Matematyka starożytnego Egiptu

Tajemnice piramid

Maria Stachura

1. Początki 2. Hieroglify

2.1 Ideogramy2.2 Fonogramy2.3 Determinatywy

3. Praktyczna matematyka3.1 matematyka - ułamki3.2 astronomia - piramidy3.3 medycyna

4. Literatura

Spis treści

POCZĄTKI

(początki ok. 6000 p.n.e. , państwo ok.3100-31 p.n.e.)

Starożytny Egipt rozwijał się w dorzeczu Nilu a osłona, jaką dawały mu morze i pustynie otaczające rzekę Nil, sprawiła, że był to kraj, który przez parę tysiącleci utrzymywał wysoką kulturę. Swiadczą o tym liczne przykłady architektoniczne, dzieła literackie, rozwój religii, pisma i w końcu osiągnięcia w wielu dziedzinach nauki , takich jak: matematyka – zwłaszcza geometrii i algebry oraz astronomia i medycyna. Jednak najbardziej znanym wynalazkiem, jaki przypisujemy starożytnemu Egiptowi, było pismo – hieroglificzne, oraz wytwarzanie papirusu, który służył Egipcjanom do zapisywania.

Rozwój i losy pisma starożytnych Egipcjan możemy prześledzić w oparciu o zachowane teksty i zabytki

kultury tego kraju:

Najstarsze zachowane inskrypcje to głównie zapisy imion władców i wielmożów oraz nazw geograficznych i pochodzą z czasów I dynastii (ok. 3100-3000 p.n.e. )

Rytualne formuły "Tekstów piramid" czyli teksty pisane na ścianach grobowych w piramidach królów żyjących pod koniec V i w okresie VI dynastii.

"Teksty sarkofagów" - zawierające wiele modlitw i zaklęć pokrywające powierzchnię trumien, powstające w okresie Średniego Państwa.

Formuły "Księgi umarłych”, a ściślej "Księgi wyjścia w dzień", pisane na papirusie w okresie Nowego Państwa i składane w grobach w celu zabezpieczenia zmarłemu przejścia do świata pozagrobowego.

Zabytki pisma koptyjskiego stosowanego w chrześcijańskim Egipcie już w pierwszych wiekach naszej ery.

innego rodzaju zabytki, np. dokumenty gospodarcze, utwory literatury świeckiej, listy, prace matematyczne i inne.

Piramidion z reliefem przedstawiającym zmarłego o imieniu Amenhotep-Hui

Kompozycja kosmologiczna na sarkofagu z 21 dynastii

Hieroglify były pismem starożytnych Egipcjan, znakami niezrozumiałymi poza ich krajem, ale i dla większości jego ludności. Sztuka pisania stanowiła tajemnicze, ekskluzywne narzędzie, jej znajomością mogli się szczycić tylko nieliczni spośród mieszkańców Egiptu. Zdarzało się, że wiadomości o mądrości egipskich kapłanów, o tajemnicach wyrażonych świętymi, niezrozumiałymi znakami przetrwały tylko w dziełach pisarzy greckich. Dzięki nim, a także za pośrednictwem Arabów i Żydów elementy kultury starożytnych Egipcjan stały się znane przedstawicielom kolejnych epok. Byłaby to jednak bardzo uboga i fragmentaryczna wiedza gdyby nie zdołano odczytać egipskich hieroglifów.

Według samych starożytnych Egipcjan stosowany przez nich system pisma pochodził od bogów. Uważali oni, że pismo wynalazł bóg Thot. Był on naczelnym bóstwem Hermopolis, bogiem wiedzy, mądrości. Był także bogiem Księżyca co wyraźnie podkreślano w ikonografii - umieszczano mu na głowie wizerunek Księżyca w dwóch jego fazach: jako rogalik i jako dysk w pełni. Thot uznawany był za wynalazcę pisma, a także za opiekuna pisarzy, ukazywany był jako ibis lub pawian, niekiedy też jako mężczyzna z głową ibisa.

Hieroglify pozostały tajemnicą dla ludzkości do czasu wyprawy armii napoleońskiej, wraz z grupą uczonych, do Egiptu (1798-1799). Wydarzenie to stało się impulsem dla nauki, uczeni zajmowali się między innymi kopiowaniem wyrytych w kamieniu inskrypcji i tekstów zapisanych na papirusie. Naukowym sukcesem tej wojskowej ekspedycji stało się odkrycie czarnej bazaltowej płyty pokrytej pismem, tzw. "kamienia z Rosetty". Ta niewielka kamienna płyta przyczyniła się do rozwoju egiptologii i wielkiego odkrycia jakiego dokonał w 1822 r. Jean Francois Champollion (1790-1832). Człowiek ten sprawił, że zachowane księgi - świadkowie starożytnej kultury egipskiej - przemówiły. Jean – François Champollion

był cudownym dzieckiem, biegle potrafiącym władać prawie wszystkimi językami Bliskiego Wschodu. To on, dzięki pomocy trójjęzycznego „kamienia z Rosetty” rozszyfrował imię jednego z ostatnich władców Egiptu – Ptolemeusza. Dzięki znajomości języka greckiego oraz egipskiego pisma demotycznego poczynił ogromne postępy, tak że samo odcyfrowanie hieroglifów było już kwestią czasu.

Każdemu pojęciu z dziedziny zjawisk otaczającego świata odpowiadał jeden znak. Znaki pełniły różne funkcje i istniały 3 ich zasadnicze rodzaje:1. Ideogramy - znaki wyrazowe, rysunki

przedstawiające konkretne przedmioty wprost lub mające znaczenie przenośne. Mogły danym obrazem wyrażać pojęcia i czynności kojarzące się z nim. Do typowych ideogramów należały np. cyfry egipskie: "jeden" zapisywano jako pionową kreskę, "dwa"- dwie kreski itd. Ten sposób zapisu był wystarczający gdy tekst dotyczył przedmiotów konkretnych, zawodził zaś przy pojęciach abstrakcyjnych.

2. Fonogramy - zawierają symbole rzeczy i odpowiadające im dźwięki. Znaki fonetyczne odpowiadały jednej, dwu lub trzem spółgłoskom. Niestosowanie samogłosek powodowało jednak nieporozumienia w przypadku wyrazów o takim samym składzie spółgłoskowym, sprawiało, że pismo obfitowało w homonimy. Stosowanie fonogramów i ideogramów nie wystarczało więc dla stworzenia jednoznacznego zapisu słowa. W tej sytuacji wprowadzono kolejne ulepszenie pisma.

3. Determinatywy.

Były to obrazki umieszczane na końcu słowa, nie mające wartości fonetycznej, wyłącznie precyzyjnie określające znaczenie wielofunkcyjnego znaku w konkretnym tekście.

Determinatywy.Il. z książki: P. Johnson: Cywilizacja starożytnego Egiptu. Warszawa 1997.

Kij – znaczy tyle co obcy/wrogiKobieta i mężczyzna + 3 kreski – czytamy jako naród/ lud/ludzie. Czyli ten zestaw hieroglifów:

wrogi lud/obcy lud

Trzy wzgórza czytalibyśmy jako - kraj/ląd

Jakie imię jest zapisane hieroglifami?

kobieta - imię żeńskie. Orzeł na początku i końcu wyrazu - informuje nas, że w tym miejscu powinny znajdować się samogłoski (Egipcjanie nie zapisywali samogłosek sygnalizowali tylko ich obecność). Symbol lew - litera L, natomiast następny znak to litera G.

Praktyczna matematyka

Tekstów matematycznych tej kultury zachowało się ledwie kilka, najcenniejszym zaś jest tzw. papirus Rhinda i niemal wszystko, co wiemy o matematyce egipskiej, pochodzi z analizy tego papirusu. Jest to dwustronnie zapisany zwój o długości 5,5 m i szerokości 33 cm. Na jednej jego stronie znajduje się 87 zadań o rosnącym stopniu trudności wraz z rozwiązaniami, a na drugiej tablice liczb postaci 2 : n dla wszystkich n nieparzystych od 3 do 101. Zwój stanowi kopię tekstu o kilkaset lat starszego, którą wykonał pisarz Ahmes około 1650 roku przed Chrystusem. O szacunku, jakim cieszyła się w Egipcie wiedza matematyczna, świadczy tytułowy początek zwoju Reguły badania wszystkich rzeczy i poznania wszystkiego, co istnieje, każdej ukrytej tajemnicy. papirus Rhinda

KapłaniNajbardziej światłą i wykształconą grupą ludzi byli kapłani, nieco gorzej urzędnicy. W Egipcie nie wykształciła się oddzielna grupa elity intelektualnej, dlatego można stwierdzić, że to kapłani byli jedyną grupą, od której zależał rozwój nauki w starożytnym Egipcie. Oprócz oczywistych kwestii teologicznych, które kształtowali dbali też o matematykę, nauki przyrodnicze oraz astronomię.

MatematykaMatematyka oraz geometria u starożytnych Egipcjan, była wykorzystywana głównie do dokonywanie obliczeń potrzebnych do prac budowlanych, przy poborze podatków, mierzenia pól i objętości, zamiany miar wagi na inne jednostki. Egipcjanie potrafili : obliczać pola powierzchni figur, odkryli „złoty środek” trójkąta, stosowali system dziesiętny, w którym najwyższą jednostką

był jeden milion, znali zastosowanie symboli do określenia kolejności potęg, w celu obliczenia poziomu wód podczas wylewu Nilu stosowali

nilomierze.

Duże trudności, które były związane z odczytaniem papirus Rhinda , pokonali wspólnie egiptolog Eisenlohr i historyk matematyki Cantor.

Najbardziej interesująca jest ta część dokumentu, która zajmuje się ułamkami. Trzeba przede wszystkim zaznaczyć, że najważniejszym zagadnieniem, do którego sprowadzała się niemal cała arytmetyka egipska, było dążenie do rozkładu ułamków na sumę różnych ułamków o licznikach równych jedności.

AstronomiaPoczątki astronomii w starożytności wiążą się z konieczną wdrożenia rachuby czasu, rozwojem astrologii i początkami nawigacji. W państwie faraonów była ona związana m.in. z wylewami Nilu czego wynikiem było: określenie długości roku 365 dni oraz jego podział na trzy

części: wylewów, siewów i zbiorów. Oprócz tego podzielili rok na 12 miesięcy z czego każdy miał 30 dni oraz podzielili noc i dzień na 12 godzin.

prowadzili również pierwsze obserwacje planet oraz gwiazd, potrafili obliczyć terminy zaćmienia Słońca i Księżyca. znali też kalendarz słoneczny, oparty na cyklu obiegu Ziemi

wokół Słońca. piramidy, wznoszone przez starożytnych Egipcjan, były wielkimi

zegarami słonecznymi.

W zależności od pozycji społecznej budowle te miały mniej lub bardziej monumentalny charakter. Najwięcej powstało ich w delcie Nilu, w okolicach Memfis i Gizy.

PIRAMIDY

Piramidy egipskie – grobowce, będące miejscami pochówku faraonów - były budowane zgodnie z zasadami astronomii – sama jest jednym wielkim zegarem słonecznym. Cień płyt kamiennych wokół piramidy ma długość jednego dnia, z kolei cienie rzucane przez całą piramidę od połowy października do początku marca pokazują pory i długość roku. Prowadząc obserwację tych cieni na kamiennych płytach, można było obliczyć długość roku z dokładnością do 0,2 dnia.

Wielkie piramidy w Gizie (8 km od Kairu) zostały wzniesione za czasów czwartej dynastii (2575-2465 r. p.n.e.). Największa z nich, grobowiec faraona Cheopsa (Chufu), powstała jako pierwsza. Piramida stojąca pośrodku, zbudowana jako druga, jest nieco mniejsza i należy do syna Cheopsa, Chefrena. Trzecia, znacznie mniejsza, jest piramidą faraona Mykerinosa, wnuka Cheopsa.

piramida schodkowafaraona Dżeserakoło Memfis pochodząca z 2650 roku pne.

Piramidy mają różne formy

piramida łamanakróla Snofru w Dahszur. Kąt nachylenia krawędzi do podstawy 54°27’.

piramida ostrosłupa Cheopsa z 2560 roku pne, największa z trzech piramid w Gizie.

Największa i najbardziej tajemnicza piramida w kompleksie piramid w Gizie to piramida Cheopsa. Jest ona jedynym dobrze zachowanym cudem świata. Piramida Cheopsa składa się z 2,5 miliona bloków kamiennych, o łącznej wadze 6 miliona ton. Waga jednego bloku wynosiła od 3 do 80 ton (według Jeana Suchy'ego i Chantala Cinquina nawet do 390 ton !). Wejście do piramidy znajduje się pośrodku ściany północnej, na wysokości 20 m. Przez blisko 3,5 tysiąca lat prawdopodobnie nikt nie wszedł do piramidy, ponieważ Egipcjanie bali się klątwy. Pierwszym śmiałkiem był prawdopodobnie Abd Allah al-Ma'mun, jednak nie znalazł tak jak sądził skarbów. W 1168 roku Arabowie zniszczyli część Kairu, aby nie oddać miasta Chrześcijanom. Odbudowując Kair odrywali z piramidy płyty wapienne i budowali z nich mieszkania. Nie oszczędzono również wierzchołka budowli i najwyższych partii, w związku z tym obecnie Piramida Cheopsa liczy 137 metrów.

Liczby Wielkiej PiramidyPierwotna wysokość  5813 cali

Długość podstawy  9131 cali

Obecna wysokość  5496 cali

Krawędź ściany bocznej  8684 cale

Apotema od środka podstawy do wierzchołka  7387 cali

Kąt nachylenia ściany bocznej względem Ziemi  51°17'14''

Wierzchołkowy kąt dwuścienny  76°17'32''

Kąt nachylenia krawędzi względem poziomu Ziemi  41°59'50''

Dwuścienny kąt ścian bocznych  106°54'

Wierzchołkowy kąt między krawędziami  96°

Obwód podstawy  36524,24 cale

Rok ziemski  365,24 dni !

Suma diagonali podstawy  25827 cali

Precesja naszego punktu równonocnego  25827 lat !

Objętość piramidy  90 mln. stóp

Zajmowany obszar  13 akrów

Masa piramidy  5955000 ton

Położenie piramidy 29°58'51'' N, i  31°9'00'' E

Długość boku zachodniego  230,357 m

Długość boku wschodniego  230,391 m

Długość boku północnego  230,251 m

Długość boku południowego  230,454 m

1 cal = 2,54 cm

1 stopa = 30,48 cm

1 akr = 0,4 ha

piramida stoi prawie dokładnie na osi Północ-Południe. Kiedyś stała dokładnie na osi Północ - Południe, jednak odchylenie, od strony północnej 2'28" na północny-zachód i od strony południowej 1'57" na południowy-zachód, powstało wskutek dryfu kontynentów,

południk biegnący przez piramidę jest najdłuższym biegnącym przez ląd. Dzieli on jednocześnie morza i kontynenty na dwie równe części,

obwód podstawy podzielony przez podwójną wysokość daje liczbę Π =3,1416,

wysokość piramidy, jeżeli pomnożymy przez 1000000000, to otrzymamy średnią odległość Ziemi od Słońca,

układ piramid zadziwiająco przedstawia układ gwiazd w pasie Oriona w roku 10583 p.n.e.,

w roku 10583 p.n.e. ze wschodu tam gdzie spogląda Sfinks wschodził gwiazdozbiór lwa. Wtedy też zaczęła się era precesyjna lwa i jak widać jego budowniczowie wiedzieli o tym i chcieli nawiązać do tego budując Sfinksa,

masa sarkofagu pomnożona przez 10 do piętnastej potęgi jest równa masie Ziemi,

Fakty

piramida od końca lutego do połowy października nie rzuca w południe żadnego cienia, tak więc piramida była zegarem słonecznym, pokazującym pory i długość roku,

temperatura wewnątrz Komory Królewskiej wynosi 68° Fahrenheita. Stanowi to dokładnie 1/5 odległości rtęci wznoszącej się w rurce od punktu zamarzania do punktu wrzenia wody na poziomie morza,

stosunek długości i objętości piramidy odpowiada stosunkowi promienia do powierzchni koła,

południk przechodzący przez środek piramidy tworzy z równoleżnikiem przechodzącym przez piramidę Mykerinosa i z linią prostą łączącą te dwa punkty trójkąt pitagorejski,

kąty piramidy dzielą Deltę Nilu na dwie równe części, piramida Cheopsa leży w centrum masy lądu stałego Ziemi, odległość do bieguna południowego jest równa odległości do środka

Ziemi i odległości od bieguna do środka Ziemi, wszystkie cztery ściany boczne Wielkiej Piramidy nie są płaskimi

trójkątami lecz mają wklęśnięcia. Powodują one, że podczas równonocny wiosennej i jesiennej, tuż po wschodzie słońca oświetlana jest jedynie połowa ściany bocznej.

Kto zbudował Wielką Piramidę

Piramidy to fascynujące zjawisko, chociaż tak naprawdę to nikt nie wie, jak zostały zbudowane. Kiedy przyjrzeć się ich budowie i położeniu okazuje się, że starożytni Egipcjanie musieli dysponować wiedzą, którą odkryto tysiąc lat później. Jak więc to możliwe, że wznieśli tak precyzyjnie skonstruowane budowlę jak piramida Cheopsa?- Do jej budowy zużyto 2,5 miliona tak starannie

dopasowanych bloków skalnych, że pomiędzy nimi nie mieści nawet ostrze żyletki,

- Piramida wznosi się na tak skonstruowanych fundamentach, że mimo niewyobrażalnego ciężaru nie zapada się w grunt. Współcześni konstruktorzy za dopuszczalne uznają osiadanie budynków o 17 cm na 100 lat. Tymczasem piramida Cheopsa zapadła się półtora centymetra w ciągu 5000 lat. Herodot podjął się obliczeń, z których wynika, że piramidę wznosiło 100 tys. robotników, wymienianych co trzy miesiące przez 20 lat, czyli, że stanowi dzieło rąk 8 milionów ludzi, którzy w ciągu zaledwie trzech i pół minuty ustawiali jeden blok. I tak przez 24 godziny na dobę. Trzeba jeszcze pamiętać, że ówcześni budowniczowie nie wiedzieli nic o istnieniu ani koła jako środka transportu, ani o dźwigach, a także nie znali przyrządów.

- Kamienny blok ważył ponad 2 tony, podniesienie nawet dużo mniejszego głazu wymaga nadzwyczajnej i prawie ponadludzkiej siły. Budowa trwała ok. 20 lat, wykorzystano do niej ok. 1800 000 kamiennych bloków,- Robotnicy pracowali 10 godzin dziennie przez 300 dni w roku,

oznacza to, że jeden blok układano 2 minuty.- Według teorii Roberta G. Moores'a Egipcjanie do podnoszenia

bloków stosowali ramę w kształcie litery "A . Kiedy robotnicy ciągnęli linę przymocowaną do bloku, ruch ramy podnosił go, w odpowiednio dobranym miejscu inni robotnicy przymocowywali drugi kawałek liny do kamiennego bloku, co pozwalało na utrzymanie odpowiedniego naprężenia, pierwsza grupa robotników mogła wtedy poluzować linę i przyczepić ją w innym miejscu, ludzie pracujący przy ramie zaczynali ją ciągnąć wprawiając w ruch, kiedy blok znalazł się już na wysokości, z której mógł zostać wciągnięty na stopień piramidy, ludzie pracujący przy ramie napierali na liny przeciągając blok przez krawędź.

Pas OrionaW 1994 roku Robert Bauval w książce "The Orion Mystery" przedstawił teorię wykazującą, że piramidy IV Dynastii były budowane jako ziemskie odzwierciedlenie gwiazdozbioru Oriona.

Porównanie przez

nałożenie zdjęć

Po lewej stronie widoczny jest Orion, po prawej gwiazdozbiór Byka, po środku piramida Cheopsa

Bauval i Hancock ustalili korzystając z obliczeń komputerowych, że układ Oriona i piramid pokrywały się w sposób idealny w 10500 roku p.n.e. zdaniem badaczy oznacza to, że chociaż budowa piramid zakończyła się około 2500 p.n.e. to jednak plan całego kompleksu powstał 8000 lat wcześniej.

To ziemskie odbicie nieba miało umożliwić faraonowi przejście w zaświaty Ozyrysa.

HIPOTEZY

1. Egipcjanie swą wiedzę odziedziczyli po mieszkańcach legendarnej Atlantydy – rejon Atlantyku w pobliżu wysp Azorów i Wysp Kanaryjskich. Jedne i drugie mają być jej pozostałościami nie zalanymi przez morze.

2. Piramidy są dziełem cywilizacji, która zamieszkiwała Ziemię długo przed nami. Cywilizacja ta miała również stworzyć inne budowle nieznanego nam obecnie pochodzenia, takie jak twarz na powierzchni Marsa, posągi na Wyspie Wielkanocnej czy rzeźby na płaskowyżu Nazca. Cywilizacja ta z nieznanych nam powodów opuściła Układ Słoneczny.

3. Erich von Daniken w swej książce "Rydwany bogów" napisał, że w starożytności kosmici przybyli na Ziemię i to oni zbudowali piramidy.

4. Edgar Cayce ("Śpiący prorok") najsłynniejszy amerykański jasnowidz i mistyk XX wieku, wchodząc w świat poprzednich wcieleń swoich pacjentów, mimo woli, zaczął trafiać na opisy pradawnego lądu leżacego na oceanie pomiędzy Europą a Ameryką. Po pierwszym takim przypadku, gdy jego asystentka odczytała zapis jego transowej relacji powiedział: "Zastanawiam się teraz, skąd to się wzięło i czy coś takiego w ogóle mogło istnieć? Cayce nigdy nie czytał dialogów Platona poświęconych Atlantydzie.

Oto 2 ciekawostki znalezione w Egipcie i mające być może powiązanie z Atlantydą.

Egipskie hieroglify potwierdzają przeniesienie tego Krzyża do Egiptu. Tzw. "Krzyż Atlantydzki" różni się od "Krzyża Egipskiego - Ankha", tym, iż dolne ramię jest podzielone na dwie części.

Tajemniczy pierścień nazwany "Pierścieniem Atlantów" wykonany z asuańskiej kamionki, znalazł go w końcu XIX wieku markiz d'Agrain. Stwierdził on, iż pierścień nie pasuje stylistyką do kultury egipskiej. Odziedziczył go francuski radiesteta Arnold de Belizal i odkrył jego zadziwiające właściwości.

ENERGIA PIRAMID

Francuscy radiesteci: Leon Chaumery, i Arnold de Belizal badali rozkład promieniowań radiestezyjnych (zwanych kolorami) wokół Wielkiej Piramidy w Gizeh. Uzyskany i wielokrotnie powtarzany wynik: Najsilniejsze promieniowanie, zwane zielenią ujemną (V- ) występuje na południowej ścianie piramidy. Jednocześnie ten właśnie kierunek geograficzny wskazuje w tradycji astrologicznej od przysłowiowych niepamiętnych czasów - znak Koziorożca (planeta Saturn).

Zieleń ujemna to wg francuskich badaczy najsilniejsze promieniowanie Kosmosu, stanowiące "falę nośną" dla innych promieniowań. Ma ono właściwości dezynfekcji, hibernacji a w skrajnych przypadkach mumifikacji tkanki żywej. Potrafi równie dobrze wywoływać jak i leczyć groźne choroby nowotworowe.

Saturn – wg. tradycji ma właściwości spowalniania procesów życiowych, konserwacji, dezynfekcji ale i powolnego zabijania w tajemniczy sposób. Energia Saturna jest w astrologii przejawem najpotężniejszych energii działających na Ziemię z Kosmosu

Postawienie piramidy ustanawia dookoła niej Zodiak w jego archetypowej postaci. A dawniej wierzono, że zdrowie i powodzenie człowieka zależy przede wszystkim od jego harmonijnego powiązania z siłami kosmicznym.

Rozkład promieniowania radiestezyjnego poziomego

Rozkład promieniowania radiestezyjnego pionowego

W latach trzydziestych XX wieku Francuski badacz Antoine Bovis odkrył podczas zwiedzania komory grobowej piramidy Cheopsa zjawisko mumifikacji. Ciała nieżywych zwierząt nie uległy biologicznemu rozkładowi lecz odwodnieniu i zasuszeniu. Bovis rozpoczął po powrocie z Egiptu serię eksperymentów z modelami piramidy Cheopsa.• Zbudował zatem jej model,

usytuował go w kierunku północ-południe. Na 1/3 wysokości tego modelu (tak samo jak komora grobowa w piramidzie Cheopsa) i umieścił tam zdechłego kota. Po pewnym czasie tego eksperymentu ciało kota uległo odwodnieniu, i mumifikacji. To samo działo się również z rybami i jajkami. Bovis wpadł jako pierwszy na pomysł zastosowania energii piramid w celu wzmocnienia sił witalnych organizmu.

• Inni badacze francuscy de Belizal, Chaumery i Morel stwierdzili, że prócz piramid podobny rodzaj energii emitują także niektóre inne struktury geometryczne i znaki symboliczne. Stąd też ten rodzaj oddziaływania nazwali oni promieniowaniem kształtów.

Patent czeskiego elektryka Karela Drbala

Wykorzystując energię piramid skonstruował on i opatentował w 1959 roku przyrząd do ostrzenia żyletek, nadając mu nazwę "Przyrząd do ostrzenia żyletek - Cheops". Składa się on z pojemnika w kształcie piramidy, do którego wkłada się żyletkę. Cała istota działania to umieszczanie żyletki. Musi się ona znajdować na 1/3 wysokości piramidy i jej oś musi być skierowana w kierunku północ-południe. Regeneracja ostrza nie trwa długo, tak przechowywaną żyletką można podobno ogolić się nawet 50 razy.

Kolejne eksperymenty

• wzrost roślin podlewanych wodą z piramid jest znacznie bujniejszy niż innych rosnących na tym samym poletku, a nie podlewanych wodą z piramidy

• produkty żywnościowe w piramidach nie tylko dłużej zachowują świeżość, ale dodatkowo polepszają ich walory smakowe

• Patrick Flanagan umieścił nad głową badanego, w chwili gdy ten miał oczy zamknięte, piramidę o podstawie dwóch stóp. Gdy piramida znajdowała się nad jego głową do głośnika dotarły silne fale alfa. Po usunieciu piramidy fale alfa zanikły. Doświadczenie te powtarzano na innych osobach i uzyskiwano takie same wyniki. Fale alfa pojawiaja się przy przechodzeniu i przejściu w wyższe stany świadomości.

• kilku Polaków pod kierunkiem doc. Bonawentury Kochela i dr Jana A. Szymańskiego hodowle bakterii E.coli na podłożu stałym Levine'a rozwijały się w piramidzie wykonanej z blachy miedzianej oraz w bryle o kształcie sześcianu wykonanej z tego samego materiału. Stwierdzono, że wzrost bakterii mierzony przeciętną średnicą kolonii jest mniejszy o 46% w piramidzie w stosunku do sześcianu. Wyniki takie otrzymano tylko dla hodowli umieszczonej na 1/3 wysokości piramidy.

• dalsze badania dotyczyły innych obiektów: innych mikroorganizmów, zieren pszenicy, enzymów i innych.

• B. Kochel stwierdził, że efekty zachodzące w piramidzie wymagają przyjęcia istnienia w niej szczególnego oddziaływania, które ze względu na jego hipotetyczny związek z geometrią bryły można nazwać geometronicznym.

• od wielu lat badaniem właściwości energetycznych piramid i ich budową zajmują się Czesław Galewski i Ryszard Chęciński. Wyniki ich badań zachęciły wielu lekarzy medycyny konwencjonalnej do zastosowania piramid w leczeniu rehabilitacyjnym.

• energia piramid, jak każdy lek, źle zastosowana, może być szkodliwa.

Eksperymenty naukowe, związane z badaniami nad wpływem piramid na żywe organizmy, świadczą o tym, że korzystanie z tego wpływu może wyświadczyć ludziom nieocenioną pomoc i stać się nieodłączną częścią naszego życia.

wewnątrz piramidy jest kilka poziomów (stref) energetycznych. Górny stolik – to strefa maksymalnej koncentracji energii.

woda umieszczona w tej strefie nie psuje się nawet w ciągu lat.

pole tej strefy tłumi działalność szkodliwych bakterii! Efekt ten jest związany ze wzrostem kwaśności wody znajdującej się w tej strefie (obniżenie współczynnika pH), co wskazuje pośrednio na zmniejszenie prędkości upływu czasu w tej strefie.

zarówno płynne, jak i suche preparaty farmaceutyczne, poddane działaniu energii piramidy, sprzyjają podnoszeniu statusu odpornościowego.

woda strukturyzowana w piramidzie przejawiła wyraźne cechy przeciwrakowe.

Piramida, zawierając w swej strukturze określone prawidłowości, jest w gruncie rzeczy swoistym filtrem rezonansowym, który przepuszcza i wzmacnia strumień energetyczny w pewnym zakresie częstotliwości. Ten strumień „siły życiowej”, zwany przez starożytnych Egipcjan „Ra-Nefer” (Promień Ra”), piramida – jako rezonator – wyróżnia i wzmacnia w zakresie, jaki człowiek może odbierać i transformować poprzez własną strukturę energetyczną. W określonych warunkach ten strumień energii można nawet zobaczyć.

(Rys. – Promień energetyczny (Ra) nad piramidą w pobliżu wsi Chitino. Zdjęcie wykonane zostało w nocy, ale wyraźnie widoczna jest na nim poświata emitowana przez piramidę)

1. Artykułu Włodzimierza H. Zylbertala – „Piramidy i zodiak”.2. http://

eszkola.pl/historia/rozwoj-nauki-i-techniki-w-starozytnym-5736.html?strona=3

3. http://tajemnicepiramid.w.interia.pl4. Cienkowski W.P.: Poligloci i hieroglify. Warszawa 1967.5. Lurker M.: Bogowie i symbole starożytnych Egipcjan.

Warszawa 1995.6. Szczudłowska A.: Pismo egipskie, materiał pisarski, pisarz.

[W:] Starożytny Egipt. Praca zbiorowa po red. Albertyny Szczudłowskiej. Warszawa 1976, s. 156-185.

7. http://www.egiptologia.pl

Literatura