun ve gelişen ekonominin enerji ihtiyaçlarının sürekli ve kesintisiz bir şekilde ve mümkün olan en düşük maliyetlerle karşılanabilmesidir.

Bu kapsamda proje, Tekirdağ ili Çorlu ilçesi sınırları içerisinde Çorlu 380 TM’den

başlayarak, İstanbul ili sınırında Hadımköy GIS TM’ye bağlanarak enterkonnekte sisteme bağlanacaktır. Yeni yapılacak Hat boyunca 9 adet some direği, 1 adet nihai direk ve yaklaşık 90 adet taşıyıcı direk kullanılacaktır. Proje kapsamında 154 kV olan hattın Karakteristiği yenileme ile 380 kV ya çıkartılacaktır.

Bu proje kapsamında, TEİAŞ Genel Müdürlüğü tarafından tesisi ve işletilmesi

planlanan 380 kV geriliminde 2x1272 MCM iletkenli yaklaşık 28 km yeni güzergah, mevcutta 154 kV geriliminde olan 60 Km uzunluğundaki Hattın 380 kV 2x1272 MCM iletkenliğinde yenilenmesi ve devamında 154 kV geriliminde olan 7,5 Km + 7,7 Km uzunluğundaki EİH’nın 380 kV 2x1272 MCM + 154 kV 2x1272 MCM iletkenliğinde yenilemesi yapılacaktır. Planlana EİH yatırım programına alınarak tesisi planlanan Çorlu 380 Trafo Merkezinden (TM) başlayarak, 380 kV gerilimindeki Hadımköy GIS TM’ye bağlanacaktır.

Tesis edilmesi ve işletilmesi planlanmakta olan bu hattın, en son düzenlemelere göre

% 3 amortisman göz önüne alındığında, projenin ömrü yaklaşık 30 yıl olarak öngörülmektedir.

ÇED çalışmalarında, “İnceleme Alanı” olarak, güzergahın sağından ve solundan 2,5

km olmak üzere toplam 5 km genişliğinde bir koridor esas alınacaktır. Proje güzergahına ait 1/25.000 ölçekli topografik harita EK-2’de sunulmuştur.

Tesis edilecek EİH için hat boyunca 90 taşıyıcı, 9 some (durdurucu) ve 1 nihai direği

olmak üzere toplam 100 direk dikilmesi planlanmaktadır. İlk olarak direk etrafında yoğun olarak başlayacak olan inşaat çalışmaları hat boyunca 50 m genişliğinde bir koridor boyunca devam edecektir.

EİH için kullanılacak direk tipleri henüz belirlenmemiştir. Bu nedenle yaklaşık 100

adet direk için yaklaşık 21.000 m2 alanda EİH için için arazinin vasfına göre mülkiyet hakkı olarak kamulaştırma yapılacak, izin alınacak veya tahsis amacı değişikliği yapılacaktır. Ayrıca , güzergahın sağından ve solundan 25 m olmak üzere (direk yerleri ve mera alanları hariç) yaklaşık 1.429.000 m2 alanda ise irtifak hakkı kurulacaktır.

Kamulaştırma Kanunu gereğince, kamulaştırma planı doğrultusunda mülkiyet ve

irtifak hakkı için İstimlak Komisyonu tarafından pazarlık yöntemiyle kamulaştırma yoluna gidilecek olup anlaşma sağlanamaması durumunda mahkemenin atayacağı bilirkişinin belirleyeceği bedel ile istimlak işlemi yapılacaktır.

Söz konusu EİH, enterkonnekte sisteme bağlanarak bölgenin enerji ihtiyacının

karşılanmasında önemli bir katkı sağlayacaktır. Planlanan hat, başta Trakya bölgesi başta olmak üzere, Türkiye genelinde tüketicilere sürekli ve kesintisiz enerji sağlanması hususunda önem taşımaktadır. Dolayısıyla projenin tesis edilmesi, hem bölge ekonomisini hem de Türkiye ekonomisini olumlu yönde etkileyecektir.

Tesis edilmesi planlanan 380 kV gerilimli EİH projesinin arazi hazırlama ve inşaat aşamasında; kazı, inşaat, montaj vb. işlemlerden kaynaklanacak çevresel etkiler beklenmektedir. Buna göre arazi hazırlama ve inşaat aşamasında; gerek çalışacak


46

personelden ve gerekse yapılacak inşaat, montaj vb. çalışmalardan dolayı hafriyat, atık su, katı atık, emisyonlar ve gürültü kirliliği oluşması söz konusu olacaktır.

Projenin işletme aşamasında ise herhangi bir atık su veya emisyon oluşmayacaktır. İşletme aşamasında insan ve çevre sağlığı açısından en önemli husus; EMA, katı atık ve gürültüdür. Ancak hat, yerleşim yerlerinin mümkün olduğunca uzağından geçirildiğinden işletme aşamasındaki sağlık ve çevre üzerine etkiler çok az düzeyde olacaktır.

Tesis edilmesi planlanan EİH için yaklaşık 45 kişinin çalışması öngörülmektedir.

Çalışması öngörülen 45 kişinin, içme ve kullanma amaçlı su ihtiyacı için 6,75 m3 su kullanılacak olup, aynı miktarda atık su oluşumu söz konusu olacaktır. Oluşacak katı atık miktarının da 60,3 kg/gün olması beklenmektedir.

Planlanan EİH’ye ait inşaat çalışmaları sırasında dikilmesi planlanan 100 direk için

900 m3 üst örtü toprağı, 10.800 m3 alt örtü toprağı olmak üzere toplam 11.700 m3 hafriyat oluşumu söz konusu olacaktır. Alt örtü toprağının dolgu malzemesi, üst örtü toprağının da arazinin tesviyesi için kullanılacağından hafriyat sevkiyatı veya atık hafriyat oluşumu söz konusu değildir.


EKLER


EK-1

YER BULDURU HARİTASI


EİH Güzergahını Gösteren Yer Bulduru Haritası,

EİH Takribi Güzergahı


EK-2

PROJE GÜZERGAHINI GÖSTERİR 1/25.000 ÖLÇEKLİ TOPOGRAFİK HARİTA


EK-3

PROJE GÜZERGAHINA AİT FOTOĞRAFLAR


ND2’den-S25’e Dogru

S24’den S23’e Doğru


S23’den S22’e Doğru

Türkgüçü köyü yolu atlaması


S23-S22 arası

S15-S16’a Dogru


S16-S17’e Dogru

S17-S18 arası karayolu atlaması


S17-S18 arası karayolu atlaması

S18-S19 arası


S 18 No’lu Direk (Yapılacak Hattın Bağlanacağı ve Yenileme Hattının Son Direği)

İstanbul-Edirne Otoyol atlaması


İstanbul-Edirne Otoyol atlaması

S15-S16 arası


S13-S14 arası


Trafo Merkezi

S7-S8 arası


Hattın bağlanacağı 38 No’lu Direk


S1 Direği


NOTLAR ve KAYNAKLAR


NOTLAR ve KAYNAKLAR

• Bilişim Toplumuna Giderken Elektromanyetik Kirlilik Etkileri Sempozyumu, 1999,

Ankara

• TC. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Mevzuatları

• Türkiye İstatistik Kurumu Web Sitesi, (www.tuik.gov.tr)

• Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü,

• Elektrik Alanları ve Manyetik Alanlar,Cilt II, Mülga TEAŞ Çevre Daire Başkanlığı,

Nisan 2001

• Elektrik Kuvvetli Akım Tesisleri Yönetmeliği, 2000

• Elektrik Mühendisliği 6.Ulusal Kongresi Bildirisi

• Elektrik ve Manyetik Alana Maruz Kalma Sınır Değerleri Rehberi, IRPA / INIRC, 1990.

• ÖZGÜVEN, N. (Doç. Dr.) “Endüstriyel Gürültü Kontrolü”; TMMOB Makine Mühendisleri

Odası

• Maden, Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Resmi Web Sitesi (www.mta.gov.tr).

• T.C. Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi başkanlığı, Deprem Dairesi Başkanlığı

(www.deprem.gov.tr)

• Tekirdağ İli Çevre Durum Raporu

• Tekirdağ İli Çevre Düzeni Planı

• İstanbul İli Çevre Durum Raporu

• Emission Factors & AP42, Compilation of Air Pollutant Emission Factors, US EPA AP-

42, January 1995

http://www.tuik.gov.tr)

http://www.mta.gov.tr

http://www.deprem.gov.tr)


ÇED BAŞVURU DOSYASINI HAZIRLAYANLARIN

LİSTESİ

Documents

380 kV Hadımköy GIS TM-Çorlu 380 EİH ÇED Başvuru Dosyası · güçlendirmek amacıyla yeni Enerji İletim Tesisleri (şalt sahası, enerji iletim hattı, trafo merkezi) tesis