RANKO MARIKOVI : RUKE

Pod naslovom Ruke objavljena je 1953. godine zbirka novela iz druge faze

Ranka Marinkovida, a meu njima i istoimena novela.

Novele karakterizira kratkoda teksta, bududi da obrauju samo jedan dogaaj ili

isjeak ivota, a poantu pisac otkriva na kraju. I u noveli Ruke pratimo kratku

etnju Osobe i dijalog odnosno kretnje njegovih ruku. Novela poinje pievim

zapaenjem oito osobe pred njim, koja ruke dri na leima, lijevu poloenu u

desnu.Da se radi o rukama shvatljivo je iz opisa naina na koji ih osoba dri

poloene iznad stranjice, mada u prvi mah, itajudi poetak: Gledao sam ih

pred sobom... itatelj moe pomisliti da se radi o dvije enske osobe, od kojih

je jedna njenija i trai zatitu druge, snanije i spretnije.

Koristedi intertekstualnost, pratimo dijalog Lijeve i Desne, koji je u poetku tek

blago podbadanje i nadmetanje koja je od njih spretnija i sposobnija. Pisac

postepeno nijansira sve vedu razliku meu njima. Lijeva ruka je puno

osjedajnija, njenija i bolja od Desne koja je odrjeita, ak i zla, spremna Njemu

ak i ile prerezati jer je tako shvatila ono to je Njegov jezik izgovorio, a ona

smatra da poznaje njegove elje. Lijeva zamjera Desnoj i lano tapanje po

ramenu, pruanje ruke neprijateljskoj diplomaciji, noenje na rukavu kukastog

kria, strelica i bombi, spremnost da ubije. Plemenitost lijeve oituje se u

oekivanju da de Desna barem zadrhtati kada potpisuje smrtne presude.

Upravo ovaj dio njihova dijaloga otkriva Marinkovidevo priklanjanje ljevici te,

kao antifaista, osuuje postupke desnice.Tu se isitava vrijeme 2.svjetskog

rata koje je pisac proveo u izbjeglikim logorima, a kroz Lijevu progovara stid

to je kao ruka u svemu tome uestvovala. Desna pak smatra da je samo vrila

svoju dunost i branila ast.Time dolazi do izraaja piev stav da je ivot samo

iluzija, a ovjek samo glumac koji ne odluuje o svojoj sudbini.

U incidentu na kraju novele, kada plemenita i njena Lijeva priskae u pomod

Desnoj u udaranju Oca djeaka i kada na kraju tunjave ustaju, ostavljajudi

krvave tragove na plodniku i odlaze bez osvrtanja,Marinkovid simboliki

oznaava vjeiti i nerazrijeivi ljudski konflikt izmeu dobra i zla.

Traginost ljudskog bida ogleda se u tome to nema apsolutnog dobra i

apsolutnog zla. Ironija je to je tako malo potrebno da zlo izbije na povrinu iz

naoko osjedajnih i njenih osoba. Stoga ih Obraz prihvada takve kakve jesu, a

in pljuvanja u njih da bi ih oprao nakon nasilnitva, znai prihvadanje

nemogudnosti ovjeka da utjee na svijet i dogaaje u njemu. Tim priznanjem,

kao da se alje poruka da je ivot tek velika groteska sa klaunovima u glavnoj

ulozi.