View
214
Download
0
Category
Preview:
Citation preview
dr inż. Paweł Strzeliński
Katedra Urządzania Lasu
Wydział Leśny UP w Poznaniu
Przedmiot:
Zbieranie, przetwarzanie i udostępnianie informacji w leśnictwie
Moduł:
PUBLIC RELATIONS
W
LASACH PAŃSTWOWYCH
DZIENNIKARSTWO
KONSTYTUCYJNE GWARANCJE WOLNOŚCI PRASY –
jednym z podstawowych, niezbywalnych praw człowieka jest
wolność myśli, wypowiedzi, prezentacji swoich poglądów.
DZIENNIKARSTWO – działalność polegająca na zbieraniu i
upublicznianiu za pomocą środków masowej komunikacji
informacji o wydarzeniach, ludziach oraz problemach.
DZIENNIKARZ – osoba zajmująca się redagowaniem,
tworzeniem i przygotowywaniem materiałów prasowych
pozostająca w stosunku pracy z redakcją albo zajmująca się
taką działalnością na rzecz i z upoważnienia redakcji
DZIENNIKARSTWO
Gatunki dziennikarskie – gatunki informacyjne
wzmianka - najmniejszy gatunek informacyjny; zawiera powiadomienie o pojedynczym
fakcie lub wydarzeniu,
notatka - jest odmianą wzmianki wzbogaconej o dodatkowe fakty szczegółowe; cechą
charakterystyczną notatki jest statystyczne wyliczanie tych faktów,
sprawozdanie - prezentacja zdarzeń, które już się zakończyły i mają swój finał; fakty
przedstawiane są w sposób dynamiczny oraz w porządku czasowym,
relacja - równoległa prezentacja zdarzeń, które trwają; przekaz barwny, emocjonalny.
życiorys - chronologiczne przedstawianie wydarzeń z życia postaci; obowiązuje
ograniczenie do istotnych dat i faktów,
sylwetka - sposób prezentacji osób przez opis ich osobowości, a także wyglądu
zewnętrznego, sposobu bycia, upodobań itd.,
kalendarium - uporządkowane chronologicznie wzmianki lub notatki przekazujące
informacje o zdarzeniach, jakie miały miejsce w ściśle określonym przedziale czasowym
(tydzień, miesiąc, rok itd.),
przegląd prasy - seria cytatów z najciekawszych materiałów zamieszczonych w innych
mediach,
reportaż - sprawozdanie dziennikarskie z prawdziwych wydarzeń, wzbogacone o dokładny
opis środowiska, charakterystykę postaci oraz o wrażenia samego reportera,
wywiad - rozmowa przeprowadzona przez dziennikarza z budzącą zainteresowanie osobą;
składa się z celowo formułowanych pytań i odpowiedzi.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Dziennikarstwo
DZIENNIKARSTWO
Gatunki dziennikarskie – gatunki publicystyczne
komentarz - wypowiedź publicystyczna o najwyższym stopniu aktualności i silnie
zarysowanym stanowisku autora (autorów),
artykuł - wypowiedź publicystyczna na aktualne w danym momencie tematy, w której
wywód podporządkowany jest wyraźnie sformułowanym tezom,
esej - obszerny utwór, swobodnie rozwijający i interpretujący jakieś zjawisko lub
dociekający problemu; charakteryzuje go niekonsekwentna erudycja, brak linearności,
skojarzenia poetyckie, zaskakujące sformułowania, paradoksy oraz narracja liryczno-
refleksyjna,
recenzja - omówienie lub ocena jakiegoś faktu kulturalnego (wydania książki, wystawy,
koncertu, spektaklu, filmu); powinna zawierać skrótowe przedstawienie treści omawianego
utworu,
felieton - krótki utwór publicystyczny w lekkiej i dowcipnej formie, poruszający aktualne
sprawy, także trudne i bulwersujące; jest cykliczny i ma stałą pozycję w czasopismach i
mediach elektronicznych,
dyskusja (debata) - jest formą wywiadu, bierze w niej udział większa liczba osób
reprezentująca różne stanowiska na dany temat, istotną rolę pełni prowadzący.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Dziennikarstwo
DZIENNIKARSTWO
Informacja – piramida warunków
CO?
KTO?
GDZIE?
KIEDY?
JAK?
DLACZEGO?
W JAKIM CELU?
Z JAKIMI SKUTKAMI?
Jeśli informacja nie zawiera odpowiedzi choćby na jedno z pytań, to jest niepełna
Kolejność odpowiedzi na powyższe pytania zależy od tego co uznamy za najważniejsze w danym wydarzeniu
Zmieniając kolejność odpowiedzi na pytania należy uważać, aby nie spowodować wrażenia szumu informacyjnego (chaosu)
DZIENNIKARSTWO
Budowanie informacji (odwrócona piramida)
LEAD
-
AKAPIT WSTĘPNY
BODY
-
AKAPIT TRANZYTYWNY
AKAPIT
KOŃCOWY
Przy podstawie umieszczamy najważniejsze informacje, które mają przyciągnąć naszego czytelnika
W części środkowej rozwijamy temat, uzupełniając podane na początku informacje
Bliżej wierzchołka piramidy mogą pojawić się rzeczy mniej ważne.
Informacja – w dziennikarstwie to metoda przekazania danych
w sposób prosty i zrozumiały dla odbiorcy.
Zawiera dane:
przydatne
rzetelne
interesujące
jasne
zwięzłe
INFORMACJA
źródło: S. Taranda; www.wsiz.rzeszow.pl
Mocny początek
Tytuł i lead muszą krótko i zrozumiale przekazać to, o czym chcesz
poinformować.
Lead musi zawierać odpowiedzi na takie pytania: kto?, co?, gdzie?, kiedy? i
dlaczego?".
Dalsza część informacji ma je rozwinąć, podać przykłady, objaśnienia,
uzupełnienie.
Myśl jak czytelnik
Wyobraź sobie konkretnych ludzi.
Postaw się na ich miejscu.
Daj swój tekst do przeczytania 12-latkowi.
Jeśli go zrozumie, to możesz go publikować.
Czy sam z zaciekawieniem przeczytałbyś swoją informację?
Trzymaj się tematu
Pokaż, dlaczego twoja informacja jest ważna i dlaczego warto ją znać.
INFORMACJA – JAK NAPISAĆ?
źródło: S. Taranda; www.wsiz.rzeszow.pl
INFORMACJA – JAK NAPISAĆ?
Przytocz fakty i przykłady: unikaj ozdobników i omówień. Nie fantazjuj.
Pisz zwięźle: Unikaj przymiotników, kwiecistości i komunałów
Cytuj: Warto wykorzystać cytat wybitnej osoby, eksperta itp.
Unikaj wykrzykników: Jeśli musisz użyć wykrzyknika, to jednego! Nie kilku!!!
Do informacji dołącz zdjęcia
Informacja prasowa powinna mieć nie więcej niż 200–300 słów.
źródło: S. Taranda; www.wsiz.rzeszow.pl
INFORMACJA – DEKALOG
1. Każda informacja musi być rzetelna i neutralna, a prócz tego jasna i
przyciągająca uwagę.
2. Pierwsze zdanie powinno być jak najprostsze, czyli złożone z podmiotu,
orzeczenia i dopełnienia. Powinno odpowiadać na podstawowe pytania:
kto? co zrobił? gdzie? kiedy? i ewentualnie dlaczego? Pierwszych sześć
słów powinno zawierać najważniejszy fakt, to znaczy ten, który
najbardziej zainteresuje przeciętnego słuchacza. Pierwsze zdanie
powinno być zawsze twierdzące, a nie przeczące. Tylko wyjątkowo
pytające.
3. Dalsze zdania również powinny być proste. Należy unikać zdań
złożonych, strony biernej i trybu warunkowego. Równoważniki zdań (bez
orzeczenia) są dozwolone, ale nie trzeba ich nadużywać.
4. Dalsze zdania czy akapity, budowane są według zasady odwróconej
piramidy, to znaczy zawierają fakty o coraz mniejszej wadze. Tym samym
można informację skrócić, obcinając ją od końca o jeden lub więcej
elementów.źródło: S. Taranda; www.wsiz.rzeszow.pl
INFORMACJA – DEKALOG
5. Należy używać dat! "Dziś" też jest najczęściej zbędne. "Wczoraj" i "jutro"
są dopuszczalne w razie konieczności.
6. W informacji na temat jakiegoś konfliktu należy starać się podać
stanowiska wszystkich zainteresowanych stron. Czasem trzeba nawet
powiedzieć, że jedna ze stron jest nieosiągalna albo że odmawia
komentarza.
7. Cytat zwiększa wartość informacji. Ale nie może się ona od niego
zaczynać. Cytat musi być absolutnie wierny, wyraźnie określony w tekście
i jego źródło jasne dla słuchacza.
8. Staramy się odejść od stylu oficjalnych komunikatów, który często
dominuje w depeszach agencyjnych. Raczej opowiadamy o wydarzeniu,
jakbyśmy to robili w krótkiej rozmowie telefonicznej z przyjacielem.
9. W informacji zawsze należy podawać źródła (nawet typu: rzecznik
prasowy, komunikat, wypowiedź publiczna). Jeżeli jednak wiadomość jest
kontrowersyjna, lepiej podać źródło: staje się ono elementem informacji,
a jednocześnie przenosimy na nie część odpowiedzialności.
źródło: S. Taranda; www.wsiz.rzeszow.pl
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
OGRANICZENIA:
1. zasady udzielania informacji prasie
2. obowiązek publikowania komunikatów i ogłoszeń urzędowych
3. prawny nakaz złamania tajemnicy zawodowej dziennikarza
4. zasady rejestracji działalności prasowej
5. cenzura wewnątrzredakcyjna
6. art. 18 Ustawy o radiofonii i telewizji
7. linia programowa pisma
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
ZAKRES WOLNOŚCI:
1. swoboda wypowiedzi nie tylko dla informacji przychylnych czy
neutralnych
2. nie można przekroczyć granicy dobrego imienia, tajemnicy
3. swoboda działania uzasadnia pewne prowokacje
4. ma prawo do otrzymywania ważnych społeczno- gospodrczych
informacji
5. zakres odpowiedzialności dziennikarza zależy od jego
indywidualnych środków
6. ma prawo do swobody wypowiedzi
7. granica dopuszczalnej granicy szersza, gdy chodzi o państwo,
rząd
8. swoboda myśli
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
Prasa, korzystając z wolności wypowiedzi ma za zadanie
rzetelnie informować społeczeństwo, zapewniać jawność życia
publicznego oraz umożliwiać kontrolę i krytykę społeczną.
prasa ma prawo do jednakowej pomocy władz przy spełnianiu
jej zadań (prawo do pluralizmu i zakaz bojkotu)
państwo ma budować klimat zaufania między władzami a
mediami, przeciwdziałać monopolizacji rynku oraz nie utrudniać
prasie krytyki swoich działań
prasa ma prawo do informacji i jej uzyskiwania od określonych
prawem podmiotów
Dziennikarz ma obowiązek zachowania szczególnej
staranności i rzetelności przy zbieraniu i wykorzystywaniu
materiałów prasowych, zwłaszcza sprawdzenia ich zgodności z
prawdą lub podania ich źródła.
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
Zobowiązani do udzielania informacji prasie:
organy państwowe, przedsiębiorstwa państwowe i inne państwowe
jednostki organizacyjne, org. spółdzielcze i osoby prow. na własny
rachunek działalność gospodarczą, związki zawodowe, org.
samorządowe i inne org. społeczne (kadra kierownicza, rzecznicy
prasowi, inne upoważnione osoby mają udzielać informacji lub
umożliwić dziennikarzowi kontakt z pracownikami i zbieranie ich
opinii)
powyższe organy i osoby mogą udzielić uzasadnionej odmowy
(jedynie ze względu na ochronę tajemnicy) udzielenia informacji w
sposób określony w ustawie, a prasie przysługuje prawo
odwołania się od tej decyzji do NSA (przepisy dotyczące odmowy
nie odnoszą się do organów władzy państwowej i wymiaru
sprawiedliwości)
Ponadto informacji udzielać mogą:
osoby działające na zasadzie porozumienia z dziennikarzem
osoby fizyczne
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
Prawo do informacji wiąże się z prawem do krytyki.
Zadania krytyki:
wzbogacanie świadomości i wiedzy odbiorców
powinna wartościować, ale nie wymierzać sprawiedliwości
urealnianie udziału obywateli w rządzeniu państwem
stymulowanie wyborów politycznych, artystycznych, naukowych
Przedmiot:
każdy przejaw życia społecznego
Przekroczenie granic dozwolonej krytyki:
kiedy kierujemy się złymi motywami (np. chęć poniżenia kogoś)
używanie obraźliwych określeń
Sposoby krytyki:
dyskusja – przedstawienie postulatów
konfrontacja
interwencja
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
Obowiązki prasy – bezpłatna publikacja sprostowań i
odpowiedzi
rzeczowe i odnoszące się do faktów sprostowanie wiadomości
nieprawdziwej lub nieścisłej
rzeczowa odpowiedź na stwierdzenie zagrażające dobrom
osobistym
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
Warunki odmowy zamieszczenia sprostowania lub
odpowiedzi
Konieczność odmowy:
nie są rzeczowe bądź nie odnoszą się do faktów
zawierają treść karalną, naruszają dobra osób trzecich
treść lub forma niezgodna z zasadami współżycia społecznego
podważają fakty stwierdzone prawomocnym orzeczeniem
Możliwość odmowy:
nie dotyczą treści materiału prasowego, do którego się odnoszą
wystosuje je niewłaściwa osoba
odnoszą się do wiadomości poprzednio sprostowanej
zostały nadesłane po terminie (1 miesiąc)
ich objętość nie jest zgodna z wymogami
nie są podpisane (mogą być podpisane pseudonimem, jeżeli
dotyczą zagrożenia dobra z nim związanego
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
Redaktor naczelny ma obowiązek niezwłocznego przesłania wnioskodawcy pisemnego zawiadomienia o odmowie zamieszczenia sprostowania lub odpowiedzi i jej przyczynach:
jeżeli wnioskodawca usunie błędy (jest obowiązek ich publikacji)
za zgodą wnioskodawcy redaktor może umieścić własne wyjaśnienie
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
Zasady „szczególnej staranności”
zgromadzenie, zapoznanie się i wykorzystanie wszystkich materiałów mogących mieć związek z tematem
zbadanie wszystkich możliwie dostępnych źródeł informacji
rozmowa z wszystkimi zainteresowanymi, weryfikacja świadków (z nikogo nie można rezygnować, pamiętać jednak należy, że „nikt nie kłamie lepiej niż naoczny świadek”, należy być czujnym, nie ulegać niczyim sugestiom i samemu również nie sugerować)
w miarę potrzeby przeprowadzić wizję lokalną
należy sprawdzić wszystkie możliwe dokumenty i inne materiały
należy konsultować się ze specjalistami np. eksperymenty śledcze przeprowadzać w porozumieniu z ekspertem
należy ostrożnie formułować sądy, wnioski i zarzuty, a już szczególnie nie naruszać dóbr osobistych opisywanych osób
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
Zasady „rzetelności”
Podstawowym elementem rzetelności dziennikarskiej jest taka relacja, w której oddziela się ustalenia faktyczne (nawet jeśli dziennikarz wprowadza tam pewne zastrzeżenia) od własnego komentarza, oceny i krytyki.
Zasada rzetelności wyklucza:
podsłuch
wykorzystywanie w otwartej formie danych objętych tajemnicą (np. lekarską)
uzyskiwanie informacji w podstępny sposób (np. upijanie informatorów, szantaż, przekupstwo)
żądanie ujawnienia niebezpiecznych dla informatorów wiadomości
organizowanie fikcyjnych przedsięwzięć (ale można wcielać się w różne postaci)
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
Zasady „rzetelności”
Zasada rzetelności nakazuje:
dotrzymanie zobowiązań wobec informatora
lojalne wykorzystanie powierzonych materiałów tylko w granicach określonych celem
zachowanie w respektowaniu tajemnicy zawodowej i praw osobistych osoby
rzetelne wykorzystanie utworu tzn. nie dodawanie komentarzy, śródtytułów bez zgody autora (respektowanie integralności dzieła)
Istotnym elementem rzetelności jest poinformowanie odbiorcy:
o lukach w informacji
o metodzie ustalenia prawdy
o wątpliwościach autora
o niemożności ustalenia prawdy
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
Ochrona interesów wymiaru sprawiedliwości
nie wolno wypowiadać w prasie opinii co do rozstrzygnięcia w postępowaniu sądowym przed wydaniem orzeczenia
nie wolno publikować w prasie danych osobowych i wizerunku osób, przeciw którym toczy się postępowanie przygotowawcze lub sądowe, jak również świadków, poszkodowanych i pokrzywdzonych, chyba, że osoby te wyrażą zgodę
ze względu na ważny interes społeczny właściwy prokurator lub sąd może zezwolić na ujawnienie danych osobowych i wizerunków osób, przeciw którym prowadzone jest postępowanie
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
Autoryzacja
publikowanie informacji utrwalonych za pomocą zapisów fonicznych i wizualnych wymaga zgody od udzielających informacji
dziennikarz nie może odmówić osobie udzielającej informacji autoryzacji dosłownie cytowanej wypowiedzi, jeśli nie była wcześniej publikowana
informator z ważnych przyczyn społecznych lub osobistych może zastrzec termin i zakres jej opublikowania
udzielenia informacji nie można uzależniać od sposobu jej skomentowania
nie można opublikować informacji, jeżeli informator się na to nie zgadza ze względu na tajemnicę zawodową lub służbową
nie wolno bez zgody osoby zainteresowanej publikować informacji oraz danych dotyczących prywatnej sfery życia, chyba, że wiąże się to bezpośrednio z działalnością publiczną danej osoby
DZIENNIKARSTWO – PRAWO PRASOWE
Autoryzacja
dziennikarz przed przeprowadzeniem wywiadu ma obowiązek poinformować rozmówcę o prawie do autoryzacji
cytaty należy zawsze opatrywać uwagą, że cytujemy; zaznaczamy tekst kursywą, cudzysłowem, wprowadzeniem cytatu dwukropkiem, wyrażeniem „osoba X powiedziała”
aby uniknąć konieczności autoryzacji, można zastosować omówienie wypowiedzi typu „osoba Y powiedziała, że”
tekst do druku z podpisem osoby, która dokonuje autoryzacji, opatrzony na każdej stronie adnotacją „autoryzowano” należy zachować
osoba którą cytujemy ma prawo zrzec się autoryzacji – osobiście, najlepiej na piśmie, telefonicznie, elektronicznie
jeśli dajemy do autoryzacji tekst wywiadu, nasz rozmówca ma prawo ingerencji wyłącznie w swoje odpowiedzi, nigdy zaś w pytania, które mu zadaliśmy ( miał prawo zapoznać się z nimi przed wywiadem)
autoryzacja chroni przed pokusą manipulowania, tj. przekręcania tekstu, dopisywaniu, montowaniu itp.
USTAWA O PRAWIE AUTORSKIMNARUSZANIE USTAWY O PRAWIE AUTORSKIM
I PRAWACH POKREWNYCH
Kwestie dotyczące naruszenia prawa autorskiego i praw pokrewnych zostały uregulowane w ustawie z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 1994, Nr 24, poz.83 z późn. zm.).
Najistotniejszym i najczęściej spotykanym naruszeniem praw autorskich i praw pokrewnych jest piractwo. Pojęcie piractwa odnosi się do:
produkcji/rozpowszechniania nielegalnych kopii programów
komputerowych, fonogramów lub wideogramów, fotografii,
wydawania książek bez ważnych licencji oraz ich rozpowszechnianie,
bezprawnego wprowadzania do obrotu i rozpowszechniania baz
danych, artykułów prasowych, gazet, czasopism i ich dystrybucję oraz
publikację,
kradzieży sygnału telewizyjnego,
reprograficznego kopiowania utworów - usługi ksero.
USTAWA O PRAWIE AUTORSKIMNARUSZANIE USTAWY O PRAWIE AUTORSKIM
I PRAWACH POKREWNYCH
Plagiat zwany również piractwem literackim, naukowym lub
artystycznym – to skopiowanie lub przywłaszczenie cudzego dzieła
(utworu) lub jego części i przypisanie sobie jego autorstwa
(Encyklopedia…, 1996). Plagiat uznawany jest jako kradzież dobra
intelektualnego.
Prywatne korzystanie z rozpowszechnionych utworów nie stanowi
naruszenia praw majątkowych twórcy, natomiast narusza jego prawa
osobiste. Osoba, której prawa zostały naruszone może domagać się
odszkodowania przed sądem cywilnym.
Osoba, która nie podaje źródeł pochodzenia utworów lub wprowadza
co do autorstwa w błąd wg. ustawy o prawie autorskim i prawach
pokrewnych art. 115 podlega karze: grzywny, ograniczenia wolności
lub jego pozbawienia do lat 3.
Aby uniknąć odpowiedzialności karnej osoba korzystająca przy
tworzeniu swojego utworu na podstawie innych ma prawo cytatu (art.
29). Utwór, w którym cytujemy musi stanowić samoistną całość.
USTAWA O PRAWIE AUTORSKIMNARUSZANIE USTAWY O PRAWIE AUTORSKIM
I PRAWACH POKREWNYCH
Na użytek osobisty bez zgody twórcy można nieodpłatnie korzystać z
utworów rozpowszechnionych. Wykroczeniem staje się, gdy utwór
zostanie ponownie rozpowszechniony np. w Internecie na własnej
stronie bez podania jego źródła (Sieniow T., Włodarczyk W., 2009).
Sankcja karna za ściąganie i rozpowszechnianie utworów muzycznych
czy filmowych z Internetu zależy od celowości dokonania czynu.
Wolno korzystać z pojedynczych egzemplarzy utworów
rozpowszechnionych, np. nagranie na wideo serialu telewizyjnego, a
następnie odtworzenie go w ramach użytku prywatnego, ściągnięcie i
odsłuchanie w kręgu rodziny czy bliskich osób utworu muzycznego.
Wykroczeniem staje się równoczesne rozpowszechnianie ściągniętych
utworów poza bliskimi osobami (Sieniow T., Włodarczyk W., 2009).
Odpowiedzialność karna za rozpowszechnianie cudzego utworu bez
uprawnienia uregulowane jest prawnie w Ustawie o prawie autorskim i
prawach pokrewnych w art.116 i grozi: karze grzywny, karze
ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2.
Piractwem jest naruszenie praw autorskich do programu
komputerowego. Twórcy takiego programu przysługuje prawo do
kopiowania, modyfikacji i rozpowszechniania.
Cracerstwem jest usunięcie zabezpieczeń programu w celu
umożliwienia zwielokrotnienia (Sieniow T., Włodarczyk W., 2009).
Piractwo i crackerstwo również zostało uregulowane w ustawie w art.
118 – osoba, która usuwa techniczne zabezpieczenia podlega karze:
grzywny, ograniczenia wolności lub jego pozbawienia do lat 3.
Osoba posiadająca urządzenia do usuwania takowych zabezpieczeń
podlega karze: grzywny, ograniczenia lub pozbawienia wolności do
roku.
USTAWA O PRAWIE AUTORSKIMNARUSZANIE USTAWY O PRAWIE AUTORSKIM
I PRAWACH POKREWNYCH
USTAWA O PRAWIE AUTORSKIMNARUSZANIE USTAWY O PRAWIE AUTORSKIM
I PRAWACH POKREWNYCH
Rozpowszechnianie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej nośników
utworów (np. muzycznych, filmowych) bez uprawnień lub pomoc w
jego zbyciu/ukryciu jest nielegalne. Za paserstwo w myśl ustawy grozi
kara grzywny, pozbawienia wolności od lat 3 do lat 5.
Uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone,
może żądać od osoby, która naruszyła te prawa:
zaniechania naruszania,
usunięcia skutków naruszenia,
naprawienia wyrządzonej szkody,
wydania uzyskanych korzyści,
jednokrotnego albo wielokrotnego ogłoszenia w prasie oświadczenia,
zapłaty przez osobę, która naruszyła autorskie prawa majątkowe,
odpowiedniego rozporządzenia bezprawnie wytworzonymi
przedmiotami oraz środkami i materiałami użytymi do ich wytworzenia,
np. ich wycofania z obrotu, przyznania ich na poczet należnego
odszkodowania lub zniszczenia (Ustawa…, 1994).
W zależności od okoliczności uprawniony może żądać jednego z tych
roszczeń, lub kilku łącznie.
ZADANIE 2.
Proszę przygotować notatkę prasową zgodnie ze schematem
(na ostatnim slajdzie)
W przypadku wykorzystywania ilustracji proszę tak
przygotować notatkę, aby całość zmieściła się na jednej stronie
Notatkę w pliku *.doc, *.docx lub *.pdf proszę wysłać mejlem w
terminie do 25 marca 2018 na adres: strzelin@up.poznan.pl
List proszę wysłać z opcją potwierdzenia odbioru lub dopiskiem
„proszę o potwierdzenie odbioru”
Plik proszę zatytułować:
„PR_zadanie2_Nazwisko_Imię_2018”, np.
„PR_zadanie2_Nowak_Jan_2018.pdf”
Nadruk firmowy
Miejsce i data
Napis: informacja dla prasy
Ewentualne zastrzeżenie terminu publikacji:
np. Nie publikować przed xxx lub określenie wyłączności
np. Do wyłącznej wiadomości gazety xxx
Nagłówek (tytuł, ewentualnie nadtytuł)
Tekst:
• Lid – akapit wstępny (kto, co, gdzie, kiedy, jak, dlaczego)
• Body (tekst zasadniczy)
• Akapit końcowy (konkluzja)
• Informacje dodatkowe (np. adres www gdzie jest więcej info) – opcjonalnie
Informacja o załącznikach (np. foto, mapa) – opcjonalnie
Imię i nazwisko
stanowisko
tel. kom., fax, e-mail
Recommended