Czym jest zaangażowanie?Według amerykańskiego psychologa Roberta Sternberga (twórcy tzw. trójczynnikowej koncepcji miłości) zaangażowanie to decyzje, myśli, uczucia, działania - ukierunkowane na przekształcenie miłosnej relacji w trwały związek oraz utrzymywanie związku pomimo różnych przeszkód.

o Uczucia - czyli przejście z "chyba chcę" na "tak, chcę". Czujesz, że kochasz, tęsknisz. Czujesz, że to ten/ta. Nie wiesz tego (bo nie możesz wiedzieć), ale tak czujesz.

o Decyzje – czyli zdecydowanie, że to z nim/nią będziesz budować coś trwałego. Odpowiedzialność za decyzję o zaangażowaniu w związek mówi o tym, że chcesz o ten związek dbać, pielęgnować go. To decyzja, że nie uciekniesz przy pierwszych przejściowych kłopotach i trudnościach.

o Myśli – czyli twój związek jest obecny również w twojej głowie. Myślisz o partnerze, ale nie jedynie w kategoriach przyjemnych wyobrażeń czy marzeń (choć to też istotne). Myślisz o tym, co możesz zrobić dla niej/niego, dla związku. Uwzględniasz go w swoich planach.

o Altruizm, przeciwstawna egoizmowi postawa bezinteresownej troski o dobro innych, w myśl której w przypadku kolizji dobra własnego z cudzym należy dążyć do realizacji dobra drugiego człowieka. Termin altruizm został wprowadzony przez A. Comte’a, a rozpowszechniony przez pozytywistów. Można mówić o altruizmie spontanicznym, spotykanym także w świecie zwierząt, altruizm może być również rezultatem swoistej refleksji - pojawiającej się w ramach rozmaitych, niekiedy odległych od siebie systemów religijnych - nad powinnością jednostki wobec innych.

Empatia (gr. empátheia "cierpienie") – w psychologii zdolność odczuwania stanów psychicznych innych osób(empatia emocjonalna), umiejętność przyjęcia ich sposobu myślenia, spojrzenia z ich perspektywy na rzeczywistość (empatia poznawcza).Komponent poznawczy empatii, ale bez emocjonalnego, jest istotą decentracji.Osoba nie posiadająca tej umiejętności jest "ślepa" emocjonalnie i nie potrafi ocenić ani dostrzec stanów emocjonalnych innych osób. Silna empatia objawia się między innymi uczuciem bólu wtedy, gdy przyglądamy się cierpieniu innej osoby, zdolnością współodczuwania i wczuwania się w perspektywę widzenia świata innych ludzi.

Prawdziwa miłość to zdaniem Hegla całkowita unifikacja- kochający są jednym bytem żyjącym, a miłość przewyższa wszystkie przeciwieństwa i jakąkolwiek wielość . Miłość jest bądź utożsamieniem się podmiotu z drugą osobą, bądź świadomością takiej jedności, polega na wyrzeczeniu się świadomości samego siebie i na zapomnieniu o sobie po to, by odnaleźć siebie w tym wyrzeczeniu i zapomnieniu. Miłość jako dążenie do nieskończoności może osiągnąć spełnienie w świecie skończonym, np. w miłości do kobiety. Uczucie miłości odsłania ostateczną tajemnicę universum, ogarnia całość życia i wszechświata, będąc samo dla siebie celem. Miłość zdaniem Hegla realizuje się przede wszystkim w rodzinie.

Miłość mimo, iż jest pojęciem ogólnoświatowym, cechuje duża doza abstrakcyjności oraz swoista pojemność znaczeniowa. Różni ludzie, zależnie od kultury, środowiska, wychowania, wzorców osobowych, wśród których dorastali, wyznawanej religii czy osobistych doświadczeń bardzo różnie definiują i rozumieją to pojęcie: jako przywiązanie, duchową więź, fizyczne przyciąganie się nawzajem, chemię czy magię. Są także bardzo różne rodzaje miłości. Istnieje miłość macierzyńska, czy w szerszym ujęciu rodzicielska, miłość związana z więzami rodzinnymi, miłość heteroseksualna i homoseksualna, miłość duchowa, która całkowicie pozbawiona jest aspektu cielesnego, miłość do idei czy miłość boska. Starożytni Grecy rozróżniali trzy główne typy miłości: philos, eros i agape.

o Philos oznaczało miłość braterską, przyjacielską, mogąc być jednocześnie relacją miłosną. Relacja ta jednak oparta była przede wszystkim na przyjaźni i otwarciu się na drugiego człowieka. Oznaczała akceptację inności drugiej osoby, budowała relacje oparte na zrozumieniu oraz szacunku, zaufaniu oraz nie przekraczaniu granic wolności partnera czy partnerki. Można powiedzieć, iż jest to jeden z trwalszych, „długodystansowych” rodzajów miłości. W związku opartym na philos jest miejsce na błędy, przebaczenie oraz radość z rzeczy małych i codziennych. O tym typie miłości pisał chociażby Platon w Fajdrosie.

o Eros jest przeciwieństwem miłości philos. Słowo to wywodzi się z mitologii greckiej, w której oznaczało boga zrodzonego z pierwotnego Chaosu, którego istnienie było konieczne, aby mogli powstać pozostali bogowie. Reprezentuje sobą miłość zmysłową, gwałtowną, cielesną, która oparta jest w dużym stopniu na „tu i teraz”, jest to miłość, która przede wszystkim pragnie i potrzebuje, dąży do pełni. Jest to także uczucie egoistyczne, nastawione na zaspokojenie swoich potrzeb i żądz. Opiera się na zmysłach, głównie dotyku, zapachu oraz wzroku. Eros mógł także oznaczać miłość romantyczną, pełną uniesień, a także uczucie twórcze i kreatywne. O Erosie pisał Platon w swojej Uczcie. Przedstawił on w niej różne sposoby widzenia tej miłości. Podkreślał mocno jej ”pragnący” charakter.

o Trzeci rodzaj miłości to agape. Termin ten oznacza miłość duchową, całkowicie oddzieloną od seksualności i cielesności człowieka. Pojęcie agape przyswoiło sobie chrześcijaństwo. W świetle tej religii oznacza bezwarunkową miłość Boga do człowieka, która, aby odkupić grzechy ludzkie jest zdolna dokonać aktu samo poświęcenia. Agape jest także często określana jako miłość braterska czy siostrzana (to rozumienie jest zbliżone do philos).