1 maja 2011 roku w Rzymie odbędą się uroczystości beatyfikacyjne Sługi Bożego Jana Pawła II,

które papież Benedykt XVI wyznaczył na Niedzielę Miłosierdzia Bożego.

W dzieciństwie nazywano go najczęściej zdrobnieniem imienia – Lolek. Był chłopcem bardzo utalentowanym i kochał sport. Regularnie grał w piłkę nożną oraz jeździł na nartach. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, a także spacery po okolicy Wadowic. W większości wycieczek towarzyszył mu ojciec. Jego matka zmarła gdy miał 9 lat, później zmarł także brat Edmund. Karol Wojtyła rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim. Nie miał żadnych problemów z nauką. Już w tym wieku, według jego katechetów, wyróżniała go ogromna wiara. W pierwszej klasie ks. Kazimierz Figlewicz zachęcił go do przystąpienia do kółka ministranckiego, którego stał się prezesem. Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem - występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego. Karol Wojtyła zakończył naukę w gimnazjum otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, która umożliwiała podjęcie studiów na większości uczelni bez egzaminów wstępnych.

Karol Wojtyła wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wojna odebrała Karolowi Wojtyle możliwość kontynuowania studiów, zaczął więc pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay. Początkowo przez rok w kamieniołomie w Zakrzówku, a potem w oczyszczalni sody w Borku Fałęckim. Jesienią roku 1941r, Karol wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny, który swoje pierwsze przedstawienie wystawił 1 listopada 1941r. Rozstanie Wojtyły z teatrem nastąpiło nagle w roku 1942, gdy postanowił on studiować teologię i wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie, oraz rozpoczął w konspiracji studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.. Nauka odbywała się nielegalnie, w tym czasie Karol cały czas pracował w kamieniołomie. Jako kleryk Karol wyróżniał się zarówno inteligencją jak i pobożnością. Oprócz znanych sobie języków: łacińskiego, greckiego, niemieckiego i włoskiego rozpoczął naukę języka hiszpańskiego. Koledzy postrzegali Karola jako kogoś wyjątkowego. Któregoś dnia przyczepili mu na drzwiach kartkę: Karol Wojtyła - przyszły święty. Jeszcze jako student i kleryk Karol pracował na Uniwersytecie jako asystent prowadząc wykłady z historii dogmatu. 1 listopada 1946 r. Karol przyjął święcenia kapłańskie z rąk kardynała Adama Stefana Sapiehy. Kilka dni później wyjechał do Rzymu by rozpocząć studia na Papieskim Uniwersytecie. Tutaj dodatkowo nauczył się języka angielskiego i francuskiego.

„Wielkim przeżyciem dla ks. Karola było spotkanie z ojcem Pio, który powiedział mu, że zostanie papieżem i przeżyje zamach na swoje życie. Po dwóch latach ks. Wojtyła wrócił do Polski. Został skierowany jako wikariusz do parafii Niegowić pod Krakowem. Po roku pracy został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Tam zasłynął jako duszpasterz młodzieży studenckiej i świetny kaznodzieja. W 1951 r. ks. Wojtyła zakończył pracę w parafii, a rozpoczął dalszą naukę. Jako doktor habilitowany wykładał w seminarium krakowskim teologie moralną i etykę. Wykładał również na katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

28 IX 1958 r. został wyświęcony na biskupa. Pełnił funkcję biskupa pomocniczego w Archidiecezji Krakowskiej. Obok zajęć biskupich nadal poszerzał swoją wiedzę i prowadził wykłady w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Następnie został arcybiskupem a później mianowany kardynałem

Zawsze Radosny, serdeczny, otwarty…..… a nade wszystko głęboko skupiony na modlitwie. Znał biegle 8 języków. Był pierwszym w historii Papieżem, który wziął udział w koncercie rockowym w Bolonii.      Jego pasją były: piłka nożna, narciarstwo, piesze wędrówki górskie. Był pierwszym papieżem, który napisał List do dzieci.

16 października 1978 r. konklawe wybrało papieża kardynała Karola Wojtyłę, który przybrał imię Jan Paweł II.

Tak Go witali i słuchali, dzieci, młodzież i starsi.

Nauczał, głosił i naśladował Jezusa Chrystusa

1 MAJA 2011Dzień beatyfikacji będzie dla nas prawdziwym

świętem. Będzie to święto zarówno dla całego świata

chrześcijańskiego, ale szczególnie dla nas – jego rodaków.

Będzie to doskonała okazja, żeby doświadczyć prawdy,

że Bóg istnieje, że kocha, że czyni w życiu ludzi prawdziwe cuda.

Jesteśmy naocznymi świadkami jego świętości! Dziękujmy Bogu za tę wielką łaskę i prośmy Go,

by przykład Jana Pawła II pozwalał nam nawracać się

i wytrwale dążyć do świętości..

wykorzystano zdjęcia z zasobów portali internetowych

p. Anna Żurawińska