Osnove programiranja

nastavna jedinica 4

Osnove programiranja

nastavna jedinica 4

Leksički simboli

• Nedeljivi nizovi znakova

• U jeziku C dele se na identifikatore, konstante,

službene reči, operatore i separatore

• U bele znakove spadaju razmak, tabulacija, • U bele znakove spadaju razmak, tabulacija,

vertikalna tabulacija, prelazak u novi red

• U širem smislu u bele znakove mogu da se

ubroje i komentari

2/25/2010 Osnove programiranja 2

Identifikatori

• Identifikatori služe za označavanje svih vrsta elemenata programa: podataka, simboličkih konstanti, tipova podataka, fukcija i labela

• Identifikatori mogu da se sastoje od slova, cifara i znaka podvučeno (_)znaka podvučeno (_)

• Prvi znak mora da bude slovo ili znak _

• Ne preporučuje se da počinju sa _ (često ih koriste bibliotečka imena)

• Velika i mala slova se razlikuju (a ≠ A)

• Identifikatori mogu da budu proizvoljno dugački

2/25/2010 Osnove programiranja 3

Rezervisane reči jezika C

C Keywords

auto double int structbreak else long switchcase enum register typedefchar extern return union

2/25/2010 Osnove programiranja 4

const float short unsignedcontinue for signed voiddefault goto sizeof volatiledo if static while

Službene reči jezika C i ne mogu se koristiti kao identifikatori

Primeri identifikatora

• Primeri ispravnih identifikatora

alfa

Alfa

ALFA

datum_rodjenjadatum_rodjenja

2/25/2010 Osnove programiranja 5

• Primeri neispravnih identifikatora

12b34

alfa, beta

x-y

int

Tipovi podataka

• Svaki podatak ima određene osobine koje čine tip podataka

• Tip podataka je određen skupom mogućih vrednosti koje može da uzme podatak i skupom mogućih operacija koje mogu da se izvode nad podatkom

• Podaci mogu da budu konstante i promenljive

• Konstante ne mogu da promene svoju vrednost tokom • Konstante ne mogu da promene svoju vrednost tokom izvršavanja programa (npr. 12 je celobrojna konstanta, a 12.67 je realna konstanta)

• Smatra se da konstante ne zauzimaju prostor u memoriji računara

• Promenljivi podaci ili kraće promenljive, smeštene su u memoriji računara i mogu da promene vrednost u toku izvršavanja programa

2/25/2010 Osnove programiranja 6

Podela tipova podataka

• Podaci mogu da budu prosti ili složeni

• Prosti podaci ne mogu da se rastave na manje elemente koji bi mogli nezavisno da se obrađuju (kaže se i da nemaju strukturu, nestrukturirani ili skalarni podaci)skalarni podaci)

• Složeni podaci se sastoje od nekoliko elemenata koji mogu nezavisno da se obrađuju (elementi mogu da budu prosti, ali i sami da budu složeni tipovi ), pošto imaju strukturu nazivaju se i strukturirani podaci

2/25/2010 Osnove programiranja 7

Numerički tipovi podataka

• Numerički tipovi podataka su prosti tipovi za

koje su definisane aritmetičke operacije

• Jezik C poznaje samo ovu vrstu prostih tipova

podataka, ne postoji ni logički tip!podataka, ne postoji ni logički tip!

• U ovu grupu spadaju celobrojni i realni tipovi

podataka

2/25/2010 Osnove programiranja 8

Celobrojni tip

• Tip int je osnovni celobrojni tip i predstavlja označen (pozitivan ili negativan) celobrojni podatak koji po veličini najviše odgovara hardveru računara (obično veličina jedne mašinske reči tog računara)

• Tip short int (ili skraćeno short) predstavlja označen celobrojan podatak koji zauzima memorijsku lokaciju koja celobrojan podatak koji zauzima memorijsku lokaciju koja nije veća od veličine lokacije za podatak tipa int

• Tip long int (ili skraćeno long) predstavlja označen celobrojan podatak koji zauzima memorijsku lokaciju koja nije manja od veličine lokacije za podatak tipa int

• U praksi obično postoje dva različita tipa celobrojnih podataka, a tip int se poklapa sa jednim od njih (može da se desi i da sva tri tipa imaju isti opseg)

2/25/2010 Osnove programiranja 9

Celobrojni tip

• Neoznačene (samo pozitivne) varijante

navedenih celobrojnih tipova dobijaju se

dodavanjem službene reči unsigned ispred

navedenih nazivanavedenih naziva

– unsigned short int

– unsigned int

– unsigned long int

2/25/2010 Osnove programiranja 10

Znakovni tip

• Tip char označava mali celobrojan podatak koji može da primi kod znaka iz lokalnog skupa znakova

• Obično je memorijska lokacija od jednog bajta

• Standard ne definiše da li je označen ili ne (neodređenost se izbegava prefiksom)(neodređenost se izbegava prefiksom)

– signed char (-128 ÷ 127)

– unsigned char (0 ÷ 255)

• Predstavljanje pojedinačnih znakova

• Može da se koristi i kao ceo broj u aritmetičkim operacijama

2/25/2010 Osnove programiranja 11